#Biënnale

[franciscovanjole]

In het hoofd van een oude linkse witte man

Een enorm kunstwerk waarin ik iets heel anders zag dan de bedoeling was. Lees: In het hoofd van een oude linkse witte man

Het is een enorme kunstinstallatie waar je doorheen loopt en die voelt als een thriller. The Deliverance and the Patience van de Brit Mike Nelson is een doolhof van kamers en gangen die allemaal met elkaar verbonden zijn maar op zo’n manier dat je het overzicht volledig kwijtraakt. De deuren piepen, de vloeren kraken, je waant je op de set van een horrormovie. Overal zijn voorwerpen en restanten…

View On WordPress

#Biënnale #Kunst #Londen

[toosvanholstein]

Het Arsenale: hoe een gouwe ouwe verviel tot zieltogend eendje en toch nog een trotse zwaan werd

Het Arsenale in Venetië, eeuwen her het mythische en grootste industrieterrein van Europa. Toen vervallen en nu omgetoverd tot de intrigerende kunstparel van de Biënnale. Een dag dwaalde TOOS er rond en dit is haar beeldverslag met toelichting. #art

kaart van rond 1720 van het Arsenale terrein Het Arsenale di Venezia. Ik kondigde het vorige week al aan. Nu een magisch gebied voor de kunst, voor de Biënnale van Venetië. Maar eeuwen geleden naast symbool voor de grote macht van de Republiek Venetië ook de plek waar die macht concreet werd gemaakt. Elke keer opnieuw onderga ik daar de speciale sfeer van dat eeuwenoude, geheimzinnig complex.…

View On WordPress

#Arsenale #Basilica di San Pietro di Castello #Basiliek van San Marco #Biënnale #Biennale di Venezia #Biennial of Venice #Castello #Cecilia Alemani #curator #doge #Giardini #La Serenissima #laguna #landenpaviljoen #Napoleon #vaporetto #Venedig #Venetië #Venezia #Venice

[haarlemupdates]

De Illustratie Biennale is terug in Haarlem!Op 10 juni vindt om 11.30 uur de opening plaats en om 12.00 uur start het hoofdprogramma in de grote zaal in de Schuur in Haarlem.Tevens op zaterdag 10 en zondag 11 juni doorlopende exposities.   Van VR tot murals, van activistische graphic novel tot knipkunst, van textiel tot graphic art. De Illustratie Biënnale 2023 kent een geweldige line-up op zaterdag 10 juni met presentaties van en interviews met Bas Kosters, Hedy Tjin, Ytje, Steef de Jong, Geertje Aalders, Vincent de Boer, Sue Coe (UK), Brian Elstak en Jip van den Toorn. Negen illustratoren/kunstenaars die zich manifesteren in zeer uiteenlopende disciplines en die allemaal een geweldig oeuvre hebben opgebouwd. Concertaffiches Expositie Illustratie en Concertaffiches, een samenwerking met Paradiso, Amsterdam. De Illustratie Biënnale nodigde tien illustratoren, afkomstig uit binnen- en buitenland, uit om te putten uit het rijke archief van poptempel Paradiso. Deelnemende illustratoren zijn Anna Bay, Isa Grutter, Jimena Estíbaliz, Micha Huigen, Amber Hyacinth, Melcher Oosterman, Alejandro Magallanes, Bob Mollema, Floor Smit en Noa Zuidervaart.              

#Biënnale #exposities #Haarlem #Illustratie #IllustratieBiënnale2023 #Schuur

[designmorphine]

We are delighted to announce that, Asher Levine (@asherlevine), the fashion designer who has produced one-of-a-kind pieces for celebrities such as Lady Gaga, Will.i.am, the Black Eyed Peas, Taylor Swift, Demi Lovato, Sam Sparro, Beyonce, and Rita Ora, will be showcasing his amazing works at the Computational Design: NEXT 12 online conference - Join now, link in bio or: https://parametric-architecture.com/cd-next/ - Event details: Date: December 10-11, 2022 (Saturday & Sunday) Time: 12:00 - 20:30 UTC Where: ZOOM Online - In 2010, Asher Levine founded AL, a label featuring designs and techniques that radically question and reconfigure paradigms of the 21st-century wardrobe. AL has since become known for integrating cutting-edge techniques in fashion and science, implementing 3-D printing devices, illumination technologies, and innovative leather goods. Levine received numerous accolades throughout his career, from the Womenswear Rising Star Award from Fashion Group International to Forbes 30 under 30 (“Art and Style”). He has been invited to various museums to exhibit his work as well, such as MoMA (Museum of Modern Art; “Items: Is Fashion Modern?”), Fashion Institute of Technology (“Fashion Underground: The World of Susanne Bartsch”), and the Mode Biënnale Arnhem (“Fetishism in Fashion”). . . . . . . @cdnext @parametric.architecture @designmorphine @ekimroyrp @hamithz @pa.next #fashion #fashiondesigner #fashiondesign #hautecouture #runwayfashion #generativedesign #fashiontech #parametricdesign #leatherjacket #luxuryfashion (at 𝓣𝓱𝒆 𝓤𝒏𝒊𝓿𝒆𝒓𝒔𝒆) https://www.instagram.com/p/Cll6ooOuX84/?igshid=NGJjMDIxMWI=

#fashion #fashiondesigner #fashiondesign #hautecouture #runwayfashion #generativedesign #fashiontech #parametricdesign #leatherjacket #luxuryfashion

[vaniitas-store]

SS1999 @afvandevorst hospital collection: A.F. Wax sculpture for 2011 Anrhem Biënnale A.F. Vandevorst black shoulder piece in floral lace with one sleeve — spring 1999 worn on the runway in white A.F. Vandevorst black shoulder piece in floral lace with one sleeve — spring 1999 instore Angelina Jolie in Girl Interrupted (1999) 19th century Russian wetnurse Mood Fit check A.F. wax sculpture burnt out ___ #afvandevorst #belgianfashion #vintagefashion #margiela #margielatabi https://www.instagram.com/p/CihUrxijaTm/?igshid=NGJjMDIxMWI=

#afvandevorst #belgianfashion #vintagefashion #margiela #margielatabi

[joriekerottier]

beelden uit het werk- en speelproces voor Biënnale Aardenburg 2022

#jorieke rottier #biennale aardenburg #dust #drawing #site specific

[zenosablon123]

Performance Biënnale

[ilovetheater-nl]

GROOTSTE STRIJKKWARTETFESTIVAL TER WERELD TREKT 13.600 BEZOEKERS

Van 27 januari t/m 3 februari 2024 vond de vierde editie van de Strijkkwartet Biënnale Amsterdam plaats. Het Amsterdamse Muziekgebouw was acht dagen lang thuisbasis van het grootste strijkkwartetfestival ter wereld. Ruim 13.600 luisteraars van jong tot oud uit alle windstreken hebben een duik genomen in de meest uiteenlopende muziek, gespeeld door 24 strijkkwartetten. In spetterende…

View On WordPress

[regioonlineofficial]

Het toeristisch fonds heeft voor 2023 veel mooie initiatieven opgeleverd om Oosterhout (nog) aantrekkelijker te maken voor toeristen. “Het toeristisch fonds is bedoeld als steuntje in de rug voor initiatieven van bedrijven, instellingen of inwoners die plannen hebben om het toerisme in Oosterhout te bevorderen”, aldus wethouder Dees Melsen (toerisme en recreatie). Voor 2024 is de gemeente ook weer op zoek naar initiatieven die bijdragen aan het toeristisch klimaat van Oosterhout. Wethouder Melsen: “Uit een onderzoek over de waarde van toerisme en recreatie, dat verscheen in 2023, is gebleken dat deze sector van groot belang is voor de Oosterhoutse economie. Oosterhout heeft veel kwaliteiten: het buitengebied, karakteristieke gebieden zoals de Heilige Driehoek, een gevarieerd evenementenaanbod én een gunstige ligging ten opzichte van grote trekpleisters voor toerisme. Veel toeristische kwaliteiten Kortom, we hebben veel toeristische kwaliteiten. Kwaliteiten die we willen behouden, maar ook versterken. Dat doen we niet alleen, maar samen met onze partners: inwoners, evenementenorganisaties, verenigingen en ondernemers. We willen toeristische initiatieven graag stimuleren. En dat kan met het toeristisch fonds. Daarmee geven we onze partners een financieel steuntje in de rug en kunnen zij initiatieven realiseren die Oosterhout nóg aantrekkelijker maken voor toeristen”. Aanvragen indienen Bedrijven, instellingen of inwoners die plannen hebben om het toerisme in Oosterhout te bevorderen, kunnen voor de tweede helft van 2024 een aanvraag indienen bij de gemeente voor een bijdrage uit het fonds voor toerisme. Dat kan tot 1 april 2024. Het Platform Toerisme behandelt de aanvragen op volgorde van binnenkomst. Het Platform Toerisme is een adviesorgaan dat bestaat uit professionals uit de vrijetijdssector. “In 2023 zijn er dankzij een bijdrage uit het fonds mooie initiatieven gerealiseerd. Bijvoorbeeld de oplevering van de ruiterroute, Nationale Molendag bij Molen Victoria in Oosteind, de ZLM Tour, H3H Biënnale, Open Monumentendag bij de Slotbosse Toren, exposities bij MOYA en het beschilderen van met graffiti bevuilde huisjes in het bosgebied van Oosterhout. Ik ben heel benieuwd naar wat 2024 ons gaat brengen”, aldus de wethouder. Voorwaarden en aanvraagformulier Het toeristisch fonds wil initiatieven ondersteunen die Oosterhout aantrekkelijker maken voor toeristen, als vakantiebestemming of voor een kort verblijf. De ingediende plannen moeten aan een aantal voorwaarden voldoen. Op de website van de gemeente Oosterhout lees je meer over de voorwaarden: https://www.oosterhout.nl/toerisme/toeristisch-fonds-1. Via het subsidieportaal op de website kan het aanvraagformulier worden ingediend voor een bijdrage uit het fonds.

[joostjongepier]

Wat?   Yayoi Kusama, Naked Body Festival, Schiedam November 1967, Stedelijk Museum Schiedam (1967) door Ton den Haan, Voedselobsessie (Macaroni-broek) (1965), Fallisch meisje (1967), Voedselobsessie (Dienblad) (1965), Narcissus Garden (1966) en Infinity love room (1967) door Yayoi Kusama

Waar?   Tentoonstelling Yayoi Kusama – De Nederlandse jaren in Stedelijk Museum Schiedam, Schiedam

Wanneer?   28 december 2023

Yayoi Kusama is terug in het Stedelijk Museum Schiedam. Niet in persoon, maar in de vorm van een expositie gewijd aan de periode dat ze in Nederland verbleef. In 1967 zorgde een performance van de Japanse kunstenares in dit zelfde museum voor  een heuse rel. Tijdens een ‘happening’ beschilderde ze het lichaam van haar collega-kunstenaar Jan Schoonhoven. Het gebeuren leidde tot een brief van 59 verontruste burgers die vonden dat het museum zich moest richten op moderne kunst en niet op ‘dergelijk vertoon’. De VVD-fractieleider in de gemeenteraad stelde vragen en voor museumdirecteur Hans Paalman dreigde ontslag.

De in Japan geboren en opgegroeide Yayoi Kusama verhuisde in 1957 naar Amerika. In New York ontmoet ze de Nederlandse kunstenaar Hans Peeters, een van de oprichters van de Nul-groep. Ze komt in 1965 naar Nederland, waar Peeters haar in contact brengt met de directeuren van Internationale Galerij Orez, waar ze haar eerste solopresentatie in Europa krijgt. Het is het begin van een jarenlange samenwerking. In 1967 presenteert Kusama haar werk in het Stedelijk Museum Schiedam.

Kusama sluit met haar werk aan op de seksuele revolutie, maar haar beelden komen voort uit een meer persoonlijke bron: haar eigen jeugd. Ze heeft een obsessie voor eten, bloemen en fallussen die onlosmakelijk verbonden is met een (seksueel) trauma uit haar jeugd. Al van jongs af aan heeft ze te kampen met waanbeelden en visioenen die haar hele leven en haar werk sterk beïnvloeden. Kusama’s obsessies komen voort uit haar grootste angsten. Door motieven eindeloos te herhalen bedwingt ze die angsten. “Ik ben doodsbang voor het idee dat iets langs en lelijks als een penis bij mij naar binnenkomt, en daarom maak ik er zoveel van. Ik maak er zoveel dat ik mezelf begraaf in het proces van het maken. Dit noem ik ‘obliteration’.”

Speciaal voor de tentoonstelling in Schiedam maakt Kusama een gouden en een zilveren Phallic Girl, etalagepoppen bedekt met katoenen fallussen en bespoten met goud- en zilververf.

Yayoi Kusama wordt beroemd met haar ‘polka dots’: eindeloos herhaalde stippen. Rond het midden van de jaren zestig begint ze haar fallusobjecten op deze manier te decoreren. Op de vraag wat de polka dots betekenen, antwoordde Kusama in 1967: “Ik wil de mensen gelukkig maken met mijn polka dots. Zij moeten een doorlopende lijn vormen en eenheid brengen. Eigenlijk zou ik overal polka dots willen aanbrengen, op straat, op de gevels van huizen.”

Een bijzonder werk op de huidige tentoonstelling in Schiedam is Narcissus Garden. Op de Biënnale van Venetië in 1966 presenteert de kunstenares, buiten het officiële programma, in een park Narcissus Garden: honderden spiegelende bollen. De kunstenares biedt de bollen voor twee dollar per stuk te koop aan, maar de organisatie van de biënnale verbiedt haar de bollen voor zo weinig geld te verkopen. Met de bollen houdt de kunstenares het biënnalepubliek een spiegel voor. Het is een stevige kritiek op het marktgerichte kunstsysteem.

Najaar 1967 opent Galerie Orez de tweede solotentoonstelling van Yayoi Kusama: Infinity love room. De obsessieve herhaling van stippen beperkt zich niet langer tot  haar schilderijen en objecten. Ze bedekken nu ook de galerie en uiteindelijk de bezoekers. Tijdens de opening beschildert Kusama mensen en nodigt ze de aanwezigen uit dat ook te doen.

#yayoi kusama

[serpentizlord]

Art brut biënnale

#mine

[maryannmccarra-fitzpatrick]

#peekskill ny #peekskill new york #peekskill n.y. #city of peekskill #hudson valley #hudson valley ny #city of peekskill new york #westchester #hudsonvalley #westchester county #collage #arts Westchester #ArtsWestchester #hudson valley New York #cut and paste #collage art #westchester poet #Westchester poetry #poems #poet #poetry #outsider art #Art brut #Art Brut Bienalle #analog #analog collage

[toosvanholstein]

Wat zijn die Surrealistische Vrouwen Hot!

Een mannen en kunstverslindster met als gevolg een prachtige expo van surrealistische vrouwen en mannen in het Palazzo Infinito, het onaffe paleis, in Venetië. Het museum van de Peggy Guggenheim Collection. Geniet samen met Toos van Holstein in TOOS&ART.

Peggy Guggenheim op het boventerras haar palazzo aan het Canal Grande Peggy Guggenheim lustte er wel pap van. Van zowel mannen, zo ongeveer duizend volgens haar eigen zeggen, als van kunst, ook zo’n duizend schilderijen en beelden. Dat liep dus aardig gelijk op met elkaar. Maar daardoor liep ik vorige maand in Venetië wel over min of meer heilige kunstgrond. In het palazzo non finito, het niet…

View On WordPress

#André Masson #Biënnale van Venetië #Canal Grande #Centraal Museum Utrecht #Dorothea Tanning #galerie Quadrige #Kay sage #Leonor Fini #Leonora Carrington #Max Ernst #Nice #Palazzo Venier dei Leoni #Peggy Guggenheim #Peggy Guggenheim Collection #Punte della Dogana #Remedios Varo #René Magritte #Salvador Dali #surrealisme #Surrealismo & Magia #The milk of dreams #Venetië #Venice #Venice Biennial of Art #Yves Tanguy

[jurjenkvanderhoek]

EIGENGEREID BEELDEN VAN ZOLTIN PEETER HEEFT RUIMTE IN EEN BOEK

Hij is een vreemde eend in de bijt. Voor zover je de kunstenaar als eend kunt benoemen en de kunstwereld als bijt betitelen. Hij sloeg zelf dat wak in het harde vakgebied. Geboren in de oorlog als Peter Zwier, de zoon van kunstschilder Dick Zwier. Omdat hij niet de zoon van wil zijn, en de Zwier-werken niet verward worden, laat hij zich vanaf dat moment Zoltin Peeter noemen. Het is de tijd na de middelbare school, wanneer hij het kunstnijverheidsonderwijs gaat volgen. Maar voordien valt zijn talent al op, dat door zijn ouders is gestimuleerd. Peter is een geboren kunstenaar, voor de kunst in de wieg gelegd, het is zijn bestemming. De kunst is zijn leven.

Dus natuurlijk wint hij prijzen in tekenwedstrijden. De kenners zien een begaafde jongen in hem, die aan het begin staat van een belangrijke carrière. De kunstacademie maakte hij niet af. Peeter kan niet tegen de schoolse atmosfeer, de presentielijst, de toegepaste kunst. Het is 1963. Het is het begin van een eigenwijs pad in de kunst. Op eigen kracht gaat hij zichzelf het vak eigen maken. Ambachtelijke kennis had hij wel opgedaan aan de academie. Maar de techniek zet hij naar zijn eigen hand.

Zo is het formaat van de etsplaten, want hij is voor eerst en al een graficus, die passen op de pers te beperkt voor hem. Hij plakt verschillende zinkplaten aan elkaar, zodat het zijn horizon verbreedt en er lange rechthoekige afbeeldingen ontstaan. Toen al in een eigen beeldtaal, nauwelijks beïnvloedt door bestaande waarden en normen in de kunst. Peeter heeft er succes mee, maar het gaat hem te makkelijk af vindt hij. Men is lovend over het werk van dit jonge talent en het hangt meteen al in gerenommeerde musea. Hij wordt de hemel in geprezen bij wijze van spreken. Het benauwt hem. De jonge kunstenaar verlaat deze smeltkroes om voor een korte tijd zijn tent op te slaan bij de zuiderburen. Geldgebrek drijft hem terug Nederland in.

Zoltin experimenteert met licht en schaduw in wiskundige vormen. Eerst op papier, later in de ruimte. En weer zijn de kenners enthousiast. In 1976 verlaat hij voorgoed de drukke randstad om naar het stille Friesland te vertrekken. Eerst in een klein huis, later kan hij een grote boerderij op het platteland betrekken. In het Friese ontwikkelt de eigen beeldtaal, kristalliseert uit. Maar Peeter blijft zijn hele leven bezig een eigen grammatica te ontwikkelen. Hij probeert al experimenterend grip te krijgen op zijn werk, de beeldtaal vast te houden om er een verhaal mee te kunnen vertellen. Die taal krijgt gaandeweg minder woorden, het beschreven blad heeft steeds meer lege ruimte nodig om beter aan te spreken. Van de wilde hond die hij was in zijn beginjaren, heeft hij zichzelf getemd om als gedomesticeerd wezen ijle kunstwerken te maken. Zijn taal is verfijnd en spreekt met eren handvol letters duidelijk aan.

Het staat allemaal beschreven in het dikke boek ZOLTIN PEETER, tussen romantiek en modernisme. Zijn ganse biografie als kunstenaar. Door journalist Dirk van Ginkel, die nauwgezet het leven en werk van Zoltin Peeter belicht. Fotograaf Dolph Kessler, bij leven als testamentair executeur aangewezen door de kunstenaar, is initiatiefnemer van het boek. Zoltin Peeter liet zich ruim twee jaar geleden euthaniseren, nadat vier maanden daarvoor een ongeneeslijke keelkanker was gediagnosticeerd. Kessler zet Peeter in kunsthistorisch perspectief, terwijl dichter en schrijver Peter van Lier voor het boek een essay schrijft met als titel "het soortelijk gewicht van de verbeelding". Hij bekijkt een gene zijde in de biografie en zet Peeter neer als romantisch modernist. Verder is de dikke pil gevuld met een greep uit het omvangrijke oeuvre van de kunstenaar. Vanaf het prille begin tot het laatste werk voor het moment van zijn dood. In het boek is dat, naast de vele etsen, tekeningen en objecten, stijlvol gesymboliseerd in een krantenartikel over zijn deelname aan de vijfde Parijse Biënnale en de laatste tekening op zijn eigen rouwkaart.

En dan die vreemde eend. Zoltin Peeter koos zelf voor een plek buiten de kunstwereld. Met zijn uiterst persoonlijke werk, wars van stromingen maar wel onder invloed van heersende ismen. En met zijn woonplek buiten de randstad. Eerst al door van het westen naar het noorden te trekken. Van de omgeving waar je moet zijn om alles te beleven, naar een rustige plek ver weg van deze opgeblazen wereld. Hij interesseert zich niet langer voor het werk van vakgenoten, maar is vooral benieuwd naar wat er in zijn eigen atelier ontstaat. Van diverse reizen naar Noorwegen en IJsland komt hij terug met stapels tekeningen en de fascinatie voor stromend en dynamisch vallend water.

Ter plaatse maakt hij kleine schetsen in boekjes om een eerste indruk van de omgeving vast te leggen. "Tekenen is de snelste manier om een entree te vinden in een grote hoeveelheid materiaal. (...) Het tekenen is vooral belangrijk op het moment zelf, als een vorm van hardop denken." Deze kladvormen worden later of zelfs al tijdens de reis, opgezet in grotere tekeningen terwijl hij thuis in het atelier op metershoge vlakken een en ander verder uitwerkt. Zo groot als de man lang is, om de beeltenis nog te kunnen reiken binnen de kaders van het papier. Het zijn eigenaardige uitingen die van top tot teen de emotie van de maker verbeelden. In een beeldtaal die zijn weerga niet kent.

Het boek geeft een goed beeld van het werk, en in mindere mate maar toch vrijwel compleet van het leven van deze bijzondere eigengereide kunstenaar. Een lijvig naslagwerk waarin de lezer, of beter de kijker, stapsgewijs wordt ingevoerd in de geheimen van de abstracte uitingen van Zoltin Peeter. Want emotie is niet te beelden, niet anders dan op de manier die deze kunstenaar heeft gedaan. Daarom is het niet altijd even gemakkelijk het werk te doorgronden. Naast de etsen en tekeningen, die het grootste aandeel in de uitgave hebben, zijn er een groot aantal objecten en installaties in beeld gebracht. Objecten uit restmateriaal, maar even ijl en veelzeggend in uiting: minder is meer. Daarnaast zijn in het boek nog foto's uit de oude doos en momentopnames van atelier en werkruimte opgenomen. Het boek wil niet volledig zijn, maar geeft toch wel hoegenaamd een afgerond beeld. Wie het doorbladert kijkt in de geest van deze kunstenaar. Veel van de composities zijn echter verloren gegaan, omdat Zoltin de laatste weken voor zijn dood zelf een selectie heeft gemaakt uit zijn werk. De tekeningen en objecten die Peeter niet zo belangrijk vond om te bewaren gingen in de vuilcontainer. Uit de grote hoeveelheid aan werken die mochten behouden blijven heeft de samensteller van het boek nog een keuze gemaakt. Deze mogen dus als representatief voor het totale werk van Zoltin Peeter beschouwd worden.

Een twee maanden voor zijn sterven in mei 2019 mocht ik Zoltin samen met Han Steenbruggen van Museum Belvédère een morgen lang bezoeken. Om de audio van een interview vast te leggen, en om in en rondom de boerderij video-opnames te maken. Voor een korte film die ik later maakte over leven en werk van de kunstenaar in opdracht van het museum. In vogelvlucht door zijn leven, in eigen woorden door zijn werk. Relativerend met een snuf humor, maar ook de eigen plaats in de kunst wetend. Als buitenstaander, einzelgänger, kijkend naar de kunstwereld en de bobo’s daarin. Het is een persoonlijk werkstuk geworden. Ik kende Zoltin Peeter voordien niet anders dan van openingen voor tentoonstellingen, want interesseerde het werk van anderen hem in mindere mate een vernissage liet hij zich niet ontgaan. Een gedenkwaardig bezoek derhalve. Later sprak ik hem nog toen hij aanwijzingen gaf bij de inrichting van een kabinet van Museum Belvédère met zijn werk. Het bleek later één van zijn laatste openbare acties te zijn.

Ooit beschouwde ik onder de kop 'De boodschappenlijstjes van Zoltin Peeter' zijn werk in de tentoonstelling 'het oog dient te reizen' bij Galerie Hoogenbosch op dit weblog. Onder meer schreef ik het volgende: "Geven de tekeningen meer duidelijkheden prijs, dan is het mysterie verdwenen. Teveel werkelijkheid biedt houvast, waardoor het een emotioneel kijken in de weg staat. Dan kan de realiteit de kijker op het verkeerde been zetten, en struikel ik over de hoge drempel zo het wonderlijke atelier van Zoltin Peeter in. Als speler in een spel, pion op het bord. Peeter dobbelt en zet de lijnen uit, markeert het pad waarlangs ik mijn idee laat afdwalen. Voel warmte bij het doek als drager en een koude rilling bij werk op papier. De kunstenaar speelt met het tastbare gevoel en de voelbare emotie van zijn toeschouwer. En ik laat het toe, laat mezelf gaan in mijn kijken, mijn zien. Het is een belevenis!" En het boek ZOLTIN PEETER is een belevenis. Het stond al een jaar in mijn kast, maar er was telkens maar geen goede gelegenheid het te bespreken. Die is er nu wel bij de uitzending van de documentaire over deze kunstenaar dit laatste weekend van oktober op NPO2 en Omrop Fryslân. En op vijf plekken in Nederland zijn kleine verkooppunten van het werk van Zoltin ingericht. Het boek is dus actueel nu, uitgegeven door het ZP Fonds dat de nalatenschap van de kunstenaar beheert en de vreemde eend binnen de bijt houdt.

ZOLTIN PEETER, tussen romantiek en modernisme. Teksten van Dirk van Ginkel, Dolph Kessler en Peter van Lier. Uitgave Mauritsheech Publishers, 2020.

#zoltin peeter #dolph kessler #peter van lier #dirk van ginkel #boekbespreking

[stampzt]

Biënnale Internationale de la Photographie Ostende 2023 : Julia Fullerton-Batten

[vaniitas-store]

A.F. Vandevorst wax sculpture at Arnhem Biënnale, 2011

#af vandevorst #a.f. vandevorst #a f vandevorst #afvandevorst #art