#αίθουσα

[romios-gr]

Όσο μελετά κανείς την οργάνωση και τον τρόπο λειτουργίας της κοινωνίας των Μινωιτών τόσο περισσότερο μένει έκθαμβος από τη σοφία, την..αποτελεσματικότητα αλλά και το μυστικισμό που τη διακρίνει. Αξίζει να δούμε πως λειτουργούσε ο μινωικός χρόνος, βασιζόμενοι σε στοιχεία που συνέλεξε και παρουσίασε στο Συνέδριο της Ένωσης Ξεναγών Κρήτης ο Αμερικανός συγγραφέας και ερευνητής Δρ Jack Dempsey. ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/to-fovero-mystiko-poy-yparchei-stin-aithoysa-toy-thronoy-stin-knoso/

#ΑρχαίαΕλλάδα #Μυστήριο #ΠερίεργαΑστεία #αίθουσα #θρόνου #Κνωσό #Μυστικό #ΠΟΥ #στην #Το #του #υπάρχει #φοβερό

[astratv]

Τελετή Εγκαινίων και Ημερίδα για τη Βιώσιμη Ορεινή Ανάπτυξη στη νέα Αίθουσα Προβολής Τοπικού Πολιτισμού/Δημοτικού Ωδείου Ελασσόνας

Με την τιμητική παρουσία πλήθους επίσημων καλεσμένων και κόσμου, και σε εορταστικό κλίμα, τελέστηκαν από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ελασσόνος κ.κ. Χαρίτωνα τα εγκαίνια της Αίθουσας Προβολής Τοπικού Πολιτισμού, στην Ελασσόνα,  το Σάββατο στις 10 Δεκεμβρίου 2022. Κατά την τελετουργική διαδικασία, συμμετείχαν  οι βουλευτές του Ν. Λάρισας, κ. Μπίζιου Στέλλα και κ. Λιακούλη Ευαγγελία, ο…

View On WordPress

#αίθουσα #ανάπτυξη #βιώσιμη #για #Εγκαινίων #Ελασσόνας #Ημερίδα #και #Νέα #ορεινή #ΠολιτισμούΔημοτικού #προβολής #Στη #τελετή #τη #τοπικού #Ωδείου

[thenewsmag]

Ρωσία: Το τελευταίο «αντίο» στον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ - Δείτε LIVE εικόνα

Ρωσία: Το τελευταίο «αντίο» στον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ – Δείτε LIVE εικόνα

Η σορός του θα εκτεθεί στην Αίθουσα των Κιόνων, στο Σπίτι των Συνδικάτων, κοντά στο Κρεμλίνο όπως συνέβαινε κατά παράδοση με τους Σοβιετικούς ηγέτες. Κανένας Ευρωπαίος ηγέτης δεν αναμένεται να παραστεί στην κηδεία του τελευταίου ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης, του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, η οποία πραγματοποιείται στη Μόσχα, ενώ θα απουσιάζει και ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν. Παρά την εκτίμηση που…

View On WordPress

# Στην # των #Αίθουσα #εκτεθεί #θα… #Κιόνων #σορός #σπίτι #στο… #του…

[darkside-cookies]

όχι πολύ καλή με τα κλεισίματα των κύκλων και των φάσεων και τα τέλη και όλα αυτά 

#αριαδνοποστ #σε μια βδομάδα τελειώνει το σχολείο :// #πώς θα αποχωριστώ τα περίεργα παιδιά μου και τους περίεργους ��υναδέλφους μου και τα παγκάκια και την αίθουσα διδασκόντων

[cognizantd3spair]

Πώς ήταν το spiderveserse?????? :DD

φιλτάτη το spiderverse ήταν εξωπραγματικό. το artstyle όπως και στην προηγούμενη ήταν απλά απίστευτο, το πλοτ ήταν αρκετά καλό και παρόλο π έχει λίγες τρυπούλες το παραβλέπουμε, οι χαρακτήρες ΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜ (κανένα άλλο σχόλιο δεν χρειάζεται θαρρώ, τους βλέπεις και στο τρέιλερ)

ένα κούτσικο παραπονάκι έχω μόνο απτην ταινία αλλά για λόγους σπόιλερς δεν δύναται να το εξωμολογίσω

#αλεξ ταγκ #επίσης είδα το άλλο ασκ dully noted αγνοώ το ορθογραφικό #έφαγα κάτι γαμάτα νατσος επίσης νιώθω είναι σημαντικό να αναφερθεί #γενικά λάτρεψα χτες την όλη φάση γιατί κιόλας πήγαμε στην προβολή στις 5 και ήταν ψιλοάδεια η αίθουσα #και έτσι δεν είχε σπαστικούς ήχους κλπ #και μετά η προβολή των 9 ήταν ΤΙΓΚΑ #οπότε σλέι #μετά την ταινία καθίσαμε στο μπαλκόνι και αγνατεύαμε το victorias secret απέναντι σε φάση “και τώρα τι;” #village cinemas αγίου δημητρίου (athens metro mall) supremacy #και κατ

[stomouseio]

Το Project {Just/Art}* παρουσιάζει τη νέα έκθεση της Caroline de Souza στη Δημοτική Πινακοθήκη Μυκόνου

Το Project {Just/Art}* παρουσιάζει τη νέα έκθεση της Caroline de Souza στη Δημοτική Πινακοθήκη Μυκόνου

View On WordPress

#Alex Kassandrinos #Amalias 36 #August #August 2022 Mykonos #Caroline de Souza #COCA PROJECT ART #EXPO ART SAO PAULO #Αλέξανδρος Κασσανδρινός #Δημοτική Πινακοθήκη Μυκόνου #αίθουσα Ματογιάννη #Just Art #Just Art Project #Kapopoulos fine art #Mykonos #Mykonos summer 2022 #pssst cat #summer 2022

[agnickradio]

600 μαθητές από 10 σχολεία στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα του ΠΣΚΗ για την όπερα του Τζουζέπε Βέρντι «Ριγκολέττο»

μαθητές από όλη τη Κρήτη Μαθητές από 10 σχολεία απ’ όλη την Κρήτη παρακολούθησαν μαζί με τους συνοδούς καθηγητές τους το εκπαιδευτικό πρόγραμμα του Πολιτιστικού Συνεδριακού Κέντρου Ηρακλείου για την όπερα του Τζουζέπε Βέρντι «Ριγκολέττο», στην Αίθουσα «Ανδρέας και Μαρία Καλοκαιρινού». Continue reading Untitled

View On WordPress

#Αίθουσα «Ανδρέας και Μαρία Καλοκαιρινού» #Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης #Πολιτιστικό Συνεδριακό Κέντρο Ηρακλείου #Τζουζέπε Βέρντι «Ριγκολέττο»

[alltr123]

Αίθουσα για σεμινάρια Αθήνα | almamater.gr

Αίθουσα για παρουσίαση στο κέντρο της Αθήνας σε μοναδικό νεοκλασικό κτήριο του Alma Matter. Μάθετε περισσότερα στο https://almamater.gr/ypiresies/choros-seminarion/

#https://almamater.gr/ypiresies/choros-seminarion/ #Αίθουσα για σεμινάρια Αθήνα

[psychotiko-epeisodio]

Όταν οι άλλοι δεν μπορούν,κάντο μόνος σου.

Σήμερα,είχα ανάγκη να βγω έξω και να κάνω κάτι διαφορετικό από τις υπόλοιπες ημέρες.Να δω μια ταινία,να φάω κάτι καλο,να πιω ένα ποτό.Ημουν μπουκωμενη απο το προηγούμενο διάστημα και είχα ανάγκη να δω τους φίλους μου για να τους μιλήσω.

Πήρα λοιπόν κάποια τηλέφωνα,άλλοι δούλευαν,άλλοι δεν μπορούσαν,άλλοι βαριοντουσαν και έπιασα τον εαυτό μου να απογοητευεται και να αποφασίζει να μείνει στο σπίτι όπως συνήθως.

Τελικά,εκεί που παραλίγο να βαλτώσω,μου ήρθε μια ιδέα.Γιατι να μην πάω μόνη μου κάπου;Γιατί να μην κάνω ένα δώρο στον εαυτό μου για όλα όσα δείχνει να αντέχει καθημερινά,για όλα όσα καταφέρνει και νικά.

Και έτσι και έκανα.Με πήρα από το χέρι και με πήγα μια υπέροχη βόλτα στο κοντινότερο σινεμά.Μου αγόρασα τσιπς και κόκα κόλα και κάθισα στην αίθουσα αναμονής, παρατηρώντας τον κόσμο γύρω μου.Ημουν η μόνη που ήμουν μόνη.Ολοι γύρω μου ήταν παρέες εφήβων ,η ζευγάρια,η οικογένειες και κάπου εκεί με έπιασα να νιώθω λιγάκι άβολα με αυτό.

Εκεί χρειάστηκε να μιλήσω στον εαυτό μου.(Όχι φωναχτά προφανώς ,θα ήταν περίεργο για τους γύρω).

Απάντησα λοιπόν σε αυτή τη φωνή που μου έλεγε πως είμαι αξιολυπητη,πως εγώ έχω την καλύτερη παρέα απόψε μαζί μου.

Εχω μαζί την καλύτερη μου φίλη,τον πιο έμπιστο σύντροφό,τον άνθρωπο που με γνωρίζει καλύτερα από όλους και με συντροφεύει σε όλες τις φάσεις της ζωής μου ,καλές η κακές .

Θέλοντας η μη χρειάζεται να έχω μια όμορφη σχέση με αυτόν τον άνθρωπο, για να πετύχουν όλες οι υπόλοιπες σχέσεις που επιλέγω να έχω γύρω μου.

Και ησύχασα.Ηπια λίγη από την κόκα κόλα μου ,πήρα μια βαθιά ανάσα και μπήκα στην αίθουσα προβολής.Παρακολουθησα την ταινία,έφαγα τα τσιπς και πραγματικα πέρασα πολύ όμορφα.

Ετσι αυτή τη στιγμή,νιώθω πολύ καλά που έκανα αυτό που είχα ανάγκη,χωρίς να έχω ανάγκη κανέναν.Καμια φορά οι άλλοι δεν μπορούν να μας προσφέρουν όσα θέλουμε και όταν θέλουμε ,έτσι, χρειάζεται να το κάνουμε εμείς για εμάς.Και είναι πραγματικά απελευθερωτικό.

Και κάθε τέτοια μικρή κίνηση προς τα εμάς, μας φέρνει ένα βήμα πιο κοντά μας . Εννοείται χρειαζόμαστε τις γύρω σχέσεις μας ,αλλα περισσότερο χρειαζόμαστε τον ίδιο μας τον εαυτό και χρειάζεται να τον φροντίζουμε,να φροντίζουμε τις ανάγκες του όπως ακριβώς θα κάναμε για ένα πρόσωπο που νοιαζόμαστε και αγαπάμε.

Να πηγαίνουμε λοιπόν τον εαυτό μας βόλτες,να του παίρνουμε δώρα,να τον ταΐζουμε,να του φερομαστε με καλοσύνη.Γιατι είναι εκείνος που μας συντροφεύει περισσότερο από τον καθένα όταν πραγματικά το χρειαζόμαστε.

#aesthetic #greek tumblr #greek posts #greek quotes #γρεεκ ποστς #greek texts #γρεεκ ταμπλρ #γρεεκ τεξτ #greek rap #greek rp

[kaliarda]

Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 1993 στην αίθουσα Ανταποκριτών Ξένου Τύπου, η Νταίζη Γαλιατσάτου και ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος παρουσιάζουν τους στόχους της νεοϊδρυθείσας ACT UP.

«Οι φορείς του AIDS κι εμείς είμαστε αδέλφια και η προσπάθεια για τον καθένα πρέπει ν’αρχίσει τώρα» δηλώνει η Μελίνα Μερκούρη και καλεί να βοηθήσουμε την ομάδα της ACT UP.

Πολιτικό Αρχείο για το HIV/AIDS

#πολιτικό αρχείο για το HIV/AIDS #ACT UP #greek queer history #λοατκι+ #γρηγόρης βαλλιανάτος #νταίζη γαλιατσάτου #μελίνα μερκούρη

[alalumin]

Οκ αλλά φανταστείτε αυτό: Είναι 2006, "Ο Διάβολος Φοράει Πράντα" έχει μόλις βγει στο σινεμά, οι έρευνες έχουν στερέψει, οι πέντε χρειάζονται ένα μικρό διάλειμμα, ο Φώτης και η Ντάλια πείθουν τους άλλους να πάνε να το δούνε.

Φτάνουν στον κινηματογράφο, κλείνουν εισητήρια, αγοράζουν ποπ κορν και περπατάνε προς την αίθουσα. Εκεί τον βλέπουν. Ο Ανδρέας Καλογήρου, με εισητήρια για την ίδια ταινία.

#θυμήθηκα ότι η ταινία βγήκε τότε και ψιλοπέθανα στα γέλια να το σκέφτομαι 😭 #στο παρά πέντε #para pente #στο παρα πεντε #τώρα θα μπορούσε είτε να τους κυνηγήσει ή απλώς να τους αγνοήσει επειδή δεν αξίζουν όσο η μεριλ στριπ #εσείς αποφασίζετε

[lu-in-the-sky-w-diamonds]

Μπαίνουμε στο λεωφορείο για να πάμε στο πανεπιστήμιο. Ησυχία. Πρώτη φορά υπάρχει αυτή η ησυχία σε αυτό το δρομολόγιο, συνήθως όλοι μιλάμε. Περπατάω στο πανεπιστήμιο. Ησυχία. Περιμένω σε ένα παγκάκι έξω απ την αίθουσα την φίλη μου για να μπούμε και προσέχω ότι είναι πρωί και δεν βλέπω τόσα παιδιά στην σχολή. Ησυχία. Οι καθηγητές άρχισαν να ακυρώνουν τα μαθήματά τους ο ένας μετά τον άλλον, ο δικός μας μόλις μπήκε μας αντίκρισε και προσπάθησε να χαμογελάσε. Ησυχία. "Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι μετά το τραγικό συμβάν στα Τέμπη ήρθαμε να κάνουμε μάθημα. Με θύματα συμφοιτητές σας. Στην ηλικία σας ήταν. Σαν εσάς". Ησυχία. Άδειες οι θέσεις, άδειοι οι χώροι παντού, πώς να γεμίσουν?... δεν είμαστε όλοι εδώ... λείπουν 57. Ησυχία. Δεν ξέρω κανένα από τα παιδιά που σκοτώθηκαν, αλλά όλες αυτές τις μέρες νιώθω ότι έθαψα τους φίλους μου. Ησυχία.

#greek tumblr #greektumblr #γκρικ ποστ #greek #greek aesthetic #γκρικ #ελληνικό tumblr #greece #γρεεκ #τεμπη #τρενο #ελληνικο ποστ #ελληνικό #ελληνικα #ελληνικά #ελληνικο κουοτ #ελληνικο tumblr #greek quotes #train accident #greece train crash inside 10 seconds of terror after ‘worst ever’ head on smash sparks derailment blaze leaving 38 dead #traingreece #rip

[astratv]

Κλείνει το στάδιο και η αίθουσα βαρών λόγω έναρξης των εργασιών ανακατασκευής του Αθλητικού Κέντρου

Γίνεται γνωστό ότι το στάδιο & η αίθουσα βαρών θα παραμείνουν κλειστά από την Πέμπτη 29/09/2022, λόγω έναρξης των εργασιών ανακατασκευής του Αθλητικού Κέντρου. Το κολυμβητήριο και το κλειστό γυμναστήριο θα συνεχίσουν τη λειτουργία τους κανονικά. Περισσότερα Εδω

View On WordPress

#Kέντρου #logo #Αθλητικού #αίθουσα #ανακατασκευής #βαρών #έναρξης #εργασιών #και #Κλείνει #στάδιο #το #τον #του

[thenewsmag]

Υπό δρακόντεια μέτρα ασφαλείας συνεδριάζει η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας

Υπό δρακόντεια μέτρα ασφαλείας συνεδριάζει η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας

Η αίθουσα της Γερουσίας στον πρώτο όροφο του Μεγάρου της Βουλής είναι αποκλεισμένη και ουδείς μπορεί να πλησιάσει. Σύμφωνα με πληροφορίες, ένταση επικράτησε με το καλημέρα για διαδικαστικά ζητήματα αλλά και για τον τρόπο ακρόασης των οκτώ + έναν πρόσωπα (σ.σ. υπουργός Επικρατείας Γιώργος Γεραπετρίτης). ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ Ζαπορίζια: Εκτός λειτουργίας αντιδραστήρας λόγω βομβαρδισμών – Διαρκή παρουσία…

View On WordPress

#proto #Tις #Αίθουσα #Βουλής #Γερουσίας #Μεγάρου #όροφο #στον #του…

[epestrefe]

Η αύρα του σοκαριστικού, διεγερτικού μουσικοχορευτικού θεάματος που ξεκίνησε από το Παρίσι στα τέλη του 19ου αιώνα, χτύπησε την Αθήνα σχεδόν στις αρχές του Α Παγκοσμίου Πολέμου και βρήκε πολλούς υποστηρικτές. Ονομαζόταν Χαραυγή, ενώ η ανακοίνωση της λειτουργίας του – σύμφωνα με τον Ελευθέριο Γ. Σκιαδά– έγραφε ότι βρίσκεται στο:«άνω διαμέρισμα του "Πανελληνίου", όπου δύναται ο καθένας να εισέρχεται, να πίνη τον καφέ του ή την μπύρα του, να ακούη την μουσικήν του, να χορεύη, να ευθυμή, να περνά μία ώρα ευχάριστη πληρώνων δι' όλα αυτά μόνον δύο δραχμάς. Η μεγάλη αίθουσα, όπου θα υπάρχη ορχήστρα, θα χρησιμεύη δια χορόν, θα είνε δε η πρώτη φορά καθ' ην οι Αθηναίοι θα χορεύσουν επάνω εις τάπητας, προκειμένου περί κέντρου τό οποίον θα είνε δια πάντας και δια πάντα τα βαλάντια.»

Ιδιαιτέρως γαργαλιστική, αλλά και επίσημη ήταν και η ανακοίνωση για τα θεάματα που θα προσέφερε: «Εις τον χορόν θα συμμετέχουν είκοσι Γαλλίδες. Εκείνο όμως που πρέπει να τονισθή ιδιαιτέρως, είνε ότι δεν πρόκειται περί καφωδείου, αλλά περί τελείου ευρωπαϊκού καμπαρέ πολυτελούς, πλέοντος εις το φως, χαρίζοντος την χαράν και την ευθυμίαν, περί κέντρου δηλαδή το οποίον εις όλα τα ευρωπαϊκά μέρη συγκεντρώνει όλην την νυκτερινήν ζωήν καί όλην την νυκτερινήν κίνησιν». Δύο μήνες αργότερα στο καμπαρέ προστέθηκε «μία μικρά σκηνή» ενώ το 1916 λειτουργεί με ιδιοκτήτρια την «Κυρία Βαλρόζ» και «τήν θαυμασίαν χορεύτριαν Ζουρνά, την Παρισινήν αοιδόν Μαγκή Λαμπραντόρ, τον γνωστόν κωμικόν Βιλλάρ και με τας ηθοποιούς ποικιλιών Δδας Λόλαν Νταλτή, Άνναν Ντελίλ, Αντρέ Βίλλιαμ, Μαγκή Γκαβρός και Γκαμπή Νεστρέ».

Πηγή: iefimerida.gr

#Αθήνα #1914 #καμπαρέ #Χαραυγή #διασκέδαση #Ελλάδα #Athens #Greece #cabaret #1910s #night life #old photo

[justforbooks]

Πέθανε η Μαρία Λαϊνά, εξέχουσα Ελληνίδα ποιήτρια, τιμημένη με το Βραβείο Ιδρύματος Κώστα & Ελένης Ουράνη Ακαδημίας Αθηνών το 2014 και το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Γραμμάτων 2022. Ήταν 76 ετών. Πρόκειται για μια ιδιαίτερη ποιητική φωνή, χαμηλόφωνη και αντιδραματική, όπου το μυστήριο της ζωής αναφαίνεται χωρίς μεγάλα λόγια, με γυμνές λέξεις και γυμνές εικόνες, και τη διαρκή αίσθηση της απουσίας του άλλου.

Όταν η LIFO τής είχε ζητήσει να ορίσει η ίδια την ποίησή της, απάντησε με ανάλογο τρόπο: «Δυσκολεύομαι να μιλώ για τα έργα μου. Θα πω κάτι που θα φανεί ίσως περίεργο: δεν μπορώ να περιγράφω με λέξεις τις λέξεις μου. Θα πω, λοιπόν, μόνο δυο κουβέντες: Μιλά για τη μοναξιά και γι' αυτό που μπορεί να βλέπουν κάποιοι άνθρωποι και να μην το βλέπουν κάποιοι άλλοι.»

Αυτοβιογραφούμενη στη LIFO, είχε πει τα ακόλουθα:

Γεννήθηκα στην Πάτρα. Ο πατέρας μου ήταν καπνοβιομήχανος. Είχε στρέμματα καπνού και ένα εργοστάσιο. Η μεγαλύτερη αδερφή μου πέρασε την Κατοχή χωρίς να της λείψει τίποτα. Το ίδιο κι εγώ. Δεν καταλάβαμε στερήσεις γιατί έρχονταν οι Ιταλοί, παίρνανε τσιγάρα και μας έδιναν διάφορα. Έχω ακόμα ένα ακορντεόν. Δηλαδή ό,τι έχουμε, από τα τσιγάρα προέρχεται. Όμως, στην πορεία ο πατέρας μου τα έχασε όλα.

Η μαμά μου τρελάθηκε. Ήθελε έναν άλλο άντρα κι ενώ με τον πατέρα μου συμφώνησε σε διαζύγιο, οι Πατρινοί πέσαν να τη φάνε, για να μη γίνει σκάνδαλο. Τελικά ήρθαμε στην Αθήνα όταν ήμουν 9 ετών. Μέναμε σε ένα νεοκλασικό στα Άνω Πατήσια. Στην οδό Πόρου. Η αλήθεια είναι ότι ήρθαμε στην πρωτεύουσα για να απελευθερωθούν οι γονείς μας και να καταφέρουν να χωρίσουν. Με τον πατέρα μου έκτοτε κρατήσαμε ελάχιστες σχέσεις.

• Προέρχομαι κατ' ουσίαν από δύο πλούσια σόγια. Απλώς εγώ δεν έχω λεφτά. Ο αδερφός της μαμάς μου είχε την εταιρεία Bic. Με ενοχλούσε πάντα το ότι μας ζούσε ο αδερφός της, παρόλο που ήταν ένας πολύ γλυκός τύπος. Ένιωθα τη βοήθειά του και τη γενναιοδωρία του ως προσωπική μου ήττα.

• Το σχολείο που τελείωσα ήταν το 8ο των Πατησίων. Μεικτό και από τα μεγαλύτερα σχολεία της Αθήνας. Αλλά είχε και άχρηστους καθηγητές. Πήγαινα για χημικός και τελείωσα το πρακτικό. Τότε στα πρακτικά ρίχνανε όλους τους άχρηστους φιλόλογους. Τελικά, βρέθηκα στη Νομική γιατί η φιλόλογός μου, διαβάζοντας τις εκθέσεις μου, μου είπε «Λαϊνά, τι δουλειά έχεις εσύ εδώ; Φύγε. Δεν είσαι για πρακτικό».

• Οι πιο φωτισμένοι δάσκαλοί μου ήταν μαθηματικοί και φυσικοί. Τα πιο λαμπρά παραδείγματα αργότερα στη Νομική ήταν ο Γεώργιος-Αλέξανδρος Μαγκάκης, ο Πεσμαζόγλου, ο Ζολώτας, που μας δίδασκε πολιτική οικονομία κι όταν έμπαινε στην αίθουσα έτριζαν τα παπούτσια του. Αριστοκράτης, πολύ στυλάτος. Αυτοί ήταν τα αστέρια. Επίσης, θυμάμαι ότι στον Μαγκάκη κατέφθανε ακροατήριο και από άλλες σχολές. Συνωστιζόμασταν στους διαδρόμους. Εξαιρετικής ευγλωττίας, γνώσης, ευγένειας άνθρωπος. Χαιρόσουν να τον ακούς.

Όταν τελείωσα, σκέφτηκα να γίνω δικηγόρος, αλλά το απέρριψα διότι δεν μπορούσα να ντύνομαι όπως έπρεπε. Δεν άντεχα το κοστουμάκι. Πήγα μια φορά στο δικαστήριο και τα παράτησα. Με το τακουνάκι και το ταγέρ δεν μπορούσα. Είπα «φεύγω».

• Αυτό που με ενδιέφερε μικρή περισσότερο από καθετί ήταν το διάβασμα. Έχω ψάξει μέχρι και σκουπιδοτενεκέ για να βρω κάτι να διαβάσω. Η μητέρα μου έφτανε στα όρια της απελπισίας. Πήγαινε στα βιβλιοπωλεία και δανειζόταν βιβλία για μια δραχμή, γιατί δεν μπορούσε να τα αγοράσει. Μου τα έφερνε και μέχρι το απόγευμα τα είχα τελειώσει. Μη φανταστείτε, στο σπίτι μας δεν διάβαζε κανείς. Στο πατρικό μου δεν είχαμε καν βιβλιοθήκη. Έχω διαβάσει Ντοστογιέφσκι στα 16 μου, ας πούμε. Όλον. Τόσο, που τώρα θέλω να τον ξαναδιαβάσω, αλλά δεν μπορώ. Τον Τσβάιχ όλο. Πήγαινα στα σπίτια των άλλων, άνοιγα τις βιβλιοθήκες κι έπαιρνα βιβλία.

• Στα 17 έγραψα το πρώτο ποίημα. Ήθελα να εκφράσω την ερωτική απογοήτευση που πέρασα. Του 'δωσα και κατάλαβε. Εγώ πίστευα πως αυτό το πρώτο μου βιβλίο ήταν μια κουταμάρα, αλλά με έκπληξη διαπίστωσα πως κάποιοι με ενθάρρυναν. Έτσι είπα «θα γίνω ποιήτρια». Ένας από εκείνους ήταν ο Σαχτούρης. Με φώναξε στη Φωκίωνος Νέγρη και ήπιαμε καφέ. Μου είπε: «Κυρία Λαϊνά, βλέπω εδώ κάποια πράγματα. Τα πράγματα δεν τα γράφουμε όταν μας πονάνε, τα γράφουμε όταν δεν μας πονάνε πολύ, αλλά μας πονάνε ακόμα». Εγώ τότε ήμουν μειράκιο, αλλά τα λόγια του τα τήρησα όσο μπόρεσα.

• Πριν πάρω το Κρατικό Βραβείο ο Σαχτούρης μου έστειλε μια καρτούλα. Μου έλεγε ότι τα ποιήματα που είχα στη συγκεκριμένη συλλογή ήταν από τα ωραιότερα που είχε διαβάσει στη ζωή του. Κάθισα εδώ κι έκλαψα. Δεν με ενδιέφερε καθόλου το βραβείο. Ακόμα συγκινούμαι όταν το θυμάμαι. Πήγαινα και τον έβλεπα – περίεργος άνθρωπος, δεν μίλαγε. Μπορούσαμε να καθόμαστε δέκα λεπτά αμίλητοι. Ερχόμουν σε απελπισία μερικές φορές. Έμενε σε ένα πολύ φτωχικό σπίτι. Είχε μια πλαστική ντουλάπα. Με κοιτούσε. Και τον κοιτούσα. Και σκεφτόμουν, «τι να πω τώρα;». Ώσπου κάποια στιγμή μου είπε: «Κυρία Λαϊνά, γράφετε;». Του απαντώ: «Κύριε Σαχτούρη, γράφω». Μου λέει: «Να γράφετε, γιατί θα έρθει η στιγμή που δεν θα μπορείτε να γράψετε».

• Μερικά ποιήματά μου είναι καλά. Για παράδειγμα, για τον στίχο «Λατρεύτηκε κανείς εδώ; / Υπήρχε κάποιος / ή πέρασε απλώς ο χρόνος και άφησε την ομορφιά του;» καμαρώνω. Με κατηγορούν συχνά ότι δεν ενδιαφέρομαι για το κατ' εξοχήν ελλαδικό στοιχείο. Δεν με ενδιαφέρει. Εμένα με ενδιαφέρει ο άνθρωπος. Δεν καταγράφω την επικαιρότητα. Με επηρεάζουν αυτά που συμβαίνουν, αλλά αυτό μπορεί να το μεταγράψω σε μυρμήγκι, σε δέντρο. Ο άνθρωπος δεν έχει ανάγκη την τέχνη όταν είναι ευτυχισμένος. Έτσι πιστεύω. Η τέχνη είναι παρηγοριά, έτσι έχει πει ο Φρόιντ.

• Δεν με ενδιαφέρει πολύ το γράψιμο, να σας πω την αλήθεια. Με ενδιαφέρει ο έρωτας, τα ταξίδια, τα εικαστικά, οι εικόνες, η φύση. Ξέρω μουσική: πιάνο, κιθάρα, ακορντεόν. Έχω και δίπλωμα. Τα μαθηματικά έχουν σχέση με τη μουσική και τα μαθηματικά και η μουσική έχουν σχέση με την ποίηση. Σου διδάσκουν οικονομία στον λόγο και ρυθμό. Δεν μπορώ χωρίς ρυθμό. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη δυσκολία μιας μετάφρασης. Καμιά φορά περνάω δύο μέρες για να βρω ένα τετρασύλλαβο προπαροξύτονο επίθετο. Όταν το βρίσκω, χοροπηδάω. Νιώθω χαρά σαν παιδί.

• Το πρώτο έργο μου που παίχτηκε στο θέατρο ήταν ο Κλόουν. Κατ' ουσίαν, δεν είναι θεατρικό, είναι ένας παραληρηματικός μονόλογος που τον έγραψα με ραγκτάιμ. Αν μου σταμάταγες τη μουσική, σταμάταγα να γράφω. Η Πασιέντζα είναι ένα έργο που αγαπώ ιδιαίτερα και θα ήθελα να το δω να ανεβαίνει, γιατί είναι λίγο διεστραμμένο. Δεν μου αρέσουν οι απλές ιστορίες. Ο άντρας, η γυναίκα που τον άφησε και όλα αυτά. Θα σας πω κάτι περίεργο. Μου παραγγέλνουν έργα για γυναίκες κι εγώ γράφω για άντρες. Και στο Δέντρο, που παίζεται τώρα, υπάρχει μόνο μία γυναίκα.

Δυσκολεύομαι να μιλώ για τα έργα μου. Θα πω κάτι που θα φανεί ίσως περίεργο: δεν μπορώ να περιγράφω με λέξεις τις λέξεις μου. Θα πω, λοιπόν, μόνο δυο κουβέντες: Μιλά για τη μοναξιά και γι' αυτό που μπορεί να βλέπουν κάποιοι άνθρωποι και να μην το βλέπουν κάποιοι άλλοι. Και θα ευχαριστήσω τη Χρύσα Καψούλη και την ομάδα της για τη δουλειά που έκαναν. Όσο και να φαίνεται περίεργο, θέατρο μπορώ να γράψω έχοντας γύρω μου στο ίδιο τραπέζι τους φίλους μου. Όταν γράφω ποιήματα, ούτε στο διπλανό δωμάτιο δεν θέλω άνθρωπο.

• Έχω σταματήσει να διδάσκω. Η διδασκαλία μού άρεσε πολύ. Νομίζω ότι μου έδιναν τους χειρότερους μαθητές. Με ενδιέφερε να βάλω στο μυαλό του άλλου το ότι η γλώσσα είναι σαν τα μαθηματικά. Ήταν φοιτητές και όταν έμπαινα στην τάξη τρόμαζαν. Φαίνεται ότι έχω μια φάτσα αυστηρή. Με ενδιέφερε να πάρει το μυαλό μπροστά. Με κάποιους κρατώ επαφή και μου στέλνουν και δωράκια. Σταμάτησα επειδή θύμωσα. Θυμώνει ο άνθρωπος. Μεγάλη ιστορία. Πάντως, ήταν σπουδαία ευχαρίστηση να παίρνουν μπρος οι μαθητές, να ξεθαρρεύουν, να γίνεσαι φίλος τους. Αλλά το εξάμηνο περνούσε γρήγορα, έφευγαν κι έκλαιγα. Κι ερχόντουσαν άλλα παιδιά και εκεί στενοχωριόμουν πάρα πολύ. Κάποια στιγμή μου βγήκε η ψυχή.

• Θυμώνω. Και αδικαιολόγητα πολλές φορές. Όμως τον ξεσπάω το θυμό. Ο γιατρός μού είπε ότι θα πεθάνω με υγιή καρδιά μάλλον. Συνήθως με θυμώνουν η αχαριστία και η αγνωμοσύνη. Την έχω εισπράξει. Και μάλιστα συνδυασμένη με αδιαφορία. Δεν αντέχω τους ανθρώπους που φέρονται σαν να τους χρωστά πράγματα η ζωή. Με θυμώνει επίσης η ασχήμια. Γίνομαι έξαλλη με την απουσία αισθητικής. Έχω χαλάσει σχέση επειδή είδα ρούχο που δεν μου άρεσε. Ένα κίτρινο, συγκεκριμένα. Μου αρέσει πολύ το μαύρο και το κόκκινο.

Σιχαίνομαι, επίσης, τους ανθρώπους που έχουν μια αφροντισιά αισθητική, που παχαίνουν από αδιαφορία όχι μόνο απέναντι στον εαυτό τους αλλά και απέναντι στον διπλανό τους. Είναι σαν να σ��υ λένε: «Εμένα θα μου δώσουν σημασία και ας είμαι έτσι». Είναι ένας εγωισμός και μια αδιαφορία προς τους γύρω που δεν αποδέχομαι. Εγώ, από την άλλη, δυστυχώς είμαι ανορεξική. Αν μου φέρετε πετροσωλήνες, θα φάω πέντε πιάτα. Αν μου δώσεις κακό φαΐ, δεν το τρώω.

• Το ωραιότερο μέρος που επισκέφθηκα είναι το Μαρόκο. Σκοπεύω σύντομα να πάω πάλι στην Ταγγέρη. Είναι συγκλονιστικό μέρος. Κι ας με ενοχλεί ο τρόπος που συμπεριφέρονται στις γυναίκες. Σου κολλάνε, σε τραβάνε. Κάποια στιγμή αγανάκτησα και άρχισα να τους βρίζω στα ελληνικά. Αφήστε που στα ταξί πρέπει να κάνεις την προσευχή σου για να φτάσεις ζωντανός. Και η Ινδία, όμως, ήταν σπουδαία εμπειρία. Κι ας βγήκα άρρωστη μετά την επίσκεψή μου στο Βαρανάσι. Σταμάτησα να τρώω. Με βιταμίνες κρατιόμουνα. Να σκεφτείτε ότι στο αεροδρόμιο, έτσι αδύναμη κι αδύνατη που με είδαν, με έψαξαν για ναρκωτικά.

• Ξυπνάω πολύ πρωί. Και στις 2 να κοιμηθώ, στις 7 είμαι όρθια. Προτιμώ να δουλεύω το πρωί, διότι 11 π.μ. με 3 μ.μ. λειτουργεί το σύστημα. Το βράδυ βγαίνω λίγο. Ιδιαίτερα το καλοκαίρι. Τώρα που το σκοτάδι πέφτει από τόσο νωρίς, στενοχωριέμαι. Τηλεόραση δεν ανοίγω. Ραδιόφωνο ακούω. Το Ντεσεβό μου το έχω ακόμα, αν και δεν το πολυχρειάζομαι πια. Για να γράψω χρησιμοποιώ το κομπιούτερ. Δυστυχώς, δεν γράφω στο χέρι πια. Παλαιότερα χρησιμοποιούσα γραφομηχανή και μου άρεσε πολύ. Είχε ήχο. Μου έκανε κάτι. Μετά αναγκάστηκα να προσαρμοστώ στην τεχνολογία γιατί μου ζητούν τα κείμενα σε ηλεκτρονική μορφή.

• Τα καλοκαίρια δεν μου αρέσει η Αθήνα. Ούτε ο χειμώνας μου αρέσει. Θα έμενα σε μια πόλη που έχει κοντά της θάλασσα. Όμως, θα μου άρεσε να μένω στο Βερολίνο. Το λατρεύω, τα τελευταία τρία χρόνια έχω πάει τρεις φορές. Οι Βερολινέζοι δεν είναι πολύ Γερμανοί, είναι άλλου τύπου άνθρωποι. Βρίσκεις σε αυτή την πόλη κάτι μπαράκια που στην είσοδο έχουν ένα μικρό βιβλιοπωλείο, έναν πάγκο με παλιά βιβλία, μια κουβερτούλα που δανείζεσαι για το κρύο, ακούς μια μουσικούλα πολύ γλυκιά, το βράδυ έχουν μια παράσταση.

Πάντα ξεκινούσα να πάω εδώ, εκεί και στο ενδιάμεσο όλο και κάτι έβλεπα και με αιχμαλώτιζε. Και ξέρετε και κάτι άλλο; Έχουν τρομερό σεβασμό στα δέντρα. Φιλοξενήθηκα μια μέρα σε ένα σπίτι και είδα ένα κλαδί –φιλύρα– να μπαίνει στην κυριολεξία μέσα στο σπίτι. Σχεδόν επάνω στο κρεβάτι τους. Δεν μπορούσαν να το κόψουν. Το κλαδί, όχι το δέντρο. Επίσης, με ευχαριστεί η απίστευτη ευγένειά τους. Μπαίνω μια μέρα στο μετρό και σταματάει μια ηλικιωμένη, 90 ετών περίπου, που προσφέρθηκε να με βοηθήσει. Στο Βερολίνο δεν έχω φοβηθεί ποτέ. Έχω φοβηθεί στη Νέα Υόρκη.

• Στη γειτονιά μου, το Παγκράτι, έχει αλλάξει ο πληθυσμός. Γενικά, δεν φοβάμαι. Όμως, τώρα τελευταία συλλαμβάνω τον εαυτό μου να γυρίζω και να κοιτάζω όταν ακούω βήματα πίσω μου. Κάποτε εδώ ζούσαν άνθρωποι όμορφα ντυμένοι. Πάει, τέλειωσε αυτό. Καθημερινά, όταν βγαίνω βόλτα το πρωί, παίρνω κάποιον και τον βάζω στον φούρνο να του ψωνίσω κάτι να φάει. Δεν μου κοστίζει τίποτα φοβερό. Βλέπω τις κυρίες απέναντί μου που δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα, κι εγώ κάπως δυσκολεύομαι. Θα αποφάσιζα να ζήσω στην εξοχή, γιατί είμαι βαρεμένη με τη φύση. Στην Αθήνα μένω επειδή εδώ είναι οι φίλοι μου. Αλλά όταν βρεθώ κοντά στη θάλασσα, είμαι ευτυχισμένη. Παλιά ήμουν κολυμβήτρια και κολυμπούσα χειμώνα-καλοκαίρι.

• Δεν θέλω πολλούς ανθρώπους γύρω μου. Δεν θέλω χαιρετούρες, δεν θέλω συγχαρητήρια. Δεν τα πιστεύω. Και δεν με ενδιαφέρουν. Θέλω λίγους. Από την άλλη, δεν προτιμώ τη μοναξιά. Παρέα θέλω. Αλλά ξέρετε, οι άνθρωποι που μένουν μόνοι τους γίνονται ιδιότροποι με τα χρόνια. Κάποιος φίλος μου μού έχει πει ότι είμαι παραπλανημένη αισιόδοξη. Επίσης, έχω κι ένα ακόμα ελάττωμα: δεν είμαι τακτική και χάνω τα πράγματα που αγαπώ. Τα γυαλιά που αγαπάω, το πορτοφολάκι μου, το στυλό που μου αρέσει – παρόλο που το κρατάω σφιχτά στο χέρι μου. Μια βεντάλια της αδερφής μου την άφησα στο ταξί. Ένας άλλος φίλος μου έχει πει «δεν χρειάζεται να δουλεύω, αρκεί να έρχομαι από πίσω σου».

• Τους διαβάζω τους νέους ποιητές και δεν θέλω να φανεί αλαζονικό, αλλά καταλαβαίνω πολύ εύκολα αν κάποιος αξίζει. Αξίζει κάποιος αν έχει έναν δικό του τρόπο, μια παραξενιά –η παραξενιά για μένα είναι συστατικό της ποίησης–, γιατί αν λες τα ίδια και τα ίδια και λες και τον καημό σου, δεν γίνεται τίποτα.

• Ένας, λοιπόν, που μου αρέσει είναι ο Γιάννης Τζανετάκης. Είναι περίεργο, γιατί ενώ δούλευε σε ένα περιοδικό κυριλέ και βλέπεις έναν άνθρωπο τυπικό, τακ, σ' τη ρίχνει.

• Γράφω. Τη συνέχεια του Νοήματος. Τη δεύτερη πράξη. Τι να κάνω, παιδιά; Έτσι γεννήθηκα.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

#just for books #Μαρία Λαϊνά #in memoriam