Hevesimin kırıldığı zamanlardayım. Ne yapsam olmuyor, nereye gitsem olmuyor. Bir şey var içimde bir yerde, çok ağır taşıyamıyorum artık. Güçlü gibi görünüyorum ama artık dayanamıyorum. Ölümün yanı başıma geldiğini gördüm ya işte o an hem ölüm hem yaşam arasında kaldım. Ne ölüme hevesim kaldı ne yaşama. Zaten zar zor yaşadığım şu hayatın renkleri iyice soldu...
evde keyifsiz biri olunca takılıp güldürmeyi severim. az önce (daha takılmaya başlamadan) azar yedim. oturun lan huysuz dedeler gibi eğlendirmiyorum kimseyi sonra gelir siz bana goygoy yaparsınız ama iş işten geçti aga
hayatta en acı olan şey yok sayılmak, bir çirpida gözden çıkarılmak. bunun açtığı yarayı kapatmak, onarmak çok zor. yani diyorsun ben onca zaman kandırılmışım, değer gördüğümü sanmışım. hepsi benim husnu kuruntummuş. değer görsem, kiymetli olsam, hatırım olsa bir çırpıda gözden çıkarılamazdım.ben hayatım boyunca sevim, bağıp kurupda yaralanmadan o işten çıkmadım. bundan evel ki hadiselerde hep kendimi uzun süre kapatmıştım. şimdi ise yaşama dair tüm hevesim, iştahım kaçtı. tek sevdigim şey yiğenlerim , kitaplar ve tatlı yemek birde video izlemek. bu saydıklarım dışında başka bişey yapmayıda bilmiyorum zaten