Tumgik
somefenicearnotdie · 10 months
Text
cevapgücümyoktuOLAMAZ
uyandım yine bugün. Yatağımda dönüp durdum ve sonra dikkatimi gün ışıkları çekti, bütün odayı sarıp sarmalamış tek bir noktayı es geçmemiş. İşte doğmuş güneş yeniden her gün her gün biraz daha karanlıklaşan o şafak vaktinin ardından kuş sesleri çağırmıştı güneşi. Her şey yine aydınlandı, dedim. Evet biliyorum güneş yine batacak, kuşlar sessizleşecek ama üstüne tonlarca ağırlıkta yazı yazılmış olan da günbatımı değil midir? Belki de yaşanılasıdır karanlık da, belki korkmak ve kötüye yatkınlığımızdır bizim için ölümcül kılan bu karanlığı. Niye ardı ardına, sürekli ve sürekli öldürüyoruz ki kendimizi bazı şeyleri iyileştirebiliyorken, bunu yapabilecekken niye kaçtık ki? Üşüdüğümüzde hep niye üşüdüğümüze takıldık, o hissin, o duygunun kasvetlerinde boğulmayı tercih ettik. Ama hiç ısınmaya çalıştık mı, hiç kendimize bir örtü örmeye çalıştık mı? Bir örtü bekledik evet, bazen örtüyü de hor gördük kendimize ve bir atkı istedik sadece. Ancak kendimizden istemedik hiç bir zaman bunu, eğer ısınmaya çalıştıysak da başkaları tarafından sarıp sarmalanmaya ihtiyaç duyduk. Halbuki içimizdekini hiç bir zaman bir tercih olarak saymadık. Şimdi bu halimle durup düşünüyorum. Niye?
Tumblr media
4 notes · View notes
somefenicearnotdie · 10 months
Text
bazışeylerindersi
Anlam veremezsin bazen. Niye dersin, niye yani ama tonlarca niyenin cevabını alamazsın. Bilmezsin aslında, o soruyu sormak için çok geç kaldığını.
Her şey oldum, her şeyimi verdim, niye sorularının var olmaması için kendimi paramparça ettim ama hiç kendim niye diye sormadım. Belki bana ulaşır dedim, ama belkilerimi yüklediğim ruha aslında ben hiç ulaşmamışım ki, diyemedim kendime. Bende bilmeden sadece ruhumun aydınlığına inanarak bunu bekledim yıllarca, ulaşır belki bana diye. Cevap aramayı bıraktım, ikna ettim kendimi sorunun içinde cevabım, arama boşuna doyumsuz ruhum, dedim. Yalan demişim, ben en büyük acımasızlığı kendi ruhuma yapmışım, hiç acımamış hiç düşünmemişim, başka her bir ruhu sararken kendi ruhumun sırtını açıkta bırakmışım ve en büyük yarayı da apaçık sırtıma kendim vermişim.
4 notes · View notes
somefenicearnotdie · 10 months
Text
karışmışbilinçakışı
Bazı hayatlar çok farklıdır. Bazı çiçekler açmaz, bazı güneşler geç doğar, bazı insanlar yanlış zamanda gelir, bazı hisler yanlış insana ait olur. Aslında bazı yoktur bir ruh kendine ait olduğunda o bir çiçek her zaman açar. Bırakın hayatınızı siz yönetmeyi deneyin bir de. Güneşi beklemek üzerine değil de güneşi doğurmak üzerine olsun hayatınız. O çiçeği siz açın mesela, zamanı yanlışsa belki de o insanın doğru olamayacağını kabullenin ve o ruhu, sizin ruhunuza ait olmayan ruhları bırakın, bırakın gitsin. Esmesi gereken rüzgar elbet esecektir. Sadece siz öyle bir siz olun ki o rüzgarla yıkılmayın.
2 notes · View notes