#Literatura Poska

[histoliteralnie]

Tadeusz Borowski

Pisarza urodzony 12 listopada 1922 roku w Żytomierzu. Ojciec Borowskiego, Stanisław, został aresztowany i wywieziony do rosyjskiej Karelii w 1926 roku z powodu przynależności w przeszłości do Polskiej Organizacji Wojskowej, a cztery lata później jego matka, Teofilia, została wywieziona na Syberię, przez co Borowski trafił pod opiekę ciotki. Studiował polonistykę na tajnym Uniwersytecie Warszawskim. Poznał tam swoją przyszłą żonę Marię Rundo, która była pierwowzorem bohaterki w tomie opowiadań Borowskiego „Pożegnanie z Marią”. Oprócz studiowania współpracował z miesięcznikiem „Droga”. W 1942 roku zadebiutował tomikiem „Gdziekolwiek ziemia” – już wtedy jego twórczość była przepełniona katastrofizmem.

W 1943 roku Borowski został aresztowany i uwięziony na Pawiaku, skąd został wywieziony do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz. Pełnił tam funkcję sanitariusza, a oprócz tego kontynuował swoją twórczość literacką, gdzie pisał wiersze, oraz piosenki obozowe. Od 1944 roku wysyłał listy do swojej narzeczonej Marii, która dzień przed nim została schwytana przez gestapo i wywieziona do Birkenau. Listy te zostały w późniejszym czasie wykorzystane w opowiadaniu „U nas, w Auschwitzu…”. Po wyzwoleniu więźniów przez armię amerykańską 1 maja 1945 roku został przeniesiony do obozu dla dipisów, czyli więźniów wyzwolonych z obozów koncentracyjnych na przedmieściach Monachium. Podczas swojego pobytu w Monachium opublikował tom wierszy „Imiona nurtu” i jako współtwórca wydał książkę „Byliśmy w Oświęcimiu”. W 1946 roku wrócił do kraju, a kiedy w listopadzie wróciła także i Maria, wzięli ślub.

Borowski ukończył studia, otrzymał stanowisko asystenta w Korbutianum i współpracował z licznymi pismami, jak np. „Pokolenie”. Był przedstawicielem grupy „Pryszczaci”, czyli grupy polskich pisarzy wychwalających ideologię ustroju komunistycznego, a w 1948 roku wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Zmarł 3 lipca 1951 roku. Przyczyna śmierci nie jest pewna, gdyż w zatruciu gazem dopatrywano się samobójstwa. Pośmiertnie został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Twórczość Tadeusza Borowskiego ukazuje obraz apokalipsy spełnionej, gdzie wszelkie dotychczasowe normy i wartości nie mają znaczenia, kiedy na szali jest ludzkie życie i instynkt przetrwania. W opowiadaniach, opisujących życie w Auschwitz, Borowski przedstawia obraz człowieka zlagrowanego, czyli człowieka wyniszczonego fizycznie, ale przede wszystkim psychicznie przez pobyt w obozie niemiecki. Taka osoba jest pozbawiona kręgosłupa moralnego i posiada podupadające sumienie. Przeżycia w obozie stopniowo zradzają w człowieku zlagrowanym znieczulicę na otaczające go cierpienie, co doskonale można dostrzec w opowiadaniu „Proszę państwa do gazu”. To opowiadanie ukazujące drastyczne sceny niehumanitarnego traktowania drugiego człowieka podczas wypakowywania wagonów przepełnionych ludźmi, którzy zostali zesłani do obozu.

#Tadeusz Gajcy #Pokolenie Kolumbów #Druga Wojna Światowa #Literatura Poska