#bijna zomer

[dutchjan]

June 02, 2023

#haarlem #jetty #bezoek #hofje #geel #monument #luiken #lente #bijna zomer #hofje van staats

[jaarijani]

Inspired by this post, I love this idea sm

Als je me een jaar geleden had verteld dat ik deze zomer zou doorbrengen compleet geobsedeerd door een finse rapper had ik je volkomen voor gek verklaard. Maargoed, nu zijn we hier want soms gaat het leven een gekke kant op en de dingen die je niet ziet aankomen zijn vaak de beste!

Ik ben zo ontzettend dankbaar dat ik Jere en dit fandom heb ontdekt wanneer ik het vond, voor deze zomer was ik mentaal in een behoorlijk slechte plek maar de muziek en de vrolijkheid en de gekkigheid hebben ervoor gezorgd dat ik me nu beter voel dan in maanden 🥰

Bedankt Jere voor deze fantastische wereld die je hebt geschapen voor ons, de muziek waar ik nog steeds zo lekker op ga, de lach die je bijna dagelijks op mijn gezicht zet, de geilheid (<- ps. ik haat dat ik woord met mijn eigen handen heb geschreven hdvdbs) en de geweldige sfeer die je hebt doen ontstaan hier 🩷 we houden van je en ik kan niet wachten om je in levende lijve te zien in oktober!!!

#käärijä #käärijä this in your language #was that the tag? #god i hope #i tend to ramble im so sorry but i had to get all my immediate thoughts down 🥰 #this was fun tho i hope theres some dutch or flemish peeps down here that'll enjoy this :) #mine*

[bramsnor]

Hoi….. hier is Kato weer,

Ja ik beleef dagelijks iets maar ga niet alles aan jullie vertellen. Het moet wel nieuw of interessant zijn om te lezen anders haakt straks iedereen af. Ik vraag me toch wel eens af of ik het niet voor "de kat zn viool" zit te doen, van een enkeling krijg ik wel reacties gelukkig, bedankt daarvoor.

Vandaag dus zo'n dag dat de moeite waard is om te (laten) schrijven. Vanmorgen bij de 2e wandel (de 1e doet het vrouwtje altijd) vond ik het al zo kort dus dacht er komt weer iets. Wel dat klopte, we gingen eerst in de auto, altijd leuk, boodschapjes halen/brengen. Daarna een eind rijden langs een rivier, toen een smal weggetje over en mocht ik er uit en kreeg gelijk de lange lijn aan.

Na een kort loopje stond ik oog in oog met een verre nicht van me denk ik. De baas begon een heel gesprek met haar baas, maar "mijn nicht" mocht niet van haar baas met mij spelen. Iets over ziektes of zo, jammer! Maar zal wel ergens goed voor zijn. Even later bleek er nog een "flinke neef" zich gedeisd op commando, zich achter een bosje te zijn.

Bleken dus beiden van een schapenhouder te zijn en mijn twee familieleden zijn opgeleid om echte schapen te drijven. Je kent ze wel van die hondsoorten die met een hele dikke gekrulde jas bijna wit in groepen in het land zomer en winter rond struinen. Uiteindelijk moest mijn neef een korte demonstratie geven hoe dat in zijn werk gaat. Ik vond het razend interessant (die neef trouwens ook). Dat zou ik ook wel willen leren.

Na een lang lang gesprek gingen we eindelijk verder een leuk land weggetje af, heerlijk wat een nieuwe geuren daar, geweldig. We hebben samen heel wat afgestruind, kwam zelfs een "slapende" haas tegen, had geen ogen meer dus denk een hele diepe slaap. Ik mocht er nauwelijks aan ruiken van de baas, dus weer door.

Op de terugweg moest ik ineens op een boomstam gaan zitten, nou ja, ik moest dus "poseren", snapte er geen reet van. En dat heeft hij wel een paar keer herhaald, snapte er niets van natuurlijk, nu wel kijk maar hier boven. Na deze ervaring zijn we na zo'n drie uur stekkeren weer naar huis gereden, kon ik eindelijk een beetje bij "maffen". Als er weer iets nieuws gebeurt laat ik het weer vermelden. Groetjes,

Kato 🐕

#kato;opvanghond;border collie;bordercollie;bramsnor;Lekkerkerk;hondenblog;

[euroadventure]

Espot - Sant Maurici d'Espot - Martinet

Vrijdag 28 april

Het zonnetje schijnt! Na mijn ontbijt rij ik terug naar beneden, naar het dorpje. Ik parkeer mijn auto en loop naar de shuttle taxi's. Ik had gisteren afgesproken dat ik om 9 uur daar zou zijn. Wanneer ik aankom is het nog 'tranquilo' want we vertrekken pas als het busje vol is, wordt mij verteld. Prima, dan ga ik eerst een cafe con leche drinken bij de lokale bar op de hoek.

Tegen half tien kan ik toch gaan, onderweg bij een camping pikken we nog mensen op vertelt de chauffeur. Het blijkt een jong Nederlands gezin uit Eindhoven te zijn. We raken gelijk gezellig aan de praat. Ger, Yvon en hun drie kinderen Floris, Vilein en Valerie (ik hoop dat ik het goed onthouden heb 😉) gaan net als ik de route rond het meer 'Sant Maurici d'Espot' wandelen. Extra respect voor hun, omdat hun jongste dochter 4 jaar oud is en Yvon zwanger is 🙌🏻.

Bij het startpunt lopen zij de Ratera ronde van west naar oost en ik net andersom. Ook plak ik er nog een stukje aan vast. Ik loop nog door naar de 'Refugi d'Amitges'.

Er is inmiddels wat sluierbewolking, maar toch voel ik het zonnetje toch ook goed branden. Al snel loop ik in mijn t-shirt verder.

Ik start bij het grote meer en het uitzicht is al erg mooi in het ochtendlicht.

Ik word het bos in gestuurd richting 'Cascade Ratera', een mooie waterval maar ik had er misschien iets meer van verwacht...of misschien ben ik al wat verzadigd door alle watervallen die ik in mijn leven heb gezien 😂.

Na de waterval loop ik vooral omhoog en kom ik bij het meer 'Estany de Ratera' uit wat er prachtig bij ligt, zeker wanneer de zon nog even goed doorkomt. Mijn eerste stop, even wat drinken en eten, voor ik weer verder wandel.

Het meer laat ik achter me en ik sla af richting de berghut.

Voor ik daar ben passeer ik wederom een meer 'Estany de les Obagues de Ratera' (meren vervelen daarentegen nooit 😊) ook hier geniet ik weer volop!

Ik ben hier totaal alleen, samen met een eend 🦆 die hier in het meer ronddobbert.

Heerlijk...ook hier even een korte break 😊.

Ik tik de 2440m aan voor ik uiteindelijk uitkom bij de berghut.

Naast de berghut blijkt er nog een groot meer te liggen 'Estany Gran d'Amitges'. Dit meer is nog bijna geheel bevroren. Hier hou ik mijn lunchpauze en blijf hier zeker een half uur rondhangen.

Ik daal weer af naar de Ratera route en wanneer ik net weer op de route ben, kom ik het Nederlandse gezin weer tegen. Tot nu toe heeft de jongste nog alles zelf gelopen en ze vertelt het met veel trots. Ook vertellen ze mij dat er straks nog een lastig stuk komt door sneeuw en water van een kleine waterval. Ik ben benieuwd!

Ik loop verder en heb nog een prachtig uitzicht over het grote meer 'Sant Maurici d'Espot'.

En dan kom ook ik bij de waterval en het stuk sneeuw. Het lukt mij vrij aardig om het stuk te passeren, maar ik heb dan ook wandelstokken. Ook ik zak een keer diep weg in de sneeuw...hoe hebben ze dit gedaan met de kids? Wauw, nogmaals respect!

Uiteindelijk ben ik tegen 15uur weer bij de shuttle standplaats, waar ook de Nederlanders inmiddels aan komen lopen. De jongste, maar ook de andere kinderen hebben alles zelfstandig gewandeld, superknap!

We moeten nog even wachten op de shuttle en kletsen nog wat bij. Wat blijkt...Ger, Yvon en de kinderen komen haast elke zomer naar Zoutelande toe, zo ook komende zomer. Hoe toevallig is dat nu weer?! Wie weet komen we elkaar dan nog tegen deze zomer 😎.

We nemen afscheid en ik reis vandaag weer verder. Ik sla nog wat te drinken in voor ik doorrijd. Ik rij richting een plaatsje vlak voor het dorpje Estana. Morgenochtend kan ik, mits het mooi weer blijft, daar nog een simpele wandeling maken. Onderweg weer prachtige vergezichten!

In La Seu d'Urgell waar ik vorig jaar nog op een camperplaats heb gestaan stop ik voor grote inkopen te doen. Ik blijf er nu niet, maar rij nog een twintig minuten verder tot het dorpje Martinet waar ik vanacht wel blijf staan. Ik kan nog tot half 11 prima buiten zitten zonder jas, overdag was de temperatuur in het dal inmiddels opgelopen tot 27,5 graden...

[dialovers-translations]

not a request but... you're from Belgium?? And from the Dutch part as well??? As a Dutch-Belgian person myself, I am baffled 🥹 I would love to meet you, it'd be awesome if you hosted a panel at a con here or something :D

Hoi hoi! :D

Haha, dat zal dan toch nog niet voor direct zijn, vrees ik. :p Ik zie mezelf nu nog niet direct op FACTS of MIA zitten om te praten over mijn voorliefde voor sadistische vampieren. xD Als docent heb ik een zekere reputatie die ik wil behouden.

Trouwens DL is hier totaal niet populair op cons. Ik ben deze zomer naar Atsusa geweest met mijn beste en der zus en daar was bijna niks van DL te vinden. Ook geen cosplayers ofzo. :c

#all of my international fans will be like: what is this language??? #Say hello to Dutch #one of the most complicated languages in existence

[fransopdefiets]

Het masterplan

De resterende dagen van de vakantie van 2023 heb ik natuurlijk niet in ledigheid doorgebracht. Ik was immers weer lekker ingefietst en begon meteen plannen te maken voor volgend jaar. Is dat niet een beetje vroeg, zult u denken. Nou ik vind van niet. Volgend jaar ga ik met pensioen en dat betekent dat ik ongeveer half mei op kan stappen en in theorie nooit meer hoef af te stappen. Dat laatste is om een aantal redenen niet mijn plan, maar ik vind wel dat ik dit keer een extra groot plan moet uitvoeren. Het ultieme pensioenplan, zal ik maar zeggen. Tenslotte ben ik nu nog fit genoeg voor een bijzondere onderneming (of twee of drie). 

Maar waar gaat een mens dan heen? Aan de zijderoute naar Peking of een rondje Afrika ben ik mentaal nog niet toe, maar een trip van een paar maanden lijkt me wel wat.  Omdat ik vlak voor de zomer vertrek, vallen Midden en Zuid-Europa af. Daar mag je temperaturen boven de veertig graden verwachten met ernstige oververhittingsverschijnselen of uitdroging tot gevolg, als je niet al voor die tijd door een bos- of bermbrand verteerd wordt. Trouwens, het omgekeerde komt daar ook voor, in juli kun je in Italië knock-out geslagen worden of al je botten breken door hagelstenen zo groot als tennisballen. Of verzuipen in de modderstroom van een overgelopen rivier na heftige regenval.  Schotland en Ierland zijn dan meer geschikt qua klimaat, maar weer wat klein voor mijn ambities.  En zo, starend naar de kaart van Europa, viel opeens het kwartje. Natuurlijk, je moet groot denken, Hoving! Scandinavië! Dat is groot, mooi en koel!  En ik had deze woorden nog niet opgeschreven of de storm Hans trok over Noorwegen en Zweden en liet een spoor van vernielingen in de vorm van overstromingen en aardverschuivingen achter zich. 

Zo ontstond, al dan niet tegen beter weten in,  het volgende plan, pak de Bosatlas er even bij. Ik fiets van Zaandijk naar Hirtshals in het noorden van Denemarken. Daar neem ik de boot naar Kristiansand in Noorwegen. Dan volg ik de Eurovelo 1 langs de westkust naar de Noordkaap. Daar aangekomen maak ik een selfie met het monument en fiets dan via het begin van de Eurovelo 7 (Noordkaap-Malta) door de kop van Finland en dan langs de Sverigeleden 1 naar Haparanda aan de Botnische golf. Vervolgens zak ik af langs de Zweedse Oostkust en ga dan zo’n beetje diagonaal via Linköping naar Gothenburg of Malmö. En dan ben ik al weer bijna thuis!  Alles bij elkaar zo’n 8 a 9.000 kilometer en goed voor pakweg 4 maanden fietsen. Nou hoor ik sommigen van jullie al denken, wat een praatjesmaker, dat redt ie nooit. Nou ja, daar ga ik dan achterkomen, maar dat is nog geen reden om er niet aan te beginnen. 

Ik heb er nu al zin in en moet nog tien maanden wachten voor ik kan vertrekken. Die kan ik fijn besteden aan het vervolmaken van mijn uitrusting, de aanschaf van muskietennetjes, een grote beurt voor de fiets, het infietsen van een nieuw zadel en het werken aan mijn conditie. In de komende afleveringen ga ik wat dieper in op de verschillende onderdelen van de route.

[devosopmaandag]

De gestalte van het leven

Ik bel bijna altijd op een vaste tijd aan bij vriendin I. Er wordt dan gewerkt aan alweer een volgend 'project'. Dat is de enig juiste benaming voor wat we doen: een geheel dat een begin heeft dat zo terloops is dat het amper teruggehaald kan worden. Dan volgt een eindeloos lange periode van werken, vaak zonder dat we een precies einddoel voor ogen hebben, maar dat wel steeds concreter wordt. Het materiaal waarmee we werken is de taal, maar vooral zijn het ideeën. Op een dag moeten de resultaten een plek in het leven krijgen. Hoe dan ook, zo ziet dat werken van ons eruit. Altijd zeg ik bij thuiskomst, als G vraagt hoe het geweest is: we hebben eerst het leven doorgenomen, daarna hebben we gewerkt.

Door allerlei omstandigheden, onze verschillen in temperament, mijn gezondheidsproblemen, een lange afwezigheid van mij, de dood van haar moeder, de aangebroken zomer die altijd een soort vertraging met zich meebrengt, nemen we de laatste tijd vooral het leven door. Je kunt overigens alleen iets doornemen als er sprake is van een geheel.

De jonge Poolse schrijver Czelaw Milosz is op de vlucht te midden van het geweld van de Tweede Wereldoorlog als hij vaststelt dat er onder de zwaarste omstandigheden in hem desondanks sprake was van 'een verborgen onverschilligheid' ten aanzien van de werkelijke gevaren van zijn reis, van de volstrekte onzekerheid van zijn toekomst. Hij herinnert zich later heel concrete ogenblikken die hem een belangrijk inzicht gaven: “De wereld was onverstoord, fantastisch. Ik hield van haar want in haar omwentelingen bood ze zich steeds op een andere manier aan [–]. De gestalte van het leven was niet langer verdacht, je kon hem bijna in je hand houd.”.

I. en ik kunnen niet verder verwijderd zijn dan van de schrijver daar en toen, maar precies dát is wat wij op momenten ook doen: we houden het leven in onze handen, leggen het op tafel en bekijken het van alle kanten. We bewonderen het, verbazen ons erover, lachen het soms uit. Niet dat we dat op filosofische manier doen. We vertellen elkaar gewoon over wat we hebben gedaan, wat voor ontmoetingen we hadden, hoe het met die en die gaat, wat voor idioots, pijnlijks of betekenisvols we hebben meegemaakt. Al pratende (we lachen ook veel) zijn er momenten waarop ik weer ervaar hoe complex, hoe rijk en hoe onwaarschijnlijk het leven is en hoezeer ik ervan houd. Ik vertelde haar dat ik onlangs vriend A had geschreven dat ik houd van het dóen van het leven. Met I. houd ik ervan naar dat gewone leven van ons te kijken, aan haar keukentafel, waar we – in Milosz' woorden van veertig jaar later – 'onze kleine mijnheid celebreren'.

[all-the-things-i-never-said]

de geur van de zoete zomer komt me zo bekend voor dat het bijna pijn doet.

bijna.

deze zomer zal opnieuw een geur nalaten, maar deze keer bitterzoet. vol melancholie en momenten die mijn hart weer compleet zullen maken. op een heel andere manier dan vorige zomer maar een manier die zoveel mooier is.

[inge-universe]

#blogtour #zomerenkeuning Alexandria Bellefleur - Written in the stars 3 - Margot & Olivia @a.m.bellefleur #alexandriabellefleur #writteninthestars #writteninthestarsseries @zomerkeuning 'Margot & Olivia' is het derde en laatste deel van de Written in the stars-serie van Alexandria Bellefleur. Lees ook in deze serie: 'Elle & Darcy' en 'Londen & Seattle'. Wie heeft dit boek gelezen? En wat vond je er van? ............ Mijn mening: Vandaag is het mijn beurt voor de tour. Toen Zomer & Keuning mensen zochten voor de blogtour leek het me erg leuk om mee te doen. Dus eerst de 1e twee delen gelezen. Wat een leuke serie is dit. Zo gezellig en lief. Je leeft heel erg mee met de personages. En de koppeltjes zijn te schattig. Het leuke aan deze serie is dat ze in elkaar overlopen en de karakters van eerdere boeken terugkomen in een kleinere rol. Dit deel gaat over Margot. Ik was erg benieuwd naar haar verhaal na 't lezen vd vorige delen. Wat zou haar verhaal zijn. Ik vind Olivia ook erg leuk. Het verhaal is erg humoristisch visueel en met een sexy #lgbtq tintje. Het koppel heeft veel chemie en zijn totaal verschillend en vullen elkaar fantastisch aan. Een erg leuke afsluiter van de serie. Wellicht wat voorspelbaar maar dit maakt het boek zeker niet minder leuk. Ik ben zeer benieuwd geworden naar deze schrijfster. Ga zeker meer van haar lezen. Bedankt Zomer & Keuning ............ Inhoud: Olivia’s leven loopt niet volgens plan. Ze is bijna dertig, gescheiden, en het voelt niet alsof ze echt heeft geleefd. Dan ontmoet ze Margot via een datingapp. Margot is niet op zoek naar liefde, maar naar casual hook-ups en Olivia lijkt de perfecte kandidaat. Olivia is echter niet de enige die nieuwe ontdekkingen doet. Hoe meer tijd ze met elkaar spenderen, hoe leuker het wordt. Durft Margot zich kwetsbaar op te stellen en een relatie te beginnen? ............ #bookstagrammer #bookstagram #bookstagramnl #bookstagrammers #boekstagram #instabook #dutchbookstagram #dutchbookstagrammers #dutchbookstagrammer #boekenwurm #booktrovert #boekenpost #feelgood #feelgoodroman #newadult #erotischeroman #roman https://www.instagram.com/p/ChsIxlRLSUK/?igshid=NGJjMDIxMWI=

#blogtour #zomerenkeuning #alexandriabellefleur #writteninthestars #writteninthestarsseries #lgbtq #bookstagrammer #bookstagram #bookstagramnl #bookstagrammers #boekstagram #instabook #dutchbookstagram #dutchbookstagrammers #dutchbookstagrammer #boekenwurm #booktrovert #boekenpost #feelgood #feelgoodroman #newadult #erotischeroman #roman

[stefselfslagh]

Stien den Hollander: “Ik heb de verovering van België een beetje losgelaten.”

Dit stuk verscheen op zaterdag 9 juli in Zeno, de weekendbijlage van De Morgen.

Ze ging voor Nederland naar het Songfestival, bracht deze week een nieuwe single uit en staat straks op het podium van Pukkelpop. S10, bij de burgerlijke stand ook bekend als Stien den Hollander (21), rekent al zingend af met de demonen uit haar verleden. "Ik heb besloten dat mijn leven leuk zal zijn."

Wanneer ik geflankeerd door Stien den Hollander de Instroom Academy binnenloop, kan de ober van dienst zijn ogen niet geloven. "Stien", zegt hij, terwijl zijn wenkbrauwen de hoogte ingaan. Hij kijkt haar aan alsof ze een ex is die hij al jaren niet meer gezien heeft. Dan zegt hij dat hij haar tijdens het Songfestival De Diepte heeft horen zingen. En dat haar lied sindsdien weigert om zijn hoofd te verlaten. "Jouw Diepte is een oorwurm. Maar wel de mooiste oorwurm die ik ooit gehoord heb."

Nadat hij zijn wenkbrauwen opnieuw in de buurt van zijn ogen heeft gedropt, vraagt hij Stien minzaam of hij met haar op de foto mag. Ze staat het lachend, maar een beetje onwennig toe. "Ik had niet verwacht dat ik hier herkend zou worden", verklaart ze wat later haar terughoudendheid. Maar eigenlijk bedoelt ze: kan je ook een intergalactische popster worden zónder met je fans op de foto te moeten, ook al zijn ze lief?

Antwerpen heeft een cadeau voor ons: een goudomrande zomeravond. De zon denkt nog lang niet aan ondergaan, een zomerbries komt regelmatig onze gezichten strelen en de Antwerpse haven baadt in het soort licht waarmee doorgaans enkel Toscaanse bergdorpjes worden overgoten. 

We outen ons allebei als zomerzielen: mensen die zonnecrème de status van parfum toekennen en tijdens een avondlijke autorit hevig ontroerd kunnen worden door een buitenspiegel die de laatste restjes zonlicht weerkaatst. "Tijdens de zomer heb ik de hele tijd zin om in Amsterdam op een terras te zitten en bier te drinken", zegt Stien. Maar vanavond is een tafel in de mooiste refter van Antwerpen ook goed.

Met haar lange blonde haren en haar zwarte baggy kleren verschilt de Stien die voor me zit weinig van de S10 die op het Songfestivalpodium in Turijn haar hart leeg zong. Maar soms, wanneer er onverwacht een gespreksvacuüm ontstaat, zie ik een wat schuchterder Stien, nog op zoek naar de handleiding van haar bekendheid. Wanneer we over haar drukke festivalagenda praten, zegt ze dat ze het liefst 's nachts optreedt. "Als het donker is, zie je het publiek minder goed. Dat vind ik fijn. Als ik de toeschouwers te goed zie, gebeurt het dat ik denk: wat zitten jullie nou toch naar mij te kijken?" (lacht)

Vroeger dacht ze tijdens het zingen soms aan haar boodschappenlijstje. Of vroeg ze zich af of ze het strijkijzer wel uit het stopcontact had gehaald. Maar haar deelname aan het Songfestival heeft haar als artiest doen groeien, zegt ze. "Ik heb in Turijn bijna elke dag zangles gehad: ik sta vocaal sterker dan ooit. En Wende Snijders gaf me een performance training. Aan elke zin van De Diepte moest ik een beeld, een herinnering koppelen. Zo startte er in mijn hoofd een film als mijn liedje begon. En verdwaalde ik niet langer in gedachten als: 'Wie zit er allemaal in de zaal? Past mijn pak wel bij me? Zitten mijn schoenen wel lekker?'"

"Het Songfestival was bij momenten insane. Ik heb me er echt doorheen moeten lachen. Maar ik heb er ook veel van geleerd: wie ik wil zijn als artiest, hoe ik mezelf wil uitdrukken, wat ik moet doen om mijn focus te behouden. Ik heb in Turijn mijn artistieke coming of age beleefd. En toch heb ik helemaal mijn ding kunnen doen. Ik heb geen grammetje van mijn persoonlijkheid hoeven in te leveren." 

Ondanks haar prille leeftijd heeft S10 in Nederland al meer harten veroverd dan ze ooit voor mogelijk had gehouden. De Diepte werd binnen de 24 uur meer dan één miljoen keer gestreamd. En twee weken geleden bracht ze nog een uitverkochte Paradiso in extase. Om uw kennisachterstand zo vroeg mogelijk in dit stuk weg te werken: een korte, zij het niet-geautoriseerde biografie. Stien den Hollander wordt op 8 november 2000 geboren in Hoorn. Haar vader verdwijnt kort na haar geboorte uit haar leven, ze groeit op in het gezelschap van haar moeder en haar tweelingbroer. Het gros van haar jeugd brengt ze door in Abbekerk, een dorpje in Noord-Holland dat twee bezienswaardigheden claimt: een witgepleisterde Hervormde Kerk en een museum waar Westfriese oudheden tentoongesteld worden. 

Ze begint muziek te maken wanneer ze 14 is. Vier jaar later liggen er al twee ep's van haar in de Spotify-rekken: Antipsychotica (2017) en Lithium (2018), beide genoemd naar de medicijnen die ze moet slikken in de psychiatrische instelling waar ze een tijdlang verblijft. Nog eens twee jaar later kan ze aan haar discografie twee albums toevoegen: Snowsniper (2019) en Vlinders (2020). Voor Snowsniper mag ze een Edison - het Nederlandse equivalent van een MIA - in ontvangst nemen, voor Vlinders werkt ze samen met kleppers als Zwangere Guy en Ronnie Flex. Tussendoor maakt de VPRO de documentaire Storm Om Mij Heen - over haar passage in de geestelijke gezondheidszorg - en noemt de Volkskrant haar 'de meest oorspronkelijke stem van de Nederlandse hiphop'. 

Hiphop? Jawel: vóór De Diepte en Adem Je In, haar recente hits, omschreef de Nederlandse pers haar muziek als 'een mengeling van hiphop en indiepop, met kille, duistere synths en al even donkere teksten.' Woorden die u ook toen al met een kilootje zout mocht nemen: S10 dribbelt al zeven jaar net zo elegant om muziekgenres heen als Neymar Junior om verdedigers. Ga haar muziek dus vooral zelf ontdekken: op 19 augustus speelt ze op Pukkelpop, op 6 oktober in Trix in Antwerpen. Is de annexatie van België een dingetje voor haar? Of maakt ze in deze krijgszuchtige tijden liever geen territoriale aanspraken?

"Ik heb al een tijdje het gevoel dat mijn muziek in België niet echt landt. Ik heb met De Diepte wel in de Belgische hitparade gestaan, maar even goed heb ik in Antwerpen al een show moeten afgelasten omdat er maar dertien kaartjes verkocht waren. Ik heb de verovering van België dus een beetje losgelaten. Belgen houden van alternatieve muziek. Misschien vinden ze mijn vroegere nummers te onvolwassen en mijn huidige te commercieel."

Of misschien houdt de Belg van duidelijkheid en vindt hij het vervelend dat hij je niet in één muzikaal hokje kan huisvesten. "Dat zou jammer zijn, want ik zal me nooit tot één specifiek genre bekeren. Ik wil met alle soorten producers en artiesten kunnen samenwerken. Misschien maak ik ooit een album dat integraal uit piano-nummers bestaat. Of sluit ik me een tijdlang bij een Londense band aan. Er zijn nog zoveel muzikale werelden waarin ik op wandel kan gaan. Ik kijk er naar uit om die allemaal te ontdekken."

Op je veertiende speelde je je liedjes nog op gitaar, maar dat vond je 'te pussy'. Je had geen zin om de zoveelste breekbare singer-songwriter te worden? Je wilde je zieleroerselen vertalen in iets stoerders? "Ja. Ik had alleen maar een gitaar gekocht omdat dat dat ding mij de kortste weg naar het podium leek: als je wil optreden, heb je een gitaar nodig, dacht ik. Maar ik kende slechts een paar akkoorden en dus voegde ik met mijn laptop elektronische beats aan mijn nummers toe. Een pure singer-songwriter ben ik nooit geweest."

Waar gaf je je eerste concert? "In een cafeetje op Terschelling. Ik had allerlei kroegen gebeld en gezegd: ik wil graag bij jullie optreden. Tien kroegbazen hingen op, de elfde zei: kom maar. En dus trok ik met mijn gitaar en mijn laptop naar West-Terschelling. 'Showtje geven, lukt me wel', dacht ik. (lacht) Dat ik op mijn veertiende zo roekeloos was, vind ik nog steeds mooi."

Heb je die onbesuisdheid kunnen bewaren? "Ja. Ik ben voor heel veel dingen bang - naar de supermarkt gaan, de tram nemen, in een restaurant zitten - maar ik sta volkomen onbevreesd op het podium. Ik ben er ten diepste van overtuigd dat mijn muziek de moeite waard is."

Het Parool omschreef je shows als 'oud en sereen, en jong en wild tegelijk'. Dat lijkt me op het eerste gezicht ook een prima omschrijving van Stien den Hollander zélf. "Klopt: ik heb zowel een rustige als een onstuimige kant. Al neig ik de laatste tijd toch iets vaker naar baldadigheid. (lacht) Mijn carrière is best wel groot geworden. De druk en de verantwoordelijkheid die daarmee gepaard gaan, hebben een tegengewicht nodig. Onlangs smokkelde ik mijn vrienden binnen in het Amsterdamse Soho House: ik had tickets versierd voor de set van DJ Kaytranada. Nog diezelfde nacht infiltreerden we de Melkweg om de VIP-plaatsen op het hiphopfeest van een kwistige sjeik te gaan opeisen. (lacht) Ik hou ervan om met mijn vrienden random ergens naartoe te gaan en te zien wat er gebeurt. Hoe ouder ik word, hoe meer ik behoefte heb aan onbeschroomd jong zijn."

We bestellen bij de Palestijnse ober een Italiaanse wijn om ons hoofdgerecht uit Irak gezelschap te houden. De avondzon schijnt in onze ogen. Ik overweeg om binnen mijn zonnebril op te zetten, maar realiseer me op tijd dat alleen popsterren dat mogen. Stien den Hollander zou er wél mee wegkomen. Maar gelukkig is ze niet van het 'zie mij hier eens ondoorgrondelijk zitten wezen'-type.

Op haar achttiende schreef ze zich in aan de Utrechtse Herman Brood Academy, de onderwijsinstelling die zich op het internet als volgt aanprijst: 'Wij bieden een leeromgeving waarin de dynamiek van en processen in de popmuziekwereld al werkelijkheid is. Centraal staat de muziek die in verschillende contexten wordt gemaakt. Om van die muziek daadwerkelijk een product te maken, vervullen de studenten diverse functies, zoals dat in de professionele wereld gebruikelijk is.' Ik vraag Stien of het ondanks die vreselijke woorden toch een beetje leuk was aan de Herman Brood Academy.

(lacht) "Ja hoor. Ik was er omringd door zielsverwanten, zat er vaak in de studio, leerde er contracten opstellen, dat was allemaal heel erg fijn. Alleen: op een gegeven moment had ik het al zo druk met mijn carrière dat ik geen tijd meer had om nog naar school te gaan. Halverwege het tweede jaar overwoog ik om ermee te stoppen. Maar na overleg met de leiding van de school besloot ik om één keer per week te komen lesgeven en op die manier mijn diploma te behalen. 'Songwriting', noemden we mijn vak. Maar om eerlijk te zijn: ik was een beroerd docent. Ik chillde gewoon een beetje met de studenten. 'Laat je lievelingsvideoclip maar eens zien', zei ik. Of ik toonde een filmpje waarin performancekunstenares Marina Abramovic een satanisch ritueel voltrok en zei: 'Kijk, dit is nou vrij zijn.' (lacht) Als ik een nieuw liedje klaar had, liet ik het altijd eerst aan mijn mede-studenten horen. Als zij het vet vonden, wist ik dat het goed was. Ook De Diepte heb ik eerst aan hen laten horen en pas nadien aan de Songfestivalcommissie."

Je jongste album, Vlinders, bracht je twee jaar geleden uit. Voor iemand van 21 is dat een eeuwigheid. "Daarom snak ik ook naar de release van mijn nieuwe album in november: ik ben er echt aan toe om nieuwe nummers te zingen. Bovendien hoor ik op mijn oude albums heel wat dingen die ik vandaag anders zou doen. Al hou ik nog altijd van de onbezonnenheid waarmee ik ze heb gemaakt. Ik liet mijn ideeën niet lang in de weegschaal liggen, ik voerde ze gewoon meteen uit. Ten tijde van Vlinders bedacht ik dat het wel leuk zou zijn als een kunstenaar met behulp van oude Nikes grote vlindervleugels voor me zou maken. Vierduizend euro heb ik voor die vleugels betaald. Vandaag liggen ze onder mijn bed omdat ik niet zou weten waar ik ze anders kwijt moet." (lacht)

Zijn de eerste jaren van een muzikantencarrière de leukste? "Misschien wel. Toen ik mijn eerste liedjes opnam in een studio onder de Dam, had ik niks te verliezen en alles te winnen. Ik had geen verplichtingen, ik kon gewoon lekker muziek maken. Dat kan ik vandaag natuurlijk nog steeds, maar sinds ik succes heb, heb ik toch beduidend meer verantwoordelijkheden. Als ik morgen beslis om voortaan enkel nog rare, alternatieve muziek te maken, mag ik het aan mijn platenlabel gaan uitleggen."

In De Balie in Amsterdam zong je onlangs De Oude Man van Ramses Shaffy. In dat nummer woont de mooie zin: 'Muziek in zijn ziel, gelukkig en verloren.' Je vertelde het publiek in De Balie dat die zin vrij accuraat je huidige gemoedstoestand beschrijft. "Ik voel me heel gelukkig en heel verloren, ja. Enerzijds weet ik donders goed wat ik aan het doen ben, anderzijds heb ik geen idee van wat er nog op me afkomt. Ik sta met beide voeten op de grond, maar tegelijkertijd ben ik aan het zweven. Wat ik overigens niet als een probleem ervaar. 'Gelukkig en verloren zijn' lijkt me een spannender vorm van geluk dan 'gelukkig en verzadigd zijn'."

Waar droom je qua carrière van? Ik las dat een loopbaan zoals die van Anouk je wel wat lijkt: met één liedje doorbreken en vervolgens nog twintig vetbetaalde optredens per jaar geven. "Ik wil nog heel lang optreden en muziek uitbrengen. Maar ik wil ook ontzettend graag een gezin. Ik kijk er nu al naar uit om voor mijn toekomstige kinderen broodjes te smeren en ze met de fiets naar school te brengen. Vandaar de aantrekkelijkheid van het Anouk-model: zij bewijst dat je én een mooie carrière kan hebben én een intens gezinsleven. Precies wat ik zelf ook voor ogen heb. Ik wil op een dag het warme nest creëren dat ik zelf niet gehad heb. En dat mijn ouders en de generaties vóór hen ook niet gehad hebben. Ik wil een patroon doorbreken."

Ze gaat even naar buiten om voor de ingang van het restaurant een sigaret te roken. Boven haar, op de gevel van het Instroom-gebouw, staat in grote letters: 'Soms is het gewoon wachten, Stormkop, tot de wind je vangt.' Het zijn woorden die het verhaal van Stien den Hollander onbedoeld, maar treffend samenvatten: tussen haar veertiende en haar zeventiende leek het leven haar te ontglippen, tot ze besloot om alles wat haar deed wankelen uit haar bestaan te bannen en haar hart beetje bij beetje kon beginnen te revalideren.

Over de psychische problemen waar ze een tijdlang mee kampte, is in Nederland al veel gezegd en nog meer geschreven. De ongemakkelijke samenvatting: ze werd geplaagd door een uitgebreid assortiment van angsten, hoorde stemmen in haar hoofd, viel ten prooi aan psychoses en depressies, ondernam meerdere zelfmoordpogingen en werd een tijdlang opgenomen in een psychiatrische kliniek. Maar Stien den Hollander is veel meer dan haar getroebleerde verleden. En dus praat ze liever over het licht aan het einde van de tunnel dan over de tunnel zelf.

"Het verhaal over mijn vroegere psychische problemen is in de buitenwereld een onderdeel van mijn identiteit geworden. Maar de laatste keer dat het echt slecht met me ging, is inmiddels vier jaar geleden. Ik heb me losgemaakt van mijn verleden. Wat er toen speelde, definieert niet langer wie ik ben. Daarom praat ik er in interviews niet zo graag meer over. Dat doe ik in mijn privéleven namelijk ook niet."

"En toch blijven journalisten mijn woelige adolescentie ter sprake brengen. Dat begrijp ik ook wel, alleen komen ze met hun vragen veel te dichtbij. Een journalist vroeg me ooit zonder omwegen: 'Hoe zit het nu met die stemmen in je hoofd? Wat zeggen ze zoal tegen je?' Ik dacht: ik ken jou helemaal niet, waarom zou ik dat in godsnaam aan jou vertellen?"

"Het is niet zo dat ik nooit meer over vroeger wil praten. Maar het moet wel op een liefdevolle manier gebeuren. En dat is vaak niet het geval. Mensen realiseren zich niet hoe traumatiserend mijn verleden is geweest. En hoe ontwrichtend het nog altijd kan zijn om erover te praten."

"Vorige week ging ik naar het concert van een artiest waar ik heel vaak naar luisterde toen het niet goed met me ging. Ik zag in het publiek veel jongeren die het zichtbaar moeilijk hadden. Dat greep me echt bij de keel. Net zoals de verhalen van fans die hun eigen suïcidale verleden met me delen. Ik ken de dynamiek die ze beschrijven heel goed. Maar het is niet gezond voor me om daar opnieuw in mee te gaan. Het triggert me, het kan me opnieuw de afgrond in drijven. Ik moet maar in een gebouw komen dat qua architectuur lijkt op de kliniek waarin ik ben opgenomen of mijn hart gaat al te keer. Ik moet mezelf een beetje beschermen."

Dat je vandaag gelukkiger bent dan op je zeventiende: heeft de psychiatrie daar op één of andere manier toe bijgedragen? Of heb je jezelf het leven aangeleerd? "Het laatste. De manier waarop de geestelijke gezondsheidszorg in Nederland functioneert, is niet echt bevorderlijk voor de ontwikkeling van een jongvolwassene. Wat mij gered heeft, is mijn beslissing om mijn onveilige thuissituatie, waar ik verder niet teveel over wil uitwijden, resoluut achter mij te laten. Het had heel anders met me kunnen aflopen als ik dat niét had gedaan. Maar ik ben dapper geweest: ik ben op mijn achttiende over het ravijn gesprongen. Met een lege bankrekening en een volle emotionele rugzak. En toch kan ik vandaag in de spiegel kijken en zeggen: 'Moet je kijken, Stien: je hebt een fijn leven en heel veel leuke mensen om je heen.'"

Heb je je moeder ooit verweten dat ze je in een psychiatrische kliniek heeft laten opnemen? "Over mijn moeder praat ik liever niet. Maar om je vraag toch enigszins te beantwoorden: ik word niet verteerd door 'was het allemaal maar niet gebeurd'-gedachten. Ik geloof dat het leven ons in grote mate overkomt. Sommige gebeurtenissen kan je beïnvloeden, de meeste niet. Ik kan me dus wel neerleggen bij het verhaal van mijn adolescentie. Min of meer toch." (lachje)

Jezelf het leven aanleren: hoe deed je dat? Naar verluidt boekte je op je achttiende een reis naar Ibiza om je van je angsten te bevrijden. Kwam je er al reizend achter dat het leven gewoon doorgaat als er iets gênants gebeurt of je de controle verliest. "Als ik voor iets bang ben, zoek ik mijn angsten op en probeer ik ze recht in het gezicht te kijken. In de eerste week na het Songfestival durfde ik niet meer uit te gaan. Toen heb ik mezelf gedwongen om elke dag in mijn eentje ergens een koffie te gaan drinken, tot ik de buitenwereld weer aankon. En met succes: zie mij hier vanavond eens zitten." (glimlacht)

Je noemde je vroegere thuissituatie onveilig. Zonder je tot ongewilde confidenties te willen verleiden: wat heb jij nodig om je wél veilig te voelen? "Ik heb vooral nood aan gezonde relaties. Met mensen die me vertrouwen. Die ervan uitgaan dat ik het goed bedoel. En die me dus niet straffen of pijn doen als ik iets fouts doe. Want dat heb ik vroeger veel te vaak meegemaakt. Het goede nieuws is: ik héb momenteel zo'n gezonde relaties. Mijn vrienden en ik benoemen niet elkaars lelijke, maar elkaars mooie kanten. We kennen en begrijpen elkaar door en door. En als we er samen op uit trekken, vieren we het leven. Er is nooit ruzie, nooit gezeik. Heerlijk is dat."

Toch deelde je op Twitter een sombere tweet van de Nederlandse rapper Jonna Fraser: 'Maakte ik geen muziek, had ik geen therapie. Wie het meest entertaint, heeft vaak het meest verdriet.' "Ik herkende mezelf in die woorden. Ik ben iemand die mensen blij wil maken. Die iedereen aan het lachen wil brengen. Maar mijn drang om te entertainen is toch geworteld in een soort van verdriet: een sluimerende droefenis, die ik overal mee naartoe neem. Al klinkt dat erger dan het is: ik kan mijn verdriet heus wel de baas. Eén van mijn grootste talenten is ervoor zorgen dat het goed met me gaat." "In een interview zei ik onlangs: 'Het leven is in principe kut en af en toe gebeurt er iets leuks.' Maar eigenlijk is dat helemaal niet waar. Natuurlijk is het leven af en toe kut. Maar als je thuis nu en dan een kaarsje aansteekt en regelmatig een goeie fles wijn opentrekt, valt het allemaal nog wel mee. Ik maak me in ieder geval niet langer druk om dingen waarover ik geen controle heb. Ik heb besloten dat mijn leven leuk zal zijn."

Je wil ook het leven van je luisteraars niet bemoeilijken: je waakt erover dat je teksten hen niet op zelfdestructieve gedachten brengen. Dat is mooi, maar je kan als artiest toch niet verantwoordelijk gesteld worden voor hoe mensen op je muziek reageren? "Misschien niet, maar ik wil op een gezonde manier met mijn carrière omgaan. In de muziek van sommige artiesten zit iets verwoestends. Iets giftigs, iets naars. Ik wil niet dat dat in míj́n nummers ook het geval is. Als ik een verdrietig liedje zing, wil ik dat het mooi eindigt. Dat er op het einde weer wat licht binnengloort. Ik wil laten zien dat bijna niks het einde van de wereld is."

Op haar keel, ter hoogte van haar stembanden, is een ankh getatoeëerd: volgens de oude Egyptenaren de sleutel tot liefde en oneindigheid. Op haar kuiten staan geïnkte versies van Medusa en Maria, bien étonnées de se retrouver ensemble. Op haar rechterarm prijkt het mistroostige poppetje dat ook op de Pink Moon-cover van Nick Drake zweeft. En op haar linkerarm staan zes streepjes. Elk streepje staat voor iets waar ze trots op is. En er is ruimte zat voor nog méér streepjes. "Ik neem tattoos wanneer er iets buitengewoons staat te gebeuren. Wanneer er een nieuwe fase in mijn leven aanbreekt. Toevallig dacht ik vandaag nog: het is weer tijd voor een paar nieuwe tattoos. Ik voel aan alles dat ik een bijzondere tijd tegemoet ga."

We drinken koffie, het einde van de avond sluipt op zomerslippers dichterbij. Bij wijze van epiloog bespreken we nog of het wel klopt dat mensen met het ouder worden ook wijzer worden. Senioren trekken zich vaak terug in hun herinneringen, zeg ik. En hoewel het daar met een beetje geluk fijn vertoeven is, is het meestal niet de plek waar je wereldbeeld nog interessante evoluties doormaakt. 

"Dat zou kunnen. Maar wat ik aan het leven van oude mensen niettemin leuk vind, is dat ze hun dagen zo strak indelen. Ze doen elke week op precies dezelfde dag boodschap-pen, kopen elke week precies dezelfde producten en bereiden daar elke week precies dezelfde maaltijden mee. Dat vind ik om één of andere reden erg aantrekkelijk." (lacht)

"Als je in een psychiatrische kliniek verblijft, wordt je leven ook in een mal gegoten: op maandag eet je aardappelen, op dinsdag broccoli, op woensdag vis, alles ligt op voorhand vast. Routine maakt mensen rustig, zeggen psychiaters. En dat klopt ook wel: als je psychisch ziek bent, helpt het dat je over een boel dingen alvast niét hoeft na te denken. Zelfs vandaag probeer ik mijn dagen nog altijd een vaste structuur mee te geven: ik sta elke dag min of meer op hetzelfde uur op en ga grosso modo op hetzelfde uur slapen. Ik voel dat ik daar baat bij heb. Er is niks mis met een minimum aan routine en huiselijkheid."

En dus vertrekt Stien den Hollander na haar laatste slok koffie meteen terug naar haar huis in de Amsterdamse Jordaan. Een dik jaar woont ze er nu: naar haar normen best lang. En toch wil ze er nog een hele tijd blijven. Ze is er thuis. Ze is er gelukkig. Ze is er veilig. Soms is een huis geen verblijfplaats, maar een overwinning.

[regioonlineofficial]

Het startsein voor het Haagse activiteitenprogramma dat in aanloop naar de Tour de France Femmes wordt georganiseerd werd op zaterdagmiddag 25 mei gegeven. Het Lange Voorhout kleurde geel tijdens een sportieve en ludieke sprintrace tussen wethouder Hilbert Bredemeijer en voormalig wielrenster Leontien van Moorsel. Nadat Bredemeijer en Van Moorsel de sprintrace openden, gingen vele Hagenaars, oud én jong, de strijd met elkaar aan. Op leuke, ludieke of sportieve fietsen legden zij een sprint af en waanden zij zich even de wielrensters die op 12 augustus tijdens de Grand Départ finishen op Kijkduin. Tour de France Femmes in Den Haag  Den Haag is op maandag 12 augustus de trotse finish-stad van de eerste etappe van de Tour de France Femmes. Deze grootste wielerwedstrijd voor vrouwen ter wereld start voor het eerst buiten Frankrijk. Meer dan 150 wielrensters strijden die dag om de felbegeerde gele trui in onze stad. Een unieke gebeurtenis. Sportwethouder Hilbert Bredemeijer kijkt terug op een geslaagde dag: "De Tour de France Femmes wordt een sportief feest voor de hele stad en daar gaven wij vandaag het startschot voor tijdens deze sprintrace. De komende maanden ademt Den Haag sport en vooral wielrennen. Er zijn tal van evenementen en activiteiten door de hele stad. Er is voor iedereen wat te doen: voor jong en oud, van cultuur- tot sportliefhebber, iedereen is welkom. Ik kan niet wachten!" Dit kunnen Hagenaars verwachten Tot en met 12 augustus zijn er allerlei Tour de France Femmes activiteiten in Den Haag. Bijna alle activiteiten zijn gratis. Van een scholenprogramma tot een 'Tour de France Femmes themaweek' in het Zuiderparktheater. En van een Tour de France Femmes toertocht tot een gezellig fietsfestival in het Zuiderpark. Activiteitenkalender: Fietsactiviteiten tijdens de TeamNL Sport Experience (3 juli t/m 10 augustus) Fototentoonstelling 'Haagse vrouwen op de fiets' (vanaf 15 juli) Fietsactiviteiten tijdens Zuiderpark Vakantiepark (6 t/m 8 augustus) Dames clinics en open dag bij wielervereniging HSK Trias (10 augustus) Tour de France Femmes Toertocht (11 augustus) Fietsfestival Zuiderpark (12 augustus) Finish op maandag 12 augustus Hagenaars worden aangemoedigd om op 12 augustus een plek te vinden langs het parcours, het gratis fietsfestival in het Zuiderpark te bezoeken of de rensters toe te juichen bij de finish op Kijkduin. De 154 wielrensters fietsen die dag, verdeeld in 22 ploegen, van Rotterdam via het Westland dwars door Den Haag naar de finish van deze eerste etappe op het vernieuwde Kijkduin. Haagse Sportzomer De finish van de eerste etappe van de Tour de France Femmes op Kijkduin is onderdeel van de Haagse Sportzomer. Samen met onder andere de TeamNL Sport Experience en het EK Beachvolleybal op het Scheveningse strand zorgen deze evenementen voor een zomer vol sportief plezier in Den Haag. Evenementen om sport te beleven, te bekijken, geïnspireerd te raken door Haagse topsporters en natuurlijk ook om zelf mee te doen. Den Haag is niet voor niets dé sportstad aan zee. Kijk voor alle sportieve activiteiten deze zomer op: denhaag.nl/sportzomer.

[dutchjan]

July 07, 2023

#amsterdam #thuis #dakterras #avond #buiten eten #bijna zomer #merel #gefluit #gezang #elke avond

[shoefunhouse]

Duitsland en Real Madrid grootheid Toni Kroos gaat met pensioen na Euro 2024

Toni Kroos stopt met voetbal nadat hij heeft geprobeerd Real Madrid nog een Champions League-trofee te bezorgen en Goedkope Duitsland voetbalshirts thuis naar de EK-titel te leiden.

De 34-jarige Duitse middenvelder zei dinsdag dat het een moeilijke beslissing was, maar dat de timing “op de een of andere manier perfect” voelde.

“Ik wilde altijd vertrekken op de top van mijn kunnen en ik weet, en aan de hand van veel voorbeelden die je ziet, dat het niet makkelijk is, dat je dat punt in de tijd heel snel kunt missen,” zei Kroos in een podcast die hij samen met zijn broer host.

“Ik wilde nooit het gevoel hebben dat de club, de fans, de mensen om me heen me aan het einde zouden moeten vertellen: ‘Dat is genoeg’, of dat ik nog twee of drie jaar op de bank zou zitten.”

Madrid bedankte Kroos en prees zijn prestaties bij het team.

“Real Madrid wil zijn dankbaarheid en genegenheid uitspreken voor Toni Kroos, een speler die de geschiedenis van Real Madrid zal ingaan als een van de grootste legendes van onze club en het internationale voetbal”, aldus de club.

Kroos werd in 2014 wereldkampioen met Duitsland in Brazilië en had ook een succesvolle carrière bij Bayern München, waar hij één Champions League en drie Duitse competitietitels won.

Madrid staat op 1 juni in Londen tegenover Borussia Dortmund in de finale van de Champions League. Zijn Europese trofeeën met Madrid kwamen in 2016, 2017, 2018 en 2022. Hij won de Champions League met Bayern in 2013.

Kroos is sinds 2014 bij Madrid en heeft Madrid geholpen 22 titels te winnen, waaronder vier Europa Cups en vier Spaanse competities. Hij speelde 463 wedstrijden voor de club, die de middenvelder “een belangrijke speler in een van de meest succesvolle periodes in de 122-jarige geschiedenis van Real Madrid” noemde.

“Toni Kroos is een van de grootste spelers in de geschiedenis van Real Madrid en deze club zal altijd zijn thuis blijven”, aldus clubvoorzitter Florentino Pérez.

Voetbalshirt Sale

Madrid zei dat Kroos voor altijd in de harten van elke fan zal blijven “dankzij zijn meesterschap in het spel en het feit dat hij alles heeft gegeven voor ons shirt, een standvastig voorbeeld van de waarden van Real Madrid.”

Kroos' contract bij Madrid liep aan het einde van dit seizoen af en de club en de speler waren naar verluidt in onderhandeling over een verlenging.

Kroos zei in februari dat hij akkoord ging om voor Duitsland te spelen op Euro 2024 na een verzoek van bondscoach Julian Nagelsmann. Hij heeft al bijna drie jaar niet meer gespeeld voor de nationale ploeg, sinds het verlies van Duitsland tegen Engeland in de tweede ronde van het laatste EK.

Kroos werd vorige week opgenomen in de voorlopige selectie van Duitsland voor het toernooi.

Hij had een paar maanden geleden gezegd dat hij niet wist wat er volgend seizoen zou gebeuren.

“Ik heb er heel lang over nagedacht en in de afgelopen dagen ben ik tot de conclusie gekomen dat dit seizoen, dit prachtige seizoen, het 10e seizoen bij Real Madrid kinder voetbalshirts, ook mijn laatste seizoen bij Real is,” zei Kroos dinsdag.

“En iedereen die de afgelopen maanden of jaren goed naar me heeft geluisterd, zal ooit de zin hebben gehoord dat de enige optie voor mij was om mijn carrière bij Real Madrid te beëindigen. En als je één en één bij elkaar kunt optellen, weet je dat mijn laatste seizoen bij Real betekent dat het deze zomer voorbij is. Geen Real meer, geen voetbal meer.”

#Goedkope Duitsland voetbalshirts #Real Madrid kinder voetbalshirts

[rotterdamvanalles]

Interieur van het café A. van der Graaf aan de Catharina Beersmansstraat nummer 2, 1922-1926. Op de foto links A. v.d. Graaf en midden Helena Beele.

Van theaterencyclopedie.nl:

Catharina Beersmans was een Vlaamse actrice. Zij bracht vanaf haar 12e levensjaar haar verdere jeugd door in Brussel, waar zij op 16-jarige leeftijd debuteerde in de Koninklijke Vlaamse Schouwburg. De eerste tien jaar speelde zij bijna uitsluitend bij Vlaamse gezelschappen. Haar opleiding kreeg ze van Victor Driessens. Hij was het ook die haar in de zomer van 1871 naar Nederland meenam. Haar eerste rol van betekenis waarmee zij voorgoed haar naam hier vestigde was in het stuk Fernande van Sardou de rol van Clotilde, die zij bij Jan Albregt en Van Ollefen speelde in de tent bij de Plantage in Amsterdam. In 1877 kreeg zij een vast engagement in Rotterdam, waar zij al snel uitgroeide tot een der belangrijkste krachten. Haar eerste rol was die van koningin Louise in Multatuli's Vorstenschool, wat deze laatste ook positief ter ore kwam (bewonderend had hij het over het talent van dat "Brabantsch boerenmeisje").

Daarna kwam zij voorgoed bij Antoine le Gras, Willem van Zuylen sr. en Jaap Haspels en zij bleef bij Le Gras en Haspels tot het laatst. Bij dit gezelschap was zij jaren de eerste vrouw. Haar 25-jarig jubileum werd zowel in Nederland als in België, waar zij ook bleef optreden, gevierd. Dat was in januari/februari 1887, respectievelijk als Medea en Jane Shore. Zij had twee dochters die ook aan het toneel waren, t.w. Mina en Pauline Beersmans. In 1980 werd ze samen met haar dochter Mina en schoonzoon Jan Dilis herbegraven op de Antwerpse ere-begraafplaats Schoonselhof.

In Antwerpen, Rotterdam en Turnhout is een straat naar Catharina Beersmans genoemd.

De foto komt uit de collectie WPK Originelen en bevindt zich in het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van theaterencyclopedie.nl

Bericht van 2021

[patriciaidsinga]

Toverbal

Noord-Hollands Dagblad 10 februari 2024

“Zu früh! Du bist zu früh.” Papi, de skileraar met zijn doorleefde gezicht en grijze hangsnor begint zijn geduld te verliezen. 

Zoonlief (15) en ik (47) staan voor het eerst van ons leven op de skies. We zijn in de bergen van Oostenrijk, waar we al eerder in de zomer waren, maar dan om te wandelen. 

Papi stuurt ons het kinderveldje op. Een besneeuwde glooiing met gekleurde vlaggetjes, waar de laatste kinderhits als “Snappie de kleine krokodil” keihard uit de speakers galmen. 

Midden in het veld ligt een loopband, die je van beneden naar boven brengt. Het kinderveldje is eigenlijk voor de peuterles. En werkelijk waar elke dreumes daar heeft een bol skipakje aan in de kleuren eenhoorn, regenboog en prinses. 

Als ze vallen rollen ze vanzelf weer overeind, alsof het kleine flexibele en fluffige stuiterballen zijn. Onder sommige capuchonnetjes zie ik rood aangelopen en huilende gezichtjes. Aan de rand van het kinderveldje staan tientallen ouders te filmen en te juichen. 

En tussen al die vrolijk gekleurde bollen skiet een reuzin met vertrokken gezicht. 

Door de muziek en het gejank heen hoor ik “Rechts Patrizia! Links Patrizia.” 

Ik buig mijn stramme lijf van rechts naar links terwijl ik links en rechts wordt ingehaald door onder andere zoonlief, die zich nergens wat van aantrekt en hard meezingend in volle vaart de kleintjes eruit skiet. 

Het begint nu ook nog te natte sneeuwen. Na een paar rondjes ga ik steeds soepeler de band op en heb ik al wat vrienden gemaakt met de toverballen. De glooiing naar beneden is nog steeds spannend, maar ook dat gaat steeds beter.

Het is zover. Papi neemt ons mee naar de blauwe piste. Met de sleeplift omhoog. Dit is het echte werk. De sleeplift is een stok met een ronde pannenkoek aan het eind en die stok wordt middels een kabelbaan vooruit getrokken. Je moet de stok pakken en de pannenkoek razendsnel tussen je benen steken. Rechtop blijven staan en je soepel naar boven laten glijden.

Soepel is niet helemaal het woord wat bij mij past. Eerder bibberend en gillend. 

Eenmaal boven op de berg schiet zoonlief meteen de piste af. 

Ik ga in een slakkengang en val bij bijna elke bocht. In de verte zie ik de kleine toverbolletjes oefenen en ik ben maar wat blij dat ik daar niet meer tussen sta. 

Hijgend kom ik beneden aan bij Papi. Ik kijk hem trots aan. Het is gelukt. 

Hij schudt zijn hoofd. “Zu früh” zegt hij. 

Zoonlief is door naar de rode piste. Ik moet weer terug naar de kleine toverballen. Ik zie ze al zwaaien.

#Patriciaidsinga ZuFrüh Oostenrijk Toverbal

[fandomsinabookshelf]

Ibizaarmbandjes: de ultieme zomerse accessoires!

Ibizaarmbandjes: de ultieme zomerse accessoires! Hey daar, zonneaanbidders en festivalgangers! Ben je klaar om je zomerse ‍stijl naar een hoger niveau te tillen? Zoek niet verder, ⁤want wij hebben dé must-have accessoires ‌van ⁤dit seizoen voor je ‍gevonden: Ibizaarmbandjes! Deze​ kleurrijke, bohemian sieraden zijn de perfecte toevoeging aan je zomerse outfits en een absolute must om je festivallook ‌compleet te maken. Of je nu ⁣op het strand danst, een poolparty⁣ bijwoont of gewoon casual‌ rondhangt, deze armbandjes geven je een ⁢instant⁣ zomergevoel en laten je​ stralen ‌in de zon. Dus, laat die geest van avontuur los en ontdek waarom Ibizaarmbandjes de ultieme zomerse accessoires zijn!Inhoudsopgave1. "De ⁢geschiedenis van Ibizaarmbandjes: vanVragen en antwoordenOm het af te ronden1. "De geschiedenis van Ibizaarmbandjes: vanIbizaarmbandjes ‌zijn al⁣ geruime tijd een iconisch accessoire dat ⁤synoniem staat voor ⁣de zomerse vibes ⁢ van⁤ het prachtige eiland Ibiza. Deze kleurrijke en bohemian armbandjes‍ hebben een interessante geschiedenis, die teruggaat ‍tot de jaren 60. Ze werden oorspronkelijk gemaakt door lokale ‌ambachtslieden op⁣ het eiland,⁤ die gebruik maakten van natuurlijke materialen zoals kralen,‍ schelpen en stoffen om unieke en handgemaakte ‌armbandjes te⁣ creëren. Wat begon als ‍een lokaal ambacht, ⁣groeide al snel uit tot⁤ een internationale trend. Ibizaarmbandjes werden populair‌ bij reizigers die het eiland bezochten en wilden pronken ⁣met een ‌souvenir​ dat de ⁢relaxte en vrije sfeer van ⁢Ibiza belichaamde. Deze armbandjes werden al⁢ snel een ⁤vast onderdeel van de festivalcultuur en zijn tegenwoordig een⁢ must-have ​accessoire voor de zomer. Ze worden gedragen door​ mannen en vrouwen van alle leeftijden, en zijn‍ een perfecte aanvulling op elke outfit voor een ​casual en zorgeloze look. De⁤ diversiteit in‍ stijlen en materialen van ‌Ibizaarmbandjes is‌ misschien wel het meest intrigerende aspect ervan. Van kleurrijke⁢ kralen armbandjes met vrolijke⁣ bedels tot stijlvolle leren armbanden⁢ met metalen ⁣details, er is⁢ een Ibizaarmbandje voor iedereen.‌ Daarnaast zijn er ook talloze ‍variaties in patronen en technieken, zoals macramé en weven, die‌ deze armbandjes nog unieker maken. Het mooie ​is dat ze allemaal met de⁤ hand gemaakt zijn, waardoor elk armbandje⁤ een eigen verhaal en energie heeft. Of‍ je nu ‍van plan bent om naar Ibiza‌ te reizen of gewoon de zomerse vibes van het eiland wilt omarmen, een⁤ Ibizaarmbandje is een ​perfecte manier‍ om je outfit ⁣op te⁣ fleuren en ⁤een beetje​ zomerse magie toe te voegen. Dus waar wacht je nog op? Ga ⁢op zoek naar dat perfecte armbandje dat jouw unieke stijl weerspiegelt en je helemaal in‍ de ​zomerstemming brengt. Vergeet⁤ niet om te mixen‌ en matchen, en experimenteer⁣ met verschillende stijlen en kleuren om jouw ultieme zomerse​ accessoire te vinden.​ Vragen en antwoordenQ: Wat zijn ⁢Ibiza armbandjes? A: Ibiza armbandjes zijn​ trendy en kleurrijke accessoires die je kunt dragen tijdens de zomer. Ze zijn geïnspireerd op de relaxte en⁢ bohemian sfeer van het prachtige Ibiza. Q: Waar ‌komen Ibiza⁣ armbandjes vandaan? A: De naam 'Ibiza ‍armbandjes' weerspiegelt de oorsprong van deze accessoires. Ze zijn ontstaan op ‌het prachtige eiland Ibiza, waar ze ‌een essentieel onderdeel zijn geworden van de ⁢zomerse ‍stijl. Q: ⁤Wat⁣ maakt Ibiza‌ armbandjes ‍zo speciaal? A: Wat Ibiza armbandjes zo speciaal maakt, is hun unieke ontwerp en‍ stijl. Ze zijn vaak ‍handgemaakt en bevatten verschillende elementen, zoals kralen, schelpen, veertjes en kleurrijke touwtjes. Deze combinatie​ van materialen geeft ze een authentieke en‌ onderscheidende uitstraling. Q: ‍Welke ⁢outfits kunnen gecombineerd worden⁤ met Ibiza armbandjes? A: ⁣Het leuke aan Ibiza​ armbandjes is dat ze bij bijna elke outfit passen. Of je nu‍ een zomerjurkje draagt, een jeans met een leuke top, of⁣ zelfs een bikini, de armbandjes voegen een ​speels en bohemian tintje toe aan je look. Q:‍ Hoe draag je Ibiza armbandjes?

A:⁢ Ibiza armbandjes kunnen op verschillende manieren gedragen worden. Je kunt ze enkelvoudig dragen, als een armband, of je ‍kunt meerdere armbandjes combineren voor een gelaagd​ effect. ⁣Het hangt allemaal af van je persoonlijke⁢ stijl en voorkeur. Q: Waar kan ik Ibiza armbandjes kopen? A: Ibiza armbandjes​ zijn tegenwoordig op veel plaatsen verkrijgbaar. Je kunt ze vinden in boetieks, op⁢ lokale markten,​ en online op verschillende websites. Het is ook leuk om ze te kopen ⁤op het eiland Ibiza zelf, als ⁣je daar‍ de kans hebt ‌om te winkelen. Q: Zijn Ibiza armbandjes geschikt voor mannen en vrouwen? A: Absoluut! Ibiza ⁣armbandjes zijn zowel voor mannen ‌als vrouwen een geweldige accessoire. Er zijn ‍specifieke ontwerpen die meer gericht zijn op vrouwen, maar er zijn ook stoerdere en ⁣minimalistische opties ​die perfect zijn ⁢voor mannen. Q:‍ Kunnen Ibiza armbandjes ook als cadeau worden gegeven? A: Zeker weten! Ibiza armbandjes zijn een perfect ⁤cadeau‌ voor vrienden, familie, of zelfs als een traktatie voor‍ jezelf. ⁣Ze zijn betaalbaar en hebben‍ een persoonlijke en zomerse touch die mensen zeker zullen waarderen. Q: Hoe onderhoud ik mijn Ibiza armbandjes? A: Het onderhouden⁢ van je Ibiza armbandjes is eenvoudig. Vermijd blootstelling aan water, vooral als ze zijn gemaakt van kwetsbare materialen zoals schelpen of kralen. Bewaar ze⁢ op‌ een veilige plaats, ⁢zodat ze niet ⁢in de knoop raken. Met ​wat liefde en zorg zullen je armbandjes‌ je⁣ nog lang ​plezier geven. Om het ⁤af⁢ te rondenEn zo,⁤ beste lezers, zijn we aan het einde gekomen ⁤van‍ dit artikel over Ibiza armbandjes ‌- ⁤de ultieme zomerse accessoires! Hopelijk​ heb je genoten van het verkennen van de kleurrijke en levendige wereld van deze‍ trendy armbandjes. Of je nu een festivalganger‌ bent of gewoon‍ op zoek bent​ naar een leuke⁣ toevoeging aan ⁣je zomerse ⁢outfits, onthoud dat Ibiza ⁤armbandjes je altijd in de juiste stemming zullen brengen. Of je nu kiest voor een eenvoudige en subtiel armbandje of een statement‍ maakt met een heleboel verschillende, deze accessoires zorgen ervoor​ dat je er altijd stijlvol en zomers uitziet. ⁤Ze geven je ensembles een⁤ vleugje bohemien en laten je de vrijheid en speelsheid van de zomer voelen. ‌Dus waar wacht je​ nog op?⁢ Ga ⁤naar⁢ die marktkraampjes, surf het web af of maak ​er ⁣gewoon zelf een⁢ -⁢ de mogelijkheden zijn eindeloos! Neem een beetje Ibiza met je mee, waar je ook bent. Of het nu op het strand, op een feestje⁢ of gewoon tijdens​ je dagelijkse ⁣avonturen is, deze ⁢armbandjes zorgen ervoor​ dat je altijd het gevoel hebt ​dat je op ‍vakantie bent.⁢ Dus vergeet niet om ze⁤ mee te ⁤nemen in je koffer en ze te‌ matchen met je favoriete zomeroutfits. Je zult er gegarandeerd​ stralend uitzien! Bedankt voor het ⁢lezen en hopelijk ‍heb je wat inspiratie opgedaan ⁣om je sieradencollectie een upgrade te geven. Vergeet niet ‌om de ⁢Ibiza vibe vast te ‌houden, zelfs als de zomer ⁤voorbij is. Blijf kleurrijk, blijf levendig en blijf genieten van de eindeloze zomerdagen ⁢met⁤ je favoriete Ibiza armbandjes om je‍ pols. Tot de volgende keer! ⁣

#Armbandentips