#Φεστιβάλ Animation

[pragmatikotitagr]

Φεστιβάλ animation στην Θεσσαλονίκη με καλεσμένους από Star Wars, Disney και Netflix

Το μεγαλύτερο φεστιβάλ animation, με καλεσμένους από το Star Wars τη Disney και το Netflix θα γίνει στην Θεσσαλονίκη με προβολές περισσότερων από 100 ταινιών. Οι animators του «Taf Festival» από Ελλάδα, Ευρώπη και ΗΠΑ θα βρεθούν για ένατη χρονιά στην Αποθήκη Δ’ στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης.

«Η Θεσσαλονίκη αγαπάει το animation», αναφέρει στο ThessToday.gr η υπεύθυνη προγράμματος του «Taf Festival», Χρύσα Γκούμα, η οποία σημειώνει πως οι επισκέπτες έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν ταινίες αλλά και ομιλίες και masterclasses από καταξιωμένα πρόσωπα που ήρθαν από το εξωτερικό στη Θεσσαλονίκη ως καλεσμένοι της διοργάνωσης.

Μερικά από τα σπουδαιότερα ονόματα των καλεσμένων που θα εμφανιστούν στο φετινό πρόγραμμα είναι αυτό του John Harvey, ο οποίος έχει δουλέψει για το franchise του Star Wars, του Dan Hornick, ο οποίος βρίσκεται στη βιομηχανία του CGI εδώ και 25 χρόνια και έχει δουλέψει για μεγάλες παραγωγές όπως το Avatar, και της Πέπης Θεοδωρά, η οποία είναι Ελληνοκαναδή σεναριογράφος και έχει συνεργαστεί με εταιρείες όπως η Disney, η Warner Bros και το Netflix.

Τα βραβεία του διαγωνισμού Το φεστιβάλ από τις 21 ως τις 24 Οκτωβρίου θα διεξάγεται φυσικά και από τις 25 ως τις 30 Οκτωβρίου διαδικτυακά, Πέραν των ομιλιών και των masterclasses που θα εκπονήσουν οι καλεσμένοι, ενδιαφέρον έχει και το διαγωνιστικό κομμάτι, καθώς περί τους 140 animators, 30 από την Ελλάδα και 110 από το εξωτερικό συμμετέχουν με τη δική τους ταινία μικρού μήκους (από 2 ως 25 λεπτά) στο Taf Festival διεκδικώντας ένα από τα εξής βραβεία: Βραβείο storytelling, μαθητικό, βραβείο καλύτερης ταινίας, βραβείο Select Respect, βραβείο Taf Kids δηλαδή καλύτερης ταινίας για παιδιά και βραβείο κοινού, όπου το κοινό μπορεί να ψηφίσει online την ταινία που του άρεσε περισσότερο. ταινίες.

Οι προβολές

Οι προβολές ταινιών χωρίζονται σε δύο τμήματα. Ο ένας είναι ο διεθνής διαγωνισμός animation και ο δεύτερος είναι ο πανελλήνιος. Όλες οι ταινίες θα παιχτούν τη Δευτέρα σε μια ειδική προβολή με το όνομα Greek Panorama. Πέραν των ταινιών το βράδυ του Σαββάτου θα διεξαχθεί ένα Halloween special, με αφιέρωμα στις ταινίες τρόμου.

Ενώ από τις 25 ως τις 30 Οκτωβρίου, οι περισσότερες από τις ταινίες καθώς και τα masterclasses θα είναι διαθέσιμα ηλεκτρονικά.

Όχι, το animation δεν αφορά μόνο τα παιδιά Εξηγώντας γιατί η τέχνη του animation δεν έχει ανθίσει στην Ελλάδα όπως σε άλλες χώρες του εξωτερικού, η υπεύθυνη προγράμματος του Taf Festival αναφέρθηκε στην παλιά αντίληψη που ήθελε τη συγκεκριμένη τέχνη να απευθύνεται αποκλειστικά σε παιδιά.

Πηγή άρθρου: Φεστιβάλ animation στην Θεσσαλονίκη με καλεσμένους από Star Wars, Disney και Netflix

#Θεσσαλονίκη #Φεστιβάλ Animation

[alexpolisonline]

[madragoras]

[mikrofwno]

Οι ταινίες της εβδομάδας στις αίθουσες του Φεστιβάλ Πέμπτη 1 έως Τετάρτη 7/2

ΟΙ ΤΑΙΝΙΕΣ ΕΠΙΣΗΜΗ ΠΡΕΜΙΕΡΑ Animal (Ελλάδα-Αυστρία-Ρουμανία-Κύπρος-Βουλγαρία, 2023) Σκηνοθεσία-Σενάριο: Σοφία Εξάρχου / Sofia Exarchou. Με τους: Δήμητρα Βλαγκοπούλου, Φλομαρία Παπαδάκη, Αχιλλέας Χαρίσκος, Voodoo Jürgens, Χρόνης Μπαρμπαριάν, Ηλίας Χατζηγεωργίου, Δανάη Πετροπουλέα, Kristof, Ελπίδα Ορφανίδου, Ιωάννα Τουμπακάρη, Φαίη Τζούμα, Νώντας Δαμόπουλος, Βαγγέλης Ευαγγελινός. Γλώσσες: Ελληνικά,…

View On WordPress

#ταινίες

[akouga]

Chaniartoon International Comic & Animation Festival στα Χανιά

Από τις 11 έως τις 24 Σεπτεμβρίου στα Χανιά, έχει προγραμματιστεί η διεξαγωγή του 7ου Chaniartoon International Comic & Animation Festival, το οποίο είναι με ελεύθερη είσοδο για το κοινό. Η 7η έκδοση του Φεστιβάλ, θα φιλοξενηθεί στο θέατρο Μίκης Θεοδωράκης, ενώ προ-φεστιβαλικές και παράλληλες δράσεις http://dlvr.it/SvMl9g

[astratv]

Το Persepolis της Μαργιάν Σατραπί θα συναντηθεί ξανά με το κοινό στη Ρώμη

Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Ρώμης οργανώνει προβολή της ταινίας «Περσέπολις» των Marjane Satrapi και Vincent Paronnaud. Η σκηνοθέτις από το Ιράν και ο σχεδιαστής της επιβλητικής της γραφικής νουβέλας θα συναντηθούν με το κοινό μετά την προβολή. Σήμερα, Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2022, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Ρώμης πραγματοποιεί ειδική προβολή του αριστουργηματικού animation που γράφτηκε και…

View On WordPress

[travellingnews]

ANIMASYROS 2022: Επίσημη πρώτη για τη 2η τουριστική ταινία κινουμένων σχεδίων του ΕΟΤ

ANIMASYROS 2022: Επίσημη πρώτη για τη 2η τουριστική ταινία κινουμένων σχεδίων του ΕΟΤ

Η 2η τουριστική ταινία κινουμένων σχεδίων (animation) του ΕΟΤ παρουσιάστηκε χθες, Πέμπτη 22/09/22, στην επίσημη τελετή έναρξης του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινουμένων Σχεδίων ANIMASYROS 2022 στην Σύρο, παρουσία της Προέδρου της Δημοκρατίας  Κατερίνας Σακελλαροπούλου και επίσημων προσκεκλημένων από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Με  θέμα την Ελλάδα ως προορισμό που μπορεί κανείς να απολαύσει καθ’ όλη τη…

View On WordPress

#2η τουριστική ταινία κινουμένων σχεδίων (animation) του ΕΟΤ #AnimaSyros 2022 #animation video του ΕΟΤ #Greece. More than the eye can see #oΧέllo (Hello) καλωσορίζει τα παιδιά στην Ελλάδα

[fromgreecetoanarchy]

Εκφυλισμοί – Άναμεσα στην περηφάνια και την έμφυλη θυματοποίηση (της Anna Beniamino)

Είμαι αναρχική και όχι φεμινίστρια διότι αντιλαμβάνομαι τον φεμινισμό ως μια σεχταριστική και θυματοποιητική αφαίρεση. Ποτέ μου δεν έχω προβεί σε έμφυλες διακρίσεις ωστόσο δεν οικειοποιούμαι έμφυλα γλωσσολογικές συμβάσεις, αντιθέτως συχνά χρησιμοποιώ βρώμικη πολιτικά μη ορθή γλώσσα. Θεωρώ πως η εξάλειψη του έμφυλου προνομίου και των παρόμοιων καταπιέσεων, εμπεριέχεται ήδη στην αναζήτηση για την αναρχία, ή ακόμα καλύτερα στην πρακτική των ανεξούσιων σχέσεων, και εκεί θα πρέπει να καλλιεργείται. Α, ξέχασα να πω ότι, σιχαίνομαι την πρακτική της ευαισθητοποίησης (consciousness-raising) στις δημόσιες συναντήσεις και θεωρώ πως μετατρέπει τις συνελεύσεις σε εργαλεία μη αιχμηρά. Κατανοώ και έχω την ανάγκη να συναναστρέφομαι, βλέπω όμως πώς η διαδικασία της συνέλευσης συχνά εκφυλίζεται σε μια στείρα αυτοπαρουσίαση. Βλέπετε, στους καιρούς που διαν��ουμε, ρισκάρουμε να ξεκινάμε με έναν τέτοιο πρόλογο προκείμενου να εισέλθουμε στην αθλιότητα των κλισέ που σχετίζονται με το φύλο και τον φεμινισμό, αποκεντρώνοντας τους εαυτούς μας στην περίπλοκη ανικανότητα να συνδεθούμε με τον κόσμο της αναρχίας, με το εύρος των συμπεριφορών να κυμαίνεται από τον υπερ-συναισθηματισμό μέχρι τους γραφειοκρατικούς υπολογισμούς του τι θέση (στο βαθμό του διαπραγματεύσιμου συμβιβασμού) να πάρουμε στον αγώνα. Δεν θεωρώ πως η εξουσιαστική και σεξιστική συμπεριφορά μπορεί να πολεμηθεί με το να προσπαθούμε να διαδίδουμε νέες γλωσσολογικές συμβάσεις ή με το να αναπαράγουμε κομμάτια της κυρίαρχης αγανακτισμένης ρητορικής (όπως τα διάφορα ιντερνετικά hastag πχ #nonunadimeno, η καταμέτρηση των γυναικοκτονιών στη TV, τα φεστιβάλ περηφάνιας, το κίνημα των κόκκινων παπουτσιών και οι κορδέλες με ουράνια τόξα)Όλα αυτά θα πρέπει να αναγνωρίζονται ως σημάδια ακόμα μιας εν εξελίξει διαδικασίας αποδόμησης των αληθινών νοημάτων. Δηλαδή, κάποιος που έχει πεπεισθεί ότι τους αντιτίθεται, στην πραγματικότητα υιοθετεί τους συμπεριφορικούς και κανονιστικούς κώδικες υποκύπτονας στην κυριαρχία. Δεν είναι καινούργιο πως η οικονομική και πολιτική εξουσία τείνει να καταβροχθίζει και να ξαναχωνεύει τα πάντα, όλο και γρηγορότερα: ας πάρουμε για πάραδειγμα τα μαργαριτάρια αντισεξισμού, αντιρατσισμού και οτιδήποτε άλλου μπορεί να αφομοιώσει ο νέο-συντηρητισμός και ο κομφορμισμός και τα οποία αναπαράγονται στα μέσα ενημέρωσης καθημερινά.Θεωρώ ότι μια βασική παρερμηνεία έγκειται στην ανικανότητα να τοποθετηθούν συγκεκριμένες μορφές συμπεριφοράς σε ένα πλαίσιο, εντός του οποίου θα πρέπει να αναπτυχθεί μια ευρύτερη κριτική των σχέσεων, της επικοινωνίας και της αλληλεπίδρασης μεταξύ των ατόμων από αντιεξουσιαστική σκοπιά, με στόχο τον περιορισμό των έμφυλων ζητημάτων.Η έμφυλη κατηγοριοποίηση, στο στυλ του LGBTI, θα πρέπει να αφεθεί σ’ αυτούς που έχουν την ανάγκη να αισθάνονται τους εαυτούς τους ως μια προστατευόμενη κατηγορία, σε συνωμοταξίες που παραπέμπουν περισσότερο στο σύστημα ταξινομίας του Λινναίου, παρά σε ελεύθερα σώματα και μυαλά. Τέτοιες συνωμοταξίες τις συναντάμε και σε αντιεξουσιαστικούς κύκλους, οι οποίοι θα έπρεπε ήδη να είχαν εσωτερικεύσει την άρνηση. Παρεμπιπτόντως, δεν πιστεύω ότι οι αποκαλούμενοι απελευθερωμένοι χώροι είναι πραγματικά τέτοιοι, στην πραγματικότητα γίνονται συχνά χώροι στάθμευσης για διάφορες μορφές παθογενειών και αντί να βελτιώνουν την ποιότητα ζωής και τις σχέσεις, γεννιέται ο κίνδυνος να υπονομευτούν ακόμα περισσότερο. Για παράδειγμα, δεν είναι δυνατόν να βλέπουμε κάθε αδυναμία αλληλεπίδρασης στις συνελεύσεις ως σεξισμό, εξουσιαστική επιβολή ή έμφυλη βια. Διάβασα σε μια μπροσούρα [1] που κυκλοφόρησε πέρυσι, στιγματίζοντας την κρυμμένη βια στις σχέσεις μεταξύ των συντρόφων: «Οι παλιότεροι ασκούν εξουσία στους νεότερους, εκείνοι που έχουν περισσότερη εμπειρία επιδεικνύουν τις ικανότητες τους σ’ αυτούς που έχουν λιγότερη, ο περισσότερο δυνατός στον λιγότερο δυνατό, αντανακλώντας έτσι τις σχέσεις του υπάρχοντος που θέλουμε να καταστρέψουμε». Αυτή υποτίθεται πως πρόκειται για την κριτική στις εξουσιαστικές συμπεριφορές εντός των αντιεξουσιαστικών κύκλων και θα μπορούσε να ευσταθεί, αν δεν ευτέλιζε και δεν ισοπέδωνε τα πάντα: υπάρχει μια θεμελιώδης διαφορά ανάμεσα στην επίδειξη της δύναμης και στην έκφραση της εμπειρίας. Η αδυναμία στο να εκφραστεί κάποιος/α ή να δράσει δεν είναι ούτε εξουσιαστική ούτε αντιεξουσιαστική, και μπορεί να επιλυθεί μόνο σε ατομικό επίπεδο… ειδάλλως ξεπέφτουμε στην ηλιθιότητα της εξύμνησης της αδυναμίας και της αδράνειας. Η έννοια της συναισθηματικής βιας ή η παραβίαση της συναισθηματικής ακεραιότητας είναι ακόμα πιο ανισόρροπη, γιατί προωθεί αυτά τα αναλυτικά σκουπίδια εντός των αντιεξουσιαστικών κύκλων, οι οποίοι θα πρέπει να έχουν πολύ πιο αιχμηρά κριτικά εργαλεία και πρακτικές ικανότητες παρέμβασης. Πώς μπορούμε να ισχυριστούμε ότι συμμετέχουμε σε έναν αμείλικτο αγώνα ενάντια στην εξουσία και να προτάσσουμε την επαναστατική και απελευθερωτική βία αν δεν μπορούμε να αντιδράσουμε ατομικά σε κάποιο ‘’ανεπιθύμητο σχόλιο στο δρόμο’’ (με το να το αντιλαμβανόμαστε σαν αυτό που είναι και να το αντιμετωπίζουμε ανάλογα με το άτομο που το εκστόμισε) ή να διεξάγουμε μια συζήτηση με εντάσεις την ώρα κάποιας συνέλευσης χωρίς να υπάρχει ως καταφύγιο η ασπίδα της συναισθηματικής βιας; Γιατί οδηγούμαστε στο να μελετάμε την αφοπλιστική και εμφανή ηλιθιότητα που συμβουλεύει να κάνουμε σεξ με μια γυναίκα προκειμένου να αποφευχθεί μια ανεπιθύμητη έκτρωση; [2] Γιατί να παρουσιάζουμε σαν κατάκτηση, ακόμα και στο πεδίο του φύλου, μόνο για ‘’γυναικείες συμμορίες’’, την αυτό-άμυνα ενάντια στην επιθετικότητα και την παρενόχληση; Δεν αποτελεί αυτό ένα κοινό πρόβλημα για όλα τα φύλα ανάμεσα στα απελευθερωμένα όντα;Γιατί θα πρέπει να επανερχόμαστε στα πιο ξεπερασμένα προϊόντα που υπάρχουν στη ντουλάπα του φεμινισμού της δεκαετίας του ‘70, όπως είναι οι διασπαστικές συναντήσεις… που μπορεί να ονομάζονται και workshops (ένας πραγματικά άσχημος όρος που συνδυάζει τη δουλειά [work] με το κατάστημα [shop], δανεισμένος από τα επαγγελματικά συνέδρια και ανάξιος για ελεύθερες συζητήσεις); Το φάντασμα ενός τέτοιου αφαιρετικού και κοινότυπου μηχανισμού που διαβάζω σε μια άλλη πρόσφατη δημοσίευση, σε ιταλική έκδοση βιβλίου για τη Rote Zora [3], είναι η πρόθεση να ευαισθητοποιηθεί μόνο ένα γυναικείο κοινό για μια ομάδα γυναικών που ήταν κομμάτι του ένοπλου αγώνα τις δεκαετίες του ‘80 και του ’90 στην Γερμανία, εμμένοντας στην επιλογή του φύλου και του μεγάλου ενδιαφέροντος σε ορισμένα φεμινιστικά θέματα, ως προνομιακός παράγοντας διάκρισης με σκοπό να μη μείνουν στην λήθη… δεδομένου ότι καμία δεν θέλει να «ανήκει στην επίσημη ιστορία, αφού είναι γραμμένη από άνδρες»[4]… Τι;;; Η επίσημη ιστοριογραφία τείνει να μιλάει γι’ αυτές επειδή ήταν οργισμένες, και όχι οργισμένες φεμινίστριες; Ακριβώς όπως δεν ασχολείται με –ή δε στρεβλώνει – την ιστορία, τις ενέργειες και τα γραπτά τόσων άλλων οργισμένων ανδρών και γυναικών. Το μερικό όραμα δεν είναι αυτό της Rote Zora που πειραματίστηκε στο δικό της μονοπάτι για την ατομική και συλλογική πάλη και απελευθέρωση στο πλαίσιο της ευρύτερης αντιιμπεριαλιστικής και αντικαπιταλιστικής δράσης, αλλά εκείνων που προσπαθούν να το ιδιοποιηθούν με σκοπό να προσδώσουν περισσότερη ισχύ και βάρος στην θεώρησή τους, με αποτέλεσμα να το υποβαθμίζουν στα ‘’μονοπάτια της αυτοάμυνας’’. Γιατί να οχυρωθούμε στα χαρακώματα ενός ‘’φεμινιστικού και λεσβιακού’’ διαλόγου[5]; Γιατί να αναζητούμε ακόμα ένα κλουβί προστασίας, αντί να αναπτύσσουμε την ομορφία και το άπειρο των πιο προωθημένων ιδεών κριτικής στην κυριαρχία (κι όχι μόνο στο φύλο); Η ‘’γυναικεία αδελφότητα’’ (sisterhood) πάντα μου έμοιαζε σαν μια μορφή εσωτερικευμένης αλλοτρίωσης των εγκάρσιων πολιτικών συμμαχιών μεταξύ καταπιεστών και καταπιεσμένων, μεταξύ όσων προκρίνουν την διαταξική ενότητα. Επίσης, έτυχε πρόσφατα να διαβάσω μια μπροσούρα[6] που περιείχε συνεντεύξεις που πήρε μια Ιταλίδα φεμινίστρια σε γυναίκες βετεράνους της Ισπανικής Επανάστασης του 1936, με στόχο να βρει κάποια υποτιθέμενη ‘’γυναικεία αδελφότητα’’ ανάμεσα στις αναρχικές γυναίκες που συμμετείχαν στην εμπροσθοφυλακή αλλά και στα μετόπισθεν με τις Ελεύθερες Γυναίκες (Mujeres Libres), στο Εργατικό Κόμμα Μαρξιστικής Ενότητας (POUM) και τις σταλινίστριες γυναίκες. Είναι αρκετά σημαντικό ότι οι αναρχικές γυναίκες της επανάστασης που διεξήχθη πριν σχεδόν έναν αιώνα ήταν πολύ πιο οξυδερκείς και προχωρημένες στην κριτική τους σχετικά με τους περιορισμούς του φεμινισμού, σε αντίθεση με τη συνεντευξιάστριά τους που είναι εμποτισμένη με όλα τα κλισέ της δεκαετίας του ’70: στην απόλυτη γαλήνη μιας ζωής βιωμένης στο έπακρο, ήταν σε θέση να εξηγήσουν με απλά λόγια τις σχέσεις ισότητας μεταξύ ανδρών και γυναικών συντρόφων, καθώς και το πώς καταφέρναν να ξευτιλίσουν και να εξαφανίσουν τη ματσίλα που μπορεί να προέκυπτε απ’ τους πιο οπισθοδρομικούς και χαζούς συντρόφους τους. Εν ολίγοις, οι πρακτικές και η θεωρητική συνεισφορά αυτών των γυναικών είναι πολύ πιο ενισχυτικές για το μονοπάτι της ατομικής απελευθέρωσης και της άρνησης των εξουσιαστικών δυναμικών, σε σύγκριση με αυτές τις φεμινίστριες που κάνουν κύκλους γύρω από τις εμπειρίες τους, υπερασπιζόμενες την αφομοίωση του αγώνα αντί τον ίδιο τον αγώνα. Η ανάγκη για αφορισμούς, η ‘’αποδόμηση του αρσενικού προνομίου’’, η αναζήτηση ξεχωριστών χώρων συζήτησης, η πρακτική της ευαισθητοποίησης και η δημόσια αυτό-ανάλυση παραπέμπουν πολύ στα σημάδια εκείνων των εποχών της υπερβολικής έκθεσης και της συγκεχυμένης σκέψης, που προβάλλουν τους αγώνες κατηγοριοποιημένους και για εσωτερική αναζήτηση, καταλήγοντας να μην αγωνίζονται καν. Anna, Γυναικείες φυλακές Rebibbia Οκτώβρης 2018[1] Violenza di genere in ambienti antiautoritari ed in spazi liberati [Gender violence in antiauthoritarian milieus and in liberated spaces], Italian edition translated from Spanish in 2017 [2] Critica all’aborto [Critique of abortion], Jauria – Trans-feminist publication for animal liberation, issue 1, Summer/Autumn 2015 [3] Rote Zora – guerriglia urbana femminista [Rote Zora – Feminist urban guerrilla], Autoproduzione Femminista, 2018 [4] Από την εισαγωγή του ίδιου βιβλίου [5] Which the Rote Zora women themselves didn’t think relevant. From a 1984 interview with Rote Zora: ‘Some of us have children, many others don’t. Some are lesbian, others love men’, page 51, ibidem [6] Donne contro [Women against], Isabella Lorusso, ed. CSA editrice, 2013 Το κείμενο στα ιταλικά: autistici.org https://mpalothia.net/ekfylismoi-anamesa-stin-perifania-kai-tin-emfyli-thymatopoiisi/

[hegrade]

Graphic Stories Cyprus 2019 #5 : 15-17 Μαρτίου 2019

Το πέμπτο κατά σειρά Συνέδριο Γραφιστικής και Οπτικής Επικοινωνίας Κύπρου, Graphic Stories Cyprus αποτελεί ένα θεσμό που τα τελευταία χρόνια έχει καθιερωθεί στο χώρο της οπτικής επικοινωνίας αλλά και στη συνείδηση των δημιουργικών επαγγελματιών και φοιτητών της Κύπρου και του εξωτερικού. Φέτος έλαβε την τιμητική σφραγίδα ποιότητας της Ευρώπης (EFFE Label) για τη χρονική περίοδο 2019-2020. Η διάκριση EFFE Label, απονέμεται κάθε δυο χρόνια σε αξιόλογα φεστιβάλ τέχνης που δείχνουν τη δέσμευσή τους στον τομέα των τεχνών, τη συμμετοχή της κοινότητας και την διεθνή τους εμβέλεια. Ο θεσμός των EFFE (Europe for Festivals, Festivals for Europe) είναι μια πρωτοβουλία που ξεκίνησε από την Ευρωπαϊκή Ένωση Φεστιβάλ (EFA).

Διαλέξεις Ένας από τους βασικότερους στόχους του συνεδρίου, διαχρονικά, αποτελεί η μετάδοση εξειδικευμένης γνώσης και εμπειρίας από τους ομιλητές προς το κοινό, αλλά και η αμφίδρομη αλληλεπίδραση με αυτό. Στο πλαίσιο αυτής της λογικής το 5ο Συνέδριο Γραφιστικής και Οπτικής Επικοινωνίας, Graphic Stories Cyprus, υποδέχεται την Παρασκευή 15 Μαρτίου 2019, δέκα (10) διακεκριμένους επαγγελματίες του χώρου, από την Κύπρο και το εξωτερικό, για τις καθιερωμένες διαλέξεις του, που θα φιλοξενηθούν στο Πολιτιστικό Ίδρυμα της Τράπεζας Κύπρου στη Λευκωσία. Ο David Carson, οι Γιάννης Χαραλαμπόπουλος και Ηλίας Παντικάκης από τους Beetroot Design Group, η Ειρήνη Γκόνου, ο Χάρης Τσέβης, ο Vladimir Radibratovic, ο Γιώργος Τσαγκάρης, ο Κωνσταντίνος Καμπούρογλου, ο Κώστας Μάντζαλος, ο Σώτος Βοσκαρίδης – BOSS και ο Κωστής Παπαθεοδώρου θα καλύψουν ένα ευρύ φάσμα της Οπτικής Επικοινωνίας, αναδεικνύοντας το παρόν αλλά και εξερευνώντας το μέλλον της.

Παρουσίαση Βιβλίου Οι γραφιστορίες ξεκίνησαν ως μια ιδέα που έγινε πραγματικότητα, έγινε εβδομαδιαία στήλη εφημερίδας, έγινε συνάντηση, έγινε συνέδριο, έγινε ταξίδι. Και το πολύχρονο ταξίδι έγινε βιβλίο… Βιβλίο ή λεύκωμα; Λεύκωμα, που φυλάει μέσα στις 256 σελίδες του το καλύτερο άρωμα όλων αυτών των ετών! Τις καλύτερες στιγμές που έγραψαν τη δική τους [γραφ]ιστορία! Το λεύκωμα της Αγγελικής Αθανασιάδη με τίτλο “Graphic Stories -Γραφιστορίες”, θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά στο κοινό, στο πλαίσιο των διαλέξεων του 5ουΣυνεδρίου Γραφιστικής και Οπτικής Επικοινωνίας Κύπρου, από τον γνωστό σχεδιαστή Χάρη Τσέβη και τον δημοσιογράφο Απόστολο Κουρουπάκη.

Εργαστήρια Τρία εξειδικευμένα εργαστήρια για επαγγελματίες και φοιτητές θα πραγματοποιηθούν κατά τη φετινή διοργάνωση με σκοπό να προσφέρουν συσσωρευμένη και επαγγελματικού επιπέδου γνώση και εμπειρία σε σχέση με τις σύγχρονες πρακτικές του design και της οπτικής επικοινωνίας, καθώς επίσης και δυο πρωτότυπα εργαστήρια για παιδιά. Καλλιγραφία από τον Vladimir Radibratovic, Αυτοσχέδια φυσικά εργαλεία, τα ίχνη και η γραφή από την Ειρήνη Γκόνου, Ψηφιακή εικονογράφηση ρεαλιστικού πορτραίτου από τον Κωστή Παπαθεοδώρου, Εργαστήρι γελοιογραφίας από τον Σώτο Βοσκαρίδη – BOSS και Αμφισβητώντας την αντίληψη από την Παναγιώτα Μιχαήλ.

Έκθεση “Graphic Design, Αμφισβητώντας την Αντίληψη”, είναι ο τίτλος της έκθεσης που θα περιλαμβάνει τα 50 διακριθέντα έργα του 3ου διεθνή διαγωνισμού αφίσας που διοργάνωσε το Graphic Stories Cyprus. Την έκθεση που θα φιλοξενηθεί από το Πολιτιστικό Ίδρυμα της Τράπεζας Κύπρου, στη Φανερωμένη θα κοσμούν και τα έργα 16 προσκεκλημένων καταξιωμένων δημιουργών. Στον διαγωνισμό έλαβαν μέρος 820 δημιουργοί από 27 χώρες του κόσμου, μεταξύ των οποίων και Κύπριοι σχεδιαστές, φοιτητές των κλάδων της οπτικής επικοινωνίας καθώς και μαθητές. Τα εγκαίνια καθώς και η βράβευση των νικητών θα πραγματοποιηθούν την Παρασκευή 15 Μαρτίου 2019, μετά το πέρας των προγραμματισμένων διαλέξεων. Τα βραβεία του διαγωνισμού προσφέρουν η Τράπεζα Κύπρου μαζί με την Ελληνική εταιρία γραμματοσειρών Parachute Fonts.

Προβολή Ντοκιμαντέρ “Πως να κλέψετε μια καρέκλα” είναι ο τίτλος του Ντοκιμαντέρ του σκηνοθέτη Κωνσταντίνου Καμπούρογλου που θα προβληθεί το Σάββατο 16 Μαρτίου 2019, στις 18:30 στο Πολιτιστικό Ίδρυμα της Τράπεζας Κύπρου και αφορά την ιστορία του γνωστού σχεδιαστή Στέργιου Δελιαλή και του θρυλικού και αδικοχαμένου Μουσείου Design της Θεσσαλονίκης.

Σε ποιους απευθύνεται Το Συνέδριο απευθύνεται σε όλους τους δημιουργικούς του κλάδου της οπτικής επικοινωνίας, των εφαρμοσμένων και εικαστικών τεχνών, επαγγελματίες ή φοιτητές, γραφίστες, web designers, εικονογράφους, φωτογράφους, animators, 2D/3D designers, τυπογράφους, δημιουργικά γραφεία, διαφημιστές, marketers, στους συνεργάτες αυτών καθώς και σε όσους ενδιαφέρονται να γνωρίσουν το επάγγελμα του σχεδιαστή οπτικής επικοινωνίας!

Διάρκεια: 15-17 Μαρτίου Χώροι φιλοξενίας: Πολιτιστικό Ίδρυμα Τράπεζας Κύπρου και Σχολή Καλών και Εφαρμοσμένων Τεχνών Αιγαία Εισιτήρια: μέσω αυτού του συνδέσμου (σημειώστε ότι οι συμμετέχοντες των εργαστηρίων δικαιούνται ΔΩΡΕΑΝ είσοδο για την παρακολούθηση των διαλέξεων) Το αναλυτικό πρόγραμμα του Συνεδρίου παρουσιάζεται εδώ

#graphic design #cyprus #graphic stories cyprus #featured

[anti-thesh]

λοιπόν θα προσπαθήσω να παρω μερος στο φεστιβάλ animation στην Σύρο

πολυ αισιόδοξο πλάνο αλλα ακούγεται ωραίο, θα εχει πλακα να προσπαθήσω

#κινούμενα σχέδια #greek posts #στο κενό

[dimitrisdanampasis]

#Repost @filmfestivalgr @megarosalonica --- #TDF23 #Spotlight Ο Λιούι και ο Νόα Κλόστερ δηλώνουν πως θέλουν να επιστρέψουν στο old-school animation, πριν γίνουν όλα γίνουν ψηφιακά και καλογυαλισμενα. Γι’ αυτό και τα βασικά υλικά τους είναι χαρτόνια, χαρτιά, ψαλίδια, μαρκαδόροι, μπάλες από βαμβάκι κι ό,τι άλλο μπορεί να αποκτήσει ζωή στο σινεμά χάρη στα θαυματουργά χέρια τους. Το βασικό συστατικό των –μικρών σε μήκος αλλά μεγάλων σε απόλαυση– ντοκιμαντέρ των Κλόστερ είναι η δική τους έμφυτη περιέργεια για τις ιστορίες των άλλων και το θεαματικό ταλέντο τους να δημιουργούν τους πιο πλούσιους κινηματογραφικούς κόσμους. Οι ταινίες των Κλόστερ, οι οποίες παρουσιάζονται στο 23ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης σε διεθνείς ή παγκόσμιες πρεμιέρες, χτίζονται πάνω σε αφηγήσεις αληθινών ανθρώπων που ξετυλίγουν μικρές ή μεγαλύτερες στιγμές που καθόρισαν με κάποιο τρόπο τη ζωή τους! Τα βρίσκουμε online στο online.filmfestival.gr αλλά και στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, αυτό το ΣΚ μαζί με τους δημιουργούς! (at Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης / Thessaloniki Concert Hall) https://www.instagram.com/p/CQ3nt38LkIC/?utm_medium=tumblr

#repost #tdf23 #spotlight

[alexpolisonline]

[followgeorgegr]

Πίσω από το «ελληνικό Netflix», βρίσκεται μια νέα, δυναμική γυναίκα!

Αν δεν το γνωρίζετε, ήρθε η στιγμή. Το Cinobo είναι η ελληνική απάντηση στο Netflix και γνώρισε χιλιάδες θαυμαστές την περίοδο της καραντίνας, οπότε και ξεκίνησε. Η γυναίκα η οποία το εμπνεύστηκε ακούει στο όνομα Δάφνη Μπεχτσή και της χρωστάμε υπέροχες στιγμές χαλάρωσης και σκέψης μπροστά από ακριβοδιαλεγμένα αριστουργήματα του ελληνικού και παγκόσμιου σινεμά. Αυτό, άλλωστε, υπόσχεται και το όνομα της πλατφόρμας: Cinema No Borders.

Ποια είναι, όμως, η Δάφνη;

Η Δάφνη Μπεχτσή γεννήθηκε πριν περίπου τριάντα χρόνια στη Θεσσαλονίκη, έζησε στο Λονδίνο και τη Γλασκώβη, ενώ εδώ και ένα χρόνο μένει στην Αθήνα (στα Εξάρχεια, συγκεκριμένα).

Η ελληνική streaming πλατφόρμα της που λανσαρίστηκε στην Ελλάδα και την Κύπρο στις 12 Μαρτίου ήταν κάτι σαν όνειρο ζωής για αυτήν. Η ίδια έχει δηλώσει σε συνέντευξή της: «Από τα πέντε μου λοιπόν βρίσκομαι μέσα στο μαγαζί (σ.σ. video club) των δικών μου και το σινεμά είναι κομμάτι της ζωής μου. Ακόμα θυμάμαι τον ενθουσιασμό μου για τις κυριακάτικες βραδιές σινεμά με τον πατέρα μου. Χωρίς να είμαι η hard core σινεφίλ, αυτή που ξέρει όλες τις ταινίες, τα ονόματα, τις πληροφορίες, μπορώ να βλέπω ταινίες όλη μέρα, να παρακολουθώ όλα τα φεστιβάλ από το πρωί μέχρι το βράδυ και να κάνω scouting για ταινίες».

Η Δάφνη έχει σπουδάσει Βιολογία στη Γλασκώβη, έκανε και μεταπτυχιακό, ενώ για το διδακτορικό της είχε ξεκινήσει έρευνα πάνω στην ελονοσία. Διέκοψε γύρω στα 26 της γιατί ένιωθε πως κάτι της έλειπε. 

Το Cinobo ξεκίνησε χάρη στην τρέλα και την επιμονή της, αλλά βοήθησε και ένας φίλος της από τη Γλασκώβη και βασικός της συνεργάτης τώρα. Μαζί έκαναν έρευνα, ετοίμασαν ένα business plan και άρχισαν να αναζητούν χρηματοδότηση. Όταν αυτό προχώρησε, η Δάφνη άφησε το σπίτι και τη ζωή της στο εξωτερικό, όπου διέμενε για εννέα χρόνια, και ήρθε στο κέντρο της πόλης, στο σπίτι της αδερφής της, για αρχή.

Δουλεύει πάνω από δέκα ώρες τη μέρα και η προσπάθειά της έχει την στήριξη των ελληνικών γραφείων διανομής, των Ελλήνων παραγωγών και δημιουργών και την υποστήριξη της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Στο CINOBO αυτή τη στιγμή υπάρχουν ταινίες που έχουν πάρει βραβεία Όσκαρ, Σεζάρ, Χρυσής Άρκτου, Χρυσού Φοίνικα. Από animation και ταινίες μικρού μήκους, μέχρι ντοκιμαντέρ και κλασικά, παγκόσμια αριστουργήματα, όλα τα καλά μπορεί να βρει κανείς στην πλατφόρμα. Μην περιμένετε κάτι εξωφρενικά mainstream, ούτε κάτι που θα μπορούσατε πανεύκολα να βρείτε και αλλού.

Η managing director του Cinobo μένει στην οδό Βαλτετσίου, ασχολείται με την κηπουρική, δεν οδηγεί, συνεχίζει να παθιάζεται με το σινεμά και σίγουρα ετοιμάζει πολλά και ενδιαφέροντα για την πλατφόρμα της, η οποία έχει πολύ οικονομική συνδρομή (8 ευρώ μηνιαίως) και έναν μήνα δωρεάν για δοκιμή.

https://cinobo.com

#followgeorge #Γιώργος Βιτωράτος #Cinobo #Netflix #Δάφνη Μπεχτσή #Cinema No Borders #Streaming πλατφόρμα #Όσκαρ #Σεζάρ #Χρυσής Άρκτου #Χρυσού Φοίνικα #Animation #Ντοκιμαντέρ #Σινεμά

[spoilersgr]

Οι φετινές προβολές του Park your cinema, της ενότητας υπαίθριων κινηματογραφικών προβολών του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ), ολοκληρώνονται τον Σεπτέμβριο με ένα πρόγραμμα που επιμελείται ο κριτικός κινηματογράφου Ηλίας Φραγκούλης.Οι προβολές του Σεπτεμβρίου στο Ξέφωτο του Πάρκου Σταύρος Νιάρχος περιλαμβάνουν δύο από τα αντιπροσωπευτικότερα έργα Ιταλών δημιουργών τεράστιας φήμης και καταξίωσης: το Blow-up του Μικελάντζελο Αντονιόνι και το La Dolce Vita του Φεντερίκο Φελίνι.Οι παιδικές προβολές ολοκληρώνονται κι αυτές με δύο ταινίες που το ανήλικο κοινό λάτρεψε τα τελευταία χρόνια (μαζί και οι κριτικοί και τα μέλη της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου): τη Ζωούπολη των Μπάιρον Χάουαρντ & Ριτς Μουρ, και το Ψυχρά κι Ανάποδα των Κρις Μπακ & Τζένιφερ Λι.Η είσοδος σε όλες τις προβολές είναι ελεύθερη. Το Park your cinema, καθώς και η πλειονότητα των εκδηλώσεων του ΚΠΙΣΝ, πραγματοποιείται με ελεύθερη είσοδο χάρη στην αποκλειστική δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).Το πρόγραμμα των ταινιών αναλυτικά:-Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου, 20.30, ΞέφωτοΖΩΟΥΠΟΛΗ / ZOOTROPOLIS (2016)Σκηνοθεσία: Μπάιρον Χάουαρντ & Ριτς ΜουρΣε μια ανθρωπόμορφη… ζωούπολη, η λαγουδίτσα Judy, νεόκοπος αστυνομικός, πρέπει να συνεργαστεί με μια αλεπού που γνωρίζει καλύτερα τα κατατόπια της παράνομης δράσης, έτσι ώστε να εξιχνιάσουν μια υπόθεση εξαφάνισης. Η 55η ταινία κινουμένων σχεδίων από το στούντιο της Disney που γνώρισε αναπάντεχα μεγάλη επιτυχία στα ταμεία και τιμήθηκε με το Όσκαρ καλύτερου φιλμ στην κατηγορία του το 2017.Η ταινία προβάλλεται μεταγλωττισμένη στα ελληνικά.-Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου, 20.30, ΞέφωτοBLOW-UP (1966)Σκηνοθεσία: Μικελάντζελο ΑντονιόνιΈνας φωτογράφος μόδας κυκλοφορεί αμέριμνος σε λονδρέζικο πάρκο και τραβά ότι του αποσπά την προσοχή. Ανάμεσα στις εικόνες που θα εμφανίσει αργότερα, θα εντοπίσει ένα χέρι μ’ ένα πιστόλι που σημαδεύει δύο εραστές και θα πιστέψει εμμονικά πως υπήρξε μάρτυρας φόνου. Χρυσός Φοίνικας στο Φεστιβάλ Καννών του 1967 και δύο υποψηφιότητες για Όσκαρ (σκηνοθεσίας και πρωτότυπου σεναρίου).-Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου, 20.30, ΞέφωτοΨΥΧΡΑ ΚΙ ΑΝΑΠΟΔΑ / FROZEN (2013)Σκηνοθεσία: Κρις Μπακ & Τζένιφερ ΛιΗ νεαρή πριγκίπισσα Elsa, την ημέρα της στέψης της σε βασίλισσα, απελευθερώνει άθελά της την εκ γενετής ικανότητα που έχει να ελέγχει το χιόνι και βυθίζει το βασίλειό της σε αιώνιο χειμώνα. Η μικρότερη αδελφή της, Anna, πρέπει τώρα να αναλάβει δράση, έχοντας τη βοήθεια ενός ντόπιου βουνίσιου, του παιχνιδιάρικου τάρανδού του κι ενός μαγικού χιονάνθρωπου! Το Όσκαρ καλύτερης animated ταινίας του 2014, δεν χρειάζεται περισσότερες συστάσεις. Τα παιδιά ξέρουν ακόμη και τα τραγούδια της απ’ έξω κι ανακατωτά. Η ταινία προβάλλεται μεταγλωττισμένη στα ελληνικά.-Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου, 20.30, ΞέφωτοΓΛΥΚΙΑ ΖΩΗ / LA DOLCE VITA (1960)Σκηνοθεσία: Φεντερίκο ΦελίνιΈργα και ημέρες ενός δημοσιογράφου στα πρόθυρα της υπαρξιακής κρίσης, διχασμένου ανάμεσα στη μεγάλη ζωή της νυχτερινής Ρώμης του ’60 και της μιζέριας του μικροαστικού συζυγικού βίου. Ο Φεντερίκο Φελίνι δεν επικοινωνεί πια με την αθώα επίδραση του νεορεαλισμού και ο κινηματογράφος κερδίζει έναν μεγάλο δημιουργό, ο οποίος με τη σειρά του συναντά τον ιδανικό ερμηνευτή στο πρόσωπο του Μαρτσέλλο Μαστρογιάννι. Η αποδοχή είναι καθολική, το έργο κερδίζει τον Χρυσό Φοίνικα του Φεστιβάλ Καννών του 1960 και δύο χρόνια αργότερα ο Φελίνι είναι υποψήφιος για Όσκαρ καλύτερης σκηνοθεσίας και πρωτότυπου σεναρίου.Για την ασφάλεια του κοινού και την τήρηση των απαραίτητων αποστάσεων που προβλέπονται από τον ΕΟΔΥ, έχουν σχεδιαστεί ειδικές σημάνσεις στο Ξέφωτο, οι οποίες υποδεικνύουν τις θέσεις στις οποίες μπορούν να κάτσουν παρέες ή οικογένειες έως και τέσσερα άτομα. Σε περίπτωση που καλυφθεί η μέγιστη χωρητικότητα, δεν θα μπορούν να εισέρχονται νέοι επισκέπτες στο Ξέφωτο.Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα SNFCC.org και στις σελίδες στα social media @SNFCC.Ν.Μπ.

#Πολιτισμός

[kalo-gr]

Heatwave | Fokion Xenos

Heatwave by Fokion Xenos | Heatwave του Φωκίωνα Ξένου Το καλοκαίρι, ένα ιδιότροπο πλήθος καταλαμβάνει μια παραλία σε ελληνικό νησί. Καθώς ο ήλιος καίει όλο και πιο πολύ, οι άνθρωποι χάνονται στα μικρά προσωπικά τους προβλήματα. Παρ’ όλα αυτά, ένα μικρό κορίτσι κι ένα αγόρι τολμούν να δείξουν σε όλους πώς να περνούν καλά. Σκηνοθεσία, Σενάριο & Animation: Φωκίων Ξένος Παραγωγός: Priya K. Dosanjh Διεύθυνση Φωτογραφίας: Brendan Freedman Σχεδιασμός Παραγωγής: Antonio Niculae Διεύθυνση Παραγωγής: Joseph Phillips, Pia Kaiser, Amy Vearncombe Μοντάζ: Stella Heath Keir Σχεδιασμός Ήχου: Kevin Langhamer Σύνθεση Πρωτότυπης Μουσικής: Andreas Gutuen Aaser Μοντάζ Online / Color Grader: Liz Glennard Η ταινία προβάλλεται από 16-21 Ιουλίου στο ψηφιακό κανάλι του Ιδρύματος Ωνάση στο YouTube ανάμεσα σε άλλες ταινίες βραβευμένες ταινιών του 25ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Αθηνών Νύχτες Πρεμιέρας. Μάθετε περισσότερα στο onassis.org ------------------------------------ In the summertime, a quirky crowd occupies a Greek island beach. As the sun gets increasingly hotter people get lost in their petty personal problems. Despite that, a little girl and boy dare to show everyone how to have fun. Director/Writer/ Lead Animator: Fokion Xenos Producer: Priya K. .. : ) #on #tvkalogr #good #video #channel Read the full article

[astratv]

Από τη Δευτέρα 12 Ιουλίου οι ταράτσες της Λάρισας αποκτούν ζωή! –

Από τη Δευτέρα 12 Ιουλίου οι ταράτσες της Λάρισας αποκτούν ζωή! –

Μετά από ένα χρόνο αποχής λόγω πανδημίας, το 5ο Ταράτσα film festival επιστρέφει δυναμικά στις ταράτσες της Λάρισας! Συγκεκριμένα, θα προβληθούν βραβευμένες ταινίες από τα 13 χρόνια Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Λάρισας. Η έναρξη θα γίνει στην ταράτσα του ΙΕΚ ΑΚΜΗ (Ασκληπιού και Πατρόκλου γωνία ) την Δευτέρα 12/7 με ταινίες Animation , τη Τρίτη 13/7 στην ταράτσα…

View On WordPress

#Oι #Tη #από #αποκτούν #Δευτέρα #ζωή #Ιουλίου #Λάρισας #ταράτσες #της