#Basiliek van San Marco | Explore Tumblr Posts and Blogs

tumbletumula · 1 year

Text

Florence, Girolamo Savorona is op 21 September 1452 in Ferrara gebore

Tema: Florence, Girolamo Savorona is op 21 September 1452 in Ferrara gebore Thomo: Ekskommunikeer Savonarola vir dwaalleer Boere was beide "wit" en "swart". Liberté, Égalité, Fraternité.

Die eerste vrae is: wie was Jerome? die Swana Boere in Europa in die Renaissance en hul vertrek? Girolamo Savorona is op 21 September 1452 in Ferrara gebore, die derde seun van Niccolò en Elena Bonacossi en broerskind van Michele, vertroude dokter van die hertoglike familie. Hy het in 1473 by die Fakulteit Kunste van die Ferrara-ateljee ingeskryf, twee jaar later het hy na Bologna gevlug en hier, in die klooster van San Domenico, het hy sy geloofsbelydenis afgelê deur die orde van predikers te betree. Meester van beginners in die klooster van Santa Maria degli Angeli in Ferrara in die twee jaar tydperk 1478-79, is hy daarna na Toskane gestuur met die taak om die Heilige Skrif aan die beginners in die klooster van San Marco bloot te stel en in die basiliek te preek van San Lorenzo in Florence. Alhoewel, volgens eietydse bronne, sy prediking baie min sukses behaal het, is hierdie eerste verblyf in Florence gekenmerk deur die profetiese visie van 'n dreigende plaag wat die Kerk en die Christendom sou tref, en ons vind spore hiervan in die Lydenstydse preke wat hy gehou het. in San Gimignano in 1485 en 1486. In 1487 teruggeroep na Bologna as onderwyser in die klooster van San Domenico, het hy in die daaropvolgende twee jaar in verskeie stede van Noord-Italië gepreek en kon hy die rampspoedige toestande aanraak. van die lewe van daardie bevolkings, buite die oënskynlike grootsheid van die adellike howe. In Mei 1490, op uitdruklike versoek van Lorenzo de' Medici en op voorstel van Giovanni Pico della Mirandola, het hy teruggekeer na Florence, steeds in die klooster van San Marco, en in 1491 sy prior geword en daarin geslaag om dit onafhanklik van die Dominikaanse te maak. provinsie Lombardye (1493). Tydens die afkoms van Karel VIII van Frankryk (1494) het hy die koning oortuig om nie die stad te plunder nie en het hy die vernaamste voorstander geword van 'n radikale verandering van die staat in 'n populêre sin: instelling van 'n Venesiaans-geïnspireerde raad, wet van versoening onder die faksies, reg van appèl vir die veroordeeldes in die naam van 'n 'regverdige' regter. Na 'n kort skorsing weens herhaalde aanvalle teen kerklike korrupsie, wat hy as die grondoorsaak van Italië se ondergang aangedui het, het pous Alexander VI ingestem tot 'n hervatting van sy aktiwiteit as prediker (1496). Maar die aanvalle op die korrupsie van die Kerk van Rome het nie opgehou nie, inteendeel hulle het verskerp toe hy, in ruil vir stilswye, die verkiesing as kardinaal aangebied is. Savonarola se weiering het daartoe gelei dat die pous op 7 November 1496 die pasgebore gemeente van San Marco ontbind en die inlywing daarvan in die Toskaans-Romeinse een opgelê het, en om Savonarola op 12 Mei 1497 te ekskommunikeer weens dwaalleer en ongehoorsaamheid gegewe sy vasberadenheid. om die outonomie van San Marco te handhaaf.

Tema: die Boere Swana diaspora van Egipte Ontwikkeling en bewyse. Thomo: grootste "gevaar om oor Europese xenofobie te praat" Liberté, Égalité, Fraternité.

#afrikaans #south africa

0 notes

keesenyvonnaardezon · 6 years

Photo

8. Oh Solo Mio.. uh Duo

Om vijf uur geeft mijn telefoon een trompet geluid, want het is tijd om op te staan. Om 6:15 uur komt een busje ons halen om naar de haven van Porec te gaan waar een 300 persoons- hydrojet catamaran speedboot ons de Adriatische zee zal laten oversteken. We gaan naar Venetië.

We vinden nog een paar stoelen op het achterdek, zodat we zicht hebben op de rij wachtende op de kade voor de paspoortcontrole. We vertrekken een half uur te laat door de teutende douane, maar als we eenmaal op zee zijn gaat het gas open. De zee is als een spiegel en je voelt de boot nauwelijks bewegen. Alleen vooruit.

Een forse Duitse is naast me komen zitten met een te strak truitje, daardoor heeft ze huidplooien op plekken waar niemand ze heeft. Ze begint direct aan een grote zak Cornucos. Het voordeel voor ons is dat wij nu heel slank lijken.

Na een uur varen worden we opgeroepen naar beneden te gaan, waar de reisleiding uitleg gaat geven van wat er gedaan kan worden in Venetië en wat het gaat kosten. Er hangt een platte grond en de Nederlandse Marian, de reisleidster die alle talen spreekt wijst alles aan op de kaart en we krijgen een programma voorgeschoteld, waar het water van ons in de mond loopt. We hoeven alleen de roze paraplu's te volgen en per attractie te betalen. We willen alles, en krijgen een heel klein papiertje waar de tijden op staan dat we op het verzamelpunt moeten zijn. Betalen kan alleen in cash, maar ook op de boot terug. Er zijn veel ATM's in Venetië.

Na twee uur varen zijn we bij Venetië. Alleen vanaf hier naar de kade van Port Basilio, duurt nog een uur. Veel bootjes en de politie op waterscooters kruisen onze koers. Het is 11:00 uur wanneer we in de rij bij de paspoortcontrole staan. Elk paspoort wordt door de scanner gehaald en dan duurt het nog een paar minuten voordat alle gegevens op het scherm zijn verschenen en geïnterpreteerd door de douanebeambte. En nou zijn wij nog inwoners van een EU land. Voor de paar Amerikanen en Kroaten duurt het nog langer.

De volgende boot wacht op ons. Een soort rondvaartboot, van 20m lang en 3m breed. Op het dek, of is het het dak van de kajuit, zijn houten stoelen met stalen frame in rijen vastgeschroefd. We worden door het diepste kanaal van Venetië, Canale Della Giudecca, waar we net ook doorheen voeren met de catamaran, naar het San Marco plein gebracht. Onderweg krijgen we nog uitleg over de gebouwen die we zien. Alleen het huis van Sir Elton John heb ik onthouden. Naast een kerk, niets bijzonders aan te zien. Het is vechten voor een aanlegplekje voor de stuurman en andere boten piepen nog even voor. Hij moet vier pogingen doen om aan te leggen.

We volgen met tweehonderd man de roze paraplu's naar het San Marco plein. We passeren de brug der zuchten en Yvonne heeft het er maar druk mee. Ze kan alleen haar Nikon gebruiken, want voor de phonecam is geen tijd. We moeten door. Marian laat ons het ontmoetingspunt voor de programma onderdelen zien, naast het beroemde café Florian, waar een kop koffie € 16 euro kost. Maar dan mag je wel op zo'n stoeltje zitten, wordt je bedient door obers in uniform en kan je genieten van de muziek. Ook mag je gebruik maken van een kopje met schotel en een lepeltje. Voor het toilet wordt je verwezen naar de hoek van het plein, waar je voor €1,50 euro in mag.

Ze zegt als je hier komt en je ziet geen roze paraplu dan ben je te vroeg, te laat, of ergens anders.

Inmiddels is het tijd om met de hele groep naar een restaurant te gaan, waar we drie soorten pasta op een bord krijgen, een bord sla per tafel van tien, zoveel drinken als we willen, voor €20 euro. Als je nog meer wilt, geen probleem.

Er staan 7 tafels van 10 personen in het achterzaaltje, wat bedoelt is voor ons. Wanneer wij er binnenkomen zijn er tussen in nog twee stoelen leeg aan de eerste tafel. De mensen die er zitten zijn niet van plan op te schuiven , maar laten ons er lekker overheen klimmen. Het zijn allemaal Duitsers aan deze tafel.

De flessen witte wijn en water voelen lekker koud aan, dus begin ik vast aan de witte wijn. Na een fles wijn, ik bestel maar alvast de volgende, misschien willen de anderen ook wat, beginnen we vrienden te worden. Het wordt nog een vrolijke boel. De jongen naast ons uit Hamburg besteld nog een bord pasta. Ik hou mij in en neem nog een fles wijn. Ik wordt erg vrolijk.

We moeten voor het volgende programma onderdeel weer terug naar het plein. Alle straatjes in Venetië gaan of naar Rialto of naar San Marco. We volgen de borden ”Per S Marco”. Makkelijk zat. Precies op tijd zijn we voor de excursie naar de glasfabriek. We krijgen een demonstratie van een paardje maken van glas door een gezet chagrijnig mannetje met wit T-shirt en gele korte broek.

In een paar minuten heeft hij het gloeiende glas met een tang uitgerekt, tot een ding met poten en staart, om het vervolgens weer in de oven te smijten. Het is tijd dat we wat glas gaan kopen kennelijk. Nou als ik de prijzen zie van kleine glasfiguurtjes van €125 euro, bedenk ik toch maar geen glazen kikker voor Moederdag.

We kijken nog wat rond in de winkeltjes met maskers en glas. En we vinden een leuke ketting met bijbehorende oorbellen, voor een weg geef prijs. Toch nog een cadeautje voor Moeder. Zondag krijgt ze niets, alleen een ontbijtje.

Het is weer tijd voor de volgende pret. Een gondelvaart. De zwarte gondels zijn 11 meter lang en speciaal voor de toeristen voor 6 personen ingericht. Vroeger had iedere koopmans familie zijn eigen gondel in mooie kleuren. Sinds de zwarte pestepidemieën zijn ze er alleen nog voor toeristen. Er zijn er zo'n 300 over in Venetië en allemaal zwart gelakt.

We varen met wel 20 gondels achter elkaar. Omdat wij nummer 5 en 6 waren in deze boot, zitten wij voorin op aparte zittingen. Achter ons zitten twee stellen uit Limburg. We maken foto's van elkaar en ik merk dat de vrouw achter mij bang is. Elke keer als we een beetje schuin gaan roep ik moaaaah..Ze heeft het niet meer, ik lach me rot.

We varen smalle gangetjes in achter elkaar aan. Van een romantisch gevoel is bij mij geen sprake, ik vermaak we wel. Van andere passerende gondels komt soms gitaar of accordeonmuziek. Die zijn vast meer kwijt dan wij.

We hebben 40 minuten vrij. De basiliek, die is gratis. We steken het plein over naar het straatje met de kerk waar je je rugtas moet achterlaten, krijgen een garderobe ticket en zwaaien daarmee bij de ingang van de basiliek, waar we direct worden binnen gelaten en niet in de enorme rij hoeven staan van mensen met tassen die van niets weten. Fijn dat Marian ons op die mogelijk heeft gewezen.

In de kerk staan we alsnog in de rij van mensen die de Pale d'Oro willen zien. De kerk is prachtig (geweest) met mooie ingelegde vloeren, marmeren zuilen en allemaal goudmozaïek in de gewelven van het plafond. Het zou wel een schoonmaak beurt kunnen gebruiken. Er glinstert niets meer, alles is dof en vuil.

We zijn bijna aan de beurt voor de Pale d'Oro, een enorm goud met edelstenen paneel achter het altaar, welke Bijbelse en heilige taferelen toont. Hier is toch nog een kassa te passeren. Het hekje gaat pas open als je een kaartje van €2 euro onder een scanner houd. Onder het altaar liggen de overblijfselen van San Marco, die door de Byzantijnen vanuit Alexandrië hier naar toe zijn gebracht. Dat wist ik niet, heb het ergens gelezen.

We hebben nog 10 minuten over om de rest van de basiliek te zien en onze tas op te halen, voordat het volgende programmapunt aanvangt.

In de kerk van de achter te laten goederen”, staat een fooienpot op de toonbank. De vrouw grist echter met een venijnig Prego het kaartje uit mijn handen en ik stop mijn portemonnee weer weg.

We gaan weer achter een roze paraplu aan naar de taxiboten, die ons over het Canal Grande, de hoofd waterweg van Venetië, terug zullen brengen naar Porto Basilio, alwaar onze Prince of Venice ligt. De terug vaar boot naar Porec in Kroatië.

De meestal witte taxibootjes zijn ingericht voor 8 personen. Je moet net als in een Limo zitten, want het dak is laag en de zijruiten ook. Waterdruppels maken het glas ook nog eens ondoorzichtig. Yvonne vraagt of ze naast de stuurman mag staan om foto's te maken. Zij is dan ook de enige met een goed uitzicht. Maar de tocht is prachtig langs alle belangrijke gebouwen, onder de Rialtobrug door, Door de smalle slootjes, waar we bijna een aanvaring krijgen met een vrachtboot. Maar de stuurman slaat op tijd in zijn achteruit en vaart eromheen. Ze zijn niet boos op elkaar zo te zien.

Op de boot naar Porec drinken we nog een biertje, eten een tosti en Yvon doet haar nieuwe ketting en oorbellen aan. Wat een heerlijke dag.

1 note · View note