#sóðalegur | Explore Tumblr Posts and Blogs

egillinn · 6 years

Text

Úttekt á viðhlæjendum

Nauðganarórar og grín Gillzenegger

Það hefur verið mjög áhugavert að lesa athugasemdirnar við færslu mína um óþverrahugsun Egils Einarssonar, „Gillzenegger“, því svo virðist sem ótrúlega margt fólk skilji alls ekki af hverju skrif Egils Einarssonar eru alls ekki í lagi. Þemað í flestum athugasemdum stuðningsmanna Egils er að gagnrýnendur hans séu teprulegir húmorsleysingjar. Skilaboð „Ólsen“ til allra sem er ofboðið voru einföld:

Sláið aðeins af tepruskapnum.

Fjölmargir voru jafnvel þeirrar skoðunar að í þessu máli öllu sé það Egill Einarsson sem sé fórnarlambið. Fórnarlamb vondra vinstrimanna.

Sem er athyglisvert, því ég vissi satt best að segja ekki að Egill Einarsson væri hægrimaður. Reyndar benti stækt hatur hans á femínistum til þess – margir hægrimenn hatast mjög stíft út í femínista – en það er hægt að finna jafn foráttuvitlausar skoðanir á vinstrivængnum. En stuðningsmenn Egils Einarssonar og aðdáendur Gillzenegger virðast allavegana sannfærðir um að hér sé verið að heyja hið eilífa hægri-vinstristríð. Og svo verður að segjast að ég hef ekki séð neina yfirlýsta hægrimenn standa upp og gagnrýna Egil. Þvert á móti. Í morgun sáu smáfuglar AMX ástæðu til að hnýta í Guðmund Andra Thorsson fyrir að hafa gagnrýnt viðurstyggðarskrif Egils, og taka upp hanskann fyrir Egil: Hann sé „bara“ grínfígúra – og þar með séu skrif hans marklaus?

Þannig að kannski er þetta spurning um vinstri og hægri? Ég vona ekki. Sérstaklega vona ég að smáfuglar AMX séu ekki dæmigerðir fyrir andlegan þroska ungliðadeildar Sjálfstæðisflokksins – að hún sé ekki öll skipuð mönnum sem finnst það „grín“ að tala um að refsa konum fyrir rangar pólítískar skoðanir með því að nauðga þeim.

En hvað um það. Við vorum að tala um hversu mikið fórnarlamb aumingja Egill Einarsson væri. Einhver „Ingólfur G.“ skrifaði t.d.:

Það er nú meira hvað þið vinstrimenn farið á hjörunum út af fjögurrar ára gömlum ummælum Gilz sem hann sagði í einhverjum stráksskap. … Hinn heilagi rértttrúnaðargrátkór ykkar hefur nú sameinast um að hrauna yfir manninn og hreinlega að taka hann af lífi félagslega. Þetta jaðrar hreinlega við ofsóknir og einskært einelti á netinu af ykkar hálfu.

Þið þessir vinstrivitringar sem allt þykist vita og hreinlega hafa einkarétt á öllum sannleika og réttlæti eruð að gera ykkur seka um mannorðsmorð, ofsóknir og einelti á netinu.

Í sporum Gilz myndi ég lögsækja ykkur fyrir þetta athæfi.

Reyndar er ég þeirrar skoðunar að það eigi að lögsækja Egil Einarsson fyrir þessa færslu hans – það eigi að sækja hann til saka fyrir að hóta nafngreindum einstaklingum nauðgun. Því það er nákvæmlega það sem Egill er að gera – og það þó aðdáendur hans skilji það ekki.

Aðdáendur Egils vilja nefnilega allir trúa því að hann sé barasta að „grínast“ – og að það gildi engar reglur um „grín“. Einhver sem kallar sig „Óðinn“ skrifar:

Eins alvarlegt og það er að grínast með nauðganir og kyn, af hverju er þá í lagi að grínast með morð og alvarlega sjúkdóma, trúarbrögð og kynhneigðir?

Þurfum við, í alvöru, að fara að skilgreina það sem má ekki grínast með og hvað má?Hvað er fyndið og hvað ekki? Hvenær það er fyndið, hvenær það má, hvenær ekki? Hvaða samhengi opnar fyrir möguleika á einu gríni en lokar á aðra? Í hvaða hópi má grínast með eitt en ekki annað?

Við þessu er einfalt svar: Ef þú „grínast“ með að drepa nafngreindan mann heitir það morðhótun. Ef ég skrifaði bloggfærslu í „gríni“ um hatur mitt og fyrirlitningu á nafngreindum einstaklingi og „grínaðist“ svo með það að réttast væri að senda hóp manna heim til hans og drepa hann, þá myndi það vera litið mjög alvarlegum augum. Það myndi engum detta í hug að hlæja að slíku „gríni“. Af hverju ætti þá að mega skrifa „grín“ um djúpa fyrirlitningu á nafngreindum konum og „grínast“ svo með að senda hóp manna til að nauðga viðkomandi konum?

Og myndi Agli Einarssyni finnast fyndið ef það væri skrifað með sama hætti um hann sjálfan? Eða mömmu hans? Væri það líka fyndið? Ætli þessum Óðni þætti fyndið að talað væri um að hann talaði út um rassgatið og að það þyrfti að þagga niður í honum eða mömmu hans, dóttur eða eiginkonum með því að senda hóp manna og þagga niður í þeim með því að gefa þeim einn „grjótharðann“ í bílskúrinn? Eða er það bara fyndið þegar um er að ræða femínista?

En má þá líka sprella og grína með því að skrifa samskonar óþverra um aðrar áberandi konur sem hafa staðið framarlega í jafnréttisbaráttunni? T.d. Vigdísi Finnbogadóttur eða Jóhönnu Sigurðardóttur?

Og má líka gera samskonar grín um karlkyns pólítíkusa og karlmenn sem tjá sig up stjórnmál? Til að nefna einhverja, mætti ég skrifa svona pistil, t.d. um Geir H. Haarde? Steingrím J. Sigfússon? Eða Hannes Hólmstein Gissurarson?

Augljóslega ekki.

Augljóslega er ekki í lagi að „grínast“ með að beita fólk, hvað þá nafngreint fólk kynferðislegu ofbeldi – að grínast með að senda hóp manna inn á heimili þess til þess og nauðga því. Slíkt tal fer langt út fyrir mörk siðaðrar samræðu, svo langt reyndar að þeir sem eru staðnir að þessháttar tali eiga að svara fyrir það opinberlega.

Málið er að við leyfum okkur að „skilgreina“ hvað má og hvað má ekki í almennri umræðu, og það má ræða það hvað sé í lagi og hvað ekki. Og eins og annar athugasemdaskrifari, „Ásgeir“ bendir á:

…Þessu má snúa upp hann sjálfan, þurfum við í alvöru að fara að skilgreina það sem má gagnrýna? Má ekki gagnrýna það sem manni finnst ekki fyndið? Er Egill of heilagur til að gagnrýna? … Það hefur enginn farið fram á það að Egill Einarsson verði sviptur málfrelsi. Það eina sem hefur verið gert er að gagnrýna hann og hans „verk“. Sem má. En nei, það er kallað ofsóknir og einelti!

Ég má benda á að framganga Egils sé fyrirlitleg og skrif hans séu ekki bara þrungin stækri kvenfyrirlitningu, þau séu klámóþverri eða til marks um alvarlegan þroskaskort, heldur séu þau í raun og veru réttlæting á – eða hvatning til – kynferðislegs ofbeldis, nauðgana.

Hvað varðar „húmorinn“ og „grínið“ í færslu Egils: Hvar er það nákvæmlega? Agnar kr. Þorsteinsson, annar athgasemdaskrifari lýsti eftir því að einhver benti okkur „húmorslausu“ á húmorinn í skrifum Egils, en einhvernveginn virðast aðdáendur Egils eiga erfitt með að verða við því. Ástæðan er einföld: Það er ekkert fyndið við skrif Egils.

Það er því fullkomlega eðlilegt að Egill sé krafinn svara og að hann þurfi að standa við þessi orð sín eða útskýra þau: Hvað finnst honum „fyndið“ við þetta?

Ef Egill vill vera að troða sér fram í sjónarsviðið og taka þátt í þjóðfélagsumræðunni þarf hann líka að þola að athyglin beinist að honum, og að fólk veiti ekki bara strípunum, stútnum á vörunum og þrútnum olíubornum skrokknum athygli, heldur líka öðrum hliðum hans. Að fólk veiti því athygli að á bak við þetta tilgerðarlega yfirborð hans leynist verulega ógeðfelld manneskja.

Þannig að nei, þó skrif Egils séu rædd og fordæmd er ekki verið að koma á neinni skoðanalögreglu, og nei, Egill er ekki fórnarlamb eineltis. Egill getur ekki bæði verið harður nagli sem grínast með að „tittlinga“ konur þannig að þær þegi, og svo verið fórnarlamb ofsókna þegar menn veita þessum ummælum athygli.

Mikilvægasta gagnrýnin sem stuðningsmenn Egils hafa hins vegar komið fram með er sú að hann sé alls ekki að tala um nauðganir – að hann sé kannski ósmekklegur og sóðalegur, en að það sé nú alveg út í hött að ætla sér að lesa einhverja nauðganaóra út úr skrifum hans. Ólsen sem vitnað var til að ofan skrifað þannig:

Nákvmlega hvar er hótað nauðgun í hinum leiðinlegu skrifum þessa leiðinlega manns?

Hvergi.

Að segja að einhver kvensa hefði gott að því að verða fyllt eins og steikt gæs er ekki að hóta henni nauðgun.

Einhver „Einar“ bætti við:

Hvar er tengingin við nauðganir? Hann talar um að send nefndum konum nokkra beinstífa, en því er hvergi haldið fram að það væri gegn þeirra vilja. Það er margt rangt í pistli Egils (enda hefur hann beðist afsökunar á þessum skrifum sínum opinberlega), en það er algjört rugl að hann sé með einhverjum hætti að hvetja til nauðgana. Ef menn eru svo hársárir að menn þurfa að lesa það út úr þessu, þá ætti að senda mönnum einn beinstífann ;)

Hvorki Ólsen né Einar vilja ganga svo langt að styðja hreint út skrif Egils Einarssonar, en neita að sjá af hverju hægt sé að fordæma þau sem nauðganatal. Annar athugasemdaskrifara gærdagsins, Guðmundur Guðsteinsson, vill þó ganga lengra:

Grein Egils er smekklaus og bjánaleg – en jafn bjánalegt og smekklaust er að lesa úr orðum hans að hann sé að tala um nauðganir.

Hann er að tala um að “láta ríða sér” samanber að fara í bæinn og “fá sér á broddinn” eða “fá sér í-ana” – ekki smekklegt en langt frá því að vera nauðgun eða hvatning til nauðgunnar.

það er aum fordæming að gagnrýna lágkúru með enn meiri lágkúru (að viljandi rangtúlka orð manns sem lögbrot (hvatningu til ofbeldis) er augljóslega meiri lágkúra og meinfýsni en að með subbukjafti segja einhverjum að hann þurfi að “fá sér að ríða”)

Hér er það aftur Egill sem er fórnarlambið. Fórnarlamb einhverskonar ímyndaðs utúrsnúnings.

En hvar í færslunni talar Egill um að þessar konur þurfi „að fá sér að ríða“? Hann talar um að senda fjóra menn heim til þeirra og að þeir beiti þær einhverjum „kynlífsathöfnum“: það á að „tittlinga“, „fylla hana eins og hátíðarkalkún“, „afgreiða “dömurnar”“, eða:

gefa þessum leiðinda rauðsokkum einn granítharðan í háruga bílskúrinn til þess að þagga niður í þeim

Í engum tilfellanna eiga þessar konur að eiga neitt frumkvæði – það er Egill Einarsson sem á frumkvæðið að því að einhverjir ímyndaðir menn eru sendir heim til þeirra til að þagga niður í þeim með því að „gefa þessum leiðinda rauðsokkum einn granítharðan í háruga bílskúrinn“.

Ég held að maður þurfi að hafa mjög brenglaðar hugmyndir um kynlíf eða mannleg samskipti til að halda að hér sé verið að tala almennt um eðlilegt kynlíf. „Kynlífið“ sem Egill talar um er ofbeldi: Það er að konunum forspurðum, og því er lýst með sérlega ofbeldisfullum hætti. Svoleiðis „kynlíf“ heitir ósköp einfaldlega nuðgun. Egill Einarsson er með draumóra um að nafngreindum konum sé nauðgað.

Það sem meira er: Egill er að tala um að beita kynferðislegu ofbeldi sem refsingu fyrir pólítískar skoðanir. Það er varla hægt að hugsa sér ógeðslegri skrif.

Stuðningsmenn Egils halda þvi ennfremur fram að hann hafi þegar beðist afsökunar á þessari færslu sinni – sem er skrýtið fyrst hún var bara fyndið grin sem bara húmorslausar teprur láti fara fyrir brjóstið á sér. Enda kemur í ljós að það er ekki rétt: „Afsökunarbeiðnir“ Egils hafa einmitt allar verið í formi einhverskonar „gríns“ eða sjálfsréttlætingar og yfirlýsinga um að ummæli hans hafi einmitt verið rangtúlkuð af tepruskap og húmorsleysi. Í helgarviðtali við DV 17 desember 2010 baðst Egill t.d. „afsökunar“, en sagði jafnframt:

Konur í kvennabaráttu mega ekki gleyma því að hafa húmor og það má alveg gagnrýna aðferðir þeirra. Af hverju má ég ekki vera svolítið beittur í mínum húmor þegar kemur að vissum feministum? Mér finnst einfaldlega fyndið hvað þær eru geðstirðar og hátíðlegar í fasi, þær bjóða upp á að ég geri grín að þeim…

En Egill var ekki að gera grín að hátíðleika þeirra og geðstirðu – hann var að grínast með að láta nauðga þeim. Og er skrýtið að fólk taki slíku gríni af stífni?

Egill Einarsson er því þeirrar skoðunar að skrif hans hafi verið grín, þau séu fyndin, og að þær konur sem fyrir þeim hafi orðið séu einfaldlega húmorslausar. Það er ekki hægt að lýsa slíkri forherðingu sem afsökunarbeiðni.

Ég lýsi því eftir því að Egill Einarsson komi fram opinberlega og útskýri nákvæmlega hvað sé fyndið við að „grínast“ með að nafngreindum konum sé nauðgað.

Og að hann biðji í kjölfarið viðkomandi konur afsökunar opinberlega – og að hann biðji um leið alla þolendur kynferðisofbeldis afsökunar á því að vera að gera grín að því að konum sé nauðgað.

Magnús Helgason skrifaði 2011

Hann skrifaði þetta sumarið 2011. 60 athugasemdir!!

0 notes