#kisisel menkibe

[kupuruntu]

Simyacı

“Hayatta, her şey işarettir… Evren, herkesin anlayacağı bir dilde var olmuştur, ama insanlar unutmuştur bu dili.”

Yazının tamamı “Simyacı” kitabından alıntılardan oluşacak. Simyacı’yı ilk okuduğumda yaklaşık 12 yaşındaydım; o anki bilincimle ne kadar anlayabildim emin değilim ama bir şey bulacağıma inanmışım ki 27 yaşındayken çöle gittim.

“Kendi hazinemi bulamadığım için gizli hazine bulan herkesten nefret edeceğim.” Ben çölde bir şey bulamadım bulmasına da, bulamadım deyip yerine oturamıyor insan aramaya başlayınca.

“Bir şeye karar vermek başlangıçtan başka bir şey değildir. İnsan bir şeye karar verdiği zaman, karar verdiği sırada hiç öngörmediği, düşünde bile aklına gelmeyen bir yöne doğru, şiddetli bir akıntıya kapılıp gidiyordu.”

Rüzgârdaki yaprak gibisin dedi Didem, çok savruluyorsun. O savruluyorsun dediğinde üstümde şişko baldırlarıma yapışan gri kumaş pantolonum ve 2.paketi yeni açtığım sigaramla çakmağım vardı. Son paketin son sigarasını ise yarım saat önce içmiştim.

“Düşümü gerçekleştirmekten korkuyorum, çünkü o zaman yaşamak için bir sebebim olmayacak.”

Aramaya ara vermek diye bir şey varmış mesela. Uzun süre içtik, eğlendik, sofralar kurduk, sofralar topladık. Ağızlar alkol kokuyor, düşüncelerde Fadime’nin düğünü çalışıyordu.

“Yaşıyorum, dedi delikanlıya, aysız ve kamp ateşsiz bir gecede, hurma yerken. Ve bir şey yerken yemekten başka bir şey düşünmem. Yürüdüğüm zaman da yürüyeceğim, hepsi bu. Savaşmak zorunda kalırsam, ölüm şu gün ya da bu gün gelmiş vız gelir tırıs gider. Çünkü ben ne geçmişte, ne de gelecekte yaşıyorum. Benim yalnızca şimdim var ve beni sadece o ilgilendirir. Her zaman şimdide yaşamayı başarabilirsen, mutlu bir insan olursun. Çölde hayat olduğunu, gökyüzünde yıldızlar olduğunu ve insan hayatının özünde bulunduğu için kabile muhariplerinin savaştıklarını anlayacaksın. O zaman hayat bir bayram, bir şenlik olacak, çünkü hayat yaşamakta olduğumuz andan ibarettir ve sadece budur.”

Zaman tekilaya alerjim olduğunu öğretti ama aradığım şeyi bulmama pek de yol göstermedi. “Değişmek istemiyorum, çünkü nasıl değişeceğimi bilmiyorum. Artık tam anlamıyla kendime alışmış durumdayım.”

Sonra da alışkanlığın dışına itildim bir anda. Korktuğum başıma geldi, 24 gün kapalı kaldım bir odada. Korktuğu başına gelince insanın korktuğunun ne kadar önemsiz olduğunu anlayabiliyormuş meğerse.

“Ve bunu gerçekleştirmek için, başarısızlığa uğramaktan korkmamak zorundayım. Başarısızlığa uğramak korkusu, şimdiye kadar Büyük Yapıt’a girişmeme hep engel oldu. On yıl önce başlamam gereken şeye ancak şimdi başlayabiliyorum. Ama yirmi yıl beklememiş olduğum için de mutluyum.”

Düzenden çıkmamı engelleyen tüm bahanelerimi saydım tekrar tek tek. Elle tutamadım bahaneleri; aktı gitti parmaklarımın arasından.

“Çünkü vahada kalma nedenin, aslında bir daha geri dönememek korkundur yalnızca.”

#simyacı #çöl #sahara #sahracolu #kisisel menkibe #kisisel #hayat amacı #hayat #amaç #pablo neruda

[justasmallfeeling]

Sonuc olarak insanlarin patlamis misir saticilari ve cobanlar hakkinda dusundukleri, onlar icin, Kisisel Menkibe’ den daha onemli olur.

Paulo Coelho- The Alchemist