#Κλείνει

[astratv]

Κλείνει για εργασίες εξωραϊσμού και αναβάθμισης η παιδική χαρά Παυσιλύπου

Όπως ήδη έχει ανακοινώσει η Δημοτική αρχή Καρδίτσας ξεκινά η αναβάθμιση της παιδικής χαράς του Παυσιλύπου και έπεται η κατασκευή παιδικής χαράς στο νέο οικισμό του ΟΑΕΔ μετά το νοσοκομείο. Επισημαίνεται ότι από την Πέμπτη 10 Νοεμβρίου αρχίζουν οι εργασίες στην παιδική χαρά του Παυσιλύπου οπότε και παύει πλέον να είναι επισκέψιμη για το κοινό μέχρι την ολοκλήρωση των εργασιών. Περισσότερα Εδω

View On WordPress

#αναβάθμισης #για #εξωραϊσμού #Εργασίες #και #Κλείνει #παιδική #Παυσιλύπου #χαρά

[thenewsmag]

Πανσέληνος στον Υδροχόο: Αυτά τα ζώδια θα έρθουν αντιμέτωπα με πολλές προκλήσεις

Πανσέληνος στον Υδροχόο: Αυτά τα ζώδια θα έρθουν αντιμέτωπα με πολλές προκλήσεις

To σερί των Υπερπανσελήνων (Supermoon) κλείνει με την Πανσέληνο του Αυγούστου που θα γίνει 12/08, 04:35 ώρα Ελλάδας, στις 19° 21’ του Υδροχόου, η οποία θα επηρεάσει κυρίως τα ζώδια του Σταθερού Σταυρού, (Υδροχόους, Λέοντες, Ταύρους και Σκορπιούς), που έχουν γεννηθεί το β’ δεκαήμερο, καθώς επίσης κι όσους έχουν Ωροσκόπο ή προσωπικούς πλανήτες στα συγκεκριμένα ζώδια και γύρω στις 19 μοίρες. Με την…

View On WordPress

# “Με # Την # των #to» #Αυγούστου #κλείνει #Πανσέληνο #σερί #του #Υπερπανσελήνων Supermoon

[immortality-13]

“Αυτοάνοσα„

“Σε κάθε ψυχισμό, υπάρχει ένα σύστημα που απωθεί τα δυσάρεστα συναισθήματα και τα κλείνει σε μια ασυνείδητη αποθήκη. Αυτά, όμως, τα δυσάρεστα συναισθήματα συνεχίζουν να ζουν εκεί, μέσα μας, και έχουν ενέργεια. Θέλουν να εκφραστούν κι όσο εμείς αρνούμαστε να τα κοιτάξουμε, αυτά βγαίνουν στην επιφάνεια με την μορφή συμπτωμάτων. Όσο τα καταπιέζουμε, όσο τα απωθούμε, τόσο πιο έντονα αυτά θα εκδηλωθούν.

Τα ονομάσαμε αυτοάνοσα. Στον καθένα από εμάς εκδηλώνονται διαφορετικά, ανάλογα με τον ψυχισμό του, τη σχέση του, το περιβάλλον, το παρελθόν του.

Δεν μου επιτρέπεται η ένταση, δεν μου επιτρέπεται η στεναχώρια. Ρυθμίζω τη ζωή μου τόσο όσο αντέχω. Ζω με αυτό, πειθαρχώ, και γι'αυτό χωρίσαμε.

Όλοι έχουμε καταπιέσει συναισθήματα. Αν βρεις τη σωστή αγωγή, απλώς τα κοιμίζεις για καιρό. Αποδέχεσαι πως ο εαυτός σου δεν αναγνωρίζει ένα κομμάτι του.

Ο συμβιβασμός μερικές φορές είναι αναγκαστικός, όμως έχει πάντα ένα ρίσκο. Όσο εσύ του λες ψέματα, τόσο ο οργανισμός μπερδεύεται και ίσως δώσει τις λάθος εντολές. Μπλοκάρει το σύστημα και νοσεί.

Στα αυτοάνοσα ο οργανισμός μας μπερδεύεται και δεν αναγνωρίζει τα δικά του κύτταρα. Τα θεωρεί ξένα και τα πολεμάει. Αρνείται μια πραγματικότητα, η οποία όμως, αργά ή γρήγορα, θα του εκδηλωθεί.„

-Μιχάλης [Maestro - Επεισόδιο 8 “Αυτοάνοσα„]

#παπακαλιάτης #μαέστρο #αυτοάνοσα #maestro #papakaliatis #συγγραφή #greek post #γρεεκ ποστς #γρεεκ τυμβλρ #greek tumblr

[asterosconi]

Μου φαίνεται πολύ ωραίο πώς όταν γελάει κάποιος, γελάει όλο του το σώμα. Ρουφιέται η κοιλιά του. Τραντάζονται τα χέρια του. Κλείνει τα μάτια του και αφήνεται στη στιγμή

#στιγμές #γκρικ κουοτς #greek tumblr #γρεεκ quotes #γρεεκ ποστς #συναισθήματα #σκεψεισ #γρεεκ κουοτς #γρεεκ κουοουτ #ανθρωποι #σκεψεις #γρεεκ τεχτ #γκρεεκ #ανθρωπινες σχεσεις #στιχάκια αγάπης #φωνές

[psychotiko-epeisodio]

Δεν ξέρω πως τα καταφερες,

Αλλά με διελυσες.

Και δεν υπάρχει καμία ποιητική φράση να το περιγράψει ακριβώς αυτό,

γιατί η ποίηση έχει την τάση να ομορφαίνει κάθε τι που αγγίζει,

και αυτό που με έκανες να αισθάνομαι,

δεν μπορεί να το ωραιοποιησει τίποτα.

Είχα πληγωθεί ξανά στο παρελθόν,

μα δεν είχα φτάσει ποτέ στο σημείο να μην θέλω να προχωρήσω,

να μην θέλω να αγαπήσω ξανά και να αγαπηθω.

Δεν ξέρω πως διορθώνεται αυτή η ζημιά,

πως κλείνει αυτή η ουλή,

πάντως δεν μου άξιζε.

Τώρα πια,

φεύγω πριν προλάβω να δεθώ.

#aesthetic #greek quotes #greek posts #greek texts #greek tumblr #γρεεκ ταμπλρ #γρεεκ ποστς #greek rap #γρεεκ τεξτ #greek rp

[xamogelo]

Στην ηλικία των 15 ξαπλωμένη στο κρεβάτι, έκλεινα τα μάτια και φανταζόμουν τον εαυτό μου σε δέκα χρόνια πως θα ήμουν .

Πλέον 25 και ο παιδικός μου εαυτός, μού κλείνει το μάτι.

Click by me

#greek quotes #ελληνικα #ελληνικά #γρεεκ #αγαπη #αγάπη #greek posts #thessaloniki #θεσσαλονίκη #συναισθήματα #greek tumblr #toixos #τοιχος #δυναμη της σκεψης #βραδινες σκεψεις #σκέψεις #ελληνικα ποστ #ελληνικα quotes

[daimewdis]

Μελωδίες, παίζουν στα ακουστικά μου μελωδίες.

Ακούω μελωδίες, μελωδίες στα αυτιά μου, τέρμα μουσική. Μόνο ήχοι. Δίχως λόγια. Φτιάχνω ή μιλούν οι εικόνες. Μόνο μελωδίες, ήχοι, δίχως λόγια στα ακουστικά μου. Πως μπλέχτηκα πάλι; Ή δεν ξεμπλέχτηκα; Και εφόσον νιώθω άδειος, γιατί δακρύζω; Γιατί τρέχουν τα μάτια μου; Γιατί δεν κλείνει; Τι συμβαίνει; Τι μου συμβαίνει; Δεν είμαι στα χαμένα, όμως νιώθω χαμένος. Ή και τα δύο; Μεταξύ μας, μερικές φορές το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Θέλω να ξεφύγω, απ’ όλα. Θέλω να χαθώ, να εξαφανιστώ πλήρως. Όχι, δεν το έχω κάνει ακόμα. Όχι ολοκληρωτικά. Δεν νιώθω, όμως κάτι νιώθω. Και δεν το ελέγχω. Μελωδίες. Νιώθω τόσο μόνος, είμαι μόνος. Κανείς δεν καταλαβαίνει. Θέλω να τρέξω από όλα. Και αυτή η φλόγα που ανάβω στο τσιγάρο, με καίει και με παγώνει. Και όσο κρύος κι αν νιώθω, είναι απ’ την στάχτη.

-Δαιμεώδης

[saka1am]

Πέμπτη απόγευμα. Αποφασίζεις να φτιάξεις chicken nuggets στο air-fryer. Η συνταγή του Άκη λέει να αφήσεις το κοτόπουλο να ξεκουραστεί στο ψυγείο για 40 λεπτά.

Η υποψία ADHD που έχεις, σου λέει τράβα για περπάτημα ρε μαλακα, μια χαρά μέρα έχει, ωραία χρώματα στον ουρανό της Πάτρας και τα cirrus δίνουν μια υποψία πορτοκαλί και ροζ στον ουρανό. Ετοιμάζεσαι. Κλείνεις την πόρτα. Ταυτόχρονα η πόρτα του πάνω διαμερίσματος ανοίγει και κλείνει.

Περπατάς δίπλα στην θάλασσα, έχει δροσιά. Ο κόσμος περνά δίπλα σου, ο καθένας στον δικό του μικρόκοσμο. Στα ακουστικά παίζει για 3η φορά το ίδιο τραγούδι από την ώρα που ξεκίνησες, σου δίνει ρυθμό. Στο βήμα. Και στην σκέψη.

Βλέπεις την ώρα και παίρνεις τον δρόμο της επιστροφής. Το μόνο που σκέφτεσαι πλέον είναι τα εν δυνάμει τρυφερά chicken nuggets. Γιατί δύο πράγματα σε χαλαρώνουν: το περπάτημα και το μαγείρεμα.

Κλείνεις ξανά την πόρτα του διαμερίσματος σου και πηγαίνεις στην κουζίνα, η ένταση στα ακουστικά στον Θεό. Ανοίγεις την εξωτερική πόρτα της κουζίνας, γιατί μπήκε καλοκαίρι, κάνει ζέστη και μόλις γύρισες από τρία χιλιόμετρα περπάτημα.

Ακούς σκυλιά να γαβγίζουν μέσα από τα ακουστικά σου. Και λες τι σκατα. Και βγάζεις το ένα ακουστικό, ταυτόχρονα η μουσική σταματά και ακούς το ζευγάρι από πάνω να πηδιεται σαν να μην υπάρχει tomorrow που λένε και στο χωριό μου.

Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας.

Ps: τελικά βγήκαν τρυφερά τα chicken nuggets, μπράβο Άκη.

#greek tumblr #greek posts #Patra

[thechristos]

στο πολύδροσο θυμάσαι ποιος είσαι

φαντάσου λέει να έφευγες από αυτή τη ζωή γιατί αγαπούσες πολύ κάποιον, μονάχα για να γυρίσεις σαν φάντασμα και να ζήσεις μαζί του για πάντα > αν απογυμνώσεις το 'πολύδροσο' του the boy από όλα τα περιττά -για βρες και πες μου, γιατί όλα εκεί μέσα είναι καμωμένα με προσοχή και αγάπη- θα σου μείνουν στα χέρια κάτι παιχνίδια παιδικά που ξέχασες νύχτα στο μπαλκόνι και η υγρασία στο πολύδροσο τα έκανε υγρά, να σου γλιστράνε από τα χέρια, αλλά και να πέσουν, που θα πάνε, εκεί στο πατρικό θα μείνουν, στο ζεστό σου πατρικό, εκεί που ξεκινήσαν όλα, εκεί που θα γυρνάνε όλα σε οτι είναι φανερό και στα κρυμμένα που θα τρακάρεις πάνω τους.

η σοφία και η άλλη σοφία είναι η μαμά -όχι η μητέρα, αλλά η μαμά- και η κόρη, ένα σφιχτό κουβάρι που αφήνει λίγο χαλαρά τα χωρίσματα, γιατί ποιος ξέρει, όλα χρειάζονται κι όλα πρέπει να είναι εκεί για ώρες έκτακτης και τακτικής ανάγκης, είναι η μαμά και η κόρη που αγαπιούνται, που συναντιούναι στο σπίτι στο πολύδροσο, ένας χαρακτήρας μόνος του στην ταινία του the boy, που φιλοξενεί σαν μια ανορθόδοξη σεάνς μια κατά παραγγελία μεταθάνατια εμπειρία, όχι στην κυριολεξία, μη τρομάξει κανείς, αλλά ποιος ξέρει τι θα συνέβαινε αν, ή τι συμβαίνει που.

είναι το πολύδροσο που έχει έναν δικό του χάρτη, γιατί από τον κανονικό είναι κρυμμένο κάπου στα προάστια της αθήνας και δεν μοιάζει με αθήνα, έχει ρέματα, υπόγειες γέφυρες, παγοδρόμια, φυλλωσιές, ισόγειες μονοκατοικίες και μπόλικη αγάπη που περρίσεψε μπορεί από κάπου κι ήρθε εδώ και στάθηκε, κοντοστάθηκε θα πει κάποιος που δε ξέρει.

η σοφία επισκέπτεται τη μαμά που είναι άρρωστη, αλλά αυτό δεν είναι καν η αφορμή για το 'πολύδροσο', που σαν επιτραπέζιο που παίζεις για πρώτη φορά, αλλά κάπου ρε γαμώτο το ξέρεις σαν ντεζαβού σωστό, σε κλείνει μέσα του, σαν μια μπασταρδεμένη 'αλίκη στη χώρα των θαυμάτων' αλλά πιο γλυκιά, σαν ένα 'mommy dearest' αλλά στην ανάποδη εκδοχή του, σαν όλη την μαργαρίτα καραπάνου πακέτο αλλά με αγαπησιάρικο πρόσημο, σαν το λυγμικό mama του φρέντι μέρκιουρι κι ύστερα σιωπή > η σοφία κόκκαλη και η βίκυ καγιά είναι ένα γιν-γιανγκ ολόσωστο σαν από χέρι που ζωγραφίζει από πάντα φτιαγμένο, τρυφερές, λένε λόγια, αγαπιούνται και αγαπούν, βιώνουν το πολύδροσο σαν να είναι η μήτρα, ο πυρήνας τους, το κέντρο του κόσμου που μοιάζει να λιώνει και τι να πιάσεις και βασικά πως να το πιάσεις, τι να σώσεις, μένεις μονάχα να αγαπάς και να αγαπιέσαι μπας και.

το 'πολύδροσο' είναι ένα ποπ αυτοκόλλητο χρωματιστό στρασωτό γκλιτεράτο φανταχτερό, το κολλάς με λίγο μανία παραπάνω πάνω στο ξεχαρβαλωμένο σημειωματάριο που τάχα γράφεις τα πάντα σου, μην σου ξεκολλήσει, το πατάς, κάνεις και μπουνιά τη χούφτα σου να πιάσεις δύναμη παραπάνω, κι από κάτω για κόλλα έχεις δυο, τη μαμά και την κόρη που ονειρεύονται πως η μια θα ζει για την άλλη, γιατί έτσι αλλιώς δεν θα λιώσει ο κόσμος τους και ο κόσμος, τελεία > μια καρδιά και γύρω γύρω πάγος, που λιώνει ο πάγος και φανερώνεται μια καρδιά, η καρδιά νάτην τεράστια και μεγάλη, χωράει και σένα μέσα, στ' αλήθεια.

τελειώνω, μείνε και άκου > το 'πολύδροσο' είναι ένα αχ που το λες και βάζεις το χέρι στο στέρνο σου μη σου φεύγει η καρδιά σου και γλιστρήσει κι αν δεν είσαι στο πατρικό σου, χάθηκες.

πολύδροσο > σενάριο, σκηνοθεσία, μοντάζ: the boy > παίζουν: σοφία κόκκαλη, βίκυ καγιά > μουσική: δεσποινίς τρίχρωμη > μακιγιάζ: ιωάννα λυγίζου > το 2024 στις αίθουσες από το cinobo, τα λέγαμε.

[anistorit0s]

"Το σπίτι μας έχει πόρτα που δεν κλείνει, ούτε στα λάθη σου, ούτε στα ζόρια σου, ούτε στον χρόνο που περνά. Όσο κι αν μεγάλωσες η πόρτα σε χωράει, το ίδιο και η αγκαλιά μου.

Αν τα δύσκολα ήρθανε γιατί έφταιξες εσύ, σκέψου. Εγώ τιμωρία δεν σε έβαλα ποτέ. Σου τόνιζα μόνο πόσο ντροπή είναι να νιώθουμε πως φταίμε και πόσο όμορφο είναι το συναίσθημα μετά τη ντροπή όταν λέμε συγγνώμη.

Αν πάλι φταίει κάποιος άλλος, μη θυμώνεις παιδί μου. Να έχεις καλοσύνη τόση που να φτάνει και για εκείνον που δεν είχε,

και τόση αξιοπρέπεια, ώστε να μη χωράει στη ζωή σου το λάθος του δεύτερη φορά.

Αν σου γκρεμίστηκε τ' όνειρο, έλα να φτιάξουμε άλλο. Εδώ είμαι να σου δώσω τα υλικά απ την αρχή.

Αν σε αδίκησαν, φρόντισε να διεκδικήσεις ό,τι σου άξιζε και αν δεν στο δώσουν θα στο δώσει η ζωή παρακάτω.

Αν απλώς δεν τα κατάφερες, έλα να το πάμε από την αρχή. Όπως τότε με το ποδήλατο, θυμάσαι; Ματώσαμε. Πονέσαμε, μα στο τέλος τα καταφέραμε. Θυμάσαι;"

#γρεεκ ποστς #γρεεκ ταμπλρ

[astratv]

"25η Οκτώβρη, παγκόσμια ημέρα κατά του καρκίνου του μαστού, ημέρα που η Φώφη Γεννηματά κλείνει ένα χρόνο μακριά μας" –

“25η Οκτώβρη, παγκόσμια ημέρα κατά του καρκίνου του μαστού, ημέρα που η Φώφη Γεννηματά κλείνει ένα χρόνο μακριά μας” –

Σε ανακοίνωση της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής Λάρισας για την αυριανή εθελοντική αιμοδοσία που διοργανώνεται στη Κεντρική Πλατεία της πόλης, επισημαίνονται τα εξής: “Για όλες τις γυναίκες που μάχονται γενναία, για κάθε συμπολίτη μας σε ανάγκη, η Νομαρχιακή Επιτροπή ΠΑΣΟΚ Λάρισας και ο Αιμοδοτικός Σύλλογος “Φώφη Γεννηματά” θα βρίσκονται αύριο στην Κεντρική πλατεία της…

View On WordPress

#25η #Γεννηματά #ένα #Ημέρα #καρκίνου #κατά #Κλείνει #μακριά #μας #μαστού #Οκτώβρη #Παγκόσμια #που #του #Φώφη #χρόνο

[thenewsmag]

AstroΤσαούσα 13/07 - 19/07: Δεν μένει όρθιο τίποτα!

AstroΤσαούσα 13/07 – 19/07: Δεν μένει όρθιο τίποτα!

Συναρπαστικά ξεκινάει και κλείνει αυτή η τόσο πλούσια αστρολογικά εβδομάδα και η κάθε της μέρα είναι και μία έκπληξη (όχι απαραίτητα ευχάριστη).Στις 13 πραγματοποιείται η Πανσέληνος του μήνα στον άξονα Καρκίνου-Αιγόκερου και τα Παρορμητικά κυρίως ζώδια (Κριοί- Καρκίνοι- Ζυγοί- Αιγόκεροι) θα δουν εντέλει τι ψάρια έπιασαν, σε όποιον τομέα είχαν κάνει διάφορες κινήσεις αλλαγών. Την ίδια ημέρα η…

View On WordPress

#αστρολογικά #αυτή #εβδομαδα #και #κλείνει #ξεκινάει #πλούσια #Συναρπαστικά #τόσο

[justforbooks]

Αν υπάρχει μια εμπειρία με τρένο στον κόσμο που μοιάζει να μην έχει αντίπαλο παγκοσμίως, αυτή είναι μια διαδρομή στο ιαπωνικό νησί Kyushu.

Ενεργά ηφαίστεια, παραδεισένια onsen, περίτεχνοι ναοί, εργαστήρια που κρατούν ζωντανές τις αρχαίες ιαπωνικές τέχνες: Στο Kyushu, το νοτιότερο και τρίτο σε έκταση νησί της Ιαπωνίας, ταξιδεύουν όσοι αναζητούν αυθεντικές εμπειρίες. Τέτοιες εμπειρίες φιλοδοξεί να δώσει και στους επιβάτες του το τρένο Seven Stars in Kyushu, που κέρδισε για τρίτη συνεχόμενη χρονιά την πρώτη θέση στα 2023 Reader’s Choice Awards του Conde Nast Traveler, στην κατηγορία Best Train Trips in the World.

Oι λάτρεις των ταξιδιών με τρένο θεωρούν το πολυτελές Seven Stars ένα από τα πιο ευρύχωρα και άνετα στον κόσμο, επισημαίνει το αμερικανικό περιοδικό. «Κάθε ίντσα του τρένου -από τα κρεβάτια, τους νεροχύτες στα μπάνια και τις ξύλινες διακοσμήσεις μέχρι τα πορσελάνινα πιάτα στο δείπνο—είναι χειροποίητη, φτιαγμένη από Ιάπωνες τεχνίτες» σημειώνει το Conde Nast.

Η σιδηροδρομική εταιρία κλείνει φέτος δέκα χρόνια λειτουργίας, και η φιλοσοφία της παραμένει ίδια. Όπως σημειώνει ο πρόεδρος της εταιρίας, Yoji Furumiya: «Εξακολουθούμε να πιστεύουμε στην ενέργεια που δίνουν τα ταξίδια στη ζωή ενός ανθρώπου, στον πλούτο που φέρνουν καθώς και στους δεσμούς που γεννιούνται μεταξύ των ανθρώπων. Συνεχίζουμε να εξετάζουμε πώς μπορεί το Seven Stars in Κyushu να παίξει ρόλο σε όλα αυτά».

Τα επτά αστέρια στο όνομα του τρένου συμβολίζουν τους επτά νομούς του νησιού (Fukuoka, Saga, Nagasaki, Kumamoto, Oita, Kagoshima και Μiyazaki) και τα επτά επιβατικά βαγόνια του. Επίσης, εκφράζουν τα επτά χαρίσματα του τόπου: τη φύση, το φαγητό, τις ιαματικές πηγές, τους ανθρώπους, την ιστορία και τον πολιτισμό, τα τρένα και τις τοποθεσίες με ιερή ή πνευματική σημασία, τα “power spots” όπως ονομάζονται στην γιαπωνέζικη κουλτούρα.

Το χρυσό έμβλημα με το αστέρι ξεχωρίζει πάνω στα βαγόνια που είναι βαμμένα στο χρώμα του κόκκινου κρασιού- μια απόχρωση που παραπέμπει στην αρχαία λάκα. Από τον vintage σχεδιασμό του τρένου ως τις στολές του προσωπικού, όλα επαναφέρουν μια αίσθηση της χρυσής εποχής του ταξιδιού.

Οι επιβάτες χαλαρώνουν στο lounge του πρώτου βαγονιού με ζωντανό πιάνο χαζεύοντας τα αστέρια από το πανοραμικό παράθυρο, πίνουν τσάι στο tea room που είναι διαμορφωμένο σε στυλ ryurei (δηλαδή η τελετουργία του τσαγιού γίνεται σε καθίσματα και όχι στο πάτωμα) και απολαμβάνουν ένα ποτήρι Tsunuki, το ξεχωριστό ιαπωνικό single malt, στο μπαρ του τρίτου βαγονιού.

Σε κάθε ταξίδι του, το Seven Stars φιλοξενεί μόλις 20 επιβάτες καθώς διαθέτει δέκα σουίτες. Είναι όλες ευρύχωρες και πολυτελείς, με ντεκόρ που αποτελεί ένα fusion Ιαπωνίας – Δύσης, αλλά η πιο περιζήτητη είναι η Deluxe Suite A στην άκρη του έβδομου βαγονιού, για το πανοραμικό παράθυρό της.

Πίσω από την σαγηνευτική ατμόσφαιρα του εσωτερικού χώρου του τρένου βρίσκεται μια ομάδα από καταξιωμένους και έμπειρους τεχνίτες: Ο Μasato Kinoshita είναι ένας παθιασμένος δεξιοτέχνης του kumiko, της παραδοσιακής ιαπωνικής τεχνικής ξυλουργικής όπου μικρά, λεπτά κομμάτια ξύλου συναρμολογούνται με το χέρι ώστε να δημιουργήσουν περίτεχνα ξυλόγλυπτα σχέδια.

H πόλη Arita στα βορειοδυτικά του νησιού φημίζεται για την πορσελάνη της και τα πολύτιμα σερβίτσια με τα λεπτεπίλεπτα σχέδια που χρησιμοποιούνται στο τρένο προέρχονται από το εργαστήριό Kakiemon της οικογένειας Sakaida που συνεχίζει μια κληρονομιά 370 ετών.

Όσο για τα πανέμορφα κεραμικά, έχουν την υπογραφή του εργαστηρίου αγγειοπλαστικής Seiroku, του οποίου ο ιδρυτής Seiroku Nakamura ήταν γνωστός ως “o Θεός του Τροχού της Κεραμικής”.

Tα διήμερα και τετραήμερα ταξίδια του Seven Stars είναι σχεδιασμένα έτσι ώστε να «βυθίζουν» τον ταξιδιώτη στην πλούσια φύση και την παραδοσιακή κουλτούρα του Κyushu, περιλαμβάνοντας επισκέψεις στα πιο ξακουστά εργαστήρια, διαλογισμό σε ναούς, αξέχαστα παραδοσιακά δείπνα kaiseki.

Οι επιβάτες έχουν να θυμούνται πολλά: Τον ήχο του kara usu, του παραδοσιακού νερόμυλου που χρησιμοποιείται στην αγγειοπλαστική στο χωριό Οnta, που συγκαταλέγεται ανάμεσα στα «100 ηχητικά τοπία της Ιαπωνίας». Τα εργαστήρια geta, για την κατασκευή της παραδοσιακής ξύλινης σαγιονάρας που οργανώνονται μέσα στο τρένο.

To μαγευτικό υπαίθριο μπάνιο στα λαξευμένα στο βράχο λουτρά του ξενώνα Gajoen, στους λόφους της Kιρισίμα. Τη θέα στο επιβλητικό ηφαίστειο Σακουρατζίμα από τα παράθυρα του βαγονιού. Τους καλλιτέχνες της αρχαίας τέχνης bonzeki που φτιάχνουν τοπία μινιατούρες σε μαύρους δίσκους με άμμο και βότσαλα. Την παρατήρηση άστρων ξαπλωμένοι στο ζεστό έδαφος του γεωθερμικού πάρκου Unzen Jigoku.

Μια μοναδική συλλογή τοπίων και εμπειριών, σε ένα αυθεντικό κομμάτι της Ιαπωνίας, που κοστίζει περίπου 1.900 ευρώ για το διήμερο ταξίδι κατά άτομο και 3.800 ευρώ για το τετραήμερο.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

#just for books #Seven Stars in Kyushu

[fegg4ropetra]

Παρασκευή 17/11/23 (2.45 π.μ.)

Σήκω. Ώρα να ετοιμαστείς. Τι θα βάλω; Πως να ντυθώ; Αυτό; όχι όχι πολύ απλό. Κι αν δείχνω χάλια; Όχι όχι. Λίγο μεικαπ. Οκευ ίσως λίγο ακόμα. Να βάλω μήπως αυτό; Οχι πολύ καλό. Δεν ξέρω που θα πάμε έτσι κι αλλιώς. 1,2,3,4... Οκευ αυτό αυτό. Χμμ μέτριο.. ας πάρω το ρίσκο. Αποσμητικο. Κολόνια. Μέντα. Έτοιμη. Πάμε. 1,2,3... Το 'χω

Θεέ μου άγχος. Τι κάνω; έχω ξεχάσει πως να περπατάω, να μιλάω, να κινούμαι. Fuck. 1,2,3,4,5,6... Κι αν με περάσει για χαζή; για κοριτσάκι; για ανώριμη; κι αν δείχνω όντως χάλια τελικά; μήπως να πάω να αλλάξω; μήπως να το ακυρώσω; όχι όχι. Περίμενα καιρό.. φφφ

Ωχ! Ήρθε. Όχι γαμωτο. Τι κάνω; τι κάνω; τι κάνω; 1,2,3,4,5,6,7... Αυτός είναι; μαύρο αμάξι.. χμμ φίλε τζάμια.. αυτός είναι γαμωτο. Αααααααα!!!

- Αν θες.. Αααν θες μπορείς να έρθεις

ΓΑΜΩΤΟ. Ήδη φάνηκα ηλίθια... Φφφ.. ανάσες, ανάσες, ανάσες. Πάμε! Ας πετάξω ένα αστείο χαχα...

- Ε και που να ξέρω γω ότι είσαι εσύ

- Ναι γιατί ως γνωστόν όταν βλέπεις μαύρο αμάξι με φιμε τζάμια το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι είναι ας πάω κατά κει. Ρώτα αν έχω καραμέλες χαχαχ

- Κουταβακια τι καραμέλες

- Καραμελες μου έλεγαν εμένα

- Εμενα για κουταβάκια τι να κάνουμε χαχαχαχ

Αυτό ήταν. Ότι άγχος είχα έφυγε σε δευτερόλεπτα. Ξεκίνησε να οδηγάει και να μου πιάνει συζήτηση. Ήταν τόσο γλυκός. Τόσο... Δεν έχω λόγια να το περιγράψω. Ακριβώς όπως τον περίμενα. Μόνο που ένιωθα τοσο ανεξήγητα ασφαλείς σαν να τον ήξερα χρόνια.

Σταματάει το αμάξι, κλείνει η μηχανή, τα φώτα.

1,2,3,4,5...

- Παυλος.

- Χαχαχαχ Αθηνά χάρηκα!

- Επρεπε να το κάνω αν και μετά από τόσες συζητήσεις νιώθω λες και σε ξέρω μήνες.

Η καρδιά μου δεν σταμάτησε να χτυπάει σαν τρελή απ' τη πρώτη στιγμή. Προσπαθούσα να κρατήσω τον εαυτό μου. "Μη δείξεις τον ενθουσιασμό σου" "θα σε περάσει για κοριτσάκι" "θα φανείς χαζή" "θα το εκμεταλλευτεί" "όπως κάνουν όλοι" "παιξτο άνετη". 1,2,3,4,5...

Ξεκίνησε η συζήτηση τόσο αβίαστα χωρίς σταματημό. Περνούσαμε απ' το ένα θέμα στο άλλο τόσο φυσικά. Συμφωνούσαμε σχεδόν σε όλα λες και συμπληρωναμε ο ένας τον άλλον. Ένιωθα για πρώτη φορά ότι κάποιος με καταλαβαίνει. Ότι με βλέπει σαν αυτό που είμαι. Όχι ένα "20χρονο που πρέπει να μεγαλώσει και να δει". Ένιωθα ασφάλεια να μιλήσω, να πω αυτά που πραγματικά σκέφτομαι, απόψεις, πεποιθήσεις, γνώμες τα πάντα όλα. Λάτρευα να τον ακούω να μιλάει και τον κοιτούσα που μιλούσε με τόσο πάθος για όλα αυτά που πιστεύει. Είχα αφοσιωθεί και αφεθεί τόσο που είχα ξεχάσει πόσο ευάλωτη νιώθω οπότε με κοιτάει άνθρωπος στα μάτια. Αυτά τα μάτια. Τα μάτια του μελι στο φως καφέ στο σκοτάδι. Τα μάτια του εκρυβαν μια ερημο που ήθελα απεγνωσμένα να εξερευνήσω. Τα μάτια του έκαναν την πιο υπέροχη αντίθεση με το χρυσαφένιο χρώμα του δέρματος του. Ήταν απ' τους πιο υπέροχους συνδυασμούς που έχω δεις στη ζωή μου. Ειρωνεία να το λέει ένας άνθρωπος που από τότε που θυμάται τον εαυτό του θαυμάζει τα γαλανά μάτια λες και είναι χρυσός. Κι όμως τα δικά του είχαν κάτι διαφορετικό. Έδειχναν βάθος, έδειχναν ζωή, έδειχναν πάθος. Και η φωνή του... Θα μπορούσα πραγματικά απλά να κάτσω να τον ακούω για ωρες και έτσι ξεκίνησα να Παραδινομαι σιγά σιγά στο άκουσμα της.

Ησυχία. Σκοτάδι. Δύο αναπνοές ακούγονται να παλεύουν να μείνουν σταθερές. "Φερσου φυσιολογικά" "Ηρέμησε" 1,2,3...

- Καποια πράγματα είναι αυτονόητα...

Αυτή η έντονη κινησιολογία μου προκαλούσε ένα νευρικό γελάκι κάθε φορά που παρατηρούσα τα χέρια τους να έχουν τον δικό τους τρόπο να δίνουν έμφαση σε όλα αυτά που έλεγε.

-Τι εννοείς;

- Ε κάποια πράγματα είναι αυτονόητα. Βασικά..

Εκείνη η απότομη κίνηση. Μου έπιασε το πρόσωπο τόσο απαλά και με φίλησε και ένιωθα ότι η καρδιά μου σταμάτησε. Το μυαλό μου σταμάτησε να λειτουργεί. Η σκέψεις μου ηρέμησαν. Το σώμα μου καιγόταν απ' την ένταση. Το άγγιγμα έμοιαζε τόσο γνώριμο λες και το είχα ξαναζήσει.

- Δεν φαντάζεσαι πόση ώρα ήθελα να το κάνω αυτό.

Πέθανα. Τον ξαναφιλησα.

- Καποια πράγματα δεν χρειάζονται λέξεις

Ξανά. Η καρδιά μου ξεκίνησε να χτυπάει ξανά. Ακόμη πιο δυνατά αυτή τη φορά. Ένιωθα ότι θα λιποθυμούσα. Δεν πίστευα αυτό που έζησα. Δεν μπορούσε το μυαλό μου να χωνέψει ότι εγώ, ΕΓΩ, Ε Γ Ω, έκανα αυτόν τον άνθρωπο να σκέφτεται για ώρα το πόσο θέλει να με φιλήσει. Τρελάθηκα. Οι λέξεις είχαν πετάξει απ' το μυαλό μου, το στόμα μου είχα ξεχάσει τη σημαίνει φωνή, είχα ξεχάσει να μιλάω. Είχα μείνει άφωνη. Γελούσα σαν παιδί που άνοιγε ένα δώρο που περίμενε καιρό και ταυτόχρονα προσπαθούσα τόσο άσχημα να κρατήσω το μυαλό, την καρδιά μου, τις σκέψεις μου όλα όλα όλα. "Μην ενθουσιαζεσαι" "Ξέρεις που σε βγάζει συνήθως αυτό" "θα πληγωθείς" "μαζέψου" 1,2,3,4,5,6....

- Δεν θέλω να φύγεις αλλά έχω κάποιες προετοιμασίες για αύριο. Θες να έρθεις μαζί;

-Ναι βέβαια

Και καλα το έπαιζα άνετη. Σε παρακαλώ ας μη παρατηρήσει το ποσό τρέμω. Το πώς το πόδι μου ανεβοκατεβαίνει νευρικά εδώ και ώρα. 1,2,3,4...

-Τελεια!

Ξεκινάμε. Το χέρι του ακουμπάει το πόδι μου και το στομάχι μου γίνεται κόμπος. Ασυναίσθητα ακουμπάω το χέρι μου στο δικό του και αρχίζω να επεξεργάζομαι το δέρμα του, πως κινείται το χέρι του, πως προσπαθεί να μη το πάρει για να αλλάξει ταχύτητα.

-Εδω θα βόλευε το αυτόματο χαχαχαχ

Πεθαίνω για άλλη μια φορά. "Fuck fuck fuck" "γιατί γαμω" "γιατί παρατηρώ τέτοιες μικρές κινήσεις " "fuck" "γιατί ενθουσιάζομαι τόσο με αυτά τα μικρά πράγματα" "δεν σημαίνει τίποτα " "σταματά να σκέφτεσαι γαμω" 1,2,3...

Φτάνουμε σπίτι.

-.... Κι εδώ έχω όλα μου τα βιβλία...

Τρελάθηκα. Κάθισα ασυνείδητα μπροστά απ' τη βιβλιοθήκη και άρχισαν τα χέρια μου να εξερευνούν αυτόν τον μικρό παράδεισο βιβλίων. Γονάτισε μπροστά μου και με κοίταζε. Η αναπνοή μου κόπηκε. "Τι έχω" "γιατί με κοιτάει" "μοιάζω χαζή" "γαμω" "μαζέψου"

- μη με κοιτάζεις δεν μπορώ

- γιατί;

Μεταφερόμαστε στη κουζίνα. Κάθομαι στη μία γωνία του τραπεζιού και τον παρατηρώ λες και είναι έκθεμα. Άγαλμα. Προσπαθώ να τον πειράξω λίγο. Γελάει. Κοκκινίζει. Θεέ μου αυτό το χαμόγελο.

Πρώτο pancake. Φιλί. Το γυρνάει απ' την άλλη. Ξανά φιλί. Δεύτερο pancake. Αγκαλιά. 3ο. Άγγιγμα. 4ο. φιλί. 5ο. Αγκαλιά.

- Ετσι θα το πάμε μέχρι να τελειώσει το μείγμα;

- Απλα παίρνω τη δόση μου

Ξσηχνψξφκδκσκδξψξισκχνψμδκσκ. "Σταμάτα" "μην ενθουσιαζεσαι" "προσγειώσου" "μην είσαι χαζή θα πληγωθείς στο τέλος" "το ξέρεις" "αυτό γίνεται πάντα" 1,2,3,4,5,6,7,8.....

Τέλος.

Πάμε στον καναπέ αρχίζει να με φιλάει, να φιλάει τον λαιμό μου. Μακάρι να ξερε ότι δεν χρειαζόταν καν να βγάλει τα ρούχα μου για να με φτάσει στη κορύφωση. Με είχε φτάσει σε αυτό το σημείο τόσες φορές εγκεφαλικά. Ξεκίνησε να πηγαίνει κάτω. Και πιο κάτω. Και πιο κάτω. Εξερεύνησε όλο μου το σώμα με τη γλώσσα του και ένιωθα ότι έχανα την αναπνοή μου σε κάθε άκουσμα της δικής του. Αφέθηκα στα χέρια του νιώθοντας τόση σιγουριά γι αυτό. Το σώμα μου όλο έκαιγε. Όλη η ένταση απ' τη πρώτη στιγμή που κοιταχτηκαμε επιτέλους απελευθερώθηκε.

Καθίσαμε εκεί γυμνοί χαϊδεύοντας ο ένας τον άλλον. Τα μάτια μου περιεργάζονταν το σώμα του, τα τατουάζ του. Άραγε θα μάθει ποτέ ότι δεν είχα νιώσει ξανά ποτέ τόσο ασφαλείς γυμνή σωματικά, εγκεφαλικά και ψυχικά με άλλο άτομο; "όχι δεν κάνει" "οι άνθρωποι το εκμεταλλεύονται" "σε εκμεταλλεύονται" "πάντα" "μην αφεθείς" "σταματά" 1,2,3...

- Δυστυχώς πρέπει να πάω σπίτι σιγά σιγά

- ναι θα ντυθούμε και θα σε πάω

Σηκώθηκαμε. Ντύθηκαμε. Εμπρός. Εκείνη η αγκαλιά μπροστά απ' τη πόρτα πριν βγούμε έξω. Κοίταξα στον καθρέφτη και ένιωσα λες και έβλεπα μια τόσο οικεία εικόνα. "Συνέλθε" "μην ενθουσιαζεσαι" "αυτά είναι βλακείες". Μαζευτηκα.

Φτάσαμε. Σου δίνω ένα πεταχτό φιλί. Δεν έφτανε. Άλλο ένα. Άλλο ένα. "Μαζέψου" "σταματα το"

-Αυριο έχω πολύ γεμάτο πρόγραμμα αλλά θα κοιτάξω να ξεκλεψω λίγη ώρα να σε δω.

"Μην ενθουσιαζεσαι, μην ενθουσιαζεσαι"

-Τελεια! Θα περιμένω.

- καληνυχτα όνειρα γλυκά

- καληνυχτα όνειρα γλυκά!

Μπήκα μέσα στη πολυκατοικία, μέσα στο διαμέρισμα, μέσα στο δωμάτιο μου. Ξάπλωσα και ένιωθα πιο χαρούμενη από ποτέ. Και τότε ξεκίνησε να δουλεύει το αναθεματισμενο. "Γιατί" "γιατί το άφησα αυτό να γίνει" "σίγουρα με περνάει για εύκολη τώρα" "γαμω γαμω γαμω" 1,2,3,4,5... "Γιατί του καθισες" "ποια είσαι" "το χάλασες" "κι αν σε ήθελε μόνο για το σεξ;" "αυτά παθαίνεις όταν αφηνεσαι" "σε εκμεταλλεύονται" 1,2,3,4... "Εύκολη" " μα δεν είμαι εύκολη" "έτσι κατάφερες να φανείς" "γαμωτο" "γιατί το έκανα αυτό" "εγώ δεν είμαι έτσι " "δεν το έκανα ποτέ αυτό " 1,2,3,4,5,6,7,8,9,10.... "Κοιμήσου τώρα έτσι όπως τα έκανες" "για άλλη μια φορά έπεσες θύμα της ηλιθιότητας σου" "της αφέλειας σου" "τίποτα δεν είναι παραμύθι" "κι εσύ σίγουρα δεν είσαι μια πριγκίπισσα" "συγχαρητήρια" "σιγά μη σε πάρει στα σοβαρά" "ένα ακόμα κοριτσάκι είσαι"

Μήνυμα: Καλημέραααα:)

(Αυτό ήταν... Έμπλεξα... Άσχημα...)

#mine #letters

[ouranos77]

Είχα ξεχάσει το πρώτο μας μπάνιο με βροχή,

είχα ξεχάσει ποσο όμορφος ήσουν εκείνη την μέρα..

Είχα ξεχάσει το χτυποκάρδι μου όταν με πλησιαζες…

πρώτη φορά

πρώτη φορα που θα με άγγιζες το σώμα μου,

έτσι όπως είναι πραγματικά.

Τα χέρια σου στην μέση μου και τα μάτια σου πάνω μου

Φαινόσουν ευτυχισμένος.

Μα τι είναι ευτυχία ;

Ευτυχία δεν είναι η αγάπη ;

Τι ψάχνουμε τελικά ;

Ψάχνουμε το πνεύμα ή την ύλη ;

Κοιτάμε τυποποιημένες σχέσεις της εποχής μας ή μάτια που λιώνουν για εμάς ;

Έλιωνα εκείνη την μέρα ,

Έλιωνα να κοιταω τα βρεγμένα σου μάτια

Ήσουν…

Ίσως ήσουν ένα πλάσμα όχι από δω

Ίσως ήσουν το πλάσμα μου

Ναι το πλάσμα μου. Αυτή είναι η σωστή έννοια

Ήσουν δικός μου εκείνη την μέρα.

Ήμουν πλήρης

Ήμουν ολόκληρη επιτέλους

Δίχως… δίχως αναπνοή

Την είχες εσυ όλη στα χέρια σου

Κρύωνα αλλα δε με ένοιαζε

Τωρα με νοιάζει, δε θέλω να κρυώνω ,

φοβάμαι

Φοβάμαι να κρυώνω πια , φοβάμαι να σε εμπιστευτώ. Γιατί;

Γιατί μου έκλεψες το καλύτερο συναίσθημα ;

Την ασφάλεια που ένιωθα για σενα.

—-

Ύστερα, άρχισε να βρέχει,

τρόμαξες,

ήθελες να φύγουμε

Εγώ σου είπα ζήσε λίγο τη στιγμή

Τι;

Ζήσε λίγο τη στιγμή

Ζήσε λίγο τη στιγμή

Ζ η σ ε λ ι γ ο τ η σ τ ι γ μ η

Που θα την ξανά βρεις;

Το ακριβότερο πράγμα στον κόσμο είναι οι στιγμές

Το καλύτερο κινητό να πάρεις,

το καλύτερο στυλ να φτιάξεις ,

στο καλύτερο κλαμπ να πας

με τις καλύτερες γκόμενες

Τέτοιες στιγμές είναι χαραγμένες μέσα μας που δε θα τις ξανά ζήσεις,

δε θα είσαι ποτε ξανά 19 σε μια θάλασσα στη βροχή με τον έρωτα σου,

δε θα είσαι ποτε ξανά ο ίδιος,

και το ίδιο άτομο που μιλάς δε θα είναι ποτε ξανά αυτό,

θα είναι κάτι παρόμοιο που του μοιάζει.

Καληνύχτα έρωτα μου.

Θα έγραφα κι αλλα,

αλλα είναι ώρα για ζωή

Καινουρια ζωη,

έναν καινούριο έρωτα

Καινουρια αρχή, καινουρια μέση, καινούριο τέλος

——

Μετά βγήκαμε,

Κρυωνες,

σηκώθηκα έψαξα ότι στεγνό υπήρχε για να το ρίξω πάνω σου

Αντέδρασες, δεν ήθελες,

με τράβηξες

μα εγώ δε σε άκουγα

Το μόνο που ήθελα ήταν να ζεσταθείς

Πάντα έβαζα εσένα μπροστά από εμένα,

όχι από υποχρέωση,

επειδή δίπλα σου δεν υπήρχα,

εξιλεωνόμουν

Υπήρχα μέσα σου, η χαρά μου ήταν να βλέπω το χαμόγελο σου, να βλέπω ότι περνάς καλά.

Τέλος πάντων, έγινα κουβαρακι κι με έβαλες στην αγκαλιά σου, σκεπάστηκαμε μαζί, τότε αρχισε το καλο…

Ήρθε το φαΐ! Χα!

Ακόμα περιμένουμε εκείνη την χαρτοπετσέτα,

εκείνη που ζητήσαμε από το παιδί που μάζευε βιαστικός τις ξαπλώστρες.

Φοβόταν την βροχή ο ανόητος.

Γιατί να φοβάσαι τη βροχή;

——

Ώπα λέγαμε για την καινουρια αρχή, καινουρια μέση, καινουριο τελος

Ναι…

Άδικο

Άδικο να δεχτώ κάποιον άλλον στη ζωή μου ενώ θα μπορούσα να τη φτιάξω μαζί σου,

Άδικο να πάω μαζί του ταξίδια, να μου κάνει έρωτα όλο το βράδυ και το πρωι να ξυπνάμε αγκαλιά

——

Μετά,

όταν το πήραμε απόφαση να φύγουμε,

βρεγμένοι κρυωμενοι και μουδιασμένοι από το κρύο,

γελούσα

Πάντα γελούσα με την βλακεία που μας κουβαλάει.

Ήταν η πρώτη μέρα που συνειδητοποίησα πόσο ξεροκεφαλος ήσουν,

δεν άλλαξες ποτε τα βρεγμένα ενώ είχες στεγνά

Θα μου μείνει άχτι.

Την άλλη μέρα ήμασταν άρρωστοι.

—-

‘…εχεις ακόμη να κλάψεις πολύ ώσπου να μάθεις τον κόσμο να γελάει…’

Γ.ΡΙΤΣΟΣ

Ένα τέτοιο ποστ δεν κλείνει με κάτι συγκεκριμένο κλείνει με μια μάχη μεταξύ του εαυτού σου και των αναμνήσεων, μουδιασμένη.

Σαγαπαω κι σήμερα αγάπη μου.

7-10-23

[prasinoxaos]

ο ένας με τραβάει κι ο άλλος με πνίγει

μονάχα το χέρι το δικό μου αν το τεντώσεις κλείνει

#quotes #mine #greek posts #greek #greek quotes #ελληνικα #ελληνικο ποστ #γρεεκ #γρεεκ ποστς #γρεεκ κουοτς