«Και κάπου εδώ χωρίζουν οι δρόμοι μας»
Ίσως αυτή η βόλτα, αυτή η βόλτα η οποία ζητούσα απεγνωσμένα να συμβεί τόσα χρόνια και η οποία κατάφερε να συμβεί τώρα
Αυτή η βόλτα, ήταν εκείνη η οποία διέλυσε τα πάντα.
Και μετά από αυτήν το χάος
Σαν να μην έγινε τίποτα, σαν να μην ψάχναμε λίγες μέρες πριν τρόπους να δούμε ο ένας τον άλλον
και ας ξέραμε ότι ήταν λάθος
Σαν να προσποιήθηκαμε ότι όλο αυτό ήταν κάτι επιφανειακό
Σαν να μην νιώθαμε τίποτα δυνατό
Σαν να μην το θέλαμε.
Και έπρεπε να ήμουν υποψιασμένη ότι ήταν πολύ καλό για να κρατήσει
Και πως μετά από αυτό όλα θα συνεχιζόντουσαν και μάλισταθα ήταν ακόμα ποιο έντονα
Ωστόσο,αντί αυτού
Βρέθηκα για αλλη μια φορά πληγωμένη
να σε ψάχνω στα στενά και στην πολυκατοικία που καθίσαμε,
Να ακούω την φωνή σου στην ησυχία
και αλλη μια φορά που όλες οι συζητήσεις μας έρχονται στο μυαλό μου χωρίς να τις καλέσω.
Άλλη μια φορά που με βρίσκω να κλαίω γιατί μου λείπεις
Και άλλη μια φορά που έλπιζα σε κάτι το παραπάνω,που όσο κράτησε με έκανε ποιο χαρούμενη από ποτέ
Και ας ήσουν η θλίψη μου
Και ας είμαι συντρίμμια
Με έκανες να ανθίζω και ας πέθαινα
Ίσως όμως ο θάνατος θα ήταν λιγότερο επώδυνος, ίσως κάπως έτσι θα σε έβγαζα από το κεφάλι μου και δεν θα ξαναγύρναγες
Σαν μια ανάμνηση γλυκιά και καλή, χωρίς πόνους κλάματα, νοσταλγίες και γιατί.
Και ας πονάω
Και ας έχω γράψει σελίδες ολόκληρες για σένα,τις οποίες δεν θα διαβάσεις ποτέ, και ας μην είσαι ποτέ εκεί για να ακούσεις αυτά που λέω για σένα, και ας μην με καταλάβεις ποτέ.
Και καπου τώρα έφτασε η στιγμή να σε αφησω ξανά,
Να φύγω για να εξιλεωθώ από τον πόνο που προκάλεσες
Να ξαναμαζεψω τα κομμάτια μου, ενα ένα με υπομονή και να μου τα ξανακολλησουν άνθρωποι που μ αγαπάνε και με κάνουν χαρούμενη.
Και ίσως ξαναβρεθούμε,
Κάπου στο μέλλον στα γνωστά «τυχαία» σοκάκια μας.
Μέχρι τότε όμως, θα σταματήσω να είμαι στην ζωή σου,
Μηνύματα μου δεν θα βρεις, την φωνή μου δεν θα ακούς,
Και που ξέρεις;
Ίσως τότε θα είναι επιτέλους η κατάλληλη στιγμή,
Μέχρι τότε όμως, να με σκέφτεσαι που και που
Ως το κορίτσι που πάντα ποθούσες κρυφά, και εκείνη το ίδιο.
Και κάπου εδώ χωρίζουν οι δρόμοι μας.
Υ.Γ
Μακάρι τον καπνό και τα χαρτάκια που σου είχα πάρει τότε, να ήταν τα τελευταία που κάπνισες
9 notes
·
View notes