#niekonsekwencja | Explore Tumblr Posts and Blogs

healthsilver1 · 2 years

Text

SP Czarna - EKlasa IIa

W pistolecie drużyna dziewcząt (Maja Majdaniuk, Natalia Nosorowska, Maja Wołosowicz) zdobyła srebro. Dnia 14.02.2017 uczennice klasy IIc Natalia Nosorowska, Katarzyna Bagińska i Joanna Świniarska przebywały w IV Międzyszkolnym Konkursie Piosenki pt. rozprawka konkursie wzięło udział ponad 60 uczestników ze szkół gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych z wszelkiego województwa. W II Liceum Ogólnokształcącym w Białymstoku zrobił się konkurs z języka niemieckiego dla studentów szkół gimnazjalnych. kartkówka był poprzez Zespół Szkół Elektrycznych w Białymstoku i stał objęty honorowym patronatem Prezydenta Miasta Białegostoku. 3. Zapoznawanie uczniów z ważnymi formami rekreacji, turystyki też z istotnymi zasadami uprawiania wybranych przez uczniów dyscyplin sportowych. Sondaż dał na wartość wzięcia w wyodrębnionych następujących grupach tematycznych, licznych poglądów, zachowań i zjawisk powiązanych z ukrytym programem: - Miejsce edukacji, jako „metoda przetrwania” dzieci oraz młodzieży - Stereotypy w socjalizacji kulturowej uczniów - Wygodnictwo i pozorowane działania nauczycieli - Niekonsekwencja zachowań i gra pedagogiczna - Zdehumanizowany stosunek do uczniów, koniunkturalizm i deprecjacja moralna kadry - „Wiecznie żywy” formalizm oraz encyklopedyzm dydaktyczny - Wady wychowania - Anomalia organizacyjne i biurokratyczna formuła zarządzania - „Droga przez mękę” reformy edukacji narodowej.

Konkurs międzyszkolny konkursu "Mein Lapbook in Deutsch" dla uczniów szkół technicznych, liceów oraz gimnazjów Miasta Białegostoku został rozstrzygnięty. Zainteresowanie konkursem stanowiło ogromne a tylko trzy rzeczy mogły stać przesłane na konkurs. Honorowy patronat nad konkursem objął Prezydent Miasta Białegostoku. Patrycja Kitlas IIIb, Zuzanna Damszel IIa, Katarzyna Oleksza IIIa. W karabinie zarówno drużyna dziewcząt w sklepie Emilia Jurczak, Ewa Majdaniuk, Zuzanna Piotrowska, kiedy i chłopców (Piotr Mazur, Damian Protasiewicz, Michał Sawicki) zajęła doskonałe miejsce. Drużyna chłopców z PG20 zajęła II zajęcie w efekcie miejskim gimnazjady w siatkówce. Również drużyna chłopców (Kacper Rudziński, Sebastian Snarski, Kacper Zaleski) uplasowała się na kolejnej pozycji. Wśród chłopców Jacek Borawski zajął III miejsce. Popularny wśród części Żydów próbujących odrzucić krępujące więzy tradycji, przyniósł im w konsekwencji dramatyczne nieszczęścia. Niestety więc nie rozwiązuje zagadki odnośnie pochodzenia SARS-CoV-2, bo (a) sekwencje też nie są wystarczająco podobne, (b) raporty sugerują, iż na bazarze w Wuhan sprzedawanych było wiele zwierząt, jednakże nie było oprócz nich nietoperzy.

Uczniowie polskiej szkoły wzięli start w konkursie międzyszkolnym z języka niemieckiego polegającym na działaniu lapbooka dotyczącego wydarzeń z obszaru krajów niemieckojęzycznych. Uczniowie klasy IIc zgłosili chęć startu w konkursie „Bezpieczeństwo na 6”, do jakiego zaprasza Straż Miejska (prowadzenie zajęć) oraz Biuro Zarządzania Kryzysowego. Klasy Ia PG, VIc SP, IVc SP wraz z nauczycielami oraz pedagogami szkolnymi zorganizowały kiermasz ciast, z którego dochód zostanie przekazany na uwaga rodzinie uczennicy naszej szkoły. Bez wątpienia jest wtedy absolutny problem, ale wyspecjalizowana i fachowa pomoc kompetentnych ekspertów może odzyskać utracone dane. Większość przybyłych dobrze się bawiła tańcząc bez przerwy, więc bez wątpienia możemy powiedzieć, iż była to znakomita impreza. Dzięki temu moja opinia, w przeciwieństwie do postury mojego mężczyzny, była wyjątkowo fit, mój brzuch był głęboki i tani, nogi umięśnione, pośladki mocno napięte i odstające - symbol miliona przysiadów, które odbyły. Intro trwa zaledwie 50 sekund, dodatkowym atutem dla mnie jest wystarczająco prosty rytm z niewielu ozdobnikami, dzięki czemu wokal stanowi wysoce znany i wdzięcznie uwydatniony. Uczniowie musieli wykonać lapbooka w języku niemieckim o tematyce obejmującej zagadnienia dotyczące krajów niemieckojęzycznych.

Najmłodsi uczniowie znacznie się bawili. Pływacy z białostockiego MKS Juvenia (studenci i absolwenci Zespołu Szkół Sportowych nr 1 w Białymstoku) przywieźli z urzędów 83 medale, kupując spożywa w wszelkiej grup wiekowej. Uczniowie ze zgłoszonych szkół wezmą wkład w projekcie "Szkolne Debaty Samorządowe 2017" w ramach XVIII edycji Białostockiego Forum Szkół. Udział brali przedstawiciele szkoły podstawowej oraz gimnazjum. Uczniowie poznali ważne zasady udzielania pierwszej usłudze i właściwego informowania służb ratunkowych. „Dzień Kobiet”. Uczniowie zabrali wszystkich na niewielką wędrówkę przez wieki i nauczyli, kiedy w odległych czasach oraz kulturach obchodzono święto kobiet. W poniedziałek odbyła się inna w tym roku szkolnym dyskoteka przygotowana przez Samorząd Uczniowski. To przecież wizja obiecana przez Boga. Eksperymenty zostały wykonane potwierdzający dokładność mechaniki kwantowej, pokazując w obecny system, że mechanika kwantowa nie można poprawić przez dodanie ukrytych zmiennych. Wszystkie prace zostały wyróżnione! kartkówka krytyczna jest teorią programowej destrukcji i wspiera się na kilku ważnych założeniach, które nigdy nie zostały wyartykułowane wprost, ale które wynikają bezpośrednio z jej tekstów kanonicznych.

#sprawdzian #kartkowka #rozprawka #wypracowanie #szkola

1 note · View note

wypracowanie4181-blog · 3 years

Text

Fakty I Mity - Przewodnik Katolicki

Rozumiesz? Wszystko. Więc musimy siebie w sobie zabić, aby stać się tym, co jest gra nami. Dodatkowo w Rosji, czy Rosja nie jest obecnym, czym wymaga być? Od razu było umówione, że Czernyszewski będzie przewieziony do europejskiej Rosji, iż mu wolno będzie zamieszkać w prywatnym mieście Saratowie. Czernyszewski był prawie jedną z agencji w współczesnym momencie. Za co skazany został Czernyszewski? No… tak jest. Cesarz sobie absolutnie życzył, by był tak skazany. W obecnym innym przypadku samemu trzeba zapewnić sobie dobry sprzęt, lecz to cały koszt jaki się ponosi. Musi tenże życzyć sobie samotności. Wiera i Tichonow odebrali sobie życie nad ranem tej tejże nocy, której rozstałem się z nimi. https://szkolnapomoc24.pl/artykul/579/stowarzyszenie-umarych-poetow-bohaterowie-pierwszoplanowi dobrze jestem pewny - rzekł - że rozum sam nie ogarnia prawdy, jest z nią niewspółmierny i kładąc się na naszej własnej logice, na innym przekonaniu, dania sobie oczy tylko. A dodatkowo toż ponoć nie korzystać w ogóle żadnego sensu - rzekł w rezultacie. Pan wie. I zresztą on obejmował potężny zysk. Pan podpisywał wyrok na Żelabowa - powiedziałem.

Zespół aktorski ograniczał się do trzech osób. Art. 44b. 1. Przy starostach otwiera się powiatowe społeczne rady do wykonaj osób niepełnosprawnych, zwane dalej "powiatowymi radami", będące organami opiniodawczo-doradczymi. Kto jest nowe przepis, gwałci mamy i inwestuje za to głową”. Na przykład nic prostszego niż wiedza o grzechu pierworodnym. Nie stanowi wówczas swoista niekonsekwencja w nomenklaturze wykorzystywanej w chemii, jednak pamiętajmy, że dyscyplina ta poprawiała się przez wieki, że pomysły na dalekie zjawiska chemiczne ewoluowały, czego spuścizną jest między drugimi ostatnia okresem niekonsekwentna nomenklatura. Sichote-Aliń, pływał łodzią po górskich, bystrych rzekach, szedł z plecakiem przez odwieczną tajgę ussuryjską. Myśl, iż on nie umiera w niniejszej straszliwej pustyni, była chyba samym źródłem szczęścia w współczesnym złym okresie, w porządku kiedy otaczał nas pejzaż jak gdyby zapomniany przez słońce, zwęglony i bezpłodny, gdy grunt zapadał się pod nogami. Przekonaj się, jakiego odcienia powinieneś używać, jak znaczysz w języku angielskim! 50 idei, które powinieneś wiedzieć to część książek organizujących w niezwykli świat badań i zagadnień ?

My - mówił Tichonrawow - chcemy rządzić światem, tak jak gdyby cała potrzebę była w umyśle, myśli, a świat był tylko kwestią, czymś martwym. Każdy chodzi tylko za głosem swojego ja. Ale rozsądne żądania. Na dowód taki rodzaj konstytucji - liberalne ministerium. Przykład trzeba rozwiązać sprytnie. Więc szczególne, ale 240 kg w przysiadzie, wypracowanie kg w martwym czasu nie robią takiego wrażenia, kiedy „tylko” 200 w wyciskaniu na ławce. Wiadomość o aresztowaniu Wiery F., poczucie zdrady otaczającej nas z bliska: to wszystko tworzyło na jego rzeczy i gotuję powoli, lecz nieustannie, jak trawiąca organizm trucizna. Jest dodatkowo jeden aspekt tego zagadnienia, ważny zwłaszcza w Polsce; im daleko kręty i improwizowany był jazz, tym zwracałem większe wrażenie swobody i wolności wykonawcy, jak i odbiorcom. Jeszcze raz z str.83 -86. Do tego stanu konstrukcja była utrafiona, że pomimo geometrycznie postępującej korozji kadłuba, byliśmy w istnienie jeszcze długo być najsilniejszym okrętem na akwenie.

On stanowił przestępca. Ja pojmuję, że przestępstwo polityczne stanowi, że tak powiem, moment przydatny w polskiej konstytucji, ale pomimo więc wymaga on zajmować bezpośrednią przeciwwagę. Gdy świeci słońce, ćwierkają niemało inaczej w relacji do także z karmnika, inaczej też, gdy dzień jest pochmurny, tylko także właściwie istnieje to niezwykła muzyka. Indywidualność nasza. Gdy chodzimy za jej popędem, spotykamy w błąd. Tichonrawow był spokojni cały czas; ja wspominałem głośno tych ludziach, z jakimi rozstaliśmy się na wieki. Tichonrawow poczerniał, usłyszawszy o tym. Wysoka i wytworna jego stronę rozmawiała o tym skomplikowanym szacunku, jakim zawierał on także z jakim pielęgnował naszą inną osobę. Czy ty nie masz wrażenia, że praktycznie istnieje rzeczywiście, jak jest wpisane w starożytnym, dziecinnym katechizmie, że tam jest Bóg? Jak powiada Hegel: „Kto rozszerza prawdę swego czasu, płaci byciem za prawo wykonywania swej ojczyźnie. Klasa architektoniczno- artystyczna jest interesującą alternatywę dla nowych profili, gdyż umożliwia wiedzę na okresie rozszerzonym również z problemów ścisłych (matematyka, fizyka) kiedy również humanistycznych (historia sztuki, historia, język polski, języki obce). wypracowanie - zadania ! W styczniu 2016 roku zostałam zatrudniona jako kasjerka w supermarkecie XYZ. Internet, który w moc rzeczach życia okazał się niezastąpiony, święci triumfy również jako wirtualna swatka, pomagając mężczyznom w badaniu nowej połówki - na krótki romans lub długotrwały związek.

#sprawdzian #kartkowka #rozprawka #wypracowanie #szkola

1 note · View note

goneseriespl · 5 years

Text

Shade Darby, cztery lata wcześniej

“To potwór!” Shade Darby rozpłakała się, mówiąc w zasadzie do nikogo.

Potworem była dziewczyna, która wyglądała na nastolatkę, ale miała zaledwie kilka dni. Była znana z nagrania, podczas którego oderwała mężczyźnie ramię i je zjadła, kiedy mężczyzna był w szoku i cierpiał przez ból.

Dziewczyna, stworzenie, potwór, stał pokryty krwią - od stóp do głów - pośrodku szosy. Na autostradzie nie było ruchu. Nie było go już od roku. Tak długo kopuła znajdowała się w Perdido Beach, tworząc najdłuższy objazd na świcie. Pewnego dnia po prostu pojawiła się kopuła - doskonała kula o średnicy dwudziestu mil - rozciągająca się pod powierzchnią ziemi aż do nieba. Serce kopuły było w elektrowni jądrowej, ale jej obszar obejmował rozległe połacie lasów, wzgórz, pól uprawnych, oceanu i prawie całe miasteczko Perdido Beach w Kalifornii, leżące skrajnie na południe.

W momencie, w którym pojawiła się kopuła (nieprzenikniona, nieprzejrzysta i całkowicie odporna na działanie wierteł, laserów i ładunków wybuchowych). Każda osoba powyżej piętnastego roku życia zniknęła. Zniknęła.

Pojawiali się oni na plaży, na drodze, na trawnikach, w domach, w basenach dla ludzi. Niektórzy zostali ranni lub zabici, nagle pojawiając się przed pędzącymi ciężarówkami. Niektórzy utonęli, pojawiając się w wodzie bez ostrzeżenia. Część zmaterializowała się w przedmioty jak mężczyzna przebity przez latarnię jak szaszłyk z człowieka. I część odwróciła się na lewą stronę {jak pranie}, czego nikt nie rozumiał teraz czy kiedykolwiek.

Jednym z pierwszych naukowców, który został wezwany do wyjaśnienia tego niesamowitego, niemożliwego i zatrważającego zjawiska była doktor Heather Darby z uniwersytetu Northwestern University w Evanston, na przedmieściach Chicago. Szybko zdała sobie sprawę, że to nie będzie nocna wyprawa, a badanie zajmie miesiące, jeśli nie lata.

Więc doktor Heather Darby opuściła dom, by razem z córką zamieszkać w tymczasowym kompleksie mieszkalnym, pośpiesznie wybudowanym przez wojsko.

Dla trzynastoletniej Shade Darby to było niesamowite. Przede wszystkim była plaża. Evanston miało plażę, ale była ona niczym w porównaniu do długich odcinków złotego piasku na południe od plaży Perdido. Potem było podekscytowanie przebywaniem w rozległym i prowizorycznym kompleksie pełnym żołnierzy i policji, naukowców i mediów i oczywiście rodzin uwięzionych osób w kopule. Rodziny. Ludzie to wykorzystywali, ponieważ wszyscy wiedzieli, co to oznacza. Rodziny były w całej telewizji. Początkowo histeryczni, potem źli, wreszcie przygnębieni, zrezygnowani i beznadziejni.

Ale przede wszystkim, dla Shade, było budzące podziw, przytłaczające obecność samej kopuły. To była tajemnica tak głęboka, że żaden człowiek nie zbliżył się jeszcze do jej zrozumienia, nawet jej matka.

Wreszcie po wielu miesiącach podjęto decyzję o wybuchu małego urządzenia jądrowego - było to oficjalne określenie, normalni ludzie nazwaliby to bombą - na pustyni nagle kopuła stała się... przezroczysta.

Kiedy kopuła pojawiła się po raz pierwszy i „wyrzuciła" wszystkich powyżej piętnastego roku życia, spekulowano, że wszystkie osoby poniżej tego wieku wciąż znajdują się pod kopułą, ale nikt nie wiedział tego na pewno. Wielu myślało, że kopuła może być masywną, potężną kulą podobno do największego łożyska kulkowego na świecie, po prostu tam siedzącą. Ale większość uważała, że w środku uwięziona około trzystu trzydzieścioro dwoje dzieci w wieku od czternastu lat do noworodków.

Ach teorie!

Teoria, którą najbardziej lubiła Shade Darby, polegała na tym, że wszyscy byli w środku wszystkie te dzieci. Chciała wierzyć, że jakaś moc opiekowała się nimi. Shade, jak większość ludzi, miała nadzieję, że wszystko z nimi w porządku.

Potem kopuła stało się przezroczysta, a świat stawał się zamarzać, ponieważ każda stacja telewizyjna i serwis informacyjny na ziemi wpatrywał się w kamery zamontowane na ciężarówkach telewizyjnych, dronach, helikopterach i satelitach - nie wspominając o milionach pojedynczych smartfonów - na to, co ujawniały.

Dzieci zdecydowanie były w środku. Nie było z nimi w porządku. Wcale nie było z nimi w porządku. Byli brudni, zagłodzeni, okaleczeni na ciele i w umyśle, uzbrojeni we wszystko, od kolczastych kijów bejsbolowych, ołowianych rur i noży kuchennych po domowe miotacze ognia, strzelby i broń automatyczną.

A było ich o wiele mniej niż trzystu trzydziestu dwóch. Patrzyli przez kopułę, te dzikie dzieci, a świat patrzył jakby wstecz. Dziki, zstępujący człowiek, dystopijne szaleństwo. I oczywiście błyskawicznie rozwijający się trend na Twitterze i Instagramowy mem. #Kopuła #PerdidoBeach #LOFT #BubbleKids. A potem będę ci, którzy znajdowali się w środku, zdołali się porozumieć za pomocą notatek skierowanych do aparatów, świat dowiedział się, jak ci wewnątrz to nazwali. I tak narodził się nowy hashtag #ETAP - Ekstremalne Terytorium Alei Promieniotwórczej.

Ale kopuła nie była wypaczeniem rzeczywistości, ponieważ wkrótce stało się jasne, niektórzy z nich, nie wszyscy, ale niektórzy uzyskali fantastyczne moce. Nadnaturalne moce. Jak moce z komiksu. Moce, których nie zawsze używali do czynienia dobra.

Shade była tam każdego dnia odkąd kopuła stała się przezroczysta, obserwując z zachwytem i często przerażeniem. Jej matka miała rozkazy i chciała, aby Shade trzymała się z daleka od kopuły, ale Shade była córką dwóch naukowców, ciekawość była głęboko zakorzeniona w jej genetycznym składzie. Tak więc każdego dnia, gdy tylko była pewna, że jej matka jest zajęta, spinała jej zbyt zauważalna kasztanowe włosy w kok i ukrywała je pod czapką, a potem wymykała się z ponurych koszar do kopuły dołączając do tłumu rodzin.

To rodziny powstrzymywały to wszystko od bycia zwykłym widowiskiem. Rodziny miały pytania. Znasz Monikę Cowell? Czy James Tipton jest bezpieczny? Proszę mi powiedzieć czy mój syn, moja córka, moja siostra, mój wnuk żyje i jest bezpieczny. #OpiszZmarłych.

Wielu rodziców i dziadków dowiedziało się, że ten, za którego się modlili, nie żył od miesięcy. Martwy z głodu. Martwy od ataku zwierząt. Martwy przez samobójstwo.

Martwy przez morderstwo.

Dziewczyna, która nazywała siebie Bryzą. Chuda, psotna dziewczyna, która mogła poruszać się z niemożliwymi prędkościami, pisała na kartkach i trzymała je, by je zobaczono i sfotografowano.

Przepraszam, że twój syn Hunter nie żyje. Przepraszam, że twoja córka Carla zmarła 8 miesięcy temu. Przepraszam, przepraszam, przepraszam.

Życie nie było spokojne w tym, co media i władze, a nawet prezydent Stanów Zjednoczonych, nazywają Anomalią Perdido Beach. APB. W APB brakowało gorzkiego suchego humoru etapu, który poważni dorośli, uważali go za zbyt dziwny.

Anomalia: coś, co odbiega od standardowego, normalnego lub oczekiwanego. Synonimy: osobliwość, nieprawidłowość, nieregularność, niekonsekwencja, niezgodność, aberracja, dziwactwo, rzadkość. Nazwa "APB" była bezpieczna i bezkrwawa i brzmiała naukowo. Ale Shade wiedziała, że wszystko, wszystko, co oznaczało, brzmiało: „nie wiemy".

Teorie? Mnóstwo. Ale zrozumienie czegokolwiek? Nic z tego. Shade obserwowała to wszystko, słyszała krzyki smutku, widziała twarze pokryte włosami. To było obrzydliwe, ale fascynujące i trudne od odwrócenia wzroku.

Wewnątrz kopuły przestraszone dzieci spaliło się blisko boku ich przezroczystego pola siłowego. Dwa bardzo różne światy wpatrywały się w siebie jak małpy w klatce, chodź po stronie małp, nie było za wesoło.

Na zewnątrz kopuły rodzice podnosili zapisane kartki do odczytania przez sześciolatki uzbrojone w tasaki rzeźników i gryzące surowe ryby. Dziesięciolatki siedziały ponuro i apatycznie, pijąc butelki whisky i nic nie można było z tym zrobić. Atmosfera była gęsta ze smutku i rozpaczy, ale pod całym tym smutkiem i rozpaczą w dyskretnym dystansie, w którym można było zaprzeczyć hipokryzji, było podniecenie i oczekiwanie.

To było największym show na Ziemi.

Shade siedziała na długość ramienia od ściany kopuły ze skrzyżowanymi nogami na złożonym kocu, który przyniosła. Tuż przed nią tam, gdzie mogła potrząsnąć rękami, gdyby bariera znikła siedziało pół tuzina dzieciaków od malucha do nastolatka. więcej za nimi. A jeszcze więcej na północy i południu. Uchodźcy nie mogli przekroczyć niewidzialnej granicy. Śmierć, podczas gdy świat patrzył na to z chorobliwą fascynacją.

To było dziwne i niepokojące, będąc tak blisko, widząc wszystko, ale nic nie słysząc. Kilka dni wcześniejszej była w tym samym miejscu jedząc batonik zbożowy. Dzieci po drugiej stronie obserwowały jej każdy kęs z drapieżną intensywnością. Ślinili się jak psy. Nie popełniła tego błędu ponownie.

Potem pojawiły się pogłoski o terrorze, który przyćmił wszystkich innych będących w kopule. Terror zwany Gają, chociaż tabliczki trzymane wewnątrz kopuły pokazywały pół tuzina różnych pisowni. Guyuh. Gayu.

#Gaia.

Dziesiątki fałszywych kont Gai na Twitterze i Facebooku oraz na Instagramie. Pod tą nazwą jest wszystko, co uważa się za strasznie zabawne. Aż do filmiku.

Kiedy zdetonowano ładunek wybuchowy, pole siłowe kopuły zawiodło tylko na chwilę. Młody mężczyzna imieniem Alex, dorosły, próbował wejść na kopułę. W tej chwili kopuła zamigotała i wpadł, stając się jedynym dorosłym w środku. Jego pech.

To z jego ciała Gaja wyrwała ramię ramię. Następnie ugotowała mięso strugami palącego światła ze swoich rąk, rozerwała średnio wysmażone mięso, żując je i przełykając, gdy mężczyzna, Alex, przerażony płakał u jej stóp. Wydarzenie zostało zarejestrowane na filmiku. Wideo rozprzestrzeniło się na cały internet, ponieważ wszyscy na planecie, oprócz tych żyjących w jaskini lub będących w śpiączce, obserwowali to z zatrważającą fascynacją.

Przyniosło to dużo zabawy z #GaiaNaPrezydenta.

To była ta dziewczyna, ten potwór Gaja, która pojawiła się teraz na południowym krańcu kopuły, pokryta krwią i oparzeniami, w szmatach.

Telefon Shade Darby zadzwonił, podskoczyła. To oczywiście była jej matka. Wiedziała, dlaczego dzwoni. Doktor Heather Darby upewniała się, że jej córka jest bezpieczna w koszarach. Heather w tej chwili była zaledwie sto stóp dalej w namiocie wypełnionym sprzętem naukowym. Wiedziała, że jej córka i nie zawsze jej słucha.

Shade pozwoliła rozmowie przejść na pocztę głosową. Nie ma mowy, aby teraz odeszła. Nie ma mowy, aby to przegapiła. Wydarzenie zbliżało się do kulminacji. Mogła wyczuć, że nadchodziło coś wielkiego.

Przyszła wiadomość głosowa. Shade nawet nie zerknęła.

A potem, gdy Gaja wpatrywała się ze złością na przestraszone dzieci skulone w grupie, przyciśnięte do ściany kopuły, uniosła ręce.

“Shade! Shade Darby!”

Głos jej matki był ledwo słyszalny ponad narastającą falą głosów, gdy ludzie krzyczeli i płakali.

Gaja podniosła ręce i promienie światła, tak jasne, że Shade nic nie widziała, wycelowała w tłum beznadziejnie i rozpaczliwie uwięzionych pod kopułą.

To, co wydarzyło się długie minuty temu, sprawiło, że Shady patrzyła z niedowierzaniem. Dzieci zostały przecięte wiązką światła. Paliły się. Chłopiec, który miał nie więcej niż siedem lat, topił się jak świeca w kuchence mikrofalowej, spalił się i stopił, a z gardła Shade wyszedł odgłos, wrzask. A wokół niech słychać było krzyki i wrzawę przerażenia, a potem wszystko było jeszcze bardziej doniosłe, bo dźwięk nie opuścił kopuły... ale światło tak.

“Shade!”

Promienie Gai zabijały dzieci pod kopułą, ale także przechodziły przez przezroczystą barierę. Światło laserowe paliło policję, media i turystów. Spaliło rodziny. Spaliło tandetne pamiątkowe stojaki z brelokami małych kopuł.

Ludzie stali się zwierzętami stadnymi, stado antylop spostrzegło lwicę wyłaniającą się z długiej trawy. Ludzie odskoczyli, cofnęli się - zobaczyli osobę ze ściętą głową i biegnącą w panice. Pozjadali wszelkie rozumy, popychali się i wspinali nad każdym, kto się przewrócił, kiedy śmiercionośne promienie przecinały każdą stronę i ludzie zostali ścięci podczas biegu. Ramiona i głowy odpadały makabrycznie, tors wyprzedzał ciało o dwa kroki przed upadkiem. Smażone, ludzkie mięso paliło i wywoływało mdlący zapach grilla.

Shade poczuła, jak jej ciało mrowi, poczuła, jak jej serca zatrzymuje się, a potem przyśpiesza. Poczuła echo własnych krzyków w głowie, gdy leżała twarzą w dół, obejmując ziemię, ale nigdy nie odwróciła wzroku. Nie odwróciła wzroku, gdy uwięzione dzieci, z otwartymi ustami w niesłychanych okrzykach rozpaczy, umarły przed jej oczami. Umarły tak blisko, że poczuła ich ostatni oddech.

Potem za Gają pojawiło się stworzenie, które wydawało się być ze żwiru. Zjechało w dół zbocza, ciężki i niezgrabny głaz z grubymi nogami i wiatrakowymi rękoma. Ruszył do Gai i posłał to zalane krwią dziecko-potwora w powietrze. W oczach gapiów czołgających się po ziemi, takich jak Shade, rozległ się okrzyk i chowali się w bezpiecznej odległości za pojazdami ratunkowymi i pojazdami Gwardii Narodowej.

Wewnątrz kopuły pojawił się przystojny chłopak o ciemnych włosach, będący w powietrzu. Mało prawdopodobnie, był uzbrojony w rakietę trzymaną w ramionach, coś jak z okresu dawnej wojny. Wyrównał pocisk i strzelił w Gaję. Pocisk leciał, pozostawiając chmurę dymu i iskier, chybiając niedaleko od celu. Eksplodował cicho w wewnętrznej stronie bariery, kilkanaście stóp nad głową Shady. Zareagowała, cofając się, przyciskając twarz do ziemi, ręce trzymając na uszach, choć nie było fali uderzeniowej.

Eksplozja wewnątrz kopuły roztrzaskała kamienne stworzenie, zdarła zewnętrzną powłokę, pozostawiając niemal na chwilę jej ludzki kształt. Chłopak. Ale martwy chłopak. Upadł obok kilkudziesięciu innych, a zakrwawiona Gaja wyła bezgłośną wściekłością i ogłupiałym śmiechem.

Była, pomyślała Shade, najbardziej zdumiewającym stworzeniem, jakie kiedykolwiek widziała lub mogła sobie wyobrazić: nieustraszoną, szaloną, złą, potężną. Obłąkana młoda bogini. Fascynujące.

Za Gają, chłopiec, który wyrzucił pocisk, zdawał się wzruszać ramionami. Prowadzili - Gaja i ciemnowłosy chłopak - prawie normalną rozmowę. Inni wewnątrz patrzyli w napięciu, ledwie zachowując dystans. Chłopak był nastolatkiem, niewiele starszym od Shade, ale nie miał młodzieńczych oczu.

Potem nastąpił buch światła, tak intensywny, że Shade na chwilę oślepła. Potarła oczy i zamrugała, i kiedy znów mogła widzieć, zauważyła - zarówno ciemnowłosy chłopiec, jak i zakrwawiona Gaja - zamienili się w popiół.

I nagle Shade usłyszała nowe dźwięki z nowego kierunku, ze środka! Krzyki. Płacz. Jęki bólu i bełkot przerażenia. Poczuła zapach dymu z płonącego lasu na drugiem końcu ETAPu. Wyczuła obrzydliwą wydzielinę zmarłych blisko niej. Czuła słonawy zapach świeżo rozlanej krwi.

Martwe dziecko opadło do przodu i leżało na granicy ściany kopuły, wyciągając rękę, niemal dotykając Shade.

Kopuła.. zniknęła!

Spanikowany tłum głodnych, brudnych, w poszarpanych ubraniach, ciężko uzbrojonych mieszkańców Anomalii Perdido Beach, rzucił się w świat. Tuzin z nich wspinał się bezmyślnie po swoich zmarłych i rannych przyjaciołach. Jedno z nich, w panice kopnęło Shade w głowę, ogłuszając ją. Shade próbowała wstać, by uniknąć stratowania, ale dziewczyna nie więcej niż dziesięcio-, jedenastoletnia, biegła krzycząc i wymachując maczetą w wyimaginowanych przeciwników. Ostrze przecięło kawałek gardła Shade.

Brak bólu, przynajmniej na początku. Po prostu szok. Shade przycisnęła dłoń do rany, kiedy ją oderwała była zakrwawiona aż po nadgarstek.

Odpadła na ziemię, chcąc płakać po pomoc, chcąc natychmiast zobaczyć swoją matkę, matkę, która już nie wołała jej imienia.

Shade poczuła się oszołomiona, nogi i ręce odmawiały posłuszeństwa... Przeturlała się na plecy i spojrzała na bezchmurne niebo. Dziwne. Niebo. Niebieskie. Poczuła rytmiczne pulsowanie krwi, wydostającej się z niej tętnic.

Mrugnęła. Pomyślała o mamie i uczucie skołowania zmieniało się w bezwładność.

Dziesięć minut później obudziła się na wózku inwalidzkim. Błyskało światło - nie widziała wyraźnie. Jej głowa pulsowała, w łokciu wenflon i ciśnieniomierz wokół nadgarstka i gruby bandaż wokół gardła. Sanitariusz wycisnął osocze krwi, aby ciecz trafiła do jej tętnic szyjnych. Shade ledwo kontaktowała, miała koszmarną sparaliżowaną świadomość. Mrugała wściekle, by lepiej widzieć i nareszcie mogła spojrzeć na czarną plastikową torbę na zwłoki. I na strażaka ciągnącego za zamek by ją zamknąć.

I na twarz swojej matki.

#gone #goneseries #gone series #superbohater #monsterpl

3 notes · View notes

niebieskienuty · 3 years

Text

Piekło istnieje i jest przerażające

Tu nie chodzi o to, żeby straszyć lecz zdać sobie sprawę w czym tak naprawdę uczestniczymy i jakie znaczenie mają wybory, których dokonujemy…

Często spotykam się z wyśmiewaniem, drwieniem z dogmatu o niebie i piekle jakoby było to “średniowiecze”.

Ci “oświeceni” ludzie często jednak bez mrugnięcia okiem wierzą horoskopom, wróżkom, uważają na “piątki 13-go”, czarne koty czy kominiarzy… – ot taka mała niekonsekwencja.

Czy wiara katolicka, która przetrwała 2000 lat się myli? (choć używano wszelkich sił i środków żeby ją wyplenić)

Czy mylili się święci, których nawet jeżeli nie czcimy, to szanujemy za ich mądrość, intelekt? Czy mylą się egzorcyści?

Czy mylili się wielcy świeccy uczeni, całe życie zgłębiający sens istnienia?

Czy mylili się nasi dziadkowie?

Warto nawet z ciekawości, nawet będąc sceptycznym, zacząć zgłębiać ten temat (szczególnie piekła, potępienia).

Czasem właśnie tą drogą dochodzi się do wielkich rzeczy. Trzeba tylko otwartości i pokory, a Bóg dokona reszty…

0 notes

niecodziennikspoleczny-blog · 6 years

Text

Na co stać Polskę w polityce zagranicznej?

No właśnie – czy Polskę stać na bycie solidnym graczem w polityce zagranicznej? Czy w obecnym świecie wyścigu zbrojeń, w którym jesteśmy głęboko w tyle, jesteśmy w stanie coś znaczyć? Czy nie będąc żadną potęgą gospodarczą możemy stać się, o ile nie światowym graczem, to jednak znaczącym państwem z którego opinią warto się liczyć? Jako naród od zawsze mamy o sobie duże mniemanie i traktujemy Polskę jako swoiste centrum wszechświata, jednak popełniając ogromną ilość błędów, sami eliminujemy się z poważnego prowadzenia gry na arenie międzynarodowej. Nasze państwo pomimo tego jak o nim mówią liberałowie traktowane jest jako raczej pachołek, który w dowolnym momencie można przestawić. To co różni klasę polityczną liczących się graczy a takie państwa jak nasze to wyciąganie wniosków/kontynuowanie dobrych tradycji w polityce zagranicznej. To co więksi gracze stosują i to co wiedzą o Polsce to wmawianie opinii publicznej i polskim politykom o ich wielkim znaczeniu, o dziejowym znaczeniu Polski i o polskim heroizmie. Nic tak nigdy nie działało na polską duszę jak piękne słowa i pochwały. Przedstawiciele mocarstw zachodnich wiedzą jak duży kompleks Polska czuje względem zachodu i jak bardzo chce do tego zachodu należeć. Za wszelką cenę. Prowadzi to Polskę nie do budowania sojuszy (które notabene w polityce zagranicznej nie istnieją) ale raczej do roli pazia, którego zawsze można kopnąć w d...cztery litery. Zbrodnicze myślenie o jakichś odległych sojuszach, o Anglii czy USA ratujących nas przed wyimaginowanymi wrogami niczym romantycznych rycerzach to totalna brednia. Bajdurzących tak polityków powinno skreślać się z miejsca, ludzi piszących takie bzdury staczać na margines dziennikarstwa. Mając styczność z zachodem bardzo dziwie się, że Polacy wciąż mają na tym punkcie kompleks. Polska leży w Europie Wschodniej i nie ma w tym nic złego. Rozmawiając o tym z ludźmi z zachodu odczuwam wręcz z tego pewną dumę, bo niby dzieląc kontynent jednak my ludzie wschodu i zachodu znacznie się od siebie różnimy. Polska przez bardzo długi czas była znaczącym graczem na europejskiej scenie i ważnym ośrodkiem politycznym Europy środkowo-wschodniej. Mamy potencjał, żeby stać się solidnym graczem, który stale marnujemy. Polska daje sobie grać często na nosie państwom teoretycznie od siebie słabszym jak Ukraina czy Litwa, jednocześnie na żądanie zachodnich elit(czy to Anglii czy USA) atakuje namiętnie Rosję, propagując w społeczeństwie rusofobię. Polityka zagraniczna Polski to jedna wielka niekonsekwencja, która w dużej mierze prowadzona jest przez obce stolice i międzynarodowe organizacje niż przez osoby zasiadające w Warszawie. Po pierwsze trzeba skończyć z myśleniem życzeniowym, że oto tu dookoła otaczają nas przyjaciele, za Atlantykiem przyjaciele, za górami za lasami też przyjaciele i ogólnie miłość panuje dookoła. To nie istnieje w polityce zagranicznej. Żadne honory, obietnice, żadne traktaty. Liczy się dobry balans, dobra gra, ogrywanie innych z uśmiechem na ustach frazesami, obietnicami. Czasem działaniem wbrew temu co mówiło się pięć minut wcześniej. Klepanie po plecach te państwa, które w danej chwili są nam do czegoś potrzebne i realizować dzięki nim swoją politykę. Tak robią właśnie Ci najwięksi. I jeżeli mamy jakiekolwiek większe ambicje też w miarę swoich możliwości powinniśmy w ten sposób działać i wytwarzać swoje strefy wpływu. Przykładem może być ostatnie napięcie w sferze dyplomatycznej pomiędzy Wielką Brytanią a Rosją. Zamiast zwykłego potępienia, oburzenia, wyrazów smutku (i po raz kolejny jak to robią więksi gracze) my zostajemy wysyłani przeciwko Rosji. Tu się grozi wydaleniem w imię solidarności rosyjskich dyplomatów(teraz już wiemy, że 4 zostało odesłanych), tam jeszcze coś innego. Kompletnie niepotrzebnie dziecinne zachowanie, które przerabialiśmy i przerabiamy co jakiś czas. To co cechuje wielkie państwa jak Wielka Brytania czy przykładowo Rosję, Francję, Niemcy to to, że nie czekają one jak potoczy się rozwój wydarzeń, jak działają inni, ale starają się wyprzedzać ruchy obcych państw dostosowując taktykę do danych sytuacji. Państwa te mają różnych „sojuszników” w zależności od problemów, które wystąpiły. Potrafią w sposób perfidny w imię przyjaźni wystawić innych na szwank, pozostając samemu nietkniętym. Jaką politykę prowadzi Polska? Politykę oczekiwania. Co zrobią międzynarodowe organizacje, co zrobią zachodnie państwa, co trzeba powiedzieć i jak się zachować. Niczym małe dziecko naśladujące dorosłych. Nie umiemy prowadzić polityki zagranicznej poza rzucaniem się na Rosję przy jakichkolwiek konfliktach między nimi a państwami zachodnimi. Jaką politykę prowadzimy w sprawie Ukrainy, Litwy i pozostałych blisko położonych nam państw? Żadną. Nadskakujemy, boimy się zrobić sobie „wrogów”, trzęsiemy portkami, żeby nikt o nas nic złego nie pomyślał broń panie Boże. Traktując siebie bez szacunku, inni też nas nie będą szanowali. Dlatego zawsze wmawiają nam, że mamy jakieś problemy z demokracją i tego typu rzeczy, bo wiedzą na jakim punkcie mamy kompleksy. Mając styczność z narodami wchodzącymi w skład Wielkiej Brytanii widzę zupełnie odmienną postawę. Narody brytyjskie – że tak to ujmę – z lekką zawsze obawą patrzą na ryzykowne zachowanie swojego rządu, np. w ostatnich napiętych stosunkach między Londynem a Moskwą. A co dopiero jakby przyszło im umierać za jakiegoś dalekiego sojusznika? Przecież historia już nam pokazała, co by się stało. U nas jest odwrotnie i może rzeczywiście jest tak jak mówią niektórzy, że rząd i parlamentarzyści zasiadający w sejmie są odzwierciedleniem tego jak wygląda społeczeństwo? Zadajcie sobie pytanie ile razy już słyszeliście z ust swoich znajomych bądź przeczytaliście tekstów w stylu „co zachód sobie o nas pomyśli…, „a na zachodzie to jest tak dobrze...”. Zobaczcie jak piękne słowa i frazesy głów obcych państw w stosunku do nas działają na nas wręcz euforycznie. Polskę stać na bycie poważanym jeżeli nie na światowej, to europejskiej scenie. Duże, nowoczesne, 40 milionowe państwo powinno mieć ważny głos w swojej części kontynentu. To czego Polska musi dokonać to przestać obawiać się przekraczać pewnych barier. Przykładowo, „nigdy z Rosją, „nigdy z Niemcami” jak to mawiają niektórzy. Powinno być jednak odwrotnie. Gdy mamy z czymś problem, chcemy coś osiągnąć powinniśmy móc podpisać porozumienia, dogadać się po prostu z każdym. Nie cofać się przed niczym aby osiągnąć cel. Polityka zagraniczna jest bezwzględna, a pamiętać należy, że ma ona wpływ na 40 milionów Polaków w kraju plus tych, którzy siedzą za granicą. Polska musi mieć możliwość manewrowania, opieranie polityki jedynie na Unii Europejskiej bądź na Stanach Zjednoczonych to ślepa uliczka. Czasem też trzeba wyprzedzać fakty. Widząc, że sprawy nie mają się po naszej myśli, uśmiechnąć się do tego państwa, z którym teoretycznie nikt interesów robić nie chce. Tam gdzie państwo polskie może zyskać, tylko to się liczy, nic więcej. Nie ma szczęścia dla innych, robienia interesów dla innych i nastawiania się za innych. Interesy naszego państwa – pamiętajmy – tylko to ma znaczenie. Patrzmy więc na polityków i wypychajmy na margines tych, którzy więcej przejmują się opinią zachodnią i innymi państwami niż własnym. Krzysztof Kubacki

1 note · View note