#iliaskrousos

[iliaskrousos]

Μικρή ελεγεία μέσα στη νύχτα

Μεσάνυχτα λοιπόν. Μεσάνυχτα, τότε που το σπίτι σωπαίνει και οι αγαπημένοι κοιμούνται τρυφερά αγαπώντας τους. Τέτοιες ώρες κάποιες φορές μονάχα, όχι πάντα, δακρύζω στις αναμνήσεις. Αφήνομαι στην αδυναμία, δίχως έγνοιες και ντροπή.

Πραγματικά σπάνιες οι στιγμές που το υγρό αυτό κύλησε από τα μάτια μου. Ο θάνατος των προσώπων, μετρημένες στιγμές. Κάποιες αρνητικές εμπειρίες, τεράστιες φαντάζουν, έως και τώρα τη στιγμή που αφήνω την πένα να οδηγεί στο πεταμένο φύλλο σαν βρέθηκε μπροστά μου μοιραία. Τόσο αρνητικές οι εμπειρίες αυτές, στενάχωρες, δυσνόητες, ακυβέρνητες, που αφού τις βιώσεις περνάς μια κάποια χρονική πύλη. Λες και χάνεις τη δύναμη της νεότητας. Κάπως έτσι πλέον παρατηρώ τις άσπρες τρίχες, τα κουρασμένα μου βλέφαρα καθώς προσθέτω διαρκώς ατέλειες στο κουρασμένο σώμα. Μέσα σε μια στιγμή χάθηκε ο μανδύας της αθανασίας. Χθες ήμουν νεαρός και σήμερα μεγάλωσα. Δεν είναι τα έτη, αλλά οι εμπειρίες. Κυρίως οι επιθανάτιες -διαφόρων μορφών, δεν θα ��ιαφωνήσουμε εκεί- εκείνες που σε πλησιάζουν με πόνο και αίμα σαν μεστοί φίλοι από τα παλιά. Δεν το επιθυμώ, δεν το θέλω, αλλά πλέον κάποιες φορές μεσάνυχτα νικιέμαι.

Η. Κρούσος/ μικρές ελεγείες

#η ποίηση δεν έχει πεθάνει #iliaskrousos #ηλίας κρούσος #ποίηση #η ζωή του ποιητή #μικρές_ελεγείες

[iliaskrousos]

Ψιθυριστής

Απόψε τη νύχτα όταν λοιπόν ξαπλώσεις,

θα έρθω σαν ψίθυρος μέσα από τα δάση,

να σε βρω στον απόμερο βωμό της γνώσης

σαν όμηρο πουτό ζητά για να περάσει.

Εάν τολμήσεις να λύσεις τα μάτια, άμα

θελήσεις να δεις των ονείρων την απόχη,

εάν κατέχεις θάρρος και καρδιά συνάμα,

χωρίς δεσμά, πλέον με νέα μάτια, όχι

κοινότυπα, αλλά σαν φλόγα με σκοτάδι

μεγάλο -μα όχι τόσο να σε φοβήσει-

σαν γκρίζο στο δείλι και στη σιωπή σα χάδι

ωραίο -μα όχι τόσο για νά’ναι λύση.

Απόψε τη νύχτα λοιπόν ναμή κοιμηθείς,

για κάτι σπουδαίο χτίζεσαι καιθά κληθείς.

Η. Κρούσος/ «Η καρδιά του ποιητή»

13/8/22

Φούρνοι

#iliaskrousos #η ποίηση δεν έχει πεθάνει #poetry is not dead

[iliaskrousos]

Σκιοβάτης

��ις νύχτες πέφτω από τον ουρανό και γίνομαι η κοντινή σκιά έξω ακριβώς από το σπίτι . Μόνο μου μέλημα, να θυμίζω στο φως πως καρτερώ τον ερχομό του.

Στις σκοτεινές οδούς λοιπόν σας συναντώ, στ’απόμακρα τα άλση εναποθέτω όλες μου τις δυνάμεις για μιαν έκλαμψη.

Η. Κρούσος/ «10»

#iliaskrousos #poetry is not dead #η ποίηση δεν έχει πεθάνει

[iliaskrousos]

Χου’ζ Χου

Αναστήματος μετρίου

με χιούμορ εσπρέσσο κρύου,

σε παχύ βαλμένος μούσι,

για ξυράφι μην ακούσει.

Μιλάει πάντα για μια μπάλα,

για ρόμβους, τσεκμέιτ κι άλλα.

Μιλάει πάντα για στίχους,

καθώς μαρκάρει τους τοίχους.

Αντωνέλλο στα Πατήσια

μοιράζει το «Πάτα Ίσια»,

Μεσσίνα Νέα Κηφισιά,

θά’ταν καλό το «Κει Φυσά».

Θα τον βρείτε στο γραφείο

ή και σε νεκροταφείο,

γραφείο σπίτι γωνία,

να μη νιώθει αγωνία.

Ποιητής λογιέτ(αι) επιμόνως.

Ε, δεν είναι δα και ο μόνος.

Η. Κρούσος/ Antonello di Messina

#antonello di messina #η ποίηση δεν έχει πεθάνει #ηλίας κρούσος #poetlife #η ζωή του ποιητή #ποίηση #iliaskrousos #poetry #poet #poetry is not dead #ποιητής

[iliaskrousos]

μικρή ελεγεία θριάμβου

Στο χέρι εκείνης η καρδιά και στο δικό μου μια γαλήνη.

Μακραίνω από τον κενό κόσμο που ποτέ και τίποτα δεν αρκεί.

Χαζεύω το χιόνι να αφήνεται απαλά στη σκληρή γη του

παρόντος χωρίς να υφίσταμαι την πνιγηρή πίεση της εγρήγορσης.

Νιφάδες περνούν σήμερα από το κέντρο της Αθήνας, άλλες

λιώνουν στιγμιαία κι άλλες κάθονται για να απαλύνουν εμάς

κάτω από τις στέγες. Η απάλυνση αυτή δεν είναι άλλο παρά

μια νίκη. Όμως κάποιοι, είναι πολλοί το νιώθω, σκέφτονται

εκείνους τους δίχως στέγη και πράττουν. Η σκέψη και η πράξη

αυτή δεν είναι άλλο παρά μια ηχηρή επικράτηση του ανθρώπου.

Συνεχής μουσική διαβαίνει σήμερα τα ερείπια της σιωπής μου

και κατά κάποιον τρόπο ορίζω κάθε παλιά και λησμονημένη σκέψη.

Μπορώ και ξαναζώ το χθεσινοβραδινό μου όνειρο, μελαγχολώντας

για το ασαφές μέλλον. Όπως σηκώθηκα από το κρεβάτι, πλύθηκα,

κοιτάχθηκα στον καθρέφτη και σιωπώντας του έδωσα να καταλάβει.

Γνωρίζει κι εκείνος ότι θα αγωνιστώ, για να κατακτήσω αυτό που

αξίζει να ονειρεύομαι. Αυτό θα κάνουμε όλοι άλλωστε.

Ντύθηκα σε φυσιολογικούς ρυθμούς, θωρακίστηκα στην αθλητική

περιβολή -η ασπίδα- κράτησα τα ποδοσφαιρικά μου -το σπαθί- με

τον κλασικό τρόπο των μυημένων και έφτασα. Στάθηκα λίγο πριν το

πράσινο και προτού προλάβω, άρχισα να πλάθω χαρακτήρες.

Χαρακτήρες που τελικά θα πλάσουν εμένα τον ίδιο και πάλι από

την αρχή. Κι αυτό δεν είναι άλλο παρά θρίαμβος.

Η. Κρούσος/ μικρές ελεγείες

#ηλίας κρούσος #η ζωή του ποιητή #η ποίηση δεν έχει πεθάνει #poetlife #ποίηση #iliaskrousos #poetry #poetry is not dead #poet #ποιητής

[iliaskrousos]

Isabella di Morra

«εγώ που σ’ έναν τόπο ψυχρό κι επώδυνο

δίχως κανείς να μ’ επαινεί ξοδεύω τη ζωή μου»

Στο Φάβαλε νύχτα υπάρχω εκείνη,

διαπερνώντας τη σάρκα το μαχαίρι,

πλάι των άκαρδων αδερφών χαίρει

καθώς το σκοτάδι με δίχως σελήνη,

όσο η ζωή στον θάνατο θα δίνει,

σ’έναν ποταμό πάνω απ’το ποτάμι,

τα δύο μάτια μου λάμνοντα τα κάμει

σε μελάνι ερυθρό και μαύρη δίνη.

Σ’έναν φίλο γράφω:«Φύλλο μονήρες

θα κατοικώ εδώ πάντα στους τοίχους,

να τρέμουν οι δολοφόνοι τους ήχους

της λεπίδας αναγνώστη που εξήρες».

Το σονέτο μου δυστυχώς καταλήγει,

διστιχία πικρή, άτυχη και λίγη.

Η. Κρούσος/ Antonello di Messina

-Ο κατά φαντασίαν ποιητής-

#η ποίηση δεν έχει πεθάνει #poetlife #ποίηση #ηλίας κρούσος #η ζωή του ποιητή #iliaskrousos #poetry #poetry is not dead #ποιητής #poet #sonnet #english sonnet #isabella di morra

[iliaskrousos]

Η Φανέλα με το 10

Εσώκλειστοι δεν ξέρουμε πόσο θα πάρει,

σ’αυτόν τον ιό του διαβόλου ν’αλαργάρει,

λαδώστε μηχανές κ’εργαλεία μεγάλα

κ’ιππεύστε ώρες με το ταίρι σας καβάλα

προς κουζίνα, προς σαλόνι μ’όποιονα καιρό,

τη μάνικα βγάλτε για γαμήσι και χορό,

αφήστε τ’αστέρι σας να κλείσει το μάτι,

παθιάρηδες τότε χωθείτε στο κρεβάτι,

αν είσαι τρανς ή γκέι πουλέν και στο χωριό μου,

γλεντήστε φίλοι λεύτερα και δια του νόμου!

Πανσέξουαλ, μπάι, στρέιτ ή και λεσβία,

εμάς στο «Πάτα Ίσια» δεν μας κόφτει μία.

Ώπα παίδες, μισό λεπτό έρχετ’η γυναίκα.

Τώρ’αγάπη, φορώ τη φανέλα με το δ έ κ ��!

Υ.Γ.

Κι όποιος έχει ξεμείνει στο σπίτι δίχως ταίρι,

τέλεια δουλειά μπορεί να γίνει με το χ έ ρ ι!

Η. Κρούσος/ Antonello di Messina

#antonello di messina #iliaskrousos #poetlife #pataisia #poetryisnotdead

[iliaskrousos]

Ioanna di Castello

Αιθεροβατώντας στο κανάλι..

Σε κάθε βάμμα πάνω μου αφημένο

το γλυκύτατο φίλημα της πλάσης

σε κάστρο,καινό σπίτι για να μένω

κ’εαυτό, εαυτέ μου εσύ να πλάσεις,

κάποιον ν’αποδέχεται,να μη κρίνει,

μια θηλυκιά κομμένη και ραμμένη

για μας,να συγχωρεί,να παραμένει

βρύση τρεχάμενη κι αέναος κρήνη

οργασμών και σκέψεων,θεραπευτή

πληγών,ίαμα του οχυρού Castello

ας ενωθεί κατ’ευχήν,ας μπερδευτεί

στα στραβά πόδια του Antonello.

Εγώ μια σκόνη, λαμπρό εσύ άστρο,

κι όμως αγάπησες έναν ποετάστρο.

Η. Κρούσος/ Antonello di Messina

-Ο κατά φαντασίαν ποιητής-

#η ποίηση δεν έχει πεθάνει #ηλίας κρούσος #poetlife #η ζωή του ποιητή #ποίηση #iliaskrousos #poetry #poetry is not dead #ποιητής #poet #antonello di messina #sonnet #english sonnet #canal #citta di castello

[iliaskrousos]

Εβρό-πη

Οι τότε τι λέγαν και τι λέγουν οι τώρα,

τα σύνορα κάποιος κλείνει,είτε τ’ανοίγει,

ομίχλη είναι δεν πρόκειται για μπόρα,

παιδιά τελειώνετε μι’απόφαση επείγει .

Χτυπούν άλλοι μικρά,άλλη γεννά στον δρόμο,

πολέμους καλούν Τούρκοι γνωστοί αναλυτές,

τυπώνουν και σχόλια κάνοντάς τα πρόμο,

δυο λίρες στα μυαλά τους μοιάζουν αρκετές .

Με φόβο του κάθε πολιτίκ ηθοποιού

Αν θέλεις φίλε μου καλέ,καλώς ν’αγιάσεις

αυτά κ’υπό το βλέμμα του κορωνοϊού,

εμπρός κλείσε την τιβί κι άντε να μονάσεις.

Στους χείριστους δείξε με μιας κόκκινη κάρτα.

Αν μπράδερ δεν τό’κανες ακόμα; Γιο, πάρ’τα!

Η. Κρούσος/ Antonello di Messina

#antonello di messina #sonnet #iliaskrousos #ηλίας κρούσος #poetry is not dead #poetlife

[iliaskrousos]

Αγαπητέ Ενοικιαστή

Γελώντας κρυβόμουν της λύπης

κάπου στην οδό Κυριάκου Δ..

Κύριε αυτής της κατοικίας,

σου ζητώ από ντροπή συγγνώμη,

περνάω πεζός της συνοικίας,

γελαστός,κάπως τρελός κι ακόμη

πετάω της ψυχής μου σελίδα

στου σπιτικού το πιο πλατύ σκαλί,

καθώς στην πύλη σου μόλις είδα

την πικρή πάλι λύπη να καλεί.

Κ’είπα ν’αφήσω χαρτί γραμμένο,

σα δεμένο βιβλίο με λέξεις,

το πετώ λοιπόν και περιμένω

τη στιγμή εσύ που θα διαλέξεις.

Αν με κρατήσεις, αν με διαβάσεις,

μην αθετήσεις να με χλευάσεις.

Η. Κρούσος/ Antonello di Messina

«Ο κατά φαντασίαν ποιητής»

#antonello di messina #η ποίηση δεν έχει πεθάνει #ηλίας κρούσος #poetlife #η ζωή του ποιητή #ποίηση #iliaskrousos #poetry #poetry is not dead #ποιητής #poet #sonnet #σονέτο

[iliaskrousos]

Πάτα Ίσια

Εμείς, οι κάτοικοι δευτέρας διαλογής,

στα πάρκα αραχτοί ωσάν μια χασμωδία,

κοιτάμε γύρω μας κ’είμαστε λογής-λογής,

πασίγνωστοι για νάρκες,γιάφκες,δυσωδία.

Εμείς, από τη γη φυλές παρατημένες

σε λάκκους μες τις λάσπες,πατώντας στα

ίσια

ελπίδες και σκέψεις στους τοίχους αφημένες

του κάθε δύσμοιρου παιδιού απ’ τα Πατήσια.

Εμείς, ακουστήκαμε πάλι στις ειδήσεις,

εκτάκτως γράψαν «Όπλα» κλείσαν το στενό,

ημέρες τρεις, αστυνομία, «Να η λύσις»,

αλλά μετά μια υπόγα κάψανε πιο δω.

Μεσσίνα πιάσε πένα γράψ’τους τα προχείρως:

«Με τακτ σας εγκαλώ και κάποιο ίσως κύρος,

Πατησιώτες βάλετε μάτια και στον κώλο,

αιδώ έχουμε άλλωστε και Τοξοβόλο».

Η. Κρούσος/ Antonello di Messina

#antonello di messina #sonnet #iliaskrousos #η ζωή του ποιητή #η ποίηση δεν έχει πεθάνει #poetslife #poetryisnotdead

[iliaskrousos]

Destino

Το δέρμα μου έχω μάθει και χαράσσω

με λόγια ποιητών, με λόγια κοφτερά,

μα πριν του επαίνου τα ζωηρά φτερά

σταματώ και ξαφνικά με υποτάσσω

μπρος του δαίμονα, που έχω απογίνει,

ναός μυστήριος, σκοτεινός κι αρχαίος,

καθώς στίχοι γράφονται πάνω μου έως

τίποτα θνητό δικό μου ν’απομείνει.

Το δέρμα μου έχω μάθει και χαράσσω,

άμορφα πρόσωπα και σκιές των δρόμων,

αθόρυβοι μόνοι, που είμαι ευγνώμων,

ρέουν μέσα μου κ’εγώ τους παρατάσσω

απ’ανάγκη, δίχως τον δόλο από πίσω.

Ποιος το περίμενε αυτούς ν’αγαπήσω;

Η. Κρούσος/ Antonello di Messina

-ο κατά φαντασίαν ποιητής-

#antonello di messina #η ποίηση δεν έχει πεθάνει #ηλίας κρούσος #poetlife #η ζωή του ποιητή #iliaskrousos #ποίηση #poetry #poetry is not dead #ποιητής #poet #sonnet

[iliaskrousos]

Γραφέας

Σε δίφρο πάντα σκυφτός και καθισμένος,

περίπολος η σκέψη πάνω στον ιστό,

γραπώνεται ο στίχος από τον πιστό

και να! η ανταμοιβή αλλά κι ο αίνος.

Γραφίδα πλέον δεν κρατά, κρατά πένα

κι από τότε ν’ακουμπά δεν θέλει άλλον

η πένα, γιατί μιλούν σαν ένα μάλλον.

-Αυτό ακριβώς αρέσει και σε μένα-

Κουρνιάζει στο μιτάτο, κείνο της σιωπής,

ξεχνά τον δρόμο και πάλι να γυρίσει,

τον χρόνο χάνει, πικρή βιώνει κρίση,

για δε ζει τη χαρά του κόσμου, της βοής.

Γυρτός σε μια γωνιά μένει ο γραφέας,

λαμπρός στης μοναξιάς τ’άλογο ιππέας.

Η. Κρούσος/ Ανθολόγιο

#ανθολόγιο #η ποίηση δεν έχει πεθάνει #ηλίας κρούσος #poetlife #η ζωή του ποιητή #ποίηση #iliaskrousos #poetry #poetry is not dead #ποιητής #poet #sonnet #σονέτο

[iliaskrousos]

Σύννεφα

Σαν σύννεφα γαλήνης κ’ελεύθερης σιωπής

κοιτάζουν οι τύψεις μες των ματιών τις κόρες,

αδύναμο το σώμα στο βάρος της ντροπής,

στη φρίκη της οργής ατέλειωτες οι ώρες.

Σαν σύννεφα που περιμένουν τη σειρά τους,

να ρίξουν το δάκρυ μου σε βρόχινη μορφή,

τιμώντας μια για πάντα τη γενέτειρά τους

από τον πάτο ως την απόκρημνη κορφή.

Σαν σύννεφα λευκά, μικρά κι αποκομμένα,

μαζεύοντ’οι λύπες μου στα ύψη τ’ουρανού,

στα μάτια μου όλα τους δείχνουν τρομαγμένα

κ’εγώ ειμ’ένα λάθος του ίδιου του Θεού.

Η. Κρούσος/ Ανθολόγιο

#ανθολόγιο #ηλίας κρούσος #iliaskrousos #poetlife #poetryisnotdead

[iliaskrousos]

Le Cœur du Poète

Καρδιά μου, εγώ που εσάς έχω ο φτωχός,

σας δίνω όλη και σας κρατώ ανοιγμένη

ορθώς,σαν πέφτετε φαρδιά πλατιά ευτυχώς

για κάποιαν άλλη της ζωής φλογοκαμένη,

κι ανθίζει αυτή, ευωδά και παραμένει,

παλεύετε καρδιές στων καρδιών την κρήνη

αλλά πάντα εκείνη, κάπως βουβαμένη

την αγάπη σας σκορπά και απομακρύνει.

Καρδιά μου, εσείς η ακμή, γόνιμος ανθός,

γλυκιά κουταλιά σε μια γλώσσα πικραμένη,

μπαλάντα σας στέλνω απ’το Παρίσι καθώς

λυπάμαι και μ’αυτή τη λύπη χαραγμένη,

πολύ ρομαντικοί μα και καταραμένοι

στίχοι θ’απλωθούν και θ’ανοιχθούνε κρίνοι,

γιατί εκείνη πια, πλέον αναπαμένη

την αγάπη σας σκορπά και απομακρύνει.

Καρδιά μου, εμείς μαζί ο ιερός ναός,

βαθιά πιο κάτω απ’ ερείπια θαμμένοι,

βαθύτερα όμως σαν πληγωμένοι και πως

η μοίρα μας γνωστή και λυπηρά γραμμένη

κόβει στα δύο την ίσως για σας ραμμένη

- σωστά είχατε καλή μου διακρίνει -

κ’εκείνη που ήρθε για να μείνει, δεν μένει,

την αγάπη σας σκορπά και απομακρύνει.

Καρδιά μου, εσείς των στίχων αγαπημένη,

κανείς μας τόσο άξιος να σας κρίνει,

αφού εκείνη που αγαπάτε -πνιγμένη-

την αγάπη σας σκορπά και απομακρύνει.

Η. Κρούσος/ Ανθολόγιο

#the ballad of poet’s heart #ballade #poetry is not dead #poet life #iliaskrousos #ηλίας κρούσος

[iliaskrousos]

La Campanella

Πόσο πικρό στο σπίτι να γυρίζεις μόνος

έτσι πεζός, ν’αφήνεις πίσω την πλατεία

δίχως κουβέντα, παίρνεις δρόμο επιμόνως,

φτάνεις στην κρύα πόρτα -σκέτη αλητεία-

πάλι μονάχο σε γδέρνει νέος ο χρόνος,

μες στο δωμάτιο κάθεσαι με τα λάθη,

νιώθεις ηγέτης του ασήμαντου συγχρόνως

κ’έχεις καρδιά που όνειρα ποτέ δεν πλάθει,

είσαι σαν του γηπέδου ξεχασμένος κώνος,

βλέπεις μα δεν σε βλέπουν,κρυφό λιμανάκι

κάπου μίας χώρας κ’ενός κάδρου εικόνος,

ξάφνου! την ακούς τη φωνή σα καμπανάκι:

«Γίνε στις γιορτές αυτές με τον κόσμο ένα».

«Αγάπα τους εσύ, να σ’αγαπούν και σένα».

Η. Κρούσος/ Ανθολόγιο

#ανθολόγιο #poet #poetry is not dead #poetlife #sonnet #iliaskrousos #Ηλίας Κρούσος