#македонци

[petarnizamov]

Твърденията на "македонците" са признание че до средата на ХХ век са нямали азбука 1

Петър Низамов: Повечето от твърденията на "македонците" за да избегнат доказването на нашата теза, реално ги излагат на признание от тяхна страна, че "първият народ в Светa" до средата на ХХ век още е нямал азбука, ползвал е азбуката на своя "фашистки окупатор от потомци на татарите" и е трябвало да дойде съветската армия през 1944г. , че през 1945г. Тито и Колишевски да им я напишат. Отново разбира се, след съгласуване с Москва! Поне за това не спорят! Това е!

Костите на Гоце Делчев - подарени от БКП на Титова Югославия през 1946г.Петър Низамов: Знаете ли, че костите на Гоце (Георги) Делчев са в Скопие, защото Българската комунистическа партия през 1946г. решава да ги подари на Титова Югославия! Дотогава са в България! Мощите на Гоце Делчев са докарани в България след битки по време на Първата световна война от войводата Михаил Чаков и до 1946 година се македонците , азбука, Петър Низамов Read the full article

#азбука #Македонскиезик #македонци #ПетърНизамов #СССР #Сталин

[manoskap84]

View of Stavrós by Manos Kapetanikolas

#Stavrós #church #sea #houses #road #trees #Σταυρός #εκκλησία #σπίτια #θάλασσα #δένδρα #δρόμος #Macedonia Greece #Macedonia Timeless #Makedonia #macedonian #macédoine #mazedonien #македонија македонски Македонци #flickr

[mapsontheweb]

Etymology of the word for grandchild in European languages

by u/sKru4a

Wherever the language has two different words based on the gender, male was used. I'm just not sure if this is the case for some Slavic languages like Polish or Serbo-Croatian. In Bulgarian (my native language) the -che ending signifies neuter

The Wiktionary entry on this is very poor btw. For some languages, I had to get creative - e.g. Lithuanian. I hope I didn't get it wrong

Брака македонци, sorry I abbreviated you - "Macedonian" is a long word to fit on the territory of Northern Macedonia

#maps #sKru4a #grandchild #words #europe

[archivace]

Nikola Vaptsarov - "bulharský Julius Fučík", ke kterému se hlásí v Bulharsku i Makedonii, účastník protinacistického odboje

Světoznámý bulharský básník Nikola Vaptsarov se narodil roku 1909 ve městě Bansko v západním Bulharsku. Jeho otec Jonko Prodančin se účastnil národně osvobozeneckého boje v oblasti Pirin a matka Jelena Vezová studovala na vysoké škole v Samokově a nějakou dobu pracovala jako učitelka. Malá Nikola v sobě spojovala ctnosti obou druhů. Od útlého věku projevoval výjimečný soucit, který se později změnil v náklonost k lidem. Toto „lidumilství“ ho provázelo vždy a všude až do konce jeho života. Po ukončení základního vzdělání v rodném městě v roce 1924 nastoupil na nedokončené smíšené gymnázium v Razlogu. To byla doba jeho prvních publikací v tisku. Začal se zajímat o literaturu a snil o studiu tohoto oboru, ale podle vůle svého otce nastoupil do školy námořních motorů ve Varně (1926-1932). V posledním roce studia jako praktikant na lodi "Burgas" cestoval po Středozemním moři a věnoval této cestě cyklus básní "Imprese". V roce 1932 nastoupil jako topič do továrny na papír a lepenku bratří Balabanovů v obci Kočerinovo a poté jako mechanik. Zde založil rodinu s Bojkou Dimitrovovou a narodil se jim syn Yoncho. V roce 1936 byl propuštěn a přestěhoval se do Sofie, kde jeho malý syn zemřel ve věku sedmi měsíců. Po vážné nezaměstnanosti nastoupil Vaptsarov jako technik do továrny bratří Bugarčevů a poté pracoval jako topič na železnici a na sofijských městských jatkách. Na začátku roku 1940 vydal jedinou sbírku básní vydanou za svého života, Motorové písně. Kromě 20 děl shromážděných v knize zanechala Vaptsarova také několik desítek básní, drama "Devátá vlna", básně pro děti, eseje, články atd. Jeho život a dílo byly zasvěceny boji, touze vybudovat lepší, spravedlivější svět, prosycený jeho vírou, příslovečnou, očišťující vírou v "dobro a lidskost", která dává smysl lidské existenci. Po vypuknutí druhé světové války v roce 1941 se zapojil do protinacistického odboje. Ostně k Bulharsku byla připojena Severní Makedonie, kde odbojová skupina rovněž působila. Za necelý rok - 4. března 1942 bylo zatčeno více než 60 lidí z odboje. Mezi zatčenými byl i Nikola Vaptsarov. V dubnu ve vězení napsal své poslední básně: první verše "Smrtelná postel" a "Sbohem". Obě patří dnes k vrcholným dílům světové klasické literatury. 23. července téhož roku byly přečteny rozsudky smrti pro Nikolu Vaptsarova, Antona Popova, Antona Ivanova, Atanase Romanova, Pjotra Bogdanova a Georgije Minčeva. Podle zákona o ochraně státu musí být rozsudek vykonán do 24 hodin. Téhož večera na posádkové střelnici v Sofii odsouzení čelili smrti za doprovodu Botevovy písně "Ten, kdo padne v boji za svobodu… A několik hodin před střelbou dostalo šest z nich právo napsat své poslední dopisy svým příbuzným. Dalších pět píše takové dopisy a Nikola Vaptsarov nezanechá jediný řádek adresovaný nikomu. Ale na úkor toho, když se ho dotkla smrt, měl dost síly podívat se otevřeně do její tváře a psát básně. Napsal druhou sloku své básně "Smrtelná postel":

Никола Вапцаров, „Доклад“, 1936 …

Nikola Vapcarov, "Doklad"

" От Никола Иванов Вапцаров върху Македония и задълженията на писателите-македонци към нея, които трябва да следват революционните идеи на Гоце Делчев и Даме Груев.

Да се правят доклади в такъв важен момент със сухо, догматично, теоретично отношение към един проблем, който е в кръвта ни, е мисля светотатство. Не, че не трябва здраво да се разчетат всички обективни и субективни предпоставки, но струва ми се за нас като пишущи македонци е необходима една първична емоционална сила, която да раздвижи кръвта ни, да раздвижи емоционално много притъпени чувства, много спомени и да ни върне на местопредназначението ни. ила.

Ние теоретизирахме, теоретизирахме, класово разнищвахме един въпрос съвсем конкретен, един прост въпрос, който е спомен, един въпрос чието име е Родина.

А той живееше с родилни болки в тези хора, той ги караше да сънуват една малка

къща с разцъфтели дървета в Тетово. Или на¬смолена рибарска лодка в Костур, или една стара легенда, която разказват покритите с мъх зидове на Прилеп, и колко още спомени, които порят съзнанието на всеки македонец. Не че фурнаджийския работник, не че гладния земеделец, не че дребния чиновник не мислят, че парите за хляба при сегашната икономическа система няма да стигнат и при независима Македония. Но нашата грешка е там, че не намерихме живата връзка между икономиката и живота, между нас и онези, които не разбират нещата в онази ширина, в която ги разби¬раме ние. И се случи така, че събитията ни надскочиха, удариха ни ритник и след този ритник тази вечер едва ние се мъчим отново да запазим равновесие. Случи се така, че в Сръбска и Гръцка Македония великобългарските утопии изстиват и крепне едно поколение, ентусиазирано от лозунга – Свободна и Независима Македония. Това е най-важния етап от македонския въпрос в последните години, който ние навреме не забелязахме и за чието проспиване носим лична и организационна отговорност. Да се търси организационна отговорност е било винаги лесно. Ние сме свикнали след всяка грешка да правим стереотипни самокритики, да приказваме, да пишеме и все пак да тъпчем на място. Но ако ние милееме за своята Родина, ако в нас има капка македонска кръв, ако в нас е останала искра от благороден патриотизъм, този път трябва да се впрегнем, за да понесеме част от тежестта на едно дело и жестокото величие на една епоха. Действително страшни упостушения направи в народната душа бившата ВМРО. Тя ни остави едно наследство на огорчение. Една невяра. Нека не си правим илюзии, че народа в Петричко и в бежанията в България знаят добре да разграничават нашия кристален идеализъм от бандитските приьоми на михайловизма. Ние нямаме създадено едно стройно, популярно учение, което напълно да измести болката от простата душа с вяра. И нашите другари, които ще боравят с политика, трябва добре да внимават, защото досега е ясно, че още не е преминала организационната антипатия. Нашите другари, които ще боравят с политика трябва да оперират внимателно още и затова, че на една наша силна организация, може да бъде противопоставен като политическа нужда отново михайловизма.

Но докато дотука ние търсихме отговорности, които не ни засягаха, които бяха на педя далеч от нас, ето че камшика на обективизма трябва да заиграе и по гърбовете ни. Какво направихме ние, другари, за да помогнем на политическия процес? Направихме ли нещо системно, организирано? Помъчихме ли се поне да създадем убеждението, че съществува македонска литература. Помъчихме ли се да създадем с малките си силици, впечатление че съществува група пишущи хора, която не е забравила обществените си задължения към своята родина? Простете, другари, но аз мисля, че отговора трябва да бъде – не. В това направление не се е направило нищо повече, а дори по-малко от онова, което направи михайловизма.

Не мислете, че всичко това ще стане на един дъх. Но не забравяйте, че не сме само ние. Не забравяйте, че ако с нещо покажем

съществуването си си, усилията си, от доле ще изникнат други, които далече ще ни заминат. Верно е, че работите не тръгват никога като курдисан часовник. Ще се срещнат мъчнотии, но те няма да бъдат толкова обществени, колкото вътрешни – в самите нас. Тия мъчнотии според силите си ще преудолеем, но трябва страшно напрежение и себеотрицание. Трябва да се напънем мъжки. Какво се иска всъщност от нас? Много. Твърде много. Поне от тези, които сме събрани тука. Ние сме македонци.

4(Трябва да се напънем мъжки. Какво се иска всъщност от нас? Много. Твърде много. Поне от тези, които сме събрани тука. Ние сме македонци. И нашето творчество трябва да бъде в служба на македонската кауза. За мнозина ще бъде трудно… "

Nikola Ivanov Vaptsarov o Makedonii a povinnostech makedonských spisovatelů vůči své zemi, včetně následování revolučních myšlenky Gotse Delcheva a Dame Gruev.

Dělat zprávy v tak důležitou chvíli se suchým, dogmatickým, teoretickým postojem k problému, který máme v krvi, je, myslím, svatokrádež. Ne, že by se neměly pečlivě číst všechny objektivní a subjektivní premisy, ale zdá se mi, že my jako makedonští spisovatelé potřebujeme prvotní emocionální sílu, která nám rozproudí krev, rozproudí emocionálně mnoho otupělých pocitů, mnoho vzpomínek a přivede nás zpět na cestu k cíli.

Teoretizovali jsme, teoretizovali jsme, řešili jsme jako třída velmi konkrétní otázku, jednoduchou otázku, kterou je paměť, otázka, která se jmenuje Vlast.

A v těchto lidech žil s porodními bolestmi, nechal je snít o malém domku s rozkvetlými stromy v Tetovu.

Nebo dehtovaná rybářská loď v Kosturu nebo stará legenda, kterou vyprávějí mechem porostlé zdi Prilepu,

a kolik dalších vzpomínek zaplaví mysl každého Makedonce.

Ale zatímco jsme hledali povinnosti, které se nás netýkaly, které byly na vzdálenost od nás, na zádech nám musí hrát bič objektivismu.

Co jsme my soudruzi udělali, abychom pomohli politickému procesu? Dělali jsme něco systematického, organizovaného? Pokusili jsme se alespoň vytvořit přesvědčení, že makedonská literatura existuje.

Snažili jsme se svými malými siliky vzbudit dojem, že existuje skupina píšících lidí, kteří nezapomněli na své veřejné povinnosti vůči vlasti?

Nemyslete si, že se to všechno stane na jedno posezení. Ale pamatujte, nejsme to jen my. Nezapomínejte, že pokud svou existenci, snahu něčím ukážeme, vynoří se zdola další, kteří nás dalece předčí. Je pravda, že věci nikdy nejdou jako hodinky. S obtížemi se setkáme, ale nebudou ani tak veřejné, jako spíše vnitřní – uvnitř nás samých. Tyto těžkosti překonáme, jak nejlépe umíme, ale potřebujeme obrovské napětí a sebezapření. Musíme se obsadit. Co se po nás vlastně žádá? Mnoho. Příliš mnoho. Alespoň od těch z nás, co jsme se tu sešli. Jsme Makedonci. A naše dovednost musí sloužit makedonské věci. Pro mnohé to bude těžké…“

Veliké Tarnovo

[randomscrapbook]

Sethstat, Мирко Попов, Никола Коџабашија: Се плашам од Македонци, 2015

#music

[balgarianovinite]

Доказателство: Македонски партизани на Тито пишат на БЪЛГАРСКИ КНИЖОВЕН ЕЗИК позив за борба

Поредното неоспоримо доказателство, което намираме за българската принадлежност на днешните северни македонци произхожда от Титовите македонски партизани не от къде да е, ами от самите сатрапи, които наложиха изкуствената македонска нация е език. Това е Призив пуснат в Скопие, С.Македония няколко дена преди ген. Толбухин да влезе в Белград от македонски партизани на Тито. Вижте на коя азбука е писан (БЪЛГАРСКАТА) и кой в текста е писан като неприятел – САМО ГЕРМАНЦИТЕ. Няма “Български фашистки окупатори” … Кой наложи този термин да има ексклузивно място в съвременната “Македнска” историография? Read the full article

[damjanmilovski123]

Национален закон за честта на македонската идентичност

Македонизация на българите в Пиринска Македония

Македонизацията на българите в Пиринска Македония е извършена от властите на Народна република България (проруско марионетно правителство) и Югославия. Те се опитват да създадат общност с ясно изразена македонска национална идентичност. И почти успяха. Преди 1945 г. няма етнически македонци в преброяванията в България, но през 1946 г. 160 541 души са принудени да се регистрират като "етнически македонци" в България, а през 1956 г. - 178 862 души. Насилствената македонизация се извършва под ръководството на Българската комунистическа партия и при установяването на комунистическия режим в България след Втората световна война в периода 1944-1958 г. Създаването на македонски език и "етнически македонци" е социално-политически експеримент, целящ промяна на националното съзнание на българското население и стъпка към създаването на Обединена Македония в рамките на Югославия. В резултат на открития конфликт между Тито и Сталин идеята за балканска федерация се проваля, но въпреки това македонизацията дава резултати с бавни стъпки. Малка част от населението в Пиринско приема македонската идентичност, за да избегне проблемите с националната сигурност и полицията на тоталитарния режим. В края на 1944 г. и началото на 1945 г. ръководството в Скопие предприема редица мерки за изолиране на българското население от Вардар, Македония и обратно. Границата е затворена, а телефонните линии между Скопие и София са прекъснати, за да не може населението да общува свободно. Голямо недоволство сред населението предизвиква връщането на хиляди сръбски колонисти, прогонени от македонските българи през 1941 г., в районите на българо-югославската граница, за да се улесни македонизацията на населението. Размирици избухват в Тиквешко и Велешко, в селата Градско, Рибарци и др. Властите атакуват сурово въстаниците като врагове на нова Македония и се разправят с тях по най-брутален начин.

Приети са закони, които ограничават правата на тези, които се наричат българи.

Многобройни убийства се извършват без съд и присъда срещу българи само защото симпатизират на България и се наричат българи. През март 1945 г. е създаден "Съд за защита на македонската национална чест". В този съд всички, които не са съгласни с политиката на правителството, са съдени и осъдени.

Закон за накърняване на македонската национална чест

Закони срещу лица, наричащи себе си българи Създаден е "Закон за оскърбяване на македонската национална чест", който предвижда 10 години затвор за всеки, който се нарече "българин". Този период е най-трудният за македонските българи, но духът им остава несломим, въпреки потисничеството и големите трудности, с които се сблъскват. Много българи са изправени пред "македонския съд" и осъдени според "закона за македонската чест". Онези, които смятат, че историята, езикът и националността на населението в Македония са български, са обвинявани, че са врагове на "нова Югославия" и че работят срещу "народа и държавата". Враг на единството на "югославските народи"! Има и доказателства за преследването на българи до 1941 г. от сръбските комунистически власти, които съдят онези българи, които се борят за свободата на българите в Македония, Вардар, искат да отделят Македония от Югославия и твърдят, че искат да създадат независима Македония и да я обединят с България. През 1927 г. по време на студентския процес в Скопие Д. Чкатров , Д. Гюзелев и още близо 200 души са осъдени на 15-20 години строг тъмничен затвор. След зачестилите съдебни процеси и масови убийства на българи българското правителство обръща внимание на Белград, че във Вардар, Македония, са съдени "само българи". Въпреки проюгославската македонска политика България се опитва да спаси някои от обвиняемите, но усилията са напразни. Напротив, българското правителство е обвинявано, че прикрива македонските "престъпници".

Комунистическият режим в България не остава по-назад в подчинението си на Русия

През 1947 г., на 22 ноември, Министерството на народното просвещение издава указ, с който разпорежда корекции в преподаването на история и география. Този документ доказва докъде стига предателството на Българската комунистическа партия към българите по македонския въпрос. Някои от "поправките" в учебника по география и история са: - В учебника за 3. клас държавата на Самуил не се разглежда като Западна България, а като държава на македонските славяни. - Климент и Наум са описани като южнославянски просветители и книжовници. - Пирин не се нарича българска, а македонска планина. - Твърди се, че населението на България се състои не само от българи, но и от македонци. - В учебника за 2. клас изречението "Македония е анексирана от България" е заменено с "Македония е окупирана от България". - Братя Миладинови и други български възрожденски писатели са обявени за македонци. - В учебника за III клас, в урока за населението на България, пише, че македонците живеят предимно в Пиринска Македония и че река Струма е на юг от Рила, а реките Места и Пирин са в областите на Пиринска Македония. И до днес на територията на Македония се приемат антибългарски закони, някои от които са дразнещи, други целят да докажат съществуването на македонската нация. Но каквито и закони да се приемат, каквото и да се прави, нищо не може да се направи по отношение на историята, фактите и факта, че много българи в Македония знаят българските си корени и не позволяват да се наричат македонци. < Das wahre Bild einer erfundenen Identität: Mazedonien Sprache | mazedonische Sprache | Nordmazedonien > Read the full article

#Mazedonisierung

[iustitia-bg]

Католиците в Македония са БЪЛГАРО-католици, а не македоно-католици, наричащи се така независимо от Българската екзархия

Католиците в Македония са БЪЛГАРО-католици, а не македоно-католици, наричащи се така независимо от Българската екзархия

Католиците в Македония са БЪЛГАРО-католици, а не македоно-католици, наричащи се така независимо от Българската екзархия! Безценен документ, доказващ българското самосъзнание на дядовците на т.нар. “македонци” в Република Северна Македония е това “кръстително свидетелство” издадено от “Апостолическо наместничество на БЪЛГАРО-католиците в Македония”. Това е перф��ктното доказателство, че не…

View On WordPress

#Атентатите на ВМРО #Българското вето за Макеодния #ВМРО #История #католици #Македония #Македонсия въпрос #Македонски българи #Република Северна Македония

[webohrid]

Честитка од ВМРО-ДПМНЕ ОК Охрид по повод празникот Свети Климент Охридски

Честитка од ВМРО-ДПМНЕ ОК Охрид по повод празникот Свети Климент Охридски

Делегација на ВМРО-ДПМНЕ ОК Охрид по повод 8 Декември – Свети Климент Охридски положи свежо цвеќе пред споменикот на Патронот на градот и МПЦ-ОА. „Свети Климент Охридски е нашето богато духовно и културно наследство кое ние како Македонци имаме завет да го чуваме и негуваме. Свети Климент Охридски е нашата водилка во ова време-невреме кога ни се негира минатото, кога треба да си ги зачуваме…

View On WordPress

[bregalnicki]

Македонците од Пиринска Македонија бараат полесна процедура за добивање Македонски пасош

Македонците од Пиринска Македонија бараат полесна процедура за добивање Македонски пасош

“До Влада на Р. Македонија Почитувани , Илјадници етнички Македонци и Македонки од Пиринска Македонија и од Бугарија имаат желба да добиjат македонски пасош. Да си Македонец е чест , гордост и достоинство. Олеснете jа процедурата за добивање на македонско државjaнство и македонски пасоши за Македонците и Македонките од Пиринскиот дел на Македонија и от Бугарија Со почит Атанас Кирјаков –…

View On WordPress

[gostivarpress]

Околу 700.000 македонски државјани живеат надвор од државата-Извештај на ОЕЦД

Околу 700.000 македонски државјани живеат надвор од државата-Извештај на ОЕЦД

Околу 700 илјади Македонци или околу една четвртина од населението денес живее надвор од државата. Миграцијата од Северна Македонија во последната деценија се зголемила за пет пати во ЕУ и околу четвртина од работоспособното население заминува од земјата што влијае врз продуктивноста на самата земја, истакна  Анита Рихтер, раководител на одделот за Југоисточна Европа на Организацијата за…

View On WordPress

[petarnizamov]

Вашите херои гордо се нарекуваат Бугари и велат дека ќе гинат за Бугарија!

Петър Низамов: Бугарија никогаш не ве присилила на ништо! Кога Македонија беше во границите на Бугарија за време на двете светски војни, можеше да зборуваш и пишуваш на кој јазик сакаш и да се нарекуваш како што сакаш! Вие самите се дефиниравте како Бугари! Има илјадници докази за ова! Книги напишани од „вашите“ херои, напишани на бугарски, потпишани на бугарски и во кои „вашите“ херои гордо се нарекуваат Бугари и велат дека ќе гинат за Бугарија! Бугарија отсекогаш ве прифаќала како свои деца и гинела за вас! Србија отсекогаш те малтретирала и сакала да те натера да го прифатиш нејзиниот јазик, а кога тоа не функционирало, го измислила и насилно го наметнувала овој - „твој“ македонски јазик. Бугарија водела многу војни со Србија за да ве ослободи, но изгубила затоа што „Големите пријатели“ на Србија секогаш ја спасувале и ја давале нашата Македонија на Србија. И сега ги сакате и сакате Србите. ПЕТЪР НИЗАМОВ

Ако Радев има достойнство, ще обяви македонския посланик и цялата им мисия за "персона нон грата"Ако Радев и неговото правителство имат достойнство, ще обявят македонския посланик и цялата им мисия за “персона нон грата”, ще отзоват нашия посланик в Скопие, ще предоставят на Европейската комисия всички т. нар. “документи”, с които нашите граждани са обявени за “заплаха за националната сигурност на РСМ” и ще наложат отново ВЕТО на започването на Петър Низамов Read the full article

#ИсториянаБългария #Македония #македонци #ПетърНизамов #СевернаМакедония

[manoskap84]

countryside by Manos Kapetanikolas Via Flickr: Bisaltia (Greek: Βισαλτία) or Bisaltica was an ancient country which was bordered by Sintice on the north, Crestonia on the west, Mygdonia on the south and was separated by Odomantis on the north-east and Edonis on the south-east by river Strymon.The eponymous inhabitants, known as the Bisaltae, were a Thracian people. Later, the region was annexed by the kingdom of Macedon and became one of its districts. The most important town in Bisaltia was the Greek city of Argilos.[1] There was also a river named Bisaltes in the region, which has not been certainly identified. History Bisaltia, along with Crestonia, was ruled by a Thracian prince at the time of the invasion of Xerxes I of Persia, but by the onset of the Peloponnesian War it was annexed by Macedon. In Roman times, Bisaltia crossed a branch of the via Egnatia, in which the Roman sources (Itineraria) mention four horses change stations : Trinlo (=Tragilos), Graero, Arason (=Arolos) and Euporia.[2] In various sites of Bisaltia have been found so far several interesting inscriptions of imperial times.[3] Important towns of Bisaltia were Argilos, Berge and Brea. Today, Bisaltia is contained within the Serres regional unit and part of the Thessaloniki regional unit in Greece. wikipedia en.wikipedia.org/wiki/Bisaltia

#landscape #nature #hills #trees #Greece #Hellas #Nikon D3500 #το #λόφοι #φύση #Ελλάδα #Ελλάς #δένδρα #Macedonia Greece #Macedonia Timeless #Makedonia #macedonian #macédoine #mazedonien #македонија македонски Македонци #countryside #εξοχή #ύπαιθρος #flickr

[mapsontheweb]

Etymology of the word for grandfather in European languages.

by u/sKru4a

As most languages don't have a neuter word for "grandparent", I decided to do one for "grandfather" and I'll follow up shortly with "grandmother" if there are differences.

I tried to focus on the actual word for "grandfather" rather how kids address them. This is why I used "büyük baba" in Turkish instead of "dede".

Romanian is coloured in light purple, because I speculate that "bunic" ("bun" = "good"; "-ic" is a suffic) probably comes from "good" + "father". Also, in Welsh and Basque the word is related to "father", I just don't know how (I couldn't find etymology, I had to use a dictionary to look up words I believed are related).

Брака македонци and Luxembourgish speakers, sorry I abbreviated you - I was trying to save up space.

Shout-out to Norwegian, Swedish and Finnish for having different words depending on whose parent the grandfather is.

#maps #sKru4a #words #europe #grandfather

[megjashi]

,,Мировно образование", приоритет на "Меѓаши" кој успешно го спроведува Мирот е најврвната општествена човекова вредност, која им овозможува на луѓето да го живеат својот живот квалитетно, без стравови, агонии, неизвесности, ризици и во подолга старост. Иако тоа човекот го сфатил одамна, за жал самиот го попречува создавањето на мирна атмосфера, преку разни војни, конфликти, судири, недоразбирања, од најмал до најголем формат. Потребата од мировно образование кај нас е неопходна, нешто што Првата детска амбасада МЕЃАШИ го отпочна пред 11 години, преку Програмата за мировно образование, организирајќи обуки, работилници, вебинари, мировни активности во и надвор од училиштата, нешто што се покажа мошне плодотворно. Првата детска амбасада во светот "Меѓаши", во рамките на својата мисија полека но сигурно, чекор по чекор, ја спроведува оваа своја програма, заедно со наставнички/наставници, институциите и таканатаму, преку образовниот процес да делуваат кај младите генерации, за мирот да стане нивна аксиома. Во тој контекст пред неколку дена беше одржана и Втората мировна средба (27 -29 јуни 2022), а на истата присуствуваа 60 наставници и наставнички од средни училишта од Дебар, Виница, Гостивар, Македонски Брод, Велес и Скопје, како и претставници од Министерството за образование и наука. На самата средба, професорот Џевит Мифтаровски од гимназијата во Дебар го истакна нивното значење. -За МЕЃАШИ јас дознав како дете а кога се вработив имав привилегија на ваков начин да станам дел од нив. На почетокот, во 2012 година, не знаев што ќе биде но нивниот интересен пристап ве привлече за ��ешто што е ново како правец. Првата средба беше во Кичево, меѓутоа темите кои се обработуваа беа навистина примамливи и сето тоа ми даде самодоверба да влезам таму. На поимот ,,мировно образование" поинаку гледам денес за разлика од тогаш. Дури и денес, на сопругата, која исто е професорка, кога ќе и споменам мировно образование, таа помислува дека е тоа нешто поврзано со војна. Но, мировното образование е многу повеќе од тоа. Ако тргнеме од тоа какви се теми сме слушале и обработувале овде, а потоа и успешно сме ги пренесувале на учениците, тоа им треба повеќе на возрасните особено во нашата држава. Мировно образование, би било долга дефиниција. Јас лично го сфаќам како превенирање за проблемите кои ги имаме и за проблемите кои не би сакале да ни се случат понатаму. Професорот додава дека кога би постоело ова Мировно образование во 2001 година, многу полесно би поминала нашата држава, и особено во делот со конфликтите меѓу учениците. - Јас работам во средно училиште каде заедно учат Македонци, Албанци, Роми, Турци и на албански и на македонски јазик. Бидејќи предавам македонски јазик и литература, на часовите по книжевност преку обработка на некое дело се обидувам да го нафрлам проблемот. Еве да земеме македонска литература меѓу двете светски војни, битови и социјални проблеми, тие социјални проблеми јас ги нафрлам за да тие меѓу себе децата да почнат да зборуваат, "зошто ова вака, дали можеше поинаку да се реши, зошто овој човек вака реагира, зошто ќерката не ја дава заради тоа што е сиромав?" и таканатаму. Применувам техники што ги омекнуваат учениците, се обидуваат да влезат во туѓа кожа, за да можат да размислуваат и да го сфатат и другиот... Професорката Ирена Фејско, од истото училиште смета дека децата се како сликички од еден мозаик, кој треба соодветно да се состави, за се да биде во ред, а тоа од нас зависи. **** На оваа неодамнешна Мировна средба, која всушност е надоврзување на темите кои се обработуват во континуитет во рамките на Програмата за мировно образование, се зборуваше на повеќе прашања кои не засегаат како општество. Во широката палета на теми, овој пат акцент беше ставен на: ,,Мировното образование и родовата правдa", ,,Мировната иднина", ,,Антициганизмот како бариера за вклучување на децата Роми во образованието", ,,Грижата за себе", ,,Форум театар", а креативноста и новите иницијативи беа одлика и на разговорите кои се водеа со претставниците од МОН, и со Заменик министерот за образование и наука Лулзим Алиу. За време на своето еднодневно присуство, заменик министерот оствари повеќе средби, и групни и поединечни, со професорите, и посочи дека воспитанието и образованието се важни предуслови за градење здрави личности, кои решението на проблемите го наоѓаат по мирен пат, нагласувајќи ја токму нивната улога, покрај семејствата, во трасирањето и издигнувањето на учениците, кои во иднина секој конфликт треба да го решат со вербална, а не со физичка комуникација. Но, и дека за секој проблем, има и решение, ако истото го бараме по мирен пат - Да се превенира, да се преземе акција уште на самиот почеток, пред да се соочиме со немили сцени во училиштата, нагласи во своето официјално обраќање. *** Среќен е оној човек кој дел од себе си може да вгради во мирот. Треба да се почитува секоја таква дадена шанса и да се исползува најдоброто од себе и од другите. Иако навидум тоа е лесен поим, во голема мера оваа констатација е заблуда, затоа што воопшто не е лесен поим-од една страна а широчината што ја дава мирот е огромна, од друга, обврската тој да се зачува и надградува е уште поголема. Работните групи на Мировната средба, во кои дискутираа професорите и разменуваа лични искуства, и примери, беа доста корисни во таа насока. Енвер Ајдини професор во средното економско ,,Арсени Јовков" од Скопје, смета дека преку мировното образование придонесуваат за самиот систем на образование во Република Македонија, и особено да се смират политичките страсти кај учениците, кои ги прифаќаат внатре во своите семејства или преку медиумите. -Се грижиме за учениците, преку мировно образование се бориме против секакво насилство, во самиот процес и тоа е главниот мотив што сум дел од Мировното образование, а и понатаму ќе бидам. Имаме тим од шестмина наставници од нашето училиште и тим од дваесет ученици кои секогаш се со нас на нашите работилници, накусо не запозна со нивната Мировна приказна. Професорката Валентина Штерјовска од Гостивар вели дека таа лично како личност најмногу се изградила со "Меѓаши" и со Мировното образование. -Нивната цел е да се вклучат во програмата мотивирани наставници. На почеток почнавме како млада група ентузијасти, имавме пред нас многу голем визија што сакаме да направиме, ама искрено кога ќе видам денес каде сме, не баш верував дека ова движење буквално ќе стане толку големо. Првите обуки беа со помал број наставници, и во поизолирани места каде буквално ќе се затворевме и работи, работи, сонувај сонувај, што и како ќе биде и така започна една приказна која со денес буквално е дел од мене во моето срце во мојата личност. Валентина вели дека ова го смета за најголема вредност во образовниот систем во однос на таа некоја воспитна компонента која недостасува а треба некако да се воспитуваат децата но за тоа сепак наставникот треба да има насока, да биде обучен, за што најмногу придонесуваат овие професионални, специјализирани и ретки обуки на МЕЃАШИ. Како професор со мировно искуство, таа инсистира на повеќе начини на дејствување. -Еден од начините кој е влезен во програма, е обележување на некои важни датуми за нас како што е на пример Денот на мирот, Денот на социјалната правда, Антибулинг денот, кои ги одбележуваме на ��азни начини, со марш, со перформанси како што е танц театар или форум театар се прават со ученици. Тие начини на делување се многу моќни затоа што ги изведуваме пред широка публика масовно, пред општина, пред Влада на Република Македонија. Во една прилика преку перформанс имавме барање до гостиварскиот градоначалник Арбен Таравари да постави мерни инструменти за загаденост, после што и постави, и го слушна нашиот глас. И во училиште тековно ни се појавуваат многу проблеми и ги решаваме на неосетен заобиколен начин, преку работилници делуваме да се подигне свеста, објаснува професорката. Кога зборуваме за мир тоа е првенствено оној мир кој може да го постигне секој, да се чувствува добро во училиштето, да чувствува дека училиштето се грижи за него и што е најважно да се препознае проблемот, да се каже и да се решаваат, тоа се тие придобивки. *** Овој пат, на Мировната средба во Берово проблемот со мобингот, партизираноста и партиските привилегии, социјалното исклучување, злоупотребата на службената положба и насилството што се врши во училиштата, професорките и професорите го прикажаа преку Форум театарската претстава „ОБРАЗОВАНИЕТО Е (ПРИ)СИЛА – ОБРАЗОВАНИЕТО Е (НЕ)МОЌ“, на сцена пред сите учесници и учеснички на Мировната средба но и пред градоначалникот на општина Берово како и други претставници од институции од Берово и Пехчево. Форум театарската претстава која ја изведоа професорите, беше проследена со голем интерес од страна на присутните при што од страна на градоначалникот беше побарано и повторување на истата на почеток на новата училишна година пред сите наставници на општина Берово. Овие перформанси, особено Форум театарот - познат и како Театар на угнетените, е одлична креативна форма на партиципативен театар, за подигнување на свеста и создавање атмосфера на заедништво, кој создава можности за дискусија и интеракција со публиката но и активно учество во креирањето различни решенија. Сцената станува огледало во кое секој се пронаоѓа себе си и својата општествена улога. И професорката по англиски јазик Марија Манасиева од средното училиште Ванчо Прќе во Виница, искуствено вели дека тие перформанси доста помагаат за заедништво. -Како повратник од странство, каде живеев неколку години во Германија и Чешка, а и доста патував, мирот кој што го имам видено, но и конфликтите, кога ја видов оваа програма ме заинтересира да се вклучам. Значи и мирот и конфликите во опкружувањето беа мотивација да бидам дел од акцијата која што се презема. Основите на мировното образование постојано се пренесуваат на помладите, во секоја минута од часот, во секоја секунда, сите тренинзи кои што ги имаме поминато ние, се рефлектираат. И во инстинктивни и во намерни ситуации, знаењето го интегрираме и во часовите и во активностите и перформансите кои што ги правиме. Децата секогаш се изненадени кога некои од активностите ги внесуваме во наставата, секогаш кај сите ученици гледам желба за напредок на свеста, во насока на мировното образование... *** Многу позитивни работи се кажаа на оваа средба во мирната атмосфера на Аурора Резорт, на која хармонијата на природата и животните наоколу како да опоменуваат дека и човекот е дел од таа хармонија и совршенство, и треба што повеќе да ги негува и сочувува. Оваа тридневна средба, која е прва со директно присуство на поголем број наставници и наставнички по пандемијата, кога обуката течела преку вебинари, заврши успешно, со заеднички заклучоци, договори за понатамошни делување, организирање и иницирање активности и настани, со координација на владини претставници и преставници од релевантни институции за внесување на Мировноto образование во официјалното образование, а за крај беа доделени и сертификати од страна на МЕЃАШИ.

[embassy-m]

,,Мировно образование", приоритет на "Меѓаши" кој успешно го спроведува Мирот е најврвната општествена човекова вредност, која им овозможува на луѓето да го живеат својот живот квалитетно, без стравови, агонии, неизвесности, ризици и во подолга старост. Иако тоа човекот го сфатил одамна, за жал самиот го попречува создавањето на мирна атмосфера, преку разни војни, конфликти, судири, недоразбирања, од најмал до најголем формат. Потребата од мировно образование кај нас е неопходна, нешто што Првата детска амбасада МЕЃАШИ го отпочна пред 11 години, преку Програмата за мировно образование, организирајќи обуки, работилници, вебинари, мировни активности во и надвор од училиштата, нешто што се покажа мошне плодотворно. Првата детска амбасада во светот "Меѓаши", во рамките на својата мисија полека но сигурно, чекор по чекор, ја спроведува оваа своја програма, заедно со наставнички/наставници, институциите и таканатаму, преку образовниот процес да делуваат кај младите генерации, за мирот да стане нивна аксиома. Во тој контекст пред неколку дена беше одржана и Втората мировна средба (27 -29 јуни 2022), а на истата присуствуваа 60 наставници и наставнички од средни училишта од Дебар, Виница, Гостивар, Македонски Брод, Велес и Скопје, како и претставници од Министерството за образование и наука. На самата средба, професорот Џевит Мифтаровски од гимназијата во Дебар го истакна нивното значење. -За МЕЃАШИ јас дознав како дете а кога се вработив имав привилегија на ваков начин да станам дел од нив. На почетокот, во 2012 година, не знаев што ќе биде но нивниот интересен пристап ве привлече за нешто што е ново како правец. Првата средба беше во Кичево, меѓутоа темите кои се обработуваа беа навистина примамливи и сето тоа ми даде самодоверба да влезам таму. На поимот ,,мировно образование" поинаку гледам денес за разлика од тогаш. Дури и денес, на сопругата, која исто е професорка, кога ќе и споменам мировно образование, таа помислува дека е тоа нешто поврзано со војна. Но, мировното образование е многу повеќе од тоа. Ако тргнеме од тоа какви се теми сме слушале и обработувале овде, а потоа и успешно сме ги пренесувале на учениците, тоа им треба повеќе на возрасните особено во нашата држава. Мировно образование, би било долга дефиниција. Јас лично го сфаќам како превенирање за проблемите кои ги имаме и за проблемите кои не би сакале да ни се случат понатаму. Професорот додава дека кога би постоело ова Мировно образование во 2001 година, многу полесно би поминала нашата држава, и особено во делот со конфликтите меѓу учениците. - Јас работам во средно училиште каде заедно учат Македонци, Албанци, Роми, Турци и на албански и на македонски јазик. Бидејќи предавам македонски јазик и литература, на часовите по книжевност преку обработка на некое дело се обидувам да го нафрлам проблемот. Еве да земеме македонска литература меѓу двете светски војни, битови и социјални проблеми, тие социјални проблеми јас ги нафрлам за да тие меѓу себе децата да почнат да зборуваат, "зошто ова вака, дали можеше поинаку да се реши, зошто овој човек вака реагира, зошто ќерката не ја дава заради тоа што е сиромав?" и таканатаму. Применувам техники што ги омекнуваат учениците, се обидуваат да влезат во туѓа кожа, за да можат да размислуваат и да го сфатат и другиот... Професорката Ирена Фејско, од истото училиште смета дека децата се како сликички од еден мозаик, кој треба соодветно да се состави, за се да биде во ред, а тоа од нас зависи. **** На оваа неодамнешна Мировна средба, која всушност е надоврзување на темите кои се обработуват во континуитет во рамките на Програмата за мировно образование, се зборуваше на повеќе прашања кои не засегаат како општество. Во широката палета на теми, овој пат акцент беше ставен на: ,,Мировното образование и родовата правдa", ,,Мировната иднина", ,,Антициганизмот како бариера за вклучување на децата Роми во образованието", ,,Грижата за себе", ,,Форум театар", а креативноста и новите иницијативи беа одлика и на разговорите кои се водеа со претставниците од МОН, и со Заменик министерот за образование и наука Лулзим Алиу. За време на своето еднодневно присуство, заменик министерот оствари повеќе средби, и групни и поединечни, со професорите, и посочи дека воспитанието и образованието се важни предуслови за градење здрави личности, кои решението на проблемите го наоѓаат по мирен пат, нагласувајќи ја токму нивната улога, покрај семејствата, во трасирањето и издигнувањето на учениците, кои во иднина секој конфликт треба да го решат со вербална, а не со физичка комуникација. Но, и дека за секој проблем, има и решение, ако истото го бараме по мирен пат - Да се превенира, да се преземе акција уште на самиот почеток, пред да се соочиме со немили сцени во училиштата, нагласи во своето официјално обраќање. *** Среќен е оној човек кој дел од себе си може да вгради во мирот. Треба да се почитува секоја таква дадена шанса и да се исползува најдоброто од себе и од другите. Иако навидум тоа е лесен поим, во голема мера оваа констатација е заблуда, затоа што воопшто не е лесен поим-од една страна а широчината што ја дава мирот е огромна, од друга, обврската тој да се зачува и надградува е уште поголема. Работните групи на Мировната средба, во кои дискутираа професорите и разменуваа лични искуства, и примери, беа доста корисни во таа насока. Енвер Ајдини професор во средното економско ,,Арсени Јовков" од Скопје, смета дека преку мировното образование придонесуваат за самиот систем на образование во Република Македонија, и особено да се смират политичките страсти кај учениците, кои ги прифаќаат внатре во своите семејства или преку медиумите. -Се грижиме за учениците, преку мировно образование се бориме против секакво насилство, во самиот процес и тоа е главниот мотив што сум дел од Мировното образование, а и понатаму ќе бидам. Имаме тим од шестмина наставници од нашето училиште и тим од дваесет ученици кои секогаш се со нас на нашите работилници, накусо не запозна со нивната Мировна приказна. Професорката Валентина Штерјовска од Гостивар вели дека таа лично како личност најмногу се изградила со "Меѓаши" и со Мировното образование. -Нивната цел е да се вклучат во програмата мотивирани наставници. На почеток почнавме како млада група ентузијасти, имавме пред нас многу голем визија што сакаме да направиме, ама искрено кога ќе видам денес каде сме, не баш верував дека ова движење буквално ќе стане толку големо. Првите обуки беа со помал број наставници, и во поизолирани места каде буквално ќе се затворевме и работи, работи, сонувај сонувај, што и како ќе биде и така започна една приказна која со денес буквално е дел од мене во моето срце во мојата личност. Валентина вели дека ова го смета за најголема вредност во образовниот систем во однос на таа некоја воспитна компонента која недостасува а треба некако да се воспитуваат децата но за тоа сепак наставникот треба да има насока, да биде обучен, за што најмногу придонесуваат овие професионални, специјализирани и ретки обуки на МЕЃАШИ. Како професор со мировно искуство, таа инсистира на повеќе начини на дејствување. -Еден од начините кој е влезен во програма, е обележување на некои важни датуми за нас како што е на пример Денот на мирот, Денот на социјалната правда, Антибулинг денот, кои ги одбележуваме на разни начини, со марш, со перформанси како што е танц театар или форум театар се прават со ученици. Тие начини на делување се многу моќни затоа што ги изведуваме пред широка публика масовно, пред општина, пред Влада на Република Македонија. Во една прилика преку перформанс имавме барање до гостиварскиот градоначалник Арбен Таравари да постави мерни инструменти за загаденост, после што и постави, и го слушна нашиот глас. И во училиште тековно ни се појавуваат многу проблеми и ги решаваме на неосетен заобиколен начин, преку работилници делуваме да се подигне свеста, објаснува професорката. Кога зборуваме за мир тоа е првенствено оној мир кој може да го постигне секој, да се чувствува добро во училиштето, да чувствува дека училиштето се грижи за него и што е најважно да се препознае проблемот, да се каже и да се решаваат, тоа се тие придобивки. *** Овој пат, на Мировната средба во Берово проблемот со мобингот, партизираноста и партиските привилегии, социјалното исклучување, злоупотребата на службената положба и насилството што се врши во училиштата, професорките и професорите го прикажаа преку Форум театарската претстава „ОБРАЗОВАНИЕТО Е (ПРИ)СИЛА – ОБРАЗОВАНИЕТО Е (НЕ)МОЌ“, на сцена пред сите учесници и учеснички на Мировната средба но и пред градоначалникот на општина Берово како и други претставници од институции од Берово и Пехчево. Форум театарската претстава која ја изведоа професорите, беше проследена со голем интерес од страна на присутните при што од страна на градоначалникот беше побарано и повторување на истата на почеток на новата училишна година пред сите наставници на општина Берово. Овие перформанси, особено Форум театарот - познат и како Театар на угнетените, е одлична креативна форма на партиципативен театар, за подигнување на свеста и создавање атмосфера на заедништво, кој создава можности за дискусија и интеракција со публиката но и активно учество во креирањето различни решенија. Сцената станува огледало во кое секој се пронаоѓа себе си и својата општествена улога. И професорката по англиски јазик Марија Манасиева од средното училиште Ванчо Прќе во Виница, искуствено вели дека тие перформанси доста помагаат за заедништво. -Како повратник од странство, каде живеев неколку години во Германија и Чешка, а и доста патував, мирот кој што го имам видено, но и конфликтите, кога ја видов оваа програма ме заинтересира да се вклучам. Значи и мирот и конфликите во опкружувањето беа мотивација да бидам дел од акцијата која што се презема. Основите на мировното образование постојано се пренесуваат на помладите, во секоја минута од часот, во секоја секунда, сите тренинзи кои што ги имаме поминато ние, се рефлектираат. И во инстинктивни и во намерни ситуации, знаењето го интегрираме и во часовите и во активностите и перформансите кои што ги правиме. Децата секогаш се изненадени кога некои од активностите ги внесуваме во наставата, секогаш кај сите ученици гледам желба за напредок на свеста, во насока на мировното образование... *** Многу позитивни работи се кажаа на оваа средба во мирната атмосфера на Аурора Резорт, на која хармонијата на природата и животните наоколу како да опоменуваат дека и човекот е дел од таа хармонија и совршенство, и треба што повеќе да ги негува и сочувува. Оваа тридневна средба, која е прва со директно присуство на поголем број наставници и наставнички по пандемијата, кога обуката течела преку вебинари, заврши успешно, со заеднички заклучоци, договори за понатамошни делување, организирање и иницирање активности и настани, со координација на владини претставници и преставници од релевантни институции за внесување на Мировноto образование во официјалното образование, а за крај беа доделени и сертификати од страна на МЕЃАШИ.