#αλύγιστος

[nodataism]

t-shirt αφιερωμένο στον αγωνιστή Βαρδή Τσουρή. Πρωτοστάτησε στη δημιουργία του αυτοδιαχειριζόμενου στεκιού στη Χαλεπά και της κατάληψης Rosa Nera. Μπροστάρης σε όλες τις σημαντικές κινητοποιήσεις του Χανιώτικου λαού κυνηγήθηκε και διώχθηκε αμέτρητες φορές. Όμως, έμεινε αλύγιστος μέχρι το τέλος σε ηλικία 65 ετών, τον Μάιο του 2017.

φωτογραφία: Γιώργος Νικολαιδης, Προπυλαια 1995

Σχεδιασμός exausted.designers & nodata

#tshirt #vardistsouris #antifascist

[thoughtfullyblogger]

Θλίψη για τον Θάσο Σοφοκλέους – «Στάθηκε όρθιος με σπασμένα κόκκαλα»

Οι Σύνδεσμοι Αγωνιστών ΕΟΚΑ και το Συμβούλιο Ιστορικής Μνήμης Αγώνα ΕΟΚΑ εκφράζουν τη θλίψη τους για τον θάνατο του αγωνιστή της ΕΟΚΑ, Θάσου Σοφοκλέους. Ανακοίνωση των Συνδέσμων Αγωνιστών ΕΟΚΑ 55-59 αναφέρει ότι ο εκλιπών «έζησε στις επάλξεις τις ελευθερίας, όρθιος, ιδεολογικά αλύγιστος, με τα χείλη να λαλούν τον ύστατο αποχαιρετισμό της ζωής που αναλώθηκε για […] Θλίψη για τον Θάσο Σοφοκλέους –…

View On WordPress

[eclecticstarlightblogger]

Θλίψη για τον Θάσο Σοφοκλέους – «Στάθηκε όρθιος με σπασμένα κόκκαλα»

Οι Σύνδεσμοι Αγωνιστών ΕΟΚΑ και το Συμβούλιο Ιστορικής Μνήμης Αγώνα ΕΟΚΑ εκφράζουν τη θλίψη τους για τον θάνατο του αγωνιστή της ΕΟΚΑ, Θάσου Σοφοκλέους. Ανακοίνωση των Συνδέσμων Αγωνιστών ΕΟΚΑ 55-59 αναφέρει ότι ο εκλιπών «έζησε στις επάλξεις τις ελευθερίας, όρθιος, ιδεολογικά αλύγιστος, με τα χείλη να λαλούν τον ύστατο αποχαιρετισμό της ζωής που αναλώθηκε για […] Θλίψη για τον Θάσο Σοφοκλέους –…

View On WordPress

[greekblogs]

Θλίψη για τον Θάσο Σοφοκλέους – «Στάθηκε όρθιος με σπασμένα κόκκαλα»

Οι Σύνδεσμοι Αγωνιστών ΕΟΚΑ και το Συμβούλιο Ιστορικής Μνήμης Αγώνα ΕΟΚΑ εκφράζουν τη θλίψη τους για τον θάνατο του αγωνιστή της ΕΟΚΑ, Θάσου Σοφοκλέους. Ανακοίνωση των Συνδέσμων Αγωνιστών ΕΟΚΑ 55-59 αναφέρει ότι ο εκλιπών «έζησε στις επάλξεις τις ελευθερίας, όρθιος, ιδεολογικά αλύγιστος, με τα χείλη να λαλούν τον ύστατο αποχαιρετισμό της ζωής που αναλώθηκε για […] Θλίψη για τον Θάσο Σοφοκλέους –…

View On WordPress

[skandaladiaplokidiafthora]

Θλίψη για τον Θάσο Σοφοκλέους – «Στάθηκε όρθιος με σπασμένα κόκκαλα»

Οι Σύνδεσμοι Αγωνιστών ΕΟΚΑ και το Συμβούλιο Ιστορικής Μνήμης Αγώνα ΕΟΚΑ εκφράζουν τη θλίψη τους για τον θάνατο του αγωνιστή της ΕΟΚΑ, Θάσου Σοφοκλέους. Ανακοίνωση των Συνδέσμων Αγωνιστών ΕΟΚΑ 55-59 αναφέρει ότι ο εκλιπών «έζησε στις επάλξεις τις ελευθερίας, όρθιος, ιδεολογικά αλύγιστος, με τα χείλη να λαλούν τον ύστατο αποχαιρετισμό της ζωής που αναλώθηκε για […] Θλίψη για τον Θάσο Σοφοκλέους –…

View On WordPress

[sportsitegr]

Η γκέλα, ο Κούμαν και ο αλύγιστος: Τι κρατάμε από τα ματς της 11ης αγωνιστικής!

Η γκέλα, ο Κούμαν και ο αλύγιστος: Τι κρατάμε από τα ματς της 11ης αγωνιστικής!

Πάει και η 11η αγωνιστική της Super League! Άλλες δύο έμειναν και πάμε, φυσικά, μετά στη διακοπή για το Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ. Η ενδέκατη «στροφή», λοιπόν, του ελληνικού πρωταθλήματος ολοκληρώθηκε. Τι κρατάμε από τα επτά ματς της αγωνιστικής; Visit source site

View On WordPress

[kondavanelos]

«Τι μοίρα, αλήθεια αυτή!… πάντα να στέκεις/ γλυκός κι αλύγιστος σαν άνθος ανθρωπιάς…» 🌐🌐🌐 Βύρων Λεοντάρης. (στην τοποθεσία Νεα Κηφισια) https://www.instagram.com/p/CeBuCSINgrK/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[astratv]

Στους προημιτελικούς του Ρότερνταμ ο «αλύγιστος» Τσιτσιπάς

Στους προημιτελικούς του Ρότερνταμ ο «αλύγιστος» Τσιτσιπάς

Μετά από ένα συγκλονιστικό ματς που κρίθηκε στα τρία σετ, ο Στέφανος Τσιτσιπάς νίκησε με 2-1 τον Χουμπερτ Χουρκάζ και πήρε το «εισιτήριο» για τους προημιτελικούς του τουρνουά στο Ρότερνταμ. Ο Έλλ��νας τενίστας προηγήθηκε με 6-4, ο Πολωνός «απάντησε» με τον ίδιο ακριβώς τρόπο (4-6) και στο τρίτο σετ, ο 22χρονος πρωταθλητής επικράτησε με 7-5. Με τη νίκη αυτή ο Τσιτσιπάς από την επόμενη εβδομάδα θα…

View On WordPress

#Tσιτσιπάς #αλύγιστος #προημιτελικούς #Ρότερνταμ #στους #του

[elliepantazilove]

Πάντα να στέκεις γλυκός κι αλύγιστος...

Σαν ανθός ανθρωπιάς....

Βύρων Λεοντάρης 🌹

[xamenotalento]

Ενέδωσα πριν από τη γέννησή μου, δεν είναι δυνατόν αλλιώς, αλλά η γέννηση έπρεπε να γίνει, ήταν εκείνος, εγώ ήμουν μέσα του, έτσι που το βλέπω, ήταν εκείνος που θρηνούσε, εκείνος που είδε το φως, εγώ δεν θρηνούσα, εγώ δεν είδα το φως, είναι αδύνατο που θα'  πρεπε να έχω φωνή, αδύνατο που θα' πρεπε να έχω σκέψεις, και μιλώ και σκέφτομαι, κατορθώνω το ακατόρθωτο, δεν είναι κατορθωτό αλλιώς, ήταν εκείνος που είχε ζωή, εγώ δεν είχα ζωή, μια ζωή που να μην αξίζει να την έχεις εξαιτίας μου, θα ξεκάνει την ιστορία του θανάτου του, του τέλους της ζωής του και του θανάτου του, ο θάνατος του μόνος δε θα είναι αρκετός, όχι αρκετός για μένα, αν φλυαρώ, αυτός που θα πεθάνει, ίσως τον θάψουν αν τον βρουν, εγώ θα είμαι μέσα του, αυτός θα σαπίσει, εγώ δεν θα σαπίσω, δε θ’ απομείνει τίποτε από κείνον εξόν κόκαλα, εγώ θα είμαι μέσα τους, δε θ' απομείνει τίποτε εξόν τη σκόνη, εγώ θα είμαι μέσα της, δεν είναι δυνατόν αλλιώς, έτσι είναι που το βλέπω, το τέλος της ζωής του κι ο θάνατός του, πως θα τον γυροφέρνει, γυροφέρνει φτάνοντας σ ένα τέλος, αδύνατο είναι να ξέρω, θα ξέρω, βήμα με βήμα, αδύνατο να πρέπει να μιλήσω, θα μιλήσω, στο παρόν, δεν θα υπάρξουν πια λόγια για μένα, μόνο για κείνον, για το τέλος της ζωής και το θάνατο του, της κηδείας του, αν τον βρουν, αυτό θα είναι το τέλος, δε θα συνεχίσω για σκουλήκια, για κόκαλα και σκόνη, κανείς δεν ενδιαφέρεται γι αυτά, εκτός αν βαρεθώ μέσα στη σκόνη του, αυτό θα με ξάφνιαζε, τόσο αλύγιστος που ήμουν στη σάρκα του, εδώ αδιάκοπη σιωπή, ίσως πνιγεί, πάντοτε ήθελε να πνιγεί, δεν ήθελε εκείνοι να τον βρουν, βαθύ νερό και μια μυλόπετρα, παρόρμηση ξοδεμένη σαν όλες τις άλλες, αλλά γιατί κάποια ημέρα προς τα αριστερά, δε θα υπάρξει πια εγώ, εκείνος δε θα πει ποτέ πια τίποτε άλλο, δε θα μιλήσει σε κανέναν, δε θα μιλήσει στον εαυτό του, δε θα σκέφτεται άλλο, θα συνεχίζει, θα είμαι μέσα του, θα έρθει σ ένα τόπο και θα πέσει, γιατί εκεί και όχι πουθενά αλλού, θα πέσει και θα κοιμηθεί, άσκημα εξαιτίας μου, δεν θα μπορεί άλλο να συνεχίσει, εξαιτίας μου, δεν απόμεινε τίποτε στο κεφάλι του, θα το ταΐσω ό,τι του χρειάζεται.

Σάμιουελ Μπέκετ, Συριγμός 4, Μετάφραση Θανάση Γεωργιάδη. 

#samuel beckett

[tse-me-fwtospa8o]

(Μπορεί γιατί δεν ήξερες γεωμετρία)

Ο νεαρός ξεχνιόταν.

Ήταν δέκα η ώρα το πρωί.

Η καρδιά του γέμιζε σιγά-σιγά

πάνινα λουλούδια και σπασμένες φτερούγες.

Παρατήρησε πως δεν του έμεινε στο στόμα

παρά μια και μόνη λέξη.

Και βγάζοντας τα γάντια του, έπεφτε

από τα χέρια του μια λεπτή στάχτη.

Απ' το μπαλκόνι φαινόταν ένας πύργος.

Ένιωσε τον εαυτό του μπαλκόνι και πύργο.

Είδε, ωστόσο, πώς τον κοίταζε

το σταματημένο ρολόι μέσα απ' τη θήκη του.

Είδε τον ίσκιο τον ξαπλωμένο κι ήσυχο

πάνω στο λευκό μεταξωτό ντιβάνι.

Κι ο νέος αλύγιστος, γεωμετρικός,

με μια τσεκουριά έσπασε τον καθρέφτη.

Την ίδια στιγμή ένα σιντριβάνι σκότους

πλημμύρισε το χειμερικό δωμάτιο.

Frederico García Lorca, Αυτοκτονια (Μτφρ. Κοσμάς Πολίτης)

#frederico garcia lorca #ποιηση #ποιήματα #ποιητής #γρεεκ ταμπλρ #γρικ ταμπλρ #γρεεκ ποεμ #γρεεκ ποστς #γρικ ποστ

[xorikesanagnoseis]

Franz Kafka

ΣΤΟ ΥΠΕΡΩΟ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ

Μετάφραση: Δημήτρης Στ. Δήμου

Η ΓΕΦΥΡΑ

Ήμουν αλύγιστος καί ψυχρός,  ήμουν  μιά γέφυρα,  έκειτόμουν πάνω άπό έναν γκρεμό. Άπό δώθε ήσαν οί μύτες τών ποδιών, άπό κείθε ήσαν χωμένα τά χέρια, δαγκώνοντας συ­γκρατιόμουν άπό εύθρυπτο πηλό.  Οί ποδιές τού σακακιού μου άνέμιζαν στά πλάγια μου. Στό βάθος θορυβούσε ό πα­γερός χείμαρρος μέ τίς πέστροφες. Κανένας περιηγητής δέν έπλανήθηκε σέ τούτα τά άβατα ύψη, ή γέφυρα δέν ήταν άκόμα σημειωμένη στούς χάρτες. - ’Έτσι έκειτόμουν κι επρόσμενα, έπρεπε νά προσμένω. Δίχως νά γκρεμιστεί, δέν μπο­ρεί μιά γέφυρα, πού χτίστηκε μιά φορά, νά πάψει νά είναι γέφυρα.

Μιά φορά πρός τό βράδυ -ήταν τό πρώτο, ήταν τό χιλιο­στό, δέν ξέρω- οί σκέψεις μου χάνονταν πάντα μέσα σ’ έναν κυκεώνα καί όλο καί κλωθογύριζαν.  Πρός τό βράδυ τό κα­λοκαίρι, ό χείμαρρος έπάφλαζε σκοτεινότερος, άκουσα ένα άντρίκιο βήμα! Πρός εμέ, πρός εμένα. - Τεντώσου, γέφυρα, πάρε  θέση,  δοκάρι  άπερίφραχτο,  βάσταξε  αυτόν  πού  σου εμπιστεύονται.  ’Εξουδετέρωσε  άνεπαίσθητα  τήν  άστάθεια τού βήματός του, άν όμως κλονίζεται, κάνε τον νά σέ άντιληφθεϊ  καί,  σάν  ένας  θεός τού  βουνού,  έκσφενδόνισέ  τον στη στεριά.

Ήρθε, μέ τή σιδερένια μύτη τού μπαστουνιού του χτύπη­σε επάνω μου δοκιμαστικά, ύστερα σήκωσε μ’ αύτή τίς ποδιές τού σακακιού μου καί τίς τακτοποίησε επάνω μου. Μέ­σα στά πυκνά μου  μαλλιά έχωσε την ακίδα καί την άφησε μέσα ώρα πολλή, κοιτάζοντας προφανώς γύρω του άγριος. "Υστερα όμως -τόν ονειρευόμουν ακριβώς πέρα άπ’ τό βου­νό καί τήν κοιλάδα- πήδηξε μέ τά δυό του πόδια καταμεσής στό σώμα μου. ’Ανατρίχιασα μέ άγριο πόνο, όλότελα ανήξε­ρος.  Ποιος ήταν;  Ένα παιδί; Ένα  όνειρο;  Ένας  ληστής; Ένας  αύτόχειρ;  Ένας  πειρασμός;  Ένας  καταστροφεύς; Καί γύρισα ανάποδα νά τόν δώ. - Γέφυρα νά γυρίζει ανά­ποδα!  Δεν  είχα  ακόμα  γυρίσει,  καί  γκρεμίστηκα  κιόλας, γκρεμίστηκα καί  βρέθηκα  κιόλας ξεσκισμένος  καί  σουβλι­σμένος από τίς μυτερές στουρναρόπετρες, πού πάντα μέ κοι­τάζανε τόσο  ειρηνικά  μέσα άπ’ τά νερά πού λυσσομανούσαν.

Kafka, F., 1987, Στο υπερώο και άλλα διηγήματα, Μεταφράστηκε από γερμανικά από Δ.Στ. Δήμου, Αθήνα, Νεφέλη

[theadventuresofafuckedupfairy]

- Μέχρι να 'ρθείς -

Κάποιες μέρες πρέπει να χαμογελάσεις, να σταθείς ψηλός κι αλύγιστος, ακόμα κι αν δεν μπορείς.

Ίσως αυτές οι μέρες, θαρρείς θα κρατήσουν αιώνια.

Ο χρόνος δεν έχει πια νόημα μέσα σ' αυτή την τρύπα, μέσα εκεί που ζωή δεν υπάρχει, μα ούτε και θάνατος.

Εκεί στην κόλαση σου έμαθες κι ο γυρισμός μοιάζει πια παλιό όνειρο, ενός άλλου μυαλού.

Μα να σου πω ένα πράμα, έφτασες μέχρι εδώ.

Ότι πιο χιλιοειπωμένο και βαρετό αυτή η κουβέντα, όμως έτσι είναι, τό 'κανες.

Κι όχι, δε θ' αρχίσει να λάμπει ο ήλιος και τα πουλιά να κελαηδούν, απώς σου πα πως είσαι δυνατός.

Εγώ μόνο το λέω, να τ' ακούσεις, να το δεις, να το διαβάσεις, να το νιώσεις... έστω λίγο.

Τα άλλα άσε τα.

Τα παράθυρα ήταν σπασμένα κι όσο και να τα αμπάρωνες, ο αέρας ο λυσσασμένος και το κρύο τρύπωναν.

Δε φταις εσύ...

Ας κλείσω γιατί πολλά τα λόγια και λίγος ο χρόνος.

Είμαστε εδώ τώρα κι αν δεν είσαι εσύ, εγώ θα 'μαι...

Μέχρι να 'ρθείς

17.03.19

#soldespin #γρεεκ ποστς #γκρικ ποστ #personal #greek posts #life #γκρικζ #ελληνικα ποστ #γρεεκζ #heraklion #crete #ποιηση #greek writers #thoughts #writing #γρεεκ τεξτ #journals #ημερολογιο #overthinkers #σκεψεις #poetic #ηρακλειο #greek poetry #photographers on tumblr #greekphotographers #γρεεκ φωτο #φωτογραφια #φωτογραφίες #black and white #outdoors

[matia]

Διαμάντι

Προέρχεται από το αδάμας < α (στερητικό) + δαμάζω

💎💎💎 Διαμάντι: 💍 Η αρχική ελληνική λέξη χρησιμοποιείται είτε ως ουσ. ἀδάμας – κατά παράλειψη του λίθος = τό σκληρότατον τῶν μετάλλων, πιθανῶς ὁ χάλυψ είτε ως επίθετο = αδάμαστος, ακαταπόνητος, άκαμπτος, αλύγιστος. Ετυμολογία: < α- στερητ. + ρ. δάμνημι/δαμάω/δαμάζω. 💍 Το μεσαιωνικό διαμάντι(ν) προέρχεται από το ιταλικό diamante, το οποίο σχηματίστηκε τον 14ο αι. από το λατινικό diamas, που…

View On WordPress

[spoilersgr]

Ο Γιώργος Φαρσακίδης, ο κομμουνιστής, ο αγωνιστής εικαστικός, ο μαχητής του ΕΛΑΣ, ο αλύγιστος που πέρασε 16 χρόνια από τη ζωή του σε φυλακές και εξορίες, έφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία 94 ετών. Η πολιτική τελετή αποχαιρετισμού του Γιώργη Φαρσακίδη θα γίνει αύριο Πέμπτη 23 Ιουλίου στις 7.00 μ. μ. στο αίθριο του Δημαρχείου Θεσσαλονίκης. Ο Γιώργος Φαρσακίδης, γεννήθηκε το 1926 στην Οδησσό της Σοβιετικής Ένωσης. Μητέρα του ήταν η Ρωσίδα Έλενα και πατέρας του ο Πόντιος Αναστάσιος Φαρσακίδης τιμημένος από τη νεαρή ΕΣΣΔ σαν πρωτοπόρος της σοσιαλιστικής εργασίας, γιατί παρότι μη επαναστάτης πίστευε πως το μεγάλο δίκιο, είναι το δίκιο της επανάστασης. Το 1934 η οικογένεια εγκαταστάθηκε στο Ντεπώ της Θεσσαλονίκης. Στις γειτονιές του Ντεπώ. Ο Γ. Φαρσακίδης είναι στη μεσαία σειρά. Ο νεαρός Γιώργος από μικρή ηλικία ήρθε σε επαφή με τις αξίες και τα ιδανικά του ΚΚΕ. Η κατοχή τον βρήκε να φοιτά στη Β’ Γυμνασίου. Αναγκάζεται να δουλέψει για την επιβίωση της οικογένειας. Κάνει διάφορες δουλειές και καταλήγει εργάτης στους φούρνους της βιομηχανίας Αλλατίνη, οργανωμένος ήδη στην ΕΠΟΝ. Εκεί ξεκινά και η πρώτη του επαφή με τη δημιουργία, φιλοτεχνώντας πανέμορφες έγχρωμες αντιφασιστικές γελοιογραφίες. Την άνοιξη του 1943 εντάσσεται στην ΕΠΟΝίτικη Υποδειγματική Διμοιρία του Τάγματος Χορτιάτη στο 2/31 Σύνταγμα του ΕΛΑΣ. Πολεμά, γράφει ημερολόγιο και σκιτσάρει την αντάρτικη ζωή και δράση. Σε μάχη κατά των Βουλγάρων τραυματίζεται στο κεφάλι και τρέχοντας χάνει το σακίδιό του, όπου ήταν και τα σκίτσα του, που βρήκε ένας Βούλγαρος φαντάρος και του τα παρέδωσε πολλές δεκαετίες αργότερα. Τον Σεπτέμβρη του 1944, σε μάχη κατά γερμανικού στρατοπέδου έξω από το χωριό Κρήνη της Χαλκιδικής οπλοπολυβόλο τσακίζει τα δυο χέρια του Γιώργη. Τον Μάρτη του ’45 βγαίνει από το νοσοκομείο. Οι σύντροφοί του, οι φίλοι του, οι συναγωνιστές του διώκονται. Άλλοι βγαίνουν πάλι στο βουνό. Την Πρωτοχρονιά του ’47 ο Φαρσακίδης συλλαμβάνεται και βασανίζεται στην Ειδική Ασφάλεια Θεσσαλονίκης. Για το πώς άντεξε τα βασανιστήρια απαντούσε με μια φράση του πατέρα του. Είναι θαυμάσιο να μπορείς ν’ αγαπάς στη ζωή σου κάτι πιο πολύ κι από τη ζωή σου ακόμα. Τον Αύγουστο του ’47 ξανασυλλαμβάνεται. Μας βρόντηξαν την πόρτα του σπιτιού και πάλι νυχτιάτικα, κι όπως την προηγούμενη φορά, με ξύπνησε η μάνα: Ήρθανε, σήκω…. Ακολουθούν τα σκληρά χρόνια στις φυλακές και τις εξορίες. Εκεί, όπου ο Φαρσακίδης έκανε τα τσακισμένα χέρια του όπλα του απροσκύνητου και αλύγιστου αγώνα. Ζωγραφίζει, αποτυπώνει τις στιγμές, τα βασανιστήρια, σκηνές από τη ζωή των εξόριστων. Συμμετέχει στη δημιουργία σκηνικών για τις παραστάσεις που ανέβαζαν οι εξόριστοι. Αη Στράτης, Μακρόνησος, ξανά Αη Στράτης και αργότερα, στα χρόνια της χούντας Γυάρος και Λέρος είναι τα νησιά που εξορίζεται. Η πρώτη μου γνωριμία με την ξυλογραφία είχε γίνει το 1949 – ’50 στο Σύρμα των πολιτών στο ΑΕΤΟ – ΕΣΑΙ στο Μακρονήσι. Είχε πέσει στα χέρια μου μια Φιλολογική Πρωτοχρονιά με χαρακτικά, απ’ ό,τι θυμάμαι, των Κορογιαννάκη, Τάσσου, Βασιλείου, Χυτήρη και άλλων. Ακολούθησε ξανά ο Αη Στράτης. Εκεί, οι συνθήκες ήταν κάπως καλύτερες από εκείνες της Μακρονήσου. Δε σε σκοτώνανε, δε σε βασάνιζαν, αλλά υπήρχε η πολύχρονη κράτηση. Όλη τη δεκαετία του ’50 ήμουν εκεί. Στο στρατόπεδο των πολιτικών εξόριστων του Αη Στράτη, ο δάσκαλος, που μας μύησε στην τεχνική της ξυλογραφίας, στάθηκε ο ζωγράφος – χαράκτης Χρήστος Δαγκλής. Και συνεχίζει: Στον Αη Στράτη υπήρχε πολλή αρρώστια μετά τα βασανιστήρια της Μακρονήσου. Όλοι κάναμε φοβερή οικονομία. Στέλνοντας κάρτες, δηλώναμε ότι ζούμε, ότι αντιστεκόμαστε. Οι κάρτες θα ήταν μια επαφή, θα είχαμε μια συμπαράσταση από τις οικογένειές μας και τον περίγυρο. Τα βάλαμε κάτω. Χαρτιά, πι��έλα, χρώματα, δραχμές διακόσιες είκοσι. Κινήσαμε, λοιπόν, να βρούμε τον γραμματέα της Ομάδας, να μοιραστούμε μαζί του τη χαρά της ανακάλυψης, να μας δώσει χρήματα. Ο μπάρμπα Χρήστος, ο Γραμματέας μας, άνθρωπος θετικός, υπεύθυνος με πολύπλευρη πείρα. Οργανωτικός προπολεμικά ακόμη, στον Αη Στράτη με τον Γληνό και τον Βάρναλη. Τότε αυτός σκεφτόταν, πώς θα έκοβε χρήματα για να αγοράσουμε πινελάκια. Όμως, όπως και αν τα υπολόγιζε, λεφτά για πινελάκια δεν μπορούσε να μας δώσει. Ήταν μεγάλη πολυτέλεια. Ο σωτήρας άγγελός μας βρέθηκε στο πρόσωπο του Γιάννη Ρίτσου. Συμπλήρωσε το ποσό από την τσέπη του και σε λίγο οι πρώτες χειροποίητες κάρτες γίναν ανάρπαστες. Η πρόβλεψή μας δικαιώθηκε πανηγυρικά, με την ανταπόκριση από τα έξω και τη σημαντική οικονομική ενίσχυση της Ομάδας. Γυρίζοντας από την εξορία, ο Φαρσακίδης συζητώντας με τη μάνα του της είπε: Σ’ ευχαριστώ μάνα, που δε μου ζήτησες ποτέ να υπογράψω δήλωση για να βγω. Κι εκείνη απάντησε: Αυτό μου ‘λειπε. Ήσουν που ήσουν χοντροκέφαλος, να γύριζες και με προσκυνημένο, σκυμμένο το κεφάλι…. Από τη μεταπολίτευση και μετά ο Γ. Φαρσακίδης τυπώνει τα έργα του, συμμετέχει σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις. Εκδίδει πολλά βιβλία και λευκώματα τα οποία αποτυπώνουν πλευρές της πολυτάραχης ζωής του. Το έργο του περνά τα σύνορα της πατρίδας μας. Για τη μεγάλη αγωνιστική και καλλιτεχνική προσφορά του με το ανώτατο Χρυσό Μετάλλιο της Σοβιετικής Επιτροπής Ειρήνης. Το 1984, το βιβλίο του Η Πρώτη Πατρίδα πήρε το πρώτο βραβείο της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Ορθοστατών και ορθοβαδίζων μέχρι τέλους. Ήταν μέλος της ΚΟΒ Εικαστικών της ΤΟ Καλλιτεχνών της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ. Όσο του το επέτρεπαν οι δυνάμεις του συμμετείχε σε δραστηριότητες του ΚΚΕ. Μια ζωή και για πάντα, πλάι στην πιο ζωογόνα πηγή της ελληνικής κοινωνίας, το ΚΚΕ, είχε αναφέρει σε μια τελευταία δήλωσή του. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε στο σπίτι του στη Θεσσαλονίκη έχοντας τη βοήθεια και τη συντροφιά φίλων και συντρόφων. *Πηγή: 902.g Δείτε τα tweets της επικαιρότητας: Όλα τα νέα για την επικαιρότητα εδώ - ειδήσεις από την Ελλάδα

#ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΑΡΣΑΚΙΔΗΣ #ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΣ #ΕΛΑΣ #ΕΞΟΡΙ #Πολιτισμός

[rua-da-bella-vista-blog]

Πότε αλύγιστος και πότε χάρτινος από τα θαύματα του κόσμου εξαντλημένος.

Θ.Παπακωνσταντίνου,Σαμπάχ.

#greek #quotes #θανάσης παπακωνσταντινου #μουσική #στιχοι #κοινωνια