Tumgik
#παιδιών
romios-gr · 2 months
Text
Tumblr media
Τι κίνδυνοι υπάρχουν για τα νήπια που βλέπουν με τις ώρες παθητικά, παιδικά βίντεο και σειρές. Αν ανήκετε στην κατηγορία των γονέων που αντιμετωπίζουν την τηλεόραση σαν την δωρεάν, ψηφιακή μπέιμπι σίτερ τους, ξανασκεφθείτε το. Μια νέα μελέτη αποκαλύπτει πως όταν τα μικρά παιδιά βλέπουν παθητικά, με τις ώρες, τηλεοπτικές σειρές και βίντεο, επιβραδύνεται η γλωσσική ανάπτυξή τους. ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/i-polli-tileorasi-epireazei-tin-glossiki-anaptyxi-ton-paidion/
0 notes
astratv · 1 year
Text
ομιλία με θέμα «Εξάρτηση παιδιών και εφήβων από τα ηλεκτρονικά παιχνίδια στη μετά covid εποχή» στο Μουζάκι
 Η Ένωση  Πολιτιστικών Συλλόγων  Ν. Καρδίτσας οργανώνει εκδήλωση – ομιλία με θέμα: «Εξάρτηση παιδιών και εφήβων από τα ηλεκτρονικά παιχνίδια στη μετά covid εποχή» την  Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2022, και ώρα 18:30, στο Δημοτικό Κινηματοθέατρο Μουζακίου, με ομιλητή τον ψυχίατρο παιδιών και εφήβων, Διδάκτορα της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Κωνσταντίνο Σιώμο.  Η εκδήλωση γίνεται σε…
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
thenewsmag · 2 years
Text
Αλεποχώρι: Συντετριμμένος δηλώνει ο 70χρονος που πυροβόλησε τα δύο παιδιά
Αλεποχώρι: Συντετριμμένος δηλώνει ο 70χρονος που πυροβόλησε τα δύο παιδιά
«Απολύτως συντετριμμένος» για τον τραυματισμό των δύο παιδιών ηλικίας 14 και 16 ετών από την καραμπίνα που κρατούσε στα χέρια του δηλώνει ο 70χρονος που πυροβόλησε και τραυμάτισε τα δύο παιδιά στο Αλεποχώρι. «Είναι απολύτως συντετριμμένος για την εξέλιξη των πραγματικών περιστατικών για την οποία όμως δεν είχε δόλο και φυσικά δεν είχε ανθρωποκτόνο διάθεση για να πλήξει οποιονδήποτε» ανέφερε σε…
View On WordPress
0 notes
maria-leonidou · 10 months
Text
Ανατροφή των παιδιών ποικιλία και εξέλιξη.
Η ανατροφή των παιδιών είναι μία πρόκληση που αντιμετωπίζουν οι γονείς και οι φροντιστές καθημερινά. Kάθε παιδί είναι μοναδικό και αναπτύσσεται με το δικό του ρυθμό, καθώς διασχίζει διάφορες φάσεις ανάπτυξης και ανθίζει στον κόσμο. Μπορούμε να προσεγγίσουμε αυτή την ανάπτυξη με μια μεταφορά στο ρόλο του κηπουρού, όπου διάφορα φυτά ανθίζουν και αναπτύσσονται σε ένα περιβάλλον με διαφορετικές…
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
orthodoxiaonline · 1 year
Text
παπα Γιώργης Δορμπαράκης: Ο άγιος Στυλιανός ο Παφλαγών προστάτης των παιδιών
παπα Γιώργης Δορμπαράκης: Ο άγιος Στυλιανός ο Παφλαγών προστάτης των παιδιών.
Όταν η Εκκλησία μας έρχεται διά της υμνολογίας μας να μας πει ότι ο άγιος Στυλιανός ο Παφλαγών ισοσταθμίζεται με τεράστια πνευματικά αναστήματα αγαπημένα του Θεού: τον προφήτη και κριτή Σαμουήλ, τον προφήτη Ιερεμία, τον προφήτη Ηλία, τον Μωυσή, τον τρισμέγιστο Ιωάννη τον Πρόδρομο, τότε βρισκόμαστε ενώπιον ενός αγίου ανθρώπου που δεν είναι των κοινών μέτρων. (more…)
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
aristeianews · 2 years
Text
Νασιούλας: Επαναφορά της Θανατικής Ποινής για τους βιαστές παιδιών
Ηχηρό και μαζικό κύμα επιδοκιμασίας προκάλεσε στο διαδίκτυο η τοποθέτηση του Ιωάννη Νασιούλα για την επαναφορά της θανατικής ποινής. “Επαναφορά της θανατικής ποινής για τους βιαστές παιδιών” αναγράφει χαρακτηριστικά η ανάρτησή -που προκάλεσε χιλιάδες θετικές αντιδράσεις και ελάχιστες αρνητικές- και συνεχίζει: “Η βεβαιότητα μιας σκληρής ποινής θα σώσει δεκάδες χιλιάδες βρέφη, μωρά και παιδιά από…
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
kalokairistoxwrio · 1 year
Text
Ένα παιδί μπήκε για πρώτη φορά σε τρένο,
ένα αγόρι πήγε μια εκδρομή με τους φίλους του,
μία κοπέλα πήγε να δει το αγόρι της που τόσο αγαπούσε,
ένας παππούς πήγε να διευθετήσει τις δουλειές του
και ένα ζευγάρι πήγε για να περάσει καλά.
Και δε γύρισαν.
Αυτοί και άλλοι τόσοι.
Και οι μάνες στα σπίτια να ωρύονται για τον χαμό των παιδιών τους και οι πατέρες να κλαίνε σιωπηλά για τη συμφορά που τους βρήκε.
Γιατί απλά κάποιος κάπου κάποτε αποφάσισε να «πάει κι όπου βγει»…
619 notes · View notes
aretis · 4 days
Text
Tumblr media
Happy Easter to my orthodox friends🐣
_______________ 🙏
#Σας Εύχομαι ό ν ε ι ρ α που δεν τελειώνουν
και θ έ λ η σ η δυνατή...
για να πραγματοποιήσετε κάποια.
Σας Εύχομαι ν α γ α π ά τ ε...
ό, τι αξίζει ν' αγαπιέται
και να ξ ε χ ν ά τ ε...
ό,τι αξίζει να ξεχαστεί
Σας Εύχομαι Π ό θ ο υ ς Ζωής...
Σας Εύχομαι Σ ι ω π έ ς...
Σας Εύχομαι να ξ υ π ν ά τ ε
με το κελάηδισμα των πουλιών
και με το γ έ λ ι ο των παιδιών.
Σας Εύχομαι ν'α ν τ έ χ ε τ ε...
να μην ενδίδετε στο βούλιαγμα...
στην αδιαφορία...
και στις αρνητικές δυνάμεις της εποχής μας
μα.. πάνω απ'όλα Σας Εύχομαι...
να ε ί σ τ ε ο Ε α υ τ ό ς Σας. ~Jacques Brel~
Καλή Ανάσταση,καλό Πάσχα σε όλους σας. 🙏#
26 notes · View notes
justforbooks · 11 days
Text
Tumblr media
Στο Τόκιο, στα μέσα της δεκαετίας του 1960, και μάλιστα κοντά στο 1964, την καθοριστική χρονιά για την αναστημένη από τα ερείπιά της Ιαπωνία, η οποία, ως διοργανώτρια των Ολυμπιακών Αγώνων, ανακτούσε το καθεστώς ενός πολιτισμένου έθνους και ξεκινούσε την εκπληκτική της οικονομική άνοδο, δυτικόφερτοι κοσμικοί και διανοούμενοι έκαναν μεγάλη ζωή, τρέχοντας από κοκτέιλ σε κοκτέιλ, κι από πάρτι σε πάρτι, και λανσάροντας συνεχώς μόδες.
Σε αυτήν τη λαμπερή κοινωνία, ανήσυχη μάλλον παρά χαρούμενη, με μεγάλη έφεση στο αλκοόλ και θητεία στα μεγάλα πανεπιστήμια που έχαιραν ομόφωνου σεβασμού, επιφανειακά ατίθαση αλλά και κατ' ουσίαν σοβαρή, δεκτική απέναντι στις ανατρεπτικές ιδέες (μηδενισμός, αριστερισμός, εξέγερση κατά των ταμπού μιας χώρας με πολύ ισχυρούς κοινωνικούς εξαναγκασμούς, αλλά και σχεδόν απαλλαγμένης από το βάρος των εξ αποκαλύψεως θρησκειών), μερικά ιδιαίτερα άτομα ασκούσαν ένα είδος αόριστης εικονοκλαστικής πολιτιστικής αυθεντίας.
Ο Μισίμα, από τους πιο αναγνωρίσιμους μεταξύ αυτών, ήταν τότε ένας λεπτός και μυώδης σαραντάχρονος άνδρας, εξαιρετικά κομψός μέσα στη σφιχτή δυτική στολή του σκούρου χρώματος, περισσότερο ελκυστικός παρά όμορφος λόγω ενός συσπασμένου προσώπου, πολύ λεπτών χειλιών, μικρών και ερευνητικών ματιών, που σε κοίταζαν από κάτω, με ένα βλέμμα δύσπιστο όσο και περιφρονητικό. Διάσημος στα είκοσι τέσσερά του, ήδη από το Εξομολόγησεις μιας μάσκας που δημοσιεύθηκε το 1949, ο παραγωγικός αυτός συγγραφέας - όλοι οι γνωστοί Ιάπωνες συγγραφείς, είτε με μεγάλο ταλέντο είτε όχι, είναι σταχανοβιστές της γραφής - είχε δοκιμάσει όλα τα είδη, το μυθιστόρημα, το διήγημα, το δοκίμιο, τη θεατρική ή κινηματογραφική μεταφορά. Είχε παίξει σε πολλές ταινίες και τα περισσότερα κείμενά του, μακρά ή σύντομα, είχαν γίνει σενάρια, ενώ η λογοτεχνική του υπερδραστηριότητα δεν γνώριζε και δεν επρόκειτο να γνωρίσει καμία παύση μέχρι το 1970.
Το 1964, είχαν ανέβει στο Αυτοκρατορικό Θέατρο τα δικά του παράξενα Πέντε μοντέρνα μονόπρακτα του Νο, γραμμένα το 1956, ένα είδος αναφοράς στην κληρονομιά του κανονιστικού προτύπου της "Ημέρας του Νο", που περιελάμβανε επομένως, όπως και στον Ζεαμί, θεατρικό συγγραφέα και θιασάρχη, εφευρέτη του είδους στο 14ο αιώνα, πέντε θεατρικές δράσεις με χορούς και ψαλμωδίες. Την εποχή των Ashogaga Σογκούν, και των φρικτών εμφυλίων πολέμων, αυτή η ψυχαγωγία υψηλής κουλτούρας με τις ερωτικές δολοπλοκίες της με φόντο βίαιους θανάτους, άρεσε πολύ σε μια αιμοσταγή αριστοκρατία μορφωμένων πολεμιστών. Πιστός στην αρχική διάταξη του έργου και σε μεγάλο βαθμό και στη θεματική, τόσο ανιμιστική όσο και βουδιστική του Νο, μιας από τις κορυφαίες εκφράσεις της ιαπωνικής τέχνης, ο Μισίμα είχε ωστόσο αλλάξει εντελώς το νόημά του, μεταβάλλοντας σε μπαλέτο ημίγυμνων αγοριών, όμορφων σαν αγάλματα, τη φανταστική ατμόσφαιρα αυτών των μαγικών έργων. Είχε κυριευτεί τότε απολύτως από τη γοητεία της βίαιης και υπέροχης παράδοσης της φεουδαρχικής Ιαπωνίας, δοξάζοντας παράλληλα μία ένοχη και φλογερή ομοφυλοφιλία που δεν έπαψε ποτέ να προβάλλει μετά τις Εξομολογήσεις μιας μάσκας.
Παράξενο πεπρωμένο, δομημένο με ενάργεια ως δράμα ή ίσως ως φάρσα με τραγική έκβαση. Παντρεμένος από το 1957 με την κόρη ενός ζωγράφου της σινο-ιαπωνικής σχολής, πατέρας δύο παιδιών, επομένως φαινομενικά "τακτοποιημένος", τέσσερα χρόνια μετά από αυτές τις πολύ ειδικές παραστάσεις Νο, που γνώρισαν επιτυχία λόγω σκανδάλου, αποσταθεροποιημένος από τα γαλλικά γεγονότα του 1968, τα οποία επέδρασαν σημαντικά πάνω στη διανοούμενη νεολαία της χώρας του, ο διάσημος συγγραφέας αποφάσιζε να ιδρύσει μία "Ένωση της Ασπίδας". Με εκατό μαχητές οπερέτας, που έφεραν στολές σχεδιασμένες από τον ίδιο τον ναρκισσιστή Μισίμα που είχε χρίσει τον εαυτό του ράφτη, αυτή η φανατισμένη κομπανία μποντιμπιλντεράδων, που είχαν ερωτευτεί την αντρική εικόνα ενός ηγέτη που είχε πασχίσει να την αποκτήσει με εξαντλητικές γυμναστικές ασκήσεις, επρόκειτο να ολοκληρώσει την μπουφόνικη αυτή κωμωδία (που προκαλούσε γέλια στους Ιάπωνες) με ένα φρικτό γκρανγκινιόλ θέαμα.
Στις 25 Νοεμβρίου 1970, απόπειρα πραξικοπήματος στο στρατηγείο των Δυνάμεων αυτοάμυνας, που διατηρούσε η Ιαπωνία στο Τόκιο, ελλείψει στρατού, με μερικούς ελαφρά τραυματισμένους. Μία αξιολύπητη αποτυχία της Εταιρείας της Ασπίδας. Για να αποφύγει την ατίμωση, ο Μισίμα αυτοκτονεί με seppuku, σαν σαμουράι. Ο υπαρχηγός του, ο Μορίτα, του κόβει το κεφάλι σύμφωνα με την παράδοση κι έπειτα αυτοκτονεί με τη σειρά του.
Οι Εξομολογήσεις μιας μάσκας, ένα έργο άκρας νεότητας που δεν μπορεί πλέον να διαβαστεί σήμερα παρά στο φως αυτής της εξωφρενικής πορείας, αντιστοιχεί στην προ-παραληρηματική περίοδο του Μισίμα, όταν ήταν ακόμη ο καχεκτικός, φιλάσθενος Μισίμα, που τον θαύμαζαν οι γονείς του για την πρόωρη ιδιοφυΐα του και τον είχαν στα πούπουλα. Η τωρινή εκδοχή αυτού του κειμένου αξίζει όλη την προσοχή μας, επειδή είναι κάτι περισσότερο από επανέκδοση. Το 1972, η πρώτη του γαλλική μετάφραση, από την Renée Villoteau, είχε βασιστεί στην αμερικανική μετάφραση του βιβλίου. Όπως υποθέτω και όλοι οι αναγνώστες εκείνης της εποχής, μου είχε κάνει εντύπωση τότε η σχετική του ωμότητα, ή μάλλον η σκόπιμα προκλητική πλευρά του, η εμμονή στα κάπως πρόστυχα σημεία, εκείνα όπου η εξομολόγηση του νεαρού και λαμπρού μαθητή αναφέρεται όχι τόσο στη μύηση στην ομοφυλοφιλική εμπειρία που παραμένει υπαινικτική, όσο στην ανακάλυψη της ασφυκτικής ομορφιάς ορισμένων από τους συμμαθητές του. Καταρχήν, όσων φέρνουν περισσότερο στη μοιραία φιγούρα του Αγίου Σεβαστιανού τρυπημένου από βέλη - επειδή ο ερωτισμός δεν διαχωρίζεται εδώ από μία προφανή σαδομαζοχιστική τάση - ή τουλάχιστον ταυτίζονται περισσότερο με ορισμένα στερεότυπα του ζωώδους, με τη ρητή προϋπόθεση να μην αλλοιώνονται τα φυσικά τους προσόντα, αλλά αντίθετα να εξυμνούνται από μια πλήρη πνευματική κενότητα.
Ωστόσο, η τωρινή μετάφραση, απευθείας από τα Ιαπωνικά, δεν παράγει καθόλου το ίδιο αποτέλεσμα. Μοιάζει πολύ πιο soft. Βεβαίως, από το 1972 (και ειδικά από το 1949, όταν και κυκλοφόρησε στην Ιαπωνία), έχει κυλήσει τόσο πολύ νερό κάτω από τη γέφυρα των παιδιάστικων και έντιμων ηθών, που ακόμη και ένας Guyotat σε θέματα σεξουαλικότητας δεν προκαλεί πια σκάνδαλο - τόσο το καλύτερο φυσικά. Αλλά, κυρίως, ο πολύ πιο γαλήνιος τρόπος, αναμφίβολα πολύ πιο κοντά στο πρωτότυπο, με τον οποίο η εξαιρετική μεταφράστρια Dominique Palmé αποκαθιστά το χρώμα του κειμένου, μας κάνει πιο ευαίσθητους στην κομψότητά του, στην εκλεπτυσμένη "καλλιτεχνική" του γραφή, και θα μπορούσαμε να πούμε μάλιστα και σε έναν στυλιστικό μανιερισμό που κλίνει περισσότερο προς τον Κοκτώ παρά στον Σαντ.
'Ετσι εξαλείφεται κάπως το ανατρεπτικό ενδιαφέρον του βιβλίου, απολύτως ενταγμένο στη ιαπωνική συγκυρία του τέλους του πολέμου, και της μεγαλύτερης ήττας της ιαπωνικής ιστορίας, που υποχρέωσε το αρχιπέλαγος για δεύτερη φορά - μετά το 1868 και τον Μεϊτζί - να εγκαταλείψει την αιώνια απομόνωσή του και να ανοιχτεί διάπλατα στη δυτική συνεισφορά, και ιδίως στη δημοκρατική της "αναίδεια". Αυτό επιτρέπει στον αναγνώστη να ανακαλύψει ότι το πραγματικό ενδιαφέρον του βιβλίου βρίσκεται πέρα από το coming out ενός αφηγητή του οποίου η λαμπρή δεξιότητα εμφανίζεται κυρίως σε δύο τομείς.
Πρόκειται καταρχάς για μια θαυμάσια έμμεση μελέτη των επιπτώσεων του πολέμου στη ζωή ενός παιδιού και στη συνέχεια ενός εφήβου που βυθίστηκε στην επιθετική ηλιθιότητα του αυτοκρατορικού μιλιταρισμού που αντιπροσώπευσε ο εγκληματίας Χιροχίτο και η κλίκα του, στην κόλαση ενός αγώνα μέχρι θανάτου που τον ξεπερνά. Το 1945, ο Μισίμα ήταν είκοσι ετών. Το Τόκιο κυριολεκτικά συνθλίβεται, ισοπεδώνεται τον τελευταίο χρόνο μιας σύγκρουσης που χρειάστηκε να λήξει με την εξόντωση ενός ολόκληρου λαού. Το βιβλίο δεν ασχολείται άμεσα με τον κατακλυσμό αυτόν, αλλά νιώθουμε, σε κάθε μαθητή και σε κάθε φοιτητή που αναφέρονται εδώ ως μελλοντικοί στρατιώτες, το βάρος μιας ιδεολογίας εφάμιλλης του εθνικού-σοσιαλισμού, αλλά και της πολύ πρόσφατης ταπείνωσης που υπέστη ένα ηττημένο έθνος. Ο φόβος και η οργή που διατρέχουν όλο το κείμενο, έχουν μία εικονική, αλλά και πολύ έντονη υπόσταση.
Ωστόσο, μεγάλη έκπληξη για τον σημερινό αναγνώστη αποτελεί το γεγονός ότι οι Εξομολογήσεις μιας μάσκας περιέχουν μία ιστορία ετεροφυλοφιλικού έρωτα σπάνιας ποιότητας όσον αφορά τη ψυχολογική ανάλυση, και μάλιστα ακόμη πιο πολύ όταν σ' αυτήν δεν κυριαρχεί η στάση του ήρωα, που τον δελεάζει και απωθεί συνάμα η αποκάλυψη της γυναικείας επιθυμίας, αλλά το πρόσωπο της σαγηνευτικής Σονόκο, ένας από τους πλέον μελετημένους και κατανοημένους χαρακτήρες των ιαπωνικών μυθιστορημάτων που παρουσιάζει αυτή τη λογοτεχνία τόσο πλούσια σε εξερευνήσεις της συνείδησης και σε μυστικά ανεκπλήρωτης αγάπης.
Ο Μισίμα δεν πρωτοτύπησε σε αυτά τα θέματα. Συνεχίζει μία μακρά παράδοση, ακολουθώντας τα βήματα τόσο του Τανιζάκι που ταλανίζεται από τον φόβο της γυναικείας δύναμης, όσο και ��ου Καβαμπάτα που χάνει την πίστη του στον έρωτα στο Σμήνος λευκών πουλιών, ένα αριστούργημα που κυκλοφόρησε το 1949, την ίδια χρονιά με τις Εξομολογήσεις μίας μάσκας. Αλλά προαναγγέλλει και τον Μουρακάμι, που περιγράφει τα αδιέξοδα της ρομαντικής σχέσης που θα έπρεπε να ενώνει, ενώ στην πραγματικότητα τόσο συχνά χωρίζει στην Ιαπωνία κάτω από το βάρος της σιωπής, έναν άνδρα και μία γυναίκα. Και καθώς οξύνεται από τη σεξουαλική προτίμηση του αγοριού, το σχεδόν ανυπέρβλητο χάσμα αποτρέπει, με την καταστολή της αποπνικτικής ευγένειας φορτωμένης με κοινωνικές απαγορεύσεις, δύο νεαρά άτομα που τα συντρίβει ο υπόλοιπος κόσμος, να επικοινωνούν, να μιλούν απλά μεταξύ τους, και έτσι να έχουν μία ευκαιρία να σμίξουν μαζί. Πριν από τον Μουρακάμι, ο Μισίμα επιδεικνύει εδώ, απορρίπτοντας τις ψευδαισθήσεις, μία καίρια οξύτητα, ένα τόσο ιαπωνικό, εν τέλει, χαρακτηριστικό.
Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?
7 notes · View notes
kaliarda · 3 months
Text
Tumblr media
ΙΣΟΤΗΤΑ ΣΤΟΝ ΓΑΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΚΝΟΘΕΣΙΑ & ΤΡΑΝΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
Τα τρανς, non binary και gender non-confroming (GNC) μέλη της επιστημονικής ομάδας και της ομάδας συνεργατών του Orlando LGBT+ εκφράζουμε την βαθιά ανησυχία μας για τυχόν ψήφιση του νομοσχεδίου για την ισότητα στο γάμο και την τεκνοθεσία, χωρίς τις απαραίτητες αλλαγές που θα προστατεύουν τα τρανς δικαιώματα.
Όπως έχουμε ήδη αναφέρει στα βασικά μας σχόλια στη διαβούλευση, το σχέδιο νόμου ως έχει, αγνοεί και παραβιάζει κατάφωρα τα δικαιώματα των τρανς ατόμων, μέσα από μια σειρά ελλειμμάτων και αναπάντητων κενών. Ενδεικτικά αναφέρουμε τη μη σαφή συμπερίληψη τρανς ατόμων στις διαδικασίες της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής και της παρένθετης κύησης, την μη διόρθωση των στοιχείων του τρανς γονέα στη ληξιαρχική πράξη του τέκνου, την μη αλλαγή του “τεκμηρίου μητρότητας” σε περίπτωση κυοφορίας και τοκετού ενός τρανς άνδρα, κ.α.
Τα ελλείμματα αυτά συντηρούν υπάρχοντες, και δημιουργούν νέους, αποκλεισμούς και διακρίσεις με βάση την ταυτότητα φύλου των ατόμων, ενισχύοντας επίσης αντιεπιστημονικά επιχειρήματα γύρω από την γονεϊκότητα. Υπενθυμίζουμε ότι οι διακρίσεις και η αποκλεισμοί είναι ο νούμερο ένα παράγοντας επικινδυνότητας για την ψυχική υγεία και την ευζωία των ΛΟΑΤΚΙ+ και ειδικότερα τρανς ατόμων, και ο τρόπος που αυτά κανονικοποιούνται μέσω της νομοθεσίας είναι ένας παραπάνω παράγοντας επιβάρυνσης για όλα τα τρανς άτομα.
Για να μπορούμε να μιλάμε για πραγματική ισότητα στο γάμο και τη γονεϊκότητα, σε όλες της τις μορφές, είναι απαραίτητο το νομοσχέδιο να λαμβάνει υπόψιν του τα δικαιώματα των τρανς ατόμων και των παιδιών τους αναγνωρίζοντας και προστατεύοντας τη νομική σχέση των τρανς γονέων με τα παιδιά τους, αλλά και την πρόσβαση σε διαδικασίες υποβοηθούμενης αναπαραγωγής/παρένθετης κύησης χωρίς αποκλεισμούς λόγω ταυτότητας φύλου.
Ως Orlando LGBT+ έχουμε καταθέσει αναλυτικά προτάσεις αλλαγής και βελτίωσης του νομοσχεδίου και αναφορικά με τη διασφάλιση των δικαιωμάτων των τρανς ατόμων, και ταυτόχρονα στηρίζουμε και όλες τις προτάσεις που κατατέθηκαν εκ μέρους του Σωματείου Υποστήριξης Διεμφυλικών.
17 notes · View notes
romios-gr · 3 months
Text
Tumblr media
Ο φθόνος είναι το τρίτο και αρκετά συνηθισμένο στα παιδιά ελάττωμα, που για το ξερίζωμά του οι γονείς πρέπει να δείξουν έγκαιρα μεγάλο ενδιαφέρον και ζήλο. Για το φθονερό άνθρωπο είναι ανυπόφορη η ευτυχία του άλλου. Ξεσκίζεται η καρδιά του από θλίψη, όταν ο συνάνθρωπός του είναι ευτυχισμένος, ενώ νιώθει χαρά και ικανοποίηση όταν εκείνος δοκιμάζεται και υποφέρει. Εύχομαι, αγαπητοί, ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/pente-kanones-gia-na-min-anaptychthei-stis-kardies-ton-paidion-i-zileia-kai-o-fthonos/
0 notes
astratv · 1 year
Text
Λάρισα: Ενδιαφέρουσα ημερίδα για την εξάρτηση των παιδιών από το διαδίκτυο στη μετά covid εποχή και πως μπορεί να αντιμετωπιστεί (φώτο
Ενδιαφέρουσα ημερίδα για ένα ζήτημα που αποτελεί μάστιγα τη σύγχρονη εποχή και δεν είναι άλλο από την εξάρτηση των νέων παιδιών από το διαδίκτυο και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Τρίτης στο Αμφιθέατρο Κατσίγρα της Ιατρικής Σχολής στην Πλατεία Ταχυδρομείου. Η ημερίδα διοργανώθηκε από την Ψυχιατρική Κλινική του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας σε συνεργασία με την Περιφερειακή…
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
thenewsmag · 2 years
Text
Νέα Ζηλανδία: Ταυτοποιήθηκαν τα λείψανα των δύο παιδιών που βρέθηκαν σε βαλίτσες
Νέα Ζηλανδία: Ταυτοποιήθηκαν τα λείψανα των δύο παιδιών που βρέθηκαν σε βαλίτσες
Η αστυνομία στη Νέα Ζηλανδία ταυτοποίησε τα λείψανα δύο παιδιών τα οποία εντοπίστηκαν σε δύο βαλίτσες που πωλήθηκαν σε πλειστηριασμό, ωστόσο ότι δεν δημοσιοποιηθούν έπειτα από αίτημα της οικογένειάς τους. Οι αρχές αποφάσισαν να μην δώσουν στη δημοσιότητα καμία πληροφορία που θα μπορούσε να οδηγήσει στην αποκάλυψη της ταυτότητας των δύο παιδιών, εξήγησε ο επιθεωρητής Τοφιλάου Φααμανούια…
View On WordPress
0 notes
asmalltowngirl · 2 months
Text
Ένα χρόνο πριν έγινε η τραγωδία στα Τέμπη. Ένα χρόνο αργότερα και η δικαιοσύνη δεν έχει αποδοθεί ακόμη.
Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα αισθάνονται οι γονείς εκείνων των παιδιών, οι συγγενείς εκείνων των ατόμων που χάθηκαν αδίκως στο τραγικό αυτό δυστύχημα. Δεν μπορώ καν να αντιληφθώ την κατάσταση που βρίσκονται ψυχικά. 
Οι άνθρωποι αυτοί αξίζουν τον σεβασμό και την δικαιοσύνη που χρειάζονται για να βρουν ηρεμία. Αυτή τη στιγμή δεν έχουν καν την δυνατότητα να θρηνήσουν τα παιδιά αυτά με τους δικούς τους ρυθμούς. Αντιθέτως πρέπει να έρχονται αντιμέτωποι με όσους τους λένε ότι δεν μπορούν να βγάλουν άκρη με την κατάσταση ενώ ταυτόχρονα προσπαθούν να καλύψουν τα στοιχεία του εγκλήματος.
Εμεις δεν ξεχνάμε.
ΕΦΤΑΣΕΣ;
9 notes · View notes
hamer777 · 4 months
Text
Βλέποντας για πολλοστή φορά το χριστουγεννιατικο επεισόδιο του 2ου κύκλου του Πάρα πέντε εκεί που όλοι μιλάνε για τα αγαπημένα τους Χριστούγεννα ή Αγγέλα λέει ότι τα αγαπημένα της ήταν όταν πήγαν στην αδελφή της μαμάς της στην Ξάνθη. Εκεί όλοι την κανακευαν και της έκαναν όλα τα χατίρια, ήταν η αρχηγός των παιδιών. Επίσης πριν αναφέρει ότι η μαμά της συνέχεια άκουγε ράδιο όταν ήταν μόνο οι δυο τους
Ακόμα τα Χριστούγεννα του 91 ήταν τα πρώτα που πέρασε χωρίς τον μπαμπά της, ο οποίος την φρόντιζε, έπαιζε μαζί της, διάβαζε μαζί της( όπως είδαμε στην φωτογραφία στο πορτοφόλι της στο 2ο επεισόδιο) και ουσιαστικά ήταν ο μόνος γονιός που είχε.
Άρα μήπως τα αγαπημένα Χριστούγεννα της Αγγέλας ήταν του 91;
Και όλοι οι γονείς την κανακευαν γιατί τι άλλο να κάνεις σε ένα δεκάχρονο ορφανό, όλα τα παιδιά την άκουγαν και δεν την κορόιδευαν γιατί έτσι τους είχαν πει οι γονείς τους, η μάνα της αποφάσισε να πάει στην αδελφή της για να μπορεί να την παρηγορήσει η αδελφή της και να μην περάσει μόνη της τα πρώτα Χριστούγεννα χωρίς τον άντρα της και τέλος άκουγε συνέχεια ράδιο γιατί περίμενε εναγωνίως για επιζώντες από το αεροπορικό δυστύχημα;
Δηλαδή σε αντίθεση με τους άλλους τα αγαπημένα της Χριστούγεννα ήταν φαινομενικά τα χειρότερα, χωρίς τον μπαμπά της, με μια μάνα αδιάφορη προς την κόρη της.
11 notes · View notes
eccedentesiastmusician · 11 months
Text
Tumblr media
Παντού την είδα. Να κρατάει ένα ποτήρι και να κοιτάζει στο κενό.
Ν’ ακούει δίσκους ξαπλωμένη χάμου.
Να περπατάει στο δρόμο με φαρδιά παντελόνια και μια παλιά γκαμπαρντίνα.
Μπρος από τις βιτρίνες των παιδιών.
Πιο θλιμμένη τότε.
Και στις δισκοθήκες, πιο νευρική, να τρώει τα νύχια της.
Καπνίζει αμέτρητα τσιγάρα.
Είναι χλωμή κι ωραία.
Μ’ αν της μιλάς ούτε που ακούει καθόλου.
Σαν να γίνεται κάτι αλλού που μόνο αυτή τ’ ακούει, και τρομάζει.
Κρατάει το χέρι σου σφιχτά, δακρύζει, αλλά δεν είναι εκεί.
Δεν την έπιασα ποτέ και δεν της πήρα τίποτα.
Οδυσσέας Ελύτης - Μαρία Νεφέλη
(απόσπασμα)
30 notes · View notes