#Απλές

[thenewsmag]

3 δροσιστικά smoothies που θα αντικαταστήσουν τον καφέ σου

3 δροσιστικά smoothies που θα αντικαταστήσουν τον καφέ σου

Απλές και γευστικές συνταγές για κάθε σου ημέρα. Κακά τα ψέματα κορίτσια, το πρωινό είναι το σημαντικότερο γεύμα της ημέρας και δεν πρέπει ποτέ να το ξεχνάμε. Καλό θα ήταν να μην ξεκινάς ποτέ την ημέρα σου με άδειο στομάχι αφού αργότερα το πιο πιθανό είναι να νιώθεις ατονία και κόπωση με αποτέλεσμα να δυσκολεύεσαι να ανταπεξέλθεις στις υποχρεώσεις της ημέρας. Για το πρώτο γεύμα πες ναι σε τρόφιμα…

View On WordPress

# Για # και #«τα #Απλές #γευστικές #ημέρα #Κάθε #Κακά #σού #συνταγές

[fegg4ropetra]

Αξίζει να αγαπάς, αξίζει να προσπαθείς...

Σήμερα κοίταξα έξω απ' το παράθυρο μου. Εκεί που χαζευα το χιονισμένο τοπίο γύρω μου, το μάτι μου έπιασε κλεφτα μια στιγμή σε ένα γειτονικό παράθυρο. Ήταν το μοναδικό παράθυρο με ανοιχτό φως γύρω. Ήταν το δωμάτιο της κουζίνας ενός σπιτιού. Μέσα σε αυτό το δωμάτιο ήταν μια γυναίκα που μαγείρευε. Ξαφνικά διακρίνω μια αντρική φιγούρα να μπαίνει στο σκηνικό. Της δίνει απαλά ένα φιλί στον λαιμό και πιάνει μια πετσέτα από δίπλα της για να τη βοηθήσει με τα πιάτα. Τον έβλεπα που την κοίταζε με θαυμασμό λες και έκανε το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο. Ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στο προσωπικό μου καθώς έβλεπα αυτό το όμορφο ζευγάρι σε μια τόσο απλή καθημερινή στιγμή.

Ξεκίνησα αμέσως να σκέφτομαι τι είναι η αγάπη τελικά... Τι είναι η αγάπη για μένα... Πάντα σκεφτόμαστε τις πιο ρομαντικές χειρονομίες. Ραντεβού, ταξίδια, λουλούδια, σοκολάτες, αρκουδάκια. Εγώ νομίζω όμως ότι η αγάπη και ο έρωτας κρύβονται μέσα σε τέτοιες απλές στιγμές. Οταν κάθεσαι στον καναπέ και βλέπεις μια ταινία με τον άνθρωπο σου. Όταν περπατάτε στο δρόμο χέρι χέρι. Όταν σε σκεπάζει επειδή παρατηρεί ότι κρυώνεις. Όταν κοιτάζεστε μέσα στα μάτια και τα λόγια πια δεν έχουν νόημα. Κάποια πράγματα είναι αυτονόητα...

Μια τέτοια αγάπη θέλω εγώ λοιπόν στη ζωή μου. Απλή. Αληθινή. Μια αγάπη σαν αυτές που βλέπουμε στις ταινίες και τα παιδικά. Μια αγάπη αδιαπέραστη, άθραυστη. Με τα πάνω της, με τα κάτω της. Τις συμφορές, τους τσακωμούς, τις επανασυνδέσεις, τις αγκαλιές, τα φιλιά, τους έρωτες. Μια αγάπη απ' αυτές που όταν χαλαει κάτι το φτιάχνουν και δεν το χρησιμοποιούν σαν δικαιολογία για να αποφύγουν την προσπάθεια. Μια αγάπη ανιδιοτελή. Μια αγάπη 50/50 που όμως μερικές φορές θα χρειαστεί ο ένας να δώσει 70/30 και αντίστροφα. Μια αγάπη σαν

του Τσάντλερ και της Μόνικα στα φιλαράκια

του Καρλ και της Ελι στο Up!

Του Ντέιμον και της Ελενα στο the vampire diari

Του Χαρντιν και της Τεσα στο After

Tου Νειτ και της Τζένι στο Someone Great

Toυ Nειθαν και της Χέιλι στο one tree hill

Tου Λίο και της Πέιτζ στο the vow

Tου Γκας και της Χέιζελ στο λάθος αστέρι

Του Γουίλ και της Στέλλα στο five feet apart

Του Κάιλ και της Λόλα στο LOL

Του Ρον και της Ερμιόνης στον Χάρι Πότερ

Δεν έψαχνα ποτέ μια τέλεια αγάπη. Δεν ήθελα ποτέ το παραμύθι. Την πριγκίπισσα με τον πρίγκιπα. Τον ιππότη με το λευκό άλογο. Το κάστρο, τα στέμματα, τα πλούτη και τα λουσα. Αυτό δεν είναι αγάπη. Αυτό είναι παραμύθι.

Απ' την άλλη δεν έψαχνα ούτε και την εφήμερη συντροφιά. Αυτή που έρχεται, σε κάνει στιγμιαία να νιώθεις έξαψη και 'καυλα' και μόλις αυτή η στιγμή έρχεται στο τέλος της μένεις με ένα μόνιμο κενό. Ένα αίσθημα απογοήτευσης προς τον εαυτό σου. Νιώθεις ένα σκουπίδι, ένα κομμάτι κρέας. Αλήθεια ποτέ δεν κατάλαβα τους ανθρώπους αυτούς που επιλέγουν να ζουν έτσι. Τι μπορεί να τους πλήγωσε τόσο που να αρκούνται σε εφήμερες επαφές και άψυχα σώματα;

Η αγάπη λοιπόν θέλει θυσίες. Θέλει να βάζεις το εγωισμό σου κάτω. Θέλει να είσαι εκεί για τον άλλον όταν στο ζητάει μα και να το καταλαβαίνεις από μόνος σου όταν δεν το κάνει. Να είσαι εκεί στα καλά μα και στα άσχημα. Να μην αποχωρείς με την πρώτη αναποδια.

Έχουμε διαστρεβλώσει τόσο τον όρο της αγάπης και τους έρωτα, που πλέον δεν ξέρουμε τι κάνουμε. Τη μια στιγμή λένε πως όταν κάτι αξίζει πρέπει να παλεύεις γι αυτό και την αμέσως επόμενη στιγμή σου λένε πως αν άξιζε δεν θα έφευγε. Η ζωή όμως δεν είναι τόσο απλή. Οι άνθρωποι είναι περίπλοκοι. Πολλοί δεν γνωρίζουν καν τι χρειάζονται οι ίδιοι. Έχουμε αναπτύξει τόσο πολύ το αίσθημα του φόβου προς τον έρωτα που δεν αφήνουμε κανέναν να ρίξει αυτά τα τείχη απλά γιατί δεν θέλουμε να πληγωθούμε. Επιλέγουμε τον εύκολο δρόμο, μακριά απ' το ρίσκο για να νιώθουμε ασφαλείς.

"Ότι είναι να γίνει θα γίνει"

"Αν είναι γραφτό δεν χρειάζεται να παλέψεις"

"Μάλλον δεν είναι για μένα"

"Σωστός άνθρωπος λάθος στιγμή"

"Λάθος timing"

Τι λάθος timing; Ποιος ορίζει το σωστό και το λάθος;

Καθησυχάζουμε το μυαλό μας με δικαιολογίες όλη την ώρα για να αποφύγουμε να ζήσουμε καταστάσεις που μπορεί να μας πονέσουν. Δεν τολμάμε για τον έρωτα. Δεν ρισκάρουμε για τους ανθρώπους που είναι εκεί για μας.

Ή το κάναμε κάποτε και επειδή δεν βγήκε σε καλό μια φορά δεν το ξαναπροσπαθησαμε. Ποιος είπε όμως πως ο έρωτας δεν πονάει; μπορεί να σε ρίξει στα πατώματα να κλαίς για μερες ολόκληρες. Μπορεί να νιώθεις την καρδιά σου να σπάει απ' τον πόνο.

Κανείς όμως δεν σκέφτεται το ποσό ωραία πέρασε μέχρι να φτάσει σε αυτό το σημείο. Το ποσό όμορφες, απλές στιγμές έζησε που θα χαραχθούν στη μνήμη του για πάντα. Ο πόνος θα περάσει. Θα γίνουν όλα αναμνήσεις και ιστορίες που θα λες στους επόμενους. Θα σηκωθείς, θα αγαπήσεις ξανά, θα ερωτευτείς, θα κάνεις έρωτα, θα γελάσεις, θα μαλώσεις, θα φωνάξεις... Θα ξαναπέσεις. Αυτό δεν πρέπει να μας σταματάει απ' το να σηκωθούμε για ακόμα μια φορά.

Πιστεύω πως για όλους υπάρχει εκεί έξω ένας άνθρωπος που θα καταφέρει να ρίξει όλα αυτά τα τείχη που χτίζουμε όσο περνάνε τα χρόνια.

"Ο καθένας είναι όμορφος σε διαφορετικά μάτια" έλεγα πάντα. Αγαπώ αυτή τη φράση. Δεν πα να είσαι χοντρή ή λεπτή, κοντός ή ψηλός, γυμνασμενος ή αγυμναστος, ντουλάπα ή οδοντογλυφίδα, ξα��θιά, μελαχρινή, καστανή, κοκκινομάλλα, λευκή, μαύρη. Υπάρχει εκεί έξω, μέσα σε αυτόν τον πλυθησμό των 8 δισεκατομμυρίων ατόμων, ένας άνθρωπος και για σένα. Και για μένα. Μπορεί αυτόν τον άνθρωπο να τον βρεις στα 15, στα 20, στα 50 ή και στα 80. Μέχρι αυτός ο άνθρωπος να έρθει στη ζωή σου πρέπει να ζήσεις. Πρέπει να αγαπήσεις, να πονέσεις, να πέσεις και να ξανασηκωθείς. Να χαρείς, να νευριασεις, να απογοητευτείς, να εντυπωσιαστείς. Να βρεις τον εαυτό σου. Ή και να βρεις τον εαυτό σου όταν συναντήσεις αυτό το άτομο. Βλέπεις εμείς οι άνθρωποι νιώθουμε την ανάγκη πως πρέπει να βρούμε το ποιοι είμαστε πορευόμενοι μόνοι σε αυτό το ταξίδι. "Θέλω να βρω τον εαυτό μου" λέμε και απομακρυνόμαστε από κάθε άνθρωπο που είναι πρόθυμος να μας βοηθήσει ταξιδεύοντας μαζί μας. Γιατί νομίζουμε ότι δεν χρειαζόμαστε βοήθεια. Κανείς όμως δεν σκέφτηκε πως τον εαυτό σου τον βρίσκεις μέσα απ' τη ζωή. Μέσα απο καταστάσεις πόνου και χαράς χτίζουμε τον χαρακτήρα μας. Ξεκινάει απ' την οικογένεια, μετά περνάει στις παρέες, στο σχολείο και στο τέλος καταλήγει σε σένα. Ο εαυτός μας είναι οι επιλογές μας και το πώς επιλέγουμε να τις αντιμετωπίσουμε. Αυτό μας κάνει μοναδικούς. Αλλά ποτέ δεν θα ήμασταν αυτοί που είμαστε ο καθένας, αν καθόμασταν απλά στο καβούκι μας μακριά απ' τον έξω κόσμο νομίζοντας πως η ψυχική ηρεμία και γαλήνη θα μας έρθει ουρανοκατέβατη.

Στην ταινία call me by your name υπάρχει μια σκηνή που μιλάει ο πατέρας στον πληγωμένο από ερωτα γιο του Έλιοτ και του λέει "We rip out so much of ourselves to be cured of things faster that we go bankrupt by the age of 30 and have less to offer each time we start with someone new. But to make yourself feel nothing, so as not to feel anything, what a waste..."

Γι αυτό λοιπόν, αξίζει να πάρουμε ρίσκα στη ζωή μας. Πρέπει να ξεκινήσουμε να βλέπουμε πιο θετικά τη ζωή. Μια την έχουμε άλλωστε. Αγάπα, μίσησε, αλλά πάνω απ' όλα ζήσε.

"Κι αν δεν μου βγει σε καλό;"

Κι αν όμως σου βγει; Τι έχεις να χάσεις;

Είτε δεν θα σε βγάλει πουθενά θα κλάψεις λίγο θα πονέσεις και θα ξαναπατήσεις μετά στα πόδια σου...

Ή

θα βγει σε κάτι πάρα πολύ καλό και θα έχεις μια ακόμη εμπειρία στη ζωή σου που θα σου φέρει υπέροχες στιγμές και θα ευχαριστείς το σύμπαν/θεό που πήρες την απόφαση να το ρισκάρεις και να το ζήσεις.

Πάμε και όπου βγει...

Εσύ ποιον δρόμο θα διαλέξεις λοιπόν;

#mine #thessaloniki #spotify #self love #bookaddict #ερωτας #quotes #βιβλιο #τραγούδι #μουσικη #letters

[justforbooks]

Οι τέλειες πατάτες ογκρατέν από έναν από τους σημαντικότερους συγγραφείς φαγητού του 20ού αιώνα.

O Édouard Alexandre de Pomiane δεν ήταν επαγγελματίας μάγειρας. Ήταν γιατρός μικροβιολόγος και διαιτολόγος στο Ινστιτούτο Παστέρ, με λατρεία για το φαγητό. Ως ειδικός επιστήμονας μελέτησε τη θρεπτική αξία των υλικών, τη σημασία που έχει η διατροφή για την υγεία και την ιστορία του φαγητού, κάνοντας ολόκληρη διατριβή στη χημεία της μαγειρικής, και εξήγησε τους λόγους για τους οποίους μπορεί να πετύχει ή να αποτύχει μια συνταγή, βοηθώντας τους νέους μάγειρες να καταλάβουν τη συμπεριφορά των υλικών και να αποφεύγουν μαγειρικά λάθη. Εξήγησε επίσης με απλά λόγια, χωρίς επιστημονικούς όρους και βαρετές αναλύσεις, γιατί μερικές φορές, ό,τι και να κάνεις, κάτι θα πάει στραβά και κάποιο πιάτο θα αποτύχει. Η κουζίνα έχει πιο πολλές αποτυχίες από επιτυχίες, ακόμα κι αν μαγειρεύεις συνέχεια το ίδιο πιάτο. Δεν έχει να κάνει μόνο με την ποιότητα των υλικών και τον τρόπο που μαγειρεύεις, τη μέθοδο, αλλά και με τη διάθεση, τον λόγο που μαγειρεύεις και το χέρι, την προσοχή που θα δείξεις στο πιάτο και την αφοσίωση, γιατί μερικές φορές είναι ζήτημα μερικών λεπτών, ακόμα και δευτερολέπτων, το αν κάτι θα είναι θρίαμβος ή καταστροφή. Ο Pomiane ήταν και ένας σπουδαίος συγγραφέας, έγραψε βιβλία που σήμερα είναι κλασικά για τη γαλλική κουζίνα, όπως το Cooking in ten minutes και το Cooking with Pomiane, ένα πολύ σημαντικό βιβλίο, βίβλος για τη γαλλική κουζίνα για μια γενιά σεφ που τη θεωρούσαν υπερβολικά δύσκολη και περίπλοκη, το οποίο τον έβαλε στο πάνθεο των σημαντικότερων συγγραφέων φαγητού του 20ού αιώνα.

Πρωτοκυκλοφόρησε στα γαλλικά τη δεκαετία του 1930 (το 1962 στα αγγλικά), με οδηγίες απλές και χρήσιμες, και επεξηγήσεις για τον τρόπο που συμπεριφέρεται το φαγητό, κάνοντας για πρώτη φορά τη γαλλική κουζίνα προσιτή σε όλους. Το σημαντικότερο είναι ότι δεν ήταν απλώς ένα βιβλίο με συνταγές, παρότι περιέχει πάνω από 300. Αυτό που το κάνει να ξεχωρίζει (και αντέγραψαν αργότερα όλες οι Αγγλίδες συγγραφείς φαγητού) είναι οι ιστορίες που τις συνοδεύουν, που είναι διασκεδαστικές και χαρακτηρίζουν μια ολόκληρη εποχή. Ο Pomiane ταξίδεψε πολύ και κατέγραψε συνταγές κυρίως μεσογειακές και μεσανατολίτικες, τις οποίες παρουσιάζει όσο πιο απλά γίνεται ανάμεσα στις γαλλικές, με μια εξαιρετική αρμονία. Όπως τη συνταγή για αγκινάρες και κουκιά (α λα γκρεκ) που κατέγραψε στην Αθήνα την εποχή του βασιλιά Γεωργίου, σε ένα κουτούκι της Πλάκας.

«Έμαθα να φτιάχνω αγκινάρες a la grecque πολλά χρόνια πριν, στην πορεία ενός παρατεταμένου ταξιδιού στη Μέση Ανατολή» γράφει. «Από την αποβάθρα του Πειραιά παρακολουθούσα το ατμόπλοιο που με είχε φέρει να σαλπάρει για τη Μαύρη Θάλασσα, ενώ παρέμενα, έστω και για λίγο, στη χώρα του Ομήρου.

Έπειτα γύρισα. Η Ακρόπολη ήταν μπροστά μου. Από απόσταση ο Παρθενώνας φαινόταν αρκετά καινούργιος, ολόλευκος, άσπιλος κάτω από τον γαλάζιο ουρανό. Ξαφνικά μεταφέρθηκα από τον κόσμο των βιβλίων και των θρύλων σε αυτόν της πραγματικότητας. Ολόκληρη η Αρχαία Ελλάδα απλωνόταν μπροστά μου.

Αν ήμουν ο Ρενάν ίσως να είχα απαγγείλει μια προσευχή που να είναι άξια της ομορφιάς της Ακρόπολης. Δεν ήμουν, έτσι μπορούσα μόνο να παραμείνω βουβός και, σαν πιστός προσκυνητής, ανέβηκα τον ιερό λόφο με τα πόδια, περιφρονώντας και τα άλογ�� και την άμαξα που μου προσφέρθηκαν.

Πέρασα ολόκληρο το απόγευμα ανάμεσα στις καυτές πέτρες περιεργαζόμενος το εγκαταλελειμμένο τοπίο μπροστά μου, αλλά το στομάχι μου με επανέφερε στην πραγματικότητα. Έπρεπε να επιστρέψω στην πόλη και έπρεπε να φάω.

Πάνω στην Ακρόπολη, όχι μακριά απ’ τον Παρθενώνα, υπήρχε ένα μικρό εστιατόριο, διάσημο για τις αγκινάρες του. Κάθε μέρα ένα μικρό γαϊδούρι κουβαλούσε πολλές απ’ αυτές στην πόλη και κάθε μέρα οι άνθρωποι συνωστίζονταν στο εστιατόριο για να τις απολαύσουν. Λένε ότι ακόμα και ο βασιλιάς Γεώργιος ήρθε ινκόγκνιτο μερικές φορές για να τις φάει στο γυμνό τραπέζι με τους λεκέδες από λάδι.

Έφτασα και κάθισα σε ένα ξύλινο παγκάκι. Αμέσως η ιδιοκτήτρια φώναξε τη γυναίκα που δούλευε εκεί ως μαγείρισσα αλλά και ως σερβιτόρα. «Αφροδίτη! Αφροδίτη!». Εμφανίστηκε – αλλά τι απογοήτευση. Η Αφροδίτη ήταν τυφλή απ’ το ένα μάτι και κουτσή. Ήταν πάνω από εξήντα. Η Αφροδίτη είχε γεράσει. Μου έφερε τρεις αγκινάρες και μερικά κουκιά, γυαλιστερά από το λάδι, και ένα ποτήρι ρετσίνα. Οι αγκινάρες ήταν απίθανες, ασύγκριτα καλύτερες από οτιδήποτε άλλο έφαγα στην Ελλάδα. Η ιδιοκτήτρια μού επέτρεψε να παρακολουθήσω την Αφροδίτη όσο μαγείρευε και θα σου πω ακριβώς τι έκανε. Για να την αντιγράψεις, θα χρειαστείς:

8 μικρές αγκινάρες, 300 γρ. κρεμμύδια, ένα ποτήρι ελαιόλαδο, 500 γρ. φρέσκα κουκιά καθαρισμένα, μόνο τους σπόρους, μαϊντανό και άνηθο.

Καθάρισε τις αγκινάρες. Βγάλε τα εξωτερικά φύλλα, κι όταν αρχίσουν να γίνονται μαλακά, κόψε τις αγκινάρες στη μέση. Καθάρισε προσεκτικά το χνούδι με ένα κοφτερό μαχαίρι, κι όταν σχηματιστεί κούπα, τρίψε το κοίλο με χυμό λεμονιού για να μη μαυρίσει. Γέμισε τα κοίλα με πολύ ψιλοκομμένο κρεμμύδι, μαϊντανό και άνηθο, βάλε τις αγκινάρες σε ένα πυρίμαχο σκεύος και σκέπασέ τες μόλις με κρύο νερό. Πρόσθεσε τα κουκιά και το υπόλοιπο ψιλοκομμένο κρεμμύδι, αλατοπιπέρωσε, ρίξε το λάδι και σκέπασε το σκεύος με καπάκι. Άσ' το να σιγοβράσει πάνω στην ξυλόσομπα μέχρι να μαλακώσουν τα κουκιά και να ξεκολλάνε εύκολα τα φύλλα της αγκινάρας – αυτό θα χρειαστεί τουλάχιστον μισή ώρα.

Βγάλε το καπάκι απ’ το σκεύος και άσ' το να βράσει σε δυνατή φωτιά μέχρι να εξατμιστεί όλο το νερό και το λάδι να αρχίσει να πιτσιλίζει. Τώρα βγαλ’ το απ’ τη φωτιά, άσ' το να κρυώσει για μια δυο ώρες και προσπάθησε να διατηρήσεις την υπομονή σου. Πολύ σύντομα θα μπορέσεις να απολαύσεις τις κρύες αγκινάρες σου και να ονειρευτείς. Εμένα μου φέρνουν στο νου ηλιοβασίλεμα και το σκληρό ξύλινο παγκάκι του μαγαζιού. Απλωμένα μπροστά μου βλέπω τον Πειραιά και τον Κόλπο της Σαλαμίνας, τον ναό του Θησέα και τον Υμηττό, καλυμμένα με ένα μοβ βέλο. Στο βάθος, αναδυόμενο μέσα στον ροζ ουρανό, το Πεντελικόν αρπάζει την τελευταία ρόδινη λάμψη του ήλιου που δύει».

Ο Pomiane γεννήθηκε στο Παρίσι το 1875 από γονείς μετανάστες πολωνικής καταγωγής, οι οποίοι άλλαξαν το όνομά τους από Pozerski σε Pomiane όταν πήραν γαλλική υπηκοότητα. Το κανονικό του όνομα ήταν Édouard Pozerski. Ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της Académie des Gastronomes (το 1928), και από τους πιο σημαντικούς επιστήμονες της εποχής του. Συνέχισε να δουλεύει και να ερευνά ακόμα και μετά τη συνταξιοδότησή του, σε ένα μικρό εργαστήριο που του έφτιαξαν στη σοφίτα. Δίδασκε στο Επιστημονικό Ινστιτούτο Υγιεινής του Φαγητού μέχρι το 1943. Εκτός από συγγραφέας ήταν και ραδιοφωνικός παραγωγός. Ένα πολύ σημαντικό βιβλίο του ήταν επίσης το The Jews of Poland: Recollections and Recipes, όπου κατέγραψε συνταγές των Εβραίων της Πολωνίας. Ήταν ο άνθρωπος που έδωσε την ευκαιρία στον Félix d'Herelle να βρει χώρο να αναπτύξει τη μελέτη του για τους βακτηριοφάγους. Πέθανε το 1964.

«Πολλοί συγγραφείς πριν τον δρ. Pomiane είχαν επιχειρήσει να εξηγήσουν την καθημερινή διαδικασία του μαγειρέματος με επιστημονικούς όρους» γράφει η Elizabeth David στον πρόλογο του βιβλίου Cooking With Pomiane, «κι είχαν καταφέρει μόνο να μετατρέψουν την επιστήμη και τη μαγειρική στις μεγαλύτερες βαρεμάρες. Ο Pomiane, σαν καλός δάσκαλος, δεν παίρνει στα σοβαρά αυτά που ξέρει και έτσι κάνει τη μάθηση εύκολη για τους αναγνώστες του. Βγάζει το πέπλο μυστηρίου απ’ τη διαδικασία του μαγειρέματος, καταφέρνοντας, όμως, να αφήσει τη μαγεία. Μία άλλη πλευρά της διδασκαλίας του, πιο επίκαιρη σήμερα από ποτέ, ήταν η επιμονή του για τη σύνθεση ενός λογικού και ισορροπημένου γεύματος. Επειδή δεν ενδιαφερόταν μόνο για τον κανόνα και το “κλασικό” γαλλικό μενού της εποχής του, ο Pomiane έλεγε στους ακροατές του στο ραδιόφωνο ότι τα γεύματά τους ήταν υπερβολικά βαριά και φτιαγμένα χωρίς λογική. Δεν τους έλεγε να μετράνε τις θερμίδες και να αξιολογούν τις βιταμίνες που περιέχονταν στο φαγητό τους, αλλά εντόπιζε τον παραλογισμό που έχει επιβληθεί στους Γάλλους της μεσαίας τάξης για τη σειρά με την οποία σερβίρονται τα γεύματα:

Όσο για το ψάρι, όλοι συμφωνούν ότι πρέπει να σερβιριστεί ανάμεσα στη σούπα και το κρέας. Η ιερή θέση του ψαριού πριν το κρέας υποδεικνύει ότι κάποιος πρέπει να φάει και ψάρι και κρέας. Αυτήν τη στιγμή οποιονδήποτε διαιτολόγο κι αν ρωτήσεις θα σου πει ότι ένα τέτοιο γεύμα είναι υπερβολικά πλούσιο σε αζωτούχες ουσίες, αφού το ψάρι περιέχει τόση αλβουμίνη όση και το κρέας και περιέχει πολύ περισσότερο φώσφορο…

Τη δεκαετία του '30 αυτές οι λέξεις ήταν λυτρωτικές. Δεν έδωσαν και πολλοί άνθρωποι σημασία σ’ αυτά που έγραφε, αλλά ακόμα και σήμερα, σαράντα χρόνια αργότερα (σ.σ. ενενήντα το 2024), η ευημερούσα πλειοψηφία τρώει απερίσκεπτα και υπερβολικές ποσότητες φαγητού, ενώ ο υπόλοιπος κόσμος πεινάει. Η αλληλουχία πιάτων από σούπα σε ψάρι, από ψάρι σε κρέας, ασύδοτα μαζί με σαλάτα, τυριά, κι ένα γλυκό, μους σοκολάτας ή παγωτό, που είναι το στάνταρ μενού σε όλα τα ξενοδοχεία και επιχειρήσεις κέτερινγκ σε όλο τον κόσμο, που βασίζεται στο γαλλικό φαγητό, είναι σπατάλη πρώτων υλών, σπατάλη προσπάθειας, σπατάλη χρημάτων, και μια ανούσια προσήλωση σε μια παράδοση που έχει πλέον ξεπεραστεί.

O Pomiane είχε ιδιαίτερο χιούμορ και αντιμετώπιζε το φαγητό πάντα με ελαφρότητα, ανεμελιά και καλή διάθεση, μέχρι τα βαθιά γεράματα. Ο τρόπους με τον οποίο απολάμβανε το φαγητό ήταν μεταδοτικός και ο τρόπος που μιλούσε γι’ αυτό ήταν ενθουσιώδης και γοητευτικός. «Ένα πιάτο μπορεί να είναι καταστροφικό για τη σιλουέτα, αλλά πάντα μπορεί κανείς να αρχίσει να αδυνατίζει αύριο!» είχε γράψει. Του άρεσε να μαγειρεύει μέχρι το τέλος της ζωής του για την οικογένεια και τους φίλους του και θεωρούσε το μαγείρεμα τη μόνη τέχνη με την οποία μπορεί κανείς να εκφράσει στοργή και καλοσύνη. Ήταν ένας ερασιτέχνης μάγειρας με περιορισμένο χρόνο και απαιτούσε το μαγείρεμα να παράγει νόστιμα πιάτα με ελάχιστη φασαρία, ελάχιστο προϋπολογισμό και απόλυτη καθαριότητα. 

Ένα από τα πιάτα για τα οποία τον μνημονεύουν πολλοί σεφ είναι οι πατάτες ογκρατέν, τις οποίες έφτιαχνε χωρίς ίχνος βουτύρου ή λαδιού, μόνο με γάλα και κρέμα γάλακτος, και είχε αναπτύξει και ολόκληρη θεωρία για την επιτυχία της συνταγής. Το μόνο μυρωδικό που επέτρεπε ήταν το σκόρδο. Θεωρούσε ότι το μοσχοκάρυδο είναι φάουλ στο ογκρατέν.

«Υπάρχουν συγκεκριμένα πιάτα που και μόνο το όνομά τους προκαλεί θύελλα. Για παράδειγμα, δεν έχω ούτε μια φορά μιλήσει για μπουγιαμπέσα σε μια διάλεξή μου και να μην πεταχτεί απ’ τη θέση του ένας θερμόαιμος Μαρσεγιανός για να δηλώσει ότι η συνταγή μου είναι αιρετική. Μετά ένας Τουλονέζος θα ισχυριστεί ότι η αυθεντική μπουγιαμπέσα προέρχεται από την πόλη του, και συνήθως τον στηρίζω, για να προκαλέσω ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση.

Πριν ��πό λίγο καιρό παρευρέθηκα στο μηνιαίο δείπνο της Académie des Gastronomes, μια βαρετή συνάθροιση αποτελούμενη από σαράντα μέλη, που το καθένα είχε μια σοφιστικέ άποψη για τη μαγειρική. Μας σέρβιραν gratin dauphinois. Πρέπει να πω ότι ήταν φρικτό και δεν είχε καμία σχέση με το πιάτο που μπορεί να φάει κανείς στην περιοχή του Ντοφινέ. Όλοι φύγαμε απογοητευμένοι, με το ψευδο-ογκρατέν να μένει άθικτο στο πιάτο, αλλά η συζήτηση έγινε κανονικά.

Πρώτα απ’ όλα, τι είναι το gratin dauphinois; Αποτελείται από λεπτές φέτες πατάτας μαγειρεμένες στο φούρνο σε ένα κεραμικό σκεύος, μέσα σε κρέμα που σιγοβράζει, αρωματισμένη με σκόρδο. Το παρασκεύασμα που μας σέρβιραν δεν είχε γεύση σκόρδου και, αντί για κρέμα, ήταν καλυμμένο με κάτι σαν παραψημένη ομελέτα. Από τη στιγμή που το gratin χρειάζεται τουλάχιστον σαράντα πέντε λεπτά για να ψηθεί, είναι λογικό να μη χρησιμοποιήσεις αυγά όταν το φτιάχνεις. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην παραψηθούν.

Εντονότατα προσβεβλημένα, τρία μέλη της Académie des Gastronomes σηκώθηκαν και είπαν τη γνώμη τους για το πώς έπρεπε να είχε φτιαχτεί το gratin. Και οι τρεις ήταν απ’ την περιοχή του Ντοφινέ. Ο ένας ήταν γερουσιαστής, ο άλλος ήταν μέλος του Συμβουλίου της Επικρατείας και ο τρίτος μέλος του Γαλλικού Ινστιτούτου.

Επειδή δεν είμαι Ντοφινέζος, μπορούσα μόνο να τους ακούω σιωπηλός, αλλά κράτησα σημειώσεις και έχω υιοθετήσει μια μέθοδο την οποία θα σας δώσω αμέσως. Αργότερα θα σας εξηγήσω γιατί την προτιμώ από τις άλλες δύο.

750 γρ. baby πατάτες, 360 ml γάλα, 200 ml κρέμα γάλακτος, 4 σκελίδες σκόρδο, μισό κουταλάκι αλεύρι.

Ιδανικά αυτό το πιάτο πρέπει να γίνει σε ένα κεραμικό, στρογγυλό σκεύος – το χωριάτικο, τραχύ σκεύος που μπορείς να αγοράσεις φτηνά στις γαλλικές αγορές. Για κάποιον λόγο το ορθογώνιο σκεύος δεν θεωρείται αρκετά σωστό.

Κόψε το σκόρδο σε πολύ μικρά κομμάτια. Πλύνε τις πατάτες, καθάρισέ τες και στέγνωσέ τες προσεκτικά. Κόψ' τες σε πολύ λεπτές φέτες. Αν δεν έχεις μαντολίνο ή κόφτη, αυτή είναι μια πολύ κουραστική διαδικασία.

Κάλυψε τον πάτο του σκεύους με φέτες πατάτας. Ράντισε με αλάτι, πιπέρι και σκόρδο. Συνέχισε τη διαδικασία με δεύτερο στρώμα και κάνε τα ίδια μέχρι να χρησιμοποιήσεις όλες τις πατάτες. Στο μεταξύ ζέστανε το γάλα και όταν αρχίσει να βράζει, ρίξ' το μέσα στο σκεύος. Πρέπει μόλις που να φαίνεται ανάμεσα στις πατάτες.

Ρίξε την κρέμα σε ένα μπολ και ανακάτεψέ τη καλά με το μισό κουταλάκι αλεύρι. Ρίξ' τη πάνω από τις πατάτες και βάλε το σκεύος σε καυτό φούρνο, στους 200 ºC.

Μετά από 30 λεπτά τσέκαρε το gratin. Το γάλα βράζει απαλά. Δοκίμασε μια φέτα πατάτας. Δεν έχει γίνει ακόμα. Περίμενε άλλα 20 λεπτά και δοκίμασε ξανά. Η πατάτα είναι μαλακή. Ανέβασε τη θερμοκρασία και σέρβιρε το gratin όταν έχει πάρει ένα όμορφο χρυσαφί-καφέ χρώμα, φροντίζοντας να το ακουμπήσεις σε ένα παχύ σουπλά, διαφορετικά θα σου χαλάσει το τραπέζι.

Τώρα άσε με να σου εξηγήσω γιατί οι άλλες δύο μέθοδοι για να φτιάξεις gratin ποικίλουν από αυτή που έχω επιλέξει και γιατί δεν θα τις πρότεινα:

1. Οι πατάτες έχουν βράσει με τις φλούδες τους για δέκα λεπτά πριν τις κόψεις φέτες.

Δεν βρίσκω τον λόγο να τις βράσεις, απλώς χάνεις χρόνο.

2. Δεν προστίθεται αλεύρι στην κρέμα.

Το δοκίμασα κι αυτό, αλλά η κρέμα μετατρέπεται σε βούτυρο κατά τη διάρκεια του μαγειρέματος. Η προσθήκη του αλευριού δεν επηρεάζει τη γεύση του gratin, και εμποδίζει την κρέμα να κόψει.

Ακολούθησε τις οδηγίες μου και θα περάσεις ένα αξέχαστο τέταρτο, απολαμβάνοντας το αποτέλεσμα».

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

#just for books #Édouard Alexandre de Pomiane #Portrait

[agriokatsikos]

Ήμουν διακοπές στην Πάρο με παρέα. Ένας φίλος είχε σπίτι και είπαμε να βρεθούμε η παλιά φοιτητοπαρεα για πενθήμερο.

Εγώ 33 χρονών ψηλός 1,95 με κανονικό σώμα, μαύρα μαλλιά με γκρίζους κροτάφους, μαύρα γένια και καστανά μάτια. Ιδιόρρυθμος, με κάποια χαρακτηριστικά που με έκαναν γοητευτικο τόσο σε παρουσία, όσο και σε κουβέντα.

Το πρόγραμμα κατά τις πρώτες μέρες ήταν παραλία - φαγητό, ύπνος ή δραστηριότητες στην παραλία, σπίτι για ντους και νυχτερινή έξοδο. Έπαιζε λίγο φλερτ γενικά και από όλους... χωρίς να έχει προκύψει κάτι σπουδαίο.

Την τρίτη ημέρα καταλήγουμε στις κολυμπήθρες, παραλία με μικρούς μικρούς κόλπους που χωράνε λίγοι.

Έχουμε αράξει σε έναν κολπακο όπου παραδίπλα βρίσκονται κυρίως ζευγάρια.

Σύντομα, ένα ζευγάρι ποζάρει στην ακροθαλασσια.

Η κοπέλα, Θάλεια , 24ων, στο 1,78- όμορφα χαρακτηριστικά, υπέροχο πρόσωπο. Σγουρά καστανοξανθα μακριά μαλλιά, ματαρες καστανες, κόκκινα μαγουλα και σαρκώδη χείλη. 

Σώμα πιο γεμάτο από το κανονικό με καμπύλες, στητά στρογγυλά στήθη μετρίου μεγέθους,  πεταχτά  οπίσθια, όμορφα μπούτια και πόδια. Σε αναλογία η κοιλίτσα της, με μια συνολική αρμονία.

Έκαναν αρκετές προσπάθειες με τις σελφι. Πόζαραν και ξαναποζαραν. Η Θάλεια έβγαινε πάντα όμορφη χωρίς προσπάθεια. Εχοντας μια μικρή εμπειρία από φωτογραφία σαν χόμπι, αποφάσισα να τους μιλησω

- συγγνώμη παιδιά, θέλετε να σα φωτογραφίσω ; σας βλέπω τόση ώρα ταλαιπωρειστε... Είναι δύσκολος ο ήλιος τέτοια ώρα για σελφι με φόντο την παραλία

- Θάλεια : Αλήθεια το λέτε; ευχαριστούμε πολύ. Πέφτουν οι σκιές από το χέρι, τυφλωνομαστε από τον ήλιο, ζήτημα να βγήκαμε μια καλή φωτογραφία.

- ποζαρετε λοιπόν και θα σας βγάλω.

Μετά τις πρώτες που ήταν απλές κι αφού είδε το αποτέλεσμα, η Θάλεια ενθουσιαστηκε

-  βγάζεις ωραίες φωτογραφίες. Μπορείς να μας τραβήξεις και κάποιες μέσα στη θάλασσα;

- Παντελής : Ας μην τον ταλαιπωρούμε τον άνθρωπο.

- Καμία ταλαιπωρία από εμένα, αποκρίθηκα αμέσως. Μπορούμε να βγάλουμε και κάποιες στο σημείο που σκάει το κύμα.

Το ζευγάρι άρχισε να παίζει.

Να σου τα φιλιά, οι αγκαλιές, τα μπουγέλα μέσα στο νερό.

Οταν βγήκαν στην άκρη του κύματος, ξαπλωσαν μπρούμυτα και με κοιτούσαν ποζάροντας.

Η Θάλεια καθοδηγουσε και έπαιζε με τον φακό, λίγο με τα μαλλιά, λίγο με τα πόδια και το σπάσιμο της μέσης, ενώ εκείνος το προσπαθούσε.

Κάποια στιγμή κάνει το μαγιό ελαφρώς τανγκα και ζητάει από τον φίλο της να πάει στο πλάι και να κολλήσει το σώμα του.

Ακαριαία ερεθίστηκα ελαφρώς από το θέαμα του ελαφρώς τουρλωμενου τροφαντου κωλου της. Δεν ειπώθηκε κάτι. Δεν ξέρω αν φαινόταν κάτι.

Σηκώθηκαν και η Θάλεια ζουληξε τα στήθη της για να βγει το νερό από το μαξιλαράκι του μαγιό, κάτι με το οποίο τα έχασα.

- νομίζω είμαστε υπερπληρεις είπαν

- δες το αποτέλεσμα. Βρίσκω αρκετές ωραίες πόζες σας

- Πωωωωω αυτές υπέροχες κοίτα εδώ Παντελή.

- σαν μοντέλο έχεις βγει αγάπη μου

- ο φωτογράφος μας φταίει

- Βαγγέλης, χάρηκα.

- είναι οι ωραιότερες φωτογράφιες που έχουμε βγάλει.

- τα παραλές, σας θέλει ο φακός και γράφετε ωραία. Έχετε φωτογένεια και χημεία.

Με τα πολλά και τις φιλοφρονισεις κάτσαμε λίγο μαζί, συζητήσαμε και μου προσέφεραν  μια μπύρα. Η συζήτηση άνοιξε για καταγωγες, σπουδές και δουλειές. Συνέβη να έχω κάνει ένα μεταπτυχιακό που σκεφτόταν να κάνει ο Παντελής.

Καθολη τη διάρκεια έπιανα τη Θάλεια να με κο��τάει έντονα στα μάτια και να με σκαναρει.

Κάποιες φορές έπεσε το μάτι μου στο πρόσωπο της, στα στήθη της και τα μπούτια. Με κάθε βλέμμα μου στο στήθος η Θάλεια έβαζε τυχαία το χέρι της και άγγιζε ελαφρώς το στήθος της.

Η συζήτηση κόπηκε για να βάλει η Θάλεια λάδι στο σώμα της.

- Παντελή, ήρθε η ώρα για το λάδι μαυρίσματος

- Ναι μωρό μου ξεχάστηκα

- Συγγνώμη παιδιά σας καθυστέρησα, χάρηκα για την γνωριμία.

- Παντελής : θα μπορούσες να μου δώσεις το τηλέφωνο σου μπας και τα πούμε κάποια στιγμή στην Αθήνα για το μεταπτυχιακό;

- Ναι ναι φυσικά.

- θα σου κάνω μια αναπάντητη για να έχεις και το δικό μου.

- Καλή συνέχεια παιδιά

- Θάλεια : Ευχαριστούμε Βαγγέλη, φωτογράφε μας!

 Είπε δηλώνοντας μια ευχαρίστηση.

Άραξα με την παρέα μου από την οποία έφαγα δούλεμα.

Αναλογιζομουν τι προφίλ ανθρώπων ήταν τα ζευγάρι που γνώρισα.

Μια κοπέλα όμορφη, ήπιων τόνων με τσαχπινιά, αλλά σαν ένα σιγανό ποτάμι που υπό κατάλληλες συνθήκες μπορεί να γίνει χείμαρρος.

Ο φίλος της, ο Παντελής, αρχοντική παρουσία, baby face, γεματουλης με κοιλιά. Κατηγορία ανθρώπου επιφανειακά μαλθακου που προσπαθεί να ευχαριστεί με κάθε τρόπο την γυναίκα που έχει πλάι του.

Μετα από λίγο μαζέψαμε και φύγαμε οπότε και τους χαιρέτησα από μακριά.

Η Θάλεια με κοίταζε ήδη οπότε και ανταποκριθηκε την ίδια στιγμή.

Το βράδυ της επόμενης ημέρας, ήταν και τελευταίο μας βράδυ, περάσαμε στην Αντίπαρο για μια καλή κρεπαλη. Η παρέα άρχισε να σπάει κατά τη διάρκεια της βραδιάς. Άλλος φλερταρε και βρέθηκε γλωσσοφιλιεται...Αλλος πήγε σε Ελληναδικο για να βρει μια παρέα που ήταν στο νησί. Με τα πολλά βρέθηκα μόνος στις 4 το ξημέρωμα, να κατευθύνομαι από τον χωματόδρομο, μαζί με τσούρμο κόσμου στο αφτεραδικο του νησιού - σημείο συνάντησης για την παρέα μου σε περίπτωση που χανομασταν τελείως.

Κάποια στιγμή καθώς προσπερνάω κόσμο ακούω μια αντρική φωνή,

- Βαγγέλη!

Ήταν ο Παντελής με τη Θάλεια, χαλαρά - ελαφριά ντυμένοι.

-  καλώς τα παιδιά. Μα πόσο μικρό είναι το νησί;

- ήρθαμε για το αφτεραδικο του νησιού. Βαρεθήκαμε την νυχτερινή ζωή στην Πάρο.

- κι εμείς κάπως έτσι, ήμουν με την παρέα και χωρίσαμε για να περάσει ο καθένας καλά με τον τρόπο του.

- Θάλεια : Αααα άγριες διαθέσεις η παρέα. Κι εσύ μόνος σου;

- κι εγώ άγριες διαθέσεις στην πίστα ... Είπα και γελάσαμε.

- Θάλεια : θα ξεδωσουμε καλά εκεί; έχεις ξαναπάει;

- Ναι, χορός μέχρι τελικής πτώσης ως το πρωί. Έχει και λίγα ευτράπελα με γύπες και μεθύσια αλλά μέχρι εκεί. Κατά βάση χορό στην πίστα.

- Παντελής : Ααα ωραία... που να δεις  εμάς στην πίστα ... Θα κλάψεις

- Θάλεια :  μπορεί να βγάλουμε και φωτογραφίες...

- παιδιά εγώ σχόλασα από φωτογράφος, τώρα θα διασκεδάσουμε και... πάλι γέλια.

Φάνηκε να υπάρχει χημεία και να θέλουν την παρέα μου. Η Θάλεια με είχε μαγνητίσει ξεκάθαρα πια, το χιούμορ της, η θετική της διάθεση απέναντι μου, ο τρόπος που κινείται στον χώρο, η διακριτική της άνεση, οι μικρές ντροπές της και σίγουρα η εμφάνιση της. Το πρόσωπο της που ομολογώ δεν είχα ξεχάσει από όταν την πρώτο είδα, το σώμα της , οι καμπύλες της και η πληθωρικότητα της, όλα σε αρμονία.

Φαινομενικά θα έλεγα πως δεν είναι ο τύπος μου. Αλλά εκείνη την ημέρα άλλαζε η κλειστή μου θεώρηση για το τι μου αρέσει. Η γυναίκα αυτή με μαγνητιζε και μου ήταν φύσει αδύνατο να το αποτρέψω.

Φτάσαμε και αμέσως ξεκινήσαμε με ποτά και χορό για μισή ώρα σερί. Είχαμε λιώσει και χορεύαμε δίχως αύριο.

Τα παιδιά με μεγάλη άνεση αγγίζοντας πιο παιχνιδιαρικα μπροστά μου και τριβονταν. Παράλληλα χόρευα και με άλλες δύο κοπέλες εναλλάξ.

Ανά διαστήματα έπαιρνα και τη Θάλεια να χορέψουμε. Στον τελευταίο μας χορό, ο Παντελής είχε πάει στο μπαρ για να πιει πάλι, και η Θάλεια βρήκε ευκαιρία να μου πει

- έχεις τις κατακτήσεις σου βλέπω... Έχεις αποφασίσει με ποια από τις δύο θα συνεχίσεις; σε ποια αγκαλιά θα σε βρει η ανατολή του ήλιου;

Δεν είπα τίποτα, την κοίταζα, χαμογελούσα και χόρευα, όπως κι εκείνη.

Το τραγούδι άλλαξε. Σταματήσαμε να χορεύουμε και με πλησίασε

- εεε άκουσες τι σε ρώτησα πριν; είπα βλακια; ήμουν αδιακριτη;

- όχι δεν είπες βλακια.

- λοιπόν; εγώ σου προτείνω την αδύνατη ψηλή. Είχατε καλύτερη χημεία όταν χορευατε.

- Δεν είναι αυτή που έχω βάλει στο μάτι

- ποια έχεις βάλει στο μάτι την άλλη;

- την σγουρομαλα με τις καμπύλες.

Σίγουρα υπήρχαν κι άλλες κοπέλες στο μαγαζί με αυτά τα χαρακτηριστικά αλλά εγώ εννοούσα εκείνη. Ίσως το κατάλαβε.

Δεν είπε κάτι. Φάνηκε προβληματισμενη. Πήγαμε στην μπάρα με τον Παντελή, να ξεδιψασουμε λίγο.

-  πρέπει να παραγγείλουμε κι άλλο διψασα

- αγάπη μου φτάνει, έχεις πιει αρκετά.

- ένα ακομα για το σβήσιμο και μετά πάμε ξενοδοχείο.

Ο Παντελής σε μια ώρα είχε κατεβάσει 4 ποτά και είχε αράξει πια στην μπάρα. Την είχε ακούσει κανονικά.

- θα το κανονίσω εγώ το ποτό, ειπα 

Η Θάλεια με κοίταξε ξαφνιασμενη και ξενερωμενη.

Της έκανα σήμα να ηρεμήσει και της έκλεισα το μάτι.

Ζήτησα από τον μπάρμαν ένα ποτήρι με την πιο δυνατη βότκα, ένα μπολακι, ένα άδειο ποτήρι και τρεις χυμούς.

Αδειασα τη βότκα στο μπολακι. Γύρισα ένα ποτήρι ανάποδα, μέσα στο μπολακι με τη βότκα. Αφού βραχηκε καλά το στόμιο του ποτηριού, το γύρισα όρθιο και γέμισα το ποτήρι χυμό.

Η Θάλεια είχε οπτική σε εμένα καθώς πήγαινα. Ήταν αγκαλιά και την φιλαγε.

- νατα και τα ποτάκια

- επιτέλους σωτήρα μου, έχω στεγνώσει.

Πίνει τις πρώτες γουλιες, του σκάει στην μύτη και τα χείλη το αλκοόλ.

- Αααα δυνατή αυτή η βότκα

- Είδες αγάπη μου ξερει να παραγγέλνει ο Βαγγέλης. Σιγά σιγά όμως.

Παράλληλα με κοίταζε στα μάτια και μου εγνεφε "σε ευχαριστώ".

- άσε με δεν είμαι μωρό.

Και κατέβασε το μισό ποτήρι. Συνεχίσαμε λίγο την κουβέντα σε σχέση με τον κόσμο που έχει μαζέψει, την μουσική και το κλίμα του μαγαζιού.

Σε λίγο η Θάλεια έφυγε για τουαλέτα.

Ο Παντελής πήγε να σηκωθεί.

- που πας κι εσύ;

- να πάρω ένα ποτάκι ακόμα, τώρα στα γρήγορα που λείπει και η Θάλεια .

- Αραξε θα σου φέρω ένα ίδιο γτ θέλω κι εγώ

- είσαι ο καλύτερος.

Κάνω το ίδιο κόλπο με πριν και επιστρέφω με τα ψευτοποτα

- Παντελή του δίνεις και καταλαβαίνει βλέπω .

- Μια φορά το μήνα το έχω ανάγκη σίγουρα. Άσε που τώρα είμαστε  διακοπές. Η Θάλεια ήθελε Πάρο ήρθαμε, ήθελε Αντίπαρο ήρθαμε. Θέλω κι εγώ τις ποταρες μου, όπως θέλει και κι εκείνη το αντιηλιακό της και να δείχνει το κορμί της στην παραλία. Ανάγκες είναι όλα. Γενικά Χαλαρώνουμε, δοκιμάζουμε και απολαμβανουμε.

- Τι εννοείς δοκιμάζετε;

-  και ποτά, και γυμνισμό, και τώρα δοκιμάζουμε να βάλουμε τρίτο άτομο στο κρεβάτι

- αντε τυχερέ, θα κάνεις πράξη την απόλυτη αντρική φαντασίωση με δύο γυναίκες.

- άντρα, τρίτο πρόσωπο...

- έλα ρε πως κι έτσι ;

- με τη Θάλεια είμαστε πολλά χρόνια μαζί. Δεν έχει εμπειρίες. Καμία εμπειρία.

Εγώ όταν πιω λίγο λύνομαι. Έχω κάνει διάφορα σε μπατσερολ φίλων. Δεν έχω χορτάσει αλλά κάτι παραπάνω το έχω ζήσει και το ζω αν τύχει.

- η Θάλεια το ξέρει, έχει καταλάβει ;

- επίσημα όχι, αλλά κάτι θα εχει καταλάβει. Δεν είναι χαζή. Δεν έχω αυταπάτες. Αλλά είναι κι αυτή γυναίκα, με ανάγκες και σίγουρα δεν μπορώ να την καλύψω 100 %. Γι αυτό θέλω να έρθεις στο ξενοδοχείο μας... μαζί.

- χαχα τι να κάνουμε στο ξενοδοχείο;

- θέλω να κάνουμε τρίο. Το έχουμε συζητήσει.

- Παντελή... μήπως μιλάει το ποτό;

- μιλάει λίγο αλλά θέλουμε να κάνουμε σεξ και να μας βλέπει κάποιος, ίσως να συμμετέχει. Εσένα σε συζητήσαμε ήδη αποταν είμασταν στην παραλία.

- το έχετε ξανακάνει;

- όχι αλλά το θέλουμε εδώ και ένα χρόνο

- επειδη δεν έχω εμπειρία, θα προτιμούσα να δω και αν νιώσω να υπάρχει χημεία να συμμετέχω.

Εκείνη τη στιγμή η Θάλεια επέστρεφε.

- συγγνώμη αλλά είχε ουρά στην τουαλέτα.

- Παντελής : δεν πειράζει, να λέγαμε να φύγουμε όλοι μαζί και... να συνεχίσουμε στο ξενοδοχείο μας

Η Θάλεια με κοίταξε στα μάτια, εντυπωσιασμενη.

- αλήθεια λέτε ; Βαγγέλη; είπε με ενθουσιασμό

- Ναι έμαθα πως έχετε ωραία θέα για φωτογραφίες στην ανατολή του ήλιου

- Χαχαχαχα ναι έχουμε υπέροχη θέα...

Ξεκινήσαμε να φύγουμε.

Με πήραν με το αμάξι. Οδήγησε η Θαλεια. Φτάσαμε στο καραβάκι, περάσαμε στην Πάρο. Ο Παντελής κοιμόταν ήδη στο αμά��ι.

- Μπορείς να οδηγήσεις Θάλεια ; Είσαι σε θέση;

- Ναι φυσικά, δεν έχω πιει πολύ. Ευχαριστώ πολύ για τον χυμό στο τέλος. Τον είχαμε ανάγκη

- τη βότκα εννοείς

- χαχαχα ήταν απίστευτο ποτό. Μπορείς να μου λύσεις και μια απορία για αυτο που σε ρώτησα όταν χορεύαμε

- θυμάσαι την απάντηση που σου έδωσα;

- Ναι φυσικα και...

- Και θα περάσω την ανατολή του ήλιου με αυτή που είχα βάλει στο μάτι.

Πάτησε φρένο και επιβραδυνε.

 - Λες αλήθεια;

- Είμαι νυφαλιος και έχω επίγνωση για αυτό που λέω

- Παντελής : φτάνουμε; πολλές στροφές έχει ο δρόμος

- τώρα φτάνουμε αγάπη μου.

Φτάσαμε στο ξενοδοχείο. Είχα μείνει με ανοιχτό στόμα.

Πολυτελές ξενοδοχείο.  Το δωμάτιο τους ήταν διαμέρισμα με σαλόνι μπαρ, ξεχωριστό υπνοδωμάτιο και ντουζιέρα με προγράμματα μασαζ.

Ο Παντελής βούτηξε τη Θάλεια άρχισε να την φιλάει και να τη γδυνει. Δεν χρειαζόταν να μιλήσουμε. Όλα ήταν στον αυτόματο.

Χαμήλωσαν τον φωτισμό στο υπνοδωμάτιο. Έβγαλα τα ρούχα μου κι εγώ μα έμεινα με το εσώρουχο.

Το θέαμα με ερεθιζε αλλά όχι πλήρως.

- έτσι δεν ήθελες καυλιαρα μου; να μας παίρνουν μάτι

- Ναι μωρό μου. Ναι έτσι.

- αααααχ ανωμαλιαρα μου, έτσι παίξε μου τον πουτσο

Του τον έφτυνε και τον έπαιζε δυνατά

- ααααχ αυτό είναι

- αααχ χαϊδεψε με λίγο εδώ, δείχνοντας του το γατάκι της

- γαμιολα πως ξέρεις να με ανεβάζεις.

Κατάλαβα πως λειτουργούσε πολύ το λεκτικό και πήρα μέρος λίγο πιο αισθησιακά.

Έβγαλα το εσώρουχο. Πλησίασα τη Θάλεια και άρχισα να τον παίζω αργά.

- Θάλεια είσαι τόσο ερωτική, δεν νομίζω να αντέξω πολύ

- είδες τι καυλιαρα γαμαω; μουναρος είναι το μωρό μου

- θέλω να με κάνετε δική σας , είπε κοιτώντας με κατάματα και έτριψε με το πόδι της το πόδι μου

Εκείνη τη στιγμή άρχισε να δίνει σκαμπιλια στον πουτσο του Παντελή

- Π: χυνω ψωλα μου χυνω είπε ο Παντελής και άρχισε όντως να χυνει.

- Θ: κι εγώ, έτσι όπως με ανοίγεις, αααα αααα παρτα, παρτα, ωωωωχ παρτα.

- Π: αχ καυλιαρα μου με ξεθεωσες...

Σταμάτησα να τον παίζω, χαμογέλασα και πήγα λίγο πιο πέρα κι έβαλα το εσώρουχο μου.

Η Θάλεια σκούπισε το σπέρμα από την κοιλιά του Παντελή ο οποίος ήταν έτοιμος να κοιμηθεί. Μετά γύρισε πλάτη σε εμένα και έβαλε τα εσώρουχα της.

- Πάω να φέρω νερό, είπε

Βγήκα κι εγώ από το υπνοδωμάτιο στο σαλόνι.

- Κάθισε λίγο εδώ μέχρι να πάω το νερό μέσα.

Γυρνώντας με το νερό γεμάτο από το υπνοδωμάτιο μου εξήγησε πως τον σκέπασε και κοιμάται βαθειά. Ροχαλίζει και δεν θα ξυπνήσει πάρα μόνο μετά από 5-6 ώρες.

Καθίσαμε 5 λεπτά στον καναπέ.

Με χαμηλό το κεφάλι μου είπε

- θέλω να σε ευχαριστήσω και να σου ζητήσω συγνώμη.

- γιατί τι έγινε;

- αυτό μέσα δεν ήταν καλό. Ξέρω πως μπήκες στο ρόλο με τις φαντασιώσεις και βοήθησες στο αποτέλεσμα. Αποτέλεσμα είχε μόνο ένας.

Εσύ δεν είχες καν πλήρη στηση, κι εγώ ήμουν αμήχανη και προσποιητή στο τέλος. Είδες το θέατρο του παραλόγου.

- Νομίζω πως ήταν μεγάλη και κουραστική νύχτα για όλους μας.

- Είναι η πρώτη φορά που κάνουμε κάτι τέτοιο.

- Το έμαθα για αυτό και δέχτηκα. Και για μένα ήταν η πρώτη φορά.

- Είμαστε πολλά χρόνια μαζί, λίγο πάνω από 7 χρόνια. Αγαπιόμαστε όμως έχουν σβήσει αρκετές φλόγες από τότε...

- Υπάρχει κορεσμός δηλαδή.

- όχι μόνο. Έχω μάθει πως έχει πάει με άλλες επί πληρωμή.

- Κατάλαβα... Κι εσύ, βρίσκεις την ισορροπία σου αλλού;

- Δεν μου είχε βγει καποια διάθεση με κάποιον, μέχρι εχθές που σε είδα στην παραλία. Δεν μπορούσα να σταματήσω να σε κοιτάω ή να σε ακούω.

- Ήταν αμοιβαίο να είσαι σίγουρη

- Δυσκολευομαι να το πιστέψω.  Είμαι σίγουρη πως προτιμάς πιο fit κοπέλες. Κατά την φωτογράφιση στην παραλία, παρατήρησα ένα ελαφρύ φούσκωμα. Αλλά δεν μπορούσα να είμαι σίγουρη.

- Είσαι ωραία γυναίκα, εντυπωσιακά μοναδική. Οι επιλογές μου ήταν όντως όπως λες, όμως δεν έχει καμία σημασία.

- μέσα κατάλαβα πως δεν ήσουν πλήρως ενθουσιασμένος... Αναρωτιέμαι μήπως δεν σου κάνω όντως πλήρως ;

Την πλησίασα στον καναπέ και την πήρα αγκαλιά.

Τα ζεστά μας σώματα ενώθηκαν. Την φίλησα στο λαιμό απαλά και ένιωσα την ανατριχίλα και των δύο μας.

Έφερα τα χείλη μου μπροστα στα δικά της.

Εισεπνεα την μυρωδιά της, την ανάσα της μύριζε υπέροχα. Ένιωσα το σώμα μου να αλλάζει. Η καρδιά μου χτύπαγε δυνατα. Το αίμα μου κυλούσε γρήγορα. Ήμουν ακαριαία σε πλήρη στύση.

Της έπιασα το χέρι και έμπλεξα τα δάχτυλα μου στα δικά της. Είχε κοκαλώσει.

- εχθές το μεσημέρι με είχες μαγνητίσει. Πλέον είμαι βέβαιος πως με έχεις μεθύσει.

Ακούμπησε τα χείλη της πάνω στα δικά μου.

Έπιασα το άλλο της χέρι αργά και το έφερα στην στύση μου.

Αρχισε να το ψιλαφιζει και να το χαϊδεύει. Το έβγαλε έξω από το εσώρουχο αργά.

-  σου έχουν πει πως είναι μεγάλος και χοντρός;

- είδες τι έκανες;

- είσαι απολαυστικός το ξέρεις;

- νομίζω τα λόγια είναι περιττά για το πόσο σε θέλω.

Μείναμε να κοιταζομαστε αμήχανοι και αδιάφοροι για το τι θα ακολουθήσει.

Απολαμβάναμε τη στιγμή.

Μου έδωσε ένα υγρό φιλί στη μύτη σηκώθηκε και κρατοντας μου το χέρι.

- που πάμε;

- στο μπάνιο, θέλω να πλυθούμε πρώτα...

- δεν θέλω...εδώ...

- ούτε εγώ νιώθω άνετα, αλλά δεν βλέπω πολλές επιλογές.

- Δώσε μου 5 λεπτά και επιστρέφω.

Βγήκα από το δωμάτιο. Πήγα στη ρεσεψιόν. Ζήτησα ένα μονόκλινο.

Μου έδωσε την κάρτα κλειδί και πήγα στο δωμάτιο. Ετοίμασα τα φώτα τσέκαρα το δωμάτιο και πήγα στη Θάλεια.

Χτύπησα απαλά την πόρτα και μου άνοιξε.

- σε προσκαλώ στο δωμάτιο μου, στο 107

- είσαι καλά, τι πηγές κι έκανες; είναι ακριβά

- θέλω να προλάβουμε την ανατολή του ηλίου. Θα έρθεις;

- δεν μπορώ να σου αρνηθώ τίποτα. Θα φορέσω κάτι και θα έρθω. Θα με περιμένεις;

- ανυπομονώ

Μετά από λίγο ήρθε στο δωμάτιο. Την υποδέχτηκα με μια τρυφερή αγκαλιά. Με κοίταζε με το εσώρουχο και

Γδύθηκε.

Έμεινε τελείως γυμνή, με έπιασε από το χέρι και πήγαμε στην ντουζιέρα για να πλυθουμε.

- Θέλω να κάνουμε...

- έρωτα, την διέκοψα

- ντους θα έλεγα, και γέλασε

Τη σταμάτησα με ένα φιλί. Ένα φιλί που κατέληξε να είναι ερωτικό, με γλώσσα που μπαινόβγαινε και έπαιζε αργά και υγρά.

Πήρε το σαπούνι και με έπλυνε χαμηλά. Η στύση μου ήταν μόνιμη. Έσκυψε και μου έπαιξε τον πουτσο με τη σαπουνάδα. Είχε μείνει με ελαφρώς ανοιχτό το στόμα και μου τον έπαιζε αργά.

- θέλω να κάνεις βαθύ κάθισμα κι εσύ, μου είπε.

Ξεκίνησε να μου πλένει με σαπούνι τις μπάλες και τον κορμό του πέους από κάτω. Πέρασε στα κωλομαγουλα στη σχισμή και την πίσω τρύπα δύο - τρεις φορές.

Με ξεβγαλε ενώ παράλληλα πήρα το σαπούνι για να την πλύνω στα ίδια σημεία.

Πλησίασα και σχεδόν αγκαλιαστήκαμε, της σαπούνισα στο αιδοίο και τα οπίσθια πολύ αργά.

Της φίλησα τα χείλη το λαιμό και τα υπέροχα στήθη με τις μεγάλες ροζ θηλες που δεν χόρταινα με τίποτα.

- αααααχ επιτέλους. Νόμιζα πως δεν σ'αρεσουν.

- τα χαζεύω από χθες και φαντασιώνομαι να κάνω πολλά.

- κάνε μου ό,τι θες...

Βγάλαμε τις σαπουνάδες από πάνω μας.

Σηκωθήκαμε και βγήκαμε να σκουπιστούμε. Τη σκεπασα με την πετσέτα και τη σκούπισα σε κάθε σημείο.  Ακούμπησε το κεφάλι της στην πλάτη μου.

- αυτό που συμβαίνει με έναν άντρα σαν εσένα, αδυνατώ να το πιστέψω, αλλά παράλληλα θέλω να το ζήσω στο έπακρο. Μου είπες πως σε έχω μεθύσει. Ισχύει σε έναν βαθμό και με εμένα. Δεν έχω σταματήσει να σε σκέφτομαι.  Έχω κάνει πολλές σκέψεις και μόνο με τις ματιές σου από εχθές. Νόμιζα βέβαια πως με εμπαίζεις. Όμως τώρα που ξέρω, θελω να ζήσω αυτή τη στιγμή σαν όνειρο.

Θα ήθελα να με αφήσεις να κάνω ό,τι νιώθω. Θέλω μόνο να είσαι τρυφερός και αισθησιακός.

- σε θέλω Θάλεια, θέλω τα πάντα σου.

Την παίρνω αγκαλιά. Τη σηκώνω με τα χέρια και μεταφερομαστε στο υπνοδωμάτιο.

- ωωωω τι κάνεις; πρώτη φορά με σηκώνουν.

Καταλήγουμε ξαπλωμένοι στο κρεβάτι, να φιλιόμαστε και να χαϊδεύουμε ο ένας το κορμί του άλλου. Κατέβηκα στα στήθη της τα οποία και έγλειφα αρχικά τρυφερά και στη συνέχεια πιο λαίμαργα.

- ααααχ με τρελαίνει η λαιμαργία σου, τα κόλπα σου με ερεθίζουν πολύ

- είσαι πανέμορφη, δεν μπορώ να αντισταθώ σε τίποτα,

και κατεβαίνω πρ��ς τα κάτω

- ωωωωωωχ ναιι δάγκωσε μου την κοιλιά, μμμμμ. Πωωω ναι, αχ ναι και το γατάκι μου... Αχ πως το γλύφεις έτσι αργά; Ακούς πως κάνει από τα υγρά; μούσκεμα είμαι. Ναι ναι ρουφα μου την κλειτορίδα ωωωω, ωωωω, ωωωωχ ;;

Έπιασε το κεφάλι μου και μου ζήτησε να γυρίσω για ένα πλαγιαστο 69.

Με πήρε στο στόμα της τρυφερά το ίδιο κι εγώ. Μουγκριζαμε και κουνουσαμε τις λεκάνες μας από ένταση.

Σήκωσε τα πόδια της προς την κοιλιά της φαιρνοντας μου την πίσω τρυπούλα της πιο κοντά στο στόμα μου.

- ωχ ναι κι εκεί θέλω τη γλώσσα σου, σε παρακαλώ...

- έχεις πολύ ωραίο κωλο μωρό μου, θα στα φάω όλα

Χουφτωνω τον κωλο της και κάνω εναλλάξ γλειφομουνι - γλυφοκωλι.

- ααααααχ, το λατρεύω αυτό που κάνεις μμμμμ λιώνω λιώνω.

Την ένιωσα παράλληλα να μου γλύφει τον κορμό του πέους μετά να μου ρουφάει τις μπάλες εναλλάξ. Μου χουφτωσε τον κωλο. Πέρασε τα πόδια μου κάτω από τις μασχάλες της.

Βρισκόμουν στημένος στα 4 με ανοιχτο κωλο.

Σήκωσε το κεφάλι της, ένιωσα την γλώσσα της στον κορμό κάτω από τις μπάλες, να κατευθύνεται προς την πίσω τρύπα μου.

Οταν ξεκίνησε να μου κάνει πολύ αργό γλυφοκωλι, μουγκρισα πρωτόγονα. Η πουτσα μου είχε χωθεί αναμεσα στα στήθη της. Η συνολική αίσθηση ήταν φανταστικη.

Τα μουγκρητα μας είχαν ανακατευτεί με τους ήχους από γλυψιμα σε ένα αμοιβαίο τρυφερό γλυφοκωλι.

Σύντομα σταμάτησα, σηκώθηκα και τη γύρισα στα τέσσερα. Μου τουρλωσε την κωλάρα της σα να ζητούσε να την κατασπαραξω.

Αποφάσισα να μπω με τη γλώσσα στο υγρό της μουνί. Έμπαινα όσο πιο βαθιά μπορούσα, ενώ η μύτη μου τριβοταν στην πίσω τρυπούλα της. Στη συνέχεια, ακουμποντας το πηγούνι στα χειλάκια της, έκανα γλυφοκωλι

- με τρελαίνεις, το ξέρεις; έχω βγει εκτός εαυτού... Βάλε μου τη γλώσσα σου πίσω, εεεεετσι, και πιο βαθειά.

Συνέχισα για ακόμα λίγο και σταμάτησα.

- Θαλεια σε θέλω, σε θέλω χωρίς όρια αυτή τη στιγμή.

- κι εγώ σε θέλω, το σώμα μου τρέμει συνέχεια με όσα μου κάνεις αγάπη μου.

Ανέβηκα πιο ψηλά, γλυφοντας την πλάτη της.

Έφτασα στο σβέρκο και την δάγκωσα

- Αααχχχχ,

μια κραυγή βγήκε από το στόμα της.

Έπεσε ίσια μπρούμυτα και γύρισε στο πλάι. Της χαιδευα τα μπούτια, τον κωλο, την κοιλιά, τα στήθη και συνέχιζα να δαγκωνω το σβέρκο της

- Ααααα κάνε μου ό,τι θες, με πεθαίνεις, έχω ανατριχιασει.

- Θάλεια, είσαι πανέμορφη γυναίκα αιθέρια, θέλω να κάνουμε έρωτα

- κι εγώ θέλω, να γίνουμε ένα...

Γύρισε το κεφάλι της να με φιλήσει στο στόμα και την έφτανα στην άκρη των χειλιών της.

Σηκώθηκα από το πλάι και την έφερα σε ιεραποστολικη στάση.

Η πουτσα μου ήταν πέτρα και τριβοταν στα μεγάλα κωλομέρια της, ενώ κάποιες φορές το πουτσοκεφαλο πέρναγε από τα τρυφερά της μουνοχειλα...

Φιληθηκαμε με πάθος και με έσφιξε πάνω της.

Της χάιδεψα το μέτωπο και τα μαλλιά καθώς την κοιτούσα στα μάτια.

Έπιασα το στήθος της και το έπαιξα γλυφοντας αργά την ρογα της.

- αααααχ τι άντρας είσαι εσύ... Με βασανίζεις τρυφερά...

ακούμπησα το πουτσοκεφαλο στα μουνοχειλα της.

Με κοίταξε και γούρλωσε λίγο τα μάτια.

Μπήκα πολύ αργά και με ρυθμό μέσα της.

Το στόμα της ήταν ανοιχτό και με κοίταζε στα μάτια, έφτασα στο βάθος της. Έμεινα εκεί. Δεν έκανα μπρος πίσω.

Πάρα μόνο μικρές κυκλικές κινήσεις μέσα της χωρίς να αλλάζω το βάθος που βρισκόμουν ενώ ταυτόχρονα τριβοταν η κλειτορίδα της.

Μου έπιασε τον κωλο και με χαιδευε.

- αχ τι μου κάνεις, σε νιώθω πανέμορφα.

- είναι πανέμορφη η αίσθηση σου. Σε νιώθω ζεστή... υγρή... γλυκιά.

- είναι υπέροχο, χοντρό, ωωωω το νιώθω τελείως πρησμένο.

- Ωωωωω αγάπη μου, νιώθω να με ρουφάς με το γατάκι σου.

- αχ συνέχισε, ααααα δεν θέλω να σταματήσει αυτό που νιώθω.

Ο ρυθμός μας έγινε λίγο πιο έντονος όχι πιο γρήγορος. Έμεινα μέσα της χωρίς να κινούμαι σχεδόν καθόλου πια.

Ακουγόταν ο ήχος από τα αχόρταγα φιλιά στο στόμα. Σε λίγο με έσφιγγε στην αγκαλιά της και φιλιόμασταν με γλώσσα. Την ένιωσα να έρχεται σε έναν έντονο  οργασμό.

- αααααααχ ααααχ

Και μετά συνέχισε ψιθυριστά

- σε χύνω ωωωωχ, ναιιιι ααααααχ

Βγήκα τελείως και ξαναμπήκα αργά 3 φορές. Την τελευταία μπήκα όσο πιο βαθιά μπορούσα.

- αχχχχ αγάπη μου, είμαι δική σου, όλη δική σου.

Έτρεμαν τα πόδια της, τα μάτια της δάκρυζαν και το γατάκι της έκανε συσπάσεις.

- ααααχ είναι τρέλα, είναι φανταστικό, αγάπη μου.

Βγήκα και έτριψα λίγο την στύση μου στην κλειτορίδα της. Σκούπισα τα μάγουλα της από τα δάκρυα, και της τα φίλησα.

Ξάπλωσα δίπλα της και αγκαλιαστήκαμε.

Κοιταχτήκαμε για λίγο στα μάτια. Ένιωσα να με περιεργαζεται.

Γύρισε προς το μέρος μου και έβαλε το κεφάλι της στο στήθος μου. Δεν είχε ηρεμήσει, δεν είχε βρει τις ανασες της. Ένιωθα τα δάκρυα της στο στήθος μου.

Είχα βουρκωσει κι εγώ λίγο, με το συναίσθημα που μου έβγαζε.

Της φίλησα στο μάγουλο με αγάπη για να ηρεμήσει.

Γύρισε και με κοίταξε αθώα, ερωτικά και ξαφνιασμενη με τα υγρά κόκκινα μάτια της.

- είσαι πανέμορφο πλάσμα

- συγγνώμη... δεν το ελέγχω αυτό που συμβαίνει. Ένιωσα κάτι που...δεν έχω.... δεν ξέρω....

- Είσαι υπέροχη και τόσο γλυκιά. Θέλω να σε βλέπω χαρούμενη.

- είμαι, είμαι πάρα πολύ αλήθεια. Αδυνατώ να καταλάβω...

είπε και άρχισε να με χαϊδεύει.

Μου φίλησε τον λαιμό, μου δάγκωσε το πηγούνι και πήγε στο αυτί μου.

- πες μου τι θες να σου κανω... μου ψιθύρισε στο αυτί ενώ μου χαιδευε τον πουτσο για να με φέρει  σε πλήρη στύση.

Με έπαιζε με δύναμη περνώντας τα δάχτυλα της από το πουτσοκεφαλο

- είσαι απίστευτη...

-  σε νιώθω πολύ πρησμένο. Θέλω να σε κάνω να χυσεις

- θέλω να νιώσω πάλι το γατάκι σου

- πες το αλλιώς, θέλω να μιλάμε αλλιώς...

- το μουνακι σου, μου έλειψε ηδη...

- αχ θέλω να ανέβω στον χοντρό σου πουτσο. Σε πειράζει που μιλάω έτσι;

- μου αρέσει όπως κι αν μιλάς. Ό,τι κι αν κάνεις.

Με καβάλησε, χαιδεψε το μουνακι της, άνοιξε τα μουνοχειλα και τα έφερε στο πουτσοκεφαλο. Μου τον έπαιζε μπρος πίσω με τα μουνοχειλα της.

- σου αρέσει αυτό που κάνω;

 - Σε νιώθω ακόμα υγρή και με τρελαίνει αυτό.

- σε πονάω με το βάρος μου;

- Δεν θέλω να σκέφτεσαι έτσι. Θέλω να αφεθούμε και να το απολαύσουμε.

- το απολαμβάνω, σε απολαμβάνω ολόκληρο, πίστεψε με. Αλλά σκέφτομαι κι εσένα.

Έσπρωξα το πουτσοκεφαλο μέσα στο μουνακι της. Έκανε κίνηση και έσπρωξε το μουνί της προς τον έντονα πρησμένη μου διάθεση και μπήκα ολόκληρος.

Κουνιόταν μπρος πίσω και στηριζόταν στο στήθος μου. Την τράβηξα στην αγκαλιά μου, έγλειψα το αυτί και της ψιθύρισα

- ωωω είσαι πανέμορφη, γυναικαρα μου. Δεν χορταίνω να κοιτάω το πρόσωπο σου και το κορμί σου. Από την πρώτη στιγμή. Είσαι πολύ ερωτική και τρυφερ γυναίκα. Με τρελαίνει το πως παίζεις με το σώμα σου. Η μυρωδιά σου, η γεύση των χειλιών σου, όλα ταραζουν τις αισθήσεις μου.

Όσο της μιλούσα ένιωθα πιο έντονο την κίνηση της για διείσδυση.

- εσύ, εσύ μου τα βγάζεις όλα. Νιώθω την φωτιά σου, την ώρα που είμαστε ένα.

- αααααχ  κάνε ό,τι θες. Αλήθεια. Σε θέλω όσο τίποτα άλλο.

-  σου κάνω έρωτα όπως έχω φανταστεί. Με το ρυθμό μου.

- κάνε μου όπως θες,  δεν κουνιέμαι καθόλου, ωχ κορμαρα μου, αγάπη μου, έτσι έτσι

- μμμμ σ' αρεσει όπως κουνιέμαι;

- αχ παιχνιδιαρα μου εσύ. Δεν με νιώθεις; με έχεις φτάσει στα όρια μου

- αχ ναι νιώθω τον χοντρό σου πουτσο να μου ανοίγει το μουνακι...

Αποφάσισα να το κάνω λίγο πιο spicy.

Έπιασα τα χέρια της τα έβαλα πάνω από τα δικά μου και χαιδευαμε τα μπούτια της. Στη συνέχεια με οδήγησε εκείνη στην κοιλιά της, στα στραγγυλα μυτερά στήθη της, τα οποία χαϊδευαμε και οι δύο.

Ένιωσα την υγρασία στο μουνακι της να μεγαλώνει. Τι υπέροχη αίσθηση.

Πέρασα το χέρι μου στο λαιμό της και βγήκε ένας αναστεναγμός βαρύς. Συνέχισα να κινούμαι σε λαιμό και στέρνο.

- είσαι πολύ ερωτική γυναίκα, δεν σε χορταίνω με καμία αίσθηση

- ααχ κι εγώ, μη σταματάς αυτά τα χάδια σε παρακαλώ

Έβαλα τα χέρια της στα στήθη της, κι εγώ συνέχισα να χαϊδεύω τον λαιμό της και την κοιλιά.

Σταμάτησε την κίνηση στην λεκάνη της. Σταμάτησε κάθε κίνηση.

Με κοίταξε με λίγη ντροπή. Πέρασα το χέρι μου από το λαιμό στο πρόσωπο της.

Πέρασα απαλά τον αντίχειρα πάνω από τα χείλη της.

Έβγαλε την γλώσσα της, μου έγλυψε το δάχτυλο και μ��τά το έβαλε στο στόμα της. Το δάγκωσε και το έπαιζε με τη γλώσσα της

- αααααχ τι γυναικάρα είσαι εσύ μωρό μου.

Άρχισε πάλι να κουνάει την λεκάνη της πάνω κάτω. Έβγαλα το δάχτυλο από το στόμα της. Συνέχισε ακόμα πιο αισθησιακά τώρα. Ενώ παράλληλα χαιδευε και εκείνη το σώμα της.

Έβαλα πάλι το χέρι μου στο λαιμό της και το άλλο στο ξεκίνημα του κωλου τους

Έκλεισε τα μάτια σήκωσε το κεφάλι προς τα πάνω. Έπιασε τα μπούτια της συνέχισε χαϊδεύοντας την κοιλιά της.

Χωρίς να σκεφτώ, το χέρι μου, από τα οπίσθια της, πέρασε στα πόδια της και άρχισε να ακολουθεί απαλά την διαδρομή που έκαναν τα χέρια της.

Χαϊδευε τις βυζάρες της κυκλικά, περνώντας τα δάχτυλα ή τα νύχια της από τις θηλες της.

Έγινα πέτρα και το ένιωσε αμέσως.

Άνοιξε τα μάτια της, με κοίταξε και αναστέναξε

- είσαι όνειρο, καυλιαρα μου

- Μμμμ σου αρέσει να παίζω το σώμα μου;

- είσαι έρωτας, οπτασία, κορμαρα μου εσύ.

- αγάπη μου έχω ανατριχιασει, δεν το έχω ξανακάνει.

Της έπιασα το λαιμό λίγο πιο σφιχτά και της χουφτωσα το ένα στήθος. Έβαλε το χέρι της πάνω στο δικό μου και εσφιξε...

- σφίξε με άντρα μου, έτσι έτσι, ναι κι άλλο λίγο, έχω ανατριχιασει ολόκληρη.

Ανεβοκατεβαινε με πάθος πιο έντονα.

Κάποια στιγμή λαχανιασε,κουράστηκε και σταμάτησε.

Ξάπλωσε πάνω μου και φιληθηκαμε με γλώσσα.

Είχε ξαπλώσει πάνω μου πια και κουνουσε την λεκάνη της.

Την είχα αγκαλιά και της χαϊδευα την πλάτη και τον κωλο.

Τα σώματα μας είχαν πάρει φωτιά.

- μμμμμ τι ήταν αυτό μωρό μου, είσαι τρέλα.

- ααααχ αγόρι μου, τι μου βγάζεις με την φαντασία σου, νομίζω πως δεν θαντεξω και πάλι.  Έχεις πρηστεί κι άλλο, σε νιώθω

- προσπαθώ να κρατηθώ, να μην χυσω το μουνακι σου.

- αχ σε νιώθω να το γεμίζεις , τι γλυκό έρωτα που κάνουμε, αχ ναι άγαπη μου

- ωωωω θέλω να μου χυσεις τον πουτσο πάλι.

-  μμμμμμ  θα στον χύσω και μετά θα στα φέρω στο στόμα.

- αααααχ καυλιαρα μου, γυναικάρα μου.

- αχ ναι πάρε με, το μουνακι μου καίει, χύσε με σε παρακαλώ...

Αρχίζω να κουνιέμαι, μπαίνω λυσασμενα αλλά όχι πολύ γρήγορα.

Φαιρνω δύο δάχτυλα, τον δείκτη και τον μεσαίο, στα χείλη της. Μου τα φιλάει, τα γλύφει, τα βάζει στο στόμα της και τα πιπιλαει.

- Τι γυναίκαρα είσαι... Ο ερωτισμός σου...

μου ξυπνα πρωτόγονα αισθήματα,

λέω και βγάζω τα υγρά δάχτυλα από τα χείλη της, τα πλησιάζω στον κώλο της, τον ζουλαω, ρίχνω μικρα σκαμπιλια.

- ααααχ, σ'αρεσει η κωλαρα μου, σε καυλώνει;

-  λατρεύω τα πάντα σου

- θέλω να σε νιώσω παντού, παντού όμως...

Ακαριαία φιλιομαστε και οι γλώσσες παίζουν κυκλικά. Ταυτοχρονα βάζω τα 2 δάχτυλα αργά στην τρυπούλα της πίσω χωρίς αντίσταση. Νιώθω να μουγκριζει

Τα βγάζω τα φέρνω στο πρόσωπο μου, τα μυρίζω.

- ωωω υπέροχα

Και γλυφω τα δάχτυλα μου.

Παράλληλα πλησιάζει και τα γλύφει και εκείνη με κλειστά μάτια.

Στη συνέχεια τα βάζω αργά πάλι στην πίσω τρυπούλα της και της δαγκωνω απαλά το κάτω χείλος.

Ο ρυθμός μας γίνεται πιο άγριος.

Η γλώσσα μου είναι στο στόμα της και με παίζει σαν να με τσιμπουκωνει.

Ακούγονται μουγκρητα απόλαυσης και από τους δύο.

Φιλιομαστε με πάθος, ενώ λικνίζεται αισθησιακά. Δίνει ρυθμό στη διείσδυση τόσο στο μουνακι της όσο και στον κωλο.

Περνάει το χέρι της και μου χαϊδεύει τις μπάλες. Τις τραβάει οριακά. Ανοίγω λίγο τα πόδια και τα δάχτυλα της περνάνε και χαϊδεύουν τον κορμό κάτω από τις μπάλες και την τρυπούλα μου.

Νιώθω ήδη απίστευτα και έτοιμος να χύσω χωρίς να μπορώ να κρατηθώ πια άλλο.

- Μμμμ αγάπη μου, δεν αντέχω άλλο

- σε νιώθω παντού αγάπη μου, ααααχ τι μου κάνεις, με γεμίζει ο έρωτας που μου κάνεις

- ωωωω σε χυνω, έρχεται αγάπη μου, θα σε χυσω πολύ.

Αμέσως σηκώνεται, ακουμπάει τα μουνοχειλα της στον κορμό μου, και τρίβεται πάνω.

Παράλληλα δεν έχει σταματήσει να με φιλάει και να μου μιλάει ψιθυριστά.

- χύσε με έρωτα μου, το θέλω πολύ

- αααααχ ναι σε χυνω, αααα σε λατρεύω, ναι.

Άρχισα να χυνω ποσότητα σπέρματος  κι ένιωσα πως αδειάζω.

- ναι αγόρι μου ναι. Αχ πως με χυνει έτσι η χοντρή σου πουτσα...

Κατέβηκε μου ρούφηξε το πουτσοκεφαλο κοιτώντας με λάγνα και τρυφερά, και καταπεινοντας τις τελευταίες ριπές.

Ειχα χαθεί...

Μετά έγλυψε αργά το σπέρμα από την κοιλιά μου ενώ παράλληλα είχε ανοιχτά τα πόδια της και χαϊδευε τη μουναρα της.

- Τι παιχνιδιάρα γυναίκα είσαι εσύ;

- εσύ με κάνεις έτσι.

- θέλω να μου δώσεις να γλύψω τα  δαχτυλάκια που παίζεις το μουνακι σου.

Δεν το έκανε. Συνέχισε να παίζει το μουνακι της.

Σύντομα άρχισαν να πετάγονται πιτσιλιές. Κάποιες έφτασαν στο πρόσωπο μου.

Πλησίασα το μουνακι της και το έγλυψα αργά ενώ έπαιζε ακόμα με τα δάχτυλα της.

- Ωωωωω ναι φαε το μουνακι μου και τους χυμούς μου μωρό μου,

 άνοιξε το μουνακι με τα δάχτυλα της.

Μετά έβαλε 2 δάχτυλα μέσα και μου τα έδωσε στο στόμα.

 Ήρθε στην αγκαλιά μου και με φίλησε με πάθος.

Σκούπισε με τα χείλη της τις σταγόνες στο πρόσωπο μου. Απολάμβανα με κάθε τρόπο τα απαλά χείλη, τον ερωτισμό της. Την φίλησα και πάλι στα μαγουλα πολλές φορές.  Μείναμε αγκαλιά μέχρι να βρούμε τις ανάσες μας και να επανέλθουμε στην πραγματικότητα.

- ήταν πολύ τρυφερό και έντονο όλο αυτό. Πάρα πολύ, πάρα πολύ

- Είσαι υπέροχο πλάσμα, είσαι γυναικάρα.

- δεν μπορώ να σου εξηγήσω πως ένιωσα και πως νιώθω ακόμα. Μου ήρθαν και έρχονται ακόμα να πω λέξεις που δεν έχω ξαναπεί.

- Όπως;

- δεν μπορώ να τις πω. Εσένα σου ήρθε να πεις κάτι;

-  Ένιωσα πως έχω μια Θεά μπροστά μου.

Ειχα παραδοθεί τόσο στις αισθήσεις και την απόλαυση σου που και να είπα κάτι δεν το σκέφτηκα. Απλά το είπα. Δεν είχα φραγμούς στη σκέψη.

- όταν είχα τουρλωσει και έβαζες τη γλώσσα σου μέσα, σκέφτηκα πως με...

Ξεκωλιαζεις με τη γλώσσα σου

- Μμμμ γλυκούλα μου

Μου έδωσε φιλί στο στήθος, και με χαϊδεψε.

- στα κλάματα μου πριν, ένιωσα πληρότητα μέσα. Κατάλαβα αυτό που λένε εραστής, ταύρος... και το άλλο.

- ποιο άλλο;

- μου βγήκε να πω, πως είσαι ο γαμιάς μου, πως θέλω να χυσεις μέσα μου. Ένιωθα τόση χαρά που δεν μπορούσα να συγκρατησω τις σκέψεις μου.

- μου αρέσουν όλα σου. Δεν σε χορταίνω.

Είσαι μοναδική γυναίκα. Η ταυτόχρονη διείσδυση σου άρεσε;

- ένιωσα περίεργα στην αρχή, αλλά μετά ήταν όνειρο γλυκό και τρέλα ταυτόχρονα. Είχα χαθεί.

Φιληθηκαμε και πάλι ενώ δεν σταματούσα να την χαϊδεύω.

Δεν είχε περάσει ούτε μισή ώρα αλλά είχαμε χαθεί στον χρόνο.

Πήγα και έφερα λίγο νερό. Σταμάτησα και χάζεψα λίγο το σώμα της.

Την έβλεπα να πίνει νερό και την σκαναρα σπιθαμή προς σπιθαμή.

Πρότεινα να κάνουμε ντους μαζί.

- θα μπω λίγο μόνη μου να πλυθώ τοπικά.

Στο υπόλοιπο σώμα θέλω να μείνω με τη μυρωδιά σου.

Πηγε στο μπάνιο και άκουσα να τρέχει νερό στην ντουζιέρα.

Προσπαθούσα να χωνέψω τι είχε γίνει.

Ποιες ήταν οι πιθανότητες να συμβεί όλο αυτό, τι τυχερός και άτυχος που ήμουν ταυτόχρονα.

Βγήκε από το μπάνιο τυλιγμένη με πετσέτα, με μάτια κλαμενα. Με κοίταξε που ήμουν γυμνός στο κρεβάτι.

Την κοίταξα έχοντας κόμπο στο λαιμό.

- Έλα εδώ, είπα και άνοιξα τα χέρια μου.

Έβγαλε την πετσέτα, κι έμεινε γυμνή. Σηκώθηκα και την πήρα αγκαλιά.

Ξάπλωσαμε στο κρεβάτι και κουρνιασαμε ο ένας στην αγκαλιά του άλλου έχοντας σκεπαστεί πλήρως με ένα σεντόνι.

Κοιτουσαμε ο ένας τον άλλον έχοντας ένα χαμόγελο ευτυχίας. Δεν είχαμε πολύ χρόνο μέχρι τον αποχωρισμό.

Οι πρώτες ακτίνες φωτός έμπαιναν στο δωμάτιο.

Ξημέρωνε ...

#ερωτικές ιστορίες #ερωτικες ιστοριες #greek hot stories

[daimewdis]

Ξημερώνει Δευτέρα, κοίταξα για να σιγουρευτώ αν θα’ ναι Δευτέρα. Όμως έκανα λάθος ξημερώνει Τρίτη. Μην με ρωτάς, δεν ξέρω. Έχω χαθεί αρκετά, χάνομαι γενικά. Και δεν έχει να κάνει με ποια μέρα ξημερώνει, άλλα για όλες τις ημέρες που είναι ίδιες, ίδιες μέρες ίδιες ώρες. Δεν έχω θυμό, ούτε χαρά. Κενό. Έστειλα ηχητικά στον Μπάμπη, πριν λίγο. Πως δεν πάει άλλο. Έπρεπε να ‘χω πάει για εξετάσεις, να με δει η γιατρός μου, μα ως συνήθως αργώ. Κάποτε δεν αργούσα. Μόλις τελείωσα αυτό που γράφω, θα στείλω mail, πότε μπορεί να με δει. Συνεχίζω και καπνίζω πολύ, κάποιες μέρες το’ χα ελαττώσει. Τώρα που το γράφω, δακρύζω, χωρίς κάτι να έγινε, ή ίσως σκέφτομαι την αστάθεια. Και όλα αυτά που με βασανίζουν. Δεν ξέρω πως να είσαι καλά, να είσαι καλά και να το εννοείς, ούτε ξέρω πως να ‘σαι ευτυχισμένος. Και είναι θολές οι μνήμες εκεί που πρέπει να μείνουν, και σβήνουν και αφήνουν όλα τα άλλα που ‘θα πρεπε να ‘χες ξεχάσει. Πήρα μιά ανάσα, διέκοψα λίγο. Πρέπει να ξεκινήσω να προχωρήσω. Το μυαλό μου να’ ναι εκεί, όχι εδώ. Όχι κολλημένο. Δεν με χαρακτηρίζει αυτός, αυτός ο εαυτός. Είναι τόσο αδύνατος, κουρασμένος, τόσο ήρεμος, χωρίς αυτή την ηρεμία που να νιώθει γαλήνια. Τόσο ευάλωτος. Δεν είμαι εγώ. Δεν είμαι καλός, ούτε κακός. Ή είμαι όλα τα πρόσωπα μαζί, αναλόγως τι θα πάρεις, πως θα μου φερθείς. Δεν είμαι μόνο ένα. Και ακόμα δεν μπορώ να απαντήσω ούτε στις πιο απλές ερωτήσεις. Και αν δεν καταφέρω να βάλω χρώμα, ας νιώθω στο μαύρο τουλάχιστον ασφαλής.

4:47 ξημερώματα

14/11/23

-Δαιμεώδης

[sotiriabellou]

έχει κανένας άλλος την αίσθηση πως η συνεχής έκθεση στην αγγλική γλώσσα κυριως μέσω του ίντερνετ έχει επηρεάσει τον τρόπο ομιλίας μας;δεν ξέρω εδώ και δύο-τρια χρόνια που είμαι πιο πολύ "κρονικλι ονλαϊν" έχω παρατήσει ότι δυσκολεύομαι όλο και περισσότερο να εκφράσω τον εαυτό μου στα ελληνικά σε σχέση με παλιοτερα, ούτε καν μόνο όταν πρόκειται για πιο "επίσημο" λόγο, δλδ δυσκολεύομαι να εκφραστω ακόμα και με πιο απλό ή λαϊκό τρόπο και συχνά ξεχνάω απλές ελληνικές λέξεις ενώ θυμάμαι τις αγγλικές.και αυτό δεν γίνεται ας πούμε μόνο μερικές φορές που εντάξει λες κόλλησε το μυαλό μου απλά δεν τρέχει τπτ, όχι συμβαίνει ΠΑΡΑ πολύ συχνά φάση μέχρι και σκέφτομαι στα αγγλικά;;;δεν ��έρω αλλά εμένα αυτό με ανησυχεί νιώθω λες και χάνω την γλώσσα μου ενώ μένω στην Ελλάδα και μιλάω κάθε μέρα ελληνικά

#m #pleath respond😝

[itsn0b0dy]

Άνθρωποι έρχονται και φεύγουν σωστα;

Άνθρωποι που δέθηκες λιγο παραπανω μαζι τους

Άνθρωποι που καποτε σήμαιναν τα παντα για εσενα.. ίσως και Οχι.

Άνθρωποι που ίσως ηταν απλοί ψεύτες ή και που ίσως έκρυβαν την αλήθεια.

Με αλλους ανέπτυσσες έναν δεσμό, που μετα δεν κόπηκε, ενώ με αλλους δέθηκες με απλές κλωστές.

Από μερικούς , μπορει να κράτησες και κατι, ενώ από αλλους τιποτα.

Με κάποιους απομακρύνθηκες χωρίς λογο, με αλλους επειδή ειχες πολλους.

Ή μερικοί απλά περπάτησαν εξω από την ζωή σου βρίσκοντας την πόρτα μόνοι τους.

Σε κάποιους έδωσες ευκαιρίες, σε αλλους καμία.

Κάποιοι είδαν τον πραγματικό σου εαυτό ενώ κάποιοι αλλοι, ουτε μια πτυχή του.

#γρεεκ κουοουτ #ελληνικο κουοτ #γρικ κουοτς #ελληνικά στοιχάκια #ποιηση #γκρεεκ στιχακια #γρεεκ στατους #στιχάκια #στιχακια αγαπης #greek quetos #greek blog #greek quotes #stoixakia

[wegoboho-wegozerowaste]

Zero Waste Ζωή

ZERO WASTE LIFESTYLE - ΜΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ 

  Δεν είναι τυχαίο πως το τελευταίο διάστημα , ακούμε συνεχώς για το Zero Waste τρόπο ζωής και την ανθρωπότητα να δίνει περισσότερη έμφαση σε αυτό το κομμάτι και να πρσπαθεί να αφωσιωθεί όλο και περισσότερο σε έναν πιο πράσινο,πιο οικολογικό και πιό υγιειή περιβάλλον.  Θα σκεύτεσται τώρα,ότι είναι κι αυτή μια μόδα που κάνει τώρα την εμφάνισή της και θα αλλάξει κι αυτή όπως όλες οι μόδες.         Κι όμως, δεν είναι μόδα, ούτε μία τάση που βγαίνει για λίγο στην επιφάνεια , είναι ένας τρόπος ζωής σε πλήρη οικολογικό τομέα και πάνω από όλα πεντακάθαρη ατμόσφαιρα για την υγεία μας και το ζωικό περιβάλλον.  Η ανακύκλωση αλλά και η νοοτροπία του δεν πετάμε πλέον τίποτα έχει γίνει μια γλυκιά συνήθεια που εφαρμόζεται ήδη , πιο πολύ στην Αμερική και λιγότερο σε Κύπρο και Ελλάδα.

Τί εννοούμε όμως με τον όρο Zero Waste?

          Zero Waste Lifestyle  είναι η προσπάθεια για μια πιό μηδενική παραγωγή απορριμάτων και ανθιυγειυνής κατάστασης στην οποία ζούμε,χρόνια τώρα , με στόχο την υλοποίηση ενός βαθυστόχαστρου στόχου για ένα πιο ηθικό, οικολογικό, οικονομικό και αποτελεσματικό όραμα, να προσεγγύσει τους ανθρώπους να αλλάξουν προς το καλύτερο πάντα τον τρόπο ζωής τους και τις καθημερινές συνήθεις τους με απότερο σκοπό την μείωση τοξικότητας και όγκου απορριμάτων που μόνο κακό κάνουν στην ατμόσφαιρα που ζούμε και αναπνέουμε, χωρίς όμως να καταλήγει στην καύση ή την ταφή των απορριμάτων αυτών .

10 απλές συνήθεις να ξεκινησουμε την Zero Waste Τρόπο Ζωής.

          1.   Ας ξεκινήσουμε από το τρόπο με τον οποίο το πρωί απολαμβάνεις τον καφέ, ή το τσάι σου. Επέλεξε ένα Zero Waste Mug σε αντίθεση με το πλαστικό σου ποτήρι . 

2. Αρχίζουμε να κάνουμε τα ψώνια μας ή να παίρνουμε τα ψώνια μας σε πάννινες ή χάρτινες σακούλες σε αντίθεση με τις πλαστικές μας που μόνο τοξικά αποβάλουν στα τρόφημα που θα καταναλώσουμε αργότερα

3. Σέρβιρε το φαγητό σε coconut Bowl σε αντίθεση με τα πλαστικά, ή σε γυάλινο bowl

4. Eπέλεξε bamboo καλαμάκια ή stales still αντί για πλαστικά

5. Απόλαυσε το πρωινό σου, το μεσημεριανό σου ή το απογευματινό σου με μαχαιροπύρουνα πιο φιλικά στο περιβάλλον, όπως είναι από κοκοφοίνικα και όχι με πλαστικά

6, Άρχισε να αποθηκεύεις το φαγητό σου και το κολατσιό σου σε οικολογικά δοχεία αντί για πλαστικά, τα οποία μετά το ζέσταμα του φαγητού μας εξαπλώνονται εκατοντάδες χημικά μικροβια, στο γεύμα μας

7. Χρησιμοποίησε οικολογικές οδοντόβουρτσες αντί για τις πλαστικές που μας έχουν πλασάρει

8. Άρχισε να χρησιμοποιείς οικολογικά προιόντα για την περιποίηση προσώπου και κορμιού σου.

9. Άρχισε να φροντίζεις τα μαλλιά σου , με οικολογικά προιόντα για την καλύτερη τους υγεία και την υγεία του περιβάλλοντος

10. Άρχισε να χρησιμοποιείς οικολογικές λαδόκολλες για να περιτυλύγεις τα τρόφημα σου, ακόμη και για πράγματα που δεν θα ήθελες να σπάσουν σε μια μετακίνηση σου

Αυτοί ήταν μόνο από τους λίγους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσαμε να προσπαθήσουμε να ξεκινήσουμε μια πιο οικολογική Zero Waste Ζωή!

Μείνετε συνδεδεμένοι για περισσότερα Τιps μιας πιο Zero Waste Τρόπου Ζωής.

[feggaroneira]

Τι είναι ο έρωτας τελικά;

ΤΙ σημαίνει να αγαπώ και να αγαπιέμαι;

Ποιος ορίζει την σημασία της αγάπης;

Ποιος μπορεί να την ορίσει;

Πάντως σίγουρα όχι οι ερωτευμένοι.

Ίσως οι πληγωμένοι να σου πουν περισσότερα αν τους ρωτήσεις.

Προσωπικά δεν έχω ερωτευτεί αληθινά πολλές φορές στην ζωή μου.

Μόνο μια.

Μία και αληθινή.

Μία που με άλλαξε.

Και μου έμαθε τόσα πράγματα.

Όλες οι υπόλοιπες φορές, ήταν πλατωνικες.

Εφηβικοι έρωτες που κράτησαν για μια στιγμή.

Κυριολεκτικά.

Τότε δεν ένιωθα πραγματική αγάπη για κανέναν.

Μονό έλξη.

Έλξη που σιγά σιγά έσβηνε με τα χρόνια,

όπως μεγαλώναμε.

Δεν ήταν έρωτας εκείνος.

Έναν μόνο άνθρωπο ερωτευθηκα.

Κι έτσι όπως τον ερωτεύτηκα, σιγά σιγά άρχισα να τον αγαπάω.

Να τον αγαπάω τυφλά χωρίς όρια.

Αυτός ο άνθρωπος που ήρθε τόσο ξαφνικά στην ζωή μου, ήταν η πρώτη μου αγάπη.

Εκείνος που μου κράτησε για πρώτη φορά το χέρι με καλοσύνη, αλλά μετά με άφησε απότομα.

Ενώ δίπλα μου υπήρχε γκρεμός.

Και εγώ έχασα την ισορροπία μου και έπεσα.

Και έτσι οπως έπεφτα είδα εκείνον,

να μου κουναει χαρακτηριστικά το χέρι ως σήμανση για "αντίο".

Και εκεί ήταν που έχασα τελείως τον έλεγχο.

Δεν ξέρω αν έχετε δει αυτό το "τρεντ" στο τικτοκ,

που λέει "there was before you and there was  during you. For some reason I didn't think there would be an after you".

Την συγκεκριμένη έκφραση την άκουσα πριν 4 μέρες μετά από 8 μήνες.

Παρατηρώντας τον εαυτό μου σήμερα, μπορώ να πω πως όλα έχουν αλλάξει.

Και ναι όπως στο τρεντ, υπήρξαν δυο μεγάλες αλλαγές από την στιγμή που αυτός ο άνθρωπος βρέθηκε στον δρόμο μου.

Η πρώτη ήταν από το "πριν" στο "μεταξύ".

Μία αλλαγή που μου έδωσε δύναμη,

ελπίδα,

που μου έμαθε πως είναι να αγαπάς και να αγαπιέσαι,

και που μου έδειξε ότι αξίζω την αγάπη.

Μου έφερε στη ζωή έναν άνθρωπο που έγινε κομμάτι της καρδιά μου,

που με βοήθησε να σταθώ στα πόδια μου και μου έμαθε πόσο σημαντικό είναι να τολμάς για αυτά που θες και για αυτά που αγαπάς.

Όλοι μου έδειχναν το αντίθετο.

Ζούσα με τα "καλύτερα να μην το προσπαθήσεις, θα πληγωθείς."

Γιατί βασιζομουν πολύ στους άλλους.

Τον ευχαριστώ πάρα τα όσα έχουν γίνει.

Αυτό όμως που ένιωθα για αυτόν δεν ήταν απλά έρωτας.

Ήταν αγάπη.

Πραγματική, απόλυτη αγάπη.

Γεμάτη αφοσίωση.

Αγάπη που δεν μπορούσα να περιγράψω με λέξεις.

Πρώτη φορά μου συνέβη αυτό.

Εμένα. Που γράφω κάθε συναίσθημα, κάθε σκεψη σε χαρτί.

Όσο ήμασταν μαζί, δεν μπορούσα να γράψω. Γιατί δεν ήξερα τι να γράψω.

Πως να εκφράσω όλα όσα νιώθω μέσα μου σε απλές λέξεις.

Δεν μπορούσα.

Με έκανε να νιώθω κάτι διαφορετικό.

Κάτι όμορφα παράξενο.

Κάτι που δεν είχα ξανά νιώσει πότε.

Και όσο τον κοιτούσα, ένιωθα πως το μόνο που θέλω είναι να είμαι μαζί του.

Αυτός ο άνθρωπος ήταν το δεύτερο μου σπιτι, άλλο που αποφάσισε να μου κλείσει δυνατά την πόρτα και να φυγει όπως όλοι οι άλλοι.

Έτσι η δεύτερη αλλαγή ήταν από το "μεταξύ" στο "μετά" από αυτόν.

Αυτό μπορώ να το περιγραψω με λέξεις.

Π Ο Ν Ο Σ.

Βαθύς πόνος.

Πληγώθηκα πολύ.

Κάτι μέσα μου έλειπε.

Κάτι μέσα μου έσβησε.

Ένα κομμάτι της καρδιάς μου έσπασε.

Εκείνη την ημέρα που με άφησε, ένιωθα λες και όλος ο κόσμος γύρω μου γκρεμιζονταν.

Ημουν εγω στην μεση, και γύρω μου οι πολυκατοικες που έπεφταν μια μια και κατεδαφυζονταν,

και εγώ εκεί κοιτάζοντας 'τες, γεμισμενη με φόβο,

άγχος.

Η ψυχή μου ήταν κενή.

Τα μάτια μου κατακόκκινα από το κλάμα

Και το σώμα μου ετρεμε ολόκληρο.

Αυτες οι πολυκατοικες ήταν γεμάτες με λόγια.

Λόγια που μου έλεγε κατά την διάρκεια της σχέσης μας.

Έβλεπα την πολυκατοικία που στην κορυφή της ήταν χαραγμένες οι λέξεις "δεν θα σε αφήσω ποτέ",

να γίνεται χίλια κομμάτια.

Τα κομμάτια αυτά αντιπροσωπευουν πλέον τις αναμνήσεις μας.

Τα λόγια που ειπώθηκαν και χάθηκαν με μια απλή κουβέντα "δεν μπορώ πρέπει να φύγω"

Και λένε πως κανένας που αγαπα δεν φευγει τόσο εύκολα.

Μα εσύ το έκανες.

Τοσο απλά.

Ακομα και όταν μου έλεγες πως δεν θα μου το έκανες ποτέ.

Δεν θα με άφηνες.

Κι εγώ σε πίστευα.

Σε εμπιστευομουν.

Κι όμως με άφησες.

Κι όταν μετά από καιρό διαισθανθηκες πως επιτέλους κατάφερα να σηκωθώ στα πόδια μου και σιγά σιγά ξεκίνησα να προχωρώ μπροστά,

γυρισες πίσω

Και έδωσες πάλι τόσες υποσχέσεις.

Τόσα λόγια.

Μα αυτήν την φορά εγώ δεν μπορούσα να σε εμπιστευτώ.

Βλεπεις η καρδιά μου είναι εύθραυστη.

Δύσκολα κατάφερα να κολλήσω με λίγο ζελοτειπ τα κομμάτια της.

Κι όμως σε συγχωρεσα.

Αλλά μου είπες ψέματα.

Τόσα ψέματα.

Επέλεξες "τις φίλες σου".

Και κατά τα άλλα υποτίθεται χωρίσαμε για την απόσταση.

Και τώρα τι;

Μετα απο όλα αυτά γυρνάς να μου πεις ότι με αγαπάς;

Ότι θες να ξανά προσπαθήσουμε;

Όταν χωρίσαμε μου είπες χαρακτηριστικά "δεν πρόκειται να βρούμε τρόπο."

Και με άφησες και προχωρήσεις τον δρόμο σου χωρίς να κοιτάξεις πίσω.

Χωρίς να σε νοιάζει για τα συντρίμμια της καρδιά μου.

Έτρεξες σε άλλες αγκαλιές.

Αλλού έδωσες τα φιλιά σου.

Και εγώ έμεινα εκεί να σε κοιτάω και να αναρωτιέμαι τι έκανα λάθος,

να αναρωτιέμαι αν όντως αξιζω την αγάπη.

Η αλήθεια είναι πως προσπάθησα πολύ για εμάς τους δύο.

Έδωσα την ψυχή μου ολοκλρηση.

Προσπάθησα να φτιάξω τα πράγματα οσο εσύ μου έλεγες "πως δεν θα πετύχει το μεταξύ μας, έτσι και αλλιώς η απόσταση θα μας χωρίσει."

Ήσουν απαισιόδοξος.

Έλα όμως που δεν ήταν η απόσταση.

Ίσως το χειρότερο από όλα ήταν ότι σε παρακάλεσα να μείνεις ενώ εσύ έπαιζες μαζί μου.

Γιατί δεν ήθελα να ζήσω χωρίς εσένα.

Ενώ ήξερα πως μπορούσα,

δεν ήθελα.

Αλλά η άρνηση μου απέναντι στο τι μπορούσα ήταν μεγαλύτερη.

Και αυτό με σκότωνε.

Και όταν γύρισες εν τέλει,

όσο και να ήθελα να τα δώσω όλα,

να κάνουμε μια νέα αρχή,

δεν μπορούσα.

Όσο και να σε αγαπουσα,

επέλεξα να σε αφήσω να φύγεις.

Γιατί ακόμα πονούσα.

Και η απάντηση σου;

Με τσάκισε.

Βλέπεις ήθελες να είσαι μαζί μου γιατί σου έλειψε να υπάρχει κάποιος άνθρωπος να σε αγαπάει όσο σε αγαπουσα.

Να δίνει την ψυχή του ολόκληρη.

Μα εσύ το μόνο που έκανες ήταν να χρησιμοποιείς λόγια.

Λόγια με ψεύτικες υποσχέσεις.

Ψεύτικα σαγαπω.

Αλλά ξέρεις κάτι.

Λυπάμαι, αλλά με έχασες.

Κι εσύ ήσουν αυτός που το επέλεξε αυτό.

Γιατί η ζωή είναι οι επιλογές μας.

#γρεεκ ταμπλρ #greek tumblr #stixakia #stixakiamenohma #ελλάδα #ελληνικα #greek quotes #καλοκαιρι #να προσέχεις #πονάει #πονος #πονάω #ξαφνικά #καρδια #γρεεκ λοβ #λογια αγαπης #λογια ψυχης #μου λειπεις #λιμάνι #λόγια #γαμησε τα #γρικ ποστς #γιατι #στίχοι #συναισθημα #ελληνικα στιχακια #αληθεια #αντιο #αγανάκτηση #αποφθεγματα

[adyto]

Dear public diary

Ημουν στο γυμναστήριο with the boyz και μια κοπελα διπλα μου στα βαράκια με ρώτησε αν κανει σωστά την άσκηση. (προφανώς επειδή εχω γινει Ντουκι (γελαω)). Στο λοιπόν, η άσκηση ηταν lateral raises (δε καθομαι να το εξηγήσω, google it) και ειναι μια απ τις πιο απλές ασκήσεις, δεν γίνεται να την κάνεις λάθος ξερω γω. The thing is οτι ειμαι τοσο socially awkward που απλα την ειδα της ειπα καλά την κάνεις και συνέχισα 🥲. Έφυγε.

#dear diary

[transparentwagonlightexpert-blog]

έρωτας ειναι όταν ο αλλος αγαπάει όλες τις ατέλειες σου. Όταν θέλει να περνάει κάθε λεπτό της ημέρας μαζί σου. Όταν σου κάνει δώρα για να σε βλέπει απλά να χαμογελας. Όταν θέλει να σε ακούσει τουλάχιστον για πέντε λεπτά. Έρωτας δεν ειναι να μιλάς για άλλες. Έρωτας δεν ειναι να σκέφτεσαι άλλες. Έρωτας δεν ειναι να λες ψεματα. Έρωτας δεν ειναι να εκμεταλλεύεσαι την αγαπη που σου προσφέρει κάποιος. Έρωτας ειναι να θέλεις να εκμεταλλευτείς την κάθε στιγμή με τον άνθρωπο σου. Να βλέπεις το μέλλον σου μαζί του. Να φανταζεσαι ποσό καλός γονιός θα γίνει. Να νιώθεις τυχερός που έχεις έναν άνθρωπο δίπλα σου που σε αγαπάει τόσο. Να εκφράζεις καθημερινά με πράξεις και λογια στον άνθρωπο σου ποσό τυχερός είσαι που τον έχεις. Ποσό τον αγαπας. Έρωτας δεν ειναι να ανησυχεις γιατί ο αλλος ενώ ειναι ενεργός δεν απανταει. Έρωτας δεν ειναι να απορείς εάν ο αλλος σε αγαπάει. Έρωτας δεν ειναι να έχεις τον αλλον δεδομένο απ τον 5ο μήνα. Έρωτας ειναι οι απλές πράξεις. Οι αγνές πράξεις. Όταν είσαι ερωτευμένος κανένας αλλος στα μάτια σου δεν ειναι όσο όμορφος ειναι ο άνθρωπος σου..

[orgismenh]

Διαβάζω καμιά φορά αυτά που γράφεις και κάτω από άλλα ποστς που περιγράφεις έρωτες και ζευγάρια και αναρωτιέμαι αν όλα αυτά τα έχεις ζήσει ή απλά αποτελούν εικόνες από ταινίες και βιβλία που διαβάζεις. Δεν το λέω με κακό τρόπο αλλά αν τα έχεις ζήσει είσαι πολύ τυχερή.

Έχω ζήσει κάποια από αυτά, έχω ακούσει κάποια άλλα ή αντίστοιχα τα έχω δει. Παρόλα αυτά κάποια είναι απλές σκέψεις. Είναι συνήθως ένα συνονθύλευμα της πραγματικότητας και της πραγματικότητας που επικρατεί στο κεφάλι μου για αυτό προτιμώ να γράφω. Μου αρέσει να λέω ιστορίες αγάπης.

[justforbooks]

Θα ήθελα να έβλεπα την έκφραση του προσώπου μου στον καθρέφτη όταν διάβασα και την τελευταία σελίδα αυτού του μυθιστορήματος. Έκπληξη; Δέος; Θαυμασμός; Πάντως, αν ήμουν λετριστής κι έγραφα ένα κείμενο για το βιβλίο του Χιλιανού συγγραφέα Μπένχαμιν Λαμπατούτ, θα ήταν μάλλον κάπως έτσι:

What The Fuck ❗❗❗

Ωστόσο, καθώς ο λετρισμός ανήκει στην ιστορία της λογοτεχνίας, θα προσπαθήσω να μιλήσω γι’ αυτό το βιβλίο με απλές, κατανοητές λέξεις.

Ένα ερώτημα που θα καλείται να απαντήσει ολοένα και περισσότερο μελλοντικά ο αναγνώστης είναι το εξής: αυτό που διαβάζω τώρα, το έγραψε άραγε άνθρωπος ή κάποια εξελιγμένη τεχνητή νοημοσύνη;

Θα μου πείτε ότι ξεφεύγω του θέματος, αλλά όχι. Επειδή το θέμα του βιβλίου με τίτλο «MANIAC» έχει να κάνει ακριβώς με την τεχνητή νοημοσύνη. Ο συγγραφέας του ξεκινάει πρώτα με την ιστορία του Τζων φον Νόυμαν, ενός προικισμένου Ούγγρου που μετακόμισε στις Ηνωμένες Πολιτείες και αφού έφτιαξε τον MANIAC –τον υπολογιστή που αποτέλεσε το πρότυπο για όλους τους κατοπινούς υπολογιστές–, στη συνέχεια κατασκεύασε τη βόμβα υδρογόνου – προφανώς απεχθανόταν το ανθρώπινο είδος (δεν τον αδικώ).

Ο φον Νόυμαν ανήκει στα σπουδαία μυαλά εκείνης της εποχής, συνεργάζεται με τον Γκαίντελ, τον Οπενχάιμερ και είναι φίλος με τον Άλμπερτ Αϊνστάιν. Ο συγγραφέας μάς βάζει στον κόσμο αυτού του εξαιρετικού πνεύματος μέσα από τις αφηγήσεις κοντινών του προσώπων.

Κι έπειτα, λες και παίρνει τα ηνία η τεχνητή νοημοσύνη, ο θεός αλγόριθμος, ξεκινάμε να διαβάζουμε για το αρχαίο κινέζικο παιχνίδι γκο, ένα παιχνίδι στρατηγικής που αφήνει λεύγες πίσω του το σκάκι και παίζεται πάνω σε ένα απλό ταμπλό με μαύρες και άσπρες ψηφίδες. Στόχος του παιγνίου αυτού (μια και ο Νόυμαν ασχολήθηκε με τη θεωρία των παιγνίων) είναι να καταλάβει ο παίκτης περισσότερο ζωτικό χώρο στο ταμπλό ώσπου να εκτοπίσει ολοσχερώς τον αντίπαλό του.

Θυμόμαστε όλοι τα παιχνίδια που έπαιξε στο σκάκι ο μεγάλος μετρ Γκασπάροφ με τον ηλεκτρονικό υπολογιστή Deep Blue τη δεκαετία του ’90. Και δεν ξεχνάμε την ήττα του Ρώσου πρωταθλητή.

Εδώ, σε αυτό το βιβλίο, ο συγγραφέας περιγράφει τον αγώνα ενός Κορεάτη γκραν μετρ με την τεχνητή νοημοσύνη πριν πέντε έξι χρόνια. Μόνο που τώρα δεν πρόκειται για το σκάκι αλλά για το γκο, το περίπλοκο αυτό παιχνίδι που έχει εκατομμύρια φανατικούς ανά τον κόσμο. Ο Κορεάτης γκραν μετρ έχει να αντιμετωπίσει έναν αλγόριθμο που κατασκεύασε ο Ελληνοκύπριος Ντέμης Χασάμπης. Ο υπολογιστής αυτή τη φορά ονομάζεται AlphaGo και είναι ανίκητος. Θα διεξαχθεί ένας αγώνας πέντε αναμετρήσεων και έχει προκαλέσει το παγκόσμιο ενδιαφέρον. (Μπορείτε να τον δείτε στο Διαδίκτυο φτάνει να πληκτρολογήσετε AlphaGo versus Lee Sedol, όμως τίποτα δεν φτάνει τη συγγραφική δεινότητα του Χιλιανού πεζογράφου όπως τον αποτυπώνει στο χαρτί).

Θα μπορούσα να γράψω χιλιάδες λέξεις – αλλά δεν είμαι αλγόριθμος. Μπορώ, ωστόσο, να ευχαριστήσω τη μεταφράστρια Αγγελική Βασιλάκου και τις εκδόσεις Δώμα για την αναγνωστική απόλαυση που μου πρόσφεραν.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

#just for books #book review

[nikosmarkgr]

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ Σειρά: Είμαι 3-4-5 και πάω διακοπές Συγγραφέας: Κατερίνα Χριστόγερου Εικονογράφηση: Ουρανία Λυμπεροπούλου Code: 978-618-03-2540-9 Σελίδες: 112 Ημερομηνία Έκδοσης: 2021-05-20 Διαστάσεις: 21 Χ 28 Εξώφυλλο: Μαλακό

[daimewdis]

12:01 8/11/22. Ανάβω ένα ένα το τσιγάρο και άλλο και άλλο. Δύο δύο παίρνω τα πακέτα. Μην ξεμείνω. Κάθε φορά που πάω να με δουν οι γιατροί μου με ρωτάνε τι φάρμακα παίρνω και αν τα παίρνω και επιμένουν σε κάθε εξέταση αν παίρνω ουσίες. Τους λέω: «προς το παρόν τίποτα.» Εκπλήσσονται που είμαι νηφάλιος, αλλά τα μάτια μου αφηρημένα ή χαμηλωμένα ή καρφωμένα. Είπα στην φίλη μου πως δεν ψάχνομαι γενικότερα, και μου απάντησε χαριτολογώντας πως αφού δεν βγαίνεις απ το σπίτι πως να γνώρισες καμία; Το πολύ πολύ αν σου γυαλίσει καμιά νοσοκόμα. Της λέω, μην το λες στο μετρό συναντάω αρκετές. Όμως δεν ψάχνομαι γενικότερα. Σήμερα μου έστειλε μήνυμα ο Κώστας, αύριο πάω στούντιο. Μ’αρέσει να ακούω μουσική, μελωδίες. Μελωδίες. Και έτσι ξυπνούν οι μνήμες. Δίκοπο μαχαίρι. Έχω πολύ καιρό να συνομιλήσω με την ψυχολόγο μου. Δεν έκατσε η φάση στα ραντεβού που ήταν κανονισμένα να γίνουν. Και όταν θα γίνουν, θα με ρωτήσει τα συνηθισμένα. Πως είναι η μέρα σου, τι κάνεις, τρώως, βγαίνεις, συνομιλείς, πως σκέφτεσαι το μέλλον σου; Άνθρ��ποι που με γνωρίζουν κάποιο γνωμικό διάστημα, παραξενεύονται με την πάρτη μου. Και τους είναι δύσκολο να πειστούν με τις απλές ερωτήσεις που κάνουν, πως δεν έχω απαντήσεις ή δεν είναι τόσο κατανοητές. Έπεσα τυχαία σε μία μελωδία και το βάζω κολλημένο στο replay. Ως συνήθως, μέχρι να λιώσει. Αν έβρισκα το αγαπημένο μου ποτό, θα ήμουν κάθε νύχτα πιωμένος. Μα, δεν έψαξα. Αυτό που θα με σκοτώσει δεν το αποχωρίζομαι απ’ το στόμα μου. Και όσο κι αν το ξεφυσώ, αυτό επανέρχεται. Όμως δεν είναι ο Ιούδας. “Σπάνια μου κοινή κάτι το ενδιαφέρον να θέλω να το γνωρίσω. Μα όταν γίνει, δεν με απασχολεί χιλιόμετρα θα διανύσω.” «Το μυαλό μου είναι όπλο, που όταν οπλίζω, δεν με νοιάζει αν θα αυτό πυροβοληθώ.» Ως που να γευτείς κάποιες στιγμές, δένεσαι άθελα σου σε μιά επώδυνη σχέση.

-Δαιμεώδης

[manpetasgr]

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ Σειρά: Είμαι 3-4-5 και πάω διακοπές Συγγραφέας: Κατερίνα Χριστόγερου Εικονογράφηση: Ουρανία Λυμπεροπούλου Code: 978-618-03-2540-9 Σελίδες: 112 Ημερομηνία Έκδοσης: 2021-05-20 Διαστάσεις: 21 Χ 28 Εξώφυλλο: Μαλακό