#Ελληνίδα | Explore Tumblr Posts and Blogs

justforbooks · 4 months

Text

Πέθανε η Μαρία Λαϊνά, εξέχουσα Ελληνίδα ποιήτρια, τιμημένη με το Βραβείο Ιδρύματος Κώστα & Ελένης Ουράνη Ακαδημίας Αθηνών το 2014 και το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Γραμμάτων 2022. Ήταν 76 ετών. Πρόκειται για μια ιδιαίτερη ποιητική φωνή, χαμηλόφωνη και αντιδραματική, όπου το μυστήριο της ζωής αναφαίνεται χωρίς μεγάλα λόγια, με γυμνές λέξεις και γυμνές εικόνες, και τη διαρκή αίσθηση της απουσίας του άλλου.

Όταν η LIFO τής είχε ζητήσει να ορίσει η ίδια την ποίησή της, απάντησε με ανάλογο τρόπο: «Δυσκολεύομαι να μιλώ για τα έργα μου. Θα πω κάτι που θα φανεί ίσως περίεργο: δεν μπορώ να περιγράφω με λέξεις τις λέξεις μου. Θα πω, λοιπόν, μόνο δυο κουβέντες: Μιλά για τη μοναξιά και γι' αυτό που μπορεί να βλέπουν κάποιοι άνθρωποι και να μην το βλέπουν κάποιοι άλλοι.»

Αυτοβιογραφούμενη στη LIFO, είχε πει τα ακόλουθα:

Γεννήθηκα στην Πάτρα. Ο πατέρας μου ήταν καπνοβιομήχανος. Είχε στρέμματα καπνού και ένα εργοστάσιο. Η μεγαλύτερη αδερφή μου πέρασε την Κατοχή χωρίς να της λείψει τίποτα. Το ίδιο κι εγώ. Δεν καταλάβαμε στερήσεις γιατί έρχονταν οι Ιταλοί, παίρνανε τσιγάρα και μας έδιναν διάφορα. Έχω ακόμα ένα ακορντεόν. Δηλαδή ό,τι έχουμε, από τα τσιγάρα προέρχεται. Όμως, στην πορεία ο πατέρας μου τα έχασε όλα.

Η μαμά μου τρελάθηκε. Ήθελε έναν άλλο άντρα κι ενώ με τον πατέρα μου συμφώνησε σε διαζύγιο, οι Πατρινοί πέσαν να τη φάνε, για να μη γίνει σκάνδαλο. Τελικά ήρθαμε στην Αθήνα όταν ήμουν 9 ετών. Μέναμε σε ένα νεοκλασικό στα Άνω Πατήσια. Στην οδό Πόρου. Η αλήθεια είναι ότι ήρθαμε στην πρωτεύουσα για να απελευθερωθούν οι γονείς μας και να καταφέρουν να χωρίσουν. Με τον πατέρα μου έκτοτε κρατήσαμε ελάχιστες σχέσεις.

• Προέρχομαι κατ' ουσίαν από δύο πλούσια σόγια. Απλώς εγώ δεν έχω λεφτά. Ο αδερφός της μαμάς μου είχε την εταιρεία Bic. Με ενοχλούσε πάντα το ότι μας ζούσε ο αδερφός της, παρόλο που ήταν ένας πολύ γλυκός τύπος. Ένιωθα τη βοήθειά του και τη γενναιοδωρία του ως προσωπική μου ήττα.

• Το σχολείο που τελείωσα ήταν το 8ο των Πατησίων. Μεικτό και από τα μεγαλύτερα σχολεία της Αθήνας. Αλλά είχε και άχρηστους καθηγητές. Πήγαινα για χημικός και τελείωσα το πρακτικό. Τότε στα πρακτικά ρίχνανε όλους τους άχρηστους φιλόλογους. Τελικά, βρέθηκα στη Νομική γιατί η φιλόλογός μου, διαβάζοντας τις εκθέσεις μου, μου είπε «Λαϊνά, τι δουλειά έχεις εσύ εδώ; Φύγε. Δεν είσαι για πρακτικό».

• Οι πιο φωτισμένοι δάσκαλοί μου ήταν μαθηματικοί και φυσικοί. Τα πιο λαμπρά παραδείγματα αργότερα στη Νομική ήταν ο Γεώργιος-Αλέξανδρος Μαγκάκης, ο Πεσμαζόγλου, ο Ζολώτας, που μας δίδασκε πολιτική οικονομία κι όταν έμπαινε στην αίθουσα έτριζαν τα παπούτσια του. Αριστοκράτης, πολύ στυλάτος. Αυτοί ήταν τα αστέρια. Επίσης, θυμάμαι ότι στον Μαγκάκη κατέφθανε ακροατήριο και από άλλες σχολές. Συνωστιζόμασταν στους διαδρόμους. Εξαιρετικής ευγλωττίας, γνώσης, ευγένειας άνθρωπος. Χαιρόσουν να τον ακούς.

Όταν τελείωσα, σκέφτηκα να γίνω δικηγόρος, αλλά το απέρριψα διότι δεν μπορούσα να ντύνομαι όπως έπρεπε. Δεν άντεχα το κοστουμάκι. Πήγα μια φορά στο δικαστήριο και τα παράτησα. Με το τακουνάκι και το ταγέρ δεν μπορούσα. Είπα «φεύγω».

• Αυτό που με ενδιέφερε μικρή περισσότερο από καθετί ήταν το διάβασμα. Έχω ψάξει μέχρι και σκουπιδοτενεκέ για να βρω κάτι να διαβάσω. Η μητέρα μου έφτανε στα όρια της απελπισίας. Πήγαινε στα βιβλιοπωλεία και δανειζόταν βιβλία για μια δραχμή, γιατί δεν μπορούσε να τα αγοράσει. Μου τα έφερνε και μέχρι το απόγευμα τα είχα τελειώσει. Μη φανταστείτε, στο σπίτι μας δεν διάβαζε κανείς. Στο πατρικό μου δεν είχαμε καν βιβλιοθήκη. Έχω διαβάσει Ντοστογιέφσκι στα 16 μου, ας πούμε. Όλον. Τόσο, που τώρα θέλω να τον ξαναδιαβάσω, αλλά δεν μπορώ. Τον Τσβάιχ όλο. Πήγαινα στα σπίτια των άλλων, άνοιγα τις βιβλιοθήκες κι έπαιρνα βιβλία.

• Στα 17 έγραψα το πρώτο ποίημα. Ήθελα να εκφράσω την ερωτική απογοήτευση που πέρασα. Του 'δωσα και κατάλαβε. Εγώ πίστευα πως αυτό το πρώτο μου βιβλίο ήταν μια κουταμάρα, αλλά με έκπληξη διαπίστωσα πως κάποιοι με ενθάρρυναν. Έτσι είπα «θα γίνω ποιήτρια». Ένας από εκείνους ήταν ο Σαχτού��ης. Με φώναξε στη Φωκίωνος Νέγρη και ήπιαμε καφέ. Μου είπε: «Κυρία Λαϊνά, βλέπω εδώ κάποια πράγματα. Τα πράγματα δεν τα γράφουμε όταν μας πονάνε, τα γράφουμε όταν δεν μας πονάνε πολύ, αλλά μας πονάνε ακόμα». Εγώ τότε ήμουν μειράκιο, αλλά τα λόγια του τα τήρησα όσο μπόρεσα.

• Πριν πάρω το Κρατικό Βραβείο ο Σαχτούρης μου έστειλε μια καρτούλα. Μου έλεγε ότι τα ποιήματα που είχα στη συγκεκριμένη συλλογή ήταν από τα ωραιότερα που είχε διαβάσει στη ζωή του. Κάθισα εδώ κι έκλαψα. Δεν με ενδιέφερε καθόλου το βραβείο. Ακόμα συγκινούμαι όταν το θυμάμαι. Πήγαινα και τον έβλεπα – περίεργος άνθρωπος, δεν μίλαγε. Μπορούσαμε να καθόμαστε δέκα λεπτά αμίλητοι. Ερχόμουν σε ��πελπισία μερικές φορές. Έμενε σε ένα πολύ φτωχικό σπίτι. Είχε μια πλαστική ντουλάπα. Με κοιτούσε. Και τον κοιτούσα. Και σκεφτόμουν, «τι να πω τώρα;». Ώσπου κάποια στιγμή μου είπε: «Κυρία Λαϊνά, γράφετε;». Του απαντώ: «Κύριε Σαχτούρη, γράφω». Μου λέει: «Να γράφετε, γιατί θα έρθει η στιγμή που δεν θα μπορείτε να γράψετε».

• Μερικά ποιήματά μου είναι καλά. Για παράδειγμα, για τον στίχο «Λατρεύτηκε κανείς εδώ; / Υπήρχε κάποιος / ή πέρασε απλώς ο χρόνος και άφησε την ομορφιά του;» καμαρώνω. Με κατηγορούν συχνά ότι δεν ενδιαφέρομαι για το κατ' εξοχήν ελλαδικό στοιχείο. Δεν με ενδιαφέρει. Εμένα με ενδιαφέρει ο άνθρωπος. Δεν καταγράφω την επικαιρότητα. Με επηρεάζουν αυτά που συμβαίνουν, αλλά αυτό μπορεί να το μεταγράψω σε μυρμήγκι, σε δέντρο. Ο άνθρωπος δεν έχει ανάγκη την τέχνη όταν είναι ευτυχισμένος. Έτσι πιστεύω. Η τέχνη είναι παρηγοριά, έτσι έχει πει ο Φρόιντ.

• Δεν με ενδιαφέρει πολύ το γράψιμο, να σας πω την αλήθεια. Με ενδιαφέρει ο έρωτας, τα ταξίδια, τα εικαστικά, οι εικόνες, η φύση. Ξέρω μουσική: πιάνο, κιθάρα, ακορντεόν. Έχω και δίπλωμα. Τα μαθηματικά έχουν σχέση με τη μουσική και τα μαθηματικά και η μουσική έχουν σχέση με την ποίηση. Σου διδάσκουν οικονομία στον λόγο και ρυθμό. Δεν μπορώ χωρίς ρυθμό. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη δυσκολία μιας μετάφρασης. Καμιά φορά περνάω δύο μέρες για να βρω ένα τετρασύλλαβο προπαροξύτονο επίθετο. Όταν το βρίσκω, χοροπηδάω. Νιώθω χαρά σαν παιδί.

• Το πρώτο έργο μου που παίχτηκε στο θέατρο ήταν ο Κλόουν. Κατ' ουσίαν, δεν είναι θεατρικό, είναι ένας παραληρηματικός μονόλογος που τον έγραψα με ραγκτάιμ. Αν μου σταμάταγες τη μουσική, σταμάταγα να γράφω. Η Πασιέντζα είναι ένα έργο που αγαπώ ιδιαίτερα και θα ήθελα να το δω να ανεβαίνει, γιατί είναι λίγο διεστραμμένο. Δεν μου αρέσουν οι απλές ιστορίες. Ο άντρας, η γυναίκα που τον άφησε και όλα αυτά. Θα σας πω κάτι περίεργο. Μου παραγγέλνουν έργα για γυναίκες κι εγώ γράφω για άντρες. Και στο Δέντρο, που παίζεται τώρα, υπάρχει μόνο μία γυναίκα.

Δυσκολεύομαι να μιλώ για τα έργα μου. Θα πω κάτι που θα φανεί ίσως περίεργο: δεν μπορώ να περιγράφω με λέξεις τις λέξεις μου. Θα πω, λοιπόν, μόνο δυο κουβέντες: Μιλά για τη μοναξιά και γι' αυτό που μπορεί να βλέπουν κάποιοι άνθρωποι και να μην το βλέπουν κάποιοι άλλοι. Και θα ευχαριστήσω τη Χρύσα Καψούλη και την ομάδα της για τη δουλειά που έκαναν. Όσο και να φαίνεται περίεργο, θέατρο μπορώ να γράψω έχοντας γύρω μου στο ίδιο τραπέζι τους φίλους μου. Όταν γράφω ποιήματα, ούτε στο διπλανό δωμάτιο δεν θέλω άνθρωπο.

• Έχω σταματήσει να διδάσκω. Η διδασκαλία μού άρεσε πολύ. Νομίζω ότι μου έδιναν τους χειρότερους μαθητές. Με ενδιέφερε να βάλω στο μυαλό του άλλου το ότι η γλώσσα είναι σαν τα μαθηματικά. Ήταν φοιτητές και όταν έμπαινα στην τάξη τρόμαζαν. Φαίνεται ότι έχω μια φάτσα αυστηρή. Με ενδιέφερε να πάρει το μυαλό μπροστά. Με κάποιους κρατώ επαφή και μου στέλνουν και δωράκια. Σταμάτησα επειδή θύμωσα. Θυμώνει ο άνθρωπος. Μεγάλη ιστορία. Πάντως, ήταν σπουδαία ευχαρίστηση να παίρνουν μπρος οι μαθητές, να ξεθαρρεύουν, να γίνεσαι φίλος τους. Αλλά το εξάμηνο περνούσε γρήγορα, έφευγαν κι έκλαιγα. Κι ερχόντουσαν άλλα παιδιά και εκεί στενοχωριόμουν πάρα πολύ. Κάποια στιγμή μου βγήκε η ψυχή.

• Θυμώνω. Και αδικαιολόγητα πολλές φορές. Όμως τον ξεσπάω το θυμό. Ο γιατρός μού είπε ότι θα πεθάνω με υγιή καρδιά μάλλον. Συνήθως με θυμώνουν η αχαριστία και η αγνωμοσύνη. Την έχω εισπράξει. Και μάλιστα συνδυασμένη με αδιαφορία. Δεν αντέχω τους ανθρώπους που φέρονται σαν να τους χρωστά πράγματα η ζωή. Με θυμώνει επίσης η ασχήμια. Γίνομαι έξαλλη με την απουσία αισθητικής. Έχω χαλάσει σχέση επειδή είδα ρούχο που δεν μου άρεσε. Ένα κίτρινο, συγκεκριμένα. Μου αρέσει πολύ το μαύρο και το κόκκινο.

Σιχαίνομαι, επίσης, τους ανθρώπους που έχουν μια αφροντισιά αισθητική, που παχαίνουν από αδιαφορία όχι μόνο απέναντι στον εαυτό τους αλλά και απέναντι στον διπλανό τους. Είναι σαν να σου λένε: «Εμένα θα μου δώσουν σημασία και ας είμαι έτσι». Είναι ένας εγωισμός και μια αδιαφορία προς τους γύρω που δεν αποδέχομαι. Εγώ, από την άλλη, δυστυχώς είμαι ανορεξική. Αν μου φέρετε πετροσωλήνες, θα φάω πέντε πιάτα. Αν μου δώσεις κακό φαΐ, δεν το τρώω.

• Το ωραιότερο μέρος που επισκέφθηκα είναι το Μαρόκο. Σκοπεύω σύντομα να πάω πάλι στην Ταγγέρη. Είναι συγκλονιστικό μέρος. Κι ας με ενοχλεί ο τρόπος που συμπεριφέρονται στις γυναίκες. Σου κολλάνε, σε τραβάνε. Κάποια στιγμή αγανάκτησα και άρχισα να τους βρίζω στα ελληνικά. Αφήστε που στα ταξί πρέπει να κάνεις την προσευχή σου για να φτάσεις ζωντανός. Και η Ινδία, όμως, ήταν σπουδαία εμπειρία. Κι ας βγήκα άρρωστη μετά την επίσκεψή μου στο Βαρανάσι. Σταμάτησα να τρώω. Με βιταμίνες κρατιόμουνα. Να σκεφτείτε ότι στο αεροδρόμιο, έτσι αδύναμη κι αδύνατη που με είδαν, με έψαξαν για ναρκωτικά.

• Ξυπνάω πολύ πρωί. Και στις 2 να κοιμηθώ, στις 7 είμαι όρθια. Προτιμώ να δουλεύω το πρωί, διότι 11 π.μ. με 3 μ.μ. λειτουργεί το σύστημα. Το βράδυ βγαίνω λίγο. Ιδιαίτερα το καλοκαίρι. Τώρα που το σκοτάδι πέφτει από τόσο νωρίς, στενοχωριέμαι. Τηλεόραση δεν ανοίγω. Ραδιόφωνο ακούω. Το Ντεσεβό μου το έχω ακόμα, αν και δεν το πολυχρειάζομαι πια. Για να γράψω χρησιμοποιώ το κομπιούτερ. Δυστυχώς, δεν γράφω στο χέρι πια. Παλαιότερα χρησιμοποιούσα γραφομηχανή και μου άρεσε πολύ. Είχε ήχο. Μου έκανε κάτι. Μετά αναγκάστηκα να προσαρμοστώ στην τεχνολογία γιατί μου ζητούν τα κείμενα σε ηλεκτρονική μορφή.

• Τα καλοκαίρια δεν μου αρέσει η Αθήνα. Ούτε ο χειμώνας μου αρέσει. Θα έμενα σε μια πόλη που έχει κοντά της θάλασσα. Όμως, θα μου άρεσε να μένω στο Βερολίνο. Το λατρεύω, τα τελευταία τρία χρόνια έχω πάει τρεις φορές. Οι Βερολινέζοι δεν είναι πολύ Γερμανοί, είναι άλλου τύπου άνθρωποι. Βρίσκεις σε αυτή την πόλη κάτι μπαράκια που στην είσοδο έχουν ένα μικρό βιβλιοπωλείο, έναν πάγκο με παλιά βιβλία, μια κουβερτούλα που δανείζεσαι για το κρύο, ακούς μια μουσικούλα πολύ γλυκιά, το βράδυ έχουν μια παράσταση.

Πάντα ξεκινούσα να πάω εδώ, εκεί και στο ενδιάμεσο όλο και κάτι έβλεπα και με αιχμαλώτιζε. Και ξέρετε και κάτι άλλο; Έχουν τρομερό σεβασμό στα δέντρα. Φιλοξενήθηκα μια μέρα σε ένα σπίτι και είδα ένα κλαδί –φιλύρα– να μπαίνει στην κυριολεξία μέσα στο σπίτι. Σχεδόν επάνω στο κρεβάτι τους. Δεν μπορούσαν να το κόψουν. Το κλαδί, όχι το δέντρο. Επίσης, με ευχαριστεί η απίστευτη ευγένειά τους. Μπαίνω μια μέρα στο μετρό και σταματάει μια ηλικιωμένη, 90 ετών περίπου, που προσφέρθηκε να με βοηθήσει. Στο Βερολίνο δεν έχω φοβηθεί ποτέ. Έχω φοβηθεί στη Νέα Υόρκη.

• Στη γειτονιά μου, το Παγκράτι, έχει αλλάξει ο πληθυσμός. Γενικά, δεν φοβάμαι. Όμως, τώρα τελευταία συλλαμβάνω τον εαυτό μου να γυρίζω και να κοιτάζω όταν ακούω βήματα πίσω μου. Κάποτε εδώ ζούσαν άνθρωποι όμορφα ντυμένοι. Πάει, τέλειωσε αυτό. Καθημερινά, όταν βγαίνω βόλτα το πρωί, παίρνω κάποιον και τον βάζω στον φούρνο να του ψωνίσω κάτι να φάει. Δεν μου κοστίζει τίποτα φοβερό. Βλέπω τις κυρίες απέναντί μου που δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα, κι εγώ κάπως δυσκολεύομαι. Θα αποφάσιζα να ζήσω στην εξοχή, γιατί είμαι βαρεμένη με τη φύση. Στην Αθήνα μένω επειδή εδώ είναι οι φίλοι μου. Αλλά όταν βρεθώ κοντά στη θάλασσα, είμαι ευτυχισμένη. Παλιά ήμουν κολυμβήτρια και κολυμπούσα χειμώνα-καλοκαίρι.

• Δεν θέλω πολλούς ανθρώπους γύρω μου. Δεν θέλω χαιρετούρες, δεν θέλω συγχαρητήρια. Δεν τα πιστεύω. Και δεν με ενδιαφέρουν. Θέλω λίγους. Από την άλλη, δεν προτιμώ τη μοναξιά. Παρέα θέλω. Αλλά ξέρετε, οι άνθρωποι που μένουν μόνοι τους γίνονται ιδιότροποι με τα χρόνια. Κάποιος φίλος μου μού έχει πει ότι είμαι παραπλανημένη αισιόδοξη. Επίσης, έχω κι ένα ακόμα ελάττωμα: δεν είμαι τακτική και χάνω τα πράγματα που αγαπώ. Τα γυαλιά που αγαπάω, το πορτοφολάκι μου, το στυλό που μου αρέσει – παρόλο που το κρατάω σφιχτά στο χέρι μου. Μια βεντάλια της αδερφής μου την άφησα στο ταξί. Ένας άλλος φίλος μου έχει πει «δεν χρειάζεται να δουλεύω, αρκεί να έρχομαι από πίσω σου».

• Τους διαβάζω τους νέους ποιητές και δεν θέλω να φανεί αλαζονικό, αλλά καταλαβαίνω πολύ εύκολα αν κάποιος αξίζει. Αξίζει κάποιος αν έχει έναν δικό του τρόπο, μια παραξενιά –η παραξενιά για μένα είναι συστατικό της ποίησης–, γιατί αν λες τα ίδια και τα ίδια και λες και τον καημό σου, δεν γίνεται τίποτα.

• Ένας, λοιπόν, που μου αρέσει είναι ο Γιάννης Τζανετάκης. Είναι περίεργο, γιατί ενώ δούλευε σε ένα περιοδικό κυριλέ και βλέπεις έναν άνθρωπο τυπικό, τακ, σ' τη ρίχνει.

• Γράφω. Τη συνέχεια του Νοήματος. Τη δεύτερη πράξη. Τι να κάνω, παιδιά; Έτσι γεννήθηκα.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

#just for books #Μαρία Λαϊνά #in memoriam

8 notes · View notes

iveneverbeenmorestressedinmylife · 16 days

Text

Ελληνίδα Χάνιμπαλ Λέκτερ.

#''μαμα μπορουμε να εχουμε χανιμπαλ;'' ''εχουμε χανιμπαλ στο σπιτι.'' το χανιμαλ στο σπιτι:#iq 160 #τα παραμιλητά της Αλεξάνδρας #Al's ramblings

3 notes · View notes

mercmicki · 6 months

Note

ΡΕ ΟΜΙΤΖΙ ευτυχώς που είσαι Ελληνίδα γιατί ήθελα να πω ότι το url σου μου θυμίζει μυρμήγκι και αν ήσουν ξένη θα χανόταν στη μετάφραση 😭

ΚΛΑΙΩΩΩΩΩ ευχαριστώ που μου το έστειλες αυτό γιατί δε το είχα συνειδητοποιήσει ΚΑΘΟΛΟΥ😭😭😭😭 αλλά έξοχη παρατήρηση γιατί πραγματικά θυμίζει μυρμήγκι🫶

#σε λατρευω μονο κ μονο γι'αυτό #🫶🫶

5 notes · View notes

vixxyz · 1 year

Text

Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΜΑΓΕΙΡΕΥΕΙ

Καλές μου φίλες, είμαστε σήμερα όλες εδώ, για να γνωρίσουμε το ΠΟΤ-ΠΟΥΡΙ. Το νέον προϊόν της εταιρίας μας. Ένα προϊόν επαναστατικό που το συνιστούν εννιά στους δέκα ποινικολόγους -σε περίπτωση συλλήψεως, είτε από την αστυνομία, είτε “άντε και με το γιο!”

Επιτρέψτε μου να σας το παρουσιάσω και να σας εξηγήσω πώς ακριβώς λειτουργεί και πώς πρέπει να το χειριζόμεθα για να εξασφαλίζουμε άριστα αποτελέσματα για μας και την οικογένειά μας προσωπικώς.

Το ΠΟΤ-ΠΟΥΡΙ είναι, φίλες μου, αυτό που τόσα χρόνια έλειπε από τη ζωή σας. Και λέγατε “τι μου λείπει, τι μου λείπει...” Ιδού λοιπόν: Το φέραμε και στη μέση Ελληνίδα, ύστερα από μία θριαμβευτική καριέρα στο εξωτερικό: ΗΠΑ, Γαλλία, Γερμανία, Νήσοι Φίτζι-Φίτζι, Τρίκαλα και άλλες υπερδυνάμεις.

Καταρχήν, φίλες μου, προσέχουμε το σχήμα του. Όπως βλέπουμε όλες, το σχήμα του είναι σχήματος οβάλ. Αλλά δεν είναι μόνον οβάλ. Όοοοοχι! Επιπλέον φέρνει και προς το μακρουλό του.

Περάστε το, χέρι χέρι, να το δουν όλες οι κυρίες. Λαμβάνετε τώρα το επαναστατικό προϊόν ΠΟΤ-ΠΟΥΡΙ και το πατικώνετε. Έως που το ζουπάς και τελείως, μπορώ να σου πω. Το κάνουμε, δηλαδή, πτυσσόμενο και χωράει άνετα στην τσάντα μας. Έπειτα, το βγάζουμε από την τσάντα και το χρησιμοποιούμε ανέτως. Όπως παρατηρούμε, είναι εύχρηστο και μεταφέρεται εύκολα.

Το λαμβάνουμε τώρα και το βάζουμε στο γκριλ, σαράντα λεπτά ακριβώς. Αυτό, έρχεται και αυγαταίνει έως να γίνει το ένα του με το ταψί, το οποίο έχουμε βουτυρώσει με λάδι προηγουμένως. Έπειτα, το βγάζουμε, το σβήνουμε με κρασί ή μπίρα της αρεσκείας μας. Το γαρνίρουμε με ό, τι περίσσεψε και το προσφέρουμε ζεστό στους καλεσμένους μας (6 μερίδες).

Όμως αυτή δεν είναι η μόνη χρήση του ΠΟΤ-ΠΟΥΡΙ. Προσέξτε τώρα τι θα σας συμβεί. Λούζουμε τα μισά μαλλιά με ένα κοινό σαμπουάν και τα άλλα μισά με το προϊόν μας.

Αμέσως θα προσέξετε τη διαφορά: Σε τρεις μέρες, άντε τέσσερις, η μισή πλευρά που λούσαμε με το κοινό σαμπουάν είναι γεμάτη πυτιρίδα, ψαλίδα, τερηδόνα και κορέους. Ενώ αντιθέτως, η πλευρά που λούσαμε με το ΠΟΤ-ΠΟΥΡΙ, επίσης. Έτσι αποκτούμε ένα ομοιόμορφο κεφάλι.

Όπως όλες γνωρίζουμε, μέσα στα σούπερ μάρκετ, που είναι το βασίλειο κάθε γυναίκας, κυκλοφορούν διάφοροι ύποπτοι τύποι με βεβαρημένο ποινικό μητρώο, που σας πλησιάζουν, άμα δεν είναι κανένας δίπλα σας, ανοίγουν ξαφνικά την καπαρντίνα τους και βγάζουν έξω δύο απορρυπαντικά, για να τα αλλάξουν με το ένα, το δικό τους.

Οι τύποι αυτοί λέγονται επιδειξίες. Μην πανικοβάλεστε. Μην χάνετε την ψυχραιμία σας και μη δεχτείτε τις ανήθικες προτάσεις τους. Κρατήστε σθεναρή στάση και προτιμήστε το ΠΟΤ-ΠΟΥΡΙ.

Μην ακούτε να σας λένε ότι τα δικά τους προϊόντα έχουν δήθεν, PHD, CIA και άλλες χημικές ουσίες που προκαλούν καρκίνο.

Είναι επιστημονικά γνωστό ότι μόνο το ΠΟΤ-ΠΟΥΡΙ είναι αποδεδειγμένα καρκινογόνο. Τα άλλα προϊόντα σπανίως πραγματοποιούν όσα υπόσχονται. Μία άλλη χρήσις τώρα: Λαμβάνεις το ΠΟΤ-ΠΟΥΡΙ και, αφού το αποψύξεις, το χρησιμοποιείς για τις δύσκολες μέρες κάθε γυναίκας.

Δύσκολες μέρες για κάθε γυναίκα, θεωρούνται αυτές που μας έρχε��αι ο λογαριασμός της ΔΕΗ. Τότε χρησιμοποιούμε το ΠΟΤ-ΠΟΥΡΙ REGULAR.

Σε περίπτωση που μας έρθει ΔΕΗ και ΟΤΕ ταυτοχρόνως, χρησιμοποιούμε το SUPER, το οποίο τοποθετούμε σε υπτία θέση και αισθανόμαστε άνετες και ασφαλείς όλη μέρα.

Περάστε το, χέρι χέρι, να το δουν όλες οι κυρίες. Είναι μαλακό και απορροφητικό. Γι’ αυτό το ρίχνουμε στο νιπτήρα της κουζίνας και τα πιάτα τρίζουν από καθαριότητα. Εγώ -που το τρίξιμο με ανατριχιάζει- χρησιμοποιώ άλλα απορρυπαντικά, αλλά καθένας με τα γούστα του. Άσε που ταυτοχρόνως περιποιείται και τα χέρια σας με τη φρεσκάδα ενός λεμονιού.

Γι’ αυτό το βάζουμε κάθε βράδυ σε όλο το πρόσωπο, χωρίς να παραμελούμε το λαιμό και την περιοχή γύρω από τα μάτια. Θα σας κρατήσει νέα και δροσερή.

Συνιστάται μόνο σε γυναίκες που:

Έχουν τρία παιδιά

Δεν μοιάζουν ούτε παντρεμένες

Και όμως: Είναι!

Επίσης, όλοι οι οδοντίατροι στην Αμερική, συνιστούν ΠΟΤ-ΠΟΥΡΙ για την υγεία των δοντιών.

Βάζουμε λίγο στην οδοντόβουρτσα. Κάνουμε ένα προσεχτικό μασάζ για να πάει παντού. Τα ξεβγάζουμε προσεκτικά. Το ΠΟΤ-ΠΟΥΡΙ, εισχωρεί βαθιά στα ούλα και, μέχρι το βράδυ, τα δόντια σας έχουν πέσει όλα.

Τότε αγοράζετε μία αστραφτερή μασέλα και αποκτάτε το χαμόγελο των σταρ.

Μην ξεχνάτε να περιποιείστε και τη νέα σας μασέλα καθημερινώς, με ΠΟΤ-ΠΟΥΡΙ. Έτσι, τα καινούργια σας δόντια θα είναι πάντα απαλά και χνουδάτα.

Άμα το διαλύσετε με λίγο νεράκι το ρίχνετε και στη λεκάνη της τουαλέτας και αααχ! Ανασάνατε!

Ναι, μαντάμ! Το ΠΟΤ-ΠΟΥΡΙ είναι και Παλ και Σεκάμ και αύριο το κάνετε και μέσω δορυφόρο, άμα σφίξουν πολύ τα πράγματα με την ελληνική τηλεόραση.

Φυσικά, ό, τι φυλάξετε μέσα σε ένα ΠΟΤ-ΠΟΥΡΙ διατηρείται ολόφρεσκο, ζεστό και κόβεται με την τρυφερή καρδιά ενός μαρουλιού για πολλές μέρες μετά. Το κλείνετε αεροστεγώς και αφήνετε τον αέρα να φύγει από τη σχισμή.

Ο οποίος αέρας, που φεύγει από τη σχισμή, δε μολύνει το περιβάλλον γιατί έχει μόνο 0,0002 πίσσα και 0,0003 νικοτίνη.

Αφού το καπνίσετε στις “ιδιαίτερες στιγμές” σα, αφού απολαύσετε το ευχάριστο άρωμα και τη βαθιά γεύση το, το μετατρέπετε σε ωραιότατη ψηστιέρα με μικροκύματα και άλλες μικρότητες. Ψήνει τοστ, πατάτες, κρέας και ψάρι.

Εν ανάγκη το ΠΟΤ-ΠΟΥΡΙ γίνεται το ΙΔΙΟ ψάρι.

Αυτό είναι το εκπληκτικό, το νέο, το ανεπανάληπτο, το επαναστατικό προϊόν της εταιρείας μας, φίλες μου.

Έχει πολλές χρήσεις είναι ανθεκτικό, απορροφητικό, εύγευστο, κατσαριδοκτόνο, εισχωρεί βαθιά στα ούλα, λειτουργεί με αυτόματη απόψυξη, κάνει το δέρμα βελούδινο και τη λεκάνη σας πιο καθαρή από κάθε άλλη φορά.

Επίσης, σας βοηθάει να απαλλαγείτε από την ανεπιθύμητη τριχοφυία και να χάσετε πέντε πόντους από κάθε γλουτό, μέσα σε δυόμισι, το πολύ, ώρες.

Τέλος το ΠΟΤ-ΠΟΥΡΙ, σας λέει τον καφέ, σας ρίχνει τα χαρτιά, δένει τον άντρα σας με μάγια, βρίσκει χαμένα αντικείμενα εξ αποστάσεως και φτιάχνει μουσακά με τα χεράκια του.

Ναι μαντάμ. Καίει σούπερ, μόνο 4,5 δραχμές το χιλιόμετρο.

Περάστε το, χέρι χέρι, να το δουν όλες οι κυρίες!

Από: Η Έλενα στη Χώρα των Θαυμάτων, Έλενα Ακρίτα, Εκδόσεις Κάκτος 1986

8 notes · View notes

thenewsmag · 2 years

Text

Τα καπέλα της Σάντυ Χατζηϊωάννου είναι key items στις εμφανίσεις του καλοκαιριού

Η Σάντυ Χατζηϊωάννου είναι ταλαντούχα Ελληνίδα ηθοποιός και είναι από τα νέα πρόσωπα που έχουν τραβήξει το ενδιαφέρον του τηλεοπτικού κοινού κυρίως από τον ρόλο της Τζένης στη δραματική σειρά του Alpha, «Σασμός». Η κοπέλα του τηλεοπτικού Νικηφόρου Σταματάκη είναι ένα πολύ στυλάτο κορίτσι στην πραγματικότητα και στην καθημερινή της ζωή στην οποία και επιλέγει να φορά πολύ συχνά… καπέλο. Το καπέλο…

View On WordPress

#«τα #από #είναι #Ελληνίδα #ηθοποιος #και #Σάντυ #ταλαντούχα #Χατζηϊωάννου

0 notes

gemsofgreece · 2 years

Text

Ελληνίδα να ήταν η βασίλισσα, τα ελληνικά μέσα δεν θα το είχαν κάνει τόσο θέμα.

Δεν ήξερα ότι την λατρεύουμε τόσο πολύ. Κάθε μέρα μαθαίνουμε και κάτι νέο.

#delete later

20 notes · View notes

targon-comic · 10 months

Note

Sorry but...εισαι Ελληνίδα; Are there seriously more greek leodia crazies? I just stumbled across your project after entering tumblr and it is wow! ;__;

I have a couple of Greek friends and I wanted to represent some aspects of their culture and language as a way to show that I value it and offer something for them! (I am Serbian however! A pretty close neighbour and have visited Greece certainly more than 10 times)

I feel it's very inspiring and valuable to see something culturally different compared to what Hollywood typically chooses to show in entertainment. It's also not as easy as just an homage (?) because the Rakkor are not literally a 1 on 1 copy of Greece, nor are they something we'd call "good guys". They're made up, with their own sets of struggles, values and deep and horrible problems. But yes, in this comic, Leona, Diana, Pantheon, the Rakkor and their solari order speak Greek! (now I wonder how the comic would look like fully translated to Greek; also if anyone ever catches any mistakes, freely tell me and I'll correct them!)

I have to sadly say that this is not a leodia comic, as it's based on old lore. I hope that doesn't disappoint you too much.

#info #comic info #thank you for the message

5 notes · View notes

greekroyalfamily · 11 months

Text

117 years since the Birth of Princess Theodora of Greece and Denmark (30 May 1906 – 16 October 1969) who was by birth a Greek and Danish princess as well as Margravine of Baden through her marriage to Berthold, pretender to the throne of the Grand Duchy of Baden.

The second of five children of Prince Andrew of Greece and Denmark and Princess Alice of Battenberg, Theodora spent a happy childhood between Athens and Corfu. In her youth, however, she witnessed the Balkan Wars (1912–1913), followed by the First World War (1914–1918) and the Greco-Turkish War (1919–1922). For the young princess and her relatives, these conflicts had dramatic consequences and led to their exile in Switzerland (between 1917 and 1920), then in France and the United Kingdom (from 1922 to 1936). During their exile, Theodora and her family depended on the generosity of their foreign relatives, in particular Marie Bonaparte (who offered them accommodation in Saint-Cloud) and Lady Louis Mountbatten (who supported them financially)

At the end of the 1920s, Theodora's mother was struck by a mental health crisis which led to her confinement in a Swiss psychiatric hospital. Shortly after, in 1931, Theodora married Berthold, Margrave of Baden, son of Chancellor of the German Reich Prince Maximilian. The couple then moved to Salem Castle, where Berthold ran a school with teacher Kurt Hahn. The princess gave birth to three children there: Margarita (1932–2013), Maximilian (1933–2022) and Ludwig (born 1937). Opposed to Nazism, Theodora and her husband kept their distance from the Nazi regime; however, this did not prevent Berthold from enlisting in the Wehrmacht at the start of the Second World War. Affected by the conflict, which divided her family into two factions, Theodora became involved in the German Red Cross and other charitable organizations.

The defeat of Germany and its occupation by the Allies brought new upheavals in the life of Theodora and Berthold. Though not held by the Soviets, responsible for the death of several of their cousins, the couple was ostracized by the British royal family at the time of the marriage of Prince Philip, Theodora's only brother, to Princess Elizabeth of the United Kingdom (later Queen Elizabeth II) in 1947. Over the years, the couple was nevertheless reintegrated into the life of the European elite, as illustrated by their invitation and presence at the coronation of Elizabeth II in 1953 and at the wedding of Juan Carlos, Prince of Asturias, and Princess Sophia of Greece and Denmark in 1962.

At the end of the 1940s, Theodora began to suffer from heart problems.Over time, her health deteriorated and she appeared very diminished at the wedding of Prince Juan Carlos and Princess Sophia in 1962.Her health then alternated between times when she had the greatest difficulty speaking or walking and times when she felt absolutely good. Unable to anticipate her next seizures, she had to move around with a cane at all times.Forced to have all her teeth pulled out, she acquired a strange smile, which her mother struggled to get used to.

As his wife's health deteriorated, Berthold suffered a fatal heart attack while driving with their son Ludwig on 27 October 1963.Upset by the demise of her husband, Theodora then hurriedly returned from Italy, where she was on vacation.

Theodora's last years were affected by the establishment of the Regime of the Colonels in Greece and by the departure into exile of King Constantine II and his family.Hospitalized at the clinic of Doctor Büdingen in Konstanz,Theodora died on 16 October 1969.Her funeral was held at the mausoleum of the Baden family in Salem in the presence of many members of the aristocracy, including her nephew Prince Charles, but not her brother Prince Philip who was on an official trip to Canada

117 χρονια από τη γέννηση της πριγκίπισσας Θεοδώρας της Ελλάδας και της Δανίας (30 Μαΐου 1906 – 16 Οκτωβρίου 1969), η οποία ήταν εκ γενετής Ελληνίδα και Δανή πριγκίπισσα καθώς και η Μαργραβίνη του Μπάντεν μέσω του γάμου της με τον Μπέρθολντ, διαδόχου του θρόνου του Μεγάλου Δουκάτου του Μπάντεν.

Το δεύτερο από τα πέντε παιδιά του πρίγκιπα Ανδρέα της Ελλάδας και της Δανίας και της πριγκίπισσας Αλίκης του Μπάτενμπεργκ, η Θεοδώρα πέρασε μια ευτυχισμένη παιδική ηλικία μεταξύ Αθήνας και Κέρκυρας. Στα νιάτα της, ωστόσο, έγινε μάρτυρας των Βαλκανικών Πολέμων (1912–1913), που ακολούθησαν τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο (1914–1918) και τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο (1919–1922). Για τη νεαρή πριγκίπισσα και τους συγγενείς της, αυτές οι συγκρούσεις είχαν δραματικές συνέπειες και οδήγησαν στην εξορία τους στην Ελβετία (μεταξύ 1917 και 1920), στη συνέχεια στη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο (από το 1922 έως το 1936). Κατά τη διάρκεια της εξορίας τους, η Θεοδώρα και η οικογένειά της εξαρτιόταν από τη γενναιοδωρία των συγγενών τους, ιδιαίτερα της Μαρίας Βοναπάρτη (που τους πρόσφερε διαμονή στο Saint-Cloud) και της Λαίδης Λούις Μαουντμπάτεν (που τους στήριξε οικονομικά)

Στα τέλη της δεκαετίας του 1920, η μητέρα της Θεοδώρας χτυπήθηκε από μια κρίση ψυχικής υγείας που την οδήγησε στον εγκλεισμό της σε ένα ελβετικό ψυχιατρείο. Λίγο αργότερα, το 1931, η Θεοδώρα παντρεύτηκε τον Μπέρθολντ, Μαργράβο της Βάδης, γιο του Καγκελαρίου του Γερμανικού Ράιχ πρίγκιπα Μαξιμιλιανού. Στη συνέχεια, το ζευγάρι μετακόμισε στο Κάστρο του Σάλεμ, όπου ο Μπέρθολντ διηύθυνε ένα σχολείο με δάσκαλο τον Κερτ Χαν. Η πριγκίπισσα γέννησε εκεί τρία παιδιά: τη Μαργαρίτα (1932–2013), τον Μαξιμιλιανό (1933–2022) και τον Λούντβιχ (γεννήθηκε το 1937). Ενάντια στον ναζισμό, η Θεοδώρα και ο σύζυγός της κράτησαν αποστάσεις από το ναζιστικό καθεστώς. Ωστόσο, αυτό δεν εμπόδισε τον Μπέρτολντ να καταταγεί στη Βέρμαχτ κατά την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Επηρεασμένη από τη σύγκρουση, που χώρισε την οικογένειά της σε δύο φατρίες, η Θεοδώρα ασχολήθηκε με τον Γερμανικό Ερυθρό Σταυρό και άλλες φιλανθρωπικές οργανώσεις.

Η ήττα της Γερμανίας και η κατοχή της από τους Συμμάχους έφερε νέες ανατροπές στη ζωή της Θεοδώρας και του Μπέρθολντ. Αν και δεν θεωρούνταν από τους Σοβιετικούς, υπεύθυνους για τον θάνατο πολλών από τα ξαδέρφια τους, το ζευγάρι εξοστρακίστηκε από τη βρετανική βασιλική οικογένεια τη στιγμή του γάμου του πρίγκιπα Φίλιππου, του μοναδικού αδερφού της Θεοδώρας, με την πριγκίπισσα Ελισάβετ του Ηνωμένου Βασιλείου (αργότερα βασίλισσα Ελισάβετ ΙΙ) το 1947. Με τα χρόνια, το ζευγάρι επανεντάχθηκε ωστόσο στη ζωή της ευρωπαϊκής ελίτ, όπως φαίνεται από την πρόσκληση και την παρουσία τους στη στέψη της Ελισάβετ Β' το 1953 και στον γάμο του Χουάν Κάρλος, πρίγκιπα της Αστούριας, και την πριγκίπισσα Σοφία της Ελλάδας και της Δανίας το 1962.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1940, η Θεοδώρα άρχισε να υποφέρ��ι από καρδιακά προβλήματα. Με την πάροδο του χρόνου, η υγεία της επιδεινώθηκε και εμφανίστηκε πολύ εξασθενημένη στο γάμο του πρίγκιπα Χουάν Κάρλος και της πριγκίπισσας Σοφίας το 1962. Η υγεία της εναλλάσσονταν τότε μεταξύ των περιόδων που είχε τα καλύτερα δυσκολία στην ομιλία ή στο περπάτημα και φορές που ένιωθε απολύτως καλά. Μη μπορώντας να προβλέψει τις επόμενες κρίσεις της, έπρεπε να κυκλοφορεί με ένα μπαστούνι ανά πάσα στιγμή. Αναγκασμένη να της βγάλουν όλα τα δόντια, απέκτησε ένα παράξενο χαμόγελο, το οποίο η μητέρα της πάλευε να συνηθίσει.

Καθώς η υγεία της συζύγου του επιδεινώθηκε, ο Berthold υπέστη θανατηφόρο καρδιακό επεισόδιο ενώ οδηγούσε με τον γιο τους Ludwig στις 27 Οκτωβρίου 1963. Αναστατωμένη από τον θάνατο του συζύγου της, η Theodora επέστρεψε βιαστικά από την Ιταλία, όπου ήταν για διακοπές.

Τα τελευταία χρόνια της Θεοδώρας επηρεάστηκαν από την εγκαθίδρυση του καθεστώτος των συνταγματαρχών στην Ελλάδα και από την αναχώρηση στην εξορία του βασιλιά Κωνσταντίνου Β' και της οικογένειάς του. Νοσηλευόμενη στην κλινική του Doctor Büdingen στην Konstanz, η Θεοδώρα πέθανε στις 16 Οκτωβρίου 1969. Η κηδεία της έγινε που πραγματοποιήθηκε στο μαυσωλείο της οικογένειας Baden στο Σάλεμ παρουσία πολλών μελών της αριστοκρατίας, συμπεριλαμβανομένου του ανιψιού της Πρίγκιπα Κάρολου, αλλά όχι του αδελφού της πρίγκιπα Φίλιππου που βρισκόταν σε επίσημο ταξίδι στον Καναδά

#kingconstantine #danishroyalfamily #crownprincepavlos #queenannemarie #greek royal family #house of romanov #greekroyals #crownprincessmariechantal #danishroyals #princeconstantinealexios

2 notes · View notes