#baka maging mechanical engineer | Explore Tumblr Posts and Blogs

tangian · 3 years

Text

Had a videochat with my college friend na nasa Arizona na ngayon habang nasa comfort room sa work! Good day, good day.

#bond #bonds #diary #baka maging mechanical engineer #i missed that tag.

2 notes · View notes

israelmekaniko · 6 years

Text

BAKA KAILANGAN MO MUNANG HUMINTO SAGLIT

Sabi nung isa, “Buti pa siya ang ganda ng trabaho sa abroad samantalang ako andito pa rin sa Pinas.”

Sabi naman nung isa, “Buti pa siya magkakasama sila ng pamilya niya sa Pinas samantalang ako mag-isa lang dito sa abroad.”

----

Sabi nung isa, “Buti pa siya may asawa at mga anak na.”

Sabi naman nung isa, “Buti pa siya, ang sarap ng buhay pa-travel travel na lang. Single kasi.”

---

Sabi nung isa, “Buti pa siya may lovelife. Samantalang ako 29 na single pa din.”

Sabi naman nung isa, “Buti pa siya single. May time pa rin magwalwal kasama ang tropa niya.”

---

Sabi nung isa, “Kainis. Ang bobo ko talaga. Isa na lang mapeperfect ko na yung exam.”

Sabi naman nung isa, “Pakshet. Isang point na lang nakaabot sana ako sa passing score.”

---

Sabi nung isa, “Gusto ko na magresign. Ang kupal ng bisor ko!”

Sabi naman nung isa, “Buti pa siya may trabaho.”

—-

Sabi nung isa, “Buti pa siya busy sa negosyo. Siguro ang yaman na niya.”

Sabi naman nung isa, “Buti pa siya may peace of mind, pa-Netflix Netflix na lang.samantalang ako stressed sa negosyo.”

----

Sabi nung isa, “Buti pa siya masaya.”

Sabi naman nung isa, “Buti pa siya mas masaya.”

----

Gets mo? Minsan, yung mga bagay na inirereklamo mo ngayon, hindi mo alam matagal na palang pinapangarap ng iba.

Sa lahat ng sitwasyon palagi tayong may makikitang kulang. Palagi nating makikita kung ano ang wala tayo kaya pakiramdam natin hindi pa rin sapat. Kasi mali yung konsepto natin kung paano maging masaya. Ang ginagawa nating basehan ng kaligayahan ay ang kaligayahang nakikita natin sa iba. Kaya ang ending, instead of actually finding happiness, you find disappointment.

Hindi masamang mangarap na “Sana, we could have the best of both worlds.” Wag nga daw tumigil mangarap di ba. “Don’t settle for something less than you deserve” nga daw. Pero minsan sa sobrang focused natin in “The Pursuit of Happiness” nakakalimutan na nating maging masaya right at the moment.

Siguro, baka kelangan muna nating huminto saglit at namnamin pansamantala ang mga bagay na meron tayo para marealize nating wala yan sa taas o sa baba ng pangarap o sa layo ng narating mo. Dahil minsan, mas masaya pa yung simpleng mekaniko sa trabaho niya kesa dun sa Mechanical Engineer na naka-based sa Doha. Dahil minsan, mas masaya pa yung dalawang magjowang tambay lang sa tindahan na may inner peace habang humihigop ng milktea kesa dun sa magjowang nag 3days-2nights sa Bali.

At the end of the day, it’s about being grateful with what you have kahit nasaang sitwasyon ka pa; Unli-Samqyeopsal ma yan o bente pesos na kwek-kwek lang sa kanto, Tahitian Vanilla Macchiatto man yan o limang pisong palamig na puro sago.

Malay mo, dun pa rin pala tayo sasaya sa mga simpleng bagay na meron na tayo dati pa. 'Coz where we are depends on how we look at things.

Blessed ka pa rin. ;)

#israelmekaniko

638 notes · View notes

amieljohnargosino · 3 years

Text

Modyul 1 Summative Assessment PETA Blg. 1

Saan mo ba plano? Amiel John Argosino (Tekstong Naratibo)

Pa tapos na ang taon nila Jose at Anne sa Junior High School at nag hahanap sila ng eskwelahan na merong magandang programa para sa mga Senior High school, “Uy Jose tapos ka narin ba Clearance mo?” tanong ni Anne kay Jose “Oo noong isang araw ko pa na tapos yung akin.” ang sagot ni Jose kay Anne, “Eh? Bat ka pa nandito ka pa sa eskwelahan natin?” muling tanong ni Anne “Wala eh nag papasama si Edward eh nag tatapos nalang siya, nga pala saan mo balak pumasok para sa SHS? ” “Di ko rin alam eh kaw ba alam mo na saan ka papasok?” tanong ni Anne, “Oo, sa Don Bosco Makati ako mag-aaral ng SHS.” ang sagot ni Jose sa tanong ni Anne “Ahhhhh, eh ano ba mga Strand diyan sa Don Bosco makati?” muling tanong ni Anne “Ah sa pag-kakaalam ko mayroong STEM, ABM, A&D, at HUMMs at sa pag-kakatanda ko COED na daw ang SHS doon baka lang naman pati na rinig ko rin sa orientation Technologically oriented yung subjects so bale kung may plano kang na mag Engineering course sa Kolehiyo at sa alam ko bagong bago lang yung A&D pati HUMMs sa SHS ng Don Bosco” ang masayang pag kwento ni Jose “Parang ang sayasaya mo habamg mag kwento ahh” ang sabi ni Anne kay Jose “wala eh plano ko rin talagang lumipat para maiba naman pati ano na ren para maka punta na rin sa ibang lugar makaroon ng bagong kaibgan bagong karanasan alam mo yun?”

“Oo gets naman oh sige, oh mukang tapos na yata si Edward sa pag bigay at pag pa sign ng Clearance niya sige salamat sa inpormasyon pati pag iisipan ko rin malay mo mag kita tayo doon hihi.” ang sagot ni Anne kay Jose, “Oh sige sasamahan ko pa si Edward sa muli kita kita nalang ulit ingats sayo ” (sabay ngiti si Jose), “Salamat rin at Good luck sayo Edward” ang sagot ni Anne. At umalis na ang dalawang mag kaibigan para matapos na rin ang Clearance. Kaw Saan mo balak pumasok?

Programa ng Senior High sa Don Bosco Makati JOEMARIE (Manoy) BONAFOS (Tekstong Impormatibo) Ang Institusyong Teknikal ng Don Bosco sa Makati ay isa sa mga kilala at prehisteryosong paaralan dito sa Pilipinas. Hinuhubog rito ang mga kabataan na maging mabbuting Kristiyano at matuwid na mamamayan, at piliin ang nakabubuti. Kialala ang eskwelahang ito dahil sa akademiko at teknikal na sistema pagtungtungtong ng sekondaryang lebel. Dito magkakaroon ng mga teknikal na mga asignatura na Automotive-Mechanical Technology, Electrical-Electronics Technology, Industrial Drafting Technology, at Computer Technology*.Taong 2016 nang ipasok ng nasabing paaralan ang Senior Highschool level alinsunod sa programa ng gobyerno. Nagkaroon ito ng dalawang programa na STEM at ABM, at nadagdagan pa ng dalawa noong 2019. Ang dating paaralang eksklusibo sa mga kalalakihan ay nagsimulang tumanggap ng mga kababaihan sa lebel na ito.Sa Accountancy, Business, and Marketing o ABM ay para sa mga estudyante na gusting pumasok sa negosyo, pinansya, pagtutuos, pagmemerkado, paghawak ng pera, at iba pang kapareho.Sa Humanities and Social Sciences o HUMSS ay ang pag aaral ng lipunan, kultura, at sa inaasal ng isang tao. Para ito sa mga gusting maging guro, politiko, mamamahayag, mananaliksik, sikolohista, at iba pang may kinalaman sa lipunan at pagkatao.Sa Science, Technology, Engineering and Mathematics o STEM ay para sa mga interesado sa mga kursong may kinalaman sa sipnayan at agham. Maaaring trabaho rito ay ang pagiging inhinyero, matematiko, doctor, inhinyero, at iba pa. *Mayroon ka ring pagkakataong pumili ng elective ayos sa kagustuhan mo. Base ito sa mga teknikal na asignaturang tinuturo noong sekondaryang lebel pa lamang.At panghuli ay ang Visual and Media Arts ay para naman sa mga gustong maglahad ng kanilang sarili sa masining na pamamaraan sa pamamagitan ng mga biswal at digital na daluyan.

Ang Don Bosco sa Mata ng Senior High School Bosconian Edward Cabacungan (Tekstong Deskreptibo)

Hindi ko makakalimutan ang unang araw na ako’y pumasok sa paaralang ito dahil sa mga mamatamis na bati at mga maliligayang ngiti na ang aking hinarap. Mga tunog ng bolang tumatalbog na katumbas sa tibok ng puso at mga mag-aaral na maingay na nagkikipagkuwentuhan, ating masasabi na itong paaralan ay buhay. Ang bawat mag-aaral ay gising ang diwa, halos hindi napapagod sa kahit anong laro o gawain ang maibibigay sa kanila. Mayroon nakakaibang pakiramdam kapag nasa loob ka ng kampus, pakiramdam na iyong kalooban ay buhay.

Sa edukasyon, maraming pagpipilian ang binibigay ang Don Bosco. Hindi lamang STEM, ABM, HUMMS, at ADT ang kanilang tinuturo ngunit pati na rin ang mga Technology Oriented Subjects. Ang paraan ng pagtuturo ng mga guro ay nakakaiba. Halatang mga dalubhasa sila sa kanilang tinuturong paksa, ngunit sila’y mayroong katangian na masiyahin at palakaibigan. Karamihan ng mga guro ay aming tinuturing kaibigan, ngunit hindi namin kinakalimutan ang pagiging maggalang. Ang Don Bosco ay seryoso sa pag-aaral, ngunit ang kasiyahan ay hindi binabalewala.

Sa Don Bosco, hindi ito lamang isang ordinaryong paaralan. Hindi lamang sila nagtuturo, ngunit ikaw ay hinuhugis nila upang gawin kang isang mabuting tao. Kanilang layunin ay gawin kang mabuting mamamayang katoliko. Kanilang hinihimok na maging bukod-tangi, kaya may kasabihan sa Don Bosco na “Do your ordinary duties, extraordinarily well.” Kaya sa aking mata ang Don Bosco ay natatanging paaralan.

0 notes

arkitektoalfa · 6 years

Text

BAKA KAILANGAN MO MUNANG HUMINTO SAGLIT AT HUMINGA NG MALALIM. MAGMUNI MUNI SA TABI AT NGUMITI.

Sabi nung isa, “Buti pa siya ang ganda ng trabaho sa abroad samantalang ako andito pa rin sa Pinas.”

Sabi nung isa “Buti pa sya kasama nya pamilya sa Pinas samantalang ako mag-isa dito sa abroad.”

Sabi nung isa, “Buti pa siya may asawa at mga anak na.”

Sabi naman nung isa, “Buti pa siya, ang sarap ng buhay pa-travel travel na lang. Single kasi.”

Sabi nung isa, “Buti pa siya may lovelife. Samantalang ako 29 na single pa din.”

Sabi naman nung isa, “Buti pa siya single. May time pa rin magwalwal kasama ang tropa niya.”

Sabi nung isa, “Gusto ko na magresign. Ang kupal ng bisor ko!”

Sabi naman nung isa, “Buti pa siya may trabaho.”

Sabi nung isa, “Kainis. Ang bobo ko talaga. Isa na lang mapeperfect ko na yung exam.”

Sabi naman nung isa, “Pakshet. Isang point na lang nakaabot sana ako sa passing score.”

Sabi nung isa, “Buti pa siya busy sa negosyo. Siguro ang yaman na niya.”

Sabi naman nung isa, “Buti pa siya may peace of mind, pa-Netflix Netflix na lang samantalang ako stressed sa negosyo.”

Sabi nung isa, “Buti pa siya masaya.”

Sabi naman nung isa, “Buti pa siya mas masaya.”

Gets mo? Minsan, yung mga bagay na inirereklamo mo ngayon, hindi mo alam matagal na palang pinapangarap ng iba.

Sa lahat ng sitwasyon palagi tayong may makikitang kulang. Palagi nating makikita kung ano ang wala tayo kaya pakiramdam natin hindi pa rin sapat. Kasi mali yung konsepto natin kung paano maging masaya. Ang ginagawa nating basehan ng kaligayahan ay ang kaligayahang nakikita natin sa iba. Kaya ang ending, instead of actually finding happiness, you find disappointment.

Hindi masamang mangarap na “Sana, we could have the best of both worlds.” Wag nga daw tumigil mangarap di ba. “Don’t settle for something less than you deserve” nga daw. Pero minsan sa sobrang focused natin in “The Pursuit of Happiness” nakakalimutan na nating maging masaya right at the moment.

Siguro, baka kelangan muna nating huminto saglit at namnamin pansamantala ang mga bagay na meron tayo para marealize nating wala yan sa taas o sa baba ng pangarap o sa layo ng narating mo. Dahil minsan, mas masaya pa yung simpleng mekaniko sa trabaho niya kesa dun sa Mechanical Engineer na naka-based sa Doha. Dahil minsan, mas masaya pa yung dalawang magjowang tambay lang sa tindahan na may inner peace habang humihigop ng milktea kesa dun sa magjowang nag 3days-2nights sa Bali.

At the end of the day, it’s about being grateful with what you have kahit nasaang sitwasyon ka pa; Unli-Samgyeopsal ma yan o bente pesos na kwek-kwek ay fishballs lang sa kanto, Tahitian Vanilla Macchiatto man yan o limang pisong palamig na puro sago.

Malay mo, dun pa rin pala tayo sasaya sa mga simpleng bagay na meron na tayo dati pa. ‘Coz where we are depends on how we look at things.

Blessed ka pa rin.

Hugot Arkitekto

#byaheerooloko #hugotarkitekto #quotaholic #quoteoftheday

0 notes

too-broken-to-fall-again · 7 years

Text

The Aftermaths of Goblin: The Lonely and Shining Guardian

So wow, may time na din ako ngayong gumawa ng blog. Hahahahahaha. 😂 Feeling ko kase ngayon lang ako hindi masyadong busy unlike the past weeks after the sem started dahil defense season ngayon sa department namin and ang profs ko ngayon eh mga major profs na so walang klase dahil busy sila sa panggigisa ng higher years sa thesis nila. So ipupush ko na to, since limited lang naman ang internet ko dahil wala na kaming internet connection and I have to rely on prepaid internet. Yes beshiewaps, Third year second sem is real. And it's so fuckin' real all I do everyday till this last week is to cram for requirements and review and draw plates and stuffsssss. Oo bes madaming stuffs talaga lol. Bale konting pasilip lang talaga tong blog na to sa thoughts ko about Goblin and mostly kwento to ng life ko until midterms of this sem. What? Midterm sa March? Oo. August kase nagstart ang year namin so technically nakapagbakasyon ako ng 4 months. Oo teh bakasyon lang talaga as in wala akong ginawa and nasayang talaga yung bakasyon kase yung mga classmates ko nakahanap ng parttime job tapos ako humilata lang. I felt so bad about myself pa naman nun since last sem eh di ako scholar dahil sa Stat2A ni Brigidang dinaig si Nostradamus. Di pa ako tumulong sa gastusin ni Mother Earth. Hayst. But anyway, dahil dun, our last day of the first sem became December and the semestral break came on a holiday season na isa din sa pinanghinayangan ko ng slight. Like, beh given na holiday yun tapos dun niyo pa tinapat yung sembreak? Char ang tamad ko talaga. Hahahahaha. 😂 Then after that syempre January 2017 nagsimula ang second sem namin (the current sem) and here I am, gumagapang papuntang prefinals and sembreak! Char. May pa daw ang sembreak so wala pa akong karapatang magpahinga ng 2 months. 😭 So my week goes on this cycle this sem: I always have classes from Monday to Thursday, lahat ng araw 7 AM ang pasok. Ang hirap ng section 1 sa Cavite State University like myghad wala kang maayos na pahinga. Then my typical dismissal times are 5:00 or 6:00 PM on Mondays, 6:00 PM on Tuesdays, 4:00 PM on Wednesdays and 3:00 PM on Thursdays. Thinking my weekend's getting lighter? Think again. Every Monday binibigyan kami ng assignment plate na gagawin namin over the weekend. Course requirement siya ng CADD class namin. And may on-the-spot plate drawing naman and assignment plate over the weekend sa Building Design. Those two happen every week, except when major long exams are approaching. When long exams approach naman, problem sets naman ang kalaban ko. Every major subject na engineering science ang category ay nagpapagawa ng 30 problem sets as reviewers and course requirement na din na ipapapasa nila every long exam. And because wala na akong minors ngayon at tapos na ako ng math subjects (though may advanced math pa kami ngayon pero trivial engineering science subject na lang siya so yes beshie tapos na ako sa maths wooooohh yeeeeessss todo na tooooh!), may five engineering science subjects akong inenroll ngayong sem namely Strength of Materials (Strema), Dynamics of Rigid Bodies (Dyna), Engineering Economy (Econ), Fluid Mechanics (Fluids), and Advanced Engg. Mathematics (AdMath) as dagdag majors, at dahil required tong itake agad ng mga regulars. Of these, Strema, Dyna and Econ give problem sets na papasagutan, because pinalitan ng annotated bibliography ang probset namin sa Fluids and tamad ang teacher namin sa AdMath so di na siya nagpapaprobset at kami na din ang pinapagturo niya (or should I say pinapareport niya) ng AdMath (technically ako lang din nagrereport kase ako lang tinutulak or tinatanong ng mga kaklase ko kapag AdMath and wala naman akong magawa but to answer their question 'coz they either go inside the room unprepared or unknowing about the topic kase by section ang grading ng reporting). So that leaves 30 × 3 = 90 problems na lang na sinasagutan namin every time may exam, excluding the review time. Buti na lang mabait yung dyna prof and 15 lang binigay niyang probset last major exam so 75 lang binuno namin (pero mahirap pa din kase pinapowerpoint pa niya after namin isulat). Ewan ko na lang this coming sem. Because kailangan ko nang magstudy every night on weekdays for the subjects for the following day, ang time ko na lang para gumawa ng plates tuloy ay weekends. So because of that, I sit on our computer desk the whole weekend or sit in my bed and set up my drawing desk near me in order to finish either a CADD plate or a BD plate or both. Yes minsan nagsasabay pa sila men. Saya. 😂 I even experienced na mage-FB lang ako every night sa sobrang busy, but all I'd do is to check GC chats and notifs in order to continue on what assignment I'm currently at kase I have questions about the specifics of the assignments to my classmates. Ayun nawalan ako ng social life. Hahahaha. 😂 Anyway ok na din kase I see positive results on grades, though I think I'm on the edge of glory for Strema and Higher Surveying (Higher Surveying is one of my majors) so medyo nanganganib ang buhay ko. 😂 And ganito kase ang nangyari. I was introduced to watching Goblin when I went to Los Baños last December dahil inaya ako ng HS classmate ko sa dorm niya sa UP together with my beshies din nung HS para magwalwal at tumoma. Oo beh naglasingan kami though di naman gaano since soju lang naman ang ininom namin (mga feeling koreans kase sila amp. Ang kinain pa namin nung lunch after arriving was korean food, though masarap tbh). We watched the series while drinking soju. O diba kpop na kpop ang adventure. Enjoy ko naman kahit playing cards lang talaga at kwento at movie marathons and gala and simbang gabi and inuman at lamon lang ginawa namin hahahaha. Then I got to watch until episode 12 I think before the sem started. Kaso natigil siya after ko maging busy and di ko natapos eversince. Natapos ko siya last week lang dahil di rin ako busy last week masyado. And my verdict? *drum roll* . . . . . Bitin! Oo bes bitin. *sabog confetti* Sobrang lungkot ng ending kase pinatay din lahat ng characters except sa Goblin dahil kamamatay niya lang 3/4 bago matapos yung series. Tapos pinagtagpo-tagpo rin sila sa next lives nila para magmahalan ulet. Medyo feeling ko minadali na lang din yung ending and di masyadong fitting na pinatay pa yung female lead role (her name is Ji Eun Tak played by Kim Go Eun), tapos pagtatagpuin din sila after a few minutes ni Kim Shin (siya yung Goblin, played by Gong Yoo, oo bes yung cutie hot dad sa Train to Busan charot) sa isang episode lang. Duuh. Mas naenjoy ko pa yung wasakang story ng supporting roles. Mas nawasak buong pagkatao ko sa story nung supporting kase parang mas lonely pa yung naging buhay ni Grim Reaper na si King Wang Yeo din pala in his past life (played by Lee Dong Wook) habang minamahal niya si Queen Kim Sun na naging si Sunny sa next life (played by Yoo In Na). Tapos ang lungkot pa ng theme nila everytime. Hahahaha. Fave song ko nga siya today eh kase sobrang lungkot bagay sa wasakang playlist ko hahahaha. 😂 I love You by Soyou yung title. Siguro If I'd have the chance to repeat the story with my own version I'd let Kim Sun forgive Wang Yeo so they can be happy in that life too (pero kase punishment ni Wang Yeo galing kay Kim Sun na di na sila magtatagpo pa ever in that life bilang kabayaran ng kasalanan niya in the past life eh so wala din akong magagawa). Then I'd let Ji Eun Tak and Kim Shin be happy after Ji Eun Tak remembers him again. Pero syempre masisira ang essence ng story at ang sense of order na inoobserve ng higher deity sa story so wala akong magagawa. I'd mess up the plot with my suggestions. 😂 Maganda naman siya and I can't really move on hanggang ngayon kase iniwan din akong wasak nung kdrama. And you know naman na how fragile I am when it comes to moving on, picking up the pieces and getting over on what happened. Tangina si Kent nga feeling ko moved on na completely ako binabangunot pa sa what ifs eh hahahahaha (oy I don't feel anything na about it ah baka akalain mo pa char hahahaha. That's like magto-two years ago na duh). 😂 Would I recommend anyone to see it? Definitely! Matatawa ka din kase sa story with a mixed of 2/3 crying. Medyo bromance din pati si Gong Yoo and Lee Dong Wook that I randomly wished na sana magkatuluyan din sila charot hahahahahaha. 😂 Wala lang. Nagandahan din kase ako sa story though unusual siya. Kasing unusual ng pagkakatagpo ng Goblin at ng kanyang bride. Watch ka na lang din kung di ka pa nanonood para makarelate ka naman sa mga sinabi ko lol.😊😂

1 note · View note

kikomhacoolit101 · 4 years

Text

BAKA KAILANGAN MO MUNANG HUMINTO SAGLIT

Sabi nung isa, “Buti pa siya ang ganda ng trabaho sa abroad samantalang ako andito pa rin sa Pinas.”

Sabi naman nung isa, “Buti pa siya magkakasama sila ng pamilya niya sa Pinas samantalang ako mag-isa lang dito sa abroad.”

—-

Sabi nung isa, “Buti pa siya may asawa at mga anak na.”

Sabi naman nung isa, “Buti pa siya, ang sarap ng buhay pa-travel travel na lang. Single kasi.”

—

Sabi nung isa, “Buti pa siya may lovelife. Samantalang ako 29 na single pa din.”

Sabi naman nung isa, “Buti pa siya single. May time pa rin magwalwal kasama ang tropa niya.”

—

Sabi nung isa, “Gusto ko na magresign. Ang kupal ng bisor ko!”

Sabi naman nung isa, “Buti pa siya may trabaho.”

—

Sabi nung isa, “Kainis. Ang bobo ko talaga. Isa na lang mapeperfect ko na yung exam.”

Sabi naman nung isa, “Pakshet. Isang point na lang nakaabot sana ako sa passing score.”

—

Sabi nung isa, “Buti pa siya busy sa negosyo. Siguro ang yaman na niya.”

Sabi naman nung isa, “Buti pa siya may peace of mind, pa-Netflix Netflix na lang samantalang ako stressed sa negosyo.”

—-

Sabi nung isa, “Buti pa siya masaya.”

Sabi naman nung isa, “Buti pa siya mas masaya.”

—-

Gets mo? Minsan, yung mga bagay na inirereklamo mo ngayon, hindi mo alam matagal na palang pinapangarap ng iba.

Sa lahat ng sitwasyon palagi tayong may makikitang kulang. Palagi nating makikita kung ano ang wala tayo kaya pakiramdam natin hindi pa rin sapat. Kasi mali yung konsepto natin kung paano maging masaya. Ang ginagawa nating basehan ng kaligayahan ay ang kaligayahang nakikita natin sa iba. Kaya ang ending, instead of actually finding happiness, you find disappointment.

Hindi masamang mangarap na “Sana, we could have the best of both worlds.” Wag nga daw tumigil mangarap di ba. “Don’t settle for something less than you deserve” nga daw. Pero minsan sa sobrang focused natin in “The Pursuit of Happiness” nakakalimutan na nating maging masaya right at the moment.

Siguro, baka kelangan muna nating huminto saglit at namnamin pansamantala ang mga bagay na meron tayo para marealize nating wala yan sa taas o sa baba ng pangarap o sa layo ng narating mo. Dahil minsan, mas masaya pa yung simpleng mekaniko sa trabaho niya kesa dun sa Mechanical Engineer na naka-based sa Doha. Dahil minsan, mas masaya pa yung dalawang magjowang tambay lang sa tindahan na may inner peace habang humihigop ng milktea kesa dun sa magjowang nag 3days-2nights sa Bali.

At the end of the day, it’s about being grateful with what you have kahit nasaang sitwasyon ka pa; Unli-Samgyeopsal ma yan o bente pesos na kwek-kwek lang sa kanto, Tahitian Vanilla Macchiatto man yan o limang pisong palamig na puro sago.

Malay mo, dun pa rin pala tayo sasaya sa mga simpleng bagay na meron na tayo dati pa. ‘Coz where we are depends on how we look at things.

Blessed ka pa rin.

CTTO

Actually, eto yung bagay na lumalaro sa isipin ko kagabi pa. Na parang wala ngyayari sa buhay ko. Yung iba masaya na sa buhay may pamilya. Yung iba na dati nililibre at tinutulungan ko lang, mas maganda pa buhay sakin ngayon. Lagi ko iniisip na parang walang nangyayari sa kin. Lagi ko dinarasal na sana makita ko na yung tatahakin ko at mabuhay na ko sa magiging buhay ko. Pero siguro kailangan ko lng mgtiwala sa Diyos, na lahat may tamang oras, or siguro kaya hindi ko pa nakakikita o nahahanap yun kasi sa malayo ako nakatingin pero yun pa lang asa harap o gilid ko lang all along.

0 notes

mommyazil · 6 years

Text

Baka kailangan mo munang huminto saglit..

"Sabi nung isa, “Buti pa siya ang ganda ng trabaho sa abroad samantalang ako andito pa rin sa Pinas.”

Sabi naman nung isa, “Buti pa siya magkakasama sila ng pamilya niya sa Pinas samantalang ako mag-isa lang dito sa abroad.”

—

Sabi nung isa, “Buti pa siya may asawa at mga anak na.”

Sabi naman nung isa, “Buti pa siya, ang sarap ng buhay pa-travel travel na lang. Single kasi.”

—

Sabi nung isa, “Buti pa siya may lovelife. Samantalang ako 29 na single pa din.”

Sabi naman nung isa, “Buti pa siya single. May time pa rin magwalwal kasama ang tropa niya.”

—

Sabi nung isa, “Gusto ko na magresign. Ang kupal ng bisor ko!”

Sabi naman nung isa, “Buti pa siya may trabaho.”

—

Sabi nung isa, “Kainis. Ang bobo ko talaga. Isa na lang mapeperfect ko na yung exam.”

Sabi naman nung isa, “Pakshet. Isang point na lang nakaabot sana ako sa passing score.”

—

Sabi nung isa, “Buti pa siya busy sa negosyo. Siguro ang yaman na niya.”

Sabi naman nung isa, “Buti pa siya may peace of mind, pa-Netflix Netflix na lang samantalang ako stressed sa negosyo.”

—-

Sabi nung isa, “Buti pa siya masaya.”

Sabi naman nung isa, “Buti pa siya mas masaya.”

—-

Gets mo? Minsan, yung mga bagay na inirereklamo mo ngayon, hindi mo alam matagal na palang pinapangarap ng iba.

Sa lahat ng sitwasyon palagi tayong may makikitang kulang. Palagi nating makikita kung ano ang wala tayo kaya pakiramdam natin hindi pa rin sapat. Kasi mali yung konsepto natin kung paano maging masaya. Ang ginagawa nating basehan ng kaligayahan ay ang kaligayahang nakikita natin sa iba. Kaya ang ending, instead of actually finding happiness, you find disappointment.

Hindi masamang mangarap na “Sana, we could have the best of both worlds.” Wag nga daw tumigil mangarap di ba. “Don’t settle for something less than you deserve” nga daw. Pero minsan sa sobrang focused natin in “The Pursuit of Happiness” nakakalimutan na nating maging masaya right at the moment.

Siguro, baka kelangan muna nating huminto saglit at namnamin pansamantala ang mga bagay na meron tayo para marealize nating wala yan sa taas o sa baba ng pangarap o sa layo ng narating mo. Dahil minsan, mas masaya pa yung simpleng mekaniko sa trabaho niya kesa dun sa Mechanical Engineer na naka-based sa Doha. Dahil minsan, mas masaya pa yung dalawang magjowang tambay lang sa tindahan na may inner peace habang humihigop ng milktea kesa dun sa magjowang nag 3days-2nights sa Bali.

At the end of the day, it’s about being grateful with what you have kahit nasaang sitwasyon ka pa; Unli-Samgyeopsal man yan o bente pesos na kwek-kwek lang sa kanto, Tahitian Vanilla Macchiatto man yan o limang pisong palamig na puro sago.

Malay mo, dun pa rin pala tayo sasaya sa mga simpleng bagay na meron na tayo dati pa. ‘Coz where we are depends on how we look at things.

Blessed ka pa rin..

0 notes

itsiblues-blog · 6 years

Text

Sabi nung isa, “Buti pa siya ang ganda ng trabaho sa abroad samantalang ako andito pa rin sa Pinas.”

Sabi naman nung isa, “Buti pa siya magkakasama sila ng pamilya niya sa Pinas samantalang ako mag-isa lang dito sa abroad.”

—-

Sabi nung isa, “Buti pa siya may asawa at mga anak na.”

Sabi naman nung isa, “Buti pa siya, ang sarap ng buhay pa-travel travel na lang. Single kasi.”

—

Sabi nung isa, “Buti pa siya may lovelife. Samantalang ako 29 na single pa din.”

Sabi naman nung isa, “Buti pa siya single. May time pa rin magwalwal kasama ang tropa niya.”

—

Sabi nung isa, “Kainis. Ang bobo ko talaga. Isa na lang mapeperfect ko na yung exam.”

Sabi naman nung isa, “Pakshet. Isang point na lang nakaabot sana ako sa passing score.”

—

Sabi nung isa, “Gusto ko na magresign. Ang kupal ng bisor ko!”

Sabi naman nung isa, “Buti pa siya may trabaho.”

—-

Sabi nung isa, “Buti pa siya busy sa negosyo. Siguro ang yaman na niya.”

Sabi naman nung isa, “Buti pa siya may peace of mind, pa-Netflix Netflix na lang.samantalang ako stressed sa negosyo.”

—-

Sabi nung isa, “Buti pa siya masaya.”

Sabi naman nung isa, “Buti pa siya mas masaya.”

—-

Gets mo? Minsan, yung mga bagay na inirereklamo mo ngayon, hindi mo alam matagal na palang pinapangarap ng iba.

Sa lahat ng sitwasyon palagi tayong may makikitang kulang. Palagi nating makikita kung ano ang wala tayo kaya pakiramdam natin hindi pa rin sapat. Kasi mali yung konsepto natin kung paano maging masaya. Ang ginagawa nating basehan ng kaligayahan ay ang kaligayahang nakikita natin sa iba. Kaya ang ending, instead of actually finding happiness, you find disappointment.

Hindi masamang mangarap na “Sana, we could have the best of both worlds.” Wag nga daw tumigil mangarap di ba. “Don’t settle for something less than you deserve” nga daw. Pero minsan sa sobrang focused natin in “The Pursuit of Happiness” nakakalimutan na nating maging masaya right at the moment.

Siguro, baka kelangan muna nating huminto saglit at namnamin pansamantala ang mga bagay na meron tayo para marealize nating wala yan sa taas o sa baba ng pangarap o sa layo ng narating mo. Dahil minsan, mas masaya pa yung simpleng mekaniko sa trabaho niya kesa dun sa Mechanical Engineer na naka-based sa Doha. Dahil minsan, mas masaya pa yung dalawang magjowang tambay lang sa tindahan na may inner peace habang humihigop ng milktea kesa dun sa magjowang nag 3days-2nights sa Bali.

At the end of the day, it’s about being grateful with what you have kahit nasaang sitwasyon ka pa; Unli-Samqyeopsal ma yan o bente pesos na kwek-kwek lang sa kanto, Tahitian Vanilla Macchiatto man yan o limang pisong palamig na puro sago.

Malay mo, dun pa rin pala tayo sasaya sa mga simpleng bagay na meron na tayo dati pa. ‘Coz where we are depends on how we look at things.

Blessed ka pa rin. ;)

0 notes

tangian · 5 years

Text

8.30.19

Maraming salamat sa mga taong tumulong para lagyan ng salitang "Engineer" ang pangalan ko. Salamat Mama, Papa, Ma, Tatay, mga kapatid, relatives, #TEAMBAHAY, PRIME Review Center, Mechanical-Engineering Faculty, Bruno, Mingming, Chichi, St. Jude Thaddeus, Mama Mary and to you Lord Jesus Christ.

Thanks sa prayers at pagbigay ng lakas ng loob! To God be the glory!!!!!

Nagbabalik dito sa Tumblr as a Mechanical Engineer. Sulit higit apat na buwang sacrifice!

Mamimiss ko yung Tumblr taag ko na #Baka Maging Mechanical Engineer

#diary #baka maging mechanical engineer #mechanical engineer na #thank you lord #sobrang late post dito hahaha!!!

33 notes · View notes

theuniquepearl · 6 years

Text

BAKA KAILANGAN MO MUNANG HUMINTO SAGLIT

Sabi nung isa, “Buti pa siya ang ganda ng trabaho sa abroad samantalang ako andito pa rin sa Pinas.” Sabi naman nung isa, “Buti pa siya magkakasama sila ng pamilya niya sa Pinas samantalang ako mag-isa lang dito sa abroad.” — Sabi nung isa, “Buti pa siya may asawa at mga anak na.” Sabi naman nung isa, “Buti pa siya, ang sarap ng buhay pa-travel travel na lang. Single kasi.” — Sabi nung isa, “Buti pa siya may lovelife. Samantalang ako 29 na single pa din.” Sabi naman nung isa, “Buti pa siya single. May time pa rin magwalwal kasama ang tropa niya.” — Sabi nung isa, “Gusto ko na magresign. Ang kupal ng bisor ko!” Sabi naman nung isa, “Buti pa siya may trabaho.” — Sabi nung isa, “Kainis. Ang bobo ko talaga. Isa na lang mapeperfect ko na yung exam.” Sabi naman nung isa, “Pakshet. Isang point na lang nakaabot sana ako sa passing score.” — Sabi nung isa, “Buti pa siya busy sa negosyo. Siguro ang yaman na niya.” Sabi naman nung isa, “Buti pa siya may peace of mind, pa-Netflix Netflix na lang samantalang ako stressed sa negosyo.” —- Sabi nung isa, “Buti pa siya masaya.” Sabi naman nung isa, “Buti pa siya mas masaya.” —- Gets mo? Minsan, yung mga bagay na inirereklamo mo ngayon, hindi mo alam matagal na palang pinapangarap ng iba. Sa lahat ng sitwasyon palagi tayong may makikitang kulang. Palagi nating makikita kung ano ang wala tayo kaya pakiramdam natin hindi pa rin sapat. Kasi mali yung konsepto natin kung paano maging masaya. Ang ginagawa nating basehan ng kaligayahan ay ang kaligayahang nakikita natin sa iba. Kaya ang ending, instead of actually finding happiness, you find disappointment. Hindi masamang mangarap na “Sana, we could have the best of both worlds.” Wag nga daw tumigil mangarap di ba. “Don’t settle for something less than you deserve” nga daw. Pero minsan sa sobrang focused natin in “The Pursuit of Happiness” nakakalimutan na nating maging masaya right at the moment. Siguro, baka kelangan muna nating huminto saglit at namnamin pansamantala ang mga bagay na meron tayo para marealize nating wala yan sa taas o sa baba ng pangarap o sa layo ng narating mo. Dahil minsan, mas masaya pa yung simpleng mekaniko sa trabaho niya kesa dun sa Mechanical Engineer na naka-based sa Doha. Dahil minsan, mas masaya pa yung dalawang magjowang tambay lang sa tindahan na may inner peace habang humihigop ng milktea kesa dun sa magjowang nag 3days-2nights sa Bali. At the end of the day, it’s about being grateful with what you have kahit nasaang sitwasyon ka pa; Unli-Samgyeopsal ma yan o bente pesos na kwek-kwek lang sa kanto, Tahitian Vanilla Macchiatto man yan o limang pisong palamig na puro sago. Malay mo, dun pa rin pala tayo sasaya sa mga simpleng bagay na meron na tayo dati pa. ‘Coz where we are depends on how we look at things. Blessed ka pa rin. ☺ (c) Israelmekaniko

0 notes

tangian · 5 years

Text