#jonas polak | Explore Tumblr Posts and Blogs

narcosonline · 1 month

Text

Kto wygrał walkę pomiędzy Janem Błachowiczem i Jonem Jonesem?

🎰🎲✨ Darmowe 2,250 złotych i 200 darmowych spinów kliknij! ✨🎲🎰

Kto wygrał walkę pomiędzy Janem Błachowiczem i Jonem Jonesem?

Mecz Jan Błachowicza vs Jon Jones zakończył się zwycięstwem polskiego zawodnika. Walka odbyła się podczas gali UFC, gdzie obaj zawodnicy pokazali wielką determinację i umiejętności. Jan Błachowicz zdołał pokonać legendarnego Jona Jonesa, co stanowi ogromny sukces dla polskiego sportu.

W trakcie pojedynku obaj zawodnicy prezentowali wysoki poziom techniczny. Jon Jones, uważany za jednego z najlepszych zawodników MMA w historii, stawiał twardy opór, jednak Jan Błachowicz okazał się lepszy w tej walce. Polak skutecznie wykorzystywał swoje atuty i zdołał pokonać rywala, co zostało ciepło przyjęte przez fanów sportu.

To zwycięstwo Jan Błachowicza nad Jonem Jonesem odbiło się szerokim echem w świecie MMA. Polak udowodnił, że jest w stanie rywalizować z najlepszymi i pokonać tak znanego i utytułowanego zawodnika jak Jon Jones. To wielki skok w karierze Jan Błachowicza i pewnie wielu fanów czeka z niecierpliwością na jego kolejne występy w oktagonie.

Walka Jan Błachowicz vs Jon Jones z pewnością dostarczyła emocji fanom sportu i potwierdziła umiejętności polskiego zawodnika. Zwycięstwo będzie na długo wspominane w historii MMA, a Jan Błachowicz zyskał uznanie i szacunek w świecie sportu. Jego kolejne pojedynki z niecierpliwością będą oczekiwane przez fanów, którzy doceniają jego determinację i talent w walce na najwyższym poziomie.

Kiedy Jan Błachowicz zmierzył się z legendą MMA, Jonym Jonesem, fani sportów walki byli pełni emocji i oczekiwań. Pojedynek odbył się podczas gali UFC 254 i był jednym z najbardziej wyczekiwanych starć w historii organizacji.

Błachowicz, reprezentujący Polskę, stawił czoła uznawanemu za jednego z najlepszych zawodników wagi półciężkiej, Jonowi Jonesowi. Walka była zacięta i pełna napięcia od samego początku. Polak prezentował się bardzo pewnie, wykorzystując swoje umiejętności w stójce i na ziemi. Z kolei Jones, mający ogromne doświadczenie i talent, również nie pozostawał dłużny.

Po wielu emocjonujących rundach zwycięzcą został Jan Błachowicz, który udowodnił swoją wartość i umiejętności, pokonując jednego z najcięższych rywali w swojej karierze. To było historyczne zwycięstwo dla Błachowicza, który zapisał się w kronikach sportów walki jako jeden z niewielu, którzy zdołali pokonać Jonesa.

Po pojedynku obaj zawodnicy spotkali się na środku oktagonu, okazując sobie wzajemny szacunek i doceniając twardą walkę, jaką stoczyli. Fani na całym świecie byli pod wrażeniem determinacji i umiejętności obu fighterów.

Analiza pojedynku między Janem Błachowiczem a Jonem Jonesem pozostanie w pamięci fanów MMA na długo. To starcie pokazało, że w świecie sportów walki wszystko jest możliwe, a polscy zawodnicy potrafią konkurować z najlepszymi na świecie.

Jan Błachowicz i Jon Jones to dwaj światowej klasy zawodnicy MMA, którzy od lat rywalizują w wadze półciężkiej. Ostatnimi czasy ich drogi skrzyżowały się, co skłoniło fanów tej dyscypliny do porównania ich osiągnięć i umiejętności.

Jan Błachowicz, polski fighter, w ostatnich występach udowadnia, że jest gotów na najtrudniejsze wyzwania. Jego solidna technika stójkowa i niezwykła siła sprawiły, że zdobył mistrzostwo UFC w wadze półciężkiej. Jego zdecydowane podejście do walki i skuteczne wykorzystanie swoich umiejętności sprawiły, że stał się jednym z czołowych zawodników tej kategorii wagowej.

Natomiast Jon Jones, legenda MMA, ma na swoim koncie szereg imponujących zwycięstw i tytułów mistrzowskich. Jego wszechstronność, precyzja i techniczne umiejętności sprawiają, że jest trudnym przeciwnikiem dla każdego rywala. Mimo pewnych kontrowersji poza oktagonem, jego dominacja w klatce jest niezaprzeczalna.

Porównując performance obu zawodników, można zauważyć, że obaj posiadają unikalne cechy, które sprawiają, że są tak skuteczni w walce. Jan Błachowicz zyskuje coraz większe uznanie za swoją determinację i rozwój w klatce, podczas gdy Jon Jones pozostaje niekwestionowaną legendą MMA.

W końcowym rozrachunku, zarówno Jan Błachowicz, jak i Jon Jones, zasługują na uznanie za swoje osiągnięcia i umiejętności w oktagonie. Ich pojedynki są prawdziwą ucztą dla fanów mieszanych sztuk walki i inspiracją dla kolejnych pokoleń zawodników.

Jan Błachowicz pokonał Jon Jonesa w jednej z najbardziej spektakularnych walk w historii mieszanych sztuk walki. Polski zawodnik zaskoczył świat, pokonując jednego z najlepszych zawodników wagi półciężkiej w UFC. Walka odbyła się podczas gali w Las Vegas, gdzie Błachowicz zademonstrował swoje umiejętności i determinację.

Już od pierwszych rund widać było, że Polak nie zamierza łatwo oddać zwycięstwa Jonesowi. Obaj zawodnicy prezentowali wysoki poziom walki, ale to Błachowicz okazał się skuteczniejszy. Swoimi mocnymi ciosami i solidną obroną zdołał zdominować rywala. Po zaciętej walce, sędziowie jednogłośnie ogłosili Błachowicza zwycięzcą.

To historyczne zwycięstwo sprawiło, że Jan Błachowicz stał się nowym mistrzem wagi półciężkiej UFC. Dla polskiego sportu to ogromny sukces i powód do dumy. Błachowicz udowodnił, że ciężka praca i determinacja mogą przynieść spektakularne efekty. Jego zwycięstwo nad Jonem Jonesem stało się inspiracją dla wielu młodych adeptów sportów walki.

Walka Jan Błachowicz - Jon Jones zapisała się w historii sportu jako jedno z najważniejszych starć wagi półciężkiej. Była to nie tylko pojedynkiem dwóch wspaniałych zawodników, ale także symbolem walki, pasji i poświęcenia. Zwycięstwo Błachowicza to dowód na to, że marzenia mogą się spełnić, jeśli tylko włoży się w nie wystarczającą determinację i wysiłek.

W pojedynku pomiędzy Janem Błachowiczem a Jonem Jonesem doszło do wielu kluczowych momentów, które wpłynęły na końcowy rezultat walki.

Pierwszym z ważnych momentów był początek pojedynku, w którym obaj zawodnicy starali się ustalić dominację. Jan Błachowicz szybko zaimponował swoją siłą i techniką, co miało duże znaczenie dla jego pewności siebie w dalszej części walki.

Kolejnym istotnym momentem było doskonałe wykorzystanie szansy przez Błachowicza w jednej z rund, kiedy udało mu się skutecznie zaatakować Jonesa i zyskać przewagę punktową.

Trzecim kluczowym momentem było utrzymanie tempa i konsekwencji przez Błachowicza w każdej rundzie walki. Dzięki temu potrafił kontrolować rywala i dyktować warunki pojedynku.

Kolejnym istotnym momentem był moment, w którym Jones podjął desperackie próby odwrócenia losów walki. Jednak Błachowicz zachował zimną krew i skutecznie przeciwdziałał atakom swojego przeciwnika.

Na koniec walki kluczowym momentem było ogłoszenie zwycięzcy, gdzie Jan Błachowicz został ogłoszony zwycięzcą pojedynku, co było wielkim sukcesem dla polskiego zawodnika i sprawiło ogromną radość jego kibicom.

W rezultacie, walka pomiędzy Janem Błachowiczem a Jonem Jonesem była pełna emocji i napięcia, a kluczowe momenty decydowały o ostatecznym zwycięzcy tego widowiska.

0 notes

blognews · 2 years

Text

Co się dzieje z Polakami w Norwegii? Norweska telewizja alarmuje

28/12/2021r

Norwegowie z coraz większym niepokojem przyglądają się trendowi, jaki panuje wśród mieszkających tam Polaków. Ci bowiem coraz częściej pakują walizki i... wracają do kraju. W norweskiej branży budowlanej i stoczniowej zaczyna więc brakować rąk do pracy. Przyczyny takiego stanu rzeczy są prozaiczne.

O coraz liczniej opuszczających Norwegię Polakach informuje telewizja NRK. Jak podano, Polacy pakują się i wracają z Norwegii do kraju nie tylko przez pandemię COVID-19. Powodem jest także wzrost płac w Polsce i spadek wartości korony norweskiej.

Norwegia. Polacy licznie wracają do kraju

Norweski nadawca publiczny NRK rozmawia z hydraulikiem Wojciechem Persińskim, szefem organizacji polonijnej, który potwierdza, że zna wielu rodaków, którzy wrócili do Polski lub wyjechali do Niemiec.

- Zarobki są tam lepsze niż wcześniej, praca w innym kraju jest trudna zarówno ze względu na inną kulturę, jak i język - tłumaczy Persiński.

Zajmująca się pośrednictwem w znalezieniu pracy w Norwegii Paulina Olbryś mówi, że "Norwegia nie jest już tak popularna wśród Polaków jak 10-12 lat temu".

NRK zauważa, że wielu Polaków zaczęło opuszczać kraj fiordów już w 2016 roku, gdy spadać zaczęła wartość korony norweskiej.

Kilku zapytanych przez NRK pracodawców potwierdza, że sytuacja się zmieniła.

Zaczyna brakować rąk do pracy

- Trudno pozyskać z Polski siłę roboczą, w szczególności wykwalifikowaną - mówi zatrudniający 160 pracowników z Polski Jan Helge Vassnes z firmy Vassnes Solutions.

Jorgen Leegaard z Krajowego Stowarzyszenia Przemysłu Budowlanego zauważa, że "w wielu krajach dzieje się coraz lepiej".

- Robotnicy z Europy Wschodniej wolą pracować w swoich krajach niż w dalekiej Norwegii - podkreśla.

Leegaard obawia się, że brak pracowników może spowodować opóźnienia w realizacji wielu projektów budowlanych, w tym ważnych obiektów użyteczności publicznej, takich jak szpitale czy szkoły.

Polaków kusi duży wzrost płac w ojczyźnie

Cytowany przez NRK Stein Lier-Hansen, dyrektor organizacji branżowej Norweski Przemysł, zwraca uwagę, że "w krajach, z których Norwegia pozyskiwała siłę roboczą, gwałtownie wzrosły płace".

Według eksperta FAFO Jona Erika Dolvika Norwegia powinna podjąć starania, aby "odnaleźć się" po wyjeździe pracowników z Europy Wschodniej. "Musimy postawić na szkolenie zawodowe, przekwalifikowanie pracowników i mieć długofalowe strategie, aby zapewnić sobie podaż siły roboczej. Nie możemy być drugim Kuwejtem, który jest uzależniony od międzynarodowej koniunktury" - podkreśla Dolvik.

Z opublikowanych wiosną br. badań FAFO wynika, że co czwarty Litwin i co piąty Polak pracujący w Norwegii rozważa powrót do ojczyzny.

W związku z pandemią Covid-19 rok 2020 był dla pracujących w Norwegii imigrantów trudny z powodu przestojów, zwolnień oraz zamknięcia granicy dla pracowników tymczasowych.

(Źródło: PAP)

1 note · View note

tellusepisode · 4 years

Text

The White Ribbon (2009)

“Das weiße Band – Eine deutsche Kindergeschichte”

Drama, History, Mystery |

The White Ribbon is a black-and-white German-language drama film written and directed by Michael Haneke. The film darkly depicts society and family in a northern German village just before World War I and, according to Haneke, “is about the roots of evil. Whether it’s religious or political terrorism, it’s the same thing.”

04_Der Pfarrer (Burghart Klaussner) ermahnt seinen Sohn (Leonard Proxauf) zu Aufrichtigkeit

The film premiered at the 62nd Cannes Film Festival in May 2009 where it won the Palme d’Or, followed by positive reviews and several other major awards, including the 2010 Golden Globe Award for Best Foreign Language Film.

The memories of an unnamed elderly tailor form a parable from the distant year he worked as a village schoolteacher and met his fiancée Eva, a nanny. The setting is the fictitious Protestant village of Eichwald, Northern Germany, from July 1913 to 9 August 1914, where the local pastor, the doctor and the baron rule the roost over the area’s women, children and peasant farmers.

The puritanical pastor leads confirmation classes and gives his pubescent children a guilty conscience over apparently small transgressions. He has them wear white ribbons as a reminder of the innocence and purity from which they have strayed. When under interrogation, his son confesses to ‘impure’ touching; the pastor has the boy’s hands tied to his bed frame each night. The doctor, a widower, treats the village children kindly but humiliates his housekeeper and also sexually abuses his teenage daughter…

Director: Michael Haneke

Writers: Michael Haneke

Stars: Christian Friedel, Ernst Jacobi, Leonie Benesch, Ulrich Tukur, Ursina Lardi, Fion Mutert, Michael Kranz

youtube

►Cast:

Christian Friedel…The School TeacherErnst Jacobi…The School Teacher as an Old Man (voice)Leonie Benesch…EvaUlrich Tukur…The BaronUrsina Lardi…The BaronessFion Mutert…SigiMichael Kranz…The TutorBurghart Klaußner…The Pastor (as Burghart Klaussner)Steffi Kühnert…The Pastor’s WifeMaria Dragus…Klara (as Maria-Victoria Dragus)Leonard Proxauf…MartinLevin Henning…AdolfJohanna Busse…MargareteThibault Sérié…GustavJosef Bierbichler…The StewardGabriela Maria Schmeide…The Steward’s WifeJanina Fautz…ErnaEnno Trebs…GeorgTheo Trebs…FerdinandRainer Bock…The DoctorSusanne Lothar…The MidwifeRoxane Duran…AnnaMiljan Châtelain…Rudolf (as Miljan Chatelain)Eddy Grahl…KarliBranko Samarovski…The FarmerKlaus Manchen…The Farmer (voice)Birgit Minichmayr…FriedaSebastian Hülk…MaxKai-Peter Malina…Karl (as Kai Malina)Kristina Kneppek…ElseStephanie Amarell…SophieBianca Mey…PaulaAaron Denkel…KurtiMika Ahrens…WilliDetlev Buck…Eva’s FatherAnne-Kathrin Gummich…Eva’s MotherLuzie Ahrens…SchoolchildGary Bestla…SchoolchildLeonard Boes…SchoolchildFelix Boettcher…Schoolchild (as Felix Böttcher)Sophie Czech…SchoolchildParaschiva Dragus…SchoolchildSelina Ewald…SchoolchildNora Gruler…SchoolchildTim Guderjahn…SchoolchildJonas Jennerjahn…SchoolchildOle Joensson…SchoolchildGerrit Langentepe…SchoolchildLena Pankow…SchoolchildSebastian Pauli…SchoolchildFranz Rewoldt…SchoolchildKevin Schmolinski…SchoolchildAlexander Sedl…SchoolchildNino Seide…SchoolchildMarvin Ray Spey…SchoolchildMalin Steffen…SchoolchildLilli Trebs…SchoolchildPaul Wolf…SchoolchildMargarete Zimmermann…SchoolchildCarmen-Maja Antoni…Bathing MidwifeChristian Klischat…GendarmMichael Schenk…DetectiveHanus Polak Jr.…DetectiveSara Schivazappa…The Italian NannyMarisa Growaldt…The MaidVincent Krüger…FritzRüdiger Hauffe…WorkmanArndt Schwering-Sohnrey…FarmerFlorian Köhler…FarmerSebastian Lach…Foreign HarvesterMarcin Tyrol…Foreign HarvesterSebastian Badurek…Foreign HarvesterKrzysztof Zarzecki…Foreign HarvesterSebastian Pawlak…Foreign HarvesterLilli Fichtner…Girl at Harvest FeastAmelie Litwin…Girl at Harvest FeastPaula Kalinski…Girl at Harvest FeastMatthias Linke…Band MusicianVladik Otaryan…Band MusicianPeter Mörike…Band MusicianHans-Matthias Glassmann…Band MusicianNikita Vaganov…Band MusicianMercedes Jadea Diaz…Eva’s SisterSimon Pawlowsky…Villager

Sources: imdb & wikipedia

The post The White Ribbon (2009) first appeared on TellUsEpisode.net.

from WordPress https://www.tellusepisode.net/the-white-ribbon-2009.html

#Drama #History #Movies #Mystery #Christian Friedel #Ernst Jacobi #Fion Mutert #Leonie Benesch #Micha

0 notes

steel-on-the-ice · 7 years

Text

new game: teamsmash!

So in honour of the occasion (that being that I have a new hockey sideblog), I've decided to do a new game: teamsmash! Which can be read as Team Smash or Teams Mash, whichever you prefer. And yeah, I'm sure this is not a new concept, but it's new to me, and I'm gonna have fun with it.

It's pretty much what it says on the tin: Mush two teams together. Any two teams. Play out the Battle of Alberta/Pennsylvania/Ontario in a new way. Put The Great One on a line with the Next One (and maybe the Next Next One). Win the World Cup or the World Championship. Make a team you love. Make a team you love to hate.

Anyway, this is all in good fun, and I probably have Bad Hockey Opinions, so bear with me as we do up an example with my two favourites: the Edmonton Oilers and the Toronto Maple Leafs. Rationale and so on included, the final roster at the bottom of the post. I've put it behind a Read More because this got LOOOOONG and you may not want to read my waffle.

I'm starting with the opening night rosters for the 2016-17 season, for reference.

GOALTENDERS

Let's start with goalies, because that's easy, only four players to choose from.

Choices (Oilers on the left, Leafs on the right): 33 Cam Talbot 31 Frederick Andersen 50 Jonas Gustavsson 35 Jhonas Enroth

OK, is there any debate on this? It's gonna be the starters, no question. There is some debate between the two as to who would be starter of them (Andersen reportedly has some issues with 50-50 splitting of starts), but it's gonna be Andersen and Talbot.

Andersen - Talbot

DEFENCE

Both teams have some excellent D-men, and the coaches both have a tendency to mix it up. So it's gonna be about chemistry and versatility, not just stats.

Choices: 2 Andrej Sekera 2 Matt Hunwick 4 Kris Russell 8 Connor Carrick 5 Mark Fayne 20 Frank Corrado 6 Adam Larsson 22 Nikita Zaitsev 25 Darnell Nurse 44 Morgan Rielly 77 Oscar Klefbom 46 Roman Polak 83 Matt Benning 51 Jake Gardiner 88 Brandon Davidson 52 Martin Marincin

Obvious exclusions: Neither Corrado or Marincin have played much, and I wasn't terribly impressed with either. Davidson hasn't played much, though he's done well in recent games.

One of the good things about the Oilers' D-corps is that mostly you can throw any two of them together and they're pretty good. The Leafs are a bit less so, but they're still pretty flexible. That said, I don't like breaking up good D-pairs (yes, I have Bad Hockey Opinions, I already said this).

My favourite D-pair of these is Rielly and Zaitsev. They're good, they're flexible, they can attack without sacrificing defence. I don't think I really need to opine on it further, I'm following in Coach Babcock's footsteps here. My choice for first D-pair.

Klefbom and Larsson are the Oilers' most common lead D-pair, and for good reason. They're solid. They don't tend to set the world on fire, but they are dependable and pretty good on the transition. They'll probably work well with our third and fourth lines.

The dilemma with the third D-pair is to take an intact pair from each team, or to put together two guys who I think will work well. Of the remaining pairs, I like Sekera-Russell best - but I also want to see how my favourite Oilers D-man (Nurse) works with one of my favourite Leafs D-men (Gardiner). This is a serious toss-up and boy is it difficult. Ultimately, I'm gonna choose my Oilers boys because I know they work well together and because they have a similar style to the guys already here.

The seventh D-man is a pick of the rest - Gardiner is perhaps not exciting as Nurse, but he's put a lot of points on the board and has got a good chance of chemistry with the guys here.

Rielly - Zaitsev Klefbom - Larsson Sekera - Russell Gardiner

FORWARDS

This is the difficult bit, and the bit that is gonna get controversial, most likely. The coaches like to mix it up in here, too, so most of the guys on a team have played with each other to some extent.

Choices: 14 Jordan Eberle 11 Zach Hyman 15 Tyler Pitlick 12 Connor Brown 19 Patrick Maroon 15 Matt Martin 29 Leon Draisaitl 16 Mitch Marner 39 Jesse Puljujarvi 18 Milan Michalek 42 Anton Slepyshev 34 Auston Matthews 44 Zack Kassian 21 James van Riemsdyk 51 Anton Lander 24 Peter Holland 55 Mark Letestu 26 Nikita Soshnikov 27 Milan Lucic 29 William Nylander 67 Benoit Pouliot 42 Tyler Bozak 93 Ryan Nugent-Hopkins 43 Nazem Kadri 97 Connor McDavid 47 Leo Komarov

Obvious exclusions: Michalek and Holland didn't play a lot after their initial appearances: Michalek has had injury issues and Holland was traded mid-season.

Let's not beat about the bush here: we have a lot, a lot, of weapons available to us on these lists, but the best of them are (indisputably?) Matthews and McDavid. We know these two have great chemistry - Team North America - and they are both lethal in different ways that mesh really, really well. If we're gonna take this game to its logical and at-least-mildly-ridiculous conclusion, you know who's rounding off this line: Mitch Marner. In terms of chemistry, playstyle and ability to keep up, he's one of - if not the only - player who can keep up with McDavid and Matthews.

To back up the sheer firepower of that first line, we need a playmaking, solid second line. Nazem Kadri is criminally underrated, for the most part, but give him good wings and he can create holes in almost any defence. I think that this would mesh well with the hard-hitting, high-scoring pair of Draisaitl and Maroon, who take a lot of shots and clear up well around the net. Kadri and Maroon's abilities to clear lanes and puncture the defence would clear the way for Draisaitl's shot.

Let's go to the fourth line next. In the systems run by both Babcock and McLellan, fast, skilled players are backed up by a hard-hitting checking line. Two players on these teams stand out as fighters and checkers: Martin and Lucic. But they're both solidly left wings. If one of them could switch over, I'd have them both; on balance, I'd take Martin as he's a bit quicker (and Lucic's stats may have been impacted by being on a line with McDavid). In the meantime, Zach Kassian is a good right wing and pretty versatile. For your centre, you can go one of two ways: a good, mobile centre who can hit hard - Bozak - or a big guy who can still make the plays - Komarov. We know Bozak and Martin have good chemistry, so I'd go with that pair as a base, and Kassian on right wing.

Third line is the most complicated, mainly because we have so many quality players left. From the Leafs, top points-getters we haven't yet looked at include van Riemsdyk and Nylander, as well as the dynamic duo of Brown and Hyman (though there's plenty of arguments to be had about how much being on a line with Matthews affects points). The Oilers have Nugent-Hopkins and Eberle, who have fallen off a bit recently but are always in the conversation, and Letestu, who quietly but consistently put points on the board. There's also the argument for a different-style line to change up the pace - Slepyshev-Komarov-Soshnikov as an all-Russian line could be a hard-hitting choice, but none of these guys are particularly strong in the scoring, so I would exclude this choice.

Nylander-Hyman-Brown (or Hyman-Nylander-Brown) is a line that could be dynamite, but also lacks experience - they're an all-rookie line. Centreing some combination of them with Letestu could balance that out. Ultimately the question comes down to versatility and likely scoring numbers, as well as chemistry with their defence. The highest scorer we've listed here is van Riemsdyk, a left wing, and Nugent-Hopkins and Eberle would match up as centre and right wing with similar numbers. Nugent-Hopkins and Eberle also have proven chemistry with the second D-pair of Klefbom-Larsson, which would tighten up defensive play and transition, a weakness of both the Oilers and the Leafs.

The best choice for thirteenth man is Nylander - he's a centre who's played at both wings, is a good scorer and has proven chemistry with most of the Leafs forwards.

Matthews - McDavid - Marner Maroon - Kadri - Draisaitl van Riesmdyk - Nugent-Hopkins - Eberle Martin - Bozak - Kassian Nylander

CONCLUSIONS

So there's my full lineup:

Matthews - McDavid - Marner Maroon - Kadri - Draisaitl van Riesmdyk - Nugent-Hopkins - Eberle Martin - Bozak - Kassian Nylander

Rielly - Zaitsev Klefbom - Larsson Sekera - Russell Gardiner

Andersen - Talbot

I think that this lineup would make a hell of a splash and hopefully win things. They'd favour a style based on speed, skill, puck possession, and chemistry, similar to the one that Babcock and McLellan already run - which are descendants of the system that took the Red Wings to the Final and the Cup in 08-09, and has been Team Canada's primary style since Babcock took over.

Naturally, some of those forward lines would probably be split up on occasion and probably stuffed in a blender when the coaches felt like it. I haven't put up the Special Teams, probably a topic for another day. But I've had fun!

As I said before, I have Bad Hockey Opinions. Feel free to tell me how wrong I am and why, but pls no anon hate. If you're gonna play teamsmash yourself and you feel like crediting me, go ahead - like I said, it's probably not a new concept. :)

#teamsmash #toronto maple leafs #edmonton oilers #too many people to tag #opinions on hockey #probably bad opinions on hockey #hockey #nhl

0 notes