#e thash u

[oazi]

sot ndalova tek nje xhaxhi ne rruge qe shiste libra, nuk me terhoqi asnje liber...por une nuk iki dot pa e blere nje, keshtu qe i thashe atij xhaxhit te me sugjeronte . E dije qe Da vinci shkruante perralla ? tha dhe me dha kete : "Përralla dhe Legjenda" :) . Ne fund te librit shkruante , tirazhi: 50 kopje. Nuk jam ndonje njeri i vecante, por u ndjeva per pak.

[mr-gentlemann]

Pse do qe ajo te kthehet te ty ?

Nuk e thash qe dua qe ajo te kthehet te mua . Ne te vertet , zemra ime e kerkon , ama truri thot beri mire qe u largua .

Nuk e pranoj dot realisht ate lloj largimi , kete kerkoj ballafaqim dhe nje largim si duhej . Ndoshta do mendosh e them sepse me ka mar malli ta shoh dhe ti flas . Une e pranoj qe mka mar malli per te . Por kaq , thjesht mall . Dhe me pas nje mal me urrejtje te cilen nuk shpreh aq shume !

[moon0499]

Nuk thash lamtumirë.

Nuk thash asgjë.

Vetëm u largova.

Si mund t'i thuash lamtumirë, dikujt që nuk e imagjinon dot jetën pa të?

[vajzaeshiutt]

Njerezit duan me dasht,

Njerezit s'dine me dasht.

Dashnia nuk I don njerezit

Dashnia s'don me e dasht.

- Melankolia asht sëmundje dhe une nuk di ma si ta trajtoj.

Po te mos kisha pas nji bote temen une do kisha vdek me kohe.

Dhe e vetmja gja qe me vret asht vetja

Dhe e vetmja gja qe me mban te gjalle.

-Neser ka me ardh prape melankolia

Dhe njerezit prape s'kane me dasht me dasht.

Sa ma thelle qe zhytesha aq ma pak mbytesha,

Kambezbathun ne nji fushe me bar

Une prape shkruj me te njejten kange..

Thashe,

Melankolia asht sëmundje

Me duket se ajo me ka mbajt deri itesh gjalle.

-Rikthehem vetem ne momente qe zhduken

E se kuptoj kurre nese kane ekzistu taman.

Sepse po te mos kisha ken ne boten teme

S'do kisha ken e gjalle, s'do kisha ken gjalle.

Te jetosh ne melankoli asht e dhimbshme

Por ma e dhimbshme asht te jetosh ne perralle.

Nejse une jam ajo qe I baj te dyja

Dhe perdite ndjej qe vdes e pernate ringjallem prape.

Shpirti jem asht kaq I bukur

Me dhimbset me e lan te thate.

Nata asht per dhimbjen ose dashnine ose vetmine e hanes,

Lum une qe i kam te treja bashke

Gjithashtu dhe mëshirën qe s'kam me ke me I nda.

-Une du me dasht

Une s'du me dasht

Dashnia s'don me u dasht nga une

Dashnia s'din me m'lan me dasht..

Dreqin.

Mëshiroj vetem dhe vetem vedin.

Si jam kaq e bukur

Si jam kaq e veçante

Dhe si nuk baj asigja qe me e pa tan.

Dreqi e marrte.

Mëshiroj vedin

Qe s'ka kush mi prek floket

S'ka kush ma ndez nji zjarr

Kush te ma këndojë nji kange gjumi

Dhe me m'than se sa me fat asht qe me ka.

Jam e mire

Dhe e bukur

Dhe nata asht ba per me dasht

Po dashnia nuk don me gjet veten me mu

E as une dashnine neper nate.

Melankolia asht e frikshme

Ma I frikshem asht dëshpërimi jem

Dështimi qe ndjej ne çdo gja qe baj per vedin

Kur une kam çdo gja qe do doja me pas.

Lakmia asht e panevojshme

Kur e ke veç per me ken e veçante

Se di, me duket se s'ka ma vlere

Me ken e veçante si une dhe mos me te dasht.

-Vetmia ka ken gjithmone e jemja

Sa kam mendu se asht normale ta kesh

Tesh dhe me melankoline ne anen tjeter

Baj treshe me to pernate

Njerezit s'dojne me mdasht

Sepse nuk du te duhem une nga njerezit

Prandaj as dashnia s'na don ma

Kur jane viktima te vetes

Dhe bien rehat me kyt fakt.

S'besoj ne mekate

Besoj se çdo gja asht gabim ose e sakte

Por te sabotosh vedin

Keka mëkati ma I madh qe mundesh me ba.

#vajzaeshiut

[visiblyflabbergasted]

Histori e pathene

Une nuk shkruaj me ne shqip, nuk besoj se kam shkruar shume ne shqip qe kur kam qene ne klase te 5te dhe mendoja se dija te shkruaja poezi e lirika kengesh. Ama sot, sot thashe me fillu, me e tregu nje histori qe se kam thene ne kete gjuhe. E po ta them ty, lexues, lexues pa adrese, i pagjendur. Ndoshta keto rreshta do kuptohen nje dite, ndoshta jo.

“Janari i vitit te kaluar eshte fillesa. Ndoshta Mars is 1997tes eshte fillesa. Ndoshta cdo gje filloi me tim ete, me time me. Ndoshta filloi me gjeneraten para tyre, a thua ndoshta me tjetren para asaj. Te kerkosh e hulumtosh per fillesen eshte veshtire, keshtuqe po filloj me Janarin e vitit te kaluar. Ato ishin kohet e dhimbjeve, paqendrueshmerise dhe kerkimeve. Kerkoja per rrugedalje, per njohuri, per njerez, per ngrohesi, per dike qe ta doja ashtu sic di une, ashtu sic doja e jo sic me kishin mesuar. Kerkoja dhe kerkova derisa takova ty. Mendova se e gjeta. Ama ngaterrova ankthin me ngrohesine, dhimbjen me dashurine. E dija shume mire atehere, po si perhere kurre s’e kam degjuar intuiten. A thua duhet ta kaloja prape te njejten histori qe truri im medioker ta kuptonte qe une dhe njerezit si tim ate nuk shkojne. A thua ate kerkoja, kerkoja te gjeja dike qe te me jepte dashurine me kushte njesoj si babai im, qe kurre s’ka qene baba per mua, a per kurrkush tjeter. E gjeta ty. E te desha, e te dua e do te te dua, njesoj sic dua tim ate qe me vrau shpirtin e me vendosi pengesa ne cdo hap te dyte qe beja. Do te vazhdoj te te dua, ama do te te dua nga larg. Larg, aq larg sa s’do mundesh te me lendosh dot me.

Njerezit thone qe kur je ne dhimbje e duke vuajtur dashuri te vjetra, platonike a romantike, familjare a shoqerore, e vazhdon jeten duke terhequr njerez te ngjashme qe te munden sadopak te mbushim vrima te zeza. Harrojme cjane vrimat e zeza. Harrojme ti lejojme vetes kohe te mesojme, te kerkojme a afrojme a pranojme njerezit qe vertet duhet te jene ne jeten tone. Harrojme shpesh dhe une harrova. Harrova sepse desha. Harrova sepse te desha. Te desha e te dua, me mish e shpirt e me cdo gje qe perben qenien time. Por, afersisht para nje muaji, si dhe sot zgjodha e zgjedh te dua dhe veten. Dhe te duash veten e ne te njejten kohe te te dua ty domethene largim. Largesa eshte dhimbje, ama e bukur dhe e hidhur. E bukur sepse koha eshte imja perseri, e hidhur sepse une dhe ti s’eshte me. Humba dhe fitova. Humba ty e fitova veten.”

Harroj qe ka kohe e ka dekada qe nuk shkruaj me ne shqip, ama sot per ty lexues, ky eshte nje nga sektoret e nje historie dhimjeje a paperfunduar qe s’mendoj se do ta shkruaj kurrkush, ndoshta une ne nje dite tjeter, po per sot, thjesht di qe u lodha, u lodha duke pritur. U lodha duke pritur e enderruar per nje dite kur gjerat do te ishin me te thjeshta. Gjerat s’do te jene kurre me te thjeshta. Shihemi ne shkrime te tjera!

#albanian #shqip #shkrime shqip #letersi #spokenword #text #heartache #spoken thoughts

[callmegito]

Më pyeti një vajz.. Beson në Zot?

Nuk e di, mendoj qe mbase ka Zot...

Pastaj e pyeta une.. Po ti? A beson në Zot?

Po, shum... u pergjigj.. dhe e dua shum Zotin...

Po pse e do kaq shum Zotin? E pyeta

Sepse më mbron, më tregon rrugen e duhur, dhe më krijoi, dhe më ka dhene nje famije te mbrekullueshme.. u pergjigj ajo..

Atehere une i thash : Kjo qenka dashuri dhe besim me interes.. Pra, ata femij qe lindin jetim, e pa familje, e te deformuar, e te varfer... vall a flasin keshtu si ti?

Ajo tha : hajde nderrojm muhabet.... lol

[ta-puth-ballin]

U don't sound sincere

Shiko tani, duhej ta kapje kontekstin, por gjithsesi.. ato qe thashe une qendrojne te gjitha, por se sa i ploteson si karakteristika nje murator eshte shume mundesi e vogel te mos them 0.. qe do te thote mua sdo me terhiqte nje murator, se sdo kisha per cfare te flisja me te. Disniveli do ishte shume i larte, se nqse do kishte prekur nje here liber ne jeten e vet nuk besoj se do ishte murator (peace me muratoret eee) i dont wanna sound rude or mean.. por qe perjashtime ka sa te duash dhe i stand it kur thashe qe profesioni sme intereson, eshte karakteri, personaliteti, attitude, e shume e shume gjera te tjera qe mund ta bejne nje mashkull terheqes ne syrin tim.. E di si eshte puna mos te punoje fare po te doje im gon be his sugar mommy xp

[rregullatislame]

Gjykimi mbi Mevludin

Gjykimi mbi Mevludin.

Autor: Imam Muhamed Nasirudin el-Albani (RahimehUllah)

Burimi: kaseta 94/1 e vargut silsiletul hude uen-nur i shejh Muhamed Nasirudin Albanit.

Burimi: https://archive.org/details/GjykimiMbiMevludinImamAlbani

Përktheu: Besmir Cacani

Imam Albani: Tani them se, festimi i lindjes së Profetit të ndershëm, a është punë e mirë apo e keqe?

I pranishmi: Punë e mirë!

Imam Albani: Këtë punë të mirë, a nuk e dinte i Dërguari i Allahut (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) dhe shokët e tij?!

I Pranishmi: Jo!

Imam Albani: Nuk jam i kënaqur me përgjigjen tuaj që thua vetëm: Jo; -ti duhet të kalosh në një shkallë më lartë, duke thënë se ‘nuk ka asnjë mundësi’!

Është e pamundur që këtë punë të hajrit –nëse është e tillë- të mos e dinte i Dërguari i Allahut (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) dhe shokët e tij, përderisa ne nuk e njohim imanin e as islamin përveç prej rrugës dhe mësimeve të Muhammedit (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem). Prandaj, si mund të dimë ne ndonjë punë të hajrit për të cilën nuk e ka dituar ai?! Kjo është e pamundur. E vërtetë?

I pranishmi: M’i jep dy minuta.

Imam Albani: Mirë, i ke një minutë (duke bërë shaka)… jo, nuk po e masim kohën… urdhëro.

I pranishmi: Kjo punë bëhet pas jetës së tij, për ta përmendur dhe për ta nderuar atë.

Imam Albani: Ne e dimë edhe këtë filozofi. E kemi dëgjuar nga shumë njerëz dhe kemi hasur në disa libra. Por, i Dërguari (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) kur i thirri njerëzit, a i thirri për të praktikuar të gjitha normat e islamit, apo thirri vetëm për ta njësuar Allahun (teuhid)?

I pranishmi: Fillimisht i thirri ata në Teuhid.

Imam Albani: Gjëja e parë që ai i thirri njerëzit ishte Teuhidi, e më pas u obligua namazi, e më pas agjërimi, haxhi e kështu me radhë. Prandaj, edhe ti shko me Sunnetin sipas metodës së sheriatit, hap pas hapi. Dhe tani ne u pajtuam se, është e pamundur që në mesin tonë të ketë ndonjë gjë të hajrit e të mos e dinte i Dërguari i Allahut (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem). A nuk është kështu?!

I pranishmi: Patjetër!

Imam Albani: Andaj, do të ishte shumë më mirë sikur të më durosh…

Të mos jetë frymëmarrja jote e gjatë kur të flas unë. Allahu të shpërbleftë me të mira. E thash pakë më herët një fjali për të cilën nuk na kundërshton asnjë njeri i mençur; dhe ajo është: ‘Të gjitha punët e hajrit i kemi mësuar përmes të Dërguarit të Allahut (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem).’ Ke dyshim për këtë që po e them?

I pranishmi: Në asnjë mënyrë.

Imam Albani: Mendoj se kush dyshon në këtë gjë, ai nuk është mysliman. Prej haditheve të të Dërguarit (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) që i mbështetin këto fjalë është fjala e Profetit (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem):

ما تركت شيئا يقربكم إلي الله إلا و أمرتكم به

“Nuk kam lënë asgjë të hajrit e cila ju afron tek Allahu, veçse ju kam urdhëruar për të.”

Nëse do të ishte Mevludi diçka e hajrit e që do të na afronte tek Allahu, do të ishte më parësore që i Dërguari i Allahut (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) do të na udhëzonte për ta vepruar! E vërtetë apo jo?! Unë nuk dua që të pohosh diçka përveç nëse je edhe i bindur plotësisht në atë që po e them. Dhe ti e ke të gjithë lirinë dhe fuçinë që të thuash: ‘të lutem, në këtë pikë nuk jam i bindur’. A mos ke dyshim në diçka që e thash deri më tani, apo se deri më tani pajtohesh në çdo gjë që po e them?

I pranishmi: Pajtohem me ju plotësisht.

Imam Albani: Allahu të shpërbleftë me të mira. Pra, ishim tek hadithi:

ما تركت شيئا يقربكم إلي الله إلا و أمرتكم به

“Nuk kam lënë asgjë të hajrit e cila ju afron tek Allahu, veçse ju kam urdhëruar për të.”

Pasi që ti më herët, e përmende një Shejkh, atëherë unë po them të gjithë Shujukhët (sh. i shejkh). Mevludi është diçka e hajrit – siç thoni ju -. Pra, ose i Dërguari i Allahut (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) na ka udhëzuar për një veprim të tillë, ose nuk na ka udhëzuar! Nëse thonë se ai na ka udhëzuar për një veprim të tillë, atëherë u themi:

هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ إِنْ كُنتُمْ صَادِقِينَ

“Sillni argumentet tuaja, nëse e thoni të vërtetën!”. (27:64)

Nga këto fjalë, ata nuk mund të gjejnë asnjë rrugëdalje. Unë i kam lexuar shkrimet e El-Aleviut dhe të tjerëve që e shtjellojnë këtë gjë, ata nuk përmendin asnjë argument të vetëm, përveç se thonë se (mevludi) është ‘bidat i mirë’. Pra, ata thonë se është bidat i mirë, që do të thotë se, të gjithë ata të cilët e festojnë mevludin dhe ata të cilët e refuzojnë festimin e tij, janë të pajtimit se mevludi nuk ka qenë në kohën e të Dërguarit (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem), as në kohën e Sahabëve të ndershëm dhe as në kohën e imamëve të njohur. Pra, të gjithë janë të pajtimit rreth kësaj. Mirëpo, thonë: Çfarë të keqe ka në të?! Ashtu siç the edhe ti se kjo është ta përmendësh të Dërguarin! Ndërsa ne themi: Sikurse të kishte qenë mevludi diçka e mirë -këtu kemi një gjë për të cilën duhet të pajtohemi apo të kundërshtohemi, e më pas do të diskutojmë rreth saj e të pasojmë hakun për të cilin Allahu i Lartësuar do të na bëj të mundur që ta kuptojmë-, do të na kishin paraprirë ata neve. Ti e din hadithin e të Dërguarit (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem):

خير الناس قرني ثم الذين يلونهم ثم الذين يلونهم

“Njerëzit më të mirë janë brezi im, pastaj brezi që vjen pas tyre, pastaj brezi që vjen pas tyre.”

“Njerëzit më të mirë janë brezi ime,…” d.m.th. duke përfshirë kohën në të cilën ka jetuar i Dërguari dhe Sahabët. “…pastaj brezi i cili vjen pas saj,…” d.m.th. tabi’inët. “…pastaj brezi që vjen pas tyre” d.m.th. etba’ut-tabi’inët.

Këto ishin fjalët e vetë të Dërguarit (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) të cilat transmetohen në dy Sahihet atë të Buhariut dhe të Muslimit. Edhe në këtë pikë, nuk ka asnjë kundërshtim në mes të myslimanëve. Të gjithë janë të bashkuar rreth asaj se, njerëzit më të mirë pas të Dërguarit të Allahut janë Sahabët.

Dhe njerëzit më të mirë prej Sahabëve janë katër halifët. Dhe më i miri prej katër halifëve është Ebu Bekër es-Siddik, pastaj Umeri, pastaj Uthmani e pastaj Aliu. Në këtë pikë, të gjithë myslimanët janë të bashkuar.

Me atë mendje dhe inteligjencë që të është dhënë, - insha-Allah në të ka bereqet - a mund të paramendosh se mund të ketë diçka të hajrit në të cilën ne (gjeneratat e mëvonshme) mund t’ua kalojmë atyre (Sahabëve) qoftë kjo në aspektin e dijes apo të punëve të mira?! A ka mundësi që të vij kjo gjë në shprehje?

I pranishmi: Kur jemi tek çështja e dijes, - sikurse Profeti (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) dhe brezet e mëhershme të kishin thënë se toka rrotullohet…

Imam Albani: Më fal, ne e regjistruam rrëshqitjen (i bie pishman fjalëve të veta) numër një. Shpresojmë që të mos shohim rrëshqitjen e dytë!

Rrëshqitja e parë kishte të bënte me atë se kur unë të pyeta më herët për mendimin tuaj, ti e apostrofove Shejh El-Aleviun. Unë tani po të pyes ty ngaqë po flas me ty…

I pranishmi: Në aspektin e dijes….

Imam Albani: Më fal, më fal. Unë nuk të pyeta vetëm në aspektin e dijes. Unë i përmenda dy gjëra, andaj ti përgjigju në lidhje me të dy gjërat.

Në aspektin e dijes; - rrëshqitja jote në këtë gjë po më bën dobi mua. Qëllimi ynë tek dija, ishte dija e sheriatit, e jo dija që ka të bëj me mjekësinë. P.sh: unë them se një mjek bashkëkohorë është më i ditur sesa Ibnu Sina i hershëm. Sepse ky mjek ka ardhur pas shumë shekujsh dhe ka kaluar përvoja shumë më të mëdha.

Mirëpo, kjo nuk është ndonjë gjë që e ngritë atë më shumë, apo që e bën të jetë më i afërt tek Allahu sesa ata që kanë jetuar më në kohë të hershme. Por kjo gjë, mund ta ngritë vetëm në aspektin e dijes.

Allahu të begatoftë, ne po flasim në dijen e sheriatit. Andaj, gjithnjë kije këtë gjë parasysh. Pra, kur unë po të pyes se a ka mundësi që ne të jemi më të ditur… – është fjala për dijen e sheriatit (islam) e jo për dijen tjetër ‘të përvojës’ si gjeografia, astronomia, kimi, fizika etj.. Nuk i kemi këto për qëllim.

Në kohë të sotme e gjen një njeri që është mohues në Allahun dhe të Dërguarin e Tij (kafir), mirëpo në anën tjetër e gjen dijetarë në ndonjërën prej këtyre shkencave në astronomi, gjeografi etj.. Mirëpo, a e ofron atë njeri kjo gjë tek Allahu?

I pranishmi: Jo.

Imam Albani: Pra, ne nuk po flasim tani në këtë aspekt. Por jemi duke folur për dijen përmes të cilës afrohemi tek Allahu i Madhëruar. Ne ishim duke folur për festimin e ditëlindjes së Profetit të nderuar. Po i kthehemi pyetjes edhe njëherë, duke shpresuar që do të marrim përgjigje të qartë dhe pa ndonjë rrëshqitje tjetër –sepse ne nuk e regjistruam atë të fundit-.

Pra: Ajo mendje, inteligjencë, mençuri dhe natyrshmëri e pastër që të është dhënë, a mund të pajtohesh se ne në këtë kohë të fundit që po jetojmë të jemi më të ditur sesa Sahabët, Tabi’inët dhe Imamët (dijetarët) e njohur në aspektin e dijes së sheriatit – po e theksoj, gjithashtu edhe në aspektin e të shpejtuarit për të vepruar punë të hajrit dhe afrim tek Allahut sesa ata të parët e mirë (Selefus-Salih)? A po e pranon mendja jote një gjë të tillë?

I pranishmi: Më jep një minutë.

Imam Albani: I ke dy minuta.

I pranishmi: Kur jemi tek dija e sheriatit, e ke për qëllim tefsirin e Kuranit?

Imam Albani: E kam për qëllim tefsirine Kuranit…

I pranishmi (ndërhynë): komentimi i Sunnetit është më i gjerë se tefsiri i Kuranit.

Imam Albani: Më fal, më fal. Gjysma e fjalëve vjen me përgjigjen. Kështu themi ne në Sham. Kur ti më pyet atëherë unë duhet të përgjigjem. Andaj them, se ata janë më të ditur se ne në tefsirin e Kuranit gjithashtu, janë më të ditur se ne në të komentuarit e haditheve të të Dërguarit (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem), e përfundimisht ata janë më të ditur se ne në sheriatin islam. A dyshon ti në këtë që e thash?

I pranishmi: Kur jemi tek tefsiri i Kur’anit, ti mund të dish më shumë sesa ata në kohën e Profetit (alejhis-salatu ues-selam), shembull marrim ajetin Kuranor:

وَتَرَى الْجِبَالَ تَحْسَبُهَا جَامِدَةً وَهِيَ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَابِ

“E i sheh kodrat e mendon se ato janë të palëvizshme, ndërsa ato lëvizin sikurse lëvizin edhe retë.” (27:88)

Shembull, sikurse në kohën e Profetit (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) të thoshte dikush se toka sillet, a do ta pranonte dikush ndonjë gjë të tillë? Askush nuk do ta besonte. Mirëpo, Allahu i Madhëruar ua ka bërë të mundur njerëzve në kohët e mëvonshme ta kuptojnë një gjë të tillë dhe kështu njerëzit kanë përparuar në aspektin e dijes. Shejkhu: A mos u frikësove kur të thamë se do ta shkruajmë edhe rrëshqitjen e dytë?!

I pranishmi: Unë nuk desha të futem në këtë gjë…

Imam Albani: Unë jam me ty në këtë gjë. Edhe nëse futesh, nuk besoj se do të korrësh rezultat. O vëlla, unë po të pyes në përgjithësi, e jo kështu siç po përgjigjesh ti. Ka mundësi që unë të jemë më i ditur se ndonjëri prej jush në vërtetimin e haditheve, por ai mund të jetë më i ditur në tefsirin e Kur’anit. Por tani çfarë të themi, cili ka më shumë dije në sheriat dhe islam?

Nuk mund të thuash, jo ai është më i ditur në tefsir ndërsa unë jam më i ditur në hadith. Ngase unë po të pyes pyetje të përgjithshme, kur jemi tek dija mbi fenë islame në aspektin gjithëpërfshirës kush është më i ditur?

I pranishmi: Profeti (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) dhe shokët e tij.

Imam Albani: Kjo është ajo që po e kërkojmë nga ti, Allahu të begatoftë. Pastaj, kur jemi tek tefsiri të cilin ti po e përmend disa herë, nuk ka të bëj me veprimet por ka të bëj me të menduarit dhe kuptuarit e duhur. Ajetin të cilin ti e përmende:

وَتَرَى الْجِبَالَ تَحْسَبُهَا جَامِدَةً وَهِيَ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَابِ

“E i sheh kodrat e mendon se ato janë të palëvizshme, ndërsa ato lëvizin sikurse lëvizin edhe retë.” (27:88)

Nëse dëshiron, ne do të flasim në lidhje me këtë ajet, dhe do t’i demantojmë fjalët e atyre të cilët thonë se ky ajet ka për qëllim se toka rrotullohet, sepse ky ajet ka të bëj me Ditën e Kiametit, ku Allahu thotë:

يَوْمَ تُبَدَّلُ الأَرْضُ غَيْرَ الأَرْضِ وَالسَّمَاوَاتُ وَبَرَزُواْ للّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ

“Ditën kur toka ndryshohet në tjetër tokë, e edhe qiejt (në tjerë qiej), e ata (njerëzit) të gjithë dalin sheshazi para Allahut, Një, Mbizotërues.” (14:48)

Ne nuk jemi duke diskutuar në lidhje me këtë temë, përndryshe unë pranoj që të diskutojmë me ty në lidhje me këtë gjë. Ka mundësi që dikush nga të mëvonshmit të dijë ndonjë fakt shkencor-astronomik më shumë se Sahabët, Tabi’inët etj.

Allahu të begatoftë, kjo nuk ka asnjë lidhje me diturinë e cila të shpie në punë të mira, që përmes tyre të afrohesh tek Allahu. E rëndësishme është që këto shkenca pra, astronomia e gjeografia, po ta them shtruar se kufarët janë më të ditur në to sesa ne. E vërtetë?

I pranishmi: Po.

Imam Albani: Mirëpo, çfarë përfitojnë nga e gjithë kjo? Asgjë! Kur themi “Asgjë” e kemi për qëllim kur kjo shprehje qëndron përballë asaj që na afron tek Allahu. Ne dëshirojmë të flasim për Mevludin e Profetit të ndershëm.

Thamë se kjo është diçka “e mirë”. Dhe thamë se sikurse të ishte diçka e mirë, do ta kishin vepruar të parët tanë të mirë (Selfus-Salih) e mbi të gjithë ata qëndron Muhamedi (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem). Pra, ata (Selefus-Salih) janë më të ditur se ne dhe shpejtojnë për të punuar punën e mirë më shumë sesa ne, e gjithë kjo nëse vet vepra është e mirë. A dyshon në këto fjalë që i thash?!

I pranishmi: Jo.

Imam Albani: Pra, mos na largo nga ky realitet me gjëra anësore të cilat nuk kanë lidhje me njeriun, kur është fjala se nuk të shpijnë tek punët që kush i vepron e afrojnë atë tek Allahu.

Unë ta thash ty një fjalë – e që shpresoj të mos e harrosh -, për të cilin janë të një mendimi të dy grupet që parimisht kundërshtohen mes veti, ata të cilët e refuzojnë mevludin dhe ata të cilët e pranojnë atë; se mevludi nuk ka qenë në kohën e të Dërguarit. E di këtë gjë apo jo?

I pranishmi: Po, e di.

Imam Albani: D.m.th. e di?

I pranishmi: Po.

Imam Albani: Mirë. Pra mevludi, apo të themi ky “hajr” nuk ka qenë në kohën e të Dërguarit (në të bën pjesë edhe periudha e Sahabëve), as në kohën e Tabi’inëve e as në kohën e imamëve të njohur. Si ka mundësi që ata ta humbasin këtë punë të hajrit?! Këtu, patjetër kemi të bëjmë me njërën prej dy gjërave:

1 - E kanë ditur këtë punë të hajrit ashtu siç e dimi edhe ne, sepse ata janë më të ditur.

2 - Nuk e kanë ditur këtë punë të hajrit; - e si e mësuam pra ne këtë punë të hajrit (kur ata nuk e kanë ditur)?!

Nëse themi se e kanë ditur, atëherë përse nuk e kanë punuar edhe vetë ata?! A mos jemi ne më të afërt tek Allahu përpara tyre?!

Pra, përse nuk e kanë punuar këtë punë të hajrit? Unë dua që të prekë ndjenjën tënde; -përse ata nuk gabuan as edhe njëherë të vetme? Përse nuk ka gabuar asnjëri prej tyre i njohur për adhurim (abid), ndonjë dijetarë apo ndonjë njeri i mirë (i njohur për mirësi) që ta festoj mevludin?!

Përse?! A e pranon mendja, që një punë të mirë si kjo, të mos e kenë bërë asnjëri prej tyre?! Edhe ata kanë qenë në numër me miliona, kanë qenë më të ditur, më inteligjentë dhe më afër Allahu sesa ne! Besoj se ti e di fjalën e të Dërguarit (alejhis-salatu ues-selam):

لا تسبوا أصحابي ؛ فوالذي نفس محمد بيده لو أنفق أحدكم مثل جبل أُحدٍ ذهباً ما بلغ مد أحدهم ولا نصيفه

“Mos i shani shokët e mi! Pasha Atë në Dorën e të Cilit është shpirti i Muhammedit, nëse ndonjëri prej jush do të japë ari (sadaka) sa kodra e Uhudit, s’ka për ta arritur as grushtin e dorës as të ndonjërit prej tyre (mudin), madje as gjysmën e tij.”

Ky pra është dallimi mes nesh dhe atyre.

Pasha Atë në Dorën e të Cilit është shpirti i Muhammedit, nëse ndonjëri prej jush do të japë ari (sadaka) sa kodra e Uhudit –me ari-, s’ka për ta arritur as grushtin e dorës as të ndonjërit prej tyre (mudin), madje as gjysmën e tij.”

Kjo, ngase ata kanë luftuar për hir të Allahut, kanë qenë gjithnjë me të Dërguarin e Allahut (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem), kanë marrë dije nga ai drejtpërsëdrejti dhe në mënyrë të pastër pa ndihmën e këtyre mjeteve dhe mundësive që i kemi ne. Ashtu qysh edhe e thekson i Dërguari (alejhis-salatu ues-selam) në këtë kuptim në një hadith autentik:

من أحب أن يقرأ القرآن غضاً طرياً فليقرأهُ على قراءة ابن أم عبد

“Kush dëshiron të lexojë (mësojë) Kuranin ashtu siç është zbritur, le të marrë këndimin nga Ibn Ummu Abdi.”

Dhe ai është Abdullah bin Mes’udi, ashtu siç është zbritur - të freskët e të shijshëm.

Këta janë të parët e mirë (esSelefus-Salih) e në krye të të cilëve qëndrojnë Sahabët e ndershëm. Nuk mundemi në asnjë mënyrë që të paramendojmë se, ata nuk e kanë ditur ndonjë punë të mirë e cila e afron njeriun tek Allahu, ndërsa ne ta dimë!

E nëse themi se ata e kanë ditur këtë gjë ashtu siç e dimi edhe ne, në asnjë mënyrë nuk mund të paramendojmë se ata e kanë anashkaluar të vepruarit e kësaj pune të hajrit. Shpresoj se të jetë e kuptueshme kjo të cilën unë po e them. E qartë?

I pranishmi: Po.

Imam Albani: Allahu të shpërbleftë me të mira. Ndërsa, kemi një gjë tjetër. Kemi hadithe të shumta dhe ajete, të cilat sqarojnë se islami është përsosur. Kjo është një realitet të cilin nuk e di se i kushton vëmendje.

Nuk mendoj se ka ndonjë dallim ndërmjet dijetarit, kërkuesit të dijes dhe njeriut të zakonshëm në njohjen e këtij realiteti.

Pra, jemi tek ajo se islami ‘është përsosur’. Islami, nuk është sikurse feja e Jahudive dhe të Krishterëve që për çdo ditë ka ndryshime dhe gjëra të reja.

Po ta kujtoj fjalën e Allahut të Lartësuar:

الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الإِسْلاَمَ دِينًا

“Sot përsosa për ju fenë tuaj, plotësova ndaj jush dhuntinë Time, zgjodha për ju islamin fe.” (5:3)

Tani, këtu rrjedh një pyetje: Mevludi…, - kjo është një rrugë tjetër për t’i bindur njerëzit se mevludi nuk është diçka e mirë, ngase rrugën e parë veçse e sqaruam më herët; kur thamë se: sikur të ishte diçka e mirë do ta kishin ditur Selefus-Salih, sepse ata janë më të ditur se ne dhe më adhurues se ne. Pra, sikurse të ishte diçka e mirë do ta kishin ditur.

Kemi hadithe të shumta dhe ajete, të cilat sqarojnë se islami është përsosur. Kjo është një realitet të cilin nuk e di se a i kushton vëmendje. Nuk mendoj se ka ndonjë dallim ndërmjet dijetarit, kërkuesit të dijes dhe njeriut të zakonshëm në njohjen e këtij realiteti.

Pra, jemi tek ajo se islami ‘është përsosur’. Islami, nuk është sikurse feja e Jahudive dhe të Krishterëve që për çdo ditë ka ndryshime dhe gjëra të reja.

Po ta kujtoj fjalën e Allahut të Lartësuar:

الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الإِسْلاَمَ دِينًا

“Sot përsosa për ju fenë tuaj, plotësova ndaj jush dhuntinë Time, zgjodha për ju islamin fe.” (5:3)

Tani, këtu rrjedh një pyetje: Mevludi…, - kjo është një rrugë tjetër për t’i bindur njerëzit se mevludi nuk është diçka e mirë, ngase rrugën e parë veçse e sqaruam më herët; kur thamë se: sikur të ishte diçka e mirë do ta kishin ditur selefus-salih, sepse ata janë më të ditur se ne dhe më adhurues se ne. Pra, sikurse të ishte diçka e mirë do ta kishin ditur.

Rruga e dytë: Mevludi nëse është diçka e mirë, atëherë është prej islamit; -prandaj, të gjithë ne që e refuzojmë mevludin dhe e pranojmë atë, a jemi të një fjale -ashtu siç ishim tek çështja se, mevludi nuk ka qenë në kohën e të Dërguarit (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem)- pra, a jemi të një fjale se nëse do të ishte mevludi punë e hajrit, atëherë është brenda prej (porosive të) islamit, e nëse nuk do të ishte punë e hajrit atëherë nuk do të ishte prej islamit.

Kjo është mënyrë tjetër e (refuzimit të mevludit), që mendoj se do të të ndihmojë që të kuptosh atë që po e them. Pra, sikurse mevludi do të ishte punë e mirë, ai do të ishte prej islamit, e sikur të mos ishte punë e mirë, atëherë nuk ka të bëjë fare me islamin.

Ndërsa kur jemi tek ajeti Kuranor:

الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ

“Sot përsosa për ju fenë tuaj…” (5:3)

Në atë kohë nuk kishte festim të lindjes së Profetit, prandaj a është mevludi prej fesë? Dua që të jesh me mua shumë i hapur. Dhe mos mendo se jam prej atyre të cilëve i heshtin nxënësit apo edhe njerëzit në përgjithësi duke u thënë: ‘hesht ngase ti nuk di asgjë’…! Jo, përkundrazi ti ndjehu shumë i lirë.

Ndjehu sikurse flet me një njeri që është sikurse ti si në aspektin e fesë ashtu edhe në aspektin e dijes. Ndjehu i qetë. Nëse nuk je pajtuar me gjithë atë që thamë më herët, atëherë kjo është mënyra e dytë në të cilën thamë se: Sikurse mevludi të ishte punë e mirë, atëherë është prej islamit; e nëse nuk është punë e mirë atëherë nuk është prej islamit. Pasi që u pajtuam se kjo punë e mirë nuk ka qenë në kohën kur është zbritur ajeti i lartpërmendur, atëherë është argumenti më i fortë që na jep të kuptojmë se mevludi nuk ka të bëj fare me islamin.

E qartë ajo që po e themi? 

Këtë gjë e përforcon një ether nga imam Malik prej dijetarëve të Medinës; patjetër se ke dëgjuar për të. Ai është imami i dytë prej katër imamëve të njohur.

Imami i parë është Ebu Hanife bin Nu’man bin Thabit (Rahimullah), Imami i dytë është Malik bin Enesi – imami i Medinës - (Rahimullah), Imami i tretë është Muhammed bin Idris esh-Shafi’i (Rahimullah) dhe Imami i katërt Ahmed bin Hambeli (Rahimullah).

Pra, imam Malik bin Enesi, dëgjo çfarë thotë:

“Kush shpik në fe një bidat të vetëm – pra jo shumë bidate – duke e konsideruar atë të mirë, ai veçse ka pretenduar se Muhammedi (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) e ka tradhtuar shpalljen.”

Pra, kjo është një gjë shumë e rrezikshme.

“Kush shpik në fe një bidat të vetëm duke e konsideruar atë të mirë, ai veçse ka pretenduar se Muhammedi (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) e ka tradhtuar shpalljen.”

Çfarë është argumenti për këtë o imam?

Tha: lexojeni fjalën e Allahut të Madhëruar:

الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الإِسْلاَمَ دِينًا

“Sot përsosa për ju fenë tuaj, plotësova ndaj jush dhuntinë Time, zgjodha për ju islamin fe.” (5:3)

Edhe njëherë po e përsëris:

“Kush shpik në fe një bidat të vetëm duke e konsideruar atë të mirë, ai veçse ka pretenduar se Muhammedi (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) e ka tradhtuar shpalljen.”

Lexojeni fjalën e Allahut të Madhëruar:

الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الإِسْلاَمَ دِينًا

“Sot përsosa për ju fenë tuaj, plotësova ndaj jush dhuntinë Time, zgjodha për ju islamin fe.” (5:3)’

E në përfundim të fjalëve të tij, thotë diçka e cila shkruhet me shkronja të arta:

“Ajo që në atë kohë nuk ka qenë prej fesë, nuk është as sot prej fesë.”

Kur e thotë ai këtë fjalë? Në shekullin e dytë pas hixhretit. Në njërin prej tre brezave të dëshmuar për mirësi. Çfarë thua për shekullin e katërmbëdhjetë, pesëmbëdhjetë? Ajo që në atë kohë nuk ka qenë prej fesë, nuk është prej fesë as tani.

Kjo fjalë shkruhet me shkronja të arta, por njerëzit janë të pavëmendshëm ndaj Librit të Allahut, ndaj haditheve të të Dërguarit të Tij (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) dhe ndaj fjalëve të Imamëve të cilët ne pretendojmë se po i marrim shëmbëlltyrë ata. Ne jemi larg atyre aq sa është larg lindja nga perëndimi kur jemi tek shëmbëlltyra.

Ky ishte Imami i Medinës i cili foli me gjuhë të pastër arabe:

“Ajo që në atë kohë nuk ka qenë prej fesë, nuk është as sot prej fesë.”

Në ditët e sotme, festimi i ditëlindjes së Profetit konsiderohet prej fesë. Në kohët e hershme nuk ekzistonte armiqësia ndërmjet dijetarëve që mbronin Sunnetin dhe dijetarëve të cilët mbronin bidatet. Sikurse të mos ishte bërë kjo prej fesë, nuk do të shkaktohej e gjithë kjo armiqësi.

Si të jetë kjo prej fesë kur nuk ka qenë në kohën e të Dërguarit, as në kohën e Sahabëve, as në kohën e Tabi’inëve e as në kohën e Etba’it-Tabi’in.

Imam Maliku ka qenë prej Etba’it-Tabi’inëve të cilët i përfshin hadithi:

خير الناس قرني ثم الذين يلونهم ثم الذين يلونهم

“Njerëzit më të mirë janë brezi im, pastaj brezi që vjen pas tyre, pastaj brezi që vjen pas tyre.”

Ata të cilët vijnë pas Sahabëve janë Tabi’inët, ndërsa ata të cilët vijnë pas Tabi’inëve janë Etba’ut-Tabi’inët. Dhe prej tyre është imam Maliku i cili thotë:

“Ajo që në atë kohë – kur ka zbritur ajeti:

الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ

“Sot përsosa për ju fenë tuaj…” (5:3)

nuk ka qenë prej fesë, nuk është as sot prej fesë.”

Dhe në fund të fjalëve të tij thotë:

“Nuk përmirësohet gjendja e këtij umeti përveç me atë që është përmirësuar gjendja e të parëve të tyre.”

Me çfarë është përmirësuar gjendja e të parëve? A mos me të shpikurit e gjërave në fe, apo me afrim tek Allahu me atë që nuk është afruar me to i Dërguari i Allahut (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem), mos harro se është ai i cili thotë:

ما تركت شيئا يقربكم إلي الله إلا و أمرتكم به

“Nuk kam lënë asgjë të hajrit e cila ju afron tek Allahu, veçse ju kam urdhëruar për të.”

Përse nuk na ka urdhëruar i Dërguari i Allahut që ta festojmë ditëlindjen e tij?! Kjo është pyetja. Ndërsa përgjigja e kësaj, do të të mësoj një gjë të rëndësishme. Do ta shohësh të kundërtën e asaj që je mësuar ta dëgjosh më herët. Kemi festim të lindjes të Profetit të ligjëruar i cili është në kundërshtim me festimin e lindjes së Profetit i cili nuk është i ligjëruar sepse ky festim nuk ka qenë në kohën e të Dërguarit, ndërsa një festim tjetër ka qenë në kohën e të Dërguarit.

Këtu kemi dy dallime të qarta:

I pari është se: Njëri prej tyre është i ligjësuar dhe këtu ka pajtueshmëri ndërmjet të gjithë myslimanëve.

E dyta: Ky festim përsëritet një herë në çdo javë, ndërsa festimi i tyre është një herë në vit.

– Pra dallimi i parë ishte se, festimi i ligjësuar është ibadet me pajtueshmëri ndërmjet myslimanëve. Do ta kuptoni shumë shpejtë se për çfarë është fjala. Dhe dallimi i dytë ishte se ai përsëritet një herë në çdo javë, e jo një herë në vit.

Unë nuk them pallavra për të cilën nuk kemi argument nga Allahu, mirëpo unë ua sjelli një hadith i cili gjendet në njërin prej librave më të vërteta pas Librit të Allahut dhe pas Sahih Buhariut, pra gjendet në Sahihun e Muslimit:

Besoj se ke njohuri në lidhje me Sahih Buhariun dhe Sahih Muslimin. Ato dy libra transmetojnë hadithe autentike nga Profeti (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem).

Transmeton Imam Muslimi në Sahihun e tij, me zinxhirin i cili arrin deri tek njëri prej Sahabëve më të mëdhenj dhe ai është Ebu Katadeh el-Ensarij i cili thotë:

“Erdhi një njeri tek Profeti (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) dhe i tha: ‘O i Dërguar i Allahut, çfarë thua për agjërimin në ditën e hënë?’”

– Dëgjo mirë, nuk i tha që është mustehab (e pëlqyer) me fjalë të shkurtra, por shtoi në përgjigjen e tij më shumë sesa ai kërkoi- dhe i tha:

ذاك يوم ولدت فيه و أنزل القرآن علي فيه

‘Ajo është dita në të cilën kam lindur dhe dita në të cilën më është zbritur mua Kurani’.”

Çfarë kuptimi kanë këto fjalë?

Sikurse do të thotë: “Si më pyet për agjërimin e kësaj dite kur Allahu më ka krijuar në këtë ditë dhe më ka zbritur shpalljen në atë ditë?! Andaj, është mirë që të agjëroni në ditën e hënë falënderim ndaj Allahut të Madhëruar ngase më ka krijuar atë ditë dhe më ka krijuar rishtazi atëherë kur më ka zbritur shpalljen po atë ditë (ditën e hënë).”

Ndërsa, kemi edhe agjërimin të cilin e kanë bërë Jahuditë në Ditën e Ashureve. Mendoj se të gjithë ju e dini para se të obligohej agjërimi i muajit të Ramazanit, Dita e Ashureve ishte obligim për myslimanët që ta agjërojnë. Allahu e obligoi agjërimin e Ditës së Ashures para se të obligojë agjërimin e muajit të Ramazanit.

Ka ardhur në disa hadithe se Profeti (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) kur bëri hixhret prej Mekës në Medine, i pa se Jahuditë agjëronin Ditën e Ashureve. I pyeti ata se për çfarë agjërojnë? Ata iu përgjigjën: “Kjo është dita kur Allahu e shpëtoi Musain dhe popullin e tij Prej Faraonit dhe ushtrisë së tij, ndërsa ne e agjërojmë këtë ditë falënderim ndaj Allahut.”

– Kur Allahu e shpëtoi Musanë dhe popullin e tij nga Faraoni dhe ushtria e tij-.” Në këtë rast, Profeti (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) tha:

نحن أحق بموسى منكم

“Ne jemi më të afërt me Musanë sesa ju.”

Kështu që ai e agjëroi atë ditë dhe i urdhëroi edhe të tjerët që të agjërojnë në këtë ditë.”

Kështu pra, (agjërimi Ditës së Ashureve) u bë obligim deri atëherë kur zbriti ajeti:

شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِيَ أُنزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِّنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ فَمَن شَهِدَ مِنكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ

“Muaji i Ramadanit është muaji në të cilin është shpallur Kur’ani, që është udhërrëfyes për njerëz dhe sqarues i rrugës së drejtë dhe dallues (i të vërtetës nga gënjeshtra). E kush e arrin prej jush këtë muaj le të agjërojë,” (2:185)

Thotë Aishja radijAllahu ‘anha: “Kur u obligua agjërimi i Ramazanit, atëherë agjërimi i asaj dite u bë vullnetar, kush dëshiron ta agjëroj atë ditë e agjëron e kush nuk dëshiron nuk e agjëron.”

Kjo, ngase u anulua të obliguarit e agjërimit të asaj dite, me të obliguarit e agjërimit të muajit të Ramazanit, ndërsa gjykimi (për agjërimin e Ditës së Ashureve) mbeti vetëm i preferuar.

Dëshmia në këtë është se, i Dërguari i Allahut (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) mori pjesë së bashku me Jahuditë në agjërimin e Ditës së Ashures para se të obligohej agjërimi i Ramazanit; përse? Falënderim ndaj Allahut që e shpëtoi Musain dhe popullin e tij nga Faraoni dhe ushtria e tij.

Kështu që edhe neve na ka hapur derën që ta falënderojmë Allahun që e ka krijuar Muhamedin (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) në ditën e hënë dhe i ka zbritur shpalljen ditën e hënë.

Tani, unë po pyes: Ata të cilët e festojnë mevludin e që e kuptuam se nuk ka asnjë rrugëdalje që të konsiderohet si vepër e mirë. E di se shumë prej tyre apo disa prej tyre e agjërojnë ditën e hënë ashtu siç edhe e agjërojnë ditën e enjte, por shumica e myslimanëve a e agjërojnë ditën e hënë?

Jo, nuk e agjërojnë!  Shumica e myslimanëve e festojnë lindjen e Profetit një herë në vit? A nuk është kjo ndërrim i të vërtetës?! Megjithatë, unë dua të them edhe diçka tjetër:

Pasi që shumica e myslimanëve nuk e agjërojnë ditën e hënë; kjo nënkupton që shumica e myslimanëve nuk e festojnë lindjen e Profetit ditëve të hëne! Mirëpo, ata e festojnë atë një herë në çdo vit. Këtyre, u përshtatet më së miri fjala e Allahut të Madhëruar drejtuar jahudive:

أَتَسْتَبْدِلُونَ الَّذِي هُوَ أَدْنَى بِالَّذِي هُوَ خَيْرٌ

“A do ta ndërroni atë që është më e mirë me atë që është më e keqe?” (2:61)

Ajo që është e mirë, është agjërimi i ditës së hënë për të cilën ka pajtueshmëri ndërmjet të gjithë myslimanëve. Edhe pse shumica nuk e agjërojnë atë ditë. Kalojmë tek ata të cilët e agjërojnë këtë ditë dhe ata janë shumë shumë të paktë; a e dinë ata me të vërtetë fshehtësinë dhe urtësinë e ligjësimit të agjërimit të ditës së hënë?

Jo, nuk e dinë!

Ku janë pra këta dijetarë të cilët anembanë bote e mbrojnë festimin e mevludit, duke thënë se kjo është përkujtim dhe përmendje e tij etj.,

përse ata nuk i këshillojnë njerëzit për të bërë atë veprim i të cilin gjithë myslimanët janë të pajtimit për ta agjëruar ditën e hënë?! Gjithashtu, përse nuk i mësojnë njerëzit se kjo mënyrë që e thamë, është festim i duhur i ligjësuar për ta përkujtuar të Dërguarin (alejhis-salatu ues-selam).

E ka thënë fjalën e duhur Allahu drejtuar Jahudive:

أَتَسْتَبْدِلُونَ الَّذِي هُوَ أَدْنَى بِالَّذِي هُوَ خَيْرٌ

“A do ta ndërroni atë që është më e mirë me atë që është më e keqe?” (2:61)

Gjithashtu, i Dërguari i Allahut e ka thënë fjalën e duhur kur shprehet:

لتتبعن سنن من قبلكم شبرا بشبر وذراعا بذراع حتى لو سلكوا جحر ضب لدخلتموه

“Do t’i pasoni (Jahudit dhe të Krishterët) pëllëmbë pas pëllëmbe dhe krah pas krahu, poqë se ata do të hynin edhe në vrimën e hardhucës do të hyni edhe ju.”

Ndërsa në një transmetim tjetër shumë të rrezikshëm dhe që është autentik nga Profeti (sal-lAllahu 'alejhi ue sel-lem) thuhet:

حتى لو كان فيهم من يأتي أمه على قارعة الطريق لكان فيكم من يفعل ذلك

“…edhe nëse dikush prej tyre do ta bënte me nënën e tij përskaj të rrugës, do të kishte prej jush që do ta bënte të njëjtën gjë!”

Pra, ne pasuam traditat e Jahudive të cilët ndërronin atë që është më e mirë me atë që është më e keqe.

[oazi]

E kisha lene te shkoja tek panairi neser :) , pastaj duke pritur nje shoqe ma shkrepi ne tru te kaloja qe sot . Shkova aty dhe thashe s'do blej asgje(kisha dale nga shtepia me 1000L)...librat qe doja te bleja patjeter ishin dy te V. Woolf , nje liber i Kamy-se dhe nje i Nices. U verdallisa ne rremuje qe t'i gjej . I hated it tho. I kam shume inat panairet, por prap shkoj , jam nje viktime e vogel e sistemit. :( Kur zgjedh nje liber duhet te jete qetesi absolute,duhet te jesh ne nje gjendje puhize shpirterore, ndryshe s'ke si e degjon kur libri te flet . Nuk i gjeta keto qe doja te bleja ,bleva Jane Eyre te Charlotte Brontë dhe pastaj thashe te shkoj nje here ne katin e dyte dhe po :) , gjeta librat qe doja dhe s'kisha me leke t'i blija . I thashe atij xhaxhit: "o xhaxhi me doli fryma per keta libra , po s'kam leke t'i blej sot , kam frike se mos m'i marrin deri neser " ( sa budallaqe) dhe ai tha: " pa merak xhaxhi se s'ti merr kush , hajde neser se ketu jemi."

DO SHKOJ SI QENI. GJITHE LEKET E MIA U BEFSHIN LIBRA !! S'KA BUKE KETE MUAJ. 💀

[mianonnadellozen]

#dillo tu come l'ho detto io #thuaje ti si #e thash u #aurélia m gurgur #i libri di uh magazine #v.s.gaudio #i nuovi piaceri singolari #shqip #aurélia steiner de durres #superba troia

[donkishoti-in-acid]

Ishte nje dite vere,e nxeht.Zoti e di se sa grade mund te ishte.Nje i nxeht i padurueshem.Dhe ja ku isha un duke qendruar jasht ne mes te asaj vape perveleuese.I mbeshtetur pas nje kolone mermeri gjoja per tu freskuar at cop shpirt te pa djegur nga dielli pervelues.Takohem me disa miq ku ndermjet tyre ishte nje fytyre e re,nje vajze te cilen nuk e kisha par me perpara.U magjepsa nga bukuria e saj por nuk e dhash veten.U afrova si i pezmatuar si duket vapa ben te veten.I takova te gjith nga i pari tek i fundit pervec bjondes sy hirt.I dhash nje shikim mosperfilles sikur doja ti thoja qe ti nuk me intereson por perbrenda po vdisja ti thoja nje ckemi.Ç'idiot.Ndonese duart mu mpin sikur te ishin te mberthyera nga akulli dhe as doren nuk ia dhash.Ajo po priste qoft edhe per nje ckemi por ma ktheu me nj veshtrim te vranet dhe ktheu koken duke me injoruar si te mos ekzistoja.Thash me vete dreq o pun si e lash veten te bie kaq posht.Mblodha forcat,u bera gati ti flisja.I thash ckemi me nje ze te mbytur dhe duke belbezuar.Djers te ftohta me mbuluan ballin,dhe mu pershkrua trupi nga nje ndjenj ankthi.Vajza u kthye drejt meje me qeshi embel,me tha ckemi dhe mu prezantua.I perhumbur mes asaj bukurie u kthjellova.Ankthi mu shtua pasi e dija se do duhej te prezantohesha dhe un para se te beja figuren e idiotit.Perseri duke belbezuar u prezantova me nje ze te ngjirur.U ndjeva sikur kisha gjith peshen e botes mbi supe per hic gje.Ç'klloun thash me vete.Dita vazhdoji si nje e premte e zakonshme vere.Por nga ta dija un qe te nesermen ajo nisej per ne Itali.Ajo ishte dita e par dhe e fundit qe pash bjondinen te cilen fytyra e saj e bukur do ngeli gjat ne memorien time.

[eclipsblog]

Pasi eca gjat rrugve me dyer tmyllme ma sfundi hyna nrrugicen e deres hapme e sikur me mpershendet para krejtve kapaku i arkivolit rrinte stoik pa leviz sikur dike priste i qet ndalova pak hapin e mora frym thell aq sa me i dhan vetes garjet e mos mu duk fort keq nsyt e tshkretve qe humja i kish ran mbi supe e nisa me ngjit shkallet njashtu kadal kadal gjersa u gjeta para dhomes madhe tndame me xhanazen muj nmes ula koken si me i pershendet ttan e dora gradualisht mshkoj nzemer -trroni ta kujtoni baben e madh zotni tju ket lan uraten i fola tuj i dhan doren e sprita ta shoh nsy ndersa mktheu pergjigje pasi u ulem merdhi kafja e hidhun si dreqi dhe e nxeht njisoj si flakt e tij thash ndo fjal gjojash mja u zbut dhimbjen e nder ta bana ndo pytje me dit ca do ndodh ma mrapa sikur sdija gja e tash u ban ca minuta e ndo cigare tdjegme mes fjalesh e heshtjesh e thash po e liroj karrigen mos naj tjeter do me u ul u cova e i thash fjalt e funit -per tmira e gzime zotni mos harroni qe prej dheut e ujt kena ardh e atje do shkojm te gjith lum ai qe myll ket der me hap nji tjeter tash krejt e ngun e sikur ju ra ndopak pesha mfalenderun e ashtu sic erdha nisa me dal tu pershendet xhanzen dola ke shkallet e pash kapakun prap ma stoik se ma par rrinte tuj prit ntan at ftoht a thu se smerdhifte hic e dola prej deres hapun fill nder rrugicen e dyrve tmylluna .

[ratkozahiri]

Nuk isha lloj personit qe preferonte rrenqethjet, as ato te ftohtit dhe as ato te se papritures. Punoja si shperndares me biciklete, nga e hena ne te shtune, dhe nuk kisha ngren asnjehere pizzat qe shperndaja.

Shefi: 𝑵𝒆 𝒒𝒐𝒇𝒕𝒆 𝒔𝒆 𝒏𝒖𝒌 𝒊 𝒅𝒐𝒓𝒆𝒛𝒐𝒏 𝒃𝒓𝒆𝒏𝒅𝒂 𝒈𝒋𝒚𝒔 𝒐𝒓𝒆 𝒋𝒂𝒏𝒆 𝒇𝒂𝒍𝒂𝒔, 𝒅𝒉𝒆 𝒄'𝒆 𝒌𝒆 𝒌𝒕𝒆 𝒇𝒕𝒚𝒓𝒆!? 𝑷𝒐𝒔𝒊𝒕𝒊𝒗𝒆 𝒗𝒊𝒃𝒆𝒔, 𝒉𝒂𝒋𝒅𝒆!

Dhe te enjten ne darke luaja tennis me theon, me urrente por ishte dhe shoku im i vetem. Ma shpifte tennisi dhe ju betohem qe tennisit ja shpifja un. Ne shtepi gjerat shkonin akoma me keq, kisha nje lidhje prej disa vitesh, dhe e dashura ime qe kur filluam te bashkejetonim nuk me fliste me.. dhe duke konsideruar sensin e dobet te orientimit te te dyve mund te kishim humbur dhe brenda atij apartamenti te vogel.

Dhe une e fola me theon.

"Lidhja jone eshte gjithmone me e ftohte, dhe si mire ti e di une e urrej ftohtin."

𝑵𝒖𝒌 𝒆𝒔𝒉𝒕𝒆 𝒂𝒔𝒈𝒋𝒆 𝒎𝒂𝒅𝒉𝒐𝒓𝒆, 𝒎𝒋𝒂𝒇𝒕𝒐𝒏 𝒕𝒆 𝒑𝒓𝒐𝒗𝒐𝒏𝒊 𝒕𝒆 𝒒𝒆𝒑𝒏𝒊 𝒑𝒆𝒓𝒔𝒆𝒓𝒊 𝒍𝒊𝒅𝒉𝒋𝒆𝒏 𝒕𝒖𝒂𝒋.

Ehh... si?

𝑲𝒆𝒏𝒊 𝒑𝒓𝒐𝒗𝒖𝒂𝒓 𝒎𝒆 𝒏𝒋𝒆 𝒓𝒓𝒐𝒃𝒂𝒒𝒆𝒑𝒆𝒔?

....

Zoti rrobaqepes mund te behet dicka apo..?

𝙈𝙪𝙣𝙙 𝙩𝙚 𝙗𝙚𝙝𝙚𝙩 𝙙𝙞𝙘𝙠𝙖.

Eshte e rrezikshme?

𝙀 𝙫𝙚𝙩𝙢𝙟𝙖 𝙜𝙟𝙚 𝙦𝙚 𝙢𝙪𝙣𝙙 𝙩𝙚 𝙗𝙚𝙟𝙢𝙚 𝙚𝙨𝙝𝙩𝙚 𝙩𝙟𝙪 𝙦𝙚𝙥 𝙨𝙚 𝙗𝙖𝙨𝙝𝙠𝙪 𝙙𝙝𝙚 𝙩𝙚 𝙨𝙝𝙥𝙧𝙚𝙨𝙤𝙟𝙢𝙚 𝙦𝙚 𝙦𝙚𝙥𝙟𝙖 𝙩𝙚 𝙢𝙗𝙖𝙟.

Rrobaqepesi na kishte ringjitur, edhe pse tani nuk e humbnim njeri tjetrin rruges situata nuk ishte permirsuar dhe aq.

Shefi: 𝑬𝒔𝒉𝒕𝒆 𝒑𝒊𝒛𝒛𝒂 𝟓-𝒕 𝒒𝒆 𝒔𝒉𝒑𝒆𝒓𝒏𝒅𝒂𝒏 𝒎𝒆 𝒗𝒐𝒏𝒆𝒔𝒆 𝒔𝒐𝒕, 𝒔𝒊 𝒅𝒐 𝒋𝒂 𝒃𝒆𝒋𝒎𝒆?

"Ndoshta me duhet dicka qe ecen pak me shpejte, nje tandem."

𝑵𝒋𝒆 𝒕𝒂𝒏𝒅𝒆𝒎? 𝑶𝒌 𝒐𝒌 𝒑𝒐𝒓 𝒏𝒋𝒆 𝒕𝒂𝒏𝒅𝒆𝒎 𝒆𝒄𝒆𝒏 𝒎𝒆 𝒔𝒉𝒑𝒆𝒋𝒕𝒆 𝒏𝒆 𝒒𝒐𝒇𝒕𝒆 𝒔𝒆 𝒊 𝒋𝒆𝒑𝒏𝒊 𝒕𝒆 𝒅𝒚 𝒏𝒈𝒂 𝒊 𝒏𝒋𝒆𝒋𝒕𝒊 𝒌𝒓𝒂𝒉, 𝒏𝒖𝒌 𝒎𝒆 𝒅𝒖𝒌𝒆𝒕 𝒔𝒊𝒌𝒖𝒓 𝒋𝒆𝒏𝒊 𝒏𝒆 𝒈𝒋𝒆𝒏𝒅𝒋𝒆 𝒕𝒂𝒏𝒊.. 𝒎𝒆𝒓𝒓 𝒌𝒐𝒉𝒆𝒏 𝒕𝒆𝒏𝒅𝒆, 𝒉𝒊𝒒 𝒏𝒅𝒐𝒏𝒋𝒆 𝒑𝒆𝒔𝒉 𝒏𝒈𝒂 𝒔𝒖𝒑𝒆𝒕 𝒅𝒉𝒆.. 𝒆 𝒇𝒍𝒂𝒔𝒊𝒎 𝒑𝒆𝒓𝒔𝒆𝒓𝒊.

I vetmi i lumtur nga kjo situate ishte theo, qe tani mund me rrihte ne tennis pa asnje lloj problemi.

Nje mengjes vura re qe kishte dicka te cuditshme, pash veten ne pasqyre dhe thash:

"Zemer po transformohem ne nje pulover"

Dukej sikur ajo nuk i kushtonte shume rendesi situates. Ate darke ajo u be gati te dilte, kishte nje takim romantik, e vura re sepse vendosi te njejtin parfum qe vendoste javet e para qe dilnim.

Dhe pse tani isha kthyer ne nje pulover leshi me tre masa me te medha mund te shihja shokun tim te ngushte per darke me te dashuren time. Por nuk me interesonte shume, nuk me interesonte as fakti qe nuk ishte stina e duhur per nje pulover leshi.

Per here te pare ne jeten time nuk prisja asgje tjeter pervec ftohtit, dhe pas gjithe atyre larjeve ne lavatrice, isha me ne fund i mases se saj.

[henplota]

Ta dorezova qenien time ty. Merrme thash dhe bej cte duash me mua.

Te perqafoja ne netet e ftohta te dimrit. Merre ngrohtesine time te thoja, lere trupin tim te ftohet plotesisht.

Te dhash syte e mi. Merri te dy dhe shikoje veten tende ashtu si te shoh une.

Te dhash zemren time. Merre dhe luaj me te si te ishte lodra jote e preferuar.

Ti u largove.

[legene]

Ai me la , u merzita pak me then te drejten por pastaj thash shyqyr se une nuk e kisha ne plan ta lija . Kam pershtypjen se edhe mami do tallej me mua kur ta shikonte .

[planetiinente]

22:52

It hurts

Hey, kam koh qe nuk shkruaj dicka te till, duhet tisha duke msuar po nuk mundem me dhe thjesht doja te shkruaja dicka tjeter pervec leksioneve. Seriozisht nuk jam mir, ndoshta do thuash si gjithmon kur kam qen ndonjiher mir po sot me duket ndryshe. Nuk ka qen dit aq e keqe per cudi, madje dhe ndoshta te thuash dite "normale". Dola be mgjes piva kafen me mamin sic e kemi zakon ne fundjav, ikem blem dicka qe na duhej per shpin pasi ishte prishur, shkova lart tek nusja e dajes pasi kishim disa kohe pa kaluar dhe na thirri dhe ika msova si zakonisht nmoncherin ku ulem gjithmon. Ulem atje se dhe pse ka pafund njerez askush nuk te bezdis dhe ne kufjet e mia me muzik rri rehat po nderkoh ndjej pranine e personave te tjere. As njerzit e lokalit nuk te bezdisin rri me ore te tera dhe sme kan then asnjeher gje pasi futem ne nje cep me fletoren dhe laptopin para dhe vazhdoj mesoj pa pushim. Po sot spo e beja dot me kte gje, kan ndodhur shum gjera gjith kto koh po sot nuk ndihem te flas per asnji nga ato ndoshta vetem per cdo gje qe me ka ndodhur sot.

Fillova cigaren pakashum...so yey me. Im doing great per personin qe thoshte as nuk kam per tprovuar as alkool as cigare asgje dhe thjesht mendimi me conte te thoja pfff harroje, so thats a good start for now. Pash nje meme ne Twitter qe ishte fiks kjo gje qe thash lart qe i vogel mendon pse duhet ti besh gjith kto gjera te "kqija" dhe kur arrin nji moshe youre like... you have to life gets to you... ne meme ishte 24 mosha un jam 21 so yesss won that one too. :) man i knew this shit was hard but pse duhet tvin cdo gje e keqe bashk ne tnjejtrn kohe nuk mund te kemi nji periudh pushimi tvogel. Ore spo kerkoj shum nji dite. Nji dit te vetme dua tjem i lumtur dreqi ta haj, ku nuk kam pse te mbaj veten cdo moment, ku nuk kam pse te tregohem as i fort madje lere fare pjesen i lumtur , ore dua tjem i qete, thjesht tjem i qet e mos tkem tmerrem me cdo problem qe mund te dali. But noooo, jeta ta shpif e kur je vetem e ve re me mir kte gje, e kur mund tjesh me rob verdall ose njerez qe flet or smth i dont know prap vetem je dhe esht ajo ndjesia qe ca dreqin po bej ktu so fuck all this. Mos ki merak, nuk jam aq i dobet sa theq dore, ose me sakt si kam then e me para nuk kam aq zemer sa theq dor se nfund tfundit mund tjem i shkatrruar fizikisht, menderisht , shpirterisht e cdo gje po prap dua ta provoj te jem i lumtur nji dit. Ndoshta sdo ja arrij, ne kte moment nuk kam shum shpresa po prap kushedi, mendoj...ose tpakten besoj do kem nji jete te gjate so kurr nuk i dihet maybe me von ndodh ndonjigje.

Anyway po perpiqesha tbeja rutinen e te msuarit si te qenit me sezon and everything, shkruaj po asgje nuk hy ne tru... fuck it e lash dola piva nji cigare aty jasht lokalit se jemi ber duhan pires gjojash dhe po rrija ne cel nderkohe. Njerez qe kalonin pafund, ajo moncheri esht dhe mu ne rruge, shifje cdo gje po dhe qielli dukej bukur nate moment dreqi. Po qe spaskan pasur faj dhe sikur me qetsoi ajo cigarja e dyte... vazhdoja rrija kot ne cel as sdi me ca mendoja po kot shifja njerzit qe kalonin. Vazhdova leksionin thash ta mbaroj e nji tpakten e per cudi e mbarova, prap mos harro nuk esht se kuptova gje po thjesht ideja. Thenen ne provim do e ndrris po ska problem kte sezon te dhjer kemi qellim te kalojme. :) so ika ne shpi, aty ku humb motivin per cdo gje. Nuk e di arsyen pse. A esht ambjent qe jam rehat e ne qetsine time dhe nuk dua ta prish duke mesuar te thuash...? Nah se besoj tjet ajo. Thjesht me duket sikur mbytem aty. Dua tmbaroj kte shkoll e tiki nga ky vend. Me mir do doja te zhdukesha but ehhh still got stuff to do so duhet tpresi ca vite ajo. Disa her dua tzhdukem ta nis nga e para po pastaj mendoj qe dhe duke ndejtur sesht po ndryshoj ndonji gje nga ajo e nisura nga e para, pasi vetem po ne cdo kuptim vetem kjo ska ndryshusr nga me para. Per nje permbledhje tshkurter te ksaj kohe, u " pajtova" me ato qe kisha ne klas e kjo per arsyen e vetme qe fuck it e nji vit eshte sa trrija tu i injoru ncdo moment nklas tpakten ne ate kohe tishte normale i thencin, yeah e di shum ironike nga ana ime, the big thing ishte qe ishi donte te kthehej ta provonim perseri, un si idjot pranova pas shum te foluri si ta benim te funksiononte kte here. Dhe e di cfare. Ndoshta e vure re qe thash ishi jo e dashura apo ndonji gje tjeter :) yeah talli karin prap me mua ndejti nji muaj dhe me la prap so yeah that went well... kshuqe jam ne ate piken e dashur qe dashuria ekziston ne kte bote por jo per mua. Ajo pervecse talli karin dhe me shkatrroi mua shkatrroi e ato pak shoqeri qe u perpoqa te krijoja gjithe ate koh qe po perpiqesha tbehesha me mir so another big plus for me there. Well than mson nga gabimet po tshofim si do bej ky idjoti tani e tutje hehe :)

Hmmm ca tjeter...

Yeah ke nusja dajes ajo lexo filxhane... now un si besoj kto gjera fare...po kur them fare fareeeeee po gjithsesi isha aty skishte kuptim mos e pija i kafe un... fjalet qe mtha ishin tmira, felt good you know, po nja dy gjera me ngelen nmendje tshofim tani sa tverteta do dalin nga ato. Shpresoj gjerat e mira tpakten te ndodhin.

A po e lash ke ardhja ne shpi, ndihem i bllokuar and everything.... yeah fuck all that as muzika nuk me ben me pune. duke qen qe kam len cdo hobi tmundshem qe kisha dhe qe beja me qef tani kam ngelur komplet bosh. Perfekte. Futbolli nuk me shijon me, serialet kushedi sa muaj kam pa pare lere pastaj filmat qe nuk guxoj ta mendoj kur ka qen i fundit qe kam pare, po kam filluar nuk lexoj me as mangat qe tpakten i vazhdova, nja dy update tkapitujve trinj te kryesoreve that you must see you know dhe lista updateve te tjera vazhdon aty e gjat shumeee, sbehet llaf per tnisur dicka tre nah. Po gjeja qe mdhemb me shum ishte se ajo tpakten ishte dicka qe e beja dhe knaqesha. Tashme dhe ato me jan merzitur si cdo gje tjeter ne kte jet.

Pasion per asgje, dashuri per askend , urrejte per cudi per askend as per ate qe me beri mut ne cdo kuptim te mundshem, so nothing. Ca po bej ne kte jet pys veten. Tpakten po perpiqem tjem nji njeri me i mir, askush sesht perfekt as veten se kam mbajtur ndonjiher te atill po tpakten e di qe po perpiqem. Jan ca gjera tvogla qe po perpiqem ti bej per ti lehtesuar jeten njerezve ose per ti ndihmuar ose sikur per ti hequr nji barre a ku di un si mund ta thuash. Thjesht po perpiqem tjem nje njeri me i mir kaq, sa me shume te mundem. I kerkova falje nje shoqe me te cilen gabova, nuk e di a me ka falur ne tvertet dhe nuk ja kerkova tme falte e te ishim prap shok pasi ajo shoqeri esht djegur po prap me dhimbti dhe pse e di qe un isha ai qe gabova ne cdo gje. Po perpiqem tjem me trim te thuash dhe te them ate ca mendoj ose ca ndjej. Nuk po ja dal dot mban si duhet pasi gjithmon bllokohem po me pelqen te mendoj qe po perpiqem. Ne mendjen time bisedat shkojne vaj madje jam martuar me nja dy vajza qe i kam pare ne kafe aq te bukura ishin. Se tallem, nuk shkuam deri ne martes jo deri ke bashkjetesa pasi jemi ne bote moderne, nuk do behemi tied down nga mendimet e vjetra xp.

E kshu se di tani ca doja tthoja tjeter sikur u bllokova, po kam ven re qe kam filluar jam ber shum i ndjeshem per cdo gje, se di ngaqe jam kaq poshte apo cfar se me para skam qen kshu dreqi ta haj e ndjej qe per cdo gje qe mund ta quash te dhimbshme jam gati per tqar... ndoshta dua tnxjerr inatin a ndonjigje ... pffff se di mos tgenjej kot cdreqin kam.

-R

P.S. not much to say this time just listen to this one if you want to...

#Spotify #sad #life #story #albania #tirana #thenie #shqip