Haksızlığın ve adaletsizliğin olduğu zamanlar içerisinde yazılmış olan bir şeydir aslında bir halkın bir Garibanın bir köylünün feryadını dile getirmiştir Abdurrahim Karakoç O zamanlar tabii Mevkii yetki her şeye çare olduğu için köy yerinde olan haksızlığı Dile getirmek için vatandaş Şikayetini Dile getirmek için Kaymakamın yanına gider haksızlığın Karşısında bir daha haksızlık görünce yüzünün yetmeyeceğini anlar Ben haklıyken dert gözyaşları süzülmeye başlar Abdurrahim Karakoç da bu duruma şahitlik yapar ondan sonra da bu şiiri yazar nerelisin kardeş der falan filan köydenim kardeş beraber gözleri olur Çakmak Çakmak
"Siz hâlâ sevdiklerinize
ayaklarınızla mı gidiyorsunuz?"
demiş Mevlâna .
"Gönülden gönüle bir yol vardır," demiş,
Neşet Ertaş usta
Noktayı Peygamberimiz(sav) koymuş.
"Kişi sevdiğiyle beraberdir."
- Ben de diyorum ki;
"Yürekten sevene mesafe sadece bir nefestir."
Sevdiklerine "uzakta" diyen
kalbini bir yoklasın...
Susmaya devam etti. Uzun bir sükût. Dakikalar geçiyor. Her an birbirimizden biraz daha uzaklaşıyoruz. Konuşursak, birbirimize bunu hissettirmekten başka bir şeye yaramayacak. Bunun için susuyoruz. Ne onda bu büyük mesafeyi atlamak ve ötekinin yanına varmak isteği, ne bende kuvveti var. Bu sessizlik içinde zaman aramızdan bir düşman gibi geçiyor.