Tumgik
#reisblog Parijs
micheltaanman-blog · 1 year
Text
Parijs -stadsstrand - Le Bassin de la villette
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
buurmanenbuurvrouw · 5 years
Text
Buurman 99
Stations op vliegvelden zijn prachtig. Hier stapt de hele wereld uit en een nieuwe wereld weer in. Mensen komen thuis of zijn juist klaar voor avontuur. 
Ik ben al even onderweg van Nederland naar Brussel, wanneer we het station van vliegveld Zaventem passeren. Twee mannen met grote koffers stappen in. Zodra de conducteur voorbij komt, bestoken ze hem met vragen. Het duurt wel even voordat hij verder kan.
Een van de mannen besluit voor me te gaan zitten, zodat hij kan gaan werken. De ander vraagt me hoe lang de treinreis van het vliegveld naar station Brussels Midi duurt. Ze moeten namelijk de Thalys halen, hun vlucht was ook al vertraagd. 
Terwijl hij op de armleuning van de stoel naast me gaat zitten, praat hij door. Hij draagt een grijs overhemd, zijn bril hangt aan een draadje om zijn nek. Hij reist veel voor werk, vaak ook naar Nederland. Hij bezocht al zo’n zestig steden in ons land. Nu gaat hij naar huis. Naar Parijs. De Chileen woont er al veertig jaar, maar vind het eigenlijk een te grote stad. We hebben het over Brussel en Europa, mijn buurman blijkt niet erg enthousiast. “We zijn te verschillend, we zijn nu met teveel.”
1 note · View note
micheltaanman-blog · 1 year
Text
Parijs - Cool restaurant Derriere
Tumblr media
View On WordPress
1 note · View note
micheltaanman-blog · 1 year
Text
Frankrijk - Camping Campix naast Parijs
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
micheltaanman-blog · 1 year
Text
Parijs- restaurant/ brocante/ treinstation met pensioen
Tumblr media
View On WordPress
1 note · View note
micheltaanman-blog · 1 year
Text
Parijs - Cafe / Restaurant Flore
Parijs – Cafe / Restaurant Flore
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
micheltaanman-blog · 1 year
Text
Frankrijk - Marktdag in Mayet
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
buurmanenbuurvrouw · 5 years
Text
Buurman 98
Ik stap in de internationale trein van Schiphol naar Brussel en Parijs. Het is druk, maar ik vind nog twee lege stoelen aan het eind van de coupé. Vlak voor vertrek komt er nog een man naast me zitten. Onze benen passen nog net tussen de koffertjes en tassen.  
Mijn Amerikaanse buurman is samen met zijn vrouw op reis door Europa. Ze zijn overgevlogen voor de diploma-uitreiking van hun jongste dochter aan Sciences Po in Parijs en maken van de gelegenheid gebruik om nog een paar Europese landen te bezoeken. Ze komen net terug uit Polen, Tsjechië en Nederland.
Sinds een paar jaar wonen ze in Monterey, California. “De kinderen zijn opgegroeid in Virginia, maar mijn vrouw heeft altijd gezegd na ons pensioen weer naar haar familie in California te willen.” Mijn buurman vertelt uitgebreid over zijn leven aan de Amerikaanse westkust. Hij geniet van zijn pensioen, als vrijwilliger bij de park service. Het is er wel duur, ze hebben hun twee huizen in Virginia en in de bergen moeten verkopen. Nu stapt hij op de fiets en is binnen vijf minuten bij de kust. 
Tijdens ons gesprek komt zijn vrouw naar ons toe, ze zat een paar meter voor ons. Ze houdt een plastic zakje met broodjes vast, die ze aan haar man geeft. Lunch. Ze lachen naar elkaar, waarna ze weer wegloopt. 
Mijn buurman werkte als wiskundige voor de overheid, zijn vrouw gaf les. Nu ze met pensioen zijn reizen ze veel, vorig jaar gingen ze nog op safari door Zuid-Afrika, Botswana en Zimbabwe. Europa hebben ze ook al meerdere keren bezocht. Het leven lacht ze toe.
Hij glundert als hij vertelt over zijn dochters. Samen met zijn vrouw heeft hij ze altijd gestimuleerd verder te studeren en naar het buitenland te gaan. Beide dochters hebben een middelbare schooljaar gedaan in Argentinië en Spanje. Nu doet de oudste dochter een PhD in Michigan en is de jongst aan het twijfelen of wil gaan werken of nog verder studeren. Haar vader weet het volgens mij wel.
0 notes