#kırmızı medrese

[nevzatboyraz44]

KIRMIZI MEDRESE

Cizre Beyliği döneminde II. Han Şeref Bey tarafından 14. Yüzyılda yaptırılmıştır.

Kırmızı tuğlalardan yapıldığı için Medrasa Sur adını almıştır.  

Dönemin bölge alimlerinin yetiştiği yüksek öğrenim kurumu görevi üstlenmiştir.

Mihrabı beyaz taştan olup, 2. 82x3. 78 ölçülerindedir.

Medresenin güney cephesinin ortasında, ters kubbeli yapıda Şeyh Ahmed El-Cezeri’nin türbesi bulunmaktadır.

......

During the period of Cizre Principality II. It was built by Han Şeref Bey in the 14th century.

It was named Medrasa Sur because it was made of red bricks.

It served as the higher education institution where the regional scholars of the period were trained.

Its altar is made of white stone, 2. 82x3. It measures 78.

In the middle of the south façade of the madrasah, there is the tomb of Sheikh Ahmed Al-Jazari in an inverted domed structure.

#kırmızı medrese #cizre #şırnak #ahmet cezeri #türkiye #doğa #travel photography #travel destinations #travel #manzara #view #natural #europe #africa #Spotify

[elazigsurmanset]

Ressam Batuhan Karamazı’nın kaleminden..

Türkler ve Renkler Türk kültüründe ve Sanatında kullanılan renkler asırlardır merak konusu olmuştur. Fakat; Bu renklerin neden? Niçin? kullanıldığı menşeinin nereye dayandığı her zaman merakımızı cezbetmiştir. Hayatımızın her alanında kullandığımız renkleri ana hatlarıyla inceleyecek olursak;  Ziya Gökalp’in “Altın Destan” isimli şiirinden örnek vermek yerinde olacaktır!!! Sağ, (2021) Maziden Atiye Estetiğe Türkçe Bakış isimli programda Ziya Gökalp’ın Altın Destan isimli şirinde yönlere göre renk kavramını şu sözleriyle vurgulamaktadır;

“ Kaşgar’ı merkeze koyuyor. Rengi sarıdır diyor. Doğusuna Pekin’i koyup rengi Mavidir diyor. Kubilay hanın pekinini, hemen kuzeyine Kazanı koyuyor. Rengi Karadır diyor. Bunların bayraklarının rengi de aynı renktir. Hemen Güney’de Babürşahları yenileriyi görüyoruz. Bayrakları kızıldır. Kırmızıdır. Çünkü; kırmızı Renk Güney’i temsil eder. Siyah kuzeyi, Mavi doğuyu, Ak renkte Batı’yı temsil etmektedir.” Yukarıdaki sözlerden de anlaşılacağı üzere hangi yönün hangi renkle anıldığı gerçeği, apaçık bir şekilde ortaya koyulmuştur. Bunların akabinde coğrafi isim betimlemelerinde de yer(mekan) olarak, renk kavramı ile ilgili örneklere sıkça rastlanılmaktadır. Sağ (2021) yer olarak renk kavramını şu sözleriyle ifade etmektedir; “Kuzeydeki denize (Kara)deniz, Güneydeki denize (Kızıl)deniz, Batıdaki denize (Ak)deniz, Doğuda ise; (Gökçe)deniz yani Hazar denizini görmekteyiz.”

Renkler, oldukça fazla işlevsel bir yapı gözetmektedir. Bunların yanında İslami dönemde, Sivastaki medreseye Gök medrese, Erzurum’daki medreseye, Yakutiye(yeşil) Bursa’daki camii’ye, yeşil(yaşıl) camii ve Türk’ü Türk yapan turkuaz renk ise; baş tacı yapılmıştır. Kubbelerin rengi turkuazdır. Ayrıca; Peygamber efendimiz Hz. Muhammed (S.A.S)’in mukedderatı da turkuaz renkli bir örtüyle örtülmüştür. Selçuklu ve Osmanlı dönemlerinde askerlerin üniformaları renklere göre tasnif edilmiştir. Atlar, renklerine göre sınıflandırılmıştır. Geçmişten günümüze kadar Devlet kağanlarını yüceltmek ve yeraltından gelen kötülüklerden korumak için yere serilen kırmızı halılar 2500 yıllık bir ritüeldir. Devlet büyüklerini yüceltmek amacıyla da kullanılan bu ritüel, başka devlet büyükleri geldiğinde de yere serilmeye devam edilmiştir. Türklerin ne kadar barışçıl bir kişiliğe sahip olduğu bu noktada anlaşılmaktadır. Geçmişten beri gelinlerin beline kırmızı kuşak takılmaktadır. Günümüzde gelinlerin beline kırmızı kuşak takılmaya devam edilmiştir. Türkler geleneklerine, kültürüne ve renklerine bağlı bir toplumdur. Buradan da anlaşılıyor ki; Türklerin, temeli Orta Asya’ya dayanan kutsal renk inancı geçmişten günümüze kadar varlığını sürdürmektedir.

Not: Bu yazının bazı yerleri Doç. Dr. Mehmet Sağ hocamın arşivinden alıntılanmıştır.   Read the full article

[turkeytraveltours]

New Post has been published on Lutars Turizm

New Post has been published on https://www.lutarsturizm.com/o-olumsuz-askin-kenti-sehzadelerin-gozdesi.html

O ölümsüz aşkın kenti, şehzadelerin gözdesi

Uzun vakitten beri hayalini kurduğum bir şeyi gerçekleştirme imkânı buldum nihayet. Hiç bilmediğim ve beni de hiç kimsenin tanımadığı bir kente gidip sokaklarında dolaşmak, fotoğraf çekmek, insanlarıyla sohbet etmek; tarihine, kültürüne ve tabiatına, kısaca hayatın kendisine bakmak… Bütün isteğim buydu ve en sonunda görmeyi çok arzuladığım yerlerden birine, tarihiyle ilgimi çeken Amasya’ya yolumu düşürebildim.

Bu kent adeta bir müze. İnsan bu kadar çok eski konut, cami, medrese, hamam, han görünce ister istemez büyüleniyor. Etkilendiğim nokta bu kadar yapıtın bugüne kadar gelebilmiş olması elbette. Zira birçok kentte daima dem vurulan ‘açık hava müzesi’ durumundan eser yok. Amasya’nın bilhassa Yalıboyu Meskenleri olarak isimlendirilen bölgesinde kümelenmiş konutları ve tarihi yapıları görmek insanı çok keyifli ediyor.

MEDENİYETLER İZLER BIRAKMIŞ

Amasya’nın 8 bin 500 yıllık çok eski bir kent olduğu tarihi kaynaklarda belirtiliyor. Birinci yerleşimin MÖ 5500 yıllarına kadar uzandığı belirlenen kent, antikçağdan günümüze kadar geçen vakitte Hitit, Frig, Kimmer, Lidya, Pers, Roma, Bizans, Danişmend, Selçuklu, İlhanlı ve Osmanlı medeniyetlerine konut sahipliği yapmış. 1386’da Osmanlı topraklarına katılan Amasya’da şehzadeler eğitim gördükleri ve burada misyon yaptıkları için ‘Şehzadeler Şehri’ olarak da biliniyor. Amasya’da egemenlik kurmuş halkların her biri bu kente kendi medeniyetlerine ilişkin eserler ve izler bırakmış.

Bunların en değerlilerinden biri de Kral Kaya Mezarları. Pers-Pontuslular tarafından, Harşena Dağı’nın güney eteklerindeki kalker kayalara oyularak, anıtsal boyutta mezar odası olarak yapılmış. Helenistik ve Roma devirlerinde de bu özelliğini korumuş. Ziyaretçilere açık olan Kral Kaya Mezarları Amasya’nın alâmeti farikalarından biri artık. Antikçağ muharriri Strabon mezarların hükümdarlara ilişkin olduğunu belirtmiş ki bu mezarlardan Yeşilırmak Vadisi’nde de olduğu için bölge Hükümdarlar Vadisi olarak da biliniyor.

Ören yeri içinde 15’inci yüzyıl Osmanlı devrine ilişkin Kızlar Sarayı Hamamları var. Helenistik periyoda ilişkin, en âlâ işlenmiş ve tamamlanmış anıtsal kaya mezarı olan Aynalı Mağara da Hükümdarlar Vadisi’nde görülebilir. İçinde tavandan tabana kadar kahverengi ve kırmızı boyayla yapılmış ‘Hz. Meryem ile On İki Havari’ tasvirlerinden oluşan Bizans devri kaya fotoğrafları var. Ferhat Su Kanalı ise Geç Helenistik-Erken Roma devrine ilişkin bir eser ve antik Amasya kentinin su muhtaçlığını karşılamak üzere yapılmış. Kayalar oyulup tüneller açılarak, yer yer duvar halinde tonozlu bir biçimde, arazi eğimine ve su terazisi sistemine uygun olarak tasarlanmış. Yapıtın bu yapısı Ferhat ile Şirin’in aşkını anlatan ünlü efsaneye de mevzu olmuş. İsmi da o nedenle halk ortasında ‘Ferhat Su Kanalı’ olarak biliniyor.

Amasya’nın içinde dolaşmak kadar zirvelerinden Amasya’yı seyretmek de bir o kadar zevkli. Bilhassa Çakallar Seyir Terası denen mevkiden Amasya Kalesi’ni, Yalıboyu Evleri’ni ve tüm kenti uzunluktan boya izlemek çok büyük bir baht. Tıpkı formda karşı tarafa geçip Harşena Kalesi’nden kenti seyretmenin de tadına doyum olmuyor; yolunuzu kesinlikle düşürün, pişman olmazsınız.

Kral Kaya Mezarları ve Kızlar Sarayı Hamamlar’ı Amasya’nın alâmeti farikalarından. Yalıboyu Meskenleri olarak isimlendirilen bölgede kümelenmiş meskenler de çok meşhur.

KRAL TAHTINDAN YEŞİLIRMAK UZUNLUKLARINA

Böylesi esaslı bir geçmişe sahip olan Amasya’nın tarihi eserler bakımından varlıklı olması da kaçınılmaz. Kentte kale, köprü, bedesten, cami üzere çok sayıda mimari yapı var. Amasya (Harşena) Kalesi, Küçük Ağa Medresesi, Kaya Kitabesi, Kunç Köprüsü, Bayezid Paşa Mescidi, Mehmet Paşa Mescidi, Amasya Darüşşifası (Bimarhane), Saat Kulesi, Kral Kaya Mezarları bunlardan kimileri. Gündelik hayatın aynası niteliğindeki Amasya konutlarının üzerinde değerle durmak gerekir. Kent dokusunun çeşitli yerlerinde, bilhassa Yeşilırmak kıyı şeridinde görsel bir şölen sunan klâsik Osmanlı konutları Amasya mimari yapıları içinde kıymetli bir yere sahip. Eski Amasya konutlarından günümüze kalmış olanlar daha çok 19’uncu yüzyıla ilişkin örnekler.

YEREL LEZZETLER

Amasya’ya gitmişken mahallî mutfağı tatmadan dönmek olmazdı. Amasya konuklarına epey hoş alternatifler sunuyor. Varlıklı bir bitki örtüsüne sahip olduğu için bu ister istemez gastronomiye de yansımış. Amasya’nın çatal, sakala çarpan, toyga, cilbir, helle, kesme ibik ve yarma üzere çorbaları; bakla dolması, etli bamya, keşkek, ciğer sarması, göbek dolması, mumbar-işkembe, pastırmalı pancar, patlıcan pehli, pastırma gağallemesi, pirpirim, ayva gallesi, sirkeli ciğer ve sulu köfte üzere etli yemekleri çok meşhur.

Bu lezzetlerin üstüne kesinlikle dene hasudası (bir helva çeşidi), kuymak, yuka tatlısı, elma tatlısı, gelin parmağı, gömlek kadayıfı, kalbur tatlısı, höşmerim, peluza (hasuda), şeker böreği, unutma beni, vişneli ekmek ve zerdali gallesi üzere tatlılardan biri ikram ediliyor. Amasya hamurişleri de güçlü çeşitli; tatmadan dönmeyin.

#Amasya #Evleri #Kaya #Kral #Mezar

[anzacdaygallipoli]

O ölümsüz aşkın kenti, şehzadelerin gözdesi - Lutars Turizm

New Post has been published on https://www.lutarsturizm.com/o-olumsuz-askin-kenti-sehzadelerin-gozdesi.html

O ölümsüz aşkın kenti, şehzadelerin gözdesi

Uzun vakitten beri hayalini kurduğum bir şeyi gerçekleştirme imkânı buldum nihayet. Hiç bilmediğim ve beni de hiç kimsenin tanımadığı bir kente gidip sokaklarında dolaşmak, fotoğraf çekmek, insanlarıyla sohbet etmek; tarihine, kültürüne ve tabiatına, kısaca hayatın kendisine bakmak… Bütün isteğim buydu ve en sonunda görmeyi çok arzuladığım yerlerden birine, tarihiyle ilgimi çeken Amasya’ya yolumu düşürebildim.

Bu kent adeta bir müze. İnsan bu kadar çok eski konut, cami, medrese, hamam, han görünce ister istemez büyüleniyor. Etkilendiğim nokta bu kadar yapıtın bugüne kadar gelebilmiş olması elbette. Zira birçok kentte daima dem vurulan ‘açık hava müzesi’ durumundan eser yok. Amasya’nın bilhassa Yalıboyu Meskenleri olarak isimlendirilen bölgesinde kümelenmiş konutları ve tarihi yapıları görmek insanı çok keyifli ediyor.

MEDENİYETLER İZLER BIRAKMIŞ

Amasya’nın 8 bin 500 yıllık çok eski bir kent olduğu tarihi kaynaklarda belirtiliyor. Birinci yerleşimin MÖ 5500 yıllarına kadar uzandığı belirlenen kent, antikçağdan günümüze kadar geçen vakitte Hitit, Frig, Kimmer, Lidya, Pers, Roma, Bizans, Danişmend, Selçuklu, İlhanlı ve Osmanlı medeniyetlerine konut sahipliği yapmış. 1386’da Osmanlı topraklarına katılan Amasya’da şehzadeler eğitim gördükleri ve burada misyon yaptıkları için ‘Şehzadeler Şehri’ olarak da biliniyor. Amasya’da egemenlik kurmuş halkların her biri bu kente kendi medeniyetlerine ilişkin eserler ve izler bırakmış.

Bunların en değerlilerinden biri de Kral Kaya Mezarları. Pers-Pontuslular tarafından, Harşena Dağı’nın güney eteklerindeki kalker kayalara oyularak, anıtsal boyutta mezar odası olarak yapılmış. Helenistik ve Roma devirlerinde de bu özelliğini korumuş. Ziyaretçilere açık olan Kral Kaya Mezarları Amasya’nın alâmeti farikalarından biri artık. Antikçağ muharriri Strabon mezarların hükümdarlara ilişkin olduğunu belirtmiş ki bu mezarlardan Yeşilırmak Vadisi’nde de olduğu için bölge Hükümdarlar Vadisi olarak da biliniyor.

Ören yeri içinde 15’inci yüzyıl Osmanlı devrine ilişkin Kızlar Sarayı Hamamları var. Helenistik periyoda ilişkin, en âlâ işlenmiş ve tamamlanmış anıtsal kaya mezarı olan Aynalı Mağara da Hükümdarlar Vadisi’nde görülebilir. İçinde tavandan tabana kadar kahverengi ve kırmızı boyayla yapılmış ‘Hz. Meryem ile On İki Havari’ tasvirlerinden oluşan Bizans devri kaya fotoğrafları var. Ferhat Su Kanalı ise Geç Helenistik-Erken Roma devrine ilişkin bir eser ve antik Amasya kentinin su muhtaçlığını karşılamak üzere yapılmış. Kayalar oyulup tüneller açılarak, yer yer duvar halinde tonozlu bir biçimde, arazi eğimine ve su terazisi sistemine uygun olarak tasarlanmış. Yapıtın bu yapısı Ferhat ile Şirin’in aşkını anlatan ünlü efsaneye de mevzu olmuş. İsmi da o nedenle halk ortasında ‘Ferhat Su Kanalı’ olarak biliniyor.

Amasya’nın içinde dolaşmak kadar zirvelerinden Amasya’yı seyretmek de bir o kadar zevkli. Bilhassa Çakallar Seyir Terası denen mevkiden Amasya Kalesi’ni, Yalıboyu Evleri’ni ve tüm kenti uzunluktan boya izlemek çok büyük bir baht. Tıpkı formda karşı tarafa geçip Harşena Kalesi’nden kenti seyretmenin de tadına doyum olmuyor; yolunuzu kesinlikle düşürün, pişman olmazsınız.

Kral Kaya Mezarları ve Kızlar Sarayı Hamamlar’ı Amasya’nın alâmeti farikalarından. Yalıboyu Meskenleri olarak isimlendirilen bölgede kümelenmiş meskenler de çok meşhur.

KRAL TAHTINDAN YEŞİLIRMAK UZUNLUKLARINA

Böylesi esaslı bir geçmişe sahip olan Amasya’nın tarihi eserler bakımından varlıklı olması da kaçınılmaz. Kentte kale, köprü, bedesten, cami üzere çok sayıda mimari yapı var. Amasya (Harşena) Kalesi, Küçük Ağa Medresesi, Kaya Kitabesi, Kunç Köprüsü, Bayezid Paşa Mescidi, Mehmet Paşa Mescidi, Amasya Darüşşifası (Bimarhane), Saat Kulesi, Kral Kaya Mezarları bunlardan kimileri. Gündelik hayatın aynası niteliğindeki Amasya konutlarının üzerinde değerle durmak gerekir. Kent dokusunun çeşitli yerlerinde, bilhassa Yeşilırmak kıyı şeridinde görsel bir şölen sunan klâsik Osmanlı konutları Amasya mimari yapıları içinde kıymetli bir yere sahip. Eski Amasya konutlarından günümüze kalmış olanlar daha çok 19’uncu yüzyıla ilişkin örnekler.

YEREL LEZZETLER

Amasya’ya gitmişken mahallî mutfağı tatmadan dönmek olmazdı. Amasya konuklarına epey hoş alternatifler sunuyor. Varlıklı bir bitki örtüsüne sahip olduğu için bu ister istemez gastronomiye de yansımış. Amasya’nın çatal, sakala çarpan, toyga, cilbir, helle, kesme ibik ve yarma üzere çorbaları; bakla dolması, etli bamya, keşkek, ciğer sarması, göbek dolması, mumbar-işkembe, pastırmalı pancar, patlıcan pehli, pastırma gağallemesi, pirpirim, ayva gallesi, sirkeli ciğer ve sulu köfte üzere etli yemekleri çok meşhur.

Bu lezzetlerin üstüne kesinlikle dene hasudası (bir helva çeşidi), kuymak, yuka tatlısı, elma tatlısı, gelin parmağı, gömlek kadayıfı, kalbur tatlısı, höşmerim, peluza (hasuda), şeker böreği, unutma beni, vişneli ekmek ve zerdali gallesi üzere tatlılardan biri ikram ediliyor. Amasya hamurişleri de güçlü çeşitli; tatmadan dönmeyin.

#Amasya #Evleri #Kaya #Kral #Mezar

[gallipoliguide]

New Post has been published on Lutars Turizm

New Post has been published on https://www.lutarsturizm.com/o-olumsuz-askin-kenti-sehzadelerin-gozdesi.html

O ölümsüz aşkın kenti, şehzadelerin gözdesi

Uzun vakitten beri hayalini kurduğum bir şeyi gerçekleştirme imkânı buldum nihayet. Hiç bilmediğim ve beni de hiç kimsenin tanımadığı bir kente gidip sokaklarında dolaşmak, fotoğraf çekmek, insanlarıyla sohbet etmek; tarihine, kültürüne ve tabiatına, kısaca hayatın kendisine bakmak… Bütün isteğim buydu ve en sonunda görmeyi çok arzuladığım yerlerden birine, tarihiyle ilgimi çeken Amasya’ya yolumu düşürebildim.

Bu kent adeta bir müze. İnsan bu kadar çok eski konut, cami, medrese, hamam, han görünce ister istemez büyüleniyor. Etkilendiğim nokta bu kadar yapıtın bugüne kadar gelebilmiş olması elbette. Zira birçok kentte daima dem vurulan ‘açık hava müzesi’ durumundan eser yok. Amasya’nın bilhassa Yalıboyu Meskenleri olarak isimlendirilen bölgesinde kümelenmiş konutları ve tarihi yapıları görmek insanı çok keyifli ediyor.

MEDENİYETLER İZLER BIRAKMIŞ

Amasya’nın 8 bin 500 yıllık çok eski bir kent olduğu tarihi kaynaklarda belirtiliyor. Birinci yerleşimin MÖ 5500 yıllarına kadar uzandığı belirlenen kent, antikçağdan günümüze kadar geçen vakitte Hitit, Frig, Kimmer, Lidya, Pers, Roma, Bizans, Danişmend, Selçuklu, İlhanlı ve Osmanlı medeniyetlerine konut sahipliği yapmış. 1386’da Osmanlı topraklarına katılan Amasya’da şehzadeler eğitim gördükleri ve burada misyon yaptıkları için ‘Şehzadeler Şehri’ olarak da biliniyor. Amasya’da egemenlik kurmuş halkların her biri bu kente kendi medeniyetlerine ilişkin eserler ve izler bırakmış.

Bunların en değerlilerinden biri de Kral Kaya Mezarları. Pers-Pontuslular tarafından, Harşena Dağı’nın güney eteklerindeki kalker kayalara oyularak, anıtsal boyutta mezar odası olarak yapılmış. Helenistik ve Roma devirlerinde de bu özelliğini korumuş. Ziyaretçilere açık olan Kral Kaya Mezarları Amasya’nın alâmeti farikalarından biri artık. Antikçağ muharriri Strabon mezarların hükümdarlara ilişkin olduğunu belirtmiş ki bu mezarlardan Yeşilırmak Vadisi’nde de olduğu için bölge Hükümdarlar Vadisi olarak da biliniyor.

Ören yeri içinde 15’inci yüzyıl Osmanlı devrine ilişkin Kızlar Sarayı Hamamları var. Helenistik periyoda ilişkin, en âlâ işlenmiş ve tamamlanmış anıtsal kaya mezarı olan Aynalı Mağara da Hükümdarlar Vadisi’nde görülebilir. İçinde tavandan tabana kadar kahverengi ve kırmızı boyayla yapılmış ‘Hz. Meryem ile On İki Havari’ tasvirlerinden oluşan Bizans devri kaya fotoğrafları var. Ferhat Su Kanalı ise Geç Helenistik-Erken Roma devrine ilişkin bir eser ve antik Amasya kentinin su muhtaçlığını karşılamak üzere yapılmış. Kayalar oyulup tüneller açılarak, yer yer duvar halinde tonozlu bir biçimde, arazi eğimine ve su terazisi sistemine uygun olarak tasarlanmış. Yapıtın bu yapısı Ferhat ile Şirin’in aşkını anlatan ünlü efsaneye de mevzu olmuş. İsmi da o nedenle halk ortasında ‘Ferhat Su Kanalı’ olarak biliniyor.

Amasya’nın içinde dolaşmak kadar zirvelerinden Amasya’yı seyretmek de bir o kadar zevkli. Bilhassa Çakallar Seyir Terası denen mevkiden Amasya Kalesi’ni, Yalıboyu Evleri’ni ve tüm kenti uzunluktan boya izlemek çok büyük bir baht. Tıpkı formda karşı tarafa geçip Harşena Kalesi’nden kenti seyretmenin de tadına doyum olmuyor; yolunuzu kesinlikle düşürün, pişman olmazsınız.

Kral Kaya Mezarları ve Kızlar Sarayı Hamamlar’ı Amasya’nın alâmeti farikalarından. Yalıboyu Meskenleri olarak isimlendirilen bölgede kümelenmiş meskenler de çok meşhur.

KRAL TAHTINDAN YEŞİLIRMAK UZUNLUKLARINA

Böylesi esaslı bir geçmişe sahip olan Amasya’nın tarihi eserler bakımından varlıklı olması da kaçınılmaz. Kentte kale, köprü, bedesten, cami üzere çok sayıda mimari yapı var. Amasya (Harşena) Kalesi, Küçük Ağa Medresesi, Kaya Kitabesi, Kunç Köprüsü, Bayezid Paşa Mescidi, Mehmet Paşa Mescidi, Amasya Darüşşifası (Bimarhane), Saat Kulesi, Kral Kaya Mezarları bunlardan kimileri. Gündelik hayatın aynası niteliğindeki Amasya konutlarının üzerinde değerle durmak gerekir. Kent dokusunun çeşitli yerlerinde, bilhassa Yeşilırmak kıyı şeridinde görsel bir şölen sunan klâsik Osmanlı konutları Amasya mimari yapıları içinde kıymetli bir yere sahip. Eski Amasya konutlarından günümüze kalmış olanlar daha çok 19’uncu yüzyıla ilişkin örnekler.

YEREL LEZZETLER

Amasya’ya gitmişken mahallî mutfağı tatmadan dönmek olmazdı. Amasya konuklarına epey hoş alternatifler sunuyor. Varlıklı bir bitki örtüsüne sahip olduğu için bu ister istemez gastronomiye de yansımış. Amasya’nın çatal, sakala çarpan, toyga, cilbir, helle, kesme ibik ve yarma üzere çorbaları; bakla dolması, etli bamya, keşkek, ciğer sarması, göbek dolması, mumbar-işkembe, pastırmalı pancar, patlıcan pehli, pastırma gağallemesi, pirpirim, ayva gallesi, sirkeli ciğer ve sulu köfte üzere etli yemekleri çok meşhur.

Bu lezzetlerin üstüne kesinlikle dene hasudası (bir helva çeşidi), kuymak, yuka tatlısı, elma tatlısı, gelin parmağı, gömlek kadayıfı, kalbur tatlısı, höşmerim, peluza (hasuda), şeker böreği, unutma beni, vişneli ekmek ve zerdali gallesi üzere tatlılardan biri ikram ediliyor. Amasya hamurişleri de güçlü çeşitli; tatmadan dönmeyin.

#Amasya #Evleri #Kaya #Kral #Mezar

[malummedya]

Medrese Sor’un müzeye dönüştürülmesi için kanun teklifi

Medrese Sor’un müzeye dönüştürülmesi için kanun teklifi

ANKARA – HDP Şırnak Milletvekili Nuran İmir, Hayrat Vakfı’na devredilmesi istenen Kırmızı Medrese’nin (Medrese Sor) Kültür ve Edebiyat müzesine dönüştürülmesi için kanun teklifi verdi.   Halkların Demokratik Partisi (HDP) Şırnak Milletvekili Nuran İmir, ��21/7/1983 tarihli ve 2863 sayılı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kanunu”nda değişiklik yapılmasına ilişkin Meclis Başkanlığı’na kanun…

View On WordPress

[gallipolidaytours]

New Post has been published on Lutars Turizm

New Post has been published on https://www.lutarsturizm.com/kahramanlar-sehri-kahramanmaras.html

Kahramanlar şehri Kahramanmaraş

Geçmişi 14-16 bin yıl öncesine kadar gidiyor bu toprakların. İlk medeniyetse 3 bin 200 yıl önce Hititler tarafından kurulmuş. Bulunduğu konum öylesine önemliymiş ki işgal eden edene… Gurgumlara, Asurlulara, Medlere, Perslere ev sahipliği yapmış; Büyük İskender zamanında Makedonya İmparatorluğu hâkimiyetine geçmiş. MÖ 9’uncu yüzyılda Gurgum Krallığı’nın başkentiyken adı Markas’mış. Roma’nın egemenliği zamanında ismi Germenicia olmuş, çünkü o dönemin imparatoru Germanicus’a ithaf edilmiş şehir.

Temelleri Dulkadiroğulları dönemine dayanan tarihi çarşılar hâlâ Kahramanmaraş’ın merkezinde ayakta. Ekonomik canlılığını koruyor.

O dönem için stratejik önemi daha da artan bir şehir halini almış. Hem önemli şehirlere yakın hem ticaret yolu üzerinde bir yermiş Germenicia. Uzun bir dönem Hıristiyan devleti olarak yönetilmiş, ta ki 6’ncı yüzyıla kadar. Amansız Arap akınları sonunda Halid Bin Velid 637’de Maraş’ı fethetmiş. 400 yıl sonra da büyük bir akınla Selçuklular almış şehri 1086’da. Ama yine tek elde kalmamış. Bir türlü rahat nefes alamamış anlayacağınız bu topraklarda yaşayanlar.

Şehri gezmeye köşk tipi minaresi ve farklı mimarisiyle dikkati çeken Ulu Cami’den başlayın.

Bağımsızlık mücadelesi

Selçuklu, Bizans, Haçlı, Danişmendliler derken bir de deprem taş taş üstünde bırakmamış 1114’te. Selçuklular sonrasında İlhanlı ve Memluk egemenliklerine girmiş Maraş. Sonra da Dulkadiroğlu Beyliği’ne katılmış. Dulkadiroğlu Beyliği şehrin tarihi için çok önemli olmuş. Şehirde günümüze kadar gelen Ulu Cami, Hatuniye Camisi, Taş Medrese ve türbe, tarihi ticaret alanları, Kâtip Han, Taş Köprü gibi birçok anıt yapı ve yer Dulkadiroğlu Beyliği zamanından kalmış. Kent, 1515’te, Yavuz Sultan Selim zamanında Osmanlı topraklarına katılmış.

Şehrin entelektüel yapısının en çarpıcı adresi, Yedi Güzel Adam Müzesi. 1882’de misyonerler tarafından Amerikan Kız Koleji olarak yapılmış.

1. Dünya Savaşı’nda önce İngilizler, sonra da Fransızlar tarafından işgal edildi şehir. Ama ‘Maraş bize mezar olmadan düşmana gülizar olmaz’ diyerek çıktıkları bağımsızlık mücadelesiyle kendi Kurtuluş Savaşı’nı verdi Maraşlılar. 12 Şubat 1920’de bağımsızlığını kazanarak kendini kurtaran ilk şehir oldu. 1925’te TBMM tarafından Kırmızı Şeritli İstiklal Madalyası’yla 1973’teyse ‘Kahraman’ unvanıyla şereflendirilmiş ve adı Kahramanmaraş olarak değiştirilmiş.

Köşk tipi minareyi görün

Tarihini kısaca öğrendikten sonra şehri gezmeye başlayabiliriz. Şehrin olmazsa olmazı, gezilmesi gerekenlerden ilki, köşk tipi minaresiyle görmeye alıştıklarımızdan farklı mimarisiyle Ulu Cami. Ulu Cami, Dulkadiroğulları Beyliği hükümdarı Süleyman Bey zamanında inşa edilmiş. Girişteki kitabeye göre, cami Dulkadirli Süleyman Bey’in oğlu Alaüddevle Bey tarafından 1496’da çok ciddi bir restorasyondan geçmiş. Ayrıca bir imarethane, Taş Medrese, mescit ve Büyük Bağdat Han’ı da yaptırmış Alaüddevle Bey. Şehrin entelektüel yapısının en çarpıcı adresi, Yedi Güzel Adam Müzesi. 1882’de Amerikan misyonerleri tarafından Amerikan Kız Koleji olarak inşa edilmiş bir binaya kurulmuş müze. Aslında üç ayrı binaymış, günümüzde sadece iki yapısı ayakta kalmış. Cumhuriyet’in ilanından sonra 1933’te Kahramanmaraş’ın ilk eğitim kurumu olarak yeniden okul olmuş. 1945-1965 arasında birbirinden değerli ve önemli kişiyi yetiştiren Maraş Lisesi işte bu binadaymış.

Kahramanmaraş’ta çarşıyı gezerken geleneksel zanaatların yaşatıldığını göreceksiniz.

Sonrasında bir dizi restorasyon ve onarım geçirerek hem kütüphane hem de ‘Yedi Güzel Adam Müzesi’ adıyla yeni hayatına başlamış. Müzede şehrin yetiştirdiği ünlü edebiyatçı, şair ve ozanın mumyaları, eserleri ve yaşamöykülerinin anlatıldığı köşeler var. Sanayisi de kahraman Kurtuluşundan sonra hızla yaralarını sarmış ve günümüze Türkiye’nin lokomotif şehirlerinden biri olarak gelmiş Kahramanmaraş. Sanayisi gelişmiş şehirler arasında sayın deseniz çoğumuzun aklına ilk sıralarda gelmese de gerçekte üretim konusunda çok yol almışlar ve ilk sıralardalar. Günümüzde Türkiye’deki toplam üretimde metal mutfak eşyasının yüzde 65’i, çimento ihtiyacının yüzde 10’u, pamuk ipliğinin yüzde 36’sı, dokumanın yüzde 10’u, örgü dokumanın yüzde 16’sı, kot kumaşının yüzde 27’si Kahramanmaraş’ta üretiliyor. Bunca sanayi üretiminin içinde doğayı korumayı da ihmal etmemiş, sahip çıkmışlar güzelliklere. Öyle bir yaylası var ki bir giden bir daha aklından çıkaramıyor. Başkonuş Yaylası Maraş’ın doğaya gösterdiği özenin bir göstergesi…

Sümbülü, salebi…

Sümbül kokusunu sever misiniz? Kim sevmez ki! Peki ya salep sever misiniz? Kış gecelerinin vazgeçilmezidir salep… Hem sümbülün hem de salebin, yüzlerce endemik bitkinin, göçmen kuşlar ve ceylanların yaşadığı bir tabiatın tam da orta yerinde Başkonuş Yaylası. İsviçre’den de Norveç’ten de farkı yok, fazlası var. 1987’de geyik üretme istasyonu kurulmuş, yıllar sonra geyikler doğaya bırakılmış. Çevrede çoğalan geyiklerin sayısı günümüzde 300 civarına ulaşmış. 2011’den itibaren özel işletme statüsüne girmiş ve Erdoğanyılmaz ailesi tarafından yönetilmeye başlamış.

1925’te TBMM’nin Kırmızı Şeritli İstiklal Madalyası’yla 1973’te ‘Kahraman’ unvanıyla şereflendirilmiş. Şehrin girişindeki anıt bunu anlatıyor.

Yaylanın giriş kısmı mesire olarak düzenlenmiş. Kırlokantası, bungalov orman evleri, çadır ve karavan kamp, piknik, spor, ATV safari, binicilik gibi olanaklar sunan yaylada, özgür hayvan bahçesi ve yürüyüş yolları var. Konaklama alanı 1.325 metrelik rakımda. Ayrıca çok sayıdaki ağaç çeşitliliği sayesinde oluşan oksijene, Akdeniz’den gelen nemli havanın da karışmasıyla bağışıklık sistemini güçlendiren sağlıklı bir ortam oluşuyor. Yayla yaz ve kış aylarındaki farklı güzellikleri ve tedavi edici güzel havasıyla gelenlere unutulmaz bir deneyim sunuyor.

‘Bak yeşil yeşil’

Doğanın içinde bir başka olağanüstü güzellik de Yeşilgöz Gölü. 20 metre derinlikteki bir obruktan çıkıp Tekir Deresi’yle birleşiyor Yeşilgöz. Suyu bazen yeşil, bazen turkuvaz, bazen de mavi. Bu muhteşem renklerin sebebi için güneş ışınlarının bir oyunu diyen de var, suyun derinliği ve ağaçların yansımasından diyen de…

Tarhanasıyla çöreği de çok özel

Kahramanmaraş’ın özel yiyeceği çok. Maraş tarhanası bunlardan biri. Komşu hanımların imece usulüyle bir araya gelmeleri, sabahın erken saatlerinde kalkıp çiğ adı verilen özel bir sergi üzerine tarhana sermeleri zamanla kültürel bir özellik halini almış. Modern tesislerde hijyenik ambalajlarda satılan türleri de var. Bu konunun uzmanı, atadan-dededen tarhana üretiminin içinde olan Haşiroğlu Tarhana ise çorbalık tarhananın yanı sıra sağlıklı atıştırmalık olarak farklı tatta tarhana cipsleri üretmiş. Tıpkı tarhana gibi bir de çöreği var kentin. Bu çörek de savaş yiyeceğiymiş geçmişin. Daha sonra özellikle Ramazan Bayramlarında yapılıp yenmesi bir kültür haline gelmiş.

Maraş tarhanası

Ramazan gelmeden 1-2 ay öncesinde fırınlardan sıra alınır: hamurlar hazırlanıp fırınlara verilir; sırası gelen alır, evinde aylarca yermiş. 90’lı yılların sonralarında artık sektör haline gelmiş. Bu çörekle adı özdeşleşen Alfiçörek’in önünde özellikle ramazanda uzun kuyruklar oluşuyor. Zamanla fıstıklı, kakaolu gibi 20 çeşit çörek yapılır olmuş. Karlardan sıcak sulara… Yazının spotunda da bahsettiğim gibi gezmekle bitecek gibi değil bu kentin zenginliği. Benim vaktim yetmemiş olsa da siz gitmişken Yedikuyular mevkisindeki kayak merkezini de ziyaret edin. Kayak yapılabiliyor ama asıl doğa yürüyüşü ve kar motoruyla safari gibi daha basit etkinlikler için tercih edilebilir. Kentin tarihi durakları arasında tur atarken yorulmuş olanları da şifalı sularında dinlendiriyor Kahramanmaraş. Termal turizm için dört ayrı merkezdeki kaplıcaları şifa dağıtıyor. Ilıca ve Döngele kaplıcalarında konaklama imkânı var. Ekinözü ve Göksun Büyükkızılcık içmelerinin de birçok hastalığa iyi geldiği biliniyor.

Meşhur dondurmasının öyküsü

Şehrin adını anınca akla ilk gelen dondurması oluyor. Bu şöhrete kavuşmak için uzun bir yolculuğu olmuş Maraş dondurmasının. Sırrı şehrin sırtını yasladığı Ahir Dağı’nın doğal zenginlikleriyle sabırla yoğrulmuş ustalığında gizli. Yüzyıllar önce Kahramanmaraş’ta Ahir Dağı’nın yamaçlarındaki mağara ve oyuklara birikmiş kar tabakalarıyla bağlarında üretilen Kabarcık üzümü pekmezi, karakovan balı ve meyve özlerinin karışımından oluşan serin mi serin bir tatlı doğmuş. Bu tatlıya o günlerde karsambaç adı verilmiş.

Karsambaç daha sonra Ahir Dağı’nda yetişen keçilerin sütüyle daha da zenginleşmiş ve en sonunda yabani orkidelerin köklerinden elde edilen saleple bu mucizevi formül tamamlanmış. Ortaya çıkan muhteşem karışımı 1960’lı yıllarda Durgut Usta alın teri ve becerisiyle sabırla işlemiş. Kırma dondurmanın mucidi olarak kabul edilen Durgut Usta’nın ünü, mini bir dondurma dükkânıyla başlamış ama şöhreti Kahramanmaraş’ın ünlü Kervan Pastaneleri olarak önce ülkemize yayılmış, sonra da Alpedo Dondurma adıyla tüm dünyanın sevdiği lezzetler arasında yerini almış. Çin’den Amerika Birleşik Devletleri’ne dört kıtada dünya genelinde tam 114 bin noktaya Maraş dondurması satıyorlar. Dünyanın en büyük çengel dondurmasıyla rekorlar kitabına girmeyi başaran marka, geleneksel Maraş dondurmasının yanı sıra çileklisinden fıstıklısına 30 çeşit saf ve doğal dondurma üretiyor.

#Kahramanmaraş #kar #Maraş #Şehri #Tarhana

[traveltourstrips]

New Post has been published on Lutars Turizm

New Post has been published on https://www.lutarsturizm.com/kahramanlar-sehri-kahramanmaras.html

Kahramanlar şehri Kahramanmaraş

Geçmişi 14-16 bin yıl öncesine kadar gidiyor bu toprakların. İlk medeniyetse 3 bin 200 yıl önce Hititler tarafından kurulmuş. Bulunduğu konum öylesine önemliymiş ki işgal eden edene… Gurgumlara, Asurlulara, Medlere, Perslere ev sahipliği yapmış; Büyük İskender zamanında Makedonya İmparatorluğu hâkimiyetine geçmiş. MÖ 9’uncu yüzyılda Gurgum Krallığı’nın başkentiyken adı Markas’mış. Roma’nın egemenliği zamanında ismi Germenicia olmuş, çünkü o dönemin imparatoru Germanicus’a ithaf edilmiş şehir.

Temelleri Dulkadiroğulları dönemine dayanan tarihi çarşılar hâlâ Kahramanmaraş’ın merkezinde ayakta. Ekonomik canlılığını koruyor.

O dönem için stratejik önemi daha da artan bir şehir halini almış. Hem önemli şehirlere yakın hem ticaret yolu üzerinde bir yermiş Germenicia. Uzun bir dönem Hıristiyan devleti olarak yönetilmiş, ta ki 6’ncı yüzyıla kadar. Amansız Arap akınları sonunda Halid Bin Velid 637’de Maraş’ı fethetmiş. 400 yıl sonra da büyük bir akınla Selçuklular almış şehri 1086’da. Ama yine tek elde kalmamış. Bir türlü rahat nefes alamamış anlayacağınız bu topraklarda yaşayanlar.

Şehri gezmeye köşk tipi minaresi ve farklı mimarisiyle dikkati çeken Ulu Cami’den başlayın.

Bağımsızlık mücadelesi

Selçuklu, Bizans, Haçlı, Danişmendliler derken bir de deprem taş taş üstünde bırakmamış 1114’te. Selçuklular sonrasında İlhanlı ve Memluk egemenliklerine girmiş Maraş. Sonra da Dulkadiroğlu Beyliği’ne katılmış. Dulkadiroğlu Beyliği şehrin tarihi için çok önemli olmuş. Şehirde günümüze kadar gelen Ulu Cami, Hatuniye Camisi, Taş Medrese ve türbe, tarihi ticaret alanları, Kâtip Han, Taş Köprü gibi birçok anıt yapı ve yer Dulkadiroğlu Beyliği zamanından kalmış. Kent, 1515’te, Yavuz Sultan Selim zamanında Osmanlı topraklarına katılmış.

Şehrin entelektüel yapısının en çarpıcı adresi, Yedi Güzel Adam Müzesi. 1882’de misyonerler tarafından Amerikan Kız Koleji olarak yapılmış.

1. Dünya Savaşı’nda önce İngilizler, sonra da Fransızlar tarafından işgal edildi şehir. Ama ‘Maraş bize mezar olmadan düşmana gülizar olmaz’ diyerek çıktıkları bağımsızlık mücadelesiyle kendi Kurtuluş Savaşı’nı verdi Maraşlılar. 12 Şubat 1920’de bağımsızlığını kazanarak kendini kurtaran ilk şehir oldu. 1925’te TBMM tarafından Kırmızı Şeritli İstiklal Madalyası’yla 1973’teyse ‘Kahraman’ unvanıyla şereflendirilmiş ve adı Kahramanmaraş olarak değiştirilmiş.

Köşk tipi minareyi görün

Tarihini kısaca öğrendikten sonra şehri gezmeye başlayabiliriz. Şehrin olmazsa olmazı, gezilmesi gerekenlerden ilki, köşk tipi minaresiyle görmeye alıştıklarımızdan farklı mimarisiyle Ulu Cami. Ulu Cami, Dulkadiroğulları Beyliği hükümdarı Süleyman Bey zamanında inşa edilmiş. Girişteki kitabeye göre, cami Dulkadirli Süleyman Bey’in oğlu Alaüddevle Bey tarafından 1496’da çok ciddi bir restorasyondan geçmiş. Ayrıca bir imarethane, Taş Medrese, mescit ve Büyük Bağdat Han’ı da yaptırmış Alaüddevle Bey. Şehrin entelektüel yapısının en çarpıcı adresi, Yedi Güzel Adam Müzesi. 1882’de Amerikan misyonerleri tarafından Amerikan Kız Koleji olarak inşa edilmiş bir binaya kurulmuş müze. Aslında üç ayrı binaymış, günümüzde sadece iki yapısı ayakta kalmış. Cumhuriyet’in ilanından sonra 1933’te Kahramanmaraş’ın ilk eğitim kurumu olarak yeniden okul olmuş. 1945-1965 arasında birbirinden değerli ve önemli kişiyi yetiştiren Maraş Lisesi işte bu binadaymış.

Kahramanmaraş’ta çarşıyı gezerken geleneksel zanaatların yaşatıldığını göreceksiniz.

Sonrasında bir dizi restorasyon ve onarım geçirerek hem kütüphane hem de ‘Yedi Güzel Adam Müzesi’ adıyla yeni hayatına başlamış. Müzede şehrin yetiştirdiği ünlü edebiyatçı, şair ve ozanın mumyaları, eserleri ve yaşamöykülerinin anlatıldığı köşeler var. Sanayisi de kahraman Kurtuluşundan sonra hızla yaralarını sarmış ve günümüze Türkiye’nin lokomotif şehirlerinden biri olarak gelmiş Kahramanmaraş. Sanayisi gelişmiş şehirler arasında sayın deseniz çoğumuzun aklına ilk sıralarda gelmese de gerçekte üretim konusunda çok yol almışlar ve ilk sıralardalar. Günümüzde Türkiye’deki toplam üretimde metal mutfak eşyasının yüzde 65’i, çimento ihtiyacının yüzde 10’u, pamuk ipliğinin yüzde 36’sı, dokumanın yüzde 10’u, örgü dokumanın yüzde 16’sı, kot kumaşının yüzde 27’si Kahramanmaraş’ta üretiliyor. Bunca sanayi üretiminin içinde doğayı korumayı da ihmal etmemiş, sahip çıkmışlar güzelliklere. Öyle bir yaylası var ki bir giden bir daha aklından çıkaramıyor. Başkonuş Yaylası Maraş’ın doğaya gösterdiği özenin bir göstergesi…

Sümbülü, salebi…

Sümbül kokusunu sever misiniz? Kim sevmez ki! Peki ya salep sever misiniz? Kış gecelerinin vazgeçilmezidir salep… Hem sümbülün hem de salebin, yüzlerce endemik bitkinin, göçmen kuşlar ve ceylanların yaşadığı bir tabiatın tam da orta yerinde Başkonuş Yaylası. İsviçre’den de Norveç’ten de farkı yok, fazlası var. 1987’de geyik üretme istasyonu kurulmuş, yıllar sonra geyikler doğaya bırakılmış. Çevrede çoğalan geyiklerin sayısı günümüzde 300 civarına ulaşmış. 2011’den itibaren özel işletme statüsüne girmiş ve Erdoğanyılmaz ailesi tarafından yönetilmeye başlamış.

1925’te TBMM’nin Kırmızı Şeritli İstiklal Madalyası’yla 1973’te ‘Kahraman’ unvanıyla şereflendirilmiş. Şehrin girişindeki anıt bunu anlatıyor.

Yaylanın giriş kısmı mesire olarak düzenlenmiş. Kırlokantası, bungalov orman evleri, çadır ve karavan kamp, piknik, spor, ATV safari, binicilik gibi olanaklar sunan yaylada, özgür hayvan bahçesi ve yürüyüş yolları var. Konaklama alanı 1.325 metrelik rakımda. Ayrıca çok sayıdaki ağaç çeşitliliği sayesinde oluşan oksijene, Akdeniz’den gelen nemli havanın da karışmasıyla bağışıklık sistemini güçlendiren sağlıklı bir ortam oluşuyor. Yayla yaz ve kış aylarındaki farklı güzellikleri ve tedavi edici güzel havasıyla gelenlere unutulmaz bir deneyim sunuyor.

‘Bak yeşil yeşil’

Doğanın içinde bir başka olağanüstü güzellik de Yeşilgöz Gölü. 20 metre derinlikteki bir obruktan çıkıp Tekir Deresi’yle birleşiyor Yeşilgöz. Suyu bazen yeşil, bazen turkuvaz, bazen de mavi. Bu muhteşem renklerin sebebi i��in güneş ışınlarının bir oyunu diyen de var, suyun derinliği ve ağaçların yansımasından diyen de…

Tarhanasıyla çöreği de çok özel

Kahramanmaraş’ın özel yiyeceği çok. Maraş tarhanası bunlardan biri. Komşu hanımların imece usulüyle bir araya gelmeleri, sabahın erken saatlerinde kalkıp çiğ adı verilen özel bir sergi üzerine tarhana sermeleri zamanla kültürel bir özellik halini almış. Modern tesislerde hijyenik ambalajlarda satılan türleri de var. Bu konunun uzmanı, atadan-dededen tarhana üretiminin içinde olan Haşiroğlu Tarhana ise çorbalık tarhananın yanı sıra sağlıklı atıştırmalık olarak farklı tatta tarhana cipsleri üretmiş. Tıpkı tarhana gibi bir de çöreği var kentin. Bu çörek de savaş yiyeceğiymiş geçmişin. Daha sonra özellikle Ramazan Bayramlarında yapılıp yenmesi bir kültür haline gelmiş.

Maraş tarhanası

Ramazan gelmeden 1-2 ay öncesinde fırınlardan sıra alınır: hamurlar hazırlanıp fırınlara verilir; sırası gelen alır, evinde aylarca yermiş. 90’lı yılların sonralarında artık sektör haline gelmiş. Bu çörekle adı özdeşleşen Alfiçörek’in önünde özellikle ramazanda uzun kuyruklar oluşuyor. Zamanla fıstıklı, kakaolu gibi 20 çeşit çörek yapılır olmuş. Karlardan sıcak sulara… Yazının spotunda da bahsettiğim gibi gezmekle bitecek gibi değil bu kentin zenginliği. Benim vaktim yetmemiş olsa da siz gitmişken Yedikuyular mevkisindeki kayak merkezini de ziyaret edin. Kayak yapılabiliyor ama asıl doğa yürüyüşü ve kar motoruyla safari gibi daha basit etkinlikler için tercih edilebilir. Kentin tarihi durakları arasında tur atarken yorulmuş olanları da şifalı sularında dinlendiriyor Kahramanmaraş. Termal turizm için dört ayrı merkezdeki kaplıcaları şifa dağıtıyor. Ilıca ve Döngele kaplıcalarında konaklama imkânı var. Ekinözü ve Göksun Büyükkızılcık içmelerinin de birçok hastalığa iyi geldiği biliniyor.

Meşhur dondurmasının öyküsü

Şehrin adını anınca akla ilk gelen dondurması oluyor. Bu şöhrete kavuşmak için uzun bir yolculuğu olmuş Maraş dondurmasının. Sırrı şehrin sırtını yasladığı Ahir Dağı’nın doğal zenginlikleriyle sabırla yoğrulmuş ustalığında gizli. Yüzyıllar önce Kahramanmaraş’ta Ahir Dağı’nın yamaçlarındaki mağara ve oyuklara birikmiş kar tabakalarıyla bağlarında üretilen Kabarcık üzümü pekmezi, karakovan balı ve meyve özlerinin karışımından oluşan serin mi serin bir tatlı doğmuş. Bu tatlıya o günlerde karsambaç adı verilmiş.

Karsambaç daha sonra Ahir Dağı’nda yetişen keçilerin sütüyle daha da zenginleşmiş ve en sonunda yabani orkidelerin köklerinden elde edilen saleple bu mucizevi formül tamamlanmış. Ortaya çıkan muhteşem karışımı 1960’lı yıllarda Durgut Usta alın teri ve becerisiyle sabırla işlemiş. Kırma dondurmanın mucidi olarak kabul edilen Durgut Usta’nın ünü, mini bir dondurma dükkânıyla başlamış ama şöhreti Kahramanmaraş’ın ünlü Kervan Pastaneleri olarak önce ülkemize yayılmış, sonra da Alpedo Dondurma adıyla tüm dünyanın sevdiği lezzetler arasında yerini almış. Çin’den Amerika Birleşik Devletleri’ne dört kıtada dünya genelinde tam 114 bin noktaya Maraş dondurması satıyorlar. Dünyanın en büyük çengel dondurmasıyla rekorlar kitabına girmeyi başaran marka, geleneksel Maraş dondurmasının yanı sıra çileklisinden fıstıklısına 30 çeşit saf ve doğal dondurma üretiyor.

#Kahramanmaraş #kar #Maraş #Şehri #Tarhana

[burcusena]

GÜL BABA*

Fatih Sultan Mehmet’in yerine geçen oğlu ikinci Bayezıd avdan dönüyordu.

Bir an önce saraya varıp dinlenmeyi düşünürken atını durdurdu, havayı kokladı ve derin derin nefes alıp ferahladıktan sonra sordu;

─ Bu güzel kokular da nereden gelir böyle?

Yanındaki vezirlerden biri cevap verdi;

─ Devletlü Padişahım! İstanbul kuşatmasına katılan gazilerimizden tabiat aşığı biri vardır ki, O’na Gül Baba derler. Ak sakallı, nur yüzlü bir ihtiyardır. Şu yamaçları güllerle ve dahi türlü çiçeklerle donattı. Bu hoş kokular O’nun bahçesinden gelmektedir.

Padişah, vezirin anlattıklarını tebessümle dinliyordu. Sözlerini bitirince kararını bildirdi:

─ Merhum babamın bu gazi askerini ziyaret etmek isterim!

Artık yorgunluklar unutulmuştu. Gül Baba’nın kulübesine doğru yürüdüler. Kulübeye doğru yaklaştıkça gül kokuları artıyor, insanın gözü – gönlü açılıyordu.

Değerli misafirlerin geldiğini gören Gül Baba koştu, onları kapıda karşıladı. Padişah, daha atından inmeden;

─ Savaşta bastığı yeri sarsan, barışta oturduğu yeri gül bahçesine çeviren yiğit asker, selam sana!

Gül Baba mahcup olmuştu, güçlükle konuşabildi:

─ Sizden böyle iltifatlar görmek bizim için ne büyük şereftir Sultanım, sağolun!

─ Sen ki, İstanbul’u fetheden ordunun bir neferi olarak şereflerin en büyüğünü almışsın Gül Baba. O büyük şerefin yanında bizim sözlerimizin hükmü mü olur?

Gül Baba tebessümle başını öne eğerken Padişah atından indi ve Gül Baba’nın gösterdiği mindere bağdaş kurup oturdu ve O’nun ikram ettiği şerbeti yudumlayıp yorgunluğunu giderdi. Sonra da şöyle bir teklifte bulundu:

─ Dilersen seni saraya alayım. Artık çalışma da yaşlılık devrini dinlenerek geçir!

─ Sağolun Sultanım! Burada oturmak benim için daha iyi. Amma bir iyilik yapmak istersen, şu kulübemin bulunduğu yere bir mektep, medrese yaptır ki, memleketimizin çocukları ilim irfan öğrensinler!

Gül Baba’nın sözleri Padişah’ı çok duygulandırmıştı. Yerinden kalkarken O’nu mutlu edecek cevabı verdi;

─ Gönlün rahat olsun Gül Baba, dilediğin olacaktır!

Sonra bahçeyi gezdiler…

Padişah gülleri okşuyor, eğilip kokluyor ve yanındakilerle konuşuyordu. Bu arada Gül Baba da özenle seçtiği gülleri koparıp demet yapıyordu.

Padişah ayrılırken O’na bir demet sarı, bir demet kırmızı gül verdi. Padişah gülleri alıp kokladı, bağrına bastı ve atını sürüp gitti.

Kısa zaman sonra ise Gül Baba’nın kulübesi yıkıldı ve oraya büyük bir bina yapıldı. Zaman içerisinde okul oldu, hastane oldu ama hep insanlığa hizmet etti.

1868 yılında “Mekteb-i Sultani” adıyla yeni bir kimliğe bürünen okul, Cumhuriyet döneminde de “Galatasaray Lisesi” adını aldı.

Gül Baba’nın Sultan İkinci Bayezıd’a verdiği o güzel kokulu sarı ve kırmızı güller önce bu lisenin, sonra da Galatasaray Spor Kulübü’nün sembolü oldu.

Gül Baba’nın türbesi bugün de orada, okulun bahçesindeki yeşillikler arasında duruyor ve ziyaretçilerini bekliyor.

Dr. Bahattin Ergezen

[gezibiletim]

Şırnak kültürel turlarla ön yargıları kırmak istiyor

Şırnak kültürel turlarla ön yargıları kırmak istiyor

Yıllardır sahip olduğu zengin doğal ve kültürel güzellikleri yeterince yansıtamayan Şırnak, sağlanan huzur ve güven ortamıyla kabuğundan sıyrılarak turizmde hedef büyüttü. Finik Ören Yeri ve Kalesi, Cehennem Deresi, Ulu Cami, Kırmızı Medrese, Nuh Peygamber, Mem-u Zin ve İsmail Ebu’l-İz türbeleri, Cizre Kalesi, Hamidiye Kışlası gibi pek çok tarihi ve kültürel zenginliği bünyesinde barındıran kent,…

View On WordPress

#Bölge #Kültür #Ön Yargı #Tur #Turi̇zm

[turkeytraveltours]

New Post has been published on Lutars Turizm

New Post has been published on https://www.lutarsturizm.com/kahramanlar-sehri-kahramanmaras.html

Kahramanlar şehri Kahramanmaraş

Geçmişi 14-16 bin yıl öncesine kadar gidiyor bu toprakların. İlk medeniyetse 3 bin 200 yıl önce Hititler tarafından kurulmuş. Bulunduğu konum öylesine önemliymiş ki işgal eden edene… Gurgumlara, Asurlulara, Medlere, Perslere ev sahipliği yapmış; Büyük İskender zamanında Makedonya İmparatorluğu hâkimiyetine geçmiş. MÖ 9’uncu yüzyılda Gurgum Krallığı’nın başkentiyken adı Markas’mış. Roma’nın egemenliği zamanında ismi Germenicia olmuş, çünkü o dönemin imparatoru Germanicus’a ithaf edilmiş şehir.

Temelleri Dulkadiroğulları dönemine dayanan tarihi çarşılar hâlâ Kahramanmaraş’ın merkezinde ayakta. Ekonomik canlılığını koruyor.

O dönem için stratejik önemi daha da artan bir şehir halini almış. Hem önemli şehirlere yakın hem ticaret yolu üzerinde bir yermiş Germenicia. Uzun bir dönem Hıristiyan devleti olarak yönetilmiş, ta ki 6’ncı yüzyıla kadar. Amansız Arap akınları sonunda Halid Bin Velid 637’de Maraş’ı fethetmiş. 400 yıl sonra da büyük bir akınla Selçuklular almış şehri 1086’da. Ama yine tek elde kalmamış. Bir türlü rahat nefes alamamış anlayacağınız bu topraklarda yaşayanlar.

Şehri gezmeye köşk tipi minaresi ve farklı mimarisiyle dikkati çeken Ulu Cami’den başlayın.

Bağımsızlık mücadelesi

Selçuklu, Bizans, Haçlı, Danişmendliler derken bir de deprem taş taş üstünde bırakmamış 1114’te. Selçuklular sonrasında İlhanlı ve Memluk egemenliklerine girmiş Maraş. Sonra da Dulkadiroğlu Beyliği’ne katılmış. Dulkadiroğlu Beyliği şehrin tarihi için çok önemli olmuş. Şehirde günümüze kadar gelen Ulu Cami, Hatuniye Camisi, Taş Medrese ve türbe, tarihi ticaret alanları, Kâtip Han, Taş Köprü gibi birçok anıt yapı ve yer Dulkadiroğlu Beyliği zamanından kalmış. Kent, 1515’te, Yavuz Sultan Selim zamanında Osmanlı topraklarına katılmış.

Şehrin entelektüel yapısının en çarpıcı adresi, Yedi Güzel Adam Müzesi. 1882’de misyonerler tarafından Amerikan Kız Koleji olarak yapılmış.

1. Dünya Savaşı’nda önce İngilizler, sonra da Fransızlar tarafından işgal edildi şehir. Ama ‘Maraş bize mezar olmadan düşmana gülizar olmaz’ diyerek çıktıkları bağımsızlık mücadelesiyle kendi Kurtuluş Savaşı’nı verdi Maraşlılar. 12 Şubat 1920’de bağımsızlığını kazanarak kendini kurtaran ilk şehir oldu. 1925’te TBMM tarafından Kırmızı Şeritli İstiklal Madalyası’yla 1973’teyse ‘Kahraman’ unvanıyla şereflendirilmiş ve adı Kahramanmaraş olarak değiştirilmiş.

Köşk tipi minareyi görün

Tarihini kısaca öğrendikten sonra şehri gezmeye başlayabiliriz. Şehrin olmazsa olmazı, gezilmesi gerekenlerden ilki, köşk tipi minaresiyle görmeye alıştıklarımızdan farklı mimarisiyle Ulu Cami. Ulu Cami, Dulkadiroğulları Beyliği hükümdarı Süleyman Bey zamanında inşa edilmiş. Girişteki kitabeye göre, cami Dulkadirli Süleyman Bey’in oğlu Alaüddevle Bey tarafından 1496’da çok ciddi bir restorasyondan geçmiş. Ayrıca bir imarethane, Taş Medrese, mescit ve Büyük Bağdat Han’ı da yaptırmış Alaüddevle Bey. Şehrin entelektüel yapısının en çarpıcı adresi, Yedi Güzel Adam Müzesi. 1882’de Amerikan misyonerleri tarafından Amerikan Kız Koleji olarak inşa edilmiş bir binaya kurulmuş müze. Aslında üç ayrı binaymış, günümüzde sadece iki yapısı ayakta kalmış. Cumhuriyet’in ilanından sonra 1933’te Kahramanmaraş’ın ilk eğitim kurumu olarak yeniden okul olmuş. 1945-1965 arasında birbirinden değerli ve önemli kişiyi yetiştiren Maraş Lisesi işte bu binadaymış.

Kahramanmaraş’ta çarşıyı gezerken geleneksel zanaatların yaşatıldığını göreceksiniz.

Sonrasında bir dizi restorasyon ve onarım geçirerek hem kütüphane hem de ‘Yedi Güzel Adam Müzesi’ adıyla yeni hayatına başlamış. Müzede şehrin yetiştirdiği ünlü edebiyatçı, şair ve ozanın mumyaları, eserleri ve yaşamöykülerinin anlatıldığı köşeler var. Sanayisi de kahraman Kurtuluşundan sonra hızla yaralarını sarmış ve günümüze Türkiye’nin lokomotif şehirlerinden biri olarak gelmiş Kahramanmaraş. Sanayisi gelişmiş şehirler arasında sayın deseniz çoğumuzun aklına ilk sıralarda gelmese de gerçekte üretim konusunda çok yol almışlar ve ilk sıralardalar. Günümüzde Türkiye’deki toplam üretimde metal mutfak eşyasının yüzde 65’i, çimento ihtiyacının yüzde 10’u, pamuk ipliğinin yüzde 36’sı, dokumanın yüzde 10’u, örgü dokumanın yüzde 16’sı, kot kumaşının yüzde 27’si Kahramanmaraş’ta üretiliyor. Bunca sanayi üretiminin içinde doğayı korumayı da ihmal etmemiş, sahip çıkmışlar güzelliklere. Öyle bir yaylası var ki bir giden bir daha aklından çıkaramıyor. Başkonuş Yaylası Maraş’ın doğaya gösterdiği özenin bir göstergesi…

Sümbülü, salebi…

Sümbül kokusunu sever misiniz? Kim sevmez ki! Peki ya salep sever misiniz? Kış gecelerinin vazgeçilmezidir salep… Hem sümbülün hem de salebin, yüzlerce endemik bitkinin, göçmen kuşlar ve ceylanların yaşadığı bir tabiatın tam da orta yerinde Başkonuş Yaylası. İsviçre’den de Norveç’ten de farkı yok, fazlası var. 1987’de geyik üretme istasyonu kurulmuş, yıllar sonra geyikler doğaya bırakılmış. Çevrede çoğalan geyiklerin sayısı günümüzde 300 civarına ulaşmış. 2011’den itibaren özel işletme statüsüne girmiş ve Erdoğanyılmaz ailesi tarafından yönetilmeye başlamış.

1925’te TBMM’nin Kırmızı Şeritli İstiklal Madalyası’yla 1973’te ‘Kahraman’ unvanıyla şereflendirilmiş. Şehrin girişindeki anıt bunu anlatıyor.

Yaylanın giriş kısmı mesire olarak düzenlenmiş. Kırlokantası, bungalov orman evleri, çadır ve karavan kamp, piknik, spor, ATV safari, binicilik gibi olanaklar sunan yaylada, özgür hayvan bahçesi ve yürüyüş yolları var. Konaklama alanı 1.325 metrelik rakımda. Ayrıca çok sayıdaki ağaç çeşitliliği sayesinde oluşan oksijene, Akdeniz’den gelen nemli havanın da karışmasıyla bağışıklık sistemini güçlendiren sağlıklı bir ortam oluşuyor. Yayla yaz ve kış aylarındaki farklı güzellikleri ve tedavi edici güzel havasıyla gelenlere unutulmaz bir deneyim sunuyor.

‘Bak yeşil yeşil’

Doğanın içinde bir başka olağanüstü güzellik de Yeşilgöz Gölü. 20 metre derinlikteki bir obruktan çıkıp Tekir Deresi’yle birleşiyor Yeşilgöz. Suyu bazen yeşil, bazen turkuvaz, bazen de mavi. Bu muhteşem renklerin sebebi için güneş ışınlarının bir oyunu diyen de var, suyun derinliği ve ağaçların yansımasından diyen de…

Tarhanasıyla çöreği de çok özel

Kahramanmaraş’ın özel yiyeceği çok. Maraş tarhanası bunlardan biri. Komşu hanımların imece usulüyle bir araya gelmeleri, sabahın erken saatlerinde kalkıp çiğ adı verilen özel bir sergi üzerine tarhana sermeleri zamanla kültürel bir özellik halini almış. Modern tesislerde hijyenik ambalajlarda satılan türleri de var. Bu konunun uzmanı, atadan-dededen tarhana üretiminin içinde olan Haşiroğlu Tarhana ise çorbalık tarhananın yanı sıra sağlıklı atıştırmalık olarak farklı tatta tarhana cipsleri üretmiş. Tıpkı tarhana gibi bir de çöreği var kentin. Bu çörek de savaş yiyeceğiymiş geçmişin. Daha sonra özellikle Ramazan Bayramlarında yapılıp yenmesi bir kültür haline gelmiş.

Maraş tarhanası

Ramazan gelmeden 1-2 ay öncesinde fırınlardan sıra alınır: hamurlar hazırlanıp fırınlara verilir; sırası gelen alır, evinde aylarca yermiş. 90’lı yılların sonralarında artık sektör haline gelmiş. Bu çörekle adı özdeşleşen Alfiçörek’in önünde özellikle ramazanda uzun kuyruklar oluşuyor. Zamanla fıstıklı, kakaolu gibi 20 çeşit çörek yapılır olmuş. Karlardan sıcak sulara… Yazının spotunda da bahsettiğim gibi gezmekle bitecek gibi değil bu kentin zenginliği. Benim vaktim yetmemiş olsa da siz gitmişken Yedikuyular mevkisindeki kayak merkezini de ziyaret edin. Kayak yapılabiliyor ama asıl doğa yürüyüşü ve kar motoruyla safari gibi daha basit etkinlikler için tercih edilebilir. Kentin tarihi durakları arasında tur atarken yorulmuş olanları da şifalı sularında dinlendiriyor Kahramanmaraş. Termal turizm için dört ayrı merkezdeki kaplıcaları şifa dağıtıyor. Ilıca ve Döngele kaplıcalarında konaklama imkânı var. Ekinözü ve Göksun Büyükkızılcık içmelerinin de birçok hastalığa iyi geldiği biliniyor.

Meşhur dondurmasının öyküsü

Şehrin adını anınca akla ilk gelen dondurması oluyor. Bu şöhrete kavuşmak için uzun bir yolculuğu olmuş Maraş dondurmasının. Sırrı şehrin sırtını yasladığı Ahir Dağı’nın doğal zenginlikleriyle sabırla yoğrulmuş ustalığında gizli. Yüzyıllar önce Kahramanmaraş’ta Ahir Dağı’nın yamaçlarındaki mağara ve oyuklara birikmiş kar tabakalarıyla bağlarında üretilen Kabarcık üzümü pekmezi, karakovan balı ve meyve özlerinin karışımından oluşan serin mi serin bir tatlı doğmuş. Bu tatlıya o günlerde karsambaç adı verilmiş.

Karsambaç daha sonra Ahir Dağı’nda yetişen keçilerin sütüyle daha da zenginleşmiş ve en sonunda yabani orkidelerin köklerinden elde edilen saleple bu mucizevi formül tamamlanmış. Ortaya çıkan muhteşem karışımı 1960’lı yıllarda Durgut Usta alın teri ve becerisiyle sabırla işlemiş. Kırma dondurmanın mucidi olarak kabul edilen Durgut Usta’nın ünü, mini bir dondurma dükkânıyla başlamış ama şöhreti Kahramanmaraş’ın ünlü Kervan Pastaneleri olarak önce ülkemize yayılmış, sonra da Alpedo Dondurma adıyla tüm dünyanın sevdiği lezzetler arasında yerini almış. Çin’den Amerika Birleşik Devletleri’ne dört kıtada dünya genelinde tam 114 bin noktaya Maraş dondurması satıyorlar. Dünyanın en büyük çengel dondurmasıyla rekorlar kitabına girmeyi başaran marka, geleneksel Maraş dondurmasının yanı sıra çileklisinden fıstıklısına 30 çeşit saf ve doğal dondurma üretiyor.

#Kahramanmaraş #kar #Maraş #Şehri #Tarhana

[anzacdaygallipoli]

Kahramanlar şehri Kahramanmaraş - Lutars Turizm

New Post has been published on https://www.lutarsturizm.com/kahramanlar-sehri-kahramanmaras.html

Kahramanlar şehri Kahramanmaraş

Geçmişi 14-16 bin yıl öncesine kadar gidiyor bu toprakların. İlk medeniyetse 3 bin 200 yıl önce Hititler tarafından kurulmuş. Bulunduğu konum öylesine önemliymiş ki işgal eden edene… Gurgumlara, Asurlulara, Medlere, Perslere ev sahipliği yapmış; Büyük İskender zamanında Makedonya İmparatorluğu hâkimiyetine geçmiş. MÖ 9’uncu yüzyılda Gurgum Krallığı’nın başkentiyken adı Markas’mış. Roma’nın egemenliği zamanında ismi Germenicia olmuş, çünkü o dönemin imparatoru Germanicus’a ithaf edilmiş şehir.

Temelleri Dulkadiroğulları dönemine dayanan tarihi çarşılar hâlâ Kahramanmaraş’ın merkezinde ayakta. Ekonomik canlılığını koruyor.

O dönem için stratejik önemi daha da artan bir şehir halini almış. Hem önemli şehirlere yakın hem ticaret yolu üzerinde bir yermiş Germenicia. Uzun bir dönem Hıristiyan devleti olarak yönetilmiş, ta ki 6’ncı yüzyıla kadar. Amansız Arap akınları sonunda Halid Bin Velid 637’de Maraş’ı fethetmiş. 400 yıl sonra da büyük bir akınla Selçuklular almış şehri 1086’da. Ama yine tek elde kalmamış. Bir türlü rahat nefes alamamış anlayacağınız bu topraklarda yaşayanlar.

Şehri gezmeye köşk tipi minaresi ve farklı mimarisiyle dikkati çeken Ulu Cami’den başlayın.

Bağımsızlık mücadelesi

Selçuklu, Bizans, Haçlı, Danişmendliler derken bir de deprem taş taş üstünde bırakmamış 1114’te. Selçuklular sonrasında İlhanlı ve Memluk egemenliklerine girmiş Maraş. Sonra da Dulkadiroğlu Beyliği’ne katılmış. Dulkadiroğlu Beyliği şehrin tarihi için çok önemli olmuş. Şehirde günümüze kadar gelen Ulu Cami, Hatuniye Camisi, Taş Medrese ve türbe, tarihi ticaret alanları, Kâtip Han, Taş Köprü gibi birçok anıt yapı ve yer Dulkadiroğlu Beyliği zamanından kalmış. Kent, 1515’te, Yavuz Sultan Selim zamanında Osmanlı topraklarına katılmış.

Şehrin entelektüel yapısının en çarpıcı adresi, Yedi Güzel Adam Müzesi. 1882’de misyonerler tarafından Amerikan Kız Koleji olarak yapılmış.

1. Dünya Savaşı’nda önce İngilizler, sonra da Fransızlar tarafından işgal edildi şehir. Ama ‘Maraş bize mezar olmadan düşmana gülizar olmaz’ diyerek çıktıkları bağımsızlık mücadelesiyle kendi Kurtuluş Savaşı’nı verdi Maraşlılar. 12 Şubat 1920’de bağımsızlığını kazanarak kendini kurtaran ilk şehir oldu. 1925’te TBMM tarafından Kırmızı Şeritli İstiklal Madalyası’yla 1973’teyse ‘Kahraman’ unvanıyla şereflendirilmiş ve adı Kahramanmaraş olarak değiştirilmiş.

Köşk tipi minareyi görün

Tarihini kısaca öğrendikten sonra şehri gezmeye başlayabiliriz. Şehrin olmazsa olmazı, gezilmesi gerekenlerden ilki, köşk tipi minaresiyle görmeye alıştıklarımızdan farklı mimarisiyle Ulu Cami. Ulu Cami, Dulkadiroğulları Beyliği hükümdarı Süleyman Bey zamanında inşa edilmiş. Girişteki kitabeye göre, cami Dulkadirli Süleyman Bey’in oğlu Alaüddevle Bey tarafından 1496’da çok ciddi bir restorasyondan geçmiş. Ayrıca bir imarethane, Taş Medrese, mescit ve Büyük Bağdat Han’ı da yaptırmış Alaüddevle Bey. Şehrin entelektüel yapısının en çarpıcı adresi, Yedi Güzel Adam Müzesi. 1882’de Amerikan misyonerleri tarafından Amerikan Kız Koleji olarak inşa edilmiş bir binaya kurulmuş müze. Aslında üç ayrı binaymış, günümüzde sadece iki yapısı ayakta kalmış. Cumhuriyet’in ilanından sonra 1933’te Kahramanmaraş’ın ilk eğitim kurumu olarak yeniden okul olmuş. 1945-1965 arasında birbirinden değerli ve önemli kişiyi yetiştiren Maraş Lisesi işte bu binadaymış.

Kahramanmaraş’ta çarşıyı gezerken geleneksel zanaatların yaşatıldığını göreceksiniz.

Sonrasında bir dizi restorasyon ve onarım geçirerek hem kütüphane hem de ‘Yedi Güzel Adam Müzesi’ adıyla yeni hayatına başlamış. Müzede şehrin yetiştirdiği ünlü edebiyatçı, şair ve ozanın mumyaları, eserleri ve yaşamöykülerinin anlatıldığı köşeler var. Sanayisi de kahraman Kurtuluşundan sonra hızla yaralarını sarmış ve günümüze Türkiye’nin lokomotif şehirlerinden biri olarak gelmiş Kahramanmaraş. Sanayisi gelişmiş şehirler arasında sayın deseniz çoğumuzun aklına ilk sıralarda gelmese de gerçekte üretim konusunda çok yol almışlar ve ilk sıralardalar. Günümüzde Türkiye’deki toplam üretimde metal mutfak eşyasının yüzde 65’i, çimento ihtiyacının yüzde 10’u, pamuk ipliğinin yüzde 36’sı, dokumanın yüzde 10’u, örgü dokumanın yüzde 16’sı, kot kumaşının yüzde 27’si Kahramanmaraş’ta üretiliyor. Bunca sanayi üretiminin içinde doğayı korumayı da ihmal etmemiş, sahip çıkmışlar güzelliklere. Öyle bir yaylası var ki bir giden bir daha aklından çıkaramıyor. Başkonuş Yaylası Maraş’ın doğaya gösterdiği özenin bir göstergesi…

Sümbülü, salebi…

Sümbül kokusunu sever misiniz? Kim sevmez ki! Peki ya salep sever misiniz? Kış gecelerinin vazgeçilmezidir salep… Hem sümbülün hem de salebin, yüzlerce endemik bitkinin, göçmen kuşlar ve ceylanların yaşadığı bir tabiatın tam da orta yerinde Başkonuş Yaylası. İsviçre’den de Norveç’ten de farkı yok, fazlası var. 1987’de geyik üretme istasyonu kurulmuş, yıllar sonra geyikler doğaya bırakılmış. Çevrede çoğalan geyiklerin sayısı günümüzde 300 civarına ulaşmış. 2011’den itibaren özel işletme statüsüne girmiş ve Erdoğanyılmaz ailesi tarafından yönetilmeye başlamış.

1925’te TBMM’nin Kırmızı Şeritli İstiklal Madalyası’yla 1973’te ‘Kahraman’ unvanıyla şereflendirilmiş. Şehrin girişindeki anıt bunu anlatıyor.

Yaylanın giriş kısmı mesire olarak düzenlenmiş. Kırlokantası, bungalov orman evleri, çadır ve karavan kamp, piknik, spor, ATV safari, binicilik gibi olanaklar sunan yaylada, özgür hayvan bahçesi ve yürüyüş yolları var. Konaklama alanı 1.325 metrelik rakımda. Ayrıca çok sayıdaki ağaç çeşitliliği sayesinde oluşan oksijene, Akdeniz’den gelen nemli havanın da karışmasıyla bağışıklık sistemini güçlendiren sağlıklı bir ortam oluşuyor. Yayla yaz ve kış aylarındaki farklı güzellikleri ve tedavi edici güzel havasıyla gelenlere unutulmaz bir deneyim sunuyor.

‘Bak yeşil yeşil’

Doğanın içinde bir başka olağanüstü güzellik de Yeşilgöz Gölü. 20 metre derinlikteki bir obruktan çıkıp Tekir Deresi’yle birleşiyor Yeşilgöz. Suyu bazen yeşil, bazen turkuvaz, bazen de mavi. Bu muhteşem renklerin sebebi için güneş ışınlarının bir oyunu diyen de var, suyun derinliği ve ağaçların yansımasından diyen de…

Tarhanasıyla çöreği de çok özel

Kahramanmaraş’ın özel yiyeceği çok. Maraş tarhanası bunlardan biri. Komşu hanımların imece usulüyle bir araya gelmeleri, sabahın erken saatlerinde kalkıp çiğ adı verilen özel bir sergi üzerine tarhana sermeleri zamanla kültürel bir özellik halini almış. Modern tesislerde hijyenik ambalajlarda satılan türleri de var. Bu konunun uzmanı, atadan-dededen tarhana üretiminin içinde olan Haşiroğlu Tarhana ise çorbalık tarhananın yanı sıra sağlıklı atıştırmalık olarak farklı tatta tarhana cipsleri üretmiş. Tıpkı tarhana gibi bir de çöreği var kentin. Bu çörek de savaş yiyeceğiymiş geçmişin. Daha sonra özellikle Ramazan Bayramlarında yapılıp yenmesi bir kültür haline gelmiş.

Maraş tarhanası

Ramazan gelmeden 1-2 ay öncesinde fırınlardan sıra alınır: hamurlar hazırlanıp fırınlara verilir; sırası gelen alır, evinde aylarca yermiş. 90’lı yılların sonralarında artık sektör haline gelmiş. Bu çörekle adı özdeşleşen Alfiçörek’in önünde özellikle ramazanda uzun kuyruklar oluşuyor. Zamanla fıstıklı, kakaolu gibi 20 çeşit çörek yapılır olmuş. Karlardan sıcak sulara… Yazının spotunda da bahsettiğim gibi gezmekle bitecek gibi değil bu kentin zenginliği. Benim vaktim yetmemiş olsa da siz gitmişken Yedikuyular mevkisindeki kayak merkezini de ziyaret edin. Kayak yapılabiliyor ama asıl doğa yürüyüşü ve kar motoruyla safari gibi daha basit etkinlikler için tercih edilebilir. Kentin tarihi durakları arasında tur atarken yorulmuş olanları da şifalı sularında dinlendiriyor Kahramanmaraş. Termal turizm için dört ayrı merkezdeki kaplıcaları şifa dağıtıyor. Ilıca ve Döngele kaplıcalarında konaklama imkânı var. Ekinözü ve Göksun Büyükkızılcık içmelerinin de birçok hastalığa iyi geldiği biliniyor.

Meşhur dondurmasının öyküsü

Şehrin adını anınca akla ilk gelen dondurması oluyor. Bu şöhrete kavuşmak için uzun bir yolculuğu olmuş Maraş dondurmasının. Sırrı şehrin sırtını yasladığı Ahir Dağı’nın doğal zenginlikleriyle sabırla yoğrulmuş ustalığında gizli. Yüzyıllar önce Kahramanmaraş’ta Ahir Dağı’nın yamaçlarındaki mağara ve oyuklara birikmiş kar tabakalarıyla bağlarında üretilen Kabarcık üzümü pekmezi, karakovan balı ve meyve özlerinin karışımından oluşan serin mi serin bir tatlı doğmuş. Bu tatlıya o günlerde karsambaç adı verilmiş.

Karsambaç daha sonra Ahir Dağı’nda yetişen keçilerin sütüyle daha da zenginleşmiş ve en sonunda yabani orkidelerin köklerinden elde edilen saleple bu mucizevi formül tamamlanmış. Ortaya çıkan muhteşem karışımı 1960’lı yıllarda Durgut Usta alın teri ve becerisiyle sabırla işlemiş. Kırma dondurmanın mucidi olarak kabul edilen Durgut Usta’nın ünü, mini bir dondurma dükkânıyla başlamış ama şöhreti Kahramanmaraş’ın ünlü Kervan Pastaneleri olarak önce ülkemize yayılmış, sonra da Alpedo Dondurma adıyla tüm dünyanın sevdiği lezzetler arasında yerini almış. Çin’den Amerika Birleşik Devletleri’ne dört kıtada dünya genelinde tam 114 bin noktaya Maraş dondurması satıyorlar. Dünyanın en büyük çengel dondurmasıyla rekorlar kitabına girmeyi başaran marka, geleneksel Maraş dondurmasının yanı sıra çileklisinden fıstıklısına 30 çeşit saf ve doğal dondurma üretiyor.

#Kahramanmaraş #kar #Maraş #Şehri #Tarhana

[gallipoliguide]

New Post has been published on Lutars Turizm

New Post has been published on https://www.lutarsturizm.com/kahramanlar-sehri-kahramanmaras.html

Kahramanlar şehri Kahramanmaraş

Geçmişi 14-16 bin yıl öncesine kadar gidiyor bu toprakların. İlk medeniyetse 3 bin 200 yıl önce Hititler tarafından kurulmuş. Bulunduğu konum öylesine önemliymiş ki işgal eden edene… Gurgumlara, Asurlulara, Medlere, Perslere ev sahipliği yapmış; Büyük İskender zamanında Makedonya İmparatorluğu hâkimiyetine geçmiş. MÖ 9’uncu yüzyılda Gurgum Krallığı’nın başkentiyken adı Markas’mış. Roma’nın egemenliği zamanında ismi Germenicia olmuş, çünkü o dönemin imparatoru Germanicus’a ithaf edilmiş şehir.

Temelleri Dulkadiroğulları dönemine dayanan tarihi çarşılar hâlâ Kahramanmaraş’ın merkezinde ayakta. Ekonomik canlılığını koruyor.

O dönem için stratejik önemi daha da artan bir şehir halini almış. Hem önemli şehirlere yakın hem ticaret yolu üzerinde bir yermiş Germenicia. Uzun bir dönem Hıristiyan devleti olarak yönetilmiş, ta ki 6’ncı yüzyıla kadar. Amansız Arap akınları sonunda Halid Bin Velid 637’de Maraş’ı fethetmiş. 400 yıl sonra da büyük bir akınla Selçuklular almış şehri 1086’da. Ama yine tek elde kalmamış. Bir türlü rahat nefes alamamış anlayacağınız bu topraklarda yaşayanlar.

Şehri gezmeye köşk tipi minaresi ve farklı mimarisiyle dikkati çeken Ulu Cami’den başlayın.

Bağımsızlık mücadelesi

Selçuklu, Bizans, Haçlı, Danişmendliler derken bir de deprem taş taş üstünde bırakmamış 1114’te. Selçuklular sonrasında İlhanlı ve Memluk egemenliklerine girmiş Maraş. Sonra da Dulkadiroğlu Beyliği’ne katılmış. Dulkadiroğlu Beyliği şehrin tarihi için çok önemli olmuş. Şehirde günümüze kadar gelen Ulu Cami, Hatuniye Camisi, Taş Medrese ve türbe, tarihi ticaret alanları, Kâtip Han, Taş Köprü gibi birçok anıt yapı ve yer Dulkadiroğlu Beyliği zamanından kalmış. Kent, 1515’te, Yavuz Sultan Selim zamanında Osmanlı topraklarına katılmış.

Şehrin entelektüel yapısının en çarpıcı adresi, Yedi Güzel Adam Müzesi. 1882’de misyonerler tarafından Amerikan Kız Koleji olarak yapılmış.

1. Dünya Savaşı’nda önce İngilizler, sonra da Fransızlar tarafından işgal edildi şehir. Ama ‘Maraş bize mezar olmadan düşmana gülizar olmaz’ diyerek çıktıkları bağımsızlık mücadelesiyle kendi Kurtuluş Savaşı’nı verdi Maraşlılar. 12 Şubat 1920’de bağımsızlığını kazanarak kendini kurtaran ilk şehir oldu. 1925’te TBMM tarafından Kırmızı Şeritli İstiklal Madalyası’yla 1973’teyse ‘Kahraman’ unvanıyla şereflendirilmiş ve adı Kahramanmaraş olarak değiştirilmiş.

Köşk tipi minareyi görün

Tarihini kısaca öğrendikten sonra şehri gezmeye başlayabiliriz. Şehrin olmazsa olmazı, gezilmesi gerekenlerden ilki, köşk tipi minaresiyle görmeye alıştıklarımızdan farklı mimarisiyle Ulu Cami. Ulu Cami, Dulkadiroğulları Beyliği hükümdarı Süleyman Bey zamanında inşa edilmiş. Girişteki kitabeye göre, cami Dulkadirli Süleyman Bey’in oğlu Alaüddevle Bey tarafından 1496’da çok ciddi bir restorasyondan geçmiş. Ayrıca bir imarethane, Taş Medrese, mescit ve Büyük Bağdat Han’ı da yaptırmış Alaüddevle Bey. Şehrin entelektüel yapısının en çarpıcı adresi, Yedi Güzel Adam Müzesi. 1882’de Amerikan misyonerleri tarafından Amerikan Kız Koleji olarak inşa edilmiş bir binaya kurulmuş müze. Aslında üç ayrı binaymış, günümüzde sadece iki yapısı ayakta kalmış. Cumhuriyet’in ilanından sonra 1933’te Kahramanmaraş’ın ilk eğitim kurumu olarak yeniden okul olmuş. 1945-1965 arasında birbirinden değerli ve önemli kişiyi yetiştiren Maraş Lisesi işte bu binadaymış.

Kahramanmaraş’ta çarşıyı gezerken geleneksel zanaatların yaşatıldığını göreceksiniz.

Sonrasında bir dizi restorasyon ve onarım geçirerek hem kütüphane hem de ‘Yedi Güzel Adam Müzesi’ adıyla yeni hayatına başlamış. Müzede şehrin yetiştirdiği ünlü edebiyatçı, şair ve ozanın mumyaları, eserleri ve yaşamöykülerinin anlatıldığı köşeler var. Sanayisi de kahraman Kurtuluşundan sonra hızla yaralarını sarmış ve günümüze Türkiye’nin lokomotif şehirlerinden biri olarak gelmiş Kahramanmaraş. Sanayisi gelişmiş şehirler arasında sayın deseniz çoğumuzun aklına ilk sıralarda gelmese de gerçekte üretim konusunda çok yol almışlar ve ilk sıralardalar. Günümüzde Türkiye’deki toplam üretimde metal mutfak eşyasının yüzde 65’i, çimento ihtiyacının yüzde 10’u, pamuk ipliğinin yüzde 36’sı, dokumanın yüzde 10’u, örgü dokumanın yüzde 16’sı, kot kumaşının yüzde 27’si Kahramanmaraş’ta üretiliyor. Bunca sanayi üretiminin içinde doğayı korumayı da ihmal etmemiş, sahip çıkmışlar güzelliklere. Öyle bir yaylası var ki bir giden bir daha aklından çıkaramıyor. Başkonuş Yaylası Maraş’ın doğaya gösterdiği özenin bir göstergesi…

Sümbülü, salebi…

Sümbül kokusunu sever misiniz? Kim sevmez ki! Peki ya salep sever misiniz? Kış gecelerinin vazgeçilmezidir salep… Hem sümbülün hem de salebin, yüzlerce endemik bitkinin, göçmen kuşlar ve ceylanların yaşadığı bir tabiatın tam da orta yerinde Başkonuş Yaylası. İsviçre’den de Norveç’ten de farkı yok, fazlası var. 1987’de geyik üretme istasyonu kurulmuş, yıllar sonra geyikler doğaya bırakılmış. Çevrede çoğalan geyiklerin sayısı günümüzde 300 civarına ulaşmış. 2011’den itibaren özel işletme statüsüne girmiş ve Erdoğanyılmaz ailesi tarafından yönetilmeye başlamış.

1925’te TBMM’nin Kırmızı Şeritli İstiklal Madalyası’yla 1973’te ‘Kahraman’ unvanıyla şereflendirilmiş. Şehrin girişindeki anıt bunu anlatıyor.

Yaylanın giriş kısmı mesire olarak düzenlenmiş. Kırlokantası, bungalov orman evleri, çadır ve karavan kamp, piknik, spor, ATV safari, binicilik gibi olanaklar sunan yaylada, özgür hayvan bahçesi ve yürüyüş yolları var. Konaklama alanı 1.325 metrelik rakımda. Ayrıca çok sayıdaki ağaç çeşitliliği sayesinde oluşan oksijene, Akdeniz’den gelen nemli havanın da karışmasıyla bağışıklık sistemini güçlendiren sağlıklı bir ortam oluşuyor. Yayla yaz ve kış aylarındaki farklı güzellikleri ve tedavi edici güzel havasıyla gelenlere unutulmaz bir deneyim sunuyor.

‘Bak yeşil yeşil’

Doğanın içinde bir başka olağanüstü güzellik de Yeşilgöz Gölü. 20 metre derinlikteki bir obruktan çıkıp Tekir Deresi’yle birleşiyor Yeşilgöz. Suyu bazen yeşil, bazen turkuvaz, bazen de mavi. Bu muhteşem renklerin sebebi için güneş ışınlarının bir oyunu diyen de var, suyun derinliği ve ağaçların yansımasından diyen de…

Tarhanasıyla çöreği de çok özel

Kahramanmaraş’ın özel yiyeceği çok. Maraş tarhanası bunlardan biri. Komşu hanımların imece usulüyle bir araya gelmeleri, sabahın erken saatlerinde kalkıp çiğ adı verilen özel bir sergi üzerine tarhana sermeleri zamanla kültürel bir özellik halini almış. Modern tesislerde hijyenik ambalajlarda satılan türleri de var. Bu konunun uzmanı, atadan-dededen tarhana üretiminin içinde olan Haşiroğlu Tarhana ise çorbalık tarhananın yanı sıra sağlıklı atıştırmalık olarak farklı tatta tarhana cipsleri üretmiş. Tıpkı tarhana gibi bir de çöreği var kentin. Bu çörek de savaş yiyeceğiymiş geçmişin. Daha sonra özellikle Ramazan Bayramlarında yapılıp yenmesi bir kültür haline gelmiş.

Maraş tarhanası

Ramazan gelmeden 1-2 ay öncesinde fırınlardan sıra alınır: hamurlar hazırlanıp fırınlara verilir; sırası gelen alır, evinde aylarca yermiş. 90’lı yılların sonralarında artık sektör haline gelmiş. Bu çörekle adı özdeşleşen Alfiçörek’in önünde özellikle ramazanda uzun kuyruklar oluşuyor. Zamanla fıstıklı, kakaolu gibi 20 çeşit çörek yapılır olmuş. Karlardan sıcak sulara… Yazının spotunda da bahsettiğim gibi gezmekle bitecek gibi değil bu kentin zenginliği. Benim vaktim yetmemiş olsa da siz gitmişken Yedikuyular mevkisindeki kayak merkezini de ziyaret edin. Kayak yapılabiliyor ama asıl doğa yürüyüşü ve kar motoruyla safari gibi daha basit etkinlikler için tercih edilebilir. Kentin tarihi durakları arasında tur atarken yorulmuş olanları da şifalı sularında dinlendiriyor Kahramanmaraş. Termal turizm için dört ayrı merkezdeki kaplıcaları şifa dağıtıyor. Ilıca ve Döngele kaplıcalarında konaklama imkânı var. Ekinözü ve Göksun Büyükkızılcık içmelerinin de birçok hastalığa iyi geldiği biliniyor.

Meşhur dondurmasının öyküsü

Şehrin adını anınca akla ilk gelen dondurması oluyor. Bu şöhrete kavuşmak için uzun bir yolculuğu olmuş Maraş dondurmasının. Sırrı şehrin sırtını yasladığı Ahir Dağı’nın doğal zenginlikleriyle sabırla yoğrulmuş ustalığında gizli. Yüzyıllar önce Kahramanmaraş’ta Ahir Dağı’nın yamaçlarındaki mağara ve oyuklara birikmiş kar tabakalarıyla bağlarında üretilen Kabarcık üzümü pekmezi, karakovan balı ve meyve özlerinin karışımından oluşan serin mi serin bir tatlı doğmuş. Bu tatlıya o günlerde karsambaç adı verilmiş.

Karsambaç daha sonra Ahir Dağı’nda yetişen keçilerin sütüyle daha da zenginleşmiş ve en sonunda yabani orkidelerin köklerinden elde edilen saleple bu mucizevi formül tamamlanmış. Ortaya çıkan muhteşem karışımı 1960’lı yıllarda Durgut Usta alın teri ve becerisiyle sabırla işlemiş. Kırma dondurmanın mucidi olarak kabul edilen Durgut Usta’nın ünü, mini bir dondurma dükkânıyla başlamış ama şöhreti Kahramanmaraş’ın ünlü Kervan Pastaneleri olarak önce ülkemize yayılmış, sonra da Alpedo Dondurma adıyla tüm dünyanın sevdiği lezzetler arasında yerini almış. Çin’den Amerika Birleşik Devletleri’ne dört kıtada dünya genelinde tam 114 bin noktaya Maraş dondurması satıyorlar. Dünyanın en büyük çengel dondurmasıyla rekorlar kitabına girmeyi başaran marka, geleneksel Maraş dondurmasının yanı sıra çileklisinden fıstıklısına 30 çeşit saf ve doğal dondurma üretiyor.

#Kahramanmaraş #kar #Maraş #Şehri #Tarhana

[izimbozada]

Birgi’ye yolunuz düştü mü hiç? @frht.idog ‘un gözünden Birgi yazısı ve kareleri... 🍀Birgi, asırlık çınar ağaçları ve taş evleri ile çok şirin bir Ege köyü… Kırmızı kiremitli çatıları, ahşap pencereli Birgi evleri çok hoş bir görüntü sunuyor. “Unutursam Fısılda”, “Yeşil Deniz” “Görevimiz Tatil” gibi dizi ve filmlere de ev sahipliği yaptı. -Şirin görüntüsünün yanında köklü bir tarihe sahip Birgi Köyü, M.Ö. 3000’lerden bu yana medeniyetlere ev sahipliği yapmış. -Lidya, Pers, Bergama Krallıklarının, Roma ve Bizans İmparatorluklarının egemenliğinde kalmış, sırasıyla Dioshieron, Pyrgion ve Christopolis olarak isim değiştirmiş. Birgi, 1426’da tamamen Osmanlı egemenliğine girmiş ayrıca taş evleri ve tarihi yapılarıyla da, 2012 yılında da UNESCO Dünya Kültür Mirası geçici listeye girmeyi başardı. 🚗Birgi Köyü Gezilecek Yerler  -Dar sokaklarında tarihin saklı olduğu Birgi Köyü, medeniyetlere ev sahipliği yaptığından ustaların işlediği eski konaklar, medrese, türbe ve camilerle gezilecek birçok kültürel tarihi alan bulunduruyor. Örneğin Çakırağa ve Sandıkoğlu konakları Birgi ziyaretinde mutlaka görülmesi gereken yerlerden. 1312’de, beylikler döneminin ilk camisi Ulu Camii de mutlaka ziyaret edilmesi gereken bir nokta. Birgi’de Ne Yenir? Birgi Köyünde organik lezzetler bulunuyor. Meşhur Ödemiş patatesinin kullanıldığı çok çeşit patates yemeğinin lezzetini keşfedebilir, karadut suyunun karla karıştırılmasıyla yapılan karadutlu kar helvası yiyebilir, bir çeşit peskimet olan Besmet deneyebilirsiniz. Esnaf lokantalarında oğlak güveç, soğan yahni ve tahinli baklavaların tadına bakabilirsiniz. Kestanesi ve kuru inciriyle de meşhur olan Birgi’de kış aylarında mutlaka çıtır çıtır kestaneyi denemelisiniz. Tarihi konakların içinde organik ürünlerle donatılmış bir köy kahvaltısı yapabilir, meşhur Ödemiş köftesi tadına bakabilirsiniz .Leziz Töngül pidesini de mutlaka deneyin. 🏠 Konaklama Saliha Hanım, Ata Konağı ve İzzet Efendi Konakları’nı öneririz. Detaylar https://www.kucukoteller.com.tr/birgi-otelleri blogda🧑‍🌾🤗 #birgi #ödemiş #kucukotellerbirgi #izmir #kucukoteller #butikoteller (Ödemiş Birgi) https://www.instagram.com/p/CK31f7bJgvK/?igshid=3fv46realce8

#birgi #ödemiş #kucukotellerbirgi #izmir #kucukoteller #butikoteller

[serapsevens]

✉️✔️ Osmanlı Saray Mutfağının En Zarif Tatlısı ZERDE... Söyle güzel... Sana şiir mi yazmalı, yoksa türkü mü söylemeli bilemedim... 🌷 En az Osmanlı tarihi kadar ilginç bulduğum ve aynı zamanda çok da ilgi duyup sevdiğim Osmanlı mutfağının şimdiye kadar çok kere ismini duyup; Ama nedense yapmayı hep ertelediğim Zerde’yi, yapıp yedikten sonrası neden erteledim diye hayıflanır oldum. Böylesi bir güzellik, kesinlikle ertelenmemeli! Osmanlı mutfağının zarif tatlısı sizce de görüntüsüyle baş döndürmüyor mu? “Peki lezzeti nasıl” diye soracaklar için cevabım “öyle hafif ve güzel ki kesinlikle yapılıp yenmeyi hakediyor!” derim... Bir zamanlar, yalnızca zenginlerin değil, çeşitli vesilelerle tüm halkın masasını süsleyen, kışla ve medrese menülerinde her daim yer alan, özellikle törenlerin vazgeçilmez sunumu olan; Hatta Dünyanın en iyi safranlarından biri olduğuna inandığım Safranbolu safranı ile yapıp, ağız tadınızı geri kazandıracağını umduğum, zerdenin tarifini vereceğim. Yerken de en az 500 yıllık geçmişe sahip Zerdenin hakkını vermeyi de lütfen unutmayalım. Buyurun şimdi hep birlikte tarifi inceleyelim♥️ 🌷Malzemeler Malzeme: Malzeme: 🍀2 kahve fincanı pirinç 🍀10 su bardağı su 🍀2,5 su bardağı toz şeker 🍀1 çimdik kırmızı safran 🍀Yarım kahve fincanı Gül suyu TUTTURMAK İÇİN: 3 çorba kaşığı, yarım bardak suda ezilerek, pirinç nişastası ÜZERİNE: 🍀1 kahve fincanı Kuş üzümü 🍀1 kahve fincanıÇam fıstığı 🍀1 kahve fincan Nar taneleri DEVAMINI YORUMLARDA BULABİLİRSİNİZ 👇🏼 . . . . . . #zerde #safran #lezzet #osmanlımutfağı #yemek #sunum #tatlı #restoran #chef #cheflife #foodporn #food #foodblogger #foodphotography #foodstagram #blogger # (Vienna, Austria) https://www.instagram.com/p/CKBS0f6MOHi/?igshid=uy6r8k0tze8t

#zerde #safran #lezzet #osmanlımutfağı #yemek #sunum #tatlı #restoran #chef #cheflife #foodporn #food #foodblogger #foodphotography #foodstagram #blogger

[yazarurfa]

Erzurum'da 5 kişinin yaralandığı feci kaza kameralara yansıdı Edinilen bilgiye göre, Erzurum Yakutiye Belediyesi DGM kavşağında meydana gelen trafik kazasında Yoncalık Caddesi'nden Medrese Caddesine seyreden 25 FF 522 plakalı cezaevi personelini taşıyan servis minibüsü ile Tebrizkapı semtinden Cumhuriyet Caddesine seyreden 81 FB 027 plakalı sebze yüklü minibüs çarpıştı. Kırmızı ışık ihlali sonucu meydana gelen kazada servis minibüsünde bulunan yolculardan biri ağır 5 kişi yaralandı. Yaralılar ambulansla hastaneye kaldırılırken, kazaya karışan araçlar çekicilerle bölgeden alındı. Kaza anı ise saniye saniye kameralara yansıdı. Sefa Tetik   #urfahaber #urfayazar #urfa #sanliurfa #urfagündemi #urfasondakika #haber #sondakikahaber #haberler