pgdevriese

[pgdevriese]

[pgdevriese]

Hardlopen voor cijferfetisjisten

Hardlopen zit ‘m vaak in de details. Dat weet Bergh sports. Dat weet Running&More. En dat weet ik nu ook. Kort even schetsen: Bergh sports* organiseert Hoka Carbon X testrun en verdeelt tombola-gewijs een waardebon voor footscan bij Running&More. PGDevriese wint waardebon dankzij de onschuldige poot van de Bergh-winkelhond. Zo kwam ‘t dus dat ik dus bij Rik en Leen van Running&More binnenwandelde, klaar om m’n voeten - en m’n hele gestel, zo bleek later - aan kritische blikken te onderwerpen. M’n sporttas had ik voor de gelegenheid vol loopschoenen gepropt. Rik (architect/ingenieur van menig hardlooptalent) vormde zich aan de hand van afgesleten schoenzool en hiel zich een beeld m’n loopgedrag. Dat beeld werd al een pak scherper gesteld door de testen die ik deed bij de footscan. Daarbij werd aan de hand van de drukpunten in m’n voeten zowel blootsvoets als met hardloopschoenen gemeten hoe stevig ik in m’n schoenen sta. De cijferfetisjist in mij werd helemaal vrolijk toen ik mocht galopperen op de loopband, zorgvuldig in de gaten gehouden door Rik, Leen én het hele MotionMetrix-camerasysteem. Een kilometer of twee later (zonder schoen, met schoen A, met schoen B, met schoen A én steunzool) had ‘t hele systeem me tot op het bot geanalyseerd. Terwijl Leen ‘t hele tafereel zorvuldig documenteerde gidste Rik me door de resultaten van de bewegingsanalyse. Ik werd overstelpt door cijfers, sterren, percentages en formules die me nu alweer ontgaan zijn. Ik weet ondertussen wel: ik ben een hiellander, behoor tot ‘t ras van de Eco Sprinters, m’n loopeconomie krijgt ‘t label A mee. Met een ‘eindscore’ van 4.1/5 prijs ik mezelf gelukkig. Toch is er nog heel wat werk aan de winkel, verzekerde Rik me. Ik ben dan ook in blijde verwachting van ‘t volledige rapport dat ik binnenkort toegestuurd krijg. Daaruit leid ik straks af wat voor stijl van loopschoen me ‘t beste past en hoe ik uiteindelijk ‘t risico op blessures opvallend verminder. Dankzij Bergh - de tombola, wetenog - en Running&More ben ik ondertussen een schat aan informatie rijker. ‘t Spreekt voor zich dat ik enthousiast ben om met de verkregen data aan de slag te gaan. Merci!  wordt vervolgd... *Bergh sports, da’s de metaforische verdwaalpaal waar de beste ongetalenteerde lopers van 8000running wekelijks verzamelen voor een rondje Brugge. Een winkel voor de meerwaardezoeker (hierzo!) onder de sporters.

[pgdevriese]

ritme

Wie dat wil kan veel parallellen trekken tussen hardlopen en schrijven. Wel, ik wil. Al beloof ik plechtig me te beperken tot - wat mij betreft - de kern van beide: ritme.

Jezelf als metronoom hartslag, voetstappen en ademhaling maken melodie

Alles in sync. Dat zijn de goeie trainingen. Maar even vaak tikt de metronoom te traag of te snel, knettert je hart tegen z’n limieten aan, hinkel je een onwaarschijnlijke cadans bijeen of komt je ademhaling maar niet op gang. Met tekst gaat ‘t net zo. Een spel van alinea’s, komma’s, punten, woorden en spaties. Je stopt een flow in je werk of haalt ‘m er net uit. Alles in sync. Dat zijn de goeie teksten. Andere keren stokt het verhaal halverwege, is de nuance zoek of knal je alle goeie bedoelingen in een grote lap tekst. En toch zijn ook dat waardevolle looptrainingen, waardevolle teksten. Misschien de minst aangename. Zeker de meest leerrijke.

Ritme is een zekerheid. Het geeft houvast en structuur  Wat was, komt terug

Toch?

#runner #writeandrun

[pgdevriese]

R U N De playlist die de straatstenen onder je hardloopschoenen doet wegsmelten. Van oorverdovend soulvol tot strakker dan een te kleine sportbeha (heb ik van horen zeggen). Met deuntjes van: Vampire Weekend, Eagles Of Death Metal, TV On The Radio, Hudson Mohawke en Kanye West

[pgdevriese]

R U N

Ik heb ‘t wel voor lopen. Het maakt me anders, het vermaakt me. Hoe ik loop doet er niet eens toe, heb ik gemerkt. Snelheid en afstand vallen in het niets bij de ervaringen dat - godbetert - een rondje Brugge me bijbrengt. Lopen toont me de achterkant van huizen, brengt me via onverharde paden naar verscholen stukken groen en laat me vloeken bij wegenwerken en doodlopende straten. Lopen laat me ook anders denken. 

Nooit gooi ik m’n sportkledij in de wasmand met dezelfde gedachtekronkel als die waarmee ik ze uit m’n kast haalde

Lopen laat me tegenwind en meewind voelen, de putten aan de rand van ‘t wegdek, de miezelregen of de brandende zon. Sinds kort ontdek ik ook opnieuw dat lopen me anders kan laten luisteren. Naar aankomende auto’s, naar kwade honden die ik voorbij snel of simpelweg naar ‘t ritme van m’n voetstappen. Die laatste categorie durf ik de laatste tijd al eens opvallend vaker inwisselen voor een andere manier van luisteren: de Spotify-playlist. En het moet gezegd: ik heb goeie muzieksmaak. De meest recente kilometers struikelde ik haast over de vergeten pareltjes die kwistig in het rond gestrooid werden. Nog een reden erbij om gauw weer de loopschoenen aan te binden en op pad te gaan. Benieuwd naar mijn R U N-playlist? Check de zeven uur volle afspeellijst hier

[pgdevriese]

Blik op oneindig

Een trainingsschema is er om van af te wijken. Toch? ‘t Is alleszins een regel die ik mezelf deze periode probeer wijs te maken. Vroeger crosste ik nog liever wat rondjes aan de oprit dan een minuut van m’n trainingssessie te moeten afpitsen. Tegenwoordig ligt ‘t anders.  Omdat m’n VO2max momenteel verstoppertje speelt. Dat ook. Maar vooral omdat ik ‘t dit keer een pak slimmer wil aanpakken.

Trager en minder Voet van ‘t gaspedaal Trust the process Blik op oneindig

Het doel is nog steeds het Wereldkampioenschap Halve Marathon in Gdynia, eind maart. Maar waar vroeger één wedstrijd en de bijhorende eindtijd ook het einddoel was, is het dat nu niet meer. Op een gezapig tempo verder bouwen aan de conditie, da’s de drijfveer. Het moet me ervan behoeden mezelf te pletter te lopen tegen een muur van verwachtingen, doelen en teleurstellingen. Makkelijk is ‘t allerminst. Ik moet ‘t mezelf nog vaak inprenten. Net zoals ik dat doe wanneer ik met m’n driejarige dochter naar de bakker wandel: “Wachten op de hoek van de straat!” Pas als alles okay is, gaan we verder. En dus doe ik niet te zot, niet te wild. Om daarna verder te gaan. Gdynia is mijn hoek van de straat

[pgdevriese]

Vandaag

Ik heb nooit echt geloofd in een jaar. Toch niet in het soort dat start op 1 januari en - in driekwart van de gevallen - 365 dagen later netjes eindigt. Nee, het ijkt me onwaarschijnlijk dat een oudejaarsnacht het verschil kan maken tussen zin en onzin. Tussen geluk en ongeluk. Tussen mee- en tegenwind. Tussen net niet en net wel. Dat Oud en Nieuw een tweedaagse is als een ander. Het is maar waard wat je er zelf van maakt.

Ik heb nooit echt geloofd in een jaar. Vandaag is anders. Vandaag wil ik graag geloven in een jaar.

Vandaag wil ik graag geloven dat mijn stapel A4′tjes, vol geklad met 52 weken lang mezelf zijn, ingeruild wordt voor een enkel, opvallend leeg, wit exemplaar. En dus is ‘t dat. En begin ik opnieuw met schrijven.

[pgdevriese]

Meewind

De voorbereiding op het WK Halve Marathon in Gdynia loopt en dus doe ik hetzelfde. M’n trainingsschema heb ik zorgvuldig bijeen geknipt en geplakt. Omdat ik over vijftien weken geen Persoonlijk Record ambieer op de - overigens heuvelachtige - 21.1 kilometer moet dat wel volstaan. De collage moet dienst gaan doen als leidraad, niet als reddingsboei waar ik me wanhopig aan tracht vast te klampen. Daar waak ik voor. De komende weken sla ik verder aan het knutselen met kilometers, extensieve en intensieve duur, interval, herstel, hartslagen en tempo’s. Week na week stel ik mijn doelen bij, tweak ik hier en daar wat aan de opdrachten die ik mezelf voorschrijf en probeer ik alert te zijn voor 't effect dat lopen op me heeft. 't Is een heel gedoe waar ik m’n hoofd graag over breek. Maar één ding is zeker: Alles staat of valt met de goesting om te lopen. Met goesting ... herstel ik sneller. ... voel ik de pijn minder. ... bollen de kilometers rapper. ... ligt m’n cadans hoger. ... voelen slechte trainingen minder slecht. Met goesting is ‘t als met meewind hebben. ’t Helpt je vooruit zonder dat 't moeite kost. Ik heb nog nooit zo uitgekeken naar hevige rukwinden.  GDYNIA - D-100 dagen

#excursieGdynia #runner #runandwrite #halfmarathon #runnersworld #Gdyniaisnogver #Gdynia2020 #worldchampionships

[pgdevriese]

Excursie Gdynia

Als alles goed gaat, sta ik over vijftien weken aan de start van het IAAF Wereldkampioenschap Halve Marathon in Gdynia. Was ‘t met WK-limieten, ik kon die citytrip richting Baltische Zee op m’n buik(je) schrijven. Maar dat is ‘t niet. Dus gaf ik me op om in Polen, godbetert, mijn loopcarrière nieuw leven in te blazen.

#ExcursieGdynia

Toch had ‘t niet veel gescheeld of dat wereldse evenement had ‘t zonder mij moeten doen. M’n loopcarrière staat immers al zo’n anderhalf jaar op pauze. Een instabiele knie en dito hoofd zorgden ervoor dat ik er niet in slaagde de sloffen aan te binden en kilometers te malen. Een simpel app’je, begin november, gooide alle rustige avonden voor de wintermaanden overhoop: “Zeg, er is volgend voorjaar terug een WK Halve Marathon. Is dat geen goed moment om je loopcarrière weer leven in te blazen?” In 2018 liep ik in Valencia het Wereldkampioenschap Halve Marathon in goed gezelschap. Toen al werd afgesproken om in 2020 naar Polen te trekken om hetzelfde te doen. Het app’je rakelde die belofte - ooit gemaakt in zonniger tijden - weer op. Of eind maart het goeie moment is om m’n loopcarrière weer in te blazen? Eerlijk. Ik durf ‘t betwijfelen. Maar het berichtje zorgde ervoor dat ik niet veel later in de kou kilometers maalde en er nog iet of wat plezier aan beleefde ook. Ongezien.

Momenteel is elke training een persoonlijk record

In mijn hoofd knip en plak ik ondertussen alle mogelijke wedstrijdscenario’s samen. Maar of ik nu op ‘t strand van Gdynia over de finish hink, hobbel, struikel, val of spring is één ding zeker: Ik win. Sowieso.

#runner #writeandrun #halfmarathon #worldchampionships #iaafworlds #excursieGdynia #Gdynia2020 #Gdyniaisnogver

[pgdevriese]

kilometer nul

Het viel me nooit echt op. Hoe iets wat zo aanwezig is, toch zo onzichtbaar kan zijn. Jarenlang combineerde ik schrijven en lopen schijnbaar moeiteloos. Ik liep met mijn hoofd en schreef met mijn voeten. Tot ik op een ochtend me ging bukken om mijn veters te strikken en ter hoogte van ‘t borstzakje van m’n hemd voelde dat er wat miste. Nochtans: sleutels, check, kaarthouder, check, smartphone, check. Geruisloos hadden ze de benen genomen. Geen schrijven meer. Geen lopen meer. Wanneer en waar dat precies gebeurde heb ik ‘t raden naar. Het maakte het terugvinden alleen maar moeilijker. Ik keerde op m’n stappen terug en zocht op de meest onmogelijke plaatsen.

In vinden was ik nooit zo goed Ik ben meer van het maken

En dus knutsel ik deze blog ineen. Het wordt een samensmelting van lopen en schrijven. En wie weet van wat nog meer.

Want straks gaat alles wat hier passeert, dienen als een kruimelspoor voor mezelf. Zodat wanneer ik op een dag plots opkijk en het gevoel heb dat er wat ontbreekt maar ik niet meteen weet wat, ik maar hoef te scrollen door het archief. Maar ik begin met lopen en schrijven. #ExcursieGdynia geeft straks het startschot. Maar daarover later meer.

‘t Is lopen op punten en komma’s Schrijven op hartslag honderdvijftig

Ik ga weer de baan op en duik opnieuw in m’n hoofd.

#excursieGdynia #Gdyniaisnogver #PGD