Tumgik
#προσφέρουν
astratv · 2 years
Text
Οι Λαρισαίοι προσφέρουν αίμα - Ξεκίνησε η εβδομαδιαία υπαίθρια αιμοδοσία στην Κεντρική Πλατεία (φώτο
Οι Λαρισαίοι προσφέρουν αίμα – Ξεκίνησε η εβδομαδιαία υπαίθρια αιμοδοσία στην Κεντρική Πλατεία (φώτο
Ξεκίνησε από σήμερα το πρωί η υπαίθρια εβδομαδιαία αιμοδοσία στην Κεντρική Πλατεία της Λάρισας, που διοργανώνει το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο. Από σήμερα Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου και μέχρι την Κυριακή 11 από τις 9 το πρωί μέχρι 1:30 το μεσημέρι γιατροί και εθελοντές του Ερυθρού Σταυρού περιμένουν τους Λαρισαίους για να προσφέρουν αίμα, οι ανάγκες για το οποίο είναι ιδιαίτερα αυξημένες. Κάλεσμα στους…
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
thenewsmag · 2 years
Text
Σητεία: Νεκρός 79χρονος που πήδηξε στο κενό από το μπαλκόνι του
Σητεία: Νεκρός 79χρονος που πήδηξε στο κενό από το μπαλκόνι του
Οι διασώστες δεν μπόρεσαν να προσφέρουν καμία απολύτως βοήθεια στον άτυχο άνδρα ο οποίος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου απλά διαπιστώθηκε ο θάνατός του. Συγκλονισμένη είναι η τοπική κοινωνία της Σητείας εξαιτίας της νέας αυτοκτονίας που σημειώθηκε στην περιοχή. Σύμφωνα με πληροφορίες του cretapost, όλα συνέβησαν χθες, στις 8 το βράδυ, όταν ένας 79χρονος βγήκε στο μπαλκόνι του σπιτιού του, που…
View On WordPress
0 notes
loulouditouheimona · 3 months
Text
Υπάρχουν άνθρωποι που σου λένε " δεν έχω πολλά να σου προσφέρω " αλλά σου προσφέρουν στιγμές ευτυχίας, σε κάνουν να γελάς , σβήνουν τους φόβους σου , σου δίνουν αγάπη.
Και πίστεψέ με αυτό είναι το καλύτερο που μπορείς να προσφέρεις σε κάποιον.
110 notes · View notes
gemsofgreece · 2 months
Text
Σε αυτή τη φάση ενοχλημένη με τα ιστορικά δοκίμια και ιστορικά μυθιστορήματα που έχουν πέραση στην Ελλάδα:
Πριν κάποιους μήνες όλα τα βιβλιοπωλεία είχαν στις βιτρίνες το Τραγούδι του Αχιλλέα και ήταν ψηλά στις πωλήσεις. Και δε θα υπήρχε πρόβλημα με αυτό αν δε γνώριζα πόσο μηδενικό υπόβαθρο έχουμε στα Ομηρικά Έπη καθώς δε δίνουμε καμία προσοχή στην διδασκαλία τους στο σχολείο. Οπότε δε μου φαίνεται απίθανο πολλοί να θεωρήσουν ότι η Μίλλερ αποδίδει πιστά την ουσία της Ιλιάδας.
Πρώτο στις πωλήσεις είναι τώρα η Νέα Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του Αντώνη Καλδέλλη, ενός αμφιλεγόμενου Ελληνοαμερικάνου βυζαντινολόγου, ο οποίος θεωρεί τους Βυζαντινούς ένα αμιγώς Ρωμαϊκό έθνος (όχι κράτος) που «κατά τύχη» (;;;) μιλούσε Ελληνικά και όχι την μητρική του Λατινική και θεωρεί την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία το ανάλογο των αγγλόφωνων ΗΠΑ (που πραγματικά δεν είναι από καμία άποψη)! (Όλα αυτά πριν την πραγματική επικράτηση των εθνικών κρατών.) Ούτε αυτό θα ήταν τόσο πρόβλημα αν δεν ήξερα ότι τελευταία πουλάει πάρα πολύ η αποθέωση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ως της απόλυτης λευκής δυτικής χριστιανικής Ευρωπαϊκής πανίσχυρης παντοκρατορίας. Παρατηρώ ότι τελευταία πολλοί Έλληνες υπερθεματίζουν τη Ρωμαϊκότητα του Βυζαντίου διεκδικώντας ξεκάθαρα τη θέση τους μέσα σε αυτό ως πανίσχυροι των Ρωμαίων απόγονοι, ενώ ο τίτλος «Ελλήνας» και ο νεολογισμός «Βυζάντιο» απορρίπτονται ο μεν ως προσδιορισμός αδύναμων πολεμικά δειλών παγανιστών και ο δε ως ψεύτικος όρος που τονίζει την διαφθορά και τον οριενταλισμό της αυτοκρατορίας. Μη σας ξεγελά η εμμονή στην ορθότητα του Ρωμαϊκού ονόματος: οι δυτικοευρωπαίοι Ρωμαϊστές έχουν ως στόχο την ιδιο��οίηση και δυτικοποίηση της βυζαντινής κληρονομιάς και οι ανόητοι Έλληνες έχουν ως στόχο την απόρριψη της ανατολικότητας του Ελληνισμού, την εύρεση μιας νέας υποτίθεται πανίσχυρης δυτικής ταυτότητας και ελπίζουν μάταια ότι έτσι θα αποκτήσουν νέα αποδοχή μεταξύ των δυτικών. Δεν αντιλαμβάνονται ότι οι δυτικοί ποτέ δεν θα τους εκλάβουν ως γνήσιους Ρωμαίους (και ούτε θα έπρεπε φυσικά, όχι τουλάχιστον με τον τρόπο που αντιλαμβάνονται τον Ρωμαϊσμό στην Δύση) και ότι μόνοι τους επιχειρούν να βγάλουν τα ματάκια τους. Και αυτό το βιβλίο τώρα σκίζει στις πωλήσεις. Χέσε μέσα. Κατά τα άλλα, δεν αντιλέγω ότι το βιβλίο μπορεί να είναι πλούσιο σε ακριβείς ιστορικές αναφορές. Ύποπτα ενδιαφέρον είναι ότι στις πολύ θετικές (φυσικά) ξένες κριτικές είδα κάποιο παράπονο ότι ο ιστορικός δεν αναλύει εκτενώς τον πολιτισμό του Βυζαντίου όπως κάνει με τα γεωστρατηγικά και πολιτικά ζητήματα και αυτό φυσικά βγάζει νόημα αφού αν ανέλυε εκτενώς τον πολιτισμό το αμιγώς ρωμαϊκό αφήγημα θα κλυδωνιζόταν πολύ άσχημα.
Ο Mythologist αν και κάνει έργο που λείπει και είναι αναγκαίο στην Ελλάδα, θεωρώ ότι υπερβολικά συχνά εξισώνει και μπλέκει την Ελληνορωμαϊκή μυθολογία και υιοθετεί την Ρωμαϊκή παρά την Ελληνική μυθολογική σκοπιά. Για παράδειγμα, ενώ αναφέρει ότι η Μέδουσα ήταν καλή αθώα κοπέλα μόνο στο Ρωμαϊκό μύθο, έχει βασίσει τα μισά του merchandise και όλες τις κατοπινές αναφορές του στην Ρωμαϊκή εκδοχή. Υιοθετεί επίσης την Ρωμαϊκή και Δυτική αρνητική στάση απέναντι στον Οδυσσέα και όχι την θετική Ελληνική. Βλέπει, δηλαδή, κι αυτός την Ελληνική μυθολογία περισσότερο μέσα από το πρίσμα και τις προσθήκες των Ρωμαίων και ύστερα όλων των δυτικών αναλυτών, ιστορικών και κλασικιστών.
Με όλα αυτά συμπεραίνω ότι διακόσια χρόνια μετά τη δημιουργία του Ελληνικού κράτους οι Έλληνες εξακολουθούν να βασίζονται κυρίως στην δυτική προσέγγιση της ιστορίας τους και όχι μόνο δεν τολμούν, αλλά ούτε διανοούνται να προσφέρουν μια δική τους πιο φρέσκια ή και πιο άμεση προσέγγιση. Δεν έχουμε ακόμα δικό μας λόγο, ούτε καν δική μας σκέψη. Φυσικά δε μπαίνω στον κόπο να αναφερθώ και στο άλλο άκρο με τα εθνικιστικά παραληρήματα ή τις ιστορικές υπερβολές και ανακρίβειες του παρελθόντος. Λείπει η μέση οδός. Λείπει μια ψύχραιμη αντικειμενική αλλά εντελώς δική μας ματιά. Και αυτό στην εποχή του Διαδικτύου και του παγκόσμιου διαλόγου θα μας πονέσει πολύ. Γνώμη μου.
35 notes · View notes
psychotiko-epeisodio · 6 months
Text
Όταν οι άλλοι δεν μπορούν,κάντο μόνος σου.
Σήμερα,είχα ανάγκη να βγω έξω και να κάνω κάτι διαφορετικό από τις υπόλοιπες ημέρες.Να δω μια ταινία,να φάω κάτι καλο,να πιω ένα ποτό.Ημουν μπουκωμενη απο το προηγούμενο διάστημα και είχα ανάγκη να δω τους φίλους μου για να τους μιλήσω.
Πήρα λοιπόν κάποια τηλέφωνα,άλλοι δούλευαν,άλλοι δεν μπορούσαν,άλλοι βαριοντουσαν και έπιασα τον εαυτό μου να απογοητευεται και να αποφασίζει να μείνει στο σπίτι όπως συνήθως.
Τελικά,εκεί που παραλίγο να βαλτώσω,μου ήρθε μια ιδέα.Γιατι να μην πάω μόνη μου κάπου;Γιατί να μην κάνω ένα δώρο στον εαυτό μου για όλα όσα δείχνει να αντέχει καθημερινά,για όλα όσα καταφέρνει και νικά.
Και έτσι και έκανα.Με πήρα από το χέρι και με πήγα μια υπέροχη βόλτα στο κοντινότερο σινεμά.Μου αγόρασα τσιπς και κόκα κόλα και κάθισα στην αίθουσα αναμονής, παρατηρώντας τον κόσμο γύρω μου.Ημουν η μόνη που ήμουν μόνη.Ολοι γύρω μου ήταν παρέες εφήβων ,η ζευγάρια,η οικογένειες και κάπου εκεί με έπιασα να νιώθω λιγάκι άβολα με αυτό.
Εκεί χρειάστηκε να μιλήσω στον εαυτό μου.(Όχι φωναχτά προφανώς ,θα ήταν περίεργο για τους γύρω).
Απάντησα λοιπόν σε αυτή τη φωνή που μου έλεγε πως είμαι αξιολυπητη,πως εγώ έχω την καλύτερη παρέα απόψε μαζί μου.
Εχω μαζί την καλύτερη μου φίλη,τον πιο έμπιστο σύντροφό,τον άνθρωπο που με γνωρίζει καλύτερα από όλους και με συντροφεύει σε όλες τις φάσεις της ζωής μου ,καλές η κακές .
Θέλοντας η μη χρειάζεται να έχω μια όμορφη σχέση με αυτόν τον άνθρωπο, για να πετύχουν όλες οι υπόλοιπες σχέσεις που επιλέγω να έχω γύρω μου.
Και ησύχασα.Ηπια λίγη από την κόκα ��όλα μου ,πήρα μια βαθιά ανάσα και μπήκα στην αίθουσα προβολής.Παρακολουθησα την ταινία,έφαγα τα τσιπς και πραγματικα πέρασα πολύ όμορφα.
Ετσι αυτή τη στιγμή,νιώθω πολύ καλά που έκανα αυτό που είχα ανάγκη,χωρίς να έχω ανάγκη κανέναν.Καμια φορά οι άλλοι δεν μπορούν να μας προσφέρουν όσα θέλουμε και όταν θέλουμε ,έτσι, χρειάζεται να το κάνουμε εμείς για εμάς.Και είναι πραγματικά απελευθερωτικό.
Και κάθε τέτοια μικρή κίνηση προς τα εμάς, μας φέρνει ένα βήμα πιο κοντά μας . Εννοείται χρειαζόμαστε τις γύρω σχέσεις μας ,αλλα περισσότερο χρειαζόμαστε τον ίδιο μας τον εαυτό και χρειάζεται να τον φροντίζουμε,να φροντίζουμε τις ανάγκες του όπως ακριβώς θα κάναμε για ένα πρόσωπο που νοιαζόμαστε και αγαπάμε.
Να πηγαίνουμε λοιπόν τον εαυτό μας βόλτες,να του παίρνουμε δώρα,να τον ταΐζουμε,να του φερομαστε με καλοσύνη.Γιατι είναι εκείνος που μας συντροφεύει περισσότερο από τον καθένα όταν πραγματικά το χρειαζόμαστε.
38 notes · View notes
sym12 · 2 years
Text
Όλοι έχουν να μας προσφέρουν κάτι, ακόμα και αυτοί που δεν αξίζουν τον χρόνο μας.
Συμ.
149 notes · View notes
justforbooks · 1 year
Photo
Tumblr media
Εκτός από τους λάτρεις των βιβλίων τους οποίους θα δείτε να διαβάζουν όλες τις εποχές και οι οποίοι πάντα κουβαλάνε ένα βιβλίο μαζί τους, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι οι οποίοι μπορεί να μην κοιτάξουν ούτε ένα εξώφυλλο βιβλίου όλο τον χρόνο, αλλά το καλοκαίρι μεταμορφώνονται σε βιβλιοφάγους και μπορεί να καταβροχθίσουν και 3 και 4 και 5 βιβλία στην καθισιά τους. Εντάξει, μετά υπάρχουν και αυτοί που δεν διαβάζουν καθόλου, ποτέ, και αυτούς τους αγαπάμε μεν, χτυπώντας τους απαλά στον ώμο δε (το γνωστό pat-pat), σκεπτόμενοι ότι δεν θα βιώσουν ποτέ τη μαγεία περιήγησης σε ένα βιβλίο που μιλάει στην ψυχή τους, ή που κατ’ ελάχιστον τους διασκεδάζει.
Το κύριό μας θέμα όμως δεν είναι ποιος διαβάζει και πόσο, αλλά ότι όσοι διαβάζουν, σε συντριπτικό ποσοστό, διαβάζουν ακόμη, εν έτη 2023, τυπωμένα βιβλία. Παρόλο που τις τελευταίες δύο δεκαετίες έχει ψηφιοποιηθεί το μεγαλύτερο μέρος των έντυπων εκδόσεων, και παρόλο που έχουν γίνει φιλότιμες προσπάθειες με συσκευές e-readers, τύπου Kindle, το βιβλίο φτιαγμένο από χαρτί αντιστέκεται σθεναρά.
Πριν λίγα χρόνια, το 2019, τρεις ερευνητές (Dominique Boullier, Mariannig Le Béchec, Maxime Cr��pel) μίλησαν για τον διάλογο που έχουν δημιουργήσει τα βιβλία γύρω τους βασισμένοι σε μια έρευνα που διεξήγαγαν για χρόνια μέσω 150 συνεντεύξεων με αναγνώστες, βιβλιοπωλεία, εκδότες, bloggers, βοηθούς βιβλιοθηκών, 25 παρατηρήσεις συμμετεχόντων, 750 απαντήσεις σε ένα διαδικτυακό ερωτηματολόγιο και 5.000 χαρτογραφημένες τοποθεσίες στη Γαλλία και τον γαλλόφωνο κόσμο.
Αυτό που τους έκανε εντύπωση ήταν η πολύ ενεργή κυκλοφορία των βιβλίων σε έντυπη μορφή, σε σύγκριση με τις ψηφιακές εκδόσεις που δεν διαδίδονται τόσο καλά. Μόλις ένα βιβλίο πωληθεί είτε σε βιβλιοπωλείο είτε μέσω μιας διαδικτυακής πλατφόρμας, έχει πολλαπλές ζωές. Μπορεί να δανειστεί, να δοθεί ως δώρο, αλλά και να πωληθεί μεταχειρισμένο, διαδικτυακά ή σε εξειδικευμένα καταστήματα. Και μπορεί να κάνει τον κύκλο του και να μεταπωληθεί· τέτοια ταξίδια στη ζωή ενός βιβλίου σπάνια λαμβάνονται υπόψη από τη συνολική αξιολόγηση μιας έκδοσης.
Έμειναν επίσης έκπληκτοι από τη ζωτικότητα των τυπωμένων βιβλίων, μιας τεχνικής παλαιότερης των 500 ετών, τόσο online όσο και offline. Ναι, λοιπόν, το βιβλίο σας συνεχίζει να ζει απλώς μένοντας στο ράφι σας επειδή μιλάτε για αυτό, το θυμάστε και αναφέρεστε σε αυτό σε μια συζήτηση. Ακόμα καλύτερα, μπορεί να το έχετε δανείσει σε μια φίλη για να το διαβάσει, ίσως να έχετε περάσει χρόνο με άτομα που έχουν μιλήσει για αυτό πριν το αγοράσετε ή αφού το διαβάσετε. Θα έχετε συναντήσει επίσημες κριτικές, φυσικά, αλλά και ιστότοπους σχετικά με αυτό. Η συζήτηση συνεχίζεται ακόμα και όταν το βιβλίο δεν κυκλοφορεί πλέον.
Η εφαρμογή Bookcrossing μάς επιτρέπει να παρακολουθούμε βιβλία που «εγκαταλείπουμε» ή «ελευθερώνουμε» τυχαία σε δημόσιους χώρους, ώστε να μπορεί μετά να τα πάρει κάποιος άγνωστος, και στη συνέχεια εμείς να μπορούμε να παρακολουθήσουμε την πορεία του βιβλίου αυτού. Ορισμένες ιστοσελίδες εξειδικεύονται στην πώληση μεταχειρισμένων βιβλίων όπως το Recyclivre, το οποίο χρησιμοποιεί το Amazon για να έχει προβολή.
Το βιβλίο ως υλικό αντικείμενο, ανεξάρτητα από την ηλικία του, διατηρεί μια απαράμιλλη αισθησιακή απόλαυση και φέρνει μαζί του ιδιαίτερες αναμνήσεις, περασμένες εποχές, ένα ιερό κομμάτι χειροτεχνίας με το εύθραυστο δέσιμό του ή τη νοσταλγία που προσφέρουν τα παιδικά βιβλία ή τα παραμύθια.
Πολλά επαγγέλματα είναι πλέον «αφιερωμένα» στο διαδίκτυο, και αυτός ο αριθμός αυξάνεται από τότε που πρωτοεμφανίστηκε. Αυτό έχει μετατρέψει τη δεύτερη ζωή των βιβλίων και την ανακύκλωσή τους σε μηχανή δημιουργίας χρημάτων για διαδικτυακούς λιανοπωλητές, με αποτέλεσμα τα βιβλία να διατηρούνται ζωντανά. Κάποιοι πουλάνε βιβλία στο eBay, και μετατρέπονται σε «ειδικούς» μόνο χάρη στα βιβλία που πωλούν σε αυτήν την πλατφόρμα. Μερικές φορές ακόμη, η ζωή αυτών των βιβλίων επεκτείνεται από φιλανθρωπικά καταστήματα, όπως το Oxfam.
Θα πίστευε κανείς ότι λόγω του βάρους, του όγκου και του φυσικού χώρου που καταλαμβάνουν τα τυπωμένα βιβλία, το ψηφιακό βιβλίο θα έπρεπε να είχε προ πολλού αντικαταστήσει το αντίστοιχο έντυπο. Αυτό συνέβη στην περίπτωση της διαδικτυακής μουσικής, για παράδειγμα, που πρακτικά επέβαλε τον «θάνατο» των CD, ή για ταινίες «κατά παραγγελία» (on demand) που έχουν συρρικνώσει πολύ την αγορά DVD. Ωστόσο, για τα βιβλία, αυτό απλά δεν έχει συμβεί.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως και στη Γαλλία, η αγορά διαδικτυακών βιβλίων δεν ξεπερνά ποτέ το όριο του 20% των εσόδων από τις πωλήσεις των βιβλίων σε έντυπη μορφή. Και αυτό χωρίς να συμπεριλαμβάνονται τα έσοδα από τις πωλήσεις της αγοράς μεταχειρισμένων βιβλίων, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως. Το ψηφιακό βιβλίο σπάνια «ταξιδεύει» μόλις αγοραστεί, λόγω των ελέγχων που επιβάλλονται στα αρχεία από τη διαχείριση ψηφιακών δικαιωμάτων (DRM) και της ασυμβατότητας των μορφών τους σε άλλες ψηφιακές συσκευές (Kindle και άλλες).
Οι συνεντεύξεις των ερευνητών αποκάλυψαν την ευχαρίστηση του να δίνεις βιβλία ως δώρα, αλλά και να τα δανείζεις. Η ανταλλαγή του φυσικού αντικειμένου με το κάλυμμα, το μέγεθος και τη μοναδική του μυρωδιά φέρνει πολύ μεγαλύτερη ικανοποίηση από ό,τι αν ένας καλοπροαίρετος φίλος σας προσφέρει ψηφιακά αρχεία βιβλίων σε ένα USB stick που περιέχει… χίλια αρχεία που έχετε ήδη κατεβάσει! Πράγματι, το τελευταίο σπάνια θα θεωρηθεί ως δώρο, αλλά μάλλον ως απλή μεταφορά αρχείων. Αυτό δίνει επίσης λόγους στους κατόχους δικαιωμάτων να φωνάξουν ότι «η μη πληρωμή είναι κλοπή», οπότε και σε αυτήν την περίπτωση η δωρεά αρχείων θα είναι επίσης κλοπή.
Οι blogger που ανταλλάσσουν βιβλία ως δώρα (bookswapping) δείχνουν ότι η καλή θέληση κυριαρχεί. Αυτό γίνεται με την προϋπόθεση ότι το βιβλίο είναι εξατομικευμένο με κάποιο τρόπο: ένα συγκλονιστικό απόσπασμα, ένα ουσιαστικό αντικείμενο που σχετίζεται με κάποιο τρόπο με το βιβλίο (ένα κέικ για παράδειγμα!), και την έκπληξη του να λαμβάνεις μια εντελώς τυχαία καλοσυνάτη χειρονομία.
Αυτό που ταξιδεύει καλύτερα από τα βιβλία είναι οι συζητήσεις, απόψεις, κριτικές, και συστάσεις. Ορισμένες συζητήσεις δημιουργούνται εντός ή γύρω από ομάδες ανάγνωσης ή σε ειδικά φόρουμ στο διαδίκτυο, όπως η Orange Network Library, για παράδειγμα. Υπάρχουν προτεινόμενες λίστες ανάγνωσης, αξιολογήσεις αναγνωστών και οργανώνονται επίσης event με διάφορους συγγραφείς κατά τα οποία υπογράφουν βιβλία. Αυτά τα δίκτυα είναι ψηφιακά, αλλά υπήρχαν πολύ πριν από το Διαδίκτυο και παραμένουν δυναμικά ακόμα και σήμερα.
Ωστόσο, η άνοδος των ιστοσελίδων στις αρχές της δεκαετίας του 2000 οδήγησε σε αύξηση του αριθμού των κριτικών από απλούς ανθρώπους. Αυτό παρείχε ορατότητα, και ακόμη και φήμη για ορισμένους bloggers. Φυσικά, οι θεσμικές και αξιόλογες κριτικές συνεχίζουν να παίζουν το ρόλο τους στην καθοδήγηση των μαζών και οι άνθρωποι που τις γράφουν προστατεύονται από τους εκδότες. Ωστόσο, ιστοσελίδες όπως το Babelio συνδυάζουν μια δημοφιλή τεχνογνωσία, που μοιράζεται και διανέμεται σε πολλούς bloggers οι οποίοι είναι μερικές φορές και οι ίδιοι πολύ εξειδικευμένοι. Ο ιστότοπος δημιουργήθηκε το 2007 και έχει πάνω από 690.000 μέλη αναγνώστες.
Ο πολλαπλασιασμός περιεχομένου και δημοσιεύσεων μπορεί εύκολα να μας αποπροσανατολίσει. Ο ρόλος αυτών των παθιασμένων bloggers, που είναι συχνά ειδικοί σε συγκεκριμένους λογοτεχνικούς τομείς, γίνεται σημαντικός επειδή είναι «φυσικοί» influencers θα έλεγε κανείς, καθώς είναι κοντά στο κοινό. Ωστόσο, ορισμένοι εκδότες έχουν κατανοήσει τα πλεονεκτήματα της συνεργασίας με αυτούς τους bloggers, ειδικά όσον αφορά ειδικά είδη όπως manga, κόμικς, αστυνομικά μυθιστορήματα ή νεανική φαντασία. Μερικές φορές ένας blogger, ένας YouTuber και ένας web writer καταφέρνει να δημοσιευτεί, όπως στην περίπτωση του Nine Gorman.
Ορισμένα βιβλιοπωλεία συμβάλλουν ακόμη πιο άμεσα στον συντονισμό αυτών των βιβλιοφάγων, «διαμορφώνουν» το κοινό τους ή τουλάχιστον υποστηρίζουν τα βιβλία τόσο στο διαδίκτυο όσο και στα καταστήματά τους με συναντήσεις δια ζώσης.
Οι πλατφόρμες ενθαρρύνουν τους αναγνώστες να επεκταθούν περαιτέρω στη μορφή του fanfiction, τα οποία δημοσιεύονται στο διαδίκτυο είτε από τον συγγραφέα ή τους αναγνώστες του. Η σχέση με τους συγγραφείς είναι πιο στενή από ποτέ και είναι πολύ πιο άμεση, και το ίδιο μπορεί να ειπωθεί και για τη μουσική βιομηχανία. Σε συγκεκριμένες πλατφόρμες όπως το Wattpad, τα κείμενα που διατίθενται συνοδεύονται από συλλογικό σχολιασμό.
Πάνω απ' όλα όμως, ο διάλογος για την ανάγνωση έχει συχνά μετατραπεί σε γραφή. Μπορεί να δημοσιευθεί σε ένα blog και μπορεί να παρομοιαστεί με συγγραφικό έργο, αλλά στο άλλο άκρο του φάσματος, μπορεί να είναι κάτι μέτριο σαν τις σημειώσεις που γράφει κανείς στο δικό του βιβλίο. Αυτοί οι σχολιασμοί, πιο συνηθισμένοι σε μη λογοτεχνικά κείμενα, μπορούν να αποτελέσουν ένα είδος εμπορίου. Για παράδειγμα, εάν δανείζετε ή πουλάτε ένα βιβλίο, το οποίο είναι επίσης διαθέσιμο και μοιράζεται προς κοινή χρήση με τα ηλεκτρονικά συστήματα του Hypothes.is, επιτρέπει σε κάθε άρθρο που βρίσκεται στο Διαδίκτυο να αναφέρεται, και τα σχόλια να αποθηκεύονται ανεξάρτητα από τη μορφή εμφάνισης του άρθρου. Αυτό διευκολύνει την οργάνωση των αναγνωστών σε ομάδες.
Τα έντυπα βιβλία στην πραγματικότητα έχουν γίνει ψηφιακά μέσω της χρήσης ψηφιακών πλατφορμών που τους επιτρέπουν να κυκλοφορούν ως αντικείμενο ή ως συνομιλίες για το βιβλίο. Η συλλογική προσοχή που δίνεται δημιουργεί ένα μόνιμο και συλλογικό έργο, πολύ διαφορετικό από τις αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Οι αναγνώστες αφιερώνουν το χρόνο τους για να διαβάσουν, το οποίο είναι ένα εντελώς διαφορετικό είδος δέσμευσης σε σχέση με την υψηλή συχνότητα και τις γρήγορες ανταλλαγές στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Τα δίκτυα και οι κοινότητες που δημιουργούνται από τα βιβλία αποτελούν επίσης σημαντικό πόρο για την προσέλκυση της προσοχής. Αυτό βέβαια εξακολουθεί να μην υποκαθιστά τα διάφορα βραβεία που καθοδηγούν το μαζικό αναγνωστικό κοινό, αλλά αξίζει να εξεταστεί πιο κριτικά, δεδομένου του γεγονότος ότι οι εκδότες εκμεταλλεύονται όλο και περισσότερο αυτές τις ενεργές κοινότητες.
Θα ήταν επομένως δυνατό να θεωρήσουμε το ψηφιακό βιβλίο ως μέρος του σχετικού οικοσυστήματος βιβλίων, αντί να το αντιμετωπίζουμε ως έναν κλώνο. Ας φανταστούμε ότι τα βιβλία πολυμέσων συνδέονται με τον διάλογο γύρω από το βιβλίο και εμπλέκονται με αυτόν και είναι ως εκ τούτου ένα «βιβλίο πρόσβασης» που θα μπορούσε να προσελκύσει ένα ολοκαίνουργιο κοινό και που πάνω από όλα θα διεύρυνε αυτή τη συλλογική δημιουργικότητα που υπάρχει ήδη γύρω από τα έντυπα βιβλία.
Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com
18 notes · View notes
yacinthi · 10 months
Text
Δεν είναι ότι μου έχει λείψει η αγάπη
Ή η συντροφιά ενός ανθρώπου, δικού μου
Όλο δικού μου
Όχι
Είναι τα χείλη μου
Που έχουνε μουδιάσει
Και σε χρειάζονται
Γιατί,
Πάει καιρός από τότε που αντάλλαξα κάτι τόσο μικρό και φαινομενικά ασήμαντο όπως ένα φιλί
Πλέον, όσοι ανθρώποι κι αν περάσουν
Όσο επίμονα κι αν σταθούν στο κατώφλι μου
Όση αγάπη κι αν προσφέρουν
Εγώ, φιγούρα παγωμένη
Κι αγαλμωμένη στέκω
Δεν ανταλλάζω φιλιά,
μόνο τα δέχομαι και φεύγω
Μα κοίταξε με, μίλησε μου
Μαζί σου νιώθω πως ξανά ανασαίνω
9 notes · View notes
o-monaxikos · 2 months
Text
Τα συναισθήματα αλλάζουν τα,
χαρακτηριστικά του προσώπου μας άν είμαστε λυπημένοι.!
Ένα δακρυ κυλάει για να βρέξει το πρόσωπο μας,
οσο είμαστε ευτυχισμένοι, ένα χαμόγελο λάμπει στον ήλιο,
αν είμαστε αγχωμενοι, το πρόσωπο γίνεται σάν γκρίζος ουρανός
που απειλείται με βροχή,
άν είμαστε χαρούμενοι όλο το πρόσωπο γίνεται αιώνιο φως.!
Τα συναισθήματα μας είναι σαν ένας ζωγράφος έτοιμος
να δημιουργήσει το αριστούργημα του,
είμαστε ένα μοναδικό έργο τέχνης γιατί ή αλήθεια των συναισθημάτων
που κυματίζουν στην καρδιά μας ��αθιστά έναν από αυτούς τους
ζωντανούς πίνακες ικανούς να προσφέρουν στους άλλους τίς υπέροχες
αποχρώσεις μας.!
Όλα είναι απαραίτητα για να μας κάνουν αυτό που είμαστε,
το πρόσωπο μας είναι το θέμα στο οποίο ή ψυχή
ξεχύνεται στον κόσμο μέσα από το βλέμμα.!
3 notes · View notes
mariexdiary · 9 months
Text
Tumblr media
Θέλω να δω τους μεγαλύτερους DJ της House και της Deep house σκηνής.
Φέτος είδα τον Regard και είμαι πολύ ευτυχισμένη.
Αν έπρεπε να είμαι ευλογημένη από κάτι στη ζωή μου, σίγουρα θα ήταν αυτά τα festival που μου προσφέρουν αυτό που αγαπώ.
Μουσική ❤️
6 notes · View notes
agxos-kai-stress · 1 year
Text
Η ψυχολόγος: "είναι σαν να έχεις φτιάξει ένα φίλτρο μπροστά στα μάτια σου, και προσπαθείς σκαναροντας τους ανθρώπους, να βρεις αναγκαστικά, αρνητικά πράγματα πάνω τους γιατί φοβάσαι να δεθείς συναισθηματικά. Έτσι δημιουργείς την ψευδαίσθηση ότι δεν αξίζει κανείς να είναι στη ζωή σου, με αποτέλεσμα να διώχνεις ακόμη και εκείνους που δεν σου προσφέρουν τίποτα άλλο πέρα από αγάπη"
Όμορφα
19 notes · View notes
thenewsmag · 2 years
Text
Σκηνή από την ταινία τρόμου με τον 50 Cent ήταν τόσο σκληρή που έκανε τον κάμεραμαν να λιποθυμήσει - Cineramen
Σκηνή από την ταινία τρόμου με τον 50 Cent ήταν τόσο σκληρή που έκανε τον κάμεραμαν να λιποθυμήσει – Cineramen
Βαθμολόγησε το άρθρο Οι ταινίες τρόμου πολλά χρόνια τώρα, έχουν καταφέρει να προσφέρουν αρκετές δυνατές στιγμές, με την νέα προσπάθεια στην οποία πρωταγωνιστεί και ο 50 Cent, να είναι σκληρή και να προκαλεί την λιποθυμία του κάμεραμαν, όπως θα δείτε εδώ. Οι εικόνες που κυκλοφόρησαν μέσω social media αλλά και το βίντεο που δημοσίευσε o συγγραφέας και σκηνοθέτης της ταινίας, Josh Stolberg, είναι…
Tumblr media
View On WordPress
0 notes
magnoliagrandiflora · 6 months
Note
Ευχαριστώ για την ενημέρωση. Διέδωσε το. Τα ΜΜΕ είναι τόσο έρμαια της ΝΔ που προφανώς και δεν το κάλυψαν όσο έπρεπε.
Σημαντική προσθήκη ότι έγινε από ατύχημα βέβαια. Μην ξεσπάς στους μπάτσους (και σε οποιοδήποτε) αν δεν το αξίζουν. Ξέρω ότι είσαι συναισθηματικά φορτωμένη.
Το ότι προσπάθησε να το αποφύγει είναι κλασική γλοιώδη πράξη ανώριμου και άξεστου έλληνα θεωρώ, όχι αστυνομικού απαραίτητα. Αλλά και πάλι αυτό δεν αναιρεί ότι ξεφτίλισε την αξιοπρέπεια του προσπαθώντας να το συγκαλύψει.
Από την εμπειρία μου, έχοντας γνωρίσει αρκετούς μπάτσους, σίγουρα δεν είναι και ��πό τα πρώτα σπίρτα. Είναι λίγο φελλοί. Ταιριάζουν σε αυτή τη θέση, βλέπεις ότι δεν θα πάνε και πολύ μακριά αν φύγουν από την αστυνομία…
Δεν χρειάζεται να λέμε τα δεδομένα, προφανώς δεν είναι όλοι οι αστυνομικοί κακοί, αλλά μεγάλη μερίδα τους είναι. Αυτό μαρτυρούν τα καθημερινά γεγονότα και δεν θα έπρεπε να έχουν αυτή τη θέση, η οποία θα έπρεπε να μας προστατεύει. Μόνο προστασία δεν προσφέρουν, τα ξίνουν. Με μία στοιχειώδη προσπάθεια θα είχαν προληφθεί πολλά.
Τις κάμερες για την εξαφάνιση της Άρτεμις από την Αλβανία έκαναν μήνες να τις ψάξουν μετά από πολλή πίεση της οικογένειας και προφανώς σβήστηκε το υλικό. Δεν είναι ��υχαίο που λέω ότι είναι από Αλβανία, αν ήταν παιδί του Μητσοτάκη ή κανενός γνωστού θα τα κάναν όλα φύλλα και φτερό. Καμία δικιολογία.
Όχι δεν το δέχομαι να μπαίνει στην αστυνομία ο οποιοσδήποτε και θα έπρεπε να έχεις θέμα και εσύ. Μιλάμε για όργανο εξουσίας, πρέπει να έχεις σώας τας φρένας σου και κάποια αξιοπρέπεια/κατάρτιση.
2 notes · View notes
naxosandsmallcyclades · 7 months
Text
Tumblr media
Η παραλία Αλυκό απέχει 17 χιλιόμετρα από την Χώρα της Νάξου και θα σας εντυπωσιάσει με την φυσική ομορφιά της. Πρόκειται για ένα μικρό κόλπο μέσα στο κεδρόδασος της Νάξου. Οι κέδροι προσφέρουν φυσική σκιά για να απολαύσετε την χρυσαφένια αμμουδιά και τα καταγάλανα νερά της ήρεμης αυτής παραλίας.
Έχετε επισκεφθεί ποτέ την Νάξο; Ποια είναι η αγαπημένη σας παραλία;
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με μερικές από τις καλύτερες παραλίες της Μεσογείου επισκεφθείτε το www.naxos.gr
#naxosandsmallcyclades#SmallCyclades#Naxos#naxosisland#Greece#Aegean#visitgreece#greekislands#aegeansea#cyclades_island#travelgreece#lovegreece#island#travel_greece#perfect_greece#Νάξος#Ελλάδα#beach#Aliko
2 notes · View notes
gemsofgreece · 11 months
Text
https://ardin-rixi.gr/archives/251402 https://ardin-rixi.gr/archives/251403
Βρήκα αυτό το εξαιρετικό άρθρο και θα ήθελα τη γνώμη σου για όσα λέει, πέρα από τα ενδιαφέροντα και επίκαιρα για την Ουκρανία είναι λες και γράφτηκε για την κατάσταση στην Ελλάδα πλην εξαιρέσεων δευτερεύουσας σημασίας. Απλά και κατανοητά εξηγεί την κατάσταση που υπάρχει σε μας και σε πολλές άλλες Ανατολικοευρωπαϊκες χώρες και όσα προσπαθούμε να εξηγήσουμε αλλά μας πνίγουν τις φωνές δυτικοί των “μεταμελημένων αυτοκρατοριών” , είτε με αγνές είτε ιδιοτελείς προθέσεις. Ένα πράγμα ειδικά που θα ήθελα τη γνώμη σου στο πλαίσιο όσων λέει, είναι το κομμάτι που μιλάει για “χρυσή εποχή” και “επαναλήψεις” διότι η εμπειρία μας δεν έχει σχέση με δυτικών/ρώσων ούτε Ουκρανών (πχ έχουμε απ την μία δυτικούς να προσπαθουν να οικειοποιηθούν τις αρχαίες χρυσές μας εποχές επειδή λεει ειναι αυτοί οι απογονοι των προγόνων μας -μη χέσω, απ την άλλη ρώσους να προσπαθούν να οικειοποιηθούν τις βυζαντινές χρυσές μας & την πρωτοκαθεδρία στην ορθοδοξία ως “τρίτη ρώμη” ταχα μου) εξού και η νοσταλγία και η άμυντικότητά μας.
Υ.Γ. ελαφρώς εκτός θέματος: Οι γερμανοί κλέψανε αρχαίο συμβολο και τ ονόμασαν σβ@στικ@, οι ρώσοι τον δικέφαλο αετό, οι τούρκοι το βυζαντινό άστρο και ημισέληνο, κανένας αλλος σκοπεύει να κλέψει κανα άλλο σύμβολο να το κάνουν το “δικό τους” ή ντάξ τελειώσαμε;
ΤΕΛΟΣ ΜΗΝΥΜΑΤΟΣ
Re: 
Όντως πολύ ενδιαφέρον άρθρο και μορφωτικό σχετικά με την ταυτότητα της Ουκρανίας αλλά και τον τρόπο που οι ίδιοι οι Ουκρανοί την αντιλαμβάνονται.
Όπως εντόπισες και εσύ, αν και γενικά μπορούμε να σχολιάσουμε τις ομοιότητες, υπάρχουν και αρκετές διαφορές μεταξύ της Ουκρανικής και Ελληνικής εμπειρίας που κατά την γνώμη μου δεν είναι και ακριβώς δευτερεύουσες. Έχουμε από τη μία την Ουκρανία που μέσα από την παράδοση και τη λογοτεχνία της προσπαθεί να διατηρήσει την ταυτότητα της απέναντι στην ενεργή απειλή της Ρωσίας και τον - εγώ θα έλεγα - νεωτεριστικό αντιρωσικό οίκτο της Δύσης, αλλά παράλληλα αποστρέφεται το παρελθόν, διότι εκείνο συχνά ήταν για τους Ουκρανούς ακόμα χειρότερο. Αυτό λέει ο Ουκρανός αρθρογράφος τουλάχιστον, ελπίζω να τα κατάλαβα σωστά.
Από την άλλη, η Ελλάδα μπορεί να ανήκει στο σύνολο των μετα-αποικιακών κρατών, αλλά δεν είναι κλασικό παράδειγμά τους. Μια διαφορά είναι ότι οι ίδιοι οι κάτοικοι της φέρονται να έχουν κουλτούρα με αποικιοκρατική ή αυτοκρατορική κληρονομιά, την οποία τιμούν σε γενικές γραμμές (υπάρχουν βέβαια εσωτερικές τριβές). Υπάρχουν πολλά "παρελθόντα" για τους Έλληνες και κάποια είναι σχετικά αποκρουστικά (Οθωμανική Αυτοκρατορία) ενώ άλλα είναι αξιομνημόνευτα (Κλασσική εποχή, οι καλές εποχές του Βυζαντίου κλπ). Είναι ενδιαφέρον να διαβάσεις προπαγάνδα γειτονικών λαών για τους Έλληνες κατά την πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι άλλοι λαοί έβλεπαν τους Έλληνες σαν πολιτισμικούς μικρο-κατακτητές που ενεργούσαν εναντίον των άλλων Χριστιανών εκμεταλλευόμενοι την αδιαφορία των Τούρκων. Φυσικά εδώ πρέπει οπωσδήποτε να θυμόμαστε ότι πρόκειται για προπαγανδιστικά κείμενα των βαλκανικών πολέμων που προφανώς εξισώνουν την ιστορική επιρροή του Ελληνισμού στην Ορθοδοξία με συνειδητοποιημένες ιμπεριαλιστικές στρατηγικές, αλλά από την άλλη δείχνει ότι οι υπόλοιποι Χριστιανοί υποτελείς της αυτοκρατορίας σε γενικές γραμμές θεωρούσαν ότι οι Έλληνες διατηρούσαν την κουλτούρα τους διακριτή ευκολότερα από εκείνους, και αυτό ίσως δημιουργούσε πικρία. (Εννοείται ότι επικεντρώνονταν στην ισχύ των Φαναριωτών και των Ελλήνων των μικρασιατικών παραλίων και αγνοούσαν τα βάσανα των Ελλαδιτών και ύστερα των Ποντίων και γενικά όλων των υπολοίπων, που δε διέφεραν από τα δικά τους, γιατί αυτό δε θα συνέφερε την προπαγάνδα.)
Εν πάσει περιπτώσει, για όλους αυτούς τους λόγους οι Έλληνες δεν αποστρέφονται το παρελθόν τους με τον τρόπο που το κάνουν οι Ουκρανοί (πάντα σύμφωνα με το άρθρο). Εκείνοι πρέπει τώρα για πρώτη φορά να πείσουν τον κόσμο για την διαφορετική ταυτότητά τους, την ξεχωριστή από την Ρωσία οντότητα, και ταυτόχρονα να πείσουν για όσα μπορούν να προσφέρουν στον πολιτικό, πολιτιστικό, τεχνοκρατικό και οικονομικό διάλογο. Οι Έλληνες, έχοντας την ευλογία και κατάρα να έχουν μεγάλα κομμάτια της κουλτούρας τους μονίμως στα φώτα της σκηνής, αρκεί περισσότερο να επαναδιεκδικήσουν την κυριότητά τους πάνω τους παρά να δημιουργήσουν μια εικόνα εξ ολοκλήρου καινούρια προς τον κόσμο. Υπό αυτήν την έννοια, το έργο των Ελλήνων θα έπρεπε να είναι ευκολότερο.
Με άλλα λόγια, η Δύση και όλοι οι ισχυροί του κόσμου δεν ξέρουν πολλά για την Ουκρανία ακόμα, διότι πάντα υπήρχε στην σκιά της Ρωσίας, που τους φόβιζε και τους απομάκρυνε. Και γνήσιο ενδιαφέρον δεν υπάρχει, πρέπει οι Ουκρανοί να τους το εμπνεύσουν. Οι Δυτικοί έχουν δείξει όσο ενδιαφέρον χρειάζεται για μια χώρα που βάλλεται από την "κακή" Ρωσία και άρα μπορεί στην ανάγκη να γίνει τώρα προτεκτοράτο της δυτικής επιρροής και πρόσβαση σε πολλά αγαθά του πρωτογενούς τομέα (η αγροτική παραγωγή είναι η υπερτεράστια δύναμη της Ουκρανίας και ο βασικός λόγος που οι Δυτικοί υποκρίνονται ότι νοιάζονται). Αλλά πέρα από αυτό, οι Δυτικοί δεν γνωρίζουν πολλά για την Ουκρανία, για τις εθνικές και πολιτικές ισορροπίες αυτής με την Ρωσία, και άρα αμφιταλαντεύονται ως προς τον ποιο βαθμό αξίζει να επέμβουν.
Στην πραγματικότητα, το ενδιαφέρον για την Ελλάδα είναι μεγαλύτερο και θα μπορούσε να είναι ακόμα περισσότερο αν οι Έλληνες ήταν καθόλου ικανοί να το προκαλέσουν. Πέρα από τον ουσιώδη πολιτισμικό παράγοντα, στον οποίο για κάποιο λόγο η Δύση έχει επενδύσει πολλά, υπάρχουν και αλλά γεωπολιτικά, συμμαχικά και εμπορικά (ναυτιλιακά) κριτήρια που θα μπορούσαν σίγουρα να κάνουν την Ελλάδα έναν δυναμικότερο παίκτη στην ευρύτερη περιοχή.
Στο πρόσφατο παρελθόν της, η Ελλάδα ήταν πιο "επιθετική" στις στρατηγικές της απ' ό,τι είναι σήμερα. Ξεκίνησε τις συμμαχίες και αναζήτησε ενεργά τη συμμετοχή της σε αυτές και μέχρι που έπαιρνε ενεργά μέρος σε πολέμους που δεν ήταν δικοί της, υπό την βλέψη ιστορικών εδαφών με σημαντικούς Ελληνικούς πληθυσμούς. Γι' αυτόν το λόγο, στους Τούρκους έχει περάσει η προπαγάνδα ότι η Ελλάδα είναι "επιθετικό" κράτος, αν και σε εμάς βέβαια και μόνο η σκέψη φαντάζει γελοία. Δεν σκέφτονται τα περί ιστορικότητας ή τους μεγάλους ελληνικούς μικρασιατικούς πληθυσμούς αλλά πώς στο καλό μια μικροσκοπική χώρα έπαιρνε σερί τους πολέμους για να πάρει εδάφη από την "τρανή"αυτοκρατορία. Τους φαίνεται ακραία προκλητικό και, εδώ που τα λέμε, ενείχε όντως ΤΡΕΛΟ ρίσκο. Η Ελλάδα του τώρα όμως δεν έχει σχέση με την Ελλάδα ούτε καν των 100 χρόνων πριν.
Φυσικά με όλα αυτά δεν εννοώ ότι η Ελλάδα πρέπει να γίνει επιθετική, ούτε ότι πρέπει να επαναδιεκδικήσει την κυριότητά της πάνω στα παγκοσμιοποιημένα πολιτιστικά της στοιχεία με επιθετικότητα. Αυτό που λέω είναι ότι πρέπει να το κάνει με φυσικότητα και αξιοπρέπεια και σεβασμό απέναντι στον εαυτό της και τους άλλους. Η ουσία αυτών που λέω είναι ότι η Ελλάδα μπορεί να έχει υπάρξει θύμα άλλων μεγαλύτερων δυνάμεων αλλά ο μεγαλύτερος δυνάστης της είναι οι ίδιοι της οι κάτοικοι. Η Ελλάδα φέρει πολλά εφόδια για να δυναμώσει ή ανακτήσει τη φωνή της, σε κάποιο βαθμό τουλάχιστον! Δεν χρειάζεται να δώσει έναν αγώνα τόσο σκληρό όσο η Ουκρανία ή άλλες μετα-αποικιακές χώρες που τώρα προσπαθούν να προσδιοριστούν εντελώς απέναντι στην αδηφάγα και αφομοιωτική Δύση. Έχει λίγο από δύση μέσα της εγγενώς και η ίδια, άλλωστε.
Το να κλαίγονται οι Έλληνες διαρκώς σαν αιώνια θύματα, δεν είναι ούτε εντελώς ιστορικά ακριβές αλλά ούτε και κάτι που θα κάνει τους άλλους να μας πάρουν σοβαρά. Το πολύ πολύ να μας πάρουν για λούτρινα αρκουδάκια και να μας κάνουν ό,τι θέλουν με τη δικαιολογία της "προστασίας". Ουσιαστικές διακρατικές σχέσεις υπάρχουν μόνο όταν οι συνεισφορές είναι αμοιβαίες. Δε μπορεί η Ελλάδα να κάθεται κούκος και να λέει "τιμήστε τον πολιτισμό μου και σώζετέ με κάθε φορά που έχω ανάγκη". Η Ρομαντική περίοδος έχει περάσει ανεπιστρεπτί.
Και τώρα θα μου πεις, και πως θα τα κάνει όλα αυτά η Ελλάδα. Ε λοιπόν, όλα ξεκινάνε από το να έχεις σωστούς ηγέτες, οι οποίοι αναδεικνύονται μόνο όταν ο λαός είναι συνειδητοποιημένος ως προς το πώς πρέπει να ενεργήσει. Ο σωστός πολιτικός ηγέτης κοιτά να κάνει τη χώρα του κόμβο ανάπτυξης, διαφάνειας και οικονομικής και πολιτιστικής προόδου, με αξιοπρέπεια και σαφή όρια, αλλά με φιλικότητα και όχι δουλικότητα, και σίγουρα όχι επιθετικότητα ή απομόνωση. Και όταν αναβαθμίσει τα εσωτερικά της χώρας, αυτό της δίνει ώθηση, επιχειρήματα και δίχτυ ασφαλείας να διεκδικήσει μεγαλύτερη επιρροή και στα εξωτερικά ζητήματα. Κι όταν μια χώρα έχει εσωτερική σταθερότητα και εξωτερική επιρροή στο παρόν, έχει πλέον μεγαλύτερες δυνατότητες να επαναδιεκδικήσει την κυριότητα στο παρελθόν της και να διασφαλίσει την επιδραστικότητα στο δικό της και το ευρύτερο μέλλον.
Πάντως από τη μια στιγμή στην άλλη δε γίνεται. Απλά η διαφορά είναι ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να κινήσει προς αυτήν την κατεύθυνση δεκαετίες τώρα, αντ' αυτού κλωτσάει συνεχώς τα προαναφερθέντα διευκολυντικά εφόδια στη μούρη.
4 notes · View notes
justforbooks · 1 month
Text
Tumblr media
Η Άννα Σαρδά ήταν δεκαεφτά χρονών, καλή μαθήτρια και από αξιοσέβαστη καθολική οικογένεια. Το πτώμα της βρέθηκε καμένο και τεμαχισμένο σε μια αλάνα κοντά στο σπίτι της. Τριάντα χρόνια αργότερα, η ταυτότητα του δράστη εξακολουθεί να αγνοείται. Τα ίχνη της απώλειας έχουν στιγματίσει με διαφορετικό τρόπο και σε διαφορετικό βαθμό τα μέλη της οικογένειάς της.
Εφτά αφηγηματικές φωνές, εφτά άνθρωποι που σχετίζονταν με την Άννα, προσφέρουν τη δική τους εκδοχή για όσα συνέβησαν τη μέρα του θανάτου της, αφήνοντας να πέφτουν σαν κουρέλια κομμάτια απ’ τα μυστικά τους. Παρότι οι τύψεις, οι οιμωγές τους και τα αναπόφευκτα mea culpa τους θα μπορούσαν να απευθύνονται στον εξομολόγο τους, η αξιοπιστία τους δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη.
Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?
2 notes · View notes