#zett swan

[trash-llama]

Finally it's time for Zett to grow up. So much screentime in his goat stealing years, so forgotten now. He barely even remembers how to be playable.

Zett: So do I just blow or what?

Xochitl: Yes, blow like I blow this imaginary horn!

#ts4 swans #ts4 legacy #the sims 4 #swan g12 #zett swan

[rollplayinggame]

"A long time ago in a galaxy far, far away...."

"Jedi is as Jedi does, Lord! And if he has taste…" - Farfalla

#Star Wars #adi gallia #shaak ti #mace windu #anakin skywalker #aayla secura #bultar swan #luminara unduli #barriss offee #younglings #zett jukasa #space wars #the prequels

[ultraincorrectultramaquotes]

Zett: I found a bird!

Zero: That's a goose!

Seven: Worse. It's a swan.

#ultraman #ultraman zett #ultraman zero #ultra seven #incorrect quote

[mysunfreckle]

hope the fluff-fest is still going on! eposette w/ some music (writing, listening, dancing, performing, etc.) involved?

This took me an AGE, but here it is (thank you for asking

Swan Maiden!Cosette x Selkie!Eponine, 1.4k, Established Relationship

Époninewill always think Montparnasse’s taste in clothes is fussy, but this is a nice dress. She still misses herseal coat a little, wearing clothes reminds her too much of her parents. Butthis is a nice dress and in an odd way the deep blue matches Cosette’s white.Like sea foam and deep water.

It’s hardnot to stare at Cosette. She is as graceful in her human form as she is in herfeathers, stepping lightly beside Éponine, holding on to her hand as if sheneeds some reminding that she’s supposed to stay on the ground.

Cosette’slight eyes flit up and meet Éponine’s, clearly catching her staring. But,Éponine reminds herself triumphantly, she’s allowed to stare at her girlfriend.She still flusters a little, but mostly because Cosette gives her a teasingsmile and asks: “What?” In a low, warm voice.

Époninedecides not to begin answering that. She could talk until nightfall.

“Still nottelling me where were going?” she says instead, pulling on Cosette’s arm alittle.

“I toldyou,” Cosette says meaningfully. “Unless you can guess, it’s a surprise.”

Époninepulls a face. “I never go this far inland, I have no idea where we are.”

Cosette hasan unfair advantage, being able to see everything from the air whenever shetakes flight. Still, for a selkie Éponine is very comfortable with being onland. The little lane Cosette is leading her down now is pretty, there are nohouses here. The village here is not too bad, but Éponine doesn’t think she willever be fond of paved streets again.

Something vaguelyfamiliar stirs at the back of Éponine’s mind and she raises her head. “Is therewater nearby?” she asks.

Cosette’ssmile shines warm on her face. “I wondered if you’d know! I thought you mayonly be able to feel the sea.”

“No thisisn’t the sea,” Éponine says, looking around. She looks expectantly at Cosette.“Is it a lake?”

“Yes,” Cosette says happily. “The bestlake.”

Her face isso lit up that Éponine hurries her step without being asked. She has thefeeling she’s about to be shown a secret.

“This isone of my favourite places,” Cosette says, softly but urgently, as they go offthe path and start pushing their way through the thicket.

Éponine canfeel the pull of water quite close by now, the gentle sound of waves. That iswhy it calls to her, she thinks, the waves. Streams murmur and rivers flow, butthere are no waves. The call of the waves means that she knows the way as wellas Cosette does, she no longer needs to be guided. They hurry along with equaleagerness.

“It iseasier to reach by air,” Cosette laughs, a little breathless. Her cheeks areglowing and it’s a hard choice between rushing on towards the water andcatching Cosette by the arm to beg for a kiss.

Époninedoesn’t get to choose though, because Cosette already eagerly grabs her handand pulls her along. The landscape whirls past, branches tapping on theirshoulders and roots tripping up their feet, until suddenly, there is the lake.

They bothhold still, catching their breath and taking in the water spread out beforethem in one, long, quiet look.

“Waves,”Éponine breathes adoringly, because the wind is playing on the lake’s surface andthe water rocks itself back and forth like a child of the sea. Put safely downhere to sleep amidst the trees and underbrush.

“This is mywater,” Cosette says and her voice is so very fond.

Époninesmiles. Their hands are still clasped together and she can almost feel thecontentment flowing through Cosette’s entire being. The wind picks up a littleand Éponine feels it playing through her own hair as she watches Cosette’scurls dance in the breeze.

Withouteven meaning to, they both lean down to take off their shoes. Éponine is prettysure she’s the only selkie she’s ever met that willingly wears shoes. But shedoesn’t like the feeling of her bare feet on rough surfaces, she’d rather wearthe shoes.

But now shecan’t wait to get them off. Cosette catches her hand again and they both walkinto the water, the hem of their skirts fluttering just above the lake’s gentlewaves. It feels different to the sea, this sweet water. It feels like Cosette.

“Thankyou,” Éponine says quietly. “For showing me.”

Cosettedoesn’t answer, she just smiles and squeezes her hand a little tighter.

They strollthrough the shallow water together and suddenly, between Cosette’s hand in hersand the water swirling around her toes, Éponine remembers something.

“Hey, Zette…”

Cosette’ssoft eyes flit to her face. “Yeah?”

Époninehesitates, but there’s a sudden yearning in her chest and she has to ask. “Back…backwhen we were kids…” She stops herself.

“Yes?”Cosette prompts.

“You usedto sing a song,” Éponine says. “Sometimes, when we were walking in theharbour.”

A strangesort of surprise fills Cosette’s face. “Yes…”

“Did ithave words?” Éponine asks, looking into her face in an attempt to guess what isgoing on in Cosette’s mind. “I don’t think it did, but it’s so long ago, I’mnot sure anymore.”

“It didn’t,or at least, I don’t know them,” Cosette says, her voice very quiet. Shedoesn’t sound sad, but thoughtful in a way that Éponine really wasn’texpecting.

“I haven’tsung that in ages…” Her rosy face grows sad with shame for a moment. “Ponine,I’m not even sure I still remember it.”

Époninefeels a faint pang of panic when she sees the distress growing on Cosette’sface. This was not her intention.

“I’vealways known that song,” Cosette says in dismay. “How could I forget about it?I knew it even before…before everything. How can I not remember, I—”

“I do,”Éponine interrupts.

Cosette’seyes fix on her with sudden emotion. “You do?”

At leastÉponine thinks she does. She nods.

Cosettemakes a pleading sound at the back of her throat, turning fully towards herwith a splash of water around their ankles and grabbing her other hand as well.“Can you—I mean, would you…”

Éponineswallows. She’s not a good singer, never has been, but she tries really hardthis time. “It went–” Bravely she begins the melody. Her voice is very soft,but the notes are true, and barely has the first tones left her lips, or Cosette’seyes begin to shine wildly. Still singing, trying to call back the music fromher childhood, Éponine watches how Cosette’s face fills with a bewildered sortof happiness.

It’s almostenough to make her stop singing, but that light in her eyes is because she issinging, so Éponine keeps going. She keeps going until Cosette’s is breathingin the rhythm of the melody, until her lips are nearly moving.

When Époninebreaks to draw breath Cosette does so too and a moment later her lips part in aburst of song, filling the air with the melody Éponine was providing a mereshadow of. The music wraps around the both of them and Éponine forgets to sing.It would not have mattered either way, because in her joy Cosette’s voice isgaining strength. The wind picks it up, lifting it high above them and themelody swells.

Cosette’shands slip through Éponine’s fingers and Cosette spreads her arms like shewishes they were wings. With her head tipped back and the wind pulling on herlike it wants to lift her up she looks almost more swan than girl, even withouther feathers. But Éponine doesn’t fear hear flying away. In all the time she’sknown Cosette after she met her again. All the nervous time of falling in lovewith her and then the blissful time of knowing her feelings are returned. Allthrough the shy glances, the teasing smiles and the happy laughter. She has never heard Cosette sing.

The smiletrembling on her lips is involuntary and unrestrained and there is nothing,neither man or beast, in the four corners of the earth that Éponine wouldn’tfight in this moment to stop them from interrupting Cosette’s song.

The swan issinging again and the selkie wishes she’d never stop.

...

[These two are part of a larger fantasy au For Love of Lore (on AO3) with dragon!Enjolras, selkie!Grantaire, wisp!Jehan, vampire!Combeferre and many more~]

#eposette #eponine #cosette #for love of lore #sunfreckle's stories

[orbookstore]

October Art Book Fairs

Look for Or Gallery at the Vancouver Art Book Fair and the 4/edition Toronto International Art Book Fair!

Vancouver Art Book Fair 2019 October 18 — 20, 201911AM-7PM Emily Carr University of Art and Design 520 E 1st Ave, Vancouver

Come visit the Or Gallery and Or Bookstore at the 2019 Vancouver Art Book Fair! In addition to our table selling artist books, zines, periodicals, criticism and theory titles from Archive, Sternberg, Semiotext(e), Univocal and more, we will host two events: NWC Roundtable Discussion Saturday, October 19 at 4PM at the Rennie Room We are pleased to be launching the complete series of NWC, a series of five essays by Northwest Coast First Nations artists. Each book features a single text by a Northwest Coast First Nations artist in which they reflect on the sociopolitical context for their contemporary art practices and engagement with traditional Indigenous Northwest Coast visual culture. We celebrate the launch of the complete publication series with a panel discussion between series editor, Dana Claxton, and contributing artists Brenda Crabtree, Morgan Asoyuf, Marika Swan and Roxanne Charles. For more details, please visit the Vancouver Art Book Fair website! Artificial Gut Feeling Book Launch and Signing with Anna Zett Sunday, October 20, 12-2PM Berlin-based artist Anna Zett will join Or Gallery’s VABF table for the North American launch of their new book, Artificial Gut Feeling (see above). This book launch coincides with the opening of Zett’s first exhibition in Vancouver, Hold On at Or Gallery from October 17, 2019 through January 11, 2020. Click here for our Facebook event. --- 4/Edition Toronto International Art Book Fair October 24 — 27, 2019 Metro Toronto Convention Centre 255 Front St, Toronto Admission is free FAIR HOURS October 24  6–10pm October 25  12–8pm October 26  11–8pm October 27  11–6pm Or Gallery and Bookstore is coming to Toronto! Please make sure to catch us at the 4/edition Art Book Fair. We will be featuring our newest publication series NWC and will be bringing a range of printed matter including editions, artists' books, local publishing, criticism and theory and journals and magazines. 

#vancouverartbookfair vabf19 4edition artbookweek

[bloemend-sophia]

27 februari 2018 10:37

Ook nu voel ik me weer hulpeloos, rusteloos, verdrietig. Ik wist dat ik niet voor altijd in mijn high kon blijven zitten, maar het lijkt haast wel alsof mijn highs en lows nu steeds een hele maand duren. Het werk is onbevredigend, ik sta iedere ochtend weer met tegenzin op en blijf het liefst bij J in bed liggen. Vanochtend had ik het heel moeilijk en heb ik serieus getwijfeld of ik me ziek zou melden of niet. Dat soort tekenen zijn natuurlijk niet echt goed. En hoewel mijn werk af en toe heel leuk kan zijn, ben ik gewoon echt klaar met werken. Ik weet dat dat heel egoïstisch en verwaand klinkt, maar als ik online zie hoe andere creatieve zielen op inspirerende wijze hun eigen leven zo kunnen leiden, wil ik dat ook.

Ondanks mijn diepe, diepe low op dit moment (oké, misschien overdrijf ik een beetje, want het gaat allemaal wel, maar niet van een leien dakje), maak ik nog steeds veel leuke en memorabele dingen mee.

Ik ging met J naar de blockbuster night van Black Panther, waar we pizza bij de film kregen en we in de grote Dolby Cinema zaal zaten, cool! Diezelfde week had ik een druk weekend, vol met leuke plannen en fijne vrienden. Vrijdag begon ik in Den Bosch om met A te lunchen. Als ik met haar door de stad loop, zie je hoe mensen naar haar kijken. Naar haar kleine lengte, haar gezichtje en de manier waarop haar oogjes de ruimte in staren. Ik vind het niet erg, accepteer haar zoals ze is, maar de mens blijft mensen of dingen die anders zijn toch altijd even langer bekijken dan normaal.

Na onze lunch ontmoetten we M bij de Lush. Ik nam afscheid van A en trok met M nog even door de stad. Vervolgens namen we de bus naar het Sportiom, om daar als kleine kinderen in het subtropisch zwemparadijs te zwemmen. Het was heerlijk! Ik ben gek op zwemmen en ga graag los als ik de kans krijg om coole glijbanen, stroomversnellingen en golfslagbaden uit te proberen. We hadden ontzettend veel lol, aten frietjes, maakten foto’s met een onderwatercamera, kwamen met enorme watervallen uit glijbanen geschoten en bleven tot laat. Met naakte gezichten en vermoeide lichamen reisden we vervolgens terug naar Eindhoven.

De dag erna vertrok J vroeg in de ochtend om te voet naar het huis van zijn ouders te lopen. Ik verklaarde hem voor gek: Google Maps gaf aan dat het een tocht van 9 uur zou zijn. Ik relaxede die hele dag, hing eigenlijk te veel op de bank en at veel te veel. Laat in de middag kreeg ik bericht van J dat hij het had gered; hij had er 10 uur over gedaan. ’s Avonds vertrok ik naar K in Tilburg, waar we haar verjaardag vierden door op haar kamer te borrelen en te kletsen en daarna de stad in te gaan. We bleven allemaal bij haar slapen en de volgende ochtend ontbeten we samen. Met de meiden liepen we die middag nog de Swan Market af, waarna ik weer rustig naar huis vertrok.

De week daarna was een veelbewogen week met veel activiteiten. Ik gaf een hele leuke workshop in Oss, moest een gaatje laten vullen bij de tandarts, ging met J weer naar de film en maakten voor mijn werk heel coole 360 foto’s in een schuilkelder en bovenin de kerk. De geheime schuilkelder ligt verborgen onder de markt en heeft roest strepen en enge luikjes. De kerk heeft een enorm orgel en bovenin grote klokken met namen als Catharina en Hubertus en donkere ruimtes met enge trappetjes en donkere bogen.

Ook ging ik dinsdagavond met M naar de sterrenwacht in Eindhoven: een klein observatorium met oude mannetjes die je als vrijwilliger maar wat graag vertellen over hun eigen passie van het heelal. Met een grote telescoop keken we naar een 60x uitvergrote maan, we kochten sterrenkaarten en kregen van een schattig, ultraslim mannetje genaamd Otto een onbegrijpelijke presentatie over kosmische straling. Een avond waarbij ik echt genoten heb en me kinderlijk enthousiast voelde.

Het weekend was heerlijk. Donderdagavond kwamen mijn ouders eten en namen ze me vervolgens mee naar huis. Vrijdagochtend moest ik weer naar de huisarts voor die verrekte teen en reden mam en ik stad en land af om in de goede apotheek te komen. Uiteindelijk namen we de bus naar Aken, waar we begonnen met een theetje en een gedeelde kom yoghurt. Ik had een heerlijke dag met haar, ouderwets goed, zoals we dat altijd hebben als we in Aken zijn. We kochten samen veel leuke dingen, lachten om stomme grapjes en lunchten bij een hip restaurant. Op tijd vertrokken we weer en thuis verfde mam mijn haar, waarna ze me heel lief weer thuis in Eindhoven af zette. Ik ben gek op mijn ouders. Hoe enthousiast ze zijn als ze me weer zien, hoe ze me knuffelen, hoe ze naar me luisteren en hoe ze hun heerlijke zelf zijn.

Zaterdag en zondag deed ik helemaal niks. Zaterdagavond bestelden J en ik pizza en gingen we naar de film. Zondagavond maakte ik een uitgebreide maaltijd met allerlei hapjes en trok J me dicht tegen hem aan op de bank, wat ik heerlijk vond. Ik ben opnieuw begonnen met het haken van een deken met granny squares voor mijn zusje.

Nu kan ik weer niet wachten tot volgend weekend, dat ik samen met J kan zijn en met hem te knuffelen. Ik heb het al zo vaak gezegd en steeds opnieuw besef ik het weer: ik heb J zo hard nodig in mijn leven. Hij is echt mijn alles, hoe afgezaagd en stom dat ook klinkt. Ik ben gek op alles aan hem en zou niemand anders willen. Laat me huilen om de schoonheid van mijn liefde voor hem.

[footballhighlightseurope]

Jonge Russinnen zorgen voor zinderende kunstschaatsstrijd en wereldrecords

Jonge Russinnen zorgen voor zinderende kunstschaatsstrijd en wereldrecords

(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push();

Het kunstschaatsen voor dames op de Spelen van Pyeongchang beloofde een zinderende strijd te worden tussen twee jonge Russinnen. De korte kür voldeed met vlag en wimpel aan de hoge verwachtingen.

Voorlopig wint de technische klasse van de pas 15-jarige Alina Zagitova het nog van de imponerende presentatie van Jevgenia Medvedeva.

De 18-jarige wereldkampioene won tussen 2015 en 2017 alles wat er te winnen viel en zette met haar prachtige kür de hoogste score ooit neer: 81,61. Maar toen moest Zagitova nog haar kür gaan schaatsen.

Op de klanken van Black Swan

De jonge kunstschaatsster verscheen dit seizoen op het toneel en pakte direct goud ten koste van Medvedeva die nog wel zilver won. Ook dit keer bleek Zagitova op de klanken van Black Swan de sterkste.

Ze schaatste de hoogste score van Medvedeva direct weer uit de boeken en vestigde een nieuw wereldrecord: 82,92.

De strijd bij het kunstschaatsen wordt vrijdag vervolgd met de vrije kür.

The post Jonge Russinnen zorgen voor zinderende kunstschaatsstrijd en wereldrecords appeared first on FHE | Gratis eredivisie voetbal streams, en buitenlands voetbal streams.

[trash-llama]

Everyone spent the rest of the party ignoring Binleigh's sudden...enhancements. Luckily Zett made it all about him, and Owell decided to once again remind everyone of his superior genetics. Oh well.

#ts4 swans #ts4 legacy #the sims 4 #swan g12 #binleigh swan #zett swan #pillow le chien

[trash-llama]

Once again, it's Summerfest in the valley and the Swans have assembled.

#ts4 swans #ts4 legacy #the sims 4 #swan g11 #tippy swan #binleigh swan #clo swan #zett swan

[trash-llama]

With the help of the Steady Sit mod, the guests are in place. Poor Cash has been placed next to Pillow and its a trip and half. Meanwhile Clo is judging Zett for not putting his phone away.

#ts4 swans #ts4 legacy #the sims 4 #swan g12 #clo swan #zett swan #pillow le chien #tippy swan #kurt monroe

[trash-llama]

Sprout is very determined to do well this time around, so whenever the youngest sproutlings are down for their nap, he grinds. Look at him, pen in hand. His true Swan is coming through.

The only problem is that the youngest Sproutlings are in fact not down for their nap.

Clo: Okay, remember the plan?

Zett: Divide and conquer!

#ts4 swans #ts4 legacy #the sims 4 #swan g11 #sprout swan #clo swan #zett swan

[trash-llama]

Happy Birthday Zett!! 🎉💜 He grows up sick, BUT he also grows up instantly completing his aspiration lol. I forgot Sprout and Brielle were loaded now.

Anyway, how is that for Swan behavior 💅

#ts4 swans #ts4 legacy #the sims 4 #swan g12 #zett swan

[trash-llama]

It's time!! Sprout and the Sproutlings do a little dance warm up as Brielle greets the first guests. Everyone is looking very EA all of a sudden.

#ts4 swans #ts4 legacy #the sims 4 #swan g12 #clo swan #zett swan #mew swan #tippy swan #kurt monroe #brielle jang #sprout swan

[trash-llama]

After returning from thrift shopping, it's time to decorate the tree. Tonight is Winterfest and we can't have Winterfest without a tree 🎄🎁

#ts4 swans #ts4 legacy #the sims 4 #swan g12 #binleigh swan #clo swan #zett swan #mew swan #pillow le chien #sprout swan #brielle jang

[trash-llama]

Of course no Winterfest celebration is complete without a viewing of the classic: A Lost Dog's Journey Home. As always, it receives mixed reactions, but it might be the first time someone ends up flirty. Looking at you, Pillow.

#ts4 swans #ts4 legacy #the sims 4 #swan g12 #binleigh swan #clo swan #zett swan #mew swan #pillow le chien #owell swan

[trash-llama]

The next morning during breakfast...

Mew: (omg he speaks) Dad, Binnie is going back to Horse Town, can we all come?

Binnie: Um..

Pillow: OMW yes, let's all go!

Clo: Oh yeah, I'm sure Binnie won't mind if we crash her date.

#ts4 swans #ts4 legacy #the sims 4 #swan g12 #binleigh swan #clo swan #zett swan #mew swan #pillow le chien #sprout swan #brielle jang