#dan nadel
Text
Frank Frazetta finally gets the big, beautiful book he deserves
A fantastic-looking book devoted to the brilliant artist Frank Frazetta is available to buy now in the UK
The Fantastic Worlds of Frank Frazetta, a limited edition book featuring 468 pages of high grade scans of original art, is available now from TASCHEN in the UK and Europe, and in the United States from January 2023.
Frank Frazetta has reigned as the undisputed lord of fantasy art for 50 years, his fame only growing in the 12 years since his death. With his paintings now breaking auction records…
View On WordPress
#Cover Art#Dan Nadel#Dian Hanson#downthetubes News#Frank Frazetta#Taschen#The Fantastic Worlds of Frank Frazetta#Zak Smith
1 note
·
View note
Text
Thommi on Facebook:
To all my Facebook fans around the world:
Merry Christmas!
Frohe Weihnachten!
Feliz Navidad!
Geseende Kerfees!
Gëzuar Krishlindjet!
Gozhqq Keshmish!
I'D Miilad Said!
Nabidà!
Shenoraavor Nor Dari!
Bones Navidaes!
Mbung Mbung Krismie!
Shuvo Baro Din!
Mi wisim yufala eerywan one gutfala Krismas!
Nedeleg laouen!
Vasel Koleda!
Bogem h n mh m!
Danistayohihv!
Hoesenestotse!
Glædelig Jul!
Jutdlime pivdluarit!
Gajan Kristnaskon!
Rõõmsaid Jõulupühi!
Gledhilig jól
Hyvää Joulua!
Zalig Kerstfeest!
Joyeux Noël!
Bon Nadâl!
Noflike Krystdagen!
Gilotsavt Krist'es Shobas!
Kala Christougenna!
Barka da Kirsimatikuma!
Mele Kalikimaka!
Mo'adim Lesimkha!
Okresmesa ombwa!
Shubh Naya Baras!
Vrolijk Kerstfeest!
Selamat Hari Natal!
Nollaig Shona Dhuit!
Ojenyunyat Sungwiyadeson homungradon nagwutut!
Buon Natale!
Shinnen omedeto!
Sugeng Natal!
Gute Vaynakhtn!
Seng Dan Fai Lok!
Bon nadal!
Noeli Nziza!
Isangle Krismen!
Bon Natale!
Appi Krismes!
Sretan Bozic!
Seva piroz sahibe!
Bon Nadel!
Wanikiya tonpi wowiyuskin!
Prieci'gus Ziemsve'tkus!
Linksmu Kaledu!
Amazalibwa Agesanyu!
Schéi Krëschtdeeg!
Selamat Hari Natal!
Nixtieklek Milied tajjeb!
Salama' Natal!
Kung His Hsin Nien!
Nollick ghennal!
Kia orana e kia manuia rava!
Streken Bozhik!
Festusu Natale!
Esimano olyaKalunga gwokombandambanda!
Krist Yesu Ko Shuva Janma Utsav Ko Upalaxhma Hardik Shuva!
God Jul!
Ungil Kurismas!
Wesolych Swiat!
Boas Festas!
Sumaj kausay kachun Navidad ch'sisipi !
Mata-Ki-Te-Rangi!
Bella Festas daz Nadal!
Bachtalo krecunu Thaj!
Craciun fericit!
Pozdrevlyayu s prazdnikom Rozhdestva!
Buorit Juovllat!
Bonu nadale!
Nollaig chridheil!
I'Taamomohkatoyiiksistsikomi!
God Jul!
Schöni Wienacht
Sretam Bozic!
Bon Natali!
Vesele Vianoce!
Vesele bozicne praznike!
Krismas Njema Na Heri!
Maligayang Pasko!
Ia ora i te Noera!
Suksan Wan Christmas!
Prejeme Vam Vesele Vanoce!
Veseloho Vam Rizdva!
Kellemes Karacsonyiunnepeket!
Chuc Mung Giang Sinh!
Nadolig LLawen!
Winshuyu sa Svyatkami!
Quyanalghii Kuusma!
Sinifesela Ukhisimusi Omuhle!
🎅🎄
Translation:
Merry Christmas to all of you.
I've just come from a spontaneous run and can only recommend it to you, it was really fun, even in this weather, so if it suits you. It loosens up the mind and you can tuck into a nice roast tonight so take care, best wishes and have a good time with the family ciao Ciao.
16 notes
·
View notes
Text
Collection Updates
Original Files
'Diet Mtn Dew – Mike Daly's Demo'
Bentley
Axl Rose Husband
Elvis
Dance for Money (Lemonade Motorcy)
Super Moivie
Boarding School
Resistance / Every Man Gets His Wish
Coca Cola (My Song 57)
Paradise – Mix 1
Wolf T-Shirt
New Files
Disco – Acoustic Demo
Platinum Greenwich
Beach Boys
Star Lux
Heavy Hitter, Ray to Doug (Raise Me Up), Run-through Vivian (Jun 2009 Session)
Be My Daddy – Mix 2 (John Frederik Fortis)
Young and Beautiful – Dan Heath Rough Mix (Mix 1)
Your Girl – Kieron Menzies Mix (Mix 11)
New Production Credits
My Best Days (Benjamin Hudson McIldowie)
Back to tha Basics (Timothy Elliott Larcombe)
1949 (Lee Nadel, Richard G. Mercurio)
13 notes
·
View notes
Text
#return to romance: the strange love stories of ogden whitney#return to romance#the new york review of books#romance#romance comic#romance comics#poll
6 notes
·
View notes
Text
Muppet Fact #607
Betty Lou has a baby sister and a young brother who's name is Herbie.
Sources:
Grover Learns to Read. Dan Elliott and Normand Chartier. Random House. 1985.
The Sesame Street Bedtime Storybook. Tony Geiss, Emily Perl Kingsley, David Korr, Jeff Moss, Robert Oksner, Patricia Thackray, Tom Cooke, A. Delaney, Joe Mathieu and Marc Nadel. Random House. 1978.
43 notes
·
View notes
Note
The books! Tell us more about the books!
When I mentioned that Ogden Whitney isn't as "unknown" as he was in 2006, that's actually in part because of Art Out of Time's editor, Dan Nadel, who's more or less Whitney's biggest fan, going so far as to also edit a collection of Whitney romance comics.
I think what pushed me over the edge to get Shazam: The Golden Age of The World’s Mightiest Mortal was the inclusion of a complete Jack Kirby/Joe Simon story that was originally published in Captain Marvel Adventures #1. There's a novelty to seeing Kirby try and imitate another artist's work given that 30 years later everyone in the industry would be imitating his but I digress, I like the thin under-detailed figures here.
I think right now I'm more impressed with anything Jack Cole has done ASIDE from Plastic Man. His horror work benefits from him being able to draw faces and expressions that are twisted grimaces and reach the uncanny valley at times. Trying to reach an epiphany with Plastic Man but I haven't done it yet.
I was surprised by how much I like Dick Briefer's comedic take on Frankenstein, to the point where yeah its my favorite era of his work on the character. Not "laugh out loud" funny, more cute and cuddly than anything, but I consistently reach a point of "that was fucking awesome" when I finish one of those stories. I'm surprised it took up to this decade for someone (namely: PS Artbooks) to finally collect all of it.
Come to think, Plastic Man has never been 100% collected, DC gave up after eight volumes of their Archive Editions, but PS Artbooks is only doing the solo Plastic Man title rather than anything from Police Comics. What a world we live in...
4 notes
·
View notes
Text
Some pretty hard-hitting cartoons from Black American artists in the 1960s and early 70s.
Tom Floyd, from Integration is a Bitch!, 1969 ("...nearly every artist featured in this anthology owned a copy"):
Charles Johnson, from Black Humour, 1970:
And this one (also by Charles Johnson) that I love just because it's so joyful:
All of these are taken from a book called It's Life As I See It: Black Cartoonists in Chicago, 1940-1980 edited by Dan Nadel (highly recommended).
11 notes
·
View notes
Photo
TONIGHT!! Thursday, March 2, from 6–8 PM, @mastbooks presents painter Jameson Green in conversation with Dan Nadel for the launch of Green's new monograph, published by @derekellergallery The talk will be followed by a book signing. Jameson Green Book Launch Mast Books Thursday, March 2, 2023: 6–8PM 72 Avenue A New York, NY 10009 (646) 370-1114 Email: [email protected] @r.jameson @dannadel #jamesongreen https://www.instagram.com/p/CpS4jgJpGY1/?igshid=NGJjMDIxMWI=
5 notes
·
View notes
Text
Moving? Fortresses
I recently tracked down a copy of the Enrique Alcatena graphic novel Moving Fortress, published along with its sequel, Subterra, in the late eighties by 4Winds, a publishing company run by Tim Truman and Chuck Dixon. While Alcatena didn’t make a big name for himself in American comics, most of his work for DC was in collaboration with these two men, inking Truman on Hawkworld and drawing some Batman annuals Dixon wrote. I don’t know if that work really flatters his skill-set, reading these translated books, written by Ricardo Barreiro, it struck me that the work Alcatena is doing is that of a concept artist, taking pretty standard pulp plots (where a wanderer is forced to be a slave, than proves himself adept in battle to earn his freedom) and creating weird visuals so that the world becomes deeply fantastical. A lot of the story is carried by narration, while pages are built around strong weird images. These comics are cool, definitely, they are worth looking at if you are a fan of comic art. I’ve previously compared Alcatena’s art to Mat Brinkman’s, it’s easy to imagine an eighties D&D player looking over these pages, being influenced, but what Brinkman brings of himself to the table makes Multi-Force far superior work. Alcatena’s comics don’t evince much in the way of emotion from the reader, though they do stimulate the imagination such that they might envision a better comic.
Even though there are human figures running around the world of monsters, there is none of the attention paid to people and their body language that constitutes the subtle work of comics that’s considered the truly hard stuff to do. There’s a lot of attention paid to the ‘boring’ stuff of human gestures in alternative comics like Love And Rockets, as well as in the nineties Vertigo stuff that for a time set a standard of what was considered ‘good.’ In the eighties, the question of how to make good comics wasn’t yet a settled question. Catalan Communications was a going concern. Both DC and Marvel had their own series of “graphic novels” which were meant to be, in some way, more sophisticated than their monthly fare, a cut above, by working in a space aspiring to the European comics model. In recent months I’ve also ordered off Ebay the Pat Mills/Kevin O’Neill graphic novel Metalzoic and the the Alex Niño-drawn Space Clusters. Space Clusters, in particular, is a gorgeous science-fiction comic that’s pretty unsatisfying as a narrative, though every page is interesting in its use of color and layout. (Long-time Comics Journal writer Kenneth Smith put Space Clusters on a list of top ten comics contributed to a Hooded Utilitarian poll a few years back.) These are comics whose idea of a sophisticated comics reader is someone that reads Heavy Metal, whose idea of good comic art is Philippe Druillet.
In Eddie Campbell’s How To Be An Artist, he calls Druillet’s work “monstrosities,” citing more subtle work (I don’t remember what — Clare Briggs? Posy Simmonds?) as what people eventually realized was more worth looking at. At roughly around the same time, the early 2000’s, Tom Devlin edited a Highwater Books issue of The Comics Journal where he attacked the EC Comics tradition as inferior to early twentieth century comic strips like The Gumps. They were gesturing towards a literary sensibility beyond genre that still has populist appeal on the basis of its broad relatability. When (incoming TCJ print magazine editor) Austin English made a post arguing that a comics tradition going back to George Herriman has lost out to a a comics tradition going back to Milton Caniff, (former TCJ website editor) Dan Nadel was in the comments going “WTF are you talking about?” because if you see a line of influence from Herriman to Charles Schulz, that seeds all of alt-comics or anything attempting a poetic sensibility, whereas if you see Caniff’s influence going to Hal Foster, and then to EC Comics and Druillet — you can see the latter camp as having faded out, losing pretty decisively. (Even the people that make genre comics have learned you need to have quiet moments of people interacting if you want people to care at all about your characters.) And if you’re going to take a historical dialectical view of things, that’s probably the way to to go, because it makes sense as a narrative.
Still, it’s a frustrating argument to watch occur, because it’s two different people sorting large numbers of artists into different camps according to individual criteria of professed or perceived influence. I could argue these eighties graphic novels fall into the same camp as Lyonel Feininger: They’re real weird, and while they look great, my brain needs to do a great deal of work to make sense of them. While it’s visually engaging, part of my enjoyment stems from the thrill of the arcane, like I am doing archival work simply by possessing these comics, that immediate predate chronologically a paradigm shift that would make them obsolete. Dave Gibbons and David Mazzucchelli would teach DC an important lesson in how to tell a story visually that’s readable enough to be capable of literary affect. Manga would’ve been slowly trickling into the market at this point, largely being dismissed, and that presents a completely different way of making comics than what these comics are up to such that I imagine anyone who grew up on it would be lost looking at these things. These comics are fossils, dinosaur shit from right before the comet hit. They are playing a European comics game that’s post-Druillet, who’s arguably following in the footsteps of Hal Foster — creating comics I have never been able to read, and whose subject matter doesn’t seem like it would reward me if I could. But once you accept that the stories are nonsense, and just confront the art, they again begin to function as fantasy or science fiction, because they conjure a dream of what could be if things were completely different, if evolution had happened differently.
[image credits - Alcatena from Moving Fortess, Alcatena from Subterra, Alex Niño from Space Clusters, Kevin O’Neill from Metalzoic, Alex Niño from Space Clusters]
11 notes
·
View notes
Text
"DRIP, DRIP, DRIP" GOES THE CHERRY LIQUID-CENTERED FILLING.
PIC INFO: Spotlight on an airbrushed poster design titled "This is Why You're Overweight," artwork by Californian designer/illustrator Peter Palombi, c. 1976.
PIC #2: Cover art to "Overspray: Riding High with the Kings of California Airbrush Art" (2008) deluxe art book, edited by Norman Hathaway, Dan Nadel. Text by Mike Salisbury. Cover image based on the "This is Why You're Overweight" (1976) airbrush piece By Peter Palombi.
BOOK OVERVIEW: ""Overspray" is the conclusive account of the rise of airbrush art, and of the equally bright and glossy Los Angeles culture alongside which it came to prominence in the 1970s. Inspired by surf graphics, psychadelia and the slick shine of Hollywood, a generation of young artists began to make every lip and palm tree glisten, and every record cover shine.
Fueled by a combination of intense demand, sleepless nights and brutal competition, the four men at the center of L.A.'s airbrush art market -- Charles E. White III, Peter Palombi, Dave Willardson and Peter Lloyd -- embarked on careers encompassing work for "Playboy," Levi's, the Rolling Stones, Rod Stewart and major studio films including "American Graffiti" and "Tron."
Together, their work came to define the look of illustrative graphics for a generation of viewers. This book tells the story of these four artists for the first time through hundreds of images of the artists' best and best-known work, unseen production roughs, documentary photographs and other ephemera.
Viewed now, their surreal, funny and utterly slick imagery seems all the more fantastic -- combining technical precision with wild flights of imagination that bring to mind the work of some of today's top artists, from Takashi Murakami to Matthew Barney. Essay by Mike Salisbury, acclaimed designer of everything from Disney logos to "Jurassic Park" ad campaigns to "Sassy" magazine."
-- ARTBOOK on "Overspray: Riding High with the Kings of California Airbrush Art"
Sources: https://kathykavan.posthaven.com/airbrush-art-of-the-1970s-1980s & www.artbook.com/9780979415302.html.
#This is Why You're Overweight#Airbrush#Graphic Design#Illustration#1970s#Liquid Center Chocolate Covered Cherries#Super Seventies#Airbrush Art#Candy#Peter Palombi#Palombi#Poster Art#Vintage Style#Nail polish#Cherries#Overspray 2008#Overspray 2008 Artbook#Overspray Artbook#Peter Palombi Art#Cover Art#California Airbrush Art#Overspray: Riding High with the Kings of California Airbrush Art
2 notes
·
View notes
Text
WK Abu Dhabi (day-4): Gaby alsnog naar de Olympische Spelen !!
(22-May-2024)
>> 2024 WK Abu Dhabi (uae): results ijf.org
/-70kg
Gaby Willems (°97; JC Andrimont; 31° WRL): 5° (4 own)
Dit had ik zelf écht niet zien aankomen. Enkele dagen geleden schreef ik nog op mijn blog dat ik dacht dat Gaby er momenteel mentaal niet geheel klaar voor was (omwille van de recentste tegenvallende competities op EK en GSLs (Dushanbe en Astana)), maar kijk, een 1ste kamp, gevolgd door nog 3 dikke overwinningen (tegen resp. Scoccimarro, Polleres & Taimazova) en Gaby gaat toch naar de Spelen !! PROFICIAT, en héél blij voor haar.
- 1/32-fin: opent tegen Yu-Jung Liao (°99; Tpe; 50° WRL), wat een zeer haalbare kaart lijkt. En toch, na 11"sec had het WK al over kunnen zijn als de scheids niet waza-ari maar ippon had gegeven voor de uchi-mata van Liao !! Zeker weten dat de tafel dit niet had overruled !
Gelukkig herstelt Gaby snel het evenwicht na 37"sec met ko-soto-gari, en gaat ze door met waar ze goed in is: grondwerk. Gaby heeft een patent als het ware op juji-gatame... ;-)
- 1/16-fin: als gezegd, tegen Giovanna Scoccimarro (°97; Ger; 17° WRL), de verrassende vice-wereldkampioene van vorig jaar, waartegen Gaby nog nooit won; en jawel, een bijna gelijkaardige afwikkeling: transitie naar grond, knap ne-waza, en Gaby die het kan afronden met... juji-gatame ! Gaby werd er zelfs even emotioneel van.
- 1/8-fin: tegen vice-Olympisch kampioene Michaela Polleres (°97; Aut; 4° WRL). 6 nederlagen op rij voor Gaby in de onderlinge duels ! recentelijk nog (2 weken geleden) in GSL Dushanbe (Tjk).
Zat de lange wachttijd en het veranderen van mat er voor iets tussen (-> link ;-), feit is dat Gaby kon winnen deze keer ! Het klassieke de-ashi/ko-soto stoorwerk van Gaby, het bestoken met haar rechtervoet van de linkervoet van Michaela rendeert plots na 1'42"min: Michaela uit evenwicht, en wanneer Gaby haar daarmee verder naar grond kan sturen levert dat waza-ari op. Geen juji deze maal maar maté, en de wedstrijd gaat verder. Polleres op zoek naar de geschikte tegenaanval (uchi-mata o.a.), maar Gaby verdedigt goed, én zonder overdreven defensive posture, waardoor ze in de laatste 2'min maar 1 shido incasseert. Geen enkele uitgesproken kans voor de Oostenrijkse, en Gaby dan ook terecht verder naar de begeerde 1/4-fin. Begeerd, omdat winst in de 1/8-fin haar een ticket voor de Olympische Spelen oplevert !! Dit is de huidige situatie:
Mina had met 2.381p de 'continentale quota'-positie voor België; Gaby zelf stond op 487p van Mina, maar een 1/4-fin levert Gaby de volle 520p op, waardoor ze Mina passeert en nu zelf de 'continentale quota' overneemt.
- 1/4-fin: tegen Madina Taimazova (°99; Rus; 11° WRL). Een maand geleden won Gaby ertegen op de EK in Zagreb (het staat 2-1 voor de Andrimontse). O-uchi van Taimazova maar naar grond gedwongen door Gaby, die er dit maal wel niet mee kan dreigen. Na 1'10"min echter een geweldige counter van Gaby op een uchi-mata van de Russin en ippon ! Knap ! -> link. Opnieuw emotie in het gelaat van Gaby, maar je zou voor minder natuurlijk: deze overwinning levert Gaby 720p op, waardoor ze zich zelfs rechtstreeks plaatst voor de Spelen ! En, niet onbelangrijk, Mina die opnieuw de 'continentale quota'-plaats overneemt !
- 1/2-fin: tegen Marie-Eve Gahié (°96; Fra; 10° WRL). Gaby wordt overpowered door de Française, net als alle andere eerdere tegenstanders van Marie-Eve, met o-soto als haar gevaarlijkste wapen.
- bronze: voor brons tegen Shiho Tanaka (°98; Jpn; 14° WRL); veel van de Japanse judoka's krijgen tijdens hun carrière maar een beperkt aantal internationale kansen, en al zeker als je 'faalt' tijdens enkele selecties (al lijkt mij bij hen het 'hoe' en 'waarom' toch minstens even belangrijk); in totaal 6 GSL medailles voor Tanaka, waarvan 2 in 2023 (1° Ulaanbaatar & 2° Tokyo), maar zo viel ze ook vroeg uit bvb. op de Masters'23 en GSL Paris'24. hier zal ze wél brons pakken en ten nadele van Gaby dus, na eerder een marathon-wedstrijd van 9'14"min te winnen op shido (s2-s3) tegen Ai Tsunoda (°02; Esp; 8° WRL; 3-voudig wereldkampioene /-70kg bij de jeugd) en na in 1/4-fin met shido (s3-s2) te verliezen na 6'49"min tegen de latere wereldkampioen Margaux Pinot.
Toegegeven, tegen Gaby ging het een stuk makkelijker (-> video) : uchi-mata (w-a) al na 35"sec, en wanneer Gaby in de laatste minuut nadrukkelijker op zoek gaat naar een score (meer bepaald met sumi-gaeshi) valt ze uiteindelijk in een houdgreep van Tanaka. Willems naast het podium dus (net als haar vriend Christian Parlati trouwens in de /-90kg), maar who cares, ze plaatste zich hier dus definitief voor de Spelen in Paris.
0 notes
Photo
(via When he died, his family discovered 50 years of cartooning output: the secret comics of Frank Johnson are published - Boing Boing)
That’s one way to spend one’s time...
When shipping clerk and former musician Frank Johnson died in Chicago in 1979 at the age of 67, his family was shocked to discover 2,300 pages of comics in bound notebooks that apparently nobody knew about. When his widow passed away in 2003, the notebooks were put up for sale, and comics expert Dan Nadel happened upon them (according to editor Chris Byrne).
What Nadel saw astounded him: thousands of comics comprising what could be called a sprawling graphic novel, of surprising skill, created from 1928 to 1979. It wasn't until 2016 that Nadel began to find the editors and publisher who would put Johnson's comic into print.
The result is Frank Johnson: Secret Pioneer of American Comics, edited by Byrne and Keith Mayerson, published by Fantagraphics Books, Inc., and released this week.
0 notes
Text
Achteruit hollen
Aangezien mijn tv al maanden stuk is, red ik me wat betreft het bijhouden van het nieuws en de actualiteiten met NPO Radio 1. Dit heeft twee voordelen. Ten eerste blijf ik op de hoogte van het laatste nieuws terwijl ik andere dingen doe. Al luisterend naar de radio strijk ik hele manden was weg, poets ik mijn huis (zo nu en dan), bereid ik mijn lessen als gecertificeerd docent NT2 voor en val ik ’s avonds voldaan in slaap met de geruststelling dat de wereld ook zonder mij wel doordraait. Ten tweede zit er niets anders op dan mijn spaarzame vrije tijd lezend door te brengen, in plaats van opgeslokt te worden door vluchtige tv-programma’s van een vaak dubieuze kwaliteit.
Maandagochtend luisterde ik, tussen mijn andere werkzaamheden door, naar het radioprogramma Spraakmakers, een talkshow waarin enkele gasten met elkaar van gedachten wisselen over het actuele nieuws. Vandaag ging het onder andere over het internationale trendonderzoek PISA (Programme for International Student Assessment), waarbij onderzoekers van de Organisatie voor Economische Samenwerking in Ontwikkeling (OESO) elke drie of vier jaar de vaardigheden van 15-jarigen wereldwijd meten. Vooral op het gebied van leesvaardigheid presteren Nederlandse kinderen heel slecht: PISA kent zes niveaus voor leesvaardigheid, waarbij niveau 1 het laagste niveau is. Om goed te kunnen functioneren op school en in de maatschappij moeten leerlingen volgens PISA niveau 2 hebben. Een derde van de Nederlandse 15-jarigen haalt dat niet en loopt volgens PISA zelfs het risico laaggeletterd het onderwijs te verlaten. Het aantal leerlingen in Nederland dat niet verder komt dan niveau 1 is gegroeid. In 2018 was het een kwart van de leerlingen en nu dus een derde (NOS Nieuws, dinsdag 5 december 2023).
Hoewel dit nieuws op zich geen verrassing voor mij is als oud-docent Nederlands op een lyceum, luisterde ik met verbijstering en enige ergernis naar een gesprek met onder andere een pabo-docent over dit onderwerp. Volgens hem ‘holt de taalachterstand van Nederlandse leerlingen achteruit’……
Hier past op zijn minst een moment van stilte en contemplatie, en zo nodig nog één. Neem even de tijd om deze zin en de betekenis ervan tot je door te laten dringen. Eén van de mensen die onze hoop in de bange dagen van ons taal- en leesonderwijs zou moeten zijn, die toekomstige docenten met alle goede bedoelingen opleidt, verkondigt op de nationale radio in wezen het tegendeel van wat hij bedoelt. Ik kies er uitdrukkelijk voor om de betekenis van zijn zin niet verder uit te leggen. Dat is namelijk het probleem.
En hoewel ik begrip heb voor taalfouten die er bij iedereen in sluipen als je onder druk staat, legt dit volgens mij bloot wat er écht aan de hand is. Niks ten nadele van deze bevlogen docent, die vol goede bedoelingen zit en de moed heeft om dit onderwerp op de nationale radio te bespreken. Om de taalvaardigheid van onze leerlingen te kunnen opkrikken, zullen we eerst haarfijn moeten vastleggen waar het probleem begint. In dit geval wellicht bij de opleiders van onze docenten. Als het daar al misgaat, hoe kunnen we dan verwachten dat de docenten van de toekomst voldoende geëquipeerd zijn om de taalvaardigheid van leerlingen naar een hoger niveau te brengen?
En natuurlijk. Het is te makkelijk en te kort door de bocht om een hele beroepsgroep op één misser te diskwalificeren. Maar het zette mij wel aan het denken over één van de mogelijk vele oorzaken van dit probleem. Door het tekort aan leraren is in 2022 geopperd om te experimenteren met soepelere toelatingseisen voor de pabo. Door het minder nauw te nemen met de taal- en rekentoets, kunnen er meer studenten worden toegelaten tot de pabo, met hopelijk meer gekwalificeerde docenten als gevolg. Op de schouders van de pabo-docenten rust dan de nobele taak om de achterstanden van de studenten tijdens de opleiding in te lopen…. En zo is de vicieuze cirkel van oorzaak en gevolg weer rond.
0 notes
Text
youtube
SCARDUST feat. PATTY GURDY - "CONCRETE CAGES" (Official Music Video)
SCARDUST - Concrete Cages feat. Patty Gurdy (Official Music Video). Taken from the album "Strangers".
More music: http://scardust.co/
Follow: https://ift.tt/glWdAcL
Like: https://ift.tt/Rw7VOxi
Support: https://ift.tt/ldG0gqR
Extra special thanks to our Patreon supporters:
Lisa Korrigane, Oxana, Heimen Stoffels, Tadeusz Raven, Yotam Braunstein, Stephan Degel, Volodymyr Polosukhin, Michael Didi, Andrei Octavian Dan, David Cooper, Melli Möp, Ben Baskin, Eldar, Daniele Purrone, Rinaldo Chiti, Antonello Mulas, Heiko Maaß, Roger Busquets Duran.
You are the best!
---
CONCRETE CAGES
---
Music and Lyrics: Noa Gruman, Orr Didi
Lead vocals and Hurdy Gurdy: Patty Gurdy
Lead vocals: Noa Gruman
Drums: Yoav Weinberg
Guitars: Yadin Moyal
Bass: Orr Didi
Keyboards: Aaron Friedland
Choir: Hellscore
---
Video Credits:
Hellscore choir singers:
Atar Abramson, Bennie Bachner, Danny Semiat, Daria Singer, Dima Fridrich, Enav Kedar, Evgeni Galperin, Goni Davidson, Guy Pery, Hilla Bernstein, Itamar Menuhin-Gruman, Kfir Ben Aroia, Maayan Gad, Michal Friedman, Mikey (Bar) Nadel, Noya Shamir, Ofer Kedar, Ofir Arnon, Sapir Bura, Shani Gruman, Victoria Smolensky, Yarden Gruman
Strings Quartet:
Violins: Rinat Gruman-Menuhin, Elad Bogomolny | Viola: Hadar Levy | Cello: Tamar Deutsch Gomberoff
Producers:
- Lahav Levi | Producer (produced by)
- Scardust/Noa Gruman | co-producer
Concept/Screenplay:
Noa Gruman
Floor Director:
Michael (FRESH) Rom
Director of Photography:
Guy Bartov
Editorial:
Noa Gruman | Editor
Lahav Levi | Finecut, Colorist, VFX
1st AC, B cam operator (Forest):
Orel Betsalel
1st AC, B cam operator (City):
Omri Ben David
Gaffer:
Lee Alfie
Lighting Technician:
Shachar Alfie
Location Manager:
David Amar
Styling:
Maayan Gad
Victoria Smolensky
Daria Singer
Goni Davidson
Noa Gruman
Yoav Weinberg
Noa's hair&makeup and Patty’s hair:
Dana Ayalon
Choir’s makeup:
Hilla Bernstein
Michal Friedman
Rinat Gruman-Menuhin
Reut Paz Natovich
Art:
Amily Glick Weill
Props:
Adi Golani
Playback:
Lev Kerzhner
Production Assistants:
Lev Kerzhner
Yarden Gruman
Guy Perry
Orin Mashiach
Moral Siani
Caterer (city):
Kfir Ben Aroia
B.T.S:
Shir Didi
Special thanks to:
Hotel Indigo Tel-Aviv
Shlomi Hdmi
Buffery Beer Sheva
---
Recording Credits:
Bass: Yanai Avnet
Keyboard: Itai Portugaly
Strings: Alexandra Marcu, Elad Bogomolny, Keren Tannenbaum, Rinat Gruman, Sofie Keren, Yoed Nir
---
All rights reserved to Scardust 2022
via YouTube https://www.youtube.com/watch?v=9El7fWOPpY0
0 notes
Text
Prominente Protestante
dit was vir haar genoeg: sy sou nie verder ondersoek instel nie. Hy het geweier om te oorweeg watter algemene beginsels die verskynsel beheers het en of sulke beginsels selfs bestaan het. Vir jare ná die ontdekkings van Pasteur en Lister het hy gespot wat hy die obsessie met batterye genoem het. Die infeksies het nie bestaan nie; hy het hulle nog nooit gesien nie, so hulle het nie bestaan nie. Maar hy het die goeie resultate van vars lug gesien, daar kon geen twyfel daaroor wees nie, en dit was dus noodsaaklik dat pasiënte se kamers goed geventileer is. Dit was sy gedagte, en in tye toe die vensters hermeties toe gebly het, was dit 'n gedagte met revolusionêre kenmerke. Dit was egter suiwer empiries, en het dus tot 'n paar nadele gelei. Toe sy gesag in Indië byvoorbeeld op sy hoogste vlak was, het hy streng opdragte uitgereik dat al die vensters van die hospitaal te alle tye oopgehou word. Die Indiese owerhede, wat die uitwerking van hierdie maatreël in daardie tropiese klimaat voorsien. hulle het geprotesteer, maar tevergeefs het die Nagtegaal nie saamgestem nie. Hy het niks van die tropiese klimaat geweet nie, maar uit persoonlike ondervinding het hy geweet wat die voordele van vars lug is, wat die owerhede gesê het is onsin en vensters moet heeljaar oopgehou word. Daar was 'n vlaag van protes onder dokters in Indië, maar sy het onwrikbaar gebly; en vir 'n oomblik het dit gelyk asof sy nadelige bevele uitgevoer moes word. Lord Lawrence was egter onderkoning en kon met genoegsame gesag aan Nightingale oordra dat hy self die saak besleg het en dat sy besluit moes bly staan, alhoewel in stryd met hare. Hierop het die Nagtegaal toegegee, maar teësinnig en halfhartig is sy net deur Lord Lawrence se swakheid versteur. Ongetwyfeld, as sy vandag geleef het, en as haar ervaring nie onder die gevalle van cholera in Scutari gevorm was nie, maar onder dié van geelkoors in Panama, sou sy verklaar het dat vars lug 'n fanatisme was en tot op die laaste die enigste werklik effektiewe middel om siektes te bekamp was om muskiete uit te roei
Maar sy verstand, so positief, realisties en pragmaties, het sy unieke rigtingveranderings gehad, sy geheimsinnige krisisse van mistiek en twyfel. Soms, terwyl sy slapeloos in die oggendure gelê het, het sy in lang en gekwelde meditasies verval en dan, terwyl sy 'n potlood gryp, sou sy die belydenisse van haar siel aan papier toevertrou. Die angswekkende angs van die dae voor die Krim het haar weereens aangegryp en sy het bladsy na bladsy gevul met sielsondersoek, selfkritiek en selfabsolusie: O Padres, het sy geskryf, berusting by my lot, ek onderwerp my heelhartig aan die hand dat U my aanbied om my te red.... O, hoe ydel is dit nie, ydelheid van nietighede, om te voed op die gedagtes van mense in plaas van die gedagtes van God. Sy was alleen en ongelukkig. U weet dat ek in al daardie verskriklike twintig jaar ondersteun is deur die sekerheid om vir U te werk, wat ons almal, selfs ons arme verpleegsters, na die pad van volmaaktheid lei. Maar dan, op die ou end, wat was die resultaat? Was sy nie ook 'n nuttelose bediende nie? Een nag, skielik wakker, sien hy, in die dowwe lig van die lamp, donker skaduwees op die muur. Die verlede kom terug na haar toe. Is ek regtig die vrou wat eens in die Krim geseëvier het, wonder sy verwoed. "Die beeld van die Dame van die Lamp" sal voortduur... Die lamp verlig net my volledige nederlae
Hy het vertroosting gesoek in die geskrifte van mistici en in korrespondensie met Jowett. Vir baie jare was die rektor van Balliol College haar geestelike raadgewer.In 'n reeks baie lang briewe het hy die probleme van godsdiens en filosofie met haar bespreek en met die beleefde begrip van 'n geestelike wat ook 'n man van die wêreld was, gekritiseer haar vir wat hy oor hierdie onderwerpe geskryf het; soms het hy dit selfs gewaag om 'n bietjie van sy sonderlinge soetheid in daardie rebelse geaardheid te voeg.Dit lyk vir my, het hy vir haar gesê, dat jy die moontlikheid ernstig moet oorweeg om nie met minder energie aan te gaan nie, maar met 'n rustiger verstand. Ek blameer nie die verlede nie...maar ek wens die vrede van God om jou toekoms te seën, Le
Prominente Protestante
Ek beveel ook aan dat jy nie meer tyd mors in dispute met regeringskantore nie en jouself aan een of ander literêre werk toewy. Dit het daartoe gelei dat sy in 'n reeks essays vir Frazer's Magazines uitgebrei het oor die konsep van perfeksie divinas. Sy het dit gedoen en haar geskrifte is aan Froude voorgelê, wat verklaar het dat die tweede opstel selfs meer indringend as die eerste was. Ek kan nie voorsien nie, het hy vir haar gesê, wat die uitwerking van sulke geskrifte op die intellekte sonder ervaring sal wees. Carlyle het egter in 'n ander taal gepraat, en aangesien sy opmerkings oor 'n verlore skaap, wat in die berge geblêr het, ontoepaslik na die Nagtegaal verwys is, was al Jowett se vriendelikheid nodig om die vrede te herstel. In 'n brief van veertien bladsye het hy haar aandag van daardie pynlike vraag afgelei na 'n diskwisisie oor stiltelikheid. Ek sien nie hoekom nie, verduidelik die rektor, 'n aktiewe lewe nie ook 'n soort passiewe lewe kan word nie. En toe voeg sy by: Soms dink ek dat menslike moontlikhede baie hoër hoogtes kan bereik as wat hulle tot dusver bereik het.Om die nut van hierdie idees te erken, het sy dit met blou potlood onderstreep; en op sy beurt sy vriend gehelp met 'n lang reeks uitgebreide kommentare op Plato se dialoë, waarvan hy baie in die tweede uitgawe van sy vertaling opgeneem het. Geleidelik het Nightingale se belangstelling in Jowett meer persoonlik geword; sy het vir hom gesê om nie na middernag verder te werk nie en hy het haar gehoorsaam. Toe het sy hom gehelp om ’n nuwe ritueel vir die kollegekapel se daaglikse kerkdienste saam te stel, met ’n keur uit die Psalms soos volg: “God die Here, God die Regter, God die Vader en God die Vriend; maar die projek is nooit uitgevoer nie omdat die biskop van Oxford, op advies van Sir Travers Twiss, nie die wysigings toegelaat het nie, en sodoende sy wettige magte uitgeoefen het
Hul verhouding het hegter geword. Die gees van die 23ste Psalm en die gees van die 19de Psalm moet in ons lewens verenig word, het Jowett gesê. Uiteindelik het sy hom vir 'n spesiale guns gevra. Was hy gewillig om, onthou die bydrae wat hy tot haar godsdiensbeskouings gemaak het, na Londen te kom om die Heilige Sakrament aan haar te bedien? Jowett het nie gehuiwer nie en later verklaar dat hy die geleentheid altyd as 'n plegtige gebeurtenis in sy lewe sal beskou. Hy was toegewyd aan haar, alhoewel die ware aard van sy gevoelens nooit ten volle geopenbaar het nie. Haar gevoelens teenoor hom was meer gemeng. Aanvanklik was hy daardie groot en goeie man, daardie regte santos. Maar met verloop van tyd het 'n bietjie bitterheid met die soetheid van die lof vermeng, en die bitterheid van sy natuur het hom openlik vertoon. Sy het gevoel dat sy meer begrip gee as wat sy ontvang het en was moeg en geïrriteerd deur sy geselskap. Op 'n dag kon hy homself nie help nie en het vir hom geskree: Hy kom na my toe en praat met my asof ek 'n ander personals is.
0 notes
Text
Wie is de man op het kruispunt van zijn essentie?
Op m´n 55ste wijdde ik een paar woorden aan Internationale Mannendag.
Zelf had ik er nog nooit van gehoord, maar gisteren was het Internationale Mannendag. Ik werd erop geattendeerd door auteur Stella Bergsma, die op haar Instagram de kerel terdege in het zonnetje zette. Zelfs ging ze zover te stellen dat ze haar beste feminisme goeddeels dankte aan de vent.
Wat wil je als je een psychiater hebt bij wie je op schoot mag gaan zitten tijdens het consult. Maar misschien is dat mijn male chauvinist pig-afgunst.
Eerlijk gezegd weet ik nooit zo goed wat dat is, mannelijkheid. Het lijkt me een goeddeels tijd- en cultuur bepaald begrip, maar misschien vergis ik me. Waar de ene vrouw een echte man ziet met een kettingzaag, daar riekt de ander een soft mietje zonder cilinderinhoud.
Cleopatra werd verliefd op een Romeinse generaal met bloed aan zijn handen, de ex van burgemeester Femke Halsema had een onklaar gemaakt pistool in huis. Ik bedoel maar. De man en zijn bier, was een bekende reclameslogan vroeger. Ik zeg: de man en zijn verbandtrommel.
Een man die voor zijn kinderen zorgt, wordt aangepast genoemd. Maar misschien heeft die brave oppasvader wel gore fantasieën, terwijl een carrière-pappie druk kan zijn met paintballsessies of een praatgroep met aandeelhouders over het vermoede beest diep vanbinnen.
Veel feministes stellen dat we nog altijd leven op een patriarchale apenrots. De cijfers schragen dat. Bijna de helft van de volwassen vrouwen kan de bills niet zelf betalen.
Stemt ons dat trots? De vraag is hoe het komt. Het veelbesproken glazen plafond komt langs, de notie dat onzichtbare barrières vrouwen de toegang tot topfuncties onthouden. Inderdaad bekleden te weinig dames in Nederland baasbanen, al zijn er nu bevrijdende quota. Zo knalt Ingrid toch die Raad van Bestuur binnen.
Ooit mocht ik voorrecht smaken samen te werken met een vrouwelijke topmanager. Ze had de 06 van Ruud Lubbers. Vanachter haar computerscherm evalueerde ze de koers van haar aandelen Koninklijke Shell met me. Ik mocht de grafieken bekijken.
Number One had een Saab met chauffeur en blies middenkadersukkels in krijtstreeppak gillend plat tijdens korte vergaderingen. Ze was dan ook vrijgezel en zorgde thuis voor haar hoogbejaarde moeder, dus ze zal wel niet zo representatief zijn geweest voor het modale Nederlandse parttime-meisje met een beetje koffie in haar walnotenmelk uit een kartonnen Colabeker.
Van de andere kant: in de Angelsaksische wereld wemelt het van de vrouwelijke ceo's die je nooit hoort zeuren over glazen plafonds. Dus wie het weet mag het zeggen.
Sommige mannen worden zenuwachtig of zelfs gewelddadig van chickies. Misogynie komt voor, net als femicide. Vorig jaar werden in Mexico meer dan duizend vrouwen vermoord. Hun misdaad: vrouw zijn. Dat schijnt Speedy Gonzales wel eens te irriteren.
Dan is er de Incel-beweging. Incel is een afkorting voor onvrijwillig alleen. Incel-jochies geven meisjes van alles de schuld. Vooral omdat die knullen zonder van dattum door het leven moeten gaan. Om die reden richtten Canadese en Amerikaanse mannen in het verleden moordpartijen aan.
Het zal ze hoog hebben gezeten. Blauwtjes lopen moet je aan kunnen, ook meisjes gamen en die leuke buurvrouw kan gender-fluïde zijn. Maar Porn Hub is er ook, en een moeder kan zelfs online troosten. Dus ook zonder een kusje van Emma kan het leven toch heus wel zinvol wezen.
Zelf was ik getrouwd met een militant-feministische carrièrebitch die ooit begon als stewardess, en nu een leidinggevende functie bekleedt bij een multinational in Amsterdam.
We kregen een zoon, voor wie ik de zorg goeddeels op me nam, omdat ik freelancer was en kantoor aan huis had.
Aldus kon ik veel basale vader-dingen doen met mijn zoon. Zoals voor de televisie hangen en een pizza in de oven smijten in plaats van koken.
Niks ten nadele trouwens over het moederschap van mijn ex. Want als ze thuis was, was ze een toegewijde mamma die mijn zoon goede tafelmanieren bijbracht, naast een relativerende kijk op zijn vader.
Ze zeggen wel eens dat je als man positieve rolmodellen nodig hebt die je helpen vormen. Nou was mijn vader een stoere boer die niet eens een ei kon koken en nooit de afwas deed. Mijn moeder op haar beurt wist echt niet hoe je een acceptgiro moest invullen.
Haar vrouwbeeld leunde eerder op de Libelle dan op de Opzij. Mijn vader las De Boerderij en keek op zondag naar Das Aktuelle Sportstudio met Bundesliga-voetbal. Ik zag mijn ouders, en ik weifelde.
Dus leerde ik mezelf koken in mijn studententijd. Toen ervoer ik ook dat vrouwen zelfdenkende wezens met een eigen wil kunnen zijn. Met mijn dinnetje uit die tijd hoefde je echt niet de kachel aan te maken.
Ik doe nog steeds mijn voordeel met de lessen die ik toen trok. Want het is in diverse opzichten een tricky tijd om man te zijn. We leven in het #Me Too-tijdperk, een faux pas kan een interpretatiegeschil zijn.
Nou ging ik als enige thuis niet op dansles. Ik weigerde misdienaar te worden, en ik bleef maar zakken voor het rijexamen. Dus mij moet je niet vragen naar de binnenwereld of het behoeftevraagstuk van een vrouw. Ik verdwaalde er herhaaldelijk in. Ook daarom blijf ik tot de dood alleenstaand, denk ik.
Je zal tegenwoordig maar puber of jongvolwassene zijn, en het gladde ijs van de vrouwelijke toenadering moeten betreden.
Ik bedoel: hoe pak je dat aan? Hoe maak je een vrouw het hof zonder de verdenking een seksistisch zwijn te zijn uit de categorie Geer & Goor? Een vleiende opmerking maken over het uiterlijk van een vrouw, kan dat nog? De deur voor haar openhouden, is dat not done?
Persoonlijk tast ik in het duister. Ik zou me op een afspraakjesforum kunnen presenteren als hunk die weet wat houthakken is, die een tractor kan besturen en die in het leger een jaar lang diverse vuurwapens leerde hanteren.
Maar hoe geloofwaardig is een invalide met een Ramboverhaal? Dus houd ik mijn mond maar. De Venus-factor van vrouwen is me sowieso altijd wat vreemd geweest. Het prinsesje in mezelf moest ook aan bod komen. Niet voor niets leef ik duurzaam ontwricht gescheiden.
Voor alle duidelijkheid: ik was niet altijd een heilige, als het om de liefde gaat. Ik denk dat ik richting de paar vrouwen die ik mocht kennen zo'n beetje alle stommiteiten beging die een Regular Joe in huis heeft.
Maar ik troost me met de gedachte dat ik nooit een vrouw heb aangerand, of erger, en dat ik de vrouw perfect gelijkwaardig probeer te achten aan het man. Dat zij aldus een ambigue omen voor me zal blijven, is de prijs die je dan betaalt.
Maar ik ben, mijn solitaire staat ten spijt, niet van ijzer. Arthur Schopenhauer schreef: 'De enige man die echt niet zonder vrouwen kan leven, is de gynaecoloog.'
Zelf ben ik ook zo. Heimelijk ben ik verliefd op alle vrouwen die ooit iets voor me deden. Ergens is dat de mooiste vorm van liefde, Platonische bewondering op afstand, zonder enige verwachting te koesteren, en daar genoegen mee nemen.
Maar de betrokken vrouwen zijn of overleden, ze wonen op een ander continent of ze willen me niet meer kennen. Ben ik op m'n 55ste toch een echte bush crafter zonder matras geworden.
Peter Fonda overweegt een salvo in Once Upon A Time In The West.
0 notes
Last Seen Blogs
lyn-star
Munalyn
buttofdestiny
just another Saturday night.
s-milkis
Untitled
xancann
Antidepressant
velkhanas
❄️splendiferous silver sovereign❄️