Güvenimin boşa çıkmasından yoruldum artık. İnsanlar,sözler veriyor. Tutmalarını umut ediyorum yine orta da kalan ben oluyorum. İnsanı hep umut öldürüyor.
ilaçlara bağlı kalmaktan bıktım. Bana iyi geliyorlar fakat onlarsızda kendimi kontrol etmeyi öğrenmem gerekiyor. Sadece iki saat geç kullandım diye hemen titremelerim, kasılmalarım ve göğsümün sıkışması gerçekten çok üzücü. Sonsuza kadar kullanacakmış gibi hissediyorum.