#ΑρχαίαΕλλάδα
Text
Ένας θρύλος της Ευρασίας, που έχει τις ρίζες του στην πολύ αρχαία εποχή της ανάπτυξης του ανθρώπινου γένους, είναι και αυτός που κάνει λόγο για την πολύ πιθανή ύπαρξη ενός «ελιξηρίου», το οποίο καθιστά τον άνθρωπο αθάνατο!
Ο μυστηριακός αυτός παμπάλαιος θρύλος θέλει το θαυματουργό αυτό ποτό να βρίσκεται κρυμμένο καλά μέσα σε μια υπέρτατη μυστική κρύπτη, όπου πρέπει κάποιος να μπει μετά από ...
Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/o-sygklonistikos-mythos-piso-apo-to-athanato-nero-kai-pos-syndeetai-me-ton-mega-alexandro/
#ΑρχαίαΕλλάδα#Μυστήριο#ΠερίεργαΑστεία#αθάνατο#Αλέξανδρο#από#και#με#Μέγα#μύθος#νερό#πίσω#πως#συγκλονιστικός#συνδέεται#Το#τον
0 notes
Link
#ΑρχαίαΕλλάδα#ΑρχαίαΣπάρτη#Γονιμότητα#ΕκπαίδευσηΝέων#ΕλληνικήΙστορία#ΕρωτικήΑφοσίωση#ΚοινωνικέςΠρακτικές#ΠολεμικήΣτρατηγική#Σπαρτιάτες#ΤέχνασμαΣπαρτιατών
0 notes
Text
#daemonianymphe #ancientgreekinstruments #ancientgreece #δαιμονίανύμφη #αρχαίαελληνικάόργανα #αρχαίαελλάδα #κούρος #kouros #naxos #νάξος #λύρα #lyre https://linktr.ee/daemonianymphe
#daemonia nymphe#ancient greek instruments#ancient greece#ancient greek lyre#αρχαία ελλάδα#κουρος#Νάξος#Naxos
1 note
·
View note
Text
Πυθία: Πως έδινε τους χρησμούς;
Πηγή εικόνας: pentapostagma.gr
Γύρω από το Μαντείο των Δελφών αλλά και την Πυθία επικρατεί ένας αέρας μυστηρίου.
Οι Δελφοί ήταν αρχαία ελληνική πόλη στην οποία λειτουργούσε το πιο σημαντικό μαντείο του αρχαιοελληνικού κόσμου. Ιέρεια του Μαντείου αυτού ήταν, η γνωστή σε όλους μας, Πυθία.
Η Ανασκαφή
Ήδη από τον Μεσαίωνα, ο αρχαιολογικός τόπος των Δελφών είχε καταληφθεί από το χωριό Καστρί. Είχε χρησιμοποιηθεί αρχαίο οικοδομικό υλικό, για να χτίσουν οι ίδιοι τα σπίτια τους. Αυτό στις μέρες μας φαντάζει εξωφρενικό, τότε όμως ήταν μια συνήθης πρακτική. Αρχαιολόγοι προσπαθούσαν να πείσουν τους κατοίκους του χωριού να μετακινηθούν, με σκοπό να ανασκάψουν. Οι κάτοικοι αρνούνταν. Η ευκαιρία να μετατοπισθεί το χωριό δόθηκε, όταν αυτό καταστράφηκε μερικώς από σεισμό και οι κάτοικοι έδωσαν τον αρχαιολογικό χώρο με αντάλλαγμα ένα νέο χωριό. Έτσι, το 1892 η Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή ξεκίνησε ανασκαφές μεγάλης κλίμακας.
Πηγή εικόνας: hellatoday.gr
Κάτω από τα κελάρια των σπιτιών βρέθηκαν τα θεμέλια του ναού. Το 1913, οι αρχαιολόγοι κατάφεραν να διαπεράσουν το βραχώδες υπόστρωμα του τόπου. Αυτό που περίμεναν να ανακαλύψουν ήταν μια μεγάλη ρωγμή στον βράχο, από όπου θα έπρεπε να αναδύονται οι μεθυστικές αναθυμιάσεις. Ήλπιζαν επίσης να βρουν και την πηγή του εσωτερικού ναού. Μ' αυτό το τρόπο θα αποδεικνύονταν οι αρχαίες αναφορές.
Τελικά, βρήκαν μονάχα ένα βρώμικο δάπεδο.
Ακολούθησε μεγάλος διχασμός, αφού οι αρχαίες αναφορές είχαν διαψευστεί. Όταν γεωλόγοι μαζί με εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό ανέλυσαν τα στοιχεία του εδάφους αλλά και του νερού, τα αποτελέσματα έθεσαν νέες βάσεις στις έρευνες.
Την άνοιξη του 1996, ο αρχαιολόγος Τζον Χέιλ και ο γεωλόγος Γέλε ντε Μπουργκ, άρχισαν να ερευνούν τις βραχώδεις περιοχές γύρω από τους Δελφούς. Μια δεκαετία πριν, ο ντε Μπουργκ είχε βρει ίχνη της ρωγμής που «ευθυνόταν» για τους θρυλικούς χρησμούς. Θέλησαν να τεκμηριώσουν την ύπαρξη αυτού του ρήγματος, με αποτέλεσμα να γινόταν αποδεκτή την αλήθεια για το Δελφικό μαντείο.
Ο Ντε Μπούργκ, τη δεκαετία του 1980, στο πλαίσιο μιας άλλης εργασίας ανακάλυψε τυχαία τη αρχή ενός ρήγματος. Αναγκάστηκε να περπατήσει χιλιόμετρα για να ακολουθήσει τη διαδρομή του. Στη συνέχεια, συνέκρινε τα ευρήματα με δορυφορικές φωτογραφίες που επιβεβαίωσαν τις υποψίες του.
Το ρήγμα συνεχιζόταν ανατολικά κάτω από το χωριό των Δελφών και είχε κατεύθυνση την Κόρινθο. Με αυτήν την ανακάλυψη, δόθηκε ξανά ζωή στις θεωρίες για το «μεθυστικό αέριο». Επιβεβαιώθηκε ότι όλη η περιοχή ήταν εκτεθειμένη σε εκπομπές αερίων μέσω ρηγμάτων που συνδέονταν με σεισμούς. Επιπλέον, στον πυθμένα της θάλασσας βρέθηκαν κρατήρες. Η μεγάλη αυτή ρωγμή που ανακαλύφθηκε, ήταν αυτή που βοηθούσε τα αέρια να ανέλθουν από τον βυθό στην επιφάνεια.
Πηγή εικόνας: ancientgreekceramics.gr
Η Πυθία δεν ήταν ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, όπως πολλοί λανθασμένα πιστεύουν.
Η λέξη «Πυθία προέρχεται από το αρχαίο ρήμα πυνθάνομαι, που σημαίνει πληροφορούμαι. Άλλοι πιστεύουν ότι προέρχεται από το «Πύθων», το όνομα ενός ερπετού, φιδιού ή «δράκου» που σκότωσε κατά τη μυθολογία ο Απόλλωνας για να κυριεύσει το χώρο του μαντείου στους Δελφούς. Μέχρι τότε το μαντείο ήταν το κέντρο της χθόνιας λατρείας της Γαίας.
Πυθία ονομαζόταν η εκάστοτε Πρωθιέρεια του Θεού Απόλλωνα στο Μαντείο των Δελφών. Η Πυθία εκλεγόταν από τις ευγενικής καταγωγής παρθένες των Δελφών. Θα έπρεπε να είναι μια γυναίκα πιστή και αφοσιωμένη στη λατρεία του Απόλλωνος. Σύμφωνα με ελληνική μυθολογία, η πρώτη Πυθία του Μαντείου ήταν η Φημονόη. Αργότερα, όμως, αποφασίστηκε να είναι ηλικίας πάνω από 50 χρόνων.
Η Πυθία ήταν η γυναίκα που αποτελούσε το διάμεσο μεταξύ θεού και πιστών. Θα έπρεπε όχι μόνο να πιστεύει πως επικοινωνεί με τον θεό, αλλά να πείθει και τους άλλους. Ευρισκόμενη σε έκσταση, μετέφερε τη χρησμοδότηση του Θεού προς τον ενδιαφερόμενο. Ο χρησμός δινόταν συνήθως λακωνικό, δυσνόητο και αινιγματικό. Ο καθένας θα μπορούσε να ερμηνεύσει τον χρησμό όπως θα ήθελε.
Αρχικά οι χρησμοί δίνονταν μία φορά τον χρόνο, στις 7 Φεβρουάριου. Αργότερα, η Πυθία χρησμοδοτούσε στις 7 κάθε μήνα, εκτός από τους χειμερινούς μήνες. Σύμφωνα με το μύθο, τους χειμερινούς μήνες ο Απόλλων έλειπε στους Υποβόρειους ή στην κοιλάδα των Τεμπών.
Διαδικασία χρησμοδότησης
Πριν τη χρησμοδότηση, η Πυθία εξαγνιζόταν με νερό της Κασταλίας πηγής. Το ίδιο ίδιο και ο ναός, οι ιερείς, το προσωπικό του ιερού και οι προσκυνητές. Σύμφωνα με τον μύθο, η πηγή της χάριζε ποιητική και προφητική έμπνευση. Η κατεξοχήν όμως προφητική πηγή ήταν η Κασσοτίς, η οποία ανάβλυζε μέσα στο άδυτο του ναού.
Η Πυθία, λοιπόν, πλενόταν, έπινε νερό από την Καστάλια πηγή, μασούσε φύλλα δάφνης και α��έβαινε σε έναν τρίποδα. Από τη βάση του τρίποδα, έβγαιναν αναθυμιάσεις. Υποστηρίζεται ότι το φυτό της Πυθίας ήταν η πικροδάφνη.
Η Πυθία έφτανε σε κατάσταση έκστασης και έβγαζε ασυνάρτητες κραυγές και λόγους. Οι ιερείς του μαντείου μετέτρεπαν τα άναρθρα αυτά λόγια σε έμμετρους χρησμούς, πάντα με διφορούμενη σημασία. Ο χρησμός π.χ. για τα ξύλινα τείχη, που θα έσωζαν την Αθήνα από τον Ξέρξη, από άλλους ερμηνεύτηκε ως καταφυγή στην Ακρόπολη και από άλλους ως ναυμαχία, επειδή τα καράβια ήταν ξύλινα. Σε άλλη περίπτωση, ο χρησμός για πλούσιο μέλλοντα πατέρα, ο οποίος είχε ρωτήσει το μαντείο ποίου γένους παιδί θα αποκτούσε, ήταν «άρρεν ου θήλυ» ολοσχερώς διφορούμενος, ανάλογα με το πού θα τοποθετούνταν ένα κόμμα: «Άρρεν, ου θήλυ» (αγόρι, όχι κορίτσι) και «Άρρεν ου, θήλυ» (Αγόρι όχι, κορίτσι).
Θεωρίες
Η πιο διαδεδομένη θεωρία είναι αυτή των «μεθυστικών αναθυμιάσεων». Μέσω του ρήγματος των βράχων κάτω από το ναό αναδύονταν αέρια μεθανίου και αιθυλενίου. Τα αέρια αυτά κατευθύνονταν προς το κέντρο, όπου καθόταν η Πυθία.
Πιστεύεται ότι λόγω του ύψους της αίθουσας. της έλλειψης οξυγόνου αλλά και του περιορισμένου εξαερισμού ενισχυόταν το φαινόμενο των αερίων. Έτσι, η Πυθία είχε συμπτώματα έκστασης.
Η οσμή αιθυλενίου σε μικρή δόση μπορεί να προκαλέσει έκσταση και φρενήρεις καταστάσεις. Σύμφωνα με πειράματα, όταν η δόση ξεπερνάει το 20% πιθανόν να προκαλέσει αναισθησία. Μία μικρότερη δόση δίνει στον ασθενή την ικανότητα να σηκωθεί και να απαντήσει σε ερωτήσεις με αλλαγμένη φωνή. Σε ορισμένες περιπτώσεις υπήρξαν σπασμοί και απώλεια μνήμης. Τα συμπτώματα αυτά συμφωνούν με τις αφηγήσεις του Πλούταρχου για την Πυθία.
Υπάρχουν, όμως, διαμάχες σχετικά με τη θεωρία αυτή. Κάποιοι επιστήμονες την απορρίπτουν εξ ολοκλήρου. Πολλοί υποστηρίζουν ότι άλλα αέρια, για παράδειγμα το διοξείδιο του άνθρακα και το μεθάνιο, είναι αυτά που ευθύνονταν για τις παρ��ισθητικές καταστάσεις.
Σε όλες τις περιπτώσεις όμως, η απάντηση σχετικά με τους χρησμούς της Πυθία φαίνεται πως βρίσκεται στην δομή του ναού και στη γεωγραφική του θέση.
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν στο άρθρο:
Πυθία. Ανακτήθηκε από wikipedia.gr
Μεγάλη ανασκαφή των Δελφών. Ανακτήθηκε από wikipedia.gr
Η νέα θεωρία των επιστημόνων για το πώς η Πυθία έλεγε τους χρησμούς. Από πού ερχόταν το αέριο που την έκανε απόκοσμη και ποια μέθοδο τεκμηρίωσης ακολούθησαν οι επιστήμονες. Ανακτήθηκε από mixanitouxronou.gr
Read the full article
0 notes
Text
Πυθία: Πως έδινε τους χρησμούς;
Πηγή εικόνας: pentapostagma.gr
Γύρω από το Μαντείο των Δελφών αλλά και την Πυθία επικρατεί ένας αέρας μυστηρίου.
Οι Δελφοί ήταν αρχαία ελληνική πόλη στην οποία λειτουργούσε το πιο σημαντικό μαντείο του αρχαιοελληνικού κόσμου. Ιέρεια του Μαντείου αυτού ήταν, η γνωστή σε όλους μας, Πυθία.
Η Ανασκαφή
Ήδη από τον Μεσαίωνα, ο αρχαιολογικός τόπος των Δελφών είχε καταληφθεί από το χωριό Καστρί. Είχε χρησιμοποιηθεί αρχαίο οικοδομικό υλικό, για να χτίσουν οι ίδιοι τα σπίτια τους. Αυτό στις μέρες μας φαντάζει εξωφρενικό, τότε όμως ήταν μια συνήθης πρακτική. Αρχαιολόγοι προσπαθούσαν να πείσουν τους κατοίκους του χωριού να μετακινηθούν, με σκοπό να ανασκάψουν. Οι κάτοικοι αρνούνταν. Η ευκαιρία να μετατοπισθεί το χωριό δόθηκε, όταν αυτό καταστράφηκε μερικώς από σεισμό και οι κάτοικοι έδωσαν τον αρχαιολογικό χώρο με αντάλλαγμα ένα νέο χωριό. Έτσι, το 1892 η Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή ξεκίνησε ανασκαφές μεγάλης κλίμακας.
Πηγή εικόνας: hellatoday.gr
Κάτω από τα κελάρια των σπιτιών βρέθηκαν τα θεμέλια του ναού. Το 1913, οι αρχαιολόγοι κατάφεραν να διαπεράσουν το βραχώδες υπόστρωμα του τόπου. Αυτό που περίμεναν να ανακαλύψουν ήταν μια μεγάλη ρωγμή στον βράχο, από όπου θα έπρεπε να αναδύονται οι μεθυστικές αναθυμιάσεις. Ήλπιζαν επίσης να βρουν και την πηγή του εσωτερικού ναού. Μ' αυτό το τρόπο θα αποδεικνύονταν οι αρχαίες αναφορές.
Τελικά, βρήκαν μονάχα ένα βρώμικο δάπεδο.
Ακολούθησε μεγάλος διχασμός, αφού οι αρχαίες αναφορές είχαν διαψευστεί. Όταν γεωλόγοι μαζί με εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό ανέλυσαν τα στοιχεία του εδάφους αλλά και του νερού, τα αποτελέσματα έθεσαν νέες βάσεις στις έρευνες.
Την άνοιξη του 1996, ο αρχαιολόγος Τζον Χέιλ και ο γεωλόγος Γέλε ντε Μπουργκ, άρχισαν να ερευνούν τις βραχώδεις περιοχές γύρω από τους Δελφούς. Μια δεκαετία πριν, ο ντε Μπουργκ είχε βρει ίχνη της ρωγμής που «ευθυνόταν» για τους θρυλικούς χρησμούς. Θέλησαν να τεκμηριώσουν την ύπαρξη αυτού του ρήγματος, με αποτέλεσμα να γινόταν αποδεκτή την αλήθεια για το Δελφικό μαντείο.
Ο Ντε Μπούργκ, τη δεκαετία του 1980, στο πλαίσιο μιας άλλης εργασίας ανακάλυψε τυχαία τη αρχή ενός ρήγματος. Αναγκάστηκε να περπατήσει χιλιόμετρα για να ακολουθήσει τη διαδρομή του. Στη συνέχεια, συνέκρινε τα ευρήματα με δορυφορικές φωτογραφίες που επιβεβαίωσαν τις υποψίες του.
Το ρήγμα συνεχιζόταν ανατολικά κάτω από το χωριό των Δελφών και είχε κατεύθυνση την Κόρινθο. Με αυτήν την ανακάλυψη, δόθηκε ξανά ζωή στις θεωρίες για το «μεθυστικό αέριο». Επιβεβαιώθηκε ότι όλη η περιοχή ήταν εκτεθειμένη σε εκπομπές αερίων μέσω ρηγμάτων που συνδέονταν με σεισμούς. Επιπλέον, στον πυθμένα της θάλασσας βρέθηκαν κρατήρες. Η μεγάλη αυτή ρωγμή που ανακαλύφθηκε, ήταν αυτή που βοηθούσε τα αέρια να ανέλθουν από τον βυθό στην επιφάνεια.
Πηγή εικόνας: ancientgreekceramics.gr
Η Πυθία δεν ήταν ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, όπως πολλοί λανθασμένα πιστεύουν.
Η λέξη «Πυθία προέρχεται από το αρχαίο ρήμα πυνθάνομαι, που σημαίνει πληροφορούμαι. Άλλοι πιστεύουν ότι προέρχεται από το «Πύθων», το όνομα ενός ερπετού, φιδιού ή «δράκου» που σκότωσε κατά τη μυθολογία ο Απόλλωνας για να κυριεύσει το χώρο του μαντείου στους Δελφούς. Μέχρι τότε το μαντείο ήταν το κέντρο της χθόνιας λατρείας της Γαίας.
Πυθία ονομαζόταν η εκάστοτε Πρωθιέρεια του Θεού Απόλλωνα στο Μαντείο των Δελφών. Η Πυθία εκλεγόταν από τις ευγενικής καταγωγής παρθένες των Δελφών. Θα έπρεπε να είναι μια γυναίκα πιστή και αφοσιωμένη στη λατρεία του Απόλλωνος. Σύμφωνα με ελληνική μυθολογία, η πρώτη Πυθία του Μαντείου ήταν η Φημονόη. Αργότερα, όμως, αποφασίστηκε να είναι ηλικίας πάνω από 50 χρόνων.
Η Πυθία ήταν η γυναίκα που αποτελούσε το διάμεσο μεταξύ θεού και πιστών. Θα έπρεπε όχι μόνο να πιστεύει πως επικοινωνεί με τον θεό, αλλά να πείθει και τους άλλους. Ευρισκόμενη σε έκσταση, μετέφερε τη χρησμοδότηση του Θεού προς τον ενδιαφερόμενο. Ο χρησμός δινόταν συνήθως λακωνικό, δυσνόητο και αινιγματικό. Ο καθένας θα μπορούσε να ερμηνεύσει τον χρησμό όπως θα ήθελε.
Αρχικά οι χρησμοί δίνονταν μία φορά τον χρόνο, στις 7 Φεβρουάριου. Αργότερα, η Πυθία χρησμοδοτούσε στις 7 κάθε μήνα, εκτός από τους χειμερινούς μήνες. Σύμφωνα με το μύθο, τους χειμερινούς μήνες ο Απόλλων έλειπε στους Υποβόρειους ή στην κοιλάδα των Τεμπών.
Διαδικασία χρησμοδότησης
Πριν τη χρησμοδότηση, η Πυθία εξαγνιζόταν με νερό της Κασταλίας πηγής. Το ίδιο ίδιο και ο ναός, οι ιερείς, το προσωπικό του ιερού και οι προσκυνητές. Σύμφωνα με τον μύθο, η πηγή της χάριζε ποιητική και προφητική έμπνευση. Η κατεξοχήν όμως προφητική πηγή ήταν η Κασσοτίς, η οποία ανάβλυζε μέσα στο άδυτο του ναού.
Η Πυθία, λοιπόν, πλενόταν, έπινε νερό από την Καστάλια πηγή, μασούσε φύλλα δάφνης και ανέβαινε σε έναν τρίποδα. Από τη βάση του τρίποδα, έβγαιναν αναθυμιάσεις. Υποστηρίζεται ότι το φυτό της Πυθίας ήταν η πικροδάφνη.
Η Πυθία έφτανε σε κατάσταση έκστασης και έβγαζε ασυνάρτητες κραυγές και λόγους. Οι ιερείς του μαντείου μετέτρεπαν τα άναρθρα αυτά λόγια σε έμμετρους χρησμούς, πάντα με διφορούμενη σημασία. Ο χρησμός π.χ. για τα ξύλινα τείχη, που θα έσωζαν την Αθήνα από τον Ξέρξη, από άλλους ερμηνεύτηκε ως καταφυγή στην Ακρόπολη και από άλλους ως ναυμαχία, επειδή τα καράβια ήταν ξύλινα. Σε άλλη περίπτωση, ο χρησμός για πλούσιο μέλλοντα πατέρα, ο οποίος είχε ρωτήσει το μαντείο ποίου γένους παιδί θα αποκτούσε, ήταν «άρρεν ου θήλυ» ολοσχερώς διφορούμενος, ανάλογα με το πού θα τοποθετούνταν ένα κόμμα: «Άρρεν, ου θήλυ» (αγόρι, όχι κορίτσι) και «Άρρεν ου, θήλυ» (Αγόρι όχι, κορίτσι).
Θεωρίες
Η πιο διαδεδομένη θεωρία είναι αυτή των «μεθυστικών αναθυμιάσεων». Μέσω του ρήγματος των βράχων κάτω από το ναό αναδύονταν αέρια μεθανίου και αιθυλενίου. Τα αέρια αυτά κατευθύνονταν προς το κέντρο, όπου καθόταν η Πυθία.
Πιστεύεται ότι λόγω του ύψους της αίθουσας. της έλλειψης οξυγόνου αλλά και του περιορισμένου εξαερισμού ενισχυόταν το φαινόμενο των αερίων. Έτσι, η Πυθία είχε συμπτώματα έκστασης.
Η οσμή αιθυλενίου σε μικρή δόση μπορεί να προκαλέσει έκσταση και φρενήρεις καταστάσεις. Σύμφωνα με πειράματα, όταν η δόση ξεπερνάει το 20% πιθανόν να προκαλέσει αναισθησία. Μία μικρότερη δόση δίνει στον ασθενή την ικανότητα να σηκωθεί και να απαντήσει σε ερωτήσεις με αλλαγμένη φωνή. Σε ορισμένες περιπτώσεις υπήρξαν σπασμοί και απώλεια μνήμης. Τα συμπτώματα αυτά συμφωνούν με τις αφηγήσεις του Πλούταρχου για την Πυθία.
Υπάρχουν, όμως, διαμάχες σχετικά με τη θεωρία αυτή. Κάποιοι επιστήμονες την απορρίπτουν εξ ολοκλήρου. Πολλοί υποστηρίζουν ότι άλλα αέρια, για παράδειγμα το διοξείδιο του άνθρακα και το μεθάνιο, είναι αυτά που ευθύνονταν για τις παραισθητικές καταστάσεις.
Σε όλες τις περιπτώσεις όμως, η απάντηση σχετικά με τους χρησμούς της Πυθία φαίνεται πως βρίσκεται στην δομή του ναού και στη γεωγραφική του θέση.
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν στο άρθρο:
Πυθία. Ανακτήθηκε από wikipedia.gr
Μεγάλη ανασκαφή των Δελφών. Ανακτήθηκε από wikipedia.gr
Η νέα θεωρία των επιστημόνων για το πώς η Πυθία έλεγε τους χρησμούς. Από πού ερχόταν το αέριο που την έκανε απόκοσμη και ποια μέθοδο τεκμηρίωσης ακολούθησαν οι επιστήμονες. Ανακτήθηκε από mixanitouxronou.gr
Read the full article
0 notes
Text
Όσο μελετά κανείς την οργάνωση και τον τρόπο λειτουργίας της κοινωνίας των Μινωιτών τόσο περισσότερο μένει έκθαμβος από τη σοφία, την..αποτελεσματικότητα αλλά και το μυστικισμό που τη διακρίνει.
Αξίζει να δούμε πως λειτουργούσε ο μινωικός χρόνος, βασιζόμενοι σε στοιχεία που συνέλεξε και παρουσίασε στο Συνέδριο της Ένωσης Ξεναγών Κρήτης ο Αμερικανός συγγραφέας και ερευνητής Δρ Jack Dempsey.
...
Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/to-fovero-mystiko-poy-yparchei-stin-aithoysa-toy-thronoy-stin-knoso/
0 notes
Text
Αστυνομικά μυθιστορήματα με φόντο την Αρχαία Ελλάδα
Πηγή: mixanitouxronou.gr
Τα μυθιστορήματα μυστηρίου ή αλλιώς γνωστά ως αστυνομικά μυθιστορήματα ασκούν ισχυρή έλξη σε σημαντικό κομμάτι του αναγνωστικού κοινού. Πολλά μάλιστα από αυτά έχουν μεταφερθεί με ιδιαίτερη επιτυχία στον κινηματογράφο ή την τηλεόραση. Στα αστυνομικά μυθιστορήματα οι συγγραφείς δεν περιορίζονται από το χωροχρόνο, οπότε αυτά μπορεί να εκτυλίσσονται στο παρελθόν, το παρόν ή το μέλλον.
Όσον αφορά το παρελθόν, υπάρχουν αρκετά αστυνομικά μυθιστορήματα η πλοκή των οποίων έχει ως φόντο την Αρχαία Ελλάδα. Έτσι, έχουμε ένα μοναδικό «πάντρεμα» του αστυνομικού μυθιστορήματος με το ιστορικό. Δυστυχώς, ο αριθμός των βιβλίων αυτού του είδους που είναι διαθέσιμα έχει μειωθεί σημαντικά, με όλο και λιγότερα ξενόγλωσσα βιβλία να μεταφράζονται ή να επανεκδίδονται.
Ας δούμε όμως μερικά αστυνομικά μυθιστορήματα με φόντο την Αρχαία Ελλάδα, που έχουν κατά καιρούς εκδοθεί στα Ελληνικά:
Ο Αριστοτέλης ντετέκτιβ (σειρά βιβλίων της Margaret Doody)
Πηγή: ianos.gr
Σημαντική στο ιδιαίτερο αυτό είδος αστυνομικού μυθιστορήματος είναι η συμβολή της Καναδής συγγραφέως Margaret Doody. Η σκέψη της να επιστρατεύσει τη λογική σκέψη του Αριστοτέλη στην εξιχνίαση εγκλημάτων έδωσε 6 μυθιστορήματα. Από αυτά μόνο τα 4 είναι μεταφρασμένα στα ελληνικά.
Στη σειρά αυτή μυθιστορημάτων μεταφερόμαστε στην Αθήνα στα χρόνια 332-330 π.Χ., λίγο μετά την αναχώρηση του Μεγάλου Αλεξάνδρου για την Ανατολή. Εκεί βλέπουμε τον φιλόσοφο Αριστοτέλη να βοηθά τον μαθητή του Στέφανο να εξιχνιάσει εγκλήματα, με γνώμονα τη λογική και την αφαιρετική σκέψη. Δάσκαλος και μαθητής εμπλέκονται σε σκοτεινές περιπέτειες, οδηγούμενοι σε άγνωστα και επικίνδυνα μονοπάτια με μόνο φως την παρατήρηση και την κρίσ��.
Τα 4 βιβλία της σειράς κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Αιώρα:
Ο Αριστοτέλης ντετέκτιβ
Ο Αριστοτέλης και η Θεία Δίκη
Ο Αριστοτέλης και το μυστήριο της ζωής
Ο Αριστοτέλης και τα Ελευσίνια Μυστήρια
Έγκλημα στην Αρχαία Αγορά (Mosse Claude)
Πηγή: .pixelbooks.gr
Στα 349 π. Χ. η αυξανόμενη εξουσία του Μακεδόνα βασιλιά Φιλίππου ΙΙ προκαλεί έντονες αντιπαραθέσεις στην Αθήνα. Την τελευταία μέρα των Μεγάλων Διονυσίων και των περίφημων δραματικών αγώνων της γιορτής, ο πλούσιας Μειδίας χαστουκίζει τον ρήτορα Δημοσθένη. Λίγο μετά το συμβάν ανακαλύπτεται ο δολοφονημένος Νικόστρατος, οπαδός του Δημοσθένη, ξεσηκώνοντας την πόλη.
Ο Αριστοκλής, ξάδερφος του θύματος, καλείται να εξιχνιάσει το έγκλημα. Το βιβλίο «Έγκλημα στην Αρχαία Αγορά» είναι ένα ιδιαιτέρως απολαυστικό μάθημα ιστορίας, που μας εισάγει στην καθημερινή ζωή της Αθήνας στην Αρχαία Ελλάδα. Από τον κοσμοπολίτικο Πειραιά στην Εκκλησία του Δήμου, από τις παλαίστρες στα μεταλλεία του Λαυρίου, από τον Αριστοτέλη στον Πραξιτέλη.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Θεμέλιο (περιορισμένη διαθεσιμότητα).
Έγκλημα στην Αρχαία Αμφίπολη (Κονδύλης Θάνος)
Πηγή: psichogios.gr
Βρισκόμαστε στα 432 π.Χ., οπότε ο Αλέξανδρος ο Αθηναίος (αριστοκράτης και ανώτατος δικαστικός) αναλαμβάνει να ελέγξει τη λειτουργία του δικαστικού συστήματος της Αμφίπολης. Εκεί αποδέχεται την πρόσκληση ενός φίλου του σε συμπόσιο και διασκεδάζει ωσότου ξυπνά από κραυγές θρήνου και απελπισίας. Κάποιοι από τους συνδαιτυμόνες του έχουν δολοφονηθεί και αυτός αναλαμβάνει να βρει τους δράστες. Στην πορεία της έρευνας συνειδητοποιεί πως οι ύποπτοι είναι αρκετοί, όμως δε γνωρίζει πως ο δολοφόνος βρίσκεται στο κατόπι του…
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
Έγκλημα στην Αρχαία Ολυμπία (Κονδύλης Θάνος)
Πηγή: public.gr
Κατά τον χρυσό αιώνα της Αθήνας ο Αλέξανδρος ο Αθηναίος, φτάνει στην Ολυμπία για να παρακολουθήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες, προσκεκλημένος του αρχιερέα Αγήνορα. Η δολοφονία ενός Σπαρτιάτη αθλητή θα προκαλέσει σάλο. Η σπαρτιατική ομάδα κατηγορεί τους Αθηναίους για τη δολοφονία και απειλεί να αποχωρήσει από τους αγώνες. Ο Αγήνορας, μπροστά στον κίνδυνο να ματαιωθούν οι αγώνες, πείθει τον Αλέξανδρο να αναλάβει την υπόθεση με βοηθό τον Σπαρτιάτη Λεωνίδα. Η δολοφονία όμως αυτή δεν είναι παρά η αρχή μιας συνωμοσίας που έχει ως στόχο την καταστροφή της Ελλάδας.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
Τα μυστήρια του Μεγάλου Αλεξάνδρου (σειρά βιβλίων του Paul Doherty)
Πηγή: discounthobbyzone.com
Η σειρά αστυνομικών μυθιστορημάτων του Paul Doherty με φόντο την αυλή του Μεγάλου Αλεξάνδρου είναι γεμάτη ίντριγκες και δολοπλοκίες. Από τις όχθες του Ελλησπόντου το 334 π.Χ. και την Έφεσο μέχρι την Αλικαρνασσό, ο Τελαμώνας, έμπιστος απεσταλμένος της μητέρας του Αλεξάνδρου, βρίσκεται κοντά στον ηγεμόνα. Δουλειά του να αποτρέψει τις απόπειρες δολοφονίας κατά του Αλεξάνδρου αλλά και να εξιχνιάσει σειρές δολοφονιών στο στρατόπεδό του. Η ύστερη Αρχαία Ελλάδα κατά τα χρόνια του Μεγάλου Αλεξάνδρου παρουσιάζεται μέσα από μια δυνατή σειρά ιστοριών μυστηρίου.
Η σειρά απαρτίζεται από 3 μυθιστορήματα:
Φόνοι στην αυλή του Μεγάλου Αλεξάνδρου
Το σημάδι του Κενταύρου
Οι πύλες του Άδη
Τα βιβλία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ενάλιος (προσωρινά εξαντλημένα)
Ο αμφορέας του θανάτου (Roger Hudson)
Πηγή: scdn.gr
Στην Αθήνα του 461 π.Χ. μια μεγάλη πολιτική αναταραχή μεταξύ δημοκρατικών και ολιγαρχικών διαπλέκεται με το φόνο του πλούσιου Κληρείδη. Ο ανιψιός του Λυσανίας, έχοντας λάβει από το θείο του ένα μυστηριώδες μήνυμα που τον καλεί να έρθει στην Αθήνα ορκίζεται να εκδικηθεί και προχωρά στην εξιχνίαση του μυστηρίου του θανάτου του θείου του. Αυτό που δεν έχει υπολογίσει όμως είναι πως ο ένοχος βρίσκεται καλά κρυμμένος…
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καρδαμίτσα (περιορισμένη διαθεσι��ότητα).
Ένας πολύ κλασικός φόνος (Christiana Elfwood)
Πηγή: ianos.gr
Λίγο πριν ξεκινήσουν οι εορτασμοί των Βραυρωνίων στον ιερό ναό της Αρτέμιδος στη Βραυρώνα γίνεται μια δολοφονία στο ιερό. Το φονικό ακολουθεί η σύλληψη ενός υπόπτου σε σύντομο χρονικό διάστημα. Μία ανθιέρεια της Βραυρωνίας Αρτέμιδος όμως, η Χλόη, δεν έχει πειστεί. Ξεκινά λοιπόν να ερευνά η ίδια την υπόθεση αυτή και ανακαλύπτει πως κάποιοι είχαν και ευκαιρία και κίνητρο για να διαπράξουν το φονικό. Οι έρευνές της θα φέρουν στο φως μυστικά καθώς εμείς ταξιδεύουμε και γνωρίζουμε πτυχές της ζωής στην Αρχαία Ελλάδα.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη (προσωρινά εξαντλημένο).
Read the full article
#ΜέγαςΑλέξανδρος#ChristianaElfwood#ClaudeMosse#MargaretDoody#PaulDoherty#RogerHudson#Αριστοτέλης#αρχαίαελλάδα#αστυνομικάμυθιστορήματα#βιβλία#βιβλίο#ΘάνοςΚονδύλης#μυθιστορήματαμυστηρίου#προτάσειςβιβλίου
0 notes
Text
Αστυνομικά μυθιστορήματα με φόντο την Αρχαία Ελλάδα
Πηγή: mixanitouxronou.gr
Τα μυθιστορήματα μυστηρίου ή αλλιώς γνωστά ως αστυνομικά μυθιστορήματα ασκούν ισχυρή έλξη σε σημαντικό κομμάτι του αναγνωστικού κοινού. Πολλά μάλιστα από αυτά έχουν μεταφερθεί με ιδιαίτερη επιτυχία στον κινηματογράφο ή την τηλεόραση. Στα αστυνομικά μυθιστορήματα οι συγγραφείς δεν περιορίζονται από το χωροχρόνο, οπότε αυτά μπορεί να εκτυλίσσονται στο παρελθόν, το παρόν ή το μέλλον.
Όσον αφορά το παρελθόν, υπάρχουν αρκετά αστυνομικά μυθιστορήματα η πλοκή των οποίων έχει ως φόντο την Αρχαία Ελλάδα. Έτσι, έχουμε ένα μοναδικό «πάντρεμα» του αστυνομικού μυθιστορήματος με το ιστορικό. Δυστυχώς, ο αριθμός των βιβλίων αυτού του είδους που είναι διαθέσιμα έχει μειωθεί σημαντικά, με όλο και λιγότερα ξενόγλωσσα βιβλία να μεταφράζονται ή να επανεκδίδονται.
Ας δούμε όμως μερικά αστυνομικά μυθιστορήματα με φόντο την Αρχαία Ελλάδα, που έχουν κατά καιρούς εκδοθεί στα Ελληνικά:
Ο Αριστοτέλης ντετέκτιβ (σειρά βιβλίων της Margaret Doody)
Πηγή: ianos.gr
Σημαντική στο ιδιαίτερο αυτό είδος αστυνομικού μυθιστορήματος είναι η συμβολή της Καναδής συγγραφέως Margaret Doody. Η σκέψη της να επιστρατεύσει τη λογική σκέψη του Αριστοτέλη στην εξιχνίαση εγκλημάτων έδωσε 6 μυθιστορήματα. Από αυτά μόνο τα 4 είναι μεταφρασμένα στα ελληνικά.
Στη σειρά αυτή μυθιστορημάτων μεταφερόμαστε στην Αθήνα στα χρόνια 332-330 π.Χ., λίγο μετά την αναχώρηση του Μεγάλου Αλεξάνδρου για την Ανατολή. Εκεί βλέπουμε τον φιλόσοφο Αριστοτέλη να βοηθά τον μαθητή του Στέφανο να εξιχνιάσει εγκλήματα, με γνώμονα τη λογική και την αφαιρετική σκέψη. Δάσκαλος και μαθητής εμπλέκονται σε σκοτεινές περιπέτειες, οδηγούμενοι σε άγνωστα και επικίνδυνα μονοπάτια με μόνο φως την παρατήρηση και την κρίση.
Τα 4 βιβλία της σειράς κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Αιώρα:
Ο Αριστοτέλης ντετέκτιβ
Ο Αριστοτέλης και η Θεία Δίκη
Ο Αριστοτέλης και το μυστήριο της ζωής
Ο Αριστοτέλης και τα Ελευσίνια Μυστήρια
Έγκλημα στην Αρχαία Αγορά (Mosse Claude)
Πηγή: .pixelbooks.gr
Στα 349 π. Χ. η αυξανόμενη εξουσία του Μακεδόνα βασιλιά Φιλίππου ΙΙ προκαλεί έντονες αντιπαραθέσεις στην Αθήνα. Την τελευταία μέρα των Μεγάλων Διονυσίων και των περίφημων δραματικών αγώνων της γιορτής, ο πλούσιας Μειδίας χαστουκίζει τον ρήτορα Δημοσθένη. Λίγο μετά το συμβάν ανακαλύπτεται ο δολοφονημένος Νικόστρατος, οπαδός του Δημοσθένη, ξεσηκώνοντας την πόλη.
Ο Αριστοκλής, ξάδερφος του θύματος, καλείται να εξιχνιάσει το έγκλημα. Το βιβλίο «Έγκλημα στην Αρχαία Αγορά» είναι ένα ιδιαιτέρως απολαυστικό μάθημα ιστορίας, που μας εισάγει στην καθημερινή ζωή της Αθήνας στην Αρχαία Ελλάδα. Από τον κοσμοπολίτικο Πειραιά στην Εκκλησία του Δήμου, από τις παλαίστρες στα μεταλλεία του Λαυρίου, από τον Αριστοτέλη στον Πραξιτέλη.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Θεμέλιο (περιορισμένη διαθεσιμότητα).
Έγκλημα στην Αρχαία Αμφίπολη (Κονδύλης Θάνος)
Πηγή: psichogios.gr
Βρισκόμαστε στα 432 π.Χ., οπότε ο Αλέξανδρος ο Αθηναίος (αριστοκράτης και ανώτατος δικαστικός) αναλαμβάνει να ελέγξει τη λειτουργία του δικαστικού συστήματος της Αμφίπολης. Εκεί αποδέχεται την πρόσκληση ενός φίλου του σε συμπόσιο και διασκεδάζει ωσότου ξυπνά από κραυγές θρήνου και απελπισίας. Κάποιοι από τους συνδαιτυμόνες του έχουν δολοφονηθεί και αυτός αναλαμβάνει να βρει τους δράστες. Στην πορεία της έρευνας συνειδητοποιεί πως οι ύποπτοι είναι αρκετοί, όμως δε γνωρίζει πως ο δολοφόνος βρίσκεται στο κατόπι του…
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
Έγκλημα στην Αρχαία Ολυμπία (Κονδύλης Θάνος)
Πηγή: public.gr
Κατά τον χρυσό αιώνα της Αθήνας ο Αλέξανδρος ο Αθηναίος, φτάνει στην Ολυμπία για να παρακολουθήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες, προσκεκλημένος του αρχιερέα Αγήνορα. Η δολοφονία ενός Σπαρτιάτη αθλητή θα προκαλέσει σάλο. Η σπαρτιατική ομάδα κατηγορεί τους Αθηναίους για τη δολοφονία και απειλεί να αποχωρήσει από τους αγώνες. Ο Αγήνορας, μπροστά στον κίνδυνο να ματαιωθούν οι αγώνες, πείθει τον Αλέξανδρο να αναλάβει την υπόθεση με βοηθό τον Σπαρτιάτη Λεωνίδα. Η δολοφονία όμως αυτή δεν είναι παρά η αρχή μιας συνωμοσίας που έχει ως στόχο την καταστροφή της Ελλάδας.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
Τα μυστήρια του Μεγάλου Αλεξάνδρου (σειρά βιβλίων του Paul Doherty)
Πηγή: discounthobbyzone.com
Η σειρά αστυνομικών μυθιστορημάτων του Paul Doherty με φόντο την αυλή του Μεγάλου Αλεξάνδρου είναι γεμάτη ίντριγκες και δολοπλοκίες. Από τις όχθες του Ελλησπόντου το 334 π.Χ. και την Έφεσο μέχρι την Αλικαρνασσό, ο Τελαμώνας, έμπιστος απεσταλμένος της μητέρας του Αλεξάνδρου, βρίσκεται κοντά στον ηγεμόνα. Δουλειά του να αποτρέψει τις απόπειρες δολοφονίας κατά του Αλεξάνδρου αλλά και να εξιχνιάσει σειρές δολοφονιών στο στρατόπεδό του. Η ύστερη Αρχαία Ελλάδα κατά τα χρόνια του Μεγάλου Αλεξάνδρου παρουσιάζεται μέσα από μια δυνατή σειρά ιστοριών μυστηρίου.
Η σειρά απαρτίζεται από 3 μυθιστορήματα:
Φόνοι στην αυλή του Μεγάλου Αλεξάνδρου
Το σημάδι του Κενταύρου
Οι πύλες του Άδη
Τα βιβλία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ενάλιος (προσωρινά εξαντλημένα)
Ο αμφορέας του θανάτου (Roger Hudson)
Πηγή: scdn.gr
Στην Αθήνα του 461 π.Χ. μια μεγάλη πολιτική αναταραχή μεταξύ δημοκρατικών και ολιγαρχικών διαπλέκεται με το φόνο του πλούσιου Κληρείδη. Ο ανιψιός του Λυσανίας, έχοντας λάβει από το θείο του ένα μυστηριώδες μήνυμα που τον καλεί να έρθει στην Αθήνα ορκίζεται να εκδικηθεί και προχωρά στην εξιχνίαση του μυστηρίου του θανάτου του θείου του. Αυτό που δεν έχει υπολογίσει όμως είναι πως ο ένοχος βρίσκεται καλά κρυμμένος…
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καρδαμίτσα (περιορισμένη διαθεσιμότητα).
Ένας πολύ κλασικός φόνος (Christiana Elfwood)
Πηγή: ianos.gr
Λίγο πριν ξεκινήσουν οι εορτασμοί των Βραυρωνίων στον ιερό ναό της Αρτέμιδος στη Βραυρώνα γίνεται μια δολοφονία στο ιερό. Το φονικό ακολουθεί η σύλληψη ενός υπόπτου σε σύντομο χρονικό διάστημα. Μία ανθιέρεια της Βραυρωνίας Αρτέμιδος όμως, η Χλόη, δεν έχει πειστεί. Ξεκινά λοιπόν να ερευνά η ίδια την υπόθεση αυτή και ανακαλύπτει πως κάποιοι είχαν και ευκαιρία και κίνητρο για να διαπράξουν το φονικό. Οι έρευνές της θα φέρουν στο φως μυστικά καθώς εμείς ταξιδεύουμε και γνωρίζουμε πτυχές της ζωής στην Αρχαία Ελλάδα.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη (προσωρινά εξαντλημένο).
Read the full article
#ΜέγαςΑλέξανδρος#ChristianaElfwood#ClaudeMosse#MargaretDoody#PaulDoherty#RogerHudson#Αριστοτέλης#αρχαίαελλάδα#αστυνομικάμυθιστορήματα#βιβλία#βιβλίο#ΘάνοςΚονδύλης#μυθιστορήματαμυστηρίου#προτάσειςβιβλίου
0 notes
Text
Περικλής και Ασπασία: Πολιτική και Έρωτας
Πηγή εικόνας: el.wikipedia.org
Ο Περικλής,
ήταν Αθηναίος πολιτικός, ρήτορας και στρατηγός του 5ου αιώνα π.Χ. και υπήρξε κύριος της πολιτικής ζωής της Αρχαίας Αθήνας, μεταξύ του 461 π. Χ και του 429 π. Χ., η οποία ονομάζεται και «Εποχή του Περικλή». Ο διάσημος πολιτικός, ήταν παντρεμένος με την Αθηναία Ελπινίκη αλλά δεν κράτησε και μετά από 4 χρόνια και δύο παιδιά χώρισε.
Το 449 π.Χ γνώρισε την Ασπασία από τη Μίλητο, μέσω του κοινού τους γνωστού αρχιτέκτονα Ιππόδαμου, αμέσως γοητεύτηκε από την εξωτερική ομορφιά της, την οξύνοια της και την πολιτική της ευθυκρισία. Από την πρώτη κιόλας συνάντηση τους ερωτεύτηκαν.
Οι νόμοι της Αθήνας εκείνη την εποχή
όριζαν ότι οποιοσδήποτε κατάγεται εκτός των Αθηνών είναι ξένος και άρα κατώτερος από αυτούς. Παρόλο αυτούς τους νόμους, ο Περικλής για χάρη της Ασπασίας χωρίζει την γυναίκα του και παντρεύεται την ξένη -στα μάτια των Αθηναίων-. Αυτό το γεγονός ήταν μεγάλο σκάνδαλο για την εποχή αλλά κατόρθωσε να γίνει έστω ανεκτό από την Αθηναϊκή κοινωνία.
Ο Περικλής ήταν κυρίαρχος της πολιτικής ζωής των Αθηνών, με αποτέλεσμα αυτό προκαλέσει τη ζήλια των αντιπάλων του που ήθελαν να τον βάλλουν με κάθε τρόπο και να σπιλώσουν την φήμη του. Με αποκορύφωμα την κατηγορία για ασέβεια της Ασπασίας η οποία οδήγησε στην δίκη της.
Την εποχή εκείνη (5ο αι. π. Χ)
οι γυναίκες δεν ήταν καλλιεργημένες, ασχολούνταν μόνο με τα του οίκου. Σε αντίθεση η Ασπασία διακρινόταν για την παιδεία της και την θεωρούσε ο Περικλής μια ανεκτίμητη συνεργάτιδα στις καθημερινές υποθέσεις του ως αρχηγός κράτους. Τα σχέδια της Ακρόπολης λέγεται πως ήταν δικής της έμπνευσης. Παρόλα αυτά ήταν μη Αθηναία. Ο κωμικός ποιητής Κρατίνος την αποκαλούσε "παλλακίδα ασύστολη με σκυλίσια μάτια".
Όταν ο Περικλής το 440 π.Χ έλειπε στη Σάμο, ο Διοπείδης, ένας ιερέας και αντίπαλος του Περικλή πρότεινε στην Εκκλησία του Δήμου να διώκονται εκείνοι που δεν λατρεύουν τους θεούς της Πόλεως. Ένα πρωινό οι Αθηναίοι είδαν στην Βασίλειο στοά να αναρτάται από τον Επώνυμο άρχοντα σε πινακίδα, η επίσημη καταγγελία με το κατηγορητήριο κατά της Ασπασίας που έλεγε:
"Ο Έρμιππος αυτά καταγγέλλει κατά της Ασπασίας του Αξιόχου. Αδικεί η Ασπασία γιατί τους θεούς που τιμά η πόλη δεν τους αναγνωρίζει, γιατί μίλησε με ασέβεια κατά των ιερών εθίμων των Αθηναίων και γιατί παραδέχεται τις έρευνες και τις γνώμες των άθεων φιλοσόφων. Αδικεί γιατί με λόγια επικίνδυνα παραπλανά και διαφθείρει τη νεολαία. Τίμημα ο θάνατος".
Την ημέρα της δίκης,
ο κόσμος είχε κατακλύσει το δικαστήριο, με το πλήθος να είναι εναντίον της Ασπασίας. Όλοι όμως περίμεναν να ακούσουν την ομιλία του Περικλή, συνηγόρου της Ασπασίας. «Αν παρασυρθείτε από τα λόγια του Έρμιππου που σας παρακινεί να πάρετε από κοντά μου την έξοχη γυναίκα, τη γυναίκα μου, θα καταδικάσετε και μένα μαζί της», είπε ο Περικλής τελειώνοντας τον λόγο του και ένα δάκρυ κύλησε από το πρόσωπό του. Οι Αθηναίοι σοκαρίστηκαν , είδαν τον αγαπημένο τους ηγέτη να λυγίζει για μια γυναίκα.
Η Ασπασία κηρύχθηκε αθώα και ο Περικλής για άλλη μια φορά δοξάστηκε, καθώς το πλήθος που πριν λίγες ώρες ήταν εχθρικό, τώρα μετά την εμπνευσμένη γεμάτη αγάπη ομιλία του τους επιδοκίμαζε.
Αυτό το τέλος είχε μια από τις μεγαλύτερες δίκες στην αρχαία ελληνική ιστορία που υποκινήθηκε από πολιτικά ελατήρια με σκοπό να γκρεμίσει έναν ήρωα που έδωσε το όνομά του σε μια ολόκληρη εποχή στον "Χρυσόν αιώνα του Περικλέους".
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν για το άρθρο αυτό:
Η δίκη της Ασπασίας. Ανακτήθηκε από: archaia-ellada.blogspot.gr/
Read the full article
0 notes
Text
Περικλής και Ασπασία: Πολιτική και Έρωτας
Πηγή εικόνας: el.wikipedia.org
Ο Περικλής,
ήταν Αθηναίος πολιτικός, ρήτορας και στρατηγός του 5ου αιώνα π.Χ. και υπήρξε κύριος της πολιτικής ζωής της Αρχαίας Αθήνας, μεταξύ του 461 π. Χ και του 429 π. Χ., η οποία ονομάζεται και «Εποχή του Περικλή». Ο διάσημος πολιτικός, ήταν παντρεμένος με την Αθηναία Ελπινίκη αλλά δεν κράτησε και μετά από 4 χρόνια και δύο παιδιά χώρισε.
Το 449 π.Χ γνώρισε την Ασπασία από τη Μίλητο, μέσω του κοινού τους γνωστού αρχιτέκτονα Ιππόδαμου, αμέσως γοητεύτηκε από την εξωτερική ομορφιά της, την οξύνοια της και την πολιτική της ευθυκρισία. Από την πρώτη κιόλας συνάντηση τους ερωτεύτηκαν.
Οι νόμοι της Αθήνας εκείνη την εποχή
όριζαν ότι οποιοσδήποτε κατάγεται εκτός των Αθηνών είναι ξένος και άρα κατώτερος από αυτούς. Παρόλο αυτούς τους νόμους, ο Περικλής για χάρη της Ασπασίας χωρίζει την γυναίκα του και παντρεύεται την ξένη -στα μάτια των Αθηναίων-. Αυτό το γεγονός ήταν μεγάλο σκάνδαλο για την εποχή αλλά κατόρθωσε να γίνει έστω ανεκτό από την Αθηναϊκή κοινωνία.
Ο Περικλής ήταν κυρίαρχος της πολιτικής ζωής των Αθηνών, με αποτέλεσμα αυτό προκαλέσει τη ζήλια των αντιπάλων του που ήθελαν να τον βάλλουν με κάθε τρόπο και να σπιλώσουν την φήμη του. Με αποκορύφωμα την κατηγορία για ασέβεια της Ασπασίας η οποία οδήγησε στην δίκη της.
Την εποχή εκείνη (5ο αι. π. Χ)
οι γυναίκες δεν ήταν καλλιεργημένες, ασχολούνταν μόνο με τα του οίκου. Σε αντίθεση η Ασπασία διακρινόταν για την παιδεία της και την θεωρούσε ο Περικλής μια ανεκτίμητη συνεργάτιδα στις καθημερινές υποθέσεις του ως αρχηγός κράτους. Τα σχέδια της Ακρόπολης λέγεται πως ήταν δικής της έμπνευσης. Παρόλα αυτά ήταν μη Αθηναία. Ο κωμικός ποιητής Κρατίνος την αποκαλούσε "παλλακίδα ασύστολη με σκυλίσια μάτια".
Όταν ο Περικλής το 440 π.Χ έλειπε στη Σάμο, ο Διοπείδης, ένας ιερέας και αντίπαλος του Περικλή πρότεινε στην Εκκλησία του Δήμου να διώκονται εκείνοι που δεν λατρεύουν τους θεούς της Πόλεως. Ένα πρωινό οι Αθηναίοι είδαν στην Βασίλειο στοά να αναρτάται από τον Επώνυμο άρχοντα σε πινακίδα, η επίσημη καταγγελία με το κατηγορητήριο κατά της Ασπασίας που έλεγε:
"Ο Έρμιππος αυτά καταγγέλλει κατά της Ασπασίας του Αξιόχου. Αδικεί η Ασπασία γιατί τους θεούς που τιμά η πόλη δεν τους αναγνωρίζει, γιατί μίλησε με ασέβεια κατά των ιερών εθίμων των Αθηναίων και γιατί παραδέχεται τις έρευνες και τις γνώμες των άθεων φιλοσόφων. Αδικεί γιατί με λόγια επικίνδυνα παραπλανά και διαφθείρει τη νεολαία. Τίμημα ο θάνατος".
Την ημέρα της δίκης,
ο κόσμος είχε κατακλύσει το δικαστήριο, με το πλήθος να είναι εναντίον της Ασπασίας. Όλοι όμως περίμεναν να ακούσουν την ομιλία του Περικλή, συνηγόρου της Ασπασίας. «Αν παρασυρθείτε από τα λόγια του Έρμιππου που σας παρακινεί να πάρετε από κοντά μου την έξοχη γυναίκα, τη γυναίκα μου, θα καταδικάσετε και μένα μαζί της», είπε ο Περικλής τελειώνοντας τον λόγο του και ένα δάκρυ κύλησε από το πρόσωπό του. Οι Αθηναίοι σοκαρίστηκαν , είδαν τον αγαπημένο τους ηγέτη να λυγίζει για μια γυναίκα.
Η Ασπασία κηρύχθηκε αθώα και ο Περικλής για άλλη μια φορά δοξάστηκε, καθώς το πλήθος που πριν λίγες ώρες ήταν εχθρικό, τώρα μετά την εμπνευσμένη γεμάτη αγάπη ομιλία του τους επιδοκίμαζε.
Αυτό το τέλος είχε μια από τις μεγαλύτερες δίκες στην αρχαία ελληνική ιστορία που υποκινήθηκε από πολιτικά ελατήρια με σκοπό να γκρεμίσει έναν ήρωα που έδωσε το όνομά του σε μια ολόκληρη εποχή στον "Χρυσόν αιώνα του Περικλέους".
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν για το άρθρο αυτό:
Η δίκη της Ασπασίας. Ανακτήθηκε από: archaia-ellada.blogspot.gr/
Read the full article
0 notes
Text
«Αδώνια μυστήρια»: το Πάσχα των Αρχαίων Ελλήνων
Αδώνια μυστήρια, τμήμα αγγείου που αναπαριστά σκηνή από τα μυστήρια 430-420 π.Χ. Πηγή εικόνας: el.wikipedia.org
Τα Αδώνια μυστήρια ήταν ετήσια γιορτή των Αρχαίων Ελλήνων, που συνήθως γιορτάζονταν την άνοιξη κατά την πρώτη πανσέληνο μετά την εαρινή ισημερία, σε ανάμνηση του θανάτου και της ανάστασης του Άδωνι και πραγματοποιούνταν σε όλες σχεδόν τις πόλεις. Η διάρκειά των μυστηρίων ποίκιλλε πάντα ανά πόλη: αλλού κρατούσαν δυο, τρεις ή και εφτά ημέρες αλλά υπήρχαν κάποιες ομοιότητες στην τελετουργία. Ο θάνατός του αντιπροσωπεύει το μαρασμό της φύσης κατά τη διάρκεια του χειμώνα και η ανάσταση του την αναγέννησή της, με τον ερχομό της άνοιξης.
Οι πρώτες ημέρες στα Αδώνια μυστήρια ήταν πένθιμες. Οι γυναίκες, μόνο μπορούσαν να πάρουν μέρος στη γιορτή, είχαν την επιμέλεια της κηδείας του θεού και θρηνούσαν το χαμό του. Με λυμένα μαλλιά και γυμνόστηθες γυρνούσαν στους δρόμους περιφέροντας κέρινα και πήλινα ομοιώματα του θεού και έψελναν πένθιμους ύμνους με τη συνοδεία αυλού. Την χαραυγή της επόμενης μέρας, πετούσαν ομοιώματα του θεού σε πηγές ή σε ποτάμια, ενώ μετά το πέρας των πένθιμων ήμερων, γιόρταζαν την ανάσταση με οργιαστική χαρά συνοδευόμενη από χορούς και πλούσια γεύματα. Αυτή η γιορτή ονομαζόταν Εύρεσις.
Στα Αδώνια μυστήρια της Αθήνας, οι γυναίκες θρηνούσαν μπροστά σε δύο νεκροκρέβατα που ήταν τοποθετημένα στις εισόδους των σπιτιών. Πάνω στα νεκροκρέβατα έβαζαν ξύλινα ομοιώματα του Άδωνι και της Αφροδίτης. Γύρω από τα ειδώλια τοποθετούσαν τους «κήπους του Άδωνι», δηλαδή γλάστρες με φυτά που αναπτύσσονταν γρήγορα, τα οποία, αργότερα, τοποθετούσαν πάνω στις στέγες των σπιτιών για να μεγαλώσουν γρήγορα, με τη βοήθεια του ήλιου. Η ανάπτυξη των φυτών αποτελούσε σημάδι της ανάστασης του θεού. Στο νεκροκρέβατο τοποθετούσαν κούκλες που παρίσταναν έρωτες και πουλιά και δίπλα στο ομοίωμα του Άδωνι άφηναν πλακούντες(!) και γλυκίσματα. Η γιορτή τέλειωνε με θυσίες αγριόχοιρων.
Τα Αδώνια, επίσης, γιορτάζονταν και στην Αλεξάνδρεια επί Πτολεμαίων (305- 30 π.Χ). Την πρώτη ημέρα, ψάλλονταν ύμνοι για τον γάμο της Αφροδίτης και του Άδωνι όπως και για την επάνοδο του τελευταίου από τον Κάτω Κόσμο. Η βασίλισσα συνόδευε το ομοίωμα του Άδωνι μαζί με άλλες γυναίκες που μετέφεραν δύο κρεβάτια φτιαγμένα από χρυσό και άργυρο για την τοποθέτηση των ομοιωμάτων του Αδώνιδος και της Αφροδίτης. Γύρω από αυτά άφηναν καρπούς και φαγητά από αλεύρι, μέλι και λάδι, μυροδοχεία και γλάστρες με γλυκάνισο, κριθάρι, μάραθο κ.ά. Την επόμενη ημέρα, οι γυναίκες, και εδώ ξυπόλητες και γυμνόστηθες, έριχναν τα ομοιώματα του Άδωνι στα νερά και τον παρακαλούσαν να επιστρέψει πίσω, ξανά, και το επόμενο έτος.
Ο προφήτης Ιεζεκιήλ αναφέρει ότι είχε δει τις πιστές του Ταμμούζ (Άδωνι) να θρηνούν στην είσοδο του Ναού της Ιερουσαλήμ. Η λατρεία του είχε διαδοθεί σ’ όλες τις μεσογειακές χώρες μέχρι και στην Ιβηρική, μέχρι που καταργήθηκαν οριστικά από τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο γύρω στο 384 μ.Χ. Οι άγιες Ιούστα και Ρουφίνα υπήρξαν θύματα της λατρείας του Άδωνι. Οι δύο χριστιανές, που πουλούσαν κεραμικά, διασταυρώθηκαν με την περιφορά των πιστών του Άδωνι, οι οποίοι, στην άρνηση των γυναικών να προσφέρουν τάματα στη μνήμη του θεού, τις προπηλάκισαν και εν τέλει τις φυλάκισαν και μαρτύρησαν γύρω στο 248 μ.Χ.
Σύγχρονη Εποχή
Κατάλοιπο της αρχαίας λατρείας του Άδωνι είναι ο «Ζαφείρης», παιχνίδι και τραγούδι στο Ζαγόρι της Ηπείρου που παίζεται την Πρωτομαγιά, ένα έθιμο για την ανάσταση της φύσης και τη γονιμότητα των χωραφιών. Το έπαιζαν τα κορίτσια την Πρωτομαγιά κι όλες τις Κυριακές του Μάη. Ένα αγόρι προσποιούνταν ότι πέθανε και τότε τα κορίτσια το στόλιζαν με άνθη μοιρολογώντας το. Ξαφνικά, όμως, ο «Ζαφείρης» σηκωνόταν. Τον «Ζαφείρη» τον παριστούσαν, επίσης, με μια κούκλα.
Το ίδιο έθιμο, με το όνομα «Φουσκοδέντρι», πραγματοποιείται και στην Καστανιά Στυμφαλίας. Ως «Λειδινός» στην Αίγινα στις 14 Σεμπτεβρίου και ως «Λαζαρικά» στην Αμμόχωστο της ��ύπρου. Ο λαογράφος Γεώργιος Μέγας (1893-1976) αναφέρει ότι παρόμοιο έθιμο αναβιώνει στις Σέρρες κατά την περιφορά του Επιταφίου που έχει τις ρίζες του στην λατρεία του Άδωνι. Γυναίκες τοποθετούν εικόνα του Εσταυρωμένου ανάμεσα σε άνθη, αναμμένα κεριά και θυμιάματα και δίπλα τοποθετούν ένα πιάτο φακής ή κριθαριού.
Πηγές:
Μαρκαντωνάτος, Γεράσιμος (1985). Επίτομο λεξικό λογοτεχνικών όρων. Αθήνα: Εκδόσεις Gutenberg, σελ. 208.
Μέγας, Γ.Α. (1957). Ελληνικαί εορταί και έθιμα της λαϊκής λατρείας. Αθήνα, σελ. σελ. 189 κ.εξ..
Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1992). Εισαγωγή στην ελληνική λαογραφία (4η Έκδοση έκδοση). Αθήνα: Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, σελ. 177.
**Άδωνις:Σύμφωνα με τη μυθολογία ήταν γιος του Κινύρα και της κόρης του Μύρρας, των οποίων την αιμομιξία προκάλεσε η Αφροδίτη. Η θεά μόλις αντίκρυσε την ομορφιά του βρέφους το ερωτεύθηκε παράφορα, το έβαλε σε μια λάρνακα και το παρέδωσε στην Περσεφόνη, τη θεά του Κάτω Κόσμου, μέχρι να μεγαλώσει. Όταν ο Άδωνις ενηλικιώθηκε, η Περσεφόνη, ερωτευμένη μαζί του κι εκείνη, αρνήθηκε να τον αποχωριστεί. Στη διαμάχη των δύο θεαινών παρενέβη ο Δίας, ο οποίος όρισε ο Άδωνις να περνά τέσσερις μήνες με την Περσεφόνη στον Κάτω Κόσμο, τέσσερις μήνες με την Αφροδίτη και για τέσσερις μήνες να μην τον έχει καμία. Εκείνος, προτίμησε να αφιερώσει τους τέσσερις δικούς του μήνες στην Αφροδίτη. Κατά τη διάρκεια ενός κυνηγιού που συμμετείχε ο Άδωνις σκοτώθηκε από έναν κάπρο ο οποίος ήταν μεταμορφωμένος ο Άρης τυφλωμένος από ζήλια εξαιτίας του Ερωτά του για την Αφροδίτη. Από το αίμα του βάφτηκαν κόκκινα τα τριαντάφυλλα κι από τα δάκρυα της Αφροδίτης φύτρωσαν παπαρούνες. Η Αφροδίτη εκλιπαρεί την Περσεφόνη να της δώσει τον Άδωνι πίσω και οι δύο θεές αποφασίζουν να περνούν μαζί του από έξι μήνες. Προς τιμήν του Θεού δημιουργήθηκαν τα Αδώνια μυστήρια που έχουν σχέση με την βλάστηση και την καρποφορία.
Read the full article
0 notes
Text
«Αδώνια μυστήρια»: το Πάσχα των Αρχαίων Ελλήνων
Αδώνια μυστήρια, τμήμα αγγείου που αναπαριστά σκηνή από τα μυστήρια 430-420 π.Χ. Πηγή εικόνας: el.wikipedia.org
Τα Αδώνια μυστήρια ήταν ετήσια γιορτή των Αρχαίων Ελλήνων, που συνήθως γιορτάζονταν την άνοιξη κατά την πρώτη πανσέληνο μετά την εαρινή ισημερία, σε ανάμνηση του θανάτου και της ανάστασης του Άδωνι και πραγματοποιούνταν σε όλες σχεδόν τις πόλεις. Η διάρκειά των μυστηρίων ποίκιλλε πάντα ανά πόλη: αλλού κρατούσαν δυο, τρεις ή και εφτά ημέρες αλλά υπήρχαν κάποιες ομοιότητες στην τελετουργία. Ο θάνατός του αντιπροσωπεύει το μαρασμό της φύσης κατά τη διάρκεια του χειμώνα και η ανάσταση του την αναγέννησή της, με τον ερχομό της άνοιξης.
Οι πρώτες ημέρες στα Αδώνια μυστήρια ήταν πένθιμες. Οι γυναίκες, μόνο μπορούσαν να πάρουν μέρος στη γιορτή, είχαν την επιμέλεια της κηδείας του θεού και θρηνούσαν το χαμό του. Με λυμένα μαλλιά και γυμνόστηθες γυρνούσαν στους δρόμους περιφέροντας κέρινα και πήλινα ομοιώματα του θεού και έψελναν πένθιμους ύμνους με τη συνοδεία αυλού. Την χαραυγή της επόμενης μέρας, πετούσαν ομοιώματα του θεού σε πηγές ή σε ποτάμια, ενώ μετά το πέρας των πένθιμων ήμερων, γιόρταζαν την ανάσταση με οργιαστική χαρά συνοδευόμενη από χορούς και πλούσια γεύματα. Αυτή η γιορτή ονομαζόταν Εύρεσις.
Στα Αδώνια μυστήρια της Αθήνας, οι γυναίκες θρηνούσαν μπροστά σε δύο νεκροκρέβατα που ήταν τοποθετημένα στις εισόδους των σπιτιών. Πάνω στα νεκροκρέβατα έβαζαν ξύλινα ομοιώματα του Άδωνι και της Αφροδίτης. Γύρω από τα ειδώλια τοποθετούσαν τους «κήπους του Άδωνι», δηλαδή γλάστρες με φυτά που αναπτύσσονταν γρήγορα, τα οποία, αργότερα, τοποθετούσαν πάνω στις στέγες των σπιτιών για να μεγαλώσουν γρήγορα, με τη βοήθεια του ήλιου. Η ανάπτυξη των φυτών αποτελούσε σημάδι της ανάστασης του θεού. Στο νεκροκρέβατο τοποθετούσαν κούκλες που παρίσταναν έρωτες και πουλιά και δίπλα στο ομοίωμα του Άδωνι άφηναν πλακούντες(!) και γλυκίσματα. Η γιορτή τέλειωνε με θυσίες αγριόχοιρων.
Τα Αδώνια, επίσης, γιορτάζονταν και στην Αλεξάνδρεια επί Πτολεμαίων (305- 30 π.Χ). Την πρώτη ημέρα, ψάλλονταν ύμνοι για τον γάμο της Αφροδίτης και του Άδωνι όπως και για την επάνοδο του τελευταίου από τον Κάτω Κόσμο. Η βασίλισσα συνόδευε το ομοίωμα του Άδωνι μαζί με άλλες γυναίκες που μετέφεραν δύο κρεβάτια φτιαγμένα από χρυσό και άργυρο για την τοποθέτηση των ομοιωμάτων του Αδώνιδος και της Αφροδίτης. Γύρω από αυτά άφηναν καρπούς και φαγητά από αλεύρι, μέλι και λάδι, μυροδοχεία και γλάστρες με γλυκάνισο, κριθάρι, μάραθο κ.ά. Την επόμενη ημέρα, οι γυναίκες, και εδώ ξυπόλητες και γυμνόστηθες, έριχναν τα ομοιώματα του Άδωνι στα νερά και τον παρακαλούσαν να επιστρέψει πίσω, ξανά, και το επόμενο έτος.
Ο προφήτης Ιεζεκιήλ αναφέρει ότι είχε δει τις πιστές του Ταμμούζ (Άδωνι) να θρηνούν στην είσοδο του Ναού της Ιερουσαλήμ. Η λατρεία του είχε διαδοθεί σ’ όλες τις μεσογειακές χώρες μέχρι και στην Ιβηρική, μέχρι που καταργήθηκαν οριστικά από τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο γύρω στο 384 μ.Χ. Οι άγιες Ιούστα και Ρουφίνα υπήρξαν θύματα της λατρείας του Άδωνι. Οι δύο χριστιανές, που πουλούσαν κεραμικά, διασταυρώθηκαν με την περιφορά των πιστών του Άδωνι, οι οποίοι, στην άρνηση των γυναικών να προσφέρουν τάματα στη μνήμη του θεού, τις προπηλάκισαν και εν τέλει τις φυλάκισαν και μαρτύρησαν γύρω στο 248 μ.Χ.
Σύγχρονη Εποχή
Κατάλοιπο της αρχαίας λατρείας του Άδωνι είναι ο «Ζαφείρης», παιχνίδι και τραγούδι στο Ζαγόρι της Ηπείρου που παίζεται την Πρωτομαγιά, ένα έθιμο για την ανάσταση της φύσης και τη γονιμότητα των χωραφιών. Το έπαιζαν τα κορίτσια την Πρωτομαγιά κι όλες τις Κυριακές του Μάη. Ένα αγόρι προσποιούνταν ότι πέθανε και τότε τα κορίτσια το στόλιζαν με άνθη μοιρολογώντας το. Ξαφνικά, όμως, ο «Ζαφείρης» σηκωνόταν. Τον «Ζαφείρη» τον παριστούσαν, επίσης, με μια κούκλα.
Το ίδιο έθιμο, με το όνομα «Φουσκοδέντρι», πραγματοποιείται και στην Καστανιά Στυμφαλίας. Ως «Λειδινός» στην Αίγινα στις 14 Σεμπτεβρίου και ως «Λαζαρικά» στην Αμμόχωστο της Κύπρου. Ο λαογράφος Γεώργιος Μέγας (1893-1976) αναφέρει ότι παρόμοιο έθιμο αναβιώνει στις Σέρρες κατά την περιφορά του Επιταφίου που έχει τις ρίζες του στην λατρεία του Άδωνι. Γυναίκες τοποθετούν εικόνα του Εσταυρωμένου ανάμεσα σε άνθη, αναμμένα κεριά και θυμιάματα και δίπλα τοποθετούν ένα πιάτο φακής ή κριθαριού.
Πηγές:
Μαρκαντωνάτος, Γεράσιμος (1985). Επίτομο λεξικό λογοτεχνικών όρων. Αθήνα: Εκδόσεις Gutenberg, σελ. 208.
Μέγας, Γ.Α. (1957). Ελληνικαί εορταί και έθιμα της λαϊκής λατρείας. Αθήνα, σελ. σελ. 189 κ.εξ..
Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1992). Εισαγωγή στην ελληνική λαογραφία (4η Έκδοση έκδοση). Αθήνα: Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, σελ. 177.
**Άδωνις:Σύμφωνα με τη μυθολογία ήταν γιος του Κινύρα και της κόρης του Μύρρας, των οποίων την αιμομιξία προκάλεσε η Αφροδίτη. Η θεά μόλις αντίκρυσε την ομορφιά του βρέφους το ερωτεύθηκε παράφορα, το έβαλε σε μια λάρνακα και το παρέδωσε στην Περσεφόνη, τη θεά του Κάτω Κόσμου, μέχρι να μεγαλώσει. Όταν ο Άδωνις ενηλικιώθηκε, η Περσεφόνη, ερωτευμένη μαζί του κι εκείνη, αρνήθηκε να τον αποχωριστεί. Στη διαμάχη των δύο θεαινών παρενέβη ο Δίας, ο οποίος όρισε ο Άδωνις να περνά τέσσερις μήνες με την Περσεφόνη στον Κάτω Κόσμο, τέσσερις μήνες με την Αφροδίτη και για τέσσερις μήνες να μην τον έχει καμία. Εκείνος, προτίμησε να αφιερώσει τους τέσσερις δικούς του μήνες στην Αφροδίτη. Κατά τη διάρκεια ενός κυνηγιού που συμμετείχε ο Άδωνις σκοτώθηκε από έναν κάπρο ο οποίος ήταν μεταμορφωμένος ο Άρης τυφλωμένος από ζήλια εξαιτίας του Ερωτά του για την Αφροδίτη. Από το αίμα του βάφτηκαν κόκκινα τα τριαντάφυλλα κι από τα δάκρυα της Αφροδίτης φύτρωσαν παπαρούνες. Η Αφροδίτη εκλιπαρεί την Περσεφόνη να της δώσει τον Άδωνι πίσω και οι δύο θεές αποφασίζουν να περνούν μαζί του από έξι μήνες. Προς τιμήν του Θεού δημιουργήθηκαν τα Αδώνια μυστήρια που έχουν σχέση με την βλάστηση και την καρποφορία.
Read the full article
0 notes
Text
Αρχαία Ελλάδα: Τι έχει προσφέρει στον σημερινή εποχή;
Πηγή εικόνας: americanaffairsjournal.org
Η Αρχαία Ελλάδα και η πολιτιστική κληρονομιά της επηρέασαν σημαντικά, όχι μόνο τον σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό, αλλά και τον ευρωπαϊκό και παγκόσμιο πολιτισμό. Σε αυτό το άρθρο, θα θυμηθούμε κάποια από τα επιτεύγματα των αρχαίων Ελλήνων, που καθόρισαν σημαντικά τις σημερινές κοινωνίες.
Δημοκρατία: Η αρχαία Αθηναϊκή Δημοκρατία αποτελεί την βάση της Δημοκρατίας των σύγχρονων κοινωνιών. Για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, στην αρχαία Ελλάδα δημιουργήθηκε ένα πολίτευμα με νόμους, για τους οποίους, οι πολίτες συμμετέχουν στην διαμόρφωσή τους. Στην δημοκρατία, όλοι οι ενήλικοι πολίτες έχουν δικαίωμα ψήφου και οι νόμοι έχουν ως σκοπό το κοινό καλό και όχι μόνο των λίγων.
Πηγή εικόνας: slideplayer.gr
Φιλοσοφία: Οι Αρχαίοι Έλληνες, μέσα από την φιλοσοφία, προσπάθησαν να προσεγγίσουν διάφορα ζητήματα, που αφορούν την ζωή, τον κόσμο, την ηθική, κτλ. Η αρχαία Ελληνική φιλοσοφία επηρέασε αρκετά την δυτική κουλτούρα και αντίληψη και έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της Ευρωπαϊκής Αναγέννησης και του Διαφωτισμού.
Ολυμπιακοί Αγώνες: Οι πρώτοι καταγεγραμμένοι Ολυμπιακοί Αγώνες πραγματοποιήθηκαν το 776 π.Χ. στην Ολυμπία. Στην Αρχαία Ελλάδα, οι Ολυμπιακοί Αγώνες γίνονταν προς τιμή του θεού Δία. Στις μέρες μας, οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι μία παγκόσμια αθλητική οργάνωση, που μέσα από τα ιδανικά του αθλητισμού, υμνεί την ισότητα και την ειρήνη όλων των κρατών και όλων των ανθρώπων.
Πηγή εικόνας: 1.bp.blogspot.com
Θέατρο: Στην Αρχαία Ελλάδα, κάθε πόλη είχε ένα τουλάχιστον θέατρο. Η σημασία του θεάτρου ήταν μεγάλη και ο ανταγωνισμός, επίσης. Το θέατρο είχε μεγάλη αξία για τους αρχαίους Έλληνες και η είσοδος επιτρεπόταν σε όλους, ακόμα και στους φυλακισμένους, καθώς το θέατρο, εκτός από ψυχαγωγία, ήταν και ένα σχολείο και πολλές φορές είχε και έντονο κοινωνικό-πολιτικό χαρακτήρα.
Αρχιτεκτονική: Οι ρυθμοί, η δομή και η διακόσμηση της Αρχαίας Ελληνικής αρχιτεκτονικής επηρέασε εκείνη της αρχαίας Ρώμης, η οποία συνεχίζει να υπάρχει έως σήμερα και έχει με την σειρά της επηρεάσει την αρχιτεκτονική άλλων ευρωπαϊκών χωρών.
Πηγή εικόνας: olympusgaia.com
Μαθηματικά: Τα θεωρήματα και οι αποδείξεις του Θαλή και του Πυθαγόρα, η θεωρία των αριθμών, η γεωμετρική άλγεβρα, η ανάλυση, η γεωμετρία έχουν ως βάση τους την αρχαία ελληνική σκέψη. Η αρχαία Ελλάδα υπήρξε η κοιτίδα της μαθηματικής σκέψης και όλων των επιστημών.
Σύσταση δικαστηρίων: Ήδη στην μυθολογία παρατηρείται η αρχική έννοια σύστασης δικαστηρίου από τους Ολύμπιους θεούς, που απέδιδαν την δικαιοσύνη. Επίσης, στην Αρχαία Ελλάδα παρατηρούμε και τα πρώτα ποινικά δικαστήρια, όπως η Βουλή του Αρείου Πάγου, το Παλλάδιο, η Ηλιαία.
Ιατρική: Ο Ιπποκράτης είναι ο πατέρας της Ιατρικής. Οι μελέτες του απομυθοποίησαν τις αντιλήψεις, που θεωρούσαν πως η αρρώστια είναι τιμωρία, καθώς ο ίδιος εξήγησε πως η αιτία της ασθένειας βρίσκεται στον άρρωστο άνθρωπο και ο γιατρός πρέπει συνεχώς να τον εξετάζει μέχρι να βρει την αιτία, ώστε να μπορέσει να τον θεραπεύσει. Ο Ιπποκράτης προχώρησε σε καινοτόμους μεθόδους για την θεραπεία των ασθενειών με βότανα, αφεψήματα, κτλ και ασχολήθηκε και με την ανατομία.
Πηγή εικόνας: apocalypsejohn.com
Ιστορία: Ο Ηρόδοτος είναι ο πατέρας της Ιστορίας, ο πρώτος άνθρωπος, που κατέγραψε ιστορικά γεγονότα. Έγραψε για τους ελληνο-περσικούς πολέμους, το έργο του «Ιστορίαι» και θεωρείται ότι ίδρυσε την ιστορική ανάλυση.
Μυθολογία: Η αρχαία Ελληνική μυθολογία δεν αποτελείται από απλές αφηγήσεις με φανταστικά στοιχεία. Οι Ελληνικοί μύθοι είναι αλληγορικές ιστορίες και αποτελούν ένα παγκόσμιο πολιτισμικό φαινόμενο που συνδέεται με τη θρησκεία, την κοινωνία, την πολιτική, τη λογοτεχνία, τη φιλοσοφία και την τέχνη. Η μυθολογία μέχρι και σήμερα εμπνέει τις τέχνες, καλλιεργεί την φαντασία του ανθρώπου και οι μύθοι της κρύβουν άρρητες αλήθειες για τον άνθρωπο, την αυτογνωσία, την ηθική, τις αρετές, τις αξίες και το καλό.
Πηγή εικόνας: epbooks.gr
Πηγές:
GRAF F.(Μτφρ Λέλλου Α.), ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ, Πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης,2015.
Η αξία της Μυθολογίας για την αναζήτηση στα βάθη της ανθρώπινης ύπαρξής μας! Ανακτήθηκε από humanstories.gr (Τελευταία πρόσβαση 25/3/2019)
20 πράγματα που έχει προσφέρει στον κόσμο η Ελλάδα και δεν τα ξέρουν οι ξένοι! Ανακτήθηκε από travelstyle.gr
Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ Ο ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ Η ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ. Ανακτήθηκε από theancientwebgreece.wordpress.com
Η αρχαία Ελλάδα, κοιτίδα της μαθηματικής σκέψης. Ανακτήθηκε από physics4u.gr
Read the full article
0 notes
Text
Αρχαία Ελλάδα: Τι έχει προσφέρει στον σημερινή εποχή;
Πηγή εικόνας: americanaffairsjournal.org
Η Αρχαία Ελλάδα και η πολιτιστική κληρονομιά της επηρέασαν σημαντικά, όχι μόνο τον σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό, αλλά και τον ευρωπαϊκό και παγκόσμιο πολιτισμό. Σε αυτό το άρθρο, θα θυμηθούμε κάποια από τα επιτεύγματα των αρχαίων Ελλήνων, που καθόρισαν σημαντικά τις σημερινές κοινωνίες.
Δημοκρατία: Η αρχαία Αθηναϊκή Δημοκρατία αποτελεί την βάση της Δημοκρατίας των σύγχρονων κοινωνιών. Για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, στην αρχαία Ελλάδα δημιουργήθηκε ένα πολίτευμα με νόμους, για τους οποίους, οι πολίτες συμμετέχουν στην διαμόρφωσή τους. Στην δημοκρατία, όλοι οι ενήλικοι πολίτες έχουν δικαίωμα ψήφου και οι νόμοι έχουν ως σκοπό το κοινό καλό και όχι μόνο των λίγων.
Πηγή εικόνας: slideplayer.gr
Φιλοσοφία: Οι Αρχαίοι Έλληνες, μέσα από την φιλοσοφία, προσπάθησαν να προσεγγίσουν διάφορα ζητήματα, που αφορούν την ζωή, τον κόσμο, την ηθική, κτλ. Η αρχαία Ελληνική φιλοσοφία επηρέασε αρκετά την δυτική κουλτούρα και αντίληψη και έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της Ευρωπαϊκής Αναγέννησης και του Διαφωτισμού.
Ολυμπιακοί Αγώνες: Οι πρώτοι καταγεγραμμένοι Ολυμπιακοί Αγώνες πραγματοποιήθηκαν το 776 π.Χ. στην Ολυμπία. Στην Αρχαία Ελλάδα, οι Ολυμπιακοί Αγώνες γίνονταν προς τιμή του θεού Δία. Στις μέρες μας, οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι μία παγκόσμια αθλητική οργάνωση, που μέσα από τα ιδανικά του αθλητισμού, υμνεί την ισότητα και την ειρήνη όλων των κρατών και όλων των ανθρώπων.
Πηγή εικόνας: 1.bp.blogspot.com
Θέατρο: Στην Αρχαία Ελλάδα, κάθε πόλη είχε ένα τουλάχιστον θέατρο. Η σημασία του θεάτρου ήταν μεγάλη και ο ανταγωνισμός, επίσης. Το θέατρο είχε μεγάλη αξία για τους αρχαίους Έλληνες και η είσοδος επιτρεπόταν σε όλους, ακόμα και στους φυλακισμένους, καθώς το θέατρο, εκτός από ψυχαγωγία, ήταν και ένα σχολείο και πολλές φορές είχε και έντονο κοινωνικό-πολιτικό χαρακτήρα.
Αρχιτεκτονική: Οι ρυθμοί, η δομή και η διακόσμηση της Αρχαίας Ελληνικής αρχιτεκτονικής επηρέασε εκείνη της αρχαίας Ρώμης, η οποία συνεχίζει να υπάρχει έως σήμερα και έχει με την σειρά της επηρεάσει την αρχιτεκτονική άλλων ευρωπαϊκών χωρών.
Πηγή εικόνας: olympusgaia.com
Μαθηματικά: Τα θεωρήμα��α και οι αποδείξεις του Θαλή και του Πυθαγόρα, η θεωρία των αριθμών, η γεωμετρική άλγεβρα, η ανάλυση, η γεωμετρία έχουν ως βάση τους την αρχαία ελληνική σκέψη. Η αρχαία Ελλάδα υπήρξε η κοιτίδα της μαθηματικής σκέψης και όλων των επιστημών.
Σύσταση δικαστηρίων: Ήδη στην μυθολογία παρατηρείται η αρχική έννοια σύστασης δικαστηρίου από τους Ολύμπιους θεούς, που απέδιδαν την δικαιοσύνη. Επίσης, στην Αρχαία Ελλάδα παρατηρούμε και τα πρώτα ποινικά δικαστήρια, όπως η Βουλή του Αρείου Πάγου, το Παλλάδιο, η Ηλιαία.
Ιατρική: Ο Ιπποκράτης είναι ο πατέρας της Ιατρικής. Οι μελέτες του απομυθοποίησαν τις αντιλήψεις, που θεωρούσαν πως η αρρώστια είναι τιμωρία, καθώς ο ίδιος εξήγησε πως η αιτία της ασθένειας βρίσκεται στον άρρωστο άνθρωπο και ο γιατρός πρέπει συνεχώς να τον εξετάζει μέχρι να βρει την αιτία, ώστε να μπορέσει να τον θεραπεύσει. Ο Ιπποκράτης προχώρησε σε καινοτόμους μεθόδους για την θεραπεία των ασθενειών με βότανα, αφεψήματα, κτλ και ασχολήθηκε και με την ανατομία.
Πηγή εικόνας: apocalypsejohn.com
Ιστορία: Ο Ηρόδοτος είναι ο πατέρας της Ιστορίας, ο πρώτος άνθρωπος, που κατέγραψε ιστορικά γεγονότα. Έγραψε για τους ελληνο-περσικούς πολέμους, το έργο του «Ιστορίαι» και θεωρείται ότι ίδρυσε την ιστορική ανάλυση.
Μυθολογία: Η αρχαία Ελληνική μυθολογία δεν αποτελείται από απλές αφηγήσεις με φανταστικά στοιχεία. Οι Ελληνικοί μύθοι είναι αλληγορικές ιστορίες και αποτελούν ένα παγκόσμιο πολιτισμικό φαινόμενο που συνδέεται με τη θρησκεία, την κοινωνία, την πολιτική, τη λογοτεχνία, τη φιλοσοφία και την τέχνη. Η μυθολογία μέχρι και σήμερα εμπνέει τις τέχνες, καλλιεργεί την φαντασία του ανθρώπου και οι μύθοι της κρύβουν άρρητες αλήθειες για τον άνθρωπο, την αυτογνωσία, την ηθική, τις αρετές, τις αξίες και το καλό.
Πηγή εικόνας: epbooks.gr
Πηγές:
GRAF F.(Μτφρ Λέλλου Α.), ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ, Πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης,2015.
Η αξία της Μυθολογίας για την αναζήτηση στα βάθη της ανθρώπινης ύπαρξής μας! Ανακτήθηκε από humanstories.gr (Τελευταία πρόσβαση 25/3/2019)
20 πράγματα που έχει προσφέρει στον κόσμο η Ελλάδα και δεν τα ξέρουν οι ξένοι! Ανακτήθηκε από travelstyle.gr
Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ Ο ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ Η ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ. Ανακτήθηκε από theancientwebgreece.wordpress.com
Η αρχαία Ελλάδα, κοιτίδα της μαθηματικής σκέψης. Ανακτήθηκε από physics4u.gr
Read the full article
0 notes
Text
Αρχαία Ελλάδα: Τι έχει προσφέρει στον σημερινή εποχή;
Πηγή εικόνας: americanaffairsjournal.org
Η Αρχαία Ελλάδα και η πολιτιστική κληρονομιά της επηρέασαν σημαντικά, όχι μόνο τον σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό, αλλά και τον ευρωπαϊκό και παγκόσμιο πολιτισμό. Σε αυτό το άρθρο, θα θυμηθούμε κάποια από τα επιτεύγματα των αρχαίων Ελλήνων, που καθόρισαν σημαντικά τις σημερινές κοινωνίες.
Δημοκρατία: Η αρχαία Αθηναϊκή Δημοκρατία αποτελεί την βάση της Δημοκρατίας των σύγχρονων κοινωνιών. Για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, στην αρχαία Ελλάδα δημιουργήθηκε ένα πολίτευμα με νόμους, για τους οποίους, οι πολίτες συμμετέχουν στην διαμόρφωσή τους. Στην δημοκρατία, όλοι οι ενήλικοι πολίτες έχουν δικαίωμα ψήφου και οι νόμοι έχουν ως σκοπό το κοινό καλό και όχι μόνο των λίγων.
Πηγή εικόνας: slideplayer.gr
Φιλοσοφία: Οι Αρχαίοι Έλληνες, μέσα από την φιλοσοφία, προσπάθησαν να προσεγγίσουν διάφορα ζητήματα, που αφορούν την ζωή, τον κόσμο, την ηθική, κτλ. Η αρχαία Ελληνική φιλοσοφία επηρέασε αρκετά την δυτική κουλτούρα και αντίληψη και έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της Ευρωπαϊκής Αναγέννησης και του Διαφωτισμού.
Ολυμπιακοί Αγώνες: Οι πρώτοι καταγεγραμμένοι Ολυμπιακοί Αγώνες πραγματοποιήθηκαν το 776 π.Χ. στην Ολυμπία. Στην Αρχαία Ελλάδα, οι Ολυμπιακοί Αγώνες γίνονταν προς τιμή του θεού Δία. Στις μέρες μας, οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι μία παγκόσμια αθλητική οργάνωση, που μέσα από τα ιδανικά του αθλητισμού, υμνεί την ισότητα και την ειρήνη όλων των κρατών και όλων των ανθρώπων.
Πηγή εικόνας: 1.bp.blogspot.com
Θέατρο: Στην Αρχαία Ελλάδα, κάθε πόλη είχε ένα τουλάχιστον θέατρο. Η σημασία του θεάτρου ήταν μεγάλη και ο ανταγωνισμός, επίσης. Το θέατρο είχε μεγάλη αξία για τους αρχαίους Έλληνες και η είσοδος επιτρεπόταν σε όλους, ακόμα και στους φυλακισμένους, καθώς το θέατρο, εκτός από ψυχαγωγία, ήταν και ένα σχολείο και πολλές φορές είχε και έντονο κοινωνικό-πολιτικό χαρακτήρα.
Αρχιτεκτονική: Οι ρυθμοί, η δομή και η διακόσμηση της Αρχαίας Ελληνικής αρχιτεκτονικής επηρέασε εκείνη της αρχαίας Ρώμης, η οποία συνεχίζει να υπάρχει έως σήμερα και έχει με την σειρά της επηρεάσει την αρχιτεκτονική άλλων ευρωπαϊκών χωρών.
Πηγή εικόνας: olympusgaia.com
Μαθηματικά: Τα θεωρήματα και οι αποδείξεις του Θαλή και του Πυθαγόρα, η θεωρία των αριθμών, η γεωμετρική άλγεβρα, η ανάλυση, η γεωμετρία έχουν ως βάση τους την αρχαία ελληνική σκέψη. Η αρχαία Ελλάδα υπήρξε η κοιτίδα της μαθηματικής σκέψης και όλων των επιστημών.
Σύσταση δικαστηρίων: Ήδη στην μυθολογία παρατηρείται η αρχική έννοια σύστασης δικαστηρίου από τους Ολύμπιους θεούς, που απέδιδαν την δικαιοσύνη. Επίσης, στην Αρχαία Ελλάδα παρατηρούμε και τα πρώτα ποινικά δικαστήρια, όπως η Βουλή του Αρείου Πάγου, το Παλλάδιο, η Ηλιαία.
Ιατρική: Ο Ιπποκράτης είναι ο πατέρας της Ιατρικής. Οι μελέτες του απομυθοποίησαν τις αντιλήψεις, που θεωρούσαν πως η αρρώστια είναι τιμωρία, καθώς ο ίδιος εξήγησε πως η αιτία της ασθένειας βρίσκεται στον άρρωστο άνθρωπο και ο γιατρός πρέπει συνεχώς να τον εξετάζει μέχρι να βρει την αιτία, ώστε να μπορέσει να τον θεραπεύσει. Ο Ιπποκράτης προχώρησε σε καινοτόμους μεθόδους για την θεραπεία των ασθενειών με βότανα, αφεψήματα, κτλ και ασχολήθηκε και με την ανατομία.
Πηγή εικόνας: apocalypsejohn.com
Ιστορία: Ο Ηρόδοτος είναι ο πατέρας της Ιστορίας, ο πρώτος άνθρωπος, που κατέγραψε ιστορικά γεγονότα. Έγραψε για τους ελληνο-περσικούς πολέμους, το έργο του «Ιστορίαι» και θεωρείται ότι ίδρυσε την ιστορική ανάλυση.
Μυθολογία: Η αρχαία Ελληνική μυθολογία δεν αποτελείται από απλές αφηγήσεις με φανταστικά στοιχεία. Οι Ελληνικοί μύθοι είναι αλληγορικές ιστορίες και αποτελούν ένα παγκόσμιο πολιτισμικό φαινόμενο που συνδέεται με τη θρησκεία, την κοινωνία, την πολιτική, τη λογοτεχνία, τη φιλοσοφία και την τέχνη. Η μυθολογία μέχρι και σήμερα εμπνέει τις τέχνες, καλλιεργεί την φαντασία του ανθρώπου και οι μύθοι της κρύβουν άρρητες αλήθειες για τον άνθρωπο, την αυτογνωσία, την ηθική, τις αρετές, τις αξίες και το καλό.
Πηγή εικόνας: epbooks.gr
Πηγές:
GRAF F.(Μτφρ Λέλλου Α.), ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ, Πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης,2015.
Η αξία της Μυθολογίας για την αναζήτηση στα βάθη της ανθρώπινης ύπαρξής μας! Ανακτήθηκε από humanstories.gr (Τελευταία πρόσβαση 25/3/2019)
20 πράγματα που έχει προσφέρει στον κόσμο η Ελλάδα και δεν τα ξέρουν οι ξένοι! Ανακτήθηκε από travelstyle.gr
Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ Ο ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ Η ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ. Ανακτήθηκε από theancientwebgreece.wordpress.com
Η αρχαία Ελλάδα, κοιτίδα της μαθηματικής σκέψης. Ανακτήθηκε από physics4u.gr
Read the full article
0 notes
Text
Φρύνη: H ιστορία μιας εταίρας
Η Μνησαρέτη (το πραγματικό της όνομα), γεννήθηκε το 371 ή το 365 π.Χ στις Θεσπιείς της Βοιωτίας σε μια φτωχική οικογένεια, για να βοηθήσει την οικογένειά της από πολύ μικρή μάζευε και πουλούσε κάπαρη. Η αναζήτηση ενός καλύτερου μέλλοντός την έφεραν στην Αθήνα, όπου στην αρχή δούλεψε ως αυλητρίδα, ενώ πολύ σύντομα λόγω της ομορφιάς άρχισε να ασκεί το επάγγελμα της εταίρας.
Οι άλλες εταίρες της έδωσαν το ψευδώνυμο Φρύνη που σημαίνει χελώνα, λόγω του χρυσοπράσινου χρώματος του δέρματος της. Η Φρύνη, σε λίγο χρονικό διάστημα απέκτησε τόσο μεγάλη φήμη, που την γνώριζαν όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Η Φρύνη, δεν ήταν μόνο μια πανέμορφη εταίρα αλλά ήταν καλλιεργημένη και έξυπνη και αυτό το αποδεικνύουν μερικές εύστοχες απαντήσεις που έδωσε σε επίδοξους εραστές της. Ο ποιητής Μάχων γράφει ότι κάποτε ένας ζήτησε από τη Φρύνη να του δοθεί κι εκείνη απαίτησε μία μνα, δηλαδή εκατό δραχμές. Κι όταν εκείνος σχολίασε ότι την προηγούμενη μέρα είχε πάει μ’ έναν ξένο για δύο χρυσούς στατήρες, δηλαδή σαράντα αργυρές δραχμές, εκείνη του απάντησε: «Περίμενε λοιπόν κι εσύ μέχρι να μου ξαναέρθει ερωτικό πάθος και θα σου πάρω τόσα».
Ο Πραξιτέλης, εμπνεύστηκε από την ίδια το άγαλμα της Κνιδίας Αφροδίτης η οποία ήταν γυμνή, (ονομάστηκε έτσι επειδή την αγόρασαν οι πολίτες της Κνίδου). Το άγαλμα, τοποθετήθηκε στο ναό της Αφροδίτης στην Κνίδο, που βρίσκονταν στη μέση ενός ιερού άλσους. Κατά τον Πλίνιο, ο ναός ήταν έτσι διαρρυθμισμένος ώστε οι επισκέπτες να βλέπουν από παντού το άγαλμα της.
Ο Πλάτων ο Νεότερος, αναφέρει πως η Θεά Αφροδίτη ταξιδεύει στην Κνίδο αφού το περιεργάστηκε από όλες τις μεριές αναφώνησε «Και που με είδε γυμνή ο Πραξιτέλης;» Σε ένα άλλο επίγραμμα αγνώστου ποιητή η Αφροδίτη απορημένη λέει: «Τρεις άνδρες μόνο με είδαν γυμνή, ο Πάρις, ο Αγχίσης και ο Άδωνις, ο Πραξιτέλης που;»
Ο Καλλίστρατος, αναφέρει πως η Φρύνη συσσώρευσε τόσα πλούτη ώστε όταν το 335 π.Χ ο Αλέξανδρος έκαψε τη Θήβα και γκρέμισε τα τείχη της προσφέρθηκε να την ανοικοδομήσει με την προϋπόθεση να τεθεί επιγραφή πάνω από την πύλη, η οποία να ανέφερε «Αλέξανδρος μέν κατέσκαψεν, ανέστησε δε Φρύνη η εταίρα», όμως οι Θηβαίοι αρνήθηκαν την πρότασή της, φοβούμενοι πιθανόν αντίποινα του Αλεξάνδρου.
Ο ρήτορας, ο Ευθίας, προσπάθησε να γίνει εραστής της διάσημης εταίρας επειδή όμως η Φρύνη τον απέρριψε εκείνος για να την εκδικηθεί την κατηγόρησε για ασέβεια προς τα θεία και την μήνυσε στην Ηλιαία. Η Φρύνη ζήτησε από τον Υπερείδη να αναλάβει την υπεράσπισή της, ήταν μαθητής του Ισοκράτη και του Πλάτωνα.
Ο Ευθίας με τα επιχειρήματά του που προέβαλλε, στοχεύοντας το θρησκευτικό αίσθημα, έπεισε πολλούς από τους Ηλιαστές πως η Φρύνη πράγματι πρόσβαλε τα θεία. Ο Υπερείδης υπερασπιζόμενος τη Φρύνη ομολόγησε δημόσια πως υπήρξε και αυτός εραστής της. Δήλωσε πως γνωρίζοντας καλά τον χαρακτήρα της κατηγορουμένης δεν θα ασεβούσε ποτέ προς τα θεία και ότι η πραγματική αιτία της αγωγής της ήταν η απόρριψη του έρωτα του ενάγοντα προς την εναγομένη.
Ωστόσο, ο Υπερείδης δεν μπορούσε να μεταπείσει όλους τους Ηλιαστές. Τότε, άρπαξε τη Φρύνη από το χέρι φέρνοντάς τη μπροστά για να μπορούν να τη βλέπουν όλοι και τραβώντας τον πέπλο της ρώτησε «Ποιος από εσάς θα καταδικάσει τη δύναμη και το κάλλος της Θεάς;» και εμφάνισε μπροστά στα βλέμματα των Ηλιαστών τα κάλλη της Φρύνης. Οι Ηλιαστές θαμπωμένοι από το κάλλος της Φρύνης και νομίζοντας πως πράγματι έβλεπαν μπροστά τους την ίδια τη Θεά Αφροδίτη, την αθώωσαν. Από τότε θεσπίστηκε νόμος πως δεν θα έβγαζαν καταδικαστική απόφαση για κανέναν εάν πρώτα δεν τον έβλεπαν μπροστά τους.
Η Φρύνη μέχρι τα βαθιά γεράματα δεν έπαψε στιγμή να ασκεί το λειτούργημα της εταίρας, εκμεταλλευόμενη στο έπακρο την ομορφιά της και δεν έριξε την τιμή της αμοιβής της. Ωστόσο, κανείς ιστορικός δεν αναφέρει την ημερομηνία και τον τρόπο θανάτου της.
Read the full article
0 notes
Last Seen Blogs
everythingaboutcoffee
Extreme Coffee Lover
artfusi0n
Fine Art
pepe77-situs
PEPE77 >> Situs Resmi Bandar Slot Pepe 77 Terbaik Pasti Mudah JP
that-their
Untitled
yummyyummer
angy