#rufach

[wluera]

Pay per Laugh | TeatreNeu from edududu on Vimeo.

CREDITS:

Agency: The Cyranos for McCann Worldgroup Europe thecyranosmccann.com Production Company: CANADA lawebdecanada.com Director: Marc Oller App company: Glassworks, Xavi's Lab. General creative director: Leandro Raposo Executive creative director: Pablo Colonnese Creative Directors: David Fernández, Joaquin Espagnol Art director: Eduard Cubel behance.net/cub Copy: Jaume Rufach behance.net/jaumerufach Agency producer Director: Alba Riart Agency producer: Paulina Ramirez Account Director: Marta Grasa Account Executive: Jesús Vergés Account Executive: Laia Gilibets Executive Producer: Oscar Romagosa Head of production: Laia Coll, Laura Serra Video Editor: Carlos Font Clos carlosfontclos.com

[turoblau]

Malauradament, el Víctor Rufach i Ferré, pare de l'Ada, company de la Marta i president de l'AFA, ens ha deixat. Tota la comunitat educativa del Turó Blau et trobarem molt a faltar. Des d'aquí una abraçada immensa per a la família. Descansa en pau. https://www.instagram.com/p/CSRWKf1NWfC/?utm_medium=tumblr

[krzysztofkamilbaczynski]

Legenda (Wydęte karawele o żaglach z czerwonych motyli...)

Wydęte karawele o żaglach z czerwonych motyli, pachnące cynamonem, pieprzem i imbirem, upływają po morzach mosiężnych, a w tyle delfiny ciągną — jak antyczne liry. Jacyż na rufach zdobywcy odlani z płynnego złota w pieśniach wysmukłych jak skrzypce, z puszystym wejrzeniem kota?

A zawsze tak samo daleko dzwonią na widnokręgu maleńkie archipelagi, które dosięgnąć ręką.

Tam w wyspach małych jak uśmiech przez dżungle tygrysiej trawy wędrują złote strusie i szylkretowe żyrafy. W różowym hamaku wybrzeża koń purpurowy gna, a z dziupli zagląda w pejzaż maleńki induski strach. Kto ten krajobraz zbudował na wiotkim cieniu zamyśleń, nad trąbką wiatru wydymał policzki wezbrane jak wiśnie? Oto zwrotniki płonące jak złoto-czerwone piekło.

Maleńkie archipelagi zawsze tak samo daleko.

Strzelały race gwiazd w przestrzeń wydętą i ślepą, spadały księżyce na płask do dna stopionego w srebro. Śpiewały ryby skrzydlate pieśni przejrzyste i szklane, kiedy w wyblakłe rano okręt upływał nad światem.

Oto legenda marzeń, śmiesznych ptaków ze snów. Nocą to tylko żeglarze płyną na dziwny łów:

Patrzeć, patrzeć na niebo smutku nad drzewo odarte historii. Tam białe trupy zdobywców — — herosów zastygłych w orion. Tam tylko w hamaku plaży dziewczynki z miedzi kołyszą pieśni zgubionych żeglarzy zarosłych czasem i ciszą.

21 II 1941

#krzysztof kamil baczyński #krzysztof kamil baczynski #polish #poland #polish poet #polish poets #polish poetry #polish literature #polish language #1941 #wiersze datowane #k: 39/42 #t: jan bugaj. wiersze wybrane

[polish-poets-blog]

Legenda (Wydęte karawele o żaglach z czerwonych motyli...)

(Z legend II)

Wydęte karawele o żaglach z czerwonych motyli, pachnące cynamonem, pieprzem i imbirem, upływają po morzach mosiężnych, a w tyle delfiny ciągną — jak antyczne liry. Jacyż na rufach zdobywcy odlani z płynnego złota w pieśniach wysmukłych jak skrzypce, z puszystym wejrzeniem kota?

A zawsze tak samo daleko dzwonią na widnokręgu maleńkie archipelagi, które dosięgnąć ręką.

Tam w wyspach małych jak uśmiech przez dżungle tygrysiej trawy wędrują złote strusie i szylkretowe żyrafy. W różowym hamaku wybrzeża koń purpurowy gna, a z dziupli zagląda w pejzaż maleńki induski strach. Kto ten krajobraz zbudował na wiotkim cieniu zamyśleń, nad trąbką wiatru wydymał policzki wezbrane jak wiśnie? Oto zwrotniki płonące jak złoto-czerwone piekło. Maleńkie archipelagi zawsze tak samo daleko.

Strzelały race gwiazd w przestrzeń wydętą i ślepą, spadały księżyce na płask do dna stopionego w srebro. Śpiewały ryby skrzydlate pieśni przejrzyste i szklane, kiedy w wyblakłe rano okręt upływał nad światem.

Oto legenda marzeń, śmiesznych ptaków ze snów. Nocą to tylko żeglarze płyną na dziwny łów:

Patrzeć, patrzeć na niebo smutku nad drzewo odarte historii. Tam białe trupy zdobywców — — herosów zastygłych w orion. Tam tylko w hamaku plaży dziewczynki z miedzi kołyszą pieśni zgubionych żeglarzy zarosłych czasem i ciszą.

Krzysztof Kamil Baczyński 21 II 1941

#Krzysztof Kamil Baczyński #Poland #Polska #Polish #Polish literature #Polish poetry #Polish language #poetry #poezja #poet #poeta #poem #wiersz #XX century #XX wiek #ii wojna światowa #pokolenie kolumbów #nieuporządkowane

[les-sept-couleurs]

C. Jourdan,  Les femmes de Rouffach,  1904, Strasbourg,  BNU

#rouffach #oberelsass #Haut Rhin #rufach

[les-sept-couleurs]

Die Weiber von Rufach (les femmes de Rouffach) Ill. Meissner, 1638 - BNU,  Strasbourg 

#rouffach #oberelsass #haut rhin #rufach