Edebiyat fakültesinde hangi bölümdesiiin??
tde
1 note
·
View note
"Bu bir mektup olsaydı eğer güldürürdüm seni mutlaka fakat bu bir şiir, bağışla."
3K notes
·
View notes
dostluk üzerine..
Hayat her zaman bir paradoks olarak kalmıştır zihnimizde. Doğar büyür ölür tekrar doğar büyür ve ölürüz. Hiç bitmeyen bir radyo yayını gibi sürekli başa saran kaset yani tam anlamıyla bir kısır döngüdür aslında. Bu başı ve sonu olmayan yolculuk yorar insanı sorgulamaya iter. Önceden olayları kestirebilirsin ama her şeyi değil. Önüne ne çıkar bilmeden koşarsın, yorulursun, duraklarsın. Bilirsin ki bütün yol boyunca kendinle yarışırsın; kendi başınasın. Sorarsın kendine bu yol bana ne kazandırdı? Benden ne aldı? Ne verecek; ne alacak ? Yol boyunca kendiniz olmayı sağlayan şeyler vardır. Hayatın verdikleri arasında belki de en güzelidir: Dostluklar..
7 notes
·
View notes
insanoğlu olup biteni daha çok seviyor..
3 notes
·
View notes
seçim sonuçlarından sonra (temsili)
160 notes
·
View notes
ama lütfen yani
Painted the studio this morning, quite proud I didn’t get any on my face ☺️ (it’s all down my arms and legs though)
253 notes
·
View notes
Saksıda çiçekleri solan kadınlar yetim sayılsın.
Bülent Parlak
27 notes
·
View notes
Ah! çekmeleri biriktirip, ahahaha diye kullanan kişileriz...
8 notes
·
View notes
öyle bir sıcak var ki dağı taşı indiresim var dayıoğlu
0 notes
Sonra çok zaman geçti üstünden. Çok zaman..
Arada sırada okuduğum iki satır mısra sonrasında geliyordu aklıma. O mısralar köprü gibi uzuyordu azar azar. Derin bir iç çekiyordum, yarılanıyordu sigaram daha iki nefeste. Biri sönüp diğeri yanıyordu sigaraların. Unutma dileğiyle elim boş kalmıyordu. Biliyordum boşa bir çabaydı ama o ruh halini seviyordum. Çaresizlik hoş geliyordu yada acı çekmeyi seviyordum. Kendimi uyuşturdukça, dertler çözülüyor kalıcı olmasa da o anlık huzur buluyordum.
Bilirsin sana nasıl bağlı olduğumu. Hiçbir zaman aşamadım sensizliği ki çoğu zaman sensizliği yalnızlık sandım ben. Yıllar geçişini izliyorduk bir şelalenin hoyrat akışına bakarcasına. Anılarımız geçiyordu elimizden bazılarının anısına oturup bir şeyler içiyor, bazılarına yüz çeviriyorduk. İkimiz. Birbirimizi dinlemek her zaman iyi gelmişti bize. Her ne kadar mutsuz olsak da bence en iyi zamanlarımızdı. Birbirimizi kırmaktan korkmamıza ve birbirimize bu denli kızgın olmamıza rağmen sürdürmeye çalışmak bazı şeyleri, denemek, uğraşmak güzeldi.
Ne sevmeyi biliyorduk ne sevilmeyi..
“Aşk mıydı, değil miydi? Bunu o günler kim bilebilirdi?” Murathan Mungan
Güneş batmak üzereydi belki; belki de ayın mehtabı vurmuştu denize bir gece yarısı..
2 notes
·
View notes
sonunu beklemek üzere kurulmuş saat tiktaklarıyız
0 notes