#μόνο αυτές θα μας μείνουν

[chloeseyeliner]

θα σκάσω αν δεν το πω, οπότε... μια απογευματινή δήλωση:

στην Ελλάδα γενικά η πολιτική είναι του κάρου και του αλόγου σε όλους τους τομείς!!!!!

#μη βάζετε το κάρο λέει μπροστά από το άλογο (χελπ) #ντάξει αγάπη #απλά θα αγχώνεται ο κόσμος για τα αόρατα παιδιά του #θα πεθαίνουμε στα μ.μ.μ. #θα αγνοούμε την πείνα και την εξαθλίωση εντός και εκτός #θα σκοτωνόμαστε επειδή μας αγαπούσαν κύριε πρόεδρε #θα πάσχουμε από έλλειψη πρόληψης και συστήματος υγείας και υποδομών για την αναπηρία #και όλα καλά όλα ανθηρά που έλεγε και κάποιος που πραγματικά δε θυμάμαι τη σήμερον ημέρα #χαλαρά ζαργάνε μου μην αγχώνεσαι #μην πάθουμε κάτι #δεν το ταγκάρω με τίποτα 'γνωστό' αυτό γιατί πες ότι το βλέπει κανέν@... αντίθετος σε ό/τι λέω δεν έχω όρεξη #και γαμώ τις αλλαγές η Ελλάδα 2.0 #ελπίδα κινητοποίηση και συλλογικότητα #μόνο αυτές θα μας μείνουν

[erwteumenh-me-thn-psyxh-sou]

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2022, 12:19

12:17 η ώρα που σε άφησα και έφυγες. Χρειάζομαι λίγα λεπτά χρόνο να ηρεμήσω πριν γυρίσω σπίτι και κάθομαι στο πάρκο, όπου πριν λίγο με φιλούσες.

Οι στιγμές από το χθεσινό βράδυ και το πρωί σήμερα θα μείνουν για πάντα στο μυαλό μου. Σε ευχαριστώ πολύ για τις 3, σχεδόν 4, μέρες χαράς και ευτυχίας που μου χάρισες. Μακάρι να είχαν πάει τα πράγματα πολύ καλύτερα μεταξύ μας, όμως δεν ήταν και τόσο άσχημα όσο νόμιζες, έτσι θέλω να πιστεύω δηλαδή. Μου είπες ότι θες να με δεις ξανά αλλά πότε; Δεν μας είναι εύκολο αυτό, η απόσταση τα κάνει όλα πολύ δύσκολα. Μπορούμε να το προσπαθήσουμε όμως και όπου μας βγάλει.

Σου είχα πει πολλές φορές πριν έρθεις ότι θέλω να μου αφήσεις σημάδια. Δεν ήσουν σύμφωνος με αυτό, το έκανες εν τέλει και το ένα οδήγησε στο άλλο. Να δω τι θα πω στη μάνα μου χαχαχα. Είσαι ο πρώτος με τον οποίο μοιράστηκα με τέτοιο τρόπο το σώμα μου. Δεν νιώθω τόσο άνετα που το λέω δημόσια αλλά μιας και είναι ανώνυμα είναι λίγο καλύτερα. Μόνο εγώ και πλέον και εσύ γνωρίζουμε ποια γράφει αυτά τα κείμενα και σε ποιον απευθύνονται. Πριν φύγουμε από το ξενοδοχείο σου έδωσα ένα γράμμα, 6 σελίδες αν θυμάμαι καλά, θα μπορούσα να σου γράψω και βιβλίο. Στο τέλος σου γράφω για αυτή την σελίδα και ελπίζω να μου κάνεις την χάρη κάποια στιγμή να τα διαβάσεις όλα όσα έχω γράψει και να τσεκάρεις τακτικά για νέα κείμενα.

Θέλω λίγες μέρες χρόνο να συνειδητοποιήσω τι πέρασα αυτές τις μέρες μαζί σου. Θα γυρίσω σπίτι τώρα, πρέπει να κάνω μπάνιο και χρειάζομαι έναν καλό ύπνο και ξεκούραση. Σε ευχαριστώ, να προσέχεις και ελπίζω να σε δω ξανά πολύ σύντομα. Μου λείπεις ήδη, δεν αντέχω άλλο μακριά σου.

#greek tumblr #greek posts #greek texts #greek quotes #greek blog #greek #ελληνικα #ελληνικα κειμενα #ελληνικο ποστ #ελληνικο tumblr #ερωτας #αγαπη #απωθημένο #μου λειπεις #σε θελω #σε περιμενω #σε σκεφτομαι #συγγνώμη #γυρνα πισω #γκρικ τεξτ #γκρικ ποστ #γρεεεκ #γρεεκ τεξτ

[alexpolisonline]

[nekri-prigipissa13]

Κεφάλαιο 3

Πάλι νυχτώνει και έχω μια φευγαλαία ελπίδα πως η αγάπη μετά τον θάνατο δεν τελειώνει... Φοβάμαι τις νύχτες. Είναι οξύμωρο αν φανταστείς ότι αγαπάω το σκοτάδι. Τις νύχτες όμως, τις φοβάμαι. Για να είμαι ειλικρινής, φοβάμαι τον ύπνο. Και όχι τον ύπνο αυτόν καθ’ αυτόν, αλλά τα όνειρα που βλέπω τα βράδια. Το ίδιο έγινε και χθες βράδυ, που μεταμφιέστηκε σε σκιά και ήρθε να με επιστευτεί στα όνειρά μου. Δεν θυμάμαι καλά τι έγινε, ούτε πώς πήρε τέτοια τροπή το όνειρο μου. Θυμάμαι μονάχα εμένα να προσπαθώ να αγκαλιάσω τον Λέων και εκείνος να τραβιέται μακρυά μου πρωτού μπορέσω καν να τον αγγίξω. Ξύπνησα το πρωί με ένα βάρος στο στήθος. Γνωρίζω πως δεν θα τον ξαναδώ αλλά το γεγονός ότι αρνήθηκε έστω να τον αγγίξω μου δημιουργεί ένα συναίσθημα που δεν μπορώ να διαχειρηστώ. Δεν υπάρχει πια επιστροφή με εμάς. Κυρίως τώρα που όλοι πιστεύουν πως είμαι νεκρή. Είναι στιγμές που θέλω απλά να τα ξεχάσω όλα και να τον περιμένω να γυρίσει πίσω. Και μόλις γυρίσει, αν με συγχωρέσει που τον άφησα και έφυγα, να τα ξεχάσουμε όλα και να είμαστε και πάλι μαζί και ευτυχισμένοι. Αυτό όμως είναι αδύνατο. Η κατάσταση την δεδομένη χρονική στιγμή λειτουργεί αποτρεπτικά προς τις σκέψεις μου. Είμαι σίγουρη πως η κατάληξη θα είναι η ίδια. Λένε πως ό,τι συμβεί μία φορά, θα γίνει ξανά. Έτσι, κρατάω την επιφύλαξη μου και μου υπενθυμίζω ότι το αίσθημα που νιώθω τώρα είναι παροδικό. Ο πόνος φεύγει, δεν μένει για πάντα στάσιμος στην καρδιά μας. Τα συναισθήματα και οι αναμνήσεις επίσης, ξεθωριάζουν μέχρι να μείνουν μονάχα οι πιο σημαντικές στιγμές χαραγμένες στο μυαλό μας, σαν μια γλυκιά ανάμνηση. Τα μεγάλα συναισθήματα, όπως τον έρωτα και πόσο μάλλον την αγάπη, δύσκολα τα ξεπερνάς. Ίσως η αγάπη να μην τελειώνει μετά από τον θάνατο. Ίσως να συνεχίζουμε να αγαπάμε κάποιον και μετά τον θάνατο, σε κάποια άλλη ίσως ζωή. Μπορεί να ξεχνάμε προσωρινά αυτά που νιώθουμε, μπορεί και να μην τα ξεχνάμε ποτέ. Μπορεί απλώς να τα καταπιέζουμε τόσο που στο τέλος σταματάμε να τα σκεφτόμαστε.

Ή μπορεί αυτές οι σκέψεις να είναι απλά σκέψεις παρηγοριάς. Να είναι ο αμυντικός μηχανισμός μου που με εμποδίζει να δω την αλήθεια αφιλτράριστη, γιατί γνωρίζω πως η αλήθεια πονάει. Ίσως όμως και να έφτασε ο καιρός να σβήσω τον μηχανισμό αυτόν. Μονάχα όταν αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα με την βαρύτητα που το διέπει μπορούμε και να το λύσουμε. Όσο βρίσκουμε παρηγοριά πίσω από λέξεις και σκέψεις που περιλούζουν το πρόβλημα με χαρούμενα χρώματα, τόσο αυτό θα μας ακολουθεί σαν την σκιά μας. Νομίζω πως έφτασε ο καιρός να λύσω το σχοινί που κρατά δεμένο το παρελθόν μου πάνω μου. Να συνειδητοποιήσω τις πράξεις μου και να αποδεχτώ τις συνέπειές τους. Πρέπει να μάθω να ζω στην νέα αυτή ζωή. Γιατί όσο ο χρόνος περνά, ο κόσμος αλλάζει, εξελίσσεται. Εγώ από την άλλη όμως, μένω στάσιμη, ακίνητη, αμετάβλητη. Ο δρόμος προς την ευτυχία και την αγάπη του εαυτού μας, είναι στρωμένος με αγκάθια και μόνο οι τολμηροί που αποζητούν την βελτίωση είναι διατεθειμένοι να τον βαδίσουν. Εξάλλου, αν δεν προσπαθήσεις, πώς θα είσαι περίφανος για το αποτέλεσμα; Πώς θα νιώσεις την ευτυχία της επίτευξης του στόχου αν δεν έχεις γνωρίσει πρώτα την κούραση και την δυστυχία; Και όπως λένε “Γιατί, όταν έχεις πιάσει πάτο, μόνο ένας δρόμος σου μένει. Προς τα πάνω”. Ας αφαιθώ και ας χάσω. Μόνο καλύτερα μπορούν να γίνουν τα πράγματα πλέον. Και αυτό.. είναι νόμος. 

~Nekri-prigipissa13

@solmeister13

#solmeister #solmeister13 #xartino vasileio #sxisma

[3ftihia]

Flashback στα καλοκαίρια που περιμέναμε πως και πως να έρθει η ώρα που θα μας άφηναν οι γονείς μας να πάμε να παίξουμε στην πλατεία με τους φίλους μας.

Flashback στα καλοκαίρια που έπρεπε να γυρνάμε σπίτι με το που άναβαν τα φώτα, και εμείς, επειδή δεν θέλαμε να σταματήσουμε το παιχνίδι, παρακαλουσαμε τους γονείς μας να κάτσουμε έστω και πέντε λεπτά παραπάνω.

Flashback στα καλοκαίρια που παίζαμε καθημερινά κρυφτό όλα τα παιδιά, όλων των ηλικιών,  μαζί. Παιδιά δημοτικού μέχρι και παιδιά λυκείου.

Flashback στα καλοκαίρια που μετά από ώρες παιχνιδιού, όσο κουρασμένα κι αν ήμασταν, πηγαίναμε βόλτες στο χωριό.

Flashback στα καλοκαίρια που η μονη μας ανησυχία ήταν αν η κρυψώνα μας στο κρυφτό ήταν καλή, και όχι το σχολείο ή η ζωή.

Πολλά καλοκαίρια γεμάτα παιχνίδι, γεμάτα στιγμές και αναμνήσεις.

Πολλά καλοκαίρια γεμάτα γέλιο και χαρά.

Τέτοια καλοκαίρια πλέον υπάρχουν μόνο στην ανάμνηση και σαν flashbacks. Πλέον, είμαστε κολλημένοι σε μια οθόνη. Διότι πλέον, νιώθουμε πιο άνετα και ασφαλείς μέσα στην οθόνη.

Γίναμε άτομα κομπλεξικά, άτομα που οι μόνες αφορμές που βρίσκουν για να μαζευτούν όλοι μαζί είναι είτε το κουτσομπολιό είτε το αλκοόλ.

Βγαίνουμε παρέες και καταγράφουμε στιγμές στα κινητά μας με βίντεο και φωτογραφίες και ελπίζουμε να μείνουν για πάντα οι δε στιγμές.

Στην πραγματικότητα όμως αυτές είναι οι στιγμές που θα τις θυμάσαι και δεν θα νιώθεις τίποτα. Λόγω της οθόνης; Ίσως, επειδή τα καλά flashbacks είναι αυτά που δεν τα πιάνουν οι κάμερες και τα κινητά. Είναι αυτά που σε βάζουν να σκέφτεσαι πράγματα που έγιναν χρόνια ή και δεκαετίες πίσω και μετά σε κάνουν να νιώθεις μια τεράστια νοσταλγία.

#καλοκαίρι #ελληνικο ταμπλρ #αναμνήσεις #ερως #greek posts #summer #ελλαδα

[thewriterwannabe]

Γιατί οι άνθρωποι, δεν ανήκουν σε ανθρώπους 🦋

Σου ειπα, και πήρα το βλέμμα μου από πάνω σου, το δάνεισα στον ουρανό. «Α ναι;» Μου απάντησες σαν να παραπονιέσαι και άναψες τσιγάρο. Μάλλον, δεν κατάλαβες ποτέ τι εννοώ. Μάλλον, δεν θα καταλάβεις ποτέ. Βιάστηκες, να πιστέψεις πως είχε ταβάνι όλο αυτό που ένιωθα για σένα, και μάλιστα χαμηλό. Βιάστηκες, να κατηγορήσεις τον εαυτό σου, για το πως γινεται να ένιωθα μόνη μου ενώ ήμουν μαζί σου. Κ όμως, απλά προσπαθούσα να σου εξηγήσω το μέσα μου, που τόσο περίπλοκο φαινόταν προς τους έξω. Μεγαλώνοντας, έμαθα, πως ο μόνος που έχουμε, ο μόνος που πρέπει να στηριχτούμε καμια φορά είναι ο εαυτός μας. Μην με κατηγορείς που σχεδόν έπαψα να πιστεύω στους ανθρώπους. Είδα παιδικούς μου φίλους να φεύγουν, είδα να χάνω ανθρώπους, να ερωτεύομαι, να γοητεύομαι και να απογοητεύομαι, να αγαπώ πολύ ανθρώπους που έφυγαν και να ψάχνω εκείνους που υπόσχονταν να μείνουν. Και, ψυχή μου, είδα πολλές φορές εμένα να «ανήκω» σε ανθρώπους. Ομορφο συναίσθημα. Στην αρχή. Γεννηθήκαμε για να βρούμε το άλλο μας μισό, έτσι δεν λένε; Και δεν θα σου πω το κλισέ, ότι εγώ γεννήθηκα ολόκληρη. Κάθε άλλο. Ένιωσα να βρίσκω το άλλο μου μισό παραπάνω από μια φορές. Κ όταν καμία φορά έφευγε, στεναχωριόμουν αλλά σκεφτόμουν ότι ίσως τελικά να μην είναι μόνο ένα. Σημασία έχει, να αγαπάμε τους ανθρώπους μας για αυτό που είναι, και όχι για τους τίτλους που τους βάλαμε. Σημασία έχει, να έχουμε δίπλα μας όποιον θέλει να είναι, και όχι όποιον θέλουμε εμείς. Ή έστω αυτά τα δυο να συμβαδίζουν. Μην αναγκάζεις τους ανθρώπους. Μεγάλη λέξη λοιπόν το «ανήκω» . Γιατί οι άνθρωποι, γινόμαστε αχάριστοι. Μην ζητάς από κανέναν, να κάνει για σένα όσα δεν κάνεις εσύ για τον εαυτό σου. Και κυρίως ψυχή μου, μη βασίζεις εσένα, στον καθένα. Οι άνθρωποι φεύγουν, όπως έφυγα και εγώ. Να θυμάσαι, πως πάντα οι στιγμές θα μετράνε. Να έχεις πολλές, λοιπόν. Από αυτές που θυμάσαι κ γελάς. Μην ζητιανεύεις όμως την αγάπη κανενός, όταν βλέπεις πως δεν θέλει, ή δεν έχει να στη δώσει. Μην κατηγορήσεις ποτέ τους ανθρώπους που δεν σε αγάπησαν αρκετά. Μην μετράς την αγά��η τους. Μάλλον δεν είδαν σε σένα, αυτό που είδες σε αυτούς. Όταν καταλάβεις, πόσο σπουδαίο είναι, να δίνεις την αγάπη σου χωρίς να περιμένεις κάτι πίσω, θα πάψεις να περιμένεις πολλά από τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι, έρχονται και φεύγουν. Οι άνθρωποι, δεν ανήκουν σε ανθρώπους🦋

#greek posts #greek quotes #quote #greek #ελληνικά #ελληνικο κουοτ #ελληνικα κειμενα #ellhnika #γρεεκ κουοτς #γρεεκζ #εγω και εσυ #εσυ #ανθρωποι #writerwannabe #writer wannabe #συγγραφή #κειμενο #ανθρωπινες σχεσεις

[alatismeni-theitsa]

Έχουμε όμως ένα θέμα σαν χώρα όσων αφορά τους ΛΑΘΡΟμεταναστες. Από τη μια θα σε πουν ρατσιστή γιατί δεν σέβεσαι τα ανθρώπινα δικαιώματα τους και δεν είναι κακό να μείνουν μόνιμα στην Ελλάδα. Ναι αλλά από την άλλη γίνονται τόσα εγκλήματα, φοβάσαι να κυκλοφορήσεις αλλά αν κάνεις παράπονα μπορούν να σου κάνουν μυνηση, και επίσης φανατικά υποστηρίζουν να χτίσουν τζάμια να διασώσουν τη θρησκεία τους και σε πιέζουν να το ανεχτείς .. αλλά αν εμείς σαν Ελλάδα κάναμε το ίδιο στις χώρες τους...ας πούμε δεν θα τους αρεσε.

Πιστεύω ότι καταλαβαίνεις τη διαφορά μεταξύ του "λαθρομετανάστη" και του "πρόσφυγα", και τώρα μιλάς περισσότερο για τους λαθρομετανάστες που δεν έχουνε φύγει από τη χώρα τους ζητώντας άσυλο επειδή κινδυνεύουν.

Σίγουρα θέλεις να στηρίξεις τους ανθρώπους που το έχουν ανάγκη αλλά ανάμεσα σε αυτές τις ομάδες έρχονται και άτομα τα οποία είναι φανατικά και δεν διστάζουν να κάνω κακό σε ανθρώπους. Και όντως έχω ακούσει άσχημα περιστατικά που κάποιοι λαθρομετανάστες και πρόσφυγες έχουν κάνει σε περιοχές.

Μιλώντας με τη λογική είναι αδύνατο να είναι όλοι οι λαθρομετανάστες και οι πρόσφυγες έτσι, αλλά είναι καλό να υπάρξει κάποιος έλεγχος για τέτοια άτομα, κάτι το οποίο είναι δύσκολο να γίνει με τη μεγάλη εισροή των ατόμων σε εβδομαδιαία βάση. Δυστυχώς ο εγκληματίας δε θα πειράξει μόνο τους ντόπιους αλλά και άλλους πρόσφυγες.

Δεν υπάρχει πρόβλημα στην Ελλάδα να υπάρχουν πολλαπλές εκκλησίες για διάφορες θρησκείες. Ήδη υπάρχουν τζαμιά στην Ελλάδα και αν έρθουν περισσότεροι μουσουλμάνοι λογικό είναι να υπάρξουν κι άλλα. Το γεγονός ότι κάποιες χώρες της Μέσης Ανατολής δεν είναι το ίδιο ανεκτικές με τους Χριστιανούς δεν σημαίνει ότι αυτό πρέπει να είναι παράδειγμα προς μίμηση για εμάς. Τώρα Ααααν προκύψουν κάποια κοινωνικά προβλήματα με άτομα από τη Μέση Ανατολή που θα θέλουν να μειώσουν τις ελευθερίες των Ελλήνων, αυτό θα το λύσουμε στη συνέχεια.

Όμως για να είμαι ειλικρινής μέχρι στιγμής δεν έχω γνωρίσει ούτε εναν μουσουλμάνο μετανάστη στην Ελλάδα που να θέλει να επιβάλλει τη θρησκεία του και τον τρόπο ζωής του στους ντόπιους. Έχουμε και την τάση να σκεφτόμαστε με "Εθνη" και όχι με ανθρώπους, αλλά αυτοί οι άνθρωποι για να έχουν έρθει στην Ελλάδα δεν έχουν προφανώς πρόβλημα με τις εκκλησίες μας. Ξέρω ότι είναι λίγο κλισέ να το πω, αλλά πραγματικά είναι άνθρωποι σαν κι εμάς και η πλειοψηφία τους θέλει αγάπη και ειρήνη. Και να προσθέσω ότι αυτό το λεω σαν άτομο που γνωρίζει μουσουλμάνους στην Ελλάδα, και δεν το λέω απλά επειδή μου το έχουνε πει ή επειδή είμαι σε φάση "peace and love guuuuyyzz"

#answered

[itsokeybabe]

"Γιατί δεν είμαι φεμινίστρια;" ;;

Εχθές παρακολούθησα το βίντεο της youtuber Agathi Christiana: "Γιατί δεν είμαι φεμινίστρια;" και με λύπη διαπίστωσα πόσο αληθής είναι η φράση "Η ημιμάθεια είναι χειρότερη της αμάθειας".

Η Αγαθή είναι μια νέα σε ηλικία youtuber η οποία μιλάει για θέματα κοινωνικά, πολιτικά και ιστορικά. Φαίνεται πως είναι μια δυναμική και μορφωμένη κοπέλα όμως κάπου εδώ θα ήθελα να τονίσω πως το πλούσιο λεξιλόγιο, ο ήρεμος και δομιμένος λόγος δεν αποτελούν επιχείρημα.

Στο βίντεο της μας αναλύει τους 10 λόγους για τους οποίους δεν υποστηρίζει το φεμινιστικό κίνημα. Ας τα πάρουμε όμως με την σειρά.

1. "Δεν είμαι θύμα" Χαρακτηριστικά είπε πως δεν της αρέσει να θυματοποιείται. Όμως ο φεμινισμός δεν προσπάθησε και δεν προσπαθεί να θυματοποιήσει τις γυναίκες. Ίσα ίσα προσπαθεί να δείξει πως οι γυναίκες δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται σαν θύματα. Σαν αδύναμα και χαζά όντα που δεν μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Πιστεύω είναι ξεκάθαρο ότι η διεκδίκηση των δικαιωμάτων των γυναικών στην κοινωνία, την πολιτική, την οικογένεια κλπ δεν είναι θυματοποίηση του γυναικείου φύλου.

"Αν είμαστε ίσοι εκ φύσεως όπως ο φεμινισμός υποστηρίζει τότε εν έτει 2020 γιατί υπάρχει ακόμη η ανάγκη να μαχόμαστε για περισσότερα προνόμια γιατί δεν μιλάμε για δικαιώματα πλέον καθώς τα περισσότερα αν όχι όλα τα δικαιώματα γυναικών και ανδρών είναι ίσα πολλές φορές μάλιστα οι γυναίκες έχουν περισσότερα δικαιώματα απ'τους άνδρες (...) τότε πραγματικά νομίζω ότι όλο αυτό το θέμα και όλη η ενέργεια που συσσωρεύουν οι φεμινίστριες στην γκρίνια και στην μάχη τη σημερινή εποχή θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν δημιουργικά και να δυναμώσουν τις γυναίκες στην πράξη"

Υπάρχει ακόμη η ανάγκη να μαχόμαστε για τα δικαιώματα των γυναικών καθώς η ισοτιμία των δύο φύλων "ακυρώθηκε" μέσω της πατριαρχείας. Αυτό είναι το κίνημα του φεμινισμού: να σβήσει τα στερεότυπα που η πατριαρχεία γέννησε και να αποδείξει πως είμαστε ισότιμοι. Δεν μιλάμε πλέον για δικαιώματα αλλά για προνόμια; Στις περισσότερες χώρες ίσως. Αλλά η χώρα που ζούμε δεν είναι όλος ο κόσμος. Όχι δεν έχουν όλες οι γυναίκες ίδια δικαιώματα με τους άνδρες σε όλον τον κόσμο. Ξεχνάει η Αγαθή ή μάλλον δεν γνωρίζει πως στην Σαουδική Αραβία αν μία γυναίκα την πρώτη νύχτα του γάμου της που θα κάνει σεξ δεν ματώσει θα θεωρηθεί πόρνη (χωρίς να λαμβάνεται υπόψιν το γεγονός ότι 1 στις 2 γυναίκες αιμορραγούν την πρώτη τους φορά). Και αφού θα θεωρηθεί πόρνη ο άντρας της έχει το δικαίωμα να της αφαιρέσει τα γεννητικά όργανα. Αλλά ναι.. ξέχασα πως είναι προνόμιο το να κρατήσω την μήτρα μου.. Γκρίνια; Γκρίνια το να μπορέσω να ψηφίσω; Να μπορέσω να δουλέψω; Να μπορέσω να περπατήσω μόνη μου με ασφάλεια; Να μπορέσω να ζήσω;

2. "Αγαπώ την οικογένεια" "Όχι φίλες και φίλοι οι φεμινίστριες δεν αγαπούν την οικογένεια (...) δημιουργούν ενοχικό σύνδρομο στις γυναίκες ή στις μητέρες που επιλέγουν να κάνουν οικογένεια αντί για καριέρα και αυτο το θεωρώ πάρα πολυ μισογύνικο. (...) Θεωρώ πως οι γυναίκες που επιλέγουν να μείνουν στο σπίτι είναι πάρα πολύ έξυπνες."

Ο φεμινισμός δεν είναι αντίθετος στην οικογένεια, είναι αντίθετος στο να είναι η μόνη σου επιλογή. Είναι αντίθετος στο να μην έχεις το δικαίωμα να επιλέξεις κάτι άλλο εκτός από την οικογένεια ή κάτι παράλληλα με την οικογένεια και πάλεψε γι'αυτό. Ενοχικό σύνδρομο στις γυναίκες που επιλέγουν να κάνουν οικογένεια αντί για καριέρα δημιουργούν οι feminazi, όχι οι φεμινίστριες. Οι γυναίκες που επιλέγουν να μείνουν σπίτι είναι πάρα πολύ έξυπνες, δηλαδή μια γυναίκα που διαλέγει μόνο την καριέρα είναι ανόητη; Αυτό δεν είναι μισογύνικο; "Ξέρεις τι σημαίνει να μείνει μια γυναίκα στο σπίτι; Σημαίνει να γεννήσει παιδιά"

Δηλαδή μία γυναίκα που εργάζεται δεν μπορεί να γεννήσει παιδιά; "Η γυναίκα αυτή δεν είναι καταπιεσμένη, η γυναίκα αυτή ειναι ηρωίδα"

Σαφώς. Όταν όμως ΕΠΙΛΈΓΕΙ να ασχοληθεί αποκλειστικά με τα οικειακά. Όταν της επιβάλλεται από την κοινωνία, την οικογένεια ή τον σύντροφό της είναι καταπιεσμένη.

3. "Είμαι κατά των εκτρώσεων" "Ο φεμινισμός απ' την φύση του ήταν υπέρ των εκτρώσεων ή τελοσπάντων υπέρ του δικαιώματος της επιλογής της έκτρωσης" Αυτό το "τελοσπάντων" όμως δεν είναι και τόσο τελοσπάντων καθώς ο φεμινισμός δεν υποστηρίζει τις εκτρώσεις αλλά το δικαίωμα της επιλογής του να κάνεις έκτρωση. Διότι πριν το φεμινιστικό κίνημα αν πχ μια 12χρονη βιαζόταν και έμενε έγκυος δεν ��πορούσε να κάνει τίποτα παρά μόνο να μεγαλώσει το παιδί ενός άρρωστου.

4. "Δεν επαινώ τα ανθυγιεινά πρότυπα ομορφιάς" Ο φεμινισμός δεν επαινεί τα ανθυγιεινά πρότυπα ομρφιάς αλλά την αποδοχή της γυναίκας είτε μοιάζει είτε όχι με τα εκάστοτε πρότυπα που η μόδα προβάλλει. "Όταν μιλάμε για σημεία αηδιαστικών σωματικών προτύπων πρέπει να παρέμβουμε" Εδώ αναφέρεται σε ΝΟΣΉΜΑΤΑ όπως η παχυσαρκεία ή η ανορεξία. Οι καταστάσεις αυτές δεν ελέγχονται από κάποιον όταν του συμβαίνουν. Δεν επιλέγει κανείς να είναι παχύσαρκος ή ανορεξικός και όταν είναι κάτι από αυτά κάνει αγώνα για να το ξεπεράσει. Το να λες έναν άνθρωπο αηδιαστικό λόγω μιας ασθένειας δεν έχει λογική και το μόνο που καταφέρνεις είναι να οδηγήσεις έναν άνθρωπο στην χαμηλή αυτοεκτίμηση και γιατί όχι και την κατάθλιψη...

"Η προβολή της αξύριστης γυναίκας ως ένα δείγμα καταπάτησης της πατριαρχείας, η προβολή της περιόδου μας σε κοινή θέα, το γυμνό σώμα, όλα αυτά γυρνούν τον πολιτισμό μας χιλιάδες χρόνια πριν" Οι γυναίκες άρχισαν να ξυρίζονται την δεκαετία του 1920 όταν μία διαφήμιση με σκοπό την αύξηση πωλήσεων σε ξυραφάκια απεικόνιζε γυναίκες να είναι ξυρισμένες σε μασχάλες και πόδια. Και γιατί αυτό έγινε με γυναίκες μοντέλα και όχι άντρες; Διότι την εποχή εκείνη όπου η πατριαρχεία δεν είχε "πέσει" υπήρχε η αντίληψη ότι οι γυναίκες είναι χαζές και πως ό,τι δείξει η μόδα θα το ακολουθήσουν. Πράγματι το ακολούθησαν όχι όμως επειδή είναι χαζές. Το ίδιο θα έκαναν και οι άνδρες καθώς ο άνθρωπος είναι μιμητικό ον. Αφού λοιπόν το ξύρισμα έχει ως βάση τις πωλήσεις με ένα "πατριαρχεικό σκεπτικό" πολλές γυναίκες πάνε ενάντια σε αυτό και δικαίωμά τους. Δεν μας πάει μία αξύριστη μασχάλη χιλιάδες χρόνια πίσω.. Όσον αφορά την προβολή της περιόδου φαντάζομαι αναφέρεται στο ότι πλέον οι γυναίκες δεν κρύβουμε τις σερβιέτες ή τα ταμπόν μας ώστε να μη τα δει κανείς λες και κρύβουμε ναρκωτικά ή στο ότι είναι (σχεδόν) κοινωνικά αποδεχτό να πει μια γυναίκα "έχω περίοδο" χωρίς να νιώσει ντροπή ή αηδία ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΎΣΗ ΤΗΣ. Αυτά τα δύο δεν συνδέονται με τα γυμνά σώματα των διαδηλώσεων που ανήκουν σε ακραίες καταστάσεις/αντιλήψεις.

5. "Δεν μισώ τους άνδρες" Ο φεμινισμός δεν υποστηρίζει πως ο άνδρας είναι κατώτερος της γυναίκας άλλα πως και τα δύο φύλα είναι ισότιμα.

"Πολλές φεμινίστριες έχουν μισανδρικές απόψεις" Το ότι πολλές φεμινίστριες (ή μάλλον feminazi ;) έχουν μισανδρικές απόψεις δεν σημαίνει πως ο φεμινισμός προβάλλει την μισανδρεία.

"Αν ο φεμινισμός ήταν ένα κίνημα ισότητας τότε σίγουρα θα αναφερόταν και στα χαμένα ανδρικά δικαιώματα του 2020" Εδώ μάλλον δεν έχει γίνει κατανοητή η ετυμολογία της λέξης φεμινισμός. Φεμινισμός= Feminism= Féminisme= feminin (γυναίκα) + isme (από την αρχαία ελληνική -ισμός). Πώς ένα κίνημα που και το ίδιο του το όνομα δηλώνει πως αφορά τις γυναίκες θα παλέψει για τους άνδρες; Το ότι δεν παλεύει για τους άνδρες δεν σημαίνει ότι παλεύει τους άνδρες.

6. "Δεν μπαίνω σε κομματικά καλούπια" Πολλά κόμματα κάθε ιδεολογίας έχουν χρησιμοποιήσει τον φεμινισμό για να προσελκύσουν ψηφοφόρους. Αυτό δεν σημαίνει ότι το φεμινιστικό κίνημα έχει πολιτικό χαρακτήρα. Το φεμινιστικό κίνημα έχει κοινωνικό χαρακτήρα!

7. "Δεν πρόκειται για κίνημα ισότητας" Το "επιχείρημα" αυτό δεν δικαιολογήθηκε. Εδώ η Αγαθή μίλησε για την διαφορά των μισθών το οποιο δεν αποδικνύει πως ο φεμινισμός δεν είναι κίνημα ισότητας. "Η διακοπή της εργασίας της γυναίκας λόγω της μητρότητας. Το γεγονός ότι ένας άνδρας μπορεί να μείνει πολλά παραπάνω χρόνια σε μια εργασία και επομένως να υπάρξει αύξηση του μισθού του, ενώ μία γυναίκα μπορεί να την διακόψει πολύ ευκολότερα" Πώς καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι ένας άνδρας μπορεί να μείνει πολλά παραπάνω χρόνια σε μία εργασία; Επειδή υπάρχει η περίπτωση η γυναίκα να μείνει έγκυος και να διακόψει πρέπει να παίρνει χαμηλότερο μισθο; Ή μήπως πρέπει να ενημερώνει το αφεντικό αν έχει ή αν σκοπεύει να κάνει παιδιά; Σα να έχουμε χούντα μου ακούγεται αυτό...

8. "Δεν μισώ τις γυναίκες" Το να παλέψει μια γυναίκα για να έχει και η ίδια τα δικαιώματα που έχουν οι άνδρες αλλά και οι υπόλοιπες γυναίκες σίγουρα δεν είναι μια πράξη μίσους. Οι φεμινίστριες παλεύουν για να έχουν όλες οι γυναίκες ίσα δικαιώματα με τους άνδρες όμως αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να παριστάνουν οτι συμπαθούν όλες τις γυναίκες απλά και μόνο επειδή ειναι γυναίκες.

9. "Δεν κλείνω το στόμα μου για το Ισλάμ" "Οι φεμινίστριες κάνουν τσιμουδιά στο θέμα του Ισλάμ" Αν είναι δυνατόν... Τη στιγμή που υπάρχουν τόσες διεθνείς οργανώσεις που μάχονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα των γυναικών και πόσο μάλλον όσον αφορά τις γυναίκες στην θρησκεία του Ισλάμ.

10. "Είμαι χριστιανή" "Οι φεμινίστριες θεοποιούν την γυναίκα" Οι feminazi θεοποιούν την γυναίκα και όχι οι φεμινίστριες.

"Έχετε δει τους βανδαλισμούς που έχουν κάνει στις εκκλησίες;" Και τι με αυτό; Και χρυσαυγίτες έχουν κάνει, και αναρχικοί, και ομοφυλόφιλοι. Αυτό σημαίνει ότι όλες οι φεμινίστριες, όλοι οι χρυσαυγίτες, όλοι οι αναρχικοί και όλοι οι ομοφυλόφιλοι βανδαλίζουν εκκλησίες ή είναι κατά του Χριστιανισμού; Το γεγονός ότι μία, δύο, εκατό φεμινίστριες έχουν βανδαλίσει εκκλησίες δεν σημαίνει ότι ο φεμινισμός είναι κατά της εκκλησίας.

Αυτά ήταν τα επιχειρήματα της Αγαθής, τα οποία χαρακτήριζαν τον φεμιναζισμό και όχι τον φεμινισμό. Γι'αυτό και όπως είπα στην αρχή η ημιμάθεια είναι χειρότερη της αμάθειας. Λόγω αυτής της ημιμάθειας πολλοί νομίζουν ότι φεμινισμός = φεμιναζισμός.

Ακολουθεί λινκ για το βίντεο ώστε όποιος θέλει να κρίνει μόνος του: https://youtu.be/FpAr3gnL1G8

Βίντεο εκνευριστικό και προσβλητικό για αυτούς που γνωρίζουν και προς αποφυγή για αυτούς που δεν γνωρίζουν ή μαθαίνουν...

#φεμινισμος #φεμιναζισμος #σεξισμος #αμαθεια #ημιμαθεια #feminist #anti feminism #why we need feminism #feminismus #feminazi #feminists #γυναικα #Youtube

[justforbooks]

Πόσο καλή ιδέα είναι το ξαναδιάβασμα παλιών βιβλίων;

Και παλιότερα μπορούσες να μεταφέρεις σχεδόν οτιδήποτε ως γεγονός ή, έστω, ως κάποιου τύπου «πόρισμα» αν το εισήγαγες στη συζήτηση με κάποια πιστοποίηση εγκυρότητας τύπου «σύμφωνα με σχετικές μελέτες...» ή «η σύγχρονη επιστήμη λέει...» κ.λπ. Στην εποχή μας, όμως, έχει καταντήσει ανέκδοτο να πλασάρεται ακόμα και το πιο αμφιλεγόμενο και συχνά παθολογικό σύμπτωμα ως εγκεκριμένο από επιστημονικές μελέτες (παραμύθι κατά 90%, και σιγά μην πάει οποιοσδήποτε να το ψάξει, εδώ δεν το ψάχνουμε με άλλες τερατώδεις ειδήσεις, αλλά εξυπηρετούν προσωρινά την ατζέντα μας).

Τούτου δοθέντος, κυκλοφορούν φυσικά και πραγματικές έρευνες που έχουν να κάνουν με όλη την γκάμα της ανθρώπινης συμπεριφοράς και δραστηριότητας, ακόμα και με τα πιο ειδικά «προβλήματα του πρώτου κόσμου». Σύμφωνα με (πραγματικές) μελέτες, λοιπόν, και επειδή με απασχολεί εσχάτως το θέμα, η διαδικασία ξαναδιαβάσματος «αγαπημένων» βιβλίων της παιδικής, εφηβικής ή νεανικής ηλικίας αποτελεί μια θεραπευτική εμπειρία που επιτρέπει στον αναγνώστη να ανασυνθέσει τον χρόνο και λειτουργεί ως καταλύτης υπαρξιακού αναστοχασμού (λες και μας λείπουν τα κάθε λογής στραπάτσα ως αφορμές για υπαρξιακό αναστοχασμό).

Προσωπικά, τις φοβάμαι αυτές τις αναθεωρητικές τελετουργίες. Κι αν αποδειχτούν αλλιώτικα και, κυρίως, κατώτερα απ' ό,τι πίστευα τα αγαπημένα μου βιβλία, τα οποία υποτίθεται με διαμόρφωσαν; Ήταν όλα μια παρεξήγηση; Και ποιος είμαι εγώ εκ των υστέρων; Με τις ταινίες γίνεται εύκολα η επανάληψη μιας αφήγησης που παραμένει ίδια, αλλά τη «διαβάζεις» διαφορετικά, επειδή εσύ είσαι αλλιώς – πιο μεγάλος, πιο σοφός, πιο κυνικός, πιο δυσκοίλιος, πιο στριμμένος, πιο οτιδήποτε. Με τα βιβλία τρέχα-γύρευε (κυριολεκτικά).

Ο Μουρακάμι (ή ένας χαρακτήρας του Μουρακάμι – δεν είμαι σίγουρος και βαριέμαι να το ψάξω) πίστευε ότι το ιδανικό είναι να διαβάζει κανείς ξανά και ξανά τα ίδια δέκα κλασικά αριστουργήματα μέχρι να τα εμπεδώσει απολύτως και τίποτε άλλο. Συνταγή για παραφροσύνη και διαταραχή μεγαλείου μου φαίνεται αυτό. Άσε που κανένα σχεδόν από τα δικά μου αγαπημένα δεν ανήκει στον ανθεκτικό κανόνα των κλασικών έργων της λογοτεχνίας (το Γιοι και Εραστές του Ντ.Χ. Λόρενς πλησιάζει ίσως κάπως).

Θυμάμαι, επίσης, που είχα διαβάσει να λέει η Σούζαν Σόνταγκ (υπόδειγμα μανιακής της ανάγνωσης και ειδικά του ξαναδιαβάσματος αγαπημένων βιβλίων) ότι η βιβλιοθήκη της είναι «ένα αρχείο επιθυμιών και προσμονών». Η βιβλιοθήκη της, όμως, απαριθμούσε γύρω στα δεκαπέντε χιλιάδες βιβλία, κάποια εκ των οποίων τα είχε κρατήσει ως τοτέμ από την προεφηβική ηλικία ακόμα. Εγώ, και να ήθελα να μπω στη διαδικασία ξαναδιαβάσματος (που είμαι περίπου βέβαιος ότι θα ήταν μάλλον τραυματική παρά θεραπευτική), πού να βρω ξανά αυτά τα βιβλία που στο μυαλό μου υπήρξαν πολυαγαπημένα και πολλαπλώς καθοριστικά;

Δανεικά κι αγύριστα πήγαν τα περισσότερα ή χαμένα σε διάφορες μετακομίσεις. Δεν έχω κρατήσει ούτε ένα –ή έχω κάποια ελάχιστα σε μεταγενέστερες εκδόσεις– όχι μόνο από τα παιδικά/εφηβικά/νεανικά χρόνια αλλά και από τον προηγούμενο αιώνα γενικώς. Μέχρι τα τριάντα δεν υπογράμμιζα καν (μου φαινόταν αφαιρετικό, επιλεκτικό και, κυρίως, σαφής ένδειξη σπασίκλα) αγαπημένα αποσπάσματα. Κατόπιν, υπογράμμιζα και υπογραμμίζω (με μολύβι, και καλά για να μπορούν να σβηστούν κάποτε) οτιδήποτε μοιάζει ενδιαφέρον σε μια έκδοση.

Ας υποθέσουμε, όμως, ότι εμφανίζονταν ξαφνικά μπροστά μου σε ένα μαγικό ράφι όλα τα βιβλία (στις «αρχικές» τους, για μένα, εκδόσεις) που είχα αγαπήσει και με είχαν πλημμυρίσει λαχτάρα και προσμονή και μεγαλειώδεις ιδέες σε τρυφερές ηλικίες. Σίγουρα θα χάζευα για ώρα τα εξώφυλλα και τα οπισθόφυλλα, ανακαλώντας περιστάσεις και σκηνικά (και τραγικές επιλογές). Μετά όμως; Θα έμπαινα στον κόπο να τα ξαναδιαβάσω;

Πολύ αμφίβολο. Κι αν ο Τομ Σόγερ αποδειχτεί ένα σαχλό προνομιούχο κωλόπαιδο; Κι ο Χόλντεν Κόλφιλντ ένα αντικοινωνικό μικρομέγαλο ψώνιο; (Αφήνω κατά μέρους το πόσο θα κλοτσούσαν οι με��αφράσεις, εδώ κλοτσούσαν και τότε). Το Στο δρόμο διαβάζεται ακόμα; Είναι δυνατόν να στέκεται η Μυστική Ιστορία της Ντόνα Ταρτ αν είσαι πάνω από 25; Κι ο Υπνοβάτης της Καραπάνου μπορεί να είναι το αγαπημένο μου βιβλίο σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας ή απλώς έχω διαβάσει ελάχιστα; Είναι το Υπόγειο το καλύτερο βιβλίο του Ντοστογιέφσκι ή απλώς βόλευε τρελά τότε λόγω συμπυκνωμένου μεγέθους; Κι όλες αυτές οι ντουζίνες τίτλων του Μπορίς Βιαν ή του Τομ Ρόμπινς που καταναλώναμε βουλιμικά κάποτε, τι φάση;

Ας μείνουν στο μυαλό μου όπως είναι –αχνά και λαμπερά συγχρόνως–, ως πυλώνες μιας ακατέργαστης επιθυμίας. Εξάλλου, εδώ δεν βρίσκουμε χρόνο να διαβάσουμε καινούργιες εκδόσεις και, κυρίως, να διαβάσουμε επιτέλους τα «κλασικά».

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com

#JUST FOR BOOKS

[sunaisthimatikanekrh]

Ήσουν εσύ. Μόνο εσύ.

Ήσουν το πρώτο πράγμα που σκεφτόμουν όταν ξυπναγα και το τελευταίο προτού πάω για ύπνο

Ήσουν το άτομο που ήθελα να περάσω απίστευτα πράγματα μαζί του. Τόσα πολλά και φανταστικά που οι λέξεις δεν τα χωρανε.

Ήθελα να σε έχω δίπλα μου. Στα άσχημα, στα ωραία, στις λύπες, στις χαρές.

Ήμουν μαγεμένη χρόνια από την ομορφιά σου και τον παράξενο αλλά πολύτιμο χαρακτήρα σου.

Δεν περιμένω τίποτα πλέον. Οι μέρες περνάνε χωρίς κανένα νόημα. Άχαρες και ατονες.

Ξέρω κάποια στιγμή θα με θυμηθείς. Θα νοσταλγεις τις στιγμές μας. Αλλά αυτές δεν θα ξανά ρθουν. Χωμενες καλα θα μείνουν στις σκέψεις σου. Ο καθένας συνεχίζει την ζωή του. Αλλος άτονα και άλλος προσπαθώντας να καλύψει τα κενά του.

#greek #greek posts #greek quotes #grek quotes #night thoughts #γρεεκ κουοτς #γρεκζ #γρεεκ ποστς #γρεεκ #γρεεκζ #γρεεκ quotes #γρεεκς #γρεεκ τυμβλρ #σκεψεις #συναισθήματα #thoughts

[rene-styliara]

"Είσαι παράξενη κοπέλα", είπες... "Όλοι ξυπνάνε το πρωί για να ξεκινήσουν την μέρα τους Κι εσύ περιμένεις το ξημέρωμα για να κλείσεις το βράδυ σου", είπες... - Κι έτσι αντί να σε αφήσω να κοιμηθείς σε πήρα ξημερώματα από το χέρι Σου φόρεσα κάτι πρόχειρα ρούχα και σε πήγα στην θάλασσα 07:05 ακριβώς δύο μέρες τώρα Είχαμε στρώσει την πετσέτα μου στην άμμο και διαπραγματευόμασταν ήδη ποιος θα βάλει πρώτος τα πόδια του να δοκιμάσει το νερό - Προς έκπληξή μου δεν ήταν όσο κρύα περίμενα Και σου έκανα νόημα να με πλησιάσεις Εγώ είχα από παιδί τα θέματά μου με την θάλασσα αλλά εσύ φοβόσουν να μπεις - Αν και η παραλία ήταν κάπως απομακρυσμένη 2-3 κυρίες μεγαλύτερης ηλικίας με τα χρωματιστά σκουφάκια τους απολάμβαναν το μπάνιο τους Με τα χρόνια μάλλον αντιλαμβάνεσαι την ομορφιά του πρωινού, σκέφτηκα Και τότε συμπλήρωσες πως: "Οι άνθρωποι όσο μεγαλώνουν στρέφονται προς τα ουσιώδη. Απομακρύνονται από τον θόρυβο. Φεύγουν απ' το πλήθος για να βρουν τους ανθρώπους τους. Αφήνουν τις ώρες αιχμής για να απολαύσουν τις ώρες της δικής τους ησυχίας. Εκεί που μπορούν να μείνουν για λίγο με τον εαυτό τους." - "Μην πηγαίνεις β��θιά!", μουρμουρίζεις Κι εγώ το μόνο που θέλω είναι να απομακρυνθώ από εκεί που πατάω. "Θα πάθεις τίποτα", επιμένεις. Κι εγώ το μόνο που προσπαθώ να κάνω είναι να ξεχάσω πως δεν νιώθω ασφαλής. - Τώρα κρυώνω... η ανάσα μου έχει βαρύνει Και ήρθαν και πάλι τα κόκκινα σημάδια Σου ζητάω να μην τους δίνεις σημασία Κι ας με ενοχλεί-θα μου περάσει Τις έχω χρόνια αυτές τις αλλεργίες, σου εξηγώ Και τρέμω ήσυχη μέσα στην πετσέτα μου - Ακριβώς δίπλα μας ένα ζευγάρι ξεχασμένο από χθες ερωτεύεται Κάνεις να με αγκαλιάσεις Και κάπως τραβιέμαι Μου λες πως μ' αγαπάς και πως από αύριο θα με φροντίζεις εσύ "Αύριο" σκέφτομαι... "Πολύ μακριά δεν είναι αυτό; Ποιος ξέρει αν θα φτάσω μέχρι τότε..." - Με σκουπίζεις καλά Προσπαθείς να στεγνώσεις την ψυχή μου από τα κλάμματα Ακόμα κρυώνω... - Ο ήλιος αρχίζει να βγαίνει "Σήκω", σου λέω Ήρθε η ώρα να πάμε για υπνο Μπαίνουμε στο αμάξι Στο ίδιο σώμα τώρα Μα ακόμα χωριστά - Σε μία απόδειξη διοδίων, μου γράφεις: "Μου λείπεις... Μα θα σε ξαναβρώ" Υπογράφεις: "Εγώ" Και έφυγα... #ρενέ

#ρενέ

[northein]

Η ανακοίνωση από τα Μαύρα Γιλέκα μετά την κατάληψη του Πάνθεον στο Παρίσι:

Σηκωθείτε ψόφιοι άνθρωποι!

Σήμερα, εμείς, μετανάστες χωρίς χαρτιά, που ζούμε σε κέντρα κράτησης μεταναστών, κάτοικοι των δρόμων,

Εμείς καταλάβαμε το Πάνθεον

Είμαστε αυτοί που δεν έχουν χαρτιά, δεν έχουν φωνές, δεν έχουν πρόσωπα για την Γαλλική Δημοκρατία. Ήρθαμε εδώ, στον τάφο των μεγάλων ανδρών σας, για να διαμαρτυρηθούμε για τις δικές σας βλασφημίες. Τις προσβολές των μνημών των συντρόφων/ισσών μας, των πατεράδων μας και των μανάδων μας, των αδερφών μας στη Μεσόγειο, και στους δρόμους του Παρισιού, στα κέντρα μεταναστών και στις φυλακές. Η Γαλλία αναπαράγει τη σκλαβιά με ένα διαφορετικό τρόπο. Οι πατεράδες μας πέθαναν για τη Γαλλία. Και όσοι πέθαναν είναι νεκροί. Η ευθύνη πέφτει απάνω στους ζωντανούς, σε αυτούς που βρίσκονται στην εξουσία σήμερα. Οι νεκροί πρέπει να αναπαυθούν.

Προχθές, επιτεθήκαμε στο θεσμό των συνόρων καταλαμβάνοντας τον τερματικό σταθμό της Air France του αεροδρομίου Charles de Gaulle. Είναι σε εκείνο το σημείο, που η Γαλλική αστυνομία μας στοιβάζει σε αεροπλάνα προς την Αλγερία, το Ντακάρ, το Χαρτούμ, το Μπαμάκο ή την Καμπούλ. Είναι εκεί που ο Djiby, ο σύντροφος μας, απελάθηκε. Χθες εισβάλαμε στα γραφεία της εταιρίας Elior στην γειτονιά La Défense και στο Γενικό Διευθυντήριο της Εργασίας. Θέλουμε να πούμε στα αφεντικά που μας εξευτελίζουν και που μας σπάνε τα κόκαλα ότι ο φόβος πλέον βρίσκεται στη δική τους πλευρά!

Σήμερα, συνεχίζουμε να επιτεθόμαστε στο Κράτος και το ρατσισμό του, στη Γαλλία και στην Ευρώπη. Ερχόμαστε για να υπερασπιστούμε την αξιοπρέπεια μας! Δεν παρακαλάμε κανέναν πια και θα αποκτήσουμε τα δικαιώματα μας με τη δύναμη του αγώνα!

Ήρθαμε για να σας πούμε ότι η τακτική της Γαλλίας για τους ξένους είναι ο εξευτελισμός, η εκμετάλλευση, η απέλαση. Η Γαλλία που διεξάγει πόλεμο εκεί, λεηλατεί τους πόρους μας και αποφασίζει γι αυτούς, μαζί με τα δικά μας διεφθαρμένα Κράτη. Η Γαλλία, η οποία κάνει πόλεμο και εδώ.

Κάνουμε καταλήψεις,

Επειδή υπάρχουν 200,000 άδεια σπίτια στο Παρίσι, και οι άνθρωπο μας κοιμούνται κάτω από τις γέφυρες του περιφερειακού. Γιατί η δημοτική αρχή περιέφραξε τους δρόμους του του camp της Λεωφόρου Wilson στο Saint Denis.

Γιατί στο κέντρο των μεταναστών της Thiais, όπως και σε άλλα κέντρα μεταναστών, οι αστυνόμοι κάνουν επιδρομές στα δωμάτια των ανθρώπων που κατοικούν εκεί.

Απαιτούμε τη ελευθερία των συντρόφων των Μαύρων Γιλέκων, που βρίσκονται φυλακισμένοι σε κέντρα κράτησης, και απαιτούμε επιπλέον και ελευθερία για κάθε άλλο

Για την καταστροφή των φυλακών για τους ξένους. Δεν παλεύουμε μόνο για χαρτιά αλλά επίσης ενάντια στο σύστημα που κατασκευάζει ανθρώπους χωρίς χαρτιά. Δεν θα πληρώνουμε πια τους μπάτσους ή κάποιο υπεύθυνο για να κλείσουμε ένα ραντεβού. Δεν θα διαπραγματευτούμε πια με τον υπουργού των εσωτερικών και τις νομαρχίες του. Θέλουμε να μιλήσουμε στον πρωθυπουργό Edouard Philippe, τώρα! Θα μείνουμε εδώ μέχρι ο καθένας από εμάς πάρει τα χαρτιά και επιπλέον διεκδικούμε για όσους φτάσουν στην Γαλλία αργότερα, ότι θα έχουν την ελευθερία να μείνουν.

Σε όλους όσους εξεγείρονται εδώ, ή στο Σουδάν ή στην Αλγερία,

Στους συντρόφους και στις συντρόφισσες μας, σε όλες αυτές που παλεύουν ενάντια στους καταπιεστές

Σε όλους αυτούς που πιστεύουν ότι κανένας άνθρωπος δεν είναι παράνομος,

Σε όλες αυτές που ανέχτηκαν αρκετά να σταματάνε την εναλλακτική δεξιά όλα αυτά τα 5 χρόνια,

Και σε όσους είναι πεπεισμένοι ότι ο αγώνας ενάντια στο ρατσισμό που έρχεται, είναι ο αγώνας ενάντια στο ρατσισμό που ακόμα υπάρχει.

Χαρτιά και σπίτια για όλους και για όλες!

Ελευθερία μετακίνησης και εγκατάστασης!

Ζήτω οι αγώνες των Μαύρων Γιλέκων!

Ούτε στους δρόμους ούτε στη φυλακή, χαρτιά τώρα!

[από Bulletin: Βreaking the borders, communicating and struggling together]

[alexpolisonline]

[fromgreecetoanarchy]

Εκφυλισμοί – Άναμεσα στην περηφάνια και την έμφυλη θυματοποίηση (της Anna Beniamino)

Είμαι αναρχική και όχι φεμινίστρια διότι αντιλαμβάνομαι τον φεμινισμό ως μια σεχταριστική και θυματοποιητική αφαίρεση. Ποτέ μου δεν έχω προβεί σε έμφυλες διακρίσεις ωστόσο δεν οικειοποιούμαι έμφυλα γλωσσολογικές συμβάσεις, αντιθέτως συχνά χρησιμοποιώ βρώμικη πολιτικά μη ορθή γλώσσα. Θεωρώ πως η εξάλειψη του έμφυλου προνομίου και των παρόμοιων καταπιέσεων, εμπεριέχεται ήδη στην αναζήτηση για την αναρχία, ή ακόμα καλύτερα στην πρακτική των ανεξούσιων σχέσεων, και εκεί θα πρέπει να καλλιεργείται. Α, ξέχασα να πω ότι, σιχαίνομαι την πρακτική της ευαισθητοποίησης (consciousness-raising) στις δημόσιες συναντήσεις και θεωρώ πως μετατρέπει τις συνελεύσεις σε εργαλεία μη αιχμηρά. Κατανοώ και έχω την ανάγκη να συναναστρέφομαι, βλέπω όμως πώς η διαδικασία της συνέλευσης συχνά εκφυλίζεται σε μια στείρα αυτοπαρουσίαση. Βλέπετε, στους καιρούς που διανύουμε, ρισκάρουμε να ξεκινάμε με έναν τέτοιο πρόλογο προκείμενου να εισέλθουμε στην αθλιότητα των κλισέ που σχετίζονται με το φύλο και τον φεμινισμό, αποκεντρώνοντας τους εαυτούς μας στην περίπλοκη ανικανότητα να συνδεθούμε με τον κόσμο της αναρχίας, με το εύρος των συμπεριφορών να κυμαίνεται από τον υπερ-συναισθηματισμό μέχρι τους γραφειοκρατικούς υπολογισμούς του τι θέση (στο βαθμό του διαπραγματεύσιμου συμβιβασμού) να πάρουμε στον αγώνα. Δεν θεωρώ πως η εξουσιαστική και σεξιστική συμπεριφορά μπορεί να πολεμηθεί με το να προσπαθούμε να διαδίδουμε νέες γλωσσολογικές συμβάσεις ή με το να αναπαράγουμε κομμάτια της κυρίαρχης αγανακτισμένης ρητορικής (όπως τα διάφορα ιντερνετικά hastag πχ #nonunadimeno, η καταμέτρηση των γυναικοκτονιών στη TV, τα φεστιβάλ περηφάνιας, το κίνημα των κόκκινων παπουτσιών και οι κορδέλες με ουράνια τόξα)Όλα αυτά θα πρέπει να αναγνωρίζονται ως σημάδια ακόμα μιας εν εξελίξει διαδικασίας αποδόμησης των αληθινών νοημάτων. Δηλαδή, κάποιος που έχει πεπεισθεί ότι τους αντιτίθεται, στην πραγματικότητα υιοθετεί τους συμπεριφορικούς και κανονιστικούς κώδικες υποκύπτονας στην κυριαρχία. Δεν είναι καινούργιο πως η οικονομική και πολιτική εξουσία τείνει να καταβροχθίζει και να ξαναχωνεύει τα πάντα, όλο και γρηγορότερα: ας πάρουμε για πάραδειγμα τα μαργαριτάρια αντισεξισμού, αντιρατσισμού και οτιδήποτε άλλου μπορεί να αφομοιώσει ο νέο-συντηρητισμός και ο κομφορμισμός και τα οποία αναπαράγονται στα μέσα ενημέρωσης καθημερινά.Θεωρώ ότι μια βασική παρερμηνεία έγκειται στην ανικανότητα να τοποθετηθούν συγκεκριμένες μορφές συμπεριφοράς σε ένα πλαίσιο, εντός του οποίου θα πρέπει να αναπτυχθεί μια ευρύτερη κριτική των σχέσεων, της επικοινωνίας και της αλληλεπίδρασης μεταξύ των ατόμων από αντιεξουσιαστική σκοπιά, με στόχο τον περιορισμό των έμφυλων ζητημάτων.Η έμφυλη κατηγοριοποίηση, στο στυλ του LGBTI, θα πρέπει να αφεθεί σ’ αυτούς που έχουν την ανάγκη να αισθάνονται τους εαυτούς τους ως μια προστατευόμενη κατηγορία, σε συνωμοταξίες που παραπέμπουν περισσότερο στο σύστημα ταξινομίας του Λινναίου, παρά σε ελεύθερα σώματα και μυαλά. Τέτοιες συνωμοταξίες τις συναντάμε και σε αντιεξουσιαστικούς κύκλους, οι οποίοι θα έπρεπε ήδη να είχαν εσωτερικεύσει την άρνηση. Παρεμπιπτόντως, δεν πιστεύω ότι οι αποκαλούμενοι απελευθερωμένοι χώροι είναι πραγματικά τέτοιοι, στην πραγματικότητα γίνονται συχνά χώροι στάθμευσης για διάφορες μορφές παθογενειών και αντί να βελτιώνουν την ποιότητα ζωής και τις σχέσεις, γεννιέται ο κίνδυνος να υπονομευτούν ακόμα περισσότερο. Για παράδειγμα, δεν είναι δυνατόν να βλέπουμε κ��θε αδυναμία αλληλεπίδρασης στις συνελεύσεις ως σεξισμό, εξουσιαστική επιβολή ή έμφυλη βια. Διάβασα σε μια μπροσούρα [1] που κυκλοφόρησε πέρυσι, στιγματίζοντας την κρυμμένη βια στις σχέσεις μεταξύ των συντρόφων: «Οι παλιότεροι ασκούν εξουσία στους νεότερους, εκείνοι που έχουν περισσότερη εμπειρία επιδεικνύουν τις ικανότητες τους σ’ αυτούς που έχουν λιγότερη, ο περισσότερο δυνατός στον λιγότερο δυνατό, αντανακλώντας έτσι τις σχέσεις του υπάρχοντος που θέλουμε να καταστρέψουμε». Αυτή υποτίθεται πως πρόκειται για την κριτική στις εξουσιαστικές συμπεριφορές εντός των αντιεξουσιαστικών κύκλων και θα μπορούσε να ευσταθεί, αν δεν ευτέλιζε και δεν ισοπέδωνε τα πάντα: υπάρχει μια θεμελιώδης διαφορά ανάμεσα στην επίδειξη της δύναμης και στην έκφραση της εμπειρίας. Η αδυναμία στο να εκφραστεί κάποιος/α ή να δράσει δεν είναι ούτε εξουσιαστική ούτε αντιεξουσιαστική, και μπορεί να επιλυθεί μόνο σε ατομικό επίπεδο… ειδάλλως ξεπέφτουμε στην ηλιθιότητα της εξύμνησης της αδυναμίας και της αδράνειας. Η έννοια της συναισθηματικής βιας ή η παραβίαση της συναισθηματικής ακεραιότητας είναι ακόμα πιο ανισόρροπη, γιατί προωθεί αυτά τα αναλυτικά σκουπίδια εντός των αντιεξουσιαστικών κύκλων, οι οποίοι θα πρέπει να έχουν πολύ πιο αιχμηρά κριτικά εργαλεία και πρακτικές ικανότητες παρέμβασης. Πώς μπορούμε να ισχυριστούμε ότι συμμετέχουμε σε έναν αμείλικτο αγώνα ενάντια στην εξουσία και να προτάσσουμε την επαναστατική και απελευθερωτική βία αν δεν μπορούμε να αντιδράσουμε ατομικά σε κάποιο ‘’ανεπιθύμητο σχόλιο στο δρόμο’’ (με το να το αντιλαμβανόμαστε σαν αυτό που είναι και να το αντιμετωπίζουμε ανάλογα με το άτομο που το εκστόμισε) ή να διεξάγουμε μια συζήτηση με εντάσεις την ώρα κάποιας συνέλευσης χωρίς να υπάρχει ως καταφύγιο η ασπίδα της συναισθηματικής βιας; Γιατί οδηγούμαστε στο να μελετάμε την αφοπλιστική και εμφανή ηλιθιότητα που συμβουλεύει να κάνουμε σεξ με μια γυναίκα προκειμένου να αποφευχθεί μια ανεπιθύμητη έκτρωση; [2] Γιατί να παρουσιάζουμε σαν κατάκτηση, ακόμα και στο πεδίο του φύλου, μόνο για ‘’γυναικείες συμμορίες’’, την αυτό-άμυνα ενάντια στην επιθετικότητα και την παρενόχληση; Δεν αποτελεί αυτό ένα κοινό πρόβλημα για όλα τα φύλα ανάμεσα στα απελευθερωμένα όντα;Γιατί θα πρέπει να επανερχόμαστε στα πιο ξεπερασμένα προϊόντα που υπάρχουν στη ντουλάπα του φεμινισμού της δεκαετίας του ‘70, όπως είναι οι διασπαστικές συναντήσεις… που μπορεί να ονομάζονται και workshops (ένας πραγματικά άσχημος όρος που συνδυάζει τη δουλειά [work] με το κατάστημα [shop], δανεισμένος από τα επαγγελματικά συνέδρια και ανάξιος για ελεύθερες συζητήσεις); Το φάντασμα ενός τέτοιου αφαιρετικού και κοινότυπου μηχανισμού που διαβάζω σε μια άλλη πρόσφατη δημοσίευση, σε ιταλική έκδοση βιβλίου για τη Rote Zora [3], είναι η πρόθεση να ευαισθητοποιηθεί μόνο ένα γυναικείο κοινό για μια ομάδα γυναικών που ήταν κομμάτι του ένοπλου αγώνα τις δεκαετίες του ‘80 και του ’90 στην Γερμανία, εμμένοντας στην επιλογή του φύλου και του μεγάλου ενδιαφέροντος σε ορισμένα φεμινιστικά θέματα, ως προνομιακός παράγοντας διάκρισης με σκοπό να μη μείνουν στην λήθη… δεδομένου ότι καμία δεν θέλει να «ανήκει στην επίσημη ιστορία, αφού είναι γραμμένη από άνδρες»[4]… Τι;;; Η επίσημη ιστοριογραφία τείνει να μιλάει γι’ αυτές επειδή ήταν οργισμένες, και όχι οργισμένες φεμινίστριες; Ακριβώς όπως δεν ασχολείται με –ή δε στρεβλώνει – την ιστορία, τις ενέργειες και τα γραπτά τόσων άλλων οργισμένων ανδρών και γυναικών. Το μερικό όραμα δεν είναι αυτό της Rote Zora που πειραματίστηκε στο δικό της μονοπάτι για την ατομική και συλλογική πάλη και απελευθέρωση στο πλαίσιο της ευρύτερης αντιιμπεριαλιστικής και αντικαπιταλιστικής δράσης, αλλά εκείνων που προσπαθούν να το ιδιοποιηθούν με σκοπό να προσδώσουν περισσότερη ισχύ και βάρος στην θεώρησή τους, με αποτέλεσμα να το υποβαθμίζουν στα ‘’μονοπάτια της αυτοάμυνας’’. Γιατί να οχυρωθούμε στα χαρακώματα ενός ‘’φεμινιστικού και λεσβιακού’’ διαλόγου[5]; Γιατί να αναζητούμε ακόμα ένα κλουβί προστασίας, αντί να αναπτύσσουμε την ομορφία και το άπειρο των πιο προωθημένων ιδεών κριτικής στην κυριαρχία (κι όχι μόνο στο φύλο); Η ‘’γυναικεία αδελφότητα’’ (sisterhood) πάντα μου έμοιαζε σαν μια μορφή εσωτερικευμένης αλλοτρίωσης των εγκάρσιων πολιτικών συμμαχιών μεταξύ καταπιεστών και καταπιεσμένων, μεταξύ όσων προκρίνουν την διαταξική ενότητα. Επίσης, έτυχε πρόσφατα να διαβάσω μια μπροσούρα[6] που περιείχε συνεντεύξεις που πήρε μια Ιταλίδα φεμινίστρια σε γυναίκες βετεράνους της Ισπανικής Επανάστασης του 1936, με στόχο να βρει κάποια υποτιθέμενη ‘’γυναικεία αδελφότητα’’ ανάμεσα στις αναρχικές γυναίκες που συμμετείχαν στην εμπροσθοφυλακή αλλά και στα μετόπισθεν με τις Ελεύθερες Γυναίκες (Mujeres Libres), στο Εργατικό Κόμμα Μαρξιστικής Ενότητας (POUM) και τις σταλινίστριες γυναίκες. Είναι αρκετά σημαντικό ότι οι αναρχικές γυναίκες της επανάστασης που διεξήχθη πριν σχεδόν έναν αιώνα ήταν πολύ πιο οξυδερκείς και προχωρημένες στην κριτική τους σχετικά με τους περιορισμούς του φεμινισμού, σε αντίθεση με τη συνεντευξιάστριά τους που είναι εμποτισμένη με όλα τα κλισέ της δεκαετίας του ’70: στην απόλυτη γαλήνη μιας ζωής βιωμένης στο έπακρο, ήταν σε θέση να εξηγήσουν με απλά λόγια τις σχέσεις ισότητας μεταξύ ανδρών και γυναικών συντρόφων, καθώς και το πώς καταφέρναν να ξευτιλίσουν και να εξαφανίσουν τη ματσίλα που μπορεί να προέκυπτε απ’ τους πιο οπισθοδρομικούς και χαζούς συντρόφους τους. Εν ολίγοις, οι πρακτικές και η θεωρητική συνεισφορά αυτών των γυναικών είναι πολύ πιο ενισχυτικές για το μονοπάτι της ατομικής απελευθέρωσης και της άρνησης των εξουσιαστικών δυναμικών, σε σύγκριση με αυτές τις φεμινίστριες που κάνουν κύκλους γύρω από τις εμπειρίες τους, υπερασπιζόμενες την αφομοίωση του αγώνα αντί τον ίδιο τον αγώνα. Η ανάγκη για αφορισμούς, η ‘’αποδόμηση του αρσενικού προνομίου’’, η αναζήτηση ξεχωριστών χώρων συζήτησης, η πρακτική της ευαισθητοποίησης και η δημόσια αυτό-ανάλυση παραπέμπουν πολύ στα σημάδια εκείνων των εποχών της υπερβολικής έκθεσης και της συγκεχυμένης σκέψης, που προβάλλουν τους αγώνες κατηγοριοποιημένους και για εσωτερική αναζήτηση, καταλήγοντας να μην αγωνίζονται καν. Anna, Γυναικείες φυλακές Rebibbia Οκτώβρης 2018[1] Violenza di genere in ambienti antiautoritari ed in spazi liberati [Gender violence in antiauthoritarian milieus and in liberated spaces], Italian edition translated from Spanish in 2017 [2] Critica all’aborto [Critique of abortion], Jauria – Trans-feminist publication for animal liberation, issue 1, Summer/Autumn 2015 [3] Rote Zora – guerriglia urbana femminista [Rote Zora – Feminist urban guerrilla], Autoproduzione Femminista, 2018 [4] Από την εισαγωγή του ίδιου βιβλίου [5] Which the Rote Zora women themselves didn’t think relevant. From a 1984 interview with Rote Zora: ‘Some of us have children, many others don’t. Some are lesbian, others love men’, page 51, ibidem [6] Donne contro [Women against], Isabella Lorusso, ed. CSA editrice, 2013 Το κείμενο στα ιταλικά: autistici.org https://mpalothia.net/ekfylismoi-anamesa-stin-perifania-kai-tin-emfyli-thymatopoiisi/

[noykoy]

Μεθυσμέ��α τηλεφωνήματα στις 3 το πρωί που μες στο κλάμα σου δηλώνουν την αγάπη τους, αναρτήσεις που ραγίζουν καρδιές σε facebook και twitter μπας και βρεθεί κανένα πουλάκι για να στο σφυρίξει κι όλα για να σου αποδείξουν ό,τι δεν μπόρεσαν όσο ήσασταν μαζί. Σε αγαπάει ακόμα. Και κάπου εδώ γελάμε. Κυρίως με το «ακόμα». Ας κάνουμε ένα σύντομο μάθημα γλώσσας. «Ακόμα»: επίρρημα χρονικό που δηλώνει ότι η πράξη στην οποία αναφέρεσαι ξεκίνησε κάποια στιγμή στο παρελθόν και συνεχίζεται ασταμάτητα μέχρι και τώρα.

>Καταλαβαίνεις τι προσπαθώ να σου εξηγήσω. Αν αγαπάς ένα άτομο ακόμα, πάει να πει ότι το αγαπούσες και πριν. Κατανοητό και δεχτό. Το μόνο που δεν μπορώ να καταλάβω είναι πώς κατέληξες να χάσεις το συγκεκριμένο άτομο αν αυτή σου η αγάπη προϋπήρχε. Διότι γιατί αλλιώς να έχεις καταλήξει μόνος κι έρημος και να διαλαλείς την αγάπη σου όπου βρεθείς κι όπου σταθείς με την ελπίδα να φτάσει το μήνυμα στα αυτάκια του ενδιαφερόμενου; Θα σου πω ποιο ήταν το πρόβλημα. Δεν έδειξες την αγάπη σου αρκετά, θεώρησες το ταίρι σου δεδομένο κι όταν πια δεν άντεχε άλλο και σε παράτησε, συνειδητοποίησες ξαφνικά ότι το αγαπάς.

Απέτυχες παταγωδώς και τώρα τρέχεις και δε φτάνεις.Τον αγαπάς όσο τον έχεις τον άλλο. Στο φευγιό του τον έχεις χάσει οριστικά. Δεν τον νοιάζει πια η αγάπη σου. Μπούχτισε και βαρέθηκε να περιμένει πότε θα βρεις χρόνο να δείξεις τον έpωτά σου. Πάντα κάτι έμπαινε στη μέση, πάντα κάτι γινόταν τελευταία στιγμή και το ανέβαλλες. Πότε η κούραση που σε είχε καταβάλει, πότε η γ@μάτη ταινία που δεν ήθελες να χάσεις. Κι ο άλλος πάντα δεύτερος και καταϊδρωμένος, επειδή ήξερες ότι θα δείξει κατανόηση.Κανείς δεν αντιλέγει ότι είχες τις καλύτερες προθέσεις.

Η αγάπη είναι ένα συναίσθημα που εκδηλώνεται με πράξεις, όμως, κι εκεί το έχασες το παιχνίδι. Δεν αρκεί μια μάνα να αγαπά το παιδί της αν δεν εκδηλώσει αυτή την αγάπη ταΐζοντάς το και φροντίζοντάς το. Ό,τι αγαπάς, το νοιάζεσαι και το προσέχεις, αλλιώς το χάνεις οριστικά. Τι να σε κάνει τώρα που τρέχεις πίσω του; Τις στιγμές που σπάραζε το μέσα του για ένα σου βλέμμα και μια τρυφερή αγκαλιά δεν μπόρεσες, δεν είχες χρόνο. Και ξαφνικά τώρα που τον χάνεις έχεις όλο τον χρόνο του κόσμου για να τον ξανακερδίσεις. Ξαφνικά βλέπεις όσα δεν είδες μέσα σε μήνες ή και χρόνια. Δεν είναι τυχερά λαχεία οι άνθρωποι για να τους κερδίσεις. Κι αν η ιστορία σας έχει τελειώσει μέσα τους, τότε και καντάδα κάτω απ’ το σπίτι τους να πας να κάνεις δεν υπάρχει επιστροφή. Μόνο το πούντιασμα κι η ντροπή θα σου μείνουν, άντε και μια ιστορία να έχεις να λες. Στην ουσία τι γίνεται είναι το θέμα. Έπεσες στην παγίδα και θεώρησες τον άνθρωπό σου δεδομένο κι ας ξέρεις καλά πως τίποτα δεν είναι δεδομένο σε αυτή τη ζωή. Ξεχάστηκες κι αφέθηκες να το ξεχάσεις. Κι όσο ξεχνούσες, τόσο τα τείχη μεταξύ σας μεγάλωναν με εσένα στην απ’ έξω. Τώρα ούτε με σχοινιά δεν μπορείς να περάσεις μέσα. Δεν είναι κυνηγητό ούτε και κρυφτό η αγάπη. Κι αν αποκαλείς το ταίρι σου «δικό σου», μην ξεχνάς ότι δικό σου είναι κατ’ επιλογή κι αυτό μπορεί να αλλάξει ανά πάσα στιγμή. Δεν είναι ιδιοκτησία σου να είσαι σίγουρος ότι θα τον έχεις για πάντα τον άλλο. Σου προσφέρει τον εαυτό του και την αγάπη του και περιμένει όχι μόνο να αποδεχτείς αυτή την προσφορά, αλλά και να την ανταποδόσεις. Δεν είναι μονόδρομος οι σχέσεις.

Όσα παίρνεις πρέπει και να δίνεις. Από μονόπλευρες αγάπες κι έpωτες έχουμε χορτάσει. Και ξέρεις, πονάει πιο πολύ να νιώθεις μόνος κι αβοήθητος δίπλα σε έναν άνθρωπο που είναι θεωρητικά δικός σου, απ’ το να είσαι γενικά μόνος στη ζωή. Μην κρατάς τα όμορφα στιχάκια και τα ρομαντικά τετ-α-τετ για όταν σε χωρίσει. Όταν είστε μαζί μας τα θέλουμε αυτά. Όταν φύγουμε, το κεφάλαιο με το όνομά σας θα έχει κλείσει και καμιά κουβέντα, όσο όμορφη και δυνατή κι αν είναι δε θα μας κάνει να γυρίσουμε το κεφάλι. Εξ’ άλλου από λόγια χορτάσαμε. Πράξεις θέλαμε κι αυτές δεν ήρθαν ποτέ.

[allaneagr]

Κορωνοϊός - Πέτσας: Να χάνουμε θέσεις εργασίας επειδή κάποιοι δεν εμβολιάζονται;

Τα μέτρα που θα ανακοινωθούν τις επόμενες ημέρες, θα αφορούν κυρίως τους ανεμβολίαστους, σύμφωνα με τον αναπληρωτή υπουργό Εσωτερικών - Τι είπε για τις αποζημιώσεις των πυρόπληκτων

Τα νέα μέτρα κατά του κορωνοϊού που θα ανακοινωθούν τις επόμενες ημέρες θα αφορούν κυρίως τους ανεμβολίαστους, ξεκαθάρισε ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών Στέλιος Πέτσας μιλώντας στον ΣΚΑΪ.

«Μπορούμε να χάνουμε θέσεις εργασίας επειδή κάποιοι δεν εμβολιάζονται; Γι' αυτό τα μέτρα, κύρια, θα αφορούν τους ανεμβολίαστους και την προστασία μας από εκείνους που δεν κάνουν το εμβόλιο… Η κόρη μου είναι 17 χρονών και έχει κάνει το εμβόλιο» είπε ο κύριος Πέτσας.

«Αυτό που έχει σημασία είναι ότι οι άνθρωποι που έχουν εμβολιαστεί, δεν έχουν ιδιαίτερο λόγο για περιορισμούς… Άρα στους κλειστούς χώρους πρέπει να επιτρέψουμε την κινητικότητα στους εμβολιασμένους. Για τους άλλους που φοβούνται να κάνουν το εμβόλιο, τότε ας φοβούνται περισσότερο για τους γύρω τους» δήλωσε.

«Εκτός από την πολιτική ευθύνη, υπάρχει και η ατομική. Ποια είναι η πολιτική ευθύνη όταν κάποιος αρνείται να εμβολιαστεί;» διερωτήθηκε ο υπουργός. «Υπάρχει το συλλογικό» πρόσθεσε.

Για τους πυρόπληκτους ο Στέλιος Πέτσας ανέφερε ότι ο πολίτης κάνει την αίτησή του και με ένα κλικ παίρνει την πρώτη αποζημίωση, η οποία είναι από 5.000 έως 20.000 ευρώ για τα φυσικά πρόσωπα και από 5.000 έως 22.000 ευρώ για τις επιχειρήσεις, ενώ υπάρχουν διάφορες βαθμίδες αποζημιώσεων για τις αγροτικές εκμεταλλεύσεις.

«Οι πυρόπληκτοι πολίτες εξαιτίας των πυρκαγιών που ξέσπασαν από τις 27-28 Ιουλίου και μετά ανήκουν στους δικαιούχους των μέτρων που ανακοινωθήκαν στα μέσα Αυγούστου» τόνισε ο υπουργός, καλώντας τους ενδιαφερόμενους να αναζητήσουν την ΠΝΠ που εκδόθηκε στις 13 Αυγούστου για να δουν εάν εντάσσονται στα μέτρα.

«Επίσης δώσαμε έξτρα χρήματα μόλις προχθές στους δήμους, γιατί δεν είναι μόνο τα φυσικά πρόσωπα είναι και οι δήμοι που έχουν πάθει μεγάλες καταστροφές για να μπορέσουν να αποκαταστήσουν αυτές τις ζημιές και να συνδράμουν» διευκρίνισε.

Αναφερόμενος ��ιδικά στους ρητινοπαραγωγούς της Βόρειας Εύβοιας, δεσμεύθηκε ότι η κυβέρνηση θα φροντίσει να υπάρξει απασχόληση, ώστε να μείνουν στον τόπο τους.

Πηγή άρθρου: Κορωνοϊός - Πέτσας: Να χάνουμε θέσεις εργασίας επειδή κάποιοι δεν εμβολιάζονται;

#Πέτσας #κορωνοϊος