#πανδημία
Text
Γκ. Μαγιορκίνης: Γιατί δεν μπορεί να προκαλέσει προς το παρόν πανδημία ο ιός της γρίπης των πτηνών
Οι πανδημίες είναι ένα φυσικό επαναλαμβανόμενο φαινόμενο που η ανθρωπότητα έχει ζήσει πάρα πολλές φορές.
Continue reading Γκ. Μαγιορκίνης: Γιατί δεν μπορεί να προκαλέσει προς το παρόν πανδημία ο ιός της γρίπης των πτηνών
View On WordPress
0 notes
Text
Empathy(ενσυναίσθηση)-Γιατί λείπει δημιουργώντας κύμα αγένειας?
empathy tips
Empathy(ή αλλιώς ενσυναίσθηση στα ελληνικά) είναι η ικανότητα να κατανοούμε τα συναισθήματα και τις ανάγκες των άλλων. Όταν είμαστε ενσυναισθητικοί, είμαστε πιο πιθανό να συμπεριφερόμαστε με τρόπους που σέβονται τους άλλους.
Τα τελευταία χρόνια, παρατηρείται παγκοσμίως μια αύξηση των περιστατικών αγένειας και κακής συμπεριφοράς. Το φαινόμενο αυτό είναι εμφανές σε διάφορους τομείς της…
View On WordPress
0 notes
Text
Προειδοποίηση από ΠΟΥ: Καλεί τις χώρες να προετοιμαστούν για την επόμενη πανδημία
Ο επικεφαλής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας κάλεσε τις χώρες να εφαρμόσουν τις μεταρρυθμίσεις που είναι αναγκαίες ώστε να προετοιμασθούν για την επόμενη πανδημία και να τηρήσουν προηγούμενες δεσμεύσεις για την ενίσχυση της χρηματοδότησης του οργανισμού αυτού των Ηνωμένων Εθνών.
Απευθυνόμενος στην ετήσια συνέλευση του ΠΟΥ που διεξάγεται στην Γενεύη από τις 21 έως τις 30 Μαΐου, ο Τέντρος Αντανόμ Γκεμπρεγέσους δήλωσε ότι είναι η ώρα για την επίσπευση των διαπραγματεύσεων με στόχο την πρόληψη της επόμενης πανδημίας.
«Δεν μπορούμε να το αναβάλουμε», είπε προειδοποιώντας ότι η επόμενη πανδημία «είναι βέβαιο ότι θα χτυπήσει την πόρτα».
«Αν δεν κάνουμε εμείς τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν, τότε ποιος θα τις κάνει; Και αν δεν τις κάνουμε τώρα, τότε πότε;», είπε.
Η δεκαήμερη συνέλευση του ΠΟΥ συμπίπτει με την 75η επέτειο από την ίδρυσή του και θα συζητήσει τα παγκόσμια προβλήματα υγείας, ανάμεσά τους και τις μελλοντικές πανδημίες.
Οι 194 χώρες μέλη διαπραγματεύονται μεταρρυθμίσεις στους δεσμευτικούς κανόνες που ορίζουν τις υποχρεώσεις τους σε περίπτωση διεθνούς απειλής για την υγεία και επεξεργάζονται μία ευρύτερη συνθήκη πανδημίας που αναμένεται να επικυρωθεί τον επόμενο χρόνο.
«Μια δέσμευση αυτής της γενιάς επί συμφωνίας για τις πανδημίες είναι σημαντική, διότι αυτή είναι η γενιά που δοκίμασε πόσο φοβερός μπορεί να γίνει ένας μικρός ιός», δήλωσε ο Τέντρος.
Οι χώρες μέλη θα συζητήσουν εντός της ημέρας τον προϋπολογισμό 2024-2025 του ΠΟΥ, ο οποίος περιλαμβάνει αύξηση των ετήσιων εισφορών των χωρών.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας δεν προσκάλεσε την Ταϊβάν να συμμετάσχει στην ετήσια συνέλευση του οργανισμού, παρά την επιμονή της Ταϊπέι ότι η υποστήριξη για την συμμετοχή της έχει αυξηθεί.
Η ετήσια συνέλευση αποφάσισε σήμερα να μην απευθύνει πρόσκληση στην Ταϊβάν για να συμμετάσχει υποχωρώντας στις πιέσεις της Κίνας και του Πακιστάν. Τα Νησιά Μάρσαλ και το Εσουατίνι τοποθετήθηκαν υπέρ της συμμετοχής της Ταϊβάν.
Πηγή άρθρου:
Προειδοποίηση από ΠΟΥ: Καλεί τις χώρες να προετοιμαστούν για την επόμενη πανδημία
0 notes
Text
Προειδοποίηση από ΠΟΥ: Καλεί τις χώρες να προετοιμαστούν για την επόμενη πανδημία
Ο επικεφαλής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας κάλεσε τις χώρες να εφαρμόσουν τις μεταρρυθμίσεις που είναι αναγκαίες ώστε να προετοιμασθούν για την επόμενη πανδημία και να τηρήσουν προηγούμενες δεσμεύσεις για την ενίσχυση της χρηματοδότησης του οργανισμού αυτού των Ηνωμένων Εθνών.
Απευθυνόμενος στην ετήσια συνέλευση του ΠΟΥ που διεξάγεται στην Γενεύη από τις 21 έως τις 30 Μαΐου, ο Τέντρος Αντανόμ Γκεμπρεγέσους δήλωσε ότι είναι η ώρα για την επίσπευση των διαπραγματεύσεων με στόχο την πρόληψη της επόμενης πανδημίας.
«Δεν μπορούμε να το αναβάλουμε», είπε προειδοποιώντας ότι η επόμενη πανδημία «είναι βέβαιο ότι θα χτυπήσει την πόρτα».
«Αν δεν κάνουμε εμείς τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν, τότε ποιος θα τις κάνει; Και αν δεν τις κάνουμε τώρα, τότε πότε;», είπε.
Η δεκαήμερη συνέλευση του ΠΟΥ συμπίπτει με την 75η επέτειο από την ίδρυσή του και θα συζητήσει τα παγκόσμια προβλήματα υγείας, ανάμεσά τους και τις μελλοντικές πανδημίες.
Οι 194 χώρες μέλη διαπραγματεύονται μεταρρυθμίσεις στους δεσμευτικούς κανόνες που ορίζουν τις υποχρεώσεις τους σε περίπτωση διεθνούς απειλής για την υγεία και επεξεργάζονται μία ευρύτερη συνθήκη πανδημίας που αναμένεται να επικυρωθεί τον επόμενο χρόνο.
«Μια δέσμευση αυτής της γενιάς επί συμφωνίας για τις πανδημίες είναι σημαντική, διότι αυτή είναι η γενιά που δοκίμασε πόσο φοβερός μπορεί να γίνει ένας μικρός ιός», δήλωσε ο Τέντρος.
Οι χώρες μέλη θα συζητήσουν εντός της ημέρας τον προϋπολογισμό 2024-2025 του ΠΟΥ, ο οποίος περιλαμβάνει αύξηση των ετήσιων εισφορών των χωρών.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας δεν προσκάλεσε την Ταϊβάν να συμμετάσχει στην ετήσια συνέλευση του οργανισμού, παρά την επιμονή της Ταϊπέι ότι η υποστήριξη για την συμμετοχή της έχει αυξηθεί.
Η ετήσια συνέλευση αποφάσισε σήμερα να μην απευθύνει πρόσκληση στην Ταϊβάν για να συμμετάσχει υποχωρώντας στις πιέσεις της Κίνας και του Πακιστάν. Τα Νησιά Μάρσαλ και το Εσουατίνι τοποθετήθηκαν υπέρ της συμμετοχής της Ταϊβάν.
Πηγή άρθρου:
Προειδοποίηση από ΠΟΥ: Καλεί τις χώρες να προετοιμαστούν για την επόμενη πανδημία
0 notes
Text
Νέα «όπλα» για την πανδημία της παχυσαρκίας στα παιδιά
Πρόσφατα, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας υπολόγισε ότι αν δεν γίνει κάτι δραστικό στην πρόληψη και θεραπεία της υπερβαρότητας και της παχυσαρκίας τα επόμενα λίγα χρόνια, το 2035 πάνω από 50% της ανθρωπότητας θα αποτελείται από υπέρβαρους και παχύσαρκους ανθρώπους. Ο βαθμός παχυσαρκίας ορίζεται με βάση τον δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) ενός ατόμου. Ενήλικοι που υπερβαίνουν τα 25 κιλά βάρους/τετράγωνο επιφανείας σώματος σε μέτρα, μέχρι τα 30 θεωρούνται υπέρβαροι, πάνω από τα 30 μέχρι 35 παχύσαρκοι και πάνω από τα 35 «νοσηρά» παχύσαρκοι. Γνωρίζουμε ότι η παθογονικότητα της παχυσαρκίας αυξάνει ανάλογα με τον ΔΜΣ, ξεκινώντας από το 25 στους Ευρωπαίους και το 23 στους Ασιάτες, και εξαρτάται από τη διάρκεια του χρόνου κατά τον οποίο ο οργανισμός παραμένει υπέρβαρος/παχύσαρκος. Πολύ σημαντικά αυξάνεται η νοσηρότητα της υπερβαρότητας/παχυσαρκίας όταν η έναρξή της είναι στην παιδική και εφηβική ηλικία. Γενικά, η νοσηρότητα της υπερβαρότητας/παχυσαρκίας χαρακτηρίζεται από συνοδά προβλήματα υγείας που αυξάνονται προοδευτικά με την ηλικία, που σήμερα, λόγω πρώιμης έναρξης, εμφανίζονται σχετικά νωρίς, στην ύστερη εφηβική και νεανική ηλικία. Πολύ δυσοίωνο είναι ότι η τάση για αύξηση του επιπολασμού της υπερβαρότητας και παχυσαρκίας σε όλες τις ηλικίες όχι μόνο δεν έχει σταθεροποιηθεί, αλλά χειροτερεύει με τον χρόνο.
Η παρουσία και ο βαθμός υπερβαρότητας/παχυσαρκίας είναι ένας εξαιρετικός βιοδείκτης σύγχρονης και πρoϊούσης συνοδού παθολογίας, η οποία ως γνωστόν χειροτερεύει προοδευτικά με τον χρόνο. Αμερικανικές και άλλες επιδημιολογικές μελέτες, συμπεριλαμβανομένων και ελληνικών, δείχνουν ότι η παθολογία που συνοδεύει την υπερβαρότητα/παχυσαρκία, και κυρίως την κοιλιακή ή σπλαχνική μορφή, αποτελεί το λεγόμενο «καρδιομεταβολικό σύνδρομο» –που περιλαμβάνει την αντίσταση στην ινσουλίνη, τη δυσλιπιδαιμία, την υπέρταση, τον σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, την υπερπηκτικότητα του αίματος, τη χρόνια συστηματική φλεγμονή, τα καρδιαγγειακά νοσήματα, τη μη αλκοολική λιπώδη διήθηση του ήπατος και την άπνοια του ύπνου– που την καθιστά μια σοβαρή χρόνια νόσο. Αυτή έχει και πολλές άλλες ψυχολογικές και σωματικές συννοσηρότητες, όπως το άγχος και η κατάθλιψη, ο καρκίνος, η άνοια και η αυξημένη ευαλωτότητα στις λοιμώξεις. Ολες οι παθολογικές εκδηλώσεις της υπερβαρότητας/παχυσαρκίας είναι κατά κύριο λόγο το αποτέλεσμα της ραγδαίας και ριζικής αλλαγής του τρόπου ζωής τα τελευταία 50 χρόνια, που περιλαμβάνει την αύξηση του χρόνιου ψυχο-κοινωνικο-οικονομικού στρες –που σαφώς υφιστάμεθα αδιάκοπα στη σύγχρονη εποχή–, σε συνδυασμό βέβαια με την κακής ποιότητας αλλά άφθονη τροφή, την έλλειψη άσκησης, τον ανεπαρκή ύπνο και το ακανόνιστο πρόγραμμα της ημέρας, αποσυζευγμένο από το βιολογικό κιρκάδιο ρολόι της φύσης. Ο ανθρώπινος οργανισμός, δηλαδή, βρέθηκε σε ένα πρωτόγνωρο περιβάλλον, για το οποίο τα γονίδιά του δεν είχαν τον απαραίτητο χρόνο των αρκετών γενεών που απαιτούνται για να προσαρμοστούν. Αυτή η δυσπροσαρμογή έχει μετατρέψει μια γνωστή αλλά πολύ σπάνια κατάσταση του παρελθόντος σε μια συχνή, κλασική, σοβαρή χρόνια νόσο, που ανθίσταται σθεναρά στις πολλές προσπάθειες που καταβάλλουμε για την πρόληψή της και τη θεραπεία της. Να προσθέσω εδώ ότι, εν πολλοίς, υπάρχει μεγάλη συσχέτιση της υπερβαρότητας/παχυσαρκίας με το μορφωτικό και κοινωνικοοικονομικό επίπεδο μιας κοινωνίας ανθρώπων, που σημαίνει ότι η ουσιαστική παιδεία είναι το κλειδί της λύσης κυρίως όσον αφορά την πρόληψη αυτής της χρόνιας νόσου.
Η αντιμετώπισή της απαιτεί ομάδα ειδικών, όπως ενδοκρινολόγο, διατροφολόγο, ψυχολόγο και εργοφυσιολόγο.
Δυστυχώς, µέχρι σήµερα, η θεραπεία της υπερβαρότητας/παχυσαρκίας ήταν ιδιαίτερα δύσκολη έως πλήρως αποτυχημένη, ιδίως σε άτομα με υψηλό ΔΜΣ, με τη δυσκολία να είναι ανάλογη αυτού του δείκτη σοβαρότητας της νόσου. Επίσης, προσπάθειες με νέα φάρμακα ως επί το πλείστον αποτύγχαναν. Γενικά, η χειρότερη έκβαση ήταν μια αρχική απώλεια ικανού βάρους –που σημαίνει ταυτόχρονη απώλεια λίπους και μυϊκής μάζας– ακολουθούμενη από υποτροπή, με επάνοδο του λίπους αλλά όχι της μυϊκής μάζας, που σημαίνει χειροτέρευση της μεταβολικής παθολογίας. Η αντιμετώπιση της υπερβαρότητας/παχυσαρκίας απαιτεί ομάδα ειδικών, όπως ενδοκρινολόγο, διατροφολόγο, ψυχολόγο και εργοφυσιολόγο, καθώς και μεθόδους παρακολούθησης της θεραπείας πέραν της φυσικής εξέτασης και του υπολογισμού του ΔΜΣ. Μέτρηση και παρακολούθηση της μυϊκής μάζας, του σπλαχνικού λίπους και της οστικής πυκνότητας, αξιολόγηση της συστηματικής φλεγμονής, του κιρκάδιου ρυθμού της αρτηριακής πίεσης και της κορτιζόλης, καθώς και της ποικιλότητας του καρδιακού ρυθμού είναι δείκτες χρόνιας νοσηρότητας και σηματοδοτούν την άμεση ανάγκη δραστικής αλλαγής του τρόπου ζωής: σωστή διατροφή, μέτρια σωματική άσκηση, επαρκής ύπνος, κανονικότητα ημερήσιας δραστηριότητας, γευμάτων και ύπνου και διαχείριση του στρες.
Πρόσφατα, φαρµακευτική θεραπεία απώλειας βάρους και διατήρησής του σε ανεκτά επίπεδα με χρήση ειδικών γαστρεντερικών ορμονικών σκευασμάτων, όπως η εβδομαδιαία υποδόρια σεμαγλουτίδη (Ozenpic, Wegovy) –με απώλεια έως 15% του βάρους σώματος– ή η τιρζεπατίδη (Mounjaro) –με απώλεια έως 25% του βάρους σώματος–, έχει χρησιμοποιηθεί με επιτυχία σε υπέρβαρους και παχύσαρκους ενηλίκους με σχετικά λίγες παρενέργειες και αποτελεσματική ελάττωση της νοσηρότητας της υπερβαρότητας/παχυσαρκίας. Μερικές από τις αρχικές παρενέργειες ήταν η ναυτία και οι γαστρεντερικές ενοχλήσεις (δυσκοιλιότητα, διάρροια, κοιλιακός πόνος), που μπορούν να αποφευχθούν ξεκινώντας με χαμηλές δόσεις και επιτρέποντας την ανάπτυξη ανοχής του οργανισμού σε αυτές. Πολύ σπάνια έχει παρουσιαστεί οξεία παγκρεατίτιδα, μια σοβαρή νόσος, γι’ αυτό η παρουσία χολολιθίασης ίσως αποτελεί αντένδειξη για την ως άνω θεραπεία. Περιέργως, τα παραπάνω φάρμακα μπορούν επίσης να επηρεάσουν συγκεκριμένα κύτταρα του θυρεοειδούς αδένα που δίνουν γένεση στο σπάνιο μυελοειδές καρκίνωμα του θυρεοειδούς. Το λεγόμενο «δεν υπάρχει φάρμακο χωρίς παρενέργειες» ισχύει και εδώ. Μολονότι δεν μπορούμε να προβλέψουμε και άλλες παρενέργειες στο βάθος του χρόνου, δεν μπορούμε και να πούμε με βεβαιότητα ότι δεν θα υπάρξουν στο μέλλον. Η έρευνα στη φαρμακευτική θεραπεία της παχυσαρκίας εξελίσσεται ραγδαία, σε σημείο που να ευελπιστούμε για μια «φαρμακευτική βαριατρική θεραπεία» που θα πάρει τη θέση της «βαριατρικής χειρουργικής». Εννοείται ότι η χορήγηση φαρμακοθεραπείας θα πρέπει να συνταγογραφείται και να παρακολουθείται από ειδικούς, ενώ οι θεραπευόμενοι θα πρέπει να γνωρίζουν ότι υπάρχουν ορισμένες, σχετικά σπάνιες, αντενδείξεις και παρενέργειες και ότι, πιθανότατα, θ�� λαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή διά βίου, έστω σε κάποια μικρότερη δόση συντήρησης. Υπάρχουν ασθενείς, ευτυχώς όχι πολλοί, που δεν ανταποκρίνονται στη θεραπεία, για ακόμη άγνωστους λόγους. Στην πλειονότητα των ασθενών που ανταποκρίνονται, όμως, είναι σημαντικό η απώλεια βάρους να είναι κυρίως σε λίπος και όχι σε μυϊκή μάζα, που σημαίνει ότι απαιτείται παράλληλη άσκηση για μυϊκή ενδυνάμωση και προστασία από την ανάπτυξη σαρκοπενίας. Τέλος, όλοι θα πρέπει να γνωρίζουν ότι η φαρμακοθεραπεία χρησιμοποιείται συνοδευτικά, σαν αρωγός, διευκολύνοντας την απώλεια και τη διατήρηση χαμηλότερου σωματικού βάρους. Ας τονιστεί ότι ως κύρια θεραπευτική προσέγγιση της υπερβαρότητας/παχυσαρκίας παραμένει η εξυγίανση του τρόπου ζωής και η σωστή διαχείριση του στρες, που είναι οι γενεσιουργές αιτίες.
Ο κ. Γεώργιος Π. Χρούσος είναι ομότιμος καθηγητής Παιδιατρικής και Ενδοκρινολογίας, διευθυντής στο Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Υγείας Μητέρας, Παιδιού και Ιατρικής Ακριβείας, επικεφαλής στην Εδρα UNESCO Εφηβικής Υγείας και Ιατρικής.
Πηγή άρθρου: Νέα «όπλα» για την πανδημία της παχυσαρκίας στα παιδιά
0 notes
Text
Νέα «όπλα» για την πανδημία της παχυσαρκίας στα παιδιά
Πρόσφατα, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας υπολόγισε ότι αν δεν γίνει κάτι δραστικό στην πρόληψη και θεραπεία της υπερβαρότητας και της παχυσαρκίας τα επόμενα λίγα χρόνια, το 2035 πάνω από 50% της ανθρωπότητας θα αποτελείται από υπέρβαρους και παχύσαρκους ανθρώπους. Ο βαθμός παχυσαρκίας ορίζεται με βάση τον δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) ενός ατόμου. Ενήλικοι που υπερβαίνουν τα 25 κιλά βάρους/τετράγωνο επιφανείας σώματος σε μέτρα, μέχρι τα 30 θεωρούνται υπέρβαροι, πάνω από τα 30 μέχρι 35 παχύσαρκοι και πάνω από τα 35 «νοσηρά» παχύσαρκοι. Γνωρίζουμε ότι η παθογονικότητα της παχυσαρκίας αυξάνει ανάλογα με τον ΔΜΣ, ξεκινώντας από το 25 στους Ευρωπαίους και το 23 στους Ασιάτες, και εξαρτάται από τη διάρκεια του χρόνου κατά τον οποίο ο οργανισμός παραμένει υπέρβαρος/παχύσαρκος. Πολύ σημαντικά αυξάνεται η νοσηρότητα της υπερβαρότητας/παχυσαρκίας όταν η έναρξή της είναι στην παιδική και εφηβική ηλικία. Γενικά, η νοσηρότητα της υπερβαρότητας/παχυσαρκίας χαρακτηρίζεται από συνοδά προβλήματα υγείας που αυξάνονται προοδευτικά με την ηλικία, που σήμερα, λόγω πρώιμης έναρξης, εμφανίζονται σχετικά νωρίς, στην ύστερη εφηβική και νεανική ηλικία. Πολύ δυσοίωνο είναι ότι η τάση για αύξηση του επιπολασμού της υπερβαρότητας και παχυσαρκίας σε όλες τις ηλικίες όχι μόνο δεν έχει σταθεροποιηθεί, αλλά χειροτερεύει με τον χρόνο.
Η παρουσία και ο βαθμός υπερβαρότητας/παχυσαρκίας είναι ένας εξαιρετικός βιοδείκτης σύγχρονης και πρoϊούσης συνοδού παθολογίας, η οποία ως γνωστόν χειροτερεύει προοδευτικά με τον χρόνο. Αμερικανικές και άλλες επιδημιολογικές μελέτες, συμπεριλαμβανομένων και ελληνικών, δείχνουν ότι η παθολογία που συνοδεύει την υπερβαρότητα/παχυσαρκία, και κυρίως την κοιλιακή ή σπλαχνική μορφή, αποτελεί το λεγόμενο «καρδιομεταβολικό σύνδρομο» –που περιλαμβάνει την αντίσταση στην ινσουλίνη, τη δυσλιπιδαιμία, την υπέρταση, τον σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, την υπερπηκτικότητα του αίματος, τη χρόνια συστηματική φλεγμονή, τα καρδιαγγειακά νοσήματα, τη μη αλκοολική λιπώδη διήθηση του ήπατος και την άπνοια του ύπνου– που την καθιστά μια σοβαρή χρόνια νόσο. Αυτή έχει και πολλές άλλες ψυχολογικές και σωματικές συννοσηρότητες, όπως το άγχος και η κατάθλιψη, ο καρκίνος, η άνοια και η αυξημένη ευαλωτότητα στις λοιμώξεις. Ολες οι παθολογικές εκδηλώσεις της υπερβαρότητας/παχυσαρκίας είναι κατά κύριο λόγο το αποτέλεσμα της ραγδαίας και ριζικής αλλαγής του τρόπου ζωής τα τελευταία 50 χρόνια, που περιλαμβάνει την αύξηση του χρόνιου ψυχο-κοινωνικο-οικονομικού στρες –που σαφώς υφιστάμεθα αδιάκοπα στη σύγχρονη εποχή–, σε συνδυασμό βέβαια με την κακής ποιότητας αλλά άφθονη τροφή, την έλλειψη άσκησης, τον ανεπαρκή ύπνο και το ακανόνιστο πρόγραμμα της ημέρας, αποσυζευγμένο από το βιολογικό κιρκάδιο ρολόι της φύσης. Ο ανθρώπινος οργανισμός, δηλαδή, βρέθηκε σε ένα πρωτόγνωρο περιβάλλον, για το οποίο τα γονίδιά του δεν είχαν τον απαραίτητο χρόνο των αρκετών γενεών που απαιτούνται για να προσαρμοστούν. Αυτή η δυσπροσαρμογή έχει μετατρέψει μια γνωστή αλλά πολύ σπάνια κατάσταση του παρελθόντος σε μια συχνή, κλασική, σοβαρή χρόνια νόσο, που ανθίσταται σθεναρά στις πολλές προσπάθειες που καταβάλλουμε για την πρόληψή της και τη θεραπεία της. Να προσθέσω εδώ ότι, εν πολλοίς, υπάρχει μεγάλη συσχέτιση της υπερβαρότητας/παχυσαρκίας με το μορφωτικό και κοινωνικοοικονομικό επίπεδο μιας κοινωνίας ανθρώπων, που σημαίνει ότι η ουσιαστική παιδεία είναι το κλειδί της λύσης κυρίως όσον αφορά την πρόληψη αυτής της χρόνιας νόσου.
Η αντιμετώπισή της απαιτεί ομάδα ειδικών, όπως ενδοκρινολόγο, διατροφολόγο, ψυχολόγο και εργοφυσιολόγο.
Δυστυχώς, µέχρι σήµερα, η θεραπεία της υπερβαρότητας/παχυσαρκίας ήταν ιδιαίτερα δύσκολη έως πλήρως αποτυχημένη, ιδίως σε άτομα με υψηλό ΔΜΣ, με τη δυσκολία να είναι ανάλογη αυτού του δείκτη σοβαρότητας της νόσου. Επίσης, προσπάθειες με νέα φάρμακα ως επί το πλείστον αποτύγχαναν. Γενικά, η χειρότερη έκβαση ήταν μια αρχική απώλεια ικανού βάρους –που σημαίνει ταυτόχρονη απώλεια λίπους και μυϊκής μάζας– ακολουθούμενη από υποτροπή, με επάνοδο του λίπους αλλά όχι της μυϊκής μάζας, που σημαίνει χειροτέρευση της μεταβολικής παθολογίας. Η αντιμετώπιση της υπερβαρότητας/παχυσαρκίας απαιτεί ομάδα ειδικών, όπως ενδοκρινολόγο, διατροφολόγο, ψυχολόγο και εργοφυσιολόγο, καθώς και μεθόδους παρακολούθησης της θεραπείας πέραν της φυσικής εξέτασης και του υπολογισμού του ΔΜΣ. Μέτρηση και παρακολούθηση της μυϊκής μάζας, του σπλαχνικού λίπους και της οστικής πυκνότητας, αξιολόγηση της συστηματικής φλεγμονής, του κιρκάδιου ρυθμού της αρτηριακής πίεσης και της κορτιζόλης, καθώς και της ποικιλότητας του καρδιακού ρυθμού είναι δείκτες χρόνιας νοσηρότητας και σηματοδοτούν την άμεση ανάγκη δραστικής αλλαγής του τρόπου ζωής: σωστή διατροφή, μέτρια σωματική άσκηση, επαρκής ύπνος, κανονικότητα ημερήσιας δραστηριότητας, γευμάτων και ύπνου και διαχείριση του στρες.
Πρόσφατα, φαρµακευτική θεραπεία απώλειας βάρους και διατήρησής του σε ανεκτά επίπεδα με χρήση ειδικών γαστρεντερικών ορμονικών σκευασμάτων, όπως η εβδομαδιαία υποδόρια σεμαγλουτίδη (Ozenpic, Wegovy) –με απώλεια έως 15% του βάρους σώματος– ή η τιρζεπατίδη (Mounjaro) –με απώλεια έως 25% του βάρους σώματος–, έχει χρησιμοποιηθεί με επιτυχία σε υπέρβαρους και παχύσαρκους ενηλίκους με σχετικά λίγες παρενέργειες και αποτελεσματική ελάττωση της νοσηρότητας της υπερβαρότητας/παχυσαρκίας. Μερικές από τις αρχικές παρενέργειες ήταν η ναυτία και οι γαστρεντερικές ενοχλήσεις (δυσκοιλιότητα, διάρροια, κοιλιακός πόνος), που μπορούν να αποφευχθούν ξεκινώντας με χαμηλές δόσεις και επιτρέποντας την ανάπτυξη ανοχής του οργανισμού σε αυτές. Πολύ σπάνια έχει παρουσιαστεί οξεία παγκρεατίτιδα, μια σοβαρή νόσος, γι’ αυτό η παρουσία χολολιθίασης ίσως αποτελεί αντένδειξη για την ως άνω θεραπεία. Περιέργως, τα παραπάνω φάρμακα μπορούν επίσης να επηρεάσουν συγκεκριμένα κύτταρα του θυρεοειδούς αδένα που δίνουν γένεση στο σπάνιο μυελοειδές καρκίνωμα του θυρεοειδούς. Το λεγόμενο «δεν υπάρχει φάρμακο χωρίς παρενέργειες» ισχύει και εδώ. Μολονότι δεν μπορούμε να προβλέψουμε και άλλες παρενέργειες στο βάθος του χρόνου, δεν μπορούμε και να πούμε με βεβαιότητα ότι δεν θα υπάρξουν στο μέλλον. Η έρευνα στη φαρμακευτική θεραπεία της παχυσαρκίας εξελίσσεται ραγδαία, σε σημείο που να ευελπιστούμε για μια «φαρμακευτική βαριατρική θεραπεία» που θα πάρει τη θέση της «βαριατρικής χειρουργικής». Εννοείται ότι η χορήγηση φαρμακοθεραπείας θα πρέπει να συνταγογραφείται και να παρακολουθείται από ειδικούς, ενώ οι θεραπευόμενοι θα πρέπει να γνωρίζουν ότι υπάρχουν ορισμένες, σχετικά σπάνιες, αντενδείξεις και παρενέργειες και ότι, πιθανότατα, θα λαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή διά βίου, έστω σε κάποια μικρότερη δόση συντήρησης. Υπάρχουν ασθενείς, ευτυχώς όχι πολλοί, που δεν ανταποκρίνονται στη θεραπεία, για ακόμη άγνωστους λόγους. Στην πλειονότητα των ασθενών που ανταποκρίνονται, όμως, είναι σημαντικό η απώλεια βάρους να είναι κυρίως σε λίπος και όχι σε μυϊκή μάζα, που σημαίνει ότι απαιτείται παράλληλη άσκηση για μυϊκή ενδυνάμωση και προστασία από την ανάπτυξη σαρκοπενίας. Τέλος, όλοι θα πρέπει να γνωρίζουν ότι η φαρμακοθεραπεία χρησιμοποιείται συνοδευτικά, σαν αρωγός, διευκολύνοντας την απώλεια και τη διατήρηση χαμηλότερου σωματικού βάρους. Ας τονιστεί ότι ως κύρια θεραπευτική προσέγγιση της υπερβαρότητας/παχυσαρκίας παραμένει η εξυγίανση του τρόπου ζωής και η σωστή διαχείριση του στρες, που είναι οι γενεσιουργές αιτίες.
Ο κ. Γεώργιος Π. Χρούσος είναι ομότιμος καθηγητής Παιδιατρικής και Ενδοκρινολογίας, διευθυντής στο Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Υγείας Μητέρας, Παιδιού και Ιατρικής Ακριβείας, επικεφαλής στην Εδρα UNESCO Εφηβικής Υγείας και Ιατρικής.
Πηγή άρθρου: Νέα «όπλα» για την πανδημία της παχυσαρκίας στα παιδιά
0 notes
Text
Επιδημίες και επανάσταση (I) - Jose Rosales
Σημειώσεις πάνω στις Εξεγέρσεις της Χολέρας, 1830-1831
[ Το κείμενο αυτό στην πρωτότυπη μορφή του δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο blog The Tragic Community. Μεταφράστηκε στα ελληνικά για τους σκοπούς του εγχειρήματος σφίγγα και άλλες χίμαιρες σε δύσκολους καιρούς και δημοσιεύτηκε στο ομώνυμο blog.
Η μετάφραση έγινε από τους Δήμο Μ. & Gloria Burgle. Την επιμέλεια έκανε ο Σ.
Σχετικά με την φωτογραφία στην προμετωπίδα:
Γαλλία 2016. Διαδηλώσεις κατά τη διάρκεια του κινήματος Nuit Debout (Όρθιες Νύχτες). Το σύνθημα στον τοίχο γράφει : «Θάνατος στο Συμβολικό. Ζήτω το Πραγματικό». ]
«Στο αποκορύφωμα μιας εποχής υπεροψίας, οικονομικής μεγέθυνσης, υλικής προόδου, επιστημονικών επιτευγμάτων και της ολοένα και περισσότερο εξαπλωνόμενης ευρωπαϊκής κυριαρχίας σε όλη την υφήλιο, εμφανίστηκε μία ασθένεια που προήλθε από την απολίτιστη Ανατολή και αμφισβήτησε τις κοινές παραδοχές της ευρωπαϊκής πολιτισμικής και βιολογικής ανωτερότητας, δείχνοντας πόσο ευάλωτοι ήταν ακόμα και οι πιο πολιτισμένοι λαοί σε μια ασθένεια που συνδέονταν κυρίως με την υπανάπτυκτη Ανατολή. Σε μια περίοδο που η ευρωπαϊκή λογοτεχνία και κουλτούρα υμνούσαν την «εποχή του εξιδανικευμένου θανάτου», μέσω ασθενειών όπως ο τύφος και η φυματίωση, οι οποίες μεταμόρφωναν και σχεδόν εξωράιζαν τα θύματά τους, στη συγκεκριμένη περίπτωση εμφανίστηκε μια νόσος που σκότωνε γρήγορα, χωρίς αναστολές, προκαλώντας συμπτώματα απαξιωτικά για τη ζωή του θύματος. Το ήμισυ του πληθυσμού που προσβλήθηκε πέθανε».
«Η εξάπλωση της ασθένειας στην Ευρώπη των αρχών της δεκαετίας του 1830, χαρακτηρίστηκε από αλλεπάλληλες εξεγέρσεις και ταραχές σχεδόν σε κάθε χώρα που επλήγη. Σύμφωνα με την κοινή γνώμη, η χολέρα δεν ήταν μια μέχρι πρότινος άγνωστη ασθένεια, αλλά αντιθέτως αποτελούσε μια μεθόδευση με στόχο τη μείωση του πληθυσμού των φτωχών μέσω δηλητηριάσεως. Εξεγέρσεις, σφαγές και βανδαλισμοί μαίνονταν ανά την Ρωσία και σάρωναν την Αυτοκρατορία των Αψβούργων, ξεσπούσαν στην Καινιξβέργη, στο Στετίνο και στο Μερνέλ το 1831, και την επόμενη χρονιά εξαπλώθηκαν στην Βρετανία επηρεάζοντας το Έξετερ και την Γλασκόβη, το Λονδίνο, το Μάντσεστερ και το Λίβερπουλ».
Richard J. Evans, Επιδημία και επαναστάσεις: Η χολέρα στην Ευρώπη του 19ου αιώνα
Ι. Οι εξεγέρσεις της χολέρας (1830-1831)
Η δεύτερη πανδημία χολέρας στη Ρωσία (1826-1837) και η πέμπτη πανδημία χολέρας στην Ιταλία (1881-1896) είναι αξιοσημείωτες, όχι μόνο λόγω των μεγάλων απωλειών σε ανθρώπινες ζωές και της δυστυχίας που προκάλεσαν, αλλά και εξαιτίας των φαινομένων αντίστασης και λαϊκής εξέγερσης που πυροδότησαν τη στιγμή κατά την οποία ο φόβος του θανάτου (ως συνθήκη) και ο φόβος της μόλυνσης (ως συναίσθημα) κυρίευσαν και διατάραξαν την καθημερινότητα των αντίστοιχων πληθυσμών. Επιπλέον, η ρωσική περίπτωση συνδέεται με την ιταλική καθώς μοιράζονται ομοιότητες ως προς την κρατική αντίδραση και τις πολιτικές αναφορικά με τη διαχείριση της δημόσιας υγειονομικής κρίσης που εφαρμόστηκαν στην κάθε χώρα.
Όπως εξηγεί ο M. Snowden σχετικά με τη ρωσική περίπτωση: «Ανάμεσα στα ευρωπαϊκά κράτη, η περίπτωση της Ρωσίας ήταν η πιο ακραία, καθώς οι συνέπειες της επιδημίας ήταν βιβλικών διαστάσεων. Στη Ρωσία η ασθένεια προκάλεσε τρομακτικές απώλειες σε ανθρώπινες ζωές, ενώ ταυτόχρονα το καθεστώς κλιμάκωσε την τρομοκρατία με μία βίαιη και αυταρχική στρατηγική στον τομέα της δημόσιας υγείας. Οι Ρομανόφ αναπαρήγαγαν μερικές από τις κοινωνικές συνέπειες που επακολούθησαν της έξαρσης της πανούκλας, επαναφέροντας δημόσιες υγειονομικές πολιτικές καταπολέμησής της, οι οποίες εφαρμόζονταν από τα πρώιμα νεωτερικά καθεστώτα» (Frank M. Snowden, Η Νάπολη στα χρόνια της χολέρας: 1884-1911, 150).
Ακριβώς αυτή η σύζευξη μιας φαινομενικά μη διαχειρίσιμης υγειονομικής κρίσης με τις αρχαϊκές πρακτικές διακυβέρνησης τις οποίες μετήλθαν οι κυβερνήσεις, αποτέλεσε το επιδημιολογικό και κοινωνικοπολιτικό έδαφος για την εμφάνιση των Εξεγέρσεων της Χολέρας, που διήρκεσαν από το 1830 μέχρι το 1831· μία περίοδος κατά την οποία η εξέγερση θα αναδυόταν ως η νέα μορφή αγώνα. Οι Εξεγέρσεις της Χολέρας δεν συνιστούν απλά ένα μέσο με το οποίο ένας πληθυσμός που θεωρείται ως περιττό πλεόνασμα ξεπερνά την κρίση της κοινωνικής αναπαραγωγής, αρπάζοντας ό,τι είναι απαραίτητο για την επιβίωσή του· ταυτόχρονα, οι εξεγέρσεις αυτές αποτέλεσαν απόπειρες για την επίλυση του προβλήματος της αναπαραγωγής σε βιολογικό επίπεδο, αν όχι στο επίπεδο του ίδιου του ανθρώπινου είδους.
Και υπό το πρίσμα αυτής της σύζευξης του βιολογικού και του πολιτικού, που διαμόρφωσε τα βασικά τους χαρακτηριστικά, δεν θα ήταν αδόκιμο να υποστηρίξει κανείς ότι οι εξεγέρσεις της χολέρας αποτέλεσαν μία ακολουθία πολιτικών φαινομένων που καθορίστηκαν από (i) την επίδειξη μαζικής δυσπιστίας και απέχθειας για την κυβέρνηση και τους αξιωματούχους του κράτους καθώς και (ii) συλλογικές πράξεις αντίστασης από χωρικούς, στρατιώτες και τμήματα του πληθυσμού των αστικών κέντρων, οι οποίες υιοθετήθηκαν ως αντίδραση στην απόφαση του Τσάρου να ακολουθήσει μια στρατηγική στρατιωτικής αποτροπής (η στρατηγική του Νικολάου Α΄ για τον περιορισμό της εξάπλωσης της χολέρας περιλάμβανε μια ποικιλία πρώιμων νεωτερικών μέτρων για τη διαχείριση της πανούκλας, που κυμαίνονταν από τη στρατιωτική επιβολή καραντίνας, τον περιορισμό και την αστυνόμευση της κίνησης στον δημόσιο χώρο, μέχρι και τη χρήση «ένοπλων κλοιών» [τα σημερινά κορδόνια της αστυνομίας] όταν κρινόταν αναγκαίο). Ένας παγκόσμιος Βορράς ήδη εξοικειωμένος με τις συνέπειες πανδημιών όπως η πανούκλα ή, ακόμα, το πρώτο κύμα χολέρας· και ένα όλο και πιο αυταρχικό έθνος-κράτος που αντιμετώπιζε αφενός τη βιολογική απειλή ενός φαινομένου μαζικής μόλυνσης, και αφετέρου τη συνθήκη της ίδιας της καραντίνας που είχε ως ακούσια συνέπεια την επιβάρυνση της οικονομίας, με αποτέλεσμα να επιδεινωθούν οι ήδη υπάρχουσες κοινωνικές ανισότητες. Αυτές ήταν οι κοινωνικο-οικονομικές συνισταμένες που καθόρισαν το πεδίο εντός του οποίου θα πραγματοποιούταν αυτή η (ανα)σύνθεση του λαϊκού ανταγωνισμού, ο οποίος συνίστατο από διαφοροποιημένες υποκειμενικές θέσεις και τις επακόλουθες παρεμβάσεις τους στη σφαίρα της (παραγωγικής) κυκλοφορίας. Αναλογιζόμενος το ξέσπασμα της χολέρας στη Ρωσία, ο ιστορικός Roderick McGrew εύστοχα συνοψίζει τον ρόλο που έπαιξε στην εμφάνιση των αναταραχών σε ολόκληρη τη χώρα εκείνη την εποχή, όταν γράφει: «Η χολέρα συνέβαλε στη διαμόρφωση της ευρωπαϊκής κοινωνικής συνείδησης, επιδείνωσε τις σύγχρονες εντάσεις [και] εντατικοποίησε τον αντίκτυπο των σύγχρονων κοινωνικών προβλημάτων» (McGrew, Ρωσία και χολέρα, 3).
Και όσο σύντομη και αν ήταν η εμφάνισή τους στη μακρά ιστορία των εξεγέρσεων που ξέσπασαν κατά τη διάρκεια των μεγάλων κρίσεων της δημόσιας υγείας, οι Εξεγέρσεις της Χολέρας σημαδεύτηκαν από τη χρήση ποικίλων πρακτικών εξέγερσης, περιλαμβάνοντας επιδρομές σε αστυνομικά τμήματα και σε δημόσια νοσοκομεία (απαλλοτριώσεις για την επίλυση των προβλημάτων που αφορούσαν στην κοινωνική αναπαραγωγή), καθώς και δολοφονίες γαιοκτημόνων, τοπικών αρχόντων και κρατικών λειτουργών (η άμεση δράση ως αυτοάμυνα). Δύο από τα πιο ενδιαφέροντα, αν όχι τα πιο αξιοσημείωτα συμβάντα αυτής της περιόδου, είναι εκείνα που συνέβησαν στο Ταμπόβ (1830) και στη Σεβαστούπολη (1831): όπως στην πόλη του Ταμπόβ οι πολίτες επιτέθηκαν σωματικά στον κυβερνήτη, μία πράξη αντίστασης που θα καταστελλόταν με την επέμβαση του στρατού, έτσι και αυτοί που εξεγέρθηκαν στους δρόμους της Σεβαστούπολης κατόρθωσαν προσωρινά να συγκροτήσουν αμεσοδημοκρατικές δομές λήψης αποφάσεων, ενισχυμένες με τη δυνατότητα εκλογής δικών τους στελεχών καθώς και με μια διευρυμένη ικανότητα προπαγάνδισης των ιδεών τους σε πλήθος χωρικών και δουλοπάροικων.
Όμως τι προκύπτει από αυτήν την ανάλυση αν φιλοδοξεί να μην περιοριστεί σε μια απλή ιστορική αναδρομή; Συγκεκριμένα: αν η κατανόηση των τρόπων με τους οποίους ο βιολογικός παράγοντας επιδρά στη διαμόρφωση των υφιστάμενων κοινωνικών συνθηκών μιας προηγούμενης εποχής μάς παρέχει τη δυνατότητα να συλλάβουμε σε μεγάλο βαθμό την ιστορική και υλική της ιδιαιτερότητα, έτσι, αντίστοιχα, μόνο αναλογιζόμενοι την επιδημιολογία ως παράγοντα που διαμορφώνει αμφίδρομα την οικονομία και την πολιτική, μπορούμε να στοχαστούμε αυτό που θα θεμελιώσει και θα συγκροτήσει την πολιτική που έρχεται – μόνο έτσι δηλαδή μπορούμε εκ του μη-εισέτι-Όντος να συλλάβουμε αυτό που πρόκειται να συμβεί [1]. Όπως το θέτει ο Michael Durey σχετικά με τη μελέτη της χολέρας, η σύλληψη της ιστορικής σημασίας της ασθένειας έχει να κάνει με το να λάβουμε υπόψη τους τρόπους με τους οποίους οι επιδημίες διαταράσσουν «την κανονική λειτουργία της κοινωνίας» ενώ ταυτόχρονα φέρνουν «στην επιφάνεια λανθάνοντες κοινωνικούς ανταγωνισμούς».
Αντίστοιχα, μονάχα αναγνωρίζοντας τον επιδημιολογικό παράγοντα ως μία αντικειμενική συνθήκη που καθορίζει αμοιβαία τα χαρακτηριστικά και τις δυνατότητες των αγώνων, η κατανόησή μας για το παρόν μπορεί να λάβει υπόψη αυτήν την πραγματικότητα που δεν είναι-ακόμα. Συνεπώς, αν η επιδίωξή μας είναι να συγκροτήσουμε τον ορίζοντα και τα περιεχόμενα που θα ικανοποιήσουν τις ανάγκες ενός ουσιαστικά ευρύτερου διεθνιστικού, αντικρατικού και αντικαπιταλιστικού συνόλου από κοινωνικά κινήματα, τότε οφείλουμε να σκεφτούμε το βιολογικό και το πολιτικό, το μη-ανθρώπινο και το ανθρώπινο ως το πεδίο της πολιτικής που έρχεται. Ωστόσο, σε αντίθεση με μια ανασκόπηση του παρελθόντος, η θεώρηση του πεδίου της πολιτικής που έρχεται απαιτεί να αναγνωρίσουμε ότι αυτό μπορεί να γίνει κατανοητό μόνο ως ένα καθορισμένο σύνολο κοινωνικών σχέσεων (εξίσου βιολογικών, πολιτικών και οικονομικών) που βρίσκεται υπό διαδικασία πραγματοποίησης. Φυσικά, κάθε ανάλυση που ουσιαστικά προλαμβάνει το παρόν, δεν είναι παρά μια ύψιστη θεωρητική ύβρις (αυτήν την περίοδο, η πραγματικότητα διαψεύδει με τον καλύτερο τρόπο εκείνους που ισχυρίζονται ότι είναι σίγουροι για το μέλλον).
Όσον αφορά στους σημερινούς αγώνες αλλά και σε αυτούς που έρχονται, το λιγότερο που μπορούμε να πούμε είναι ότι τα πεδία του ανταγωνισμού θα διαμορφωθούν από ένα σύνολο κοινωνικών σχέσεων, των οποίων η συνάρθρωση και η αμοιβαία εξάρτηση από τον βιολογικό και τον πολιτικό παράγοντα φανερώνουν ότι το κεφάλαιο διεξάγει έναν άλλοτε λανθάνοντα και άλλοτε ανοιχτό εμφύλιο πόλεμο ενάντια σε ό,τι είναι ζωντανό (ανθρώπινη καθώς και μη ανθρώπινη παραγωγική δύναμη). Και κατά συνέπεια καθίσταται αναπόφευκτα λογικό ότι ο τόπος διεξαγωγής των αγώνων είναι πάντοτε, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, εχθρικός (hostile) [2] στην πραγματική κίνηση της ανατροπής, ότι το πεδίο της πολιτικής ��υνεχώς κατασκευάζεται και ανα-κατασκευάζεται και ως εκ τούτου δύναται να μετατραπεί σε ένα πιο φιλόξενο καθεστώς, το οποίο θα αμβλύνει όλους τους λανθάνοντες κοινωνικούς ανταγωνισμούς που με μεγάλη ταχύτητα αναδύονται.
[ μέρος ΙΙ: Για την Ιταλία, έπεται ]
[1] Το μη-εισέτι-Ον (Noch-Nicht Sein) αποτελεί όρο από το έργο του Ernst Bloch. Στην προκειμένη περίπτωση, επιλέχθηκε η απόδοση του Σάββα Μιχαήλ στο έργο του Μορφές του Μεσσιανικού (βλέπε ενδεικτικά τις σελίδες 316-317). Συγκεκριμένα, ο ορισμός της ελπίδας από τον Ernst Bloch απηχεί ένα ου-τοπικό ιδεώδες: υποστηρίζεται, δηλαδή, ότι μόνο αυτό που δεν-υπάρχει–ακόμα, αυτό που δεν-είναι-ακόμα –το μη-εισέτι-ον–, μπορεί να υπάρξει, μπορεί να είναι. Επιπλέον, και η αναφορά του συγγραφέα του εν λόγω κειμένου στην πολιτική που έρχεται δεν έχει να κάνει με ένα μακρινό ή λιγότερο μακρινό μέλλον, αλλά ουσιαστικά αναφέρεται σε μία μεσσιανική ρήξη στο χώρο της πολιτικής σε παρόντα χρόνο. (Σ.τ.μ.)
[2] Ο αναγνώστης θα πρέπει να γνωρίζει, πως στην αγγλική γλώσσα το hostile δεν σημαίνει μόνο την ιδιότητα της εχθρότητας απέναντι σε κάτι, αλλά ταυτόχρονα, εξαιτίας της ετυμολογικής του καταγωγής από το λατινικό hostis, αναφέρεται και στην ιδιότητα ενός υποκειμένου το οποίο λειτουργεί ως φορέας, ως φιλοξενών. (Σ.τ.μ.)
0 notes
Text
Εργασία: Οι προκλήσεις της επόμενης χρονιάς για εργαζόμενους και εργοδότες
Οι χώροι εργασίας το 2023 θα είναι τόσο διαφορετικοί και εικονικοί από ποτέ. Οι εταιρείες θα μάθουν να προσαρμόζονται για να ανταποκρίνονται στις μεταβαλλόμενες προσδοκίες των εργαζομένων στον απόηχο της «νέας κανονικότητας» μετά την πανδημία και των νέων τάσεων στην εργασίας, όπως η Μεγάλη Παραίτηση ή το ακόμη πιο πρόσφατο κίνημα της σιωπηλής παραίτησης.
Καθώς οι νεότερες γενιές εντάσσονται στο…
View On WordPress
0 notes
Text
Μητρόπολη Δημητριάδος: "Εκκλησία και πανδημία του κορωνοϊού"
Μητρόπολη Δημητριάδος: "Εκκλησία και πανδημία του κορωνοϊού".
Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος και Αλμυρού: Κυκλοφόρησε ο συλλογικός τόμος, υπό τον τίτλο «Εκκλησία και Πανδημία του κορωνοϊού».
Κυκλοφορήθηκε ήδη από την «Εκδοτική Δημητριάδος» ο συλλογικός τόμος, υπό τον τίτλο «Εκκλησία και Πανδημία του κορωνοϊού», στον οποίο δημοσιεύονται οι εισηγήσεις των μηνιαίων συνάξεων της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος του ιεραποστολικού έτους 2021-2022.
Στο εισαγωγικό του…
View On WordPress
0 notes
Text
Η επόμενη φάση της πανδημίας - Τα 3+1 σενάρια για τον κοροναϊό
Τι θα μπορούσε να μας επιφυλάσσει το πανδημικό μέλλον; Καθώς δεν έχει ακόμη γραφτεί το τέλος της τρέχουσας πανδημίας, ο καθηγητής Παθολογίας - Λοιμωξιολογίας Σωτήρης Τσιόδρας επιχείρησε να απαντήσει στο κρίσιμο αυτό ερώτημα προκρίνοντας τα τέσσερα επικρατέστερα σενάρια. Είναι πάντως σημαντικό να σημειωθεί πως σε κανένα από αυτά ο SARS-CoV-2 δεν εξαφανίζεται ως διά μαγείας, παρότι όλα δείχνουν πως έχει παρέλθει η επείγουσα φάση. Ενώ παράλληλα για μία ακόμη φορά αναδεικνύεται πως η συμμόρφωση των πολιτών στις συστάσεις της επιστημονικής κοινότητας αλλά και η στρατηγική επένδυση πόρων αποτελούν σημαντικά εργαλεία για τη διαχείρισή του.
Νέες μεταλλάξεις
Ουκρανία: Τι κρύβεται πίσω από τη διπλωματική εκκένωση της χώρας – Επανέρχεται η πυρηνική απειλή;
Πιο συγκεκριμένα και σύμφωνα με τα όσα επικαλέστηκε ο Σ. Τσιόδρας στο πλαίσιο ημερίδας που διοργάνωσε μεγάλο ιδιωτικό νοσοκομείο για τις «Επιδημίες - πανδημίες που συγκλόνισαν την ανθρωπότητα», με τη συμμετοχή έγκριτων επιστημόνων, το πρώτο σενάριο θέλει τον πανδημικό ιό να συνεχίζει να μεταλλάσσεται και να «ακολουθεί τον δικό του δρόμο».
Παράλληλα, όμως, η ανοσία του πληθυσμού φθίνει, παρότι αποκτήθηκε με κόπο. «Ο ιός προσπαθεί να ξεφύγει. Αρα, θα χρειαστούμε καινούργια εμβόλια και αναμνηστικές δόσεις». Μάλιστα, στο πλαίσιο αυτό ανέφερε τρεις παραλλαγές που έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον των επιστημόνων αλλά και μέσων μαζικής ενημέρωσης. Πιο συγκεκριμένα, πρόκειται για το στέλεχος ΒΑ.2.275.2, το οποίο, σύμφωνα με επιστημονικές παρατηρήσεις, διαφεύγει την προστασία που παρέχουν τα μονοκλωνικά αντισώματα. Το στέλεχος ΒΑ.4.6 που έχει εντοπιστεί σε 77 χώρες και σε 55 πολιτείες των ΗΠΑ αλλά και το ΧΒΒ, καθώς τις τελευταίες εβδομάδες ευθύνεται για το 55% των μολύνσεων στη Σιγκαπούρη.
Κορωνοϊός και γρίπη
Το δεύτερο σενάριο, σύμφωνα πάντα με τον Σ. Τσιόδρα, είναι αυτό που θέλει τη συγκυκλοφορία φέτος τον χειμώνα του πανδημικού ιού με τον ιό της γρίπης. Εντούτοις, ο ίδιος κράτησε αποστάσεις από ένα τέτοιο ενδεχόμενο, αντλώντας δεδομένα από το πρόσφατο παράδειγμα της Αυστραλίας. «Οταν ο κορωνοϊός κυκλοφορεί σε μεγάλη ποσότητα, εξαφανίζεται η γρίπη», τόνισε. Πρόσθεσε όμως πως την τελευταία εβδομάδα ανιχνεύθηκε ο ιός της γρίπης στα αστικά λύματα, καλώντας τις ευπαθείς ομάδες να εμβολιαστούν.
Ο ρόλος γιατρών & πολιτών
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, το τρίτο είναι το πιο απαισιόδοξο σενάριο, υπό την έννοια πως η έκβαση της πανδημίας δεν εξαρτάται από τον ιό αλλά από την αποδοχή ή μη των πιο σημαντικών όπλων (δηλαδή των εμβολίων και των θεραπειών) τόσο από τους πολίτες όσο και από τους ίδιους τους γιατρούς. Μάλιστα, ο ίδιος επικαλέστηκε το παράδειγμα (προς μίμηση) των ΗΠΑ, όπου η χορήγηση αντιιικής θεραπείας είναι άμεση, με αποτέλεσμα να μην καταγράφεται αύξηση στους θανάτους. Εξού και έχουν ξεκινήσει συζητήσεις με την ηγεσία του ΕΟΔΥ για χρήση των κινητών μονάδων προς την κατεύθυνση αυτή, όπως αποκάλυψε ο καθηγητής, χωρίς εντούτοις να έχουν «κλειδώσει» οι αποφάσεις.
Ανοσία και εμβόλια
Το τελευταίο σενάριο είναι ωστόσο και το πιο αισιόδοξο. «Η Ομικρον πέρασε με τέτοια φόρα που έχει αφήσει κάποια ανοσία στον πληθυσμό». Εάν συνεπώς οι επόμενες μεταλλάξεις που θα αναδυθούν προέρχονται από την ίδια οικογένεια, τότε η αποκτηθείσα ανοσία αλλά και τα «νέας γενιάς» εμβόλια δεν θα επιτρέψουν να είναι απειλητικά τα επόμενα κύματα.
Εν τω μεταξύ, αιχμές άφησε ο Σωτήρης Τσιόδρας και για τις παραφωνίες κατά την επείγουσα φάση της πανδημίας, σημειώνοντας για μία ακόμη φορά πως «αποτύχαμε παταγωδώς. Γιατί σταματήσαμε να εμπιστευόμαστε την επιστήμη και εμπιστευτήκαμε την ιδεοληψία μας».
Στο πλαίσιο αυτό, επεσήμανε ότι «η επικοινωνία κινδύνου χρειάζεται ειδικούς, ομάδα, συνεργασία, να ανιχνεύεις τι πιστεύει το κοινό σου (public perception)». Και συμπλήρωσε με νόημα ότι «το κύριο οικοδόμημα της επικοινωνίας κινδύνου χτίζεται πάνω στην εμπιστοσύνη απέναντι στον γιατρό, απέναντι στον επιστήμονα, απέναντι στον ειδικό, ο οποίος θα αναλύσει την επικοινωνία κινδύνου. Ζήσαμε άπειρες ψευδείς ειδήσεις και ακόμα ζούμε».
Αξίζει δε να σημειωθεί πως θέτοντας ο ίδιος το ερώτημα εάν «θα βάλουμε τίτλους στην πανδημία», εκείνος απάντησε πως «μακάρι να ήταν τόσο απλό. Εγώ βλέπω μια αρχή. Οι άνθρωποι να είναι πιο έτοιμοι και η επιστήμη πιο οργανωμένη ώστε επιστρέφοντας σταδιακά στην κανονικότητα να προστατεύουμε τους πιο ευαίσθητους…».
Πηγή άρθρου: Η επόμενη φάση της πανδημίας - Τα 3+1 σενάρια για τον κοροναϊό
0 notes
Text
Kαθώς κορυφαίοι Εβραίοι καθηγητές και νομικοί σπάνε το σιδηρούν παραπέτασμα της σιωπής για τον εργαστηριακά κατακευασμένο ιό COVID-19 και τα εμβόλια (που το μόνο που επιτυγχάνουν είναι τη μείωση του πληθυσμού με χιλιάδες θανάτους καθημερινά, υποσχόμενα ταυτόχρονα ένα εφιαλτικό μέλλον) για τα οποία η επικεφαλής της Κομισιόν φρόντισε να εξαφανίσει τα email της επικοινωνίας της με τον αμφιλεγόμενο C...
Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/kathos-koryfaioi-evraioi-kathigites-kai-nomikoi-spane-to-sidiroyn-parapetasma-oi-ofeilomenes-apantiseis-toy-kathigiti-tsiodra-kai-ena-kapoio-predator-poy-afoygkrazontan-toys-ellines-emplekomenoys/
0 notes
Text
Ο Covid σκότωσε 7 εκατ. ανθρώπους - Πόσοι περιμένουν τη «Νόσο Χ»
Πριν από ακριβώς τέσσερα χρόνια, στις 11 Μαρτίου του 2020, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας κήρυξε τον Covid-19 πανδημία. Πάνω από 7 εκατομμύρια άνθρωποι φέρεται να έχουν πεθάνει από τη νόσο έως τις 25 Φεβρουαρίου 2024, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του οργανισμού.
Continue reading Ο Covid σκότωσε 7 εκατ. ανθρώπους – Πόσοι περιμένουν τη «Νόσο Χ»
View On WordPress
0 notes
Text
Παράταση υποβολής αιτήσεων επιχορήγησης επιχειρήσεων που έχουν πληγεί από την πανδημία
Παράταση δόθηκε για την ημερομηνία υποβολής αιτήσεων χρηματοδότησης επιχειρηματικών σχεδίων για την «Επιχορήγηση υφιστάμενων επιχειρήσεων που έχουν πληγεί από την πανδημία, σε περιοχές που υπέστησαν μεγάλες φυσικές καταστροφές». Ταυτόχρονα, προστέθηκαν και νέες περιοχές.
Συγκεκριμένα, δημοσιεύθηκε η 4η τροποποίηση της πρόσκλησης υποβολής αιτήσεων χρηματοδότησης επιχειρηματικών σχεδίων στη δράση: «Επιχορήγηση υφιστάμενων επιχειρήσεων που έχουν πληγεί από την πανδημία, σε περιοχές που υπέστησαν μεγάλες φυσικές καταστροφές», σύμφωνα με την οποία παρατείνεται η καταληκτική ημερομηνία υποβολής αιτήσεων χρηματοδότησης έως την Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2022 και ώρα 15:00, από την Τετάρτη 31 Αυγούστου 2022 και ώρα 15:00, όπως ίσχυε.
Επισημαίνεται ότι αιτήσεις που δεν υποβάλλονται ηλεκτρονικά δεν δύνανται να λάβουν ενίσχυση. Μετά τη λήξη της ημερομηνίας και ώρας της ηλεκτρονικής υποβολής των Αιτήσεων Χρηματοδότησης, δεν γίνεται αποδεκτή καμία υποβολή αίτησης.
Με την τροποποίηση της πρόσκλησης προστίθενται επιπλέον και οι ακόλουθες επιλέξιμες πληγείσες περιοχές: Δημοτική Ενότητα Αρχαίας Ολυμπίας στον Δήμο Αρχαίας Ολυμπίας, Δήμος Αργοστολίου, Δήμος Ληξουρίου, Δήμος Σάμης, Δήμος Δυτικής Σάμου.
Πηγή άρθρου: Παράταση υποβολής αιτήσεων επιχορήγησης επιχειρήσεων που έχουν πληγεί από την πανδημία
0 notes
Text
Πανδημία και νέες λοιμώξεις στο «μικροσκόπιο» των λοιμωξιολόγων
Ανθεκτικά μικρόβια, νέες λοιμώξεις και πανδημία στο επίκεντρο του 22ου συνεδρίου της Ελληνικής Εταιρείας Λοιμώξεων στις 2-5 Μαρτίου
Ηπιότερη είναι πλέον η νόσηση από κοροναϊό για τη μεγαλύτερη μερίδα του πληθυσμού, εξαιτίας της υβριδικής ανοσίας που έχει επιτευχθεί καθώς οι περισσότεροι έχουν προσβληθεί από τον ιό και τις παραλλαγές του, τουλάχιστον μία φορά.
Στο μεταξύ όμως σπανιότερα λοιμώδη νοσήματα αναδύονται και προκαλούν διεθνείς επιδημίες, όπως η ευλογιά των πιθήκων, η πολιομυελίτιδα, η χολέρα και οι αιμορραγικοί πυρετοί, κρατώντας τους λοιμωξιολόγους στην πρώτη γραμμή ετοιμότητας για την αντιμετώπιση τρεχουσών και μελλοντικών λοιμωδών απειλών.
Στα θέματα αυτά θα εστιάσει φέτος το 22ο Πανελλήνιο Συνέδριο της Ελληνικής Εταιρείας Λοιμώξεων που θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα στις 2-5 Μαρτίου, όπου θα παρουσιαστούν οι τελευταίες εξελίξεις στον τομέα της λοιμωξιολογίας. Την εναρκτήρια διάλεξη του συνεδρίου θα δώσει η πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κέντρου Ελέγχου Λοιμώξεων – ECDC κα. Andrea Ammon, η οποία θα αναφερθεί σε δράσεις για την επιτήρηση και αντιμετώπιση της πανδημίας και την εκτίμηση κινδύνου, αλλά και για την ετοιμότητα που αφορά συνολικά τις λοιμώξεις.
Τουλάχιστον 1000 οι παραλλαγές
Όπως επισημαίνουν οι λοιμωξιολόγοι, η υβριδική ανοσία μπορεί να διευκολύνει την επάνοδο της κοινωνικής ζωής σε μια κανονικότητα, όμως οι περισσότερες από χίλιες παραλλαγές του στελέχους Όμικρον τονίζουν την ανάγκη για συνεχή ιολογική επιτήρηση και επαγρύπνηση, καθώς η μαραθώνια πορεία της πανδημίας COVID-19 συνεχίζει να επηρεάζει βασικούς τομείς της νοσηρότητας και θνησιμότητας που σχετίζεται με τις λοιμώξεις.
Η πανδημία επηρέασε δραματικά τους τομείς της βασικής έρευνας, της επιδημιολογίας, της διάγνωσης και της θεραπείας των λοιμώξεων. Η εμπιστοσύνη της επιστήμης στον εμβολιασμό και στην έγκαιρη θεραπεία με αντι-ιικά, ιδιαίτερα για τους πληθυσμούς αυξημένου κινδύνου, έσωσε δεκάδες εκατομμύρια ζωές στον πλανήτη και πολλές δεκάδες χιλιάδες ζωές στη χώρα μας.
Πηγή άρθρου: Πανδημία και νέες λοιμώξεις στο «μικροσκόπιο» των λοιμωξιολόγων
0 notes
Text
ΠΟΥ: Ένα εκατομμύριο θάνατοι από Covid παγκοσμίως από τις αρχές του έτους | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
ΠΟΥ: Ένα εκατομμύριο θάνατοι από Covid παγκοσμίως από τις αρχές του έτους | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Η πανδημία της Covid-19 έχει στοιχίσει τη ζωή σε 1 εκατομμύριο ανθρώπους σε όλον τον κόσμο από τις αρχές του έτους, ανέφερε σήμερα ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, καλώντας τις κυβερνήσεις να επιταχύνουν τα προγράμματα εμβολιασμού καθώς το ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού δεν έχει ακόμη εμβολιαστεί για τον νέο κορωνοΪό.
«Ξεπεράσαμε το τραγικό όριο του 1 εκατομμυρίου θανάτων λόγω της Covid-19 από…
View On WordPress
0 notes
Text
Η επόμενη φάση της πανδημίας - Τα 3+1 σενάρια για τον κοροναϊό
Τι θα μπορούσε να μας επιφυλάσσει το πανδημικό μέλλον; Καθώς δεν έχει ακόμη γραφτεί το τέλος της τρέχουσας πανδημίας, ο καθηγητής Παθολογίας - Λοιμωξιολογίας Σωτήρης Τσιόδρας επιχείρησε να απαντήσει στο κρίσιμο αυτό ερώτημα προκρίνοντας τα τέσσερα επικρατέστερα σενάρια. Είναι πάντως σημαντικό να σημειωθεί πως σε κανένα από αυτά ο SARS-CoV-2 δεν εξαφανίζεται ως διά μαγείας, παρότι όλα δείχνουν πως έχει παρέλθει η επείγουσα φάση. Ενώ παράλληλα για μία ακόμη φορά αναδεικνύεται πως η συμμόρφωση των πολιτών στις συστάσεις της επιστημονικής κοινότητας αλλά και η στρατηγική επένδυση πόρων αποτελούν σημαντικά εργαλεία για τη διαχείρισή του.
Νέες μεταλλάξεις
Ουκρανία: Τι κρύβεται πίσω από τη διπλωματική εκκένωση της χώρας – Επανέρχεται η πυρηνική απειλή;
Πιο συγκεκριμένα και σύμφωνα με τα όσα επικαλέστηκε ο Σ. Τσιόδρας στο πλαίσιο ημερίδας που διοργάνωσε μεγάλο ιδιωτικό νοσοκομείο για τις «Επιδημίες - πανδημίες που συγκλόνισαν την ανθρωπότητα», με τη συμμετοχή έγκριτων επιστημόνων, το πρώτο σενάριο θέλει τον πανδημικό ιό να συνεχίζει να μεταλλάσσεται και να «ακολουθεί τον δικό του δρόμο».
Παράλληλα, όμως, η ανοσία του πληθυσμού φθίνει, παρότι αποκτήθηκε με κόπο. «Ο ιός προσπαθεί να ξεφύγει. Αρα, θα χρειαστούμε καινούργια εμβόλια και αναμνηστικές δόσεις». Μάλιστα, στο πλαίσιο αυτό ανέφερε τρεις παραλλαγές που έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον των επιστημόνων αλλά και μέσων μαζικής ενημέρωσης. Πιο συγκεκριμένα, πρόκειται για το στέλεχος ΒΑ.2.275.2, το οποίο, σύμφωνα με επιστημονικές παρατηρήσεις, διαφεύγει την προστασία που παρέχουν τα μονοκλωνικά αντισώματα. Το στέλεχος ΒΑ.4.6 που έχει εντοπιστεί σε 77 χώρες και σε 55 πολιτείες των ΗΠΑ αλλά και το ΧΒΒ, καθώς τις τελευταίες εβδομάδες ευθύνεται για το 55% των μολύνσεων στη Σιγκαπούρη.
Κορωνοϊός και γρίπη
Το δεύτερο σενάριο, σύμφωνα πάντα με τον Σ. Τσιόδρα, είναι αυτό που θέλει τη συγκυκλοφορία φέτος τον χειμώνα του πανδημικού ιού με τον ιό της γρίπης. Εντούτοις, ο ίδιος κράτησε αποστάσεις από ένα τέτοιο ενδεχόμενο, αντλώντας δεδομένα από το πρόσφατο παράδειγμα της Αυστραλίας. «Οταν ο κορωνοϊός κυκλοφορεί σε μεγάλη ποσότητα, εξαφανίζεται η γρίπη», τόνισε. Πρόσθεσε όμως πως την τελευταία εβδομάδα ανιχνεύθηκε ο ιός της γρίπης στα αστικά λύματα, καλώντας τις ευπαθείς ομάδες να εμβολιαστούν.
Ο ρόλος γιατρών & πολιτών
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, το τρίτο είναι το πιο απαισιόδοξο σενάριο, υπό την έννοια πως η έκβαση της πανδημίας δεν εξαρτάται από τον ιό αλλά από την αποδοχή ή μη των πιο σημαντικών όπλων (δηλαδή των εμβολίων και των θεραπειών) τόσο από τους πολίτες όσο και από τους ίδιους τους γιατρούς. Μάλιστα, ο ίδιος επικαλέστηκε το παράδειγμα (προς μίμηση) των ΗΠΑ, όπου η χορήγηση αντιιικής θεραπείας είναι άμεση, με αποτέλεσμα να μην καταγράφεται αύξηση στους θανάτους. Εξού και έχουν ξεκινήσει συζητήσεις με την ηγεσία του ΕΟΔΥ για χρήση των κινητών μονάδων προς την κατεύθυνση αυτή, όπως αποκάλυψε ο καθηγητής, χωρίς εντούτοις να έχουν «κλειδώσει» οι αποφάσεις.
Ανοσία και εμβόλια
Το τελευταίο σενάριο είναι ωστόσο και το πιο αισιόδοξο. «Η Ομικρον πέρασε με τέτοια φόρα που έχει αφήσει κάποια ανοσία στον πληθυσμό». Εάν συνεπώς οι επόμενες μεταλλάξεις που θα αναδυθούν προέρχονται από την ίδια οικογένεια, τότε η αποκτηθείσα ανοσία αλλά και τα «νέας γενιάς» εμβόλια δεν θα επιτρέψουν να είναι απειλητικά τα επόμενα κύματα.
Εν τω μεταξύ, αιχμές άφησε ο Σωτήρης Τσιόδρας και για τις παραφωνίες κατά την επείγουσα φάση της πανδημίας, σημειώνοντας για μία ακόμη φορά πως «αποτύχαμε παταγωδώς. Γιατί σταματήσαμε να εμπιστευόμαστε την επιστήμη και εμπιστευτήκαμε την ιδεοληψία μας».
Στο πλαίσιο αυτό, επεσήμανε ότι «η επικοινωνία κινδύνου χρειάζεται ειδικούς, ομάδα, συνεργασία, να ανιχνεύεις τι πιστεύει το κοινό σου (public perception)». Και συμπλήρωσε με νόημα ότι «το κύριο οικοδόμημα της επικοινωνίας κινδύνου χτίζεται πάνω στην εμπιστοσύνη απέναντι στον γιατρό, απέναντι στον επιστήμονα, απέναντι στον ειδικό, ο οποίος θα αναλύσει την επικοινωνία κινδύνου. Ζήσαμε άπειρες ψευδείς ειδήσεις και ακόμα ζούμε».
Αξίζει δε να σημειωθεί πως θέτοντας ο ίδιος το ερώτημα εάν «θα βάλουμε τίτλους στην πανδημία», εκείνος απάντησε πως «μακάρι να ήταν τόσο απλό. Εγώ βλέπω μια αρχή. Οι άνθρωποι να είναι πιο έτοιμοι και η επιστήμη πιο οργανωμένη ώστε επιστρέφοντας σταδιακά στην κανονικότητα να προστατεύουμε τους πιο ευαίσθητους…».
Πηγή άρθρου: Η επόμενη φάση της πανδημίας - Τα 3+1 σενάρια για τον κοροναϊό
0 notes
Last Seen Blogs
wonj1n
🍒☁️
veddua
Ve'd-duâ
yuay629
Just Joe.
archivistsrock
Archiving Matt Bomer one post at a time!
bear-selfships
^__^