Sofandi
Sofandi á daginn og sofandi um nætur
svefninn svo góður, ágætur
alltaf svo þreytt, svefninn hefur mig deytt
ég er meðvituð um það en geri samt ekki neitt
Ég loka bara augunum í smá
til komast heiminum frá
það lagar ekki neitt, en svona tímanum ég get eytt
0 notes
My depression is depressed by how depressing it is to be depressed
Im so fucking stressed, I feel like I’ve been pressed into this tiny ass jar, I can’t move, i cant to breathe
I start grinding my teeth, why am I shaking
my whole body is now aching
2 notes
·
View notes
þvílíkur maður,grimmdar refur
myrkraverk fremur meðan borgin sefur
fyrsta skammtin yfirleitt gefur
á sammviskunni mörg mannslífin hefur.
engin veit hve stór er hans vefur
bræður mæður synir og feður
heilu fjölskildurnar niður grefur
fyrir fangaklefa hann er enn of séður.
hafð'ann í vasanum þá sem ráða
allir vissu að hann ÁTTI þá báða
löggæslu séffan líka dómarann stóra
BÁÐIR ÞEIR LÉTU EINS OG SJÓNLAUS HÓRA
þröngt var "búið" hann vandaði sig
við löggjafar valdið, tók risa svig
á götum hann drottnaði,lét hné fylgja í kvið
þegar mátt sinn sýndi,hvarf almættið...
hann braut alla þá sem sem voru á hans sakarskrá,
já þvílík lukka þeim sem stórsá á
því flesstir fóru niður..... eða í dá
hann var lifandi guð sem engnn kjaftaði frá
sjálfan sig setti í guðaanna tölu
hersveitum stjórnaði með fíkefnasölu
tötrum klædd bíða andlitin fölu
eftir duftinu hvíta og pillunum sívölu
hann mataði lýðinn,kom þeim í hlekki
þeirra rökhugsun farinn,eins og korn í rykmekki
hann kom þeim á bragðið.......glæponin "geðþekki"
til að fara honum frá þeim skorti hugrekki
loks einn af hans þrælum fékk alveg nóg
hann söng og galaði.meðan stórveldið dó
meðan rebbi glæpur bæði grét og hló
var sjónlausi séffinn að fella "sinn"skóg
hinn hamrinum sveiflaði meðan hann vó
hvernig dómur færði honum hugarró
skild'ekki 20 ár.... lama þennan bóg
eða,hvað skildi samfélaginu þykja nóg
hann birtist í draumi með hempu og ljá
sá dökki sagði senn færi hann frá
niður til helvítis að búa honum hjá
þar hans besta stund yrði frákvörfum á
næsta morgunn hann ákvað að jarð'ann
allt yrði léttara með breyttan mælikvarðan
á gamalds aldri hans fortíð brann
léttirinn þegar þrjóskan fór.... og brynjan rann
hann faðm sinn opnaði og guð sinn fann
það breytti öllu að meðtaka...... "hann"
þeim fjölgaði sem "sáu" ...þennan nýja mann
sérstaklega eftir vogsfræðin hann..... "vann"
þar skrifaði um allt sem hann upplifði og fann...hann sérlega þessu "ljóði ann
við eigum hús við vog og rjóður
ég fyllist af kærleik,fæ langþráð fóður.
þar misjafnir manngarmar þrá það sama
eignast....nýtt líf....nýjan frama.
hver hefði trúað að við sem "eigum" strætin
að við sem "fundum upp" ófriðin og lætin
við sem erum "dæmd" í afganga að narta
ættum þessa samkennd og þetta risa stóra hjarta
- Stefán S. Jónsson. (pabbi)
1 note
·
View note
Mun ekki gleyma þessum fáeinu hamingju stundum
Þessi neysti sem við uppá fundum
Dagarnir sem ég eyddi í að gráta
Fengu mig til þess að játa
Hversu miklar tilfinningar ég bæri til þín
þig sem alltaf fannst ég vera svo sæt og fín, að bros af þér skín
Þú sem ekkert hugsaðir annað en “ Vá þessi stelpa er mín”
En ekki lengur svona tíminn víst gengur
Finnst ég þurfa á þér að halda
Án þín sjónina sé ég tvöfalda
0 notes
Rétt eins og allir aðrir hef ég mína djöfla að draga, dagurinn inniheldur fleyrir en einn bardaga
Fíknin að sækja mig, hún tekur á sig risa svig
heldur mér niðri, þetta er heljarinnar erfiði
Ég reyni að fara í rétta átt, sýna djöflunum minn mátt
Byrja upp á nýtt, en þá koma þessar hugsanir
lífið mitt er handónýtt
…..
Finnst ég fljúga, víman alsæl
nei ég er bara ljúga, hún gerir mig að þræl
1 note
·
View note
♡
Þegar þú ert nálægt, þá snýst hausinn minn í hringi
ég elska þig svo mikið, það liggur við að hjartað á mér springi.
Að eyða tíma með þér róar mig samt niður, þú svo vel við mig styður.
Ég er svo hamingjusöm, mig finnst ég svífa
þessa tilfinningu vil ég upplifa eilífa.
Þegar veröldin snýst við, þá vona ég að þú sért mér við hlið.
Mig þykir svo óskaplega vænt um þig og vona þér líði eins með mig
1 note
·
View note
bros
Þetta bros og þessi hlýlegi hlátur Fela svo vel þennan sorgar grátur
Sjónin getur blekkt, það er svo auðvelt þegar sorginni er drekkt
Þegar þú grætur, hefurðu hljótt, svo engin heyri
Til þess að umhyggju hópurinn verði ekki meiri
í hjartanu er stingur og hausinn springur
Ekki nógu mikill stuðningur
Þú ræður ekki við þetta ein
Dregur þetta á eftir þér eins og blý þungan stein.
hvert sem þú ferð, þú hann með þér berð
Þú sem er svo falleg og góð en sérð það ekki, ert svo blind
Enda með mölbrotna sjálfsmynd
Þunglynd.
7 notes
·
View notes