#exotische planten | Explore Tumblr Posts and Blogs

regioonlineofficial · 2 months

Text

Almere Buitenvaart - Kom in de Kas, het grootste publieksevenement van de glastuinbouwsector, vindt plaats op zaterdag 6 april en staat in het teken van Groene liefde. Bij Kom in de Kas hebben we heel veel Groene liefde om te geven. Groene Liefde voor elkaar, voor de sector, voor de kweker en voor de producten uit de kas en nog veel meer. Kom in de Kas is een groene ontmoetingsplek die mensen samenbrengt, om Groene Liefde te ontdekken en door te geven. Van groenten en fruit tot planten en bloemen, je ontdekt het allemaal in de kas. Iedereen is uitgenodigd om op zaterdag 6 april van 10.00 tot 16.00 uur zijn of haar Groene Liefde te ontmoeten. Jouw Groene Liefde is zóóó dichtbij Wist je dat …. veel bloemen, planten, groenten en fruit in Nederlandse kassen worden geteeld? Tijdens Kom in de Kas krijgt iedereen de kans om in de kassen te kijken en zelf te zien hoe kwekers dat doen. Kijk hoe alles groeit. Stel vragen. Zie hoe alles wordt verpakt. Met het evenement Kom in de Kas is Groene Liefde wel heel dichtbij. Een brede variatie aan teelten en producten wordt getoond: er worden onder andere trosrozen, lelies, Stephanotis, inheemse planten, zomerbloemen, snijorchidee en exotische groenten onder glas geteeld. Alle kassen produceren op een zo duurzaam mogelijke manier, dit kan met behulp van zonnepanelen en andere manieren van energie opwekking en energie besparing. Regio Almere Buitenvaart is het grootste binnen stedelijke tuinbouwgebied van Nederland. Het gebied richt zich steeds meer en meer op de verbinding met stad en tuinbouw, de consument kan bij de kweker inkopen. Uitleg bij een plantmachine - Foto: @ Quinten van Ooijen Activiteiten Bezoekers krijgen uitleg over het oogsten, sorteren, oppotten, uitzetten en water geven van de planten. Uiteraard staat de kweker voor je klaar om al je vragen te beantwoorden. Er worden ook diverse activiteiten voor jong en oud georganiseerd. Kinderen kunnen springen op een springkussen, andere leuke activiteiten en suikerspinnen eten. Ze worden zeker niet vergeten! Over Kom in de Kas Kom in de Kas wordt in 2024 voor de 46e keer georganiseerd. In de regio Almere Buitenvaart nemen tien bedrijven deel. Ieder bedrijf heeft iets eigens te bieden. De openingstijden zijn van 10.00 tot 16.00 uur op zaterdag 6 april. Parkeren kan bij de deelnemende bedrijven of langs de kant van de wegen, advies is om zoveel mogelijk op de fiets te komen. Kom in de Kas is gratis en wordt mede mogelijk gemaakt door Glastuinbouw Nederland, GroentenFruit Huis, Royal FloraHolland, Interpolis, Sazas, Plantion, Bloemenbureau Holland en Axia Seeds. Volg Kom in de Kas via Facebook, Instagram en LinkedIn. Voor meer informatie kijk op www.komindekas.nl.

0 notes

bamboedirect · 2 months

Text

Bamboe Direct

Bamboe Direct is in 2018 opgericht door Roland Otten en partners, van origine hoveniers van hoogstaande tuinen en landschapsprojecten in Nederland. De vraag naar Bamboe bleek als snel verstrekkend, niet alleen door de exotische kijk op bamboe maar ook de brede toepassingsmogelijkheden. En natuurlijk maakt bamboe in de groenomgeving wonen en werken een stuk aangenamer! Als bamboe planten leverancier verzorgen we voor de kweek en distributie van prachtige solide bamboes voor makkelijke integratie in ieder groenproject.

bamboe leverancier

1 note · View note

joostjongepier · 2 months

Text

Wat? Berglandschap met waterval (1606-1607), Zittende bedelaar en een studie van een mannenhoofd (1608-1609), Joodse gelovigen in de synagoge (1606-1607), Drie Hongaarse ruiters (1604-1608), Groot bloemstuk met keizerskroon (1624), Twee kikkers in het gras (1608-1610),De dodo (ca. 1630) en Orpheus betovert de dieren met zijn muziek (1619) door Roelant Savery

Waar? Tentoonstelling Roelant Savery’s wonderlijke wereld in Het Mauritshuis, Den Haag

Wanneer? 14 fabruari 2024

Roelant Savery (1578-1639) werd geboren in Kortrijk. Zijn protestantse familie ontvluchtte de Spaanse bezetting en week uit naar de Noordelijke Nederlanden. Daar werd hij door zijn oudere broer Jacob opgeleid tot schilder. Na zijn opleiding reisde Roelant naar Praag, waar hij benoemd werd tot hofschilder van Rudolf II, keizer van het Heilige Roomse Rijk. De keizer hield er een uitgebreide verzameling kunst en natuurvoorwerpen op na, evenals tal van levende planten en dieren. Savery trok in opdracht van de keizer het rijk in om bijzondere landschappen in beeld te brengen. Zijn schetsen van berg- en boslandschappen dienden later als basis voor zijn schilderijen.

De kunstenaar beperkte zich niet tot het vastleggen van landschappen. Hij had ook grote belangstelling voor de mensen die hij tegenkwam. Hij tekende onder meer boeren, bedelaars, joden in de synagoge en ruiters. Vaak schilderde hij mensen van opzij of op de rug, wat suggereert dat hij ze vastlegde zonder dat ze het merkten. Als geheugensteuntje maakte hij notities bij de schetsen, met name over de kleding. .

Als een van de eersten schilderde Savery bloemstillevens. Hij zou dat zij hele leven blijven doen. In de tuinen van keizer Rudolf II kon de kunstenaar zeldzame planten van over de hele wereld bestuderen. Hij schilderde elke afzonderlijke bloem zeer natuurgetrouw na. Zijn meest indrukwekkende bloemstilleven schilderde Savery in 1624. Het werk bevat maar liefst 63 bloemsoorten, variërend van dure exotische tot wilde. Bovenin het boeket prijkt een oranjerode keizerskroon (corona imperalis), vernoemd naar zijn inmiddels voormalige werkgever: keizer Rudolf II. Naast de vele bloemen bevat het schilderij ook 45 diersoorten, waaronder een kaketoe die een kikker te pakken heeft. Hoe indrukwekkend dit grootse bloemstilleven ook is, ik ben minstens zo geboeid door een kleine voorstudie voor dit werk: Twee kikkers in het gras. Savery maakte deze voorstudie jaren eerder dan het schilderij, waarschijnlijk toen hij nog in Praag woonde.

Minstens zo interessant als de bloemstillevens zijn Savery’s voorstellingen van dieren. Hij schilderde onder andere veel vogels, waaronder de uitgestorven dodo van Mauritius. De vogel is nogal aan de dikke kant, wat waarschijnlijk te verklaren is uit het feit dat de schilder een opgezet exemplaar uit de keizerlijke collectie als voorbeeld gebruikte. Bij het opzetten van het dier was te veel vulsel gebruikt. Het bekendste type diervoorstellingen waarin Savery zich specialiseerde is het overvolle dierlandschap, waarin zich vaak een Bijbelse of mythologische scène afspeelt. Op deze tentoonstelling hangt als voorbeeld daarvan Orpheus betovert de dieren met zijn muziek. Tussen de vele dieren is het even zoeken, maar midden op het doek, onder een boom zit Orpheus te spelen. Ook in dit schilderij maakt de ietwat obese dodo zijn opwachting. De vogel zit rechtsonder op het schilderij op een rotsblok.

In 1615, een paar jaar na het overlijden van keizer Rudolf II, keerde Roelant Savery terug naar Nederland en vestigde zich uiteindelijk in Utrecht. Zijn huis aan de Boterstraat noemde hij Het Keyzerswapen, een verwijzing naar zijn status als hofschilder.

Zoals altijd het geval is bij exposities in het Mauritshuis, is het aantal werken beperkt. Het museum beschikt nu eenmaal niet over een grote tentoonstellingsruimte. Toch geeft Roelant Savery’s wonderlijke wereld een goed beeld van de veelzijdigheid van deze kunstenaar. Hij was een echte alleskunner in de kunst.

#roelant savery

0 notes

rotterdamvanalles · 3 months

Text

Bezoekers van Diergaarde Blijdorp bij de olifanten, 1976-1978.

Diergaarde Blijdorp is begonnen als een hobby van twee spoorwegbeambten. Zij huurden in 1856 een spoortuintje in de Rotterdamse binnenstad om hun verzameling exotische vogels onder te brengen. De eerste bewoners waren overigens een kokmeeuw, een paar eenden en later een haas. Deze hobby leidde in 1857 tot de oprichting van de Rotterdamsche Diergaarde. De eerste directeur was Henri Martin, oorspronkelijk leeuwentemmer van beroep. Geleidelijk breidde de dierentuin zich uit. Een groot apenhuis, roofdierengebouw, vogelhuis, reptielenhuis en vele andere dierverblijven verrezen en de verzameling dieren en planten groeide.

In 1937 besloot het gemeentebestuur van Rotterdam dat de Diergaarde uit het stadscentrum moest wijken voor stedelijke bebouwing. Het jaar erop begon men met de bouw van de nieuwe Diergaarde ‘Blijdorp’, genoemd naar de polder Blijdorp, waar de tuin nog steeds gehuisvest is. Architect Sybold Van Ravesteyn kreeg de opdracht voor het ontwerp. Blijdorp werd hiermee een van de eerste tuinen ter wereld die in zijn geheel door één architect ontworpen was.

Toen de overgang in volle gang was, bombardeerden de Duitsers de binnenstad en daarmee ook de Diergaarde. De chaos was enorm en vele dieren overleefden het bombardement en de vuurzee niet. Voor zover mogelijk werden de overlevende dieren overgebracht naar Blijdorp, waar men nog volop bezig was met de bouw van de nieuwe tuin. Op 7 december 1940 werd de nieuwe Diergaarde officieel geopend.

De foto is gemaakt door de Fototechnische Dienst Rotterdam en komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van diergaardeblijdorp.nl

Bericht van 2024

0 notes

fitspress · 5 months

Text

G7 Green Gummies Presentatie ervaring

Wat is G7 Green Gummies?

G7 Green Gummies is een krachtige, G7 Green Gummies veilige en volledig natuurlijke afslankpil die acht stoffen gebruikt waarvan klinisch en wetenschappelijk is bevestigd dat ze samenwerken om in één nacht vet op te lossen door een laag bruin vetweefsel te verhogen.

Wat is G7 Green Gummies?

G7 Green Gummies Dit supplement ondersteunt een gezond gewichtsverlies, zo puur als de natuur het bedoeld heeft. De acht krachtige tropische voedingsstoffen en planten worden ondersteund door klinisch onderzoek, dat perfect gewichtsverlies ondersteunt door de oorzaak ervan aan te pakken. G7 Green Gummies is een natuurlijk supplement voor gewichtsverlies dat zich voornamelijk richt op de echte oorzaak van buikvet, en dat doet het niet. een dieet of lichaamsbeweging met zich meebrengen.

De recensie van G7 Green Gummies geeft u een grondig inzicht in het product en helpt u te begrijpen wat het is, hoe het functioneert, de voordelen die het biedt en andere details. G7 Plus Gummies G7 Green Gummies is het exotische geheim van Hollywood voor gezond gewichtsverlies, waar het is anders dan alles wat je eerder in je leven hebt geprobeerd of ervaren.

Hoe werkt het?

G7 Green Gummies is een 100% legitieme doorbraak op het gebied van gewichtsverlies; het is uniek in vergelijking met alle andere afslanksupplementen die er zijn. G7 Plus Gummies G7 Green Gummies is een afslanksupplement dat alleen online wordt aangeboden op G7 Green Gummies.com.

Red Boost U kunt uw lichaam een combinatie van acht exotische voedingsstoffen en planten geven, ondersteund door klinisch onderzoek, om gewichtsverlies te helpen door regelmatig G7 Green Gummies te nemen. G7 Green Gummies is een afslanksupplement dat veel grip heeft gekregen in de industrie.

G7 Green Gummies wordt door de producent op de markt gebracht als een afslankgeheim uit de tropen dat een speciale combinatie van volledig natuurlijke stoffen met uitzonderlijke potentie bevat. Red Boost Door het gehalte aan bruin vetweefsel in uw lichaam te verhogen, kan het G7 Green Gummies-afslanksupplement helpt bij gewichtsvermindering. Deze recensie van G7 Green Gummies geeft u een grondig inzicht in het product en helpt u te begrijpen wat het is, hoe het functioneert, de voordelen die het biedt en andere details.

Wat is bruin vetweefsel?

G7 Green Gummies is ontwikkeld vanuit de veronderstelling dat de inname van bepaalde componenten de niveaus van bruin vetweefsel (BAT) in uw lichaam kan verhogen. Boostaro Bruin vetweefsel is een specifiek soort lichaamsvet dat wordt geactiveerd als het koud wordt. BAT, ook wel bruin vet genoemd, genereert warmte om uw lichaamstemperatuur te stabiliseren in koude omstandigheden.

Omdat het meer mitochondriën heeft dan gewoon vet, verschilt bruin vet ervan. De ‘motoren’ in de vetcellen zijn deze mitochondriën. Boostaro Ze genereren warmte door calorieën te verbranden, waardoor je lichaam warm blijft. Volgens onderzoek verbrandt bruin vet sneller calorieën dan normaal vet. Daarom wordt in steeds meer onderzoeken gekeken naar de invloed van bruin vet op gewichtsverlies en diëten.

Lijst met ingrediënten:

G7 Green Gummies is een volledig risicovrij product dat helpt bij het starten van een eenvoudig en succesvol afslanktraject. Puravive Omdat het uitsluitend uit natuurlijke extracten bestaat, is dit supplement veilig in gebruik en 100% natuurlijk. Elk element dat aan dit supplement wordt toegevoegd, houdt je actief en gezond. Dit supplement bevat acht klinisch gevalideerde ingrediënten die het bruine vetweefsel (BAT) stimuleren, waardoor calorieën worden verbrand.

Terugbetalingsbeleid:

G7 Green Gummies-supplementpakketten worden geleverd met een geld-terug-garantie van 180 dagen. Puravive Nu kunnen degenen die de formule willen kopen dit doen zonder bang te hoeven zijn hun geld te verliezen als het voor hen niet effectief is. Dit garandeert dat de aankoop van G7 Green Gummies in alle opzichten risicovrij is. U kunt uw geld terugkrijgen door contact op te nemen met de fabrikant van het G7 Green Gummies-supplement. Zij zullen u helpen met de retourprocedure.

Eindoordeel:

Kortom, G7 Green Gummies is een echte aanrader!! Dit supplement heeft de exotische truc om veilig af te vallen zonder vervelende bijwerkingen. Fitspresso Het helpt je gewicht binnen een redelijk bereik te houden, waardoor je gezond blijft. Je hebt nog nooit zoiets als G7 Green Gummies geprobeerd of ervaren.

Elke fles met de formule wordt geproduceerd in een Amerikaanse fabriek die GMP-gecertificeerd is en een registratie heeft. Het supplement heeft een geld-terug-garantie en kan alleen via de officiële website worden gekocht. Dit product wordt geleverd met een 100% geld-terug-garantie. Fitspresso Dus waar wacht je op? Profiteer vandaag nog van deze mogelijkheid voordat de deal afloopt! Haast je!! Voordat de deal afloopt!!

https://boostaro.nl/

https://fitspresso.nl/

Hoe werkt het?

Wat is bruin vetweefsel?

Lijst met ingrediënten:

Terugbetalingsbeleid:

Eindoordeel:

https://fitspresso.nl/

#Fitspresso

1 note · View note

charlottevdbblog · 6 months

Text

De exotische vegetatie op het schilderij identificeert echt de plek we zien typische siciliaanse planten zoals papyrus acantus en zonnebloemen. Deze wou ze in relatie brengen met de architectuur.

0 notes

youwish9 · 1 year

Text

Geuroliën en etherische oliën — wat is het verschil?

Is het je de laatste tijd opgevallen dat veel huishoudelijke schoonmaakproducten en deodorants geparfumeerd zijn met “essentiële aromatherapie” of met “Jasmijn” of een andere exotische geur zoals “Calming”? Voegen ze echt etherische oliën toe aan afwasmiddel in voldoende hoeveelheden om van enige waarde te zijn en zijn ze van therapeutische kwaliteit? Nou ja, natuurlijk niet, maar met een groeiende belangstelling van het volk voor gezondheid en welzijn, maken essentiële oliën en aromatherapie geweldige marketing, zelfs als producten alleen kunstmatig geproduceerde geuren hebben die “geïnspireerd” zijn door aromatherapie-plantenextracten. De meeste consumentenproducten gebruiken geuroliën om hun geur te bereiken en hoewel sommige de geur van bekende etherische oliën nabootsen, zijn ze behoorlijk verschillend.

Etherische oliën zijn de natuurlijke aromatische oliën die uit planten worden gewonnen. Technisch gezien zijn het helemaal geen oliën, maar complexe mengsels van organische verbindingen die in de cellen van de plant voorkomen. Elke olie is afgeleid van een enkele plantaardige bron en wordt, afhankelijk van de soort, gewonnen uit de bloemblaadjes, bladeren, stengels, wortels, schil van de vrucht, zaden of zelfs het hout van bomen. Het is waarschijnlijk dat deze verbindingen in de loop van de tijd zijn geëvolueerd om de planten te helpen overleven door weerstand te bieden tegen ziekten of door bestuivende insecten aan te trekken met hun geur.

Geuroliën, ook wel parfumoliën genoemd, zijn door de mens gemaakte organische mengsels die door chemici zijn ontwikkeld om een aantrekkelijke geur te produceren. Dit kan van alles zijn, van “seringen” tot “nieuwe auto” geur. Hoewel ze etherische oliën als ingrediënten kunnen bevatten, bevatten ze ook dierlijke en synthetische fixeermiddelen en synthetische verbindingen die zijn afgeleid van aardolie.

Essentiële oliën zijn niet alleen geurig, maar ze zijn ook therapeutisch en worden al eeuwenlang medicinaal en cosmetisch gebruikt om de fysieke en psychologische gezondheid en het welzijn te verbeteren. Ze produceren specifieke farmacologische effecten door opname en inademing door de huid, wat de basis is van aromatherapie, een veelgebruikte vorm van natuurlijke alternatieve geneeskunde.

Geuroliën worden gebruikt om honderden consumentenproducten te ruiken en hun enige doel is om de geur van het product te verbeteren. Hoewel ze veel ingrediënten kunnen bevatten, zijn ze biologisch minder complex dan essentiële oliën en bieden ze geen therapeutische voordelen.

Met zo’n groot verschil, waarom gebruiken de meeste commerciële producten geurolie? De belangrijkste reden zijn de kosten, maar er zijn ook problemen met het aanbod en het geurbereik.

1 note · View note

juliarpunkt · 2 years

Text

Von Uvita aus wollte ich weiter in den Süden nach Bahía Drake, einer Bucht am Pazifik. Erst mit dem Bus nach Palmar Norte, von dort mit einem teuren Taxi nach Almirante und dort mit dem Vormittagsboot zur Bucht. Auf der Bootfahrt sahen wir Krokodile, am Strand kamen wir wieder im Regen an. Im Hostel traf ich wieder auf zwei Deutsche, ich komme ihnen nicht aus. Aber zwei Nette, Pascal und Jonas, beides junge Mediziner aus München die mehr oder weniger grad Urlaub machen. Wir verstanden uns gleich gut und beschlossen irgendwann, einkaufen zu gehen um abends zusammen zu kochen. Mir fiel einmal mehr auf, dass in Costa Rica fast jeder Einkaufsladen von offensichtlich asiatischen Menschen geführt/betrieben werden, und fragte mich einmal mehr, warum das so ist. Sie sprechen in den meisten Fällen tatsächlich auch nur mittelmäßiges Spanisch. Wir liefen auch nochmal los um ein bisschen die Bucht zu erkunden, und während sich die beiden in eine Happy Hour verliefen geriet ich beim Weitererkunden in den strömenden Regen.

Später stellte sich heraus, dass Pascal passionierter Hobbykoch ist, was nicht nur Jonas sondern jetzt auch mir sehr zu Gute kam.

Da Pascal für seinen Tauchschein angemeldet war, war er vormittags immer beschäftigt. So liefen Jonas und ich einen kleinen Wanderpfad an der Bucht entlang, fast bis zum Strand Josecito auf der anderen Seite. Über Drake Bay muss man wissen: Die meisten Besucher kommen eigentlich nur um den Corcovado-Nationalpark zu besuchen, der dafür bekannt ist, dass man dort auch ganz exotische Tiere wie Tapire beobachten kann. Man muss allerdings immer eine Tour buchen und die kostet 90$. Stattdessen kann man auch einen der kostenlosen Wanderpfade rund um die Bucht entlanglaufen. Man sieht zwar keine Tapire, meine letzten 22 Lebensjahre vergingen bisher aber auch ganz gut tapirlos. Und man muss auch nicht immer alles sehen, ich finde man kann die Tiere manchmal auch einfach in Ruhe lassen.

Der Weg, den Jonas und ich entlanggehen, war durch den vorangegangenen Regen super matschig aber trotzdem richtig richtig schön. Durch den Wald, schattig und angenehm, aber immer mit Blick auf den Strand und das Meer. Ganz bis zum Playa Josecito kamen wir leider nicht, da man einen Teil des Strandes überqueren müsste der bei unserer Ankunft geflutet war, bei Ebbe geht das wohl auch so. Es hängen an einem Baum zwar ein Hinweisschild und eine Trillerpfeife, mit der man ein Übersetzungsboot ordern könnte, aber es kam keiner und so liefen wir wieder zurück.

Die Jungs setzten sich zur Happy Hour zu zwei anderen Deutschen, die sie bereits früher kenenlernten und mit denen ich am Vorabend dann auch das Vergnügen hatte: Max und Marvin, zwei Handwerker auf der Walz. Seit über drei Jahren waren die beiden schon unterwegs und dabei fast überall. Die beiden luden uns dann abends in ihr Hostel ein, wo wir uns alle von Pascal bekochen ließen und noch zusammensaßen.

Während Pascal den nächsten Vormittag wieder in der Tauchschule verbrachte, liefen Jonas und ich den Wanderweg mal in die andere Richtung. Angeblich gab es am Ende des Weges irgendwo einen Wasserfall, den wir zwar nicht fanden, jedoch gingen wir dann einfach im Fluss plantschen, war wahrscheinlich noch schöner. Abends kochten wir wieder zusammen und planten ein bisschen die Weiterreise. Die Reise zu meinem nächsten Zielort war nämlich ein bisschen nervig, und die Jungs wollten in den Nachbarort. So beschloss ich, noch einne Tag länger in der Bucht zu bleiben um später mit den Jungs zusammen zu fahren, denn Busfahren ist zu mehrt immer angenehmer als alleine.

Den letzten Tag in der Bucht verbrachte ich erstmal damit darauf zu warten, dass der Regen aufhörte, danach zog ich nochmal in die andere Richtung am Strand entlang los. Am Strand entlang, ewig die kleine Waldstraße runter, keine Ahnung wohin es ging aber der Weg war schön. Ein bisschen hügelig mit Ausblick auf Berge und Plantagen, zwischenzeitlich mal durch den ein oder anderen Fluss watend, vorbei an kleinen Siedlungen und Häuschen und ein bisschen durch den Regen. Das letzte Stück nahm mich dann ein Einheimischer namens Donald auf seinem Motorrad mit, da es tatsächlich noch eine ganz schöne Strecke zurück nach Drake war und ich meine geplante Spazierroute etwas unterschätzt hatte.

Als ich wieder am Hostel ankam beendeten Jonas, Pascal und ich den Tag mit einer Runde UNO, denn der einzige Mensch, der dieses Spiel noch lieber spielt als ich, ist wohl Pascal.

#costa rica #drake bay #bahia drake #travel #backpack #backpacker #germansolotraveler

1 note · View note

steininbeeld · 2 years

Photo

“Plant”

Een van de vele planten in onze tuin met de exotische naam Allium Schubertii.

(9 juni 2022)

0 notes

havenpoort · 4 years

Photo

Abdij Leeuwenhorst of Oud Leeuwenhorst

Het gebied oostelijk van de N206 en de Leeweg draagt de naam Oud Leeuwenhorst. Hier bevond zich vroeger de Cisterciënzer vrouwenabdij, ook genoemd klooster Ter Lee.

In 1261 werd langs het riviertje de Lee, grond door Arnout en Walewijn van Alkemade geschonken aan de orde Citeaux, voor de stichting van een vrouwenklooster voor adellijke cisterciënzerinnen, het kreeg de naam Le(de) of Leeuwenhorst.

In 1262 werd op St. Thomas-avond de eerste steen gelegd. Clarissa van Noordwijk was de eerste abdis. De abdij Leeuwenhorst had in het begin geen kerk. In 1287 kreeg de abdij een middenkoor en in 1350 een kapel ter ere van St. Michaël.

“Het ontginnen van woeste gronden was een specialiteit van de Cisterziënzer kloosters en in de dertiende eeuw was een aanzienlijk deel van Zuid-Holland nog één grote wildernis”, vertelt historisch geograaf Jan Beenakker van de Universiteit van Amsterdam.

In het veen achter de strandwallen werden waterlopen gegraven om het drassige land te ontwateren en te ontginnen. Leeuwenhorst lag langs het riviertje de Lee en werd daarom ook wel Klooster ter Lee genoemd. Stichters waren ridder Walewijn van Alkemade, heer van de ridderburcht Ter Leede bij Sassenheim, en zijn broer Aarnout. Na de dood van Walewijn trok zijn weduwe Clara van Noordwijk zich achter de kloostermuren terug, zij werd er de eerste abdis.

Volgens Beenakker werd Abdij Leeuwenhorst een belangrijk economisch centrum in de streek. “Dit was natuurlijk een geschikte plek om een klooster te stichten. Je zat er hoog en droog, op de strandwal, met schoon water voor de bierbrouwerij en een goede infrastructuur, want over de strandwal liep de oude Heerenweg van Leiden naar Haarlem.

” RIJKE DAMES, De nonnen waren veelal adellijke dames. Dat had te maken met redenen van erfrecht. Dames die ‘overschoten’ werden netjes in het klooster opgeborgen. In Leeuwenhorst woonden zeker honderd nonnen. Ze leefden daar in welvaart.

De kloosterbezittingen werden voortdurend uitgebreid, getuige archiefstukken die Beenakker terugvond in het Nationaal Archief in Den Haag. “De abdij was ook een zorgcentrum. De grote kruidentuin was er niet alleen voor de keuken, maar ook voor de ziekenkamer.

Gespecialiseerde ‘ziekenkamervrouwen’ deelden ook geneeskrachtige kruiden uit aan zieken die aan de poort klopten. Dagelijks werden giften aan de armen en behoeftigen uitgereikt, zoals brood, kaas, een potje bier of geld.” Naast akkers en weiden bezat klooster Leeuwenhorst vele honderden hectaren veengrond, ondermeer bij Leiden, Rijnsburg en Hazerswoude, maar ook in de Haarlemmermeer.

Beenakker: “Zo’n klooster had een enorme behoefte aan turf. Voor de kachel en de keuken, maar ook voor de brouwerij, de bakkerij en de kalkbranderij. Daar verstookte men strandschelpen en de kalk die na het branden overbleef, diende als metselspecie voor de bouwnijverheid.”

De dames hoefden niet zelf als turfstekers aan de slag. De vervening was in handen van een veenmeester, die arbeiders inhuurde voor verveningscampagnes om de turfvoorziening veilig te stellen.

De Tachtigjarige Oorlog maakte een eind aan het rijke kloosterleven. Haarlem en Leiden werden door de Spanjaarden belegerd, overal zwierven troepen rond. Na de landing van de Watergeuzen bij Katwijk in 1571 vluchtten de nonnen van Leeuwenhorst naar Leiden.

De Watergeuzen staken de verlaten abdij in brand zodat hij niet in handen van de Spanjaarden zou vallen. Op hun vlucht wisten de nonnen enkele liturgische schatten en waardevolle documenten mee te nemen. Die liggen nu in het Nationaal Archief in Den Haag. Er zijn nog originele belastingschriften of ‘cohieren’ met rekeningen van bierbrouwerij en bakkerij, naast economische gegevens over de turfwinning en grondverwerving.

Bouwmateriaal dat nog bruikbaar was is uit de afgebrande abdij gesloopt en opnieuw gebruikt in dijkjes en wegtracés. De karakteristieke bakstenen of ‘kloostermoppen’ van Abdij Leeuwenhorst dienden ook om afgebrande kerken te restaureren.

De gebouwen, de goederen en het gehele terrein kwamen in handen van de Staten van Holland De opbrengst van het klooster en de goederen zouden worden gebruikt voor het bekostigen van de oorlog tegen de Spanjaarden en de stichting van de universiteit te Leiden.

De Hollandse edelen, verenigd in de Ridderschap, protesteerden hier heftig tegen. Hun verweer was, dat de bezittingen van Leeuwenhorst en andere kloosters van adellijke herkomst waren en bedoeld waren voor het onderhoud van hun familieleden. Dit touwtrekken duurde tot 1586. Toen gingen de Staten van Holland overstag en droegen het geheel over aan de Ridderschap. Vanaf dat moment diende Leeuwenhorst als buitenplaats voor de Ridderschap.

Het doel van De Ridderschap was deze nieuwe buitenplaats te verhuren en te verpachten om daarmee inkomsten te verwerven. Opvallend is, dat ondanks de geheel andere functie van het gehele complex toch de naam “Abdij Leeuwenhorst” gehandhaafd bleef. Deze situatie duurde tot het einde van de 18e eeuw. In de 17e eeuw werden er nog tal van reparaties en onderhoud uitgevoerd en waren de inkomsten aanzienlijk. In de loop van de 18e eeuw raakte de landbouw en de veeteelt behoorlijk in het slop, waardoor de inkomsten minder werden. Dit was ook duidelijk te merken aan het onderhoud van het complex.

Gaspar Fagel en de botanische tuin

Een van de beroemdste bewoners van de Abdij van Leeuwenhorst was Caspar Fagel, raadspensionaris van Holland. In die tijd bereikte Leeuwenhorst haar grootste bloei en kreeg zelfs internationale bekendheid.

Vanaf 1672, het jaar waarin hij tot raadspensionaris van Holland werd benoemd, was hij een van de vertrouwelingen van Stadhouder Willem III. Hij huurde Leeuwenhorst om enige afstand te kunnen nemen van de drukke staatszaken, waarin hij voortdurend verwikkeld was. Vanaf 1676 bracht hij zijn grote passie ten uitvoer nl. het creëren van een botanische tuin, die weldra in de wijde omgeving zijn weerga niet kende.

Bijna al het geld dat hij verdiende, investeerde hij in deze tuin. Zijn belangstelling ging vooral uit naar allerlei exotische gewassen. Uiteindelijk bezat Fagel planten uit Kaap de Goede Hoop, Europa, Noord- en Zuid Amerika, Zuid- en Zuidwest Azië, het Mediterrane gebied en Afrika. Verschillende botanische werken uit de late 17e eeuw verwezen herhaaldelijk naar de beroemde tuin van Fagel.

Helaas was deze tuin geen lang leven beschoren, want na de dood van Fagel nam Willem III, inmiddels ook koning van Engeland geworden, een groot deel van de collectie over en liet deze overbrengen naar Hampton Court. Deze collectie raakte in het begin van de 18e eeuw sterk verwaarloosd en was na enige tijd nauwelijks meer te herkennen als botanische tuin. Een klein deel kwam terecht in de Amsterdamse Hortus en werd daar in de collectie opgenomen.

De naam Fagelsloot, die door het perceel van de voormalige abdij stroomt, herinnert nog aan deze illustere bewoner.

Eind 18e eeuw kwamen de patriotten aan de macht en moesten de Oranjegezinden, waaronder ook de Ridderschap met al zijn heerlijke rechten het veld ruimen.

Johan Valckenaar

In de loop van de 18e eeuw raakte het gehele complex ernstig in verval. In de periode van de Bataafse Revolutie aan het einde van de 18e eeuw raakte de Ridderschap dus het beheer van het Leeuwenhorstcomplex kwijt en werd de gehele buitenplaats te koop aangeboden.

Valckenaar was een fervent patriot en derhalve bepaald niet oranjegezind. Hij woonde aan het Rapenburg te Leiden. Hij stamde uit een aanzienlijk geslacht en was bepaald niet onbemiddeld, want hij kocht het gehele complex Leeuwenhorst en tevens de buitenplaats Dijk en Burg.

Dijk en Burg, dat tot dan toe geheel apart stond en een afzonderlijke ontwikkeling had meegemaakt, werd nu bij het totale complex Leeuwenhorst gevoegd. Hij ging met voortvarendheid aan de slag, liet de ruïnes van de oude abdij slopen en investeerde het nodige in tuinbouw en veeteelt. Het is opmerkelijk, dat hij al na vier jaar alles verkocht aan Mr. Hermanus Petrus Hoog.

Klooster en kloosterkerk werden in de Reformatie (16de eeuw) gesloopt. Poortgebouw, herenhuis en boerderij bleven gespaard. Op deze plek bevindt zich nu de boerderij Oud Leeuwenhorst. Aan het eind van de 18de eeuw worden het huis en de landerijen van de Ridderschap geconfisqueerd en tussen 1801 en 1805 geveild.

Dijkenburg en Leeuwenhorst komen in één hand en gaan Leeuwenhorst heten. In 1802 wordt het huis Leeuwenhorst gesloopt. Ten oosten van de Gooweg werd in 1858 Klein Leeuwenhorst gebouwd. In 1871 worden Klein Leeuwenhorst en het huidige (Nieuw) Leeuwenhorst aan gravin van Limburg Stirum verkocht.

Dijkenburg bleef buiten deze verkoop en kreeg toen waarschijnlijk ook zijn oude naam weer terug.

Klein Leeuwenhorst is een witgepleisterd blokvormig landhuis met neoclassicitische trekken. In de tuin zijn nog relicten van het klooster te vinden.

Graaf van Limburg Stirum geeft in 1880 opdracht voor de bouw van een nieuw huis op Leeuwenhorst in neogotische stijl met detailleringen van de neorenaissancestijl. Dit huis wordt in 1943 afgebroken ten behoeve van de aanleg van een Duitse tankval.

Ter ere van Leeuwenhorst werd een afscheidsdiner gegeven. Met de afbraak van het huis verdween ook een levensstijl van grootse diners en jachtpartijen. Het koetshuis annex paardenstal is bewaard gebleven.

Het tuinplan voor Leeuwenhorst is getekend door Eduard Petzold en aangevuld door jonkheer Gevers. Het plan is niet uitgevoerd. De veelheid aan kronkelpaadjes is gebleven. Leeuwenhorst is nu eigendom van de Stichting Het Zuid-Hollands Landschap en wordt beheerd als natuurgebied.

#Noordwijk #leeuwenhorst #Bollenstreek #2e. Wereldoorlog #Noordwijkerhout #Dijkenburg

1 note · View note

nikooktaetab · 4 years

Text

Kim Eunsook’s rechte Kontaktlinse saß nicht richtig. Beziehungsweise war bestimmt ein doofes Staubkorn darunter oder so. Jedenfalls konnte sie sich, seit ihr Fahrer das gusseiserne Tor passiert hatte, nicht auf die idyllische Szenerie des ehemaligen Olympiageländes konzentrieren.

Sonnenstrahlen brachen durch mehr oder weniger exotische Baumkronen, der Mercedes fuhr geschmeidig in einer Reihe aus teuren Wagen, emsig die Hügel hinauf. In der Ferne sah man das Meer glitzern, es lag frisch und still unter der Morgensonne. Die gläserne Caféteria des Gebäudes reflektierte bis in die weite Ferne die Sonnenstrahlen, auf dem Campusgelände direkt um das Haupthaus waren hier und da Studenten zu sehen. Es war erfrischend, keine Uniformen mehr sehen zu müssen - auch wenn es bedeutete, dass man sich eventuell mehr Gedanken darüber machen musste, was man anzog.

Mit einem genervten Schnalzen blinzelte Eunsook ein letztes Mal, gerade rechtzeitig, um die Auffahrt mit der niedrigen Mauer drumherum betrachten zu können. Eingebettet in Bäume, mit dem Rücken zum Hügel, erstreckte sich ein modernes, helles Gebäude mit einem flachen Anbau aus ockerfarbenem Stein. Während sich vorn Rosen rankten und hier und da versetzt romantische Blumenkübel, Durchgänge und Efeu den Eingangsbereich einfassten, waren hinter dem niedrigen Anbau Palmen über dem Dach zu erspähen.

Da es noch früh am Morgen war hörte man nur ein paar erste Vögel und Grillen, doch das Schlagen von mehreren Türen und die lauten Stimmen von Son Chaeyoung und Kim Dahyun, die sich übertrieben enthusiastisch begrüßten, hörte man sicher bis zur nächsten Villa, die sich einen knappen Kilometer weiter die Straße runter befinden musste.

“Aaah, Chewie! Was ist mit deinen Haaren passiert?”, rief eine viel zu wache Minatozaki Sana mit ihrer nasalen Stimme, sie hing bereits an der gebürtigen Taiwanesin, die mit reservierter Miene einen Schritt zurück taumelte und verlegen den strawberryblonden Schopf der Älteren tätschelte.

“Farbe”, antwortete sie nur stumpf und warf Myoui Mina, die gerade aus ihrem Wagen stief, einen hilfesuchenden Blick zu. Diese wandte sich nur mit einem verkniffenen Grinsen ab, fand sich dann allerdings selbst in einer haarsträubend intensiven Umarmung wieder.

“Minariii~”, quietsche die Älteste, Im Nayeon, verspielt, doch ihre Augen funkelten diabolisch. Sie hatte die Türen hinter sich offen gelassen und mit lautem Bellen machte nun Momo’s Norwich Terrier, Boo, auf sich aufmerksam. Er nahm seine Aufgabe als Empfangskomitee sehr ernst und lief schwanzwedelt reihum und schleckte den Mädchen emsig die Knöchel ab, bis er gestreichelt wurde.

Auch Eunsook ging grinsend in die Knie und kraulte dem Hahn im Korbe der TWICE Frat liebevoll den Kopf. Eine verschlafene Momo tauchte in der Türe auf und klatschte eher mäßig konsequent in die Hände: “Oi, Boo! Komm her, na komm schon?!”

“ENDLICH seid ihr da~”, trällerte Park Jihyo hinter ihr und klatschte aufgeregt in die Hände, “na kommt schon rein! Es gibt Frühstück! Für Sie haben wir natürlich auch etwas bereits gestellt”, wandte sie sich zum Ende hin an zwei der Fahrer, die ihr lächelnd zunickten.

Und unter Geplauder und Gekicher betraten die Mädchen ihre neue Behausung. Eunsook erkannte Jisuk’s Cap und hing sich von hinten über ihre Schulter, erschrocken zuckte sie zusammen. “Na”, machte sie und grinste, Jisuk machte etwas luftleer “Na” zurück.

Momo war bereits seit einem Jahr hier während Sana und Mina früher angekommen waren und somit war Tzuyu die einzige Austauschschülerin, die das Haus noch nicht live gesehen hatte. Dahyun und Chaeyoung hatten sich links und rechts bei dem großen Mädchen eingehängt und zeigten ihr alles, während der Rest das Handgepäck auf die bereits eingerichteten Zimmer brachte.

Auf dem Weg nach unten kam Jisuk und Eunsook Yunhee entgegen, sie grinste und Eunsook stieß sie mit der Schulter an: “Na, Unnie, nicht geschlafen?” “Haha. Führ das Gespräch doch mit meinen Augenringen weiter…” Eunsook kicherte und stieß Jisuk mit der Schulter an, die grinsend die Augen verdrehte.

Die Küche, die aussah wie ein pfirsichfarbener Traum geträumt von wahlweise Marie Antoinette oder Jane Austen, hatte eine große, helle Tafel in der Mitte. Nach und nach trudelten sie ein und nahmen Platz. Es gab ein großzügiges Brunch und sie aßen, allen voran Momo und Nayeon, die von allen einen Happen anhaben wollte. Mina klopfte gerade Sana auf den Rücken, die vor Lachen beinahe erstickt wäre da sich Dahyun und Eunsook ein hitzköpfiges Imitationsbattle lieferten, da klatschte Jihyo erneut begeistert in die Hände.

“OKE OKE! Alle mal herhören~”

Dahyun beugte sich in Sana’s Richtung und machte unter tatkräftigem Einsatz von fliegenden Brotkrumen: “Psssscht!” , was Sana nur noch mehr zum Lachen brachte.

“Seid gefälligst leise, wenn eure Mutter spricht”, schnaubte Jeongyeon, musste aber selbst kichern, als Nayeon ihr schnaubend auf die Schulter schlug.

Jihyo zog die Brauen hoch und sah mit ihrem breiten Grinsen und runden Augen aus wie eine besonders passiv-aggressive Lokomotive aus dem allgemeinen Kinderfernsehen.

“Hört mal! Ich freue mich, dass wir endlich alle hier sind! Bis auf’s letzte Zimmer ist das Haus nun voll und ich hab mir einige Gedanken gemacht, wie wir unsere Frat nennen werden…”

“Frat”, wiederholte Jisuk, sie wirkte nervös. Eunsook tätschelte ihr beruhigend den Arm, allerdings hatte sie selbst eine zuckende Braue: “Jaaah, das heißt soviel wie Party-Meile, nur als fester Ort.”

“Wir sind der Club”, klassifizierte Yunhee trocken.

“Wenn du nicht abschließt, kotzen Leute auf deine Kissen aus spanischer Seide”, brachte Chaeyoung es ziemlich charmant auf den Punkt.

“Oh”, machte Jisuk ernüchtert und schien kurz zu überlegen, bevor sie die Schultern zuckte. “Fein. Was steht denn zur Auswahl?”

Jihyo’s Brauen wanderten wieder in die Höhe und sie beugte sich mit verschränkten Händen ein wenig vor. “Ne?”

“Es gibt keine Auswahl, God Jihyo hat entschieden~”, zwitscherte Nayeon und Momo hinter ihr mimte stimmlich einen Heiligenschein. Jeongyeon knallte die Handfläche dramatisch auf die Tischfläche.

“TWICE!”

Die Jüngeren warfen sich ratlose Blicke zu. Chaeyoung blinzelte träge, Dahyun’s Miene war ein versteinertes Grinsen und Tzuyu machte passenderweise einfach nur “Eh?”

“Ehhhh?”, zog Sana es etwas in die Länge und beugte sich auf den Tisch, ihr Haar verfing sich am Ende in einem aufwendig gegossenen Kerzenständer.

“Naja, die Leute werden nicht nur einmal herkommen, wenn sie einmal auf einer Party hier waren.”

“Sondern… zweimal”, schloss Mina tatkräftig nickend und hielt verstärkend zwei Finger hoch, “...Twice.”

Für einen kurzen Moment war es still. Dann wieherten Dahyun, Eunsook und Chaeyoung los. Nayeon, Jeongyeon und Jisuk ahmten unentwegt Jihyo’s Enthusiasmus und dann Mina’s nüchterne Wiederholung nach. Yunhee und Momo warfen sich einen Blick und schnaubten belustigt.

Nach einer Weile hatten sie sich beruhigt und waren bereit, Jihyo wieder zuzuhören.

“OKE OKE”, begann sie wieder, die Wangen diesmal etwas wärmer, und warf sich die aschblonden Beachwaves über die Schulter, “also nochmal: ihr seid nun alle stolze Mitglieder einer Frat. Es gibt drei-” und hier hielt sie bestärkend drei ihrer kleinen Finger in die Luft, “-und zwar uns, TWICE-”, hier war vereinzelt erneut Gekicher zu hören, “-und dann zwei männliche. BANGTAN ist den Hügel rechts runter, MONSTA den Hügel links.”

“Bang- eh?”, machte Tzuyu erneut, inzwischen lag ihre Stirn in angestrengten Falten.

“Monsta? Echt jetzt? Unser Name ist Premium!”, meinte Dahyun plötzlich sehr überzeugt und verschränkte mit einem heftigen Nicken die Arme vor der Brust und sah dabei wie ein älterer Herr aus.

Jihyo blinzelte mit einem unbeirrten Lächeln einige Male hektisch, bevor sie erneut die Hände zusammenschlug: “BANGTAN, MONSTA und TWICE also!”

“Wer is’n da so dabei?”, fragte Eunsook und rieb schon wieder an dem Auge herum, in dem die Kontaktlinse nicht ganz das tat, was sie sollte.

“Ich schicke die Mitgliederliste gleich in den Gruppenchat”, versprach Jihyo und atmete tief ein, “und heute brauche ich eure tatkräftige Unterstützung, denn als einzige weibliche Frat dürfen wir die erste Party des neuen Schuljahres schmeißen~”

Daraufhin klatschten und jubelten sie, bis auf Tzuyu, die völlig lost schien, und Yunhee und Eunsook, die sich einen bedeutsamen Blick zuwarfen.

Sie planten gemeinsam, wer was vorbereitete, und zerstreuten sich dann wieder. Jisuk und Eunsook folgten Yunhee auf ihr Zimmer und sie ließen sich alle rittlings auf das große Bett fallen. Jisuk verband sich gerade mit dem Bluetooth Speaker während Eunsook sich auf den Bauch rollte. Yunhee und sie sahen sich an, dann seufzte Eunsook und zog ihr Handy aus der hinteren Tasche ihrer Jeans und öffnete den TWICE Gruppenchat.

Mit einem theatralischen Räuspern las sie vor:

“Also. In der MONSTA Frat sind Son Hyunwoo genannt Shownu, Chae Hyungwon, Lee Minhyuk, Yoo Kihyun, ...Lee Jooheon...oh… und Im Changkyun? Sind das-”

“-ich glaub ja.”, murmelte Yunhee und deutete erneut auf den Screen des Handys.

Eunsook wandte sich wieder der weiteren Gruppe zu: “Und in der Frat mit dem charmanten Namen namens BANGTAN sind… ach du Scheiße…”

“...jap.”

“..Kim Seokjin, Min Yoongi, Kim… Kim N-Namjoon…”

Jisuk und Yunhee vermieden geflissentlich, sich anzusehen, als Eunsook königlich über den Namen stolperte.

“...Jung Hoseok… Park Jimin und Jeon Jeongguk.”

“Ausschließlich Ehrenmänner”, schloss Yunhee spöttisch, Eunsook schnaubte, seufzte und ließ ihr Handy auf den Boden fallen um das Gesicht in den Laken zu vergraben und einen dumpfen, theatralischen Schrei auszustoßen.

“Ja, allerdings”, murmelte Yunhee und bei dem Gedanken, all die bekannten Gesichter heute abend in ihrem Heim zu beherbergen, wurde ihr ein bisschen übel.

“Also… ihr scheint ja nicht so gut auf die Kerle zu sprechen zu sein. Darf man fragen, warum?”, fragte Jisuk vorsichtig in die Stille.

Diesmal stieß Yunhee ein theatralisches Seufzen aus.

“Das ist eine ziemlich lange Geschichte…”

“...ich hoffe, du magst keine Happy Endings. Die hier hat keins”, begann Eunsook und hob den Kopf aus den Kissen, um Jisuk schief anzugrinsen.

Jisuk richtete die Kissen in ihrem Rücken und nahm sich ein Gudetama Plushie, um es im Schoß zu halten. Dann grinste sie die beiden aufmunternd an: “Ich liebe lange, komplizierte Geschichten!”

Yunhee und Eunsook sahen sich verwundert an, dann mussten sie lachen.

“Also gut”, begann Yunhee und Eunsook fuhr dramatisch fort: “Es begann alles damit, dass ich geboren wurde…”

#lmaooo #1 #college 1

1 note · View note

regioonlineofficial · 3 months

Text

Het Fochteloërveen staat onder druk, doordat bijzondere planten en dieren zijn afgenomen of verdwenen. Het Fochteloërveen ligt op de grens van Drenthe en Friesland en bestaat uit een relatief jong en ondiep veenpakket. Dit kon ontstaan op de ondoorlatende ondergrond, waarop neerslag blijft staan. Vrijwel het gehele oorspronkelijke hoogveengebied is afgegraven. Het gebied heeft nog wel een relatief grote kern met actief hoogveen. Er zijn maatregelen uitgevoerd en in uitvoering om de groei van het hoogveen te stimuleren, zoals het plaatsen van kades en het aanbrengen van stuwen om water beter vast te houden. Voor het gebied gelden behoud-, uitbreidings- en verbeterdoelen. De Ecologische Autoriteit is ingesteld door de minister voor Natuur en Stikstof en beoordeelt of alle beschikbare en wetenschappelijk correcte informatie gebruikt wordt voor besluitvorming over beschermde natuur. Alle provincies stellen natuurdoelanalyses op waarin zij per gebied laten zien of de natuurdoelen met de huidige maatregelen worden gehaald of dat er meer nodig is voor natuurherstel. Deze onderbouwing is nodig voor de maatregelen die later worden opgenomen in provinciale gebiedsprogramma’s. Fochteloërveen Uit de Natuurdoelanalyse voor het Fochteloërveen blijkt dat de natuur onder druk staat. Bijzondere planten en dieren zijn afgenomen of verdwenen. Het gebied heeft te maken met verdroging en te veel stikstof. De Ecologische Autoriteit waardeert overigens de goede, grootschalige maatregelen, zoals het aanleggen en verbeteren van kades, die momenteel worden uitgevoerd om de verdroging aan te pakken. Belangrijk is goed te blijven onderzoeken waar de grootste kansen liggen voor de ontwikkeling van actief hoogveen. Tegelijk is duidelijk dat extra maatregelen nodig zijn voor voldoende herstel van natuur en om te voorkomen dat het gebied verder verslechtert. Bijvoorbeeld maatregelen die zorgen voor minder stikstof en voor het terugdringen van pijpenstrootje. Ook moet meer gebeuren om exotische planten te bestrijden. De Ecologische Autoriteit wijst er tot slot op dat er sprake is van conflicterende doelen. Een kernopgave voor het gebied is het herstel van hoogveen. Daarnaast is het gebied aangewezen voor een aantal vogelsoorten. Deze soorten doen het echter juist zo goed in het hoogveen omdat dit in kwaliteit is achteruit gegaan. De Ecologische Autoriteit adviseert vol in te zetten op herstel van het hoogveen en daarnaast de al ingerichte bufferzones rondom het gebied geschikt te maken voor de vogels.

0 notes

tipsvoorparijsnl-blog · 4 years

Text

Wat te doen in Parijs?

Wat te doen in Parijs? Lees hieronder 5 tips voor wat te doen in Parijs.

Heb jij ook geen idee wat te doen in Parijs? Dan moet je is een keer gaan theedrinken in de moskee, wandelen in de kassen van Jardin des Plantes, afdalen in de catacomben, Parijs bekijken vanaf de Tour Montparnasse of een dienst bijwonen in de Sacré-Couer. Vooral als je voor de tweede keer naar Parijs gaat moet je deze dingen zeker gedaan hebben. Deze leuke en bijzondere uitjes zou je normaal de tijd niet voor nemen, maar doe dit zeker wel. Je zult worden verrast.

Theedrinken in de Moskee

De Mosquée de Paris in Quartier Latin is een prachtige moskee. Je kunt voor maar drie euro een kijkje binnen nemen. Binnen tref je kleurrijke tegeltjes, een symmetrische tuin met fonteinen en grote zware deuren die je doen denken aan Marokko. Na afloop kun je lekker muntthee drinken of een Marokkaanse maaltijd eten. Echt een aanrader als je niet weer wat te doen in Parijs.

Wandelen in de kassen van Jardin des Plantes

Jardin de Plantes is een botanische tuin in Parijs. Met mooi weer kun je er prachtig wandelen tussen de exotische bloemen en planten, maar er zijn ook plantenkassen. Om deze kassen van binnen te bekijken betaal je zeven euro per persoon. In de kassen is het net alsof je midden in de jungle staat, met bananenbomen, gatenplanten en een apart sectie vol cactussen. Wanneer het regent en je niet weet wat te doen in Parijs, is dit een erg leuk alternatief.

Afdalen in de catacomben van Parijs

Wanneer je even geen zin hebt in romantiek en niet weet wat te doen in Parijs, is dit een leuk uitje. De catacomben van Parijs lopen in ondergrondse nauwe gangen onder de stad. In de 18eeeuw werden de overvolle begraafplaatsen van Parijs leeggehaald en overblijfselen opgeslagen in de catacomben. Een klein deel van de catacomben is opengesteld voor publiek, dit is een erg interessante en spannende ervaring. Tip: koop je kaartje van tevoren, dit scheelt je een lange wachtrij.

Parijs bekijken van de Tour Montparnasse

Als je het uitzicht vanaf de Eiffeltoren al hebt gezien en je voor de tweede keer niet weet wat te doen in Parijs. Bekijk dan het uitzicht vanaf de 209 meter hoge toren, de Tour Montparnasse. Dit is een van de hoogste gebouwen in Parijs en vanaf de 56everdieping heb je een prachtig uitzicht over de stad. Een voordeel: het is een stuk goedkoper dan de Eiffeltoren.

Een dienst bijwonen in de Sacré-Couer

De Sacré-Couer is een van de bekendste hotspots van Parijs en deze heb je vast de eerste keer al gezien, maar heb je ook een mis bijgewoond? Weet je niet wat te doen in Parijs, doe dit dan vooral. De dienst is in het Frans, maar het is ontzettend bijzonder om een keer meegemaakt te hebben. Tijdens de dienst kun je de grootsheid van het bouwwerk in alle rust op je in laten werken. Zeker een aanrader voor een bijzonder ervaring.

Wil je meer weten? Neem dan een kijkje op www.tipsvoorparijs.nl

1 note · View note

rotterdamvanalles · 3 months

Text

Olifanten in Diergaarde Blijdorp, 1959.

De fotograaf is W.P. de Jong. De informatie komt van diergaardeblijdorp.nl

Bericht van 2023

0 notes

havenpoort · 3 years

Text

Waarom de Bollenstreek

De Bollenstreek. Waarom deze naam voor de streek tussen Haarlem en Leiden? Wat is het verhaal hierbij? De Bloembollencultuur bestaat nog geen 200 jaar in deze streek. De ontwikkeling worden hieronder beschreven.

Tulpen kwamen oorspronkelijk uit het Nabije Oosten en kwamen door Vlaamse en Brabantse handelaren in noord Europa. De Vlaamse gezant in Turkije, Ogier Giseleyn van Busbeke bezorgde in 1573 de bollen en zaden bij de Carolus Clusius, die op dat moment leiding gaf aan de keizerlijke kruidentuin in Wenen.

De tulp is in Nederland geïntroduceerd doordat Carolus Clusius de bollen doorgaf aan bijvoorbeeld Marnix van Sint-Aldegonde. Toen Clusius ging doceren in Leiden aan kort daarvoor opgerichte universiteit, merkte hij dat de tulp bijzonder goed groeide op de kalkrijke bodem van de strandwallen. Zodoende begon de kweek van tulpen en later narcissen en hyacinten, met name op de geëgaliseerde strandwallen.

Aanvankelijk was de teelt van de tulp beperkt tot de hoven van de adel en de kloosters. Later vond de tulp in Holland zijn weg naar de tuinen waar exotische bloemen en kruiden werden gekweekt door liefhebbers van de botanie, zoals apothekers, artsen en vooral rijke kooplieden.

In de jaren 20 en 30 van de 17e. eeuw stegen de tulpen snel in waarde. Op historische kaarten van Haarlem zijn in het midden van de 17e. eeuw ommuurde tuinen te zien. Deze waren bedoeld om waardevolle bloemen en planten zoals tulpen te beschermen.

De teelt van bloembolgewassen stond nog in de kinderschoenen en speelde zich voornamelijk af in de tuinen van rijke kooplieden. Ten westen van Haarlem, op dat moment was Haarlem het centrum van tulpencultuur, kwam de teelt slechts sporadisch voor en dan nog uitsluitend op landgoederen zoals Huis te Manpad en Oud Poelgeest.

De eerste zandafgravingen ten zuiden van Haarlem, voor de uitbreiding van steden als Amsterdam, Haarlem en Leiden, werden gedaan in de 16e.eeuw. De achtergebleven zandgronden bleken geschikt voor de teelt van groenten, maar ook van bessen en aardbijen.

Aan het einde van de achttiende eeuw en tijdens de Franse tijd verloor het buitenleven aan glans door de economische malaise. Veel bezitters zagen zich genoodzaakt hun buitenplaats te verkopen of te laten slopen, hetgeen een negatieve uitwerking had op de plaatselijke bevolking. Alleen al tussen 1808 en 1811 daalde de beroepsbevolking van bijvoorbeeld Tetterode van 248 tot 170.

Enkele families zoals Kops, Borski, Van Lennep en Barnaart daarentegen profiteerden van de ellende en wisten juist in deze moeilijke tijden hun grondbezit enorm uit te breiden.

Het verlies aan inkomsten als gevolg van het verdwijnen van de blekerijen en de buitenplaatsen werd deels goedgemaakt door de opkomst van de bloembollencultuur in met name Overveen. De tuinbouwers namen het initiatief om op meer commerciële basis bollen te gaan telen.

De Oude Duinen werden afgegraven zodat men dicht genoeg bij het grondwater kwam en kon profiteren van het niet-ontkalkte diepgelegen duinzand. Het vrijgekomen zand werd gebruikt voor de verhoging van wegen en bouwlocaties in steden.

Pas later werden ook de vochtige strandvlaktes tussen de strandwallen ingericht voor de bollenteelt.

Voor de bollenteelt in het gebied van de Oude Duinen en strandwallen is het van cruciaal belang dat de grondwaterstand nauwkeurig geregeld wordt. Afwatering vindt hier plaats via brede, evenwijdig lopende watergangen, die voorheen werden gebruikt voor de afvoer van zand. De weteringen lozen het water af op boezems in het achterland, zoals de ringvaart van de Haarlemmermeer.

In eerste instantie concentreerde de bollenteelt zich rond Haarlem, waar in 1860 de Algemene Vereniging voor de Bloembollencultuur werd opgericht. Geleidelijk breidde de teelt zich uit in zuidelijke richting: kleurrijke bloemvelden tekenden het landschap tot aan de lijn Katwijk-Leiden. Tot in de Eerste Wereldoorlog heeft men Oude Duinen afgegraven en in cultuur gebracht voor de bollenteelt.

In de tweede helft van de negentiende eeuw kreeg de welvaart in Noordwijkerhout en omgeving een grote impuls door de ‘afzanding’ (afgraving) van de binnenduinen.

Hoewel het duinzand aanvankelijk vrijwel uitsluitend werd gebruikt voor het bouwrijp maken van bouwgrond bij naburige steden en als grondstof voor steenfabrieken, bleek het zand, na bemesting, bijzonder geschikt te zijn voor de teelt van bloembollen.

In de eerste helft van de vorige eeuw kwam aan deze bloeiende bedrijfstak, in de directe omgeving van Haarlem, een einde. De bouw van het tuindorp Ramplaan, de annexatie door Haarlem in 1927 van een deel van Overveen, de concurrentie van Hillegom en Lisse, de Eerste Wereldoorlog (waardoor de export stopte), en de crisisjaren, veroorzaakten deze verandering. Van de 145 hectare bloembollenvelden die vroeger op Overveens grondgebied lagen, is dan ook nauwelijks iets over.

Het centrum van de bollenhandel verplaatste zich geleidelijk in de richting van Hillegom en Lisse. Omstreeks 1930 waren alle bollenfirma's uit Haarlem verdwenen. Deze ontwikkeling werd ook gevoed doordat de grondwaterstand in de Bollenstreek verbeterde, wat ten goede kwam aan de bloembollenteelt. In 1965 beschikte de bloembollencultuur in totaal over meer dan 13.000 hectare.

Door de oprukkende verstedelijking – de Bollenstreek bevindt zich immers in de Randstad – bedraagt het bestaande bloembollenareaal slechts 3000 hectare. Op dit moment worden stedelijke ontwikkelingen in de Bollenstreek geweerd.

Aan niet-agrarische ontwikkelingen wordt slechts de allernoodzakelijkste ruimte geboden. De zeven gemeenten van de Bollenstreek zijn Hillegom, Lisse, Sassenheim, Warmond, Voorhout, Noordwijkerhout en Noordwijk.

Voor Nederland is de Bollenstreek een centrum van kennis, handel, organisatie en initiatief dat behouden dient te worden. De zandgronden tussen Haarlem en Leiden zijn van onschatbare waarde gebleken voor de bloembollencultuur.

Tijdtafel van de tulp

Ongeveer 1100 In een Italiaanse bijbel zijn in de initialen tulpen verwerkt.

12e. eeuw

Omar Khayam schrijft een gedicht over tulpen.

13e. eeuw

Onder Soleiman II vindt de Tulpenmania in Turkije plaats.

1557

Eerste tekening van een tulp in West-Europa.

1568

Eerste afbeelding in een Nederlands boek van een tulp,

1593

Carolus Clusius plant in de Leidse Hortus de eerste tulp.

1594

De eerste tulpen bloeien in Nederland.

1600-1650

De tulp als exclusieve tuinplant. Aanplant vindt plaats op strategische punten in de tuin.

1600

Vestiging van de eerste kwekerijen ten zuiden van Haarlem, met name langs de Wagenweg en de Kleine Houtweg.

1612

Emanuel Sweerts geeft de eerste handelscatalogus uit, met onder andere tulpen.

1630

De eerste parkiettulp wordt beschreven.

1650

De firma Voorhelm vestigt zich in Haarlem.

1661

De Keurvorst van Brandenburg vermeldt in een beschrijving 126 verschillende tulpen.

1700-1730

Grote tulpentijd in Turkije. Mohammed Lalizai is de grote tulpenliefhebber. In die tijd importeert Turkije duizenden bollen uit Nederland.

1750

Introductie van de tulp ‘Keizerskroon’ (nu nog geteeld op 2,3 ha).

19e eeuw

De teelt breidt zich uit, in eerste instantie richting Overveen en Bloemendaal, in de tweede helft van de negentiende eeuw richting Hillegom, Lisse en Noordwijk.

1815

Introductie van de tulp ‘Couleur Cardinal’,

1849

J.B. van der Schoot is de eerste bollenreiziger naar de Verenigde Staten.

1860

Introductie van de geurende tulp ‘Prins van Oostenrijk’ en de dubbele vroege tulp ‘Murillo’.

1889

Introductie van Darwintulpen,

1943

Eerste vakmatige publicatie over virussen in tulpen, compleet met ziektebeelden.

1943

D.W. Lefeber vindt als resultaat van kruisingen enorme rode tulpen, de zogenaamde Darwin hybriden. Meest bekend wordt de ‘Apeldoorn’.

1977

Introductie van de ijstulp.

27-9-2021

1 note · View note