v-zeze

[v-zeze]

Kaç yaşındasin ?

20 yaşındayım.

[v-zeze]

Bazı şeylere yetişemezmişiz ama sonucunda da öğrenirmişiz o yetişme çabasının beyhude olduğunu.

[v-zeze]

Kalpsiz olan ben miyim babam mı? Hep muallakta kalacak tek soru galiba.

[v-zeze]

Kediler istediği sevgiyi bir şekilde almayı başarıyor. Zoraki ya da istekle bir kedi seni seçti diye seviyorsun alakasız bir anda. Örnek alınası mı, ders çıkarılası mı emin değilim ama bence harika bir olay.

[v-zeze]

Burayı da terapi gibi görüyorum sanırım. İyi hissettiğimde bir şeyler yazmak saçma geliyor ama ne zaman kötü hissetsem yazıyorum bir şeyler. Aslında zırva bir düşünce, farkındayım ama engel de olamıyorum.

[v-zeze]

Otogar soğuğu yediğim her zaman o soğukluğun kalbimde bir manası vardı. Ya varacağım nokta ısıtsın diye üşürdüm ya da varacağım nokta zaten ısıtmayacak bilinciyle salıverirdim kendimi. Hep molaya montsuz çıkarım mesela. Ya yanımdaki ısıtsın diye ya da yanımdakinin yanında bedenimin dahi ısınmasını istemediğimden. Soğuktur işte otogarlar. Hasretler, kırgınlıklar, yılgınlıklar, öfkeler birikmiştir terminalin pahalı hediyelik dükkanlarında.

[v-zeze]

Saç kırıklıklarının kalp kırıklığıyla bağı varmış, derinden.

[v-zeze]

Bazı anların telafisi yok, pişman olmaya da gerek yok bu yüzden.

[v-zeze]

Bir gün bir bakarsın aynı şehirde bile değiliz. İşte önemli olan da o zaman yanımda olabilmen ya.

[v-zeze]

Unutmayı sevmediğim günler vardı, ne tuhaf bir sevgisizlikmiş. Sevgimi yoksun bırakacağım bir şeyler bulma gayeretiydi sanki o sevgisizlik. Unutmak insana bahşedilen en değerli hazineymiş.

[v-zeze]

Hatırlamadığım anıların hatırlatılması da acı veriyor. O hatırlatışlar kulağıma "Bak şöyle de bir yaran var." der gibi geliyor.

[v-zeze]

Kendi oluşturduğum ailemi gökyüzüne çizdim. Bir gün araya kilometreler girse de gece üç sularında balkonda oturuşuma dahil eşlik edebilsinler diye. Girdiğim depesyon, anksiyete ve ağlama krizlerinden, odamın penceresinden vuran ay ışığı sayesinde sıyrılabileyim diye. Güneşin açtığı bir gün, başımı göğe çevirip birlikte gülümseyebilelim diye. Oluşturduğum ailemi gökyüzüne çizdim ki erişmek bir o kadar kolayken bir o kadar da dokunulmaz olsun diye. Biri dokunmak isterse en kuvvetli sıçrayışı bile yeterli olamasın diye.

[v-zeze]

Eski arkadaşlardan kalmış anılara rastgele bir anda denk gelmek çok can yakıcı.

[v-zeze]

Temastan mahrum büyüyen bir kız çocuğu büyüdüğünde en tutkulu öpüşleri alsa dahi saçının okşanmasındaki huzur ve mutluluğa erişemez.

[v-zeze]

Hayatımdan bazı insanları çıkarsam biliyorum hafiflerim ama çıkartamıyorum. Kimisi ne yaparsam yapayım söküp atamayacağım bir bağa sahip kimisinin çıkması için de bir müddet beklemem gerekecek.

[v-zeze]

Tüm bu bozuk düzen belki bir gün düzelir umuduyla yaşıyorum.

[v-zeze]

Belki de hayatta en sevmediğim şey eleştirilmek olabilir. Bunda çok haklı olduğumu söyleyemem ama sevmiyorum ve bunu çevremdekilere yansıtmaktan da çekinmiyorum. Lakin insanlar daima insan işte, eleştirmekten vazgeçmiyorlar. Zaten sevmesem de her şekilde kendimi eleştirirken bir de onlar eklenince içinden çıkamadığım bir mükemmelliyetçiliğe kapılıyorum en ufak pürüz için dahi. Sonra duygu boşalmaları ve sinir kriziyle kapatıyorum yaptığım o işi. Her dönüp baktığımda da fazla fazla kusur buluyorum. Olmuyor, beceremiyorum.