Sanma sen gidince ben hep ağladımNe yas tuttum ne de kara bağladımBir gerçeği geç de olsa anladımKaderimdir dedim, üzülmedim ki, üzülmedim kiKaderimdir dedim, üzülmedim ki, üzülmedim ki, üzülmedim kiKaderimdir dedim, üzülmedim ki
Aşk gülümü sulamadan kuruttunBen gönlümü sazım ile avuttumAşk gülümü sulamadan kuruttunBen gönlümü sazım ile avuttumİnan ki ismini bile unuttumKaderimdir dedim,…
Seni çok seven bir kadın vardi onu hiç unutma çünkü o seni o kadar çok seviyordu ki ona kötü davrandığın da tüm geçe ağlıyordu ve ertesi gün hiç bir şey olmamış gibi davranıyordu onun kalbini kırdın yine seni affetti yine senin yanında oldu biliyormusun üstündeki kıyafeti ya da giydiğin ayakabinin aynısını bulabilirsin ama bir daha asla seni böyle sevebilecek birini bulamayacaksin..l
Annem aradı ve diyor ki, "Seni özledim, rüyamda sana sarılıyordum neredesin, iyi misin?"
-insanların sevgisini kabul etmek her zaman zorladı beni. Sevgi sorumluluktu. Ağırlıktı kalbime. Bir tarafım var, sevginin hasta ettiği. Hayatımda 1,2 kişi vardır yada yoktur sevgisinin bana iyi hissettirdiği...
Dikenli balon balığı gibiyim. Her an şişip batabiliyorum birine. Tek fark birine batan bir dikenim varsa içeriden bana da battı hep. Hiç üzdüğümden az üzülmedim. Minik de olsa bana batanlar hic kapanmıyor.
Düşündüm, asıl sebebi nedir diye de;
Hayata küsmüşüm galiba. Yada küstürmüşler beni. Her şeyi de kendime yıkmayayım.
Velhasıl; ben beni hayata bağlayan şeylere batıp, kanatır olmuşum. İtmişim, kakmışım.
Sevgi bile almak istememişim ki hiç bir zaman borçlu hissetmeyeyim, kalmayayım.
sen hatırlıyor musun, sen bana dokunmayalı kaç mevsim geçti. ben senden vazgeçtim, umudumu söndürdüm. önüme bakmaya çalıştım. önüme çıksan hiç ilerleyemezdim. bir gün trafikte arabanı gördüm. inan ki beynimden vuruldum.
istediğiyle gezsin, el ele gezmesin dedim. sonra bir şeyler duydum, bir şeyler gördüm. bugün inanılmaz normal bir günün gecesinde el ele fotoğrafını gördüm.
bunu da gördüm. en acıdığı zamanlarda hiçbir şey hissetmezsin ya. kızmadım bu defa, üzülmedim. oturdum salonda. kahvemi yudumladım. sevdiğim adamı başkasını severken de gördüm.
Hiç üzülmedim diyemem. Çünkü çok üzüldüm, çok canım yandı, çok ağladım... Çok kötü günlerdi... ama geldi, geçti ve bitti.. Ne kadar hatırladığım da beni ağlatsa da bitti, ama yine de ben o kötü günlere ve her şeye rağmen çok teşekkür ederim. Yaşattığınız o acılar beni o kadar güçlü bir insan yaptı ki... hayata karşı tecrübe kazandım, büyüdüm, öğrendim, hayata tutundum... yaşadığım her şeye rağmen direndim ve bu savaşı galip geldim..
Dün saçma bir konum içinde buldum kendimi aldırış etmedim. Susmanın asaletine ve Rabbimin adaletine inanırım. Ama konu bugün öyle bana kaldı ki üzülmedim desem yalan olur. "Herkese içindeki iyilik kadar iyi bir hayat dilerim." Kalbi kâra insanlardan Allah uzak etsin 🌸
üniversitem bittiği gibi çalışmaya başladım, liseden beri de yaz kış demeden tatillerim stajlarda geçti günlerce evde kaldığım bir dönem hiç olmadı. istanbul’da evde kalınca kendimi çok sağlıklı hissettim aslında belki de sakarya’ya git gellerin beni yorduğu için işten çıkma konusunu hiç derinleştirmedim hatta üzülmedim, iyi kazanıyordum ve çok rahat çalışmama rağmen. çok şükür maddi olarak zorlanmadık hiç, eşim maaşını düşünmeden bana yolladı. hiç para istememe fırsat vermedi bile. dediğim gibi kendimi de tanıdığım bir yol bu. bazen hastane veya revir anılarımı anlatıyorum eşime o kadar uzak ama o kadar özlem doluyum ki, her ne kadar kadar insanları sevmesem de işimi çok özlüyorum. evde kalmak dilediğin gibi gezmek bir şeyler yapmak eşimle sevdiklerimle kendimle zaman geçirmek çok güzel ama bir yere kadar gerçekten. para kazanmaktan bağımsız işim için hazırlanıp (1 buçuk litre su alıp üzerine etiketle adımı yazmak, nöbet meyvelerini yiyeceklerini içeceklerini hazırlamak) evden çıkmayı özledim. hastane ortamlarındaki arkadaşlıkları ne kadar sevmesem de başka insanlarla diyalog kurmayı da özledim. dilerim gönlümdeki gibi bir yerde ve çok iyi insanlarla çalışırım.
Ah bu basımdan neler neler geçti anlatsam kendim bile inanmam. Ama bana ders oldu. İlk olarak ölümden döndüm en önemlisi bu cumartesi gecesinden itibaren ne yemek ne su tek yaptığım ağlayıp yutkunamamak suan da pek iyi sayılmamda, en azından rahat nefes alıp, su içip, konuşabiliyorum. Doktor salgın dedi. Sağlık olsun her gelen salgını misafir olarak ağırlıyor bedenim çok misafirperverdir bu konuda. Uyuyamadım ya hayatta en keyif alarak yaptığım eylemi yerine getiremedim. 10 dk uyuyup sızlanarak uyandım. Neysecigime efendim pazar sabahı doktora gidince telefonumu da çaldırdım. Ya arkadaş orada insan can derdine düşmüş nasıl bir zihniyet ile böyle bir şeye cesaret edebiliyorsunuz. Ya ben zir deli olsamda o yaptığın hamleye ani tepki versem. (Öyle bir şey yapacak halim yoktu ama ah bi alanı görseydim fena olmazdı) Şaka gibi bir durum ama gerçek hoooop diye çalındı. Üzülmedim, çalınmasına üzüldüğüm tek şey içinde ki fotoğraflar, anılar, hatıralar tamam azıcık banka hesapları da korkutmuş olabilir ama onları bankayı arayıp hallettim polis merkezine de gittim bunlarin her biri maddi olarak hal oldu lakin fotoğraflar benim için çok değerliydi her biri gitti. Eşim surat astı. Hasta olduğuma inanmadı abarttığımı düşündü. Resmen yıkıldım. Çalındığının farkına varmam eve gelince oldu. Cebimde bulamayınca ya arabada yada evde unuttum zannettim her normal insan gibi, Bulamayınca koşarak giyin, tekrar evden çık iğnenin etkisi ile oradan oraya koştur, sinirden hem köpürüyorum hem de her şeyi tek basıma halledebilirim imajı veriyorum heyt be leyl (gece basına gelecekleri düşünsen böyle yaparmıydın acaba bu dik başlılığıma bir çözüm arıyorum pls 🙈 ) Ne olduysa pazar gecesinden itibaren oldu zaten bu gece öleceğim, yok yarin,ertesi gün derken bir sabah gözümü açtım yok daha vaktim var galiba diyerek ilk kez dün gece uyuyabildim. Tabi hasta olduğuma ikna olan sevgili eşim sağolsun yemek bulaşık çamaşır ilaç bitki çayı takviyesi ile destek oldu. Bana aşırı gıcık hissediyorum ama eş kontenjanından kıyamıyor konuşamıyorum ya onu ikna eden bence bu oldu. Bugun biraz konuşmaya başlayınca iyisin iyi bülbül gibi, ev sesin ile doldu diye şakalaşmaya bile başladı. Gönlümü almak icin çiçek almıştı bende onu bas ucuma koymuştum suya koyarım diye unutmuşum tabi hemen dökülmeye baslamis bana cırlıyor, gülün kıymetini bilmiyor bizim bülbül diye birazcık mahcup oldum ama ses etmedim. Burada birazcık haklı olabilir 🙄
Neysecigime efendim erkek kardeşim idareden eski telefonunu verdi. İdare edebildiğim kadar edeceğim. Düşünüyorum da acaba ben ne hata yaptim da rabbim beni bu şekilde imtihan etti. Suçu alanda olduğu kadar kendimde de arıyorum. Hiç bir şey insanın basına tek taraflı olarak gelmez gibi geliyor. Çuvaldız misali…
Gökten üç elma düşmüş biri okuyana biri yazana biri de sonradan dönüp dolaşıp okuyacak olana hayırlı sahurlarınız olsun. Bu gece son Ramazan sahuru Allah hepimizin Ramazan’ını kabul etsin 🌙
Ağladığımı görmedikleri için hiç ağlamadım zannettiler , yanlarında düşmediğim için hiç düşmedim zannettiler , üzüldüğümde onlar gibi başkasına anlatmadığım için hiç üzülmedim zannettiler , hislerimi belli etmediğim için hislerim yokmuş gibi davrandılar. Bilmiyorlar ki ben ne kadar çok ağladım ama yine de kendim kendimi susturdum , bilmiyorlar ben ne kadar düştüm yine her seferinde tek başıma ayağa kalktım , bilmiyorlar üzgün olduğumda anlatacağım birinin olmadığını ( güvenmediğimi),bilmiyorlar hislerimi anladıklarında ne kadar zorlandığımı ,belki bilselerdi her şey daha değişik olurdu . İyi mi olurdu kötü mü olurdu bunu da ben bilmiyorum.
Hani bazen olur ya her şey üstüne gelir insanin,sevdiğin, değer verdiğin, uğruna her şeyinden vazgeçtiğin... ağlarsın neden ağlıyosun diye kızarlar, senin her şeye ağladığını sanarlar. Ama onlar öyle sanarken sen bi odada, banyoda , suyun altında hıçkıra hıçkıra ağlarsın. Senin ağlamalarını senden başka duyan yoktur. Ve sen herkesten aynı muameleyi görmene rağmen sevgiye açsındır, biri gelse de adam akıllı sevse dersin ama yok olamaz.
Sevdigin yüz üstü bırakır ailen yüz üstü bırakır. Kime güvenecegini şaşırsın. Bi olay olur kimse konusmana izin vermez, neden biliyor musun ? Çünkü seni hep çok ve boş konuşan bir insan olarak görürler. Ama senin acılarını gizlemek, unutmak için gülüp konuştuğunu bilmezler, bilemezler.
Kendine hep bir teselli ararsın yapabilirim güçlüyüm der bi ev inşa edersin bi bakmışsın biri gelmiş evi yıkmış seni de yerin dibine gömmüş.Ama sorsan ona seni çok sevdiği içindir.Bir insan bir şeyi elde ettikten sonra, menfaati bittikten sonra yüzünüze bile bakmaz.
Cidden bakmaz. Biri çıkıpta bana ben bugüne kadar hiç üzülmedim diyemez. İnsan hatayı başkasında arar, ama o başkası niyeyse hep haklıdır hep yanlış yapan sensindir bir şeyi abartan mesela... Ama bilmezler ki ilerde sen kendine merhem olup yaralarını sardığında bir tek insanın bile yüzüne bakmayacaksın. Sen akıllanmış olacaksın. Hatta onlara teşekkür edeceksin. Siz olmasaydınız kendimden başka kimsenin olmadığını anlamayacaktım, düştüğümde nasıl tek başıma kalkılır bilemeyecektim diye...