ufuktankeles-blog

[ufuktankeles-blog]

İyi Geceler

[ufuktankeles-blog]

[ufuktankeles-blog]

İnsanlara hak ettiklerinden fazla değer veriyorum dedi... Hep arkamdan konuşuyorlar,biraz geç geliyor ama haberlerini alıyorum hep dedi. İnsanlara söyle o zaman dedim... Nasıl yani ne demeliyim... size değer vermiyorum artık mı ? Öyle dersen kendini değersizleştirirsin Öyle deme... Onlara de ki ; hak ettiğiniz değeri size veremiyorum sanırım yada size yetmiyor. Bir duvarın çatlağından sızan sular gibi odama rutubet yapıyor vefasızlığınız... İnsan , insanın dedikodusunu yapar , yapabilir... Bizde yaptık daha da yaparız... Ama benim duvarıma vuranlara ,o duvarın yıkılmasına dört gözle bakanlara ve o sızıntıların içeri girdiği çatlakları yaratanlarla benim dedikodumu yapmayın de mesela... Sonra onlara konuşma fırsatı vermeden devam et... De ki ; ben sızıntıdan dolan odayı üstünüze kitler ç��karım. Yeni bir oda açarım kendime yeniden. Siz kendi rutubetinizde , benim duvarımın üstünüze yıkılmasını beklersiniz. Hak ettiğiniz değeri size o dört duvar verecektir nasılsa... Şimdi siz , verdiğim değeri hak etmek isterseniz bu bir seçenektir... Ama vefasızlık yaparsanız bu bir tercihtir! Kendi vicdanınızı kalbinize kitlemişseniz eğer... O duvar sizden vefalıdır. Aman diyene yıkılmaz... Korkmayın , sizi kendi rutubetiniz öldürecek. Sizi, sizi öldüreceksiniz... Ben yan oda da yaşama dair yazılar yazıyorken üstelik... Sevgiler , Saygılar 🌿 #hayat #zaman (Karaburun, Istanbul, Turkey)

#hayat #zaman

[ufuktankeles-blog]

Bahardan önce gelip baharı çekiştiren çiçekler gibiydi insanlık... Televizyona değil misafirin oturduğu yöne doğru dönüktü koltuklar! Şimdilerde yüz yüze bakılmayan asansörler daha yeni yeni geliyordu ülkemize o yıllar. Ben Kadıköy’de O Bağcılar’da büyüdük. Ben sakin şiirsel konuştuğumda sıkılır detayları geç direk konuya gel derdi. Biri omuz attığında ben yuh görmüyormusum dediğimde! Siz gelin lan bakıyım buraya derdi! Otobüste,trende ikimizde yaşlılara yer verirdik. Benim kravatım sonuna kadar çekili gömleğim içimde. Onun üniforması savaş alanı gibiydi. Ben saçlarımı yandan ayırırdım. O kısa kestirir biryantinle parlak görünmesini sağlardı. Benim tek aksesuarım saatti, O banyo yaparken bile asker künyesini çıkartmazdı.Benim ellerim yumuşaktı Onunkiler sert nasırlı,odun kırardı kışın. İkimizde aynı kızdan hoşlanırdık ama kız ikimize görede değildi. O zamanlar sahilde çay içmek meyhanede bi büyük içmekti bizim için. Hele ki cebinizde ikinci çay parası varsa ! Fırından aldığımız taze ekmeği, direk yerdik ikiye bölüp... pasta gibiydi o zamanlar tadı. Şimdi fırını satın alsak keyfi yok! Ben üniversiteye gittim,o askere. O askerliğini gemici olarak yaptı karizma çizildi tabi. Ben piyade olarak. Ben projeler yaptım başka hayatlara dokunabilmek için. O kendi hayatının yoluna gitti. Uzun süre görmedim,yıllar geçti. Sonra öğrendim... Gidiyorum buralardan diyip,tanıdık aracılığıyla yurt dışına çalışmaya gitmiş. Taki iki sene önce ameliyat olduğumda aradı. İyi misin ? dedi. iyiyim dedim. İyi ol kafamı bozma dedi. Tamam dedim. Sonra yemek geldi hasteneye bilirsin işte hasta yemeği... bana ekmek koymamışlar Dedim fırından ekmek alalım yasak dediler! dedim bir şey olmaz. Yemeği yemedim,ekmeği yedim pasta gibi geldi yine. Diğer yarısını yemedim! Yangın merdiveninde sigara içtim adalara karşı. yasak dedi yanıma gelen görevli Adalara bakmak mı ? Yok beyfendi sigara içmek dedi. Martılara ekmek atmak serbest mi ? Güldü uzaklaştı yanımdan. Elimde kalan diğer yarım ekmeği Martılara attım. Sana getirecekler,biliyorum Al Onları kafamı bozma dedim. Sevgiler,Saygılar 🌿 (Durusu, Istanbul, Turkey)

[ufuktankeles-blog]

Hayatın altından kalkmak için elini taşın altına koyman gerekli. Eğer altında kalma korkusu seni sararsa korkma! O korku sana güç verecek, seni mecburiyetinle baş başa bırakacak. Senin bu durumda oluşunu uzaktan uzağa izleyenlerde olacaktır. Bu hayatta içinde olduğun mücadele,zorluk senin sınavındır. Sana yardım elini uzatmayan ve sessizce hayatın altında kalmanı bekleyenlerin sınavıda sana nasıl davrandıklarıdır. Güzel şeyler herkesin hakkı,bende yaşadığım hayattan daha iyilerine kendimi aday görüyorum bazen. Lakin Allah’a ulaşmanın farklı yolları vardı;ben şükretmeyi tercih ettim. Daha iyileri elbet olacaktır,daha kötülere bakıp şükretmek gerekli. Bırak isteyen istediğini yapsın. Eski dostun aramıyorsa aramasın,bugün nasılsın demeyen yarınlarda kendi utancından hiç diyemeyecek nasılsa. Aynada ki yansımanda kaç kişi var,ağzının içinde kaç kişinin tadı var. Ve ruhun kime ait,kim tarafından fethedildi kalbin ve şimdi dağılan bir ordu gibi mi ? Bedenin... Elde kalanları ganimet sanarak saldıran insanların hiçliğini düşün. Onlar aslında hiç olmadılar bu hayatın içinde. Yaşadığın mutlu günleri düşün,o mutluluğa giderken yaşadığın sancıları düşün.Hiç bir mutluluk emek vermeden olmaz. İçinde seni bitiren,sana ağırlık yapan, kurşun gibi,bir kıymık parçası gibi. Görünmeyen ama acıyan yaralarını düşün. Onları senden başkası göremez,insanlar göremediği yaraları iyileştiremezler. Senin anlaşılman zaman alacak,senin geçtiğin yerlerden geçecekler önce. Sonra değişmeden kalabilmeleri lazım Ondan sonra seni iyileştirmek isterlerse o zaman izin vermelisin. Kendi evinin kapısını çal ! Bakalım içerdemisin... Bedenlerimizin mecburiyetleri var peki ruhumuz... Bütün gün nerede ? Aklında asılı kalan o ilk gülüşe bak. İşte içini acıtan kıymık orada ! İçin içine sığmıyor ama elin ayağında kalkmıyor ya... Ruhun dört nala iken bedeninin dermanı kalmamışsa, Kaçan vapurlar,seni görmeden geçen otobüsler,ayağına takılan taş,açık isteyipte önüne demli gelen çay hayatın sunduğu her şey Hepsi senin elinde aslında... Mayıs ayını anımsatan gündüzleri varsa Ocağın.Umut hala var ! Ve hala yine olsa yine yapardım ulan ! Diyebiliyorsa içinizde ki ses, Yaşıyor da üstelik! (Durusu, Istanbul, Turkey)

[ufuktankeles-blog]

Üniversite yıllarından sevdiğim bir arkadaşım biraz önce aradı. Nasılsın iyimisin , iş güç , sizinkiler nasıl selam söyle ,köpeklerin duruyor mu ? Köy okullarına devam mı ? dedi. Devam dedim,köpekler duruyor hatta sayısı arttı 😊 her şey iyi. işte hayat hızla akıp gidiyor aynı dedim. bir iki saniye sessizlik oldu bir şey söyleyecek hissettim. Sen nasılsın diyecektim ki ; Seninle dedi.. evet dedim benimle. 2007 yılında sahilde bir çay bahçesinde saatlerce bir hikayeye gülmüştük hatta sen anlattıkça ben sus yeter altıma işeyeceğim diyordum hatta tuvalte bile zor yetişmiştik dedi... Konuya kaptırdım ben yine gülerek anlatmaya başladım... Dur dedi anlatma ! Yarın buluşalım müsaitsen akşam Kadıköy’de sahilde o zaman anlat dedi. Hiç duymamışım gibi anlat yeni bir hikaye gibi. Sende hiç ama hiç kimseye bir şey anlatmamış gibi tekrar anlat bana dedi. Sesinde ki hüzün telefondan beynime akıyordu durduramıyordum bu akşışı. Sorun ne dedim ? ben bu aralar pek gülemiyorum da dedi ! Yani aslında uzun zamandır dedi... şu an gökyüzünü görebiliyormusun bulunduğun yerden dedim evet dedi ! o zaman mutlaka bir kuş vardır dedim! gökyüzünde bir martı var sadece dedi sahildeyim oysa ki. İyi bak o yalnız uçan martıya o zaman dedim... işte ben onun kanadındayım! yarın görüşürüz... hee birde unutmadan bende bir sürü yeni hikaye var dedim. içlerinde güleceğimizde var elbet ama dedim... Ağlamakta hayata dair demiştik biliyorsun dedi. biliyorum dedim. baban dedi , bugün 52’si vardı dedim. babanla dedi , dedim yarın konuşuruz. İyi geceler dedi , iyi ki varsın. Sende dedim. telefonu kapattım bir şarkı açtım bir sigara yaktım. belki içinde bir şeyler yakalarsınız size bir yeri yakın gelir belki üzer , belki umut alırsınız bir yerinden paylaşmak istedim Sevgiler , Saygılar 🌿 #hayat #mutluluk #zaman #ufuktanyazıyor (Türkiye - Istanbul)

#zaman #hayat #ufuktanyazıyor #mutluluk

[ufuktankeles-blog]

Hayatı kıyısından,ucundan size en yakın olan yerinden tuttuğunuzda hayat sizi içine aldımı bir kere... Yeni doğan bir bebek gibi ağlamaklı olabiliyor insan. Sahi bebekler neden doğduklarında ağlar ? Aldıkları ilk Dünya nefesinde ciğerleri yanar çünkü. Peki yetişkin insanlar güçsüz kaldığı için mi ağlarlar ? Hayır çok uzun zaman güçlü oldukları için ağlarlar. Güçsüzlüğe ağlanmaz , gücün kaybedilmesine ağlanır çünkü. Peki bu güç bizimse neden güçsüz kaldığımızda güçsüzlüğü hiç ediyoruz oda bizim değil mi ? Hani özlemek sevdaya dairdi... İyi olduğunuzda herkes iyidir , siz kötü olmayı deneyin bakalım kimler iyi,kimler ne kadar iyi kalabiliyor bir görün. Bu hayatta asla olmaz diye bir şey yok bunu yaşadıklarımdan ve gördüklerimden biliyorum. Hayat yazdıklarımdan ve becerebildiklerimden çok ötede Gerisinde kalıyorum her şeyin... Kendi kendime yazdığım bir kaç kelime yan yana gelince fotoğrafın altı boş kalmasın tedirginliği işte benimkisi... İlk benden alacağınız iyi bir haberim yok kısacası herkesin bildiği şeyleri herkesin anlayabileceği türden yazıyorum. Kendi kendimle kaldığım zamanlarda bir kaç kelimeyi yan yana getirip yazmak benimkisi. Öyle derleyip toplayınca ortaya bir şeyde çıkmıyor hani çıksın istemiyorum zaten. Çocuklara söyleyin ; Yetişkin olmanın kötü taraflarıda var öyle her şey göründüğü gibi değil. İyi şeyler hep geç kalır , iyi şeyler hep sonradan gelir ve iyiler en son güler... Bizde son gülen iyi gülmez , geç anlar! Yaşadığınız hayatı kucaklayıp uyuyun , sarılın ona ve sevin kendinizi herkesten fazla sevin🕊 Sevgiler , Saygılar (Turkey)

[ufuktankeles-blog]

Bu fotoğrafda uzak köylerden birinde çekildi. Kızımızın adı Berfin daha önce paylaşmıştım sanırım tam olarak hatırlamıyorum. Kişi başına düşen milli gelir hesaplamaları yapılıyor kanallarda tamam güzel takdir ediyorum bazılarını. Ama arada gerçekleri de dile getirirseniz ne güzel olur! (Türkiye - Istanbul)

[ufuktankeles-blog]

Bu fotoğraf Van’ın Gürpınar ilçesinde On Gün ilköğretim okulunda çekildi. Okul kütüphanesi için yine bir şeyler taşıyoruz. Benimle o yükü taşıyan ve bana destek olan Van halkına sonsuz teşekkür ediyorum tekrardan. Açılışa Protokol geleceği için biraz heyecan var okul bahçesinde... Buralarda Valiyi kolay kolay göremezsiniz tabi Vali gelince protokolün devamında haliyle geliyor! Güzeldi daha güzel olabilirdi belki ama benim gönlüm rahat ben yapmam gerekeni üstüne düşeni yaptım. Hadi bakalım kalın sağlıcakla Sevgiler , Saygılar 🙋🏼‍♂️ (Van, Turkey)

[ufuktankeles-blog]

Bu fotoğraf da sanırım Diyarbakır’da çekildi. Çocukların merakla kolilerin içinden çıkan kitaplara bakışını sanırım net bir şekilde görebiliyorsundur. Sizin için hiç bir önemi ve değeri olmayan bir şey belki de başka birinin hayali olabilir. Elinizde olanların değerini bilmek güzel şey hani ! lakin paylaşmasınıda bilirsek tadından yenmez bir hal alır Dünya... Sevgiler , Saygılar 🌿 (Diyarbakır, Turkey)

[ufuktankeles-blog]

2018 yılında herkese sağlık ve huzur diliyorum 🌿

[ufuktankeles-blog]

Belki şurada mutlu bir ana okulu öğrencisi vardır ! Şanlıurfa & Viranşehir Şehit Muzaffer Gültekin İlköğretim okulu kütüphane kurulumu İletişim [email protected] 0 533 965 34 72 (Şanlıurfa / Viranşehir / Şehit Muzaffer Gültekin İlköğretim Okulu)