#vraag van de week

[kleefkruid]

Hoi, ik voel me een beetje stom dat ik dit vraag, maar wat voor een ervaring was alleen gaan wonen voor jou? Ik was begin deze week verhuist, nog in dezelfde stad als mijn mijn papa en mama wonen (gescheiden), maar ik was zo opgejaagd en nerveus en thuis werken ging moeizaam dat ik gisteren avond terug bij papa ben gaan aankloppen om bij hem te mogen slapen...

Oh ja dat is mega normaal hoor. Alles staat op zijn kop, elk van uw rituelen is verstoord, alles staat op een nieuwe plek en sommige dingen heb je niet meer en andere dingen zijn nieuw, en er zijn enorme gaten waar je de aanwezigheid van je ouders verwacht. Natuurlijk dat je brein dan even wilt bekomen in een bekende omgeving :)

Wat mij betreft heb ik dan ook gedaan, en terwijl het na een tijdje wel allemaal op gang kwam heeft het toch een jaar geduurd eer ik echt compleet 100% voelde alsof ik in mijn eigen thuis was. Anderen zullen zich wel vlotter aanpassen maar dat initieel verdwaald voelen is universeel denk ik. Gewoon toelaten ;)

#ask #dutch

[medewerkers]

Geen paniek, mensen, het zijn maar polls!

We zijn begonnen met het uitrollen van polls naar alle platforms in de berichteditor. Je leest het goed: alle platforms. Android, iOS, en het web. In de komende paar dagen zou iedereen toegang tot deze functie moeten hebben en kan iedereen ervaren hoe gebruiksvriendelijk polls zijn.

Selecteer gewoon het nieuwe oranje poll-icoontje (op het web verschijnt het wanneer je een nieuw inhoudsblok aanmaakt in de berichteditor, op mobiel vind je het in de toolbar).

Stel je vraag.

Voeg minstens twee en maximaal tien antwoordopties toe. Er geldt een maximumaantal tekens voor deze opties, de Puss in Boots-opties hierboven zit daar precies tegenaan.

Stel de duur van de poll in op een dag of een week. 

Je kunt opmerkingen aan je poll toevoegen of hem gewoon op zichzelf laten staan. 

En net als bij andere berichten kun je communitylabels gebruiken om te bepalen wie de poll te zien krijgt. Of ga helemaal los en gebruik Blaze! Zorg er dan uiteraard wel voor dat het bericht aan de richtlijnen voor Blaze voldoet. 

Kom je een poll in het wild tegen? Klik dan gewoon op de gewenste antwoordoptie. Gefeliciteerd, je hebt zojuist je stem laten horen! En dat is alles. Veel plezier ermee!

#polls #functies

[wanderella-w]

Not much news & Plymouth (day 35-36) + edit below

Tuesday morning we started early (got up at 5, left at 6) because we wanted to outrun the rain as much as possible. After passing a danger area (only dangerous when the gates are closed because it is a military shooting range), walking over a long and boring paved road, and taking the wrong turn three times, we reached Mount Edgecumb which is a nice big park to walk through. It started raining but we were quite sheltered by the trees.

We took the ferry from Cremyll to Plymouth, did groceries at Aldi and went to our AirBnB by bus. We arrived there before our BnB host, but we had the code to the key box so we could already get in. In the evening Rob came home just after his girlfriend Emma, who are both very friendly and chatty people working in funeral services (Emma: "Rob, will you be at my funeral tomorrow?"). Rob offered us a beer while we were having our Aldi-tiramisus in the living room (or, as they apparently call it here, the lounge) and we accepted the offer as we knew we could sleep in the next day!:)

We slept in only until 7 because we still wanted to complete the part of the SWCP that went through Plymouth, and in the morning it was supposed to be still sunny. It was indeed sunny, and also not too windy in the sheltered bay of Plymouth, so we had a little walk with only a daypack and afterwards we bought some necessary things like batteries for my headlamp, a toothbrush, plus some vitamin C and Zinc to prevent further colds. Now we have a little bit of a forced rest day ahead of us but we're glad we don't have to be out on the path in the wind and rain.

Edit: MUCH NEWS!!! Rosa's research from her internship at Statistics Netherlands (Centraal Bureau voor de Statistiek, CBS) got published today and soon after it appeared in one news item, then in another, then in many more others and finally there was an item about it on the Dutch national 8-o-clock news! 😱

Maybe, if you are Dutch, you have seen those:

Of course we went for a drink in a pub to celebrate 😁😁 I'm hiking with a star sociologist!!

Here's the original article:

[lienanna]

India: medische notities

Een responstijd van de ambulance van 15 minuten kan je in Mumbai wel vergeten, maar men doet wel zijn best om voor een sirene een beetje aan de kant te gaan. Op onze laatste dag in Mumbai staat er forse file. Met een uur speling redden we onze trein makkelijk, mede dankzij onze taxichauffeur die een heel eind in het kielzoch van een ambulance rijdt. Het lijkt wel een achtervolgingsscène uit James Bond. Of de patiënt ook op tijd het ziekenhuis weet te bereiken, vraag ik me af.

Vandaag in de India Times: poging tot uitroeien lymfatische filariasis in buitengebieden Mumbai gaat minder voorspoedig dan gedacht. Bij een deur-tot-deur telling door de WHO in bijvoorbeeld Thane blijkt slechts 37% van de mensen behandeld te zijn, in plaats van de 90% die eerder door de regionale overheid was gerapporteerd.

Dit jaar is er een flinke stijging in het aantal gevallen van dengue, chikungunya en malaria, waarvan een relatief groot aandeel van het nationale totaal in Mumbai. Na een week royaal marineren in de deet heb ik nog maar 1 muggenbult opgelopen. Fingers crossed.

[gewoonkarin]

Mwah. Dat is het gevoel op het moment. Ik heb zo goed als geen vakantiegevoel deze vakantie. Twee weken zijn om en ik ben moe, leeg en verdrietig.

Ik krijg het ook niet uitgelegd. Gisteren stond ik te strijken en overviel het me. Dat ik altijd wel met zorgen bezig ben. Altijd is een te groot woord, dat kan niet maar wel heel vaak. Dat ik in twee weken vakantietijd twee keer kort iets ontspannends heb gedaan. Met handicap. Lunchen en schoolspullen halen met jongste liefje. De handicap? Mijn noodgebit. Zonder kleef valt het uit. Met kleef is het nog kokhalzen dus de firma stophoest moet mee in de tas en ik doe een uur of 3 met een rol. Het werkt laxerend en dat is ook handig. Na die lunch werd het wel duidelijk dat ik niet echt mee op pad kan. In plaats van donderdag naar zee heb ik de voordeur geverfd en het huis gepoetst. Ik wil voor de liefjes geen last zijn. Zo voel ik me wel. Ik zie als een berg op tegen sociaal gedoe. Praten maakt de werking van de kleefpasta niet beter en met stophoest in de bek is het lastig praten, ik wil nog wel eens kwijlen.

Wat dit met me doet. Het maakt me onzeker. Het liefst kruip ik tandeloos in bed en blijf ik weg van iedereen. Eten in gezelschap vind ik kut. Ik kan niks kauwen zonder tanden dus snijd het heel klein en slik alles in ene door. Met tanden in eten doe ik af en toe maar ik vind twee keer plakken op een dag meer dan genoeg en m'n tandvlees is er geïrriteerd door. Ik dus ook.

Ik mis ons ma nu. Het luisterend oor en zij begreep me. Nu voel ik me onbegrepen. Ik mis mezelf, ik mis eten, ik mis een borrel met vriendinnen. Ik zie foto's van vakantie, dagjes weg. Mijn enige uitjes de afgelopen maanden waren een feestje, een uitvaart en ziekenhuisbezoeken. Oja, protheticus. En de tuin. Daar zit ik nu ook. Ook daar zit ik mezelf in de weg want ik ben moe. Weinig kunnen eten betekent ook minder energie. Ik eet al vanaf half oktober bagger. Ik krijg niet veel werk verzet en het voelt op het moment ook als werk. Alles voelt als werk. Ik zucht er veel bij.

Zo ben ik niet. Ik word normaal gesproken blij van de tuin maar nu vaak niet. Dan ga ik maar weer even zitten om bij te komen. Effe uitrusten.

Ik ben mezelf kwijt. Ik vraag me ook af of het nog wel goed komt. Of de nieuwe tanden gaan helpen. Of ik dan niet meer hoef te kokhalzen maar wat als dat wel zo is. Mijn lief tandeloos kussen. Ik vind het verschrikkelijk. Naar mezelf kijken helemaal. Overal rimpels rond mijn mond door het slechte noodgebit en het vaak zonder tanden in rondlopen. Thuis doe ik de krengen uit. Even geen stophoest.

En nu. Ik ben met onenigheid weg gegaan thuis. Na discussie vertrokken op het verzoek van oudste liefje. Ze had gelijk. We kwamen even niets verder omdat we niet naar elkaar luisterden. Daarom vermijd ik discussies liever. Je schiet er niks mee op.

Het komt er meestal op neer dat ik het laat rusten en ergens de modus van gewoon doorgaan weer vind. Niet klagen maar dragen.

Ik heb dus een werkvakantie. Poetsen, boodschappen doen, verven en tuinen. Met soms een uitstap van maximaal 3 uur aaneengesloten. Als ze me maandag over een week vragen hoe mijn vakantie was weet ik niet goed wat te zeggen. Geen reis, geen dagjes naar zee, geen ontspannen Karin. Ik ga maar liegen denk ik. Dat ik een fijne vakantie heb gehad. Deels waar want ik ben een beetje meer bij met klussen. Dat is dan weer fijn. De tuin ziet er ook best netjes uit en ik heb al best wat geoogst. Ook fijn. Courgettes in diepvries, ook fijn. En de rest van het gezin heeft leuke dingen gedaan, van lezen tot naar zee. Van zwemmen tot met vrienden op stap. Van muziek maken tot films kijken.

Volgende week start ik met de kast van jongste liefje verven. Van de nood maar een deugd maken. Lief en zij gaan vier dagen kamperen. Ik hoop dat ik het oudste liefje een beetje naar haar zin kan maken.

[anoniemdagboek]

Liefdesbrief aan YS

Dinsdag 20 juni 2023, 22:09

Lieve YS,

Ik heb jou een week geleden ontmoet. Ik luister naar "Satellite" van Harry Styles. Het doet me aan jou denken. Een verlangen om bij je te zijn, de hele dag aan je denken en vlinders voelen. Het is een tijdje geleden dat ik verliefd was. Het is een intiem gevoel. Je doet me ook een beetje aan Harry denken. In zijn vroegere jaren dan, een beetje stuntelig en ongemakkelijk maar heel lief, respectvol en getalenteerd. Misschien komt het doordat je ook zo erg jong bent. Je bent 6 jaar jonger dan ik ben. Het voelt bijna verkeerd, aangezien je dichter bij mijn broertjes in de buurt komt dan bij mij. Er is echter iets aan jou wat me zo diep aantrekt, dat ik mezelf niet kan inhouden. Ik moest je mee uitvragen. Ik hoop dat we over een paar jaar bij elkaar komen en een geweldig leven tegemoet gaan. We zouden een geweldige match zijn. Jij zoekt overal betekenis in en ik zie nergens betekenis in. Wil jij mijn betekenis zijn?

Ik vraag me af of je me vervelend vindt. Ik denk het niet. Ik voel me wel vervelend. Ik kijk de hele dag naar alles wat met je te maken heeft. Ik ben gek op je passie en je eigenzinnigheid. Je hebt me verteld van de ziekte die je vroeger had, en vreemd genoeg trekt dat me juist meer aan dan dat het me afstoot.

Ik heb ook mijn bagage. Vreemd genoeg hebben we veel met hetzelfde onderwerp geworsteld. Dat is vorige week ook duidelijk geworden.

Je reageerde heel lief op mijn vraag. Zoals ik eigenlijk wel verwacht had. Het maakt me alleen maar gekker van je. Je bent zo volwassen voor je jaren. De manier waarop je naar het leven kijkt trekt me aan. Ik heb je vader vorige week gesproken, en de manier waarop hij over je sprak, vertelde me ook veel. Je bent respectvol, creatief, gepassioneerd en creatief. We zouden perfect zijn samen. Wie weet, over een paar jaar.

#liefdagboek #dagboek #liefdesverhalen #liefde #liefdesverdriet #persoonlijkeverhalen #persoonlijk #verliefd #anoniem #anoniemeverhalen #anoniemdagboek #Spotify

[paardkipkoe]

Even over klimaat zeuren

Is het nou zo moeilijk? De wereld is gewend aan 280 parts per million CO2 in de atmosfeer. Dat getal is sinds 1800 aan het stijgen. Daardoor warmt de wereld op. Dat is een natuurwet.

Hoe snel die opwarming precies gaat, daar is nog geen natuurwet voor. Het gaat niet overal op aarde ook even snel. In maart was ik in Tromsø, boven de poolcirkel, waar het veel harder gaat: 5 graden warmer, terwijl de gemiddelde stijging 1,5 is.

Je zou zeggen dat iedereen moet kunnen narekenen dat het in ieder geval niet kouder gaat worden als we doorgaan met CO2 te stoken.

En warm is niet goed. De Sahara is bezig de Middellandse Zee over te steken. Waar we mensen uit Afrika die daarvoor op de vlucht gaan nog op niet al te vriendelijke wijze buiten fort Europe weten te houden - terwijl wij de temperatuur omhoog jagen, niet zij - wordt dat alweer een stukje lastiger als EU-genoten ook wat verder naar het noorden willen. Hoewel vrij verkeer van mensen niet betekent dat je in ieder EU-land kan gaan wonen zonder middelen van bestaan. Gedoe. Er komen ongezellige tijden aan. Nou is het leven in grote delen van de wereld al ongezellig en daar weten we ons aardig voor af te sluiten.

Waar ik naartoe wil is dat we hier niet doen wat er moet gebeuren. Van minder CO2 uitstoten gaat de temperatuur niet omlaag. Misschien gaat hij wat minder snel omhoog dan we allemaal vrezen, maar we zitten nu al aardig in de problemen. Ga maar even peilen hoeveel water er in het Gardameer staat.

En het kan best zijn dat ze in Italië nu net een heel slecht jaar hebben (net als vorig jaar), maar de trend is wel duidelijk.

En nu?

Ik ken mensen in de klimaatbeweging die het gebrek aan actie wijten aan domheid. Alsof mensen de som niet snappen die ik hierboven maak.

Dat lijkt me bezijden de waarheid. 75% van de mensen maakt zich hier zorgen over het klimaat. Wat dat precies betekent, weet ik ook niet, maar het lijkt erop dat ze de som wel snappen.

Het vervelende is alleen dat die mensen niks doen, of te weinig. Ik ben echt verbaasd als ik een keer met de auto naar mijn werk ga, de snelwegen staan gewoon helemaal vol. En ik als zie hoeveel kolen (niet de schoonste energie) er drie keer in de week naar Tata gaan, word ik ook niet vrolijk.

Het is me ook wel duidelijk dat de wereld er niet beter van wordt als ik niet meer in de auto stap, met die tien- of honderdduizend andere mensen die die keus ook hebben, of maken. Dus ik geniet er nog maar even van.

Intussen vraag ik me wel af waarom mensen niet aan preventie doen. Dit is gewoon een kwestie van preventie. Ik schrok me echt rot toen ik Martin Sommer in de Volkskrant schreef dat klimaatbeleid (net als stikstofbeleid) wel haalbaar en betaalbaar moest zijn. Voor een linkse journalist vind ik dat toch tamelijk achterlijk. Het klinkt net als de brandweer afschaffen, of de ziekenhuiszorg, omdat hij toch wel een beetje duur wordt.

Zit hier blinde paniek achter, angst om dingen te verliezen (lees Kahneman, angst voor verlies is een sterke drijfveer dan de hoop op winst) of gebrek aan voorstellingsvermogen?

Ik denk dat het laatste wel een rol speelt, in ieder geval bij mij. Ik weet dat de PPM's de verkeerde kant op gaan, maar ik kan me er toch moeilijk bij neer leggen dat allerlei dingen waar ik aan gewend ben, en die ik soms ook fijn vind, niet meer kunnen: vliegen, autorijden, spullen kopen, kaas eten. Wat ik daarvoor terug ga krijgen weet ik niet precies, maar ik geloof niet dat het me aanspreekt.

Het idee dat dingen die we al jaren doen (veel te veel mest uitrijden, veel te veel pesticiden, pardon, gewasbeschermingsmiddelen, spuiten) eigenlijk helemaal niet kunnen vind ik lastig.

Net zoals ik het lastig vind dat Europa rijk is om dat andere delen van de wereld arm zijn, en wij in staat zijn dat zo te houden. Ik ga hier geen zelfbeschuldigingssessie starten over het kolonialisme, want ik ben er zeker van dat iedereen die de kans krijgt andere mensen uitbuit, zeker als je die niet dagelijks ziet, of alleen op tv. Maar er zijn natuurlijk wel een paar dingen scheef.

Gaan we daar iets aan doen of laten we het erop aankomen? Meestal gebeurt het laatste. Er waren destijds weinig mensen die de Tweede Wereldoorlog niet hebben zien aankomen, maar weten is nog geen doen. En wat wel is geprobeerd, appeasement, hielp niet.

Bedoel ik nou dat we (geen idee wie dat zijn) pas in staat zijn iets te doen als het 10 mei 1940 is?

[toosvanholstein]

"Maar ik troost er mij mee, dat 't beter is om te worden bestreden dan … genegeerd"

Soms doe je een ontdekking en heb je er plots een vrouwelijke schildersheld bij. Dat overkwam me onlangs in Panorama Mesdag. Want die Suze Robertson (1855-1922) was een dijk van een kunstwijf. Lees en kijk maar in TOOS&ART. #kunst #art #expositie

De wonderbare kronkelwegen der kunstgeschiedenis. Die kwamen hier vorige week al ter sprake vanwege ‘Vermeer’ in het Rijksmuseum. En nu spelen ze opnieuw een rol. Suze Robertson in haar atelier Begin deze eeuw kwam ik haar naam + kunstplaatje voor ‘t eerst ergens tegen. Maar vraag me niet meer hoe of wat, geen idee. Drie jaar geleden zag ik voor het eerst in werkelijkheid één schilderij van…

View On WordPress

#Charley Toorop #De moderne vrouw #Den Haag #dijk van een wijf #expressionisme #George Breitner #Haagse School #icoon #impressionisme #Isaac Israels #kunstacademie #kunstgeschiedenis #kunstkoper #Laren #Mesdag #Mondriaan #museum Singer #Panorama Mesdag #Pulchri Studio #Richard Bisschop #Rijksmuseum #Suze Robertson #tekentalent #Toegewijd. Eigenzinnig. Modern. #Vermeer

[adelebruss]

3 Laat een van de personages geconfronteerd worden met een vijandige, mythische god, eenvoorhistorisch monster of een griezelige sagen- of sprookjesfiguur.

Het gebeurt 's avonds laat, ik loop door de rustige straten als ik plotseling niets meer zie, alles wordt zwart. Ik weet niet waar ik ben of wat er gebeurt. Het is misselijkmakend. Ik kan je niet zeggen hoelang het duurt voor ik wakker word, het kan 1 uur zijn, maar ook 1 week. Ik open mijn ogen in het wit, niets interessants, ik draai me om en zie een figuur in de hoek naar me kijken, denk ik. "Wie ben jij? vraag ik, maar in mijn hoofd vraag ik me af of ik niet beter 'Wat ben je?' kan vragen. "Loki" antwoordt een norse stem, hij denkt waarschijnlijk dat hij zo eng is. "Ha, als in de bedrieger?" "Ja" antwoordt hij, nou ja hij is niet erg eigenwijs. Je zou denken dat hij zijn identiteit zou proberen te verbergen voor een gewone burger als ik. "Wie ben jij?" Vraagt hij me. "Karen- Karen Van de Made" stotter ik, ik vraag me af wat hij zal doen. "Mens?" "Ik ben bang van wel." "Heb jij me hier in gestopt?" "Ik ben bang van wel." Ik vraag me af waarom, maar ik heb dingen te doen, ik heb geen tijd om me met hem bezig te houden. Ik sta op en loop naar hem toe, ik leg een vinger op zijn borst. "Ik zweer bij God, ik heb mijn deel van bedriegers gehad en heb geen tijd voor nog een, ik heb de ergste weken van mijn leven gehad en ik kan hier niet mee omgaan, nu zal ik het eens vriendelijk vragen! Haal me hier uit." En zo plotseling als ik hierheen werd getransporteerd, lig ik weer in mijn bed, me afvragend of dit maar een droom was.

[overwijs]

Het zijn maar managers, geen wilde dieren

“Maar vind je dat dan niet spannend, Milou?”

“Nee hoor, het zijn maar managers…”

Een flard uit een gesprek tussen mij een collega van de week. In de wekelijkse nieuwsbrief met alle info van de komende week stond in de agenda bij vrijdag: “Milou extern”, en hierdoor ontstond het gesprek. Naast mijn lessen en taken op mijn school, werk ik ook voor de Academy van onze grote organisatie en daardoor ben ik soms extern, zoals deze vrijdag dus.

In mijn werk bij de Academy doe ik allerlei verschillende dingen en dit keer mocht ik als facilitator bij de managementdag zijn, een soort studiedag voor alle directeuren, schoolleiders, teamleiders en andere personeelsleden die middels een wildcard er bij waren. En natuurlijk, een training geven aan docenten is misschien anders dan aan managers, net zoals dat lesgeven aan pubers anders is dan aan collega-docenten. Dus ik begreep de vraag, maar ik vind dingen nou eenmaal niet zo snel spannend (binnen mijn werkveld dan).

Sterker nog, ik vind het super leuk om bij dit soort dagen te mogen zijn én ook nog een rol te mogen vervullen. Maar wat vult dan mijn dag als facilitator? Dat is iets waar niet iedereen direct een voorstelling bij heeft, wat ik mij kan voorstellen.

Om eerlijk te zijn begint zoiets al eerder, je hebt overleggen van te voren over het draaiboek en de invulling van de dag. De avond van te voren rij ik al anderhalf uur naar de locatie, om ’s avonds nog met mijn collega’s de dag en invulling door te spreken en ’s ochtends zien we elkaar weer vanaf ontbijt tot de afsluitende borrel. Intense en fijne manieren om samen te werken.

In de ochtend zijn wij als eerste op de locatie om alles klaar te zetten, de grote zaal, de workshopruimtes, de ontvangstruimtes, tafels en stoelen verplaatsen, posters ophangen voor het inschrijven van workshops, briefjes klaar leggen voor de indeling in groepen en allerlei andere kleine klusjes.

Gedurende de dag zorgen we ervoor dat alles op schema loopt, dat deelnemers weten waar ze moeten zijn en daar ook op tijd komen, dus ja, af en toe loop ik de managers op te jutten zoals dat ook wel bij leerlingen gebeurt. Maar, de hoofdmoot is natuurlijk de inhoud. Tijdens workshops gegeven door workshopleiders zorgen wij dat alles goed loopt, dat groepjes goed verdeeld worden en dat de gesprekken tijdens de verschillende momenten een goede verdieping halen, bijvoorbeeld door de juiste vragen te stellen. Regelmatig geven we ook zelf workshops of helpen we de workshopleider in de voorbereiding bij het vinden van de juiste werkvormen.

In de middag had ik als facilitator een eigen groepje managers voor het voeren van een reflectief gesprek, wat haal je uit de dag zelf, hoe kijk je naar jezelf als leidinggevende, welke nieuwe verbindingen heb je gelegd en wat neem je mee naar de volgende werkdag of naar komende weken. Gelukkig hadden we daarvoor een zeldzaam vrij moment op deze intense en drukke dag, we liepen samen met de facilitators een rondje door de natuur en bereiden tegelijkertijd onze reflectieve gesprekken voor door ze met elkaar door te spreken en nog beter te maken.

Daarna gingen we allemaal met ons eigen groepje naar de inspirerende ruimtes, waar ik met mijn groep naar de boomhut uitkijkend over een prachtige ven mocht. We maakten een foto van iets moois op de grond en vanuit de boomhut met aanliggend terras. Net zoals een manager elke dag doet, keken we even vanaf de grond, midden in het team, naar iets, om daarna als manager er ook vanuit de helikopterview naar te kijken. Dingen zagen er anders uit, details die je op de grond kon zien, zag je vanaf boven niet, maar boven kon je weer verder kijken en zag je de stip op de horizon. Het een was mooier vanuit de boomhut, terwijl andere juist mooi op ooghoogte waren. Zo moet je als manager soms ook de dingen vanuit de verschillende perspectieven bekijken en alle informatie meenemen. Een prachtig begin voor ons gesprek, in deze prachtige omgeving.

Voor dat je weet is het alweer tijd voor de gezamenlijke afsluiting en daarna de buitenborrel. Een werkdag van een kleine 12 uur, kan voorbij vliegen, dat merk je dan weer. Maar man, wat gaaf om dit werk te kunnen doen! Stinkerd naar de rook van de vuurkorf stapte ik moe en voldaan weer in de auto, volgas (of in mijn geval volstroom) naar huis.

#overwinst #docent #onderwijs #dialoog #gesprek #blog #manager #managersfacilitator

[degenezijde]

>Meer loon voor fulltime leraars en jaar betaalde stage: directeurs doen tien voorstellen tegen lerarentekort

uh oh

>Op dit moment worden jonge, pas afgestudeerde leerkrachten vaak ingezet via interim-contracten om de gaatjes op te vullen die ervaren collega's open laten. Want steeds meer leraren werken deeltijds om de combinatie tussen privé en werk haalbaar te maken. 

Ja, dus we gaan voor werkbaarder werk, he? Ja?

>"Op dit moment slagen heel wat mensen er niet in om werk en privé te combineren en daarom blijven ze graag een dag per week thuis om de gezinstaken uit te voeren", verklaart Verkest. "Wij stellen het omgekeerde voor: als je mensen extra beloont, kunnen zij die verloning gebruiken om die gezinstaken uit te besteden."

NEE

Wat willen vrouwen leerkrachten: dat ze na de werkuren niet meer met werk moeten bezig zijn, of, kweenie, dat ze hun loon kunnen gebruiken om iemand te betalen om te komen strijken, koken, winkelen, de deur open te doen voor de elektricien, in de rij van de autokeuring te gaan staan en hun kinderen liefde te geven?

Man, wat een kortzichtig voorstel. Wat komt er nog, beschermde maatregelen afschaffen om zo toch ergens nog een leerkracht vrij te krijgen?

>De directies stellen ook het moederschapsbeschermingsverlof binnen het kleuteronderwijs in vraag. Op dit moment krijgen leraren vanaf het 1e leerjaar geen moederschapsbeschermingsverlof, maar kleuterleidsters wel. "Ook hierdoor hebben we heel wat vervangers nodig voor een vrij lange periode, terwijl de leraar in kwestie perfect kan functioneren", luidt het in de brief aan Weyts.

gvd

#koni doet actua #hallo ik ben een beetje boos en gefrustreerd

[zonnetjesklas]

Thema ‘Waar komt ons eten vandaan?’ (Groenten)

De tweede week stelden we ons de vraag waar al dat eten uit de supermarkt vandaan komt.

We leerden op de boerderij dat de prei begint met een zaadje in de grond. De boer vertelde ons meer over de weg die de prei aflegt voor ze op ons bord terecht komt. De prei die we kochten in het winkeltje verwerkten we tot lekkere preisoep. In de bouwhoek konden de kleuters groenten oogsten aan de hand van opdrachtkaarten. De zandtafel werd een aardetafel en in de winkel konden de kleuters zaadjes kopen om te zaaien.

[medewerkers]

Wijzigingen

🌟 Nieuw

Op het web kun je nu tussen Blauwe en Regenboogkleurige Belangrijke Internetvinkjes schakelen. Je kunt ze ook apart via je Bloginstellingen kopen. Is dit een voorbode voor meer? 🤨

Ben je ook dol op die Belangrijke Vinkjes? Je bent niet de enige; we hebben er zelfs een Webby voor gewonnen!

De teller voor ongelezen berichten in je inbox is terug op het web! Niet langer slechts een stip voor ongelezen berichten.

We maken niet langer items aan in je activiteitenfeed als je op je eigen berichten reageert, ze leuk vindt of reblogt.

In de nieuwe berichteditor op het web worden nu direct tagsuggesties weergegeven wanneer je op het invoerveld voor tags klikt.

Wachtwoorden op Tumblr hebben een maximale lengte van 72 bytes. Dit was altijd al zo, maar we hebben dat nu duidelijker gemaakt wanneer je een wachtwoord op het web op voor iOS of Android aanmaakt.

🛠️ Fixes

Een bug opgelost die voorkwam dat nieuwe activiteitenitems werden aangemaakt wanneer iemand op een bericht reageerde dat je naar jezelf had gereblogd.

Op het web behoud je vanaf nu je positie in de wachtrij- en conceptenpagina wanneer je een nieuw concept-/wachtrij-/gepland bericht aanmaakt of bewerkt.

Op het web gebruikt de tag-achtergrond nu je kleurenschema wanneer je een bericht schrijft of bewerkt.

Rate limits worden nu effectiever afgedwongen voor onze zoek-API.

Het probleem met de lijststijlen voor berichtopties in Safari is opgelost.

Het kopen van geschenken is met een paar kleine aanpassingen enorm gestroomlijnd. Bedank je favoriete bloggers met een abonnement op Browsen zonder advertenties of bestook ze met krabben!

Gebruikers die je hebt geblokkeerd, verschijnen niet langer in de carrousel voor Tumblr Live.

Blaze kan niet langer worden toegepast op vraag-/antwoordberichten. (We denken nog na over een manier om zowel de vraagsteller als de -beantwoorder om toestemming te vragen, dus wie weet zie je deze functie nog wel een keer opduiken.)

Een bug opgelost waardoor de beschikbaarheidsstatus voor Blaze voor berichten werd gereset afhankelijk van de locatie waar je het bericht bewerkte. Bedankt aan iedereen die ons op dit probleem heeft gewezen. Dankzij jullie hulp konden we het probleem snel opsporen en oplossen!

Een probleem opgelost dat ervoor zorgde dat de nieuwe berichteditor op het web de acties die je met Ctrl+Z ongedaan had gemaakt niet opnieuw kon uitvoeren.

Als je Tumblr in een browser op je telefoon gebruikt en je vanuit een chatbericht "terug" gaat, ga je nu naar de juiste plek (bijvoorbeeld de activiteitenpagina of het dashboard).

Er was deze week tijdelijk een probleem met ingebedde Spotify-podcasts, maar dat is ondertussen alweer opgelost.

Version 29.1.1 van de Tumblr Android-app bevat een fix voor het probleem waarbij de app overschakelde naar het tabblad Voor jou wanneer je reageerde op berichten met een "Verder lezen"-optie.

🚧  Nog mee bezig

De oorlog tegen de spambots is nog steeds in volle gang. We werken hard aan het opruimen van de recente golf aan spambots en aan het voorkomen van hun terugkeer. Zoals gewoonlijk, als je spambots ziet, laat het ons dan weten zodat wij ze kunnen aanpakken.

Onze teams werken hard aan het bijwerken van onze documentatie. Als je iets ziet dat verwarrend of achterhaald is, kun je ons feedback geven.

🌱 Binnenkort

Voor alle fans van keyboards: de sneltoetscombinaties worden binnenkort verbeterd!

Voor alle fans van de iOS- en Android-apps, badgebeheer is in aantocht!

Heb je een probleem? Dien een supportverzoek in (bij voorkeur in het Engels), dan nemen we zo snel mogelijk contact met je op!

Wil je feedback over iets geven? Ga dan naar onze Work in Progress-blog en ga in gesprek met de community!

#tumblr update #bug fixes #nieuws

[euroadventure]

Waardevolle ontmoetingen (2)

De tijd vliegt sinds ik weer terug ben in Nederland en zoals ik vorige keer al had aangegeven kijk ik af en toe terug op mijn waardevolle ontmoetingen onderweg. Een paar weken terug was ik behoorlijk geveld door corona en merkte ik dat ik alle tijd had om terug te kijken op de mooie ontmoetingen en herinneringen van afgelopen anderhalf jaar. De ontmoetingen met mensen zijn voor mij, dan ook naast de mooie natuur, een van de belangrijkste redenen om te reizen.

Na mijn fietsavontuur langs de Zweedse kust, keer ik kort terug in Kopenhagen in Denemarken om mijn campertje weer op te pikken en mijzelf te laten vaccineren. Vanuit Kopenhagen vertrek ik vervolgens naar midden Zweden.

Ik rij naar prachtige natuurgebieden en geniet onderweg volop van de omgeving. Uiteindelijk beland ik na een twee dagen op een grote camping. Ik ben tot dan toe nog niet zo gewend om wild te kamperen en vind het nog wat onwennig. Ik besluit daarom ook deze nacht nog op een camping te verblijven. Wanneer ik naar het naastgelegen dorpje wandel, zie ik naast de camping een aparte camperplaats voor grote (witte) campers. Ik vraag aan een Nederlands stel, Bram en Ali uit Urk, die ik daar naast hun camper zie zitten, hoe dit principe van camperplaatsen nou eigenlijk werkt. Ik ben op dat moment nog een echte leek op dat gebied. Ik word gelijk uitgenodigd voor een bakje koffie, later een wijntje en we spelen nog een spelletje Uno samen met hun vrienden uit Hattem.

We kletsen honderduit waarbij Bram en Ali vooral bewondering uitspreken over mijn reis alleen terwijl hun vrienden voornamelijk sceptisch zijn. Bram en Ali veroordelen mij niet, maar zijn juist nieuwsgierig en enthousiast. Bram geeft mij nog enkele tips van plekjes die ik absoluut niet mag overslaan in Zweden. Het was erg gezellig, ik voelde mij zo enorm welkom!

Na deze waardevolle en mooie ontmoeting rijd ik verder door Zweden. Ik heb veel gesprekken met mensen onderweg, soms kort, soms lang. Ik leer niet alleen nieuwe mensen kennen, maar ook andere culturen. Een van de mooie dingen in de Scandinavische cultuur vind ik het buitenleven. Het gevoel van altijd in de natuur (kunnen) zijn.  Zo ontmoette ik na een kleine week rondtoeren, in Nationaal Park Tiveden echte Zweedse outdoorliefhebbers. Na een dag wandelen besluit ik om voor het eerst echt wild te gaan kamperen en wel in een Nationaal Park wat bekend staat om haar beren. Overigens geen beer gezien, maar het had gekund haha!

In Zweden heb je in de bossen vaak kampeerplekken waar je je tentje kunt opzetten en een vuurtje kunt stoken. Vlakbij zo een plek vind ik een plekje voor mijn campertje. Ik loop vanaf mijn campertje naar de vuurplek om daar te gaan koken vanavond, na een duik in het hiernaast gelegen meer. Na mijn duik in het meer, wil ik mijn eten gaan klaarmaken wanneer Saga uit Stockholm en Sophie uit Göteborg arriveren.

Zij hebben net hun tentje opgezet en wandelen het gehele weekend samen in het Nationaal Park. Niet veel later schuiven ook Stef en Phil (oorspronkelijk een Engelsman) uit Stockholm aan bij het kampvuur. Een onverwacht gezellige avond volgt waarin we lang met elkaar blijven kletsen rond een knisperend kampvuur. Het lijkt of ik hen al jaren ken. De volgende dag gaat iedereen weer zijn eigen weg, maar wat een fijn en warm welkom zo op mijn eerste nachtje wildkamperen.

Na deze leuke ontmoeting rijd ik weer dagen verder waarin ik de ene na de andere ontmoeting heb. Zo kom ik onder andere Rob en Hanneke tegen in hun brandweerauto. Hele aardige mensen en geweldig om te zien hoe zij door Scandinavië aan het rondtrekken zijn. Ze vallen op met hun camper, ik kom ze dan ook geregeld tegen.

Na inmiddels enkele dagen in het wild gekampeerd te hebben kom ik uiteindelijk toch uit op een camping in Gallivare net boven de poolcirkel. Het weer is slecht geworden en ik blijf hier dan ook enkele nachten staan. Er is een sauna op de camping dus dat is natuurlijk absoluut luxe! Op deze camping kom ik voor het eerst in contact met Fanny en Onne. Fanny gaat net als ik een paar dagen later de georganiseerde Fjallraven Classic wandelen van Nikkoluokta naar Abisko (ongeveer 125 kilometer).  Na een eerste kennismaking vertrekken zij, net als ik toevalligerwijs ook naar dezelfde camping iets ten zuiden van Kiruna. Zij in een huisje, ik natuurlijk in mijn campertje. De dag voor de Fjallraven Classic hebben we uitgebreid contact, net als met Guido uit Duitsland die zijn camper naast de mijne heeft geparkeerd en met Ria die een paar meter verderop staat en aan het wachten is tot haar man en zoon over een paar dagen terugkomen van hun trektocht in de bergen. Met hun allemaal klikt het goed! Guido helpt Fanny en mij om onze rugtas nog lichter in te pakken zodat we nog relaxter op pad kunnen 😉.

En relaxed wordt het zoiezo want ook hier is op de camping een sauna, zelfs eens sauna drijvend op het water. Guido komt hier elk jaar een paar keer en is goed bevriend met de eigenaren. Hij zorgt ervoor dat de kachel goed is opgestookt en dat we gebruik kunnen maken van de sauna. Na afloop van een sessie is het afkoelen in het koude meer waar de sauna op drijft. Een onvergetelijke ervaring! 

Na deze ontspannen dagen ga ik vijf dagen bepakt met een rugzak, tent en eten en drinken voor de komende drie dagen op pad. Ik loop de georganiseerde Fjallraven Classic, waar ongeveer 500 mensen aan deelnemen. Het valt mij op dat er veel Nederlanders meedoen. Enerzijds jammer, anderzijds ook weer gemakkelijk in de communicatie 😉. Ik loop eerst een tijdje op met Henk uit Alkmaar om na vijf kilometer elkaar weer gedag te zeggen omdat we ieder een andere tempo wandelen. Dan ontmoet ik Gijs en Jan. Het is gezellig met deze mannen. Gijs en ik lopen hetzelfde tempo, Jan haakt halverwege af, maar komen we onderweg nog diverse malen tegen.

Halverwege de eerste etappe ontmoeten we een groep politieagenten uit Den Haag en omstreken. Een aantal hebben ptss gehad of nog steeds en deze wandeltocht is een onderdeel van het verwerkingsproces. Ook deze groep kom ik regelmatig tegen, soms omdat Gijs en ik vooruitlopen, soms omdat zij ons weer passeren. Elke keer maken we wel even een kort praatje met elkaar en aan het einde van de dag drinken we met z'n allen een biertje bij een hut.

De tweede avond ontmoeten we Maaike en Tim en Marjolein. Zij hebben hun tentje vlakbij Gijs en mij opgezet. Het klikt ook met hen goed en de volgende dag lopen we een deel gezamenlijk op. Soms splitsen we weer en soms haken we weer halverwege bij elkaar aan. Ook nu is het weer gezellig en ook met hen drinken we 's avonds gemoedelijk een biertje waarbij we onze prestatie van de dag weer doornemen.

Tussendoor heb ik ook al contact met Marciano, na afloop wisselen we gegevens uit om foto's en filmmateriaal met elkaar te delen. Gedurende de volgende 10 maanden heb ik met zowel Gijs, Maaike als Marciano nog regelmatig contact, wat er uiteindelijk toe leidt dat Marciano mij nog komt opzoeken in Kroatië.  

Ik zag een beetje op tegen de Fjallraven Classic, niet vanwege de kilometers die we moesten lopen, maar ik dacht dat er heel veel mensen in groepjes meededen en dat ik er eenzaam tussen zou lopen. Dit was absoluut niet het geval, het was een geweldige vijf dagen waarin ik fantastische mensen heb ontmoet. Met sommigen heb ik nog steeds een goed contact en is een mooie vriendschap uit ontstaan.

De volgende keer sta ik stil bij mijn ontmoetingen in Noorwegen en na een pitstop in Nederland, bij de ontmoetingen in Midden-Europa .  

[lenteland5b]

De rekenvraag van de week!

Iedere week stelt er een leerling uit de klas een ‘rekenvraag van de week’. We kunnen de hele week op zoek gaan naar het antwoord. Op vrijdag bekijken we met de hele klas hoe de rekenvraag in elkaar zit en of we deze kunnen oplossen. 

De eerste vraag was:  Hoeveel keer kan je een bot (menselijk bot) breken voordat het echt kapot is? 

De tweede vraag was:  Hoeveel leerlingen zitten er op onze school?  En wat een betrokkenheid bij het uitrekenen. We hebben meteen ook van de gelegenheid gebruik gemaakt om ons op de nieuwe picknickbanken te plaatsen voor de berekening. 

Ik ben alvast benieuwd naar de volgende vraag! 

[brilmans]

Schelpen op ons strand

Schelpengids

Wie vandaag aan de dag op het strand een schelp of ander zeewezen vindt, hoeft niet lang in onwetendheid te verkeren. Over schelpen en een aanverwante beesten zijn namelijk boeken vol geschreven. Voor het gewone publiek meestal in de vorm van een gids of gelijksoortig naslagwerk. Daarnaast bestaat er de mogelijkheid via het wereldwijde web in een handomdraai te achterhalen welk schepsel u gevonden heeft. Voor 1935 was dat totaal anders.

Een schelpengids met gekleurde platen

Omdat de vraag, of er niet een eenvoudig boekje met gekleurde afbeeldingen van schelpen bestond, hem meermalen werd gesteld en hij die waarschijnlijk tot vervelens toe moest beantwoorden met, bij mijn weten niet, stelde J. G. Th. Van Nes kort voor 1935 een werkje samen met daarin de beschrijving van vijftig schelpen die langs onze kust gevonden kunnen worden. Om zijn beschrijvingen kort te kunnen houden liet hij de heer A. W. Wagner de schelpen zo natuurgetrouw mogelijk illustreren. Het werk werd in 1935 uitgegeven onder de naam: Schelpen op ons strand. In zijn voorbericht houdt van Nes zich aanbevolen voor op- en aanmerkingen.

Vorige week maandag vond ik een exemplaar in de plaatselijke kringloopwinkel. Een goed bewaard exemplaar. Nadat ik het voor een habbekrats meenam, heb ik het eens aandachtig bekeken. Met de kennis van vandaag valt er genoeg op dit werk aan te merken, maar dat ga ik niet doen. Ik ben namelijk alleen van plan een keur aan afbeeldingen met u te delen.