#Srpska pravoslavna crkva
Video
youtube
CRKVA SVETOG MARKA St Mark*s Church Belgrade Beograd
#youtube#srpska pravoslavna crkva#crkva#pravoslavlje#ortodox#sveti marko#beograd#belgrade#tašmajdan#kraljaaleksandra
0 notes
Text
Nastavlja se proces protiv Mitropolije crnogorsko-primorske i Joanikija
Nastavlja se proces protiv Mitropolije crnogorsko-primorske i Joanikija
Postupak protiv Mitropolije crnogorsko-primorske i episkopa Joanikija zbog pedofilije se nastavlja 25. oktobra ove godine pred Višim državnim tužilaštvom u Podgorici, saznaje Danas.
“Da budemo krajnje precizni, postupak protiv episkopa Joanikija i crkve se vodi zbog osnovane sumnje da su izvršili krivično djelo Obljuba sa djetetom iz člana 206. stav 1. Krivičnog zakonika Crne Gore”, ukazuje za…
View On WordPress
0 notes
Text
Neka se okupi 8 miliona protivnika Prajda, samo hoću da i mi imamo to pravo
Pomoćnik ministarke za ljudska i manjinska prava i društveni dijalog Boris Milićević rekao je za N1 uoči održavanja Europrajda u septembru u Beogradu da je ovakvu atmosferu očekivao.
O atmosferi pred “Europrajd”, o porukama koje dolaze iz Crkve, ali i od političkih stranaka, razgovaramo sa pomoćnikom ministarke za ljudska i manjinska prava i društveni dijalog Borisom Milićevićem.
Kako se Vama…
View On WordPress
#Aleksandar Vučić#Beograd#Dveri#Europride#Evroponos#Evroprajd#Gordana Čomić#Govor mržnje#Istorija#LGBT aktivizam#Nasilje#Nikanor#Parada ponosa#Srpska pravoslavna crkva#Vladika Nikanor#Zakon o istopolnim zajednicama
0 notes
Photo
Evo zašto Srpska pravoslavna crkva nije hrišćanska crkva
Mržnja, kao i svaki oblik netolerancije i netrpeljivosti prema bližnjima, nespojive su s kršćanskim svjetonazorom i u dubokoj su suprotnosti s učenjem Isusa Krista koje se temelji na bezuvjetnoj ljubavi, miru, žrtvi za bližnje, odricanju, oprost i milost.
Postoje, međutim, čak i crkve koje se formalno nazivaju kršćanskim, a u suštinskom smislu imaju vrlo malo veze s kršćanstvom.
Takav je slučaj i sa Srpskom pravoslavnom crkvom.
Oni koji mogu misliti da su to preoštre ocjene neka pročitaju tekst do kraja i onda donesu svoj sud. Što se mene lično tiče, veoma bih voleo da pogrešim i da me sveštenstvo SPC demantuje u narednim nedeljama i mesecima. I ja i svi ostali koji vide šta vide oko sebe i pišu šta vide.
Za početak, događaj od pre manje od 3 godine, Srbija.
U atmosferi srpskog pravoslavnog Božića 2015. godine, u manastiru Fenek (25 kilometara od Beograda, opština Surčin) održana je i predstava povodom manastirske slave u kojoj su gosti srpskih sveštenika bila deca predškolskog uzrasta. uzrasta i nižih razreda osnovne škole iz odeljenja nastavnika Krsmanovića (u pratnji roditelja).
Uz asistenciju sveštenika koji daju ritam i takt pesmi i pevaju zajedno sa decom (radi bolje intonacije i pravilnije interpretacije), izvedena je čuvena četnička bdenija „Svi četnici“ sa stihovima:
„Cijeli dan hodaju po selu/Svi četnici u novom ruhu/Imaju dugu kosu i bradu/Na kapama sve zlatne kokarde/Vodi ih Nikola Kalabić/Voze ga kola kralja Petra/Boj vodi četničke vojvode/Sve neprijatelje šalju na deponiju/Odlaze da traže savjet/Od srpskog generala Draže/Čika im daje mudre savjete/Kako održati srpsku kolijevku/Hrabrog srca idu u boj/Pred ikonu, pali sveću Bogu/U pomoć srpskom narodu/Za krst i slobodu zlatnu.
up.: Idite svi četnici brat na brata/A slušajte komandanta Đujića/Svi četnici vode gorku bitku/Svi se bore za svoju Srbiju.”
(Pročitajte više: ( http://sandzakpress.net/see-kako-u-manastiru-uce-djecu-da-budu-cetnici ; istakao: ZP; stranica posjećena 11.11.2017; snimak u trajanju od 3′ i 10" možete pogledati ovdje: https://www.youtube.com/watch?v=hB0o1qmJmGg )
Tako se odgaja "hrišćanska" omladina u Srpskoj pravoslavnoj crkvi. Na tradiciji slavljenja najgorih koljača i zločinaca!?
I neka se niko ne zavarava, ovo nije incident, već prosvetna politika SPC kojom su vladali Nikolajevi i Justinovi (najradikalniji sledbenici velikosrpske naci-fašističke versko-nacionalne ideologije ukorenjene u „svetom spasitelju“ "). To je kurs "Svetog arhijerejskog sabora", srpskog patrijarha i svih episkopa bez izuzetka - jer ne može se doći ni do mesta episkopa koji ne prođe to "sito" i nije dokazane velikosrpske orijentacije.
"Svetosavlje" nije religija, nego ideologija, i to je velikosrpska ideologija, i tek kada se sazna ta jednostavna i očigledna činjenica, možemo shvatiti šta se dešava u SPC.
Djeca se odgajaju u duboko ukorijenjenoj tradiciji Koljačkog četničkog pokreta uz uzore Draže Mihailovića , Momčila Đujića , Nikole Kalabića i drugih zlikovaca i masovnih zločinaca!?
Nažalost, oni koji truju dječje duše i njeguju te "vrijednosti" u Hrvatskoj gotovo nikad nisu osuđeni. O tome svjedoči slučaj mitropolita zagrebačko-ljubljanskog Porfirija Perića . U društvu svojih kolega (srpskih pop pevača) peva i pesmu u slavu mesara Momčila Đujića . ( http://www.sbplus.hr/iz_drugih_medija/evo_kako_srpski_popovi_pjevaju_cetnicke_pjesme__.aspx#.Wgc065edbhk ), ali u Hrvatskoj to ne smeta niti jednom lijevo-liberalnom intelektualcu ili mejnstrim medijima. Čak kažnjava novinara lokalne televizije i samu TV kuću jer su ga vrijeđali izjavom da "na Cvjetnom trgu večera četnički vikar".
DA LI JE HRIŠĆANSKI kada popovi slave koljače i zločince?
i
Ali šta drugo očekivati od institucije koja za jednog od svojih najvećih „svetaca“ i „duhovnih otaca“ ima antisemitu i fašistu Nikolaja Velimirovića Žičkog (duhovnog oca Dimitrija Ljotića i njegovog fašističkog „Zbora“), koji je u njegovim stopama (takođe kao "sveci" SPC) idu Joanikije Lipovac, Milorad Vukojičić Maca, Slobodan Šiljak i mnogi drugi fašisti i koljači.
SPC sistematski rehabilituje svoje koljače, uvrštava ih među "Hristove vojnike" i po potrebi ih kanonizuje.
U državi Ilinois (SAD), u Srpskom manastiru Nova Gračanica, na počasnom mestu postavljena je ikona "Nebeska Srbija" na kojoj su glavni likovi "HRIŠĆANSKI RATNICI": izmišljeni i nepostojeći lik iz bolesna mašta srpskih nacifašista koji je postao "svetac". (bez obzira što se nikada nije rodio) "Sveti novomučenik Jasenovački i Glinski", "Sveti Nikolaj Velimirović" i "Borci za veru protiv bezbožnika". vlast“ (u vidu četnika koji su u ulozi „anđela Božjih“ – pratilaca ove počasne svite koju predvode Draž i Nikolaj)!?
Na gornjoj ikoni, u gornjem desnom uglu je Nikolaj Velimirović, u donjem desnom uglu „Vojnik Hristov“ Draža Mihailović, pored njega „Sveti novomučenik Jasenovački i Glinski“ sa pratnjom, a u donjem desnom uglu ikona su stihovi:
„Vesele se tamo oko Svetog Save/Kao sinovi kraljevi u slavu kraljeve/I četnici slavni, Božji osvetnici/Mnogi poklonici, mnogi dobročinitelji.“ ( http://iznadistokaizapada.blogspot.hr/2012/05 /blog-post_13.html ; istakao: ZP; stranica posjećena 11.11.2017.)
Da li se koljači i dokazani zlikovci koji imaju desetine hiljada života na duši mogu napraviti "Hristovi vojnici" i da li ijedna crkva ima pravo da veliča takve?
DA LI JE KRŠĆANSKI?
Fašista, ratno huškač i antisemita Nikolaj Velimirović vraća se kući
Fašistički i antisemitski vladika SPC Nikolaj Velimirović Žički pobegao je u SAD posle Drugog svetskog rata jer je bio na listi ratnih zločinaca. Tokom čitavog posleratnog perioda u Srbiji bio je slavljen u krugovima velikosrpskih ideologa i poklonika, na šta su tadašnje komunističke vlasti zatvarale oči, jer su im glavna briga bile „ustaše“. I do smrti Nikolaj se obraćao svojoj pastvi preko radio stanice koju je osnovala srpska emigracija u SAD. Tako da njegov duh sve vreme lebdi nad Srbijom.
U vreme kada je već počela velikosrpska agresija u bivšoj SFRJ, posmrtni ostaci ovog fašiste, rasiste i antisemite su uz veliku pompu prevezeni u Srbiju (selo Lelić kod Valjeva), u cilju dalje homogenizacije srpskog javnosti. Najveću zaslugu za to ima Jovan Velimirović, njegov nećak. Dakle, kako i dolikuje, i kada je mrtav, Nikolaj je korišćen za RAZPIRANJE i ŠIRENJE MRŽNJE i RAZRED, što je činio još za života kao aktivni fašista i član Ljotićevog "Hora". Sahranjen je uz najviše počasti (maj 1991.), a 19. maja 2003. godine proglašen je za sveca, a za kratko vreme zasenio je rodonačelnika dinastije Nemanjića (Stefana, oca Svetog Save) i postao " najveći i najpoštovaniji srpski svetitelj posle Svetog Save“.
ZAŠTO?
Zato što je tvorac nacifašističke versko-nacionalne „svetosavske“ ideologije i svojom harizmom obezbeđuje opstanak te ideologije u okrilju SPC i u tradiciji srpskog naroda.
Fašista Joanikije Lipovac , mitropolit crnogorsko-primorski (1940-45) bio je aktivni saradnik nemačkog i italijanskog okupatora, odgovoran za stradanje hiljada ljudi, Srpska pravoslavna crkva ga je proglasila svetim 1999. godine.
Milorad Vukojičić Maca , poznat kao "pop Koljač" (vođa četničke trojke), odgovoran za brojne zločine nad civilima u Crnoj Gori (Pljevlja i okolina), za klanje, pa i silovanje maloljetnih djevojaka, iskorenjivanje čitavih porodica, kanonizovan je 2005. ogorčenje preživjelih rođaka žrtava koji su tražili od Sinoda SPC da obustavi postupak, ali bezuspješno.
Pop Slobodan Šiljak , poznati četnički koljač, pripadnik četničke trojke, zaklan i silovan, kanonizovan je zajedno sa svojim saborcem Miloradom Vukojičićem Macom u manastiru Žitomislić 2005. godine. U dokumentarnom filmu "Sveci i zločinci" detaljno su opisani zločini koje su počinili, a riječ je o živim svjedocima čiji su članovi porodica i rođaci svirepo ubijeni. (Pogledajte: https://www.youtube.com/watch?v=b5TQmEIaQ3s )
Najviša vlast SPC i veliki broj srpskih sveštenika tokom Drugog svetskog rata aktivno su pomagali četnicima, mnogi su bili u saradnji sa Nemcima, Italijanima i okrvavili im ruke, ne samo krvlju Hrvata i Muslimana, već i sa krv sopstvenog srpskog naroda kojeg su klali i proganjali u Srbiji, o čemu se takođe govori ima dokaza (vidi: Masakr u Vraniću; https://www.youtube.com/watch?v=r70kq0yXTTQ )
Patrijarh srpski Pavlepočetkom 1990-ih i tokom ratova u SFRJ širio je otvorenu mržnju svojim govorima, pismima i „poslanicama“ (poput one za pravoslavni Uskrs 1991.), propagirao ideju „velike Srbije“ i tvrdio da "nema zajedničkog života između Srba i Hrvata" (o čemu je čak pisao lordu Karingtonu, posredniku za bivšu Jugoslaviju), dok su se u Hrvatskoj dešavali najveći masakri, a B i H obilazili su srpske krajeve i ohrabrivali Srbi da nastave rat i odbace mirovne sporazume, sve vreme tvrdeci da su Srbi "genocid" i da nikada nije pokazao ni mrvicu saosecanja prema istinskim zrtvama ubijenim u ime pravoslavlja i Srbije, blagoslovio je najvece ratne zlocince (Radovan Karadžić, Ratko Mladić, Biljana Plavšić), bio je "duhovni komandant" zločinca Željka Ražnatovića Arkana kojeg je i blagoslovio,otvorio "srpske bogoslovije" na mjestima najvećih pokolja muslimana (Višegrad - gdje je spaljeno najmanje 119 civila), postavio najgore ratne huškače, pa čak i zločince poput Vasilija Kačavende na položaje episkopa, episkopa i mitropolita, podržao i promovirao druge fašisti koji su trovali narod i širili mržnju:Amfilohije Radović , Atanasije Jevtić , Lukijan Pantelić , Filaret Mićević , Artemije Radosavljević , Lukijan Vladulov , Nikanor Bogunović, Nikolaj Mrđa, Jovan Velimirović i mnogi drugi. Oni su aktivno učestvovali u ratu (mnogi zajedno sa četnicima) i odgovorniji su za širenje mržnje, zla i ratnog ludila više od vođa paravojnih grupa.
Sociolog religije Mirko Đorđević , Srbin i praktični vernik, napisao je knjigu o delovanju patrijarha Pavla Kišobran patrijarha Pavla , koja mnogo objašnjava (PDF format: https://pescanik.net/wp-content/ PDF/mirko_djordjevic-kisobran_patrijarha_pavla.pdf )
Mržnja kao porijeklo
Kada se teorije o srpskom narodu kao "nadrasi" ili "plemenu majki" dovode u vezu sa mitomanijom, megalomanijom, nacionalnim mitovima, željom za teritorijalnim proširenjem i mržnjom prema susedima (posebno "Latinima", tj. rimokatolici) i sve je to pojačano "svetošću" koja u centar svega stavlja Svetog Savu iz velikosrpske dinastije Nemanjića (izjednačavajući ga sa Bogom i ne retko mu dajući prednost), dobijamo onu neman versko-nacionalne ideologije koju obično nazovi velikosrpsku ili velikosrpsku ideologiju. Ta velikosrpska ideologija je srž, sadržaj i vezivno tkivo onoga što srpski nacionalisti nazivaju "nacionalnom misijom".
Evo kako to izgleda u djelima njihovih vodećih teologa i crkvenih velikodostojnika u samo nekoliko od desetina hiljada sličnih i još radikalnijih citata:
1. “ A danas je srpski Vaskrs na nebu. Danas sva nebesa, sveti apostoli, sveti proroci, mučenici, ispovednici slave Svetog Savu. Danas i sam Gospod grli Svetog Savu, najvećeg i najsvetijeg Srbina... I kleči i plače. Plače nad nesrećnim srpskim rodom, plače nad zemaljskom Srbijom. Sva Nebeska Srbija slavi Svetog Savu, a vi nesrećni Srbi ste ga zaboravili na zemlji ."
( Justin Popović, KUDA IDEŠ, SRBIJA?! , Beseda na Svetog Savu 1966. godine u manastiru Ćelije; preuzeto sa: https://sh.wikipedia.org/wiki/Nebeska_Srbija ; istakao: ZP; stranica posećena 11.11. /2017 )
2. „Od kneza Lazara i Kosova Srbi su pre svega stvorili nebesku Srbiju, koja je do danas sigurno izrasla u najveću nebesku državu. Ako uzmemo samo nevine žrtve ovog posljednjeg rata, milione i milione Srba i Srba, djece i slabih, ubijenih ili mučenih u najstrašnijim mukama ili bačenih u jame i pećine od strane ustaških zločinaca, onda možemo razumjeti kako mnogo je srpsko carstvo danas na nebesima“.
(Episkop Jovan Velimirović povodom proslave 600. godišnjice Kosovske bitke; preuzeto sa: https://sh.wikipedia.org/wiki/Nebeska_Srbija ; istakla: ZP; stranica posećena 11.11. 2017)
3. „Ponovo je srpski narod na krstu na Kosovu i Metohiji, u Dalmaciji, Krajini, Slavoniji, Baniji, Lici, Kordunu, Srijemu, Bosni i Hercegovini. (...) A šta reći drugačije od onoga što je mudra Jevrejka rekla opakim i agresivnim muslimanima: 'Opraštamo vam što ste nas ubili, ali ne možemo vam oprostiti ako nas prisiljavate da vas ubijemo'.
(Vidi: Atanasije Jevtić , iz govora povodom ustoličenja episkopa SPC; Vidi: https://hr.wikipedia.org/wiki/Uloga_Srpske_pravoslavne_crkve_tijekom_velikosrpske_agresije ; istakao: ZP; stranica posećena 11.11. /2017)
4. „Srbi ne mogu da žive sa Hrvatima ni u jednoj zemlji. Ni u jednoj Hrvatskoj."
( Patrijarh srpski Pavle u pismu Lordu Karingtonu, predsedavajućem Međunarodne mirovne konferencije o Jugoslaviji, 1. novembar 1991; Vidi: https://hr.wikipedia.org/wiki/Uloga_Srpske_pravoslavne_crkve_tijekom_velikosrpske_agresije ; istaknuto: ZP1; stranica posećena na /11/2017 )
Ako pogledate crkvenu štampu SPC s kraja 1980-ih i ranih 1990-ih, šokira vas količina mržnje i laži koja se širi sa tih stranica. Čisti rasizam i šovinizam koji poziva na "krvnu naplatu duga" i podstiče "osvetu".
Uz sve to, SPC otvoreno slavi zločince, ne samo iz Drugog svetskog rata, već i iz ovih nedavnih ratova i od njih pravi nacionalne heroje. Prednjači ekstremizam i čvrsto je vezan za četničke i profašističke organizacije koje još uvek deluju u Srbiji i "Republiki Srbiji".
Ovdje ću navesti samo jedan primjer iz ne tako daleke prošlosti, jer prostor ne dozvoljava detaljniju razradu ove vrlo zanimljive teme.
Dana 4. avgusta 2011. godine u parohijskom domu Crkve Svetog Save u Beogradu održana je promocija knjige Milana Lukića, jednog od najvećih i najbešćutnijih srpskih masovnih zločinaca koji je odgovoran za smrt najmanje 130 civila ( od kojih je u proljeće 1992. godine u Višegradu spaljeno najmanje 119 živih civila – žena, djece i staraca – Muslimana u dvije kuće). Pravosnažnom presudom od 4. decembra 2012. osuđen je za zločine istrebljenja, zločine protiv čovječnosti, progon i druge zločine na doživotni zatvor od strane MKSJ-a u Hagu. Knjiga masovnog zlikovca Milana Lukića opravdava zločine, a objavila ju je Srpska radikalna stranka Vojislava Šešelja
Međutim, ovo što je do sada pomenuto je (nažalost) samo vrh ledenog brega, jer su zlodela srpskog sveštenstva toliko da se o tome pišu knjige. Jedan od njih je napisao Milorad Tomanić (Srpska crkva u ratu i ratovi u njoj, Beograd, 2001; dostupno u PDF-u: http://www.safaric-safaric.si/knjige/2001%20Tomanic%20SPC%20u%20ratu% 20i%20rat%20u%20njoj.pdf ).
Srpska pravoslavna crkva kroz svoju poznatu istoriju (od odvajanja od Bugarske crkve u vreme Nemanjića početkom 12. veka) do danas je bila i ostala naslednik velikosrpske ideologije, koja je našla svoj pravi izraz i smisao. tokom 20. veka u "svetisavlju" - modernoj verziji srpskog nacizma - fašizmu čija je konstanta osvajanje zemalja drugih naroda metodama genocida i etničkog čišćenja i stvaranje "velike Srbije".
Pošto su etnofiletizam, nasilje, mržnja, netrpeljivost i antiekumenizam protiv hrišćanstva, ovde već imamo dovoljno elemenata da izrazimo ocenu da u slučaju Srpske pravoslavne crkve ona nikako nije institucija koja predstavlja, zastupa i praktikuje hrišćanstvo. ili evanđeoskim principima.
Ono što je ranije rečeno vrlo je lako dokazati nepobitnim činjenicama i argumentima koje nam pruža sama Srpska pravoslavna crkva svojim praktičnim delovanjem, a radi se samo o odabiru onoga što može poslužiti kao dokaz; jer ih ima toliko da nije lako napraviti izbor i to je jedini praktični problem koji se javlja pri razmatranju naznačene teme.
Etnofiletizam je jedno od glavnih obeležja SPC i tumači se kao stavljanje nacionalnih interesa iznad jedinstva vere. Na Saboru carigradskih patrijaraha 1872. (dakle prije 145 godina) etnofiletizam je osuđen i odbačen kao "jeres" i grijeh, međutim, uprkos činjenici da su odluke tog Sabora postale obavezujuće za sve pravoslavne crkve, SPC ih nikada nije prihvatila niti ih je držala.
Antiekumenizam je takođe veoma izražen u SPC i svako jedinstvo hrišćana u njoj smatra se pogubnim za srpsku crkvu i srpski narod. Posebno su omraženi rimokatolici, koji se nazivaju "mrznim Latinima" i shvataju kao "krvni" i "vekovni neprijatelji". Kada se neko u Srbiji naziva "ekumenistom", to je jednako najtežoj kletvi koja se može izgovoriti, a oni koji dobiju tu žigu smatraju se najgorim nacionalnim izdajnicima i otpadnicima od SPC i naroda.
Razmišljaju li o tim činjenicama naši političari, koji svake godine za Božić odlaze u crkvu na Cvjetnom trgu u Zagrebu da lome kruh i znaju li kome i čemu se tamo klanjaju - ako im je to uopće važno?
To bi nama Hrvatima svakako trebalo biti važno i znati o kakvoj se organizaciji radi, s kojim ciljevima djeluje na području Republike Hrvatske, ali i otvoreno govoriti o razaranjima koje širi oko nas.
Jer to nije problem samo za Srbe, nego prije svega za nas Hrvate.
Kao što sam već rekao, postoji mnogo dokaza koji govore u prilog činjenici da SPC NIJE HRIŠĆANSKA CRKVA , samo je pitanje koliko smo spremni da se suočimo sa tom činjenicom.
Da SPC nije djelovala na području Republike Hrvatske, većina navedenog bila bi njena unutrašnja stvar, to nije slučaj, jer se radi o sigurnosti i budućnosti građana naše zemlje i hrvatskog naroda.
Tim pre što je naše iskustvo sa SPC i srpskim nacifašizmom veoma teško i bolno, a rane iz prošlog rata još uvek su sveže.
Linkovi na kojima možete pronaći neke od materijala koji prikazuju političko djelovanje SPC i njenu ulogu u agresiji na Hrvatsku i Bosnu i Hercegovinu tokom 90-ih godina 20. stoljeća:
https://hr.wikipedia.org/wiki/Uloga_Srpske_pravoslavne_crkve_tijekom_velikosrpske_agresije
https://hr.wikipedia.org/wiki/Srpska_pravoslavna_crkva_i_chetnici
https://hr.wikipedia.org/wiki/Političko_djelovanje_Srpske_pravoslavne_crkve
http://www.safaric-safaric.si/knjige/2001%20Tomanic%20SPC%20u%20ratu%20i%20rat%20u%20njoj.pdf
https://pescanik.net/wp-content/PDF/mirko_djordjevic-kisobran_patrijarha_pavla.pdf
2 notes
·
View notes
Photo
Srpska pravoslavna crkva 1. januara po Julijanskom (14. januara po Gregorijanskom kalendaru) slavi tri velika praznika: Svetog Vasilija Velikog, Mali Božić i srpsku Novu Godinu. Na taj dan mesi se obredni hleb – Vasilica. Potreban materijal: 20g svežeg kvasca 50ml tople vode 1 ravna kašičica šećera oko 550g brašna za testo i još 200g za posipanje i dalji rad 1 kašičica soli 250ml tople vode oko 200-300g svinjske masti sobne temperature 250g mrvljenog domaćeg sira 1 kašičica meda i 1 kašika vruće vode Priprema: Staviti kvasac da nadođe sa šećerom u 50ml tople vode. U 250g brašna, dodati so, nadošli kvasac, 250ml tople vode, pa dodavati ostatak brašna, oko 300g i mesiti dobije testo koje se ne lepi. Ostaviti ga na toplom da naraste, oko 1h. Premesiti ga blago. Rastanjiti ga u oblik pravougaonika što tanje, veličine oko 45x50cm. Premazati mašću, štedeći rubove. Preklopiti desnu trećinu preko srednjeg dela, pa levu preko toga. Okrenuti za 90 stepeni i ponoviti postupak, desna trećina preko sredine, pa leva preko toga. Odmah, bez čekanja da se odmori, ponovo rastanjiti ponavljajući postupak mazanja. Ukupno se premazuje 2-3 puta. Mast će se probiti kroz testo ali i treba tako. Gde se mast probije, da se oklagija ne bi lepila, posuti brašnom. Ako se lepi za radni sto, posuti brašnom. Već nakon prvog premazivanja, pogača postaje „neuredna“ i to je ono što joj daje lepotu. Posle trećeg mazanja i preklapanja rastanjiti je koliko god se može i ne mazati je mašću već posuti komadićima mrvljenog sira po sredini testa. Polako preklapati testo preko centra i preko svakog novog preklopa posuti malo sira. Poslednji preklop neka zatvori celu površinu. Ako je manja od 20cm, malo je spljoštiti rukama. Spustiti je u namašćen okrugli pleh dimenzija oko 26cm. Treba da je malo manja od veličine pleha. Ostaviti da odstoji oko 30 minuta. Pre stavljanja u rernu spustiti par kašičica masti preko nje. Zagrejati rernu na 220C, a smanjiti na 200C kada se stavi Vasilica. Peći 40 minuta, smanjiti onda na 160C i peći još 30 minuta. Vrelu premazati medom rastvorenim sa malo vrele vode. #mojegrne #receptizadusu #comfortfood #vasilica #instasrbija #instabaking #arhivabloga (у месту Bor, Serbia) https://www.instagram.com/p/CnSYZwrMwup/?igshid=NGJjMDIxMWI=
0 notes
Photo
Cilj SPC je da Crnogorci budu stanovnici a ne narod
Vlade u korist Srbije iznutra ruše demokratiju demokratskim sredstvima i psihološkim ratovanjem. Indoktrinacijom uvjeravaju ljude da je to najbolji način vladavine. Zloslutni slogani upereni protiv Crnogoraca i vjerskih i nacionalnih manjina završavaju na zidovima i zgradama, kao i u Njemačkoj tridesetih godina prošloga vijeka protiv Jevreja. Već se zvecka oružjem i izriču prijetnje Crnogorcima, usput, da se i odvrati pažnju javnosti od loših rezultata ove vlasti
Na temelju ideje o razgradnji Crne Gore na plemenske opštine i autonomne oblasti, u Beogradu je nekolika dana nakon referenduma o nezavisnosti Crne Gore, 26. maja 2006. godine, odlukom Svetog arhijerejskog sabora Srpske pravoslavne crkve (AS br. 95/zap. 208) konsolidovan Episkopski savjet Srpske crkve u Crnoj Gori.
Crnogorsku državnu teritoriju derogirao je na način koji je jasno i vidljivo sugerisao smisao i očekivane rezultate. Unutar nje konstituisao je četiri episkopije i jednu Mitropoliju - cetinjsku koja treba u budućnosti da bude nadležna samo za nekadašnu podlovćensku Crnu Goru. Episkopije su: titularna Dioklitijska sa śedištem u Podgorici koja u budućnosti treba da zahvati Zetsko-bjelopavlićku ravnicu i prostore Pipera, Bjelopavlića, Kuča, Rovaca, Morače, Vasojevića i Bratonožića, Budimljansko-nikšićka sa śedištem u Beranama koja u zahvatu ima Grahovo, Nikšić, Drobnjak, Pivu i Vasojeviće, uključujući i Bijelo Polje; Mileševska sa śedištem u Manastiru Mileševi kod Prijepolja koja zahvata pljevaljsku opštinu; Zahumsko-hercegovačka i primorska sa śedištem u Mostaru koja izlazi na Sutorinu kod Herceg Novoga u dužini od 10 kilometara.
U bliskoj budućnosti namjeravaju da osnuju bokokotorsku sa śedištem na Prevlaci kod Tivta koja bi zahvatala Boku s Grbljem i barsko-skenderijsku sa śedištem u Baru koja bi zahvatala i Paštoviće.
Bio je to akt kojim su Srpska crkva i Srbija objavile da je za njih Crna Gora kao država privremeno rješenje. Onda su združene s onovremenom opozicijom napali ustavni poredak, da bi u konačnici Crnogorce preveli iz statusa naroda u status stanovnika. Litije i rezultati avgustovskih izbora 2020. godine su to pokazali i potvrdili.
OSLONAC NA UNUTRAŠNJE NEPRIJATELJE
Metode su - destrukcija državne administracije, crnogorskih političkih organizacija i medija njihovom trasformacijom u neprijatelje zemlje kojom administriraju i čije interese treba da čuvaju.
A sve to kroz - aneksiju Crnogorske crkve u Srpsku promijenjenoga imena u Pravoslavna; transformaciju zemlje u depozit tuđe arhitektonske, kulturne i duhovne tadicije; osnivanje naučnih i kulturnih organizacija, poput Matice srpske, koje će ukupnu crnogorsku baštinu tumačiti kao tuđu; promjena etničke slike useljavanjem građana iz bivših jugoslovenskih republika i napad na sve crnogorsko; osnivanje organizacija vojno-obavještajnoga karaktera - ,,Kola srpskih sestara“, crkvenih horova, pravoslavnih bratstava i četničkih organizacija koje u pogodnoj situaciji treba da se stave u funkciju odbrane interesa Srbije, čak i silom i razgradnja zemlje na autonomne oblasti i gradske opštine zasnovane na plemenskoj osnovi...
Oslonac je na političku, finasijsku, diplomatsku i obavještajno-policijsku podršku Srbije, te Srpsku crkvu i srpske političke partije u Crnoj Gori.
DESTRUKCIJA ADMINISTRACIJE, POLITIČKIH PARTIJA I MEDIJA
U Crnoj Gori se poslovično trguje nacionalnim imenom i državom kao trgovačko-osvetničkom kategorijom. Nezadovoljnici po raznim osnovama obično se proglase Srbima ili Slavjanima. Potom slijedi njihovo oglašavanje Srbije ili Rusije domovinom. A onda bezobzirno, svakoga ko im stoji na putu izdaje, nazivaju izdajnicima, a sebi slične, domoljubima.
Podstaknuti lukrativnim ponudama Beograda, nekolike godine prije referenduma o nezavisnosti 2006. godine, Liberalni savez je učinio slično. Umjesto promjene nacionalnog predznaka, proglasili su Đukanovića smetnjom uspostavljanju demokratije u zemlji, potom se usmjerili na njega da ga sruše, zaklanjajući stvarnu namjeru da sruše ustavni poredak u korist Srbije. Onda se uortačili s protivnicima suvereniteta protiv njega kao arhineprijatelja čineći, u stvarnosti, izdajući državne i nacionalne interese za novac. Godinu prije referenduma, 2005. godine, prodali su stranku za 9.700.000 eura i obustavili političku djelatnost. Taj akt je najveći zločin prema Crnoj Gori i Crnogorcima učinjen u XX vijeku, koji je, metaforički kazano, bio prvi niz ,,zakucanih eksera u mrtvački sanduk“ Crne Gore.
Nastavila je administracija posredstvom Agencija za telekomunikacije i elektronske medije, koja je bespogovorno dodjeljivala nacionalnu frekvenciju medijima iz Srbije i televiziji ,,Vijesti“, ali ne i crnogorskim emiterima. A onda, umjesto da crnogorske, kao nacionalne emitere, čak finansijski podrži ozbiljnijim iznosima da opstanu, opteretila ih je i visokim taksama za frekvencije i korišćenje repetitora, koje ovi mediji nijesu mogli platiti.
Jer se toliko novca, potrebnoga za finasiranje jednoga elektronskoga medija, na presiromašnom crnogorskom tržištu nije moglo zaradit. Tako da su se svi odreda ugasili u korist nekih 120 medija iz Srbije koji se već emituju u Crnoj Gori.
ANEKSIJA CRNOGORSKE CRKVE U KORIST SRPSKE CRKVE
Sljedovala ih je državna administracija koja je, podstaknuta iz Beograda i korumpirana, sarađivala sa vladikom Amfilohijem.
Bili su namjerili da pripreme uslove da Srpska anektira Crnogorsku crkvu i preimenuje se u Pravoslavnu, i tako riješe crnogorsko crkveno pitanje u korist Srbije.
Da ponovim argumente protiv: nije moguće transformisati jednu nacionalnu crkvu, kao što je Srpska, u bilo kakvu drugu, iz dva razloga. Prvi: nije moguće transformisati nacionalno biće jedne crkve, u ovom slučaju Srpske, u drugo, recimo crnogorsko ili napraviti neku anacionalnu vjersku zajednicu. Takav pokušaj komunističkih vlasti u Jugoslaviji, da liše Srpsku crkvu nacionalnoga znaka i svetosavskoga nacionalizma, propao je u velikome stilu. Nacionalni žar, ne samo kod jedne Crkve, nego i kod građana, ne može se ugasiti ili transformisati. Pod prijetnjom pendreka i zatvora preći će u stanje tinjanja, do prve prilike kad će se ponovo razgorjeti. Tako je bilo i u slučaju Srpske crkve i srpskih masa. Nakon četrdeset godina, devedesetih godina prošloga vijeka, taj nacionalni žar se razgorio i u Srpskoj crkvi i u masama. A onda su združeno potkopali Jugoslaviju i srušili je.
Drugi razlog: Srpska crkva je geostrateški instrument Beograda i Moskve kojim ,,drže šaku u perčin“ Crne Gore. Svim sredstvima braniće i odbraniti njen srpski karakter, privezan neraskidivim nitima za Srbiju i njene interese na Jadranu. Vanjske i unutrašnje sile, kojima se podupire Srpska crkva u Crnoj Gori, kao stožer anticrnogorske lige, dovode se u pitanje samo i jedino Crnogorskom crkvom kao kontraargumentom. Ona će, i kod vjerujućih i kod njenih poštovaoca, osnažit crnogorski identitet i konsolidovat i multiplicirat sile koje podupiru državni suverenitet. Srpska crkva biće prinuđena da koegzistira u bitno smanjenom kapacitetu, nemoćna da ugrozi državne temelje.
Amfilohije je prepredeno prihvatio da žrtvuje formu, dakle, ime Srpska i transformiše ga u Pravoslavna, ali da sačuva srpsku sadržinu crkve. Zauzvrat administracija je prepisala crkvenu imovinu površine 12 kvadratnih kilometara sa 87 manastira i oko 720 crkava Srpskoj crkvi, indirektno Srbiji.
Pokušaj da se crnogorsko crkveno pitanje riješi aneksijom Crnogorske u korist Srpske crkve, promjenom naziva Srpske u Pravoslavna crkva, podsjeća me na pokušaj Sekule Drljevića da 5.000 četnika, tokom povlačenja iz zemlje poraženih od ustaša na Ljevča polju kod Banjaluke, 1944. godine, transformiše u crnogorsku vojsku. Poraženi četnici su prihvatili da promijene oznake na kapama i prihvate Sekulu za vrhovnoga konadanta, a zauzvrat da ih žive i zdrave izvede preko teritorije NDH u Austriju.
Prethodno, zbog pregovora oko povlačenja crnogorskih četnika preko NDH, Draža Mihailović je Pavla Đurišića proglasio izdajnikom i pokušao da ga ubije. Pa je Pavle sa nekih 150 oficira samovoljno krenuo da se povlači ostavljući vojsku Sekuli. Ustaše su ih uhvatile i odvele u logor Stara Gradiška. A onda je Draža Mihailović slao dvije delegacije, koje su predvodili generali Svetomir Đukić i Miodrag Damjanović, kod poglavnika Ante Pavelića, da se dogovore ,,o uništenju četničke grupacije Pavla Đurišića“. Temeljem toga dogovora ustaše su ih pogubile.
Dok je Drljević sve četnike baš žive i zdrave prveo preko teritorije NDH. Umjesto da mu zahvale, iako je bio pod ustaškom zaštitom, četnici su ga ubili u Judenburgu, da ne bi ostao svjedok zločina koji su, prije odstupanja četnika kroz Hrvatsku, zajednički počinili Draža Mihajlović i Ante Pavelić prema crnogorskim četnicima, u logoru Jasenovac.
Svaki potomak četnika koji su preživjeli Zidani Most, a bilo ih je oko 3.800, treba da zahvali Sekuli Drljeviću što je nastao na ovome svijetu. Ali to nije tako, nego oni, posebno popovi, da se ne zamjere Beogradu, proklinju svoga spasioca Sekulu Drljevića a parostos drže i veličaju Dražu Mihailovića, neprijatelja njihovih predaka, koji je oko 150 četničkih oficira ubio na monstruozni način.
Tako i danas, mrtvoga crnogorskoga arhineprijatelja Amfilohija, takođe, da se ne zamjere Beogradu, ponižavaju upravo oni za čiji račun je od svoje domovine zločinački napravio beogradsku feudalnu koloniju i ukmetio narod. Pojedinim političarima iz administracije koja mu je to omogućila, prijete zatvorom i ugrožavaju im živote a zlotvore Crne Gore veličaju. Naravoučenije: nikad se ne može biti dovoljno dobar sluga da ne može bit i bolji.
TRANSFORMACIJA ZEMLJE U DEPOZIT TUĐE BAŠTINE
Crna Gora je postala deponija tuđe tradicije, a mi njeni čuvari. Navešću samo četiri najočiglednija od više stotina primjera.
Prvi je saborna crkva u Podgorici. Frontalna silueta Saborne crkve Hristovoga vaskrsenja u Podgorici, spregnuta s dvije kule, premošćene velikim lučnim svodom i s uvučenim portalom, ukazuje da joj je izvorište arhitekture u crkvi Manastira Đurđevi stupovi kod Novoga Pazara, koju je sazidao Simeon Nemanja oko 1170. godine. Vidljiva je spoljna i unutrašnja grandioznost koja treba da fascinira prosti svijet. Izvedena je bez umjetničkoga nadahnuća, kao primjer kolonijalne arhitekture. U kamen su uklesali namjeru da Crnu Goru pokore i anektiraju. Ona monumentalnim dimenzijama dominira prostorom i u simboličkoj ravni oličava imperijalnu ambiciju Srbije. Tako je Podgorica postala svetosavska metropola za propagandu i prikazivanje moći Srbije.
Drugi primjer je saborna crkva u Baru. Na njenoj spoljašnjosti primijenjen je raskošan scenografski koncept vrištećih boja. Ovakve crkve pokazuju namjeru da naglase jedinstvo Srbije i Srpske crkve bizarnim izgledom koji ih odvaja od okruženja. Dok pored nje, kako kakav stranac, zapitan đe se to nalazi, stoji objekat u šumadijskom stilu.
Treći primjer je plivanje za časni krst, koje je tradicionalno u Rusiji, a odnedavno i u nas se upražnjava a četvrti - 14 kopija kapele Karađorđevića, simbola propasti zemlje i nacionalnoga ugnjetavanja, sagrađenih širom Crne Gore.
U toj arhitekturi i duhovnoj praksi ne prepoznajemo svoj identitet. Zato smo obavezni da se vežemo za sopstveno crnogorsko nasljeđe i vaspitavamo nove generacije da ga od malih nogu čuvaju kao vrijednost.
NAUČNE I KULTURNE ORGANIZACIJE
Matica srpska - društvo članova u Crnoj Gori osnovano je u julu 2010. godine s ciljem proučavanja i razvijanja jezika i kulture srpskoga naroda i njegove veze sa slovenskim i drugim narodima u svijetu.
Bavi se koordinacijom naučno-istraživačkoga rada posebno u oblasti društvenih i humanističkih nauka. Obilno finansirana iz Srbije, ima bogatu biblioteku i izdavačku djelatnost knjiga povjesne naravi i literature. Svakodnevne su promocije njenih izdanja širom Crne Gore na kojima tumače crnogorsku povijest i kulturu kao srpsku. Spregnuta sa Srpskom akademijom, posebno njihovim Vizantološkim institutom, kao naučni oslonac Srbije, crnogorski prostor, kulturološki i povjesno, u udžbenicima, publikacijama, naučnim časopisima, knjigama i medijima tumači kao srpski. Temeljeći tako pseudonaučne osnove aneksije Crne Gore, kao konačnoga cilja Srbije.
PROMJENA ETNIČKE SLIKE
U Crnoj Gori živi 63.746 stranih državljana od kojih 30.930 ima odobren stalni a 32.816 privremeni boravak. Oni čine oko 10 odsto od ukupnoga stanovništva i očekuju da dobiju državljanstvo, a onda ih sljeduje i pravo glasa.
Vlada je svojevremeno zaprijetila da će preduzeti korake da to pitanje riješi na takav način. Iz biračkoga spiska, inače, namjerava da izbriše oko 40.000 naših državljana koji žive i rade vani. Tako će etničkim inžinjeringom izmijeniti nacionalnu strukturu i dovest u pitanje crnogorsku etničku okosnicu.
Dok istovremeno beogradski mediji i crnogorska vlada brutalno nasrću na Crnogorce, dovodeći im u pitanje i sam opstanak. Njihov slobodarski i odbrambeni refleks nazivaju ekstremnim nacionalizmom, čak, šovinizmom i fašizmom.
Ekstremizujući ih takvim kvalifikativima, kriminalizuju ih i označavaju kao metu s kojom se treba fizički obračunati, a u nekim haotičnim okolnostima i obezglaviti. Akteri progona Crnogoraca i svega crnogorskoga, koji su ih lišili kulturne baštine u korist Srbije, i dovode im u pitanje pravo na nacionalni iskaz, sopstvenu crkvu i jezik, podržani od ambasada nekih sila i velesila, takvo društvo aparhejda nazivaju građanskim. Crnogorcima crtaju metu i proglašavaju ih za opštega neprijatelja da bi ujedinili ljude oko aktuelne vlade. Popularnost je stekla proglasivši se zaštitnikom državnih i nacionalnih interesa bez koje nema spasa, dok predśednika tumače kao borca za državne interese.
Da bi spriječila pobunu, kao temelj aktuelne diktature, primjenjuje kontrolisano nasilje protiv crnogorskih skupova. Posebno jedan njegov oblik, funkcionalnu okrutnost, koji smo gledali na Belvederu i nedavno u Nikšiću. Tako je zemlja militarizovana protiv sopstvenih građana, a u korist okolnih država.
ORGANIZACIJE VOJNO-OBAVJEŠTAJNOG KARAKTERA
Osnivano je mnoštvo organizacija koje su podrška projektu aneksije Crne Gore Srbiji.
Tu je 19 ,,Kola srpskih sestara“, 20 crkvenih horova, 14 pravoslavnih bratstava, odnosno, četničkih organizacija i cijela Srpska crkva prostrta po svih 87 manastira i oko 720 crkava. Decenijama raspiruju i naoružavaju mržnjom građane protiv Crne Gore, Crnogoraca i manjina.
Tu su i srpske političke partije, kriminalne strukture pod kontrolom Beograda, bajkeri, organizacija Kozaka u Crnoj Gori i desetine hiljada naoružanih građana, koji su naoružani u vrijeme agresije na Dubrovnik iz vojnih magacina. U pogodnoj situaciji svi su spremni da se stave u funkciju borbe za interese Srbije, čak i silom. U takvoj situaciji, skromna brojem i skromno naoružana vojska i crnogorska policija, politički i nacionalno polarizovane, sumnjivoga su patriotizma, i nijesu ozbiljan oružani oslonac Crnoj Gori.
RAZGRADNJA ZEMLJE NA AUTONOMNE OBLASTI PO PLEMENSKOJ OSNOVI
Prije desetak dana u kotorskome parlamentu pokrenuta je inicijativa za osnivanje srpske autonomne oblasti Boka.
Podrška je došla i od Bošnjaka iz srpskoga dijela Sandžaka koji traže da Sandžak bude jedinstven i autonomna oblast. I Priština je najavila da u tom slučaju neće śeđeti skrštenih ruku. Obnavlja se i inicijativa da se Bosni, odnosno, Republici Srpskoj i Srbiji dozvoli izlazak na deset kilometara morske obale kod Herceg Novoga, tačnije u Sutorini.
Na plemenskoj osnovi osnovana je opština Zeta. Najavila je da će tražiti da se Žabljak nađe unutar njene teritorije. Obrazložili su da je Zeta bila srpska država a Žabljak prva prijestonica Crnojevićke Crne Gore. Umišljaju da su nasljednici srednovjekovne države Zete i podlovćenske Crne Gore, i tako tumače današnju teritoriju, čije je središte varošica Golubovci.
Zeta je sinonim za rijeku koja protiče kroz Bjelopavlićku ravnicu, za ravnicu ispod Podgorice i za državu koja je svojevremeno zahvatala śevernu Albaniju i svu južnu Crnu Goru, na zapadu do linije Risan - Nikšić. Današnja ravnica Zeta je bila mikrolokacija unutar onovremene Zete, a njeni današnji stanovnici su doseljenici nakon pada Crne Gore pod Turcima. Ni oni ni današnja Zeta nijesu nasljednici srednjovjekovne crnogorske države Zete. Ali njihovo tumačenje ima odjeka kod prostora naroda, što može imati dalekosežne pogubne posljedice za zemlju. Najavili su osnivanje opštine i Paštrovići sa centrom u Petrovcu, a onda će i Grbljani tražiti osnivanje opštine sa sjedištem u Bigovu, Sutomore odavno traži opštinu i juče su Kuči najavili osnivanje srpske opštine Kuči. Pitam se đe je kraj ovome? Siguran sam u haosu koji se neće dobro završiti za Crnu Goru!
Očito, Vlada u korist Srbije iznutra ruši demokratiju demokratskim sredstvima i psihološkim ratovanjem. Indoktrinacijom uvjeravaju ljude da je to najbolji način vladavine. Zloslutni slogani upereni protiv Crnogoraca i vjerskih i nacionalnih manjina završavaju na zidovima i zgradama, kao i u Njemačkoj tridesetih godina prošloga vijeka protiv Jevreja.
Već se zvecka oružjem i izriču prijetnje Crnogorcima, usput, da se i odvrati pažnju javnosti od loših rezultata ove vlasti. Posljedica je osvetnički mač nad glavama svih koji im u tome stoje na put, put otimačine i gradnje tuđega identiteta na crnogorskim temeljima.
Na opoziciju, koja je bankrotirala moralno i politički, ne možemo se osloniti. Po običaju, združena s crnogorskom inteligencijom, ona preži da naplati tuđi znoj kao u slučaju Belvedera, usput pričajući o antifašizmu i evropskim integracijama.
Tako da nam samo preostaje da ponesemo svoj krst, samoorganizujemo se i stanemo u odbranu prava na nacionalni iskaz i sopstvenu državu, u protivnom, ubrzo ćemo zažaliti kad zemlja izvjesno potone u haos u kome će i ona i mi kao narod biti dovedeni u pitanje.
0 notes
Text
Predsjednik države obmanjuje javnost, SPC nije odbijala potpisivanje ugovora sa Igorom Lukšićem
Predsjednik države obmanjuje javnost, SPC nije odbijala potpisivanje ugovora sa Igorom Lukšićem
Iz Mitropolije crnogorsko primorske Srpske pravoslavne crkve oglasili su se povodom tvrdnji predsjednika Crne Gore Mila Đukanovića i kazali da su dužni da kratko obavijeste javnost da je predsjednik države danas izrekao neistinu kazavši da je Srpska pravoslavna Crkva odbijala potpisivanje ugovora sa državom Crnom Gorom u vrijeme premijera Igora Lukšića.
„Bez mnogo obrazlaganja, javnosti…
View On WordPress
0 notes
Text
Lepavina Monastery, Serbian orthodox monastery in Sokolovac, Croatia. And of course, bears 🐻
EDIT: yeah I messed up with the pictures on my tiny screen, first one isn’t a bear but you can still enjoy :D
#bears#brown bears#croatia#orthodoxy#srpska pravoslavna crkva#serbian orthodox church#man I'd love to visit this place
4K notes
·
View notes
Text
Check this one out 🔥❤️✝️
#impossiblejewelry#jewelry#cross#waves#christ is risen#love#faith#hope#ljubav#gospod#lord#godisgood#god#jesuslovesyou#follow jesus#design#christmas gift#christian faith#srpska pravoslavna crkva#srbija#serbia#jewellery#savior#jesusislord
3 notes
·
View notes
Text
Crnogorski mitropolit Mihailo: Srpski ‘trolist’ kriv za razbijanje Jugoslavije i ratove
Crnogorski mitropolit Mihailo: Srpski ‘trolist’ kriv za razbijanje Jugoslavije i ratove
Armin Aljović
Zločin nema uporište ni u jednoj velikoj religiji, i one koji rade takve stvari ne možemo smatrati ljudima, rekao je mitropolit Crnogorske pravoslavne crkve Mihailo (CPC), nakon što je u nedjelju komemorirao žrtvama genocida u Srebrenici. Prvi je čelnik jedne pravoslavne crkve koji je, 2005. godine, došao u memorijalni kompleks u Potočarima kod Srebrenice pokloniti se ubijenim…
View On WordPress
0 notes
Text
Krivokapić: SPC je strani subjekat u Crnoj Gori
Krivokapić: SPC je strani subjekat u Crnoj Gori
Ministar odbrane Raško Konjević je po tačkama o ugovorima između Crne Gore i vjerskih zajednica kazao da je potrebno prije svega formirati komisiju koja bi prethodno izvršila analizu o ovim pitanjima.
Konjević je na današnjoj sjednici Vlade kazao da odnos naše države nije definisan jedino sa Crnogorskom pravoslavnom crkvom, pa je taj ugovor potrebno što prije potpisati.
“Neće vam poći za rukom…
View On WordPress
0 notes
Text
JASNA ŠAMIĆ: JOŠ PONEŠTO O BOSNI (O jednom svjetskom fenomenu i o gradu zlokobne ljepote)
JASNA ŠAMIĆ: JOŠ PONEŠTO O BOSNI (O jednom svjetskom fenomenu i o gradu zlokobne ljepote)
Slikovnost: Ante Brešić Mikulić, Atentat u Sarajevu, ulje na platnu
Bilo je to davno, 1994.godine. U Beču se održavala velika međureligijska konferencija, na kojoj su prisustvali najveći istoričari i filozofi iz cijelog svijeta. Našla sam se među njima zahvaljujući pozivu glavnog savjetnika tog skupa, profesora s Prinstonskog univerziteta i jednog od najvećih orijentalista svih vremena, Bernarda…
View On WordPress
#Bernard Lewis#bigniew Brzeziński#bosna i hercegovina#Jasna Šamić#jasna šammić#Kurt Waldheim#Lawrence Durrell#ratni zločini#sarajevo#slavenka drakulić#srpska pravoslavna crkva
0 notes
Photo
Velimirović o Hitleru u knjizi 'Nacionalizam sv. Save' iz 1935. piše "Poštovanje prema sadašnjem njemačkom vođi, koji je bio jednostavan obrtnik i čovjek iz naroda, shvatio je da je nacionalizam bez vjere anomalija, hladan i nesiguran mehanizam. I tako, u 20. vjeku, došao je do ideje o svetom Savi, a kao laik preuzeo je među svojim narodom najvažnije djelo koje pristaje svecu, geniju i junaku, a za nas taj posao ostvaruje sv. Sava, prvi među svetima, prva među genijima i prva među herojima u našoj istoriji, savršeno je postigao, postigao je bez borbe i bez krvi, a on to nije postigao jučer ili dan prije nego prije 700 godina". Opet je 1939. po godišnjici bitke na Kosovu, Srbe nazvao božjom djecom, predstavnicima arijske rase kojima je sudbina predala čast biti vođama europskih naroda. Svoj entuzijazam arijevskom čistoćom i Hitlerom objasnio je izjavom za njemačke novine "Völkischer Beobachter" kako Hitler jedini vodi borbu za dobrobit čovječanstva i kako zaslužuje poštovanje svih nacija. Prorok i novi sv. SavaVelik broj Srba Velimirovića je proglasilo 'istinskim prorokom' i doživljavaju ga kao najutjecajnijeg crkvenog vođu nakon svetoga Save. Za većinu Srba vladika je i danas heroj i mučenik zbog njegovog boravka u logoru Dachau. Međutim, Velimirovićevi spisi iz Dachaua i dalje pokazuju njegov prijezir prema Jevrejima. U 'Spisima' hvali Protokole sionskih mudraca jer su prepoznali prave neprijatelje Srba. Da nije mučen u koncentracijskom logoru vidljivo je iz toga što su ga nacisti tamo držali nešto više od dva mjeseca kao 'Ehrenhaftlinga' (počasnog zatvorenika). Živio je u "posebnom odjelu s privatnim odajama, jeo istu hranu kao i njemački časnici te izlazio u grad pod njemačkom pratnjom". Medicinski je bio zbrinut. Nakon što je pušten iz logora na Ljotićevu intervenciju smješten je u turističko odmaralište, a potom u hotel u Beč.Spas u Americi Poslije rata nije se vratio u Jugoslaviju nego je otišao u Sjedinjene Države gdje se u jednom intervjuu pohvalio kako je bio idejni i vjerski vođa ultradesne kolaboracionističke vojne organizacije ZBOR pod vodstvom Dimitra Ljotića, čovjeka koji je podržavao antisemitsku politiku i koji je sudjelovao u istrjebljenju Jevreja i Roma u Srbiji. Velimirović je govorio i na Ljotićevom sprovodu 1945. na kojem je rekao kako je "Ljotić ideal srpskog nacionalizma". Umro je 18. Marča 1956. u Ruskom pravoslavnom samostanu Sv. Tikon u mjestu South Canaan Township u Pennsylvaniji. Pokopan je u samostanu sv. Save u Libertyvillu, Illinoisu. Kosti su mu prenesene u maju 1991. u Lelić pokraj Valjeva. 2003. godine Srpska pravoslavna crkva ga je proglasila za sveca i od tada ga slavi kao svetog Nikolaja Žičkog.
0 notes
Text
Iznenađenje u Crnoj Gori: Đukanović i Milatović u drugom krugu predsjedničkih izbora
Milo Đukanović, kandidat Demokratske partije socijalista, i Jakov Milatović, čelnik Pokreta Europa sad koji se gospodarskom retorikom predstavlja kao stranka građanske orijentacije, ušli su u drugi krug izbora za predsjednika Crne Gore, objavio je Centar za monitoring (CEMI).
Kako je priopćeno iz CEMI-ja nakon obrađenih 97 posto glasova, Đukanović je osvojio 35 posto, dok je Milatović dobio podršku 29 posto birača. Drugi krug održat će se za dva tjedna, 2. travnja.
Najbliži plasmanu u drugi krug izbora, prema podacima CEMI-ja, bio je Andrija Mandić iz prosrpskog Demokratskog fronta koji je osvojio 19 posto, a na četvrtom mjestu po broju glasova je Aleksa Bečić čelnik Demokratske Crne Gore s 11 posto glasova.
Jakov Milatović je bio ministar u vladi Zdravka Krivokapića, a njegova partija PES je rastuća politička stranka u Crnoj Gori, koja svoju popularnost temelji na odluci da minimalnu plaću u toj zemlji podigne s 220 eura na 450 eura. Poseban utjecaj na formiranje te vlade koja je nastala nakon parlamentarnih izbora 2020. godine imala je Srpska pravoslavna crkva.
Projekcije uoči izbora pokazivale su da bi se u drugom krugu trebali naći Đukanović i Mandić, a rezultat je iznenadio većinu analitičara u Crnoj Gori. Ukupno sedam kandidata sudjelovalo je na predsjedničkim izborima. Ostali kandidati dobili su manje od četiri posto glasova.
Andrija Mandić je u govoru nakon izbornog poraza kazao da će u drugom krugu podržati Milatovića, dok se ostali kandidati nisu u tome smislu izjasnili.
Promatrači, kako je priopćeno, nisu zabilježili značajnije povrede izbornog procesa koje bi mogle utjecati na ishod glasanja. Pravo glasa imalo je oko 550 tisuća stanovnika Crne Gore, a ukupna izlaznost bila je 63,1 posto. Crna Gora je od uvođenja višestranačja 1990. imala osam predsjedničkih izbora i trojicu predsjednika.
Političku situaciju u Crnoj Gori dodatno komplicira odluka aktualnog predsjednika Đukanovića da raspusti parlament i parlamentarne izbore zakaže za 11 srpnja. Crna Gora je u političkoj krizi od sredine kolovoza kada je vlada Dritana Abazovića izgubila povjerenje zastupnika zbog potpisivanja Temeljnog ugovora sa SPC kojim je, kako je optuživan, kulturno povijesna dobra Crne Gore prepisao toj vjerskoj organizaciji.
Tportal.hr
Autor UKOM (foto: Stanko Gruden/STA) - vlada.si
Read the full article
0 notes
Last Seen Blogs
dailytheendofthefingworld
DAILY TEOTFW
glamtush
Glamtush
goldenpixel
Golden
dwaekkiiracha
i’m so h o n g r y