#ανάγνωσης | Explore Tumblr Posts and Blogs

justforbooks · 2 days

Text

Τον Ιανουάριο του 1975, ένας σαραντάχρονος, μικροκαμωμένος, διοπτροφόρος δημοσιογράφος ξεκινούσε στο δεύτερο κανάλι της γαλλικής τηλεόρασης μια εκπομπή που έμελλε να πάρει διαστάσεις θρύλου. Γιος αγροτών, λάτρης του καλού κρασιού και φανατικός θεατής αγώνων ποδοσφαίρου, ο Μπερνάρ Πιβό (1935-2024) πέτυχε με τις «Apostrophes» («Αποστροφές») κάτι που ακόμα και σήμερα μοιάζει ακατόρθωτο: επί μια δεκαπενταετία κρατούσε ενήμερους τους συμπατριώτες του για την εκδοτική παραγωγή, παροτρύνοντάς τους ν’ αγοράσουν βιβλία και, κυρίως, να τα διαβάσουν.

Ο ίδιος δεν ήταν ούτε κριτικός ούτε συγγραφέας. Το τελευταίο ίσως θα το ήθελε πολύ, αλλά η αδυναμία του δεν τον δηλητηρίασε με απογοήτευση ή πικρία. Αντίθετα, τον προίκισε με θαυμασμό και περιέργεια για εκείνους που γράφουν.

Ο Πιβό λειτουργούσε απλώς ως δημοσιογράφος. Κι όπως στις βιτρίνες των βιβλιοπωλείων εκτίθενται πρωτόλεια, έργα επικαιρικά, βιβλία ενδιαφέροντα μεν αλλά αποτυχημένα, έτσι και από το σαλόνι των «Apostrophes» πέρασαν συγγραφείς που δεν στέκονταν στο ύψος του Ναμπόκοφ, του Νόρμαν Μέιλερ ή της Γιουρσενάρ. Το σίγουρο, ωστόσο, είναι πως η εκπομπή του Πιβό, με αφορμή πάντα κάποια βιβλία, κατέγραψε όλα τα πάθη, τα ερωτήματα, ακόμα και τα ευτράπελα μιας εποχής.

Όταν με δική του πρωτοβουλία ο κύκλος των «Apostrophes» έκλεισε, τη σκυτάλη πήρε μια καινούργια εκπομπή, με τίτλο «Bouillon de culture» («Πολιτιστική σούπα»). Σ’ αυτήν, μεταξύ 1991-2001, ο Πιβό ανακάτευε τη λογοτεχνία με τον κινηματογράφο και τον χορό, και τα εικαστικά με τη μουσική και το θέατρο, χωρίς όμως να σαγηνεύει τα πλήθη που τον παρακολουθούσαν παλιότερα. Τι συνέβη; Είχε χάσει την ικανότητα να συνθέτει πάνελ ομιλητών; Δεν έκανε με την ίδια όρεξη τη δουλειά του; Δεν αντλούσε ενδιαφέρον υλικό από την πολιτιστική επικαιρότητα; Ή μήπως είχε αλλάξει γλώσσα και δεν απευθυνόταν πια στον μέσο τηλεθεατή;

Κάθε άλλο. Η «Πολιτιστική σούπα» αποτελούσε όαση στη γαλλική τηλεόραση και κάθε βδομάδα τροφοδοτούσε τον Τύπο με ειδήσεις και ευνοϊκά σχόλια. Γιατί η θεαματικότητά της, σε σχέση με την προηγούμενη εκπομπή του Πιβό, είχε πέσει στα μισά; Για τον ίδιο η απάντηση ήταν απλή: έφταιγε η ώρα προβολής της. Οι «Αpostrophes» ξεκινούσαν μεταξύ εννιά με εννιάμισι, ενώ η «Πολιτιστική σούπα» γύρω στις έντεκα το βράδυ. Στην αρχή της βραδιάς, οι πιθανότητες συνάντησης ενός χαρισματικού παρουσιαστή μ’ ένα περιφερόμενο, ακαθόριστο και μάλλον επιφυλακτικό κοινό είναι πολύ περισσότερες. Αυτήν την ώρα μπορεί κανείς να στρατολογήσει οπαδούς της ανάγνωσης, του θεάτρου ή της μουσικής. Πιο αργά, όμως, όσο πλησιάζουν μεσάνυχτα, στήνονται μπροστά στην οθόνη μόνο οι φανατικοί, οι «ψωνισμένοι» με την κουλτούρα. Οι εκ των προτέρων πεπεισμένοι.

Από την εποχή που ξεκίνησε ο Πιβό την τηλεοπτική του καριέρα ως το τέλος των '90s, είχαν έρθει τα πάνω κάτω (και) στο γαλλικό οπτικοακουστικό πεδίο. Η ιδιωτικοποίηση του TF1 το 1986 και η δημιουργία ιδιωτικών καναλιών επέφεραν ριζικές αλλαγές στον τηλεοπτικό χάρτη. Ο ανταγωνισμός των σταθμών, η αναζήτηση διαφημιστικών εσόδων όχι μόνο από τα ιδιωτικά αλλά και από τα κρατικά κανάλια, και η δικτατορία των μετρήσεων θεαματικότητας υπέσκαψαν την ποιοτική στάθμη των εκπομπών και εξόρισαν τις πολιτιστικές εκπομπές στις μεταμεσονύχτιες ώρες.

Μοναδικός ίσως επιζών της «απορρύθμισης», πιστός στην Αntenne 2 (το δεύτερο κρατικό κανάλι), παρά τις δελεαστικές προσφορές που δέχτηκε κατά καιρούς για να το εγκαταλείψει, ο Μπερνάρ Πιβό αποφάσισε τo 1998 να περάσει στην επίθεση. Και το έκανε γραπτώς, μ’ έναν λίβελο, επιπλήττοντας τις νοικοκυρές κάτω των πενήντα ετών –το target group στο οποίο απευθύνονταν οι διευθυντές προγράμματος για ν’ αυξήσουν τα διαφημιστικά έσοδα των σταθμών τους– για την απάθεια που επιδεικνύουν καταναλώνοντας φτηνές εκπομπές, οι οποίες υποτίθεται πως ανταποκρίνονται στα χαμηλά τους γούστα.

Το βιβλίο του –εξαντλημένο προ πολλού, δυστυχώς– «Αμήχανοι θεατές» (μτφρ. Ελένη Ψυχούλη, Λιβάνης) ήταν σαν τις εκπομπές του, ανάλαφρο και ταυτόχρονα διεισδυτικό. Ακόμα κι αν το εύρημα της επίπληξης των «νοικοκυρών κάτω των πενήντα ετών» μπορεί να θεωρηθεί από κάποιους ατυχές ή κακόγουστο, ο προβληματισμός του Γάλλου δημοσιογράφου για την παιδευτική λειτουργία της τηλεόρασης και για την τύχη των εκπομπών που στοχεύουν στην καλλιέργεια του κοινού παραμένει σημαντικός. Πόσο μάλλον όταν προέρχεται από έναν άνθρωπο που απεχθανόταν όσο τίποτε άλλο τους διανοούμενους που μεμψιμοιρούν για τα χάλια της τηλεόρασης επειδή δεν έχουν αντιληφθεί τι είναι τελικά αυτό το μέσον και σε τι χρησιμεύει.

Ο Πιβό γνώριζε καλά ότι η τηλεόραση δεν είναι παντοδύναμη κι ότι δεν μπορεί να αντιμετωπίσει με τον ίδιο τρόπο όλες τις μορφές της τέχνης και της επιστήμης. Είχε επίσης συνείδηση ότι, όσον αφορά τις νέες γενιές, η κουλτούρα έχει χάσει την παλιά της αίγλη, ότι φαντάζει λιγότερο απαραίτητη στην ολοκλήρωση της ύπαρξης. Αντιλαμβανόταν ότι οι νέοι αρνούνται να παραδώσουν τη σκυτάλη της πολιτιστικής τους έκφρασης στην τηλεόραση, ότι δεν περιμένουν το «κουτί» για να τους εξηγήσει τον κόσμο ούτε να τους διαφωτίσει για τις συμπεριφορές και τα γούστα τους.

Ο λόγος για τον οποίο εξεγέρθηκε ο Πιβό ήταν επειδή όλοι –ακόμα και οι επικεφαλής των κρατικ��ν καναλιών– είχαν καταθέσει τα όπλα στον βωμό των αριθμών: «Αντί να διαμορφώσουμε το γούστο του κοινού, προλάβαμε τις επιθυμίες του. Αντί να το ταράζουμε κάθε τόσο με κάτι το απρόβλεπτο, το παρακινδυνευμένο, το κολακέψαμε με εύκολες λύσεις. Ας έχουν χάρη η τηλεθέαση και η διαφήμιση που μας έκοψαν κάθε φόρα για τόλμη στις ζώνες υψηλής θεαματικότητας». Τα βέλη του μάλιστα δεν τα εκτόξευε γενικώς και αορίστως. Στις σελίδες του βιβλίου του, υπουργοί, βουλευτές και γερουσιαστές, επιχειρηματίες και στελέχη καναλιών, όλοι έχουν την τιμητική τους.

Σύμφωνα με τη γνώμη του διαπρεπούς κοινωνιολόγο�� Ντομινίκ Βολτόν –την οποία μνημονεύει ο Πιβό στους «Αμήχα��ους θεατές»–, η τηλεόραση είναι η μόνη δραστηριότητα που μοιράζονται όλες οι κοινωνικές τάξεις και όλες οι ηλικίες, η μόνη που συντελεί στη δημιουργία δεσμού ανάμεσα στα περιβάλλοντα. Καθώς το κοινωνικό ρήγμα διευρύνεται συνεχώς λόγω της οικονομικής κρίσης, της επέκτασης της ανεργίας και του ξέφρενου αγώνα για περισσότερο κέρδος, όσο η τηλεόραση παίζει τον ρόλο του καθρέφτη που επιτρέπει τη συνάντηση της μεγάλης πλειονότητας των κοινωνικών στρωμάτων τόσο περιορίζει τον αποκλεισμό εκείνων που αισθάνονται στο περιθώριο της κοινωνίας. Ο Βολτόν ήδη προέβλεπε ότι σ’ ένα όχι και τόσο μακρινό μέλλον κάθε τηλεθεατής, απομονωμένος στο ιδιωτικό του σύμπαν, θα έχει πρόσβαση στο καλωδιακό κανάλι που θα προβάλλει τα εξειδικευμένα προγράμματα που τον ενδιαφέρουν. Μόνο τα μη ειδικά κανάλια με τα ποικίλα και διαφοροποιημένα προγράμματά τους, υποστήριζε, μπορούν να συντελέσουν στη δημιουργία κοινωνικού δεσμού.

Ωστόσο, όπως παρατηρούσε ο Πιβό, αυτά τα μη ειδικά κανάλια λειτουργούν με τους αμείλικτους όρους της ελεύθερης αγοράς και του ανταγωνισμού, πριμοδοτούν φτηνές εκπομπές τύπου reality show, εξορίζοντας από τα προγράμματά τους τον πολιτισμό: «Η τηλεθέαση εκμεταλλεύτηκε αυτό το δημοκρατικό και κοινωνικό, σχεδόν πατριωτικό άλλοθι που της προσέφερε ο περίφημος “κοινωνικός δεσμός” για να επιβάλει λιγάκι παραπάνω τους δικούς της νόμους, σε βάρος φυσικά της κουλτούρας». Κι από τη μεριά του επέμενε ότι μακροπρόθεσμα η ταυτότητα ενός έθνους σμιλεύεται περισσότερο μέσα από τις κοινές πολιτισμικές πρακτικές και την αλληλεπίδραση των πατροπαράδοτων αξιών και των σύγχρονων έργων, παρά μέσα από τις εξομολογήσεις των ανθρώπων της διπλανής πόρτας που εκθέτουν δημόσια τη δυστυχία ή την «τρέλα» τους.

Τι πρότεινε τελικά ο Πιβό στις… νοικοκυρές κάτω των πενήντα ετών μέσα από τον λίβελό του; Ν’ αντισταθούν, φυσικά. Να διαψεύσουν τα προγνωστικά των επικεφαλής του μάρκετινγκ και να μην παραδίδονται στις εκπομπές που απευθύνονται ειδικά σ’ εκείνες. Τις καλούσε να ανακαλύψουν τις χαρές που στερούνται εξαιτίας της ρουτίνας, ν’ απελευθερωθούν από το «κουτί», να ονειροπολήσουν. Όπως αποδείχτηκε, ήταν ένας από τους τελευταίους ρομαντικούς.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

#just for books #Μπερνάρ Πιβό #Αμήχανοι θεατές #book review

6 notes · View notes

mysterydark · 2 years

Text

Κατά περίεργο τρόπο τα ποιήματα είναι αντιδημοφιλή – όχι όπως τα μυθιστορήματα… Τα ποιήματα είναι μικρά, αλλά είναι «Ω!». Βέβαια, δεν θα τα βλέπουν πολλοί έτσι – ρωτήστε τον εαυτό σας και θα το διαπιστώσετε. Οι περισσότεροι μάλλον τα θεωρούν «α πα – πα!». Λες και είναι ακόμα στο δημοτικό και πρέπει να μάθουν απέξω όλη τη λίστα μέχρι αύριο. Στην πραγματικότητα, όμως, τα ποιήματα είναι μικρά αυγά έκπληξη. Είναι «Α!». Επειδή, αν και κανείς βλέπει από μακριά τη λιχουδιά, δεν ξέρει ποτέ, τι περιέχουν και αν του ταιριάζουν. Τα ποιήματα δεν αφορούν καθένα και καθεμιά. Αν όμως συνέβαινε κάτι τέτοιο, ίσως και να ήταν καλύτερα. Ή ίσως πάλι όχι, γιατί τότε δεν θα τα πίστευε μάλλον κανείς πια. Τα ποιήματα μοιάζουν άκακα. Δεν είναι όμως. Και αυτό, όχι επειδή μερικά είναι ή μπορούν να γίνουν τροπάρια, εθνικοί ύμνοι ή εμβατήρια, αλλά επειδή ακόμη και τα πιο γλυκερά, ακόμη και τα πιο ταπεινά ανάμεσά τους, θέλουν οπωσδήποτε να διαβαστούν. Γι΄αυτό φορούν ή βγάζουν τη ρίμα τους, ακουμπούν στον ώμο σου και θέλουν να τα πάρεις αγκαλιά ή τουλάχιστον να τα διαβάσεις. Για δες τα! Και μην πεις, ότι δεν έχεις χρόνο.

Για να διαβάσεις ένα ποίημα, δεν χρειάζεσαι περισσότερη ώρα από το να πιείς ένα ουίσκι. Για να το καταλάβεις, όχι περισσότερο από μια γουλιά Μαυροδάφνη, για να το καταλάβεις όμως πραγματικά, χρειάζεσαι ακόμα μια γουλιά ή και ένα μπουκάλι. Όμως, κι έτσι μπορεί να μην το καταλάβεις ποτέ, επειδή – δυστυχώς και αυτό υπάρχει – δεν σκαμπάζεις από γλώσσα.

Παρεμπιπτόντως, η διάρκεια του ποιήματος δεν είναι η ώρα της ανάγνωσης ή της κατανόησης του, αλλά το μετά. Το ποίημα έχει κάτι υποβλητικό, όχι απαραίτητα στο σύνολο, αλλά στην τάδε φράση ή εικόνα. Ή στην λεγόμενη συναίσθηση, την αίσθηση της εποχής, την προοπτική που σου ανοίγει προς τα έξω ή προς τα μέσα, την επίγνωση και την επώδυνη μνήμη. Γιατί, ναι, η ποίηση μπορεί επίσης να είναι «Αχ!».

Είναι τα ποιήματα ντεμοντέ; Γιατί όχι, αν έτσι νομίζεις… Είναι όπως το βούτυρο, το κρασί, ο γάμος και οι βόλτες. Καλά ήταν όλα. Καλό δεν είναι – ή τουλάχιστον έτσι πιστεύω εγώ -, που τα ποιήματα δεν είναι πάντα φιλικά μεταξύ τους και μερικές φορές το Μοντέρνο προσπαθεί να πετάξει το Παλιό από το τραπέζι. Αλλά σιγά να μην τα καταφέρει! Κάτω από το τραπέζι κάθονται δύο αναγνώστες – ένας άντρας και μια γυναίκα – με απλωμένο δίχτυ και το πιάνουν. Θυμάσαι; Και βέβαια θυμάσαι ..!

Δυστυχώς, μερικές φορές τα ποιήματα είναι έτσι κι έτσι. Όπως μπορεί εξάλλου να είναι τα πάντα. Αλλά αν είναι, όπως μπορούν να είναι, τότε είναι εδώ και τώρα. Τότε απλώνεται πραγματικά γαλήνη πάνω από τις κορφές*. Τότε τίποτα δεν ήταν μάταιο, και κανείς δεν περίμενε μάταια. Όχι, με αυτό δεν εννοώ την αναμονή του τέλους. Αντιθέτως! Κάθε ποίημα είναι μια αρχή. Πρώτα γίνεται αισθητό σαν μια δροσιά, ύστερα όπως στο ντους, και στη συνέχεια όπως μέσα στην αγαπημένη θάλασσα.

#greek posts #greek #greek quotes #library #nature #anime #food #sports #poets on tumblr #poetry

3 notes · View notes

xionisgr · 14 days

Text

Συγγραφέας: Shaina Rudolph , Danielle Royer Επιμέλεια: Εκδόσεις: Κλειδάριθμος ISBN: 9789606450389 Κατηγορία: Παιδικά - Εφηβικά - Ηλικίες 6-9 ετών Σελίδες: 44 Διαστάσεις: 20.5 x 25.5 εκ. Χρώμα: Έγχρωμο Εξώφυλλο: Έγχρωμο

0 notes

nikosmarkgr · 14 days

Text

0 notes

manpetasgr · 14 days

Text

0 notes

kwstasattgr · 14 days

Text

0 notes

romios-gr · 1 month

Text

Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ αναπτύσει μια τεχνολογία ανάγνωσης του μυαλού που θα αναφέρει τα «εγκλήματα σκέψης» στην αστυνομία! Το πεδίο της μαγνητικής τομογραφίας (MRI) και του ηλεκτροεγκεφαλογράμματος (EEG) προς το παρόν μετρά μόνο την εγκεφαλική δραστηριότητα, και δεν μπορεί να αποκρυπτογραφήσει τις σκέψεις. Αυτό όμως στο μέλλον ενδέχεται να αλλάξει χάρη στην πρόοδο των μηχανημάτων... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/to-pagkosmio-oikonomiko-foroym-anaptysei-mia-technologia-anagnosis-toy-myaloy-poy-tha-anaferei-ta-egklimata-skepsis-stin-astynomia/

0 notes

a078740849aposts · 14 days

Text

0 notes

darkside-cookies · 5 months

Text

μισώ όταν είμαι σε ομάδες ανάγνωσης και κάποιοι ασχολούνται μόνο με τη ζωή του συγγραφέα προσπαθώντας έτσι να βρουν το πραγματικό νόημα του βιβλίου για μένα η ανάγνωση είναι να έχεις την πιο delusional άποψη και να ερμηνεύεις όπως θέλεις ό,τι λέει το βιβλίο για να την υποστηρίξεις

#αριαδνοποστ

34 notes · View notes

xorio · 21 days

Text

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΒΙΒΛΙΟΥ

Με αφορμή την καθιέρωση της ημέρας αδράξτε την ευκαιρία και μπείτε στη μαγεία της ανάγνωσης.

Επιλέξτε ένα βιβλίο που σας αρέσει και συστήστε το στα υπόλοιπα μέλη της ομάδας.

Για όσους δεν το γνωρίζουν ο Πολιτιστικός & Περιβαλλοντικός Σύλλογος του χωριού διαθέτει μια εξαιρετικά πλούσια δανειστική βιβλιοθήκη που καλύπτει πολλούς θεματικούς τομείς, κυρίως λογοτεχνία για όλες τις ηλικίες.

Ένα μικρό δείγμα του πλούτου των βιβλίων μπορείτε να δείτε στον παρακάτω ηλεκτρονικό κατάλογο https://www.bibliodanos.gr/bibliodanos_records.php?usercode=5935b3c3

#παγκοσμια_ημερα_βιβλιου #Αγιος_Θωμας #Δημος_Ταναγρας #Βοιωτια #ταναγρα

#dimos tanagras #δημος ταναγρας #βοιωτια #αγιος θωμας #tanagra #λιατανη #dimostanagras #agiosthomas #liatani #viotia

0 notes

techwargr · 24 days

Text

Google Pixel 9 Pro: Νέες HandsOn φωτογραφίες - Τι να περιμένουμε;

New Post has been published on https://www.techwar.gr/1140/google-pixel-9-pro-nees-handson-fotografies-ti-na-perimenoume/

Google Pixel 9 Pro: Νέες HandsOn φωτογραφίες - Τι να περιμένουμε;

Η Google ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει μια συναρπαστική σειρά smartphones φέτος το φθινόπωρο, με το Pixel 9 Pro να ηγείται της ομάδας. Σας παρουσιάζουμε όλα όσα γνωρίζουμε μέχρι στιγμής για το κορυφαίο μοντέλο, με βάση διαρροές και φήμες.

Σχεδιασμός και Οθόνη:

Πρόσφατες διαρροές πραγματικών εικόνων αποκαλύπτουν ένα ενημερωμένο σχέδιο για το Pixel 9 Pro, με επίπεδο πλαίσιο και οβάλ προεξοχή κάμερας που αντικαθιστά το στυλ “visor” του Pixel 8 Pro.

Η οθόνη αναμένεται να είναι OLED, πιθανότατα με ανάλυση Quad HD+, προσφέροντας μια ομαλή και καθηλωτική εμπειρία θέασης.

Επιδόσεις και Χαρακτηριστικά:

Το Pixel 9 Pro θα τροφοδοτείται από το νέο chipset Tensor G4 της Google, το οποίο υπόσχεται βελτιωμένη απόδοση και δυνατότητες AI.

Η RAM θα αυξηθεί στα 16 GB, προσφέροντας άφθονο χώρο για multitasking και απαιτητικές εφαρμογές.

Ο αποθηκευτικός χώρος UFS θα προέρχεται από τη Samsung, εξασφαλίζοντας γρήγορες ταχύτητες ανάγνωσης και εγγραφής.

Μια σημαντική προσθήκη είναι η υποστήριξη για δορυφορική συνδεσιμότητα, η οποία θα επιτρέπει στους χρήστες να συνδέονται στο internet ακόμα και σε απομακρυσμένες περιοχές.

Κάμερες:

Το Pixel 9 Pro φημολογείται ότι διαθέτει ένα εντυπωσιακό σύστημα καμερών, με κύριο αισθητήρα υψηλής ανάλυσης και τηλεφακό περισκοπίου για λήψεις μεγάλου εύρους.

Οι βελτιώσεις στις δυνατότητες λογισμικού επεξεργασίας εικόνας της Google αναμένεται να ανεβάσουν ακόμα πιο ψηλά τον πήχη για την ποιότητα φωτογραφίας και βίντεο.

Κυκλοφορία και Τιμή:

Η Google αναμένεται να παρουσιάσει τα Pixel 9, Pixel 9 Pro και Pixel 9 Pro XL τον Οκτώβριο του 2024.

Η τιμή του Pixel 9 Pro δεν έχει ακόμη αποκαλυφθεί, αλλά αναμένεται να είναι υψηλότερη από το Pixel 8 Pro.

Συμπέρασμα:

Το Pixel 9 Pro διαμορφώνεται ως ένα κορυφαίο smartphone με πολλά υποσχόμενα χαρακτηριστικά. Ο συνδυασμός ισχυρού chipset, βελτιωμένων καμερών, καινοτόμων λειτουργιών και μοναδικού σχεδιασμού το καθιστά μια συναρπαστική επιλογή για τους λάτρεις της τεχνολογίας που αναζητούν το καλύτερο δυνατό.

#Android #chipset #Google Pixel #Pixel 9 Pro #smartphone #Tensor G4 #κάμερα

0 notes