Σαν σήμερα το 1993 φεύγει από κοντά μας η Κατερίνα Γώγου μένουν όμως κάποιοι στίχοι χαραγμένοι για πάντα μέσα μας
Video: https://www.youtube.com/watch?v=zeL39hntE74
Ένα πρωί θ’ ανοίξω την πόρτα
και θα βγω στους δρόμους
όπως και χτες.
Και δεν θα συλλογιέμαι παρά
ένα κομμάτι από τον πατέρα
κι ένα κομμάτι από τη θάλασσα
-αυτά που μ’ άφησαν-
και την πόλη. Την πόλη που τη σάπισαν.
Και τους φίλους μας που χάθηκαν.
Ένα πρωί θα ανοίξω την πόρτα
ίσια ολόισα στη φωτιά
και θα βγω όπως και χτες
φωνάζοντας “φασίστες!!”
στήνοντας οδοφράγματα και πετώντας πέτρες
μ’ ένα κόκκινο λάβαρο
ψηλά να γυαλίζει στον ήλιο.
Θ’ ανοίξω την πόρτα
και είναι -όχι πως φοβάμαι-
μα να, θέλω να σου πω, πως δεν πρόλαβα
και πως εσύ πρέπει να μάθεις
να μην κατεβαίνεις στο δρόμο
χωρίς όπλα όπως εγώ
-γιατί εγώ δεν πρόλαβα-
γιατί τότε θα χαθείς όπως και εγώ
“έτσι” “αόριστα”
σπασμένη σε κομματάκια
από θάλασσα, χρόνια παιδικά
και κόκκινα λάβαρα.
Ένα πρωί θ’ ανοίξω την πόρτα
και θα χαθώ
με τ΄όνειρο της επανάστασης
μες την απέραντη μοναξιά
των δρόμων που θα καίγονται,
μες την απέραντη μοναξιά
των χάρτινων οδοφραγμάτων
με το χαρακτηρισμό -μην τους πιστέψεις-
Προβοκάτορας.
[Κατερίνα Γώγου, 1978]
36 notes
·
View notes
Ξυράφι πάνω απ' το κεφάλι μου γυρνά, ο λόγος γίνεται για την μοναξιά..~
80 notes
·
View notes
Τα χέρια μου τρέμουν σπάω συνέχεια πράγματα έχουνε σπάσει τα νεύρα μου κι εσυ -το βλέπεις- όποτε έρχεσαι δω δεν έχω να σου πω τίποτα.
10 notes
·
View notes
92 notes
·
View notes
8 notes
·
View notes
Εσύ!
Εσένα που αγάπησα.
Κοίτα άμα πιεις κι όπως πάντα μεθύσεις
μην πεις ποτέ πως μ’ αγάπησες
Δε θ’ άφηνες να γίνω πλατανόφυλλο
σε ξεροπόταμους να πλέω
Ο μήνας των πατημένων σταφυλιών - Κατερίνα Γώγου
43 notes
·
View notes
forever thankful για τα μικροβιβλιοπωλεία στο κέντρο<3
39 notes
·
View notes
Κατερίνα Γώγου
5 notes
·
View notes
Γράφτηκε σε ένα λεωφορείο για την Κατερίνα Γώγου
6 notes
·
View notes
Πάει. Αυτό ήταν.
Πάει. Αυτό ήταν.
Χάθηκε η ζωή μου φίλε
μέσα σε κίτρινους ανθρώπους
βρώμικα τζάμια
κι ανιστόρητους συμβιβασμούς.
Άρχισα να γέρνω
σαν εκείνη την ιτιούλα
που σούχα δείξει στη στροφή του δρόμου.
Και δεν είναι που δεν θέλω να ζήσω.
Είναι το γαμώτο που δεν έζησα.
κι ούτε που θα σε ξαναδώ.
.
.
.
It's over. That was it.
My life was lost, man
among sick people
dirty window glass
and inconceivable compromises.
I began to bend over
like that little willow tree
I had shown you on the street corner.
And it's not that I don't want to live.
It's that I didn't get to live, damn it.
And that I won't even see you again.
.
Κατερίνα Γώγου, Ιδιώνυμο, 1980
.
Katerina Gogu, Idionimo, 1980
0 notes
✊ Σαν σήμερα γεννιέται η Κατερίνα Γώγου και μαζί της κάποιοι στίχοι που έμελε να χαραχτούν για πάντα μέσα μας
👉 Video: https://www.youtube.com/watch?v=zeL39hntE74
Ένα πρωί θ’ ανοίξω την πόρτα
και θα βγω στους δρόμους
όπως και χτες.
Και δεν θα συλλογιέμαι παρά
ένα κομμάτι από τον πατέρα
κι ένα κομμάτι από τη θάλασσα
-αυτά που μ’ άφησαν-
και την πόλη. Την πόλη που τη σάπισαν.
Και τους φίλους μας που χάθηκαν.
Ένα πρωί θα ανοίξω την πόρτα
ίσια ολόισα στη φωτιά
και θα βγω όπως και χτες
φωνάζοντας “φασίστες!!”
στήνοντας οδοφράγματα και πετώντας πέτρες
μ’ ένα κόκκινο λάβαρο
ψηλά να γυαλίζει στον ήλιο.
Θ’ ανοίξω την πόρτα
και είναι -όχι πως φοβάμαι-
μα να, θέλω να σου πω, πως δεν πρόλαβα
και πως εσύ πρέπει να μάθεις
να μην κατεβαίνεις στο δρόμο
χωρίς όπλα όπως εγώ
-γιατί εγώ δεν πρόλαβα-
γιατί τότε θα χαθείς όπως και εγώ
“έτσι” “αόριστα”
σπασμένη σε κομματάκια
από θάλασσα, χρόνια παιδικά
και κόκκινα λάβαρα.
Ένα πρωί θ’ ανοίξω την πόρτα
και θα χαθώ
με τ΄όνειρο της επανάστασης
μες την απέραντη μοναξιά
των δρόμων που θα καίγονται,
μες την απέραντη μοναξιά
των χάρτινων οδοφραγμάτων
με το χαρακτηρισμό -μην τους πιστέψεις-
Προβοκάτορας.
Κατερίνα Γώγου, 1978.
16 notes
·
View notes
Δεν ξέρω - μην περιμένεις κ' από μένα πολλά -
Τόσα έζησα, τόσα έμαθα
Τόσα λέω.
Κι' απ' όσα διάβασα
ένα κρατώ καλά:
Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος.
- Κατερίνα Γώγου
12 notes
·
View notes
Εσύ!
Εσένα που αγάπησα.
Κοίτα άμα πιεις κι όπως πάντα μεθύσεις μην πεις ποτέ πως μ' αγάπησες.
Δε θ' άφηνες να γίνω πλατανόφυλλο σε ξεροπόταμους να πλέω.
Κατερίνα Γώγου, Ο μήνας των παγωμένων σταφυλιών
159 notes
·
View notes
Γι ' αυτό αν τύχει και με αγαπήσεις πρόσεχε σε παρακαλώ πολύ πως
θα μ' αγκαλιάσεις.
Πονάει εδώ. Κι εδώ. Κι εκεί.
Μη! Κι εδώ. Κι εκεί.
- Κατερίνα Γώγου
13 notes
·
View notes
Μου λείπουν τα βιβλία της Γώγου που έχω στο σπίτι μου στην Πάτρα, πάντα είχα αυτή την εμμονική τάση, να διαβάζω τα βιβλία της Κατερίνας όταν φεύγει το καλοκαίρι και έρχεται σιγά σιγά το Φθινόπωρο . Ίσως η επανάσταση, ο τσαμπουκάς , τα όνειρα , οι ατέρμονες περιπλανήσεις στα σοκάκια του δρόμου και οι σκληρές αλήθειες, μου φέρνουν μία μυρωδιά χειμώνα και μου ταιριάζουν καλύτερα τις βροχερές και τις μουντές μέρες.
20 notes
·
View notes