#moet verteld worden

[dutchjan]

July 01, 2022

#amsterdam #keti koti #festival #afschaffing slavernij #angisa #laat ze maar praten #betekenis #taal zonder woorden #belangrijk #herdenking #geschiedenis #moet verteld worden #bewustwording #slavernij #1873

[okayish-omens]

Yee

#pers #beste mensen ik ben zo blij dat ik mijn besties nog heb #maarliefst twee #en een paar anderen die mn back hebben #en dat heb ik echt even nodig ofzo #gewoon het idee dat ze er zijn doet me al zo goed #soms verzwelg ik in 1 of 2 negatieve dingen en dan zie ik niet meer wat voor goeds ik heb #ook omdat 1 ervan op tumblr zit en idk of die dit leest #if so #hoi potloodje #ik voel me gewoon heel vaak echt of ik verkeerd bezig ben ofzo #en dat ik niet goed genoeg ben en mezelf moet verbeteren en shit #en dat word me dan ook verteld #of ik hoor dat ik ronduit slecht ben #of giftig #well ik heb het niet altijd zo door van mezelf dat mijn woorden of acties als giftig gezien (kunnen) worden #sommige sociale cues zijn echt NIET mijn ding #maar daar kies ik niet voor #niet omdat ik lui ben niet omdat ik gemeen ben gewoon NIET #en dan zeg ik dat en dan zeg ik als er iets is PLS VERTEL MIJ maar dan hoor ik het vaak niet tot dus achteraf #en ja sorry ik doe echt vaak mn best en if i truly care i will move mountains to try maar soms dan werkt mijn hoofd gewoon #niet zoals het zou moeten #zelf denk ik niet dat het mijn schuld is tbh maar who knows at this point it might be #kleine rant voor het slapen gaan yee #lang verhaal kort ik ben wss een autist zonder diagnose

[mittwoch-addams]

Can you post the article??

Vriendin van Van de Donk eist dat Oranje wint voor haar 'Daan'

Girlfriend of Van de Donk demands that Orange win for her 'Daan'

[Ellie Carpenter en Daniëlle van de Donk leerden elkaar kennen bij Olympique Lyon, waar Damaris Egurrola ook onder contract staat.]

[Ellie Carpenter and Daniëlle van de Donk met at Olympique Lyon, where Damaris Egurrola is also under contract.]

Dat haar geliefde door een schorsing niet mag spelen in het kwartfinaleduel met Spanje, was ook een enorme teleurstelling voor Carpenter, volgens eigen zeggen de grootste fan van Van de Donk. „Ik heb geprobeerd haar een hart onder de riem te steken. Gelukkig krijgt ze veel steun van haar ploeggenoten en de staf, die haar het gevoel geven dat ze tot nu toe al heel veel heeft gedaan voor het team.”

The fact that her lover is not allowed to play in the quarterfinal due to a suspension with Spain was also a huge disappointment for Carpenter, according to his own words the biggest fan of Van de Donk. “I tried to support her. Fortunately, she gets a lot of support from her teammates and the staff, who make her feel like she has already done a lot for the team so far.”

Voor Carpenter is het een uitgemaakte zaak wie haar vriendin op het middenveld moet vervangen: Damaris Egurrola. „Zij kent Spanje van binnenuit, heeft met heel veel van die Spaanse meiden samengespeeld. Ik heb vertrouwen in dit Oranje en geniet van hun wedstrijden”, zegt de rechtsback van de Wallabies, die bij Olympique Lyon samenspeelt met Van de Donk en Egurrola.

For Carpenter, it is a foregone conclusion who should replace her friend in midfield: Damaris Egurrola. “She knows Spain from the inside out, has played with a lot of those Spanish girls. I have faith in this Orange and enjoy their matches,” says the Wallabies' right back, who plays alongside Van de Donk and Egurrola at Olympique Lyon.

Carpenter droomt van een WK-finale tegen Nederland. Dan gaat de beuk erin, belooft de verdedigster die op vijftienjarige leeftijd debuteerde voor het nationale team van Australië. „Mocht het zover komen, dan ga ik er vol voor. Zodra ik het veld oploop, is zij even niet meer mijn vriendin maar mijn tegenstander”, vertelde Carpenter na de 2-0 overwinning op Denemarken.Een eventuele eindstrijd tussen Australië en Nederland is sinds die zege weer een stapje dichterbij gekomen. Carpenter speelde voor ruim 75.000 toeschouwers in het uitverkochte olympisch stadion van Sydney. „De manier waarop we op het WK gesteund worden is fantastisch en heb ik nooit eerder meegemaakt. De mensen die in de nok van het stadion zaten kon ik niet eens zien. We weten amper wat we meemaken.”

Carpenter dreams of a World Cup final against the Netherlands. Then the beech goes in, promises the defender who debuted for Australia's national team at the age of fifteen. “Should it come to that, I'll go all out. As soon as I walk out on the field, she is no longer my girlfriend but my opponent,” Carpenter said after the 2-0 victory over Denmark. A possible final battle between Australia and the Netherlands has come one step closer since that victory. Carpenter played in front of over 75,000 spectators at Sydney's sold-out Olympic Stadium. “The way we are supported at the World Cup is fantastic and I have never experienced it before. I couldn't even see the people who were in the ridge of the stadium. We barely know what we're going through.”

Frankrijk (France)

Australië presteert met het bereiken van de laatst acht historisch goed, zegt Carpenter. „Ik ben trots dat we hier nog steeds staan, terwijl we werden gezien als underdogs. Voor elke wedstrijd is ons eerste doel het doel schoonhouden. De nul houden is voor ons belangrijker dan scoren. Dat is ons in drie van de vier wedstrijden gelukt.” Zaterdag spelen de ’Aussies’ in Brisbane tegen Frankrijk om een plek in de halve finale.

Australia is performing with reaching the last eight historical good, Carpenter says. “I am proud that we are still standing here, while we were seen as underdogs. For every match, our first goal is to keep the goal clean. Keeping the zero is more important to us than scoring. We succeeded in three of the four games.” On Saturday, the 'Aussies' will play in Brisbane against France for a spot in the semi-finals.

De vonk tussen Carpenter en Van de Donk sloeg over in Frankrijk, waar zij allebei bij Olympique Lyon spelen. Dat de 32-jarige Nederlandse nu eens aan Carpenters kant van de wereld is, vindt de Australische fijn. „Wij hebben hier ’down under’ zoveel te bieden.”

The spark between Carpenter and Van de Donk skipped in France, where they both play at Olympique Lyon. The Australian likes the fact that the 32-year-old Dutch is now on Carpenter's side of the world. 'We have so much to offer 'down under' here.'

Toekomstplannen (Future Plans)

Of dat ook betekent dat de twee uiteindelijk in Australië eindigen, durft Carpenter (23) niet te zeggen. „Mijn voetbalcarrière duurt logischerwijs nog langer dan die van Daniëlle. Ik kijk gewoon waar ik kan blijven voetballen en waar het ons naartoe brengt.”

Whether that also means that the two eventually end up in Australia, Carpenter (23) dares not say. “My football career logically lasts even longer than Daniëlle's. I'm just looking where I can keep playing football and where it takes us.”

#ellie carpenter #danielle van de donk #damaris egurrola #ol feminin #nedwnt #auswnt

[salernoah]

Maandag | 13-05-2024 | 24°C | Salerno | Dag 1

Vandaag had ik mijn eerste schooldag. Ik moest om 8:30 aanwezig zijn in het gebouw van Accademia Italiana, Via Roma. Vanaf mijn appartement is het zo’n zeventien minuten lopen, een route die bergafwaarts voert. Bij aankomst moest ik een schriftelijke toets maken, een dubbelzijdig A4’tje. De reisorganisatie in Nederland had laten weten dat er ook een mondeling examen zou worden afgenomen, maar dit is uiteindelijk niet gebeurd.

Na het maken van mijn toetsje, wachtte ik in het klaslokaal tot de andere studenten binnendruppelden. Het lokaal was voorzien van een digitaal schoolbord (hypermodern) en een tafel waaraan we met z’n allen moesten zitten, waardoor we weinig werkruimte hadden (enigszins pover, vond ik). De les begon om 9:00 en duurde tot 13:00. Mijn klasgenoten waren – helaas – allemaal niet mijn soort mensen: een handjevol senioren, waarvan een Nederlandse vrouw genaamd José (wat Jose, maar dan op z’n Spaans, werd), een paar Duitsers en een Braziliaanse vrouw; drie Japanners, waarvan een die amper iets begreep van de les en waarvan een ander (die tevens naast me zat) last had (en daardoor ik dus ook) van een zeer slechte adem; en als laatst een oerdegelijke (Germaanse?) meid van rond mijn leeftijd. Al met al zeer teleurstellend. Nog teleurstellender was het tempo waarop we door de les sukkelden. Ik ben blij dat ik thuis in Den Haag een privécursus Italiaans heb gevolgd, want die basiskennis helpt me toch wel veel op weg. Daardoor lag het tempo vandaag in de klas te laag voor mij. Niet dat ik alles foutloos maakte, maar ik had geen tien minuten nodig voor het bedenken van twee zinnen, in tegenstelling tot mijn klasgenoten. De lerares heeft me echter verteld dat ze tijdens de pauze overleg zou plegen om te bepalen of ik wellicht naar een hogere klas mag.

Tijdens de pauze ben ik het schoolgebouw ontsnapt en heb ik voor €1 een vierkanten focaccia bij een bakkertje gekocht. Het was superzonnig weer vandaag en aangenaam warm. Achter onze school ligt de zee, met aan de rechterzijde bergen op de achtergrond en aan de linkerzijde de haven van Salerno.

Na school heb ik een beetje door de straten geslenterd, niet goed wetende wat te doen. Ik ben daarom maar door het centrum gelopen, wat erg klein bleek te zijn. In gedachten begon ik mijn brief aan Cypress te schrijven, met daarin mijn bevindingen van Salerno. Hieruit is het idee voor een blog ontstaan. Zo ben ik erachter gekomen dat Salerno me erg aan Spanje doet denken, al lopen de mensen hier gelukkig niet zo sloom als de Spanjolen (groot irritatiepuntje van mij); Salerno is helemaal niet zo toeristisch en ik ben pas een winkeltje met ansichtkaarten tegengekomen, en pas een McDonalds en een Burger King. Daarnaast is het verkeer in Salerno chaotisch, maar minder eng dan in Napels; je moet gewoon een gaatje vinden en oversteken, de mensen hier stoppen wel.

Bij een barretje heb ik voor €1,80 een caffè con latte gedronken. Het barretje bevond zich naast een groenteboer bij wie de knoflookbollen aan een sliert naar beneden hingen. Daarna ben ik terug naar huis gelopen.

Mijn weg terug is makkelijk te vinden. Ik hoef alleen maar omhoog te lopen en het grote Stadio Donato Vestuti te vinden en vanaf daar weet ik de weg. Mijn flat ligt in een rustige wijk met veel omringende, armetierige flats. Het is geen bijzonder gezellige wijk, maar het is er wel veilig. Ik heb me tot nu toe nergens onveilig gevoeld op straat, overal is veel straatverlichting.

Mijn kamer is werkelijk luxueuzer dan ik ooit had gedacht, het heeft meer weg van een hotelkamer dan van een studentencomplex. Ik heb een ruime kamer met een tweepersoonsbed, een tv waarop ik al mijn favoriete series in het Italiaans heb kunnen kijken (I Simpson, CSI en Criminal Minds), een bureau en een eigen badkamer met een fijne douche. Ik heb een superruim balkon met twee deuren die naar mijn kamer leiden. De keuken deel ik momenteel met een vrouw uit Tsjechië die amper thuis is en wier naam ik steeds vergeet.

Vanmiddag heb ik huiswerk gemaakt en een beetje gestudeerd. Omdat ik weinig werkwoorden ken, kan ik me nog niet goed uitdrukken in het Italiaans. Daar moet gauw verandering in komen, wil ik meer kunnen oefenen met spreken. Ook heb ik mijn ticket voor de ferry naar Positano gekocht voor aankomende zaterdag. Vorige zomer las ik het boek An Italian Summer gelezen, dat zich afspeelde in Positano en aan de Amalfi kust. Prachtige gekleurde huisjes en mooie stranden. Ik kijk ernaar uit. Mijn bezoek aan Amalfi bewaar ik voor volgend weekend.

De taalschool biedt ook culturele uitstapjes aan. Vandaag ontving ik het programma voor deze maand en zag ik al een aantal activiteiten die me aanspraken, zoals een rondleiding in Vietri sul Mare (steenworp afstand), een rondleiding door Salerno (elke maandag; ik doe volgende week mee), een seminario waarbij we de Italiaanse handgebaren uitgelegd krijgen, een bezoek aan een limoncellobedrijf (inclusief degustazione), en zo is er nog veel meer. Genoeg te doen dus. Als ik sportiever was geweest en de juiste schoenen had gehad, was ik ook nog mee gegaan op trektocht in de natuur.

’s Avonds heb ik pasta pesto gekookt (lees: spaghetti gekookt en een potje pesto gekocht) en ben ik na mijn avondmaal eropuit gegaan. Ik ben naar de lungomare (waterkant) gegaan en heb foto’s genomen van de bergen en de feeërieke lucht. Buiten was het aangenaam lauw, niet te warm, maar ook zeker niet te koud. In de korte tijd dat ik in stilte het uitzicht bewonderde, werd ik zeker driemaal geprikt door een mug. Toen besloot ik dat het wel welletjes was en heb ik een andere route terug naar huis genomen.

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●

En dan nog even over mijn reis gisteren: ik was ruim op tijd op Schiphol aangekomen. Eigenlijk onnodig vroeg, want ik vloog door de check-in en de douane heen. Nog nooit zo snel ben ik door het poortje gelopen, waarna ik erachter kwam dat er geen weg terug was en ik voorbij de Appie To Go was gelopen en nu alleen nog maar keuze had uit zielige dure salades, een bruine boterham met kaas voor maar liefst €6,50 of Italiaans eten (maar ja, dat kon ik beter in Italië eten, of niet soms?). Ik zat vast in de Departures 3 hal/hel en vertikte het om zulk duur eten te moeten kopen. Ik had slechts vier proteïnerepen op zak. Na lang wachten vertrokken we. Ik kon niet wachten totdat we stabiel waren, zodat ik mijn slaap kon inhalen. Ik was die dag veel te vroeg wakker geworden en had niet meer in slaap kunnen vallen. Gelukkig kon ik slapen tijdens de vlucht, al werd ik zo nu en dan toch wakker (wat me normaal nooit overkomt).

Om 18:00 landden we in Napels. Het voelde alsof ik al een hele week achter de rug had, maar op het vliegveld in Napels verliep alles snel en vertrok ik al gauw. Ik moest de bus vanaf het vliegveld naar het treinstation nemen, waar ik een treinkaartje naar Salerno zou kopen. Het treinstation in Napels was heel druk en chaotisch. Veel automaten deden het niet en overal stonden rijen. Net zoals in Spanje koop je hier een kaartje met een aangewezen zitplaats. De trein was best luxe. Ik kon even op adem komen.

Het treinstation in Salerno was net zo zielig als het station in Alcala de Henares in Spanje. Vanaf het station moest ik nog twintig minuten naar het appartement lopen. Mijn rugzak was zwaar (zeventien kilo) en mijn tote bag met daarin mijn laptop en zware analoge camera was superonhandig om te tillen. Ik heb gelijk gedoucht toen ik aankwam en daarna boodschappen gedaan (dan merk je pas hoe zuinig je bent). ’s Avonds at ik, met nog steeds niet veel meer in mijn maag dan mijn ontbijt en twee mueslirepen, uit pure trek – en bij gebrek aan vegetarische gerechten – een teleurstellend stukje zalm in een bijzonder typisch restaurantje waar er om 22:00 nog een familie met twee jongen kinderen doodleuk ging eten.

Ik heb zeer goed geslapen die nacht.

#salerno

[jogjadays]

De laatste anderhalve week zijn we weer volledig terug in werkmodus. Naast de 'reguliere' werkzaamheden moesten we ook ons visum verlengen. Het visum dat we hadden was twee maanden geldig, en in principe kun je dit verlengen met nogmaals twee maanden.

Nu is het niet superduidelijk hoe dit moet. De lokale 'immigrasi' heeft wel een website, maar die werkte niet supergoed. Cemeti zou Sam uiteraard sowieso al helpen met haar visum, maar gelukkig wilde ze mij ook helpen.

Uiteindelijk kostte het ons vier trips naar het immigrasi-gebouw om een nieuwe sticker in ons paspoort te krijgen. De eerste keer was voor niets, gezien er iets in de documenten niet helemaal consistent was (wat het was weet ik nog steeds niet), de tweede keer had Ana van Cemeti wat wijzigingen doorgevoerd en was het daarmee 'ok'.

De derde keer moesten we foto's maken en vingerafdrukken inleveren, maar kregen we ook nog ineens wat vragen waarom we wilde verlengen, en de vierde keer konden we dus uiteindelijk onze paspoorten ophalen.

Nu is het immigrasi-gebouw niet echt om de hoek. Het is ongeveer een half uur rijden, of veertig minuten als het druk is. De laatste keer gingen Sam en ik met z'n tweeën, en hadden we een Grab (taxi) besteld vanuit huis. In de auto kwamen we er alleen achter dat Sam's internet niet meer werkte. Ik had ook geen internet op m'n telefoon dus realiseerden we ineens dat we geen manier hadden om een taxi terug te regelen.

Gezien tegenwoordig alles met apps gaat zoals Grab en Gojek rijden er niet echt zomaar taxi's rond. We moesten dus maar hopen er ergens wifi was bij het immigrasi-gebouw, want bellen kon ook niet.

Gelukkig was de Grab-driver op de heenweg erg praatzaam en aardig, alleen sprak hij geen Engels. Dus na een tijdje vroeg ik of hij wilde wachten bij immigrasi en ons dan 'offline, zonder app' terug wilden rijden, als het goed is zou het toch niet al te lang duren om onze paspoorten op te halen. Hij leek het prima te vinden, en was nog bezig met z'n koffie toen we alweer voor z'n neus stonden. Zo hadden we in ieder geval onze terugrit geregeld, en dus onze verlenging van ons visum.

Ondertussen was vooral Sam erg druk met het regelen van andere zaken voor haar werk. Zo was ze samen met Nuril van Cemeti naar een timmerman geweest om een tafel van teak te maken voor haar installatie. Sam had de tafel zelf ontworpen op de iPad en als het goed is zou de tafel komende week klaar moeten zijn.

Daarnaast was onderdeel van haar installatie een apparaatje dat aangesloten moest worden op een telefoon. Hiermee kon ze stemmen laten spelen wanneer er een elektronisch circuit werd gesloten. Deze oplossing was echter niet superstabiel en vereiste een telefoon. Dus zaten we al langer te kijken naar een minicomputer (Arduino) om dit voor elkaar te krijgen.

Een Arduino is echter geen 'ready-made' computer, maar het zijn letterlijk losse componenten zoals capacitors, resistors en allerlei andere elektronica die nodig is om een computer te laten werken. En hoewel er veel tutorials zijn, vereist het kennis en kunde (solderen, programmeren) om iets werkend te krijgen. Gelukkig had Sam via Cemeti iemand gevonden om te helpen.

Dit was Ragil, een grappige man met twee kinderen en een technische achtergrond die ooit eerder een (inmiddels grote) artiest in Indonesië had geholpen met een project. Hoewel hij meestal niet echt projecten aanneemt wilde hij wel luisteren wat Sam nodig had. En na dat Sam alles had uitgelegd en laten zien vroeg hij of hij er een paar dagen over kon nadenken en dan laten weten of hij zou helpen.

Vervolgens kwam Ragil langs met een eerste prototype. En niet alleen bleek hij super kundig, maar hij vond het vooral heel leuk en gezellig om langs te komen bij Cemeti en lekker te kletsen. En na nog twee meetings om wat dingen te testen kwam hij met de 'Samduino', een klein apparaatje dat nog beter werkt dan we hadden kunnen denken.

Ragil zelf vertelde dat hij het heel leuk vond om aan te werken en voelt zich ook echt betrokken bij Sam's installatie. Bovendien wilde hij de 'schematics' en de code delen, zodat wij thuis in Nederland er ook eentje kunnen bouwen mocht het nodig zijn.

Sam moest daarnaast nog verder aan een ander deel van het werk. Toen Julia en Justin er waren was ze in contact gekomen met een artiest die ijzer/metaal bewerkt. Met technieken die ze bij hem geleerd had moest ze nu aan de slag om een stuk metaal van bijna 1,5 x 1 meter te 'graveren'. Hoewel graveren niet echt de juiste term is. Ze moest 7 zinnen in het Cambodjaans buigen in dikke staaldraden, om die vervolgens te plakken tegen het metaal, om vervolgens met een rubberen hamer deze in een ander stuk metaal te slaan.

Dus na 3,5 dag non-stop ijzer buigen was ook dit project weer bijna afgerond. Waarmee steeds meer onderdelen van de installatie samenkomen.

Ondertussen namen we ook nog afscheid van de Australische artiest die ook onderdeel van de Cemeti residency was. Zij vertrok ietsje eerder naar huis dan gepland. Gelukkig hebben we op een leuke manier afscheid kunnen nemen.

En nu is het weer maandag en zit ik bij onze vaste stek Tujuan met een Tujuan latte en een ayam kecap bowl. Sam is nog aan het bijkomen van Waisak, een belangrijke Boeddhistische dag die gisteren plaatsvond in Indonesië en bij de Borobodur uitgebreid gevierd werd.

Yoga, onze vriend en tour guide, had geregeld dat Sam mee kon doen met de activiteiten, maar dat betekende dat ze al om 5 uur 's ochtends op weg was, een uur later met een stoet monniken 3km aan het lopen was naar de Borobodur, om vervolgens in de hitte het hele programma te volgen en na het aansteken van de lampionnen pas om 12 uur 's nachts thuis was.

Het was uiteindelijk wel een heel mooie dag, waarbij het voor Sam bijzonder was om mee te maken hoe het Boeddhisme beleefd wordt in een land als Indonesië, dat wel een Boeddhistische geschiedenis heeft, maar hier al honderden jaren niet meer mee bezig is.

Voor komende week staan er ongetwijfeld weer allerlei dingen op de stapel, maar voor nu ga ik weer verder met mijn werk en proberen we wat uit te rusten.

[devosopmaandag]

Over toeval

Iedereen veert op bij momenten van toeval. Verbazing, vrolijkheid en opwinding volgen, en het lliefst delen we die met anderen. Paul Auster schreef in The red Notebook over vormen van werkelijk plaatsgevonden toeval. Juist het waargebeurde maakt het wonder van toeval nog groter. Hij schreef ook een roman met de veelzeggende titel 'The Music of Chance'. Ik werd zo enthousiast over die verhalen in The Red Notebook dat ik hem een brief schreef met een onwaarschijnlijke eigen ervaring van toeval. Natuurlijk kreeg ik geen antwoord.

Het allermooiste toeval dat mij ooit overkomen is, waarover ik Auster schreef, en met regelmaat vertel aan anderen is het volgende: ik stuurde ex-vriend M een jaar nadat we uit elkaar waren een boek voor zijn verjaardag. Ik kreeg geen enkele reactie en maakte daaruit op dat hij geen behoefte had mij ervoor te bedanken. Ik kon daarmee leven. Maanden later stuurde de post mij het pakketje gehavend retour; het was zoek geraakt. Een beetje als bewijs stuurde ik het in die gehavende vorm opnieuw naar hem. Toen belde hij op. Het boek dat hij van mij kreeg was het boek dat hij op dat moment las – in bed. En nu komt het allermooiste: in mijn pakketje deed ik een ansichtkaart van een lachende jongeman die van onderop gefotografeerd werd. De jongeman hangt met zijn voeten aan een touw aan een hoge boom. Ik schreef achterop de kaart: 'Are you still diving through life? (M is een Engelsman). Toen vertelde hij me waarom hij in bed lag. Zijn kunstenaarsvriendin wilde een video maken en vroeg hem om zich uit een boom te laten vallen. Hij deed het, en brak zijn rug. . . Ik bedacht 'de toeval-paradox': hoe onwaarschijnlijker een toevallige gebeurtenis is, hoe echter hij wordt.

Het verschijnsel dat je opeens dingen tegenkomt die je daarvoor nooit eerder opmerkte, en dat het precies die dingen zijn waar we op dat moment mee bezig zijn, is een verschijnsel dat iedereen kent. Dat is schijntoeval. Wat er gebeurt is de werking van De Wet van de Ontvankelijkheid: door open te staan voor iets, wordt het opgemerkt. Maar het geval van M en het boek overstijgt dit mechanisme. Er moet dus iets groters, iets hogers, iets diepers gaande zijn – zo houd je jezelf graag voor. Waarom we zo van toeval houden is dat het ons kan verzoenen met de in wezen ondraaglijke contingentie van ons bestaan. We worden op zo'n moment opgetild uit de willekeur ongevraagd geboren te zijn en vervolgens ongevraagd te moeten sterven.

[veselinasboekenkast]

Deel 2- Hoofdstukken 9-12 van De avond is ongemak

Hoofdstuk 9

Alle 3 kinderen zijn van plan om Matthies te begraven tussen de dode kippen, maar ze willen niet dat hun ouders daar zijn. Dus probeert Jas zijn moeder af te leiden terwijl de andere twee plaats maken voor Matthies. Terwijl Jas de begrafenis meemaakt zit zijn hoofd ergens helemaal anders. Hij denkt over hoe hij ooit zijn ouders moet begraven en dat het allemaal zijn schuld is. Hanna schrijft op het graf: Opdat wij niet vergeten. Zij voelen dus dat hun ouders Matthies zo snel mogelijk willen vergeten. Jas voelt ook dat zijn ouders ook niet willen weten hoe het met hen gaat. Hij denkt dat als zij weg gaan dat het leven van zijn moeder veel makkelijker zal worden. OOK ben ik iets helemaal vreemds te weten gekomen. Ik dacht dus dat Jas een jongen is, blijkt dat Jas een meisje is. Dat kom ik nu pas te weten omdat ze zei dat ze een eerste liefje had, die Sjoerd heet. En ik denk dat Sjoerd een jongensnaam is. Diezelfde avond liggen de twee zussen (Jas en Hanna) samen in bed en denken ze over een redder die hen zal redden. Jas wilt dat het Boudewijn de Groot is en Hanna wilt dat meester Herbrecht hen komt redden. Later in de avond komen ze tot de conclusie ze dat ze niet perse een redder nodig hebben, maar de ze wel allebei naar de overkant terecht willen komen. Ik weet niet wat en waar de overkant is, maar dit zegt al genoeg dat ze weg willen gaan.

Hoofdstuk 10

De volgende ochtend worden beide zussen wakker. Meer gebeurd er niks speciaal in dit hoofdstuk.

Hoofdstuk 11

Het hele gezin zit nu aan tafel. En Jas heeft net verteld dat ze altijd water uit cola flessen moeten drinken. En dat het nog steeds naar cola smaakt omdat de fles niet goed uitgewassen. Ik heb dat zelf al vaak meegemaakt en weet dat het niet lekker is. En daarnaast wordt hun water niet in de koelkast gezet, dus is hij lauw. De discussie aan tafel gaat verrassend goed en vader toont weer een glimlach. Jas was daar heel blij mee. Na het eten moest Jas meehelpen op het land. Deze keer heeft ze er veel zin, zekere nadat haar vader in een goed humeur zit. Voor het eerst noemt Jas haar broer op, ze zegt dat Matthies twee hooipakken tegelijk kon vastpakken. Meteen valt de glimlach van het gezicht van de vader af. Jas zelf was zeer hard geschrokken, ze wist niet wat ze fout heeft gedaan. En toen zei de vader dat we niet over dode mensen praten, we gedenken die alleen. En toen antwoordde ze: ' we kunnen toch hardop denken'. Ik was er helemaal mee eens. We moeten er op een gegeven moment erover moeten kunnen praten. Vader was niet blij en antwoordde zeer grof terug. Paar uur later zou haar vriendin Belle weer langskomen om de Sims te spelen.

Hoofdstuk 12

In dit hoofdstuk lazen we de discussie tussen de twee zussen over pedofielen en dat het andere soort mensen zijn en dat het vooral mannen zijn. Ik denk dat Jas het gevoel heeft dat ze een pedofiel is omdat ze de hele tijd naar karaktereigenschappen zocht. Zodat ze die met haarzelf kon vergelijken.

Dit was het voor nu!!

Veselina☺︎

[alleswatmijblijmaakt]

Gezien

Classical Musicians React: Ateez 'Guerilla'

Strange Tales of Tang Dynasty

Episode 01

Okay, dat was veel in 1 keer. En wat is het met de zwarte thee. Waarom die heftige reactie van Lu Lingfeng als hij hoort dat die thee gekocht kan worden in zijn stad???

Het was wel aardig, maar niet iets waarvan ik zeg: daar wil ik snel meer van zien.

We gaan het zien.

Reunion: the Sound of the Providence

Episode 27

Pot Jan dikke me. Niet Wang Meng ook nog. Was Jia Kezi niet genoeg?

De mol zette de aanval in en nu weet het support systeem van Wu Xie wie het is. Bai Haotian zette een slimme zet, wat ik graag zag en de confrontatie zal niet lang op zich laten wachten lijkt me. Dat mag ook wel, want er zijn nog maar 4 episodes te gaan en dan is de serie klaar 😞

About Youth

Episode 05

Guang's ouders halen het bloed onder mn nagels vandaan. Verschrikkelijk. Streng zijn is 1 ding, maar dit is meer dan dat. Hij wordt duidelijk niet als zijn eigen persoon gezien en dat is niet oké.

Guang had een les gemist, omdat hij met Qizhang was gaan eten en zijn ouders hadden een gesprek met zijn tutor. De vrouw kon merken dat de ouders niet blij waren, dus zei ze dat het geen probleem was. Ze vertelde hen dat zijn cijfers nog goed waren, en dat hij weliswaar wat meer afgeleid was, maar dat hij ook levendiger en blijer uitzag. De reactie van zijn moeder toen de vrouw weg was? 'Ik zei toch dat hij zich raar gedroeg?' 😑🤨 das niet de reactie die je moet hebben. Afgeleid? Okay, iets begrijpelijker. Maar er wordt ook in dezelfde zin levendiger en blijer genoemd..... Teruggetrokken en down/niet blij is niet een toestand die je kind moet hebben!!!!

Ray en Jian hebben hun eerste zoen en eerlijk gezegd was het best wel in karakter dat zij van de twee couples de eerste zouden zijn. Al bracht dat natuurlijk wat complicaties met zich mee. 1 was er duidelijk niet helemaal klaar voor.

#reacttothek #Youtube #strange tales of tang dynasty #reunion: the sound of the providence #about youth #strange legend of tang dynasty #dutch

[easyhaaretipps]

De Shag-kapseltrend krijgt een speelse en onderhoudsarme update voor de herfst

mijn vrienden noemen me de haarkameleon van de groep, en ze hebben geen ongelijk. Noem het verveling of nieuwsgierigheid om verschillende krultechnieken uit te proberen, maar ik verander mijn haar drie tot vier keer per jaar. Soms heb ik doosvlechten, een buzz-cut, een rechte bob, een ingestikte, getextureerde pixie of iets anders dat mijn hartje begeert. Door de grote spelers op Instagram goed in de gaten te houden, houdt de inspiratie nooit op en blijft de behoefte aan nieuw in mij branden. En na een gesprek met Raven Hurtado, stylist bij Maxine Salon in Chicago, die me vertelde dat er geen grenzen zijn aan de kapseltrends van 2022, moet ik naar een salon gaan om opnieuw te experimenteren.

"Alles mag dit seizoen", vertelde de pro TZR over de meest gevraagde stijlen van de herfst. "Dit is een tijd om te krijgen wat je altijd al wilde proberen", voegt Leysa Carrillo, oprichter van Forever Curls Academy, toe. Dat gezegd hebbende, het is altijd een goed startpunt om alle populaire kapseltrends voor het nieuwe seizoen te kennen, of het nu gaat om sociale media, de rode loper of je lokale streetstyle-sterren. De experts zien dat lange gezichtskaderlagen en ingeleefde franjes hun weg vinden naar het laatste trimester van het jaar. Niet alleen dat, maar slanke Franse bobs en grote karbonades zijn verleidelijke opties om het allemaal af te snijden voor de herfst.

Verderop sprak TZR met een aantal beroemde kappers voor hun kijk op de beste kapseltrends voor de herfst van 2022. De experts delen zelfs hun favoriete producten voor elke snit om het uiterlijk als een professional te behouden.

We kunnen een deel van de omzet ontvangen als je een product koopt via een link in dit artikel.

Extra lange pony

Franjes die net boven je ogen grazen zijn helemaal hot dit najaar. "De lange knal met een ruige snit is veelzijdig en groeit prachtig uit", vertelt Carillo aan TZR. "Voor krullen is het vooral gunstig omdat het helpt bij de overgang naar een langere ronde vorm." Voor eenvoudig onderhoud beveelt de expert Mizani 25 Miracle Leave-In Cream aan om de kruldefinitie te helpen en tegelijkertijd kroezen tegen te gaan.

Gedrapeerde lagen

Gezichtskaderlagen, ook wel gedrapeerde lagen genoemd, zijn geïnspireerd op de jaren '90 en vroege jaren '00. Hurtado zegt dat de lagen op verschillende lengtes rond je gezicht moeten worden gesneden om je gelaatstrekken te accentueren voor een opvallende look. De expert beveelt styling aan met een ronde borstel en Kérastase L'incroyable Blow-Dry Reshapable Lotion. "De lichtgewicht stylingcrème geeft stevigheid en glans en is ook een hittebeschermer", deelt de pro. De ronde borstel (die naar binnen moet worden geborsteld om alle lagen rond het gezicht te versterken) is wat je zal helpen om de veerkrachtige beweging aan de voorkant te bereiken.

Scheer het

Ja, lang haar is synoniem met vallen, maar er zit zoveel kracht in om het allemaal af te scheren. "Geschoren hoofden zullen in de mode blijven nu vrouwen tondeuses op hun hoofd zetten", zegt Larry Sims, beroemdheidshaarstylist en mede-oprichter van Flawless by Gabrielle Union. "Vrouwen voegen gedetailleerde grafische lijnontwerpen en gedurfde kleuren toe voor persoonlijke stijl en expressie." Bovendien is het een geweldig onderhoudsarm kapsel, omdat je je haar 's avonds nog steeds kunt omwikkelen voor bescherming, maar 's ochtends is alles wat je nodig hebt een SPF-spray (omdat je hoofdhuid nu meer wordt blootgesteld aan zon en omgevingselementen).

Gesneden Bob

Hurtado beschrijft de gesneden bob, populair bij beroemdheden, als een kort tot halflang kapsel dat in een stompe lengte is geknipt om er zowel klassiek als stijlvol uit te zien. Het wordt gedaan door met een schaar door de uiteinden van het haar te snijden, waardoor vorm wordt gecreëerd in plaats van lagen - de algehele omtrek blijft stomp. Voor een salonachtige afwerking beveelt Carrillo SH-RD Nutra Therapy Shine Serum aan, een haarolie en -serum die het haar laten knallen, het gehydrateerd houden en ervoor zorgen dat het haar niet splijt aan de randen.

Gordijn Bang Shag

Voor dit najaar zullen ruige kapsels nog steeds een hete trend zijn. Maar niet alleen een normale shag - een update van een gordijnknal zorgt voor een meer speelse maar gepolijste look. Voor een geweldige shag sprays Sims in Flawless by Gabrielle Union Curl Refresher Spray voor textuur en de Flawless by Gabrielle Restoring Exotic Oil Treatment voor een glanzende finish.

Ongedaan gemaakt Bob

Deze chique bob kan met of zonder pony worden gedaan. Hurtado zegt dat dit kapsel geen lagen bevat en met behulp van een texturerende spray zoals Oribe Dry Texturizing Spray, zal het weinig pluisjes en luchtige textuur hebben die niet te kostbaar is.

Taps toelopende grote snit

Erinn Courtney StyleSeat-haarstylist en natuurlijk haarexpert ziet grote karbonades trending voor zowel mannen als vrouwen voor de gemakkelijker te onderhouden energie. Ze beveelt Beauty Beez Hollywood Beauty Avocado-olie aan voor een zoemend hoofd (zelfs maar een deel) omdat het helpt je haar en hoofdhuid gehydrateerd te houden, wat super belangrijk is voor de herfst als het weer kouder en droger wordt. Carrillo stelt ook Mizani Scalp Care Calming Lotion voor met korter haar, omdat je hoofdhuid beter toegang heeft tot de omgeving en een voedend product nodig heeft om gehydrateerd te blijven en roos te bestrijden.

#Instagram

[euroadventure]

Innertkirchen - Schwarzwaldalp/Hornseeli - Innertkirchen

Zondag 14 augustus

Ik heb heerlijk geslapen vanacht! Na mijn ontbijtje aan mijn tafeltje buiten en onder mijn luifel, maak ik mijzelf klaar om naar de Schwarzwaldalp te rijden. Helaas, blijkt de weg ernaartoe te steil om te fietsen, want qua kilometers lijkt het mij prima te doen. Ik moet hierdoor wel alles weer inpakken op mijn stoel en tafel na. Het is niet anders 🤷‍♀️.

Binnen een klein half uurtje ben ik gearriveerd op de startpunt van de wandelroute uit het boek in de boekenwinkel. Het is een vrij eenvoudige wandeling, dat wil zeggen het staat allemaal goed aangegeven 😉.

Onderweg vergaap ik mijzelf weer aan de hoge bergtoppen om mij heen. Wat zijn de bergen toch gaaf!

Het kleurenpalet tijdens deze wandeling is ook adembenemend 😀!

Het lijkt soms wel al herfst, zo veel oranjetinten...alhoewel de pijnlijke constatering is dat dit waarschijnlijk vooral door de enorme droogte komt 😔.

Na ongeveer anderhalf uur kom ik aan bij het meer 'Hornseeli'. Op het eerste gezicht valt het mij wat tegen, maar wanneer ik iets voorbij het meer wandel en mijzelf omdraai weet ik gelijk weer waarom ik zo enthousiast was geworden over deze route. Op de pagina naast de beschrijving van de route stond namelijk een foto van een meer met besneeuwde bergtoppen op de achtergrond, en dat is precies wat ik nu ook zie! Wauw, erg mooi 😍!

Ik geniet hier weer enorm van en eet op mijn gemakje mijn lunch op.

Al heel de ochtend is de lucht wat betrokken waardoor de temperatuur aangenaam is om te wandelen en toch voel ik nog de zon op mijn armen branden. Vanmiddag en de komende dagen wordt het slechter weer is mij verteld. Ook vanmiddag is er al kans op een buitje en nu ik om mij heen kijk ziet het er wat dreigender uit. Ik besluit toch maar op tijd te vertrekken van deze fijne plek.

De beschrijving van de wandelroute in het  boek gaf dezelfde weg terug aan, maar dat vind ik nooit zo leuk.

Middels mijn navigatie en de bordjes langs het wandelpad vind ik een andere prachtige route terug richting de parkeerplaats. Ook langs deze route komen de kleuren en contrasten weer op mij af 😍.

Het is nog vroeg in de middag wanneer ik weer terug ben op de camping. De rest van de middag doe ik niet veel meer. Ik lees mijn boek, drink wat koffie, klets met wat mensen, draai nog een wasje en uiteraard spring ik nog onder de douche 😀.

De zon komt af en toe toch nog flink door waardoor het zeer aangenaam is onder mijn luifel. Het lijkt vooralsnog erg mee te vallen met regen, er valt geen druppel. Ik kook lekker buiten een uitgebreide pasta met verse groenten en in het zonnetje mijn maaltijd op.

Het blijkt morgen toch ook nog redelijk goed weer te worden. Vooral in de ochtend en begin van de middag volop zon, daarna worden er behoorlijke buien verwacht. Daarentegen wordr de dinsdag weer een hele dag zon voorspelt...zal ik misschien nog een extra nacht op deze camping blijven 🤔? Ik slaap er even een nachtje over!

[keynewssuriname]

Tweede rehabilitatietraject sluizen en pompgemalen gauw van start

De tweede fase van de rehabilitatie van sluizen en pompgemalen door het ministerie van Openbare Werken gaat binnenkort van start. Dit vertelde minister Riad Nurmohamed van het departement maandag tijdens een veldbezoek bij een pompgemaal aan de Drambrandersgracht. De minister stelt dat hij alle sluizen zal bezoeken waar er gewerkt wordt aan de rehabilitatie. Nurmohamed zei tijdens zijn toespraak dat de samenleving het contact met het ministerie moet blijven hebben. Hij stelt dat er veel informatie vanuit de samenleving komt. De bewindsman merkt op dat bij een recentelijk bezoek aan Sophiaslust er ook aandacht is gevraagd voor infrastructurele problemen in het gebied. "Ik heb gezegd: jullie mogen mij elke maand bellen." "Al moet ik zelf komen, maar wij gaan ook jullie problemen oplossen.” Sophiaslust heeft meestal wateroverlast bij zware regenval. "De hele gemeenschap vragen wij om contact te houden met OW, want het kan zijn dat wij soms vergeten en of iets is uit de lijst geflipt." "Men moet kritisch blijven.” Viresh Rosiek, hoofd Afdeling Sluizen en Gemalen, stelt dat er ook werkzaamheden zijn gestart ten aanzien van het baggeren van het kanaal naar de Surinamerivier. Rosiek stelt verder dat de nieuwe pompen die geplaatst worden die zowel handmatig als automatisch kunnen worden bediend. Dit werkt heel goed als er geen medewerker is om de pomp te bedienen. Nu wordt er gewerkt aan het droogleggen van de kelder bij het gemaal waar het kanaal aansluit op de rivier. De buizen die bij de kelder zitten zijn dichtgemetseld. Er wordt hierna een muur gestort voordat alles is afgerond. Rosiek stelt dat er gewacht wordt op het moment dat er helemaal geen rivierwater naar binnen stroomt om het werk af te ronden wat betreft het uitbaggeren van het kanaal. Read the full article

[electronicjellyfishmagazine]

Kanker- Een second opinion Heeft mijn leven gered.

Dit is mijn verhaal:

Mijn Naam is Debbie Martina. In 2021 hebben ze pas kanker bij mij geconstateerd.  

Ik heb heel lang als docent gewerkt op SGB MBO. Als hobby gingen mijn man en ik altijd 3 keer per week langs de boulevard lopen of soms Joggen.

Medio 2019 heb ik pijn gekregen in mijn linker borst. De pijn was best heftig! Ik heb gelijk de dokter gebeld en melding gemaakt van de pijn die ik had. Mijn huisarts zei dat ik gelijk moest komen zodat hij een hartfilmpje van mijn hart kan laten maken. De resultaat kreeg ik gelijk en alles was piko bello. De dokter zei toen tegen mij Je bent harstikke gezond. Je mankeert helemaal niks. Als je weer pijn krijgt moet je paracetamol innemen.

In de avonduren kreeg ik weer pijn en heb besloten om Paracetamol in te nemen op advies van de dokter.  Daarna was de pijn weer weg. Dus ik dacht nou dan zou er misschien niks aan de hand zijn. Twee maanden later kreeg ik dezelfde heftige pijn. Ik heb weer de huisarts gebeld om aan te geven dat ik pijn heb in mijn linkerborst. Ik mocht weer op gesprek komen bij de dokter. . Dit keer heeft hij mij niet onderzocht maar zei: “Ik zie dat je zithouding verkeerd is. Je zit helemaal ingezakt. Je moet gewoon rechtop zitten. Je moet aan je zithouding werken en dan komt het helemaal goed. Je bent gewoon gezond er is niks hoor!

Dus ben ik weer naar huis gegaan en ik baalde van de hele situatie. Ik ben weer naar huis gegaan en dacht niet meer aan. Ik bleef al die tijd gewoon werken omdat ik niet wou dat door mijn afwezigheid de studenten benadeeld zouden worden. Dus ik heb me niet ziek gemeld.

Ondertussen begon mijn linker borst hard te worden en rood. Maar de pijn heb ik een hele tijd niet gevoeld. In 2020 ging ik naar de dokter voor een volledige controle. Dit deed ik elk jaar tijdens de vakantie periode om te weten of mijn gezondheid goed is. Ik noemde het mijn jaarlijkse controle. Tijdens mijn zelfbedachte jaarlijkse controle heeft de dokter ook tegen mij gezegd dat ik gezond ben en dat ik me nergens zorgen voor hoefde te maken. “Ik vroeg aan hem: Dokter heb ik misschien kanker?” Hij zei: Nee, hoor! Hoe kom je nou erbij? Ik zei: dokter want mijn moeder is aan kanker overleden. Hij zei, Nee, Jij bent kern gezond. Ik zie je zelf langs de Boulevard Joggen met jouw man, je bent kern gezond.

Zo ging weer een jaar voorbij. In maart 2021 brak de covid uit en ja, hoor die had  ik ook gekregen. Ik was behoorlijk ziek maar omdat de dokter niet precies wist wat de covid was, is hij niet thuis bij mij geweest om niet besmet te worden. Hij gaf via telefoon de opdracht welke medicijnen ik moest laten halen.

Omdat ik Covid had, dacht ik dat alles wat ik voelde had te maken met de Covid. Na 3 weken werd ik beter van de Covid en ben weer gaan werken. Ik kreeg naderhand verschrikkelijke hoofdpijn die ik niet kan beschrijven. Ik bleef 6 maanden lang Paracetamol innemen. De 6e maand ben ik naar de huisarts gegaan om aan de doktersassistent te vragen of ik een second opinion kon krijgen want ik kom niet uit met mijn huisarts.

Ze zij is goed en ik werd ingepland voor de volgende dag. Toen ik bij de vrouwelijke dokter ben gegaan, heb ik haar hetzelfde verhaal verteld wat ik ook aan mijn huisarts had verteld. Ze zei gelijk tegen mij: “doe je shirt uit.” Zei ging op mijn borst voelen en merkte dat mijn borst heel erg hard was. Ze zei: dit voelt niet goed aan. Je gaat nu naar het ziekenhuis voor een mammografie. Ik zei tegen haar, dokter ik kan niet naar het ziekenhuis gaan want ik heb geen afspraak. Ze zei: Ik zal NU de afspraak voor je maken. Je mag niet naar huis je gaat nu gelijk naar het ziekenhuis. Zei heeft gebeld en heeft aangegeven dat ik met spoed een afspraak moest krijgen.

Vervolgens heeft zij ook een nieuwe afspraak voor mij gemaakt bij haar. De ziekenhuis was tegenover de huisartsenpraktijk, dus ik kon de straat oversteken om naar het ziekenhuis te gaan.  

Ik ben naar het ziekenhuis gegaan en toen ik daar aankwam moest ik me aan de balie aanmelden. Ik werd gelijk geholpen. De verpleegkundige heeft een mammografie met mij gedaan. Ik heb tegen haar gezegd wees voorzichtig want mijn borst doet heel veel pijn. Zij zei: wees niet bang ik zal heel voorzichtig te werk gaan. Nadat zij de mammografie heeft gedaan, zei ze ook tegen mij dit ziet er niet goed uit. Ik zal jouw gegevens naar de specialist brengen maar jij mag nog niet naar huis. Je moet even wachten op de resultaat van de specialist.

Ik ben op de gang gaan zitten om te wachten op de resultaat van de specialist. Omdat ik even moest wachten heb ik tussendoor mijn man gebeld om te vertellen wat gaande was. Mijn man was op zijn werk, maar hij zei ik kom er nu aan.

Ik hing de telefoon net op en de verpleegkundige kwam vertellen dat de specialist een punctie met mij moet doen. Een punctie is wanneer er met een naald een stukje weefsel word verwijderd van je borst. Het is een biopsie om te bepalen welke ziekte er sprake kan zijn.

Nadat zij de punctie met mij hebben gedaan zeiden ze tegen mij dat de weefsel naar Curaçao opgestuurd moest worden om in een laboratorium te worden gekweekt. En na 7 dagen moet ik terug komen voor de uitslag. De dokter heeft gelijk een afspraak voor mij laten inplannen en ze zei verder tegen mij je mag absoluut de afspraak niet afzeggen. Je moet op deze afspraak komen.

Ik ben na 7 dagen naar de ziekenhuis gegaan om te weten wat het resultaat was van de biopsie. De Specialist zei tegen mij: “wij hebben geconstateerd dat je kanker hebt. Het is een heel zeldzame kankersoort en het is al ver gevorderd.” Ze vroeg aan mij of ik vragen had. Maar alles was zo snel gegaan dat mijn enige vraag op dat moment was: Ga ik het nog redden?” Ze zei, wij gaan voor jou ons best doen. Verder zei ze tegen mij: “ik zal contact opnemen met het ziekenfonds zodat jij naar Nederland kan gaan om behandeld te worden.

Ik zei: tegen haar wanneer zal dit gebeuren? Ze zei dat ga ik gelijk doen. Ik zei tegen haar ik heb daarna een afspraak met de huisarts die mij naar jou heeft doorgestuurd dus ik moet gaan. Ze zei is goed ik zal nog contact met je opnemen.

Ik ben de straat overgestoken, overmantelt van verdriet, ben naar de huisarts gegaan die mij naar het ziekenhuis heeft doorverwezen. Toen ik bij haar binnen was gegaan zei ze Ik heb slecht nieuws: “je hebt kanker” Ik zei tegen haar: ja ik weet het. De Oncoloog heeft me dat net verteld. Toen vroeg ik aan haar: hoeveel % zeker zijn jullie dat ik kanker heb? Ze zij 90%. Ik zei tegen haar, dus er bestaat nog 10% dat ik dat niet heb. Ze zei: De 10% is om te kijken of we je kunnen helpen. Toen zakte de moed in mijn schoenen.

Volgende week Ga ik verder met mijn verhaal: wil je meer weten hoe het verder afliep, Typ: Ja, vertel verder.

#cancer #survival

[alleswatmijblijmaakt]

Gezien

Alchemy of Souls

Episode 07

Park Jin: Als je zoveel moet beschermen, moet je weleens harteloos zijn.

Kim DoJu: Zou jij dat doen?

Ik: het is wat hij met Jang Uk doet. Om de wereld te beschermen zijn hij en Jang Kang harteloos naar Jang Uk toe.

Maar het is niet alleen de wereld, maar ook Jang Uk, misschien zelfs vooral Jang Uk, die Park Jin wil beschermen. Want laten we eerlijk zijn. Het is Park Jin die zijn vader is, niet de koning en niet Jang Kang.

En ik snap het wel. Ze zijn er van overtuigd dat de dingen die ze doen in de best interesse is voor de wereld en om Jang Uk veilig te houden, omdat ze bang zijn voor de mogelijke invloed van de voorgaande koning. Maar dat gaat hem niet worden. Het lot kan je niet uit de weg gaan. Beter om je er op voor te bereiden zodat je het overleeft en het jou kant op kan buigen.

Trouwens, de profetie dat hij de macht zal hebben om de wereld te veranderen wil niet zeggen dat hij er iets sinisters mee gaat doen. Trouwens als je bang bent voor de invloed van de koning. Op welk soort persoon zal zo iemand/geest een groter invloed hebben. Iemand die goed in zijn vel zit en te vreden is? Of iemand die zijn plek in de wereld moet veroveren en die zich achtergesteld voelt en verlaten.

Over Jang Kang gesproken. Hoe meer ik over hem te weten kom, hoe meer ik hem niet te pruimen vind. Ik had al het idee dat de drie families naar het huis van Naksu kwamen vanwege damage control, maar niet wat er met haar vader aan de hand was. Blijkbaar was Jang Kang verantwoordelijk. Waarschijnlijk om de sterren map van Jang Uk's geboorte geheim te houden.

En mijn man Jang Uk. Wat is ie toch slim. Deze episode heeft zijn plek tussen mijn literaire crushes opgeeist.

Dat hele stuk rondom de spiegel van verlangen laat zo goed zien hoe intelligent hij is. De filosofie rondom hoe mensen zichzelf en anderen zien en hoe dit in zijn eigen leven speelt. ☺️ Al is illusie een sterk woord, is het zeker waar dat Jang Kang en Park Jin door hun referentie kader blind zijn voor hoe Jang Uk echt is. Ze staren zich zo blind op de mogelijke plannen van de voorgaande koning, dat ze niet kunnen zien hoe Jang Uk sterk genoeg kan zijn om zijn eigen keuzes te maken. Maar het ding is, dat door zijn echte ik niet te zien, ze de kans op het uitkomen van hun angsten alleen maar vergroten.

Extraordinary Attorney Woo

Episode 6: If I Were a Whale

Lee JoonHo was flustered gedurende zijn interacties met YoungWoo ☺️ he has it bad.

Verder stond de liefde van een moeder centraal en hoe ver sommige moeders kunnen gaan uit liefde voor hun kinderen.

Choi SooYeon ik snap dat je blij bent, maar kan je asteblieft niet je arm om YoungWoo heen slaan. Ze vind het duidelijk niet fijn. Je bedoelt het goed en je bent het vast niet gewent, maar je kan er beter me stoppen.

Under the Skin

Episode 13

En natuurlijk eindigt de episode op een cliffhanger 😒

Ik weet niet wat dat schilderij en het huis van Shen Yi's leraar wil zeggen, maar de vraag kwam in mij op of de leraar L naar Shen Yi had gestuurd toen ze informatie nodig had.

Het was weer een lekkere zware episode. Liu XiaoYe's verhaal en het verhaal van het echtpaar Xu.

Shen Yi's leraar kwam langs om, denk ik afscheid te nemen, en om Du Cheng te vragen om Shen Yi los te laten zodat hij zijn aandacht weer aan zijn kunst kon wijden. Du Cheng verteld hem dat hij meer dan zijn teken talent is en dat zijn talent om de hart van mensen te kunnen zien hem een goede detective kan maken. En dat ze zijn keuzes moeten accepteren, omdat Shen Yi hart voor zijn werk heeft. En ik ben er mee eens dat Shen Yi mensen kennis heeft.

Maar ik denk ook dat hij een goede psycholoog of psychiater zou zijn. Want als je kijkt naar hoe hij met XiaoYe omging en ook voorgaande episodes met andere personages die op de momenten dat ze kwetsbaar waren, spreekt niet alleen van respect maar ook mededogen.

Het is iemand die het niet heeft toegelaten dat zijn eigen pijn en traumas hem hard maakt voor het verdriet van anderen.

Of leeraar. Dat zou hem ook niet verkeerd staan. Wacht....

Dat is ie al 🫣

#watch list #alchemy of souls #extraordinary attorney woo #under the skin #dutch

[euroadventure]

Obertilliach - Lienz - Dellach im Drautal (Drauradweg 83 km)

Woensdag 6 juli

Vandaag ga ik weer voor langere tijd met mijn fiets op pad 🚴‍♀️. Rond 23 juli wil ik terug zijn, omdat de volgende dag een vriendin uit Nederland komt voor een vijfdaagse huttentocht in de bergen 💪🏻.

Ik vertrek op de fiets vanaf Obertilliach richting Sillian. Ik sla niet daadwerkelijk af naar Sillian, kort daarvoor volg ik namelijk vanaf Tassenbach de drauradweg die, hoe kan het ook anders, de rivier de drau volgt. De eigenlijke drauradweg start in Toblach net over de grens in Italië. Bianca vertelde me dat ik niets mis aan de eerste 18 kilometer tussen Toblach naar Sillian (behalve de vele Italianen die schijnbaar niet zo goed kunnen fietsen 😂), bovendien kan ik nu mijn auto veilig laten staan en hoef ik Bianca niet te belasten om mij weg te brengen 😁.

De gehele drauradweg loopt tot Lavamund tegenaan de Sloveense grens en is in totaal ongeveer 293 kilometer verdeeld over zes etappes. De afstanden die per dag worden aanbevolen vind ik echt een eitje. Ik fiets tot Ferlach (etappe 5) en probeer dit in drie dagen te fietsen. Vanaf Ferlach rijd ik dan een stukje noordwaarts richting klagenfurt waarvandaan ik de trein richting Wenen kan nemen.

Maar goed voor het zover is moet ik eerst mijn fiets gereedmaken voor vertrek. Ik kwam er gisteravond achter dat ik mijn fietssleutel nog in mijn auto heb laten liggen die inmiddels bij de garage staat 🙈... Bianca is zo lief om met mij naar de garage te rijden om mijn fietssleutel en toch nog enkele andere kleine dingetjes uit mijn auto te halen. Nu ik echt alles bij elkaar gesprokkeld heb ben ik klaar voor vertrek 💪🏻. Ik mag de helm van hun jongste dochter lenen, omdat ik mijn helm echt afschuwelijk vind haha. Het is tien uur en ik neem afscheid van Bianca en Sepp. De meiden zijn niet thuis.

Ik rij eerst op mijn gemakje richting Toblachersee. Het eerste stuk is best pittig met nog wat steile heuvels her en der, maar daarna loopt het enkel nog bergafwaarts 😁.

Tussen Toblachersee en Lienz zijn er veel Italianen op de fiets en Bianca en Sepp waarschuwden mij al dat deze mensen vaak niet goed kunnen fietsen...en dat klopt 🙈, soms slingerend over het fietspad. De fietsroute is al leuk vanaf het begin 😊.

In Lienz rijd ik naar het centrum en pak ik even een terrasje.

Na Lienz is het een stuk rustiger op het fietspad. Ik kom bijna alleen nog maar mensen tegen die net als ik hun fiets hebben bepakt. Heerlijk dat ik nu nog beter om mij heen kan kijken nu het zoveel rustiger is onderweg.

De route loopt grotendeels over asfalt, maar zo af en toe zijn er grindwegen te bereiden. Het maakt de route daardoor lekker afwisselend 😁.

In het plaatsje Oberdrauburg haal ik nog enkele boodschappen om een kleine tien kilometer later bij mijn eindpunt aan te komen: Camping Wald am bad. Net voor de camping zie ik mensen in een kayak peddelend over de drau...het blijkt dat je dezelfde route ook in een kayak kunt ondernemen, misschien leuk voot een andere keer 🚣‍♀️😉 .

Ik heb er 83 kilometer opzitten vandaag en vind het wel even prima zo. Het is erg warm en ik had gelezen dat er bij deze camping ook een zwembad is 💪🏻😀.

Na het inchecken bij de receptie en het opzetten van mijn tentje ben ik klaar voor een duik.

De rest van de middag en avond vermaak ik me door onder andere weer old school te koken... water koken en toevoegen aan een droogmaaltijd die ik nog over had van de Fjallraven Classic in Zweden 🤭. Morgen wordt het slechter weer, regen in de middag, dus ik ga vanavond op tijd mijn bed in om morgen weer vroeg op de fiets te stappen. 

[paardencoach]

Paardencoaching voor het coachpaard

Een enkele keer gebeurt het dat een paard niet alleen helpt met coachen, maar dat hij zelf ook geholpen wordt door de coaching. Een mooie ervaring, maar wel iets waar ik als coach niet altijd op bedacht ben. 

Onlangs heb ik samen met Pascal en Mo een coachee geholpen om een rouwproces door te gaan. Het was me al opgevallen dat Mo heel graag bij deze sessie wilde zijn. Van tevoren had ik met Pascal afgesproken dat hij zou helpen, maar Mo liep uit zichzelf mee. En dat mag natuurlijk! Het gebeurt wel vaker dat een paard aangeeft bij een sessie te willen zijn. Dan voelen ze een bijzondere band met de coachee of het onderwerp en hebben dan ook een duidelijke boodschap over te brengen.

Na afloop van de sessie, hebben coachee en ik de paarden uitgebreid bedankt voor hun mooie en fijne hulp - een teken voor alle deelnemers dat de coachsessie echt voorbij is en dat iedereen alle energie mag loslaten en weer helemaal zichzelf mag zijn. Een manier van werken die heel goed werkt!

Maar dit keer ging het anders. De volgende ochtend kreeg ik een berichtje van de eigenaar van Mo dat hij de hele avond tot aan die ochtend heel onrustig was. Hij was duidelijk uit zijn doen. Ze vroeg wat het kon betekenen en wat er tijdens de sessie de vorige dag was gebeurd? Ik beloofde dat ik contact zou leggen met Mo.

Ik was een beetje geschrokken. Hadden we dan toch niet goed afgesloten? Had ik iets niet gezien of gevoeld bij Mo? Toen ik het hem vroeg, liet hij me verdriet voelen. Normaal kan ik dan ook invoelen of het zijn eigen verdriet is of dat van coachee. Maar dit keer was dat niet duidelijk voor me. Daaruit maakte ik op dat het van beide een beetje was.

We hebben gepraat. Ik heb hem uitgelegd dat rouwen bij ons leven op aarde hoort. Hier is alles tijdelijk. Onherroepelijk komt aan alles een einde: het leven, zoals dat van Tinky een tijdje geleden, regenbuien die misschien wel intussen oneindig lijken, lekkere hapjes die hij regelmatig krijgt. Alles stopt op enig moment en moet losgelaten worden - het is niet anders, hoe moeilijk dat soms ook is. Overigens herinnerde zijn eigenaar me er achteraf aan dat Mo, toen hij pas bij ons op stal was, inderdaad heel veel moeite had om zijn oude leven als draver los te laten. En dat we daar ook echt wel even aan hebben gewerkt om hem daarbij te helpen.

Het andere stukje verdriet dat hij me liet voelen, was van coachee. Maar, vertelde ik hem, dat hoeft hij niet te dragen. Dat is haar stukje, waar ze nu zelf mee aan de slag is. Wij zien haar weer over een week of twee. Dan kunnen we haar verder helpen, en dat is in de eerste plaats mijn verantwoordelijkheid. Ook die hoeft hij niet op zich te nemen. Hij mag nu gewoon Mo zijn, een mooie, grote, lieve jongen en genieten van de zon én de regen én de lekkere hapjes die hij krijgt.

Intussen is het weer allemaal goed, hij kan weer glimlachen. De rust is terug.

#paardencoach #rouwen #loslaten #jezelfzijn

[the10statecelebrationtour]

Muscle Shoals (en FAME)

In 1969 besloten enkele talentvolle sessiemuzikanten van de FAME Recording Studios om hun eigen studio te beginnen: Muscle Shoals Sound Studio. Ze zochten en vonden een succesvolle zakenpartner in de persoon van Jerry Wexler, die eerder als journalist de term 'Rhythm and Blues' in het leven had geroepen, zo hadden we recent in het BB King Museum geleerd. De vier topmuzikanten - de drummer mag zelfs tot een van de besten aller tijden worden gerekend - bouwden hun bestaan op als begeleidingsband van vele, vele topartiesten, waaronder Paul Simon, Bob Seger, Joe Cocker, Rod Stewart en vele anderen. Ook the Rolling Stones waren hier regelmatig te vinden voor opnames (maar hadden geen begeleiding van the Swampers nodig), datzelfde geldt voor Lynyrd Skynyrd, die hier in Alabama een thuiswedsttijd speelden. Alleen Motown produceerde meer hitrecords dan Muscle Shoals. Bij voorkeur werden songs in een of twee takes opgenomen door the Swampers.

Onze laatste stop deze reis was een bezoek aan Muscle Shoals. Terrell Benton was onze gids, Terrell had geweldige verhalen en vertelde deze geweldig. Van de vier oprichters, the Muscle Shoals Rhythm Section, bijgenaamd the Swampers, kwam David Hood, de bassist nog steeds regelmatig langs en in vroegere jaren had Tyrrell ook de andere bandleden/oprichters meermaals kunnen spreken. We kwamen zonder al te hoge verwachtingen, maar deze rondleiding bleek een uitsmijter van jewelste deze reis, een uitroepteken! Muscle Shoals was enige tijd uitgeweken naar een nieuwe locatie, waar o.a. Dire Straits het album Communiqué opnam, maar tegenwoordig is de oude locatie aan 3614 Jackson Highway weer in gebruik. Binnenkort komt de Nederlandse band Dewolff hier hun nieuwe plaat opnemen, dat moet een hele goeie worden!

Na afloop zijn we ook nog even langs gereden bij FAME Recording Studios, dat bleek vlakbij te zijn. Helaas geen rondleiding, maar wat een verrassing, in deze studio blijken tot op de dag van vandaag vele topartiesten hun muziek op te nemen, waaronder Jason Isbell & The 400 Unit, the Drive-by Truckers en Band of Horses. Wow! Mooi extraatje na de fantastische tour door Muscle Shoals.