gedichtenoverdingen

[gedichtenoverdingen]

#buurland

[gedichtenoverdingen]

ik wil geen seks, ik wil iemand om boodschappen mee te doen

[gedichtenoverdingen]

Hoe meer je mee maakt, hoe meer je anderen toelaat dat te doen. Als je het goed doet, is dat de kern. Empathie noemen sommige mensen dat. Ervaring. Liefde. Maar vanzelfsprekend is het niet. Ik zag in elke onhandige opmerking van een ander, mezelf. Zelfs in compleet onredelijk en agressief gedrag; het volledig alomvattende verlies van wie je had willen zijn; de rouw om wie er ging; de trilling van een stem; het uit de weg gaan van schuldgevoel; de zoektocht naar erkenning; het vastzitten in andermans keuzes; niet kunnen en toch doorleven met wat er ooit gebeurd was, overal zag ik mezelf. En besloot ik op die plekken de compassie terug te geven. Geen mens is volmaakt. Wie begrip heeft voor de ego van een ander, maakt ruimte voor het ontbinden van zijn eigen ego. Omdat je zo jezelf ziet spreken. Ik hield zo veel van elke schreeuw om hulp om me heen. Omdat we allemaal mensen bleken te zijn.

[19 september 2023]

#daar ben ik weer #woorden #gedachten #raw

[gedichtenoverdingen]

Wijsheden van een studentenhuiskamermuur

[gedichtenoverdingen]

“Het blijft wat experimenteren en aankloten”

- Marius

[gedichtenoverdingen]

Maar bij jou sliep ik goed, vonden we rust Tussen kussens en kusjes Je ving me in de lucht Ik weet niet waar ik goed aan doe.

Vier maanden geen seks, vier maanden geen jij Creëert tijd enkel afstand of toch weer de ruimte? Ik weet niet hoe ik interpreteren moet Maar wel wat de veiligste optie is.

Toch Soms, denk ik Ruimte.

Laten we zwemmen in de resterende dagen, Verdwalen in warme lichamen Ik vergeef je voor alles wat je bent geworden En wil al het beste met je ontdekken:

Echt,

Neem me mee Ver weg van hier Laten we alles achter Of nemen we alles mee.

Ben ik gek zo te denken? Jij enkel een man Je hebt het nog tegen me gezegd: Ik ben niet wat jij zoekt.

En toch Zwemmen Vang me Voelde je het dan niet?

[of ik mag vragen hoe het met je gaat]

[gedichtenoverdingen]

[Post-it]

daar zit ze dan bieb in. s’avonds laat - hele dag verspeeld, nu Hume “A Treatise of Human Nature” Strak plan hoofd alweer bezorgd over de zomer maar ze moet de ‘ja’ nog uit januari halen en niet zoveel zeiken, even op de tanden bijten

je huisgenoot is d’r moeder verloren. jij hebt alleen meer last van hetzelfde alhoewel doorgewinterde problemen misschien wel pijnlijker zijn

ik weet het niet mijn moeder leeft nog.

#omdat je godzijdank in poëzie wel alles mag zeggen #gevonden op een gele post-it

[gedichtenoverdingen]

21, 2-2-2023

Ik heb me in tijden niet zo ongeloofelijk zwaarmoedig gevoeld, dat ik spontaan het schrijven terug vind. Ik zeg de verkeerde dingen en sla de verkeerde toon aan om vervolgens dat alles te ontkennen maar wel bang ben dat m’n huisgenoten me nu nog minder mogen. Ik ben nog altijd te impulsief in conversatie, waardoor ik mijn vader machteloos zie proberen om te gaan met de dingen die hij ook niet begrijpen kan of oplossen. Je zou maar een dochter hebben. Ik geef geld uit alsof ik niet van plan ben een toekomst te gaan hebben. Ik wil een grap maken over hoe ik niet weet of ik het eind van deze maand ga halen, en dan niet zo zeer financieel - maar dat zijn geen leuke grappen om te maken, en de waarheid is, ik red me wel. Ik red mezelf altijd. Ik weet inmiddels best dat door middel van samenwerken en verbinden en je open stellen je meer bereikt, dat dat is waar het leven begint. Maar ik weet ook dat te veel misplaatste liefde, hoop, verwachtingen, vertrouwen, geduld en vergiffenis ertoe hebben geleid dat er enkel bedden geen levens werden gedeeld en misschien verklaart dat waarom ik al kankerend vannochtend in m’n eentje een hele tafel inclusief tafelblad (in 2 keer lopen) vanuit de woonkamer de schuur in heb gesleurd omdat m’n huisgenoten dat nog altijd niet hadden gedaan en ik dat blijkbaar niet op een normale manier kon vragen. Dan deed ik het zelf maar. 

Ik weet niet zo goed wat ik later wil worden maar dat komt ook omdat ik weet dat het niets uit maakt. Misschien is het gewoon goed om door the motions te gaan, gewoon die studie af maken. Wat ik en de rest van de wereld daarvan vind of daarvan gaat maken is even niet belangrijk. Elk. Moment. Van. Reflectie. Leidt. Tot. Stilstand. En ik wil eigenlijk vooral verder, niet meer te horen krijgen dat ik te jong ben om mee te zijn, om het te begrijpen, om serieus genomen te worden. Ik wil weten dat het kan, liefde, de blik van je eigen kind als het niet durft. Ik denk dat ik het daarvoor doe, the motions. En voor de versie van mezelf die ik dan ben.

Ik verbaas me soms over hoe diep trauma kan gaan zitten en dat je dat pas beseft als het na vijf jaar ineens terug komt. Maar vervormd, het zijn de ideeën die je bang maken, niet de letterlijke gebeurtenis. Ik heb nog altijd irrationele angst bij hele normale dingen. Ik weet niet of de praatafspraak van volgende week daarin iets kan veranderen, maar wel dat daarheen gaan valt onder het proberen.

“Proberen”, misschien is dat wel mijn favoriete woord. Een ondergewaardeerd woord. Sommige vinden proberen niet goed genoeg, te ondermijnend, voorzichtig, veilig. Ik vind het dapper. Ik vind het mooi dat we het als mensen altijd nog kunnen proberen, iets. Ondanks dat we het spannend vinden, niet weten hoe of er geen fuck meer van geloven, proberen.

Soms denk ik aan hoe lang ik vind dat het leven al duurt en derhalve nog zal duren. Ik ben een maand te vroeg geboren en mijn moeder grapte dat ik altijd ongeduldig ben gebleven. Misschien is dat anders voor mensen die weinig last hebben van zichzelf, fysiek dan wel mentaal - maar als we de boedhisten moeten geloven hoort leiden nou eenmaal bij het leven. 

Nu dat ik filosofie als tweede studie ben gaan doen, drie vakken daarin heb gevolgd, besef ik me eigenlijk vooral wat de Westerse filosofie niet kan en de Oosterse wel. Niet dat ik je alles kan vertellen over Daoïsme, maar wel dat het analyseren van interpretaties van interpretaties van woorden in specifieke contexten weinig concrete antwoorden zal bieden. En misschien heeft het als we het over ethiek hebben, dan meer zin om aan je vrienden te vragen wat zij zouden doen, of is ethiek wel het besef dat wat je ook doet, zij je niet zullen afschrijven. 

[gedichtenoverdingen]

Ik zag liefde in de allerkleinste momenten en drama in zelfs nog kleinere fenomenen. Alsof het hele leven zich aan mij presenteerde als een stuk kunst, intentioneel. Hoe je lichaam in het mijne belandde en jij iets spiritueels opmerkte over hoe we met geen zekerheid konden weten of mijn zenuwcellen geraakt zouden worden door de energie van jouw naakte warme lijf. Hoe ik over emotioneel kon worden als je er even niet was en ik zelf ook wel kon inzien dat dat niet gezond is maar wat is dan kunst, wat is dan leven. En die continue reflectie maar toch weerzin om daardoor afgeleid te raken, want die verhaallijn over één of andere baan vinden later met één of andere woning en één of andere man die er dan wat meer voor mij zou zijn dan jij en in ieder geval vast een grotere lul zou hebben, nam ook ruimte in. En toch had ik voor dat alles liefde. Voor een huisgenoot die z’n leven na twee jaar nog altijd niet bij elkaar had weten te rapen maar van wie ik toch hield omdat ik hem toch ook maar gewoon een beetje nodig had en hij mij. En hoe ruzie over whatsapp met mama in ieder geval betekent dat er nog mensen zijn om ruzie mee te maken. Hoe ik precies weet wie te appen met welk nieuws en woorden alleen in die context betekenis krijgen opdat schelden (met ziektes of seksuele oriëntaties) ironisch wordt en grappen bloedserieus. Hoe Tim me erop wees dat de vraag waarom de Big Bang heeft plaatsgevonden een zeer menselijke vraag is en niet per se een theoretische. Hoe ik betekenis geef aan dingen omdat het alternatief niet mogelijk is. Hoe ik journals volkladder. Hoe veel ik van alles hield. Elk woord, elk gebaar, elk verlies, elke verkeerde interpretatie (en god dat waren er veel), elke keer dat ik besloot me af te zetten tegen wat dan ook en al helemaal een eigen stukje identiteit. Hoe het alleen menselijk is om je dingen af te vragen, hoe het alleen menselijk is om zoveel liefde te zien.

[gedichtenoverdingen]

eigenlijk snap ik niets van het grote mensen leven.

[gedichtenoverdingen]

11_11_22_Reykjavik

[gedichtenoverdingen]

Kafe belgië:

“Ik heb jou uit onmogelijke situaties zien komen.”

-Ronald, over mijn schaakspel en misschien wel over meer ❤️

[gedichtenoverdingen]

ik wil niet meer schrijven. ik wil geen nieuwe vrienden meer maken. ik wil niet zo veel alleen zijn, of naja mij zo alleen voelen in de avond. maar ik wil echt al helemaal geen tinder meer downloaden. of bij een borrel gaan zitten met (onzekere) twintigers die één of andere oninteressante studie doen en daarna een of andere master of baan ofzo. ik wil geen podcasts meer luisteren van mensen die over hun leven praten en daarop reflecteren want wat weten zij nou weer van de dingen. maar ik wil wel een uitzondering maken voor de podcasts van het Nrc, opdat deze net ver genoeg af staan van confetti journalistiek. ik wil geen confetti journalistiek meer consumeren, of pop-ups krijgen op websites, of domme hersendodende korte filmpjes voorbij zien flitsen. ik wil niet meer wachten op appjes. ik wil mezelf harder dwingen niet meer te dromen over jouw adem in het mijne omdat ik weet dat een mens zelfs fietsen af kan leren. ik wil geen advies meer krijgen van mensen als ik klaag. en ik wil al helemaal niet luisteren naar de relatieproblemen van m’n huisgenoot. ik wil oppassen met het boodschappengeld maar niet verder fietsen naar de Lidl om dan met 3 boodschappentassen op een afgetrapte omafiets terug naar de campus te fietsen. ik wil niet. ik wil niet. ik wil niet.

23 sep 22

[gedichtenoverdingen]

[gedichtenoverdingen]

Je lijkt me zeker iemand met wie je zomaar een camper pakt en dan mee weg rijdt naar zuid Frankrijk! Ik kan me alleen maar voorstellen wat een feest dat zou zijn 👌

❤️🚐, wat een fijn compliment! Laten we hopen dat zo iets ooit mag gebeuren. Althans misschien zonder het stelen.. 😉.

#lief #anon #vanlife #maar stiekem houd ik van hotels en normale douches met en champagne in een kinged size bed #toch blijven dromen he

[gedichtenoverdingen]

Hey ik zou je even willen bedanken, ik kom net uit een breakup na 2,5 samen en was aan het scrollen op anoniemus opzoek naar tekstjes van anderen die door hetzelfde zijn aan het gaan. (een lame poging tot verbondenheid te voelen I guess) Maar ik zag je comment op iemands postje waarin je uitlegt hoe je over iemand heen geraakt en ik ben dankbaar het te zijn tegengekomen. Hopelijk kan ik binnenkort beter om met hoe de situatie nu gewoon is. Dankjewel

❤️. Heel graag gedaan.

[gedichtenoverdingen]

“Kom we stelen een campervan en rijden naar Zuid-Spanje”

-Kafé België