#Europese cultuur

[yxxxxxx1]

Finally, the book that I've waited has arrived! I've read so much about Juana online and other books 📚. I'm excited about this 📖, the last one.

#joanna of castile #juana i of castile #philip the handsome #juana la loca #spanish monarchy #isabel #johanna van castilie #european history #irene escolar #history #geschiedenis #Europese cultuur #monarchie #historia Europian #middeleeuwen #mesjeta #15th century #16th century

[dutchmultimedia]

10 exemplarische en geweldige Dadaïstische kunstwerken

Exemplarische en geweldige Dadaïstische kunstwerken Het dadaïsme was een avant-garde artistieke en culturele beweging, ingegeven door het Europese maatschappelijke klimaat na de Eerste Wereldoorlog. Het was een afwijzing van het moderne kapitalisme, de burgerlijke cultuur en de oorlogspolitiek die aansluit bij andere extreem-linkse radicale groepen. Dit kwam tot uiting door het gebruik van…

View On WordPress

[keynewssuriname]

Suriname ontvangt US$30 miljoen lening voor revitalisatie cultureel erfgoed in Paramaribo

Na het succes van het Paramaribo Urban Rehabilitation Program (PURP), heeft de Inter-Amerikaanse Ontwikkelingsbank (IDB) een lening van US$30 miljoen goedgekeurd. Het geld is bedoeld om Suriname te ondersteunen het nieuw leven inblazen van het stedelijke erfgoed van de hoofdstad van Suriname, Paramaribo, een stad rijk aan geschiedenis. De lening die is goedgekeurd door de IDB zal blijven bijdragen aan het tegengaan van het verval van het stedelijk cultureel erfgoed en het verhogen van hun waarde door het fysiek restaureren van historische gebouwen, het verbeteren van de openbare ruimtes er omheen, het benadrukken van hun culturele betekenis, en het waarborgen van de Werelderfgoed-status van UNESCO. Het programma omvat ook plannen voor het creëren van een nationaal museum. Daarnaast zal deze financiering mogelijkheden scheppen voor stedelijke planning en gecoördineerd beheer van de werelderfgoed-locatie. Het programma zal ook de oprichting van een overheidsinstantie ondersteunen die verantwoordelijk zal zijn voor het beheer van het erfgoed van Paramaribo. De historische kern van Paramaribo ontwikkelde zich tijdens de 17e en 18e eeuw, en de Organisatie van de Verenigde Naties voor Onderwijs, Wetenschap en Cultuur (UNESCO) voegde het in 2002 toe aan haar lijst van Werelderfgoed-sites. Deze aanwijzing erkende zijn uitzonderlijke mix van Europese en inheemse Zuid Amerikaanse cultuur, architectuur en bouwtechnieken.   Read the full article

[regioonlineofficial]

Vrijdagmiddag 5 april was het druk bij de Zandstuve in Den Ham. Meer dan 120 vrijwilligers, die zich inzetten voor cultuur, landschap of natuur in het gebied Sallandse Heuvelrug & Twents Reggedal, hebben zich verzameld. Een gezellige middag vol inspiratie, georganiseerd door Staatsbosbeheer, Landschap Overijssel, Natuurmonumenten en IVN Natuureducatie. Warm welkom aan meer dan 120 vrijwilligers Jorrit Eijbersen, burgemeester van gemeente Hellendoorn, opende de bijeenkomst. Als voorzitter van de netwerkorganisatie Sallandse Heuvelrug & Twents Reggedal bedankte hij de vrijwilligers voor hun inzet in het gebied: “Zonder alle actieve vrijwilligers lukt het niet om zoveel te realiseren. Wij zijn jullie dankbaar dat jullie je inzetten als vrijwilliger in het karakteristieke gebied Sallandse Heuvelrug & het Twents Reggedal. Van het bemensen van de balie bij een museum, het uitvoeren van snoei – en beheerwerkzaamheden, het enthousiast maken van jeugd en jongeren voor de natuur of het geven van cursussen en excursies op het gebied van beheer en beleven van natuur, landschap en cultuur.” Dit keer zèlf genieten Dit keer hoefden de vrijwilligers niet zelf aan de slag, maar konden zij juist zelf genieten van dit unieke gebied. Ze konden kiezen uit een workshop over de landschapsbiografie van het gebied Sallandse Heuvelrug & Twents Reggedal, een GPS tocht met vragen over dit gebied en de Zandstuve in het bijzonder, een presentatie over onderzoek naar water en biodiversiteit, een natuurexcursie in het gebied de Zandstuve en een presentatie over het verborgen leven op en rond een dassenburcht. Eén van de vrijwilligers gaf naderhand de volgende reactie: “Super leuk om andere vrijwilligers in het gebied te ontmoeten. Onze rol als vrijwilliger wordt wel eens onderschat. Ik voel me nu echt gewaardeerd. Leuke opzet van de middag, volgend jaar weer?” Brede aanpak gebied Sallandse Heuvelrug & Twentse Reggedal Sinds 2020 hebben 18 partners hun krachten gebundeld in een brede gebiedsaanpak. “Wij zetten ons in om de unieke landschaps- en natuurwaarden te behouden en versterken én bij te dragen aan sociaaleconomische ontwikkelingen en de leefbaarheid in dit gebied,” laat Jorrit Eijbersen weten. “Dat doen we onder meer door kwetsbare natuurgebieden te ontlasten en bezoekers te stimuleren om ook andere delen van het gebied Sallandse Heuvelrug & Twents Reggedal te bezoeken. Dit gebied vormt onlosmakelijk een eenheid. De verbondenheid tussen boeren, dorpen, steden en natuur gaat eeuwen terug. Maar is vandaag de dag nog altijd zichtbaar in het boerenland met koeien, akkers en velden, de landgoederen, levendige kernen en maar liefst vijf natuurgebieden van Europese topklasse. Een uniek gebied met veel verborgen parels! Fantastisch dat zoveel vrijwilligers zich willen inzetten voor behoud van dit veelzijdige gebied. Jullie liefde voor het landschap is ook in de toekomst hard nodig. Mede dankzij jullie inzet kunnen bezoekers hier zoveel ontdekken!”

[lienanna]

Gastbijdrage J: Moslims

Het is onze eerste dag in India. Een Indiase vriend in Nederland heeft ons in contact gebracht met Niti, een vriendin in Mumbai woont. Niti blijkt een gastvrije vrouw, met een stem zo zacht dat je haar nauwelijks verstaat. Ze neemt ons mee naar de Gateway of India, Bombays belangrijkste toeristische attractie, ooit gebouwd door de Engelsen om hun koning te verwelkomen bij zijn bezoek aan de Britse Raj. Ze dwaalt met ons door de buurt, drinkt thee terwijl wij een biertje drinken. Ze betaalt alles voor ons, ook als ze zelf niets neemt. We kennen haar niet, maar mogen absoluut niets zelf betalen. Niti is niet rijk. Ze geeft les op een Indiase universiteit, onze Europese salarissen zijn ongetwijfeld veel hoger. Het is een ongemakkelijke les in Indiase gastvrijheid. 

Via Niti krijgen we ook andere, minder expliciete lessen in de Indiase cultuur. Na de toeristische wandeling nodigt ze ons uit bij haar thuis. Haar appartement, een soort postzegel in het midden van Mumbai, ligt een verdieping hoger dan dat van haar ouders die graag even kennis maken. Vooral haar vader, die redelijk Engels spreekt, is geïnteresseerd. Hij sluit aan bij de thee.

Vanaf het moment dat hij binnen is draait de sfeer. Het gesprek tussen Lien, Niti, en mij, verandert in een oratie van Niti’s vader. Alleen van mij wordt tegenspraak geduld. Zelfs in de fysieke ruimte slinkt Niti, die door haar vader - zonder dat hij het doorheeft - tot een ongemakkelijk hoekje van de bank wordt veroordeeld. Het is geen onaangename man, hij geeft duidelijk veel om zijn familie. Hij belichaamt alleen de vanzelfsprekendheid over de eigen positie die ook veel witte Europese mannen hebben. Vanzelfsprekendheid waarmee hij bij binnenkomst meteen 20 minuten lang vertelt over de carrière van zijn zoon - die we niet kennen - terwijl de niet-geringe prestaties van de dochter die naast hem zit onbenoemd blijven.

Vanzelfsprekendheid ook van een rol en aanzien in de samenleving die we in Europa nauwelijks kennen. Niti blijkt een Brahmin uit een redelijk welvarende familie, een achtergrond die nogal wat spanning met zich mee brengt. Van oudsher bezitten de Brahmin in India alle privileges die ik als witte man in Europa ook geniet, enkel sterker. Banen, opleiding, aanzien, succes, het ontsluit zich allemaal veel gemakkelijker als je Brahmin bent. Als je Dalit bent, onraakbare, ontsluit het zichzelf (nog steeds) bijna niet.

Het kastesysteem verandert, ook in India. Voormalige vanzelfsprekendheden vervagen. Net zoals in Amerika heeft India een systeem van affirmative action, een systeem van positieve discriminatie dat het mogelijk zou moeten maken voor lagere kastes om te studeren en andere voordelen te behalen. Dat het net als voor mensen van kleur in Amerika weinig uithaalt, maakt het bestaan van dit systeem voor de Brahmin niet minder bedreigend. Het zijn de Brahmin die (net als de witte man) nu gediscrimineerd worden. Dit gevoel van achterstelling maakt de conservatieve Brahmin gevoelig voor het politieke exceptionaliteitsdenken van de Hindutva. Vrijwel meteen wordt duidelijk dat dit soort denken ook zijn grip heeft op Nitis vader. De Islam is volgens hem een uniek gewelddadige religie, waarbij hij de moorddadige geweldsexplosies van Hindus richting moslims, meerdere slachtpartijen met vele honderden doden, wegwuift. In zijn lezing komt moslimgeweld direct uit de islamitische ideologie. Hindustaans geweld - of, zoals we weten, Christelijk en Joods geweld - is ingegeven door omstandigheden, een politiek falen. 

Als we later in een restaurant een sizzler delen, een Indiaas-chinees fusion gerecht, vertelt Niti dat haar hele familie de impliciete boodschappen van de BJP propoganda langzaam absorbeert. Ze zijn niet openlijk of zelfs bewust anti-moslim of pro-Modi, maar ze zijn toch ontvankelijk voor de boodschap van de Hindutva.

De impliciete boodschap van Nitis vader blijkt een voorbode voor de rest van onze vakantie. Als we twee weken later in de tuin van Ruhi haar ouders en vrienden vertellen over onze plannen om een meerdaagse wandeltocht te maken in de Himalayas met een groep Indiërs wordt ons op het hart gedrukt vooral geen politieke discussies met ze aan te gaan. In deze tuin, bevolkt door zes Sikhs, wordt uitbundig afgegeven op de regering. Een bedreiging voor de democratie, een aanval op de rechten van minderheden, zo zien ze de regering. Er wordt steeds luider gevloekt, totdat een van de gasten de rest tot de orde roept. We staan tenslotte in een open tuin in Greater Noida, Uttar Pradesh. Je weet nooit wie er mee luistert.

In de tien dagen die volgen op onze discussie in Ruhi’s tuin slaan we de adviezen om ons verre houden van politieke onderwerpen met plezier in de wind. Terwijl we in een beangstigend schommelend busje langs afgronden razen, bespreken we op de eerste dag al de huidige regering, het economisch beleid, en de culturele dromen van India met onze reisgenoten. Het is een voorbode voor de rest van de reis. Bij de lunch vertelt Madhawan, de 23-jarige ongekozen leider van onze wandelgroep, dat hij afstand neemt van zijn kaste. Amman, de meeluistert, lacht een beetje schamper en zegt: dus je bent Brahmin. Zelf ook een Brahmin observeert hij nuchter dat alleen mensen in de hoogste kaste er afstand van kunnen doen. Enigszins beteuterd vervolgt Madhawan zijn verhaal. Zijn familie is conservatief, zegt hij. Weer wordt de implicatie niet uitgesproken. Madhu neemt niet alleen afstand van zijn eigen privilege, hij neemt ook afstand van de politieke overtuigingen van zijn familie. Ook zij geloven teveel in de Hindutva van Narendra Modi, waar hij niet achter staat.

Het tekent een land waar de regering - bewust - voor steeds sterkere polarisatie zorgt. Met haar saffraankleurige massa's jonge mannen creëert ze een cultuur van angst. Sympathisanten van de regering vrezen de aantasting van hun Hindu cultuur, van de eeuwenoude (maar verbeelde) geschiedenis van Hindustan. Tegenstanders en religieuze minderheden vrezen monddood gemaakt te worden. Ze vrezen voor hun leven en voor de woede van de menigte. Net als in Nederland zijn de angsten van de meerder- en de minderheid misschien niet helemaal hetzelfde.

[aabeve]

Welke talen worden gesproken in Zweden? Zweden is het op twee na grootste land van de Europese Unie. En toch heeft het land maar 10 miljoen inwoners. Het heeft een lange geschiedenis van culturele en taalkundige diversiteit. In totaal worden er vijf officiële talen gesproken in Zweden, die elk hun eigen geschiedenis en cultuur hebben. Weet u welke talen worden gesproken in Zweden? Lees meer op: https://www.aabeve.nl/welke-talen-worden-gesproken-in-zweden/

[saulsplace]

Is de EU te vergelijken met Hitler’s plannen voor wereldheerschappij?

Het Europese eenwordingsproject kan worden vergeleken met de plannen van Adolf Hitler voor wereldheerschappij. Dat heeft de Hongaarse premier Viktor Orban gezegd.

Al sinds het einde van het Romeinse Rijk zijn er pogingen gedaan om het rijk te herstellen, zei Orban vrijdag in de stad Veszprem.

Vandaag is niet anders

“Byzantium, Karel de Grote, Otto, Napoleon en Hitler, ze droomden allemaal, elk op een andere basis, van Europese eenheid. Vandaag is niet anders,” zei de Hongaarse premier.

“Onafhankelijk nationaal bestaan en het idee van het rijk zijn tegelijkertijd aanwezig, de nationale cultuur en de Europese waarden, soevereiniteit en, zoals ze het in Brussel zeggen, een steeds hechtere unie,” vervolgde hij.

Orban heeft al vaak hard uitgehaald naar de ‘Brusselse bureaucraten’ en vergeleek de Europese Unie eerder met de voormalige Sovjet-Unie.

Vertrek uit de EU

Vorig jaar zinspeelde hij voor het eerst op een mogelijk vertrek van zijn land uit de EU. Hij deed dat tijdens een speech in hoofdstad Boedapest.

Orban zei dat de EU ‘een heilige oorlog, een jihad voert’ in naam van de rechtsstaat. Hij voegde toe dat Hongarije ‘niet als West-Europa wil worden’. Zonder tolerantie is het niet langer mogelijk op een gemeenschappelijk pad verder te gaan, benadrukte de premier.

#brussel #eu #hitler #hongarije #orban #sovjet-unie

[joostjongepier]

Wat?   Gebouw MAS, Masker en maanvormig gezichtssieraad (Sican-cultuur, noordkust Peru, 900-1100), Beeldje in de vorm van een hond (Colima-cultuur, west-Mexico, 300 v.C.-300 n.C.), Beeldje van een liggende vrouw (Olmeken-cultuur, centraal-Mexico, 900-600 v.C.), Smiling face-figuur (Veracruz-cultuur, noordelijke Golfkust Mexico, 400-900), Sterk gestileerde figuur (Mezcala-cultuur, westelijk Mexico, 300 v.C.-300 n.C.)

Waar?   Tentoonstelling Kunst uit precolumbiaans Amerika – Collectie Paul & Dora Janssen-Arts in MAS, Antwerpen

Wanneer?   23 maart 2023

“Het MAS wil een internationaal en grensverleggend museum zijn over wereldwijde verbondenheid tussen mensen en collecties vanuit uiteenlopende denk- en leefwerelden. Met een stroom aan verhalen, bekeken vanuit meerder perspectieven, betrekken wij iedereen die nieuwsgierig is naar het heden, verleden en de toekomst van Antwerpen en de wereld.”

Met deze tekst van de website van het Museum aan de Stroom (MAS) in het achterhoofd, heb ik geen heel concreet beeld van hetgeen ik in het museum te zien zal krijgen. Nu is dat ook niet zo belangrijk want ik ga in eerste instantie het iconische gebouw bekijken. Alles wat ik daarin zal aantreffen, is meegenomen.

Met roltrappen ga je omhoog in het gebouw en komt langs museumzalen met op elke verdieping een andere tentoonstelling. Tot je uiteindelijk het dakterras bereikt, dat een adembenemend uitzicht over de stad Antwerpen biedt.

De tentoonstelling op de achtste verdieping is: Kunst uit Precolumbiaans Amerika. Een onderwerp waar ik niets van af weet. Alles wat ik over kunstgeschiedenis heb geleerd had betrekking op de kunst van Europa en Noord-Amerika. Dat ook andere werelddelen, in dit geval Zuid-Amerika, kunst van hoog niveau te bieden hebben, blijkt wel als ik onbevangen deze tentoonstellingszalen inloop.

De tentoongestelde stukken zijn afkomstig uit de verzameling Janssen-Arts, een van de belangrijkste collecties precolumbiaanse kunst in Europa. Aanvankelijk werd de verzamelwoede van het echtpaar hoofdzakelijk ingegeven door schoonheid, later speelde cultuurwetenschappelijke interesse een hoofdrol. Dora Jansssen volgde colleges aan de Universiteit van Texas in Austin, een van de belangrijkste centra voor de studie van de klassieke Mayacultuur.

Er zijn op deze tentoonstelling heel wat gouden sieraden te zien. Die zijn stuk voor stuk de moeite waard, maar mijn belangstelling gaat meer uit naar de beelden. Die zijn op deze expositie in allerlei vormen aanwezig, van heel realistisch (zoals het beeldje in de vorm van een hond) tot zeer gestileerd (zoals het beeldje uit de Mezcala-cultuur).

Na Columbus kwamen Europeanen voor het eerst in aanraking met precolumbiaanse voorwerpen. Alles uit het nieuwe continent was exotisch en werd gretig verzameld. Daarbij werd niet vastgelegd waar en onder welke omstandigheden de voorwerpen waren gevonden. Dat levert problemen op voor wetenschappers die dit soort artefacten vooral zien als bron van informatie over de gewoontes en ideeën van de volkeren die de voorwerpen produceerden. Ik loop hier echter niet rond als wetenschapper maar als kunstliefhebber. Veel van de voorwerpen zijn, los van de context waaruit ze voortkomen, voor mij dan ook uit puur esthetisch oogpunt zeer de moeite waard.

Toen de Duitse kunstenaar Albrecht Dürer in 1520 precolumbiaanse voorwerpen zag aan het hof van Karel V in Brussel, schreef hij: “Ik heb de dingen gezien die ze voor de koning hebben meegebracht uit het nieuwe gouden land. Ik heb van mijn levensdagen niet iets aanschouwd dat mij zoveel plezier heeft gedaan als dit. Want ik heb er wonderbare kunstzinnige voorwerpen bij gezien en me verbaasd over het subtiele vernuft van mensen in vreemde landen.” (Masters of Art – Albrecht Dürer. Delphi Classics, Hastings, 2016).

Europese kunstenaars uit later tijd lieten zich inspireren door voorwerpen uit niet-westerse gebieden. Pablo Picasso verwerkte onder andere Afrikaanse maskers in zijn schilderijen. Beeldhouwer Henry Moore en architect Frank Lloyd Wright lieten zich inspireren door de abstracte vormentaal van precolumbiaanse voorwerpen. Maya-aardewerk en Moche-vazen uit Peru vormden een inspiratiebron voor Paul Gauguin. En Frida Kahlo en Diego Rivera bewonderden met name beeldjes uit West-Mexico.

[actuma]

Economie groeit in vierde kwartaal 2022 met 0,6 procent

Volgens de eerste berekening van het CBS, op basis van nu beschikbare gegevens, steeg het bruto binnenlands product (bbp) in het vierde kwartaal van 2022 met 0,6 procent ten opzichte van het derde kwartaal. In het derde kwartaal daalde het bbp met 0,2 procent. De groei in het vierde kwartaal werd breed gedragen, waarbij het handelssaldo en de consumptie door huishoudens de grootste bijdrage leverden. De Nederlandse economische groei van 0,6 procent was hoger dan die in de naburige Europese landen. In Frankrijk en België groeide de economie met 0,1 procent, in Duitsland, de grootste economie van de EU, kromp het bbp met 0,2 procent. Gemiddeld kwam in de EU de groei uit op 0 procent. Verder bleef de omvang van de economie in het Verenigd Koninkrijk gelijk, terwijl die van de VS met 0,7 procent groeide. Met het beschikbaar komen van het vierde kwartaal is ook het eerste voorlopige groeicijfer van de economie voor 2022 bekend. Het bbp is vorig jaar met 4,5 procent gegroeid. Dat is vooral toe te schrijven aan de hogere consumptie door huishoudens en de toename van het handelssaldo. Consumptie huishoudens, uitvoer en investeringen groeien De consumptie door huishoudens steeg in het vierde kwartaal van 2022 met 0,9 procent ten opzichte van het derde kwartaal. Consumenten gaven, voor prijsveranderingen gecorrigeerd, vooral meer uit aan diensten, zoals cultuur en recreatie, horeca en vervoer en communicatie. De consumptie van de overheid groeide met 0,4 procent.De investeringen in vaste activa namen in het vierde kwartaal met 0,5 procent toe. Er werd vooral meer geïnvesteerd in woningen, gebouwen en infrastructuur.De uitvoer van goederen en diensten steeg met 2,4 procent in vergelijking met het derde kwartaal van 2022. De invoer van goederen en diensten nam met 2,2 procent toe. Per saldo droeg het handelssaldo positief bij aan de groei in het vierde kwartaal. De bouwnijverheid groeide het hardst In de meeste bedrijfstakken steeg in het vierde kwartaal van 2022 de toegevoegde waarde (het verschil tussen productie en verbruik van energie, materialen en diensten) ten opzichte van het derde kwartaal. De zakelijke dienstverlening en de bouwnijverheid droegen het meest bij aan de groei in het vierde kwartaal. De toegevoegde waarde van de bouwnijverheid nam van alle bedrijfstakken, met 2,3 procent, het sterkst toe. De zakelijke dienstverlening groeide met 0,9 procent minder hard, maar drukt een grotere stempel op de economie dan de bouw. Omvang economie 4,5 procent groter dan in 2021 De economie groeide in het vierde kwartaal 2022 met 3 procent ten opzichte van het vierde kwartaal 2021. Met het beschikbaar komen van het vierde kwartaal is ook het eerste voorlopige groeicijfer voor het jaar 2022 bekend. Het bbp is vorig jaar met 4,5 procent gegroeid. Dat was iets minder dan in 2021, toen de economie met 4,9 procent groeide. Twee jaar op rij met deze groeicijfers is deze eeuw nog niet voorgekomen. De consumptie door huishoudens droeg met een toename van 6,6 procent het meest bij aan de groei in 2022. Consumenten gaven vooral meer uit aan diensten, zoals cultuur en recreatie, horeca en vervoer en communicatie. De investeringen in vaste activa waren 3,1 procent hoger dan in 2021. De uitvoer lag 5,2 procent hoger dan in 2021. Vooral de uitvoer van diensten groeide. De invoer was 4,3 procent hoger, waardoor het handelssaldo positief bijdroeg aan de economische groei. De bedrijfstak cultuur, sport, recreatie en overige diensten groeide in 2022 met 34 procent het hardst.In 2021 ging de economie nog gebukt onder coronamaatregelen. Van januari tot eind april 2021 en van 19 december 2021 tot halverwege januari 2022 gold er in Nederland een harde lockdown. Daarna werd de samenleving geleidelijk opengesteld en in maart 2022 vervielen de laatste coronamaatregelen. Dinsdag 21 februari komt het CBS met een uitgebreid economisch jaaroverzicht van 2022. Bron: CBS Read the full article

[adriaanmeij]

Schijndemocratie of staatsgreep

We moeten in Nederland de kracht van het parlement en de lokale democratie krachtig versterken om onze democratie te bewaken. Vooral ook lokaal: klein is mooi. Dat vind ik.  

“Vandaar dat ik vind dat we in een schijndemocratie leven”, zegt mijn vriend. Op dat woord ga ik aan. “Schijndemocratie”. Is dat zo? Leven we daarin? Droom ik mijn democratie? Ik wil teruggaan naar eenvoudige definities. Democratie betekent “volksheerschappij”. Het is een bestuur waarbij de volkswil de bron is van legitieme machtsuitoefening. De volkswil ontstaat in het parlement en we hebben het recht om de besluiten te bewaken. Dat gaat over mijn recht om mensen in nood asiel te  verlenen, windmolens en bescherming van mijn democratie tegen diegenen die haar willen ondermijnen. Nederland staat op plaats 11 van de democratie-index van The Economist. Vooral politieke deelname en politieke cultuur staan hier onder druk. We moeten iets doen.

Dan komt ineens het nieuws dat de Duitse politie  de Reichs Bürger Bewegung oprolt, een naar verluid extreemrechtse  beweging in Duitsland die een Staatsgreep zou voorbereiden om het grote Duitsland van 1871 te herstellen en die ook een militaire tak zou hebben. Met meer dan 20.000 sympathisanten in Duitsland en een harde kern van meer dan 1000 betrokkenen. Het woord staatsgreep valt, maar een expert op dit gebied, Prof. Dr. Beatrice de Graaf, vertelt in Nieuwsuur dat het in Nederland zo’n vaart niet loopt. Duitsland staat op plaats 14 op de genoemde index die je op Wikipedia kunt vinden.  

The Economist vindt Nederland een “volledige democratie” met tekortkomingen, maar mijn vriend zegt dat we in Nederland in een schijndemocratie leven. Wat is dat dan, een schijndemocratie? Dat is een democratie waarin gemanipuleerde verkiezingen worden gehouden die de oppositie uitsluiten. Daardoor komt er  een parlement van jaknikkers die sanctioneren wat de regering wil. Het doet mij meer denken aan China, Rusland, Singapore, andere landen. Of is het in Nederland ook zo?

Kiezers haken af

Ik herken Nederland niet als schijndemocratie, maar mijn vriend is niet gek dus ik moet er wel over nadenken. Ik denk niet dat in Nederland verkiezingen gemanipuleerd worden. Ik denk wel dat het parlement, dat de volkswil moet uitdrukken, de zwakste schakel in het stelsel is. Een schakel die alleen achteraf kan corrigeren wat mis is. In mijn jeugd was er opkomstplicht bij de Tweede Kamer verkiezingen. Meer dan 94% van de stemgerechtigden deed er tot 1970 aan mee. In 2021 kwam nog maar 78,7% opdagen. In maart 2022 gingen maar 50,4% van de stemgerechtigden deelnemen aan de gemeenteraadsverkiezingen. Het waren er nog nooit zo weinig. Bovendien wordt in Nederland de burgemeester niet gekozen, maar benoemd. Dat is niet democratisch. En voor de verkiezingen van het Europese Parlement, waar gigantisch belangrijke besluiten worden genomen, kwam de laatste keer maar 41,9% van de kiezers opdraven.  

Ik ben voorstander van een sterke Europese Unie, maar ook van “klein is mooi”, van een sterke lokale en regionale democratie, zodat kleinere gemeenschappen hun democratie zin en inhoud kunnen geven. Als een dorp geen windmolens of distributiecentra van Bol.com wil, dan moet dat kunnen. Maar juist in gemeenten en ten aanzien van Europa keren stemmers zich af. Zij doen niet meer mee. Als meer dan de helft van de stemmers niet meer meedoet, dan is er vanuit dit perspectief een schijndemocratie in Nederland. Ik vind dat de stemplicht weer ingevoerd en gehandhaafd moet worden.

Bureaucratie

Is misschien de bureaucratie aan de macht? Leven we eigenlijk in een bureaucratische staat? En wat gebeurt er dan wanneer die staat verlinkst, verrechtst of zeer nationalistisch wordt en daardoor de staat (nog) meer macht krijgt? En treinen laat rijden waarin geen zitplaatsen meer zijn of het recht op wonen garandeert terwijl jonge mensen tien jaar op een huis moeten wachten. Of mondkapjesplicht invoeren terwijl uit onderzoek blijkt dat dit zinloos is.

Dit onderdeel moet ik verder  uitwerken, want natuurlijk heeft de bureaucratie veel macht. De Staat bemoeit zich met alles. De automatisering maakt de greep van de overheid op burgers veel gemakkelijker. Straks wordt contant geld afgeschaft. Dan kun je niet meer cash betalen. Het druist in tegen mijn behoefte aan vrijheid. Vroeger streed ik tegen postcodenummers. Weet je wel dat 12% van alle werkende mensen bij een of ander overheid werkt? Dat zijn er meer dan één miljoen, terwijl het bedrijfsleven zit te springen om medewerkers. Is dat een gezonde, vrije balans? Nog eens over nadenken.

Een staatsgreep?

Mevrouw De Graaf noemt de Rijks Burger  Beweging in Duitsland een verzameling van critici. Er zitten complotdenkers bij die menen dat de staat eigenlijk geleid wordt door Amerikanen of joden, of door reptielen in menselijke gedaante. Ik ben daar niet van. Er is veel antisemitisme in die kringen, er zitten nationaalsocialisten die naar het oude Duitsland uit de 19e eeuw terug willen. Er zitten anti-vaccers die tegen corona vaccinaties zijn  en mensen die  asielzoekers willen weren.  

Ik heb als journalist heel gericht ervaren dat de overheid via de geheime diensten je goed in de gaten houdt, al vanaf de jaren zestig toen ik reizen maakte in de Sovjet-Unie en het Midden-Oosten. De controle-staat bestaat ook hier, al is die minder zichtbaar dan in het huidige Rusland. In Nederland wordt je niet voor tien jaar naar een concentratiekamp op Schiermonnikoog gestuurd als je iemand bent die de staat onwelgevallig is, zoals in Rusland of China. Laat staan dat je vermoord wordt door het regime als je protesteert, zoals in Iran. Maar de overheid houdt mensen die opvallen en een gevaar zouden kunnen vormen voor de staat wel goed in de gaten via de geheime diensten en bijvoorbeeld de NCTV, de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid waarvan Pieter-Jaap Aalbersberg directeur is. Daarom kan de Staat, zoals in Duitsland, groeperingen oprollen die de democratie ondermijnen.

Controle gaat heel geavanceerd tegenwoordig. De Staat weet wat mensen doen en laten en kan intimideren. Ik krijg een rapport onder ogen dat op internet circuleert en dat de rol van de NCTV [i] in coronatijd onderzoekt op basis van uitpluizen van WOB-dossiers.[ii] Titel: WOB-dossier: De orkestratie van een staatsgreep door de NCTV.  Daar komt het woord staatsgreep opnieuw naar voren. De auteur is Cees van den Bos[iii]. In een korte check kan ik online niets over hem vinden. Daar circuleert onder die naam alleen informatie over de burgemeester van Urk. Cees heeft een blog op Substack. Daar staan veel meer kritische WOB-analyses op. Ik zou meer willen weten over deze Van den Bos en zijn achtergronden.

Harde observaties

Op basis van zijn onderzoek komt de auteur tot een reeks observaties die er niet om  liegen. Zo stelt hij onder meer dat NCTV vanaf de aanvang van de coronacrisis een sleutelrol had in de crisisorganisatie en de meeste maatregelen verordonneerde. Ook stelt hij dat NCTV de opdrachtgever was van het LIMC[iv], de militaire eenheid die heimelijk burgers observeerde zonder wettelijke grondslag. Hij stelt: “veiligheidsdiensten zijn handelaren in veiligheid in ruil voor (grond)rechten. In de coronacrisis hebben wij kunnen zien wat gebeurt wanneer je een gezondheidscrisis beschouwt als een zaak van veiligheid, en een dergelijke dienst onder het departement Veiligheid & Justitie vrij spel geeft over de grondrechten van burgers”.

Ik heb mijn vragen en denk niet dat het zo werkt. Hoewel dat anders had gemoeten is Nederland overvallen door de coronacrisis, net zoals door de financiële crisis van 2008. De voelhorens van politiek en bestuur schieten tekort. Daar staan ook gewoon mensen aan het roer die fouten kunnen maken. De politiek vroeg de regering om maatregelen en die schakelde onder meer de NCTV in omdat die al ervaring had in bestrijding van extremisme. Maar corona was een gezondheidsprobleem, geen terreurprobleem. Medische maatregelen kwamen uit de gezondheidszorg, niet uit de terrorismebestrijding. NCTV wilde geen “staatsgreep” zoals het rapport stelt maar oproer tegen de maatregelen voorkomen.

Het analistenteam

Eindelijk kom ik op de site van Maurice de Hond iets meer informatie tegen uit april 2022. Het is geschreven door Maurice de Hond. Er staat: Een viertal data-analisten heeft zich geworpen op het analyseren van de WOB-documenten en publiceren daar regelmatig over. Het zijn Marc van der Vegt, Wouter Aukema, Daniël van der Tuin en Cees van den Bos. @VegtDoor@waukema@[email protected] treft u hun bevindingen uitgebreid aan. Ik ontdek uit het Telegraaf artikel dat Cees data analist en softwareontwikkelaar uit Amersfoort is. Hij schrijft ook nog onder pseudoniem, aldus het artikel. Van der Tuin is volgens de krant de schuilnaam van een investeerder die een van zijn bedrijven verkocht  en waarschijnlijk de WOB-onderzoeken financiert. Dat schrijft De Telegraaf. Of het waar is weet ik niet. Maar ik denk dat de journalisten van De Telegraaf wel te vertrouwen zijn. Ik weet dus niet wie deze mannen werkelijk zijn. Om die reden kun je er als publicist niets mee want je communiceert met onzichtbare fictie.  

Politiek

In hoeverre werkt de Nederlandse rechtsstaat nog? We hebben influencers op Tiktok, Instagram en Facebook die goed betaald worden als ze veel volgens hebben. Maar we hebben in de internationale politiek ook niet gekozen influencers die veel macht hebben zoals de Bilderberg groep, WHO[v] en WEF[vi].  Zo zijn er honderden die veel macht hebben en politici krachtuig beïnvloeden. Daarnaast zijn er de grootste concerns in de wereld die veel macht hebben. Saudi Aramco, Apple, Microsoft, Alphabet en Amazon zijn de vijf grootste bedrijven ter wereld. Ze hebben samen een marktkapitalisatie/ beurswaarde van $9.481 miljard Amerikaanse dollar. Dat is heel veel geld en geld is macht. Ze bepalen dus deels  het beleid, zoals ook het beleid op het gebied van fossiele brandstoffen en inzet van technologie.

Als ik inzoom  op Nederland dat is de koning niet gekozen door het volk. Hij of de koningin wordt dat bij geboorte. Ook de minister-president en ministers worden niet gekozen, maar benoemd. Dat is hetzelfde met burgemeesters en zelfs met rechters. En te rechtse of te linkse partijen worden in veel coalities uitgesloten. Ook wordt er heel weinig naar minderheden echt geluisterd. Daarbij komt dat steeds meer besluiten worden genomen op het niveau van de Europese Unie. Dat leeft bijvoorbeeld heel sterk in het asieldebat. Maar in de EU is er ook nog een groot democratisch tekort. Europa leeft niet bij verkiezingen. Lobbygroepen zoals hiervoor genoemd hebben zeer veel invloed in Europa.

Nadenken

Vooralsnog kan ik geen politieke ambities in de activiteiten van de samenhangende groep mensen vinden die de WOB-documenten onderzoeken en ervoor kozen om te schrijven dat de NCTV een staatsgreep deed. Dat is dan een staatsgreep vanuit de bureaucratie, van binnenuit, in tegenstelling tot de Duitse burgerbeweging die van buitenaf infiltreert.  De WOB-onderzoekers lijken vooral analytisch en  inhoudelijk bezig. Misschien ook testen  zij software om grote databestanden te onderzoeken. Opmerkelijk is dat de vier mannen die zich ook wel Team Red noemen, zelf achter de schermen blijven, kennelijk om andere belangen niet in de waagschaal te stellen.

Over wat ik hier lees en onderzoek, moet ik nog veel nadenken. Dat gaat vooral over de vraag hoe het parlement, dat de volkswil moet uitdrukken, zich voldoende kan wapenen tegen de macht van de bureaucratie die het uitvoerend instrument van de regering is. Hebben we echt een schijndemocratie als de uit data-analyse voortvloeiende suggestie van Van den Bos juist is, dat de NCTV de dienst uitmaakte tijdens de coronacrisis? En waarom negeren de mainstream media de bevindingen van het team onderzoekers?

Ik denk dat de lokale democratie fors versterkt moet worden en dat belangrijke besluiten op lokaal en provinciaal niveau moeten kunnen plaatsvinden. Door een gekozen bestuur. Dat daar veel meer geld voor vrijgemaakt  moet worden en dat in Nederland de Tweede- en Eerste Kamer ook veel beter uitgerust moeten worden om hun democratische en onafhankelijke rol beter te vervullen. Tijdens mijn levensloop is ook in Nederland de democratie verzwakt. Dat moet veranderen.

Adriaan Meij

Afbeelding: de afbeelding is ontleend aan https://petities.nl/petitions/1514?locale=nl

[i] De Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid (NCTV

[ii]  Wet openbaarheid van bestuur

[iii] Dit is waarschijnlijk zijn schuilnaam

[iv] Land Information Manoeuvre Centre

[v] World Health Organization

[vi] World Economic Forum

[amsterdamblogs2]

Amsterdam Weekends - Een korte vakantie

Amsterdam Blogs

Op zoek naar een korte Europese weekendvakantie? Amsterdam zou wel eens de plek kunnen zijn om te genieten met je familie, vrienden of partner. Amsterdam Weekends combineren cultuur, eten en plezier in één prachtige, schilderachtige stad om een ​​unieke ervaring voort te brengen.

Amsterdam Blogs

Amsterdam, de hoofdstad en de grootste stad van Nederland, ligt in de provincie Noord-Holland in het westen van het land. Amsterdam is de financiële en culturele hoofdstad van het land. Als toeristische bestemming is het de 5e meest bezochte toeristische bestemming in Europa. Een kleine stad, maar schitterend in geschiedenis, kunst en de belofte van prachtige avonturen, Amsterdam is in alle opzichten charismatisch, warm en aantrekkelijk.

Amsterdam Weekends en Cultureel Toerisme

Amsterdam herbergt een bloeiende culturele scene. Amsterdam, de locatie van bijna 100 festivals per jaar en de thuisbasis van 37 wereldberoemde musea, heeft ook verschillende historische monumenten, winkelstraten en restaurants en uitgaansgelegenheden, en weelderige hotels op zijn naam staan.

Onmisbare plaatsen in Amsterdam zijn architectonische exemplaren zoals de Oude Kerk van Wallen, of de Oude Kerk van Wallen, het Houten Huys aan het Begijnhof, gebouwd in zeldzame gotische stijl, en het Koninklijk Paleis, een mooi voorbeeld van barokke architectuur.

Sterk aanbevolen musea zijn het Stedelijk Museum en het Van Gogh Museum voor moderne kunst en het Rijksmuseum met zijn uitgebreide collectie schilderijen van Rembrandt en klassieke Nederlandse kunst. De Heineken Music Hall en het symfonieorkest in het Concertgebouw zijn de culturele locaties van Amsterdam.

Amsterdam Weekends en uitgaan, eten en winkelen

Afgezien van zijn culturele extravaganza, geniet Amsterdam van een levendige sociale kwaliteit. De stad is het trefpunt van verschillende jonge Europese toeristen die hun Amsterdamse weekenden komen doorbrengen in de schoot van geweldige internationale keukens, opwindende feesten en spannende winkelstraten.

Het Leidseplein en het Rembrandtplein is waar Amsterdam geniet van een internationale uitgaanscultuur. Er zijn ook disco’s in de culturele centra Paradiso en Sugar Factory. Naast diverse etnische en internationale restaurants heeft Amsterdam een ​​populaire cafécultuur en variëren coffeeshops van ouderwets tot modern.

Voor degenen die geïnteresseerd zijn in winkelen, bieden Amsterdam Weekends populaire bestemmingen zoals het Vodelpark en de Negen Straatjes. Vooral Vodelpark is geweldig voor gezinnen met kinderen.

Waar te verblijven tijdens Amsterdam Weekends?

De stad Amsterdam is zowel een populaire luxe vakantiebestemming als een backpackbestemming. Het is een culturele ontsnapping voor liefhebbers van het oude en een leuke stad voor jongeren die geïnteresseerd zijn in winkelen, eten en plezier. Van extravagante monumentale hotels tot zelfstandige appartementen, jeugdherbergen en kampeerfaciliteiten, Amsterdam Weekends biedt accommodatie voor elk budgettype en elke smaak.

In en rond Amsterdam

Amsterdam wordt bediend door de Amsterdam Airport Schiphol die de stad internationaal bedient. De Nederlandse Spoorwegen verbinden de stad landelijk en met de meeste andere Europese steden.

De fiets is het populairste vervoermiddel in en rond Amsterdam. Fietsen is ook de meest ontspannende en plezierige manier om de stad te verkennen. Degenen die liever anders willen, het vervoerssysteem van Amsterdam omvat bussen en tramlijnen. Voor vervoer over de Amsterdamse wateren zijn er veerdiensten. Autorijden wordt afgeraden in Amsterdam.

Amsterdam blogs is een verzameling blogs geschreven door Amsterdammers. Lokale blogs uit amsterdam lezen? Lees hier.

[unoriginaldotdotdot]

Witte Nederlanders die net doen alsof hooligans niet bij de Europese cultuur horen omdat om Marokkaanse hooligans gaan.

Racisme maakt hun ineens heel selectief.

[zannekinbond]

NAVO-militarisme of kleinburgerlijk pacifisme? Geen van beide!

Andermaal was de haven van Antwerpen-Brugge in de voorbije dagen het toneel van de landing van Amerikaans militair materieel, in het kader van de operatie "Fort to Port" 2022. Drie schepen werden in de Vlaamse haven verwacht en het Belgisch marionettenleger ondersteunde daarbij de roulatie en de levering van het materieel, onder toezicht van de Verenigde Staten. Het materieel en de wapensystemen die afkomstig zijn uit het Texaanse Fort Hood, werden naar Polen doorgestuurd via het spoor en wegtransport. Het Amerikaanse materieel werd opgesteld in een gebied dat "Tijdelijke Militaire Zone" werd genoemd in de haven van Antwerpen. België werkt als trouwe NAVO-lidstaat op deze wijze via de Host Nation Support-overeenkomst mee aan de militaire agressiepolitiek van de Amerikanen in Oost-Europa.

Vlaamse haveninfrastructuur sinds de Koude Oorlog misbruikt voor Amerikaans militair imperialisme Deze transporten van wapens en ander militair materieel zijn een fundamenteel onderdeel van de transatlantische militaire samenwerking waar het Belgisch regime sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog voor koos en die de facto een militaire bezetting van Europa door de Amerikanen inhoudt. Het is een positie van onderdanigheid aan de Amerikaanse oorlogsmachine die erop gericht is Europa verdeeld, liberaal en zwak te houden. Zoals bekend viseert het Atlantische kamp sinds decennia Rusland en eventuele Euraziatische stabiliteit en vrede. België is hier -net als de andere West-Europese staten en hun leidende elites- onlosmakelijk schuldig mee verbonden. Opkomen voor vrede is alle eer waard. Maar uiteindelijk is het alleen nuttig als duidelijk is met wie of tegen wie vrede kan worden bereikt. Er kan geen vrede zijn met het imperialisme (waar de Belgische staat en haar elite zeer actief aan meewerkt), dat de oorzaak is van oorlog, uitbuiting en onderdrukking. Europese politieke NAVO-haviken (genre Theo Francken, Hendrik Bogaert,…) wijzen op 75 jaar Europese vrede zonder erbij te vermelden dat dit gepaard gaat met een culturele, economische en militaire kolonisatie van Europa door de Amerikanen en de aanhoudende medewerking aan Westers militarisme en imperialisme. 

Rechtse NAVO-havik Theo Francken: pro Vlaams en Waals belastinggeld voor NAVO-agressie en Belgisch militarisme. Lessen uit het verleden In de beginjaren van het radicale Vlaams-nationalisme (tijdens en vlak na de Eerste Wereldoorlog) dat het puur taalkundige flamingantisme oversteeg, groeide een brede verzetsbeweging tegen de Belgische oorlogspolitiek. ‘Nooit meer oorlog’ werd de strijdleuze voor Vlamingen die onder geen enkel beding ooit nog militaire dienst zouden doen in een leger dat betrokken is in een imperialistische oorlogspolitiek. Geen naïef, kleinburgerlijk pacifisme omdat de voormalige Vlaamse Frontsoldaten ook de noodzaak van verdedigingsstrijd erkenden. Sommigen wensten in het revolutionair klimaat na de wapenstilstand van november 1918 dan ook de wapens te behouden om meteen de Vlaamse onafhankelijkheid af te dwingen na het verraad van de Belgische monarchie en de leidende landselite. Bij activisten en fronters weerklonk veelvuldig de oproep voor een eigen Vlaams leger.

Fronters: naast de gekende eisen tot vervlaamsing van openbaar bestuur en hoger onderwijs ook het pleidooi voor een eigen Vlaams leger. Nadien zou bij de beweging van de “dienstweigeraars”, jongeren die onder geen enkel beding hun Belgische legerdienst wensten te vervullen, eveneens bij de grote meerderheid niet het pacifisme als reden opgegeven worden, maar de terechte Vlaamsnationale of socialistische afwijzing van het volksvijandig Belgisch leger. De kleine groep die in de jaren ’30 wel een strikt pacifisme aanhield, verwoordde haar positie kernachtig in 1937 in het Nederlandse blad ’Vredesstrijd’: wanneer “een vreemde macht ons volk dreigt te onderdrukken en onze cultuur te vernietigen, dan verdedigen we ons met onze eigen en verantwoorde middelen: de weigering van elke medewerking, elke dienst, elke betaling; de zelfstandige organisatie van het materiële en geestelijke volksleven, de boycot van de bezetter in handel en wandel; de beïnvloeding door woord en geschrift van soldaten en beambten; de burgerlijke ongehoorzaamheid en lijdelijk verzet.” De feiten van mei 1940 zouden het al snel als een verwerpelijke positie duiden. ‘Nooit meer oorlog’ impliceert dan ook niet de pacifistische afwijzing van (eventueel gewapende) strijd, maar wel de nood aan een eigen verdediging die een strikte afwijzing inhoudt van militaire dienst in een imperialistisch kader. Wij kunnen als socialisten, als nationaal-revolutionairen, niet tegen elke gewapende strijd zijn zonder op te houden nog de belangen van de werkende klasse en het principe van democratische nationale soevereiniteit te verdedigen. Gekoloniseerde of onvrije volkeren hebben het recht op opstand en verzet. Ook de klassenstrijd tegen de kosmopolitische rijke elite kan onder specifieke omstandigheden eveneens een gewapende strijd inhouden. Grootschalige straatprotesten en algemene stakingen tegen het liberale beleid van deze Westerse (of verwesterde) elite zullen ook in de toekomst een prerevolutionair klimaat scheppen. Bovendien kan ook in de 21ste eeuw een nieuw socialisme niet in alle landen ter wereld te gelijk slagen. Waar sommige landen en volkeren door lokale omstandigheden hun eigen weg van verzet tegen de Westers-liberale dwingelandij succesvol uitvoeren, zullen andere landen en volkeren nog een burgerlijk bestuur kennen. Dit veroorzaakt niet alleen politieke (en militaire) wrijving, maar ook directe aspiraties van de machthebbende Westersgezinde elite van andere landen om het zegevierend nationaal verzet van de werkende klasse in een land te vernietigen. Een volksdemocratische militaire organisatie zal dus een noodzaak blijven, echter volstrekt los van elke imperialistische inlijving en puur ter verdediging van de verworven sociale veranderingen en nationale, democratische soevereiniteit. https://www.youtube.com/watch?v=C4HrefGcODk "Somos socialistas, antiimperialistas y chavistas", het Bolivariaanse volksleger van Venezuela als voorbeeld van nationale verdediging tegen Amerikaanse agressiepolitiek: enkel nationale verdediging op socialistische leest geschoeid, geen inmenging in het buitenland. Een andere belangrijke les uit het verleden komt voort uit de grootschalige volksmobilisaties tijdens de jaren ’80, gericht tegen de plaatsing van Amerikaanse kernraketten op Belgisch grondgebied. Deze doofden finaal uit zonder fundamentele politieke gevolgen. Zorgvuldig gehandhaafd door de hervormingsgezinde en pacifistische krachten binnen het restrictieve kader van de vredesbeweging, kon de volksmobilisatie tegen de oorlog niet de politieke rijpheid bereiken die haar in staat zou hebben gesteld het gevolg aan de oorzaak te koppelen: de oorlogsdreiging die haar oorsprong vindt in de kapitalistische productiewijze in zijn imperialistische fase. De gematigde, sociaaldemocratische leiding van de beweging zorgde ervoor dat alleen morele veroordelingen tegen "oorlog" werden toegestaan. Finaal heeft dit mede geleid tot een Vlaamse vredesbeweging die in een lethargische toestand is terechtgekomen. Tegen het revisionisme Regelmatig wordt vanuit een deel van de vredesbeweging opgeroepen tot een "nieuw beleid van ontspanning" als antwoord op de oplopende internationale spanningen. Afgezien van het feit dat er nooit een "oude" politiek van détente is geweest die ook maar iets van doen had met een vredesbeleid, is het de voorstanders hiervan ontgaan wat de zogenaamde politiek van détente in het verleden eigenlijk was: zij was het kernbestanddeel van de imperialistische strategie van de politiek van "verandering door toenadering", die op niets anders was gericht dan de vernietiging van de socialistische staten. Dit "beleid van ontspanning" heeft het imperialisme er nooit van weerhouden zijn militaristisch, agressief beleid voort te zetten. De gevolgen van het "détente-beleid" zijn welbekend. Het imperialisme was in staat het historische offensief te heroveren en het socialisme van de 20ste eeuw een zware nederlaag toe te brengen. De oproep tot een "nieuw beleid van ontspanning" van de kant van de vredesbeweging, is een uiting van de diepste politieke blindheid en vergetelheid van de geschiedenis. Een dominant deel van traditioneel links, de vroegere dragende kracht van de vredesbeweging, heeft verzuimd zich bezig te houden met een geactualiseerde analyse van het tijdperk van het imperialisme. Nogal wat mensen zijn zelfs niet in het reine gekomen met de ineenstorting van het toenmalige socialisme aan het einde van de jaren tachtig. De essentie van de imperialistische ontwikkeling die daarop volgde is hen vreemd gebleven. Ondertussen heeft het nieuwe mainstream links de weg van assimilatie in het liberale systeem gekozen. Men moet rekening houden met de relatieve rijkdom die de leidende figuren in de afgelopen decennia hebben vergaard via het commerciële politieke establishment. Dit verandert mensen hun kijk op de werkelijkheid en doet hen desnoods de escalerende levenssituatie van de werkende klasse negeren. De electorale en inhoudelijke evolutie van de sociaaldemocratie illustreert het perfect. Deze mensen zijn snel gewend geraakt aan de gemakken van hun nieuwe maatschappelijke positie en beschouwen die nu als vanzelfsprekend. Waarom dan consequent en nadrukkelijk "Weg met de NAVO" eisen en daarmee het eigen sociale bestaan op het spel zetten, terwijl dit nu juist een centrale realpolitik-eis is die de heersende klasse vreest? Het is echter niet de taak van de vredesbeweging om te dienen als een uitgebreid speelveld om mislukte partijpolitiek te compenseren. De Russische militaire operatie tegen het Oekraïense Zelenski-regime heeft een spervuur van oorlogszuchtige propaganda ontketend. Politieke wannabe-generaals dringen aan op meer NAVO-interventie en aarzelen niet om het vooruitzicht van een kernoorlog in overweging te nemen. Zij roepen op tot steeds meer sancties tegen Rusland en vertellen de werkende bevolking dat het hun vaderlandslievende plicht is de kosten te dragen. Toch blijft de impact op de publieke opinie gering, ondanks de steeds verslechterende situatie in vele delen van de wereld, niet in het minst in Duitsland en de rest van Europa. De imperialistische staten pleiten steeds openlijker voor een offensief oorlogsbeleid. Onder het voorwendsel van terrorismebestrijding en de vermeende noodzaak om een "Russische dreiging" af te wenden, wordt de bewapening versneld en worden de volkeren met een propaganda-offensief klaargestoomd voor de oorlog. In een dergelijk tijdperk zien we steeds een zeer actieve rol voor de culturele kolonisatie vanuit de USA op o.a. Europa om de publieke opinie in een pro-Amerikaanse stemming te manipuleren.

Culturele kolonisatie - films als TopGun en TopGun Maverick: palmbomen, mooie vrouwen en flitsende straaljagers, betaald door het Pentagon om de werkende klasse te winnen voor de Amerikaanse oorlogsmachine De huidige oorlog in Oekraïne is mede kunnen ontstaan door het inhoudelijk bankroet op het einde van de 20ste eeuw bij hen die beweerden voor vrede en de belangen van de werkende klasse op te komen. Hun “beleid van ontspanning” (de facto niks anders dan vaandelvlucht ten voordele van het neoliberalisme), ging gepaard met een stevige opmars van het revisionisme in de arbeidersbeweging in het algemeen en de socialistische kant in het bijzonder. Met inbegrip van openlijke steun aan de contrarevolutie in 1989/90. Zolang de vredesbeweging dit niet beseft, zal zij gedesoriënteerd en ondoeltreffend blijven, tot groot jolijt van de NAVO-haviken in Europa en dus ook in ons land. Nu het oorlogsenthousiasme in het Westen blijft aanzwellen, dienen we ons wat Zannekinbond betreft te spiegelen aan de opvattingen van de Ierse revolutionair James Connolly over oorlog: zijn felle verzet tegen het imperialisme, zijn overtuiging dat oorlog onvermijdelijk was onder het kapitalisme, en zijn argument dat lokale volksopstanden zouden kunnen leiden tot een breder verzet tegen de imperialistische oorlogspolitiek. Een oorlogspolitiek die in het huidige tijdperk uitgedragen wordt door de Amerikanen, de NAVO en hun EU-vazallen. Een vredesbeweging kan alleen effectief zijn als duidelijk is dat zij alleen vrede kan bereiken tégen het imperialisme en zijn regeringen. Het imperialisme de mogelijkheid geven om vrede te bereiken door vrede te eisen via een "nieuw beleid van ontspanning" is uiteindelijk politieke zelfmoord. De succesvolle contrarevoluties in de voormalige socialistische staten zijn het bewijs van waartoe dergelijke illusies leiden.

Read the full article

#culturelekolonisatie #dienstweigeraars #Fronters #HendrikBogaert #imperialisme #JamesConnolly #kernraketten #klassenstrijd #NAVO #oorlogspolitiek #pacifisme #TopGun #vredesbeweging #Zelenski

[regioonlineofficial]

Ben jij tussen de 15 en 20 jaar, woonachtig in de gemeente Land van Cuijk? En heb je deze zomer zin met Linden-groet-Lindenin een internationale jongerenvakantie in België? Meld je dan aan! Jumelage 6 x Linden in Europa Het is een stedenband van de gemeente Land van Cuijk met 5 andere Europese gemeenten, met een plaatsnaam Linden. Dit jaar is het 50 jaar geleden dat het vriendschapsverdrag met 5 andere dorpen met deze naam werd gesloten. Behalve Nederland behoren Duitsland, Oostenrijk, België, Frankrijk en Spanje tot de groep. Het doel van de jumelage is een uitwisseling van kennis op allerlei gebied zodat we meer te weten komen over gewoontes, cultuur en inwoners van andere landen. Jongerenuitwisseling Elk jaar is er een uitwisseling met jongeren van alle deelnemende landen. Bovendien rouleert het land dat de uitwisseling organiseert. In 2023 was dit Nederland, dit jaar organiseert België de uitwisseling. Via sport, spel en gezellige uitjes leren de jongeren elkaar kennen en veel van het land waar het evenement wordt gehouden. De uitwisseling wordt ondersteund door het programma Erasmus+ van de Europese Unie. Dit jaar is de uitwisseling van zaterdag 20 juli t/m maandag 29 juli in Linden-Lubbeek (België). De leeftijd is van 15 t/m 20 jaar. Overnachten en eten doe je in gemeenschappelijke ruimtes; ook wordt er een aantal keren gegeten bij een gastgezin. De bedoeling is dat de kosten geen belemmering mogen zijn om je aan te melden. De eigen bijdrage is €100. Aanmelden maar tot 1 maart 2024! Aanmelden kan tot uiterlijk 1 maart a.s. bij Mien van Hoek via een mailtje aan [email protected] met vermelding van leeftijd en woonplaats. Het aantal plaatsen is beperkt.

[maximvandaele]

Over Jurgen Slembroucks abominabele 'regenboogactivisme'-opinie

Het LGBT-activisme zou 'burgers opzetten tegen elkaar', mensen zouden haast 'gedwongen worden om onder de regenboogvlag te varen en respect te betuigen' en het zou niet langer gaan over 'gelijke rechten maar om onvoorwaardelijk respect', aldus de wel zeer verlichte Jurgen Slembrouck in een omstreden opinie voor De Morgen. Verder nog, "[het problematische gebruik van de regenboogkleuren] zet gemeenschappen tegen elkaar op en stimuleert niet tot gedeeld burgerschap op basis van gelijke rechten."

Zwaar als de aantijgingen zijn, zo flinterdun is het bewijs. Slembrouck doet hier alsof het zwaaien met een regenboogvlag betekent dat men de seksuele voorkeur of levensstijl van LGBT-mensen zou willen opleggen aan niet-LGBT'ers. Er is hier echter geen greintje bewijs voor. Slembrouck lijkt daarnaast als het ware te suggereren dat homofobe incidenten de schuld zijn van LGBT-activisten die maar wat minder extravagant hadden moeten zijn met al hun regenboogkleuren, aldus Slembrouck die het volgende schrijft:

In conservatieve staten worden zogenaamde ‘don’t say gay-wetten’ afgekondigd. Ook in Europese landen zoals Polen en Hongarije worden de rechten van holebi’s en transgenders uitgehold. Dit scenario zal zich ook in eigen land voltrekken als we niet bedachtzamer omgaan met de verworvenheden uit het verleden.

LGBT-activisme is echter niet bedoeld om de levensstijl en waarden en normen van LGBT'ers op te leggen aan niet-LGBT'ers, waarvan er een deel - foutief maar begrijpelijk - averechts met homofobie zou reageren tegen dit activisme. Het zwaaien met een bepaalde nationale vlag is niet bedoeld is om de cultuur, waarden en normen van dat land of de liefde voor dat land op te leggen aan anderen, en op dezelfde manier is het zwaaien met de regenboogvlag niet bedoeld om de cultuur, waarden en normen van LGBT'ers (voor zover er überhaupt zoiets is) of liefde voor homoseksualiteit en LGBT'ers af te dwingen. Aldus is LGBT-activisme niet in strijd met de liberale samenleving waarin mensen verschillende opvattingen van het goede leven mogen hebben.

Eerder is openlijk LGBT-activisme een uitdrukking en viering van het bestaan en de rechten van LGBT-mensen, net zoals het zwaaien met een nationale vlag een uitdrukking en viering is van het bestaan van die natie en de rechten van haar inwoners (en van nakomelingen van emigranten uit die natie). Men maakt hier slechts gebruik van de vrijheid van meningsuiting.

Een Pride-vlag voor het gemeentehuis is toch in strijd met staatsneutraliteit, niet?

Nu zou Slembrouck zich wellicht verdedigen door te zeggen dat hij niets heeft tegen individuele LGBT-activisten, maar dat hij zich slechts vragen stelt bij een averechts effect als gevolg van "officiële instanties zoals gemeenten en scholen" die het LGBT-activisme openlijk steunen. Deze instituties "moeten zich laten leiden door het neutraliteitsprincipe en inzetten op gelijke rechten en kansen in plaats van op gelijk respect voor individuele levenskeuzen" en dreigen gebruikt te worden als middel om "controversiële holebi- en transgenderagenda" uit te voeren, zo waarschuwt Slembrouck.

Hierin kan tegenin gebracht worden dat de overheid niet alleen morele en financiële steun biedt aan LGBT-activisme, maar evenzeer aan organisaties die zich inzetten voor etnische minderheden, naast ook de verschillende religies in ons land. Wie, zoals Slembrouck, beweert dat een regenboogvlag op school of voor het gemeentehuis een schending is van de staatsneutraliteit, die vergist zich: staatsneutraliteit betekent niet dat de overheid geen enkele levensbeschouwing of sociale groep mag steunen op welke manier dan ook. Noch zou het betekenen dat als de staat dit toch doet, dit voor alle levensbeschouwingen op dezelfde manier moet gebeuren (het zou absurd zijn om voor het gemeentehuis naast een regenboogvlag ook nog een Turkse, Marokkaanse, Poolse, Russische, Roemeense, ... vlag te hangen en dan ook nog eens symbolen van de zeven erkende levensbeschouwingen en dan ook nog...).

Staatsneutraliteit betekent alleen dat de overheid geen specifieke opvattingen mag opleggen aan burgers, en geen persoonlijke levenskeuzes mag opleggen aan burgers, tenzij redelijkerwijze kan aangetoond worden dat het opgelegde gedrag in het algemeen belang zou zijn (bv. opsluiting in de gevangenis als 'levenskeuze' aan iemand opleggen omdat dit in het algemeen belang is - al is het natuurlijk een interessante discussie in welke mate opsluiting in de gevangenis werkelijk in het algemeen belang is). Door een regenboogzebrapad aan te leggen, wordt niemand een opvatting of levenskeuze opgelegd (laat staan een levenskeuze die niet in het algemeen belang zou zijn). Een burger die over een regenboogzebrapad stapt, heeft nog altijd de vrijheid om holebirechten niet te steunen.

De staat is uiteraard wel vrij om bepaalde acties te ondernemen die volgens haar redelijkerwijze in het belang zijn van bepaalde burgers en/of de samenleving als geheel, mits daarbij geen wetten geschonden worden. Een neutrale staat is namelijk niet hetzelfde als een moreel onverschillige staat! De staat is dus vrij om het LGBT-activisme te steunen, net zoals zij bijvoorbeeld vrij is om onderwijs, gezondheidszorg, werkloosheidsuitkeringen, subsidies voor religies, ... aan te bieden, omdat van dergelijke zaken redelijkerwijze beargumenteerd kan worden dat dit in het belang is van bepaalde burgers en/of de samenleving als geheel, zonder dat daarbij iemand een specifieke opvatting opgelegd wordt, zonder dat daarbij levenskeuzes opgelegd worden aan burgers die niet in het algemeen belang zijn en zonder dat wetten daarbij geschonden worden.

Mocht de overheid burgers verplichten om cursussen over de geschiedenis van LGBT-activisme te volgen, of verplichten om zich tegen homofobie uit te spreken, dan zou dit uiteraard wel in strijd zijn met staatsneutraliteit (de staat zou burgers in dat geval een persoonlijke levenskeuze opleggen die niet redelijkerwijze in het algemeen belang is en zou bovendien waarschijnlijk wetten die de vrijheid van meningsuiting garanderen, schenden).

Verboden te roken, verboden homofoob te zijn?

Het gekke is dat Slembrouck dit ergens wel inziet. Hij schrijft: "[de overheid] moet haar macht gebruiken om hen [holebi's en transgender personen] te beschermen en het gebruik van hun rechten te verzekeren." Het is echter niet duidelijk waarom overheidsbescherming van LGBT-mensen zich zou moeten beperken tot het afdwingen van antidiscriminatiewetten en de staat ook niet de publieke opinie zou mogen beïnvloeden ten voordele van LGBT-rechten door middel van regenboogvlaggen in de publieke ruimte (zonder daarbij haar eigen wetten te schenden, zonder daarbij opvattingen te verplichten en zonder daarbij bepaalde levenskeuzes te verplichten tenzij in het algemeen belang). Op deze manier verschilt staatssteun voor LGBT-activisme niet zoveel van bijvoorbeeld een overheidscampagne tegen roken: ook deze schendt geen wetten, verplicht niemand tot de opvatting dat roken slecht is en verplicht niemand om te stoppen met roken (mensen verplichten te stoppen met roken zou niet in het algemeen belang zijn - rookverbod in openbare gebouwen is dan weer wel in het algemeen belang).

#Pride #Jurgen Slembrouck #Slembrouck #regenboogactivisme #LGBT #LGBT activism

[dickvanas]

De wereld betuigd volop steun aan de Oekraïne

Oekraïne wil het Eurovisie Songfestival 2023 organiseren in de zo goed als verwoeste Zuid-Oekraïense havenstad Marioepol. Dat liet de Oekraïense president Volodimir Zelenski zaterdagnacht op Instagram weten. Zelenski: Oekraïne volgend jaar hoe dan ook gastheer Eurovisie Songfestival. Ondanks alle waardering voor de kwaliteit en manier van zingen kwam S10 niet verder dan de 11e plaats.

Wij zullen ons best doen om de deelnemers en gasten van Eurovisie te ontvangen in Marioepol”, reageerde Zelenski op de winst van Oekraïne. De band Kalush Orchestra won de 66e editie van het Eurovisie Songfestival dankzij massale stemmen van het publiek. Zelenski bedankte de songfestivalact en „iedereen die op ons heeft gestemd”.

Het land dat het Eurovisie Songfestival wint mag het internationale evenement het jaar daarop organiseren. Vanwege de oorlog met Rusland is het nog maar de vraag of de artiesten, delegaties, songfestivalfans en pers volgend jaar daadwerkelijk afreizen naar Oekraïne. De EBU, verantwoordelijk voor de organisatie van het Eurovisie Songfestival, heeft nog geen besluit genomen. Spanje meldde zich inmiddels ook om de organisatie van het festival in 2023 voor zijn rekening te nemen, mocht het in Oekraïne niet lukken.

Oekraïne won het Eurovisie Songfestival in Turijn met overmacht, en dan vooral dankzij de vele stemmen van het tv-kijkende publiek. Het verschil in punten tussen de jury, waarbij Oekraïne op een vierde plek eindigde met 192 punten, en de punten van het publiek, was enorm. Van de tv-kijkers kreeg het Oost-Europese land liefst 439 punten.

Na afloop gaf de Oekraïense band een persconferentie. „Het Eurovisie heeft Europa weten te verbinden”, zei een geëmotioneerde bandleider Oleh Psiuk.

„Allereerst willen we iedereen bedanken die op ons heeft gestemd. Deze zege, hier in Turijn, is belangrijker dan ooit voor ons land. We zijn hier om te bewijzen dat de Oekraïense cultuur springlevend uit. Wijzelf mixen traditionele Oekraïense klanken met moderne muziek. Ook zonder de invasie van Rusland werd dat gewaardeerd. Nog voordat de oorlog uitbrak, stond ons lied ’Stefania’ op een vijfde plek bij de wedkantoren. Dus de Europeanen en Australiërs hebben zeker ook voor het lied gestemd.”

Puntentelling

Het was vooral de puntentelling die de aandacht trok van journalisten in het perscentrum. De puntentelling werd niet vaak gerepeteerd door het presentatieteam. Opvallend was dat vier landen hun jury-punten niet bekendmaakten via een zogeheten spokesperson (dat is degene die de punten namens het land bekendmaakt). De organisatie kreeg de verbinding niet op orde. Bij journalisten werd rekening gehouden met een hack. Afgelopen dinsdagavond hadden Russische hackers het op het Eurovisie Songfestival voorzien. Aan de Italiaanse krant La Repubblica liet de Europese omroepkoepel EBU weten dat hackers getracht hebben om de website van het Eurovisie Songfestival plat te leggen. Die poging lukte niet.

De finale werd een rommelige show, waarin Presentatrice Laura Pausini noodgedwongen een groot deel van de puntentelling aan zich voorbij liet gaan. De zangeres werd ziek, maar keerde na verloop van tijd toch terug bij haar collega’s.

Op dat moment had de organiserende omroep EBU net een statement uitgebracht waarin werd gemeld dat er gesjoemeld was met de stemmen van zes landen in de tweede halve finale van donderdag (niet die van S10). Verdere context liet de EBU achterwege, maar de boodschap paste bij het songfestival in Turijn, dat nooit kon tippen aan dat van vorig jaar in Rotterdam.

S10 besloot het festival in Turijn met andermaal een vlekkeloze uitvoering van De Diepte, het lied dat ze samen met producer Arno Krabman componeerde. Het gevoel dat S10 in Turijn overbracht aan de zaal en de kijkers thuis was - met vlak daarna heel zuiver zingen - haar belangrijkste wapenfeit. Het leidde tot de achtste plaats bij de vakjury’s en een magere score bij de thuisstemmers.

 Sexy dansmoves

Een van de hoogtepunten op de avond was zonder meer de spetterende show die Chanel namens Spanje neerzette. Terwijl de Nederlandse componist Arjen Thonen thuis achter de tv toekeek, zette de in de Cuba geboren zangeres de zaal volledig op zijn kop. De act van SloMo zat vol sexy dansmoves, de schaars geklede Chanel maakte er een hete avond van. Met een waaier wuifde ze zichzelf koelte toe, terwijl boven haar vuurwerk het helemaal afmaakte. Pal na haar was S10 aan de beurt, maar de kolkende zaal deerde haar niet. Ze was bovendien voorbereid na de juryshow van vrijdagavond en de generale van zaterdagmiddag. ,,Ik houd van dansen en vind het een geweldige act. Als zij bezig is, sta ik achter de coulissen gewoon een beetje mee te dansen’', vertelde S10 zaterdag voordat ze naar de PalaOlimpico ging.

 Presentatoren

Hoe goed Mika, Laura Pausini en Alessandro Cattelan hun best ook deden, ze kwamen geen moment in de buurt van het niveau van de presentatoren van vorig jaar. Chantal Janzen en Jan Smit, twee van hen, konden het niet laten vanavond op social media (Janzen) en in het commentaar (Smit) nu en dan een sneer uit te delen. De grapjes van het presentatietrio sloegen voortdurend dood, hun rol kwam de hele week al niet goed uit de verf.

Pijnlijk voor de drie was het feit dat zanger Damiano David van Måneskin, de winnaar van vorig jaar, met één enkel grapje wel scoorde. Op de vraag van Cattelan of hij nog adviezen had voor de mensen in de green room, ging David handig in op de ophef die in Ahoy ontstond omdat hij mogelijk cocaïne gesnoven zou hebben. ‘Heb plezier en kom niet te dicht bij de tafel’, riep hij de artiesten toe.

 Moldavië

Tegen het einde van de show toonde Sam Ryder met Space Man voor de laatste keer dat hij met zijn kopstem een beangstigend bereik en volume heeft. Ochman, die na hem het podium opkwam voor Polen, deed het vocaal eveneens voortreffelijk. Zijn uitvoering van River deed denken aan Duncan Laurence’ Arcade.

Niet alle favorieten leverden wat van ze verwacht mocht worden. Zo viel gastland Italië (Mahmood en Blanco met Brividi) wat tegen, vooral vocaal, en hetzelfde gold voor Amanda Georgiadi Tenfjord die namens Griekenland Die Together veel minder sterk zong dan in de halve finale.

Twee acts die nog een aparte vermelding verdienen: Moldavië, dat met Zdob si Zdub en Advahov Brothers de zaal afbrak met hun uitbundige Trenuletul en Servië, waar zangeres Konstrakta gedurende het festival steeds meer volgers hypnotiseerde met haar handenwasact tijdens In Corpore Sano. Moldavië eindigde bij de televoters zelfs op de tweede plaats, Servië op de vierde. (Door Dick van As)

#songfestival #eurovisie songfestival