Bazen sadece yapamadıklarımızı düşünür dururuz. Onları siyah zemin üzerine tozlu harflerle yazıp liste çıkartırız. Neredeyse boğuluruz. Değişmek, yenilenmek, unutmak, zorlamak, yeniden bir şeyler yapabilmek, iyi şeyler yapabilmek gerekir, bunu istememiz gerekir. Sonra siyaha bulanmış düşler, parlayan bir öğlen güneşi gibi gözlerimizi kamaştırmaya başlar.
“İnsan, karşılaştığı kişilerin kalıntısıdır.” Hayatın akışı içinde bir yerlerde bir şekilde, hayatımıza girip çıkan herkesin bir izi kalır hayatımızda. "Bu, bazen iyi bazen kötü bir izdir ama kalıcıdır. Kişilik, bu izlerin içinden kendimizi nasıl inşa ettiğimizdir."
Bir çok insanın kafasını karıştırıyorum, çünkü; hüzünlü bir ruhum, neşeli bir kişiliğim var. Korkunç derecede güvensiz hissetmekten inanılmaz derecede kendimi güvende hissetmeye geçebilrim. Çok seviyorum ama zaman zaman kalpsiz hissediyorum. Dışa dönük biriyim ama yalnız olmayı tercih ediyorum.
Hangi şehre gidilir yalnız başına, hangi şarkı dinlenir senle olmayınca. Kimle çay içilir? En güzel sözlerin altı kim için çizilir? Kimin kokusu saklanır… Hangi hayal hediye edilir, hangi gözle bakılır o çiçek yaprağı kirpiklerine? Nasıl anlatılır gülüşünün sesi? Adının güzelliğine hangi alfabe de rastlanır? Senin bakışın hangi şiire benzer? Kime dokunur, sarılır, uyur bu kalp? Hangi insanda rastlanır sana…?
Seni sevmek ne güzel şey (:🕊🕊 🫠🫠 Bizim bayram sevincimiz (;🕊🕊😇😇
Bu kuş 7 yıldır çiçek saksılarımıza yumurtasını bırakıyor ve yavruluyor, O'nu her sene görmek bu kuşu çok mutlu oluyorum, bahçemizden hiç ayrılmıyor, bana mutluluk veriyor onu görmek. Hatta kuşu sevdim hiç kaçmadı kaçar sanmıştım hiç kıpırdamadı yerinden sevdim biraz O'nu. Bu gece yumurtasını bırakmış 😇😇
•["Sen kötü sandın, kara parmaklı insan sandın.. Bahçemin kuşları hep sana göç ediyor, çünkü bildikleri en huzurlu memlekettir kalbin. Ben ısrarla senin bahçende büyümek isteyen çiçektim, toprağıma gözlerinle canlanan, gözyaşlarımla yeşeren umutlar ektim..."]