#Bizzat kendim

[ozgur-ce]

Şimdiden sesleniyorum sana eyyy 2024..!

Zaten sormadan kafana göre geliyorsun,

efendi gibi gel, efendi gibi gittt…

İstikrarlı ol, akıllı ol, sağlam ol.

1 verip 2 alma, insanın canını sıkma,

çileden çıkartma, kafamızın tasını da attırma…!

Şunun şurasında 365 gün ömrün var…

Tüm güzelliklerini getir, bizleri mutlu et ve adabınla çirkinleşmeden git…

“ NE YILLAR GÖRDÜM AMA 2024 GİBİSİNİ GÖRMEDİM, süperdi” dedirt.

Sende o potansiyeli görüyorum ben…

Sen 2024'sün, göster farkını, yapabilirsin. 😉😄

Bide bizzat kendim mutlu yıllara diyeyim dedim 12 de balkabağına dönüp yok oldu başka video geldi 🎃🎄😅ona göre duyanlar duymayanlara duyursun 😜😁🫶🥳🥳🥳

#Bizzat kendim #Mutlu yıllar #happy new year #maşallah diyelim #🧿

[uzaklarasavrulalim]

Teyzem bıraktı beni

#bayağı da bi konuştuk #ben ne annem gibiyim ne de ablam gibiyim dedim #bi kere bitti dediysem ne cenazeye ne de başka bir şeye yani #buna vicdansızlık diyor çoğunluk #diyen desin #insanın önce kendisine saygısı olması gerek diye düşünüyorum #ben bu olan şeyleri kendime yediremiyorum kabullenemiyorum ki ortada bana yapılan bir şey olmamasına rağmen böyle yani #bizzat olayın içinde olan benim annem ama sanki kendisi hiçbir şey olmamış gibi davranıyor #bu da benim zoruma gidiyor hâliyle #ben kendimi seviyorum kendime de saygım var çok şükür #zorunda değilim hiçbir şeye

[elisaa-suu]

"Evet, bizzat kendim bir düşkırıklığıyım, kırık bir rüyayım ben.."

[acid-gramma]

Selam sevgili nejat ve anonistan. Sizlerden bir yardım isteyeceğim. Uzun süreli bir ilişki içerisindeyim, sevgilim iyi iş sahibi, akıllı, başarılı, iyi ve hafiften sert mizaçlı birisi. Güzel bir ilişkimiz var. Aylar önce, başka bir işe/okula gitmeden önce öylesine random bir işe girdim. Sonuçta cebime para girerdi neden olmasın, boş kalmayı sevmiyorum. Her şey tamam. Olay buradan sonra başlıyor. İşe girdikten sonra uzun boylu, yakışıklı, akıllı ama çok da başarılı olmayan bir tip bana yürüdü; cahil değil ama ortalama tr erkeği gibi işte, yakışıklı uzun olanını düşünün sadece. Kibarca reddettim çünkü sevgilim var ve onu seviyorum. En azından aylar önce bu böyleyken, son 1 aydır bu oğlanı düşünüp duruyorum. Bu üstü kapalı açılma olayından sonra normalce ve seviyeli arkadaşlık sürdürdük çünkü aynı iş yerindeyiz sonuçta, bir yerde iletişimde olacağız. Her neyse. Son zamanlarda da aramız iyi gibiydi yani tabii ki yakın değildik ama muhabbet ediyorduk, iş yerinden diğer arkadaşlar ve onunla. Bir ara sohbet edilirken laf arasında “ben aşık olmam” dedi ve abartısız 1 dakika boyunca gözlerini bana dikmişti bunu söylerken. Çoğu zaman o kadar çok ipucu bırakıyor ki. Ben dürtüsel yaşayan bir insan değilim ama son zamanlarda dürtü kontrolümü öylesine kaybettim ki ne yapacağımı hiç bilmiyorum. Oğlanla birlikte olsam çok mutlu olamayacağımı biliyorum çünkü açıkçası pek de uyumlu ikili değiliz ve red flagler mevcut. Gerçi sevgilimde de var ama neyse. Birlikte olsak büyük ihtimal mutlu olamayacağımı bildiğim birini neden aklımdan çıkaramıyorum peki? Sevgilime haksızlık ediyorum. Vicdanen zoruma gidiyor ve etik değil tabii biliyorum. Dramatik davranıyorum belki ama duvarlar üstüme geliyor sanki. Benim şimdiye dek çoktan bu işten çıkmam gerekliydi. Kendi yolum var. Peki neden çıkmadım? Çıkarsam oğlanı göremeyeceğim çünkü. Bunu da şimdi itiraf ediyorum kendime. Lütfen benim aklımı kullanamadığım şu dönemde bana aklın yolunu gösterin. Sevgiline bir şeyin kalmamış ayrıl artık mı derdiniz, yoksa sadece saçma sapan düşünüyorsun anlık bir heves için şu an gayet sağlıklı giden bir ilişki bırakılmaz mı?

merhaba anon, oncelikle redflagli olan isyerindeki cocuk veya sorunlu olan iliskin/sevginin bitmesi vs degil. redflagli olan ve iliski yapilamayacak kadin olan kisi sensin. aldatmak sadece bir sey yasamak degildir ve yaptiklarindaki motivasyon, dusunduklerin aldatmaya giriyor. karsi tarafta olsa kabul edilmeyecek bir durum, direkt nextlenmesi gereken bir durumu bizzat kendin yasiyorsun. bu konudaki yol haritani da sen cizeceksin. erdemmis etiktir gecersek kendine iliskisine ve etrafindaki insanlara saygisi olan biri bu problemi bu sekilde deallemez. benim sahsi onerim whore phase'inde oldugunu kabul ederek iliskini bitirip yeni cocukla da iliski yapmamandir. cunku ordaki figuranin(cocugun) bi onemi yok o baskasi da olabilirdi. hadi onunla iliski heyecan denedin diyelim kasina baska insanlar cikacak hayatinda ve ona da aynisini yapma dusunme ihtimalin epey yuksek. her zaman bir konuda daha iyileri vardir onemli olan senin ne istedigini bilmen ve bunu koruyabilmen. yeni cocukla iliski yapma ihtimalindeki acaba yanlis mi yaptim eski sevgilim daha basarili bir bireydi alfaydi dusuncesi de yeni sevgiline saygisizlik olacaktir ve icten ice kendini bitiren bir zavalliya donusturecektir seni. bu kafada saglikli iletisim ve iliski surdurmen mumkun gorunmuyor. henuz yasin genc whore phase de utanilacak bir sey degil belki de insanlari deneyimleyerek hayatina farkli kategorilerden bireyler alarak deneyimlemen gereken bir istegin vardir (sadece heyecan ve eglence de olabilir)iceriden. ki bu da dogal ve saglikli bir tutum kafanin karismamasi, pisman olmamak adina. ama bir iliski yapiyorsan sadik ve gozunun baska birini gormemesi durumu default gelmesi gereken bir ozellik. bu iliskinde cok mutlu olmanla karsindaki kisinin cok dogru olmasiyla da alakali bir sey degil dedigim gibi seninle ve kendine sayginla alakali tamamen. iliskiler baslar biter ama bu iliskileri bitiren sey ucuncu sahislar veya daha iyisi var midir kafa karisikligi olmamali. asla.

[hamiraa]

Selamın aleyküm hamira abla. Ben 18 yaşında bir kardeşinim. Kendimi düzeltmeye ilim almaya çabalıyorum. Fakat iki zümreye ayrılmış insanlar benim kafamı çok karıştırıyor. İbn Kayyım okunmaz diyenler var okunur diyenler var. Gerçekten napacağımı şaşırdım. Okuyunca Vahabi oluyoruz okumayınca da bilmem neci..

Aleykümselam verahmetullah kardeşim.

Bence bu süreçte İlmin için yapacağın en faydalı şey Kuran ve sünnet bilgini sağlamlaştırman. Temeli, saf Kuran bilgisi ve sahih sünnet üzere oluşturursan daha sonra karşılaştığın her sorunu bu bilgilere arz ederek doğru mu yanlış mı olduğunu bilirsin.

Benim ilim yolunda kendim için aldığım kararlardan birisi de, alimlerin hayatlarını, görüşlerini insanların ağızlarından değil de bizzat kendim kaynaklarından okuyarak öğrenmem. Böylelikle o alimin yanlışını da doğrusunu da kaynağıyla birlikte öğreniyorum bu da beni taasuptan koruyor.

İbn kayyım meselesine gelince, lisedeyken bir şeyler okuma başlamıştım ve dikkatimi çeken ne varsa okuyordum. Neyse bir gün okuduğum kitabın müellifi hakkında bir tanıdığım, ileri geri şeyler söyledi dedi bu okunmaz şöyle böyle sıkıntılar var bunda, bu söylediklerinin kaynağı ne dedim, işte şu kitabından alıntılar var dedi. Hemen gittim o kitabı aldım ve okudum, dediklerine rastlamadım. Sonra o müellifin yaklaşık 9 10 tane kitabını okudum yine dediği tarzda şeyleri görmedim. Şu an birisi o müellif hakkında bir şey dese beni bağlamaz çünkü ben kendim bizzat okudum ve o insan hakkında husnüzanda bulunuyorum. Hatası yok mu, var tabii ama onlar beni ilgilendiren kısımlar değil Rabbi ile onun arasında olan bir şey, ben faydalanacağım kısmı alırım gerisi beni ilgilendirmez. İbn Teymiyye, İbn Kayyım, İbnül Cevzi, Seyyid Kutub, Mevdudi (Allah hepsine rahmet etsin) bazı kesimler tarafından sevilmez, sapık olarak görülür bana göre bu büyük bir mahrumiyettir çünkü hepsi İslam adına sıkıntılar çekmiş, bu din için can vermiş kimselerdir. Acizane tavsiyem bu insanları, başkalarından değil kendilerinden öğrenmen.

Rabbim bizi istikametten ayırmasın, sevdiği kişileri bize sevdirsin. Selametle 🌻

[hisboslugu]

hayal kurmakla başım hiç hoş değildir. gelecekten beklediği nelerse onları kafada keyfince şekillendirip sonra onlara uymayan durumlarla karşılaşınca hayalleri yıkılan kimselerden değilim. güvendiğim dağlara kar falan yağmış değil. derinden bir düş kırıklığı benimkisi. geçen her gecenin leyle-i kadr, karşılaştığım her kişinin hızır olmadığını anladığım zaman kırılıyorum. böylece kırılan bir düş haline dönüştüğümü görüyorum. evet, bizzat kendim bir düş kırıklığıyım, kırık bir rüyayım ben ve hepimiz öyleyiz.

[ysfogzdgrz51]

Artık uzun uzun yazasım gelmiyor. Hiçbirşey yapasım yok. Eskisi gibi güçlü kalamıyorum. Herşey o kadar üstüme üstüme geliyor ki en küçük şey koskocaman bir yük gibi. Ve ben bu yükü taşıyamıyorum. Ya o yükün altında ezilirim, ya da bir kenara bırakıp bizzat kendim pes ederim.

O kadar zor ki. Keşke taşıyabilsem bu yükü. Keşke cidden güçlü olabilsem. Ayakta durmakta zorlanıyorum.

Sürekli düşüp tekrar kalkıyorum. Sanki bir kitabın içindeyim hayatım ve tüm bu yaşadıklarım bir hikayenin sayfaları fakat mürekkep tükeniyor. Kitap yarıda mi kalicak..?

[dayanyalnizligim]

Evet bizzat kendim bir düş kırıklığıyım, kırık bir rüyayım ben ve hepimiz öyleyiz.

İsmet Özel

#dayanyalnizligim #postlarim #ismet özel #kitap alintisi

[mesutbahtiyarolacak]

Güvendiğim dağlara kar falan yağmış değil.

Derinden bir düşkırıklığı benimkisi.

Geçen her gecenin leyle-i kadr,

karşılaştığım her kişinin Hızır olmadığını anladığım zaman kırılıyorum.

Böylece kırılan bir düş haline dönüştüğümü görüyorum.

Evet,

bizzat kendim bir düşkırıklığıyım,

kırık bir rüyayım ben.

Ve hepimiz öyleyiz.

#İsmetözel

[mylittlejournals]

Dünyaya silik ya da belirgin bir iz bırakmak istiyorum. Büyük ya da küçük. Öldüğümde insanlar beni bir tebessümle hatırlasınlar istiyorum,sevdiğim insanları hiç kırmamak istiyorum. Benim yaşadıklarımın benzerini yaşayan çocuklara yuva olmak istiyorum,bazen yalnız bir insanın yol arkadaşı,bazen birinin hayatında bir defa görüp tavsiye alıp hayatını iyi anlamda değiştirebilecek birisi olmak. İç ve dış anlamda güzel olmak,etrafı güzelleştirmek,bir tüy kadar hafif ve aynı zamanda bir kılıç kadar keskin bilgeliğe sahip olmak. Yaşamak için yasamak değil,yaşattığım insanlar için yaşamak. Bir müziğin sesinden mutlu olmak,bir şiirde gözlerinin dolması ya da bir sarılmanın verdiği sıcaklık hissi. İnsanlara ışık olmaya çalışmak,kendi içimdeki karanlığı aydınlatmazken. Yaptığım her şeyde en iyisi olmak,azmimle kendi yarattığım başarıyı izlemek istiyorum. Bunu kendim için yapmayacağım,bizzat bunu görmek isteyen çocukluğum ve gençliğim için yapacağım. Eğer bu dünyadan anımı yaşayamadan, rüzgâra kapılmadan gidersem bu kendi ayıbımdır.

[biseydicemm]

Güvendiğim dağlara kar falan yağmış değil. Derinden bir düşkırıklığı benimkisi. Geçen her gecenin leyle-i kadr, karşılaştığım her kişinin Hızır olmadığını anladığım zaman kırılıyorum. Böylece kırılan bir düş haline dönüştüğümü görüyorum. Evet, bizzat kendim bir düşkırıklığıyım, kırık bir rüyayım ben. Ve hepimiz öyleyiz.

İsmet Özel

#İsmetÖzel

[acid-gramma]

Peki sen ne istiyorsun hayattan en erken sürede ne istediğini bilmesi farkına varması lazım dedin ya hep genellemelerle anlatıyorsun biraz da kendinden örnek ver be kadın

ben 70 yasinda da anneannem gibi kupe takip makyaj yapan bir kadin olmak isterim. 45imda hala hiking yapacak kadar saglikli bir vucudum ve mentalim olsun isterim. bunu partnerim ve cinsel pazar degerim icin degil bizzat tek hayatim oldugu icin ve kendime olan saygimdan oturu isterim

[zencefil]

2023ün son saatlerindeyiz dimi 👀 derin bir nefes alarak her şeyi bu yılda bırakmanın rahatlığını sanırım sırtımdaki yükü bi’ yere indirip doğrulunca hafiflemiş hisseden kamburu çıkmış insan betimlemesiyle yapabilirim. şimdiden fazla tasavvurvari anlatımlarım için kusuruma bakmayın kendimi daha iyi ifade etme uğraşındayım 🙆🏿

öncelikle bu senenin tohumlarını atan 22nin son 2 ayından bahsedeyim,, hayatına çalışan annenin yerine işleri yöneten ve bir yandan aile büyüklerinin de işin içine karıştığı kardeşinin daha kaliteli bir eğitim görmesi adına çabalar sarf eden ve ara sıra akademik çalışmalar sürdüren genç hanım olarak devam ederken hayatın doğal akışında lafı gelse de dikkate almadığım bir insanla kader bağlarımız örülmeye başlamış ki tanışma faslıyla beraber takvimlerimizde son hanesi değişen 2023 bana sözlenmiş olarak geldi. açıkçası baştan aşağı değişim sözü vermişim sanki ruhsal anlamda bayağı yıkıcı oldu ahwjdhdj aşamadığıyla artık alay eden birisiyim. ya da tamamen öteleyerek aşmaya çalışan.. kesinlikle ilk 4 ay, benim kalan 8ayıma bedel oldu. yani biraz kendim ettim kendim buldum biraz da sınandım diyelim. 28lerinde yetişkin ergen bi’ vakayla karşı karşıya kalmakla YETİNMEMİŞ muhabbeti içime işleyerek olmaması gereken bi’ ilişkiyi ailesinin gün görmemişliğiyle daha sonrasında da kendisinin bizzat saygı ve güven üzerine yıkıcı tavırlarıyla karşılaşmama rağmen (buna kazanmayı da kaybetmeyi de göze alma özgüveni anlamında) sebaatkârlıkla olabilirliği yönünde çırpındıkça olmayacağını görerek o çok sakındığım içimden mübalağa yaparak söylüyorum söktüm işte bir şeyleri. tahmin ettiğim üzere o hisleri anlayabilmişsinizdir,, sonrası özdeğer kaybıyla ve bana müsaade edin bi’ 6 ay neler yaşadığımı anlayayım yakarışlarıma rağmen yokmuş bir şeymiş kendime gelseymişim anlayışsızlığıyla da mücadele ettim. (söylenecek başka tanım yok üzgünüm) geldik ağustos’a kadar kendimi "kimim, kimdim, ne yapıcam, he eminim yeniden başlarım ama kendime zaman tanımama da izin verilmiyorsa..." gibi boğulma hâliyle nasıl başa çıkarım ağlayışları esnasında YENİDEN KARŞILAŞMAMIZA!!! dahası kendisinin pişmanlık içeren davranışlarına karşı malûm yumuşak karnımın hassasılığına yenik düşmeme... anlatırken, şimdi şimdi kolay geliyor yaşarken çok zordu. zaten başta zor gelirmiş her şey. şimdi vallahi iyiyim ben ya. aynaya bakabiliyor gülebiliyor hatta tecrübe cümlesine sığınabiliyorum. önceleri samimiyetsizliğinden içimi bulandıran tüm teselli cümlelerine iğrenerek bakıyordum da... bu da ayrı bir hismiş. 11 eylül okulların açılacağı gün bana bambaşka bir tempoyla iyileşme günleri başlayacaktı oysa sevgili familyam her şeyi daha da zorlaştırdığından bir yanıyla onları yeniden tanımış oldum. buradan anladığım şey, aslında içinde büyüdüğümüz ailemizi de tam olarak tanımıyor oluşumuz. hatta düştüğüm gün bana tekmeyi ilk kim atar bunu da görmek en azından filtresizleştirdi. rukiye bana daha mayıs ayında "yapacak bir şey yok acını yaşayacaksın" dediğinde müthiş bir rahatlama hissi geldi. bana izin verdiğinden buna tepkiyle yaklaşan kimseye göstermeden geceleri sürekli üzüldüm.

tövbeliyim söz ve isteklerimde neler olacağını kestiremediğim cümleler kurmaya. (ahsjshjs Allah hayra çıkarsın)

7 ekim’de değer kaybım adına tuttuğum yasın (harika demogoji) 6. ayını doldurduğumdan bana bi’ farkındalıkla beraber kabulleniş geldi. yas sürecinde altı ay kuralı cidden önemli. bu esnaya kadar kalabalık anksiyetesiyle tüm gün "n’olucam ben ya rab!" sorusuyla başbaşa yatıp okulların açılışıyla (çünkü dersler, tekrarlar, sınav haftaları derken odağım değişecekti) kendime zaman ayırmaya yeniden var olmaya, akademik çalışmalarıma projelerime gençlere yönelik sunum (2 defa topluluğa hitap eden; biri ders diğeri söyleşi gibi) çalışmalarıma başlayacak enerjiyi de özgüveni de kendim, kendi çabalarımla ve tabii yeniden tanıdığım tüm tanıdıklarıma karşı yepyeni bir davranış biçimiyle doğdum. aralık itibariyle de 6 yıl ara vermeden yaptığım spora tüm bu çöküşlerin getirisiyle 10 ay ara verişime son noktayı koydum. evet hâlâ bir misyonum yok. sadece iç sökücü can yakıcı ağzımın tadını kaçıran bütün sınavlara karşı sabırla beklersem ben de bir baharı hak edebilirim umudunu yakama iliştirip iyi görünmeye, kendimi en iyi versiyonuma ulaştırmaya, okumaya her alanda küçük büyük bilgilerle kaliteli bir kimlik var etmeye odaklıyım. hâlâ hayallerim yok. olanları hatırlamak istememekle beraber hayal kuracak pembeliğim de yok. daha gerçek bir yerden bakıyorum ama buranın adını koymak için zamana ihtiyacım var. 2023 özetime nasıl bir son yazmalıyım ya da İNSAN KENDİ SONUNU NASIL YAZAR bilememekle beraber benim 2024ten değil rabbimden çok güzel şeyler yaşayacağıma dair eminliğim var... açıkçası post boyunca aralarda bütünleşmiş detaylar ve bana iyi ki büyümüşüm dedirten olaylar, bunlara sebep olan gerçeklerle yüzleşme, çocukluğa inme (bu gerçek bu arada) içimizde büyüyen ilk eril/dişil duyguyu alır kabul eder konfor alanımızda kalmayı yeğlermişiz gibi asıl özetleyici cümleler olsa da.. kızgınlığıma ve bende kalan tek duygu; öfkeyi beslememek adına değinmiyorum.

sezen aksu’nun da dediği gibi;

her günahın tadına, dünyanın batağına/ batacağım kadar battım

#kafayı toplamak kolay olmadı #rukiye’ye teşekkürlerimi binbeşyüzüncü defa takdim ediyorum 🫶🏻✨ #Spotify

[aydinoztoprak]

Hayatımda beklenmedik yıkımlar meydana geldiğinde, bir an olsun nefes alabileceğim kapıları da ben parçalıyorum, tutunabileceğim bütün dalları kendim kesiyorum. Taş üstünde taş bırakmıyorum yaşamımda. Öyle vurulmaz, böyle vurulur. Hatta ve hatta, hiç kimseye bırakmam; kendi hayatımı bizzat kendim mahvederim.

[biryaprakmisalii]

Kalple ilgili çıkarma işlemlerinde gidip komşudan bir onluk alamazsınız. Onun yerine tutar kendinizi sıfıra tamamlarsınız. Bende öyle yaptım. Beni istemeyenleri ben hiç istemedim. Başkaları kalbimi kıracağına, bizzat kendim parçalayıp, artık doğru vakti göstermeyen bir saat gibi cebimde taşımayı seçtim. Sevmenin ve dokunmanın ancak acı vereceğine inandım belki de. Böylece bir kirpinin hüzünlü merhametiyle kapandım içime.

#Dokunmadan #nermin yıldırım

[uisare]

beni ben yapan şeylerden uzun süredir kaçış halindeyim, arkama bakmıyorum çünkü bakarsam biliyorum geri geri yürürüm, geri geri yürürken güzel görülmemekten, sevilesi olmamaktan, eskisi gibi olmamaktan korkuyorum, eskisinden daha çirkin olursam biliyorum mahvolurum, çünkü ben eskiden de eski beni hiç sevmiyordum, midemden gurul gurul sesler geliyor, sanat için yaşıyorum diyorum ama yaşamıyorum, normal bir insan gibi yaşıyorum, sabah uyanıyorum, sigara yakıyorum, kahve yapmadan sigara hiç yapmıyorum, spor var spor yapıyorum, resim çiziyorum cart curt bunlar sikimsonik aptal şeyler, hiçbir şey okumuyorum ve yazmıyorum çünkü bunlar beni ben yapan şeyler. kafamı dağıtmak için yeterli imkana sahip olduğum için ona buna şuna kendime şükür ediyorum, sonra bu imkan yüzünden hiç sevilmediğim geliyor aklıma gülüyorum, üzüldüğüm mü sanıldı, yok artık ben uzun süredir hiç üzülmüyorum, çünkü dediğim gibi hiç kendim gibi olmuyorum ve geri dönüş yolunu her zamanki gibi unuttum, ama ilk defa geriye dönsem de, olduğum yerde ayaklarım yere çin yapıştırıcıyla yapıştırılsa da, sabun sürülüp öğretmenin sorusuna müthiş bir güvenle verdiğim cevaptaki sürtünme kuvettiyle kayıversem de, kendi isteğimle bizzat adım atsam da gelecekten korkmaktan vazgeçmeyeceğim. unutmuyorum, hiç de unutmayacağım.