akosirosasss

[akosirosasss]

[akosirosasss]

I broke my rules for you...

#thoughts

[akosirosasss]

Para sa taong mahal mo, lahat gagawin mo para lang ipagtanggol at hindi sya hayaang hiya-hiyain.

Hindi ko alam kung sobrang protective ako o kayo na ang problema. Hindi ko alam bakit ganyan nyo sya itrato. May galit ba kayo sa kanya? May ginawa ba sya “ulit” kalokohan na ginawa nya sa inyo nun mga bata pa kayo? Kung meron man, gano un katindi at hindi nyo mapatawad? Gaya ng sinabi ko pare-pareho kayong mga bata nun.

Lahat kayo nagsasabi na pilyo sya, ala-dennis the menace. At sobrang laki ng pinagbago nun lumaki. Hindi ko kayo nakasama nun mga bata kayo pero kilala ko siya. Sobrang maunawain nya. Na kahit nakakatanda sya, hindi nya un ginawang advantage. Baliktad pa nga eh, tingnan nyo kung pano nyo sya asar-asarin na kahit may ibang tao. Ako na un nasasaktan. Below the belt na kayo, dude!

Tapos magtataka kayo kung bakit minsan hindi sya sumama sa family gatherings, eh pano gagawin nyong pulutan. Sa family outings, papunta pa lang chirchirya nyo na.

OA na siguro. Pero feeling ko, tama ginagawa ko. Tama na ako un magtitigil sa mga kababawan nyo. Kung hindi nyo sya kayang irespeto sa pagiging isa sa mga nakakatandang pinsan, respeto naman bilang tao.

God bless your souls.

#rant #respect #thoughts

[akosirosasss]

Nagising na lang ako isang araw, AYOKO NA PALA.

[akosirosasss]

Ahahaha. Leche.

Parang kelan lang naglalandian lang tayo, ngayon iba na ang kalandian mo.

[akosirosasss]

Women Gone Wild: Desperate

"Lord naman para sa 'kin ba talaga 'to? Kaw talaga Lord o."

Desperate.

Ano una mong naiisip kapag narinig/nakabasa ka ng word na DESPERATE or DESPERADO?

Ako, una kong naiisip… isang babae na habol ng habol sa isang lalaki na hindi naman sya nito gusto or hindi naman sya pinahahalagahan.

Picture ko sana ang ilalagay ko kaso nakakahiya pagmumukha ko. Hahaha.

Honestly, di ko alam kung bakit ako nasa sitwasyon na ‘to. Bakit ko hinayaang umabot sa puntong (feeling ko) desperado na ko. Ay ewan. Ang pag-ibig talaga parang tae. Kapag natapakan mo, mapapa-SHIT ka na lang! Un malutong na shit.

Ilang araw mula ng lumabas ang result ng board exam at nalaman kong magkakalisensya na ko. Ganun din un araw at ilang beses kaming nagdadramahan ni Isel tungkol sa lablayp.

Ilang beses ko na sinabi sa sarili ko na mag-move on na. Kasi wala talaga ‘tong patutunguhan kasi mali. At maling-maling-maling-mali na ako ang magiging dahilin ng isang break up. Ayoko nun. Dahil ayoko rin mangyari sa ‘kin un. Mahabang proseso, matrabaho at maraming karma.

Kahapon kwento ni Bro. Bo Sanchez, may isang babae daw na nagmessage sa kanya dati. Un boyfriend daw nya kahit paulit-ulit-ulit na nagloloko at sinasaktan siya e atuloy pa rin niyang tinatanggap un lalaki kasi mahal daw nya. Sabi sa kanya ni Bro. Bo: You should not collecting a garbage, you are not a garbage collector! (non verbatim). So naisip ko, oo nga. Basura un boyfriend nya. Kundi ba naman sya basura e anong laman ng utak nya para gawin nya un sa girlfriend nya??? Kung ayaw nya sabihin nya ng derecho. Hindi un gumagawa pa sya ng dahilan. Mas nakakasakit lang sya. Tapos recently lang daw, nagmessage sa kanya ulit un babae, binalita na tapos na talaga sila. Finally, nakapagdecide na un babae na iwan talaga un lalaki. Finally, naka-move on na.

How can i move on?

#desperate #moveon #movingon #bosanchez #love #hurt #garbage

[akosirosasss]

Moving On

How can I move on when I still in love with you?

May isang pasahero daw na pupuntang Los Angeles. Marami syang dalang bag. Maraming bagahe kaya papunta pa lang sa airport hirap na hirap na sya. Tapos nun chineck un passport at ticket nya, sabi sa kanya nun flight attendant: Sir, sure po kayo na ganyan karami ang dala niyo? Mag-e-excess baggage po kayo dahil sa dami nyan.

Sa buhay natin lagi rin tayong bumabyahe. Bumabyahe papuntang school, papuntang work, or bumabyahe nang hindi natin alam kung saan talaga ang tungo natin. Saan pa man ang tungo natin kelangan wala tayong dala-dalang mabigat na bag. Ang hirap kaya bumyahe nun.

Listahan ng bags na dinadala natin araw-araw:

1.       SINS: “God already forgave you, but you don’t forgive yourself.” Totoo naman. Sa buhay ko ang dami-dami kong kasalanan… Siya lagi nya tayong pinatawad. Pero bakit sarili natin hindi natin mapatawad? Dumadating sa point na kapag naaalala natin, nalulungkot tayo. Kaya hindi tayo maka-move on sa buhay.

2.       HURTS: Hindi ka pa rin ba maka-move on sa ex mong 5 years ago na ang nakalipas? Naranasan mo na bang lokohin? Na-heart broken ka na ba? O hindi kaya may kamag-anak kang lagi kang pinipintasan? Move on. Ipag-pray mo na lang sila.

3.       CRITICISM: Mga taong nagsasabing hindi mo kakayanin. Na imposible kang maging doctor/lawyer dahil wala kang utak? Na ang sama ng mukha mo? Totoo baaaa. Cruelty is cheap!! So, kapag may taong kini-criticize ka isipin mo na lang cheap siya at hindi mo kailangang gumanti dahil hindi mo sya ka-level. At ipanalangin mo na lang sila dahil madalas sa mga taong mahilig mag-criticize sila rin ay nakaranas ng criticism. Hurting people hurt people.

4.       PROBLEMS: Hindi naman tayo mauubusan nyan. Pero isa itong paraan kung paano tayo lalong titibay. At ito rin ang magde-determine kung paano tayo magre-react sa isang problema. When we meet tragedy in life, we can react in two ways – either by losing hope or using this as a challenge to find our inner strength.

5.       LIMITATIONS: “God says you can reach all.”

6.       MISTAKES: Failures - give them up. Tattoos of mistakes in our heart, burahin na yan. Regrets... failed to take risks... Isuko mo na yan. Hindi naman gaganda buhay mo kung patuloy mong dadalhin yan. Bibigat lang.

  All in all, ang common denominator nito ay SHAME. It’s all about shame. Shame is an intense painful feeling. Nahihiya tayo dahil sa past natin. Sino bang walang kasalanan? Sino bang walang problema? Sino ba??? Wala naman talaga diba?

So ang kailangan nating gawin. Isuko lahat sa Kanya at magmove on para mas maging masaya at makita pa ung mas malaking blessings Nya sa buhay natin.

After ng preaching ni Bro. Bo, pinapikit nya kami habang nakaupo. Isipin daw naming un isang bagay na malungkot/masakit na gusting-gusto mo na kalimutan pero hindi mo magawa.

Ako naisip ko sya. Ang bigat eh. Sinusuko ko na lahat ng feelings ko sa kanya kasi wala talagang patutunguhan ito sa ngayon. So after nun, pinatayo nya kami. At pinaisip naman sa amin yun pinakamasayang nangyari sa buhay. Naisip ko un gabing nagtatatalon ako at umiiyak kami ni Mama nun nalaman kong nakapasa ako sa board exam. Sobrang damang dama ko. Feeling ko andun ulit ako sa oras na un. Pagkatapos nun pinaupo nya ulit kami at pina-isip ulit un pinaalala ulit masakit na nangyare.

Ako kahit naalala ko ulit. Hindi ko na maalala kung ano at paanong lungkot un naramdaman ko nun una nyang pinaalala nya sa amin. Parang ang hirap ng maging malungkot sa isang masakit na nangyare. Sabi ni Bro. Bo Sanchez, na kapag naaalala mo un masasakit na nangyare. Alalahanin mo rin un masasayang pangyayare sa buhay mo.

Ako naniniwala ako malalampasan ko rin ito gaya nang dati. Alam kong darating ‘yun right time na matatawa na lang ako kapag maisip siya. Na kahit maisip ko sya hindi na ganun kasakit. At alam kong unti-unti magiging ok rin ako. :) No regrets just love ika nga ni Mareng Katy. HAHAHAHA :)

#love #moveon #movingon #bosanchez #hurts #criticism #sad #failures

[akosirosasss]

The FEAST. First attendee. :)

We were invited yesterday (Sunday – Sept. 21, 2014) to attend “The Feast” at PICC. My auntie encouraged my mother to attend because she knew my mother is struggling at the moment. Alam mo na, mga mag-asawa blues. Siguro nga sa panahon ngayon hindi na maiiwasan magkaron ng problema na ganun. So hindi na yun bago. Common na nga. Naengganyo na rin ako kasi feeling ko isang way ito para magpasalamat at magbigay ng praise kay Lord sa pagiging RMT ko at patuloy na pagbless sa amin.

Matagal ko na naririnig si Bro. Bo Sanchez. Hindi pa man kami na-invite umattend ng “The Feast”. One Sunday habang nagpapalipat-lipat ako ng channel. Napanuod ko sya pero hindi naman nagtagal. Kasi si mama saradong Katoliko (ata). So pinapalipat nya un channel eme, baka malihis daw ako ng landas. So ako nilipat ko na nun nagsabi nya. Though ganun nga ang point of view nya that time, hindi naman ako nagpapigil. In fact halos magkaron na ko ng collection ni Pastor Ed Lapiz ng books nya. Kasi naniniwala ako na hindi lang food para sa tyan natin ang kelangan nating i-fill kundi mas importante rin ang food for the soul.

So pagdating namin dun. Sobra sobra sobra sobrang daming tao. As in. Sa PICC ako grumaduate as mismong dun sa hall na un ang venue. Grabe. Imagine akala ko graduation lang or may movie/play something mapupuno un. Pero para sa The Feast? Ahhmaaazziiiinnngggg! Grabe un feeling na makita mong ang daming tao para magpraise and worship kay Lord!! To the point na kahit hindi pa start ang mass kelangan ng i-close dahil puno na.

So pagpasok namin namili agad kami ng magandang seat sa unahan. Sa unahan sana at gitna kaso puno na. Kaya sa gilid na lang kami pero enough para makita ang stage.

So nakakatuwa na 10:30am talaga nag-start. Hindi ko ine-expect na may mass. Kasi naka-attend ako dati sa Day by Day Christian Ministry e wala bukod sa born again Christian naman talaga yun. Akala ko kasi un kay Bro. Bo Sanchez ay born again din. Hindi pala. So kaya mama ko naengganyo kasi Catholic pa rin.

So nagstart na mass. Unexpected!! Ibang-iba hindi sya traditional na mass na common na ina-attend-an natin. Iba mga kanta, mas lively at mapapasayaw ka pa. Nakikita ko pa un iba na bumibirit e. Nakakatuwa silang makita na ganun sila kasaya at energetic magpraise and worship kay Lord. Ibang-iba yun feeling. Feeling mo nagkoconcert ka para kay Lord. At nakakalimutan mo na un mga nasa paligid mo dahil nakafocus kang magpraise kay Lord.

Pagpasok pala namin may binigay na leaflets na may kasamang envelope for prayer/tithes/offering. Yun leaflets summarize version ng last Sunday service.

So before mag-end yun mass, nagpray ako n asana si Bro. Bo Sanchez un speaker. Atttt hindi naman ako binigo ni Lord. Sya nga :)

#TheFeast #BoSanchez #Sunday #mass #womengonewild

[akosirosasss]

Walang magawa. Sa sobrang pagka-bored ko nagkakainitan lang kame ng ulo. Amp. Wala kong maisip iba gawin. Ayoko naman maghapon nakatunganga sa internet. -___- This. Daefff

[akosirosasss]

[akosirosasss]

1. Find three hobbies you love: one to make you money, one to keep you in shape, and one to be creative.

2. Getting a degree matters, but getting the right degree matters even more.

3. Leave every job you have on good terms. Do not burn your bridges.

4. See the world while you still don’t have...

[akosirosasss]

A

Sya: Hay Rose, ba't ngayon lang kasi tayo nagkakilala.. Sana.. *sigh*

Ako: Kalma ka lang. Go with the flow lang tayo.

Sya: *sabay akap*

Iniisip ko kung paano nga kaya kung nagkita kami 5 years ago. Maging magkaibigan kaya kami? Mag-ka-i-bi-gan? O 'di kaya ay pahintulutan nga kaya kami ng langit na magkatagpo?

Tatlong buwan mula nun huli tayong nagkita dahil kinailangan ko na bumaba ng Maynila dahil natapos na internship ko sa Baguio. At ikaw nagbakasyon ka na rin sa Bataan. Nagkita tayo sa huling pagkakataon dahil napagkasunduan natin na kailangan natin 'yun para ma-clear ang ilang mga bagay (na hindi naman natin naliwanagan, mas nagulo lang natin). Mga bagay na 'di ko rin alam ba't humantong sa punto na naguluhan tayo kung ano ba ang meron sa 'tin.

Sa loob ng tatlong buwan na 'yon. Dalawang beses yata ako nag-PM sa'yo kasi hindi ko kinakaya 'yun bigat na dinadala ko. Hindi ko alam ba't ba ang hirap pakawalan netong nararamdaman ko para sa'yo. Samantalang ilang beses lang naman tayo nagkita. Ni hindi pa nga talaga natin alam ang buhay-buhay ng bawat isa. Pero ba't ba naging sobrang palagay tayo? Na tipong naging sobrang honest tayo sa nararamdaman ng bawat isa. Na hindi tayo nahihiya sa kung ano ang iisipin ng mga kasama natin. At sa dalawang beses na pag-message ko sa'yo.. ni isa dun wala kang ni-replyan.

Kaya napagdesisyunan ko na itigil na lang din kasi nahihiya na rin ako sa sarili ko. Masakit pero kinakailangan ko 'to para makapagfocus na rin sa pagrereview sa board exam.

Sobrang tinuon ko sarili ko sa pag-aaral. Ultimong kapag sumasagi ka sa isipan ko eh feeling ko kelangan ko magsorry kay Lord kasi nawawala ko sa focus at hindi dapat kita iniisip

Two weeks before exam, nagulat ako at nakita kong may message ka sa 'kin. Nagtanong ka kung tuloy ako mag-exam sa September 13 at 14, kung naayos ko application ko sa PRC, at nag-goodluck. Sinabi mo pa na galingan ko. Natuwa ako dun. Sobrang unexpected pero isa 'yun sa nagpamotivate ulit sa 'kin. 

Alam mo ba iniisip ko nun, siguro kapag RMT na ako, baka pumwede na tayo. Kasi pareho na tayo na RMT. Hindi ka na maiilang sa 'kin kasi lagi mo iniisip na ang bata ko para sa'yo kahit hindi naman.

Kinakausap ko pa si Lord na: Sige Lord, unahin mo na muna pong maging RMT ako. Next na lang lovelife. Kung pwede ko lang siguro sabihin na next na lang na ibigay ka sa 'kin ginawa ko na. Kaso naisip ko masyado na kong demanding kasi napaka-specific ko na at selfish kasi lahat na lang ng gusto ko, eh gusto ko makuha.

Saka naging motto ko habang nagrereview e: "RMT NOW,  LANDI LATER". HAHAHAHA. Naniniwala kasi ako na kelangan kong magpakabait kung gusto ko talagang maging RMT. 

So feeling ko naging mabait naman ako kasi dininig naman ng Diyos prayers ko. Naging RMT nga ako. SALAMAT ULIT LORD!

A day before exam, nag-expect ako na baka i-message mo para i-goodluck ganun. Pero wala talaga. Nganga. So isip ko na, baka makagulo ka kapag nagmessage ka pa. So keber lang. Move on lang.

After exam (2 days ang board exam for medtech), umuwi ako na hapong-hapo. Sobrang nadrained utak ko sa last day ng exam. Ang tindi. Nakaka-ubos ng lakas sinabayan pa ng hirap umuwi dahil sa malakas na ulan.

So dahil tapos na exam, sobrang nagbalik loob ako social media sites. Librang libre na ko, finally. Then... tenenennnn. Nagmessage ka sa 'kin. Uhuuu. Sobrang saya ko non. Blabla, kamustahan sa exam. Nagmotivate, nag-advice, chuva. At higit sa lahat, nag-inarte ka na naman. Alam mo kasing hindi kita matatanggihan e. Kainis ka e. Buset.

Hays. Siguro hanggang dito na lang tayo. Hanggang sweet messages na lang dahil hindi tayo pinahihintulutan ng pagkakataon.

(P.S. May mga nagrereview na feeling ko naka-relate rin sa 'kin. Mahirap mag-aral at focus kapag feeling mo sawi ka sa pag-ibig.)

#longpost #RMT #puso #heartbreaking #sawi #landi #arte #nganga #baguio #internship #party #love #medtech #lab #laboratory #blog

[akosirosasss]

Ahehehe. Sana ganahan na ko ulit magsulat :) Dahil may time na. Whew! One step at a time. Wag biglaan baka lalong mawala ang drive sa pag-express =)))

#Thoughts

[akosirosasss]

Sa wakas!!! Salamt Panginoon sa pagtulong na makamit itong pangarap na ito. :) One step in! =)))))

#RMT #RMTAko Pioneer medtechboards

[akosirosasss]

Spent my morning sa hindi-ko-madalas-tambayan place. =))) Ang bobo lang kasi e. Sabi ko na nga ba e madalas tama tong kutob e. Hahaha. Kaya pala walang tao. Hahaha. Sht. Bobo forevs. =))))) Hayys. #Sometimes. Matuto tumingin sa schedule para hindi napapatamabay at napapagastos nang wala sa oras. Anyway-highway, masaya pa rin naman magreview-slash-pagmasdan ang mga tao na ginagastusan ang kape. :))))) <3 (at Starbucks UN Avenue)

#sometimes

[akosirosasss]

Ang ganda ko parang password... ako lang ang nakakaalam. BOOM PANETHHHHHH!!!! Wahahahaha. Ako na masaya :')

[akosirosasss]